Είναι γνωστή η ιστορία με την άθλια συμπεριφορά Εγγλέζων εβραϊκής καταγωγής όταν αφού έφαγαν, έφυγαν αρνούμενοι να πληρώσουν με την αιτιολογία ότι στο μαγαζί (Αξιώτισσα, στη Νάξο) ήταν αναρτημένη αφίσα ενάντια στη γενοκτονία που ασκεί το κράτος του Ισραήλ στους Παλαιστίνιους.
Αυτό φαίνεται από την ανάρτηση που ανέβασε για τα ρατσιστικά κατακάθια της δεξιάς. Διαβάστε την:
«Ο οσφυοκάμπτης πρωτοκλασάτος υπουργός της κυβερνησάρας μας όποτε μιλάει αποδεικνύει την ορθότητα της ρήσης που λέει «καλύτερα να μη μιλάς και να νομίζουν ότι είσαι ηλίθιος, παρά να μιλάς και να το επιβεβαιώνεις».
Εκτός από ότι δεν ήξερε καν ότι οι πελάτες με τους οποίους έγινε το περιστατικό ήταν Βρετανοί και όχι Ισραηλινοί, αυτός και κάτι άλλα δευτεροκλασάτα καλόπαιδα και οι συνήθης ακροδεξιοί κύκλοι διακινούν την αφήγηση ότι διώξαμε τους πελάτες επειδή ήταν Εβραίοι. Στον χορό της στρέβλωσης της πραγματικότητας μπήκε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης που ζητάει τη δίωξή μας με τον αντιρατσιστικό νόμο.
Δηλαδή, όλοι αυτοί νομίζουν ότι όταν παραγγέλνει ο πελάτης τις μπριζόλες του, εμείς του κάνουμε ανάκριση από πού είναι και τι πρεσβεύει εν γένει;
Πληροφορηθήκαμε ότι ήταν Βρετανοί Εβραίοι όταν η κυρία Jude Lobb, μέλος του Ισραηλινού οργανισμού στρατηγικού σχεδιασμού ELNET που εκπονεί πολεμικά σχέδια στο Ισραήλ και προωθεί την στρατιωτική συνεργασία Βρετανίας -Ισραήλ, όρμηξε να σκίσει το αυτοκόλλητο, φώναξε στους υπόλοιπους πελάτες να φύγουν από το μαγαζί γιατί είμαστε ρατσιστές με τους Εβραίους και πήρε την παρέα της να φύγει χωρίς να πληρώσει ενώ είχαν φάει. Το όνομα της κυρίας το διαβάσαμε στη Daily Mail, - στην οποία αυτή απευθύνθηκε και όχι εμείς- και με ένα απλό γκουγκλάρισμα βρήκαμε το ποιόν της.
Ο Άδωνις αφού αναλώθηκε στις γνωστές ανοησίες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων που είναι σεβαστά στο Ισραήλ(!), την ώρα που ακόμα και ο ΟΗΕ μιλάει για εγκλήματα πολέμου, γενοκτονία και κατακουρέλιασμα κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου, έκρινε σκόπιμο να ζητήσει συγγνώμη από τους Ισραηλινούς, επιδόθηκε στις γνωστές του οφυοκαμψίες μπρος σ’ αυτούς που θεωρεί ισχυρούς και τους διαβεβαιώνει ότι είναι ευπρόσδεκτοι στην Ελλάδα σαν τουρίστες.
Μετά το δημοσίευμα στη Daily Mail και το ντόρο που ξεσήκωσε, δεχτήκαμε απειλές ενάντια στο μαγαζί και στη ζωή μας και μηνύματα μίσους, με ανώνυμα τηλεφωνήματα και email καθώς και μαζικές αρνητικές αξιολογήσεις στο google και στο face book. Ενώ για ευνόητους λόγους δεν δημοσιεύουν τις θετικές…
Παράλληλα, ανέκυψε ένα ερώτημα για το κατά πόσο είχαμε δικαίωμα να διώξουμε πελάτες από ένα δημόσιο χώρο. Πέραν του αυτονόητου δικαιώματος να μην ανεχόμαστε προσβλητικές συμπεριφορές, φθορές και τραμπουκισμούς στον χώρο μας, καθώς επίσης και κλοπή -αφού θέλανε να φύγουν χωρίς να πληρώσουν αυτά που είχαν καταναλώσει-, κάθε μαγαζί είναι ιδιωτικός χώρος με δημόσια πρόσβαση. Τους κανόνες της εξυπηρέτησης του κοινού τους θέτει ο μαγαζάτορας. Αν δεν αρέσει στο κοινό η εξυπηρέτηση ας μην ξαναπάει εκεί. Τέλος.
Η Αξιώτισσα δεν είναι το μόνο μαγαζί που έχει σύμβολα αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα για ζωή που δίνουν οι Παλαιστίνιοι απέναντι στις βάρβαρες γενοκτονικές πρακτικές του κράτους του Ισραήλ. Πολλοί άνθρωποι στη Ελλάδα έχουν αναρτήσει στους χώρους τους παλαιστινιακές σημαίες, αυτοκόλλητα αλληλεγγύης και κεφίγιες, και ορισμένα έχουν δεχτεί επιθέσεις από τραμπούκους Ισραηλινούς, αλλά και από άλλες εθνικότητες με αποικιοκρατική και κυριαρχική λογική.
Η μαζική αλληλεγγύη που έχουμε εισπράξει στην Αξιώτισσα είναι γιατί υπερασπιστήκαμε την αξιοπρέπειά μας έμπρακτα και αυτό δημοσιοποιήθηκε, και πάνω σ’ αυτό συναντήθηκε ένα μεγάλο κομμάτι όχι μόνο της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και από όλα τα μέρη του κόσμου, από τη Νορβηγία, την Αγγλία, την Ιρλανδία, τη Γερμανία μέχρι την Παραγουάη και το Μεξικό, σε συνάρτηση με την οργή και την αγανάκτηση που έχει ξεσηκώσει ο λιμός και η βαρβαρότητα στη Γάζα.
Όσον αφορά τη δυσφήμιση που δολίως επιχειρούν να μας ταυτίσουν με αντισημιτικές απόψεις δεν θα μείνει αναπάντητη. Δεν ανεχόμαστε σε καμία περίπτωση να μας σπιλώνουν με αντιλήψεις όχι απλώς διαφορετικές, αλλά απόλυτα εχθρικές απέναντι στα ιδεώδη μας και στην πρακτική μας ως πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα, αντιλήψεις που τις φέρουμε και στον επαγγελματικό μας χώρο. Αντιλήψεις και στάσεις που είναι γνωστές όχι μόνο στην τοπική κοινωνία αλλά και ευρύτερα.»
