Articles by "Καπιταλισμός"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καπιταλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Διαβάζουμε -και είναι αυτό μια πρόκληση στη λογική- ότι έχουμε μια ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πλούτου την οποία καταγράφει η νέα ετήσια λίστα του Forbes με τους δισεκατομμυριούχους του πλανήτη. Η λίστα αυτή παρουσιάζει φέτος 3.028 ονόματα, έναν αριθμό ρεκόρ από την πρώτη δημοσίευση της λίστας το 1987. Η συνολική περιουσία των 3.028 δισεκατομμυριούχων ανέρχεται στα 16,1 τρισεκατομμύρια δολάρια, το υψηλότερο ποσό όλων των εποχών. https://www.protothema.gr/world/article/1620758/rekor-ploutou-sti-lista-forbes-o-mask-protos-o-trab-ektoxeuetai-poioi-bainoun-sti-hrusi-dekada/.

Και από τα βάθη της λογικής ακούγεται μια φωνή: "Μα για να υπάρχουν οι πλούσιοι πρέπει να υπάρχουν οι φτωχοί!". Η φράση αυτή, λένε, υποδηλώνει μια μαρξιστική ή γενικότερα κριτική θεώρηση της κοινωνικοοικονομικής ανισότητας. Υπονοεί ότι ο πλούτος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς φτώχεια, ότι η οικονομική επιτυχία κάποιων βασίζεται στη στέρηση των πολλών. Αυτό λογικά σημαίνει ότι η αύξηση της περιουσίας των δισεκατομμυριούχων ανταποκρίνεται στην μείωση αντίστοιχα του εισοδήματος των φτωχών, στην αύξηση του αριθμού των δισεκατομμυρίων φτωχών! Αυτό αντικατοπτρίζει μια ιστορική αλήθεια: ότι η συγκέντρωση κεφαλαίου συνοδεύεται από την ένταση της εκμετάλλευσης και της άνισης κατανομής των πόρων.

Από την άλλη, η ραγδαία αύξηση του παγκόσμιου πλούτου και η επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής συνιστούν ένα οξύμωρο σχήμα, που αποκαλύπτει τις βαθιές αντιφάσεις του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος. Από τη μία, ο πλούτος συσσωρεύεται στα χέρια λίγων, κυρίως μέσω ενός μοντέλου ανάπτυξης που βασίζεται, όπως είπαμε, στην υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, αλλά και στην αλόγιστη κατανάλωση και στη συνεχή επέκταση της παραγωγής. Από την άλλη, οι συνέπειες αυτής της ανάπτυξης -όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη, οι φυσικές καταστροφές και η απώλεια βιοποικιλότητας- επιβαρύνουν δυσανάλογα τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Και τέλος, αντικειμενικά έρχεται στο προσκήνιο ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας: η ανάγκη για ριζική αλλαγή στον τρόπο που ζούμε, παράγουμε, καταναλώνουμε και σκεφτόμαστε, αλλά και οι έννοιες της αποανάπτυξης και της βιωσιμότητας. Το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο βασίζεται στην αέναη ανάπτυξη και στην υπερκατανάλωση, αλλά αυτό δεν είναι συμβατό με έναν πλανήτη με πεπερασμένους πόρους.

Η αποανάπτυξη και η βιωσιμότητα δεν είναι πολυτέλειες. Είναι προϋποθέσεις για ένα μέλλον που δεν θα είναι καταστροφικό. Η αλλαγή δεν είναι εύκολη, αλλά είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα είναι αν θα την επιλέξουμε συνειδητά και οργανωμένα ή αν θα μας επιβληθεί με βίαιο τρόπο από την κλιματική και κοινωνική κατάρρευση…

Λαμία, 5.4.2025

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ηταν 24 Σεπτεμβρίου 2018, όταν το περιοδικό Τime κυκλοφόρησε με ένα εξώφυλλο που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση.
Εικονιζόταν μια μεσήλικη γυναίκα και επάνω
στη φωτογραφία έγραφε:


«Έχω μάστερ, 16 χρόνια επαγγελματική εμπειρία, δουλεύω σε δύο έξτρα
δουλειές και δίνω πλάσμα για να πληρώσω τους λογαριασμούς.
Είμαι δασκάλα στην Αμερική».
Είναι μια εξαιρετική εικόνα για το πού έχουν οδηγηθεί οι σημερινές καπιταλιστικές
κοινωνίες.


Το να πουλάει κανείς πλάσμα στην Αμερική είναι τρόπος να ζεις.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 20 εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 8% του ενήλικου πληθισμού, πουλάνε πλάσμα για να βγάλουν χρήματα.
Ποιοι δίνουν; ΟΙ φοιτητές των κολεγίων για να ανταποκριθούν στα δίδακτρα
που έχουν εκτιναχθεί στον Θεό.
Και τα κέντρα που αγοράζουν πλάσμα φυτρώνουν σαν μανιτάρια γύρω γύρω
από τα κολέγια.
Οι εργαζόμενοι φτωχοί, σαν τη δασκάλα του Τime. Που ο μισθός τους δεν τους αρκεί για να ζήσουν.

Μεξικάνοι που μπαίνουν στη χώρα, δίνουν πλάσμα και επιστρέφουν. Γιατί τα λεφτά είναι καλά αν ζεις στο Μεξικό.
Πόσα λεφτά βγάζεις; Αν δίνεις δύο φορές την εβδομάδα, γύρω στα 400 δολάρια.
Αν ζοριστείς λίγο παραπάνω, μπορείς να φτάσεις και τα 800.


Και γιατί το πλάσμα αγοράζεται; Γιατί
χ;ρησιμοποιείται από τις φαρμακευτικές
σε παραγωγή σημαντικών (και πανάκριβων) φαρμάκων. Και έτσι, όσο δεν καταναλώνεται μέσα στη χώρα, εξάγεται.


Το να δίνεις πλάσμα επ’ αμοιβή, σε ιδιωτικά
κέντρα που λειτουργούν για αυτόν τον σκοπό, επιτρέπεται σε πέντε χώρες παγκοσμίως. Στις ΗΠΑ, στην Τσεχία, στη
Γερμανία, στην Αυστρία και στην Ουγγαρία.
Και τώρα, σύμφωνα με τη χθεσινή αποκάλυψη του in. gr, ιδιωτικά κέντρα που θα αγοράζουν πλάσμα θα μπορούν να λειτουργήσουν και στην Ελλάδα.
Υπέροχα!


Μην ξανακούσουμε διαμαρτυρία ότι είναι
ψηλά τα ενοίκια και δεν σας φτάνουν τα μισθά. Ορίστε. Εκεί είναι το κέντρο που
αγοράζει πλάσμα.

Δικαίωμα, λέει, για κέντρα που θα αγοράζουν πλάσμα θα έχουν οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η Εκκλησία, Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου (δηλαδή οι ιδιώτες της Υγείας) και ΜΚΟ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Πολύ ανιδιοτελές ακούγεται.
Συγκινηθήκαμε.
Ειδικά η Εκκλησία τεμαχίζει πτώματα για μη κερδοσκοπικούς λόγους.
Πλάσμα δεν θα πουλήσει;
ΟΙ δήμοι δεν έχουν πρόβλημα, θα κάνουν ΣΔΙΤ.
Και οι ΜΚΟ, προφανώς θα ιδρυθούν ad hoc για να πάρουν τη δουλειά. Γατάκια.

Ακούστε κομψότητα. Οι δότες δεν θα πληρώνονται για το πλάσμα που έδωσαν.
Απλώς θα «αποζημιώνονται για τον χρόνο που έχασαν από την εργασία τους».
Και για να συνεννοηθούμε, αυτή η ευγενική αποζημίωση θα είναι, πρώτον, αφορολόγητη και, δεύτερον,
ακατάσχετη.

Το πιάσατε το μήνυμα. Αφορολόγητη.
Ντούκου.
Και ακατάσχετη. Για να προσελκύσουν τις υπερχρεωμένες φτωχάλες.

Οι πρώτες αντιδράσεις μιλάνε για ιδιωτικοποίηση του αίματος και της Υγείας κ.λπ.
Ξύλινα πράγματα. Είναι πιο τρομακτικό από αυτό.

Είναι η ηθική κατάντια μιας κυβέρνησης που πρώτα σπέρνει τη φτώχεια και την απελπισία και μετά ανοίγει την πόρτα στα ιδιωτικά
συμφέροντα για να την εκμεταλλευτούν.
Είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας, να προσφέρουμε στους ανθρώπους
τη δυνατότητα να πουλάνε το αίμα τους για να τα βγάλουν πέρα.
Είναι χυδαιότητα.

Και η μεγαλύτερη χυδαιότητα είναι ο κίνδυνος να το συνηθίσουμε και να το θεωρούμε φυσιολογικό.
Αλλά αυτό που επίσης εντυπωσιάζει είναι με πόση προθυμία ο πρωθυπουργός των funds και ο υπουργός των βιβλίων για τους Εβραίους τσακίζονται να ανοίξουν στα συμφέροντα νέες ευκαιρίες κερδοφορίας.

Ας ντραπούμε λίγο για αυτή την κατάντια.


(Από την στήλη "Ο σχολαστικός " της εφημερίδας "ΑΥΓΗ")



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου