Η πρωινή διαδρομή από το σπίτι στο σχολείο είναι παραπάνω από διδακτική. Είναι κανονικό ταξίδι στον χρόνο.
Περνώντας μπροστά από το γυμνάσιο πριν φτάσω στο δημοτικό, συναντώ τα "γυμνασιάκια". Κορίτσια και αγόρια σε μια νιότη που δεν έπηξε ακόμη, με μια απίστευτη φρεσκάδα, τρέχουν γιατί μόλις χτύπησε το κουδούνι και θα πάρουν απουσία. Κορίτσια που βιάζονται να γίνουν γυναίκες, διακρίνεις πάνω τους όλη την ανασφάλεια αλλά και όλη τη ματαιοδοξία του κόσμου. Μακιγιάζ, κολάν και από μέσα στριγνκ, στήθος που φροντίζουν να το αναδεικνύουν και πισινός ελαφρώς τεντωμένος. Η επιθυμία να τραβήξουν την προσοχή και να αρέσουν. Κι από την άλλη τα αγόρια. Ατημέλητα, κάποια με βερμούδες ακόμη, αγουροξυπνημένα, μοιάζουν τουλάχιστον τρία με πέντε χρόνια πίσω ηλικιακά. Τους παρατηρώ και θυμάμαι το δικό μου γυμνάσιο. Τους ακούω που μιλάνε για κοπάνα και σκέφτομαι πόσο ωραίο είναι να έχεις το περιθώριο να το σκάσεις από κάτι. Με κοιτούν και μάλλον μοιάζω γιαγιά τους! Ποτέ δεν μου έλειψε το σχολείο (οι φίλοι μου ναι). Σκέφτομαι τι διαφορά έχω από αυτούς, πέρα από σκυθρωπό κεφάλι, αμέτρητα προβλήματα, σκοτούρες και μια ενήλικη ζωή. Νιώθω από τη μια παιδί σαν κι αυτούς αλλά η ανεμελιά που έχουν δεν μπορεί με τίποτα να έρθει πίσω σε μένα.
Διακόπτει τις σκέψεις μου η φωνή της κόρης μου : "άρχισε να ψιχαλίζει ! Τρέξε , θα ρίξει μπόχα σε λίγο"! Σκάω στα γέλια . Όχι μπόχα παιδί μου, μπόρα! Μπόρα....
Μπήκαν στις τάξεις τους κι εγώ έφυγα για τη δουλειά.
Κάτι γίνεται και παραμορφωνόμαστε έτσι στην πορεία. Κάτι γίνεται...

Αχ και να έριχνε μια μπόρα τώρα να ξέπλενε όλες τις σκοτούρες, τις ενοχές, τα λάθη, τα regrets, το άγχος, τις αστοχίες. Αχ και να έριχνε μια μπόρα και να έμενα στη βροχή με τα μαλλιά μου πλεγμένα κοτσιδάκια, στο Corto Maltese στη Β. Όλγας, κορίτσι γυμνασίου, ερωτευμένη, φρέσκια, αισιόδοξη και ανέμελη.

Θα μείνω για πάντα κορίτσι!

Εύχομαι να ρίξει μπόρα και να διώξει ο,τι θέλει ο καθένας να φύγει από τη ζωή του σήμερα...

(Κι ενώ το γράφω αυτό βλέπω ότι είναι διεθνής μέρα για το κορίτσι σήμερα! Εύχομαι όλα τα κορίτσια του κόσμου να λαμβάνουν την ευγενική μεταχείριση που τους αξίζει και να διατηρούν το δικαίωμα να ζήσουν ως κορίτσια χωρίς καμία βίαιη ώθηση στην ενηλικίωση, καμία εκμετάλλευση, τίποτα λιγότερο από ανεμελιά, φροντίδα, σεβασμό και αγάπη)!

Είναι Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2016 και δεν θα είναι ποτέ ξανά! Καλημέρα από ένα κορίτσι!
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.