Και ενώ όλα έδειχναν, σύμφωνα με πληροφορίες πως ο Καντάφι δεσμεύεται για άμεση εκκίνηση εκδημοκρατισμού της χώρας με νέο σύνταγμα και διενέργεια εκλογών εντός τεσσάρων μηνών ( εφόσον υπάρξει λήξη των βομβαρδισμών της χώρας από το ΝΑΤΟ) με την παρουσία διεθνών παρατηρητών και οι αντικαθεστωτικοί φέρονταν να αποδέχονται την παραμονή του Καντάφι μέχρι τις εκλογές και συμφωνούσαν για το χρονοδιάγραμμα της πορείας ειρήνευσης της πολύπαθης χώρας, ένας αστάθμητος παράγοντας φαίνεται να προέκυψε.
Η Γαλλία πλέον συμμετέχει στις συνομιλίες (με ποιον ρόλο άραγε ;) και με στόχο ουσιαστικά ή να τις φαλκιδεύσει ή για να μπορέσει να επιδείξει την συνδρομή της στις επαφές των δύο πλευρών επιβεβαιώνοντας στην εσωτερική της πολιτική σκηνή την ανάμειξή της αυτή, πράγμα που θα επιτρέψει τον στριμωγμένο πολιτικά Σαρκοζί να το επικαλεστεί στο Γαλλικό κοινοβούλιο.
Και είναι σημαντικό για τον Γάλλο Πρόεδρο γιατί στις 19 Ιουλίου συμπληρώνονται τέσσερις μήνες από την αδικαιολόγητη για τους Γάλλους πολίτες ανάμειξη της χώρας σε έναν αδιανόητο πόλεμο με μια χώρα που δεν είχαν ποτέ διαφορές και εκκρεμή ζητήματα ασφάλειας. Και με την λήξη του τετραμήνου είναι υποχρεωμένος να λογοδοτήσει σχετικά με τα αποτελέσματα που είχε η απόφαση πολέμου. Τι ακριβώς πέτυχε σ' αυτό το χρονικό διάστημα; Ούτε τον Καντάφι σκότωσε, ούτε το καθεστώς κατέρριψε. Άρα το μόνο που τον απομένει να επικαλεστεί είναι η συμβολή του σε μια (υποτίθεται) ειρηνική πρωτοβουλία συνεννόησης των αντιμαχομένων πλευρών. Γιατί διαφορετικά θα χτυπηθεί σκληρά από το αντίπαλο κόμμα των σοσιαλιστών.
Σήμερα όμως όπως μαθαίνουμε η Γαλλική πλευρά έριξε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το χαρτί του ελεγχόμενου από το ΝΑΤΟ ( το είδαμε το έργο πολλές φορές στο παρελθόν) διεθνούς ποινικού δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο καταζητείται ο Μουαμάρ Καντάφι. Δηλαδή και χρησιμοποιεί τις συνομιλίες αλλά και τις φαλκιδεύει. Παράλληλα δε κάνει και ρίψεις οπλισμού στους αντάρτες της Βεγγάζης προκαλώντας τις αντιδράσεις του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών κ. Λαβρόφ, ο οποίος διεμήνυσε ότι αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ψηφίσματα 1970 και 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Την αντίθεσή τους επίσης εξέφρασε και η Αφρικανική Ένωση, σε διήμερη σύνοδο κορυφής που γίνεται στο Μαλάμπο.
Άρα το έργο παίζεται και στις διαπραγματεύσεις, αλλά κυρίως πίσω από αυτές με στόχο την επικράτηση των σχεδίων των ιμπεριαλιστών που στην ουσία αδιαφορούν για τις τύχες του Λιβυκού λαού.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.