Με φώναξε να της μετρήσω την πίεση.
Το σπίτι της παγωμένο. Φορούσε πάνω από την ρόμπα της ένα παλτό, στα πόδια της μάλλινα τερλίκια που πλέκει μόνη της και στο κεφάλι έναν επίσης χειροποίητο σκούφο. Όλα κατάμαυρα, όπως πάντα, μετά τον θάνατο του άντρα της
Η τηλεόραση κλειστή, προτίμησε να στερηθεί τη μόνη διασκέδαση που της απέμεινε στα 83 της χρόνια, τις ταινίες που παρακολουθούσε ανελλιπώς και δεν αγόρασε αποκωδικοποιητή.
Το σπίτι της παγωμένο. Φορούσε πάνω από την ρόμπα της ένα παλτό, στα πόδια της μάλλινα τερλίκια που πλέκει μόνη της και στο κεφάλι έναν επίσης χειροποίητο σκούφο. Όλα κατάμαυρα, όπως πάντα, μετά τον θάνατο του άντρα της
Η τηλεόραση κλειστή, προτίμησε να στερηθεί τη μόνη διασκέδαση που της απέμεινε στα 83 της χρόνια, τις ταινίες που παρακολουθούσε ανελλιπώς και δεν αγόρασε αποκωδικοποιητή.
Μια σόμπα αλογόνου, μάλλον τόνιζε παρά ελάττωνε, την αίσθηση του κρύου.
Την είδα αναψοκοκκινισμένη και τρόμαξα.
- Τι πάθατε; την ρώτησα..
Τι ήτανε να το πω; Ξεχύθηκε χείμαρρος το παράπονό της.
- Άκουσα στο ραδιόφωνο, πως από τον Ιανουάριο θα μεγαλώσουν οι κρατήσεις στις συντάξεις, θα ανεβεί και η ΔΕΗ. Τι άνθρωποι είναι αυτοί, δεν έχουν καρδιά μέσα τους;
Μου κόψανε και την σύνταξη της πολύτεκνης, 92 ευρώ το μήνα. Αυτό είναι που με πόνεσε πιο πολύ, γιατί αυτή την σύνταξη εγώ την κέρδισα με το σπαθί μου.
Τέσσερα παιδιά και εννιά εγγόνια χάρισα σε αυτήν την πατρίδα και τώρα στα στερνά μου μου φέρεται σαν κακιά μητριά.
Πόσες είμαστε, πόσο θα ζήσουμε ακόμα, πόσο είναι το κέρδος τους; Και μην νομίζεις πως τα έτρωγα αυτά τα λεφτά, το είχα ταμένο, από τότε που αρρώστησε η Ντίνα μου και τα έδινα σε ανθρώπους που είχανε μεγαλύτερη ανάγκη από μένα
Όμως πάλεψα για να τα μεγαλώσω αυτά τα παιδιά, να τα σπουδάσω, να τα κάνω χρήσιμους ανθρώπους για την κοινωνία. Δούλευα με τον μακαρίτη τον άντρα μου στο μαγαζί, ι το βράδυ τα διάβαζα κι όταν εκείνα έπεφταν για ύπνο, έπρεπε να μαγειρέψω, να πλύνω στο χέρι, να είναι όλα έτοιμα για το πρωί.
Σηκώθηκε και αγνοώντας της παρουσία μου άρχισε να περπατά πάνω κάτω, συνεχίζοντας τον μονόλογο.
- Δεν είναι για τα λεφτά, είναι το άδικο που με πνίγει και η σκέψη, πως στην ηλικία μου, δεν έχω και πολλούς τρόπους να παλέψω για το δίκιο μου.
Τα δυο αγόρια μου, κλείσανε την επιχείρηση που στήσαμε με αίμα με τον μακαρίτη αρχές του 60. Πενηντάρηδες, χωρίς δουλειά, χωρίς ασφάλιση, αφού ούτε ως άνεργοι λογιούνται, με χρέη στο ΙΚΑ και την Εφορεία. Το πάλεψαν μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά ποιος αγοράζει έπιπλα, όταν δεν έχει να φάει κι όταν στην αγορά υπάρχουν τα ξένα, ψεύτικα, αλλά πάμφθηνα, που φτιάχνονται στην Τουρκία, την Ινδία και δεν ξέρω που αλλού;
Τριάντα άνθρωποι τρώγανε ψωμί από αυτούς, τριάντα άνθρωποι που φύγανε πληρωμένοι και με την αποζημίωσή τους, άνεργοι κι αυτοί τώρα, με φαμελιές, με υποχρεώσεις, με δάνεια. Καλά κάνανε και προτίμησαν να πληρώσουν τους εργάτες τους κι όχι το κράτος, οι ψυχές μετράνε πιότερο από όλα τα άλλα
Το ξέρεις, στο τσαφ τον σώσαμε τον Παύλο μου, όταν έπαθε το έμφραγμα από την στεναχώρια του.
Και από τα εννιά εγγόνια μου, δύο μόνον δουλεύουν κι αυτά προς το παρόν, έτσι που πάει η κατάσταση.
Οι κόρες μου, με ένα μισθό κι αυτόν πετσοκομμένο κι εγώ με 600 ευρώ, πρέπει να τους βοηθήσουμε όλους τώρα.
Και κόβουν, όλο κόβουν και ζητάνε όλο ζητάνε, φόρους, χαράτσια, το αίμα μας.
Δεν είναι Έλληνες αυτοί, είναι εχθροί, χειρότεροι και από τους Γερμανούς. Και στην κατοχή πεινούσαμε, αλλά δεν πληρώναμε φόρους κι ύστερα τότε το ξέραμε πως σαν κατακτητές δεν νοιάζονται, δεν μας πονάνε, ετούτοι όμως, πως μπορούν και είναι τόσο άδικοι, τόσο σκληροί με τον κοσμάκη, με το αίμα τους;
Το λέω στα παιδιά μου και τα εγγόνια μου, κάντε κάτι, ξεσηκωθείτε όλοι μαζί, βγέστε έξω, φωνάξτε, τρομάξτε τους, διώξτε τους, πριν είναι αργά. Άρχισε και γυαλίζει το μάτι του κόσμου ρίξτε τους, πριν φαγωθούμε μεταξύ μας, ο εμφύλιος είναι η μεγαλύτερη κατάρα, κόρη μου.
Μου κόψανε την σύνταξη της πολύτεκνης, καταλαβαίνεις που φτάσανε, να προσποιούνται πως σώζουν την Ελλάδα, με της γριάς το κατοστάρικο!!!
- Κυρία Μάρω, ηρεμήστε, θα σας ανέβει η πίεση
- Έχεις δίκιο, αλλά μην φοβάσαι, όσο μου πετάνε κατάμουτρα πως τους είμαι βάρος, τόσο πεισμώνω, θα ζήσω μέχρι να ξεκουμπισθούν από εδώ!!!
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.