Ναι, Βλαντ, τα έχουμε χάσει.
Σκέψου τα ερωτήματα που συνταράσσουν την Ουάσιγκτων από τον θρίαμβο του Τραμπ, όταν και άρχισε η κουβέντα για παραπομπή του σε καθαίρεση.
Συνεργάστηκε ο Τραμπ με τους Ρώσους για την υποκλοπή της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του Εθνικού Συμβουλίου των Δημοκρατικών και την διοχέτευσή της στην Γουίκιληκς, ώστε να αποκαλυφτεί ότι η πρόεδρος του Συμβουλίου, Ντέμπυ Βάσερμαν Σουλτς, σαμποτάριζε τον συνυποψήφιο της Χίλλαρυ, Μπέρνι Σάντερς;
΄Αν δεν το έκανε ο ίδιος ο Τραμπ, συνεργάστηκαν ίσως οι συνεργάτες του με την Κα Γκε Μπε;
Τώρα, όντας γνωστό ότι οι μυστικές υπηρεσίες μας CIA και NSA καταγράφουν οτιδήποτε λένε οι Ρώσοι στους Αμερικανούς, γιατί η διάσημη Εφ Μπι Άι μας, μετά από έρευνες ενός χρόνου, στάθηκε ανίκανη να μας δώσει ένα οριστικό ναι ή όχι;
Η πρόοδος σαλιγκαριού στην έρευνα του Εφ Μπι Άι εξηγεί τα νεύρα του Τραμπ. Τι εξηγεί όμως τον βαθύ ύπνο του Εφ Μπι Άι; Εάν ο Χέρμπερτ Χούβερ προχωρούσε με τέτοιο ρυθμό, ο (γκάγκστερ) Τζων Ντίλιγκερ θα πέθαινε από βαθιά γεράματα.
Ακούμε κάθε μέρα στην τηλεόραση για το σκάνδαλο «Τραμπ-Ρωσία». Ωστόσο σε κανέναν δεν απαγγέλθηκε κατηγορία για συνενοχή και κάθε αξιωματούχος μυστικής υπηρεσίας, πρώην ή ενεργός, που μίλησε δημόσια, είπε περίπου τα ίδια με τον τέως προσωρινό διευθυντής τη CIA Μάϊκ Μόρελ:
«Στο ερώτημα της συνωμοσίας με Ρώσους στην προεκλογική εκστρατεία Τραμπ, υπάρχει καπνός, αλλά δεν υπάρχει φωτιά καθόλου… Δεν υπάρχει μικρή φωτιά κάμπινγκ, δεν υπάρχει μικρό κεράκι, δεν υπάρχει σπίθα.»
Που είναι οι εγκληματίες; Που είναι το έγκλημα;
΄Οσο για τις συναντήσεις μεταξύ του στρατηγού Μάϊκλ Φλιν, του Τζάρετ Κούσνερ και του γερουσιαστή Τζεφ Σέσιονς με τον Ρώσο πρεσβευτή Σεργκέι Κίσλιακ, φαίνεται πως ο Τραμπ επιζητούσε έναν «πίσω διάδρομο» επικοινωνίας με τον Πούτιν ώστε να εκπληρώσει την προεκλογική του επαγγελία για βελτίωση των σχέσεων με την Ρωσία.
Με δεδομένη τη Ρωσοφοβία που μαίνεται εδώ, αυτό είναι δικαιολογημένο. Και ενώ μοιάζει ερασιτεχνικό ότι ο Φλιν χρησιμοποιούσε ρωσικές γραμμές επικοινωνίας, τι εγκληματικό υπάρχει σ’ αυτό;
Ο Πούτιν δεν είναι Στάλιν. Στον Έλβα δεν είναι συγκεντρωμένες σοβιετικές μεραρχίες. Ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει. Ο Γούντρο Ουίλσον έστειλε τον συνταγματάρχη ΄Εντουαρντ Χάουζ να μιλήσει με τον Κάιζερ και τους Βρετανούς. Και ο Ρούζβελτ έστενε μηνύματα στον Τσώρτσιλ μέσω του Χάρρυ Χόπκινς.
΄Οσο για τον Τραμπ, το να ζητά από τον Τζέιμς Κόμυ να φανεί πιο χαλαρός με τον Φλιν, είναι κατανοητό από ανθρώπινης πλευράς. Ο Φλιν ήταν πιστός συνεργάτης και φίλος και ο Τραμπ αισθανόταν άθλια να υποχρεωθεί να απολύσει τον άνθρωπο.
Ώστε τι τρέχει πραγματικά εδώ;
Όλο αυτό το συνθετικό σοκ για το τι ο Κούσνερ και ο Σέσιονς είπαν ιδιαιτέρως στον Κίσλιακ, το μίσος αυτής της πόλης εναντίον του Προέδρου Τραμπ και η φανατική απόφασή της να τον ανατρέψει ατιμασμένο, όλα αυτά προηγούνται της προεδρίας του. Επειδή ο Τραμπ κατέβηκε το 2016 όχι απλά ως εναλλακτική ρεπουμπλικανική υποψηφιότητα. Παρουσίασε την υποψηφιότητά του ως απόρριψη, αποκήρυξη των αποτυχημένων ελίτ, της πολιτικής και των ΜΜΕ, και των δύο κομμάτων.
Οι Αμερικανοί ψήφισαν το 2016 όχι απλώς για μιαν αλλαγή ηγεσίας, αλλά για μιαν επανάσταση για ανατροπή ενός καθεστώτος εξουσίας. ΄Ετσι αυτή η πόλη δεν συμφιλιώθηκε ποτέ με την νίκη του Τραμπ και ο Πρόεδρος τους τρίβει την ήττα τους στην μύτη καθημερινά, με τα μηνύματά του στο Τουίτερ.
Αναζητώντας μια δικαιολογία για την απόρριψή του, η πόλη αυτή αρπάχτηκε από ένα παλιό τέχνασμα: Δεν χάσαμε! Η εκλογή εκλάπη σε μια τεράστια συνωμοσία, μιαν «πράξη πολέμου» εναντίον της Αμερικής, μιαν επιδρομή κατά της «δημοκρατίας μας», σε εγκληματική συνέργεια του Κρεμλίνου με τους Τραμπίτες.
Επομένως ο Τραμπ είναι ένας παράνομος πρόεδρος και αποτελεί καθήκον των γενναίων πολιτών και των δύο κομμάτων να αγωνισθούν για την ανατροπή του σφετεριστή.
Η πόλη μεταχειρίστηκε ένα ανάλογο επιχείρημα το 1968, όταν κέρδισε ο Ρίτσαρντ Νίξον, επειδή έλεγαν πως είχε συνεργήσει στην υπονόμευση από τον πρόεδρο του Νοτίου Βιετνάμ του σχεδίου του Προέδρου Λύντον Τζόνσον για ειρήνευση λίγο προ των εκλογών.
Και τότε, όπως τώρα, η λέξη προδοσία μπήκε σε χρήση.
Απόπειρες ανατροπής εκλογών όταν αποκηρύσσονται οι ελίτ (προύχοντες) δεν σπανίζουν στην αμερικανικήν ιστορία. Τόσο ο Νίξον όσο και ο Ρέιγκαν, μετά θρίαμβο σε 49 πολιτείες, αντιμετώπισαν απόπειρες ανατροπής του αποτελέσματος. Με τον Νίξον στο Γουώτεργκέϊτ, οι ελίτ το επέτυχαν. Με τον Ρέϊγκαν στους Ιράν-Κόντρα, σχεδόν κατάφεραν να ανατρέψουν τον πρόεδρο, ενώ τερμάτιζε τον ψυχρό πόλεμο σε μιαν αναίμακτη νίκη για τη Δύση.
Μετά την δολοφονία του Λίνκολν, ο Πρόεδρος ΄Αντριου Τζόνσον προσπάθησε να εμποδίσει τους ακραίους ρεπουμπλικανούς να επιβάλουν μιαν απάνθρωπη Ανοικοδόμηση στον ηττημένο και ερημωμένο Νότο. Οι ριζοσπάστες πέρασαν το Νόμο Υπουργικής Θητείας, που αφαιρούσε από τον πρόεδρο την εξουσία να απομακρύνει μέλος της κυβέρνησης χωρίς την έγκριση της Γερουσίας. Ο Τζόνσον τους αγνόησε και απόλυσε τον αρμόδιο υπουργό Πολέμου ΄Εντουιν Στάντον. Ο Τζόνσον παραπέμφθηκε για καθαίρεση και διέφυγε την καταδίκη με μία ψήφο. Ο Τζων Κένεντυ, στο βιβλίο του το 1956, αποκάλεσε τον γερουσιαστή που ψήφισε για να προστατέψει τον Τζόνσον « Προσωπογραφία του Θάρρους».
Εάν ο Τραμπ ανατραπεί βάσει αυτών που ο Πούτιν χαρακτήρισε «ανοησίες», αυτή η πόλη θα έχει εκτελέσει ένα μη βίαιο πραξικόπημα εναντίον συνταγματικά εκλεγμένου προέδρου –μια πράξη που θα μας ρίξει στην παρέα τριτοκοσμικών χωρών όπου τέτοια μέσα είναι οι συνηθισμένες μέθοδοι με τις οποίες διεφθαρμένες ελίτ διατηρούν τον έλεγχο της εξουσίας.
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.