Μεγάλη επιτυχία για την Μέρκελ και τον Πούτιν ήταν η απόφαση που έλαβε η Δανία στις 30 Οκτωβρίου να δώσει το πράσινο φως για να διέλθει από τα χωρικά της ύδατα ο αγωγός Nord Stream 2 συνολικού μήκους 1.230 χιλιομέτρων, που θα μεταφέρει ετησίως 55 δισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Η απροθυμία της Κοπεγχάγης να δώσει μια οριστική απάντηση στο αίτημα που είχε καταθέσει η Gazprom από τον Απρίλιο του 2017, δημιουργούσε τον κίνδυνο να εκτινάξει το κόστος κατασκευής του αγωγού και να καθυστερήσει την ολοκλήρωσή του. Η αρχική αξία του σχεδίου ανερχόταν σε 9,5 δισ. ευρώ και η προθεσμία ολοκλήρωσης του έργου ήταν το τέλος του 2019, έτσι ώστε από την πρώτη μέρα του νέου χρόνου το φυσικό αέριο από τη Ρωσία να εισέρχεται στη Γερμανία μέσω του αγωγού Nord Stream 2. Αν ωστόσο οι Ρώσοι ήταν διατεθειμένοι να επιβαρυνθούν με 560 εκ. ευρώ επιπλέον, όπως έγινε γνωστό ότι θα στοίχιζε η παράκαμψη των εθνικών υδάτων της Δανίας και η πόντιση του αγωγού στα διεθνή ύδατα όπου η μοναδική υποχρέωση αφορά την τήρηση της νομοθεσίας για το περιβάλλον και την ασφαλή διέλευση των πλοίων, με τίποτε δεν ήταν διατεθειμένοι να χάσουν την προθεσμία ολοκλήρωσης του έργου.
Η σημασία που έχει για τη Ρωσία το τέλος του 2019 υπογραμμίζεται από την λήξη την ίδια ημέρα της συμφωνίας με την Ουκρανία για τη διέλευση του φυσικού αερίου μέσω επίγειων αγωγών από το έδαφός της. Πιθανή καθυστέρηση της παράδοσης του νέου αγωγού υποχρεώνει την Ρωσία να υπογράψει με την Ουκρανία μια νέα συμφωνία και, στην πράξη, να αποδεχθεί η Μόσχα τους εκβιασμούς του Κιέβου. Αν τηρηθεί το αρχικό σχέδιο παράδοσης του έργου στις 31/12/2019 η Μόσχα έχει όλη την ελευθερία κινήσεων να διαπραγματευτεί μια συμφωνία που ναι μεν θα συνεχίσει την τροφοδοσία της Ουκρανίας με ρωσικό φυσικό αέριο, αλλά τη ίδια στιγμή θα μπορεί να αρνηθεί ταπεινωτικούς συμβιβασμούς που θα θέσει το Κίεβο για να συνεχίσει να απομυζά τη Ρωσία με 2-3 δισ. ευρώ ετησίως, ως κόστη διέλευσης.
Το πράσινο φως της Δανίας αποτελεί νίκη της Γερμανίας, ήττα των ΗΠΑ και θρίαμβο της Ρωσίας.
Το Βερολίνο αποδείχτηκε πώς παρά τους συμβιβασμούς που μπορεί να αποδέχεται και τις υποχωρήσεις που μπορεί να κάνει στο πλαίσιο του ανταγωνισμού του με την Ουάσινγκτον, επ’ ουδενί δεν βάζει στη ζυγαριά των διαπραγματεύσεων την ενεργειακή του ασφάλεια. Αντίθετα, δηλαδή με το πώς λειτουργούν χώρες όπως η Ελλάδα, η Γερμανία χαράζει κόκκινες γραμμές τις οποίες τηρεί χωρίς τυμπανοκρουσίες ούτε λεονταρισμούς. Πιθανά κι εξ αιτίας του κατεπείγοντος χαρακτήρα που έχει η ενεργειακή της ασφάλεια λόγω της απόφασης να κλείσει τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες μέχρι το 2022.
Από την άλλη, οι αμερικανικοί εκβιασμοί έπεσαν στο κενό, αν και ακόμη οι ΗΠΑ δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Τον Ιούλιο ψηφίστηκε από τη ν Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, με συντριπτική μάλιστα πλειοψηφία, πρόταση του γερουσιαστή Τεντ Κρουζ για την επιβολή κυρώσεων στις εταιρείες που συμμετέχουν στην κοινοπραξία. Τις επόμενες εβδομάδες θεωρείται σίγουρη η ανακοίνωση οικονομικών κυρώσεων, που σε καμιά περίπτωση όμως δεν θα ακυρώσουν το έργο που κατά 87% είναι έτοιμο. Απλώς θα επιβαρύνουν οικονομικά τις γερμανικές πολυεθνικές που συμμετείχαν στην κατασκευή του. Επίσης, θα αποκαλύψουν ότι πίσω από την έγνοια των ΗΠΑ για την ενεργειακή κυριαρχία της Ευρώπης αυτό που κυρίως κρύβεται είναι τα δικά της οικονομικά συμφέροντα και μια συμπεριφορά στις διεθνείς οικονομικές σχέσεις που παραπέμπει στα ήθη της Άγριας Δύσης. Το ζητούμενο των ΗΠΑ είναι η προώθηση του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου στη ευρωπαϊκή αγορά και το έχουν μάλιστα καταφέρει σε ένα βαθμό. Από την επίσκεψη του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ στην Ουάσιγκτον όταν υποσχέθηκε να αυξηθούν οι ευρωπαϊκές εισαγωγές υγροποιημένου αερίου, οι εισαγωγές έχουν αυξηθεί κατά 200%! Το πρόβλημα όμως είναι ότι ακόμη και τώρα οι τιμές του παραμένουν μη ανταγωνιστικές. Ξέροντας επομένως η Ουάσινγκτον ότι δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το ρωσικό αέριο με όρους ελεύθερης αγοράς επικαλείται πολιτικούς κινδύνους για να επιβάλει τις δικές της εξαγωγές και να βελτιώσει το εμπορικό της ισοζύγιο. Έτσι, διασφαλίζει την γεωπολιτική της ηγεμονία και την ίδια ώρα αυξάνουν τα κέρδη τους οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων, που χρηματοδοτούν και στηρίζουν αθρόα τον Τραμπ.
Η Ρωσία τέλος, εξασφαλίζει την ενεργειακή της πρόσβαση στην Ευρώπη. Η αύξηση της συμμετοχής του ρωσικού φυσικού αερίου από το 40% που είναι σήμερα στη ευρωπαϊκή αγορά στο 45-50% την επόμενη δεκαετία σηματοδοτεί την ακύρωση των αμερικανικών σχεδίων για την ανέγερση ενός νέου τείχους, ενεργειακού αυτή τη φορά, που θα διαχωρίζει τη Ρωσία από τη Δυτική Ευρώπη και ταυτόχρονα θα αυξάνει την εξάρτησή της από τις ΗΠΑ. Στις επιτυχίες που καταγράφει η Ρωσία στο ενεργειακό μέτωπο αξίζει επίσης να προστεθεί η συμφωνία με την Ουγγαρία να φτάσει στα εδάφη της ο αγωγός TurkStream που διέρχεται από την Τουρκία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.