Chris Avramidis
@chris_avramidis
Όταν πέθανε η Θάτσερ νομίζαμε πως είδαμε ένα φαινόμενο. Εκατομμύρια απλοί άνθρωποι απ'την εργατική τάξη της Αγγλίας να πανηγυρίζουν και τα παιδιά των ανθρακωρύχων να οργανώνουν πάρτι. Λέω "νομίζαμε" ότι είδαμε φαινόμενο γιατί τίποτα δεν θα μπορεί να συγκριθεί με αυτό που θα γίνει τώρα που πέθανε ο #Κισινγκερ. Απ'την Καμπότζη, μέχρι την Κύπρο και την Γουατεμάλα, δισεκατομμύρια άνθρωποι θα σχηματίσουν ένα χαμόγελο που πέθανε ο χασάπης των λαών. Φυσικά το να πεθαίνει ένας στυγνός ιμπεριαλιστής σε μια υπερπολυτελή κλινική δεν αλλάζει σε κάτι τη ζωή των υποτελών. Αλλά όταν νιώθουν ανακούφιση τα θύματά του, ποιοι είμαστε εμείς για να το κρίνουμε; Σήμερα χαμογελούν οι βιασμένες γυναίκες της Χιλής που περιγράφει ο Σεπούλβεδα και τα εγγόνια των ανθρώπων που κάηκαν ζωντανοί απ'τις ναπάλμ του, στην Καμπότζη. Σήμερα χαμογελούν τα αδέρφια των αγνοουμενων στην Κύπρο και τα εγγόνια των Βιετναμέζων που πέθαναν απ'την πείνα γιατί η Αμερική του Κίσινγκερ πυρπόλησε το ρύζι. Σήμερα χαμογελούν όλοι όσοι βασανίστηκαν από τη χούντα στην Ελλάδα, η οποία χωρίς τις ΗΠΑ και τον Κίσινγκερ θα έπεφτε σε μια νύχτα. Σήμερα χαμογελούν τα θύματά του εγκληματία σε ολόκληρο τον κόσμο. Αν μπορούν ακόμα να χαμογελάσουν με αυτά που τους έκανε.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου