Μια 15χρονη μαθήτρια από την Περαία 1η σε Πανελλήνιο διαγωνισμό, καλεί τον ΟΗΕ να "ταιριάξει λόγια και έργα"

Ιδού η νέα γενιά, που μάθαμε εύκολα να την ψέγουμε εμείς οι μεγάλοι.
Ιδού η νεολαία μας που σκέφτεται, αισθάνεται, αντιδρά.
Να ένα φωτεινό παράδειγμα μαθήτριας από τον Θερμαϊκό, που μας χάρισε τις ώριμες και χρήσιμες σκέψεις της καταθέτοντας την "πρόκλησή" της στη Βουλή των Ελλήνων.

Μιλάμε για την Δήμητρα Νικολούλη, μαθήτρια της Γ' τάξης του 1ου Γυμνασίου Περαίας που βραβεύτηκε κατακτώντας με την έκθεσή της την πρώτη θέση στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό έκθεσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης με θέμα "Καταπάτηση Δικαιωμάτων του Παιδιού".

Θα μπορούσε όλη αυτή η διαδικασία να είχε περάσει απαρατήρητη αν δεν υπήρχαν οι καταγραμμένες σκέψεις μιας 15χρονης Περαιώτισας που ανέδειξε με λιτό και ουσιαστικό λόγο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα παιδί σήμερα.

«Ανησυχώ για το μέλλον μου. Αγωνιώ για τη τύχη όλων εκείνων των παιδιών που κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε οικονομικό, συναισθηματικό και κοινωνικό θάνατο», γράφει στην επιστολή της προς τον Πρόεδρο του ΟΗΕ, καλώντας τον μάλιστα να "Ταιριάξει λόγια και έργα".

"Το να χάσουμε το μέλλον μας δεν είναι

σαν να χάνει κάποιος τις εκλογές

ή μερικά εκατομμύρια στο Χρηματιστήριο"

Έτσι δείχνει η νέα γενιά ότι ανησυχεί ιδιαίτερα για το μέλλον του πλανήτη, που δεν μπορεί να είναι άλλο από τη νεολαία, μια νεολαία που ίσως καταφέρει να αλλάξει τα υπάρχοντα κοινωνικά δεδομένα με ωριμότητα αλλά και αγώνες.

Θερμά συγχαρητήρια στην 15χρονη συντοπίτισσά μας, όπως και στους άλλους 48 μαθητές που διακρίθηκαν.

Ας δούμε την επιστολή της 15χρονης Δήμητρας, καθώς και τους βραβευθέντες μαθητές από όλη την Ελλάδα.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Καταπάτηση Δικαιωμάτων του Παιδιού

Αξιότιμε Πρόεδρε του Ο.Η.Ε.,

Ονομάζομαι Δήμητρα Νικολούλη και είμαι μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου σε ένα σχολείο της βόρειας Ελλάδας. Προέρχομαι από μια πενταμελή οικογένεια, την οποία και οι δύο γονείς μου ενισχύουν οικονομικά, καθώς εργάζονται. Θεωρώ τον εαυτό μου προνομιούχο, μιας που στην χώρα μου τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες οικογένειες αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η αγάπη των γονιών για τα γράμματα είναι η βασική αιτία να θεωρώ το σχολείο πρωταρχικό μέλημα της ζωής μου. Μεγαλώνω σε ένα οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον πλούσιο σε αγάπη, στοργή, σεβασμό και κατανόηση.
Ωστόσο, ξέρω πολύ καλά ότι ανήκω σε μια ευρύτερη οικογένεια με 5 δισεκατομμύρια μέλη που βιώνουν ποικίλες δυσκολίες. Όμως, το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν παιδιά που «φωνάζουν» για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, αλλά δυστυχώς κανένας δεν ακούει.
Η χώρα μου τα τελευταία χρόνια διανύει μια άσχημη οικονομική κατάσταση που μεταφράζεται σε ανεργία για πάρα πολλές οικογένειες. Χιλιάδες παιδιά στερούνται βασικών ειδών πρώτης ανάγκης, όπως είναι τρόφιμα, ρούχα, στέγη και φάρμακα. Παράλληλα, αυτή τη κρίση μετατοπίζεται και σε άλλους τομείς, όπως είναι η εκπαίδευση και η ιατρική περίθαλψη.

Το σχολείο κάποιες φορές αδυνατεί να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας και σε συνδυασμό με τις βιοποριστικές ασχολίες των ενηλίκων – που ίσως και κάποιες φορές να είναι μοναδικές- δεν εφοδιάζουν τα παιδιά με τις απαραίτητες αρχές, γνώσεις και αξίες. Η παιδική βία -λεκτική, ψυχολογική, σωματική, σεξουαλική- η παραμέληση και η εκμετάλλευση των παιδιών αποτελούν καθημερινά πρωτοσέλιδα εφημερίδων και τίτλους ειδήσεων. Το αποτέλεσμα; Παιδιά που ζητιανεύουν στα φανάρια, έφηβοι που αυτοκτονούν ή ψάχνουν τον «επίγειο» παράδεισο στα ναρκωτικά, νέοι που αποξενώνονται ή περιθωριοποιούνται. Η νέα γενιά διέπεται από άγχος, φοβίες, κατάθλιψη και ντροπή ως αποτέλεσμα της βιωμένης καταπάτησης των δικαιωμάτων της.

Είμαι μονάχα παιδί και δεν διαθέτω εναλλακτικές λύσεις. Όμως, βλέπω καθαρά όσα συμβαίνουν γύρω μου και προβληματίζομαι: γιατί να μην υπάρχει τρόπος να βελτιώσουμε την οικονομική κατάσταση των οικογενειών που υποφέρουν; Γιατί να μην μπορεί το σχολείο να μεταδώσει όχι μόνο στείρες γνώσεις, αλλά και αρχές και αξίες; Γιατί να μην μπορούν οι άνθρωποι του πνεύματος να ευαισθητοποιήσουν το κοινό σε τόσο σημαντικά θέματα, όπως είναι η καταπάτηση των δικαιωμάτων των παιδιών; Γιατί να μην μπορούν τα ΜΜΕ να μεταδίδουν την θετική πλευρά της ζωής και όχι μόνο να παραπληροφορούν ή να αποπροσανατολίζουν; Γιατί να μην μπορεί η ίδια η πολιτεία να προστατεύσει νομοθετικά τα δικαιώματα των αθώων παιδικών ψυχών, κάνοντας έστω το ελάχιστο; Να τιμωρήσει τους παραβάτες.

Αυτά που συμβαίνουν με κάνουν να κλαίω τα βράδια, όμως δεν σταματάω να μάχομαι για το μέλλον. Το να χάσουμε το μέλλον μας δεν είναι σαν να χάνει κάποιος τις εκλογές ή μερικά εκατομμύρια στο Χρηματιστήριο. Είναι σαν να ξεγυμνώνεται η ελπίδα από τα όνειρά σου. Όμως, εμείς είμαστε τόσο μικροί. Γι” αυτό εσείς αποφασίζετε σε τι κόσμο θα μεγαλώσουμε. Σκεφτείτε… εσείς χρειάστηκε να ανησυχείτε για τέτοια πράγματα, όταν ήσασταν στην ηλικία μου; Ισχυρίζεστε ότι μας αγαπάτε, όμως έχετε κατά νου ότι είμαστε τελικά ό,τι κάνουμε και όχι ό,τι λέμε!

Είμαι υπερήφανη για την χώρα μου. Καυχιέμαι που είμαι Ελληνίδα και δέκτης ενός τόσο λαμπρού πολιτισμού. Ανησυχώ για το μέλλον μου. Αγωνιώ για την τύχη όλων εκείνων των παιδιών που κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε οικονομικό, συναισθηματικό και κοινωνικό θάνατο.

Δεν θα σας ζητήσω πολλά, απλά θα σας θέσω μια πρόκληση:

«Ταιριάξτε λόγια και έργα».

Σας ευχαριστώ
Νικολούλη Δήμητρα
1ο Γυμνάσιο Περαίας

ΟΝΟΜΑ/ΕΠΩΝΥΜΟ- ΓΥΜΝΑΣΙΟ