του Pepe Escobar , Asia Times,Thu, Mar 21, 2019

Απέναντι στην ακατάσχετη άνοδο της Κίνας σε όλη την έκταση της σκακιέρας και υπό την αδυσώπητη αμερικανική πίεση, η όχι ακριβώς δημοκρατική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποβάλλεται σε μιαν εξαντλητικήν άσκηση να τοποθετηθεί κάπου ανάμεσα σε δύο Συμπληγάδες.

Η 28μελής ΕΕ συνέρχεται σε μια κρίσιμη σύνοδο στις Βρυξέλλες την ερχόμενη εβδομάδα, όπου μπορεί να υιοθετήσει ένα σχέδιο δράσης από δέκα σημεία, όπου εξειδικεύει, σε μία Θέση, τους όρους υπό τους οποίους μπορεί να προχωρήσει μια ισότιμη οικονομική σχέση με την Κίνα.

Αυτό θα γίνει, ενώ ο Πρόεδρος της Κίνας Ξι Ζι Πινγκ θα επισκέπτεται την Ιταλία και κατόπιν την Γαλλία –πριν από την πολύ σημαντική ετήσια διάσκεψη κορυφής Κίνας-Ε Ε, στις 9 Απριλίου στις Βρυξέλλες, υπό την συμπροεδρία του Κινέζου πρωθυπουργού Λη Κεγκιάνγκ.

Ο Κινέζος πρωθυπουργός Λη Κεγκιάνγκ
θα συμπροεδρεύσει στην διάσκεψη Κίνας-ΕΕ
Αυτό είναι το κρίσιμο πλαίσιο, υπό το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συνέστησε αυτό που περιγράφει ως 10 συγκεκριμένες «ενέργειες» στους επικεφαλής των κρατών, για την συζήτησή τους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, στις 21 και 22 Μαρτίου.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκθέτει πως το 2017 –κατά τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία- η ΕΕ ήταν «ο σημαντικότερος εταίρος της Κίνας, με 13% των εξαγωγών προϊόντων στην Κίνα και 18% των εισαγωγών προϊόντων από την Κίνα». Αλλά ταυτόχρονο η Κομισιόν υπογραμμίζει ότι η Κίνα είναι «ένας οικονομικός ανταγωνιστής» και «ένας συστημικός αντίπαλος, ο οπίος ευνοεί εναλλακτικά πρότυπα διακυβέρνησης.»

Ωστόσο «η συμβολή» της Κομισιόν στην συζήτηση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της ερχόμενης εβδομάδας απέχει από του να είναι συγκρουσιακή. Είναι μια άσκηση εξισορρόπησης, περιβεβλημένη με γραφειοκρατική ορολογία, που επιχειρεί να διαμορφώσει μιαν κοινή «βούληση» μεταξύ των 28 κρατών-μελών.

Το προβλεπόμενο πραγματικό πρόβλημα

Η υποστήριξη από την Κομισιόν της «αποτελεσματικής πολυμερούς συνεργασίας, πέριξ του πυρήνα των Ηνωμένων Εθνών, με την πλήρη συμμετοχή της Κίνας, αποτελεί την φυσιολογική πρακτική. Το Πεκίνο εγκωμιάζεται για την προσήλωσή του στην (πυρηνική) συνθήκη με το Ιράν, για τον ρόλο του υπέρ της από-πυρηνοποίησης στην Βόρειο Κορέα, για τον επερχόμενο ρόλο του στην διαδικασία ειρήνευσης στο Αφγανιστάν και για την επέμβασή του στην κρίση με τους Ροτίνγκυα στο Μυανμάρ. Το πραγματικό πρόβλημα, όπως ήταν προβλέψιμο, είναι οι κινεζικές διεκδικήσεις στην Νότια Κινεζική Θάλασσα. Ουσιαστικά κανείς, εκτός από τους Ευρωκράτες των Βρυξελλών, δεν γνωρίζει την ύπαρξη μιας «Στρατηγικής της ΕΕ για την Σύνδεση Ευρώπης και Ασίας». Αυτό είναι ένα από τα κοινά ανακοινωθέντα που κανείς δεν διαβάζει, το οποίο εκδόθηκε πέρυσι. «εξουσιοδοτώντας την ΄Ενωση να αναζητήσει συνέργειες μεταξύ της ΕΕ και τρίτων χωρών, περιλαμβανομένης της Κίνας, στις μεταφορές, στην ενέργεια και στην ψηφιακή διασύνδεση, στην βάση των διεθνών κανόνων και κανονισμών.»

Περιέργως, στην έκθεση της Κομισιόν δεν αναφέρεται πουθενά ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού, ή η Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου, (BRI) – που συμβαίνει να είναι το κινεζικό Μέγα Σχέδιο συνέργειας για ολόκληρη την Ευρασία.

Από την άλλη πλευρά, αναφέρεται πάντως το πρόγραμμα «Made in China 2025» -χωρίς να δαιμονοποιείται, κατά τα πρότυπα της κυβέρνησης Τραμπ. Από την άποψη της ΕΕ το βασικό πρόβλημα εξακολουθεί να είναι «η έλλειψη αμοιβαιότητα πρόσβασης στις αγορές». Η ΕΕ επιθυμεί μεγαλύτερη ελευθερία πρόσβασης για τις ευρωπαϊκές εταιρείες, λιγότερες επιδοτήσεις για τις κινεζικές εταιρείες και περιορισμό της μεταφοράς τεχνολογίας από τις ευρωπαϊκές εταιρείες στις συνεταιρικές τους κρατικές κινεζικές.

Όλα αυτά θα πρέπει να περιλαμβάνονται στους κανόνες επενδύσεων μιας συμφωνίας που θα πρέπει να επιτευχθεί μέχρι το 2020.

Αποκαλυπτική είναι 9η Ενέργεια, στην ΄Εκθεση της Κομισιόν: Για την εξασφάλιση κατά ενδεχομένων δυσάρεστων επιπτώσεων ασφαλείας σε κρίσιμες ψηφιακές υποδομές, απαιτείται μια κοινή στάση της ΕΕ για την ασφάλεια των δικτύων Πέμπτης Γενεάς. Για την επίτευξή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εκδώσει –τι άλλο- μιαν ακόμη «σύσταση».

΄Ενας μεγάλος πονοκέφαλος φαίνεται να επαπειλείται. Πώς να διαχωρίσεις την Πρωτοβουλία Δρόμος του Μεταξιού, από το Made in China, το (5G) και την τεχνολογία της Huawei. Όλα αποτελούν μέρη του ίδιου πακέτου. Ωστόσο η ΕΕ υφίσταται δεινή πίεση από την Ουάσιγκτον να αποκλείσει την κινεζική εταιρεία Χουάουέϊ, παραγωγό του 5G και να ξεχάσει την συνεργασία με το κινεζικό πρόγραμμα BRI ( Μια Ζώνη- ΄Ενας Δρόμος) {του μεταξιού} – ενώ σχεδόν 20 μέλη της ΕΕ έχουν ήδη συνδεθεί ή ενδιαφέρονται να συνδεθούν με το BRI και η πλειοψηφία επίσης ενδιαφέρεται για την κινεζική τεχνολογία 5G.

Διπλωμάτες στις Βρυξέλλες επιβεβαίωσαν στους Asia Times ότι η έκθεση της Κομισιόν συντάχτηκε βασικά από το Βερολίνο κι το Παρίσι και ότι ναι, είχαν να αντιμετωπίσουν δεινή αμερικανική πίεση.

Η έκθεση επίσης στεγάζει ένα διακριτικό, ενσωματωμένο στοιχείο «κινεζικής απειλής» -όχι τόσο απερίφραστα όσο μια έκθεση του Πενταγώνου. Αυτή η στάση δείχνει πως η γάλλο-γερμανική πλευρά πιστεύει ότι μπορεί να επηρεάσει την ομάδα 16+1 κρατών της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που έχουν εμπορικές σχέσεις με την Κίνα όσο και την - μέλλουσα να συνδεθεί με το BRI- Ιταλία.

«Υπαρξιακή απειλή»

Το Πεκίνο επιτυγχάνει. λίγο-λίγο, κάτι που είναι ανυπόφορο για την αμερικανική εξουσία: Επεκτείνει την επιρροή του όχι μόνο μέσα στην ΕΕ, αλλά μέσα στην περιοχή του ΝΑΤΟ.

Το αμερικανικό βαθύ κράτος, μπορεί να συνέμειξε το BRI -μαζί με το Made in CHINA 2025 και το Huawei’s 5G- σαν μέρος μιας «υπαρξιακής απειλής», αλλά αυτό δεν ισχύει για όλη την Ευρώπη --από την Ελλάδα και την Πορτογαλία, στους Γερμανούς βιομηχάνους, και ως την συγκυβέρνηση Λίγκας-Πέντε Αστέρων στην Ρώμη. Οι Βρυξέλλες γνωρίζουν πολύ καλά ότι η Ουάσιγκτον θα τιμωρήσει οποιονδήποτε «σύμμαχο» που πλησιάζει πολύ το Πεκίνο. Ποτέ δεν αρκεί να σου θυμίζουν ότι η λίστα των οικονομικών απειλών για τις ΗΠΑ ακολουθεί αυτή την σειρά: Κίνα, Ρωσία , Γερμανία. Και η Ιταλία πιάνεται τώρα στα διασταυρούμενα πυρά –επειδή έχει δεσμευτεί για καλές οικονομικές σχέσεις και με την Κίνα και με την Ρωσία.

Η Ρώμη έχει ήδη στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στις Βρυξέλλες : Πέρα από οποιαδήποτε κοινή «βούληση» απέναντι της Κίνας, αυτό που προέχει είναι το ιταλικό εθνικό οικονομικό συμφέρον, για παράδειγμα η διασύνδεση των λιμανιών της Βενετίας, της Τεργέστης και της Γένοβας με τον Δρόμο του Μεταξιού.

Πανικόβλητοι Ατλαντιστές ουσιαστικά προειδοποιούν ότι οι Ιταλοί δεν μπορούν να περάσουν μιαν κόκκινη γραμμή, πως οφείλουν Να ζητήσουν την άδεια για να κινηθούν ανεξάρτητα. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει –οτιδήποτε και αν αποφασίσει η Κομισιόν να «συστήσει».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Axact

Ακτιβιστής

Μπορείτε να επικοινωνήσετε σχετικά με το παρόν άρθρο ή οτιδήποτε σχετίζεται με την ιστοσελίδα του "ακτιβιστή" ή ακόμη και για άρθρα ή απόψεις σας που επιθυμείτε να δημοσιεύσουμε στο email: chrivanovits@gmail.com

Προσθέσετε το σχόλιό σας:

0 comments:

Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.