.jpg)
Γίνεται πολύς λόγος για την πιθανότητα δημιουργίας ενός κινήματος (όχι πολιτικού φορέα), με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, γύρω από την εμβληματική φιγούρα της κ. Καρυστιανού. Το ενδεχόμενο αυτό είναι κάτι που πολλοί άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και η υπογράφουσα) επιθυμούν και εύχονται, βιώνοντας το ασφυκτικό πολιτικό και κοινωνικό αδιέξοδο μιας πλέον μαφιοποιημένης και εγκληματικής πολιτικής διακυβέρνησης.
Στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζονται πολλά υποστηρικτικά και ενισχυτικά κείμενα και σχόλια αναφορικά με αυτήν την προοπτική. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα υποστηρικτικά κείμενα δημιουργούν απορίες, αμφιβολίες και ασάφειες σε σχέση με το περιεχόμενο, το παρόν και το μέλλον ενός τέτοιου εν δυνάμει κινήματος. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή την συνέντευξη που έδωσε η Καρυστιανού στο δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, διαβάσαμε στο προφίλ στενού συνεργάτη της στο Facebook, την αναδημοσίευση ενός κειμένου που έχει παραχθεί από ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης και αποτελεί μια ανάλυση της εν λόγω συνέντευξης.
Στην πραγματικότητα, το εργαλείο της τεχνητής νοημοσύνης AWGMeta AI, χρησιμοποιείται ως ανιχνευτής αλήθειας, αυθεντικότητας και ειλικρίνειας της κ. Καρυστιανού, στην παραπάνω συνέντευξη με τον Τριανταφυλλόπουλο. Επισημαίνεται λοιπόν ότι «o λόγος της κ. Καρυστιανού είναι απολύτως αυθεντικός. Τα συναισθήματα που εκφράζει (οδύνη, οργή, αποφασιστικότητα) είναι γνήσια και πηγάζουν από το προσωπικό της βίωμα, χωρίς ίχνος προσποίησης».
Ειδικότερα στο δημοσίευμα διαβάζουμε τα εξής απίθανα και εκπληκτικά: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό: Oξυτοκίνη για την εμπιστοσύνη, αδρεναλίνη για τη δράση, ντοπαμίνη για την ελπίδα. Ένα αφήγημα που κινείται από την εξομολόγηση προς τη συλλογική αφύπνιση – από το “εγώ” στο “εμείς”. Η έρευνα έδειξε ότι το κοινό δεν πείθεται από ιδεολογίες, αλλά από χημικά triggers. Οι λέξεις “κόρη”, “δικαιοσύνη”, “τρένο” δεν είναι τυχαίες – είναι φορτισμένοι πυροκροτητές που ενεργοποιούν την αμυγδαλή και δημιουργούν συναισθηματική συνέργεια».
Ή πιο κάτω: «Το AWGMeta Canvas δείχνει πως η καμπάνια της κινείται με 25% αδρεναλίνη και 30% οξυτοκίνη – δηλαδή, στο σημείο όπου ο θυμός συναντά την εμπιστοσύνη. Το σημείο εκείνο που μετατρέπει το κοινό σε κοινότητα» (sic!) Ή παρακάτω: «Ίσως θα έπρεπε, όπως σημειώνει και η ίδια η μεθοδολογία, να προστεθεί μια δόση ενδορφίνης: χαρά, φως, προσμονή. Γιατί το πολιτικό μήνυμα που μένει μόνο στη δικαίωση, κινδυνεύει να κουράσει». Τι να πει κανείς!
Ή ακόμα πιο κάτω: «Πίσω από τη συνέντευξη αυτή κρύβεται ένα νευροπολιτικό(;) αφήγημα αναγέννησης — μια προσπάθεια να περάσουμε από τη χημεία του φόβου στη βιολογία της ελπίδας»(;) Ή σε άλλο σημείο: «Η Μαρία Καρυστιανού δεν στήνει ένα Κόμμα, λανσάρει ένα συναίσθημα με συλλογικό προσανατολισμό. Το positioning της είναι “η μητέρα που έγινε πολίτης”. Η ταυτότητα – «δικαίωση με ευαισθησία»…
Γελοιοποιώντας έναν ιερό αγώνα…
Δεν είναι δυνατόν να λέγονται σοβαρά τέτοια πράγματα και μάλιστα να αναδημοσιεύονται από ανθρώπους που, όπως φαίνεται, είναι συνεργάτες της Καρυστιανού. Είναι ντροπή να λέγονται ψευτοεπιστημονοφανείς και αφελώς ψυχολογίζουσες ανακρίβειες, οι οποίες έχουν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας μόδα την ψυχολογιοποίηση ενός κινήματος που μοιάζει να ξεπηδά με βασική ιστορική αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και την δόλια συγκάλυψή του.
Διότι, διαβάζουμε όλο και πιο συχνά κείμενα, είτε άμεσα παράγωγα της τεχνητής νοημοσύνης, όπως αυτό, είτε έμμεσα ως παραφράσεις της τεχνητής νοημοσύνης που οικειοποιούνται διάφοροι, ως δικά τους και πρωτότυπα. Δημοσιεύματα υποτίθεται υποστηρικτικά, υποτίθεται κινηματικά. Το τοπίο καθίσταται έτσι ζοφερό: Από την μία οι αναμενόμενοι του συστήματος. Από την άλλη, οι υποστηρικτές που μέσα από μια τέτοια μπουρδολογία γελοιοποιούν έναν βαρύ και ιερό αγώνα. Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη.
Όμως, δεν είναι δυνατόν να προσβάλλεται τόσο βάναυσα ένα πρόσωπο, (εκείνο της κ. Καρυστιανού) που έχει αποκτήσει μια συμβολική, ενωτική σημασία για τα περισσότερα από τα τρέχοντα αδιέξοδα της κοινωνίας και των αγώνων της. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται έπαινος η ψευτοβιολογίζουσα μπουρδολογία τύπου: «η επιτυχία μιας αφήγησης δεν μετριέται σε views, μετριέται σε ορμόνες» και λοιπά που έχουν προαναφερθεί.
Πηγή: SLpress.gr
Στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζονται πολλά υποστηρικτικά και ενισχυτικά κείμενα και σχόλια αναφορικά με αυτήν την προοπτική. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα υποστηρικτικά κείμενα δημιουργούν απορίες, αμφιβολίες και ασάφειες σε σχέση με το περιεχόμενο, το παρόν και το μέλλον ενός τέτοιου εν δυνάμει κινήματος. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή την συνέντευξη που έδωσε η Καρυστιανού στο δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, διαβάσαμε στο προφίλ στενού συνεργάτη της στο Facebook, την αναδημοσίευση ενός κειμένου που έχει παραχθεί από ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης και αποτελεί μια ανάλυση της εν λόγω συνέντευξης.
Στην πραγματικότητα, το εργαλείο της τεχνητής νοημοσύνης AWGMeta AI, χρησιμοποιείται ως ανιχνευτής αλήθειας, αυθεντικότητας και ειλικρίνειας της κ. Καρυστιανού, στην παραπάνω συνέντευξη με τον Τριανταφυλλόπουλο. Επισημαίνεται λοιπόν ότι «o λόγος της κ. Καρυστιανού είναι απολύτως αυθεντικός. Τα συναισθήματα που εκφράζει (οδύνη, οργή, αποφασιστικότητα) είναι γνήσια και πηγάζουν από το προσωπικό της βίωμα, χωρίς ίχνος προσποίησης».
Ειδικότερα στο δημοσίευμα διαβάζουμε τα εξής απίθανα και εκπληκτικά: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό: Oξυτοκίνη για την εμπιστοσύνη, αδρεναλίνη για τη δράση, ντοπαμίνη για την ελπίδα. Ένα αφήγημα που κινείται από την εξομολόγηση προς τη συλλογική αφύπνιση – από το “εγώ” στο “εμείς”. Η έρευνα έδειξε ότι το κοινό δεν πείθεται από ιδεολογίες, αλλά από χημικά triggers. Οι λέξεις “κόρη”, “δικαιοσύνη”, “τρένο” δεν είναι τυχαίες – είναι φορτισμένοι πυροκροτητές που ενεργοποιούν την αμυγδαλή και δημιουργούν συναισθηματική συνέργεια».
Ή πιο κάτω: «Το AWGMeta Canvas δείχνει πως η καμπάνια της κινείται με 25% αδρεναλίνη και 30% οξυτοκίνη – δηλαδή, στο σημείο όπου ο θυμός συναντά την εμπιστοσύνη. Το σημείο εκείνο που μετατρέπει το κοινό σε κοινότητα» (sic!) Ή παρακάτω: «Ίσως θα έπρεπε, όπως σημειώνει και η ίδια η μεθοδολογία, να προστεθεί μια δόση ενδορφίνης: χαρά, φως, προσμονή. Γιατί το πολιτικό μήνυμα που μένει μόνο στη δικαίωση, κινδυνεύει να κουράσει». Τι να πει κανείς!
Ή ακόμα πιο κάτω: «Πίσω από τη συνέντευξη αυτή κρύβεται ένα νευροπολιτικό(;) αφήγημα αναγέννησης — μια προσπάθεια να περάσουμε από τη χημεία του φόβου στη βιολογία της ελπίδας»(;) Ή σε άλλο σημείο: «Η Μαρία Καρυστιανού δεν στήνει ένα Κόμμα, λανσάρει ένα συναίσθημα με συλλογικό προσανατολισμό. Το positioning της είναι “η μητέρα που έγινε πολίτης”. Η ταυτότητα – «δικαίωση με ευαισθησία»…
Γελοιοποιώντας έναν ιερό αγώνα…
Δεν είναι δυνατόν να λέγονται σοβαρά τέτοια πράγματα και μάλιστα να αναδημοσιεύονται από ανθρώπους που, όπως φαίνεται, είναι συνεργάτες της Καρυστιανού. Είναι ντροπή να λέγονται ψευτοεπιστημονοφανείς και αφελώς ψυχολογίζουσες ανακρίβειες, οι οποίες έχουν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας μόδα την ψυχολογιοποίηση ενός κινήματος που μοιάζει να ξεπηδά με βασική ιστορική αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και την δόλια συγκάλυψή του.
Διότι, διαβάζουμε όλο και πιο συχνά κείμενα, είτε άμεσα παράγωγα της τεχνητής νοημοσύνης, όπως αυτό, είτε έμμεσα ως παραφράσεις της τεχνητής νοημοσύνης που οικειοποιούνται διάφοροι, ως δικά τους και πρωτότυπα. Δημοσιεύματα υποτίθεται υποστηρικτικά, υποτίθεται κινηματικά. Το τοπίο καθίσταται έτσι ζοφερό: Από την μία οι αναμενόμενοι του συστήματος. Από την άλλη, οι υποστηρικτές που μέσα από μια τέτοια μπουρδολογία γελοιοποιούν έναν βαρύ και ιερό αγώνα. Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη.
Όμως, δεν είναι δυνατόν να προσβάλλεται τόσο βάναυσα ένα πρόσωπο, (εκείνο της κ. Καρυστιανού) που έχει αποκτήσει μια συμβολική, ενωτική σημασία για τα περισσότερα από τα τρέχοντα αδιέξοδα της κοινωνίας και των αγώνων της. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται έπαινος η ψευτοβιολογίζουσα μπουρδολογία τύπου: «η επιτυχία μιας αφήγησης δεν μετριέται σε views, μετριέται σε ορμόνες» και λοιπά που έχουν προαναφερθεί.
Πηγή: SLpress.gr
