Francis Goumain. Réseau International, 3-6-22
Οι συμφωνίες μεταξύ Ουκρανίας και Πολωνίας θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε «ομαλή προσάρτηση» των δυτικών εδαφών της χώρας στη Βαρσοβία. Η Πολωνία επιδιώκει εμφανώς – και προβλέψιμα – να εκμεταλλευτεί την κατάσταση στην Ουκρανία επιχειρώντας να αυξήσει την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική επιρροή της στη δυτική Ουκρανία.
Ή ήπια προσάρτηση έχει ήδη προχωρήσει αρκετά, επομένως οι Πολωνοί πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να θέσουν υποψηφιότητα στις ουκρανικές εκλογές και ακόμη και να υποβάλουν αίτηση για τις θέσεις των συνταγματικών δικαστών.
Αυτό σημαίνει ότι το Κίεβο μεταφέρει πλήρως τον έλεγχο του αποσυντιθέμενου ουκρανικού κράτους στην Πολωνία. Η Βαρσοβία δεν θα χρειαστεί καν να στείλει στρατεύματα ή να πυροβολήσει, σε κάθε περίπτωση, όχι εναντίον των Ουκρανών στα δυτικά.
Ωστόσο, η Πολωνία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, μέλος με την πιο ψυχροπολεμική έννοια του όρου, δηλαδή ότι δυνητικός εχθρός υπάρχει μόνο ένας, η Ρωσία, ή για να το θέσω καλύτερα, η πρώην ΕΣΣΔ. Εάν, από την πλευρά της, η Ρωσία αποδεχθεί ότι οι ανατολικές δημοκρατίες της Ουκρανίας προσχωρήσουν στη Ρωσική Ομοσπονδία, και αυτό είναι επίσης πολύ προχωρημένο – το δημοψήφισμα για την προσάρτηση της Δημοκρατίας του Λουχάνσκ έχει ήδη ανακοινωθεί, στη Χερσώνα, το ρούβλι έχει ήδη εκδιώξει το Hryvnia, το ουκρανικό νόμισμα, στο Zaporozhye οι στρατιωτικές βάσεις θα μεταφερθούν στη Ρωσία – αυτό σημαίνει άμεση επαφή μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, ένα κοινό σύνορο χωρίς την παρεμβολή κράτους-αναχώματος..
Για να μετρήσουμε σωστά τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ασφάλεια στην Ευρώπη, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή η άμεση επαφή μεταξύ δύο δυνάμεων είναι αυτό που συνέβη το 1939 με τον διαμελισμό της Πολωνίας μεταξύ του Ράιχ και της ΕΣΣΔ, αυτή η άμεση επαφή ήταν επιθυμητή και αναζητήθηκε και από τις δύο πλευρές για να επιτραπεί μια επίθεση από τη μία στην άλλη.
Το Ράιχ τράβηξε πρώτο και βυθίστηκε σαν βούτυρο στην ΕΣΣΔ, όχι επειδή ήταν ανώτερο – επιτέθηκε σε 30.000 ρωσικά άρματα μάχης με 4.000 πάνζερ – αλλά επειδή αυτή, η ΕΣΣΔ, ήταν η ίδια σε θέση επίθεσης και όχι σε θέση άμυνας. Εάν η ΕΣΣΔ είχε ξεκινήσει πρώτα την επίθεση, η εξόντωση των γερμανικών δυνάμεων σε λίγες ημέρες ήταν αρκετά αναπόφευκτη γιατί η Γερμανία δεν διέθετε το στρατηγικό βάθος, τον στρατηγό χειμώνα και τους φυσικούς πόρους της ΕΣΣΔ για να αποκαταστήσει την υγεία της.
Είναι διασκεδαστικό να ξαναδιαβάσει κανείς τη κήρυξη πολέμου του Χίτλερ στην ΕΣΣΔ, όπου μιλάει για προληπτικό πόλεμο, αλλά όπως θα παραδεχτεί σύντομα, ο ίδιος έμεινε έκπληκτος όταν είδε πόσο δίκιο είχε, πώς δεν πίστευε ότι έλεγε τόσο καλά: απλά τρομοκρατήθηκε όταν είδε, μόλις πέρασαν τα ρωσικά σύνορα, την έκταση της συγκεντρωμένης ρωσικής στρατιωτικής ισχύος, σε ποσότητα και ποιότητα.
Φαίνεται ότι οι Ρώσοι είχαν την ίδια δυσάρεστη έκπληξη στην Ουκρανία, μίλησαν και αυτοί στην αρχή περί ενός προληπτικού πολέμου, χωρίς να περιμένουν να συναντήσουν μια τέτοια συσσώρευση δύναμης. Αλλά σε αντίθεση με τον Ιούνιο του 1941, οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν μαζικές – όχι σε επιθετική θέση – αλλά σε εχθρική αμυντική θέση: όχι πάρα πολύ, ώστε να μην περάσει για επιθετικότητα, αλλά αρκετά για να αναγκάσει τον εχθρό να έρθει και να συγκρουσθεί στις αμυντικές θέσεις τους.
Αναγνωρίζουμε εδώ τον κλασσικό τρόπο πολέμου των Αγγλοσαξόνων με μια εκστρατεία σε τέσσερις φάσεις:
Ξεκινάει πάντα με μια προκαλούμενη επιθετικότητα, ακολουθείται από μια πολιορκία, μια πολύ διαβρωτική αμυντική φάση για τον αντίπαλο, στη συνέχεια έρχεται η αντίδραση, στην πραγματικότητα, η αγγλοσαξονική επίθεση που σχεδιάστηκε από την αρχή και χωρίς την οποία η υπεράσπιση δεν θα είχε νόημα. Και τελικά, φτάνουμε στη Νίκη.
Εάν το ΝΑΤΟ αποφασίσει να διχάσει την Ουκρανία, αυτό σημαίνει ότι μετά τη φάση της προγραμματισμένης «αντεπίθεσης» και πολιορκίας στο Ντονμπάς (φάση Ι και ΙΙ του σχεδίου), δεν είναι σε θέση να ξεκινήσει αμέσως μιαν επίθεση, πόσο μάλλον μια νικηφόρα επίθεση, θα μπορούσε στη συνέχεια να προβλεφθεί μια προσωρινή ανάπαυλα στις εχθροπραξίες σε μια νέα πρώτη γραμμή: στον Δνίπερο.
Δεν βλέπουμε ποιο θα ήταν το συμφέρον της Ρωσίας να εισέλθει σε ένα τέτοιο σενάριο, αντίθετα πρέπει να ωθήσει το σημερινό τεχνολογικό της πλεονέκτημα για να προκαλέσει στο ΝΑΤΟ μιαν εντυπωσιακή ήττα φτάνοντας μέχρι τα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας: Πρέπει να σπάσει την αύρα του ηγεμονικού αήττητου του ΝΑΤΟ.
Η ασφάλεια στην Ευρώπη είναι πιθανό να περιμένει κάποιο χρονικό διάστημα.
Επόμενο βήμα, η θέση σε λειτουργία τον Σεπτέμβριο των υπερηχητικών πυραύλων Sarmat και των S500: σπαθιού και ασπίδας.
Εικονογράφηση: Οι Iskander, παίζουν το ρόλο των U-boats για να κόψουν τις υλικοτεχνικές γραμμές του εχθρού προς την κατεύθυνση της αμυντικής νησίδας: το Donbass.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.