Δεν ανήκουν άραγε σ’ αυτό το χοιροστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων;
Εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο λαμπεροί, μετατρέπονται σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλουσίων;
Κι αυτός ο δημοσιογράφος που πουλάει την πένα του σε όποιον πληρώνει καλύτερα, αυτός ο χρονογράφος που γλείφει τις μπότες για να αφηγείται τάχα πώς τις γυαλίζουν, ο νταβατζής, ο ξερόλας γραφιάς, όλοι αυτοί οι τύποι, ξεπουλημένα γουρούνια.
Ξεπουλημένο γουρούνι
εκείνος ο γελωτοποιός που διατηρεί το κύρος του και κερδίζει το ψωμί του κάνοντας τον παλιάτσο μπροστά στο πλήθος,
ξεπουλημένο γουρούνι, εκείνος ο κλαψιάρης ποιητής που ζητιανεύει τι θα φάει - όχι τι θα πιει - στις επιτροπές και τα υπουργεία!
Ξεπουλημένα γουρούνια,
όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε παρίσταναν τους ενθουσιώδεις ή τους σκληρούς και τους άκαμπτους, που επιδείκνυαν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και εκκεντρικότητά τους, ενώ κάποιο ωραίο πρωί, εντελώς κενοί, τελειωμένοι, έδεσαν ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, στόλισαν τη μουσούδα τους με ένα τετράγωνο σκούφο όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών και στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας προχώρησαν αυτόβουλα προς τη σκάφη της μετριότητας.
Ξεπουλημένο γουρούνι
όποιος ζει από τις κολακείες στην εξουσία ή τη συγκατάβαση στην αντιπολίτευση, κάνει τα θελήματα της μιας ή της άλλης και ζητάει σαν αντάλλαγμα για τα θελήματά του μια μικρή υποψηφιότητα σε κάποια κωμόπολη (…).
Θεωρούν τους εαυτούς τους προστατευόμενους κάποιου υπουργού, ή εθελοντές μιας κάποιας πολύ σπουδαίας υπόθεσης! Δεν είναι όμως εθελοντές, αλλά ξεπουλημένα γουρούνια!
Δεν διατρέχουν κανέναν άλλον κίνδυνο πέραν του να σκεπαστούν είτε από μία βροχή φτυσιμάτων, είτε από την ανουσιότητα των λιβανισμάτων!»(http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k54581873/f1.textePage)
***
Το απόσπασμα που προηγήθηκε γράφτηκε στις 30 του Νοέμβρη 1876, από τον κομμουνάρο Ζυλ Βαλές.
Ο Ζυλ Βαλές, ο φλογερός επαναστάτης, συγγραφέας και δημοσιογράφος, που συμμετείχε στην εξέγερση της Κομμούνας ως μέλος της Επιτροπής Παιδείας κι εξέδιδε την εφημερίδα «Ο Δρόμος», πέντε χρόνια μετά την κατάπνιξη τηςΠαρισινής Κομμούνας, αφιέρωσε αυτά τα λόγια στους ξεπουλημένους του καιρού του.
Τα αφιέρωσε σε κείνα τα ανθρωπάκια, που μόλις οι ίδιοι βολεύτηκαν φρόντισαν να προδώσουν το λαό που υποτίθεται ότι θα υπηρετούσαν.
Που με διαβατήριο την οβιδιακή μεταμόρφωσή τους και με σημαία την «πορτοφόλα» τους, περάσανε σαν τα ποντίκια στο απέναντι στρατόπεδο, εξασφαλίζοντας την πάρτη τους.
Οι στίχοι του Βαλές είναι μια ακτινογραφία των ασπαλάκων και των ξεπουλημένων της εποχής του. Και όλων των εποχών.
Πρώτον: Τον Γενάρη του 2013, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με την ηγεσία του ΔΝΤ στις ΗΠΑ και αμέσως μετά δήλωσε:
«(…) το ΔΝΤ κατανοεί το αυτονόητο, δηλαδή ότι το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει δίχως γενναίο «κούρεμα» χρέους (…) Δεν ζητάμε να μας συμπαθήσουν στο Βερολίνο. Αναζητούμε συμμάχους, αλλά η πολιτική της Γερμανίας είναι καταστροφική. Εδώ (στις ΗΠΑ), μπορούμε να βρούμε συμμάχους για να αποτρέψουμε καταστροφικές πολιτικές».
Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ.Τσίπρας «φλέρταραν» με το ΔΝΤ. Ήταν τότε που εμφάνιζαν το ΔΝΤ σαν τον… «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Ήταν τότε που ανάμεσα στη Σκύλλα (ΔΝΤ) και στη Χάρυβδη (ΕΕ) έκαναν επιλογή υπέρ της πρώτης.
Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Δεύτερον: Στις 12 Ιουλίου 2015, στην περίφημη συνεδρίαση των… «17 ωρών», όταν ο κ.Τσίπρας ξεπούλησε τα πάντα, ο πρωθυπουργός θέτοντας τον τόπο σε τροχιά τρίτου Μνημονίου, υπέγραψε τα εξής:
«Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ. Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016».
Τα παραπάνω, η δέσμευση δηλαδή της κυβέρνησης Τσίπρα ότι θα ζητήσει την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα και πέραν του Μαρτίου του 2016 έγιναν νόμος του ελληνικού κράτους.
Ήταν στον νόμο 4334 με τίτλο «Επείγουσες ρυθμίσεις για τη διαπραγμάτευση και σύναψη συμφωνίας με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (Ε.Μ.Σ.)» (ΦΕΚ Α” 80/16-07-2015) που πέρασε από την ελληνική Βουλή – αυτολεξεί – η απόφαση της 12ης Ιουλίου.
Ήταν εκεί που ο κ.Τσίπρας νομοθέτησε την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Αλήθεια, τότε δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Τρίτον: Ο κ.Τσίπρας, παραμονές του δημοψηφίσματος, έστειλε την περίφημη επιστολή προς τον Ντάισελμπλουμ και προς το Διοικητικό Συμβούλιο του ESM με την οποία αιτήθηκε νέο δάνειο – και στην ουσία νέο Μνημόνιο – για την Ελλάδα.
Στην επιστολή του ο κ.Τσίπρας τόνιζε ότι το αίτημά του υποβλήθηκε για να υπάρξει «στήριξη» της ελληνικής οικονομίας βάσει των όρων «της συνθήκης του ESM».
Μόνο που όποιος έχει διαβάσει έστω και… μισή φορά την συνθήκη του ESM γνωρίζει ότι δεν υπάρχει σελίδα της συγκεκριμένης συνθήκης που να μην μνημονεύεται ότι όποιος σπεύδει στην αγκαλιά του ESM καταλήγει, ταυτόχρονα, στα νύχια του ΔΝΤ.
Για παράδειγμα, τόσο στο προοίμιο όσο και στις διατάξεις της συνθήκης σύστασης του ESM αναφέρεται ότι:
«Ο ESM θα συνεργάζεται πολύ στενά με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) για την παροχή οικονομικής βοήθειας. Σε κάθε περίπτωση, η ενεργός συμμετοχή του ΔΝΤ θα επιδιωχθεί, τόσο σε τεχνικό όσο και οικονομικό επίπεδο.Ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης που ζητά οικονομική ενίσχυση από τον ESM αναμένεται να απευθύνει ένα παρόμοιο αίτημα προς το ΔΝΤ»(προοίμιο, παράγραφος 6).
Είναι τέτοια η σχέση του ESM με το ΔΝΤ σε βαθμό που ήδη από το προοίμιο της συνθήκης τα κράτη – μέλη της ΕΕ «αποδέχονται καθεστώς προνομιακού πιστωτή του ΔΝΤ πάνω από τον ESM» (προοίμιο, παράγραφος 10).
Στο άρθρο 13 της συνθήκης αναφέρεται ότι η εκτίμηση επί του αιτήματος μιας χώρας να ενταχθεί στον ESM «διενεργείται από κοινού με το ΔΝΤ» (παράγραφος 1,β).
Στη συνέχεια προστίθεται ότι «εάν εκδοθεί απόφαση, σύμφωνα με την παράγραφο 2, το συμβούλιο διοικητών αναθέτειστην Ευρωπαϊκή Επιτροπή – σε συνεργασία με την ΕΚΤ και εφόσον είναι εφικτό, από κοινού με το ΔΝΤ– να διαπραγματευτεί με το ενδιαφερόμενο μέλος του ΕΜΣΜνημόνιο Κατανόησης (ΜΚ)όπου θα περιγράφονται αναλυτικά οι όροι που θα συνδέονται με τη διευκόλυνση χρηματοπιστωτικής συνδρομής» (παράγραφος 3).
Πάλι στο άρθρο 13 σημειώνεται ότι «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή – όπου αυτό είναι δυνατόν από κοινού με το ΔΝΤ, και σε συνεργασία με την ΕΚΤ – είναι αρμόδια για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης με τους όρους οικονομικής πολιτικής που συνδέονται με την οικονομική βοήθεια…»(παράγραφος 7).
Στο άρθρο 33 τονίζεται με έμφαση: «Ο ESM δικαιούται, για την επέκταση των σκοπών του, να συνεργαστεί, εντός των όρων της παρούσας συνθήκης, με το ΔΝΤ…».
Αυτάζήτησε ο κ.Τσίπρας. Αυτά υπέγραψε ο κ.Τσίπρας. Αυτά ψήφισε ο κ.Τσίπρας.
Κι όλα αυτά σημαίνουν την εσαεί παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Ερώτηση:
Όταν αιτείτο, όταν υπέγραφε κι όταν ψήφιζε, ο κ.Τσίπρας δεν ήξερε ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Όταν κατά την πρώτη 7μηνη διακυβέρνησή του ο κ.Τσίπρας μάζευε με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όλα τα αποθεματικά από τα ταμεία των κρατικών φορέων για να πληρώνει τοκογλυφικά και δόσεις στο ΔΝΤ, δεν το ήξερε ότι το ΔΝΤ ήταν κακό πράγμα;
Όταν ο κ.Τσίπρας, πριν γίνει πρωθυπουργός και αφότου έγινε πρωθυπουργός, εμφάνιζε το ΔΝΤ σαν τον «αρωγό» της Ελλάδας στο θέμα του χρέους, όταν καθημερινά τα βαποράκια της «πρώτη φορά Αριστεράς» πουλούσαν την προπαγάνδα για το «καλό» ΔΝΤ έναντι του κακού Σόιμπλε, τότε που καλούσαν τον λαό ανάμεσα στην Σκύλλα του ΔΝΤ και στην Χάρυβδη της ΕΕ να εναποθέσει τις ελπίδες του στην… «νεράιδα» του ΔΝΤ, δεν το ήξεραν ότι το ΔΝΤ είναι κακό πράγμα;…
Και κάτι επιπλέον: Ακόμα κι αν το ΔΝΤ, για τους δικούς του λόγους και στο πλαίσιο των αντιθέσεων με τον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό, φύγει από την Ελλάδα, η χώρα μας, ο λαός μας, δεμένος στο άρμα των Μνημονίων του Γιούνκερ, της Κομισιόν και της εγχώριας χρηματιστικής ολιγαρχίας, θα περνάει καλά; Αυτό ισχυρίζεται ο «αριστερός» Τσίπρας;
Συμπέρασμα:
Κάθε φορά που νέα, σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα βρίσκονται προ των πυλών, η κυβέρνηση ανασύρει το παραμύθι της… «σκληρής διαπραγμάτευσης».
Κάθε φορά που τα έχει ξεπουλήσει όλα παριστάνει την «αντιστασιακή» στην προσπάθειά να αποκοιμίσει το λαό με αυταπάτες και με ψευδαισθήσεις.
Κάθε φορά που ξεφτιλίζει την έννοια «Αριστερά» μασκαρεύεται και κορδώνεται, υποδύεται την προστάτιδα των συμφερόντων του λαού για να κερδίσει χρόνο ώστε κατόπιν να σερβίρει σαν «τετελεσμένο γεγονός» και σαν προϊόν «σκληρής διαπραγμάτευσης», τι; Την ικανοποίηση των συμφερόντων των δυναστών του λαού!
Τέτοιο παραμύθι είναι και η «αντιΔΝΤ» στάση του κ.Τσίπρα. Ένα ακόμα.
Ό,τι θα ακούσετε παρακάτω, αυτός ο εμετός, είναι από τηλεφωνική συνομιλία του Δεβελέκα, οδηγού/σωματοφύλακα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου, υποψήφιου δημοτικού συμβούλου Πειραιά και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής της Χρυσής Αυγής.
Ο συγκεκριμένος «κύριος» με την Απόφαση 7752/2013 του Α’ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιάέχει ήδη καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης δυο ετών και έξι μηνών για παράνομη οπλοκατοχή που διαπιστώθηκε ανήμερα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.
Σημείωση: Η συνομιλία καταγράφηκε λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα και ενώ προηγουμένως η Χρυσή Αυγή είχε εκδώσει ανακοίνωση (http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/politiko-susthma) όπου υποστήριζε ότι δεν είχε καμία σχέση με τη δολοφονία. Η δολοφονία, έλεγε τότε η Χρυσή Αυγή, οφειλόταν σε «καθαρά οπαδικά και σίγουρα όχι πολιτικά κίνητρα».
Ακούστε, τώρα τα πραγματικά κίνητρα των δολοφόνων, διατυπωμένα με το ύφος και το «ήθος» που αρμόζει στα χιτλεροειδή:
Σήμερα συμπληρώνονται δυο χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. Χτες μόλις, ο επικεφαλής της ναζιστικής συμμορίας, ο Μιχαλολιάκος, παραμονή της «επετείου» της δολοφονίας και τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, το δήλωσε απροκάλυπτα μιλώντας στον Real FM και στον Νίκο Χατζηνικολάου: «Αναλαμβάνουμε την πολιτική ευθύνη για την δολοφονία»!
Αλήθεια τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν;
Αλλά ο Μιχαλολιάκος δεν σταμάτησε εκεί. Σε ένα απόλυτο τσιτσίδωμα των χιτλεροειδών, σε μια εκκωφαντική ομολογία του ψοφοδεούς χαρακτήρα τους συμπλήρωσε ότι ενώ αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, εντούτοις καμία ποινική ευθύνη δεν φέρουν για το έγκλημα!
Αλήθεια τι σημαίνει αυτό; Μα είναι προφανές:
Ναι – λέει ο φυρερίσκος – είμαστε πολιτικά υπεύθυνοι για την δολοφονία, αλλά μη μας φυλακίσετε κιόλας!
Ναι, είμαστε οι φορείς του ναζιστικού μίσους, είμαστε οι κήρυκες του μισανθρωπισμού και του εγκλήματος, αλλά μη μας χώσετε μέσα!
Ναι, αφήστε μας να διευθύνουμε την εγκληματική μας οργάνωση, να οπλίζουμε τα τάγματα εφόδου μας με λοστάρια και μαχαίρια, αφήστε μας να οργανώνουμε πογκρομ όπως κάναμε εναντίον του ΚΚΕ στο Πέραμα, όπως κάναμε εναντίον των Αιγυπτίων ψαράδων, αφήστε μας να κινητοποιούμε τα «Ες –Ες» μας κα να τους δίνουμε εντολές να χτυπήσουν όπως κάναμε το μοιραίο βράδυ στο Κερατσίνι, αλλά όταν κάποιος μαχαιροβγάλτης από εμάς διαπράξει αυτό για το οποίο τον έχουμε «εκπαιδεύσει» και διατάξει, αντιμετωπίστε τον σαν «άτομο», δείτε το σαν «μεμονωμένο» συμβάν, κι αφήστε μας να συνεχίζουμε το «έργο» μας!
Αυτό λέει στην ουσία ο Μιχαλολιάκος. Δείγμα κι αυτό της «λεβεντιάς» των ηγετών της συμμορίας, που «αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη» του εγκλήματος, αλλά όταν έρχεται η ώρα της απόδοσης ποινικής ευθύνης για το έγκλημα, είναι τόσο «λεβέντες» που απαντούν: «Εγώ δεν φταίω, άλλος το έκανε»…
Όμως η χτεσινή συνέντευξη του Μιχαλολιάκου ήταν αποδεικτική και μιας ακόμα βασικής παραμέτρου που δείχνει το «ποιόν» αυτής της σιχαμερής συμμορίας. Διότι οι άνθρωποι δεν είναι μόνο δολοφόνοι. Είναι και δηλωσίες!
Τόσο δηλωσίες που φτάνουν να αρνούνται και να αποκηρύσσουν τον εαυτό τους: «Εγώ ποτέ δεν είπα ότι είμαστε η σπορά των ηττημένων του 1945 κι αν έχετε σχετικό βίντεο να το δείξετε», απάντησε ο Μιχαλολιάκος στον Χατζηνικολάου, για να αποσείσει από πάνω του την κατηγορία του ναζιστή.
Αλλά και βίντεο υπάρχει και πασίγνωστο είναι. Ας τον «θαυμάσουμε» λοιπόν, για μια ακόμα φορά τον Μιχαλολιάκο να δηλώνει ότι και ναζί είναι, και φασιστας είναι, και εθνικοσοσιαλιστής είναι, και η σπορά του Χίτλερ και του Γκαίμπελς είναι:
Σημείωση: Αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν ούτε πριν 10, ούτε πριν 20, ούτε πριν 30 χρόνια. Στις 3/3/2012 έγιναν, μόλις 1 χρόνο πριν από τη δολοφονία του Φύσσα.
Αλλά το ξεγύμνωμα δεν σταματά εδώ.
Στις 6/7/2011, στη Σπάρτη ήταν που ο Μιχαλολιάκος δήλωνε: «Θα κατεβαίναμε στις εκλογές για να μετρηθούμε και για το 0,2%. Για να πούμε ότι υπάρχει 0,2% φασίστες, αμετανόητοι χρυσαυγίτες… Είναι εθνικοσοσιαλισμός ελληνικός στα μέτρα του 2011. Έχω μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό που υπήρξε η Γερμανία του Χίτλερ… Εμείς πιστεύουμε στην πατρίδα και όχι στη δημοκρατία. Αν είναι να σωθεί η πατρίδα, ας πάει στο διάολο η δημοκρατία… Τι καταλάβατε από τους δημοκράτες; Τι χειρότερο θα σας κάνουν οι φασίστες;».
Στις 24/11/2011, σε ομιλία του στα γραφεία της Χρυσής Αυγής ήταν, που ο Μιχαλολιάκος στην επισήμανση ότι μετά τις εκλογές θα προέκυπτε μια «Βουλή της Βαϊμάρης», κραύγαζε: «Ξέρετε τι ακολούθησε μετά. Ε, γι’ αυτό αγωνιζόμαστε, δεν το κρύβουμε. Είμαι υπερήφανος γι’ αυτό».
Τέτοιοι είναι οι φασίστες. Τέτοιοι ήταν πάντα. Έτοιμοι να πουν το μεγαλύτερο ψέμα.
Ένας πατενταρισμένος φασίστας, ο Αμερικανός ποιητής Εζρα Πάουντ, είχε πει κάποτε ότι «αν δεν κάνεις θυσίες για τις Ιδέες σου, τότε ή εσύ δεν αξίζεις ή οι ιδέες σου».Το πόσο άξιζε και ο ίδιος ο Πάουντ και οι ιδέες του φάνηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οταν και επί 25 χρόνια, μετά τα τέλος του Μουσολίνι τον οποίο ακολουθούσε κατά πόδας, ο Πάουντ υποδυόταν (;) τον τρελό για να την βγάλει καθαρή…
Τέτοιοι είναι και οι ημέτεροι «ιδεολόγοι»:
O Αρτέμης Ματθαιόπουλος είναι βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμνευσμένο από το Αουσβιτς:
«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…
Αυτός ο ευγενής νέος δήλωσε στους ανακριτές: «Δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Εθνικιστής»! Καμία αντίρρηση. Εθνικιστής του κερατά είναι. Σαν όλους εκείνους, δηλαδή, που κατατάσσουν τα έθνη, τους λαούς και τους ανθρώπους σε «ανώτερους» και σε «κατώτερους». Και που πάνω στο τσακίρ εθνικιστικό κέφι τους ρίχνουν (κατά το κέφι τους) και καμιά μαχαιριά (στους «κατώτερους»)…
Επιπλέον ο Ματθαιόπουλος έχει ελαφρυντικό: Τους ύμνους στο Αουσβιτς τους έψελνε «παλιά». Μόνο που το συγκρότημά του, το Pogrom, δεν είναι και τόσο παλιό. Μόλις το 2004 ιδρύθηκε…
Οι Μιχαλολιάκος – Παπάς σε «αρχαιοελληνικό» και «πατριωτικό» χαιρετισμό…
Ο Μιχαλολιάκος είναι ο φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής. Στον ύμνο του για τον Χίτλερ (περιοδικό Χρυσή Αυγή, τεύχος 26, Μάιος 1987) έγραφε:
«Τι εμπόδιο μπορεί να σταθεί στο δρόμο μας αφού ακόμη και σήμερα νιώθουμε ΕΚΕΙΝΟΝ να μας οδηγεί […] με τη σκέψη και την ψυχή μας δοσμένη στη Μνήμη του Μεγάλου μας Αρχηγού,υψώνουμε το δεξί χέρι ψηλά, χαιρετούμε τον Ήλιο και με το θάρρος που μας επιβάλλει η Στρατιωτική μας Τιμή και το Εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον κραυγάζουμε γεμάτοι πάθος, πίστη στο μέλλον και τα οράματά μας:HEIL HITLER!»…
Αυτός ο τύπος, ο Μιχαλολιάκος, ορκίστηκε ενώπιον Θεών και ανακριτών και δήλωσε: «Δεν είμαι ναζιστής, δεν είμαι εθνικοσοσιαλιστής». Τέτοια γενναιότητα έχει να επιδειχτεί από τότε που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έγραφε τους στίχους του «Μαύρου Γάτου» και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδούσε:
«Αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος»…
«Ο Κασιδιάρης δεν ξέρει τίποτα για τον… Κασιδιάρη. Όπως είπε στους ανακριτές, δεν γνωρίζει τίποτα για τον τύπο που επιδεικνύει το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό στο χεράκι που με τόση «ανδρεία» χτυπάει γυναίκες»…
Ο Κασιδιάρης είναι ο γνωστός άντρακλας που χτυπάει γυναίκες. Στον ύμνο του για το ναζισμό έγραφε:
«Ποιο θα ήταν το μέλλον της Ευρώπης και ολόκληρου του σύγχρονου κόσμου, αν ο Β” Παγκόσμιος Πόλεμος (που οι Δημοκρατίες, ή μάλλον οι εβραίοι –σύμφωνα με τον Στρατηγό Μεταξά– κήρυξαν στη Γερμανία) δεν σταματούσε τηνανανεωτική πορεία του Εθνικοσοσιαλισμού; Είναι βέβαιο ότι θεμελιώδεις αξίες που πηγάζουν ως επί το πλείστον από την ελληνική αρχαιότητα, θα κυρίευαν πνευματικά όλα τα κράτη και θα όριζαν τις τύχες των λαών.Ορομαντισμόςως πνευματικό κίνημα και ο κλασικισμός θα υπερίσχυαν της παρακμιακής υποκουλτούρας που διέβρωσε τον λευκό άνθρωπο»…
Αλλά, όπως ορκίστηκε ο κύριος Κασιδιάρης ενώπιον Θεών και ανακριτών, «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Όσο για τον «ρομαντικό» χαρακτήρα του ναζισμού, αυτά ο κύριος Κασιδιάρης τα έγραφε «παλιά». Όχι όμως και τόσο «παλιά». Στις 20/4/2011, στο περιοδικό «Χρυσή Αυγή» τα έγραφε. Πότε πρόλαβε να τα αποκηρύξει, τέτοιος «ιδεολόγος» άνθρωπος, που κυκλοφοράει και με μια σβάστικα «να!», ζωγραφισμένη πάνω στο χεράκι – με το οποίο γρονθοκοπεί γυναίκες…
Αυτοί είναι που αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αλλά «δεν έχουν καμία ποινική ευθύνη» για τη δολοφονία του Παύλου και για εκέινους που «σκοτώσανε το γιό του μαστρο-Τάκη, που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη», όπως έλεγε ένας από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, του παλικαριού που δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.
***
Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε χτες τη μάσκα με την κυνική ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για τη δολοφονία του Παύλου. Δεν είχε ποτέ μάσκα.
Ποτέ!
Το ξέρουν εκείνοι οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούσαν.
Το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συνέλλεγαν «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που είχαν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.
Το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που λάνσαραν και προωθούν ακόμα την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».
Το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους ψήφιζαν σε ψηφοφορίες στη Βουλή υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων ή οι άλλοι που τους χάιδευαν στο όνομα της καλής λειτουργίας των «θεσμών»…
Το ήξεραν εκεί στη ΝΔ που αρνούνταν να βγάλουν μια κανονική ανακοίνωση για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
Το ήξεραν οι Μπαλτάκοι, αυτά τα υψηλόβαθμα στελέχη του κράτους που απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο».
Το ξέρουν τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που ξεκίνησαν με άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.
Το ξέρουν αυτοί που πουλάνε το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λένε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνοδεύει γριούλες στα ΑΤΜ.
Το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.
Το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν μετανάστες στη Ραφήνα, να ακούνε ότι ταγματαλήτες μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, ότι ταγματαλήτες στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, ότι ταγματαλήτες στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο.
Γιατί αυτός είναι ο στόχος των ταγματαλητών:
Να τρομοκρατήσουν τον εργατόκοσμο. Οι λεχρίτες τού «αίμα μόνο για Έλληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη. Είναι αυτοί που χτύπησαν με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα. Είναι αυτοί που πήγαν με τον βιομήχανο ενάντια στους απεργούς της «Χαλυβουργίας».
Γι” αυτό οι ναζί πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.
Ο φασισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:
«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».
Πρέπει να αντιμετωπιστεί γνωρίζοντας ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εργολάβων, που εμφανίζεται ενώπιον των ανθρώπων του μόχθου με το φαιό σουλούπι άλλοτε του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη, άλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού, άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού»…
Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.
Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.
Με ζωντανή την μνήμη από τα Καλάβρυτα, την Κάνδανο, την Βιάννο, τον Χορτιάτη, τον τοίχο της Καισαριανής, το μπλόκο της Κοκκινιάς και της Καλογρέζας, επαναλαμβάνουμε:
Πρώτον: Η Χρυσή Αυγή, που ομολόγησε την ευθύνη για τη δολοφονία του Φύσσα και ζητά την Κυριακή ψήφο από τους Έλληνες, είναι εγκληματική συμμορία. Η απόδειξη, η βασική, η κύρια, η αδιαμφισβήτητη απόδειξη της εγκληματικής φύσης αυτής της συμμορίας, δεν είναι «απλά» ποινικού, είναι πολιτικού χαρακτήρα. Και είναι τούτη: Ότι πρόκειται για μια ναζιστική συμμορία. Επαναλαμβάνουμε: Ο λόγος που καθιστά εγκληματική τη δράση της Χρυσής Αυγής είναι αυτός: Ότι είναι ο φορέας του ναζισμού. Είναι εγκληματική επειδή, ακριβώς, είναι ο φορέας του ναζιστικού εγκλήματος. Αυτή είναι η ουσία του εγκλήματος που εκπροσωπεί το φίδι του χρυσαυγιτισμού: Ο ναζισμός.
Δεύτερον: Η δικαστική εξέλιξη, η εκ των ων ουκ άνευ παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών για τις πράξεις τους, η αμείλικτη τιμωρία για τη συγκρότηση και δράση τους ως εγκληματική συμμορία όπως προκύπτει μέσα από τις πράξεις τους, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφυδατώσει το μέγιστο πολιτικό τεκμήριο: Ότι είναι ο ναζισμός που ισοδυναμεί με το έγκλημα. Και ότι αυτή είναι η μέγιστη απόδειξη πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική συμμορία: Ότι είναι μια ναζιστική συμμορία. Η νομική παρέμβαση με στόχο την (επιβεβλημένη) ποινική απαξία του εγκληματία είναι το ένα πράγμα. Το άλλο είναι η κοινωνική απαξία του ναζιστή εγκληματία. Η απαξία και η αποβολή του ναζιστή εγκληματία από την κοινωνία των ανθρώπων μπορεί και πρέπει να είναι κατ’ εξοχήν πολιτική. Που σημαίνει: Η καταδίκη του ναζιστικού κτήνους απαιτείται να έχει απόλυτο κοινωνικό, ιδεολογικό, ιστορικό πρόσημο. Οι ναζί θα τσακιστούν έτσι: Πολιτικά!
Ο φασισμός θα τσακιστεί από το ρωμαλέο, το ταξικό, το εργατικό, το λαϊκό κίνημα. Είναι το αντιφασιστικό κίνημα του λαού που πρέπει να νιώθουν την «ανάσα του στην πλάτη τους» όσοι και αν επιχειρήσουν να βγάλουν «λάδι» τους ναζί και το ναζισμό.
Αυτό είναι που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν πουθενά αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να ξεριζώσει, να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι από τη συνεδρίαση της Βουλής στις 5 Ιούνη. Φέτος.
Αυτά ο κύριος πρωθυπουργός τα έλεγε λίγες μόλις μέρες πριν γυρίσει από τις Βρυξέλλες με το δικό του, με το «αριστερό» Μνημόνιο.
Αυτά ο κύριος Τσίπρας τα έλεγε μόλις λίγες βδομάδες πριν επιβάλει με τις δικές του συνοπτικές, με τις δικές του αυταρχικές, με τις δικές του μαύρες μεθόδους το δικό του αποικιοκρατικό, λαοκτόνο, γερμανοϋπαγορευμένο και τραπεζοεγκεκριμένο Μνημόνιο. Το «αριστερό» Μνημόνιο…
Έκτοτε μια στρατιά παπαγάλων - ανάμεσά τους κι αρκετοί από αυτούς που τόσα χρόνια έβγαζαν το παντεσπάνι τους γλείφοντας το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ - γλείφουν τον μνημονιακό Τσίπρα. Και τον γλείφουν με την ίδια θέρμη που λίγες βδομάδες πριν έγλειφαν τον αντιμνημονιακό Τσίπρα.
Όλα αυτά τα αθύρματα, δε, αφού κατά καιρούς παράστησαν τους «πατριώτες», τους «ρεαλιστές», τους «πραγματιστές», τώρα έφτασαν να «παριστάνουν και τους «αριστερούς»...
Ο κύριος Τσίπρας, αυτός που δεν θα έκανε τη χάρη στον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη να ψηφίσει 3ο Μνημόνιο, τώρα σε μια επίδειξη απίστευτου πολιτικού αμοραλισμού, με τις ευλογίες, τις ψήφους και την ολόθερμη υποστήριξη του Σαμαρά, του Βενιζέλου και του Θεοδωράκη ψηφίζει το 3ο και τρισχειρότερο Μνημόνιο. Το δικό του Μνημόνιο. Το «αριστερό» Μνημόνιο. Το «Μνημόνιο Τσίπρα».
Ο κύριος Τσίπρας διέβη – και επισήμως - το Ρουβίκωνα. Δίκαια, επομένως, τον ανακηρύσσουν σε «νέο ήρωα» της άρχουσας τάξης της χώρας.
Η ελληνική ολιγαρχία δεν έχει άδικο όταν δηλώνει και γράφει για τον «αριστερό» πρωθυπουργό της με πόσο θαυμασμό τον παρακολουθεί καθώς «το άστρο του ανατέλλει».
Μια υπενθύμιση μόνο: Όσο ιταμό κι αν είναι αυτό που διαπράττει ο κύριος Τσίπρας, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου πρωτότυπο.
Πριν από περίπου δυο δεκαετίες ο μεγαλομεγιστάνας Ανιέλι, σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της χώρας του, της Ιταλίας, είχε πει:
«Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».
Αυτά που έλεγε ο Ανιέλι για τη δήθεν «Αριστερά», προφανώς δεν ισχύουν μόνο στην Ιταλία. Είναι κάτι που στην Ελλάδα το γνωρίζουμε καλά.
Πρώτο: Ενώ η κυβέρνηση διαπραγματεύεται στις Βρυξέλλες έναν «έντιμο συμβιβασμό» που για τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα προεξοφλείται ήδη – από τους ίδιους τους υπουργούς της - ως «επώδυνη συμφωνία», ενώ οι πληροφορίες μιλούν για νέα φορολογικά βάρη στα λαϊκά στρώματα και για επιβολή ακόμα δυσμενέστερων ρυθμίσεων σε ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, στην Αθήνα υπογράφονται τέτοιες αποφάσεις:
Όπως εντόπισε ο κ.Σωτήρης Κούκιος, στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β 977) της 28/5/2015 έχουμε ένα τυπικό δείγμα «συνέχειας του κράτους» όσον αφορά την φορολόγηση των πλοιοκτητριών εταιρειών.
Με αφορμή την νηολόγηση δυο νέων πλοίων (σημασία δεν έχει το όνομα των εταιρειών ή των πλοίων αλλά η πρακτική που ακολουθείται) βλέπουμε την«πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση να εκδίδει αποφάσεις, όπου μεταξύ άλλων :
α) Οι πλοιοκτήτριες εταιρείες, οι μέτοχοι και εταίροι αυτών«απαλλάσσονται από κάθε είδους φόρο για το εισόδημα που προέρχεται από τα κέρδη της εκμετάλλευσης του πλοίου»
β) Πλοιοκτήτες και εταιρείες «απαλλάσσονται ακόμη από κάθε είδους φόρο για το εισόδημα από μερίσματα που προέρχονται από τους ιδρυτικούς τίτλους ή από μετοχές της πλοιοκτήτριας εταιρείας»
γ) Απαλλάσσονται «από οποιοδήποτε αντίστοιχο φόρο ο οποίος θα μπορούσε στο μέλλον να επιβληθεί».
δ) Απαλλάσσονται από φόρο «που είναι δυνατόν να προκύψει από την πώληση του πλοίου ή την ασφαλιστική αποζημίωση».
ε)«Ο διανομές κερδών σε χρήμα ή σε είδος των συνιδιοκτητών του πλοίου (…) δεν υπόκεινται σε τέλος χαρτοσήμου».
στ) «Σε περίπτωση εκποιήσεως» του πλοίου «δεν επιβάλλονται οι σύμφωνα με τον νόμο φόροι μεταβιβάσεως».
Τίποτα από τα προηγούμενα δεν είναι καινούργιο, αφού όλα τα παραπάνω έλκουν την καταγωγή τους από ρυθμίσεις και αποφάσεις που τελούν εν ισχύ εδώ και 60 χρόνια! Το νέο, το καινούργιο είναι ότι πλέον όλα αυτά γίνονται και με«πρώτη φορά Αριστερή» κυβέρνηση…
Όπως κι αυτά:
«Οι αλλοδαποί ναυτικοί δεν βαρύνονται με εισφορές για το ΝΑΤ ή για οποιοδήποτε άλλο Ελληνικό Ασφαλιστικό ταμείο και δεν αποκτούν δικαίωμα ασφαλιστικής καλύψεως ή άλλης παροχής από τα Ταμεία αυτά. Οι πλοιοκτήτες δεν βαρύνονται με εισφορές (…) ούτε με άλλης μορφής ασφαλιστική ή κοινωνική επιβάρυνση για τη χρησιμοποίηση των αλλοδαπών ναυτικών».
Απορία: Ό,τι προηγούμενα είδαμε, η απαλλαγή των πλοιοκτητών από κάθε φόρο τώρα και στο μέλλον (!), η συγκεκριμένη φορολογική μεταχείριση των πλοιοκτητριών εταιρειών σε συνθήκες φοροληστείας του ελληνικού λαού, πώς ακριβώς περιγράφεται; Είναι κι αυτό κάτι το «πρώτη φορά αριστερό»;…
***
Δεύτερο: Πριν ακόμα δούμε και ακούσουμε τον κ.Φίλη, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, να δηλώνει ότι ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ στα νησιά κλπ… «δεν ήταν στις κόκκινες γραμμές» της διαπραγμάτευσης, πριν ακόμα ξεκινήσει η διοχέτευση πληροφοριών που προϊδεάζουν για την αθέτηση των δεσμεύσεων της κυβέρνησης, είδαμε και ακούσαμε τον κ.Βαρουφάκη να δηλώνει ότι όσοι έχουν φυγαδεύσει αδήλωτο χρήμα στο εξωτερικό, μπορούν με ένα φόρο 15% να το νομιμοποιήσουν. Kι ούτε γάτα ούτε ζημιά!
Παρατήρηση πρώτη: Όταν ένας μισθωτός για το γλίσχρο εισόδημά τουφορολογείται από το πρώτο ευρώ με 26% αλλά την ίδια ώρα κάποιος δισεκατομμυριούχος φοροφυγάς μπορεί με μόλις 15% να νομιμοποιήσει τον πακτωλό του, αυτό – μάλλον – δεν λέγεται «φορολογική δικαιοσύνη»…
Παρατήρηση δεύτερη: Ανάλογες ρυθμίσεις με αυτή του κ.Βαρουφάκη είχαν γίνει τόσο από τον κ.Αλογοσκούφη το 2005, όσο και από τον κ.Παπακωνσταντίνου το 2010. Θυμίζουμε ότι αφενός εκείνες οι
ρυθμίσεις δεν απέδωσαν τίποτα όσον αφορά στην ενίσχυση του δημόσιου
ταμείου. Αφετέρου, ο ΣΥΡΙΖΑ (και ως Συνασπισμός) είχε καταγγείλει εκείνες
τις ρυθμίσεις – και σωστά – ως «ξέπλυμα μαύρου χρήματος»…
Παρατήρηση τρίτη: Μόλις πριν από 2 χρόνια, στις 4 Ιουνίου 2013, βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ανάμεσά τους οι κ.Παπαδημούλης (σήμερα αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου) και κ.Τσακαλώτος (σήμερα συντονιστής της ομάδας διαπραγμάτευσης με τους «εταίρους») κατέθεσαν
ερώτηση στη Βουλή προς τον τότε υπουργό Οικονομικών κ.Στουρνάρα με
την οποία τον εγκαλούσαν για την εγκύκλιο που είχε εκδώσει τον Φεβρουάριο του 2013 ότι «έδωσε τη δυνατότητα σε όσους έβγαλαν σημαντικά ποσά στο εξωτερικό την τριετία 2009 – 2011 και τα οποία δεν δικαιολογούνται από τις φορολογικές τους δηλώσεις να τα δικαιολογήσουν εκπρόθεσμα…». Αυτό,
κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, συνιστούσε «σκανδαλωδώς ευνοϊκή μεταχείριση προς
οικονομικά ισχυρούς την ίδια στιγμή που οι απλοί πολίτες βιώνουν καθημερινά τα φάσμα της εξοντωτικής φορολόγηση…».
Απορία: Όταν αυτό που πριν από δυο χρόνια ήταν «σκανδαλώδες» αλλά σήμερα μεταβαπτίζεται σε «αριστερή πολιτική», όταν αυτό που πριν από δυο χρόνια λεγόταν ξέπλυμα μαύρου χρήματος τώρα βαφτίζεται «φορολογική δικαιοσύνη», όταν αυτό που πριν από δυο χρόνια λεγόταν «κρέας» αλλά τώρα κάποιοι το βαφτίζουν «ψάρι», είναι κι αυτό κάτι το «πρώτη φορά αριστερό»;…
Οι μεν, οι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τον ελληνικό λαό στα Τάρταρα της χρεοκοπίας, διατείνονται ότι αν δεν συνεχίσουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα κάθε λογής αρπακτικά των «αγορών», τότε – όπως είπε η κυρία Μιράντα Ξαφά – θα γίνουμε «Ζιμπάμπουε»…
Οι δε, της κυβέρνησης, διατείνονται ότι συνεχίζουν τις διαπραγματεύσεις με τους «θεσμούς» αναζητώντας έναν «έντιμο συμβιβασμό», όπου σαν «έντιμη» ορίζεται μια συμφωνία βάσει της οποίας θα συνεχίζουμε να πληρώνουμε το ΔΝΤ και τα ίδια αρπακτικά…
Γιατί, όμως, «πρέπει» να πληρώνουμε; Ποιους «πρέπει» να πληρώνουμε; Μέχρι πότε και πόσα «πρέπει» να πληρώσουμε;
Ως προς το τελευταίο, το μέχρι πότε και πόσα πρέπει να τους πληρώνουμε, τα τελευταία στοιχεία του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους είναι αποκαλυπτικά: Η αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους που ξεπερνά τα 312,5 δισ. ευρώ, με τα έως σήμερα δεδομένα, χωρίς δηλαδή να υπολογίζεται ένας νέος δανεισμός ή κάποια νέου τύπου «αναδιάρθρωση», εκτείνεται μέχρι το 2057!
Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η Ελλάδα έχει υποθηκευτεί για τα επόμενα 40 και πλέον χρόνια.
Σύμφωνα με τα στοιχεία:
Από τώρα και μέχρι το τέλος του 2015 η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε τόκους και χρεολύσια το τρομακτικό ποσό των 16,2 δισ. ευρώ.
Μέχρι το 2020 το ποσό φτάνει τα 56,383 δισ. ευρώ.
Και το διάστημα από το 2021 μέχρι το 2030 τα ποσό εκτινάσσεται στα 75 δισ. ευρώ!
Συμπέρασμα πρώτο, λοιπόν: Μόνο όποιος αντιμετωπίζει τους Έλληνες σαν «ιθαγενείς» μπορεί να τους απειλεί κάνοντας αναγωγές στη Ζιμπάμπουε. Και μάλιστα τη στιγμή που ο δρόμος που τους προτείνει ένα πράγμα εγγυάται: Ότι το μαύρο παρόν οδηγεί κατευθείαν στο πιο μαύρο, στο κατάμαυρο μέλλον, ένα μέλλον που η μαυρίλα του εκτείνεται πέραν ακόμα και του δεύτερου μισού του 21ου αιώνα!
***
Ας δούμε τώρα ποιοι είναι αυτοί που «πρέπει» να πληρώνουμε. Θα μας τους συστήσει ο κύριος Σόρος.
Ο κ. Σόρος είναι ο επιφανής «επενδυτής» που το Σεπτέμβρη του 1992 επιτέθηκε ως γνήσιο αρπακτικό στη στερλίνα της Αγγλίας, εξοικονομώντας» για τον εαυτό του και τους κεφαλαιούχους πελάτες του μερικά δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία βεβαίως φορτώθηκαν – με τη μορφή του χρέους – πάνω στις πλάτες των Βρετανών εργαζομένων.
Στη δουλειά του κ. Σόρος βασικό προτέρημα είναι ο κυνισμός. Όταν οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου δήλωναν ότι η πρωταγωνιστική εμπλοκή του ΔΝΤ στην «αντιμετώπιση της κρίσης» στοχεύει στην οικοδόμηση ενός «καλού», «δημοκρατικού», «δικαιότερου» καπιταλισμού, ο κυνισμός του Σόρος έβαζε τα πράγματα στη θέση τους:
«Στην περίπτωση κρίσης – έγραφε ο Σόρος στο βιβλίο του με τίτλο «Για την Παγκοσμιοποίηση» – οι δανειστές μπορούν να ευελπιστούν ότι το ΔΝΤ θα τους διασώσει».
Όπως βλέπουμε, τύποι σαν τον Σόρος δεν μασάνε τις κουβέντες τους. Δεν χαραμίζουν τον χρόνο τους για να λένε κουραφέξαλα περί «σωτηρίας» των λαών. Το όλο θέμα, μας διαβεβαιώνει, έχει να κάνει με τη διάσωση των δανειστών και όχι των δανειζομένων.
Η απόδειξη της αλήθειας αυτής ήρθε στο φως το 2013. Ήταν τότε που η εφημερίδα«Wall Street Journal» αποκάλυψε τις συζητήσεις στο εσωτερικό του ΔΝΤ, όπου ήδη από το 2010 ήταν δεδομένο ότι η εμπλοκή του στην υπόθεση της Ελλάδας και τα δάνεια προς τη χώρα μας θα έπρεπε να εκληφθούν «όχι ως διάσωση της Ελλάδας (…) αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».
Πέντε χρόνια αργότερα τα πράματα είναι ξεκάθαρα: Στην έκθεση που συνέταξε προς μηνός η βρετανική οργάνωση «Jubilee Debt Campaign» (Λεωνίδας Βατικιώτης, «Επίκαιρα») τονίζεται ότι:
Από τα 252 δισ. ευρώ των μνημονιακών δανείων, τα 231,9 δισ. ευρώ (δηλαδή το 92% των δανείων)επέστρεψαν στους δανειστές είτε για την αποπληρωμή παλιότερων δανείων (149,2 δισ. ευρώ), είτε για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (48,2 δισ. ευρώ), είτε για την αποζημίωση των ιδιωτών κατόχων ομολόγων (34,5 δισ. ευρώ).
Συμπέρασμα δεύτερο: Μας λένε ότι πληρώνουμε τους «σωτήρες» και τους «διασώστες» μας. Η αλήθεια, όμως, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία, είναι αυτή που τονίζεται στην έκθεση: «Η διάσωση και τα προγράμματα λιτότητας δεν πραγματοποιήθηκαν επειδή πίστευαν ότι θα βοηθούσαν τον ελληνικό λαό ή θα μείωναν το βάρος του χρέους. Έγιναν για να σωθούν οι ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες και για να προστατευτούν τα κέρδη των κερδοσκόπων»… Αυτούς πληρώνουμε.
***
Κατόπιν αυτών το ερώτημα «γιατί πρέπει» να τους πληρώνουμε επιβάλλεται να αντικατασταθεί με το πραγματικό ερώτημα. Και το πραγματικό ερώτημα είναι το«γιατί ΔΕΝ πρέπει» να τους πληρώνουμε. Έναν από τους απολύτως προφανείς λόγος τον περιγράψαμε στη «RealNews» της Κυριακής και είναι ο εξής:
Σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Βαρουφάκη, η Ελλάδα το τελευταίο τετράμηνο έχει καταβάλει στο ΔΝΤ πάνω από 6,5 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το ποσό -για το ίδιο διάστημα- ανέρχεται στα 8 δισ. ευρώ. Όσο για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Φίλη, τα χρήματα που έχει πληρώσει η χώρα σε δανειστές και τοκογλύφους από πέρυσι ανέρχονται στα 17 δισ. ευρώ.
Τον περασμένο Οκτώβρη το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου στη Βουλή για τηνεπαναφορά της 13ης και της 14ης σύνταξης. Όπως απάντησε το Γενικό Λογιστήριο, η ετήσια οικονομική δαπάνη για την επιστροφή της 13ης και της 14ης σύνταξης, όπως πρότεινε το ΚΚΕ, ανέρχεται στα 3 δισ. ευρώ.
Με άλλα λόγια: Αν η Ελλάδα δεν πλήρωνε το ΔΝΤ, θα είχε εξασφαλίσει την επιστροφή στους γέροντες της 13ης και της 14ης σύνταξης για 2 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Βαρουφάκη), για σχεδόν 3 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Τσίπρα), για σχεδόν 6 χρόνια (σύμφωνα με τα λεγόμενα Φίλη).
Συμπέρασμα τρίτο: Κυκλοφορούν ανάμεσά μας εκείνοι που ισχυρίζονται ότι αν οι κυβερνήσεις επέλεγαν να επιστρέφουν τα κλεμμένα στους γέροντες και όχι να πληρώνουν το ΔΝΤ, τότε η Ελλάδα θα είχε υποστεί πιστωτικό γεγονός και θα γινόταν… Ζιμπάμπουε. Οι συγκεκριμένοι, βουτηγμένοι καθώς είναι μέσα στον ευρωλιγουρισμό τους και χορτασμένοι καθώς είναι από το παντεσπάνι τους, προφανώς δεν έχουν ακούσει τίποτα για το πιστωτικό γεγονός που βιώνουν τα 6,5 εκατομμύρια του λαού της Ελλάδας (και όχι της Ζιμπάμπουε) που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και ανέχειας.
