Articles by "ΠτΔ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠτΔ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του ΘΩΜΑ  ΝΟΥΣΙΑ *

Δεν ήταν πάντα έτσι οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας. Το ύπατο αξίωμα δεν το έπαιρναν ως βραβείο για το κουκούλωμα κακουργημάτων.
Δεν ήταν ούτε σαν την απερχόμενη Πρόεδρο. Κάποτε μιλούσαν μόνο όταν είχαν κάτι σημαντικό να πουν. Δεν γίνονταν μαϊντανοί σε φιέστες και πανηγύρια, δεν εκφωνούσαν λόγους-μαθητικές εκθέσεις ιδεών, δεν συμπεριφέρονταν σαν κυβερνητικοί υπάλληλοι, δεν πάθαιναν αφωνία μπροστά στα σημεία και τέρατα.
Τους εγκληματίες πολέμου που δολοφονούν νήπια δεν τους χώριζαν σε καλούς και κακούς. Απευθύνονταν στους ξένους ηγέτες ως ίσοι προς ίσους και διεκδικούσαν. Δεν ήταν δουλοπρεπείς, δεν έλεγαν «ναι» σε όλα.
Στη μνημειώδη ομιλία του ενώπιον τού Κλίντον, ο Κωστής Στεφανόπουλος τόλμησε να πει σκληρές αλήθειες. Τα «έψαλε» στον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος τον άκουγε με σκυμμένο το κεφάλι.
Το λέει η λέξη: Ο ηγέτης προ-ηγείται. Πάει μπροστά και δείχνει τον δρόμο. Δεν πάει όπου φυσάει ο άνεμος, δεν τον σέρνουν από τη μύτη οι εθνικοί νταβατζήδες.
Πήγαιναν μπροστά και έδειχναν τον δρόμο Πρόεδροι της Δημοκρατίας όπως ο Κωστής Στεφανόπουλος, πρωθυπουργοί όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, πολιτικοί αρχηγοί όπως ο Ηλιού, ο Φλωράκης, ο Κύρκος.
Πρωτοπορούσαν και έχτιζαν αυτά που γκρεμίζουν οι σημερινοί: Δωρεάν υγεία, δωρεάν παιδεία, αδιάβλητο σύστημα προσλήψεων, Ανεξάρτητες Αρχές για χτύπημα της διαφθοράς, των καρτέλ, των ληστρικών ανατιμήσεων. Για διαφάνεια, για ίσα δικαιώματα, για κανόνες στη λειτουργία των ΜΜΕ. Για «βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας» όπως έλεγε ο Ανδρέας.
Έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έφευγαν φτωχοί. Αντίθετα με τους σημερινούς. Ο Στεφανόπουλος επέστρεφε τα εκατομμύρια της κρατικής επιχορήγησης που νόμιμα δίνονταν στο κόμμα του. Αρνιόταν να τα δεχτεί! Σήμερα δυο κόμματα μάς έχουν φεσώσει με ένα δισεκατομμύριο δανεικά κι αγύριστα.
Κάποιοι πρωθυπουργοί μας είχαν παγκόσμια αναγνώριση για τις μεγάλες ειρηνευτικές πρωτοβουλίες τους. Δεν γίνονταν όπως τώρα πρωτοσέλιδα στον διεθνή τύπο για Τέμπη, μαφιόζικες υποκλοπές και εκβιασμούς, εξαγορά δικαστών και μιντιαρχών.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στέκονταν σταθερά απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία και βρομιά της εξουσίας. Η ευαισθησία τους δεν ήταν επιλεκτική, δεν γίνονταν πολλά από αυτά συνένοχοι σε κουκουλώματα, δεν έλεγαν με τη στάση τους «μαζί τα φάγαμε!».
Εκεί που κρέμαγαν οι καπεταναίοι τ' άρματα, κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια. Ο θρίαμβος της ασημαντότητας. Ο βασιλιάς είναι γυμνός αλλά κανένας δεν το βλέπει. Έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν και είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Με την ψήφο μου και τη σιωπή μου, εγώ ο πολίτης, σκύβω το κεφάλι στις μαφίες της πολιτικής, της ενέργειας, των καυσίμων, των τροφίμων, των τραπεζών, των δημοσίων έργων, των ΜΜΕ. Σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω!
Σε βουλευτικές, αυτοδιοικητικές και εσωκομματικές εκλογές, επιλέγω κατά κανόνα διεφθαρμένους και ανίκανους. Άδειους τενεκέδες σαματατζήδες και φιγουρατζήδες. Άτομα που στη δουλειά μου δεν θα τα έπαιρνα ούτε για κλητήρες. Βλέπω ως σωτήρες αυτούς που λεηλατούν τη χώρα μου και τη ζωή μου σαν στρατός κατοχής. Η απόλυτη παράνοια, η απόλυτη παρακμή.
Καμαρώνω γιατί στην πατρίδα μου γεννήθηκε η Δημοκρατία, αλλά σφυρίζω αδιάφορα για το κατάντημα της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας. Στις δημοκρατίες η Βουλή, η Δικαιοσύνη και τα ΜΜΕ ελέγχουν την κυβέρνηση. Ερευνούν και αποκαλύπτουν. Μόνο σε τριτοκοσμικές Μπανανίες γίνονται υπηρέτες της κυβέρνησης και συγκαλύπτουν.
Μοιράζουν εκατομμύρια στα Μέσα Ενημέρωσης. Δικά μου λεφτά, του Έλληνα πολίτη. Για να με φλομώνουν στο ψέμα, για να μη τους ξεκολλάει κανένας από την εξουσία και την κουτάλα. Και δεν μου καίγεται καρφί. Πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη, τους κοριούς στο αφτί και «αδιευκρίνιστα» ποσά στους λογαριασμούς τους, οι εισαγγελείς «κλώθουν» και δεν βράζω από οργή.
Κομπάζω για Πλάτωνα και Αριστοτέλη, Όμηρο και Φειδία. Για Χατζιδάκι και Θεοδωράκη, Σεφέρη και Ελύτη. Και επιλέγω σκουπίδια για την ψυχαγωγία μου, βοθρολύματα για την ενημέρωσή μου.
Πάρτι δισεκατομμυρίων σε υπουργεία, περιφέρειες, δήμους. Πλιάτσικο. Αντιπολίτευση που αλληλοσπαράσσεται, εισαγγελείς και δημοσιογράφοι που κάνουν την πάπια, λαός που παρακολουθεί απαθής. Δημοκρατία, ισονομία και κράτος Δικαίου πήγαν περίπατο, η σαπίλα έγινε θανατηφόρα γάγγραινα. Βρομάει πτωμαΐνη.
«Η ανοχή και η απάθεια είναι οι τελευταίες ''αρετές'' μιας κοινωνίας που πεθαίνει», λέει ο Αριστοτέλης. Η δική μας κοινωνία πεθαίνει; Ή έχει πεθάνει και δεν το ξέρει;


*  Επαγγελματίας δημοσιογράφος, μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσων και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.
Γεννημένος στα Γιάννινα το 1953. Απόφοιτος του Λυκείου της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων και της Σχολής Δημοσιογραφίας «Όμηρος» της Αθήνας, της μοναδικής τότε στην Ελλάδα δημοσιογραφικής σχολής. Επιμόρφωση: Δημοσιογραφικά σεμινάρια σε Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο.
Από το 1977, τριάντα πέντε χρόνια εργαζόμενος στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης: Ρεπόρτερ σε όλα σχεδόν τα είδη ρεπορτάζ πλην του αθλητικού, συντάκτης ύλης, αρχισυντάκτης, σχολιογράφος, αρθρογράφος, χρονογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός ενημερωτικών εκπομπών και ανταποκριτής σε ημερήσιες εφημερίδες των Ιωαννίνων (Πρωινά Νέα, Ελευθερία, Πρωινός Λόγος, Ήπειρος) και της Αθήνας (Πρωινή Ελευθεροτυπία, Καθημερινή, Απογευματινή), στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων, στην ελληνική εκπομπή της σουηδικής ραδιοφωνίας και – επί 25 χρόνια – στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ακόμη, εκπαιδευτής των σπουδαστών Δημοσιογραφίας στο Δημόσιο ΙΕΚ Ιωαννίνων.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

ανάρτηση από ΘΩΜΑΣ ΝΟΥΣΙΑΣ


– «Σας χρωστάω πολλά», είπα κάποτε στον Κωστή Στεφανόπουλο, που είχα την τύχη να τον γνωρίζω προσωπικά από νεαρός. «Χάρη σ’ εσάς απέβαλα φανατισμούς και παρωπίδες, είδα τα πράγματα πιο καθαρά, έκανα και… στροφή προς τα αριστερά!».

Η απάντησή του με ξάφνιασε:
– «Μα, το ίδιο συνέβη και σ’ εμένα! Όσο ήμουν στη Νέα Δημοκρατία, τα έβλεπα μονόπλευρα. Όλα τα καλά από ‘δω, όλα τα άσχημα στους απέναντι. Όταν αποχώρησα, κατάλαβα ότι δεν είναι έτσι. Κι εγώ δεν ξαναψήφισα συντηρητική παράταξη μετά το 1985».
Δεν δίσταζε να παραδεχτεί λάθη, να αναθεωρήσει απόψεις, να γίνει «κόκκινο πανί» για πρώην ομοϊδεάτες. Όπως ακριβώς ο μέντορας και συντοπίτης του, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.

Λένε ότι ο Στεφανόπουλος ήταν η επιτομή της εντιμότητας και ο καλύτερος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μήπως τον αδικούν; Μήπως ήταν κάτι πολύ περισσότερο; Τι σημαίνει ηγέτης; Το λέει η λέξη: Αυτός που προ-ηγείται, που ανοίγει δρόμους, που δείχνει τον δρόμο στον λαό. Όχι αυτός που έπεται, που ακολουθεί, που άγεται και φέρεται.

Ο Στεφανόπουλος πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, κόντρα και στο δικό του προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Επέλεγε να είναι χρήσιμος, όχι ευχάριστος. Ανήκε στις σπάνιες εξαιρέσεις του κανόνα, στους πρωτοπόρους και ανιδιοτελείς ευπατρίδες.
Έφτασε στο σημείο να επιστρέψει στο δημόσιο επιχορήγηση που νόμιμα είχε δοθεί στο κόμμα του για τις εκλογές, κάποια εκατομμύρια, την εποχή που για να ανταποκριθεί στις εκλογικές ανάγκες εκποιούσε την προσωπική του περιουσία!

Το 1985 το συμφέρον του ήταν να παραμείνει στη σιγουριά τής Ν.Δ. και να περιμένει τη σειρά του για αρχηγός και πρωθυπουργός, καταπίνοντας πικρίες και προσβολές. Προτίμησε να ιδρύσει τη Δημοκρατική Ανανέωση και να αρθρώσει έναν νηφάλιο πολιτικό λόγο, την εποχή ακριβώς που ο δικομματισμός και ο φανατισμός «χτυπούσαν κόκκινο» και κάθε διαφορετική άποψη ήταν καταδικασμένη.

Το 1989 ήταν ο μόνος πολιτικός αρχηγός που αντιτάχτηκε στην παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου. Επισήμανε ως άριστος ποινικολόγος ότι δεν υπήρχαν ούτε καν ενδείξεις ενοχής. Και δικαιώθηκε.

Μόνον αυτός κατήγγειλε ως σκανδαλώδη, αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική και αποτέλεσμα διαπλοκής την απόφαση οι τηλεοπτικές άδειες να δοθούν στο τραστ των μεγαλοεκδοτών. Εδώ κι αν δικαιώθηκε! Και φυσικά το πλήρωσε ακριβά. Οι εκδότες-καναλάρχες τον «έθαψαν» και δεν ξαναβγήκε ούτε βουλευτής.

Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας αδιαφόρησε για τους τύπους και έδωσε στον θεσμό άλλη υπόσταση. Οι δημόσιες παρεμβάσεις του αφορούσαν καυτά ζητήματα της επικαιρότητας όπως η διαφθορά. Δεν ήταν γενικόλογα και ανούσια ευχολόγια.

Οποιοσδήποτε πολίτης ήθελε να του μιλήσει, έκλεινε ραντεβού και γινόταν δεκτός στο Προεδρικό Μέγαρο. Μεγάλο μέρος του μισθού του, της προεδρικής αποζημίωσης, το διέθετε με απόλυτη μυστικότητα σε άτομα που χρειάζονταν βοήθεια. Τα οποία δεν έμαθαν ποτέ ποιος έστελνε τα χρήματα.

Με τη μνημειώδη ομιλία του ενώπιον τού Κλίντον έκανε περήφανους όλους τους Έλληνες. Είπε όσα δεν είχε τολμήσει ποτέ Έλληνας ηγέτης να πει σε Αμερικανό πρόεδρο.

Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα τον Πρόεδρο Κωστή Στεφανόπουλο στο λιτό γραφείο του, λίγα χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, με εξέπληξε το ενδιαφέρον του για τους φίλους του και τα Γιάννινα. Με ρώτησε αν ζει ο πατέρας του Γιάννη, αν έχουν δουλειά τα παιδιά τού Νίκου και σε ποιο σημείο ήταν το στρατιωτικό νοσοκομείο Ιωαννίνων, όπου είχε νοσηλευθεί το 1950 ως φαντάρος. Με αποχαιρέτησε λέγοντας:
– «Θέλω να ξανάρθω, να σας δω όλους, να ανέβω στην Κόνιτσα και να περπατήσω ως την Αγία Βαρβάρα όπως έκανα νεαρός, αλλά γέρασα και με κουράζουν τα ταξίδια».

Σήμερα, επέτειο του θανάτου του, ήρθε στο νου μου μια απάντηση που έδωσε αποχωρώντας από την Προεδρία. Ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για πόσο καιρό πιστεύει ότι θα τον θυμούνται οι Έλληνες.
– «Για μια μέρα!», είπε αμέσως.
Και δεν έπεσε έξω. Θα παθαίναμε άραγε όσα παθαίνουμε αν δεν είχαμε τόσο κοντή μνήμη;

Οι εξαιρέσεις σαν τον Κωστή Στεφανόπουλο, ωστόσο, γίνεται να μην αφήνουν τίποτα πίσω τους; Είναι δυνατόν να μη προσθέτουν ένα λιθαράκι για να αλλάξει κάποτε κάτι σ’ αυτόν τον τόπο;



*Kείμενό μου γραμμένο πριν πέντε χρόνια σαν σήμερα. Μου το θύμισε το Facebook.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Κωνσταντίνος Τασούλας: Ανεπάγγελτος, κατηγορίες για μίζες και ακροδεξιός λόγος που θα ζήλευαν χρυσαυγίτες – Ιδανικός για Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενός Μητσοτάκη

Βίος και πολιτεία ενός ανεπάγγελτου «Γκρούεζα» που κατέληξε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας


Κωνσταντίνος Τασούλας: Ανεπάγγελτος

Ο Τασούλας από το 1981, μόλις 22 ετών, μέχρι το 1990 ήταν ιδιαίτερος γραμματέας του Αβέρωφ. Από το 1990 ως το 1993 Πρόεδρος οργανισμού, από το 1994 ως το 1998 δήμαρχος Κηφισιάς και από το 2000 ως και σήμερα βουλευτής. Ο άνθρωπος δεν έχει δουλέψει ούτε ώρα στην ζωή του, αλλά στην Ελλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη, ακόμη και οι τεμπέληδες έχουν την ευκαιρία να γίνουν πρώτοι πολίτες της Χώρας, όσοι άλλοι εργάζονται 2 και 3 δουλειές, 7 μέρες την εβδομάδα απλώς για να βγάλουν το νοίκι και ένα πιάτο φαγητό.

Κωνσταντίνος Τασούλας: Οι καταγγελίες για μίζες

Το 1996, ο Βασίλειος Τσαλκιτζής, εργολάβος και ιδιοκτήτης οικοπέδου στην Κηφισιά, ζήτησε από την πολεοδομία να αυξήσει τη δόμηση κατά 300 τ.μ. (από τα 1.200 τ.μ.) στο οικόπεδο που διατηρούσε και για το οποίο είχε εκδοθεί άδεια ανέγερσης εμπορικού κέντρου. Αν και αρχικά έγινε δεκτή η αίτησή του, δύο μήνες μετά, ο νέος διευθυντής της Πολεοδομίας προχώρησε σε ανάκληση αυτής, με αποτέλεσμα ο Τσαλκιτζής να προσφύγει στα δικαστήρια. Τον Νοέμβριο του 2001 ο τελευταίος μήνυσε τον Τασούλα για εκβίαση ισχυριζόμενος ότι σε κατ’ ιδίαν συνάντηση του είχε ζητήσει 70 εκατομμύρια δραχμές προκειμένου, ως δήμαρχος Κηφισιάς, να άρει τον χαρακτηρισμό ως κοινόχρηστου χώρου των 300 τ.μ

Η άρση ασυλίας του κατατέθηκε 2 φορές και απορρίφθηκε κι έτσι οι καταγγελίες για μίζα δεν έφτασαν ποτέ στο Δικαστήριο

Λόγω της βουλευτικής ιδιότητας του Τασούλα η υπόθεση συζητήθηκε στην ολομέλεια της Βουλής προκειμένου να αποφασιστεί η άρση ή μη της βουλευτικής ασυλίας που απαιτείται σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Η Βουλή, με απλή πλειοψηφία, αποφάνθηκε να μην άρει τη βουλευτική ασυλία του Τασούλα καθώς θεωρήθηκε ότι η καθυστέρηση υποβολής της μήνυσης, αλλά και ότι ο Τσαλκιτζής είχε δώσει συνεντεύξεις στα Γιάννενα (εκλογική περιφέρεια του Τασούλα) μαζί με πολιτευτή που δεν είχε καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής, φανέρωναν την πολιτική σκοπιμότητα της κίνησής τους. Σύμφωνα με τον ίδιο τον βουλευτή η καθυστέρηση της υποβολής της μήνυσης αλλά και το περιεχόμενο αυτής αποδεικνύουν ότι αυτή έγινε για λόγους προκλήσεως πολιτικής βλάβης.

Τον Αύγουστο του 2003 ο Τσαλκιτζής υπέβαλε νέα μήνυση, για την οποία ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου γνωμοδότησε ότι αφορούσε την ίδια υπόθεση χωρίς την προσκόμιση νέων στοιχείων. Εν συνεχεία διαβιβάστηκε στη Βουλή, όπου ο Πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, απέρριψε το αίτημα για άρση της ασυλίας χωρίς σύγκληση της Ολομέλειας. Κατά αυτής της απόφασης ο Τσαλκιτζής προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Παράλληλα προσέφυγε με αγωγή αποζημίωσης στα Πολιτικά Δικαστήρια κατά του Τασούλα, τα οποία, όμως, απέρριψαν τις αγωγές του.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του δικαιώματος δίκαιης δίκης (πρόσβαση σε δικαστήριο) θεωρώντας ότι οι καταγγελλόμενες πράξεις του δεν συνδέονταν με την άσκηση του κοινοβουλευτικού του έργου.

Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός Πολιτισμού χειρίστηκε επίσης υποθέσεις που αφορούσαν το Μέγαρο Μουσικής, το ΕΜΣΤ καθώς και το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Λίγο πριν τα εγκαίνια του ΕΜΣΤ, ζήτησε την παραίτηση της από ίδρυσης διευθύντριας του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Άννας Καφέτση, την οποία -μετά την άρνησή της να παραιτηθεί- απομάκρυνε τοποθετώντας στη θέση της την Κατερίνα Κοσκινά, κίνηση, η οποία προκάλεσε αντιδράσεις από μερίδα του καλλιτεχνικού κόσμου. Όσον αφορά το ΕΚΚ, η απόφασή του να διορίσει στην προεδρία του κέντρου τον Χάρη Παπαδόπουλο (ύστερα, όμως, από πρόταση του Δ.Σ. του ΕΚΚ) δημιούργησε αρκετές αντιδράσεις από μερίδα του καλλιτεχνικού κόσμου με αποτέλεσμα να ανακαλέσει την απόφασή του και να παγώσει τη διαδικασία.

Η απόφασή του αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Παπαδόπουλου, ο οποίος κατέθεσε εναντίον του Τασούλα μήνυση για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος.


Κωνσταντίνος Τασούλας: Αντικομμουνισμός α-λα-χρυσαυγίτη

Τον Μάρτιο του 2017 με αφορμή την συμμετοχή του τότε Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στα εγκαίνια της έκθεσης για τον Νίκο Μπελογιάννη, ο Τασούλας από το βήμα της βουλής είπε «…έχει ακουστεί εδώ ότι ο Μπελογιάννης αγωνίστηκε για τη Δημοκρατία. Διαφωνώ. Ο θάνατος του Μπελογιάννη ήταν σκληρότατος. Η θανατική ποινή είναι μια σκληρότατη πράξη. Αλλά δεν μπορεί εν ονόματι μιας σκληρότατης πράξης που μπορεί κανείς να την κρίνει, αν ήταν άδικη ή δίκαιη, να θεωρούμε ότι η επιδίωξη επιβολής κομμουνιστικής δικτατορίας συνιστά πράξη υπέρ της Δημοκρατίας.».

Για αυτή του την δήλωση δέχτηκε έντονη κριτική από το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλα κόμματα της αριστεράς.




Κωνσταντίνος Τασούλας: «Παρέδωσε» χάρτη της Ελλάδας στον Μενέντεζ

Κωνσταντίνος Τασούλας παρέδωσε χάρτη της Ελλάδας (στον διεφθαρμένο σύμφωνα τα Δικαστήρια των ΗΠΑ) Μπομπ Μενέντεζ κάνοντας μια δήλωση, που όχι αδίκως δεν ακούστηκε και πολύ… πατριωτική για Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων:

«Από την Κέρκυρα ως το #Καστελλόριζο κι από την Κρήτη ως τη #Θράκη σας παραδίδουμε την Ελλάδα σήμερα στα χέρια σας και είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε καλά χέρια…»



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

της Maria Karystianou @mkaristianou

Διαβάζω ,όπως κάθε ενεργός πολίτης, τα δημοσιεύματα για τους υποψηφίους για την θέση του ΠτΔ. Το ανώτατο Θεσμικό αξίωμα για έναν άνθρωπο που αποπνέει σεβασμό και κύρος. Για έναν άνθρωπο με υψηλή ηθική και αίσθημα δικαίου που έχει προσφέρει πολλά στην χώρα του. Χωρίς να εντυπωσιαστώ από τα ονόματα που ακούγονται, έμεινα άναυδη, ακούγοντας το όνομα του κ. Τασούλα ως υποψήφιου. 

Και μοιραία σκέφτομαι: Με ποια κριτήρια συζητείται ο κ. Τασούλας ως πιθανή επιλογή; 

Διότι αυτά που εμείς γνωρίζουμε, σε ένα ευνομούμενο Κράτος Δικαίου, συνηγορούν υπέρ του αποκλεισμού του και όχι βέβαια υπέρ της επιλογής του. Γιατί; Διότι ο κ. Τασούλας, ήταν αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατούσε στο γραφείο του την δικογραφία της Ευρωπαίας Εισαγγελέως για τη σύμβαση 717 και τη δικογραφία για τα Τέμπη και δεν την έδωσε άμεσα ως όφειλε, στα μέλη της Εξεταστικής Επιτροπής. 

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής κρατάει στο γραφείο του τις μηνύσεις που αφορούν τις ευθύνες του Υπουργείου Μεταφορών και δυο δικογραφίες κατά μελών της κυβέρνησης και δεν τα προωθεί άμεσα στη Βουλή όπως ορίζει το Σύνταγμα και επιβάλλει η θέση του. 

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που ως Πρόεδρος της Βουλής αγνοεί τα εξώδικα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και συμπράττει στη συγκάλυψη που πανηγυρικά επεδίωξε και πέτυχε η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής. 

Διότι ο κ. Τασούλας, είναι αυτός που υποθάλπει βάζοντας εμπόδια στην αποκάλυψη της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών. 

Και ενώ έχει κάνει όλα αυτά, συζητείται πράγματι η επιλογή του και για το ανώτατο αξίωμα της χώρας; Πως πρέπει να νοιώσουμε οι γονείς και συγγενείς των αδικοχαμένων παιδιών αλλά και όλη η κοινωνία για μία τέτοια επιλογή, αν τελικά αυτή πραγματωθεί; 

Τι άλλο πρέπει να γίνει για να κατανοήσουμε πως όσοι συμβάλλουν στο “μπάζωμα” της υπόθεσης των Τεμπών, λαμβάνουν τα δώρα που τους «αναλογούν»?


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)