 |
| 1614, η ιθαγενής Αμερικανίδα πριγκίπισσα Ποκαχόντας με παραδοσιακή ενδυμασία, στο γάμο της με τον Τζον Ρόλφ. Ζωγραφική του Jean Leon Gerome Ferris (Φωτογραφία από Three Lions/Getty Images) |
του Άλαν Μπέρενς / 8.8.2021
Λίγες φιγούρες της αμερικανικής αποικιακής ιστορίας είναι τόσο πανταχού παρούσες και ίσως τόσο παρεξηγημένες όσο η Ποκαχόντας, η κόρη ενός Ινδιάνου αρχηγού που παντρεύτηκε έναν Άγγλο και κατέληξε στην Αγγλία πριν πεθάνει ατυχώς σε νεαρή ηλικία.
Η ζωή της έχει απαθανατιστεί σε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων και δύο ταινίες της Disney κατά τη δεκαετία του 1990, οι οποίες παρουσίασαν σε μεγάλο βαθμό λανθασμένες και ανακριβείς απεικονίσεις. Εδώ αναφέρουμε την αληθινή της ιστορία, το πλαίσιο στο οποίο εντάχθηκε στην αγγλική κοινωνία και το ρόλο της στην ιστορία της πρώιμης αποικιακής Αμερικής[1]
Αγγλία και Βόρεια Αμερική
Ωστόσο, πριν εξετάσουμε σε βάθος τη ζωή της Ποκαχόντας, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε το πλαίσιο στο οποίο συνάντησε τους Ευρωπαίους αποίκους που θα διαμόρφωναν τη ζωή και τη μελλοντική κληρονομιά της.
Οι Άγγλοι εξερευνητές είχαν έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής στα μέσα του δέκατου έκτου αιώνα, καθώς προσπαθούσαν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία της Ισπανίας στην Αμερική.
Κατά συνέπεια, αποικιοκράτες πρωτοπόροι, όπως ο Χάμφρεϊ Γκίλμπερτ, προσπάθησαν να ιδρύσουν αποικίες στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Ελισάβετ Α΄ (1558-1603), ιδίως ο σερ Ουόλτερ Ράλεϊ στη Βόρεια Καρολίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1580.
Ωστόσο, αυτές απέβησαν άκαρπες και μόλις το 1607 ιδρύθηκε ο πρώτος μόνιμος αγγλικός οικισμός στην αμερικανική ενδοχώρα. Αυτό συνέβη στο Chesapeake Sound της Βιρτζίνια, και η τοποθεσία που επιλέχθηκε ονομάστηκε Jamestown από τον Άγγλο βασιλιά Τζέιμς Α΄.
Εδώ, περιτριγυρισμένοι από την ισχυρή συνομοσπονδία των Αλγκόνκιων με επικεφαλής τον αρχηγό τους, τον Πάουχαταν, οι Άγγλοι ζούσαν μια καταθλιπτική ζωή για αρκετά χρόνια, με λίγο περισσότερους από εκατό περίπου άνδρες αποίκους που συχνά βρίσκονταν στα πρόθυρα της πείνας. Αν δεν είχαν τη βοήθεια που έλαβαν από τους ντόπιους ιθαγενείς Αμερικανούς και τον αρχηγό τους, τον Πάουχαταν, ίσως να μην είχαν επιβιώσει[2]
Οι Έποικοι συναντούν τον Ποχονώτα
Η Ποκαχόντας, η οποία ήταν επίσης γνωστή ως Matoaka ή Amonute στις τοπικές διαλέκτους, ήταν μια ιθαγενής Αμερικανίδα πριγκίπισσα, κόρη του αρχηγού Powhatan Wahunsononacock.
Γεννήθηκε γύρω στο 1596 και έτσι βρισκόταν στην εφηβεία της καθώς η αποικία Τζέιμσταουν πάλευε να επιβιώσει. Το όνομα που είναι πιο γνωστό, Ποκαχόντας, μεταφράζεται χονδρικά σε "παιχνιδιάρα", αν και αργότερα, όταν παντρεύτηκε την αγγλική κοινωνία που αναπτύχθηκε στο Chesapeake Sound, έγινε γνωστή ως Rebecca Rolfe.
Από πολύ νωρίς, η Ποκαχόντας έπαιξε ρόλο στις αλληλεπιδράσεις των Αλγκόνκιων με τους Άγγλους στο Τζέιμσταουν, κυρίως με τον ενίοτε αρχηγό του οχυρού, τον καπετάνιο Τζον Σμιθ[3]
Φαίνεται ότι λειτούργησε ως μεσάζων για να παρακαλέσει τον πατέρα της να παράσχει βοήθεια στους Άγγλους αποίκους κατά τα πρώτα χρόνια της παραμονής τους στο Τζέιμσταουν, κατά τη διάρκεια των οποίων βρίσκονταν συχνά στα πρόθυρα της πείνας. Για κάποιο λόγο, οι άποικοι προτίμησαν να περάσουν όλο το χρόνο τους ψάχνοντας για χρυσό στον ποταμό Τζέιμς αντί να φυτέψουν καλλιέργειες.
Αργότερα ο Σμιθ θα έλεγε στη βασίλισσα της Αγγλίας ότι αν δεν υπήρχε η Ποκαχόντας, η αποικία δεν θα είχε επιβιώσει ποτέ από αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Σύγκρουση μεταξύ εποίκων και φυλής
Η συμμετοχή της Ποκαχόντας στην αποικία του Τζέιμσταουν μειώθηκε προσωρινά όταν ο Σμιθ επέστρεψε στην Αγγλία το 1609 και ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ των Άγγλων και των ιθαγενών Αμερικανών. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1610, παντρεύτηκε, αν και ήταν ακόμη έφηβη, έναν ντόπιο ιθαγενή Αμερικανό με το όνομα Kocoum.
Κατά πάσα πιθανότητα κατά την περίοδο του γάμου της και όπου και αν είχε εγκατασταθεί, συνελήφθη από μια αγγλική στρατιωτική ομάδα με επικεφαλής τον λοχαγό Σάμιουελ Άργκαλ.
Οι Άγγλοι είχαν αυξηθεί αριθμητικά στις αρχές της δεκαετίας του 1610, καθώς χρηματοδοτήθηκαν επιπλέον αποστολές στην Αμερική, κυρίως λόγω των τεράστιων κερδών που οι επενδυτές στο Λονδίνο είχαν συνειδητοποιήσει ότι θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την καλλιέργεια του καπνού στη Βιρτζίνια. Το ναρκωτικό είχε επικρατήσει και οι Ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να το δοκιμάζουν.
Ο Αργκάλ αιχμαλώτισε την Ποκαχόντας το 1613 και οι άποικοι του Τζέιμσταουν εκμεταλλεύτηκαν την αιχμαλωσία της ως μέσο για να εξαναγκάσουν τον αρχηγό των Πάουχαταν σε μια συνθήκη ειρήνης που θα διαρκούσε σχεδόν μια δεκαετία. Οι Άγγλοι άποικοι είχαν αρχίσει να παίρνουν το πάνω χέρι απέναντι στους Αλγκόνκιους, οι οποίοι είχαν κάνει τόσα πολλά για να τους βοηθήσουν μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα.
Η Ποκαχόντας παντρεύεται τον Τζον Ρολφ
Η Ποκαχόντας ασπάστηκε τον χριστιανισμό όσο βρισκόταν σε αιχμαλωσία στο Τζέιμσταουν. Στη συνέχεια, έχοντας αφομοιωθεί στην ευρωπαϊκή κοινωνία, παντρεύτηκε έναν από τους αποίκους που είχαν φθάσει πρόσφατα στη Βιρτζίνια για να αρχίσουν να καλλιεργούν εκεί καπνό, τον John Rolfe, έναν άνδρα που πλησίαζε τα τριάντα χρόνια και ήταν πρόσφατα χήρος.
Το 1614 βαφτίστηκε επίσης Ρεβέκκα. Αυτή και ο Rolfe παντρεύτηκαν τον Απρίλιο του 1614. Τον επόμενο χρόνο γέννησε έναν γιο, τον Τόμας Ρολφ, ίσως το πρώτο παιδί που γεννήθηκε από την ένωση ενός Άγγλου αποίκου με έναν ιθαγενή Αμερικανό, ή τουλάχιστον το πρώτο τέτοιο περιστατικό για το οποίο υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία.
Το ζευγάρι έγινε τώρα η πηγή μιας προπαγανδιστικής ευκαιρίας. Η Εταιρεία Βιρτζίνια του Λονδίνου, η οποία είχε τον έλεγχο και την εποπτεία της αποικίας Τζέιμσταουν, είδε στο νέο ζεύγος Ρολφ μια ευκαιρία να προωθήσει την αποικία της Βιρτζίνια πίσω στην Αγγλία σε εκείνους που τη θεωρούσαν ένα ανασφαλές μέρος γεμάτο δήθεν επικίνδυνους άγριους.
Η Ποκαχόντας θα μπορούσε να παρουσιαστεί στην αγγλική κοινωνία ως ζωντανή απόδειξη ότι οι ντόπιοι ιθαγενείς Αμερικανοί ήταν φιλικοί και, με τα κατάλληλα κίνητρα, θα μπορούσαν ακόμη και να υιοθετήσουν την ευρωπαϊκή "ευγένεια" και τους τρόπους συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, η Εταιρεία της Βιρτζίνια διέταξε τώρα να μεταφερθεί η Ποκαχόντας στην Αγγλία για να παρουσιαστεί στην υψηλή κοινωνία και στο Λονδίνο.
Ως αποτέλεσμα, το καλοκαίρι του 1616, η Ποκαχόντας και ο Ρόλφ έφτασαν στο Λονδίνο, μαζί με καμιά δεκαριά ακόμη Αλγκόνκιους, όπου τους ξενάγησαν και πολύ γρήγορα έγιναν θέμα συζήτησης στο Λονδίνο.
Ο βασιλιάς και η βασίλισσα την υποδέχθηκαν στο Γουάιτχολ και ο επίσκοπος του Λονδίνου παρέθεσε δείπνο προς τιμήν της Ποκαχόντας στο παλάτι Λάμπεθ, ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Τάμεση, στο Ουέστμινστερ. Παράχθηκε ένα πορτρέτο της Ποκαχόντας, το οποίο ζωγράφισε ο Ολλανδός καλλιτέχνης Simon de Passe και το οποίο είναι σήμερα αρκετά διάσημο.
Στη συνέχεια, τις εβδομάδες που ακολούθησαν, το ζευγάρι αναχώρησε από το Λονδίνο και το επισκέφθηκε προσωρινά ο καπετάνιος Τζον Σμιθ, για τον οποίο η Ποκαχόντας είχε προηγουμένως μάθει ότι είχε πεθάνει, αλλά τώρα τον υποδέχτηκε σαν χαμένο φίλο.
Θάνατος και κληρονομιά της Ποκαχόντας
Κι όμως, όσο διαβόητη κι αν έγινε η επίσκεψη της Ποκαχόντας στην Αγγλία, θα είχε βίαιες συνέπειες. Η Ποκαχόντας, μη συνηθισμένη στο αγγλικό κλίμα, όπου οι έντονες μεταβολές της θερμοκρασίας μπορούσαν να σκοτώσουν ένα άτομο πολύ εύκολα, αρρώστησε το χειμώνα του 1616.
Όταν το ζευγάρι επιβιβάστηκε σε πλοίο για να επιστρέψει στη Βιρτζίνια, στις αρχές της άνοιξης του 1617, εκείνη έπασχε είτε από φυματίωση είτε από πνευμονία. Πολύ αδύναμη για να ταξιδέψει, αποβιβάστηκε τελικά στο Γκρέιβσεντ του Κεντ, όπου πέθανε στα μέσα Μαρτίου του 1617.
Η σορός της κηδεύτηκε στη συνέχεια στο ιερό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Ο Τζον επέστρεψε στη Βιρτζίνια, όπου ξαναπαντρεύτηκε, αλλά στη συνέχεια σκοτώθηκε στη σφαγή των Ινδιάνων το 1622. Οι Αλγκόνκι, αντιλαμβανόμενοι καθυστερημένα την υπαρξιακή απειλή που αποτελούσαν πλέον οι Άγγλοι, προσπάθησαν να καταστρέψουν τις πολλές αποικίες που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το Chesapeake Sound.
Συνολικά, η Ποκαχόντας ήταν μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα στην πρώιμη ιστορία της αποικιακής Αμερικής. Συνέβαλε ουσιαστικά στην επιβίωση της αποικίας Jamestown στα πρώτα και πιο επισφαλή χρόνια της. Στη συνέχεια βοήθησε στην εδραίωση των σχέσεων μεταξύ των Αλγκόνκιων και της αναδυόμενης αποικίας.
Υπήρξε επίσης ένας από τους κύριους υποστηρικτές της ιδέας της αγγλοποίησης για την προσαρμογή των νεοφερμένων. Με αυτόν τον τρόπο, έχει γίνει σύμβολο της πρώιμης επαφής μεταξύ των ιθαγενών και των νεοφερμένων σε μια χώρα που γνώρισε τόσο βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο κατά τη διάρκεια των τριών αιώνων που ακολούθησαν[4]
Πηγές
[ 1] Για προηγούμενες μελέτες για την Ποκαχόντας και τη μυθοποίηση που την περιβάλλει, βλέπε Frances Mossiker, Pocahontas: The Life and Legend (Βοστώνη, 1977). Grace Steele Woodward, Pocahontas (Norman, 1969); Frederic W. Gleach, «Pocahontas: An Exercise in Mythmaking and Marketing», στο Sergei A. Kan and Pauline Turner Strong (eds), New Perspectives on Native North America: Cultures, Histories, and Representations (Lincoln, 2006), pp. 433–455.
[2] Helen C. Rountree, Pocahontas's People: The Powhatan Indians of Virginia Through Four Centuries (Norman, 1989); James Horn, A Land as God Made It: Jamestown and the Birth of America (Νέα Υόρκη, 2005).
[3] Philip L. Barbour, Pocahontas and Her World (Βοστώνη, 1970); Frederic W. Gleach, Powhatan's World and Colonial Virginia (Νεμπράσκα, 1997).
[4] Για τη μεταγενέστερη εντύπωση του Ποκαχόντας, βλέπε Robert S. Tilton, Pocahontas: The Evolution of an American Narrative (Cambridge, 1994).
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η ζωή της έχει απαθανατιστεί σε διάφορα έργα, μεταξύ των οποίων και δύο ταινίες της Disney κατά τη δεκαετία του 1990, οι οποίες παρουσίασαν σε μεγάλο βαθμό λανθασμένες και ανακριβείς απεικονίσεις. Εδώ αναφέρουμε την αληθινή της ιστορία, το πλαίσιο στο οποίο εντάχθηκε στην αγγλική κοινωνία και το ρόλο της στην ιστορία της πρώιμης αποικιακής Αμερικής[1]
Αγγλία και Βόρεια Αμερική
Ωστόσο, πριν εξετάσουμε σε βάθος τη ζωή της Ποκαχόντας, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε το πλαίσιο στο οποίο συνάντησε τους Ευρωπαίους αποίκους που θα διαμόρφωναν τη ζωή και τη μελλοντική κληρονομιά της.
Οι Άγγλοι εξερευνητές είχαν έρθει για πρώτη φορά σε επαφή με την ανατολική ακτή της Βόρειας Αμερικής στα μέσα του δέκατου έκτου αιώνα, καθώς προσπαθούσαν να αμφισβητήσουν την πρωτοκαθεδρία της Ισπανίας στην Αμερική.
Κατά συνέπεια, αποικιοκράτες πρωτοπόροι, όπως ο Χάμφρεϊ Γκίλμπερτ, προσπάθησαν να ιδρύσουν αποικίες στις ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Ελισάβετ Α΄ (1558-1603), ιδίως ο σερ Ουόλτερ Ράλεϊ στη Βόρεια Καρολίνα στα μέσα της δεκαετίας του 1580.
Ωστόσο, αυτές απέβησαν άκαρπες και μόλις το 1607 ιδρύθηκε ο πρώτος μόνιμος αγγλικός οικισμός στην αμερικανική ενδοχώρα. Αυτό συνέβη στο Chesapeake Sound της Βιρτζίνια, και η τοποθεσία που επιλέχθηκε ονομάστηκε Jamestown από τον Άγγλο βασιλιά Τζέιμς Α΄.
Εδώ, περιτριγυρισμένοι από την ισχυρή συνομοσπονδία των Αλγκόνκιων με επικεφαλής τον αρχηγό τους, τον Πάουχαταν, οι Άγγλοι ζούσαν μια καταθλιπτική ζωή για αρκετά χρόνια, με λίγο περισσότερους από εκατό περίπου άνδρες αποίκους που συχνά βρίσκονταν στα πρόθυρα της πείνας. Αν δεν είχαν τη βοήθεια που έλαβαν από τους ντόπιους ιθαγενείς Αμερικανούς και τον αρχηγό τους, τον Πάουχαταν, ίσως να μην είχαν επιβιώσει[2]
Οι Έποικοι συναντούν τον Ποχονώτα
Η Ποκαχόντας, η οποία ήταν επίσης γνωστή ως Matoaka ή Amonute στις τοπικές διαλέκτους, ήταν μια ιθαγενής Αμερικανίδα πριγκίπισσα, κόρη του αρχηγού Powhatan Wahunsononacock.
Γεννήθηκε γύρω στο 1596 και έτσι βρισκόταν στην εφηβεία της καθώς η αποικία Τζέιμσταουν πάλευε να επιβιώσει. Το όνομα που είναι πιο γνωστό, Ποκαχόντας, μεταφράζεται χονδρικά σε "παιχνιδιάρα", αν και αργότερα, όταν παντρεύτηκε την αγγλική κοινωνία που αναπτύχθηκε στο Chesapeake Sound, έγινε γνωστή ως Rebecca Rolfe.
Από πολύ νωρίς, η Ποκαχόντας έπαιξε ρόλο στις αλληλεπιδράσεις των Αλγκόνκιων με τους Άγγλους στο Τζέιμσταουν, κυρίως με τον ενίοτε αρχηγό του οχυρού, τον καπετάνιο Τζον Σμιθ[3]
Φαίνεται ότι λειτούργησε ως μεσάζων για να παρακαλέσει τον πατέρα της να παράσχει βοήθεια στους Άγγλους αποίκους κατά τα πρώτα χρόνια της παραμονής τους στο Τζέιμσταουν, κατά τη διάρκεια των οποίων βρίσκονταν συχνά στα πρόθυρα της πείνας. Για κάποιο λόγο, οι άποικοι προτίμησαν να περάσουν όλο το χρόνο τους ψάχνοντας για χρυσό στον ποταμό Τζέιμς αντί να φυτέψουν καλλιέργειες.
Αργότερα ο Σμιθ θα έλεγε στη βασίλισσα της Αγγλίας ότι αν δεν υπήρχε η Ποκαχόντας, η αποικία δεν θα είχε επιβιώσει ποτέ από αυτή τη δύσκολη περίοδο.
Σύγκρουση μεταξύ εποίκων και φυλής
Η συμμετοχή της Ποκαχόντας στην αποικία του Τζέιμσταουν μειώθηκε προσωρινά όταν ο Σμιθ επέστρεψε στην Αγγλία το 1609 και ξέσπασε σύγκρουση μεταξύ των Άγγλων και των ιθαγενών Αμερικανών. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1610, παντρεύτηκε, αν και ήταν ακόμη έφηβη, έναν ντόπιο ιθαγενή Αμερικανό με το όνομα Kocoum.
Κατά πάσα πιθανότητα κατά την περίοδο του γάμου της και όπου και αν είχε εγκατασταθεί, συνελήφθη από μια αγγλική στρατιωτική ομάδα με επικεφαλής τον λοχαγό Σάμιουελ Άργκαλ.
Οι Άγγλοι είχαν αυξηθεί αριθμητικά στις αρχές της δεκαετίας του 1610, καθώς χρηματοδοτήθηκαν επιπλέον αποστολές στην Αμερική, κυρίως λόγω των τεράστιων κερδών που οι επενδυτές στο Λονδίνο είχαν συνειδητοποιήσει ότι θα μπορούσαν να αποκομίσουν από την καλλιέργεια του καπνού στη Βιρτζίνια. Το ναρκωτικό είχε επικρατήσει και οι Ευρωπαίοι είχαν αρχίσει να το δοκιμάζουν.
Ο Αργκάλ αιχμαλώτισε την Ποκαχόντας το 1613 και οι άποικοι του Τζέιμσταουν εκμεταλλεύτηκαν την αιχμαλωσία της ως μέσο για να εξαναγκάσουν τον αρχηγό των Πάουχαταν σε μια συνθήκη ειρήνης που θα διαρκούσε σχεδόν μια δεκαετία. Οι Άγγλοι άποικοι είχαν αρχίσει να παίρνουν το πάνω χέρι απέναντι στους Αλγκόνκιους, οι οποίοι είχαν κάνει τόσα πολλά για να τους βοηθήσουν μόλις λίγα χρόνια νωρίτερα.
Η Ποκαχόντας παντρεύεται τον Τζον Ρολφ
Η Ποκαχόντας ασπάστηκε τον χριστιανισμό όσο βρισκόταν σε αιχμαλωσία στο Τζέιμσταουν. Στη συνέχεια, έχοντας αφομοιωθεί στην ευρωπαϊκή κοινωνία, παντρεύτηκε έναν από τους αποίκους που είχαν φθάσει πρόσφατα στη Βιρτζίνια για να αρχίσουν να καλλιεργούν εκεί καπνό, τον John Rolfe, έναν άνδρα που πλησίαζε τα τριάντα χρόνια και ήταν πρόσφατα χήρος.
Το 1614 βαφτίστηκε επίσης Ρεβέκκα. Αυτή και ο Rolfe παντρεύτηκαν τον Απρίλιο του 1614. Τον επόμενο χρόνο γέννησε έναν γιο, τον Τόμας Ρολφ, ίσως το πρώτο παιδί που γεννήθηκε από την ένωση ενός Άγγλου αποίκου με έναν ιθαγενή Αμερικανό, ή τουλάχιστον το πρώτο τέτοιο περιστατικό για το οποίο υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία.
Το ζευγάρι έγινε τώρα η πηγή μιας προπαγανδιστικής ευκαιρίας. Η Εταιρεία Βιρτζίνια του Λονδίνου, η οποία είχε τον έλεγχο και την εποπτεία της αποικίας Τζέιμσταουν, είδε στο νέο ζεύγος Ρολφ μια ευκαιρία να προωθήσει την αποικία της Βιρτζίνια πίσω στην Αγγλία σε εκείνους που τη θεωρούσαν ένα ανασφαλές μέρος γεμάτο δήθεν επικίνδυνους άγριους.
Η Ποκαχόντας θα μπορούσε να παρουσιαστεί στην αγγλική κοινωνία ως ζωντανή απόδειξη ότι οι ντόπιοι ιθαγενείς Αμερικανοί ήταν φιλικοί και, με τα κατάλληλα κίνητρα, θα μπορούσαν ακόμη και να υιοθετήσουν την ευρωπαϊκή "ευγένεια" και τους τρόπους συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, η Εταιρεία της Βιρτζίνια διέταξε τώρα να μεταφερθεί η Ποκαχόντας στην Αγγλία για να παρουσιαστεί στην υψηλή κοινωνία και στο Λονδίνο.
Ως αποτέλεσμα, το καλοκαίρι του 1616, η Ποκαχόντας και ο Ρόλφ έφτασαν στο Λονδίνο, μαζί με καμιά δεκαριά ακόμη Αλγκόνκιους, όπου τους ξενάγησαν και πολύ γρήγορα έγιναν θέμα συζήτησης στο Λονδίνο.
Ο βασιλιάς και η βασίλισσα την υποδέχθηκαν στο Γουάιτχολ και ο επίσκοπος του Λονδίνου παρέθεσε δείπνο προς τιμήν της Ποκαχόντας στο παλάτι Λάμπεθ, ακριβώς απέναντι από τον ποταμό Τάμεση, στο Ουέστμινστερ. Παράχθηκε ένα πορτρέτο της Ποκαχόντας, το οποίο ζωγράφισε ο Ολλανδός καλλιτέχνης Simon de Passe και το οποίο είναι σήμερα αρκετά διάσημο.
Στη συνέχεια, τις εβδομάδες που ακολούθησαν, το ζευγάρι αναχώρησε από το Λονδίνο και το επισκέφθηκε προσωρινά ο καπετάνιος Τζον Σμιθ, για τον οποίο η Ποκαχόντας είχε προηγουμένως μάθει ότι είχε πεθάνει, αλλά τώρα τον υποδέχτηκε σαν χαμένο φίλο.
Θάνατος και κληρονομιά της Ποκαχόντας
Κι όμως, όσο διαβόητη κι αν έγινε η επίσκεψη της Ποκαχόντας στην Αγγλία, θα είχε βίαιες συνέπειες. Η Ποκαχόντας, μη συνηθισμένη στο αγγλικό κλίμα, όπου οι έντονες μεταβολές της θερμοκρασίας μπορούσαν να σκοτώσουν ένα άτομο πολύ εύκολα, αρρώστησε το χειμώνα του 1616.
Όταν το ζευγάρι επιβιβάστηκε σε πλοίο για να επιστρέψει στη Βιρτζίνια, στις αρχές της άνοιξης του 1617, εκείνη έπασχε είτε από φυματίωση είτε από πνευμονία. Πολύ αδύναμη για να ταξιδέψει, αποβιβάστηκε τελικά στο Γκρέιβσεντ του Κεντ, όπου πέθανε στα μέσα Μαρτίου του 1617.
Η σορός της κηδεύτηκε στη συνέχεια στο ιερό της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου. Ο Τζον επέστρεψε στη Βιρτζίνια, όπου ξαναπαντρεύτηκε, αλλά στη συνέχεια σκοτώθηκε στη σφαγή των Ινδιάνων το 1622. Οι Αλγκόνκι, αντιλαμβανόμενοι καθυστερημένα την υπαρξιακή απειλή που αποτελούσαν πλέον οι Άγγλοι, προσπάθησαν να καταστρέψουν τις πολλές αποικίες που είχαν δημιουργηθεί γύρω από το Chesapeake Sound.
Συνολικά, η Ποκαχόντας ήταν μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα στην πρώιμη ιστορία της αποικιακής Αμερικής. Συνέβαλε ουσιαστικά στην επιβίωση της αποικίας Jamestown στα πρώτα και πιο επισφαλή χρόνια της. Στη συνέχεια βοήθησε στην εδραίωση των σχέσεων μεταξύ των Αλγκόνκιων και της αναδυόμενης αποικίας.
Υπήρξε επίσης ένας από τους κύριους υποστηρικτές της ιδέας της αγγλοποίησης για την προσαρμογή των νεοφερμένων. Με αυτόν τον τρόπο, έχει γίνει σύμβολο της πρώιμης επαφής μεταξύ των ιθαγενών και των νεοφερμένων σε μια χώρα που γνώρισε τόσο βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των δύο κατά τη διάρκεια των τριών αιώνων που ακολούθησαν[4]
Πηγές
[ 1] Για προηγούμενες μελέτες για την Ποκαχόντας και τη μυθοποίηση που την περιβάλλει, βλέπε Frances Mossiker, Pocahontas: The Life and Legend (Βοστώνη, 1977). Grace Steele Woodward, Pocahontas (Norman, 1969); Frederic W. Gleach, «Pocahontas: An Exercise in Mythmaking and Marketing», στο Sergei A. Kan and Pauline Turner Strong (eds), New Perspectives on Native North America: Cultures, Histories, and Representations (Lincoln, 2006), pp. 433–455.
[2] Helen C. Rountree, Pocahontas's People: The Powhatan Indians of Virginia Through Four Centuries (Norman, 1989); James Horn, A Land as God Made It: Jamestown and the Birth of America (Νέα Υόρκη, 2005).
[3] Philip L. Barbour, Pocahontas and Her World (Βοστώνη, 1970); Frederic W. Gleach, Powhatan's World and Colonial Virginia (Νεμπράσκα, 1997).
[4] Για τη μεταγενέστερη εντύπωση του Ποκαχόντας, βλέπε Robert S. Tilton, Pocahontas: The Evolution of an American Narrative (Cambridge, 1994).
πηγή
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.