Articles by "Ματζάρης"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ματζάρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του Αντώνη Ματζάρη

Υπάρχουν κάποια στοιχεία στην κοινωνία του Δήμου μας, που επηρεάζουν χρόνια τώρα τις εκλογές με αποτέλεσμα να εκλέγονται άτομα, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις τύχες αυτού του χαρισματικού Δήμου.

1.Ο κομματικός φανατισμός. Όλοι σήμερα, εκτός από τους εθελοτυφλούντες φανατικούς, ξέρουν ότι τα κόμματα έχουν καταστρέψει την Τ.Α. Απόδειξη ότι οι πιο ανεπαρκείς δήμαρχοι φέρουν κομματική ταμπέλα.

2. Ο τοπικισμός στον οποίο και εγώ μπορεί μερικές φορές να υποκύπτω. Μιλάω όμως για ακραίες μορφές τοπικισμού, που εμφανίζονται κυρίως στα αποτελέσματα των εκλογών, όπου αυτό που μετράει είναι να ψηφίσουμε τα χωριανά μας παιδιά έστω και αν δεν έχουν δυνατότητες.

3. Αμετροέπεια και υποσχεσιολογία χωρίς όρια αρκεί να εξαπατηθούν οι πολίτες.

4. Το μίσος και ο θυμός. Χρόνια τώρα γινόμαστε μάρτυρες μιας αντιπαράθεσης εξαιτίας διαφωνιών, που οδηγεί κάποιους, χωρίς συναίσθηση του κακού που κάνουν στον τόπο μας, να ξεπερνούν τα όρια μιας πολιτικής διαμάχης αρκεί να περάσουν τα γινάτια τους. Επίσης μπορεί ο θυμός κάποιου επειδή δεν ικανοποιήθηκαν οι προσωπικές απαιτήσεις του ενώ δεν ταιριάζει το πολιτιστικό και πολιτιστικό του στάτους, να τον κάνει να αγωνίζεται αντίθετα προς την παράταξη με την οποία ταιριάζει πολιτικά και πολιτιστικά.

5. Η έλλειψη πολιτικού πολιτισμού. Αναφέρομαι σε αυτούς που ενώ κάποιος τους ψηφίζει όντας σε μια παράταξη μεταπηδούν σε άλλη παράταξη, την οποία δεν αποδέχεται ο ψηφοφόρος του, παίρνει μάλιστα και αμειβόμενη θέση. Γιαυτό υπάρχει η παραίτηση και η αξιοπρέπεια

6. Η εσκεμμένη άγνοια Ενώ με επιχειρήματα και αποδείξεις του λες ότι στηρίζεις παράταξη, που δεν μπορεί να ωθήσει το αναπτυξιακό μοντέλο που απαιτεί ο Δήμος μας όπως τουριστική ανάπτυξη( αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου) και πρωτοπόρα αγροτική ανάπτυξη(Επανομή) αυτός επιμένει στην επιλογή του.

7. Φαυλότητα και ευτελισμός συνειδήσεων με την πεποίθηση ότι όλα και όλοι εξαγοράζονται, όπως τοπικά μπλοκ, σύμβουλοι αντιθέτων παρατάξεων κλπ.

8. Ωφελιμισμός. Προκειμένου να προσπορισθούν προσωρινό ατομικό κέρδος αγνοούν το γενικό όφελος και προσκολλώνται σαυτούς που τους το προσφέρει.

9. Ωχαδερφισμός. Όλοι ίδιοι είναι. Εκφράζει τη δυσαρέσκεια και την οκνηρία του.
Προφανώς αυτή η κακοδαιμονία δεν υπάρχει μόνο στο Δήμο μας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

ΠΕΡΑΙΩΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΙΏΤΕΣ

Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση γιατί έχω συμβάλλει στη δημιουργία της παράταξης «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ», όπου τρεις αρχηγοί παρατάξεων της αντιπολίτευσης, ένας πρόεδρος και ένας τ. δήμαρχος αποφάσισαν να προτάξουν το συμφέρον και την ανάπτυξη του τόπου παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες και κομματικές προτιμήσεις δημιουργώντας ένα πρωτοφανές μοντέλο συνεργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση .

Με αυτή λοιπόν τη συμπαράταξη «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» με επικεφαλής το Γιάννη Μαυρομάτη πρώτο μεταξύ ίσων αποφάσισα και εγώ να κατέβω στον πολιτικό στίβο ως τοπικός σύμβουλος στην Περαία.
Βλέποντάς την σήμερα, όντας γέννημα και θρέμμα αυτού του πανέμορφου τόπου, θλίβομαι για την εικόνα της.
Διαπίστωσα ότι την σημερινή διοίκηση χαρακτηρίζει αδράνεια, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, παντελής έλλειψη μελετών και εκτέλεση έργων, πράγμα που συμβάλλει στην απαξίωση και παρακμή του τόπου μας, γιαυτό αποφάσισα να συμμετέχω στην προσπάθεια αναβάθμισης και βοηθήσω στην αναπτυξιακή πορεία αυτού του τόπου.

Μετά από αυτό σας καλώ να στηρίξετε την συμπαράταξη ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και εμένα προσωπικά σαυτή μου την προσπάθεια. Γιατί έχω αναλάβει την ευθύνη να δείτε το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ τελειωμένο με όλες τις προβλεπόμενες δράσεις του, το ΚΑΠΠΑ σε πλήρη λειτουργία, την κατασκευή των νέων κοιμητηρίων, την επαναλειτουργία του κοινοτικού καφενείου και φυσικά τη συντήρηση των έργων που γίνανε επί των ημερών μας με στόχο να αποκτήσει η Περαία μας το ιστορικό και πολιτιστικό αποτύπωμα που της αρμόζει.

Εγγύηση για την υλοποίηση των παραπάνω είναι η ιστορική γνώση μου για την Περαία, η εμπειρία μου στην υλοποίηση μεγάλων έργων και κυρίως η φερεγγυότητά μου, όπως την γνωρίσατε όταν ήμουν δήμαρχος, που ποτέ δεν υποσχόμασταν έργα αν δεν είμασταν σίγουροι ότι θα τα πραγματοποιήσουμε.

Πιστεύω, συνεκτιμώντας και τις άλλες δύο δραστηριότητες μου, αυτές του καθηγητή και του συγγραφέα με τις οποίες ΤΙΜΗΣΑ τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα ότι και εσείς θα με ΤΙΜΗΣΕΤΕ δίνοντάς μου τη δυνατότητα να βοηθήσω ώστε όχι μόνο ηΠεραία αλλά και ο Δήμος μας συνολικά να αποκτήσει την αναπτυξιακή πρόοδο, που η παράταξη «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» και μόνο αυτή θέλει και μπορεί να την υλοποιήσει.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Αδελφοί νουνεχείς ευλαβείς, καλοπροαίρετοι, φανατικοί, όλοι εσείς που αρνείστε το δικαίωμα ενός πολίτη να κρίνει ένα ιερέα γιατί πιστεύετε ότι έτσι θίγεται η εκκλησία έχω να σας πω με αγάπη και νηφαλιότητα τα εξής. Η σχέση μου και η αγάπη μου για την εκκλησία υπερβαίνει κατά πολύ το ζήλο σας γιαυτήν.

Πέραν του προπάππου μου, που ήταν ο πρώτος παπάς της Περαίας, έκτισε την εκκλησία το τονίζω το 1926 και η Περαία ευγνωμονούσα τον έθαψε όταν πέθανε το 1928 δίπλα στο ιερό του ναού μας.
Όλο μου το σόι είχε σχέση με την εκκλησία μας. Ο αδελφός του πατέρα μου ήταν δεξιός ψάλτης για χρόνια και ο αδελφός του παππού μου από τη μεριά της μητέρας μου αριστερός ψάλτης μέχρι το 1952.

Εγώ υπήρξα ψαλτάκι μέχρι τα 17 ενώ παράλληλα πήγαινα στο κατηχητικό και έβγαζα ομιλίες. Η τελευταία μου ομιλία ήταν για το «Αγαπάτε αλλήλους». Σε όλη την επαφή μου με την εκκλησία γνώρισα υποδειγματικούς ιερείς με μοναδικό έργο στην Περαία όπως τον Ιερόθεο(Αργότερα Μητροπολίτης Σπάρτης), που αναφέρω και στα δύο βιβλία μου και τον Παπαγιώργη, που επίσης άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην Περαία και τον αναφέρω στην ιστορία αυτού αγαπημένου μας τόπου.
Αυτή η αγάπη μου για την εκκλησία με έκανε ως δήμαρχο να δώσω το οικόπεδο προκειμένου να κτιστεί η εκκλησία Πέτρου και Παύλου και να υμνώ τον Παπαθανάση για το έργο της ανοικοδόμησης αυτού του περικαλλούς ναού που επιτελεί. Και αν ο λαός μας δώσει την εξουσία θα το βραβεύσουμε χωρίς προεκλογικές φιέστες.
Με αγνή αγάπη προς την εκκλησία Αντώνης Ματζάρης

ΥΓ. Αν συνεχίζομαι να προκαλούμαι θα προβώ σε αποκαλύψεις σχετικά με τις αθλιότητες και τις ταπεινώσεις που δέχτηκε ο Παπαγιώργης και έφυγε στην Κρήτη ταπεινωμένος αλλά αξιοπρεπής.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Αν κάτι ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα είναι η λογική. Αυτό μας λένε οι σοφοί και ο κόσμος.
Βέβαια παραμένει αδιευκρίνιστο πως … (;) όντα, όπως ένα χταπόδι, ξεβιδώνει ένα μπουκάλι για να φάει τη γαρίδα που υπάρχει μέσα, η στρατηγική του χελιού για να φθάσει στη θάλασσα των Σαργασών ή του σολομού για να φθάσει στις μεγάλες λίμνες του Καναδά, τόπος αναπαραγωγής του.
Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε, ότι λειτουργεί το ένστικτο. Μήπως όμως με αυτή τη λέξη, πιστεύουμε ότι καθαρίζουμε με το ζωικό βασίλειο;
Τα γράφω αυτά γιατί κουβεντιάζοντας πρόσφατα με φίλους διαμορφώθηκαν δύο απόψεις όσον αφορά τη γνώση.
α) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μαθαίνω νιώθω αυτάρκης.
Από τότε που ο άνθρωπος αισθάνθηκε τον κόσμο γύρω του πρώτα με την όραση και μετά με τις άλλες του αισθήσεις αναζητάει τη γνώση. Αν με τη γνώση ο άνθρωπος αποκτάει τα απαραίτητα για να ζήσει είναι ευτυχισμένος. Η δυστυχία του αρχίζει όταν κυνηγάει να αποκτήσει τα μη απαραίτητα.( Επίκουρος)
β) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μάθω γίνομαι δυστυχισμένος.
Το θέμα γνώση – δυστυχία έχει καταγραφεί από την ελληνική μυθολογία με τον Προμηθέα και από την εβραϊκή με τον Αδάμ και την Εύα.
Ο Προμηθέας απόκτησε τη γνώση της φωτιάς και οι θεοί τον τιμώρησαν επειδή έμαθε, δηλαδή επειδή απέκτησε γνώση και τη μετέδωσε στους ανθρώπους
Ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την ευτυχία του παραδείσου γιατί έφαγαν τον καρπό (μήλο) από το δέντρο της Γνώσης. Και από τότε ο άνθρωπος μέσω της γνώσης, αναζητάει τον Παράδεισο και όσο αποκτάει γνώση τόσο χάνει τον Παράδεισο και βυθίζεται στην δυστυχία.
Αυτή η αναζήτηση της πνευματικής αυτάρκειας που δίνει η γνώση ή της δυστυχίας που συνεπάγεται από την κατάκτηση της γνώσης είναι τελικά υπόθεση της φιλοσοφικής προσέγγισης των πραγμάτων που πετυχαίνει ο καθένας μας στη ζωή του.
Τελικά πιστεύω ότι:
Αυτός που δεν ξέρει και δεν το ξέρει πως δεν ξέρει ό,τι πιστεύει, είναι τρελός (απόφυγέ τον).
Αυτός που δεν ξέρει και το ξέρει πως δεν ξέρει, είναι ένα παιδί (μόρφωσέ τον).
Αυτός που ξέρει και δεν το ξέρει πως ξέρει, κοιμάται ξύπνησέ τον.
Αυτός που ξέρει και το ξέρει πως ξέρει, είναι φρόνιμος. Ακολούθησέ τον.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 έτρεξε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αναβάθμιση πόλεων, που είχαν γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, που αποτυπωνότανε σε ωραία κτίρια, που τώρα κατέρρεαν κάτω από την εγκατάλειψη και την παρακμή. Τότε αδράξαμε την ευκαιρία και εντάξαμε την Περαία σ'
αυτό το πρόγραμμα με τη βοήθεια του Χρυσόστομου Καλογήρου (σύζυγος της Λένας Γεώργαρου μαζί μας υποψήφια στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) και του αρχιτέκτονα Γιώργου Συνεφάκη και περιλάβαμε και την κατασκευή του παραλιακού πεζόδρομου ένα εμβληματικό έργο κύρια αιτία της σημερινής ανάπτυξης της παραλιακής μας ζώνης.

Όποιοι θυμούνται την παραλία μας το 1995 γνωρίζουν ότι ο παραλιακός δρόμος ήταν 5 μέτρα και στολιζότανε με εκείνες τις ξύλινες αντιαισθητικές κολόνες της ΔΕΗ ενώ σταματούσε στο Golden Star, από εκεί μέχρι το Ραβαΐσι υπήρχε θάλασσα και μετά συνέχιζε δρόμος.

Η πρώτη ενέργειά μας ήταν να γίνει υπογείωση στο δίκτυο της ΔΕΗ και να εξαφανισθούν οι ξύλινες κολόνες και να μπούνε αισθητικές κολόνες φωτισμού με υψηλή προστασία στην αλμύρα γιαυτό μετά 25 χρόνια παρόλη την παντελή έλλειψη συντήρησης αντέχουν.

Το δεύτερο ήταν να υπάρξει ενιαίος δρόμος χωρίς να παρεμβάλλεται θάλασσα. Σαυτό βοήθησαν δύο καλοί φίλοι ο Χρήστος Τσόγκας Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ και ο Παναγιώτης Χαπιζάνης Πρόεδρος της Κτηματικής υπηρεσίας του Δημοσίου.
Η ΕΥΑΘ ενώ ο συλλεκτήριος αγωγός θα περνούσε από την οδό Θερμαϊκού (Δημοκρατίας), τον κατασκεύασε με τη βοήθεια του Χρήστου Τσόγκα στο αιγιαλό κατασκευάζοντας παράλληλα ένα τσιμεντένιο στηθαίο για να τον προστατεύσει από ενδεχόμενη εξάμμωση. Παράλληλα το εύρος του δρόμου από 5 μέτρα έγινε 8.

Μετά ήρθε η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και με τη βοήθεια του Παναγιώτη Χαπιζάνη καθόρισε τον αιγιαλό μέχρι το στηθαίο. Έτσι το διάστημα μεταξύ Golden Star, μέχρι το Ραβαΐσι, που ήταν θάλασσα έγινε δρόμος.
Αμέσως αναλάβαμε να το κάνουμε το απαραίτητο υπόστρωμα για να γίνει δρόμος.

Επειδή όμως αυτό το τμήμα στο σχέδιο δεν ήταν δρόμος κάποιος με κατήγγειλε και ξεκίνησαν να με συλλάβουν αυτόφωρο. Τότε ο Νίκος Παράσχου Διοικητής του ΑΤΝ. Επιβατών ( Τώρα συνυποψήφιος στη συμπαράταξη ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) και καλός φίλος με ειδοποίησε και κρύφτηκα για 48 ώρες. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά, αλλά το έργο το τελειώσαμε. Αργότερα βέβαια από κάποιους καλοθελητές πήγαμε κατηγορούμενοι. Ευτυχώς αθωωθήκαμε.

Μετά από αυτό χαρακτηρίσαμε αυτόν τον παραλιακό δρόμο αμιγώς πεζόδρομο και με το προαναφερόμενο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε αυτό το μοναδικής σπουδαιότητας έργο, που τόσο ανέδειξε την περιοχή μας ώστε ο γνωστός Άδωνις (υπερβολικός όπως πάντα) να μας ονομάσει Νίκαια της Ελλάδας. Ας σημειωθεί βέβαια ότι το έργο έγινε επί δημαρχίας Αντώνη Ματζάρη. Καλημέρα σας!!!!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Σε μια δημοσκόπηση το 1995 της Μέτρο-Ανάλυσης, στο ερώτημα «ποίο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Δήμο μας», το 70% των δημοτών απάντησε: «το Αποχετευτικό».
Για μας που ασχολούμαστε με τα προβλήματα του τόπου μας από το 1995, το αποχετευτικό θεωρήθηκε πρώτη προτεραιότητα.
Αναφέρω ένα σύντομο ιστορικό αυτού του μείζονος προβλήματος, για να κατανοήσει ο κόσμος όλη την προσπάθεια που έχουμε κάνει και για να φανεί ότι είναι ένα έργο πραγματικά διαχρονικό.
Η μελέτη του αποχετευτικού των Τουριστικών περιοχών μας εκπονήθηκε το 1988 από τον υπάλληλο του Ο.Α.Θ (Οργανισμό Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης), κ. Γ.Βογιατζή.
Μέχρι το 1995 κανείς πρόεδρος από τις τρεις κοινότητες δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα της αποχέτευσης μιας και όλοι είχαν αποδεχθεί, τον προγραμματισμό του Ο.Α.Θ. που σχεδίαζε να βάλει η περιοχή μας στο αποχετευτικό το 2007.

Μόλις αναλάβαμε από την 01/01/95 θέσαμε ως «έργο ζωής» το ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ. Με τη βοήθεια του φίλου Χρ. Τσόγκα, προέδρου τότε του Ο.Α.Θ. και αργότερα της Ε.Υ.Α.Θ., επιταχύναμε τις διαδικασίες κι έτσι ως το 1998 ολοκληρώθηκε η α΄ φάση του έργου με την κατασκευή των δύο συλλεκτριών αγωγών που ενώνουν τις περιοχές μας με την Μηχανιώνα (ύψος δαπάνης έργου 4,5 δις δρχ).

Το 1999 έγινε το εσωτερικό δίκτυο του οικισμού των Άνω Ν. Επιβατών, του οικισμού της Άνω Περαίας και το 60% του οικισμού της Αγ. Τριάδας.
Αργότερα ολοκληρώθηκε το υπόλοιπο εσωτερικό δίκτυο της εντός σχεδίου περιοχής ώστε σήμερα να πληρώνουμε την ΕΥΑΘ και όχι βοθροκαθαριστήρες.

Το έργο αυτό πέρασε από πολλά στάδια πριν ωριμάσει. Καταρχήν εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση του έργου από το ταμείο συνοχής το 2003 και εν συνεχεία κινήθηκε η διαδικασία δημοπράτησης.
Όλη αυτή η διαδικασία για να ολοκληρωθεί χρειάστηκε 4 χρόνια και χάριν των αόκνων προσπαθειών του Κου Κ. Δεμίρη, σημερινού προέδρου της Ε.Υ.Α.Θ. παγίων, έγινε η δημοπράτηση του έργου και από τα μέσα του Σεπτεμβρίου του 2005 εκτελείται.

Από όλα τα παραπάνω φαίνεται η διαχρονικότητα του έργου, στο οποίο όλες οι κυβερνήσεις από το 1988 έως το 2005 και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, βοήθησαν με πείσμα και αποφασιστικότητα να γίνει αυτό το έργο.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο αυτού του έργου είναι η εξασφάλιση της ΔΩΡΕΑΝ χρηματοδότησης.
Είμαστε ο μοναδικός ΔΗΜΟΣ, από όλους της Ανατολικής Θεσσαλονίκης, που για την μελέτη και την κατασκευή αυτού του έργου δεν έχουμε επιβαρύνει τους δημότες μας ούτε δραχμή.

Στα εγκαίνια του έργου της Αποχέτευσης που έγινε στις 13/12/05 και στην ομιλία μου, είπα ότι εάν κατά τη διάρκεια της δημαρχίας μου γινόταν «ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ», θα θεωρούσα την ανάμειξη μου στα κοινά πετυχημένη.
Ήθελα με αυτό τον τρόπο να τονίσω την μεγάλη σημασία αυτού του έργου για τον τόπο μας.
Τέρμα πια οι βόθροι και η ενδεχόμενη μόλυνση των υδροφορέων.
Τέρμα ο στόλος των βυτιοφόρων και η υποβάθμιση της περιοχής μας.
Τέρμα στις συνθήκες τριτοκοσμικών λειτουργιών αποχέτευσης.
Ναι στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος, αντάξιου ενός δήμου με την τουριστική κίνηση και εικόνα που θέλουμε να έχουμε.
Ναι στις νέες συνθήκες αποχέτευσης, που μας εξασφαλίζουν προϋπόθεση μιας πολιτισμένης και αξιοπρεπούς διαβίωσης.


Αν σας είναι εύκολο, όσοι συνδεθείτε με το δίκτυο, μη καταργήσετε τους βόθρους. Χρησιμοποιήστε τους για δεξαμενές βρόχινου νερού. Σύμφωνα με μια μελέτη του Παν. Θεσσαλονίκης, μόνο για την Άνω Περαία μπορούν να αποθηκευτούν από τις βροχές ενός έτους 100.000 m3 νερού, δηλ. το 8% του νερού που απαιτείται για την υδροδότηση ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.
Βοηθήστε λοιπόν με μια απλή σας ενέργεια, τον Δήμο με τον εμπλουτισμό των υδροφορέων ή τον εαυτό σας με το πότισμα του κήπου σας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Όπως όλες οι κοινωνίες έτσι και η δικιά μας, εξελίσσεται και μάλιστα με ρυθμούς φρενήρεις. Είναι λοιπόν φυσικό να έρχονται στο ΔΗΜΟ μας καινούριοι κάτοικοι και ακόμη πιο φυσικό να θελήσουν να συμμετέχουν στα δρώμενα του ΔΗΜΟΥ μας.
Κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το δικαίωμα να συμμετέχουν, να προσφέρουν σε μια κοινωνία, που έχει τόση μεγάλη ανάγκη από όλο το ανθρώπινο δυναμικό της.
Όλα αυτά τα χρόνια της συνύπαρξης των παλιών με τους νέους κατοίκους διαμορφώθηκαν σε κάθε κατηγορία κατοίκων δύο υποομάδες.

Από τους παλιούς κατοίκους

Α) Έχουμε αυτούς που κατηγορούν τους νέους κατοίκους ότι ήρθαν πήραν τα χωράφια μας και το παίζουν αριστοκρατική τάξη του ΔΗΜΟΥ.

Β) Έχουμε αυτούς που βλέπουν τους νέους κατοίκους ως ισότιμους συμπολίτες και πιστεύουν σε συνεργασία μαζί τους θα μπορέσουμε να κάνουμε το ΔΗΜΟ μας τον καλύτερο της Θεσσαλονίκης μια και έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα αυτής της πανέμορφης παραλιακής ζώνης. Σαυτούς ανήκω και εγώ.

Από τους νέους κατοίκους πάλι

Α) Έχουμε αυτούς που θεωρούν τους παλιούς κατοίκους χωριάτες και λένε καλά που ήρθαμε και σας κάναμε ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς πιστεύουν ότι το «νέοι δημότες» είναι αναγνώριση υπεροχής και αξίας και άρα μπορούν να γράφουν και να λένε ό,τι πιο προκλητικό και απαξιωτικό για τον τόπο που ζούνε.

Β) Έχουμε αυτούς που επέλεξαν αυτό τον τόπο όπως ακριβώς επιλέγουμε τους φίλους μας. Ήρθαν εδώ επειδή τον αγάπησαν και θέλουν να τον βοηθήσουν να γίνει ακόμη καλύτερος. Πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία είναι η πιο ειλικρινής και ανιδιοτελής ακόμη και από μας τους ντόπιους γιατί εμείς δεν διαλέξαμε να μείνουμε εδώ όπως δεν διαλέξαμε και τους γονείς μας.

Γιαυτό ας αγνοήσουμε αυτούς, που από ανοησία, επιπολαιότητα ή κόμπλεξ κυρίως κομματικό θέλουν να μας διαιρέσουν σε αμνούς και ερίφια και ας συμπορευτούμε με ειλικρίνεια και σωστό κριτικό πνεύμα για την ανάπτυξη αυτού του τόπου, που τόσο πολύ αξίζει κανείς να ζει.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου