Κριμαία: η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης

του Τάκη Φωτόπουλου

Το δημοψήφισμα της Κριμαίας, όπου αποφασίστηκε η επανένωση με τη Ρωσία, καταδικάστηκε από ολόκληρη την «δημοκρατική» «διεθνή κοινότητα». Δηλαδή, την Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) που εκπροσωπεί τις υπερεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίες ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και διανομή εμπορευμάτων. Η «κοινότητα» αυτή εκφράζεται πολιτικά από τα εγκληματικά κράτη της «Ομάδας των 7» που αιματοκυλούν τον ένα μετά τον άλλο τους λαούς τα τελευταία 25 περίπου χρόνια για να τους ενσωματώσουν στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Δεδομένου μάλιστα ότι η άνοδος της ΝΔΤ ήταν αποτέλεσμα όχι μόνο της ανάδυσης της παγκοσμιοποίησης,  ενός νέου συστημικού φαινομένου που έφερε η μαζική εξάπλωση των υπερεθνικών επιχειρήσεων, αλλά και της παράλληλης κατάρρευσης του «υπαρκτού σοσιαλισμού», η συνέπεια ήταν ένας ιστορικά πρωτόγνωρος μονόπολος κόσμος. Ένας κόσμος, όπου το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο, τι δίκαιο και τι άδικο, τι αλήθεια και τι ψεύδος ―όλα καθορίζονται σε τελική ανάλυση από την Υ/Ε, τους διεθνείς θεσμούς που ελέγχει (ΟΗΕ, διάφορες διεθνείς επιτροπές και διεθνή δικαστήρια), και φυσικά τα διεθνή ΜΜΕ που καθορίζουν αποφασιστικά τι και πώς πρέπει να μαθαίνουν οι υπήκοοι της ΝΔΤ. Και βεβαίως, η ίδια Υ/Ε ελέγχει και τα «εναλλακτικά» μέσα ενημέρωσης, από τις ΜΚΟ που η ίδια χρηματοδοτεί άμεσα ή έμμεσα, μέχρι ακόμη και τα κοινωνικά μίντια, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις που αφήνονται να λειτουργούν (στον βαθμό που δεν είναι επικίνδυνα βέβαια, οπότε μποϊκοτάρονται με κάθε τρόπο) ως δείγματα πολυφωνικότητας.

Έτσι φθάσαμε στην πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας με την Ουκρανία, όπου ένα σαφές και τέλεια σχεδιασμένο «πραξικόπημα από τα κάτω», όπως έδειξα σε προηγούμενα άρθρα, βαφτίστηκε επανάσταση, οι νεοναζιστές και τα τάγματα εφόδου που το επάνδρωναν βαφτίζονταν αγωνιστές της ελευθερίας ενάντια σε ένα διεφθαρμένο καθεστώς (λες και υπάρχει και κανένα καθεστώς που δεν είναι διεφθαρμένο!) και η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία και πρακτική τους «ξεχνιόταν» (όταν... αλλού στη ΝΔΤ οδηγούσε σε μαζικές φυλακίσεις βουλευτών, χωρίς καν δικαστική απόφαση!) Ακόμη και το ίδιο το δημοψήφισμα στην Οργουελιανή αυτή κοινωνία ορίστηκε «αντιδημοκρατικό» και «παράνομο». Και αυτό, όταν το 82% του λαού συμμετείχε σε αυτό και το 96% ψήφισε υπέρ της επανένωσης της Κριμαίας με την Ρωσία, ενώ όλοι σχεδόν οι εγκληματικοί πόλεμοι της Υ/Ε (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη κ.λπ.) ήταν παράνομοι!

Οι στόχοι του πραξικοπήματος ήταν φανεροί: να συντριβεί η απόπειρα δημιουργίας ενός πραγματικά διπολικού κόσμου, ώστε να ολοκληρωθεί το σχέδιο της Υ/Ε για την κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας στη ΝΔΤ. Δηλαδή, για την δημιουργία ενός ομογενοποιημένου κόσμου με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές και, ουσιαστικά, ανύπαρκτους κοινωνικούς ελέγχους πάνω σε αυτές, ομογενοποιημένη κουλτούρα που θα καθόριζαν οι υπερεθνικές επιχειρήσεις με τα «πολιτιστικά» εμπορεύματά τους (Χόλλυγουντ, διεθνή σίριαλ κ.λπ.), ομογενοποιημένη πληροφόρηση από τα ελεγχόμενα διεθνή ΜΜΕ, ομογενοποιημένη «εκπαίδευση» και έρευνα από τα έμμεσα ελεγχόμενα από τις ίδιες υπερεθνικές επιχειρήσεις Πανεπιστήμια και ινστιτούτα, και ομογενοποιημένη «ελευθερία» που θα αφορούσε κάποια επιτρεπόμενα ατομικά δικαιώματα. Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στον ψευδο-πολυπολικό κόσμο που η ίδια η Υ/Ε προωθεί, όπου οικονομικά «θαύματα», σαν αυτά της «Ομάδας των 20» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) θα εφάρμοζαν την ίδια ομογενοποίηση με τις ίδιες αρχές, αλλά με διαφορετική ρητορική. Αναφέρομαι σε ένα πραγματικά διπολικό κόσμο που θα αντιτασσόταν σε αυτή την ομογενοποίηση, και κυρίως στην κατάργηση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των λαών, και θα είχε την πολιτικό-στρατιωτική δύναμη να την επιβάλλει ―όπως αυτόν της Ευρασιατικής Ένωσης που, με επικεφαλής τη Ρωσική ελίτ, προσπαθούν να δημιουργήσουν λαοί που ανήκαν στο Σοβιετικό στρατόπεδο.

Φυσικά, το θεμέλιο της διάκρισης μεταξύ των δύο πόλων δεν θα ήταν αυτό που χαρακτήριζε τον κόσμο πριν την άνοδο της σημερινής εγκληματικής ΝΔΤ, δηλαδή ο αστικός ή, εναλλακτικά, κρατικός έλεγχος των μέσων παραγωγής και διανομής. Άλλωστε, το κριτήριο αυτό ξεπεράστηκε μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» και σήμερα το θέμα είναι πώς ο έλεγχος των μέσων παραγωγής θα γίνεται άμεσα από το κοινωνικό σύνολο, μέσα από τις συνελεύσεις των εργαζομένων σε αυτά και τις συνελεύσεις των πολιτών που θα καθορίζουν τόσο την οικονομική όσο και την πολιτική διαδικασία, χωρίς την μεσολάβηση διαφόρων ελίτ. Αντί όμως μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» να γίνει ένα μαζικό κίνημα προς αυτήν την κατεύθυνση, έγινε το αντίθετο. Δημιουργήθηκε ο μονόπολος κόσμος που περιέγραψα, ο οποίος αφομοίωσε μέσα στον παμφάγο πεπτικό μηχανισμό του ακόμη και το αίτημα για μια πραγματικά Λαϊκή (ή Περιεκτική) Δημοκρατία και το «ξέρασε» σαν δημοκρατικά κινήματα-μαϊμούδες που κάνουν συνελεύσεις στη γειτονιά τους και αυτοδιαχείριση στην... αυλή τους, διακηρύσσοντας ότι κάνουν άμεση δημοκρατία, ή ότι έστω προετοιμάζουν το έδαφος γι’ αυτήν, χωρίς να διαθέτουν καν πρόταγμα με την έννοια της ιστορικής ανάλυσης, στόχων και στρατηγικής επίτευξής τους!

Είναι, επομένως, φανερό ότι μόνο μια ένωση λαών αντιστεκόμενων στη σημερινή μονοπολική ΝΔΤ θα μπορούσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να ξεπεράσουμε την σημερινή ομογενοποίηση και να βάλουμε τα θεμέλια μιας άλλης, πραγματικά αυτοδιαχειριζόμενης, κοινωνίας. Γιατί, βέβαια, αυτό είναι αδύνατο στο καθεστώς ουσιαστικής κατοχής που ζουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα παντού, όταν αγωνίζονται για την ίδια την επιβίωσή τους.

Σήμερα, για πρώτη φορά μετά την εγκαθίδρυση της ΝΔΤ, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για παρόμοια θεμελιακή αλλαγή. Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσικής ελίτ και της Υ/Ε με αφορμή τον έλεγχο της Ουκρανίας, που είναι βασικό συστατικό στοιχείο γα την ολοκλήρωση της Ευρασιατικής Ένωσης, δεν είναι υπερβατή στο πλαίσιο της ΝΔΤ (για λόγους που θα επανέλθω). Όμως, αυτό ακριβώς το γεγονός ανοίγει τεράστιες δυνατότητες στους λαούς, όπως ο Ελληνικός, να απαλλαγούν από τα προτεκτοράτα που τους έχει επιβάλλει η ΝΔΤ και την συνακόλουθη αθλιότητα. Με αυτή την έννοια η Κριμαία μπορεί πραγματικά να είναι η αρχή του τέλους για τη ΝΔΤ…​

πηγή