Συμφωνείς πιστεύω ότι ζούμε στην εποχή της αποϊδεολογικοποίησης της κοινωνίας και της πολιτικής ζωής. Στη σημερινή πολύπλευρη κρίση και την οικονομική συγκυρία, και μπροστά στη λαίλαπα της επιβίωσης και των ρεαλισμών, οι ιδέες και οι αξίες υποβαθμίζονται και υποτιμούνται. Και πάντοτε η εξουσία - με την ευρύτερη έννοια - είχε και έχει τον τρόπο της να εκβιάζει και να ισοπεδώνει συνειδήσεις και αρχές∙ σε βαθμό που να λέει κανείς, ότι επιβεβαιώνεται η γνωστή ρήση: όσο αυξάνει η φτώχεια και βαθαίνει η εξαθλίωση, τόσο ο πολίτης και η κοινωνία οπισθοχωρεί συντηρητικά, κλείνεται, απομονώνεται και αποσυλλογικοποιείται.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι περιορίζεται ή εξαφανίζεται η αναζήτηση και η ζύμωση ιδεών. Ο όποιος διάλογος, όταν γίνεται, γίνεται για συγκεκριμένους σκοπούς. Το όραμα για μια καλύτερη κοινωνία και η ουτοπία ξεθωριάζουν ως έννοιες. Οι φορείς και οι θεσμοί της κοινωνίας χάνουν την ουσιαστική τους λειτουργία και τα κόμματα, οι ενώσεις, οι σύλλογοι, τα συνδικάτα, περιορίζονται στα άκρως απαραίτητα.
Δες σήμερα, ποιο κόμμα λειτουργεί πραγματικά, ποιο εργατικό σωματείο και εργατικό Κέντρο, ποιος αγροτικός σύλλογος και επαγγελματικό σωματείο. Όλα γίνονται για την εξυπηρέτηση μικρών και μεγάλων μορφών εξουσίας. Ο δικομματισμός και τα ποικίλα διλήμματα - μια και είμαστε σε προεκλογική περίοδο - είναι μερικές εκφάνσεις της επιβολής της κεντρικής εξουσίας στον πολίτη, που τον βλέπει μόνο ως ψηφοφόρο. Έτσι ακόμα και το πιο μικρό «πράσινο φως» που θα ανάψει για συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με το μέλλον και τις ανάγκες της κοινωνίας, ειδικά αυτή την περίοδο, θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό.
Για να υπάρξει ο διάλογος και η αναζήτηση, πρέπει να υπάρχει και ο καταλύτης. Ο καταλύτης είναι η διαφορετική άποψη, που δεν παγιδεύεται στις σκοπιμότητες και τολμά να λέγεται και να εκφράζεται. Η διαφορετική άποψη, η διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων, είναι απαραίτητη σε μια κοινωνία που ψάχνει και πρέπει να βρει το δρόμο της. Είναι η ήρεμη ουσιαστική αντιπολίτευση. Είναι η διαφυγή από το ρεαλισμό και το τέλμα, η αναζήτηση και η αντιπαράθεση πέρα από τα πρόσκαιρα συμφέροντα, πέρα από την αλαζονεία της εξουσίας και του «εγώ».
Θέλω να καταλήξω, αγαπητέ μου φίλε, το ότι κάποιοι δεν συμμετέχουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν σημαίνει ότι δεν αποδέχονται τη συμμετοχή σ’ αυτές. Πιθανόν να τους άφησε απέξω το άγονο και σκληρό «τερέν» της κομματικοποίησης και των όποιων σκοπιμοτήτων. Πιθανόν να νιώθουν ότι μέσα στους φορείς της εξουσίας η διαφορετική άποψη ισοπεδώνεται. Σαφώς και πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα μέσα από την κοινωνία των πολιτών να παρέμβει κανείς επηρεάζοντας τα αυτοδιοικητικά δρώμενα, χωρίς να απαξιώνονται οι απόψεις και οι ιδέες.
Είναι πια εμφανές στην εποχή μας, εποχή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, ότι ο αγώνας για μια καλύτερη ποιότητα ζωής πρέπει να είναι συνδεδεμένος με το σεβασμό στο περιβάλλον, τη συμμετοχή, τη δικαιότερη κατανομή του πλούτου και την κοινωνική αλληλεγγύη. Ας βάλουμε λοιπόν ως στόχο μια κοινωνία που θα κυριαρχείται από τις πραγματικές ανάγκες των μελών της και τους όρους της κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας.
Λαμία, 10/5/2019
Στέφανος, ο φίλος σου
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.