Γιατί είναι σωστή η απόφαση για την συντήρηση και αναβάθμιση των αεροσκαφών P-3B

1.Οι διαδικασίες για την έγκριση ενός εξοπλιστικού προγράμματος είναι συγκεκριμένες και προβλέπονται από τη νομοθεσία. Οι συζητήσεις για την αναβάθμιση των αεροσκαφών P-3B ξεκίνησαν από την προηγούμενη κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τον Δεκέμβριο του 2013. Τον Οκτώβριο 2014, το τότε Υπουργείο Άμυνας, συμφώνησε σε προσχέδιο διακρατικής συμφωνίας (LOA) και ενημέρωσε επίσημα την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Υπάρχει, μάλιστα, και απόφαση του ΚΥΣΕΑ (13.10.2014) που υπογράφουν οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος, Χαρδούβελης, Αβραμόπουλος, Ντινόπουλος, Δένδιας και Μητσοτάκης για την «αναβάθμιση/ολοκλήρωση νέων επιχειρησιακών συστημάτων για την επιχειρησιακή εκμετάλλευση  έως πέντε (5) αεροσκαφών ΑΦΝΣ Π-3Β του Πολεμικού Ναυτικού». Η κυβέρνηση Σαμαρά, μάλιστα, ξεκίνησε τις διαδικασίες για την τελική έγκριση, χωρίς όμως να προλάβει λόγω των εκλογών.  

2.Η σημερινή κυβέρνηση απλά ολοκλήρωσε τις διαδικασίες με απόλυτα θεσμικό τρόπο, τηρώντας τις δεσμεύσεις που η χώρα είχε αναλάβει, ικανοποιώντας παράλληλα επείγουσες επιχειρησιακές απαιτήσεις του Πολεμικού Ναυτικού και των Ενόπλων Δυνάμεων. Η συμφωνία, λοιπόν, έγινε από την κυβέρνηση Σαμαρά με τις υπογραφές όλων των εμπλεκόμενων υπουργών και με τις ίδιες τιμές! Σήμερα, αυτοί οι υπουργοί την καταγγέλουν. Γιατί; Τι άλλαξε σήμερα;…

3.Τα οφέλη είναι πολλά. Η εγχώρια αμυντική βιομηχανία θα απορροφήσει σημαντικά κονδύλια από το πρόγραμμα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία. Έτσι, εξασφαλίζονται εκατοντάδες θέσεις εργασίας και τεχνογνωσία, ενώ δίνεται η ευκαιρία στην ΕΑΒ να εμπλακεί ανταγωνιστικά σε παρόμοιες αναβαθμίσεις αεροσκαφών σε διεθνές επίπεδο, καθώς μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού οι αντίστοιχες ξένες εταιρείες. Από όλα τα εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν υπογραφεί μέχρι σήμερα από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ούτε ένα δεν είχε αυτή την ανταπόδοση στην βιομηχανία μας.

4.Η υλοποίηση του προγράμματος από την αμυντική μας βιομηχανία εξασφαλίζει:

• Την τεχνογνωσία του USN [United States Navy] και της Lockheed Martin Aeronautics. 
• Το δίκαιο και λογικό των τιμών.
• Την εν συνέχεια υποστήριξη των αεροσκαφών σε βάθος δεκαετιών, δίνοντας εργασία σε εκατοντάδες εργαζόμενους 
• Τη χρησιμοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων υφιστάμενων μέσων, υποδομών και ανταλλακτικών, κάτι που το διασφαλίζει η συγκεκριμένη επιλογή.
• Ανταλλακτικά αρχικής υποστήριξης (20% του κόστους του προγράμματος), καθώς υπάρχει σημαντικό στοκ.
• Καμία ιδιαίτερη εκπαίδευση των πιλότων, καθώς γνωρίζουν τα αεροσκάφη.

5.Τον Οκτώβριο του 2008 απορρίφθηκε πρόταση συντήρησης για δύο αεροσκάφη Ρ-3 με ελάχιστο κόστος, που θα έδινε παράταση 3.000 ωρών και την δυνατότητα κάλυψης του τότε επιχειρησιακού κενού για τουλάχιστον τρία με τέσσερα χρόνια, δηλαδή μέχρι και το 2013. Με αυτόν τον τρόπο το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε να προχωρήσει στην αγορά νέων αεροσκαφών με μεγαλύτερη άνεση χρόνου και χωρίς πίεση. Κάποιοι τότε επέμεναν σε διαγωνισμό για δικινητήρια αεροσκάφη με τεράστιο κόστος και μάλιστα με «σουίτες» ηλεκτρονικών υπό ανάπτυξη! Ο διαγωνισμός κηρύχθηκε άγονος, καθώς οι δύο μόνον εταιρείες που κατέθεσαν προσφορές δεν είχαν ολοκληρωμένο τεχνικό φάκελο.

6. Από το 2009 μέχρι σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό έμεινε χωρίς αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Που είναι το πρόβλημα; Το κάθε αεροσκάφος «P -3» μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων, ενώ μπορεί να εντοπίσει ανθρώπους που κινδυνεύουν να πνιγούν αβοήθητοι στο Αιγαίο. Κάνουν, δηλαδή και έρευνες διάσωσης, κτλ. Το θέμα, όμως,  είναι κυρίως ΝΑΤΟϊκό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και νοτιοανατολική Μεσόγειο. Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν τα C-130, μετά τα … πυροσβεστικά αεροσκάφη, και στη συνέχεια πλοία! Μετά έγινε το αναμενόμενο. Την νατοϊκή επιτήρηση ανέλαβαν οι Τούρκοι που έχουν νέα αεροσκάφη τα CN -235. Οι Τούρκοι, λοιπόν, άρχισαν να πετούν με “νατοϊκό καπέλο” και πηγαίνοντας προς νοτιοανατολική Μεσόγειο περνούν απ’ όλο το Αιγαίο με τις ευλογίες του NATO.

7. Πώς καλύπτουμε το κενό της επιτήρησης στο Αιγαίο; Ακριβά. Κυρίως με πλοία τα οποία καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες καυσίμων και δεν ήταν αποτελεσματικά. Αν δούλευαν τα αεροσκάφη, με ένα απ’ αυτά θα υπήρχε “δορυφορική” εικόνα όλου του Αιγαίου. Με δυο αεροπλάνα καλύπτεις όλο το 24ωρο.

8. Τα τετρακινητήρια αεροσκάφη P-3 απετέλεσαν και αποτελούν παγκοσμίως το κύριο μέσο για την εκτέλεση όλων των σύγχρονων αποστολών Ναυτικής Επιτήρησης. Η χωρητικότητα του αεροσκάφους P-3 είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν των δικινητήριων και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για Ναυτική Επιτήρηση, Έρευνα και διάσωση (SAR), ειδικά στην περιοχή μας όπου καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ζωές λόγω των μεταναστευτικών ροών, για Ανθυποβρυχιακό Πόλεμο, ενώ μπορούν να  προσβάλλουν στόχους επιφάνειας, καθώς επίσης και να παρακολουθήσουν πλοία και υποβρύχια.

9. Το Ρ-3 χρησιμοποιείται ήδη από πολλές χώρες μεταξύ των οποίων η Γερμανία, Νορβηγία, Ολλανδία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία. Ας αναρωτηθεί κανείς γιατί χώρες σαν την Γερμανία, που έχουν σημαντική δική τους αεροπορική βιομηχανία, δεν επιλέγουν δικής τους κατασκευής νέα ή μεταχειρισμένα δικινητήρια αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας, αλλά προτιμούν τη λύση των Ρ-3!

10. Η ηλικία των αεροσκαφών δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα, δεδομένου ότι όλα τα δομικά τμήματα, που υφίστανται καταπόνηση, αντικαθίστανται από νέα, καλύτερης τεχνολογίας. Τα εκσυγχρονισμένα και ανακατασκευασθέντα αεροσκάφη πιστοποιούνται από τον κατασκευαστή για 15.000 ώρες πτήσης, που ισοδυναμεί με πάνω από 30 χρόνια λειτουργίας.

11. Το χαμηλό κόστος συντήρησης των αναβαθμισμένων Ρ-3, σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα αποθέματα σε ανταλλακτικά, θα μειώσει στο ελάχιστο το κόστος χρήσης των αεροσκαφών. Παράλληλα, τα χρήματα θα δοθούν τμηματικά και μεσο-μακροπρόθεσμα η ανακατασκευή τους θα επιφέρει μειώσεις στον συνολικό προϋπολογισμό των ενόπλων δυνάμεων.