Ο αντι-ψεκ είναι ο αντίθετος στην «ψέκα». Είναι αντίθετος σε ό,τι δεν παραδέχεται η «επιστήμη», οι επίσημοι φορείς, η «διεθνής κοινότητα», τα κράτη και οι υπερεθνικοί θεσμοί. Δεν είναι ένας strawman: ένας αχυράνθρωπος, ένα σκιάχτρο, μια ιδέα. Είναι απόλυτη πραγματικότητα. Και αυτό μας το αποκάλυψε κωμικο-τραγικά η τελευταία 2,5-ετία. Αν μπορούσα να συνοψίσω κάποιες βασικές απόψεις του αντι-ψέκα, αυτές θα ήταν:Η «επίσημη επιστήμη» (Rene Passet) είναι αδιαμφισβήτητη και είναι ανόητος/απατεώνας (βλαχαδερό, σαϊεντολόγος, θρησκόληπτος, κ.λπ.) και πρέπει να υπόκειται στη χλεύη όποιος τολμήσει να αντιλέξει
Οι διεθνείς φορείς είναι άτρωτοι από οικονομικά συμφέροντα
Οι κυβερνήσεις θέλουν το καλό μας κι οι κακοί βασικά είναι στη φυλακή
Δεν υπάρχουν πράγματα παράδοξα, μεταφυσικά, συνωμοσίες
Οι «ειδικοί» πρέπει να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα και να καθοδηγούν την πολιτική (=τεχνοκρατία)

Είναι όμως αλήθεια ο αντι-ψέκας ένα νέο φρούτο; Όχι, καθόλου. Όπως κάποιοι όμως από τους ανοηταίνοντες «συνωμοσιολόγους» (ο όρος σύμφωνα με αξιοσημείωτη άποψη βιβλίου του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Τέξας Lance Dehaven-Smith είναι εύρημα των μυστικών υπηρεσιών) κατάγονται από τον ζάπλουτο Ολλανδό Έριχ φον Νταίνικεν, έτσι και αρκετοί από τους αντι-ψέκες έχουν ήδη περιγραφεί και υποστεί δριμεία κριτική πρωτύτερα από πολύ μεγάλες προσωπικότητες. Η νοοτροπία της αντι-ψέκας είναι χαρακτηριστική στον αριστουργηματικό Stalker του Αντρέι Ταρκόφσκι, όπου οι ήρωες ζητάνε κάτι άπιαστο, «ψεκασμένο» (ένα μυστικό δωμάτιο που προέκυψε από πρόσκρουση μετεωρίτη, όπου εκπληρώνεται η εσώτερη επιθυμία του ανθρώπου) όπως και στο έργο ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες παιδαγωγούς και φιλοσόφους (για να μην πούμε και εν ενεργεία πολιτικούς), που την περιγράφει και την κριτικάρει έντονα, τον Ευάγγελο Παπανούτσο.


Ο Παπανούτσος έτσι περιγράφει, ανατριχιαστικά σχεδόν, στο βιβλίο του «Εφήμερα-Επίκαιρα-Ανεπίκαιρα» (Ίκαρος, 1980) τη νοοτροπία του αντι-ψέκα:

«Η πείρα των τέσσερων τελευταίων αιώνων που για την ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν αποφασιστική σημασία μας έπεισε -νομίζω- ότι υπάρχει επιστήμη και «επιστήμη». (…)
Επειδή αυτό ακριβώς παθαίνει η άλλη, η ετεροθαλής αδελφή της (η επιστήμη με εισαγωγικά). Παίρνει τη διατύπωση (που είναι απλό περίγραμμα) για σώμα της αλήθειας, και μη γνωρίζοντας από άμεση πείρα (αφού η ίδια δεν πάλεψε ποτέ με τα προβλήματα) ότι η φόρμουλα είναι ένας προσωρινός μεταβατικός σταθμός απάνω στην αδιάκοπη πορεία προς τη σύλληψη του «όντος», την κάνει άρθρο πίστης, άκαμπτο, κρυσταλλωμένο δόγμα. Και φανατίζεται.
Και αναθεματίζει όσους από οξύτερη παρατηρητικότητα, γονιμότερη φαντασία και κριτικότερη σκέψη δεν ανέχονται να κλείσουν το λογισμό τους μέσα σ’ ένα απλό και αλύγιστο σχήμα.
Τους λέγει μεταφυσικούς ή απλώς φιλοσόφους- και η λέξη στο στόμα της σημαίνει τσαρλατάνους και αερολόγους [σ.σ.: πρβλ. ψεκασμένους]».


Πραγματικά όμως κι ο μεγάλος σκηνοθέτης ταινιών θρίλερ, τρόμου αλλά και επιστημονικής φαντασίας (να αναφέρουμε την ταινία του «Ζουν ανάμεσά μας» και την τεράστια συνάφεια με όλα τα παραπάνω) Τζον Κάρπεντερ έχει παλέψει με όλα τα παραπάνω στις ταινίες του, κατ’ εξακολούθηση. Kάποιοι -οι πρωταγωνιστές κατά κανόνα- του Κάρπεντερ είναι άνθρωποι που μπορούν (τελικά) να δουν το παράδοξο, το υπερφυσικό, αυτό που δε μπορούν να δουν οι άλλοι, τη συνωμοσία εκεί όπου αυτή μπορεί να υπάρχει. Δεν είναι φυσικά όμως μόνο αυτοί. Υπάρχουν και καραμπινάτοι «αντι-ψέκες». Ένας τέτοιος τύπος είναι και ο Νταν (φωτό) στην εξαιρετική ταινία θρίλερ του Κάρπεντερ «Η ομίχλη» (1980). Ο Νταν είναι ένας μετεωρολόγος, ο οποίος «αγαπάει τη δουλειά του» και αρέσκεται να δίνει θετικιστικές εξηγήσεις στα πράγματα: τίποτα παράξενο δε συμβαίνει. Τίποτα υπερφυσικό. Όλα κυλούν «φυσιολογικά» και επιστημονικά εξηγήσιμα. Η πυκνότατη ομίχλη που κινείται από τη θάλασσα προς τη μικρή παραθαλάσσια πόλη του Arcadia Bay δεν έχει τίποτα παράδοξο. Όταν η ομίχλη αυτή φτάνει στην πόρτα του και ακούγεται ένα χτύπημα, ο Νταν είναι βέβαιος πως είναι «κάποιος μαλ…ας μεθυσμένος» που πλακίζει μαζί του και που «θα του δείξει αυτός τώρα».

Ωστόσο, τα πράγματα για τον Νταν δεν είναι… ακριβώς έτσι. Κι επειδή όλοι, είτε από κομφορμισμό (μη μας πούνε ψέκες, άμυαλους, τσομπάνηδες) είτε από ασοφία είτε από δοκησισοφία είτε για προσωπικούς άλλους λόγους ρέπουμε προς τον Dan του Κάρπεντερ, πρέπει να το πούμε ανοιχτά: don’t be that guy…





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.