Στην αρχή του αγώνα είχα δει μια ιστορία: στην Κρήτη, στον πόλεμο, ένα παλικάρι τον έπιασαν οι οχτροί και τον ξεπέτσιαζαν. Ο αδελφός του, λέει, που τον είδε τρελάθηκε. Ο ίδιος ο παθών δεν έβγαλε ούτε αχ.
Με είχε συγκλονίσει, το έβλεπα εικόνα μπροστά μου. Όταν με συνελάμβαναν, στο τμήμα, σκεφτόμουν τον Κρητικό. Κι έλεγα μέσα μου, αυτοί άντεξαν τα απίστευτα μαρτύρια, εμείς δεν αντέχουμε έναν απλό εγκλεισμό;
Μετά από δύο χρόνια ξανάδα την ιστορία. Συγκλονίστηκα το ίδιο, ΟΜΩΣ τελείως διαφορετικά: με όλα αυτά που βίωσα σε τούτον εδώ τον πόλεμο, αν με ξεπέτσιαζαν λιγότερο θα πονούσα!!
Η ιστορία του ανθρώπου είναι κύκλος. Αρχίζει άσπρη, γίνεται μαύρη, για να ξαναγίνει άσπρη.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο σημείο της;
Ποια ψυχή θα διάλεγε να γεννηθεί την εποχή που το μαύρο θα πρέπει να γίνει άσπρο;
Αυτές που θα το έβγαζαν.
Ποιος το ανέθεσε;
Δεν υπάρχει αθανασία, δεν υπάρχει θεός, ο άνθρωπος είναι θεός, η ψυχή του είναι θεός. Οι ψυχές είναι ένα πράγμα. Όλοι είμαστε ένας (σαν κύτταρα ενός οργανισμού).
Ποιος το ανέθεσε;
Παρακολουθούσα ένα σεμινάριο γιόγκα κάποια εποχή, είπε η ομιλήτρια ότι η ψυχή, ακόμα κι αν ολοκληρωθεί ΘΕΛΕΙ να έρθει να ζήσει. Μου έκανε τρομερή εντύπωση, γιατί εγώ πίστευα ότι αν καταφέρω να ολοκληρωθώ ζώντας δεν θα ξανακατέβω να ζήσω το "μαρτύριο" της ζωής, και της είπα την σκέψη μου. Μου λέει: η ψυχή θέλει δράση!! όχι αδράνεια.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.