ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ

Άρθρο της Κωνσταντίνας Μώραλη *

Μια  από  τις  βασικές  κατακτήσεις  του  κινήματος  από  τον  προηγούμενο  αιώνα  ακόμα,  ήταν  αυτή  για  την  κοινωνική  ασφάλιση.  Γενιές  και  γενιές  εργαζομένων,  μάτωσαν  για  το  δικαίωμα  στη  δημόσια  δωρεάν  υγεία,  και  στη  σύνταξη.  Γέμισαν  τα  ασφαλιστικά  ταμεία  με  τις  εισφορές  τους  και  τις  κρατήσεις  τους Αποδείχτηκε  τελικά  ότι  αυτή  η  κατάκτηση  ήταν  και  είναι  μεγάλο  βάρος  για  την  εργοδοσία  και  το  κράτος  τους,  θέλουν  να  το  πετάξουν  από  πάνω  τους  και  να  το  κάνουν  προσωπική -  ατομική  υπόθεση  του  κάθε  εργαζόμενου  και  ευθύνη  του. Ένα  βασικό  επιχείρημα  που  χρησιμοποιούν  είναι  η  βιωσιμότητα  των  ταμείων,  ¨το  ενδιαφέρον  τους¨ να  τα  σώσουν,  γιατί  αλλιώς  το  σύστημα  θα  καταρρεύσει  και  δεν  θα  δίνονται  συντάξεις.  Γνωρίζουμε  όμως  ότι  σε  αυτή  την  κατάντια  τα  έφεραν  οι  ίδιοι.  Τι  να  πρωτοθυμηθούμε: 

Την  αφαίμαξη  των  ταμείων  για  να  τα  κάνουν  δάνεια  σε  τραπεζίτες  και  εφοπλιστάδες,  για  τις  τράπεζες  και  τα  καράβια  τους  με  μηδέν  επιτόκιο;  Από  τα  μισά  του  προηγούμενου  αιώνα  ακόμα.

Το  τζόγο  των  αποθεματικών  στο  χρηματιστήριο; 

Το  κούρεμα; 

Τις ανείσπραχτες  οφειλές  των  μεγαλοεργοδοτών  προς  τα  ταμεία  για  τους  εργαζόμενους; 

Αλήθεια  γιατί  οι  κυβερνήσεις  δεν  τα  απαιτούν;  Αφού  θέλουν τόσο  πολύ  να  τα  σώσουν;  Γιατί  απλά  δεν  θέλουν  να  τα  σώσουν.  Για  τα  αφεντικά  το  ασφαλιστικό  είναι  κόστος,  για  εμάς  είναι  η  ζωή  μας  και  το  χρέος  μας  απέναντι  στα  παιδιά  μας,  γιατί  η  περίθαλψη  και  η  σύνταξη  τους  εξαρτάται  και  από  τη  δική  μας  στάση.

Θα  πάρουμε  θέση  μάχης  για  να  μη  φτάσει  το  νομοσχέδιο – έκτρωμα  ποτέ  στη  βουλή  ή  αν  φτάσει  να  μην  ψηφιστεί;   

Ή Θα  καθίσουμε  στον  καναπέ,  βρίσκοντας  χίλιες  δυο  προφάσεις  για  να  μην  απεργήσουμε;

Θα  γεμίσουμε  τα  πεζοδρόμια,  φτιάχνοντας  τις  αλυσίδες  του  αγώνα  και  της  περηφάνιας; 

Ή Θα  δώσουμε  και  άλλο  χρόνο  και  σε  αυτήν  την  κυβέρνηση; 

Θα  ενωθούμε  με  το  ταξικό  συνδικαλιστικό  κίνημα; 

ή Θα  δεχτούμε  και  πάλι  τα  πλαστά  διλλήματα  και  το  προσχηματικό  ενδιαφέρον  για  το  καλό  του  λαού;

Θα  αντιδράσουμε οργανωμένα  μέσα  από  τα  σωματεία  μας;

 Ή Θα  αφήσουμε  άλλους  να  ματώνουν  για  εμάς;

Όσο  δίνουμε  χρόνο  και  άλλοθι  στους  εαυτούς  μας  και  σε  αυτούς 

 που  αποφασίζουν  για  εμάς,  ο  κίνδυνος  της  συνήθειας  παραμονεύει.  Ο  Καμί  έλεγε  στην  ¨Πανούκλα¨  ότι  χειρότερο  πράγμα  από  την  πανούκλα  είναι  να  συνηθίσεις  την  πανούκλα.

  Στις  4  του  Φλεβάρη  πρέπει  να  κλείσουν  όλα  και  να  βρεθούμε  όλοι  εκεί  που  θα  κυματίζουν  οι  σημαίες  του  ταξικού  συνδικαλιστικού  κινήματος.  Εκεί  είναι  η  θέση  μας.  Αυτή  η  στάση  μας  ταιριάζει.  Έχουμε  τη  δύναμη  να  τους  σταματήσουμε  και  να  ζήσουμε  τη  ζωή  που  μας  αξίζει.

 Σαν  Λαϊκή  Συσπείρωση  δεσμευτήκαμε  να  είμαστε  διπλά  στους  αγώνες  των  εργαζόμενων  και  να  τους  στηρίζουμε.  Μέσα  σε  αυτά  τα  πλαίσια  και  τούτο  το  κάλεσμά  μας. 

Τέλος  καλούμε  τη  δημοτική  αρχή  να  πράξει  το  αυτονόητο,  να  προχωρήσει  σε  κάλεσμα  αγώνα  και  στήριξής  του,  να  βρεθεί  στα  μπλόκα  των  αγροτών,  γιατί  η  εποχή  μας  και  πολύ  περισσότερο  οι  εργαζόμενοι.   δε  συγχωρούν  συμβιβασμούς.

  * η κα Μώραλη  Κωνσταντίνα   είναι δημοτική  σύμβουλος Θερμαϊκού και επικεφαλής  της  Λαϊκής  Συσπείρωσης.