Κάποτε είχε διατυπωθεί πως το πνεύμα του Ρομαντισμού εκφράζονταν από τον Ουγκώ στην λογοτεχνία, τον Ντελακρουά στην ζωγραφική και από τον Έκτορα Μπερλιόζ στην μουσική! Αναμφίβολα λοιπόν ο Λουί Έκτωρ Μπερλιόζ θεωρείται από τους περισσότερους ως ο «Πατριάρχης» της Γαλλικής Μουσικής Σχολής καθώς υπήρξε ένας μεγάλος συνθέτης που κληροδότησε στην γαλλική αλλά και στην παγκόσμια μουσική ανθολογία αριστουργήματα όπως τη «Φανταστική Συμφωνία» (1828-1830), την «Μεγάλη Λειτουργία των Νεκρών» γνωστή ως «Ρέκβιεμ» (1837-1838), το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» (1839), την «Καταδίκη του Φάουστ» (1846), τα «Παιδικά χρόνια του Χριστού» (1854) ή τέλος σαν τους «Τρώες» αυτή την μεγάλη Όπερα, την εμπνευσμένη από την Ομήρου «Ιλιάδα» και την «Αινιάδα» του Βιργιλίου.
Ο Έκτωρ Μπερλιόζ, αυτός ο τεραστίου φήμης Γάλλος μουσουργός, έζησε μια ζωή γεμάτη αντιξοότητες. Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1803 σε μια κωμόπολη κοντά στην Γκρενόμπλ, όπου και τελείωσε το γυμνάσιο φοιτώντας παράλληλα στο Ωδείο. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, που ονειρευόταν να φέρει στον ιατρείο του και τον γιο του Έκτορα. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός πως ο Μπερλιόζ γράφτηκε στην ιατρική σχολή στο Παρίσι, το 1821, εκπληρώνοντας τους πόθους του πατέρα του. Εκεί ουσιαστικά ο Μπερλιόζ σπατάλησε περισσότερο από δύο χρόνια, καθώς η ιατρική του ιδίου δεν του άρεσε, με αποτέλεσμα να καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια, προκειμένου να πείσει τον πατέρα του, ο οποίος όμως, όταν τελικώς διεπίστωσε την αγάπη του παιδιού του για την μουσική, έσπευσε να του κάνει δώρο μια κιθάρα και ένα φλάουτο.
Τα πραγματικά βάσανα όμως αρχίζουν για τον Μπερλιόζ, όταν ξεκινά τα μαθήματα στο Ωδείο του Παρισιού το 1826, όταν οι δάσκαλοι εκεί, χαρακτηρίζουν την μουσική του «θορυβώδη», ουδέποτε κατανοούν το ταλέντο του και στέκουν απέναντί του. Η κακή τύχη του Μπερλιόζ παρατείνεται από τους δύο άτυχους γάμους του, αλλά και από τον χαμό του αγαπημένου του γιού!
Όλες αυτές οι ατυχίες του έχουν τσακίσει τα νεύρα και το ηθικό, σε σημείο να τον μεταβάλουν στα τελευταία χρόνια της ζωής του σε έναν «μισάνθρωπο» όπως δείχνουν οι περιγραφές που διασώζονται σήμερα για το πρόσωπό του. Για να γυρίσουμε όμως πίσω στην εποχή που ο 23χρονος Μπερλιόζ, βρισκόταν στο Ωδείο του Παρισιού, είχε ήδη αγαπήσει παθιασμένα την μουσική του ΜΠΑΧ και του ΓΚΛΟΥΓΚ, ενώ διάβαζε μανιασμένα κείμενα του Λόρδου Βύρωνα. Το 1825 ο Μπερλιόζ παρουσιάζεται για πρώτη φορά να διευθύνει ορχήστρα αποτελούμενη από 150 μουσικούς, μέσα σε εκκλησία, σε λειτουργία δικής του σύνθεσης. Εκεί θα προκαλέσει την προσοχή των πρώτων του θαυμαστών, αλλά και θα δημιουργήσει τους πρώτους φανατικούς εχθρούς του! Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και ο διευθυντής του Ωδείου του Παρισιού και συνθέτης Κερουμπίνι ο οποίος έκτοτε θα σταθεί απέναντί του. Όταν το 1830 ο Μπερλιόζ θα παρουσιάσει την «Φανταστική Συμφωνία» του, ο Κερουμπίνι ερωτώμενος αν θα παραστεί στην συναυλία, απάντησε «Δεν χρειάζεται να μάθω, τι δεν πρέπει να κάνει κανείς…».
Κατά την διάρκεια της εκτέλεσης της «Φανταστικής Συμφωνίας» ο Μπερλιόζ θα γνωρίσει και την Αγγλίδα ηθοποιό Χάριετ Σμίθσον την οποία θα παντρευτεί. Αργότερα θα καταλάβει ότι δεν αγαπούσε εκείνη πραγματικά, αλλά μια ασήμαντη τραγουδίστρια την Μαρία Ρέτσιο με την οποία είχε συνδεθεί κρυφά! Όταν αργότερα η Σμίθσον θα πεθάνει ο Μπερλιόζ θα σπεύσει να νομιμοποιήσει τον κρυφό αυτό δεσμό. Από τον πρώτο του γάμο ο Μπερλιόζ είχε αποκτήσει έναν γιο, ο οποίος το 1865 θα πεθάνει!
Ο Μπερλιόζ υπήρξε απόλυτα ταυτισμένος με τις φιλελεύθερες ιδέες της εποχής του. Εκείνο τον καιρό ο ζωγράφος Ντελακρουά παρουσιάζει την «Σφαγή της Χίου» και τον «Θρήνο της Ελλάδας πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου». Έτσι και ο Μπερλιόζ βαθιά συγκινημένος με το δράμα της Ελληνικής Επανάστασης κι από τον θάνατο του φιλέλληνα Λόρδου Βύρωνα, συνθέτει το 1826 την «Ηρωική σκηνή από την Ελληνική Επανάσταση». Ο Μπερλιόζ δεν ήταν φιλέλληνας μόνο διακατεχόμενος από την επανάσταση του ’21 και τις φιλελεύθερες αρχές του διαφωτισμού, αλλά εμπνέονταν και από την κλασική αρχαιότητα συνθέτοντας την όπερα «Τρώες». Η όπερα αυτή γράφτηκε σε δύο ανεξάρτητα μέρη. Το πρώτο ήταν η «Πτώση της Τροίας», ενώ το δεύτερο ήταν οι «Τρώες στην Καρχηδόνα».
Ο Μπερλιόζ πέθανε στις 8 Μαρτίου 1869, σε ηλικία 66 ετών. Στην Ελλάδα ο Γάλλος Πατριάρχης του ρομαντισμού, δεν έγινε ποτέ ιδιαίτερα γνωστός παρότι υπήρξε εκτός από ένας τεράστιος μουσουργός και ένας φανατικά υπέρμαχος της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.