του Πέπε Εσκομπάρ / reseauinternational.net/
Η σύνοδος κορυφής της SCO που συγκέντρωσε ασιατικούς ισχυρούς παράγοντες χάραξε έναν οδικό χάρτη για την ενίσχυση του πολυπολικού κόσμου.
Με τον κόσμο της γεωπολιτικής να βρίσκεται σε σοβαρή αναταραχή, αρμόζει το γεγονός ότι η φετινή Σύνοδος Αρχηγών Κρατών του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) έλαβε χώρα στη Σαμαρκάνδη, το απόλυτο σταυροδρόμι του Δρόμου του Μεταξιού για 2.500 χρόνια.
Όταν το 329 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στη Σογδιανή πόλη Maracanda, τότε μέρος της αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών, έμεινε έκπληκτος: «Όλα όσα έχω ακούσει για τη Σαμαρκάνδη είναι αληθινά, εκτός από το ότι είναι ακόμα πιο όμορφη από ό,τι είχα φανταστεί».
Προχωρήστε γρήγορα σε ένα άρθρο του Προέδρου του Ουζμπεκιστάν Shavkat Mirziyoyev που δημοσιεύθηκε πριν από τη σύνοδο κορυφής της SCO, όπου περιγράφει πώς η Σαμαρκάνδη μπορεί τώρα «να γίνει μια πλατφόρμα ικανή να ενώσει και να συμφιλιώσει κράτη με διαφορετικές προτεραιότητες εξωτερικής πολιτικής».
Άλλωστε, ιστορικά, ο κόσμος, από τη σκοπιά του εμβλήματος του Δρόμου του Μεταξιού, ήταν πάντα «εκλαμβανόμενος ως ένας και αδιαίρετος, όχι διχασμένος». Είναι η ίδια η ουσία ενός μοναδικού φαινομένου: «το πνεύμα της Σαμαρκάνδης».
Και εδώ είναι που ο Mirziyoyev κάνει μια σύνδεση μεταξύ του «Πνεύματος της Σαμαρκάνδης» και του αρχικού «Πνεύματος της Σαγκάης» της SCO, που δημιουργήθηκε στις αρχές του 2001, λίγους μήνες πριν από τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, όταν ο κόσμος βυθίστηκε σε ατελείωτη σύγκρουση και πόλεμος σχεδόν εν μία νυκτί.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, η κουλτούρα του SCO έχει εξελιχθεί με έναν τυπικά κινέζικο τρόπο. Αρχικά, οι Πέντε της Σαγκάης επικεντρώθηκαν στην αντιτρομοκρατία - μήνες πριν ο πόλεμος των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας εξαπλωθεί από το Αφγανιστάν στο Ιράκ και πέρα.
Με τα χρόνια, τα αρχικά "τρία όχι" - καμία συμμαχία, καμία αντιπαράθεση, καμία στόχευση τρίτου - κατέληξαν να εξοπλίσουν ένα γρήγορο υβριδικό όχημα του οποίου οι "τέσσερις τροχοί" είναι "πολιτική, ασφάλεια, οικονομία και ανθρωπιστικές επιστήμες". από μια παγκόσμια αναπτυξιακή πρωτοβουλία, η οποία έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις προτεραιότητες μιας ηγεμονικής και συγκρουσιακής Δύσης.
Το κύριο συμπέρασμα της συνόδου κορυφής αυτής της εβδομάδας στη Σαμαρκάνδη είναι ότι ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ παρουσίασε την Κίνα και τη Ρωσία μαζί ως «υπεύθυνες παγκόσμιες δυνάμεις» αποφασισμένες να εγγυηθούν την εμφάνιση της πολυπολικότητας και να αρνηθούν «την αυθαιρεσία της τάξης που επιβλήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το μονοπολικό τους όραμα για την κόσμος.
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ χαρακτήρισε «εξαιρετική» τη διμερή συνομιλία μεταξύ του Σι Τζινπίνγκ και του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Σι Τζινπίνγκ, πριν από τη συνάντησή τους, και μιλώντας απευθείας στον Πούτιν, είχε ήδη υπογραμμίσει τους κοινούς στόχους Ρωσίας-Κίνας:
«Αντιμετωπίζοντας τις κολοσσιαίες αλλαγές της εποχής μας σε παγκόσμια κλίμακα, άνευ προηγουμένου στην ιστορία, είμαστε έτοιμοι, μαζί με τους Ρώσους συναδέλφους μας, να δώσουμε το παράδειγμα μιας υπεύθυνης παγκόσμιας δύναμης και να διαδραματίσουμε ηγετικό ρόλο για να θέσουμε μια τέτοια ταχέως μεταβαλλόμενη κόσμος σε μια πορεία βιώσιμης και θετικής ανάπτυξης».
Αργότερα, στο προοίμιο της συνάντησης των αρχηγών κρατών, ο Σι ολοκλήρωσε το κυνήγι: είναι σημαντικό να «αποτραπούν οι προσπάθειες εξωτερικών δυνάμεων να πραγματοποιήσουν «έγχρωμες επαναστάσεις» στις χώρες της SCO». Λοιπόν, η Ευρώπη δεν μπορούσε να το καταλάβει, γιατί έχει υποστεί ασταμάτητα έγχρωμες επαναστάσεις από το 1945.
Ο Πούτιν από την πλευρά του έστειλε ένα μήνυμα που θα έχει απήχηση σε ολόκληρο τον Νότο: «Οι θεμελιώδεις μετασχηματισμοί έχουν σκιαγραφηθεί στην παγκόσμια πολιτική και οικονομία και είναι μη αναστρέψιμοι».
Ιράν: Ας ξεκινήσει η παράσταση
Το Ιράν ήταν ο καλεσμένος σταρ του σόου της Σαμαρκάνδης, το οποίο υποδέχτηκε επίσημα ως το 9ο μέλος του SCO. Ο Πρόεδρος Ebrahim Raïsi υπογράμμισε, πριν συναντηθεί με τον Πούτιν, ότι «το Ιράν δεν αναγνωρίζει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας». Η στρατηγική τους συνεργασία θα ενισχυθεί. Από την πλευρά του εμπορίου, μια μεγάλη αντιπροσωπεία που αποτελείται από ηγέτες 80 μεγάλων ρωσικών εταιρειών θα επισκεφθεί την Τεχεράνη την επόμενη εβδομάδα.
Η αυξανόμενη παρεμβολή μεταξύ Ρωσίας, Κίνας και Ιράν –των τριών βασικών μοχλών της ολοκλήρωσης της Ευρασίας– τρομάζει τους συνήθεις ύποπτους, οι οποίοι ίσως αρχίζουν να καταλαβαίνουν πώς η SCO αντιπροσωπεύει, μακροπρόθεσμα, μια σοβαρή πρόκληση για το γεωοικονομικό τους παιχνίδι. Έτσι, όπως γνωρίζει ήδη κάθε κόκκος άμμου σε κάθε έρημο της Χάρτλαντ, η γεωπολιτική πίεση εναντίον της τριάδας θα αυξηθεί εκθετικά.
Και μετά υπήρξε το τριμερές μεγα-κρίσιμο της Σαμαρκάνδης: Ρωσία-Κίνα-Μογγολία. Δεν υπήρξαν επίσημες διαρροές, αλλά αυτό το τρίο αναμφίβολα συζήτησε τον αγωγό φυσικού αερίου Force of Siberia 2, τη διασύνδεση που θα κατασκευαστεί σε όλη τη Μογγολία και τον αυξημένο ρόλο της Μογγολίας σε έναν κρίσιμο διάδρομο συνδεσιμότητας στον κόσμο. Belt and Road Initiative (BRI), τώρα ότι η Κίνα δεν χρησιμοποιεί πλέον το Υπερσιβηρικό για εξαγωγές στην Ευρώπη λόγω κυρώσεων.
Ο Πούτιν ενημέρωσε τον Σι για όλες τις πτυχές της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης της Ρωσίας (SMO) στην Ουκρανία και απάντησε σε ορισμένες πολύ δύσκολες ερωτήσεις, πολλές από τις οποίες κυκλοφορούν μαζικά στον κινεζικό ιστό εδώ και μήνες.
Κάτι που μας φέρνει στη συνέντευξη Τύπου του Πούτιν στο τέλος της συνόδου κορυφής – με όλα σχεδόν τα ζητήματα να περιστρέφονται, όπως ήταν αναμενόμενο, γύρω από το στρατιωτικό θέατρο στην Ουκρανία.
Το βασικό συμπέρασμα του Ρώσου προέδρου: «Δεν υπάρχει καμία αλλαγή όσον αφορά την ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Τα κύρια καθήκοντα βρίσκονται σε εξέλιξη». Όσον αφορά τις προοπτικές για ειρήνη, η Ουκρανία είναι αυτή που «δεν είναι έτοιμη να συνομιλήσει με τη Ρωσία». Και συνολικά, «είναι λυπηρό που η Δύση είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει την Ουκρανία για να προσπαθήσει να καταρρεύσει τη Ρωσία».
Σχετικά με τη σαπουνόπερα με λίπασμα, ο Πούτιν παρατήρησε ότι «η προμήθεια τροφίμων, η παροχή ενέργειας, αυτοί (οι Δυτικοί) δημιούργησαν αυτά τα προβλήματα και τώρα προσπαθούν να τα λύσουν σε βάρος κάποιου άλλου» – δηλαδή των φτωχότερων εθνών. «Οι ευρωπαϊκές χώρες είναι πρώην αποικιακές δυνάμεις και εξακολουθούν να έχουν αυτό το παράδειγμα της αποικιακής φιλοσοφίας. Ήρθε η ώρα να αλλάξουν συμπεριφορά, να γίνουν πιο πολιτισμένοι ».
Για τη συνάντηση με τον Xi Jinping: «Ήταν απλώς μια συνηθισμένη συνάντηση, είχε περάσει καιρός από τότε που είχαμε μια πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση». Μίλησαν για τον τρόπο «διεύρυνσης του εμπορικού τζίρου» και παράκαμψης των «εμπορικών πολέμων που προκαλούνται από τους λεγόμενους εταίρους μας», «η επέκταση των διακανονισμών σε εθνικά νομίσματα που δεν προχωρά τόσο γρήγορα όσο θέλουμε».
Ενίσχυση της πολυπολικότητας
Η διμερής συνάντηση μεταξύ του Πούτιν και του Ινδού πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι δεν θα μπορούσε να είναι πιο εγκάρδια - στο μητρώο της "πολύ ιδιαίτερης φιλίας" -, με τον Μόντι να ζητά σοβαρές λύσεις στις επισιτιστικές και ενεργειακές κρίσεις, απευθυνόμενος στη Δύση. Ταυτόχρονα, η Κρατική Τράπεζα της Ινδίας θα ανοίξει ειδικούς λογαριασμούς σε ρουπίες για τη διαχείριση του εμπορίου που σχετίζεται με τη Ρωσία.
Είναι το πρώτο ταξίδι του Σι στο εξωτερικό μετά την πανδημία του Covid. Μπόρεσε να το κάνει γιατί είναι απόλυτα σίγουρος ότι θα του απονεμηθεί μια τρίτη θητεία στο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος τον επόμενο μήνα στο Πεκίνο. Ο Xi ελέγχει πλέον και/ή τοποθετεί συμμάχους τουλάχιστον στο 90% του Πολιτικού Γραφείου.
Ο άλλος σοβαρός λόγος ήταν η επαναφόρτιση της ελκυστικότητας του BRI σε στενή σχέση με το SCO. Το φιλόδοξο σχέδιο BRI της Κίνας ξεκίνησε επίσημα από τον Σι στην Αστάνα (τώρα Νουρ-Σουλτάν) πριν από εννέα χρόνια. Θα παραμείνει η κυρίαρχη έννοια της κινεζικής εξωτερικής πολιτικής για τις επόμενες δεκαετίες.
Η εστίαση του BRI στο εμπόριο και τη συνδεσιμότητα είναι μέρος της εξέλιξης των πολυμερών μηχανισμών συνεργασίας του SCO, που συγκεντρώνει έθνη που επικεντρώνονται στην οικονομική ανάπτυξη ανεξάρτητα από την «τάξη που βασίζεται σε κανόνες», ηγεμονικά και ασαφή. Ακόμη και η Ινδία του Μόντι είναι απρόθυμη να στηριχθεί στα δυτικά μπλοκ, όπου το Νέο Δελχί είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας νεοαποικισμένος «εταίρος».
Στη Σαμαρκάνδη, ως εκ τούτου, ο Σι και ο Πούτιν έχουν, για όλες τις προθέσεις και σκοπούς, χάραξαν έναν οδικό χάρτη για την ενίσχυση της πολυπολικότητας, όπως τονίστηκε στην τελική δήλωση της Σαμαρκάνδης που υπογράφηκε από όλα τα μέλη της SCO.
Το παζλ του Καζακστάν
Ο δρόμος θα είναι γεμάτος παγίδες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Xi ξεκίνησε το ταξίδι του στο Καζακστάν, τη μεγα-στρατηγική δυτική χώρα της Κίνας, η οποία μοιράζεται πολύ μακρά σύνορα με το Xinjiang. Το τριπλό σύνορο του ξηρού λιμανιού του Khorgos – για φορτηγά, λεωφορεία και τρένα, ξεχωριστά – είναι ένας απολύτως απαραίτητος κόμβος BRI.
Η διοίκηση του προέδρου Kassym-Jomart Tokayev στο Nursultan (σύντομα θα μετονομαστεί σε Astana) είναι αρκετά λεπτή, ταλαντεύεται μεταξύ των πολιτικών προσανατολισμών της Ανατολής και της Δύσης και διεισδύει από Αμερικανούς όσο και κατά την εποχή του προκατόχου του Nursultan Nazarbayev, του πρώτου προέδρου της μετά την ΕΣΣΔ. Καζακστάν.
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, για παράδειγμα, η Nursultan, σε συνεργασία με την Άγκυρα και την British Petroleum (BP) –η οποία ουσιαστικά κυβερνά το Αζερμπαϊτζάν– συμφώνησε να αυξήσει τον όγκο πετρελαίου στον αγωγό Μπακού-Τφλίδα-Τσεϊχάν (BTC) έως 4 εκατομμύρια τόνους ανά μήνα μέχρι το τέλος του έτους. Η Chevron και η ExxonMobil, πολύ ενεργές στο Καζακστάν, αποτελούν μέρος της συμφωνίας.
Ο ομολογημένος στόχος των συνήθων υπόπτων είναι «να αποσυνδέσουν τελικά τις οικονομίες των χωρών της Κεντρικής Ασίας από τη ρωσική οικονομία». Με το Καζακστάν να είναι μέλος όχι μόνο της υπό τη Ρωσία της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης (EAEU), αλλά και της BRI, μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ο Σι –όπως και ο Πούτιν– συζήτησαν αρκετά σοβαρά ζητήματα με τον Τοκάγιεφ, του είπαν να ακολουθήσει τον δρόμο ο άνεμος φυσάει και τον συμβούλεψε να κρατήσει υπό έλεγχο την εσωτερική πολιτική κατάσταση (βλέπε το ματαιωμένο πραξικόπημα του Ιανουαρίου, όταν ο Τοκάγιεφ σώθηκε de facto από τον Οργανισμό Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας [CSTO] με επικεφαλής τη Ρωσία).
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Κεντρική Ασία, ιστορικά γνωστή ως «κουτί κοσμημάτων» στο κέντρο της Χάρτλαντ, που βαδίζει στους αρχαίους Δρόμους του Μεταξιού και είναι προικισμένη με τεράστιο φυσικό πλούτο -ορυκτά καύσιμα, μέταλλα σπάνιων γαιών, εύφορες αγροτικές εκτάσεις- θα χρησιμοποιηθεί από Οι συνήθεις ύποπτοι σαν το κουτί της Πανδώρας, εξαπολύουν κάθε είδους τοξικά κόλπα ενάντια στη νόμιμη ευρασιατική ολοκλήρωση.
Η αντίθεση είναι εντυπωσιακή με τη Δυτική Ασία, όπου το Ιράν, στο πλαίσιο του SCO, θα ενισχύσει τον βασικό του ρόλο ως κόμβου συνδεσιμότητας μεταξύ Ευρασίας και Αφρικής, στο πλαίσιο του BRI και του διεθνούς διαδρόμου.Σύστημα Μεταφορών Βορρά-Νότου (INSTC).
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Μπαχρέιν και το Κουβέιτ, που βρίσκονται όλα στη Δυτική Ασία, γνωρίζουν από ποια πλευρά φυσάει ο άνεμος. Τα τρία κράτη του Περσικού Κόλπου έχουν λάβει επίσημο καθεστώς «εταίρου» της SCO στη Σαμαρκάνδη, μαζί με τις Μαλδίβες και τη Μιανμάρ.
Συνοχή στόχων
Η Σαμαρκάνδη έδωσε επίσης περαιτέρω ώθηση στην ενσωμάτωση στο πλαίσιο της Ευρύτερης Ευρασιατικής Εταιρικής Σχέσης που σχεδιάστηκε από τη Ρωσία – η οποία περιλαμβάνει την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) – και αυτό, μόλις δύο εβδομάδες μετά το Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ (EEF) που πραγματοποιείται στο Βλαδιβοστόκ , σχετικά με τη στρατηγική της Ρωσίας ακτή του Ειρηνικού.
Η προτεραιότητα της Μόσχας εντός της EAEU είναι η ίδρυση ενός ενωσιακού κράτους με τη Λευκορωσία (η οποία φαίνεται ότι θα γίνει νέο μέλος της SCO πριν από το 2024), παράλληλα με τη στενότερη ενσωμάτωση με το BRI. Η Σερβία, η Σιγκαπούρη και το Ιράν έχουν επίσης συνάψει εμπορικές συμφωνίες με την EAEU.
Η Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση προτάθηκε από τον Πούτιν το 2015 – και βελτιώνεται καθώς η επιτροπή της ΕΕΕ, με επικεφαλής τον Sergey Glazyev , σχεδιάζει ενεργά ένα νέο χρηματοπιστωτικό σύστημα, βασισμένο στον χρυσό και τους φυσικούς πόρους και εξουδετερώνει το σύστημα του Bretton Woods. Όταν το νέο πλαίσιο είναι έτοιμο για δοκιμή, ο κύριος ραδιοτηλεοπτικός φορέας πιθανότατα θα είναι η SCO.
Εδώ, λοιπόν, βλέπουμε όλη τη συνοχή των στόχων – και τους μηχανισμούς αλληλεπίδρασης – που αναπτύσσονται από την Εταιρική Σχέση για την Ευρύτερη Ευρασία, το BRI, την EAEU, το SCO, το BRICS+ και το INSTC. Είναι ένας τιτάνιος αγώνας να ενωθούν όλοι αυτοί οι οργανισμοί και να ληφθούν υπόψη οι γεωοικονομικές προτεραιότητες κάθε μέλους και συνδεδεμένου εταίρου, αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει, με ταχύτητα αστραπής.
Σε αυτή τη γιορτή συνδεσιμότητας, οι πρακτικές επιταγές κυμαίνονται από την αντιμετώπιση τοπικών σημείων συμφόρησης έως τη δημιουργία πολύπλοκων διαδρόμων πολλών ενδιαφερομένων – από τον Καύκασο έως την Κεντρική Ασία, από το Ιράν έως την Ινδία, όλα συζητημένα σε πολλά στρογγυλά τραπέζια.
Οι επιτυχίες είναι ήδη αξιοσημείωτες: από τη Ρωσία και το Ιράν, που εισήγαγαν άμεσους διακανονισμούς σε ρούβλια και ριάλ, στη Ρωσία και την Κίνα, που αύξησαν τις ανταλλαγές τους σε ρούβλια και γιουάν στο 20% – και δεν έχει ολοκληρωθεί. Ένα Eastern Commodity Exchange ενδέχεται να ιδρυθεί σύντομα στο Βλαδιβοστόκ για να διευκολύνει τις συναλλαγές συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης και παραγώγων με την Ασία-Ειρηνικό.
Η Κίνα είναι ο αδιαμφισβήτητος μεγαλύτερος πιστωτής/επενδυτής στις υποδομές της Κεντρικής Ασίας. Οι προτεραιότητες του Πεκίνου μπορεί να είναι η εισαγωγή φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν και το Ουζμπεκιστάν και πετρελαίου από το Καζακστάν, αλλά η συνδεσιμότητα δεν είναι πολύ πίσω.
Η κατασκευή 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων του σιδηροδρόμου Πακιστάν-Αφγανιστάν-Ουζμπεκιστάν (Pakafuz) μήκους 600 χιλιομέτρων θα παραδώσει εμπορεύματα από την Κεντρική Ασία στον Ινδικό Ωκεανό σε μόλις τρεις ημέρες αντί για 30. Αυτός ο σιδηρόδρομος θα συνδεθεί με το Καζακστάν και τον κινεζικό σιδηρόδρομο μήκους 4380 χιλιομέτρων, ήδη υπό κατασκευή, το οποίο συνδέει το Lanzhou με την Τασκένδη, ένα έργο BRI.
Η Nursultan ενδιαφέρεται επίσης για μια σιδηροδρομική γραμμή Τουρκμενιστάν-Ιράν-Τουρκίας, η οποία θα συνδέει το λιμάνι του Aktau στην Κασπία Θάλασσα με τον Περσικό Κόλπο και τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Εν τω μεταξύ, η Τουρκία, η οποία παραμένει παρατηρητής της SCO και δεν σταματά ποτέ να ρισκάρει, προσπαθεί αργά αλλά σταθερά να προωθήσει στρατηγικά τη δική της Pax Turcica, από την τεχνολογική ανάπτυξη έως την αμυντική συνεργασία, όλα ως μέρος ενός είδους πακέτου πολιτικο-οικονομικής ασφάλειας. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν το συζήτησε πράγματι στη Σαμαρκάνδη με τον Πούτιν, αφού ο τελευταίος στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι το 25% του ρωσικού φυσικού αερίου που αγόρασε η Άγκυρα θα καταβληθεί σε ρούβλια.
Καλώς ήρθατε στο Great Game 2.0
Η Ρωσία, ακόμη περισσότερο από την Κίνα, γνωρίζει ότι οι συνήθεις ύποπτοι θα ξεσπάσουν. Μόνο το 2022, υπήρξε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα στο Καζακστάν τον Ιανουάριο. αναταραχή στο Μπανταχσάν του Τατζικιστάν τον Μάιο. αναταραχή στο Καρακαλπακστάν του Ουζμπεκιστάν τον Ιούνιο. τις αδιάκοπες συνοριακές συγκρούσεις μεταξύ Τατζικιστάν και Κιργιζίας (οι δύο πρόεδροι, στη Σαμαρκάνδη, συμφώνησαν τουλάχιστον σε κατάπαυση του πυρός και στην απόσυρση των στρατευμάτων από τα σύνορά τους).
Και μετά, υπάρχει το πρόσφατα απελευθερωμένο Αφγανιστάν – με τουλάχιστον 11 επαρχίες που διέσχισαν το Ισλαμικό Κράτος στο Χορασάν και τους Τατζίκους και Ουζμπέκους συνεργάτες του. Χιλιάδες επίδοξοι τζιχαντιστές της Χάρτλαντ έχουν κάνει το ταξίδι στο Ιντλίμπ στη Συρία και μετά πίσω στο Αφγανιστάν – «ενθαρρυμένοι» από τους συνήθεις υπόπτους, οι οποίοι θα χρησιμοποιήσουν κάθε δυνατό κόλπο για να παρενοχλήσουν και να «απομονώσουν» τη Ρωσία από την κεντρική Ασία.
Επομένως, η Ρωσία και η Κίνα θα πρέπει να είναι έτοιμες να εμπλακούν σε κάποιου είδους εξαιρετικά περίπλοκο Great Game 2.0 για τα στεροειδή, με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να μάχονται ενωμένη Ευρασία και Τουρκία στη μέση.
Από μια πιο θετική πλευρά, η Σαμαρκάνδη απέδειξε ότι υπάρχει τουλάχιστον συναίνεση μεταξύ όλων των παραγόντων σε διαφορετικούς θεσμικούς οργανισμούς ότι η τεχνολογική κυριαρχία θα καθορίσει την κυριαρχία και ότι η περιφερειοποίηση –στην περίπτωση αυτή η ευρασιατική– πρόκειται να αντικαταστήσει την παγκοσμιοποίηση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.
Αυτοί οι παίκτες κατανοούν επίσης ότι η εποχή των Mackinder και Spykman πλησιάζει στο τέλος της – όταν η Ευρασία «περιοριζόταν» σε ημι-αποσυναρμολογημένη μορφή, έτσι ώστε οι δυτικές θαλάσσιες δυνάμεις να μπορούν να ασκήσουν απόλυτη κυριαρχία, αντίθετα με τα εθνικά συμφέροντα των παικτών χωρών από τον Νότο.
Η κατάσταση είναι πλέον εντελώς διαφορετική. Αν και η Εταιρική Σχέση για την Ευρύτερη Ευρασία υποστηρίζεται πλήρως από την Κίνα, οι δύο χώρες προωθούν τη διασύνδεση έργων BRI και EAEU, ενώ η SCO διαμορφώνει ένα κοινό περιβάλλον.
Ναι, αυτό είναι ένα ευρασιατικό πολιτισμικό έργο για τον 21ο αιώνα και μετά. Υπό την αιγίδα του «Πνεύματος της Σαμαρκάνδης».
Πέπε Εσκομπάρ
πηγή: The Cradle
Μετάφραση Réseau International