της Χαράς Μαζίδη *
Που κατάλαβε τι είναι αγάπη.
Χόρεψε ξανά με τον χιονιά.
Όμως, έβαλε λίγη σοφία πια,
και χαμήλωσε τις φλόγες.
Σε πάγωσα; (τη ρώτησε)
Με έσβησες αλλά την σπίθα
την κράτησα και την άφησα να σιγοκαίει.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα
που τραγούδησε ξανά τα κάλαντα,
ζέστανε και ζεστάθηκε και αυτή.
Χόρεψε με τις χιονονιφάδες
Χάρισε χαμόγελα, γλύκανε κάποια χέρια μοναχά
που είχαν παγώσει απ το κρύο.
Μα σταμάτησε να καίει στο πέρασμά της
Δεν ήθελε να λιώσει το χιόνι ,
ούτε να κάψει το έλατο που την κοιτούσε γιορτινό.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα
Κράτησε αποστάσεις και άρχισε να σιγοκαίει.
Τα παιδάκια πήγαιναν κοντά της
χωρίς να φοβούνται πια, μήπως καούν.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα,
Που ήταν γεμάτη αγάπη, για σένα, για εκείνον,
για εκείνη, για τον κόσμο όλο.
Έπεσε χιονιάς και μετρίασε τη φλόγα μέσα της.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα, μεγάλωσε .
Θέλησε να γεμίσει χαρά τις νιφάδες και όχι φόβο.
Συνέβη κάποια Χριστούγεννα
Κρύφτηκε σε ένα καντηλάκι
Για πάντα!
* Χαρά Μαζίδη:
"Από μικρή έπαιζα με τις εικόνες. Είτε υπήρχαν είτε όχι. Τις έπαιρνα και τις ταξίδευα...Πότε τις ζωγράφιζα και πότε τις νανούριζα με λέξεις. Έτσι έπαιρναν μορφή στο χαρτί έμμετρη ή όχι, ανάλογα τη στιγμή.
Κάθε μας σκέψη, είναι ένα μικρό ταξίδι, που γεννά μουσική , εικόνα συναίσθημα. Στο ταξίδι της ζωής, βαλίτσες έχω τους ανθρώπους που αγαπώ, και για ναύλα τις σκέψεις και τα όνειρα.
Ας ταξιδέψουμε!"
Κάθε μας σκέψη, είναι ένα μικρό ταξίδι, που γεννά μουσική , εικόνα συναίσθημα. Στο ταξίδι της ζωής, βαλίτσες έχω τους ανθρώπους που αγαπώ, και για ναύλα τις σκέψεις και τα όνειρα.
Ας ταξιδέψουμε!"
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.