Η μεταμφίεση στην ερευνητική δημοσιογραφία αποτελεί κληρονομιά των εξουσιαζόμενων που ελέγχουν την εξουσία, επειδή αποτελεί ένα μέσο διείσδυσης στο απαγορευμένο και καλά προστατευμένο έδαφος του εξουσιαστή.
Ωστόσο, είναι άλλο πράγμα ο μεταμφιεσμένος δημοσιογράφος και άλλο ο μασκαράς που υποδύεται τον δημοσιογράφο ή οτιδήποτε άλλο, δηλώνοντας δημοσιογράφος. Το ζήτημα δεν είναι να ανακαλύψεις και να παρουσιάσεις απροκατάληπτα ένα συμβάν ως γεγονός, μια μικρή αλήθεια ως είδηση, αλλά το σύστημα των σημείων που χρησιμοποιείς για να το κάνεις: Το σύστημα συστημάτων σημείων - για την ακρίβεια - που είσαι εσύ ο ίδιος και χρησιμοποιείς για να βγάλεις / προσφέρεις είδηση.
Εδώ είναι το πρόβλημα, αγαπητέ αναγνώστη. Ξεκινάς από τον κώδικα του μασκαρά για να κάνεις δημοσιογραφία, ή έχοντας εσωτερικεύσει τον κώδικα του ερευνητή δημοσιογράφου μεταμφιέζεσαι για να διεισδύσεις εκεί όπου η εξουσία κρύβει μυστικά και ντοκουμέντα… και δεν θα σου επέτρεπε αλλιώς;
Το ερώτημα απαντάται σχετικά εύκολα. Από την ίδια τη γλώσσα του δημοσιογράφου όταν τύχει και τον πιάσουν στα πράσα. Ο Παππάς εθρυλείτο πως είχε «φλουριά» στο σπιτικό του και γύρω-γύρω έναν κήπο από πράσα. Διεισδύει, λοιπόν, στο περιβόλι το γατόνι της εποχής, ο Θεόδωρος Καρράς, για να περάσει στα ενδότερα ασφαλώς, αλλά ο Παππάς τον πιάνει στα πράσα και τον παραδίδει στην αστυνομία.
Και τότε ο δημοσιογράφος, που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση επαγγελματικώς με εκείνον τον μπουκαδόρο, τον Καρρά, ομολογεί: πήγα για μαλλί και βγήκα χωρίς περούκα! Τι να υποθέσεις τότε; Πως ο δημοσιογράφος είναι απλώς ένας μασκαράς ή πως το ερευνητικό του πάθος και μόνον τον οδήγησε στη μεταμφίεση;
Όσο η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τα πράσα, είναι δυστυχώς η εικόνα ενός μασκαρά με δημοσιογραφική ταυτότητα που (θα) κυριαρχεί. Και έχει ιστορικώς αποδειχτεί πως ποτέ κανένας μασκαράς δεν πέτυχε να ξεμασκαρέψει την εξουσία. Ο μασκαράς αποτελεί τελικά στοιχείο δημοσιογραφικής παρακμής και έκφραση διαφθοράς της δημοσιογραφικής υφολογικής υπόστασης / «γλώσσας».
Απειλείται τελικά η εξουσία από αυτόν τον μασκαρά; Αλίμονο στην εξουσία που νοιώθει απειλή από αυτόν! Αλίμονο και στις παρέες πατρωνίας που μάθανε στα νέα παιδιά της δημοσιογραφίας αυτά τα μασκαριλίκια! Αλίμονο και σε αυτόν που έρχεται το επόμενο διάστημα για να μεταβάλει αυτή την κουλτούρα! Αν τελικά έρθει και δεν τον εμποδίσει και αυτή τη φορά κάποιος μασκαράς...
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.