Κάποτε ήταν αδιανόητη η πολιτική λιτότητας. Η νέα κυβέρνηση είχε πρόγραμμα, μοίραζε λεφτά κάνοντας κοινωνική πολιτική και πράσινη ανάπτυξη.Μετά έγινε αδιανόητη η παροχή βοήθειας από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ ή ενεργοποίηση του μηχανισμού και το μνημόνιο. Δεν θα χρειάζονταν ποτέ. Ήταν απλώς ένα πιστόλι στο τραπέζι και οι κερδοσκόποι θα έχαναν τα λεφτά τους. Σούμπιτο.
Μετά ήταν αδιανόητη η αποτυχία του μνημονίου. Τα νούμερα θα πήγαιναν καλά ο προϋπολογισμός θα πήγαινε καλυτέρα από ποτέ. Είχε κανείς αντίρηση;
Μετά έγιναν αδιανόητα τα νέα μέτρα Δεν θα χρειάζονταν νέα μέτρα ποτέ. Η ανάπτυξη είχε ξεκινήσει. Το δεύτερο εξάμηνο του 2011 (σε εβδομάδες δηλαδή) θα βγαίναμε στις αγορές
Τώρα είναι αδιανόητη η έξοδος από το ευρώ. «Δεν συζητιέται καν», «δεν υπάρχει σαν ενδεχόμενο» «είναι αδιανόητο» θα ήταν καταστροφικό…Το χειρότερο όλων είναι ότι έχει πάψει να είναι επιλογή μας και έχει γίνει επιλογή των δανειστών μας. Είμαστε πλέον στο έλεος τους. Θα φύγουμε όταν μας πουν αυτοί…
Από το οραματίζομαι την επανάσταση του αυτονοήτου μας πήρε φαλάγγι το αδιανόητο και τα σαρώνει όλα.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.