Articles by "Ματζάρης"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ματζάρης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

του Αντώνη Ματζάρη

Υπάρχουν κάποια στοιχεία στην κοινωνία του Δήμου μας, που επηρεάζουν χρόνια τώρα τις εκλογές με αποτέλεσμα να εκλέγονται άτομα, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις τύχες αυτού του χαρισματικού Δήμου.

1.Ο κομματικός φανατισμός. Όλοι σήμερα, εκτός από τους εθελοτυφλούντες φανατικούς, ξέρουν ότι τα κόμματα έχουν καταστρέψει την Τ.Α. Απόδειξη ότι οι πιο ανεπαρκείς δήμαρχοι φέρουν κομματική ταμπέλα.

2. Ο τοπικισμός στον οποίο και εγώ μπορεί μερικές φορές να υποκύπτω. Μιλάω όμως για ακραίες μορφές τοπικισμού, που εμφανίζονται κυρίως στα αποτελέσματα των εκλογών, όπου αυτό που μετράει είναι να ψηφίσουμε τα χωριανά μας παιδιά έστω και αν δεν έχουν δυνατότητες.

3. Αμετροέπεια και υποσχεσιολογία χωρίς όρια αρκεί να εξαπατηθούν οι πολίτες.

4. Το μίσος και ο θυμός. Χρόνια τώρα γινόμαστε μάρτυρες μιας αντιπαράθεσης εξαιτίας διαφωνιών, που οδηγεί κάποιους, χωρίς συναίσθηση του κακού που κάνουν στον τόπο μας, να ξεπερνούν τα όρια μιας πολιτικής διαμάχης αρκεί να περάσουν τα γινάτια τους. Επίσης μπορεί ο θυμός κάποιου επειδή δεν ικανοποιήθηκαν οι προσωπικές απαιτήσεις του ενώ δεν ταιριάζει το πολιτιστικό και πολιτιστικό του στάτους, να τον κάνει να αγωνίζεται αντίθετα προς την παράταξη με την οποία ταιριάζει πολιτικά και πολιτιστικά.

5. Η έλλειψη πολιτικού πολιτισμού. Αναφέρομαι σε αυτούς που ενώ κάποιος τους ψηφίζει όντας σε μια παράταξη μεταπηδούν σε άλλη παράταξη, την οποία δεν αποδέχεται ο ψηφοφόρος του, παίρνει μάλιστα και αμειβόμενη θέση. Γιαυτό υπάρχει η παραίτηση και η αξιοπρέπεια

6. Η εσκεμμένη άγνοια Ενώ με επιχειρήματα και αποδείξεις του λες ότι στηρίζεις παράταξη, που δεν μπορεί να ωθήσει το αναπτυξιακό μοντέλο που απαιτεί ο Δήμος μας όπως τουριστική ανάπτυξη( αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου) και πρωτοπόρα αγροτική ανάπτυξη(Επανομή) αυτός επιμένει στην επιλογή του.

7. Φαυλότητα και ευτελισμός συνειδήσεων με την πεποίθηση ότι όλα και όλοι εξαγοράζονται, όπως τοπικά μπλοκ, σύμβουλοι αντιθέτων παρατάξεων κλπ.

8. Ωφελιμισμός. Προκειμένου να προσπορισθούν προσωρινό ατομικό κέρδος αγνοούν το γενικό όφελος και προσκολλώνται σαυτούς που τους το προσφέρει.

9. Ωχαδερφισμός. Όλοι ίδιοι είναι. Εκφράζει τη δυσαρέσκεια και την οκνηρία του.
Προφανώς αυτή η κακοδαιμονία δεν υπάρχει μόνο στο Δήμο μας


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

ΠΕΡΑΙΩΤΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΑΙΏΤΕΣ

Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση γιατί έχω συμβάλλει στη δημιουργία της παράταξης «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ», όπου τρεις αρχηγοί παρατάξεων της αντιπολίτευσης, ένας πρόεδρος και ένας τ. δήμαρχος αποφάσισαν να προτάξουν το συμφέρον και την ανάπτυξη του τόπου παραμερίζοντας προσωπικές φιλοδοξίες και κομματικές προτιμήσεις δημιουργώντας ένα πρωτοφανές μοντέλο συνεργασίας στην τοπική αυτοδιοίκηση .

Με αυτή λοιπόν τη συμπαράταξη «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» με επικεφαλής το Γιάννη Μαυρομάτη πρώτο μεταξύ ίσων αποφάσισα και εγώ να κατέβω στον πολιτικό στίβο ως τοπικός σύμβουλος στην Περαία.
Βλέποντάς την σήμερα, όντας γέννημα και θρέμμα αυτού του πανέμορφου τόπου, θλίβομαι για την εικόνα της.
Διαπίστωσα ότι την σημερινή διοίκηση χαρακτηρίζει αδράνεια, διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, παντελής έλλειψη μελετών και εκτέλεση έργων, πράγμα που συμβάλλει στην απαξίωση και παρακμή του τόπου μας, γιαυτό αποφάσισα να συμμετέχω στην προσπάθεια αναβάθμισης και βοηθήσω στην αναπτυξιακή πορεία αυτού του τόπου.

Μετά από αυτό σας καλώ να στηρίξετε την συμπαράταξη ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και εμένα προσωπικά σαυτή μου την προσπάθεια. Γιατί έχω αναλάβει την ευθύνη να δείτε το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ τελειωμένο με όλες τις προβλεπόμενες δράσεις του, το ΚΑΠΠΑ σε πλήρη λειτουργία, την κατασκευή των νέων κοιμητηρίων, την επαναλειτουργία του κοινοτικού καφενείου και φυσικά τη συντήρηση των έργων που γίνανε επί των ημερών μας με στόχο να αποκτήσει η Περαία μας το ιστορικό και πολιτιστικό αποτύπωμα που της αρμόζει.

Εγγύηση για την υλοποίηση των παραπάνω είναι η ιστορική γνώση μου για την Περαία, η εμπειρία μου στην υλοποίηση μεγάλων έργων και κυρίως η φερεγγυότητά μου, όπως την γνωρίσατε όταν ήμουν δήμαρχος, που ποτέ δεν υποσχόμασταν έργα αν δεν είμασταν σίγουροι ότι θα τα πραγματοποιήσουμε.

Πιστεύω, συνεκτιμώντας και τις άλλες δύο δραστηριότητες μου, αυτές του καθηγητή και του συγγραφέα με τις οποίες ΤΙΜΗΣΑ τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα ότι και εσείς θα με ΤΙΜΗΣΕΤΕ δίνοντάς μου τη δυνατότητα να βοηθήσω ώστε όχι μόνο ηΠεραία αλλά και ο Δήμος μας συνολικά να αποκτήσει την αναπτυξιακή πρόοδο, που η παράταξη «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ» και μόνο αυτή θέλει και μπορεί να την υλοποιήσει.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Αδελφοί νουνεχείς ευλαβείς, καλοπροαίρετοι, φανατικοί, όλοι εσείς που αρνείστε το δικαίωμα ενός πολίτη να κρίνει ένα ιερέα γιατί πιστεύετε ότι έτσι θίγεται η εκκλησία έχω να σας πω με αγάπη και νηφαλιότητα τα εξής. Η σχέση μου και η αγάπη μου για την εκκλησία υπερβαίνει κατά πολύ το ζήλο σας γιαυτήν.

Πέραν του προπάππου μου, που ήταν ο πρώτος παπάς της Περαίας, έκτισε την εκκλησία το τονίζω το 1926 και η Περαία ευγνωμονούσα τον έθαψε όταν πέθανε το 1928 δίπλα στο ιερό του ναού μας.
Όλο μου το σόι είχε σχέση με την εκκλησία μας. Ο αδελφός του πατέρα μου ήταν δεξιός ψάλτης για χρόνια και ο αδελφός του παππού μου από τη μεριά της μητέρας μου αριστερός ψάλτης μέχρι το 1952.

Εγώ υπήρξα ψαλτάκι μέχρι τα 17 ενώ παράλληλα πήγαινα στο κατηχητικό και έβγαζα ομιλίες. Η τελευταία μου ομιλία ήταν για το «Αγαπάτε αλλήλους». Σε όλη την επαφή μου με την εκκλησία γνώρισα υποδειγματικούς ιερείς με μοναδικό έργο στην Περαία όπως τον Ιερόθεο(Αργότερα Μητροπολίτης Σπάρτης), που αναφέρω και στα δύο βιβλία μου και τον Παπαγιώργη, που επίσης άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην Περαία και τον αναφέρω στην ιστορία αυτού αγαπημένου μας τόπου.
Αυτή η αγάπη μου για την εκκλησία με έκανε ως δήμαρχο να δώσω το οικόπεδο προκειμένου να κτιστεί η εκκλησία Πέτρου και Παύλου και να υμνώ τον Παπαθανάση για το έργο της ανοικοδόμησης αυτού του περικαλλούς ναού που επιτελεί. Και αν ο λαός μας δώσει την εξουσία θα το βραβεύσουμε χωρίς προεκλογικές φιέστες.
Με αγνή αγάπη προς την εκκλησία Αντώνης Ματζάρης

ΥΓ. Αν συνεχίζομαι να προκαλούμαι θα προβώ σε αποκαλύψεις σχετικά με τις αθλιότητες και τις ταπεινώσεις που δέχτηκε ο Παπαγιώργης και έφυγε στην Κρήτη ταπεινωμένος αλλά αξιοπρεπής.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Αν κάτι ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα είναι η λογική. Αυτό μας λένε οι σοφοί και ο κόσμος.
Βέβαια παραμένει αδιευκρίνιστο πως … (;) όντα, όπως ένα χταπόδι, ξεβιδώνει ένα μπουκάλι για να φάει τη γαρίδα που υπάρχει μέσα, η στρατηγική του χελιού για να φθάσει στη θάλασσα των Σαργασών ή του σολομού για να φθάσει στις μεγάλες λίμνες του Καναδά, τόπος αναπαραγωγής του.
Ξέρω, ξέρω θα μου πείτε, ότι λειτουργεί το ένστικτο. Μήπως όμως με αυτή τη λέξη, πιστεύουμε ότι καθαρίζουμε με το ζωικό βασίλειο;
Τα γράφω αυτά γιατί κουβεντιάζοντας πρόσφατα με φίλους διαμορφώθηκαν δύο απόψεις όσον αφορά τη γνώση.
α) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μαθαίνω νιώθω αυτάρκης.
Από τότε που ο άνθρωπος αισθάνθηκε τον κόσμο γύρω του πρώτα με την όραση και μετά με τις άλλες του αισθήσεις αναζητάει τη γνώση. Αν με τη γνώση ο άνθρωπος αποκτάει τα απαραίτητα για να ζήσει είναι ευτυχισμένος. Η δυστυχία του αρχίζει όταν κυνηγάει να αποκτήσει τα μη απαραίτητα.( Επίκουρος)
β) Με τη γνώση μαθαίνω και αφού μάθω γίνομαι δυστυχισμένος.
Το θέμα γνώση – δυστυχία έχει καταγραφεί από την ελληνική μυθολογία με τον Προμηθέα και από την εβραϊκή με τον Αδάμ και την Εύα.
Ο Προμηθέας απόκτησε τη γνώση της φωτιάς και οι θεοί τον τιμώρησαν επειδή έμαθε, δηλαδή επειδή απέκτησε γνώση και τη μετέδωσε στους ανθρώπους
Ο Αδάμ και η Εύα έχασαν την ευτυχία του παραδείσου γιατί έφαγαν τον καρπό (μήλο) από το δέντρο της Γνώσης. Και από τότε ο άνθρωπος μέσω της γνώσης, αναζητάει τον Παράδεισο και όσο αποκτάει γνώση τόσο χάνει τον Παράδεισο και βυθίζεται στην δυστυχία.
Αυτή η αναζήτηση της πνευματικής αυτάρκειας που δίνει η γνώση ή της δυστυχίας που συνεπάγεται από την κατάκτηση της γνώσης είναι τελικά υπόθεση της φιλοσοφικής προσέγγισης των πραγμάτων που πετυχαίνει ο καθένας μας στη ζωή του.
Τελικά πιστεύω ότι:
Αυτός που δεν ξέρει και δεν το ξέρει πως δεν ξέρει ό,τι πιστεύει, είναι τρελός (απόφυγέ τον).
Αυτός που δεν ξέρει και το ξέρει πως δεν ξέρει, είναι ένα παιδί (μόρφωσέ τον).
Αυτός που ξέρει και δεν το ξέρει πως ξέρει, κοιμάται ξύπνησέ τον.
Αυτός που ξέρει και το ξέρει πως ξέρει, είναι φρόνιμος. Ακολούθησέ τον.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 έτρεξε ένα Ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αναβάθμιση πόλεων, που είχαν γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, που αποτυπωνότανε σε ωραία κτίρια, που τώρα κατέρρεαν κάτω από την εγκατάλειψη και την παρακμή. Τότε αδράξαμε την ευκαιρία και εντάξαμε την Περαία σ'
αυτό το πρόγραμμα με τη βοήθεια του Χρυσόστομου Καλογήρου (σύζυγος της Λένας Γεώργαρου μαζί μας υποψήφια στο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) και του αρχιτέκτονα Γιώργου Συνεφάκη και περιλάβαμε και την κατασκευή του παραλιακού πεζόδρομου ένα εμβληματικό έργο κύρια αιτία της σημερινής ανάπτυξης της παραλιακής μας ζώνης.

Όποιοι θυμούνται την παραλία μας το 1995 γνωρίζουν ότι ο παραλιακός δρόμος ήταν 5 μέτρα και στολιζότανε με εκείνες τις ξύλινες αντιαισθητικές κολόνες της ΔΕΗ ενώ σταματούσε στο Golden Star, από εκεί μέχρι το Ραβαΐσι υπήρχε θάλασσα και μετά συνέχιζε δρόμος.

Η πρώτη ενέργειά μας ήταν να γίνει υπογείωση στο δίκτυο της ΔΕΗ και να εξαφανισθούν οι ξύλινες κολόνες και να μπούνε αισθητικές κολόνες φωτισμού με υψηλή προστασία στην αλμύρα γιαυτό μετά 25 χρόνια παρόλη την παντελή έλλειψη συντήρησης αντέχουν.

Το δεύτερο ήταν να υπάρξει ενιαίος δρόμος χωρίς να παρεμβάλλεται θάλασσα. Σαυτό βοήθησαν δύο καλοί φίλοι ο Χρήστος Τσόγκας Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΑΘ και ο Παναγιώτης Χαπιζάνης Πρόεδρος της Κτηματικής υπηρεσίας του Δημοσίου.
Η ΕΥΑΘ ενώ ο συλλεκτήριος αγωγός θα περνούσε από την οδό Θερμαϊκού (Δημοκρατίας), τον κατασκεύασε με τη βοήθεια του Χρήστου Τσόγκα στο αιγιαλό κατασκευάζοντας παράλληλα ένα τσιμεντένιο στηθαίο για να τον προστατεύσει από ενδεχόμενη εξάμμωση. Παράλληλα το εύρος του δρόμου από 5 μέτρα έγινε 8.

Μετά ήρθε η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου και με τη βοήθεια του Παναγιώτη Χαπιζάνη καθόρισε τον αιγιαλό μέχρι το στηθαίο. Έτσι το διάστημα μεταξύ Golden Star, μέχρι το Ραβαΐσι, που ήταν θάλασσα έγινε δρόμος.
Αμέσως αναλάβαμε να το κάνουμε το απαραίτητο υπόστρωμα για να γίνει δρόμος.

Επειδή όμως αυτό το τμήμα στο σχέδιο δεν ήταν δρόμος κάποιος με κατήγγειλε και ξεκίνησαν να με συλλάβουν αυτόφωρο. Τότε ο Νίκος Παράσχου Διοικητής του ΑΤΝ. Επιβατών ( Τώρα συνυποψήφιος στη συμπαράταξη ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ) και καλός φίλος με ειδοποίησε και κρύφτηκα για 48 ώρες. Αυτό επαναλήφθηκε άλλη μια φορά, αλλά το έργο το τελειώσαμε. Αργότερα βέβαια από κάποιους καλοθελητές πήγαμε κατηγορούμενοι. Ευτυχώς αθωωθήκαμε.

Μετά από αυτό χαρακτηρίσαμε αυτόν τον παραλιακό δρόμο αμιγώς πεζόδρομο και με το προαναφερόμενο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε αυτό το μοναδικής σπουδαιότητας έργο, που τόσο ανέδειξε την περιοχή μας ώστε ο γνωστός Άδωνις (υπερβολικός όπως πάντα) να μας ονομάσει Νίκαια της Ελλάδας. Ας σημειωθεί βέβαια ότι το έργο έγινε επί δημαρχίας Αντώνη Ματζάρη. Καλημέρα σας!!!!


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Σε μια δημοσκόπηση το 1995 της Μέτρο-Ανάλυσης, στο ερώτημα «ποίο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Δήμο μας», το 70% των δημοτών απάντησε: «το Αποχετευτικό».
Για μας που ασχολούμαστε με τα προβλήματα του τόπου μας από το 1995, το αποχετευτικό θεωρήθηκε πρώτη προτεραιότητα.
Αναφέρω ένα σύντομο ιστορικό αυτού του μείζονος προβλήματος, για να κατανοήσει ο κόσμος όλη την προσπάθεια που έχουμε κάνει και για να φανεί ότι είναι ένα έργο πραγματικά διαχρονικό.
Η μελέτη του αποχετευτικού των Τουριστικών περιοχών μας εκπονήθηκε το 1988 από τον υπάλληλο του Ο.Α.Θ (Οργανισμό Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης), κ. Γ.Βογιατζή.
Μέχρι το 1995 κανείς πρόεδρος από τις τρεις κοινότητες δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα της αποχέτευσης μιας και όλοι είχαν αποδεχθεί, τον προγραμματισμό του Ο.Α.Θ. που σχεδίαζε να βάλει η περιοχή μας στο αποχετευτικό το 2007.

Μόλις αναλάβαμε από την 01/01/95 θέσαμε ως «έργο ζωής» το ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ. Με τη βοήθεια του φίλου Χρ. Τσόγκα, προέδρου τότε του Ο.Α.Θ. και αργότερα της Ε.Υ.Α.Θ., επιταχύναμε τις διαδικασίες κι έτσι ως το 1998 ολοκληρώθηκε η α΄ φάση του έργου με την κατασκευή των δύο συλλεκτριών αγωγών που ενώνουν τις περιοχές μας με την Μηχανιώνα (ύψος δαπάνης έργου 4,5 δις δρχ).

Το 1999 έγινε το εσωτερικό δίκτυο του οικισμού των Άνω Ν. Επιβατών, του οικισμού της Άνω Περαίας και το 60% του οικισμού της Αγ. Τριάδας.
Αργότερα ολοκληρώθηκε το υπόλοιπο εσωτερικό δίκτυο της εντός σχεδίου περιοχής ώστε σήμερα να πληρώνουμε την ΕΥΑΘ και όχι βοθροκαθαριστήρες.

Το έργο αυτό πέρασε από πολλά στάδια πριν ωριμάσει. Καταρχήν εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση του έργου από το ταμείο συνοχής το 2003 και εν συνεχεία κινήθηκε η διαδικασία δημοπράτησης.
Όλη αυτή η διαδικασία για να ολοκληρωθεί χρειάστηκε 4 χρόνια και χάριν των αόκνων προσπαθειών του Κου Κ. Δεμίρη, σημερινού προέδρου της Ε.Υ.Α.Θ. παγίων, έγινε η δημοπράτηση του έργου και από τα μέσα του Σεπτεμβρίου του 2005 εκτελείται.

Από όλα τα παραπάνω φαίνεται η διαχρονικότητα του έργου, στο οποίο όλες οι κυβερνήσεις από το 1988 έως το 2005 και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, βοήθησαν με πείσμα και αποφασιστικότητα να γίνει αυτό το έργο.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο αυτού του έργου είναι η εξασφάλιση της ΔΩΡΕΑΝ χρηματοδότησης.
Είμαστε ο μοναδικός ΔΗΜΟΣ, από όλους της Ανατολικής Θεσσαλονίκης, που για την μελέτη και την κατασκευή αυτού του έργου δεν έχουμε επιβαρύνει τους δημότες μας ούτε δραχμή.

Στα εγκαίνια του έργου της Αποχέτευσης που έγινε στις 13/12/05 και στην ομιλία μου, είπα ότι εάν κατά τη διάρκεια της δημαρχίας μου γινόταν «ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗΣ», θα θεωρούσα την ανάμειξη μου στα κοινά πετυχημένη.
Ήθελα με αυτό τον τρόπο να τονίσω την μεγάλη σημασία αυτού του έργου για τον τόπο μας.
Τέρμα πια οι βόθροι και η ενδεχόμενη μόλυνση των υδροφορέων.
Τέρμα ο στόλος των βυτιοφόρων και η υποβάθμιση της περιοχής μας.
Τέρμα στις συνθήκες τριτοκοσμικών λειτουργιών αποχέτευσης.
Ναι στην αναβάθμιση του περιβάλλοντος, αντάξιου ενός δήμου με την τουριστική κίνηση και εικόνα που θέλουμε να έχουμε.
Ναι στις νέες συνθήκες αποχέτευσης, που μας εξασφαλίζουν προϋπόθεση μιας πολιτισμένης και αξιοπρεπούς διαβίωσης.


Αν σας είναι εύκολο, όσοι συνδεθείτε με το δίκτυο, μη καταργήσετε τους βόθρους. Χρησιμοποιήστε τους για δεξαμενές βρόχινου νερού. Σύμφωνα με μια μελέτη του Παν. Θεσσαλονίκης, μόνο για την Άνω Περαία μπορούν να αποθηκευτούν από τις βροχές ενός έτους 100.000 m3 νερού, δηλ. το 8% του νερού που απαιτείται για την υδροδότηση ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.
Βοηθήστε λοιπόν με μια απλή σας ενέργεια, τον Δήμο με τον εμπλουτισμό των υδροφορέων ή τον εαυτό σας με το πότισμα του κήπου σας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Όπως όλες οι κοινωνίες έτσι και η δικιά μας, εξελίσσεται και μάλιστα με ρυθμούς φρενήρεις. Είναι λοιπόν φυσικό να έρχονται στο ΔΗΜΟ μας καινούριοι κάτοικοι και ακόμη πιο φυσικό να θελήσουν να συμμετέχουν στα δρώμενα του ΔΗΜΟΥ μας.
Κανείς δεν μπορεί να τους στερήσει το δικαίωμα να συμμετέχουν, να προσφέρουν σε μια κοινωνία, που έχει τόση μεγάλη ανάγκη από όλο το ανθρώπινο δυναμικό της.
Όλα αυτά τα χρόνια της συνύπαρξης των παλιών με τους νέους κατοίκους διαμορφώθηκαν σε κάθε κατηγορία κατοίκων δύο υποομάδες.

Από τους παλιούς κατοίκους

Α) Έχουμε αυτούς που κατηγορούν τους νέους κατοίκους ότι ήρθαν πήραν τα χωράφια μας και το παίζουν αριστοκρατική τάξη του ΔΗΜΟΥ.

Β) Έχουμε αυτούς που βλέπουν τους νέους κατοίκους ως ισότιμους συμπολίτες και πιστεύουν σε συνεργασία μαζί τους θα μπορέσουμε να κάνουμε το ΔΗΜΟ μας τον καλύτερο της Θεσσαλονίκης μια και έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα αυτής της πανέμορφης παραλιακής ζώνης. Σαυτούς ανήκω και εγώ.

Από τους νέους κατοίκους πάλι

Α) Έχουμε αυτούς που θεωρούν τους παλιούς κατοίκους χωριάτες και λένε καλά που ήρθαμε και σας κάναμε ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς πιστεύουν ότι το «νέοι δημότες» είναι αναγνώριση υπεροχής και αξίας και άρα μπορούν να γράφουν και να λένε ό,τι πιο προκλητικό και απαξιωτικό για τον τόπο που ζούνε.

Β) Έχουμε αυτούς που επέλεξαν αυτό τον τόπο όπως ακριβώς επιλέγουμε τους φίλους μας. Ήρθαν εδώ επειδή τον αγάπησαν και θέλουν να τον βοηθήσουν να γίνει ακόμη καλύτερος. Πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία είναι η πιο ειλικρινής και ανιδιοτελής ακόμη και από μας τους ντόπιους γιατί εμείς δεν διαλέξαμε να μείνουμε εδώ όπως δεν διαλέξαμε και τους γονείς μας.

Γιαυτό ας αγνοήσουμε αυτούς, που από ανοησία, επιπολαιότητα ή κόμπλεξ κυρίως κομματικό θέλουν να μας διαιρέσουν σε αμνούς και ερίφια και ας συμπορευτούμε με ειλικρίνεια και σωστό κριτικό πνεύμα για την ανάπτυξη αυτού του τόπου, που τόσο πολύ αξίζει κανείς να ζει.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Ήμουν σκυμμένος στο γραφείο μου μπήκανε αθόρυβα μέσα και στάθηκαν σιωπηλοί.
Σήκωσα τα μάτια μου και τους είδα. Ήταν μια αντιπροσωπία πέντε ατόμων ανάμεσα στους οποίους διέκρινα τον πατέρα μου.
- Ήρθαμε να μας βοηθήσεις να συμμαζέψουμε το Πολιτιστικό Κέντρο. Από τότε που το ξεκίνησες και χτίστηκε ατελείωτο, ρημάζει εγκαταλειμμένο.
Έτρεξα αμέσως και βρήκα στη μεγάλη αίθουσα του το φουαγιέ καμιά πενηνταριά άτομα μεταξύ αυτών ήταν η μάνα μου, ο πεθερός μου, ο μπατζανάκης μου, ο Δημήτρης ο Καλαϊτζής, ο Γιάννης ο Χοχλάκας, ο Γιάννης Χατζηβαλάσης, ο Κωστής Καραγάτζογλου και αρκετοί από τους νέους κατοίκους ένας ο πιο αγαπητός σε μένα Γιάννης Σειραδάκης* να στέκουν μπροστά στα σκουπίδια και τις βρωμιές που ήταν σκορπισμένα δεξιά και αριστερά στο πάτωμα. Σπασμένα κεραμίδια λαμαρίνες τσαλακωμένες πλαστικά καθίσματα διαλυμένα σκορπισμένα, πλαστικές σωλήνες, οι τοίχοι γεμάτοι γκράφιτι, αθλιότητα.
-Βρε γιέ μου τί χάλι είναι αυτό, δε βρίσκεται ένας χριστιανός να το καθαρίσει; Μου είπε η μάνα μου.
-Εμείς θα το καθαρίσουμε για να μείνουμε μου είπε ο πεθερός μου.
Πράγματι με μεγάλο ενθουσιασμό δουλέψανε όλοι και όχι μόνο καθάρισαν το χώρο αλλά και βάλανε κρεβάτια για να κοιμούνται. Στη διπλανή αίθουσα του θεάτρου και συγκεκριμένα στη σκηνή εγκατέστησαν ένα γραφείο και καρέκλες για να συνεδριάζουν.
Έμεινα έκθαμβος από το αποτέλεσμα.
Οργάνωναν διαλέξεις σε μια από αυτές ο μπατζανάκης μου δεινός καπνιστής μίλησε για τις «βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου.»
- Καλά εσύ Πάνο δεν έκοψες το τσιγάρο; Του είπα.
-Το έκοψα γιαυτό έκανα τη διάλεξη. Αλλά πράγμα περίεργο. Ενώ έκοψα το τσιγάρο γιατί βρίσκω κάθε πρωί ένα άδειο πακέτο στο κομοδίνο μου;
Στον κύκλο των διαλέξεων έλαβαν μέρος οι περισσότεροι πάντα μιλούσαν για την εγκατάλειψη της Περαίας και την υποβάθμισή της σαν να μην ήταν η πρωτεύουσα ενός νομού και τη συγκρίνανε με τη λάμψη της Θέρμης γιατί εκεί ίσως ο δήμαρχος είναι από τη Θέρμη ενώ σε μας χρόνια τώρα οι δήμαρχοι δεν έχουν σχέση και ευαισθησία να βοηθήσουν την Περαία. Απόδειξη η εγκατάλειψη του Πολιτιστικού Κέντρου, του καφενέ του Σχολείου, των παιδικών χαρών.
-Ε δε θα κάνεις κάτι για την Περαία όσο χρόνο σου επιτρέπει να ζήσεις ο καρκίνος πριν έρθεις να μας βρεις με επιτίμησε ο πατέρας μου. Αμέσως μετά ξύπνησα.
Είχα δει ένα όνειρο το Σάββατο των ψυχών όλων αυτών, που δε βρίσκονται πια μαζί μας.
Αυτό που είδα ήταν η ψυχή της Περαίας.
Κάποιοι πρέπει να την σεβαστούν!!

*Γιάννης Σειραδάκης
Ένα ανθρώπινο διαμάντι στον τόπο μας
Με τον Γιάννη είχαμε συχνά συνεργασία ως Κοινότητα και είχαμε συνεργαστεί στο Παγκόσμιο συνέδριο της Αστροφυσικής το Σεπτέμβριο του 1995, που έγινε στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων. Εκεί στο χαιρετισμό μου αναφέρθηκα στη βοήθεια που μας παρέσχε ο Γιάννης για την ονοματοδοσία των λόφων, ο Γερμανός Διευθυντής της Εταιρείας Μαξ Πλανκ του μεγαλύτερου ερευνητικού φορέα στην Ευρώπη ενθουσιασμένος μας έστειλε μια χάλκινη πλάκα πάνω στην οποία με παντογράφο είχε χαράξει τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Δυστυχώς απωλέστη στη διάρκεια της μετά από εμάς δημοτικής αρχής.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Υπάρχει ένα ανέκδοτο με το Μπόμπο αυτό με τον ελέφαντα.
Ο Μπόμπος λοιπόν είχε μάθει απέξω και ανακατωτά ότι είχε σχέση με τον ελέφαντα. Μια φορά τον ρώτησε η δασκάλα για το κουνούπι. Ο Μπόμπος όλος περηφάνεια και αυτοπεποίθεση απάντησε: Το κουνούπι έχει προβοσκίδα, αλλά προβοσκίδα έχει και ο ελέφαντας, ο οποίος ελέφαντας… και ανέφερε λεπτομερώς τα πάντα για τον ελέφαντα. Βλέποντας η δασκάλα ότι για όποιο ζώο με προβοσκίδα τον ρωτούσε αυτός κατέφευγε στον ελέφαντα αποφάσισε να τον ρωτήσει για τον ποντικό. Ο Μπόμπος πάλι όλος περηφάνεια και αυτοπεποίθεση απάντησε: Ο ποντικός δεν έχει προβοσκίδα, αλλά προβοσκίδα έχει ο ελέφαντας, ο οποίος ελέφαντας και …ανέφερε λεπτομερώς για τον ελέφαντα.

Αυτό το ανέκδοτο μου θυμίζουν παράγοντες της σημερινής διοίκησης όταν τους ρωτάνε για οτιδήποτε
Τους λένε.

-Γιατί δεν κάνατε καμιά μελέτη και δεν εκτελέσατε κανένα έργο. Απαντούν
-Μα ο εργολάβος δε μαζεύει τα σκουπίδια;

-Πληρώνουμε ακριβότερα από όλους τους Δήμους το νερό. Απαντούν
-Μα ο εργολάβος δε μαζεύει τα σκουπίδια. Κλπ, κλπ.

Ας προσθέσω εδώ ένα αφήγημα που δεν απέχει από την πραγματικότητα.

Τώρα που πλησιάζει το τέλος της θητείας της παρούσας δημοτικής αρχής εμφανίστηκε το κίνημα των σκουπιδιών. Λέγεται μάλιστα ότι διαθέτει καταστατικό με πρόεδρο, αντιπρόεδρο και κυρίως… ταμία. Δεν το πίστευα μέχρι που υπήρξα αυτήκοος μάρτυρας ένα πρωινό σε γνωστό καφέ της Περαίας.

Κάποιος θαμώνας διαμαρτυρήθηκε για τις τιμές του νερού που επιβάλει η ΔΕΥΑΘ, τότε παρενέβει ένα στέλεχος προφανώς του κινήματος των σκουπιδιών(σ. κ.σ) και ακολούθησε με τη συμμετοχή και άλλων ένας διάλογος που τον παραθέτω παρακάτω.

-Δεν μπορεί να πληρώνουμε το νερό πιο ακριβά από όλους τους Δήμους
-(σ. κ.σ) Ναι, αλλά τα σκουπίδια τα μαζεύουν.

-Όμως οι κάδοι βρωμάνε γιατί ποτέ δεν πλύθηκαν πέρα ότι πληρώνουμε τα σκουπίδια ξυράφι.
-(σ. κ.σ) Ναι αλλά τα σκουπίδια τα μαζεύουν.

-Ξέρει ο κόσμος ότι ο Δήμος Θερμαϊκού πληρώνει τον τόνο των σκουπιδιών 78€ ενώ ο ίδιος εργολάβος από το Δήμο της Ν. Καλλικράτειας τα παίρνει με 36€.
-(σ. κ.σ) Δεν έχει σημασία αφού τα σκουπίδια τα μαζεύουν.

-Δεν είναι ύποπτο που στο διαγωνισμό για τα σκουπίδια συμμετείχε ένας εργολάβος με 1% έκπτωση;
-(σ. κ.σ) Δε με νοιάζει αφού τα σκουπίδια τα μαζεύουν.

-Ξέρεις ότι αν πληρώναμε 36€ όσα και η Ν. Καλλικράτεια θα εξοικονομούσε για κάθε χρόνο ο Δήμος μας 924.000€ με τα οποία θα μπορούσε να ασκήσει κοιν. Πολιτική και να θέσει το ΚΑΠΠΑ σε πλήρη λειτουργία ή να τελειώσει το Πολιτιστικό Κέντρο σε 2 χρόνια
-(σ. κ.σ) Δε με νοιάζει αρκεί τα σκουπίδια τα μαζεύουν

-Το κτίριο του Πολιτιστικού Κέντρου το κάνανε χωματερή και το αφήνουν να καταρρέει
-(σ. κ.σ) Δε με νοιάζει αφού τα σκουπίδια τα μαζεύουν

-Κλείσανε το καφενεδάκι συνδεδεμένο με την ιστορία της Περαίας.
-(σ. κ.σ) Δε με νοιάζει αρκεί που μαζεύουν τα σκουπίδια.

-Είναι ανίκανοι να εκπονήσουν μελέτες και να υλοποιήσουν έστω και ένα έργο
-(σ. κ.σ) Και μένα τί με νοιάζει. Αρκεί να μαζεύουν τα σκουπίδια.

-Σκορπάνε τα λεφτά σε αναθέσεις ώστε να τα παίρνουν πρόσωπα συγγενικά στελεχών της παράταξης.
-(σ. κ.σ) Δεν έχει σημασία αφού τα σκουπίδια τα μαζεύουν

-Αντί να ενισχύουν τα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας ώστε να υπάρξει πολιτιστικό αποτύπωμα σκορπάνε εκατοντάδες ευρώ σε φαραωνικές φιέστες.
-(σ. κ.σ) Δεν έχει σημασία αφού τα σκουπίδια τα μαζεύουν

-Έχουν διαφθείρει το δημόσιο βίο με την εξαγορά δημοτικών συμβούλων άλλων παρατάξεων προκειμένου να τους δώσουν αμειβόμενες θέσεις.
-(σ. κ.σ) Και μένα τί με νοιάζει. Αρκεί να μαζεύουν τα σκουπίδια.

Τελικά ένας αγανακτισμένος θαμώνας απευθυνόμενος στο σ. κ.σ του είπε
-Φίλε μου εσύ ακόμα δεν κατάλαβες ότι τα σκουπίδια δεν τα μαζεύει ο Δήμος αλλά ένας εργολάβος, που τα οικονομάει από μια ανίκανη δημοτική αρχή που παίρνει τα λεφτά από τη τσέπη μας;
Εκεί σταμάτησε ο διάλογος με ένα άνθρωπο, που η κουλτούρα του ταυτίζεται με τα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ.

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ.

Επειδή η παρούσα διοίκηση δεν έχει να παρουσιάσει τίποτε σε έργα, σε μελέτες, σε ανάπτυξη, σε κοινωνική προσφορά, σε όραμα παρά μόνο στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος και τη φαυλότητα, προσπαθεί να αναγάγει τα ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ σαν το άκρον άωτον του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Και συμβαίνει το εξής παράδοξο. Την νομική υποχρέωση και το καθήκον ενός Δήμου για την καθαριότητα ο δικός μας Δήμος αφού την παρέδωσε με περίεργη δημοπρασία του1% σε ιδιώτη και δεν έχει πια καμιά συμμετοχή προσπαθεί να εμφανίσει σαν πανελλήνιο επίτευγμα. Εξού και η μπαρούφα ότι είμαστε ο καθαρότερος Δήμος της Ελλάδας.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΙΟΥ ΕΡΩΤΑ.
Ο έρωτας του καλοκαιριού σε εκείνα τα καλοκαίρια του έρωτα.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ
Κλεισμένη μέσα στο ψυγείο του νεκροτομείου του ΑΧΕΠΑ βρισκόταν για ημέρες το άψυχο κουφάρι μιας ηλικιωμένης, που πέθανε σε ένα ταπεινό διαμέρισμα στη περιοχή Διοικητηρίου.
Επειδή κανείς συγγενής της δεν εμφανίστηκε να αναγνωρίσει το πτώμα η Διεύθυνση του Νοσοκομείου και η Αστυνομία για τυπικούς λόγους δεν μπορούσε να επιτρέψει την ταφή της.
Όλοι όμως στη Θεσσαλονίκη γνώριζαν την Αμαλία.
Πολλοί «τρελαμένοι έφηβοι» γίνανε άνδρες με την βοήθεια της ΑΜΑΛΙΑΣ.
Πιτσιρικάδες, οδηγούμενοι από τους μεγαλύτερους στην Αμαλία, μυήθηκαν στα μυστικά του «έρωτα».
Και εκείνη, σαν ιέρεια της Αφροδίτης, με τα ήσυχα καθησυχαστικά της λόγια, με τα τρυφερά της χάδια, με την ζεστή της αγκαλιά, τους έκανε όλους ευτυχισμένους, τους γνώριζε τον έρωτα και το πιο βασικό τους μετέδιδε την αγάπη για τον έρωτα.


ΔΕΥΤΕΡΟ
ΤΟ ... ΑΓΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Μια μέρα ολόλαμπρη με την γαλήνια θάλασσα να σχίζεται από τα βαποράκια και το πολύβουο πλήθος να κολυμπάει στα καταγάλανα νερά, την είδε.
Έμεινε εκεί να θαυμάζει το οβάλ σταρένιο της πρόσωπο στεφανωμένο με καστανόξανθα μακριά μαλλιά.
Το άσπρο της μπικίνι συμπλήρωνε την εικόνα της αγνότητας.
Εκείνη την ημέρα έκανε μπάνιο με τη μητέρα της.
Τις άλλες μέρες καθημερινά σχεδόν ερχότανε στην παραλία με την ξαδέλφη της.
Πάντα γλυκιά, πάντα αθώα εντυπωσίαζε.
Την ερωτεύθηκε.
Στην αρχή της το έδειχνε με παράτολμες βουτιές μετά με καθημερινή παρουσία δίπλα της.
Επί ένα μήνα τον αγνοούσε επιδεικτικά μέχρις ότου η ξαδέλφη μεσολάβησε.
Για πρώτη φορά μέσα στο “ΘΕΤΙΣ” άπλωσε και του έπιασε αυτή το χέρι.
Αστή αυτή, βέρα Σαλονικιά, έπαιρνε τις πρωτοβουλίες για τον έρωτα.
Αστή αυτή ήξερε πώς παίζεται το θαυμάσιο παιχνίδι του έρωτα.
Αστή αυτή γνώριζε τον έρωτα.
Κάθε μέρα την λάτρευε και πιο πολύ, ξενυχτούσε έξω από το σπίτι της να δει μια κίνηση, να νοιώσει την ύπαρξη της
Γιαυτήν ζούσε, γιαυτήν ανάπνεε.
Κάποτε πίσω από την σήτα του παραθύρου της την έβλεπε να του χαμογελάει και ήσυχος, ευτυχισμένος πήγαινε στο σπίτι του να ονειρευτεί.
Χωριατόπαιδο αυτός ένοιωθε την απόρριψη και ορκιζότανε να γίνει αντάξιος της.
Χωριατόπαιδο αυτός συναισθανόταν την άγνοιά του και μάθαινε.
Χωριατόπαιδο αυτός βίωνε την αδυναμία του και προσπαθούσε.
Χωριατόπαιδο αυτός υπερηφανευότανε γιατί έριξε την όμορφη παραθερίστρια.
Όταν έφυγε, έχασε τον κόσμο.
Και την αναζήτησε.
Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη την είδε μαζί με το Σαλονικιό φίλο της όμορφη μέσα στην μπλε της ποδιά να πηγαίνει στο Σχολείο.
Την πλησίασε φωνάζοντας το όνομα της και άπλωσε τα χέρια του να την αγγίξει.
Αυτή κοντοστάθηκε, τον κοίταξε άγρια με εκείνα τα πανέμορφα μάτια της και τον χαστούκισε στο αριστερό του μάγουλο.

ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (3)
Όταν την είδε ήταν γυμνή σαν Αφροδίτη, λουσμένη από το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι και πάσχιζε γελώντας έξω από τις καμπίνες του “ΛΕΥΤΕΡΗ” να βάλει το προκλητικό της μπικίνι.
Είχε ένα γυμνασμένο κορμί γεμάτο θηλυκότητα
Βάδιζε με ένα χορευτικό τρόπο που ανάβλυζε ζωντάνια και ενεργητικότητα.
Το θεϊκό πρόσωπό της ήταν στεφανωμένο με κοντά ξανθά μαλλιά, που δυο ουλές αμυδρές έσπαζαν την αρμονία του. Ακόμα θυμάται τα μοναδικά γαλαζοπράσινα μάτια της, το άρωμα από τα αρωματικό σαπούνι που ξεχυνόταν από το κορμί της και το γέλιο της.
Εκείνο το βραχνό γεμάτο θηλυκότητα και υποσχέσεις γέλιο στο οποίο ξεσπούσε όταν αυτός προσπαθούσε να συνεννοηθεί μαζί της με νοήματα.
Γιατί αυτή και η φίλη της ήταν Γερμανίδες και με το πράσινο Volkswagen κάνανε τουρισμό στην Ελλάδα. Σχετίστηκε αμέσως μαζί της
Τουρίστρια αυτή του έμαθε τον έρωτα χωρίς όρια
Τουρίστρια αυτή του έμαθε να μη ντρέπεται για τον έρωτα
Τουρίστρια αυτή του έμαθε ότι το γυμνό δεν είναι ανήθικο
Γερμανίδα αυτή του έμαθε να λατρεύει τη γυναίκα χωρίς ζήλια αλλά σαν ισότιμο ερωτικό σύντροφο
Και αυτός νέος με τα φύλλα της καρδιάς του ορθάνοιχτα δεχότανε αυτά τα μαθήματα μέχρι τα κατάβαθα του είναι του
Και πίστεψε ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής του
Πίστεψε σε ό,τι του έλεγαν τα μάτια, τα χέρια, το κορμί της
Πίστεψε, ότι εκδήλωνε την αγάπη της, όταν τον κοίταζε μελαγχολικά και επίμονα
Πίστεψε ότι ήταν το μισό που έλειπε για την ολοκλήρωσή του
Και ζήτησε να μάθει για τη ζωή της.
Εκείνη άλλοτε γελώντας, άλλοτε μελαγχολώντας με νοήματα και χάδια σε συνεννόηση με τη φίλη της του έγραψε τα στοιχεία της
Και όταν αυτός της υποσχέθηκε ότι θα πάει να την βρει εκείνη αμίλητη τον φίλησε με τρυφερότητα.
Αποχαιρετιστήκανε μια νύχτα κολυμπώντας μόνοι στα ‘’ΒΡΑΧΙΑ’’ της Αγίας Τριάδας ενώ τα καραβάκια ολόφωτα φτάνανε στις παραλίες μας και η Θεσσαλονίκη καθρεφτιζότανε λαμπερό μαργαριταρένιο κολιέ στα νερά του Θερμαϊκού.
Μετά ένα μήνα πήρε ένα γράμμα που είχε μια φωτογραφία της με ένα άνδρα και ένα παιδί.
‘’Meine Familie. Entschuldigung. MEINE LIEBE’’
(Η οικογένειά μου. Συγνώμη. Αγάπη μου)
Η Α. η Γερμανίδα
Ο αξέχαστος έρωτας εκείνα τα καλοκαίρια του έρωτα.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Άλλες φορές αγανακτούμε, μερικές φορές θυμώνουμε τις περισσότερες όμως αδιαφορούμε γι’ αυτά που γίνονται γύρω μας.
Γεμάτοι αλαζονεία και εγωισμό, άνετοι και ευχαριστημένοι από τον εαυτό μας δεν παρατηρούμε την απίστευτη ασχήμια, που μας αγκαλιάζει.
Και αφήνουμε μερικές φορές να μας διαφεντεύουν, να ασκούν εξουσία πάνω μας άτομα ατάλαντα, ανίκανα, ανήθικα γιατί η κοινωνία μας, δεν θέλει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει σωστά τους σωστούς ανθρώπους.
Είναι γνωστό από την αρχαιότητα, ότι υπήρχαν τρία είδη ανθρώπων της εξουσίας.
  • Άνθρωποι της εξουσίας, που αξίζουν ένα (1) και δείχνουν ότι αξίζουν δέκα (10). Αυτούς αχρείους και φαύλους τους έλεγαν.
  • Άνθρωποι της εξουσίας που αξίζουν δέκα (10) και δείχνουν ότι αξίζουν δέκα (10). Αυτούς χρήσιμους και χρηστούς ανθρώπους τους έλεγαν.
  • Άνθρωποι της εξουσίας, που αξίζουν δέκα (10) και δείχνουν ότι αξίζουν ένα (1). Αυτούς άχρηστους (όχι χρήσιμους) πολίτες τους έλεγαν.
Είναι από την άλλη μεριά φανερό, ότι δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τα αυτονόητα, γιατί είμαστε μια κοινωνία που δεν έχει αίσθηση ούτε του μέτρου ούτε του ορίου.
Άνθρωποι, που απέτυχαν στην προσωπική οικονομική ανέλιξη θέλουν να πετύχουν στην εξουσιαστική.
Άνθρωποι, που πέτυχαν από την άλλη μεριά στην προσωπική οικονομική τους ανέλιξη χωρίς όμως τα ανάλογα πνευματικά εφόδια, θέλουν να ελέγχουν και αν χειραγωγούν την κοινωνία μας.
Σε παγκόσμιο επίπεδο τέτοιοι οικονομικοί παράγοντες σπαταλάνε αμύθητα ποσά, 500 εκ € δόθηκαν για την αγορά του ποδοσφαιριστή Ρονάλντο, ποσό με το οποίο ένας δήμος σαν το δικό μας θα αναμορφωνότανε πλήρως.

Στον Ελλαδικό χώρο βλέπουμε εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβους με τον παρά τους να ελέγχουν τα κανάλια, τις εφημερίδες ακόμα και ποδοσφαιρικές ομάδες και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη έτσι ώστε να αναδεικνύονται και μετέχουν στα κέντρα εξουσίας, εκφωνητές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές με μόνο προσόν την αναγνωρισιμότητα και όχι την ικανότητα.

Μα και η δική μας κοινωνία μέσα στη σύγχιση των καιρών δεν μπορεί να ξεχωρίζει το σωστό είδος των ανθρώπων της εξουσίας και πολύ συχνά αναδεικνύει άτομα, ανόητα, υπερφίαλα, χωρίς ηθικούς φραγμούς με εφόδιο το θράσος, που αξίζουν μόνο ένα (1), και αγνοεί αυτούς, που αξίζουν δέκα (10) γιατί αυτοί είναι σεμνοί, διακριτικοί και ευγενείς.

Αυτούς τους ικανούς αλλά σεμνούς ανθρώπους οφείλουμε να ανακαλύψουμε και να τους πείσουμε να γίνουν χρηστοί πολίτες όχι για τον εαυτό τους μόνο αλλά και για το κοινωνικό σύνολο.
Έτσι θα μπορέσουμε να αποβάλλουμε τους ανίκανους, τους άχρηστους και τους αχρείους ώστε να μη μπορούν να κατέχουν εξουσία και να αποτελούν πρότυπο.


Υ.Γ
Σε ποια κατηγορία εντάσσετε τους σημερινούς μας άρχοντες;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Στο προηγούμενο άρθρο μου « Πολιτική και Εξουσία» προσπάθησα να εκφράσω την προσωπική άποψη ενός ανθρώπου που «κατέχει εξουσία». Από την άλλη μεριά αντιλαμβάνομαι και το πάθος μερικών νεόκοπων κατοίκων, που θέλοντας να αποκτήσουν εξουσία δεν σταματούν μπροστά σε κανένα ηθικό φραγμό και με την σημαία « νυν και υπέρ πάντων ο αγών» έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Επιδιώκουν αναγνωρισιμότητα με κάθε τρόπο. Πρόκειται για άτομα ψυχοπαθολογικά, που χρειάζονται την δημοσιότητα γιατί πιστεύουν ότι έτσι γίνονται κάποιοι, μια και στις άλλες κοινωνικές τους δραστηριότητες είναι χωρίς αξία και αναγνώριση.
Τις πιο πολλές φορές βέβαια είναι να απορεί κανείς πως θέλουν να σώσουν τον τόπο μας ενώ δεν μπορούν να σώσουν ούτε τους εαυτούς τους.
Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα ανθρώπων, που τελευταία δραστηριοποιούνται στα του δήμου και μάλιστα κάνουν και προτάσεις για το πώς πρέπει να διοικείται.
Βέβαια τί πιο σωστό, καλό για μια δημοκρατική κοινωνία.
Μόνο που αυτοί που τα προτείνουν είναι αναξιόπιστοι και επιδιώκουν ίδιον όφελος.

Α) Πρίν από χρόνια ένας φαινομενικά αξιοπρεπής άνθρωπος, με πλησίασε για διάφορες προσωπικές του υποθέσεις, που είχαν σχέση με μετάθεση του ίδιου και της γυναίκας του, την τακτοποίηση του γιου του κ.λ.π. στις οποίες και τον βοήθησα. Τελικά «απαίτησε» να προσλάβω και τον αδερφό του παράνομα στο δήμο και τότε θα ήταν μαζί μου με όλους τους ψήφους που επηρέαζε. Φυσικά αρνήθηκα να παρανομήσω και την επομένη, ερχόμενος στο γραφείο του δήμου με απείλησε, ότι τώρα και στο μέλλον θα τον έχω αντίπαλο.
Κατά τα άλλα, λέει πως ενδιαφέρεται για το κοινό καλό μας.

Β) Ένας άλλος επίδοξος σωτήρας του δήμου μας βάζει το προσωπικό του συμφέρον πάνω από όλα, έστω και αν χρειάζεται να κλέβει τον δήμο, που διατείνεται ότι θέλει να σώσει.
Συγκεκριμένα επί 15 συναπτά έτη δεν πλήρωνε το Φ.Ο.Π. στον δήμο διατηρώντας το εργοταξιακό ρεύμα, με το οποίο έκτισε το σπίτι του.
Όταν δε διαπιστώθηκε η απάτη του, αντί να τον στείλουμε στα δικαστήρια, θεωρήσαμε σκόπιμο να μην τον διασύρουμε και τον εξυπηρετήσαμε.
Το δυστύχημα για αυτόν είναι, ότι ξαφνικά έγινε τιμητής των πάντων, ενώ από ντροπή έπρεπε τουλάχιστον να σιωπά.

Γ) Ένας τρίτος επίδοξος σωτήρας του δήμου μας προσπαθεί με την εμπάθεια και τον φανατισμό που εκπέμπει σε κάθε λόγο και σε κάθε γραπτό του να προβληθεί γιατί πιστεύει, ότι έτσι θα γίνει αποδεκτός από μια κοινωνία, που έχει χρόνια τώρα απορρίψει αυτούς, που αλαλάζουν και κραυγάζουν χωρίς επιχειρήματα και σοβαρότητα.

Τα γράφω όλ’ αυτά, όχι για να στερήσω σε οποιονδήποτε το δικαίωμα κριτικής, αλλά για να αφυπνίσω αυτούς, που πιστεύουν και συμπορεύονται με τέτοιους ανθρώπους.
Η κοινωνία μας έχει τόσους αξιόλογους ανθρώπους, που οφείλουν να συμμετέχουν στα τεκταινόμενα της Κοινωνίας και όχι να αφήνουν τον κάθε τυχοδιώκτη και αριβίστα, που ενώ μας χρωστάει, μας ζητάει και τα ρέστα.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Όσοι έχουν σχέση με την πολιτική, πολύ συχνά βρίσκονται στο δίλημμα αν αξίζει να ασχολούνται οι πολιτικοί με την πολιτική ή όχι.
Στην πραγματικότητα το ερώτημα που τίθεται είναι αν η πολιτική αξίζει να υπηρετείται από τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.
Από την αρχαιότητα έως και σήμερα η πολιτική θεωρείται η Κορωνίδα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, γιατί με αυτή δίνεται η δυνατότητα προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.

Την πολιτική λάμπρυναν άτομα, όπως οι εφτά σοφοί της Ελλάδας, ο Κλεισθένης, ο Περικλής, που μέσα από τις μεταρρυθμίσεις τους κατάφεραν να συνεγείρουν το ελληνικό πνεύμα, που ακόμα και σήμερα φωτίζει την οικουμένη.
Από την άλλη μεριά ο Κλέωνας, ο Αλκιβιάδης, ο Φωκάς στο Βυζάντιο δυσφήμισαν την πολιτική, ο πρώτος με την δημαγωγία του, ο δεύτερος με την έκφυλη συμπεριφορά του και ο τρίτος με την εγκληματικότητά του. Η σχέση ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ (καλή ή κακή) έχει αποτυπωθεί με συναρπαστικό τρόπο από τους Έλληνες Τραγικούς για την περίοδο της αρχαιότητας και τον Σαίξπηρ για την περίοδο του Μεσαίωνα.

Τα τελευταία χρόνια η απαξίωση της πολιτικής έχει πάρει πολύ σοβαρές διαστάσεις. Κυρίως γιατί οι πολιτικοί φροντίζουν με διάφορους τρόπους να την εκθέτουν, όπως και άλλοι φορείς εξουσίας, να την λοιδορούν και να την εξευτελίζουν.
Πιστεύω ότι το μεγάλο πρόβλημα της πολιτικής είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ. Δυστυχώς για όλους μας η εξουσία είναι σοφά δομημένη για να δίνει την αίσθηση “πόσο σημαντική είναι”.
Πώς να μη νοιώθεις σημαντικός και σπουδαίος, όταν αποκτώντας εξουσία στην εκκλησία, σου δίνουν την πρώτη θέση, και άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας από εσένα σηκώνονται για να σου προσφέρουν τη θέση τους;
Πώς να μη νοιώθεις σημαντικός και σπουδαίος, όταν λόγω εξουσίας, σου αποδίδουν σεβασμό και διακεκριμένη συμπεριφορά;

Αυτά και άλλα πολλά αν δεν προσέξεις σε κάνουν να πιστεύεις ότι έγινες κάποιος και όπως έλεγε και ο πεθερός μου σε κάνει να αλλάξεις περπατησιά.

Στην πραγματικότητα η εξουσία είναι ένα γοητευτικό και ολέθριο ΨΕΜΑ. Δεν γίνεσαι σπουδαίος αν η εθιμοτυπία σε βάζει πρώτο να παρακολουθείς μια εκδήλωση ή να χαιρετάς μια παρέλαση. Το κάνει όμως για να δείξει στον κόσμο, ότι ο ένας είναι από την μια μεριά ο ξεχωριστός δακτυλοδεικτούμενος και από την άλλη μεριά ο άλλος κόσμος ασήμαντος και άγνωστος, άσχετα αν μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι πολύ πιο σημαντικοί και άξιοι από εσένα.

Όντας δήμαρχος βίωνα κάθε μέρα, καινούργια μέρα, το ΚΑΛΟ και το ΚΑΚΟ στα μέγιστα. Άνθρωποι που τους νόμιζα φίλους αποδείχνονται κάλπικοι και άνθρωποι που τους θεωρούσα εχθρούς αποδείχθηκαν πιστοί φίλοι.
Και βέβαια καθημερινά διαπιστώνω ότι ταιριάζει απόλυτα αυτό, που κάθε πολιτικός πρέπει να αναγράφει στο γραφείο του “κανένας δεν είναι μεγαλύτερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα”. Ένα μάθημα ζωής, που το συναντάμε όσοι ασκούμε εξουσία.

Τόσα χρόνια δήμαρχος είχα καταλάβει, ότι τη πολιτική, έτσι όπως εγώ τη βίωνα, Ίσχυαν τρία αξιώματα:
1.Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει
2.Να μη λες (ή να μη γράφεις) ποτέ σε κάποιον, αυτό που δεν πρέπει να πεις (ή να γράφεις).
3.Η πολιτική είναι ένα δοκιμαστήριο για να δούμε αν αντέχουν φιλίες.

Σε ό,τι αφορά το αξίωμα 1 αντιστεκόμουν στη φθορά με το να αποστασιοποιούμαι από τα προβλήματα του ΔΗΜΟΥ, όταν βρισκόμουν στο σπίτι μου και ερχόμουν αντιμέτωπος με τον εαυτό μου.
Αντιστεκόμουν καθημερινά στη διαφθορά, γιατί δυστυχώς μας παραμόνευε σε κάθε βήμα και σε κάθε μας ενέργεια.
Θυμάμαι ένα περιστατικό και συγκλονίζομαι με τη δημοπρασία για τα σκουπίδια όπου Η ΣΗΜΕΡΙΝΉ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ενέκρινε μια δημοπρασία με τη συμμετοχή ενός να μειοδότη και έκπτωση 1% σε ένα ποσό 7500000€.
Μια φορά θέλησα για τα σκουπίδια του καλοκαιριού να εμπλακούν και ιδιώτες. Ήρθαν και με βρήκαν λοιπόν δύο από το σινάφι τους. Τους είπα ότι δε θα δεχτώ έκπτωση κάτω από 10%. Και τί μου πρότειναν: Δήμαρχε θα δώσουμε έκπτωση 2% και το υπόλοιπο 8% το μοιραζόμαστε. Φυσικά τους έδιωξα.

Σε ό,τι αφορά το αξίωμα 2 συγκρατούμαι πάντοτε και αποφεύγω να χαρακτηρίσω αυτούς, που άδικα, με ψέματα και λασπολογία στρέφονται εναντίον μου. Γιατί μια άσχημη συμπεριφορά μου απέναντι τους, θα αποδείκνυε αυτό που αγωνίζομαι να μην αλλάξω. Δηλαδή
Να με αλλοτριώσει η ΕΞΟΥΣΙΑ και να θεωρήσω ότι έγινα ΚΑΠΟΙΟΣ.
Τότε όμως θα πάψω να είμαι πολιτικός, που σέβεται και υπηρετεί την ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
( Όταν ήμουν δήμαρχος)


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Τα πρώτα χρόνια τ’ αξέχαστα τα’ζησα 
κοντά στ’ ακρογιάλι 
στη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη, 
στη θάλασσα εκεί την πλατειά, τη μεγάλη
Κ . Παλαμάς «μια πίκρα»

Αυτές οι ιστορίες είναι αληθινές, όπως και πολλές άλλες που βιώσαμε τότε. Ήταν ιστορίες κυρίως απόρριψης ή στην καλύτερη περίπτωση μια καλοκαιρινή περιπέτεια.
Να γράφεις χρονογράφημα για τον έρωτα είναι δύσκολο γιατί όταν αρχίζεις δεν ξέρεις τι πρόκειται να γράψεις και όταν το τελειώνεις δεν ξέρεις τι έγραψες.
Να γράφεις για τον έρωτα τα καλοκαίρια ή για τα καλοκαίρια του έρωτα πρέπει να ‘χεις ζήσει στις ακτές μας.
Γιατί τότε εκείνα τα καλοκαίρια ήταν γεμάτα ήλιο, θάλασσα και έρωτα.
Όλοι τότε είμαστε ερωτευμένοι με τον έρωτα.
Βουτούσαμε ριψοκίνδυνα στα καταγάλανα νερά, παίζαμε θεαματικά παιχνίδια στις καθαρές ακτές μας για να ρίξουμε τις όμορφες παραθερίστριες.

Και μια μέρα ξαφνικά ήλθε η ΓΥΝΑΙΚΑ.
Φορούσε το ΤΙΓΡΕ της μπικίνι έκανε μπάνιο μπροστά από τα «ΚΥΜΑΤΑ» και ακτινοβολούσε ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ.
Τότε την γνώρισε σε ένα από αυτά τα καλοκαίρια του έρωτα.
Έκανε ηλιοθεραπεία πάνω σε ένα κανό λουσμένη από τη λαμπρότητα των ακτών.
Τον κάλεσε να πάει κοντά της.
Καθώς την πλησίαζε και κοίταζε έκθαμβος την ΟΜΟΡΦΙΑ της αυτή χαμογελούσε γεμάτη γλυκύτητα.
Από εκείνη την μέρα και κάθε μέρα του μάθαινε τον έρωτα.
Ο έρωτας έλεγε είναι ή Αρσενικός ή Θηλυκός.
Ο Αρσενικός είναι απαιτητικός, εγωιστικός, κατακτητικός και βασανιστικός.
Ο Αρσενικός έρωτας είναι γεμάτος ζήλια.
Ο Αρσενικός έρωτας δημιουργεί φόβο και μαλώματα.
Ο Αρσενικός έρωτας γεννά μίσος.
Σε μερικές γυναίκες αρέσει.
Ο Θηλυκός έρωτας είναι γεμάτος τρυφερότητα και Αγάπη.
Με αυτή την Αγάπη λατρεύεις τον άλλο.
Με αυτή την Αγάπη χαίρεσαι από την ευτυχία του άλλου.
Με αυτή την Αγάπη ακόμη και αν ο άλλος δεν σε αγαπά του τα δίνεις όλα με τρυφερότητα.
Αυτή η τρυφερότητα προσφέρεται με φιλί στα χέρια και χάδι στο μάγουλο.
Πολλές γυναίκες αυτήν την αγάπη δεν την συναντάνε ποτέ.
Όπως ξαφνικά ήλθε, έτσι ξαφνικά έφυγε.
Μετά από χρόνια, φοιτητής πια, την είδε στα «ΠΡΑΣΙΝΑ ΠΑΤΖΟΥΡΙΑ» γυμνή να προσκαλεί... τους πελάτες.
Τον είδε και εκείνη.
Αμίλητη, μελαγχολική τον πλησίασε και χάιδεψε απαλά το δάκρυ στο αριστερό του μάγουλο.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Αντώνη Ματζάρη

Τώρα που μπήκαμε σε τροχιά εκλογών θα ήθελα με το άρθρο μου αυτό, έστω και αν κάποιοι το δουν με κακοπιστία, να θίξω ένα θέμα, που συχνά λόγω επικαιρότητας έρχεται στα χείλη πολλών εύκολα και άκριτα. «Δείτε τα χάλια των πολιτικών, στα αλήθεια αξίζει να ασχοληθεί κανείς με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ;»

Αυτό πετυχαίνει μια απλούστευση και ισοπέδωση στην έννοια ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και στην έννοια ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Οδηγεί ώστε εξαιτίας των «κακών πολιτικών» να απαξιώνεται και να λοιδορείται η ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Είναι γνωστό ότι καμιά κοινωνία δε θα μπορούσε να συγκροτηθεί αν δεν υπήρχε η πολιτική με τους νόμους, τις αρχές και τους θεσμούς της.

Αν οι πολιτικοί είναι καλοί, ζουν καλά και έννομα οι πολίτες. Ο χρυσούς αιώνας έγινε γιατί υπήρξε ένας έντιμος Περικλής που οραματιζόταν και έφτιαχνε Παρθενώνες. Ο Ελληνισμός εξαπλώθηκε γιατί υπήρξε ένας αξεπέραστος ηγέτης, ο Μέγας Αλέξανδρος. Η Ελλάδα μεγάλωσε και έγινε σύγχρονο κράτος γιατί μέσα από τη διχόνοια και τις αντιθέσεις, ένας γνώστης και ικανός πολιτικός, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πέτυχε τους στόχους του.

Αν οι πολιτικοί είναι κακοί τότε οι πολίτες δε ζουν με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο και φυσικά σε τέτοιες κοινωνίες επιβιώνουν οι ανέντιμοι και οι ανήθικοι. Η Αθηναϊκή δημοκρατία αφανίστηκε όταν ένας δημαγωγός, ο Κλέων έλεγε στους Αθηναίους αυτά που τους άρεσαν. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία άρχισε να παρακμάζει όταν ένας διεφθαρμένος αυτοκράτορας, ο Φωκάς, διέλυσε με τις παραλυσίες του τον κοινωνικό ιστό και την ηθική υπόσταση της αυτοκρατορίας. Ο Τσάμπερλαιν, πρωθυπουργός της Αγγλίας με την απειρία του και την ενδοτικότητά του απέναντι στον Χίτλερ έκανε την Αγγλία και αργότερα όλη την Ευρώπη να υποστεί τη ναζιστική και φασιστική θηριωδία.

Το πρόβλημα πολλές φορές της πολιτικής ζωής ενός τόπου προκύπτει από μια τάση άκριτης αλλαγής, που κυρίως χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του Έλληνα.
Τί κι αν ήταν σοφός ο Σωκράτης, έπρεπε να πιεί το κώνειο γιατί έδειχνε το δρόμο της σοφίας.
Τί κι αν ήταν δίκαιος ο Αριστείδης, έπρεπε να εξορισθεί γιατί έδειχνε το δρόμο της δικαιοσύνης.
Τί κι αν ο Κολοκοτρώνης μας απελευθέρωσε, έπρεπε να φυλακιστεί γιατί έδειχνε το δρόμο της γενναιότητας.
Τί κι αν ο Καποδίστριας μας έκανε σύγχρονο κράτος, έπρεπε να δολοφονηθεί επειδή οι κοντραμπατζήδες θέλανε κράτος κατά τα πρότυπα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Από την άλλη μεριά σε πάρα πολλούς πολιτικούς που είναι στα πράγματα δημιουργείται μια αντίληψη περί του αναντικατάστατου και του μοναδικού. Και όπως έλεγε ο Κλεμανσώ τα μνήματα είναι γεμάτα από «αναντικατάστατους».
Τηρουμένων των αναλογιών αυτά τα φαινόμενα της μιζέριας, του φθόνου, της απαξίωσης και τελικά του μίσους αναπαράγονται και στις τοπικές μας κοινωνίες επηρρεάζοντας τις δύο τάσεις της πολιτικής, τη συντήρηση και την αλλαγή.

Η τάση της συντήρησης κινείται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο να υπάρξει συντήρηση αλλά με επιδιορθώσεις. Στο δεύτερο μην τυχόν και θίξουμε το καθεστώς γιατί έτσι χάνουμε την εξουσία.
Μεγάλη μερίδα αξιόλογων ανθρώπων και ενεργών πολιτών κινούνται στην τάση της αλλαγής των προσώπων.

Αυτή η τάση της αλλαγής κινείται επίσης σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο μερικοί ζητούν να γίνει αλλαγή ώστε να υπάρξει ανανέωση σε πρόσωπα και σε πολιτικές αλλά με μέτρο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο μερικοί ζητούν καθολική αλλαγή προσώπων χωρίς να ενδιαφέρει το ενδεχόμενο μιας οπισθοδρόμησης ή καταστροφής.

Αυτές τις τέσσερεις κατηγορίες πολλοί αξιόλογοι και ενεργοί πολίτες τις υπηρετούν με αυτοπεποίθηση και πίστη. Φυσικό και αναφαίρετο δικαίωμα είναι οι ενεργοί πολίτες να ανήκουν σε όποια από τις τέσσερις κατηγορίες τους εκφράζει και δημοκρατικά να επιλέγουν αυτούς που τους εκφράζουν. Είναι άδικο όμως για τον τόπο που μεγαλώνουμε και ζουν τα παιδιά μας να επιλέξουμε την αμετάβλητη συντήρηση όταν μάλιστα εδώ εκφράζεται με την παρούσα ανεπαρκή δημοτική αρχή.
Πιστεύω πως κανένας δε θα ήθελε να δει το κακό κανενός και φυσικά του τόπου του. Καθένας όμως έχει το δικαίωμα να κρίνει κάποιον, που από λάθος εκτίμηση ή ασύμμετρη φιλοδοξία οδηγήσει τον τόπο σε λάθος επιλογές.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι από χαρακτήρα και από πεποίθηση πιστεύω πως το καλύτερο για τον τόπο μας είναι ΑΛΛΑΓΗ με ΜΕΤΡΟ. Χωρίς μηδενισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς συκοφαντίες και ύβρεις. Αυτό θέλουμε, αυτό και μόνο χρειαζόμαστε.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Με χαρά προαναγγέλουμε την συνεργασία με τον Αντώνη Ματζάρη και την τακτική δημοσίευση κειμένων του στο "Ακτιβιστή".
Δεν νομίζουμε πως χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο Αντώνης, γιατί είναι η ζώσα ιστορία της Περαίας.
Γεννημένος, μεγαλωμένος και ανδρωμένος στο πρώην προσφυγικό χωριό και την σημερινή όμορφη πόλη και πρωτεύουσα του Δήμου Θερμαϊκού, ο Αντώνης Ματζάρης διετέλεσε επί χρόνια Δήμαρχός της συντελώντας τα μέγιστα στην ανάπτυξή της και στην σημερινή της μορφή.
Με καταγραφή δεκάδων αφηγήσεων από των πρώτους κατοίκους αλλά και τους συγγενείς τους, αλλά και με την αγάπη και την γνώση του για τον γενέθλιο τόπο, πιστεύουμε πως θα μεταφέρει με τον γλαφυρό τρόπο γραψίματός του εικόνες, μνήμες, χρώματα και γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της μεγαλύτερης πόλης του δήμου Θερμαϊκού. Και φυσικά θα καταθέτει τις απόψεις του για τον Δήμο, τα δρώμενα, τα καλώς ή τα κακώς κείμενα.

Υποδεχόμαστε με χαρά και αδημονία τις απόψεις και αφηγήσεις του πρώην δημάρχου, του καθηγητή, του συγγραφέα ("Ο νονός μου ο καλόγερος", "
'Χαμένες γενιές χαμένες αγάπες") αλλά και του ακούραστου "εργάτη" Περαιώτη.

Η στήλη του στον "Ακτιβιστή" θα ονομαστεί "Η στήλη του Αντώνη Ματζάρη" και θα βρίσκεται στην πρώτη σελίδα του ιστότοπου μας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου