Πώς βούλιαξε στο Μάτι η αριστερή ευαισθησία του Αλέξη Τσίπρα

Παραδόξως, η απάντηση για το βίντεο που διέρρευσε προχθές από την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στο Μάτι, δεν δόθηκε με τη συνηθισμένη ταχύτητα και το δριμύ ύφος που έχουμε συνηθίσει από το γραφείο τύπου του τα τελευταία χρόνια. Δόθηκε χθες όμως, από την Αυγή και μπορούμε να τη δεχτούμε, ως ένδειξη καλής πίστης, ως πραγματική. Το αν είναι ικανοποιητική όμως μια απάντηση είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Αυτό εξαρτάται από το ερώτημα ή το ζήτημα στο οποίο απαντά.
Η επίμαχη φράση που από το προχθεσινό βίντεο ήταν: «…να φτιαχτούν τα στέκια, τα σχολεία, κοινωνικούς χώρους, να φτιάξουμε υποδομές, αυτά πρέπει να δούμε τώρα ρε παιδιά γιατί και να έπαιρνες 2.000 ευρώ θα τα έχανες αυτά τα χρήματα, θα τα σπατάλαγες, άρα ας μην την πάμε εκεί τη συζήτηση, άρα να σκεφτούμε για το νοσοκομείο…».

Το ρεπορτάζ που συνόδευε το δημοσίευμα έλεγε πως η αναφορά στα 2.000 ευρώ ήταν απάντηση σε κατοίκους που «καταγγέλλουν ότι δεν τους έχει δοθεί καμία βοήθεια».

Η απάντηση, σύμφωνα με το κομματικό ρεπορτάζ είναι πως το απόσπασμα αφορά τα χρήματα που έχουν συγκεντρωθεί από εράνους για τα οποία ο πρωθυπουργός υποστηρίζει πως δεν πρέπει να μοιραστούν στους πυρόπληκτους αλλά να χρησιμοποιηθούν για έργα υποδομών όπως, π.χ. η δημιουργία ενός νοσοκομείου.

Ποια απάντηση;

Σε τι απαντά όμως αυτή η απάντηση; Στο ότι το ρεπορτάζ είναι ανακριβές. Στο ότι έγινε μοντάζ στο βίντεο. Έστω.

Δεν απαντά σε μερικά άλλα σημεία στα οποία στάθηκε μέρος της κριτικής που έγινε στον Αλέξη Τσίπρα για το απόσπασμα αυτό.

1) Να ξεκινήσουμε καταρχάς με μια παραδοχή: δεδομένου ότι γνωρίζουμε από πολλά ρεπορτάζ ότι πυρόπληκτοι έχουν διαμαρτυρηθεί ότι δεν έχουν λάβει επίδομα, ότι ο πρωθυπουργός έγινε δέκτης ανάλογων παραπόνων κατά την επίσκεψη του στο Μάτι τον Σεπτέμβριο (που είπε ότι θα πηγαίνει κάθε μήνα), ότι ακόμη και το επίδομα έκτακτης ανάγκης, που εξαγγέλθηκε αμέσως μετά την πυρκαγιά έκανε ένα μήνα να δοθεί, μπορεί κανείς να κουνάει ακριβώς το δάχτυλο στην καχυποψία των πολιτών; Ξέρετε, ένα ψέμα για να «πιάσει» σε πολλούς πρέπει να έχει στηθεί από λίγη, έστω και λίγη, αλήθεια.

2) Επί του προκειμένου λοιπόν: έχουν περάσει 4 μήνες από την πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική. Έχουν ολοκληρωθεί ή έχουν καν ξεκινήσει τα αντιπλημμυρικά έργα, μικρά και μεγάλα; Ο πρωθυπουργός λέει στο βίντεο ότι «τώρα, βρισκόμαστε στο πρώτο βήμα, προκειμένου να αποκαταστήσουμε, να γκρεμίσουμε, να κατεδαφίσουμε δηλαδή, να μαζέψουμε τον αμίαντο, να καθαρίσουμε, να υλοτομήσουμε».
Τέσσερις μήνες μετά μας φαίνεται λογικό να μην έχουν γίνει ΟΥΤΕ αυτά;
Ούτε το μάζεμα του αμίαντου, ούτε τα κορμοφράγματα, ούτε καν οι κατεδαφίσεις που τόσο πολύ επέμενε σε αυτές η κυβέρνηση; Είναι ικανοποιημένη η κυβέρνηση από τα γραφειοκρατικά «σκαλώματα» της χορήγησης στεγαστικής συνδρομής κι άδειας επισκευής που υποτίθεται θα γινόταν με ειδική πολύ γρήγορη διαδικασία, όπως είχε ανακοινώσει στις 9 Αυγούστου; Γιατί δεν έχει προχωρήσει η αδειοδότηση των σπιτιών, των κίτρινων και των κόκκινων κλπ; Και, βέβαια, ποια είναι η επίσημη ενημέρωση για τους εράνους; Για τι ποσά μιλάμε; Που θα αποφασιστεί και θα συζητηθεί αυτός ο σχεδιασμός;

3) Στον ίδιο πυρήνα αλήθειας υπάρχει κι ένας άλλος επιβαρυντικός παράγοντας. Ότι μιλάμε για μια κυβέρνηση που τις πρώτες μέρες, ενώ ακόμη η χώρα όλη μέτραγε τα πτώματα, έστειλε τον Πάνο Καμμένο στους πυρόπληκτους να τους μαλώσει και έκανε ηθικολογικά σχόλια ενοχοποίησης των θυμάτων, ότι δήθεν τάχα μου κάηκαν γιατί είχαν αυθαίρετα. Μετά άλλοι υπουργοί έκαναν πλάκα και ειρωνείες για την τραγωδία. Δεν έχουμε απλές, σποραδικές, ενδείξεις κυνισμού. Έχουμε ένα βιβλίο γεμάτο αποδείξεις που το γράφουμε τα τελευταία τρία χρόνια και δέκα μήνες περίπου.

4) Σε ό,τι χρήματα κι αν αναφερόταν ο πρωθυπουργός δεν αλλάζει το γεγονός, το αναντίρρητο γεγονός, ότι είπε «θα τα σπαταλήσεις». Ότι μεταχειρίστηκε δηλαδή ένα ρήμα με σαφέστατη αρνητική, ηθικολογική, συνυποδήλωση που είναι και απολύτως πιστή σε μια ρητορική που έχουμε ακούσει ξανά από την κυβέρνηση. Μόνο που, ξέρετε, στον κόσμο που ζούμε πια, στην νεωτερική, καπιταλιστική, επονείδιστη, ρημάδα, φιλελέ, όπως θέλετε πείτε την, κοινωνία μας, οι πολίτες έχουμε υποχρεώσεις και δικαιώματα κι εκλέγουμε αντιπροσώπους, όχι δεσπότη. Σε ό,τι νομίμως φτάνει στο πορτοφόλι μας, πατερούληδες κι αφεντικά δεν έχουμε.

Ντροπή να μιλάς έτσι

Σε κανέναν λοιπόν, πόσο μάλλον σε έναν πυρόπληκτο, δεν μπορεί να λέει η πολιτεία και ο πρωθυπουργός ότι επιλέγει τη διάθεση χρημάτων γιατί αυτός θα τα διαχειριστεί για το καλό του ενώ ο πολίτης θα τα σπαταλήσει. Που είναι και δικαίωμα του στην τελική.

Σε έναν άνθρωπο που μπορεί να είδε όλο το βιός του δικό του ή του γείτονα του να ισοπεδώνεται, που μπορεί να είδε θάνατο γύρω του, δεν του λες ότι δεν θα του δώσεις τα χρήματα αυτά γιατί θα τα «σπαταλήσει», όχι.

Όταν είσαι δημοκράτης πολιτικός οφείλεις να έχεις λεξιλόγιο άνω των 50 λέξεων και να το μεταχειρίζεσαι για να πείσεις. Να πείσεις ότι κατανοείς τις ανάγκες και τις δαπάνες αλλά ότι θα τις βοηθήσει αυτές η πολιτεία με όποιον τρόπο μπορεί αλλά ότι υπάρχουν και ανάγκες υποδομών που αφορούν την ασφάλεια και την ποιότητα ζωής και την τοπική κοινωνία με την οποία θα συνεργαστείς.

Για υποδομές που μένουν για πάντα δηλαδή κι όχι επιδόματα που, μοιραία, δεν «διαρκούν» πολύ, αφού ξαφνικά σε έπιασε φιλελευθερισμός και κριτική διάθεση στην πολιτική των επιδομάτων. Αν, δηλαδή, πράγματι εννοούσε αυτό ο πρωθυπουργός, γιατί το ότι οι πολίτες τα «σπαταλάνε» είναι από άλλη πολιτική σχολή, ένα κατεξοχήν νεοφιλελεύθερο επιχείρημα.

Εν πάση περιπτώσει, ο δημοκράτης πολιτικός οφείλει να αποφασίζει τι θέλει να πει και να μπορεί να το εκφράσει αφού ουδείς υποχρεούται να τον κρίνει επιεικώς. Όποιος θεωρεί ότι οι πολίτες που το ζητάνε αυτό από την κυβέρνησή τους ζητάνε πολλά, τότε αυτός υποτιμά την κυβέρνηση πολύ πιο βάναυσα κι από τους χειρότερους επικριτές της.

πηγή