Articles by "Πανελλήνιες"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πανελλήνιες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

Ημέρα του Αγίου Πνεύματος η 5η Ιουνίου, έχουν ήδη ξεκινήσει για τα παιδιά των ΕΠΑΛ και των ΓΕΛ οι Πανελλήνιες εξετάσεις εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, συνεχίζουν οι προαγωγικές εξετάσεις και ήρθε στο νου μου ο στίχος του λαϊκού μας τροβαδούρου που περιγράφει με ψυχοκοινωνική εκτίμηση την αμοιβαιότητα της σχέσης ανάμεσα στο «δάσκαλο», που χρειάζεται το αστέρι του για να επιβεβαιωθεί και στο μαθητή που πασχίζει με αφοσίωση να διαπρέψει ότι:

«Ο πιο καλός ο μαθητής ήμουν εγώ στην τάξη, κι δάσκαλοί μου με είχανε μη βρέξει και μη στάξει...»

Εκδικούμενοι αυτή τη σχέση του αφοσιωμένου στο λειτούργημά του δασκάλου όλων των βαθμίδων της Παιδείας και υποβαθμίζοντας τη διαφορά μέσα από χαρακτηρισμούς της βαθμοθηρίας του μαθητή που επιδιώκει να διαπρέψει οι υπόλοιποι της τάξης διαφοροποιούν τους κυνηγούς της «πρωτιάς» από τους εαυτούς τους ποτίζοντάς τους ως «φυτά» ή κράζοντάς τους ως «κοράκια» και «φλώρους»…

Η αλήθεια είναι ότι η «πρωτιά» αναδεικνύει και στον τομέα της Παιδείας την σχέση της συμπεριφοράς των τρίτων με το εγγενές κωμικοτραγικό στοιχείο της συμπεριφοράς κάθε αλεπούς που «όσα δεν φτάνει τα κάνει κρεμαστάρια» αλλά και κάθε μαθητή με την ξεχωριστή προσωπικότητα «που γεύεται το μεγαλείο της μοναξιάς» καθώς στερείται χαρές της καθημερινότητας για να ξεπεράσει αυτήν την ίδια την ισοπεδωτική καθημερινότητα!

Τα σχολεία, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο όπως αργότερα το Πανεπιστήμιο αποτελούν ευδιάκριτες πτυχές στο καθημερινά εξελισσόμενο, με πολλές πράξεις, δράμα της ζωής όπου ισχύουν οι ίδιοι κανόνες:

«Οι πολλοί μένουν στην αφάνεια και αρκούνται στην αναγνώριση που τους προσφέρει ένας περιχαρακωμένος κύκλος επιδόσεων, φίλων και θαυμαστών, μερικοί ξεφεύγουν από την αφάνεια, δεσπόζουν στο κέντρο της ομάδας απολαμβάνοντας όσα προσκομίζει η διαπίστωση ότι είναι «χρυσές μετριότητες» και ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέτουν ως στόχο την κορυφή, που θέλουν να διαπρέψουν, να ξεχωρίσουν, να πρωτεύσουν όντας έτοιμοι να υποστούν τις μύριες θυσίες, ταλαιπωρίες, πικρίες και στερήσεις ακόμη και την «καλοπροαίρετη» σκωπτική προσέγγιση των υπολοίπων συμμαθητών που έμμεσα τους προωθούν σε ακόμη ψηλότερες κορφές του συμβολικού Όλυμπου καθώς τους διαφοροποιούν από την υπόλοιπη ομάδα...

Κάθε φορά που συνομίλησα επί δεκαετίες ως Πανεπιστημιακός «δάσκαλος» και συνεχίζω να συνομιλώ με παιδιά που πρωτεύουν διαπιστώνω ότι έχουν έντονο μέσα τους, πέρα από τον ψηλό δείκτη νοημοσύνης, και το θεμελιακό ψυχό-κίνητρο της ανάγκης για αναγνώριση, διάκριση, επιτυχία!..

Συχνά με ρωτούν, «ο προικισμένος μαθητής που σήμερα πρωτεύει στο σχολείο ή σε πανελλήνια κλίμακα και αύριο θα εξελιχθεί σε μεγάλο επιστήμονα, ο δημιουργικά προικισμένος έφηβος, γεννιέται ή γίνεται;»

Η προσωπική μου απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι ότι «και γεννιέται και γίνεται» καθώς στη μορφοποίηση της ατομικής μας συμπεριφοράς εμπλέκονται τρείς αλληλένδετοι παράγοντες: ο βιολογικός, ο ψυχολογικός και ο κοινωνιολογικός.

Η διαμάχη ανάμεσα στους υποστηρικτές της κληρονομικότητας και του περιβάλλοντος στο θέμα της ποιοτικής και ποσοστιαίας σημασίας του ενός από τους δυο παράγοντες στην τελική διαμόρφωση, στην απόληξη που αποτελεί η ατομική συμπεριφορά και επίδοση κάθε καλού, μέτριου ή κακού μαθητή είναι, σχεδόν, πανάρχαια.

«Μεγαλοφυΐα»είπε ο Αϊνστάιν όταν ρωτήθηκε«είναι το άθροισμα δυο μόνο παραγόντων όπου το 1% είναι η ευφυΐα και το 99% ο ιδρώτας!»

Με αλλά λόγια ο πρώτος μαθητής όπως και ο τελευταίος ΚΑΙ γεννιέται ΚΑΙ γίνεται..

Η ζωή του καθένα και της καθεμιάς μας, από την αρχή ως το τέλος, αποτελεί μια ξέχωρη κουκίδα μέσα στα εκατομμύρια άλλων που στο σύνολό τους συνθέτουν «το μωσαϊκό της ζωής» την προσωπογραφία κάθε Λαού.

Ερχόμαστε στον κόσμο φορτωμένοι με κληρονομικές προδιαθέσεις που μας επιφύλαξε η φύση καθώς διάλεξε στα 23 χρωμοσώματα του πατρικού σπέρματος και τα 23 του μητρικού ωαρίου μερικά από τα χαρακτηριστικά καθενός από τους γονείς μας και δημιουργούμε βιώματα επηρεασμένοι από το κοινωνικό, το ψυχολογικό και το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε, δρούμε και ωριμάζουμε.

Κάθε κοινωνία, από την ουτοπιστική ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνα μέχρι το «παραμύθι» της σοσιαλδημοκρατίας, της απόλυτης ισότητας που ισοπεδώνει τα πάντα για να αποφευχθεί δήθεν έτσι η δημιουργία συμπλεγμάτων κατωτερότητας στους λιγότερο προικισμένους και εργατικούς, δυστυχώς πετυχαίνει να ελαχιστοποιήσει και τις αναγκαίες προσφορές σε ολάκερο το σύστημα των πραγματικά προικισμένων και ταλαντούχων των οποίων η ΔΙΑΦΟΡΑ, όπως κάθε αντικειμενικός παρατηρητής γνωρίζει είναι και ευδιάκριτη και απαραίτητη και αξίζει να υποστηριχθεί!...

Πριν μερικές δεκαετίες στην Αμερική είχε επικρατήσει η άποψη να δίνεται μεγαλύτερη σημασία στον μαθητή που έχει ψηλές επιδόσεις σε συνδυασμό με πολλές κοινωνικό-πολιτιστικές δραστηριότητες και ΟΧΙ στον μαθητή που περιχαρακώνει τον εαυτό του στην απόλυτη πρωτιά των βαθμών αγνοώντας και το αναγκαίο αλλά και προσοδοφόρο της ενεργής συμμετοχής στα κοινά.

Πιστεύω ότι αυτή η τάση χρειάζεται να υιοθετηθεί από δασκάλους, γονείς και παιδιά στο σύγχρονο ελληνικό παιδαγωγικό σύστημα για να βιώσουμε πραγματική προκοπή στην Ελλάδα του 21ου αιώνα ...

Ελπίζω ποτέ να μη μας λείψουν τα «φυτά», τα «κοράκια» και οι «φλώροι» που ανέκαθεν βηματίζουν προσηλωμένοι στο άκουσμα του ήχου ενός διαφορετικού τυμπανιστή!

Αρκεί ως σώφρονες «δάσκαλοι» όλων των βαθμίδων και μαζί τα στελέχη του κοινωνικού συστήματος να τους αμείβουμε για τον κόπο και τις προσωπικές τους θυσίες που τελικά λειτουργούν θετικά για ολόκληρο το κοινωνικό σύστημα.

----------------------------------

*O Γιώργος Πιπερόπουλος, Δρ. Κοινωνιολογίας - Ψυχολογίας, είναι Επίτιμος Καθηγητής Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham, Συνταξιούχος καθηγητής Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, πραγματοποίησε σήμερα προφορικό διάβημα προς τον Υπηρεσιακό Υπουργό Παιδείας, κ.Χρήστο Κίττα, για τα δικαιώματα των μαθητών και των φοιτητών, με αφορμή τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν από τη Δευτέρα, με την πτώση της Τράπεζας Θεμάτων, αλλά και τον προσδιορισμό των εκλογών εν μέσω εξεταστικής περιόδου στα Πανεπιστήμια.

Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, που επισκέφθηκε τον Υπουργό νωρίτερα σήμερα το απόγευμα, εξέφρασε την στήριξή της στους μαθητές, για την απίστευτη ταλαιπωρία τους, και τόνισε πως είναι ανεπίτρεπτο να δημιουργούνται τέτοια προβλήματα σε ένα οργανωμένο κράτος.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε πως θα πρέπει να γίνει πρόβλεψη προκειμένου να μην επιβαρυνθούν από αντίστοιχα προβλήματα οι τελειόφοιτοι των λυκείων που αύριο ξεκινούν τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Αλλά και διατύπωσε το αίτημα να συνυπολογισθεί αυτή η ανυπαίτια ταλαιπωρία και να διευκολυνθεί η εισαγωγή περισσότερων φοιτητών στα Πανεπιστήμια, χωρίς το εμπόδιο της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Τέλος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έθεσε το ζήτημα της ανάγκης διευκόλυνσης των φοιτητών να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, καθώς οι εκλογές προσδιορίσθηκαν εν μέσω εξεταστικής περιόδου και πολλοί φοιτητές σπουδάζουν μακριά από τον τόπο τους. Για να λυθεί το θέμα, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ζήτησε να δημιουργηθούν ειδικοί εκλογικοί κατάλογοι για τους φοιτητές, ώστε να μην υπάρξει κανένας φοιτητής και καμμιά φοιτήτρια που εμποδίζεται να ψηφίσει.

Στον ακόλουθο σύνδεσμο μπορείτε να δείτε τη δήλωση της Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, κατά την έξοδό της από το Υπουργείο Παιδείας, αμέσως μετά τη συνάντησή της με τον Υπουργό.

https://fb.watch/



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Κούρος Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί από το Ιράν, υπήρξε ο δεύτερος σε βαθμολογία στις φετινές πανελλήνιες εξετάσεις μαθητής της θετικής κατεύθυνσης του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου με βαθμολογία 18,25

Ο 19χρονος Κούρος Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί απέδειξε πως καμία δυσκολία δεν μπορεί να βάλει «φρένο» στα όνειρα και τις φιλοδοξίες μέσα από την τεράστια επιτυχία του στις φετινές πανελλήνιες. Στις λήψεις που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, ο Μπαϊγκί φοράει μια άσπρη μπλούζα με το Πυθαγόρειο θεώρημα για να τιμήσει, όπως λέει, «τον καθηγητή του στα Μαθηματικά, τον κ. Κουτσκουδή, που τον βοήθησε τόσο πολύ».

Όταν τον Δεκαπενταύγουστο του 2019, ο διακεκριμένος μαθητής έφτανε με την οικογένειά του στη Λέσβο με μια φουσκωτή βάρκα από τα τουρκικά παράλια, σίγουρα δεν μπορούσε να φανταστεί την πρόοδο που θα έκανε στη συνέχεια και σίγουρα δεν του περνούσε από το μυαλό ότι θα αρίστευε στις εξετάσεις.

Με 18,25, έγινε ο δεύτερος σε βαθμολογία στις φετινές πανελλήνιες εξετάσεις μαθητής της θετικής κατεύθυνσης του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έγραψε 20 στα Μαθηματικά και στη Φυσική, 19,5 στη Χημεία και 13,5 στην έκθεση.

«Ε, λογικό είναι», εξηγεί, γελώντας στο stonisi.gr αφού τρία χρόνια πριν δεν ήξερε καθόλου ελληνικά. Η οικογένεια του έφυγε από το Ιράν όπου ο πατέρας του ήταν ενάντια εκεί στο θεοκρατικό καθεστώς. Από μια ακτή της Τουρκίας ένα βράδυ «στις 15 Αυγούστου του 2019» πέρασαν στη Λέσβο, οι γονείς του και ο κατά τέσσερα χρόνια μικρότερος αδελφός του, μαθητής φέτος της Γ΄ Γυμνασίου.

Από το ΚΥΤ και τον καταυλισμό στη Μόρια, ο ίδιος με την οικογένειά του βρέθηκαν στον δημοτικό καταυλισμό του Καρά Τεπέ και τους τελευταίους μήνες, «πήραν χαρτιά, νοίκιασαν σπίτι και ζουν εδώ κανονικά».



Οι γονείς του εργάζονται σαν μεταφραστές σε μια ΜΚΟ και το βασικότερο κίνητρο της επιτυχίας του ήταν η βοήθεια των καθηγητών του, όπως περιγράφει αφού δεν σταμάτησε λεπτό να διαβάζει και να εξελίσσεται. Κάπως έτσι έμαθε ελληνικά σε τρία χρόνια καθώς ζούσε σε περιβάλλον που μιλούσε τη γλώσσα.

«Όλοι οι πρόσφυγες μπορούμε να μάθουμε Ελληνικά και να ενταχθούμε στις τοπικές κοινωνίες. Φτάνει να μας δοθεί η ευκαιρία»

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επικοινώνησε από τη Μαδρίτη, όπου βρίσκεται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, με τον αριστούχο πρόσφυγα μαθητή από τη Λέσβο που πέρασε από τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης της Μόρια και του είπε ότι είναι πηγή αισιοδοξίας. Μάλιστα, τον κάλεσε την ερχόμενη εβδομάδα στο Μαξίμου να συζητήσουν.

Όνειρό του 19χρονου είναι να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και η ιστορία του δίνει πολλά κίνητρα και ελπίδα σε κάθε μαθητή που θέλει να προσπαθήσει παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που μπορεί να απλώνονται μπροστά του.





πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αυλαία έπεσε για τις Πανελλαδικές 2022 για τους υποψήφιους και τις υποψήφιες των ΓΕΛ και όλοι τώρα πλέον, κάνουν τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις τους για τις βάσεις, υπολογίζοντας μόρια και σχολές.

Ο σύμβουλος σταδιοδρομίας, Στράτος Στρατηγάκης, μίλησε στην ΕΡΤ, και παρουσίασε τα μέχρι τώρα δεδομένα από τις εξετάσεις, ενώ έκανε και μια πρώτη εκτίμηση για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής 2022.

Όπως είπε χαρακτηριστικά για το τέταρτο επιστημονικό πεδίο:

«Θα πέσει η ελάχιστη βάση εισαγωγής και δεν θα είναι τόσο τραγικά τα πράγματα».

Ο κ. Στρατηγάκης ανέλυσε περαιτέρω τα θέματα στα Μαθηματικά για τους υποψηφίους των ΓΕΛ, λέγοντας, μεταξύ άλλων, πως ήταν «δύσκολα τα μαθηματικά για τα παιδιά του τέταρτου πεδίου που είναι και πιο αδύνατοι μαθητές». Σημείωσε δε ότι ο μέσος όρος βαθμολογίας είναι το 6,9 στα 20. Αντίθετα, ο μέσος όρος της βαθμολογίας στα Μαθηματικά του δεύτερου πεδίου είναι 12,5. Επισήμανε μάλιστα πως «ο βαθμός 10 θεωρείται πολύ μεγάλη επιτυχία».

Και πρόσθεσε: «Αυτοί οι οποίοι γράφουν κάτω από 5 ελπίζουν να γράψουν καλά στις αρχές οικονομικής θεωρίας, γράφουν έναν αξιοπρεπή βαθμό στην πληροφορική και στην έκθεση και κάπου περνούν. Συμβαίνει χρόνια τώρα. Όσοι γράφουν δέκα (10) στα μαθηματικά περνούν στις καλύτερες σχολές οικονομικών του τέταρτου πεδίου». Όπως εξήγησε, «τα παιδιά δεν ξέρουν αυτά που θα έπρεπε να ξέρουν. Τα μαθηματικά αποτελούν μία αλυσίδα. Αν μια χρονιά σπάσει αυτή η αλυσίδα πολύ δύσκολα αποκαθίσταται».

Σύμφωνα με τον κ. Στρατηγάκη, «τα Μαθηματικά που απαιτούνται για τις οικονομικές σπουδές είναι διαφορετικά από τα μαθηματικά που απαιτούνται για το πολυτεχνείο. H μαθηματική παιδεία μας πάσχει εδώ και χρόνια και κανείς δεν κάνει τίποτα».

Τέλος, ο ίδιος κάλεσε τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες εξετάσεις να μην απογοητεύονται αν δεν έγραψαν καλά σε κάποιο μάθημα και να τα αντιμετωπίζουν ως κάτι διαφορετικό.

Από τι θα εξαρτηθούν, όμως, οι βάσεις εισαγωγής;

Το πού θα κυμανθούν οι βάσεις κάθε χρόνο εξαρτάται από τέσσερις σημαντικούς παράγοντες και συγκεκριμένα:

Ο «βαθμός δυσκολίας-ευκολίας» που θα κρίνει και τις επιδόσεις των μαθητών
Ο αριθμός των υποψηφίων σε σχέση με τον αριθμό των εισακτέων,
Η σχέση ζήτησης-προσφοράς θέσεων
Με ενδιαφέρον αναμένεται και η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής για δεύτερη χρονιά δεδομένου μάλιστα ότι επηρεάζει τις βάσεις.


Πέρσι, 29 τμήματα είχαν λιγότερους από 30 εισακτέους, ενώ παρατηρήθηκαν και αρκετές αστοχίες, με κάποια τμήματα να έχουν μηδενικό αριθμό εισακτέων, λόγω επιλογής υψηλού συντελεστή ΕΒΕ.

Η ελάχιστη βάση εισαγωγής και οι συντελεστές βαρύτητας των μαθημάτων

Φέτος, δόθηκε η ευκαιρία στα πανεπιστημιακά τμήματα να προχωρήσουν σε βελτιωτικές κινήσεις, αν και πάλι παρατηρήθηκε η τάση κάποια από αυτά να ανεβάσουν τον συντελεστή θέτοντας πιο ψηλά τον πήχη δυσκολίας για τους υποψηφίους.

Τα αποτελέσματα της φετινής χρονιάς αναμένεται να δώσουν μια πιο καθαρή εικόνα για τις επιπτώσεις της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στην εισαγωγή των υποψηφίων, αλλά και στη ζήτηση των περιφερειακών ιδρυμάτων.

Οι αστοχίες της περσινής χρονιάς, που εντοπίστηκαν, κυρίως, στα ειδικά μαθήματα, έχουν αποφευχθεί και πλέον η ζήτηση από τους υποψηφίους με βαθμολογίες άνω του κατώτατου ορίου που θέτει η ΕΒΕ θα αναδείξει ποια τμήματα «κερδίζουν» το ενδιαφέρον των μαθητών.

Οι τάσεις των βάσεων εισαγωγής δείχνουν ότι ο ανταγωνισμός θα είναι μεγάλος στις περιζήτητες σχολές.

Και αυτό γιατί, προτού καν εφαρμοστεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι οι εισακτέοι θα είναι λιγότεροι κατά 9.021. Υπενθυμίζεται πως, πέρσι, ο συνολικός αριθμός εισακτέων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, στην ΑΣΠΑΙΤΕ και στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, για το ακαδημαϊκό έτος 2021-2022 ανήλθε σε 77.415. Στη συνέχεια, μάλιστα, πάνω από 20.000 υποψήφιοι δεν είχαν δικαίωμα να συμπληρώσουν μηχανογραφικό δελτίο.

Ο αριθμός των εισακτέων ανέρχεται φέτος σε 68.394, στους οποίους θα προστεθούν και οι εισακτέοι στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές και στις Ακαδημίες της Πυροσβεστικής, του Εμπορικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος.

Για τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά οι εισακτέοι θα είναι κατά 9.021 λιγότεροι, καθώς πέρυσι για το 2020 – 2021 ο συνολικός αριθμός ήταν 77.415.


Ο ορισμός και η κατανομή του αριθμού στα επιμέρους Τμήματα έλαβε υπ’ όψη της και τα ακόλουθα κριτήρια με στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων σπουδών:

Τις εισηγήσεις των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων για τον αριθμό των εισακτέων, υπό το πρίσμα και του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου των μετεγγραφών.
Τον εξορθολογισμό του συστήματος κατανομής εισακτέων μετά την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.
Τη στήριξη σπουδών σε Τμήματα Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων εκεί όπου υπάρχουν δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης, αλλά και με μέριμνα για τις ακριτικές περιοχές (πχ. το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας έχουν μεγαλύτερο μερίδιο εκεί όπου αυξήθηκαν οι θέσεις).
Τη σύνδεση της ανώτατης εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας σε συνδυασμό με γεωγραφικούς αναπτυξιακούς στόχους για τμήματα με σημαντικές δυνατότητες απορρόφησης των αποφοίτων τους.

Το φετινό Μηχανογραφικό περιλαμβάνει ένα τμήμα λιγότερο από πέρυσι.

Το μοναδικό τμήμα από το 4ο επιστημονικό πεδίο που είχε φέτος μηδενικό αριθμό εισακτέων είναι το Περιφερειακής και Διασυνοριακής Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο αναμένεται να συγχωνευτεί.
Παράλληλα, δεν δεχτούν υποψήφιους και δύο τμήματα των Ανώτατων Εκκλησιαστικών Σχολών. Συγκεκριμένα τα Τμήματα Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων Αθήνας και Κρήτης.

Πόσοι μένουν “εκτός”

Η δεύτερη χρονιά εφαρμογής της ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, καθιερώνει ένα σύστημα το οποίο αφήνει έξω από την διαδικασία συμπλήρωσης μηχανογραφικού δελτίου για την τριτοβάθμια εκπαίδευση το 1/3 των μαθητών του Γενικού λυκείου.

«Σκεφτείτε ότι πρόπερσι το ποσοστό επιτυχίας στα Πανεπιστήμια για τους αποφοίτους του Γενικού λυκείου ήταν 87,5%, πέρσι κατήλθε στο 66%. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί και φέτος και βεβαίως αφορά με έναν παρόμοιο τρόπο και το 50% των διαγωνιζομένων από τα Επαγγελματικά λύκεια στις πανελλαδικές εξετάσεις», αναφέρει και συνεχίζει:

«Συνεπώς, δεν περιμένουμε κάποιες εντυπωσιακές μεταβολές σε ότι αφορά τον ανταγωνισμό, δεν θα γίνουν ξαφνικά πολύ πιο προσιτές ούτε οι νομικές ούτε οι ψυχολογίες, ούτε τα Πολυτεχνεία ή ιατρικές σχολές. Όμως υπάρχει ένας εξορθολογισμός καθώς ορισμένα μαθήματα στα οποία είναι δύσκολο να φθάσει κανένας στη βαθμολογική περιοχή 18-20 όπως για παράδειγμα η νεοελληνική γλώσσα ή λογοτεχνία, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από το παρελθόν και αυτό αναμένεται να εξορθολογήσει κάπως τις πολύ υψηλές βαθμολογίες που είχαμε χωρίς όμως να αλλάζει την ουσία του ανταγωνισμού».

«Να σημειώσουμε επίσης ότι με βάση την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής τα πάντα είναι δεδομένα, δεν έχουμε κάτι να φοβηθούμε ότι οι πιο χαμηλές επιδόσεις των υποψηφίων θα αφήσουν περισσότερο κόσμο εκτός σχολών. Ο αριθμός των εισακτέων δεν μεταβάλλεται. Η αλλαγή του ποσοστού επιτυχίας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην καθιέρωση της ΕΒΕ που όπως είπαμε θα αφήσει κάποιους εκτός των ΑΕΙ και θα τους δώσει τη δυνατότητα της συμπλήρωσης μόνο του β΄μηχανογραφικού δελτίου που αφορά τα ΙΕΚ στα οποία καθένας θα κριθεί με βάση τον βαθμό του απολυτηρίου».

«Οι μέσες επιδόσεις ανά μάθημα οι οποίες θα καθορίσουν ουσιαστικά και τις ΕΒΕ στις σχολές θα είναι γνωστές στις 24 Ιουνίου, τότε που θα ανακοινωθούν και οι βαθμολογίες των υποψηφίων», αναφέρει.

Σταθεροί οι υποψήφιοι σε Νομικές, Πολυτεχνεία και Ιατρικές
Σταθερός παραμένει ο αριθμός σε Ιατρικές και Νομικές, ενώ στις Πολυτεχνικές εμφανίζονται μικρές αυξομειώσεις, με τη μείωση να είναι μεγαλύτερη στα τμήματα Πολιτικών Μηχανικών των περιφερειακών Ιδρυμάτων, αλλά και σε κάποια τμήματα Μηχανικών στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής.

Ο μεγάλος «χαμένος»

Μεγάλος «χαμένος» είναι οι σχολές που υπάγονται στα Γεωπονικά, με κάποιες από αυτές να «χάνουν» ακόμα και 150 θέσεις.

Τα τμήματα Φυσικής και Μαθηματικών έχουν υποστεί σχεδόν στο σύνολό τους μειώσεις, τα τμήματα Πληροφορικής παραμένουν σταθερά μετά την περσινή αύξηση, ενώ τα Οικονομικά τμήματα καταγράφουν πολύ μικρές απώλειες. Εξαίρεση το τμήμα Διοίκησης, που σε κάποιες περιπτώσεις σε περιφερειακά Ιδρύματα χάνει και 180 θέσεις εισακτέων.

Ωστόσο, η πορεία των βάσεων 2022 θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες. Σημαντικό ρόλο θα παίξει ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων, οι επιλογές των υποψηφίων στο μηχανογραφικό, ενώ οι συντελεστές βαρύτητας και για τα τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα, θα ανεβάσουν μάλλον τον πήχη του ανταγωνισμού για αρκετές σχολές.

Πώς υπολογίζονται τα μόρια

Για τη μεγάλη αλλαγή στις φετινές εξετάσεις, ο κ. Στρατηγάκης εξήγησε πως φέτος κάθε τμήμα ορίζει συντελεστή βαρύτητας ανά μάθημα, προσθέτοντας:

«Ο βαθμός στο μάθημα με άριστα το 20 επί τον συντελεστή του μαθήματος που είναι ποσοστό μας δίνει τα μόρια για το μάθημα».

Πιο αναλυτικά, ο γραπτός βαθμός σε καθένα από τα τέσσερα μαθήματα θα πολλαπλασιάζεται με τον αντίστοιχο συντελεστή βαρύτητας όπως αυτός καθορίστηκε με απόφαση της Συγκλήτου του οικείου ΑΕΙ για κάθε σχολή, τμήμα ή εισαγωγική κατεύθυνση τμήματος. Αυτά τα τέσσερα γινόμενα προστίθενται και το τελικό άθροισμα πολλαπλασιάζεται επί 1.000 για να προκύψει ο συνολικός αριθμός μορίων κάθε υποψηφίου.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Δημοσιεύοντας το άρθρο που είχε γράψει όταν η ίδια ήταν στην Τρίτη Λυκείου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έστειλε σήμερα νωρίς το πρωί τις ευχές της στα παιδιά για τις Εξετάσεις που ήδη ξεκίνησαν.

Ολόκληρη η ανάρτηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου:

«Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που ξεκινούν σήμερα τις εξετάσεις!

Το αποτέλεσμα είναι σημαντικό, ακόμη πιο σημαντική όμως είναι η προσπάθεια, η διεκδίκηση του στόχου, με πείσμα κι αισιοδοξία!

Να θυμάστε ότι κάθε στόχο σας μπορείτε να τον κατακτήσετε, αρκεί να μην πάψετε να προσπαθείτε. Και στην προσπάθειά σας, να καθρεφτίζεται ο εαυτός σας.

Από την πλευρά μου, σας αφιερώνω μια γλυκιά ανάμνηση της Τρίτης Λυκείου, το άρθρο που έγραψα στο σχολικό μας περιοδικό, το Καμίνι, λίγους μήνες πριν τις Πανελλαδικές, το 1994, και δημοσιεύθηκε ξανά στην Ελευθεροτυπία ένα χρόνο αργότερα, όταν πια ήμουν φοιτήτρια Νομικής…

ΖΚ»

Zωή δέσμια

Η Παιδεία και χρόνου μακρού και κόπου ου σμικρού και τύχης δείται λαμπράς…

Έτσι μου έλεγε ο παππούς μου, Θεός σχωρέσ’ τον, κάθε φορά που μ’ έβλεπε, παιδάκι ακόμη, να τυραννιέμαι με τα βιβλία…

Πού ‘σαι, παππούλη, να με δεις τώρα, να δεις το χρόνο και τον κόπο και να πεις «ποια παιδεία και ποια τύχη λαμπρά;»

Κι όχι μόνο εμένα, παππού μου! Πού να δεις όλα τα παιδάκια της ηλικίας μου πώς βασανίζονται στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο σπίτι… κι όχι βέβαια για την Παιδεία, όχι! Βασανίζονται να μάθουν απ’ έξω το βιβλίο της Φυσικής ή της Πολιτικής Οικονομίας ή της Βιολογίας, ανάλογα με τη Δέσμη στην οποία το καθένα ανήκει…

Δέσμες είναι οι ομάδες που μας έχουν κατατάξει, ανάλογα με τον «προσανατολισμό» μας. Για να σου δώσω να καταλάβεις, τα παιδιά που θέλουν να γίνουν μαθηματικοί ή αρχιτέκτονες και τέτοια πάνε στην πρώτη δέσμη. Όσοι φιλοδοξούν να γίνουν γιατροί, σαν κι εσένα, πάνε στη δεύτερη, ενώ οι μέλλοντες κοινωνιολόγοι και οικονομολόγοι στην τέταρτη.

Η δική μου η δέσμη είναι η τρίτη. Τη λένε αλλιώς και «φυτοδέσμη», όχι άδικα, κατά τη γνώμη μου. Αλλά φυτοδέσμες είναι όλες οι δέσμες, παππού μου, μην κοροϊδευόμαστε. Γιατί σ’ όποια δέσμη και να είσαι, πρέπει να γίνεις φυτό, άνευρο, δηλαδή, ον, που παπαγαλίζει μηχανικά, εάν θέλεις ν’ ανταποκριθείς στις απαιτήσεις των περιβόητων ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ!

Λοιπόν, τα παιδιά της τρίτης Δέσμης, σαν κι εμένα, θέλουν τα περισσότερα να γίνουν δικηγόροι, φιλόλογοι, δάσκαλοι ή δημοσιογράφοι. «Έτσι μου είστε;», μας λέει το Σύστημα. «Τώρα θα δείτε!». Και μας βάζει να μάθουμε 140 σελίδες πετσοκομμένης ιστορίας, κομμένης αλλά όχι ραμμένης, ασυνάρτητης, απ’ έξω! Απ’ έξω, παππού! Με το νι και με το σίγμα! Με την τελεία και με το θαυμαστικό! Και με τα λάθη, ακριβώς όπως είναι μέσα! Παπαγαλία! Και νομίζουν, παππού μου, πως εμείς δεν το καταλαβαίνουμε που παπαγαλίζουμε και που τρώμε τα νιάτα μας σε «άρρητα ρήματα, κουκιά μαγειρεμένα», όπως θα ‘λεγες κι εσύ, επειδή βρήκαν πιο εύηχη λέξη για την παπαγαλία και τη βαφτίσανε «αποστήθιση». Αυτή η Ιστορία, στοιχειό έχει καταντήσει! Μας κυνηγάει παντού. Στις συζητήσεις μας μάς έρχονται συνειρμικά φράσεις στο νου: «Κάτω από την απατηλή αυτή επίφαση, πραγματικός νικητής παρέμενε ο Καποδίστριας»… Ο φίλος μου ο Γιώργος προχθές ήταν άρρωστος, παραμιλούσε στον ύπνο του και ξέρεις τι έλεγε; Μη φανταστείς πως περιέγραφε τίποτε ονειρεμένους τόπους ή νησιά, όχι: την Ιστορία απ’ έξω έλεγε.

Δεν είναι μόνο η Ιστορία, μη νομίζεις. Και τα άλλα μαθήματα τα ίδια είναι. Στα Λατινικά, ιδιαίτερα, μία φοβερή πρόκληση περιμένει τον μαθητή. Βέβαια! Γιατί δεν έχει μόνο να μελετήσει κείμενα υψηλού περιεχομένου, που τιτλοφορούνται «ο ύπατος Αιμίλιος Παύλος και το σκυλάκι του», ή «ο Αύγουστος και η φιλαρέσκεια της κόρης του Ιουλίας» -αυτά στο κάτω κάτω έχουν και το χιούμορ τους και σε ψυχαγωγούν, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό.

Καλείται ακόμη ο μαθητής να αποφασίσει τι Λατινικά θα μάθει, του Σαββαντίδη ή του Τζάρτζανου; Γιατί άλλα Λατινικά διδάσκει η πράσινη Γραμματική του Τζάρτζανου, άλλα το άσπρο το βιβλίο με τα κείμενα, και επειδή οι αρμόδιοι δεν έχουν αποφασίσει ακόμη ποια είναι τα σωστά, αφήνουμε το δύσμοιρο το μαθητάκο να αμφιταλαντεύεται και να αγωνιά.

«Τι χολοσκάς, Ζωίτσα, για την Ιστορία και τα Λατινικά! Αφού έχεις τ’ Αρχαία και την Έκθεση!». Έτσι δεν θα μού ‘λεγες; Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Γιατί ούτε στα Αρχαία απαλλασσόμαστε από την αποστήθιση… Απ’ έξω ο Θουκυδίδης που «καταγόταν από δήμο Αλιμούντα και ο πατέρας του λεγόταν Όλορος», απ’ έξω και ο Σοφοκλής. Και η μετάφραση πρέπει να είναι σχολική, ήτοι πιστή στο συντακτικό, έστω κι αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι νέα ελληνικά…

Αμ’ αυτή η Έκθεση; Πού να στα λέω τι έχω τραβήξει. Η Έκθεση, παππού, δεν είναι πια δημιουργική. Ή μάλλον δεν είναι «έκθεση», όπως εσύ αντιλαμβανόσουν τη λέξη. Τώρα έκθεση σημαίνει τουλάχιστον τέσσερις σελίδες χαμένο μελάνι, στις οποίες προσπαθείς να δικαιολογήσεις και να αποδείξεις το αυτονόητο ή να δώσεις σωτήριες για την ανθρωπότητα λύσεις: «πώς θα διατηρήσει ο άνθρωπος την αξιοπρέπειά του στη σημερινή εποχή του τεχνολογικού θριάμβου;». Και δεν φτάνει που αναθέτουν σ’ εσένα το δεκαεφτάχρονο να σηκώσεις στους ώμους σου το βάρος της ανθρωπότητας και να αποφανθείς, εισπράττεις και χαρακτηρισμούς όπως «διανοουμενίστικο» ή «σιδερωμένος δοκιμιακός λόγος», ή απ’ την άλλη «λογοτεχνίζον».

Μα τι θέλουν επιτέλους; Να σου πω τι θέλουν: «Γλώσσα Εκθεσιακή», που σημαίνει: λέξεις και φράσεις τετριμμένες, χιλιοειπωμένες, άχρωμες, άοσμες, άνευ νοήματος και ουσίας.

Και ξέρεις τι θα πούνε τώρα μερικοί, παππού μου, που σου τα λέω αυτά κάπως χιουμοριστικά, κάπως με ελαφριά καρδιά: Πως δεν είμαι… «συνειδητοποιημένη» υποψήφια. Γιατί πρέπει εμείς τα τριτολυκειάκια να είμαστε και… «συνειδητοποιημένα» τρομάρα μας!

Ξέρεις τι θα πει αυτό; Πώς πρέπει να τρέμουμε από το άγχος από το πρωί ως το βράδυ, να αναλογιζόμαστε κάθε στιγμή το στόχο μας, τις εξετάσεις. Να μην κάνουμε πλάκα, γιατί κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε για ασυνειδησία.

Δεν φτάνει, δηλαδή, παππού, που σινεμά πια δεν πηγαίνω και το Σάββατό μου έχει καταντήσει η χειρότερη μέρα, γεμάτη Φροντιστήρια, πρέπει και το πρόσωπό μου να ακτινοβολεί από «συνειδητοποίηση»!

Δεν φτάνει που ανεβοκατεβαίνω στην Αθήνα για Φροντιστήριο και αγχώνομαι –προλαβαίνω; Αν μ’ εξετάσει σ’ αυτό που δεν πρόλαβα να διαβάσω; Αν αργοπορήσω; Θα βάλει πολλά για αύριο; Πρέπει και καθημερινά να αποδεικνύω πως όντως αγχώνομαι, να τους πείσω πως αγχώνομαι, για να καθησυχαστούν αυτοί. Ποιοι; Να, όλοι αυτοί που νομίζουν πως συμπάσχουν, πως υποφέρουν εξίσου ή και περισσότερο από ‘μένα…

Δεν είναι λίγοι οι καθηγητές που πιστεύουν πως ενδιαφέρονται πιο πολύ από ‘μένα για την επιτυχία μου. Αλλά ακόμη και η μαμά, η κόρη σου, παππού, νομίζει πως καταπιέζεται όσο κι εγώ, όταν καμιά φορά της λέω την Ιστορία απ’ έξω.

Άλλες φορές, πάλι, «δεν διαβάζεις» μου λέει, «κοροϊδεύεις την κοινωνία!».

Εγώ κοροϊδεύω την κοινωνία ή η κοινωνία εμένα, υποβάλλοντάς με σ’ όλη αυτή τη δοκιμασία; Πες μου, παππού, άδικο έχω; Το ξέρω πως εσύ θα μου ‘λεγες πως έχω δίκιο κι όλοι γύρω μου αυτό μου λένε, όμως δεν βλέπω να κάνει κάτι κανείς για να βελτιωθεί η κατάσταση… Όλοι κατανοούν… και εφησυχάζουν.

Θυμάσαι, παππούλη, τα καλοκαίρια πώς μ’ άρεσε να κοιμάμαι και να ξεκουράζομαι με τις ώρες; Που μου ‘λεγες «γλυκός ο ύπνος την αυγή, γυμνός ο κ… τη Λαμπρή;» Πού τέτοια τώρα! Ούτε γλυκός ο ύπνος την αυγή, κι όσο για Λαμπρή, διαβάζοντας θα την περάσω φέτος. Κι ούτε στην Αιδηψό θα έρθω –πρώτη φορά τόσα χρόνια. Έτσι μέσα στο άγχος τα πέρασα και τα Χριστούγεννα και δεν πήρα μυρουδιά ούτε από γιορτινή ατμόσφαιρα, ούτε τίποτε.

Κι η Μελίζα τα ίδια… Κι όλα τα παιδιά! Όχι πως διαβάσαμε και τίποτα σπουδαίο, μόνο που αγχωνόμασταν καθημερινά γιατί έπρεπε να διαβάσουμε. Με τον Αντρέα είχαμε βάλει στόχο την πρώτη μέρα να κάνουμε επανάληψη τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό.

Τελικά προτιμήσαμε να χαζολογήσουμε και μας έτρωγαν οι τύψεις για μέρες. Μέχρι και την Βασιάννα έμπλεξα, παππού, αναζητώντας κάποια συμπαράσταση, και 10 χρόνων μόμολο μου κράταγε το βιβλίο να της λέω την «τελική ρύθμιση των Συνόρων»…

Είπα για όλους τους άλλους, παππού, κι άφησα τελευταίο να σου πω και για μένα που ήμουνα που ήμουνα –τώρα παραέχω καταντήσει μιγιάγγιχτη, «αστέρω και υστέρω», που λέει και η μαμά.

Πού να δεις την εγγονή σου στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, να ωρύεται και να τα βάζει με όποιον βρει μπροστά της και να μην την αναγνωρίσεις… Αφού και η ίδια δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου.

Στα ‘πα, παππούκο μου, και ξαλάφρωσα. Δεν πειράζει που δεν την άκουσα την απάντησή σου. Ξέρω τι θα ‘λεγες γι’ αυτήν την καθημερινή αλλοτρίωση του χρόνου, της σκέψης και της φαντασίας μας…

Θα ‘λεγες πως η ζωή είναι πέλαγος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Της Δρ. Αναστασίας-Νατάσσας Πιπεροπούλου*

Εδώ και πολλές δεκαετίες όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, ακούμε, διαβάζουμε και επίσης αναφερόμαστε πολύ συχνά σε μια έννοια, έναν ξενόφερτο όρο, που προφανώς έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας που βιώνουμε: αυτή η έννοια, αυτός ο όρος λέγεται ΣΤΡΕΣ (Stress)…

Δεν συνιστά καινοτόμο διαπίστωση η θέση μου ότι οι περισσότεροι θεωρούμε το ΣΤΡΕΣ ως μια αρνητική κατάσταση για την ψυχική μας υγεία που συνοδεύεται από συγκεκριμένα και επώδυνα σωματικά συμπτώματα, δηλαδή ως έναν «εχθρό» μας, ως κάτι που πρέπει να βρούμε τρόπους και τεχνικές με την εφαρμογή των οποίων να μπορέσουμε να το αποβάλουμε, να το διώξουμε από τη ζωή μας.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική, καθώς ουσιαστικά το ΣΤΡΕΣ είναι μια πολύ χρήσιμη, παραγωγικά ορθή ψυχοσωματική αντίδραση στην αντιμετώπιση απροσδόκητων πιέσεων και προβλημάτων ή ακόμη και προσώπων που μας επηρεάζουν δυσμενώς.

Μόλις αντιληφθούμε και συνειδητοποιήσουμε κάποιον κίνδυνο ως αντικειμενική ή συμβολική πραγματικότητα (π.χ. ο φόβος αποτυχίας στις Πανελλήνιες), μόλις αισθανθούμε μια απροσδόκητη πίεση που μας προκαλεί ένα άλλο πρόσωπο, για τα παιδιά μας ένας συμμαθητής ή μια συμμαθήτρια και για εμάς τους ώριμους στην ηλικία ένας συνάδελφος ή ένας προϊστάμενος, άμεσα ενεργοποιείται το Αυτόνομο Νευρικό μας Σύστημα.

Το Αυτόνομο Νευρικό Σύστημα διαδραματίζει άμεσο και καθοριστικό ρόλο στη φυσική-σωματική μας αντίδραση στο στρες. Το Α.Ν.Σ. χωρίζεται στο Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα (Σ.Ν.Σ.) και στο Παρασυμπαθητικό Νευρικό Σύστημα (Π.Ν.Σ.). Όταν διεγερθούμε απότομα ψυχολογικά και το σώμα μας βρεθεί σε κατάσταση στρες το Σ.Ν.Σ. συμβάλλει σε αυτό που είναι γνωστό ως η αντίδραση «πάλης ή φυγής» (fightorflight) από επικίνδυνες καταστάσεις και άτομα που μας διεγείρουν αρνητικά.

Με τη διαπίστωση «επικινδυνότητας» το Σ.Ν.Σ. ενεργοποιεί τα επινεφρίδια, δύο μικρούς σε μέγεθος αλλά σημαντικούς αδένες που βρίσκονται στα νεφρά μας και είναι ειδικά όργανα που εκκρίνουν αυξημένη ποσότητα αδρεναλίνης στο αίμα μας και έτσι προκύπτει το ΣΤΡΕΣ, που είναι απαραίτητο για να διαχειριστούμε με επιτυχία ανεπιθύμητες και ίσως επικίνδυνες, για τη σωματική και ψυχική μας υγεία καταστάσεις.

Μόλις κυκλοφορήσει η αδρεναλίνη στο αίμα μας αυξάνονται οι παλμοί της καρδιάς μας και μαζί ο ρυθμός της αναπνοής/εκπνοής μας και αισθανόμαστε ότι «σφίγγουν» οι διάφοροι μυς του σώματός μας ενεργοποιώντας το σύνδρομο «φυγής ή πάλης»…

Αυτό το σύνδρομο ήταν και συνεχίζει να είναι μέρος της σωματικής και ψυχικής μας οντότητας και το χρησιμοποιούμε όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κινδύνους για να κρίνουμε εάν πρέπει να επιλέξουμε την «φυγή» (δηλαδή να το βάλουμε στα πόδια και να απομακρυνθούμε από τον κίνδυνο) ή την «πάλη» (δηλαδή να μείνουμε και να πολεμήσουμε εφόσον κρίνουμε ότι μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα ή απλά δεν έχουμε την πολυτέλεια της φυγής…)

Εδώ χρειάζεται να σημειώσουμε ότι υπάρχουν τρεις τύποι ΣΤΡΕΣ που ο καθένας και η καθεμιά μας μπορεί να αισθανθεί και συγκεκριμένα:

Το ΣΤΡΕΣ της καθημερινότητας είναι αυτό που αισθανόμαστε σχεδόν κάθε μέρα και έχει να κάνει με το σχολείο ή την εργασία μας, με συμμαθητές/συμμαθήτριες ή συναδέλφους και προϊσταμένους, όπως και με κάθε άλλου είδους υποχρεώσεις μας και καταστάσεις.

Το προσθετικό ή συσσωρευόμενο ΣΤΡΕΣ είναι το άθροισμα στρεσσογόνων καταστάσεων που δεν τις χειρισθήκαμε σωστά ή τις αμελήσαμε με αποτέλεσμα να αυξηθούν και να γιγαντωθούν.

Το ΣΤΡΕΣ που προκαλείται από κάποιο απροσδόκητο γεγονός και έχει μεγάλη ένταση όπως για παράδειγμα ένας καυγάς με συμμαθητή ή συμμαθήτρια, με συνάδελφο ή με προϊστάμενο, μια ξαφνική σοβαρή ασθένεια ή και ατύχημα με τραυματισμό ενός συγγενικού μας προσώπου, ή κάποιο αναπάντεχο οικονομικό πρόβλημα.

Όπως διαπιστώσαμε μικροί και μεγάλοι, όχι μόνο στην Πατρίδα μας αλλά σε όλη την Υφήλιο η πανδημία covid-19 που αναστάτωσε για δύο χρόνια την καθημερινότητά μας είναι ένα τέτοιο παράδειγμα που αύξησε σε δυσθεώρητα ύψη τα επίπεδα του ΣΤΡΕΣ όπως και του συναισθήματος του θυμού στο οποίο αναφέρθηκα σε σχετικό άρθρο μου με τίτλο «Η πανδημία επιδείνωσε το αίσθημα του θυμού» που φιλοξενήθηκε εδώ.

Στο σημερινό μου άρθρο παρουσιάζω μερικές συγκεκριμένες «Τεχνικές Μυϊκής Χαλάρωσης» οι οποίες είναι πάντα χρήσιμες σε όλους μας, αλλά πιστεύω ότι είναι μια ιδιαίτερη προσφορά στα παιδιά μας που σύντομα θα υποβληθούν στις πάντα στρεσογόνες Πανελλήνιες (Πανελλαδικές) εξετάσεις για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Για εφαρμογή των τεχνικών συνιστώ μη ξαπλώσετε στο κρεβάτι σας αλλά σε κάποιο σημείο του δαπέδου του διαμερίσματός σας ή του δωματίου σας για να κάνετε τις παρακάτω τεχνικές χαλάρωσης ΣΤΡΕΣ:

1/ Όπως είμαστε ξαπλωμένοι ανάσκελα παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή από τη μύτη και κάνουμε μια βαθιά εκπνοή από το στόμα. Το επαναλαμβάνουμε αργά τρεις έως πέντε φορές.

2/ Σφίγγουμε και τεντώνουμε τους μυς του αριστερού μας χεριού, από την παλάμη μέχρι την ωμοπλάτη μας ενώ ταυτόχρονα παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή. Χαλαρώνουμε αργά τους μυς του αριστερού μας χεριού ενώ ταυτόχρονα κάνουμε μια βαθιά εκπνοή.

3/ Σφίγγουμε και τεντώνουμε τους μυς του δεξιού μας χεριού, από την παλάμη μέχρι την ωμοπλάτη μας ενώ ταυτόχρονα παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή. Χαλαρώνουμε αργά τους μυς του δεξιού μας χεριού ενώ ταυτόχρονα κάνουμε μια βαθιά εκπνοή.

4/ Σφίγγουμε και τεντώνουμε τους μυς του αριστερού μας ποδιού και ταυτόχρονα παίρνουμε βαθιά εισπνοή. Χαλαρώνουμε αργά τους μυς του αριστερού μας ποδιού ενώ ταυτόχρονα κάνουμε μια βαθιά εκπνοή.

5/ Σφίγγουμε και τεντώνουμε τους μυς του δεξιού ποδιού και ταυτόχρονα παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή. Χαλαρώνουμε αργά τους μυς του δεξιού μας ποδιού ενώ ταυτόχρονα κάνουμε βαθιά εκπνοή.

6/ Σφίγγουμε τους μυς στις ωμοπλάτες μας και παίρνουμε μια βαθιά εισπνοή. Χαλαρώνουμε αργά τους μυς της ωμοπλάτης μας ενώ ταυτόχρονα κάνουμε βαθιά εκπνοή.

Επαναλαμβάνουμε και τις 6 παραπάνω τεχνικές τρεις φορές. Χαλαρώνουμε και στη συνέχεια με κλειστά τα μάτια αφήνουμε τη φαντασία μας να μας πάει σε κάποιο μέρος όπου είχαμε αισθανθεί ωραία και μένουμε εκεί για μερικά λεπτά, όσο αισθανόμαστε τα ευχάριστα συναισθήματα της χαλάρωσης, σε συνδυασμό με τις ευχάριστες μνήμες που έχουμε φέρει στο νου μας.

Χρησιμοποιείστε αυτές τις τεχνικές χαλάρωσης για να μειωθεί το επίπεδο του ΣΤΡΕΣ που θα βιώσετε αυτή την εποχή των Πανελληνίων (Πανελλαδικών) εξετάσεων κάθε φορά που υποκειμενικά θα αισθανθείτε ότι έχει αυξηθεί το επίπεδο του ΣΤΡΕΣ σας.

Παιδιά ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!...

-----------------------------------------------------

*Η Δρ. Αναστασία-Νατάσσα Πιπεροπούλου είναι Ψυχολόγος, τακτικό μέλος της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρίας και εργάζεται ως Ψυχολόγος με οργανική θέση σε Σχολική Μονάδα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (Σ.Μ.Ε.Α.Ε.)



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

Σύντομα τελειώνει η σχολική χρονιά (2020-2021) που ταλαιπώρησε βάναυσα τον ψυχικό κόσμο παιδιών, γονέων, παππούδων, γιαγιάδων εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, και οι Πανελλήνιες εξετάσεις του 2021, ξεκινούν Δευτέρα 14 Ιουνίου για τα ΓΕΛ και Τρίτη 15 Ιουνίου για τα ΕΠΑΛ.

Ήταν και παραμένει αλήθεια ότι η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο ή παραγωγική Σχολή των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας εξακολουθεί να θεωρείται ως απαραίτητο πλεονέκτημα για μια αυριανή επιτυχημένη πορεία στην κοινωνία.

Και έτσι, κάθε χρόνο, η περίοδος των εξετάσεων για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση φορτίζει ψυχοκοινωνικά χιλιάδες αγόρια και κορίτσια και, μαζί, μυριάδες μαμάδων, μπαμπάδων και συγγενών που "ψήνονται" κυριολεκτικά στην προσπάθεια να βρουν το κλειδί που θα ανοίξει την "μαγική πόρτα" κάποιας τριτοβάθμιας Σχολής.

Μερικές φορές βλέπουμε να πετυχαίνουν παιδιά που ήταν βέβαια καλοί αλλά όχι εξαιρετικοί μαθητές στο Λύκειό τους, φροντιστηριακά προετοιμασμένα, που διέθεταν όμως αρκετή αίσθηση χιούμορ και είχαν μια ψυχική και σωματική χαλάρωση, την στιγμή που βλέπουμε να αποτυγχάνουν μερικά παιδιά τα οποία ήταν πολύ καλά προετοιμασμένα, αλλά την τελευταία στιγμή έχασαν τον ψυχικό έλεγχο και υπέστησαν τις καταλυτικές συνέπειες του άγχους...

Αναμφισβήτητα, όταν μας τυλίξει το άγχος, η απόδοσή μας θα πέσει και μέσα στην απόγνωση του συναισθήματος του πανικού η μνήμη και η κριτική μας ικανότητα θα μειωθούν σημαντικά.

Συνταγή επιτυχίας;

Υπάρχει μια συνταγή επιτυχίας, ένας συνδυασμός ψυχολογικής στρατηγικής και τεχνικών, που θα μπορούσαμε να δώσουμε στα παιδιά μας, ώστε να τα βοηθήσουμε να επιτύχουν; Μετά από τρείς δεκαετίες ενασχόλησης με τις πανελλήνιες (πανελλαδικές) εξετάσεις έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μία ΜΑΓΙΚΗ συνταγή επιτυχίας ΔΕΝ… υπάρχει, αλλά προτείνω μια πρακτική συνταγή επιτυχίας που καλεί παιδιά και οικογένειες να εστιάσουν την προσοχή τους σε τρία συγκεκριμένα σημεία:

*** Στο σπίτι, όπου συνιστώ συναισθηματική ανακωχή ανάμεσα σε γονείς, αδέλφια, θείους και θείες, γιαγιάδες και παππούδες

*** Στον εξεταστικό χώρο

*** Στην ψυχική κατάσταση των παιδιών μετά από κάθε μέρα εξετάσεων, με άλλα λόγια στην προετοιμασία των παιδιών μας να συνεχίσουν στα επόμενα μαθήματα με αισιοδοξία οποιαδήποτε και αν ήταν η επίδοσή τους στο μάθημα στο οποίο εξετάσθηκαν μέχρι στιγμής.

Ας δούμε πιο αναλυτικά την πρακτική «συνταγή επιτυχίας»

Παιδιά:

α] συνεχίστε τη μελέτη κάνοντας ένα συνδυασμό εντατικής σπουδής αλλά και ψυχαγωγίας. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει τεράστιες δυνατότητες, ωστόσο οι συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές μας ανάγκες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην υπόθεση της επιτυχίας. Ακόμη και το καλύτερο μυαλό, ο πιο δυνατός μαθητής ή μαθήτρια, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα κουραστεί και τότε είναι απαραίτητο να σταματήσει τη μελέτη και να επιδιώξει ένα ευχάριστο διάλειμμα.

β] Συχνά, πιο συχνά απ' ό,τι πολλοί νομίζουν υπερβολική μελέτη και επανάληψη, όπως και κάθε άλλου είδους υπερβολή, δεν βοηθάει! Αφού έχετε διαβάσει όλο το χρόνο, λίγο πριν τις εξετάσεις, αν μου επιτρέπεται η έκφραση που πολλοί φοιτητές και φοιτήτριές μου χρησιμοποιούν, «ρίξτε το λίγο έξω...»

γ] Μην προσπαθήσετε να «ελέγξετε» τις γνώσεις σας λίγα λεπτά της ώρας πριν την είσοδό σας στον εξεταστικό χώρο. Μέσα στην ένταση της ψυχολογικής σας διέγερσης είναι πολύ πιθανό να σας φανούν όλα άγνωστα, με αποτέλεσμα να αγχωθείτε και να πανικοβληθείτε. Μην αφήσετε να σας συμβεί κάτι τέτοιο.

δ] Μέσα στον εξεταστικό χώρο φροντίστε να εξοικειωθεί τε με πρόσωπα και πράγματα και πάρτε μαζί σας ένα μπουκάλι νερό για δροσιά αλλά και για παρηγοριά. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να παλινδρομούμε σε παιδικές ηλικίες μπροστά σε καταστάσεις στρες και άγχους. Διώξτε το άγχος και την ξηροστομία πίνοντας μια γουλιά νερό.

ε] Όταν σας δοθούν τα θέματα ξεκινήστε με αυτό που ξέρετε καλύτερα. Μην κολλήσετε στο άγνωστο ή δύσκολο για εσάς θέμα. Απαντώντας το εύκολο που κατέχετε καλά, δημιουργείτε στον εαυτό σας την θετική ψυχολογικά αίσθηση ότι κάνετε κάτι δημιουργικό, και στη συνέχεια, με ανεβασμένο το ηθικό σας, καταπιαστείτε με το ή τα δύσκολα θέματα, πηγαίνοντας και πάλι προοδευτικά από τα γνωστά στα λιγότερο γνωστά.

ζ] Είναι πιθανό, για μερικά δευτερόλεπτα να σας φανούν όλα τα θέματα άγνωστα, με αποτέλεσμα να αγχωθείτε και να πανικοβληθείτε. Εάν συμβεί αυτό, τότε... χαλαρώστε για μερικά λεπτά, διαβάστε ξανά τα θέματα και ίσως ξαφνιαστείτε με τη συνειδητοποίηση ότι τελικά δεν σας είναι και τόσο άγνωστα...

η] Άσχετα με το πώς γράψατε σε ένα συγκεκριμένο μάθημα, συνεχίστε τις προσπάθειές σας χωρίς ηττοπάθεια στα υπόλοιπα μαθήματα. Σίγουρα, κάθε μάθημα μετρά, αλλά εκείνο που τελικά μετράει περισσότερο είναι η δυνατότητα να χειρισθείτε κάθε μάθημα σαν ξεχωριστή οντότητα. Δεν είναι λίγα τα παιδιά, που έγραψαν χαμηλά στο πρώτο μάθημα και στη συνέχεια πήγαν πολύ καλά στα υπόλοιπα, χωρίς άγχος και ηττοπάθεια, με αποτέλεσμα να περάσουν σε κάποια από τις αρχικές τους επιλογές.


Γονείς και Συγγενείς:

Ας σκύψουμε όλοι μαζί πάνω από τα παιδιά μας με φροντίδα και τρυφερότητα και ας τα δώσουμε να καταλάβουν ότι όχι μόνο δεν αγωνίζονται μόνα τους, αλλά και ότι η δικιά σας αγάπη δεν εξαρτάται ούτε και κινδυνεύει από μια πιθανή αποτυχία τους. Κάντε το αυτό με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη φανεί ως επιπόλαια, επιφανειακή κάλυψη μιας πραγματικότητας που δεν υπάρχει -ότι δηλαδή είναι ψέμα.

Μην αφήσετε το παιδί σας να πιστέψει ότι άλλα λένε τα χείλη σας και αλλά η κάρδια σας, αλλά ότι πραγματικά εννοείται ό,τι του λέτε.

Τις τραγικές συνέπειες αυτής της λαθεμένης, κατά την προσωπική μου γνώμη, τοποθέτησης, που είναι τεράστιας αξίας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μας την επιβεβαιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο τα ΜΜΕ, όταν μας ανακοινώνουν πόσα παιδιά κάνουν απόπειρες «αυτοκτονίας» μαθαίνοντας ότι απέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις (πολλά, μάλιστα, περιστατικά δεν φτάνουν ποτέ για ευνόητους λόγους στα ΜΜΕ…)

Δυστυχώς, η οικονομία των αριθμών, δηλαδή η αντιστοιχία θέσεων και υποψηφίων, είναι τέτοια, που προδικάζει ότι μερικές χιλιάδες παιδιών δεν θα πετύχουν...

Κλείνω υπογραμμίζοντας ότι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή γιατί όταν ένα παιδί αποτυγχάνει έχει διπλή την αίσθηση της ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ - πρώτα γιατί απέτυχε και μειώνεται το ΕΓΩ του απέναντι σε συμμαθητές και συμμαθήτριες, και ύστερα γιατί έχει την υποκειμενική αίσθηση ότι ΠΡΟΔΩΣΕ τους γονείς του, ότι δεν στάθηκε άξιο για τους κόπους και τους μόχθους, για τα έξοδα και την αγωνία τους!

Κουράγιο γονείς και συγγενείς.

Παιδιά οπλισθείτε με ψυχραιμία και χιούμορ και σας εύχομαι καλή επιτυχία στις φετινές Πανελλήνιες που είναι δεύτερη χρονιά μετά το 2020 ψυχολογικών επιβαρύνσεων της πανδημίας covid-19!..



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)