Articles by "Μάρδας"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μάρδας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Του Δημήτρη Μάρδα *

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας παρά το κούρεμα που δέχθηκε και τις μειώσεις των επιτοκίων δανεισμού της χώρας, καλά κρατεί. Οι μειώσεις του, σε απόλυτα μεγέθη, εκτιμάται ότι θα είναι ανεπαίσθητες τo 2014 σε σχέση με το 2013, ενώ ως ποσοστό του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) διαρκώς αυξάνει. Το Ινστιτούτο Levy των ΗΠΑ, εκτιμά ότι ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα αγγίξει το 208% το 2015.

Παρόλα αυτά, ένας άνεμος αισιοδοξίας πνέει, αναφορικά με τη βιωσιμότητα του χρέους μας. Από την άλλη όμως, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και ένα σύνολο έμπειρων οικονομολόγων και πολιτικών στο εξωτερικό, τονίζουν την αναγκαιότητα για νέα αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, λόγω της μη βιωσιμότητάς του.

Η πρόσφατη συνάντηση τρόικας-Ελληνικής κυβέρνησης στο Παρίσι και η πρόταξη στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων του προβλήματος αυτού, επιβεβαιώνει μάλλον τη δεύτερη θέση, εκτός αν η όλη συζήτηση έγινε για το θεαθήναι!

Και όμως πολιτικοί της συγκυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων και Ευρωβουλευτών μας στο Λαϊκό κόμμα, θεωρούν ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο. Πράγματι, οι θιασώτες τέτοιων θέσεων υποστηρίζουν ότι…. σύγχρονες απόψεις περί χρέους δεν εξαρτούν τη βιωσιμότητα του από το ύψος του, σε απόλυτα μεγέθη(!) ή ως ποσοστό του ΑΕΠ(!), αλλά κυρίως (ή μόνο) από την ικανότητα της χώρας σ’ ό,τι αφορά στην εξυπηρέτησή του(!).

Αυτή η προσέγγιση ισχυροποιείται, αν λάβουμε υπόψη ότι τα ετήσια δημοσιονομικά ελλείμματα όπως και το μέσο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μειώνονται, ενώ αυξάνεται ο χρόνος της διάρκειάς του κ.ά.

Το θεόρατο χρέος μας, η καλπάζουσα ανεργία, η ισχνή ανάπτυξη, η χαμηλή φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων, η μαζική έξοδος κεφαλαίων, επιχειρήσεων και προσώπων από τη χώρα, η μοναδική σε έκταση αποβιομηχάνιση, φοροδιαφυγή, τα άγνωστα στο μέλλον επιτόκια δανεισμού της χώρας κ.ά. εντάσσονται στην σφαίρα των… ξεπερασμένων απόψεων ερμηνείας της βιωσιμότητας του Δημόσιου χρέους.

Ας υποθέσουμε όμως ότι η «σύγχρονη» άποψη για τη βιωσιμότητα του χρέους, που δίνει λοιπόν έμφαση στο κόστος εξυπηρέτησης του είναι και η κυρίαρχη. Το ερώτημα που εύλογα προκύπτει είναι το ακόλουθο:

Έχει την ικανότητα η χώρα να αποπληρώσει το χρέος της σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα των ετησίων (έστω μειωμένων) δόσεων που έχουν προβλεφθεί για τις επόμενες δεκαετίες; Και αν ναι ; από πού πηγάζει αυτή η θέση;

Επίσης, υποστηρίζεται ότι θα έχει την ικανότητα και την άνεση να ξεπληρώσει τα πάντα, χωρίς περιπέτειες, έως το 2030, επειδή έχει μειωθεί απλά και μόνο σήμερα, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους σε σχέση με το παρελθόν.

Εδώ γίνεται ένα ακόμη λάθος, το οποίο συνδέεται με την πολιτική συγκυρία. Αναλυτικότερα, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού της χώρας μας από τα κράτη-μέλη, δε θα ισχύουν στο διηνεκές. Όταν έρθει λοιπόν η ώρα της αναχρηματοδότησης του χρέους μας και προστρέξουμε στις αγορές –όπως και κάναμε πρόσφατα– τότε ουδείς γνωρίζει πού θα κυμανθούν τα νέα επιτόκια. Αυτά με τη σειρά τους, αν είναι υψηλά, θα επηρεάσουν εύλογα το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μας.

Θεωρήθηκε επιτυχία το πρόσφατο κόστος δανεισμού της χώρας με ετήσιο επιτόκιο γύρω στο 5%. Αν αυτό πράγματι ισχύει, τότε οι Ιρλανδοί που δανείσθηκαν με το μισό περίπου επιτόκιο σε σχέση με εμάς τι έπρεπε να κάνουν; Τριήμερο πάρτι;

Η άκρως στενή «σύγχρονη» αντίληψη περί βιωσιμότητας του χρέους, κυρίως από το κόστος εξυπηρέτησης του, μας φέρει στο νου την ακόλουθη ρήση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντισραέλι:

«Υπάρχουν ψέματα, καταραμένα (μεγάλα) ψέματα και στατιστικές».


* Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών ΑΠΘ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Δημήτρη Μάρδα
Η Κριστίν Λαγκάρντ, η ισχυρή κυρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) διώκεται δικαστικά στη Γαλλία. Ο προκάτοχός της ο κος Στρος Κάν δικάστηκε και τιμωρήθηκε, εξαιτίας παρενόχλησης σε βάρος μιας υπαλλήλου ξενοδοχείου. Πρώην ηγέτης του ΝΑΤΟ και πρώην αντιπρόεδρος της βελγικής κυβέρνησης ο Κλάες παραπέμφθηκε σε δίκη, χωρίς κωλυσιεργίες, για σκάνδαλο με θέμα την αγορά ελικοπτέρων Agusta. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζ. Σιράκ, παραπέμφθηκε σε δίκη το 2011 για υπόθεση εικονικών θέσεων εργασίας(!!!), που αφορούσε στην περίοδο που ήταν δήμαρχος Παρισιού (1977 ως 1995). Όλα αυτά έλαβαν χώρα 15 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του ως Δημάρχου και αφού ολοκληρώθηκε ο χρόνος της δωδεκαετούς παραμονής του στην προεδρία της Δημοκρατίας (1995-2007). Ο Σ. Μπερλουσκόνι, δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εκτίει την ποινή της κοινωφελούς εργασίας, που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο, γιατί είχε δοσοληψίες με την Κόζα Νόστρα, για περίπου δυο δεκαετίες. Επίσης παραπέμφθηκε για κατηγορίες προαγωγής ανηλίκων στην πορνεία. Δεν έχει σημασία ότι αθωώθηκε, αλλά το γεγονός ότι παραπέμφθηκε σε δίκη για μια τέτοια υπόθεση!

Στη χώρα μας ο υπέρμετρος και ενίοτε σκανδαλώδης πλουτισμός διαφόρων πολιτικών, «τακτοποιείται» από τις διατάξεις περί ασυλίας του Συντάγματός μας και τη σχετική νομοθεσία. Ψηλαφίζεται μόνο όταν η διαφθορά αγγίξει τα όρια της παραφροσύνης και της αλαζονείας! Είμαστε η 80η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη. Οι ετήσιες δηλώσεις των περιουσιακών στοιχείων κάποιων πολιτικών μας, καταδεικνύουν τον αλματώδη πλουτισμό τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως μέλη της Βουλής. Ουδείς κινείται! Αρκεί μια δήλωση ενός φίλου, εμπόρου όπλων, πεθερού, πεθεράς και παρόμοιων… διακοσμητικών ειδών για να κλείσει η όποια τέτοια υπόθεση. Δυο «σωτήρια» Άρθρα του Συντάγματός μας το 62 και 86, δεν επιτρέπουν το εύκολο άνοιγμα υποθέσεων ενδεχόμενης διαφθοράς και πιθανής δημιουργίας μαύρου χρήματος των πολιτικών μας.

Αν διερευνούσαμε όμως την πορεία του χρήματος που υποστηρίζεται ότι δικαιολογεί τον πλουτισμό τους, τότε θα ζούσαμε ίσως μεγάλες εκπλήξεις.Όλο αυτό το σύστημα λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα «εύρυθμα», με τη βοήθεια κάποιων ενισχυτικών μηχανισμών, που ευτυχώς καταργήθηκαν. Ενδεικτικά, τέτοιοι μηχανισμοί ήταν οι Ειδικοί Λογαριασμοί των Υπουργείων (οι εκτός κρατικού προϋπολογισμού). Αποτελούσαν ειδικότερα, μια γνήσια έκφραση ενός φαύλου πολιτικού συστήματος, που κατασπαταλούσε τους πόρους του με την υπογραφή μόνο δύο υπογραφών, του καθ’ ύλην αρμοδίου Υπουργού και του Υπουργού Οικονομικών.

Ουδείς γνωρίζει πού ακριβώς πήγαιναν τα εκατομμύρια ευρώ (ή δραχμές), των εν λόγω Λογαριασμών, τα οποία χρηματοδοτούσαν ποδοσφαιρικές ομάδες, σωματεία, συντήρηση καμπαναριών κ.ά. Έπρεπε να έρθει η τρόικα για να εκλογικευτεί η διαπλοκή που αφειδώς σκορπούσαν οι συγκεκριμένοι Λογαριασμοί. Ο σαθρός μηχανισμός εποπτείας αυτού του χρήματος, αφήνει εύλογα ανοικτό ένα ερώτημα ή μια υπόθεση: Μήπως κάποιοι Υπουργοί που ενέκριναν τα εν λόγω κονδύλια ήταν και αποδέκτες μέρους αυτών των ποσών; Μια ενδελεχής έρευνα μπορεί να απορρίψει ή να αποδείξει τα ανωτέρω.

Όλοι οι βουλευτές μας, επιθυμούν διακαώς την κάθαρση ουδείς όμως προτείνει κάποιες λύσεις, που μπορούν να αντιμετωπίσουν το σφικτό πλαίσιο της πολιτικής ασυλίας, το οποίο προσφέρει η δεύτερη παράγραφος του Άρθρου 62 και όλο το Άρθρο 86 του Συντάγματος. Η χώρα διαθέτει όμως αρκετούς ταλαντούχους νομικούς και συνταγματολόγους, ικανούς να οικοδομήσουν ένα τέτοιο καθεστώς, απόλυτα συμβατό με τις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος. Αρκεί να πάρουν τη σχετική εντολή από τη Βουλή. Βέβαια, θα έρθουν κάποιοι άλλοι συνταγματολόγοι και θα ισχυριστούν ότι τέτοιες λύσεις, μπορεί να αποτελούν νομικό πραξικόπημα ή κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας.

Ερώτηση: Τα όσα (αίσχη κατά πολλούς) λαμβάνουν χώρα από το 2009 και παραβιάζουν κατάφορα Άρθρα του Συντάγματός (Βλ. ΕΝΦΙΑ) δεν κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, αποτελώντας μια μορφή ύβρεως προς τη Δημοκρατία μας; Το δύσκολο αλλά το ζητούμενο είναι ένα: Να σταλούν στα έδρανα των δικαστηρίων διαφθαρμένοι αιρετοί άρχοντες της χώρας με πολύ χοντρά ντοσιέ. Αυτά τα ντοσιέ ερμηνεύουν και μέρος του δυσβάστακτού δημόσιου χρέους της χώρας.

Το δημόσιο χρέος μας δεν συνοδεύεται από άρματα μάχης, πολεμικά αεροπλάνα ή αφελείς σωτήρες συνταγματάρχες. Εισάγει όμως μια άλλη μορφή βίας, με πληθώρα νεκρών έως σήμερα, απειλώντας ακόμη και τη Δημοκρατία μας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Μάρδα *

Ένα ωραίο πρόσωπο στην ηγεσία του Υπουργείου Τουρισμού είναι σαφώς καλύτερο από ένα κεφάλι με απεριποίητο μαλλί και γένι. Ένα ντελικάτο πρόσωπο όμως, αν και θεωρείται ως απαραίτητη προϋπόθεση, δεν αποτελεί και την ικανή συνθήκη της επιτυχίας.
Για να πετύχει ένας ή μια Υπουργός Τουρισμού χρειάζεται να κινητοποιήσει  δυνάμεις, με τη βοήθεια των πλεονεκτημάτων που προσφέρει η χώρα. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται φαντασία! Ο τουρισμός είναι κατά πολλούς κυρίως φαντασία, αρκεί βέβαια να συνδυάζεται με τη στοιχειώδη γνώση.
Γαλάζια θάλασσα, αμμουδιές και καυτό ήλιο προσφέρουν όλες οι ανταγωνίστριες της Ελλάδας χώρες της Μεσογείου. Η θάλασσα που περιβρέχει την Τουρκία είναι επίσης το Αιγαίο, το ανατολικό του μέρος… Σε τι διαφέρει όμως από το κεντρικό και δυτικό Αιγαίο; Σε τίποτα απολύτως!. Η διαφορά έγκειται στη γη που αγγίζει το Αιγαίο, στην ιστορία και τον πολιτισμό που αναδεικνύει!
Και δυστυχώς, αυτό το σημαντικό πλεονέκτημα το αφήνουμε ανεκμετάλλευτο ή το αφήνουμε στα χέρια άλλων να το προβάλλουν. Πριν λίγα χρόνια ο Τουρκικός Οργανισμός Τουρισμού διαφήμιζε τη γειτονική χώρα με τη βοήθεια μιας γιγαντοαφίσας που περιείχε εννέα φωτογραφίες. Οι τέσσερις από αυτές πρόβαλαν ελληνικά αρχαία και βυζαντινά μνημεία. Εμείς προβάλουμε τη Μύκονο… την Πάρο… κάποιες αμμουδιές,  κάποιον να… παιδεύεται στη θάλασσα με ένα σκάφος…!
Τι θα μπορούσε να γίνει; Οτιδήποτε άλλο εκτός από τα τετριμμένα και τις πανάκριβες διαφημίσεις, που επιδιώκουν να πείσουν τους Έλληνες ότι η Ελλάδα είναι μια μοναδική χώρα προορισμού!. Να υπενθυμίσουμε, πριν παρουσιάσουμε κάποιες σκέψεις,  το ακόλουθο γεγονός: Όταν πραγματοποιήθηκε πριν λίγα χρόνια, μια επίδειξη μόδας παραμονές Καλοκαιριού –με κύρια προσκεκλημένη την Ορνέλα Μούτη– στον υπαίθριο χώρο εμπρός από το Πανεπιστήμιο των Αθηνών (επί της Πανεπιστημίου), το CNN παρουσίαζε το θέαμα εκείνο με φόντο τα κτήρια και τους αρχαϊκούς κίονες τους, υπό μορφή διαφημιστικών σποτ (χωρίς πληρωμή εκ μέρους μας) για αρκετό καιρό! Ήταν μια ζωντανή και διαρκής διαφήμιση της χώρας.
«Παίζοντας» με τον τουρισμό και μη δαπανώντας πολλά χρήματα, μπορούν να γίνουν πολλά, καθώς οι διεθνείς χορηγοί πάντοτε υπάρχουν!.  Ενδεικτικά δίνονται κάποιες λύσεις, υπό μορφή παιγνιδιών.
Πρώτο Παιχνίδι: «Η άγνωστη τουριστική Ελλάδα». Αυτό αναφέρεται σε μια ιστορία περιηγήσεων, που εκτυλίσσεται με τη βοήθεια μιας πολιτικής κινήτρων-επιβράβευσης των τουριστών, που θα επισκεφτούν άγνωστα αξιοθέατα της χώρας. Τα τελευταία συνδέονται είτε με την αρχαία Ελλάδα είτε το Βυζάντιο και δε θεωρούνται τόσο δημοφιλείς προορισμοί για τους τουρίστες. Οι νικητές, δηλαδή όσοι επισκεφθούν τα περισσότερα μνημεία και πάρουν υψηλό βαθμό –βάσει ενός καταλόγου που θα ορίζει συγκεκριμένες μονάδες ανά μνημείο– θα απολαύσουν την επόμενη χρονιά μια περίοδο κάποιων ημερών, δωρεάν διακοπές σε επιλεγμένα ξενοδοχεία που θα δεχθούν να είναι μέρος αυτού του «παιγνιδιού». Ο χρόνος των δωρεάν διακοπών, θα προσφέρεται είτε κατά τον Μάιο είτε κατά τον Σεπτέμβριο. Ο αριθμός των ημερών των προτεινόμενων διακοπών θα εξαρτάται από τον αριθμό των μνημείων που θα επισκέπτεται ο τουρίστας.  Το προτεινόμενο παιχνίδι, ωθεί κάθε τυχερό άτομο να συνδυάσει τις διακοπές του στην Ελλάδα, χρηματοδοτώντας το ίδιο κάποιες ημέρες παραπάνω διαμονής εδώ, ως συνέχεια εκείνων που θα κερδίσει λόγω της διαδικασίας που περιγράφηκε.
Δεύτερο παιγνίδι: «Η Ελλάδα του σινεμά». Η πρόταση αυτή αφορά στην τουριστική προβολή της χώρας, μέσω μιας δράσης με θέμα την οργάνωση φιέστας, όπου θα συμμετέχουν ως προσκεκλημένοι οι σκηνοθέτες και οι πρωταγωνιστές διεθνών παραγωγών όλων των κινηματογραφικών έργων με θέμα την Ελλάδα. Και μαζί με όλους αυτούς εύλογα θα προσκληθούν και θα παρευρεθούν όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Η συγκεκριμένη εκδήλωση μπορεί να έχει συνέχεια με την οργάνωση μιας τριήμερης κρουαζιέρας όλου αυτού του κόσμου σε άγνωστα νησιά, με τη συνοδεία φυσικά των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Στην προκειμένη περίπτωση θα έχουμε μια δωρεάν διαφήμιση της τουριστικής Ελλάδας διεθνώς, μέσω της συγκεκριμένης δράσης, που θα προσελκύσει ένα σύνολο γνωστών σκηνοθετών και ηθοποιών στη χώρα.  
Τρίτο παιγνίδι: «Το οδοιπορικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου» από τη Μακεδονία και τη συνέχιση του έως την Τουρκία και ακόμη μακρύτερα όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Εδώ πρέπει να επιδιωχθεί να συμμετέχουν πολυεθνικές εταιρίες, που προσφέρουν καταναλωτικά αγαθά. (Mc Donald’s κ.λπ). Από την κατανάλωση των προϊόντων τους θα αναδεικνύονται οι τυχεροί νικητές σε όλες τις ηπείρους. Κατόπιν, ένα αεροπλάνο ειδικά ναυλωμένο για τον σκοπό αυτό, θα μεταφέρει από διάφορες πρωτεύουσες των πέντε ηπείρων τους τυχερούς στη Μακεδονία. Η μεταφορά σε όλους τους ιστορικούς τόπους (μουσεία κ.λπ) της Μακεδονίας, όπου έζησε ο Μ. Αλέξανδρος, θα πραγματοποιείται με λεωφορεία, ενώ οι τυχεροί, θα διανυκτερεύουν σε επιλεγμένα ξενοδοχεία. Όταν οι πολιτικές καταστάσεις στο Αφγανιστάν ομαλοποιηθούν το όλο οδοιπορικό μπορεί να φθάσει έως τα οροπέδια της εν λόγω χώρας, δηλαδή έως τους ελληνόφωνους Καλάς. Επίσης, όταν ομαλοποιηθούν οι έκρυθμες πολιτικές καταστάσεις σε Συρία, Λίβανο και Ισραήλ, το οδοιπορικό μπορεί να φθάσει έως την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Από εκεί (ή από την Τουρκία αν το πρόγραμμα ολοκληρώνεται στη γειτονική χώρα) θα επιστρέφουν οι τυχεροί τουρίστες στα αεροδρόμια, απ’ όπου ξεκίνησαν το προτεινόμενο οδοιπορικό.
Τέταρτο παιγνίδι: «Η Ελλάδα των 300 του Λεωνίδα». Δυο πρόσφατα κινηματογραφικά έργα ανέδειξαν τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, που συνδέονται με τις Θερμοπύλες, τον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα. Θα μπορούσε να διαφημιστεί ένα τουριστικό πρόγραμμα, ως συνέχεια των εν λόγω έργων, με αποδέκτες κατά κύριο λόγο, νέους τουρίστες με σακίδια και λάτρεις της αρχαίας Ελλάδας. Αναλυτικότερα, θα ήταν ενδιαφέρον να οργανωθεί μια πεζοπορία από την Σπάρτη στις Θερμοπύλες, μέσα από το δρόμο και τα μονοπάτια που ακολούθησαν οι «300 του Λεωνίδα».  Για την εξυπηρέτηση αυτού του κόσμου, θα οργανωθούν επίσης κατασκηνώσεις, σε διάφορες περιοχές όλης αυτής της διαδρομής, που θα υποδέχονται τους οδοιπόρους τουρίστες και θα τους φιλοξενούν για μια-δυο νύχτες ανά στάση. Να σημειώσουμε ότι μέσα από ένα τέτοιο σύνολο νέων «ψαγμένων» ανθρώπων, που δε νοιάζονται μόνο για τον ήλιο και τη θάλασσα, αναδεικνύονται και οι μελλοντικοί εκατομμυριούχοι, μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων και ένα σύνολο κόσμου με μια οικονομική εμβέλεια ιδιαίτερα υψηλή. Αυτά τα άτομα, μπορούν να δεθούν με τη χώρα μας και μέσω τέτοιων νεανικών δράσεων, που θα αρχίζουν με διαμονή σε αντίσκηνα και θα συνεχίζουν, με το πέρασμα των χρόνων, σε πεντάστερα ξενοδοχεία.
Όλα τα προαναφερθέντα είναι μια διαρκής διαφήμιση της χώρας!
Πόσο στοιχίζουν; Ενδεχομένως θα μπορούν να αναπτυχθούν με ελάχιστο κόστος για το Υπουργείο Τουρισμού, αν λάβουμε υπόψη διάφορες πολυεθνικές εταιρίες, αερομεταφορείς, ξενοδοχεία κ.λπ, που μπορεί να αποτελέσουν μια κρίσιμη μάζα χορηγών. Επίσης, μέσω αυτών των παιγνιδιών εκμεταλλευόμαστε ένα πάγιο κόστος, που ισχύει σε πολλούς τομείς στον τουρισμό.

Δεν υποβαθμίζεται με τα προαναφερθέντα η πολιτική υπέρ των τουριστών που διαμένουν σε πεντάστερα ξενοδοχεία. Απλά προτείνονται κάποιες άλλες δράσεις, που θα μπορούσαν να συμπληρώσουν μια πολιτική προσέλκυσης τουριστών υψηλού εισοδήματος. Ως προς το τελευταίο θέμα, η στόχευση τουριστών αυτής της κατηγορίας απαιτεί συγκεκριμένες μεθόδους προσέγγισης. Η προβολή της χώρας στη «Διεθνή Έκθεση για τους Εκατομμυριούχους», που οργανώνεται στη Μόσχα και σε χώρους όπου κινούνται τα εκατό εκατομμύρια εκατομμυριούχων της Κίνας, είναι άλλο ντοσιέ, που δεν το αξιοποιεί ως όφειλε, το Υπουργείο Τουρισμού. Το 0,1% των Κινέζων εκατομμυριούχων από μόνο του, μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποιητική κάλυψη της προσφοράς των ακριβών ξενοδοχείων της χώρας.

* Καθηγητή, Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Μάρδα *

Το  0,7% των ενηλίκων του πλανήτη ελέγχει το 41,0% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτά τα στοιχεία δημοσιοποίησε η τράπεζα Credit Suisse για το έτος 2013. Το 0,7% αντιστοιχεί σε 32 εκατομμύρια άτομα, που διαθέτουν πλούτο άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Οι «πληβείοι» ενήλικοι του πλανήτη, δηλαδή το 3.207 εκατ. με πλούτο κάτω των 10 χιλιάδων δολαρίων, κατέχουν μόνο το 3% του παγκόσμιου πλούτου.
Ενδιαφέρον βέβαια παρουσιάζει η κατανομή του πλούτου σε αυτό το ίδιο το 0,7%, όπου και εκεί κυριαρχούν ανισότητες. Η Credit Suisse δε δίνει αναλυτικά στοιχεία για την συγκεκριμένη ομάδα. Το περιοδικό Forbes όμως εκτίμησε, τον Απρίλιο του 2013, ότι 1.426 άτομα της υπό εξέταση ομάδας, κατέχουν πλούτο αξίας 5,4 τρις δολαρίων. Από υπολογισμούς δικής μας ερευνητικής ομάδας, προκύπτουν περίπου όμοια αποτελέσματα των ανωτέρω. Ειδικότερα, εκτιμάται ότι 1.485 άτομα κατέχουν 4,6 τρις δολάρια, ενώ σύμφωνα με την ίδια μεθοδολογία, διαπιστώθηκε ότι 3 ενήλικες διαθέτουν περιουσία 9 τρις δολαρίων περίπου!
            Ο πλούτος του συνόλου αυτού κατανέμεται με τον ακόλουθο τρόπο: Το 22% σε ακίνητα, το 35% σε μετοχές, εταιρικά ομόλογα και venture capital, το 8% σε κρατικά ομόλογα, το 26% σε νομίσματα, χρυσό πολύτιμα μέταλλα, το 5% σε εμπορεύματα και το 4% σε έργα τέχνης και αντικείμενα πλειστηριασμών.

Διάγραμμα 1 Κατανομή του παγκόσμιου πλούτου. Έτος 2013


Τόσο το 2012 όσο και το 2011 τα πράγματα ήταν... καλύτερα για τους φτωχούς!. Αναλυτικότερα, σύμφωνα με την ίδια πηγή,  το 2011 οι πλουσιότεροι ενήλικες του πλανήτη ήταν λιγότεροι. Αντιπροσώπευαν το 0,5% του ενήλικου πληθυσμού του ανερχόμενοι σε 29,7 εκατομμύρια άτομα. Οι φτωχοί ήταν πολύ λιγότεροι ανερχόμενοι σε 3.054 εκατ. άτομα, αντιπροσωπεύοντας το 3,3% του παγκόσμιου πλούτου. (Βλ. Διάγραμμα 2 τα στοιχεία του 2011)
Μέσα λοιπόν σε δυο μόλις χρόνια τα μερίδιο των φτωχών στον πλούτο μειώθηκε κατά 0,3% ενώ των πλουσίων (άνω του 1 εκατ. δολαρίων) κατέγραψε αντίστροφη πορεία.  Διαπιστώνεται λοιπόν ότι από το 2011 έως το 2013 οι ζάπλουτοι του πλανήτη βελτίωσαν τη θέση τους, κατά 9,6 τρις δολάρια.
Ενδιαφέρουσες εξελίξεις καταγράφονται και στο σύνολο εκείνο με πλούτο από 10 χιλιάδες έως 100 χιλιάδες δολάρια. Το 2011 οι ενήλικές αυτής της ομάδας ήταν 1.066 εκ άτομα (23,6% των ενηλίκων) αντιπροσωπεύοντας το 14,5% του παγκόσμιου πλούτου (33,5 τρις δολάρια). Το 2013 αν και ο πληθυσμός αυτός δεν άλλαξε, ποσοστιαία μειώθηκε (στο 22,9% του υπό εξέταση πληθυσμού) κατέχοντας λιγότερο πλούτο απ’ ότι παλαιότερα. Ο τελευταίος ανερχόταν λοιπόν στο 13,7% του παγκόσμιου πλούτου (33 τρις δολάρια).
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά στους οικονομικά ευπορότερους, εκτιμάται φέτος ότι: θα πεθάνουν από πείνα 7.615.360 άτομα, ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δυο θανάτους λόγω έλλειψης τροφίμων είναι 3,6 δευτερόλεπτα, 1,5 εκ. παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από ασιτία κάθε έτος και τέλος στις 5-7-2013 πέθαναν από τον ίδιο λόγο, μόνο σε μια ημέρα λοιπόν, 20.864 άτομα! (Πηγή:World Food Programme)
Ως προς τις υπόλοιπες ομάδες, ο πλούτος της ομάδας με εισοδήματα από 100 χιλιάδες έως 1 εκατ. δολάρια δεν κατέγραψε ιδιαίτερα πτωτική πορεία κατά τα δυο εξεταζόμενα έτη.  Αν και μειώθηκε ο πληθυσμός της σε δυο μόλις χρόνια, (το 2011 ανερχόταν σε 367 εκ. άτομα ενώ το 2013 μειώθηκε σε 361) ο πλούτος της  σε απόλυτα νούμερα κρατήθηκε γύρω στα 101 τρις δολάρια. Ο πλούτος αυτός, ως ποσοστό του συνολικού παγκόσμιου, έχασε λίγο έδαφος.
Τα ανωτέρω καταδεικνύουν πόσο αληθής είναι η θέση που υποστηρίζει ότι υφίσταται ένα άνοιγμα της παγκόσμιας ψαλίδας του πλούτου υπέρ των πολύ πλουσίων. Επίσης, ποσοτικοποιούν τα δεδομένα του πλούτου ανά ομάδα πληθυσμού θέτοντας εύλογα ένα ερώτημα: Ποιος εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες που δημιουργεί είτε η κάθε κρίση, είτε η δυναμική που προκαλεί η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας;
     
Διάγραμμα 2 – Κατανομή του παγκόσμιου πλούτου. Έτος 2011


Τέλος, αν υποθέσουμε ότι τα 32 εκατομμύρια των  ατόμων της υψηλότερης οικονομικής κλίμακας «μισθοδοτούν» σε όλο τον πλανήτη με ένα εκατομμύριο δολάρια ετησίως 100 χιλιάδες πολιτικούς, στρατιωτικούς γραφειοκράτες και γενικά άτομα που με κάθε μορφής παρεμβάσεις, (π.χ. δηλώσεις αιφνίδιες που οδηγούν στη χειραγώγηση του χρηματιστηρίου από την παγκόσμια πλουτοκρατία κ.ά) τους προσφέρουν οικονομική δύναμη, τότε από το σύνολο του πλούτου τους θα πρέπει να αφαιρέσουν μόνο 100 δις δολάρια. Το «χαρτζιλίκι» αυτό αντιπροσωπεύει λοιπόν το 0,1% του πλούτου των εν λόγω 32 εκατομμυρίων ατόμων, ποσότητα χρημάτων αμελητέα για τα δικά τους βαλάντια. Θα ήταν επίσης άνευ αξίας, αν το ποσοστό αυτό ήταν της τάξης του 1%!

Από τα προαναφερθέντα συνάγεται ότι στο πεδίο ενός διαρκούς παγκόσμιου πολέμου, το 1% περίπου των ενηλίκων του πλανήτη, που κινεί τα νήματα της πολιτικής των κρατών, μπορεί άνετα να στραφεί ή ακόμη στρέφεται κατά του υπόλοιπου 99%. Οι θάνατοι από πείνα, η γενοκτονία που λαμβάνει χώρα στην Αφρική, η χρεοκοπία των οικονομιών, η χειραγώγηση των αγορών, η εκμετάλλευση των  πρώτων υλών στρατηγικής σημασίας και οι πόλεμοι, εμφύλιοι ή μη, που φυτρώνουν όπου κρίνεται απαραίτητο, είναι λοιπόν μέρος του παιγνιδιού που ελέγχει απόλυτα αυτό το 1%!    

* Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Δημοσιεύθηκε στα «Επίκαιρα», τεύχος 213, 13-11 έως 20-11- 2013
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)