Ακτιβιστής: Οικογένεια-γονιός-παιδί

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οικογένεια-γονιός-παιδί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ασφαλείς, πιστοποιημένες και ξανά σε λειτουργία σύντομα οι παιδικές χαρές του Δήμου Θερμαϊκού

Ακτιβιστής στις 28.11.25 0

- Υπεγράφησαν τρεις συμβάσεις συνολικού ύψους 110.000€ για την επισκευή και επαναλειτουργία 14 παιδικών χαρών 

- Οριστική λύση σε ένα χρόνιο πρόβλημα που κληρονομήθηκε από το 2022 Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στις οικογένειες και τα παιδιά του Δήμου μας, η Δημοτική Αρχή του Δήμου Θερμαϊκού ανακοινώνει τη δρομολόγηση της πλήρους αποκατάστασης, πιστοποίησης και επαναλειτουργίας των παιδικών χαρών του Δήμου.

Από τις αρχές του 2024, η σημερινή διοίκηση βρέθηκε αντιμέτωπη με μια δυσάρεστη πραγματικότητα: 14 παιδικές χαρές σε όλη την επικράτεια του Δήμου παρέμεναν κλειστές και σφραγισμένες λόγω ακαταλληλότητας ήδη από το 2022, στερώντας από τα παιδιά το δικαίωμα στο παιχνίδι και δημιουργώντας εύλογη δυσαρέσκεια στους γονείς. Με μεθοδικές κινήσεις και θέτοντας ως αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα την ασφάλεια, ο Δήμος Θερμαϊκού προχώρησε στην υπογραφή τριών διακριτών συμβάσεων, μία για κάθε Δημοτική Ενότητα, οι οποίες αναρτήθηκαν χθες στο Κεντρικό Ηλεκτρονικό Μητρώο Δημοσίων Συμβάσεων (ΚΗΜΔΗΣ).

Το συνολικό ποσό της σχετικής επένδυσης ανέρχεται σε 110.156,07€ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ), με χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ» και ιδίους πόρους.

Στόχος είναι η άρση όλων των παρατηρήσεων των εκθέσεων ελέγχου, ώστε οι χώροι των παιδικών χαρών να λάβουν το σήμα πιστοποίησης καταλληλότητας και να αποδοθούν ξανά στους δημότες.

Αναλυτικότερα, οι συμβάσεις αφορούν:

1. Δημοτική Ενότητα Μηχανιώνας: Περιλαμβάνει παρεμβάσεις στις παιδικές χαρές στο Λιμάνι, στο Κέντρο Υγείας, στην Κερασιά (οδός Δαγκλή) και στην Καψαλάκειο Πολιτιστική Στέγη (μόνο συντήρηση στην τελευταία).

2. Δημοτική Ενότητα Επανομής: Αφορά τις παιδικές χαρές προς την παραλία Επανομής, στην παραλία Επανομής και στο Μεσημέρι.

3. Δημοτική Ενότητα Θερμαϊκού: Εστιάζει στην αποκατάσταση της κεντρικής παιδικής χαράς στην Περαία (οδοί Ανθέων & Φιλίππου) και συνολικά στην εξυπηρέτηση των σχετικών αναγκών της ενότητας. Διαρκής Συντήρηση και Έλεγχος Πέρα από την προμήθεια υλικών και τις επισκευές εξοπλισμού και δαπέδων, οι συμβάσεις έχουν διάρκεια 12 μηνών και θεσπίζουν ένα αυστηρό πλαίσιο συντήρησης για να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα εγκατάλειψης του παρελθόντος.

Συγκεκριμένα, προβλέπονται:

• Δύο τακτικές συντηρήσεις και έλεγχοι ανά μήναγια την περίοδο υψηλής επισκεψιμότητας (Απρίλιος – Σεπτέμβριος).

• Μία τακτική συντήρηση ανά μήνα για την περίοδο Οκτωβρίου – Μαρτίου.

• Έκτακτες επισκέψεις όποτε κριθεί αναγκαίο. Νέες Παιδικές Χαρές: Σχεδιασμός για το μέλλον Παράλληλα με την αποκατάσταση των υφιστάμενων υποδομών, ο Δήμος Θερμαϊκού επενδύει στη δημιουργία νέων, σύγχρονων χώρων αναψυχής:

• Ήδη λειτουργεί μία ολοκαίνουργια παιδική χαρά στη Μηχανιώνα.

• Τις ημέρες αυτές δημοπρατείται η κατασκευή νέας παιδικής χαράς στην Επανομή.

• Για το 2026, έχει δρομολογηθεί η δημοπράτηση δύο ακόμα νέων παιδικών χαρών, η μία εκ των οποίων θα χωροθετηθεί στο Αγγελοχώρι.

Η Δημοτική Αρχή τηρεί τη δέσμευσή της για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Κλείνουμε οριστικά τον κύκλο της αδράνειας και παραδίδουμε στα παιδιά μας τους χώρους που τους αξίζουν: ασφαλείς, σύγχρονους και λειτουργικούς.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ανεργία Εργασία Νεολαία Οικογένεια-γονιός-παιδί ΡΟΗ Generation Z

Ασφυκτιά η Gen Z στην Ελλάδα: 6 στους 10 εξαρτώνται οικονομικά από την οικογένειά τους – Χαμηλές προσδοκίες και έντονη διάθεση μετανάστευσης

Ακτιβιστής στις 12.11.25 0

Μια γενιά μορφωμένη αλλά επισφαλή, που εργάζεται με χαμηλούς μισθούς σε καθεστώς χαμηλών προσδοκιών και με την προοπτική ενός νέου brain drain να αναδεικνύεται ως πιθανότητα αποτυπώνει έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για τη Generation Z.

Η έρευνα «Νέοι και Εργασία 2025», που διενεργήθηκε από το ΙΝΕ ΓΣΕΕ σε συνεργασία με την εταιρεία ALCO, εστιάζει ειδικότερα στη στάση των νέων έως 29 ετών απέναντι στην εργασία, στην εκπαίδευση και στο μέλλον, αναδεικνύοντας την αδυναμία της ελληνικής αγοράς εργασίας να αξιοποιήσει και να συγκρατήσει το δυναμικό της Generation Z.

Παράταση της εξάρτησης από την οικογένεια, διάχυτο burnout και ψυχική κόπωση, χάσμα ανάμεσα στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας, χαμηλή ικανοποίηση από τις επαγγελματικές προοπτικές και έντονη διάθεση μετανάστευσης είναι ορισμένα μόνο από τα ευρήματα που σκιαγραφούν με μελανά χρώματα τις συνθήκες που βιώνουν οι νέοι εργαζόμενοι.

Αδυναμία αυτονομίας: Μόλις 2 στους 10 ζουν μόνοι τους – Ο μισθός δεν φτάνει για 7 στους 10

Όπως προκύπτει, η νέα γενιά εργαζομένων βιώνει μια παράταση της εξάρτησης από την οικογένεια που δεν είναι επιλογή αλλά αναγκαιότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις το 20% των νέων εργαζόμενων ζουν μόνοι τους. Βάσει της έρευνας, το 45% των νέων εξακολουθεί να ζει με την οικογένειά του (το ποσοστό αυτό γι αυτούς που εργάζονται με μερική απασχόληση ανεβαίνει στο 65%) και το 30% με φίλο ή σύντροφο. Μόλις το 30% συμβάλλει οικονομικά στο ενοίκιο ή στα έξοδα στέγασης.

Την ίδια ώρα, το 70% δηλώνει ότι τα εισοδήματά του δεν επαρκούν για τις βασικές ανάγκες και το 62% αναγνωρίζει οικονομική εξάρτηση από τους γονείς.

Το φαινόμενο συνδέεται με χαμηλούς μισθούς, ακριβή στέγαση και κοινωνικό κράτος που χρειάζεται ενίσχυση. Η οικονομική αυτονομία μετατίθεται χρονικά και μαζί της καθυστερεί η μετάβαση στην ενήλικη ζωή: δημιουργία νοικοκυριού, οικογένειας ή επαγγελματικής ταυτότητας. Όπως σημειώνει το Ινστιτούτο, πρόκειται για μια γενιά που εργάζεται χωρίς να μπορεί να ζήσει ανεξάρτητα, εγκλωβισμένη ανάμεσα στην απασχόληση και στην προσπάθεια αυτονόμησης.

4 στους 10 εργάζονται σε αντικείμενο άσχετο με τις σπουδές τους

Απογοητευτικά είναι και τα ευρήματα στο σκέλος της σύνδεσης της αγοράς με την εκπαίδευση. Το 38% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι η εργασία του δεν σχετίζεται με τις σπουδές ή την κατάρτισή του. Επιπλέον, το 49% δηλώνει ότι η εκπαίδευσή του δεν το προετοίμασε επαρκώς για την αγορά εργασίας.

Πάντως το 86% δηλώνει ισχυρή διάθεση για συνεχιζόμενη μάθηση, ενώ το 65% δηλώνει ότι αισθάνεται μεγάλη επάρκεια σε ό,τι αφορά τις αναγκαίες ψηφιακές δεξιότητες για την εργασία του.

Το χάσμα ανάμεσα στην εκπαίδευση και στην αγορά εργασίας αποτυπώνει όχι μόνο μια θεσμική ασυνέχεια, αλλά και την ανωριμότητα του παραγωγικού συστήματος και των επιχειρήσεων να απορροφήσουν το ανθρώπινο δυναμικό της νέας γενιάς.

Gen Z: Η πιο μορφωμένη αλλά και η λιγότερο ενταγμένη γενιά στην παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας

Η ελληνική αγορά εργασίας παραμένει χαμηλής οργανωσιακής και τεχνολογικής πυκνότητας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αξιοποιήσει τις γνώσεις, τις ψηφιακές δεξιότητες και τη δημιουργικότητα των νέων αποφοίτων.

Η αποσύνδεση της απασχόλησης από τη γνώση οδηγεί στη διπλή παγίδα της υποαπασχόλησης και της απογοήτευσης: η Generation Z είναι η πιο μορφωμένη αλλά και η λιγότερο ενταγμένη γενιά στην παραγωγή υψηλής προστιθέμενης αξίας.

6 στους 10 βιώνουν εξουθένωση στην εργασία τους

«Καμπανάκι» κρούουν και τα ευρήματα που αφορούν την εργασιακή καθημερινότητα και την πίεση που βιώνουν οι νέοι εργαζόμενοι: Είναι ενδεικτικό ότι το 60% δηλώνει ότι βιώνει εξουθένωση στην εργασία του ενώ το 46% αισθάνεται ότι η δουλειά του επιβαρύνει την υγεία ή τον ύπνο του.

Το 62% δηλώνει ότι η εργασία επηρεάζει αρνητικά την προσωπική του ζωήμ ενώ η θετική ισορροπία ζωής–εργασίας καταγράφεται ιδιαίτερα χαμηλά στο 21%.

Η συνολική ικανοποίηση από την εργασία κυμαίνεται στο 35%, ενώ άγχος – στρες δηλώνει ότι αντιμετωπίζει το 53%.

Όπως επισημαίνει το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, η Generation Z εισέρχεται σε έναν κόσμο εργασίας που μεταθέτει τη φροντίδα και την ψυχική ανθεκτικότητα στο άτομο. Η πίεση της απόδοσης, τα διευρυμένα ωράρια και η μειωμένη συλλογική προστασία οδηγούν σε διάχυτο burnout και ψυχική κόπωση. Η άποψή τους για έλλειψη προσωπικού χρόνου και η θόλωση των ορίων μεταξύ εργασίας και προσωπική ζωής συνθέτουν ένα νέο είδος εργασιακής αποξένωσης: οι νέοι εργάζονται περισσότερο, αλλά νιώθουν λιγότερο συνδεδεμένοι με αυτό που κάνουν. Η ποιότητα της εργασίας μετατρέπεται έτσι σε κρίσιμο παράγοντα ψυχικής υγείας.

Πάνω από 7 στους 10 δεν βλέπουν επαγγελματικές προοπτικές στη χώρα

Αποθαρρυντικά είναι τα ευρήματα και στο πεδίο των επαγγελματικών προοπτικών. Είναι ενδεικτικό ότι το 72% των νέων εργαζομένων δηλώνει ότι δεν διαβλέπει επαγγελματικές προοπτικές στη χώρα και μόνο το 9% δηλώνει ικανοποιημένο από τις επαγγελματικές του προοπτικές. Μάλιστα το 46% δηλώνει το ενδιαφέρον του να εργαστεί στο εξωτερικό. Το 79% πιστεύει πως η γενιά των γονιών του έζησε καλύτερες εργασιακές και κοινωνικές συνθήκες, ενώ φτο 65% πιστεύει ότι δεν είναι εφικτό να δημιουργήσει οικογένεια με τις παρούσες συνθήκες εργασίας του.

Τα δεδομένα σκιαγραφούν μια γενιά με περιορισμένη εμπιστοσύνη στο παρόν και συγκρατημένη πίστη στο μέλλον. Η χαμηλή ικανοποίηση από τις επαγγελματικές προοπτικές και η έντονη διάθεση μετανάστευσης αποτυπώνουν ένα «συναισθηματικό και επαγγελματικό ρήγμα» ανάμεσα στους νέους και την ελληνική αγορά εργασίας. Παράλληλα, αναδεικνύεται η εξοικείωση προς την τεχνητή νοημοσύνη, δείχνοντας μια γενιά που κατανοεί τις αλλαγές αλλά ανησυχεί ότι δεν θα επωφεληθεί από αυτές. Τέλος, η αδυναμία συγκρότησης οικογένειας υπό τις παρούσες εργασιακές συνθήκες αποκαλύπτει πως η επισφάλεια δεν περιορίζεται στο επαγγελματικό επίπεδο κινδυνεύοντας να μετατρέψει την αβεβαιότητα σε σταθερά ζωής.

Ένα νέο αξιακό παράδειγμα εργασίας

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το εύρημα ότι η ψυχική υγεία προηγείται της οικονομικής ασφάλειας από το 70%, ενώ για το 73% η εργασία οφείλει να έχει νόημα και πέρα από την αμοιβή. Ένα 47% θεωρεί την εργασία πηγή ταυτότητας και αυτοεκτίμησης. Σύμφωνα με την έρευνα, το 44% θα ήταν πρόθυμο να αλλάξει εργασία εφόσον αυτή δεν θα τον εξέφραζε, ακόμη και αν αυτό σήμαινε την απώλεια εισοδήματος. Επιπλέον μόνο το 36% δηλώνει ότι η εργασία του, του επιτρέπει να αναπτύσσει πρωτοβουλίες και να εκφράζει ιδέες, ενώ η δημιουργικότητα στην εργασία αναγνωρίζεται και επιβραβεύεται μόνο σ΄ ένα ποσοστό 24%. Ένα 72% δηλώνει ότι επιθυμεί να εργάζεται σε επιχειρήσεις που σέβονται το περιβάλλον και την κοινωνία. Ωστόσο, 65% δηλώνουν ότι θα αποδέχονταν άτυπη – «μαύρη» εργασία αν δεν υπήρχε άλλη επιλογή.

Τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η Generation Z εισάγει ένα νέο αξιακό παράδειγμα εργασίας. Προτάσσει την αυθεντικότητα, τη δημιουργικότητα και τη συναισθηματική ισορροπία. Η εργασία χάνει τον χαρακτήρα της απλής επιβίωσης και μετατρέπεται σε χώρο αυτοπροσδιορισμού, αλλά υπό όρους που η ελληνική αγορά δεν προσφέρει. Η αποδοχή άτυπης-μαύρης εργασίας, παρά τις αξίες αυτές, δείχνει ωστόσο το βάθος της ανασφάλειας και την ανάγκη επιβίωσης.

Στον πάτο η εμπιστοσύνη στους κρατικούς θεσμούς προστασίας

Την ίδια ώρα, η εμπιστοσύνη στους κρατικούς θεσμούς προστασίας είναι εξαιρετικά χαμηλή με ένα 15% να δηλώνει την εμπιστοσύνη του σε αυτό ενώ το 65% δηλώνει ότι δεν τους εμπιστεύεται. Το 30% δηλώνει ότι υπάρχει ενεργό σωματείο ή συνδικαλιστική εκπροσώπηση στον χώρο εργασίας τους. Το 36% έχει συμμετάσχει σε απεργία ή άλλη συλλογική κινητοποίηση και το 67% δηλώνει ότι θα συμμετείχε σε απεργία αν θεωρούσε δίκαιο το αίτημα, ενώ ένα ίδιο υψηλό ποσοστό θεωρεί ότι η συλλογική δράση μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας. Επιπλέον έξι στους 10 δηλώνουν ότι γνωρίζουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.

«Τα ευρήματα δείχνουν μια γενιά με χαμηλή εμπιστοσύνη αλλά υψηλή διαθεσιμότητα για δράση. Παρότι η Generation Z εμφανίζεται επιφυλακτική απέναντι στους θεσμούς προστασίας και τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση, δεν απορρίπτει τη συλλογική οργάνωση ως αξία. Έχει υψηλή προθυμία συμμετοχής σε συλλογικές δράσεις αρκεί να αισθανθούν ότι τα αιτήματα τους αφορούν και είναι δίκαια» επισημαίνεται στην έρευνα.

«Δεν διεκδικούν απλά μια δουλειά: επιζητούν ένα μέλλον με νόημα»

Καταληκτικά, το ΙΝΕ ΓΣΕΕ τονίζει πως η Generation Z στην Ελλάδα δεν διεκδικεί απλά μια δουλειά: επιζητά ένα μέλλον με νόημα και δικαιοσύνη. Όπως επισημαίνει, «χωρίς αναβάθμιση των μισθών, ενίσχυση της σταθερότητας, ανασυγκρότηση της συλλογικής προστασίας και επένδυση στην ψυχική υγεία και στη μάθηση, καμία πολιτική brain regain δεν μπορεί να πετύχει».

Επιμέλεια: Αλεξία Σωτηρίου

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΔΗΜΟΤΙΚΑ Οι Bloggers σχολιάζουν Οικογένεια-γονιός-παιδί Παιδικές Χαρές ΡΟΗ Σταμέλλος

Ανεκτίμητη η αξία μιας παιδικής χαράς… Πότε θα γίνουμε παιδιά;

Ακτιβιστής στις 27.9.25 0

Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί ως γονείς ή παππούδες/γιαγιάδες: «Πού να πάω τα παιδιά να παίξουν, να εκτονωθούν» Και κυρίως αναφερόμαστε: σε ποια παιδική χαρά… στη γειτονιά. Άντε, πείτε μου εσείς. Ή πρέπει να τα βάλεις στο αυτοκίνητο ψάχνοντας να βρεις καμία, κι αυτή με μια τσουλήθρα και δυο κούνιες, ή στο τέλος να καταλήξεις να τα πας στο πάρκο στα Λουτρά Υπάτης.

Λέω κάθε φορά στους φίλους το παράδειγμα της Βαρκελώνης, που πραγματικά σε εκπλήσσει. Κάθε τετράγωνο και παιδική χαρά, αλλά ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ! Ξεχωριστές για όλες τις ηλικίες, συντηρημένες, καθαρές, αλλά και με πολύ φαντασία. Καλά, αυτοί έχουν και τα πάρκα σκύλων… τι να πούμε.

Θεωρητικά λέμε ότι σε κάθε γειτονιά υπάρχει –ή θα έπρεπε να υπάρχει– ένας χώρος αφιερωμένος στην πιο αγνή, ειλικρινή και απαραίτητη έκφραση της ζωής: το παιδικό παιχνίδι. Η παιδική χαρά δεν είναι απλώς ένας χώρος με κούνιες και τσουλήθρες. Είναι ένα κύτταρο κοινωνικοποίησης, μάθησης και φαντασίας για τα απιδιά. Είναι το πρώτο "σχολείο" συμβίωσης, ένα σημείο επαφής για γονείς, ένας καθρέφτης της ευαισθησίας μιας κοινωνίας απέναντι στο πιο πολύτιμο μέλλον της.

Κι όμως, στην πλειοψηφία των ελληνικών πόλεων, οι παιδικές χαρές είναι παραμελημένες. Πολλές δεν πληρούν ούτε στοιχειώδεις κανόνες ασφάλειας. Άλλες βρίσκονται σε πλήρη εγκατάλειψη, με φθαρμένα όργανα, σπασμένα παγκάκια, απουσία πρασίνου και φροντίδας. Συχνά, μετατρέπονται σε σημεία παραβατικότητας ή αδιαφορίας, αντί για χώρους χαράς και ξεγνοιασιάς. Και σε πολλές γειτονιές, ειδικά στις πιο υποβαθμισμένες, δεν υπάρχουν καν. Σας θυμίζουν κάτι αυτά τα παραπάνω εσάς τους Λαμιώτες;

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τεχνικό ή οικονομικό. Είναι βαθιά πολιτισμικό και πολιτικό. Διότι, μια κοινωνία που δεν επενδύει σε παιδικές χαρές, στέλνει το μήνυμα -και εν προκειμένω η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ- ότι δεν δίνει προτεραιότητα στην παιδική ηλικία, δεν καλλιεργεί τη δημιουργικότητα, δεν ενισχύει τη συλλογικότητα. Όμως η δημιουργία και η αναβάθμιση ποιοτικών παιδικών χαρών δεν είναι πολυτέλεια. Είναι -διαβάζουμε- έκφραση κοινωνικής δικαιοσύνης και σεβασμού. Οι παιδικές χαρές είναι ισότιμο δικαίωμα κάθε παιδιού, ανεξαρτήτως τόπου, καταγωγής ή κοινωνικής τάξης. Είναι επίσης χώρος συνάντησης γειτόνων, διαπολιτισμικού διαλόγου, ενίσχυσης του «ανήκειν» σε μια κοινότητα.

Κι εμείς οι ΔΗΜΟΤΕΣ, οι ενήλικες; Πότε θα σταματήσουμε να βλέπουμε την παιδική χαρά ως κάτι "περιφερειακό" στον σχεδιασμό της πόλης; Πότε θα βάλουμε στο κέντρο των πολιτικών μας την ανεμελιά, την φαντασία, την σωματική και ψυχική υγεία που γεννιούνται μέσα από το παιχνίδι; Ίσως τότε να αρχίσουμε να γινόμαστε πάλι παιδιά. Και ίσως τότε οι πόλεις μας -η ΠΟΛΗ μας- να αρχίσουν να γίνονται ξανά ανθρώπινες.

Στέφανος Σταμέλλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΛΣΤΑΤ Οικογένεια-γονιός-παιδί Οικονομία ΡΟΗ Φτώχεια

Το φτωχότερο 20% των Ελλήνων δαπανά για φαγητό και στέγη το 55,9% του εισοδήματος

Ακτιβιστής στις 26.9.25 0

Σε αντίθεση με το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού, που δαπανά το 24,7% κατά μέσο όρο του εισοδήματός του για στέγη και τροφή, σύμφωνα με έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ.

Τις δυστοπικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά της Ελλάδος αποτυπώνει η ΕΛΣΤΑΤ στην ετήσια έρευνα οικογενειακών προϋπολογισμών για το 2024.

Σύμφωνα με την έρευνα το φτωχότερο 20% του πληθυσμού δαπανά κατά μέσο όρο για είδη διατροφής, μη οινοπνευματώδη ποτά και στέγαση το 55,9% των εισοδημάτων του, ενώ το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού δαπανά το 24,7% των εισοδημάτων του για τις ίδιες ανάγκες, αναδεικνύοντας το γεγονός πως η ακρίβεια κατανέμεται άνισα και άδικα ενώ οι ανισότητες καλά κρατούν στην ελληνική κοινωνία.

Τα σημαντικότερα ευρήματα της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφουν ότι:
Η μέση ετήσια δαπάνη των νοικοκυριών για αγορές, κατά το έτος 2024, ανήλθε στα 20.694,48 ευρώ (1.724,54 το μήνα), καταγράφοντας αύξηση 3,6%, σε τρέχουσες τιμές σε σχέση με το 2023. Σε σταθερές τιμές, η μέση ετήσια δαπάνη των νοικοκυριών αυξήθηκε σε ποσοστό 1,0% ή 213,55 ευρώ, λόγω της επίδρασης του πληθωρισμού, σύμφωνα με τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή έτους 2024, που ήταν 2,6%.
Το 50% των νοικοκυριών δαπανούν περισσότερα από 1.338 ευρώ το μήνα.
Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ενοικιασμένη κατοικία δαπανούν το 17,1% του προϋπολογισμού τους, κατά μέσο όρο, για ενοίκιο.
Η υψηλότερη μέση ετήσια δαπάνη καταγράφηκε στην Περιφέρεια Αττικής και ανήλθε σε 24.363,24 ευρώ, ενώ η χαμηλότερη στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος και ανήλθε σε 14.214,96 ευρώ.
Η μέση ετήσια δαπάνη των νοικοκυριών το 2024 εμφανίζεται μειωμένη κατά 16,6% σε σύγκριση με το 2008.

ΕΛΣΤΑΤ

Η ανισότητα σε νούμερα

Το μερίδιο της μέσης ισοδύναμης δαπάνης (αγορές, τρέχουσες τιμές) του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού είναι 5,68 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο της μέσης ισοδύναμης δαπάνης του φτωχότερου 20% του πληθυσμού (5,64 για το 2023).

Ο δείκτης μειώνεται στο 4,38, όταν συμπεριληφθούν στην καταναλωτική δαπάνη οι τεκμαρτές δαπάνες (τελική καταναλωτική δαπάνη)(1) (4,43 για το 2023).

Τα νοικοκυριά του φτωχότερου 20% του πληθυσμού αύξησαν τις δαπάνες τους σε σχέση με το 2023 κατά 4,8%, ενώ τα νοικοκυριά του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού κατά 5,4%.

Το μερίδιο της μέσης ισοδύναμης δαπάνης για είδη διατροφής των νοικοκυριών του φτωχότερου 20% του πληθυσμού ανέρχεται στο 33,5% των δαπανών των νοικοκυριών, ενώ το αντίστοιχο μερίδιο του πλουσιότερου 20% του πληθυσμού ανέρχεται στο 12,7%.

Η μέση μηνιαία ισοδύναμη δαπάνη των φτωχών νοικοκυριών(2) εκτιμάται στο 32,2% των δαπανών των μη φτωχών νοικοκυριών. Τα φτωχά νοικοκυριά δαπανούν το 33,7% του μέσου προϋπολογισμού τους σε είδη διατροφής και μη οινοπνευματώδη ποτά, ενώ τα μη φτωχά το 19,7%.

ΕΛΣΤΑΤ

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΑΠΟΨΕΙΣ Δημογραφικό Οικογένεια-γονιός-παιδί ΡΟΗ Σταμέλλος Υπογεννητικότητα

Ο δείκτης γονιμότητας και το φαινόμενο του brain drain

Ακτιβιστής στις 15.9.25 0

Θυμάμαι, περίπου τριάντα χρόνια πριν, λίγο μετά το 1990, στις Μελέτες Προβλέψεων που κάναμε για τη ζήτηση σταθερής τηλεφωνίας του ΟΤΕ στους οικισμούς, ένας από τους βασικούς παράγοντες της μελέτης ήταν ο δείκτης γονιμότητας. [δείκτης γονιμότητας = μέσος αριθμός παιδιών που θα γεννούσε μια γυναίκα αν βίωνε όλη την αναπαραγωγική της ζωή] Ήταν ήδη χαμηλός, κοντά στο 1,4 παιδιά ανά γυναίκα - κάτω από το όριο αναπλήρωσης των γενεών, από το επίπεδο αντικατάστασης του πληθυσμού, που είναι 2,1 παιδιά ανά γυναίκα.

Σήμερα, ο δείκτης γονιμότητας στην Ελλάδα κυμαίνεται κοντά στο 1,3. Δεν είναι ραγδαία η πτώση σε απόλυτους αριθμούς, αλλά είναι βαθιά η αποδιάρθρωση του πληθυσμιακού ιστού. Οι γεννήσεις δεν αρκούν για να αντικαταστήσουν τους θανάτους. Οι οικισμοί, στους οποίους κάποτε σχεδιάζαμε τηλεφωνικά δίκτυα και κέντρα, τώρα παλεύουν να κρατήσουν ένα σχολείο. Όμως, κανείς μας τότε δεν φανταζόταν ότι το πρόβλημα δεν θα ήταν απλώς πληθυσμιακό, αλλά και ποιοτικό: ότι δηλαδή, από όσους γεννηθούν, οι πιο μορφωμένοι και παραγωγικοί θα φύγουν. Η μετανάστευση των νέων, μορφωμένων και οικονομικά ενεργών ατόμων, αντικειμενικά μειώνει τον αριθμό των πιθανών γονέων στη χώρα. Αυτό, σε συνδυασμό με την οικονομική αβεβαιότητα και την έλλειψη υποστήριξης για τις οικογένειες, οδηγεί σε περαιτέρω μείωση των γεννήσεων.

Το φαινόμενο του brain drain, της μαζικής φυγής μορφωμένων και δημιουργικών ανθρώπων, αποτελεί τη δεύτερη όψη του ίδιου νομίσματος. `Σύμφωνα με στοιχεία, μεταξύ 2010 και 2022, συνολικά 1.079.992 άτομα σε ηλικία εργασίας εγκατέλειψαν τη χώρα, σχεδόν το 60% των οποίων ανήκε στην πιο παραγωγική ηλικιακή ομάδα των 25-44 ετών. [https://www.tovima.com/society/brain-drain-persists-in-greece-despite-economic-recovery/]. Πόσοι απ’ αυτούς επέστρεψαν; Και δεν είναι απλώς και μόνο ότι λιγοστεύουμε. Είναι ότι στερεύουμε από δυνατότητες. Ένα έθνος δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό των πολιτών του, αλλά και από το αν μπορεί να τους εμπνέει να παραμείνουν, να δημιουργήσουν, να ελπίσουν. Πολλοί βλέπουν το πρόβλημα με όρους δημοσιονομικούς: λιγότεροι εργαζόμενοι, περισσότερες συντάξεις, κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων. Αλλά υπάρχει και η ανθρώπινη διάσταση: λιγότερα παιδιά στις αυλές, λιγότεροι νέοι στα καφενεία, λιγότερες οικογένειες στις τοπικές γιορτές. Αυτός ο δημογραφικός μαρασμός δεν φαίνεται μόνο στα νούμερα, αλλά στην ίδια την υφή του τόπου.

Αν υπάρχει διέξοδος, δεν είναι μόνο τα επιδόματα γεννήσεων ή τα φορολογικά κίνητρα. Είναι μια συνολική ανασυγκρότηση ελπίδας και προοπτικής. Οι νέοι δεν θέλουν απλώς να γεννήσουν παιδιά. Θέλουν να τους προσφέρουν μέλλον. Και αυτό δεν μετριέται μόνο σε ευρώ, αλλά σε εμπιστοσύνη, σε δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες. Εμπιστοσύνη, ότι ο τόπος μπορεί ακόμα να τους χωρέσει, να τους πιστέψει, να τους κρατήσει! Κάποιες σκόρπιες προτάσεις, για την αντιμετώπιση του προβλήματος:

√ Ενίσχυση της επιστροφής των μεταναστών με προγράμματα

√ Οικονομική υποστήριξη οικογενειών με την επέκταση των επιδομάτων τέκνων, φορολογικές ελαφρύνσεις για γονείς και υποστήριξη για την παιδική φροντίδα.

√ Προώθηση της ισότητας των φύλων: Ενίσχυση της συμμετοχής των ανδρών στην ανατροφή των παιδιών και προώθηση πολιτικών που διευκολύνουν την ισορροπία εργασίας-οικογένειας.

√ Ανάπτυξη υποδομών σε αγροτικές περιοχές: Προγράμματα όπως αυτό στο χωριό Φουρνά δείχνουν ότι με την κατάλληλη υποστήριξη, οι αγροτικές περιοχές μπορούν να αναζωογονηθούν.

√ Επένδυση στην παιδεία και την καινοτομία: Δημιουργία ευκαιριών για νέους επιστήμονες και επαγγελματίες ώστε να παραμείνουν και να συμβάλουν στην ανάπτυξη της χώρας.

Η αντιμετώπιση της δημογραφικής κρίσης απαιτεί συντονισμένες και μακροπρόθεσμες πολιτικές που θα ενισχύσουν την οικογένεια, θα προσελκύσουν πίσω τους νέους που έφυγαν και θα δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου οι νέες γενιές θα μπορούν να ευημερήσουν.

Στέφανος Σταμέλλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ Θερμαϊκός Οικογένεια-γονιός-παιδί ΠΑΙΔΕΙΑ ΡΟΗ ΤΟΠΙΚΑ

Η χθεσινή εκδήλωση της Ένωσης Γονέων Θερμαϊκού στο ΚΑΠΠΑ με θέμα "Εφηβεία - Όταν το αύριο αρχίζει σήμερα".

Ακτιβιστής στις 11.4.25 0

Η Εκδήλωση της Ένωσης Γονέων Θερμαϊκού με θέμα την Εφηβεία
ολοκληρώθηκε χθες 10 Απριλίου 2025.
Εντοπίστηκε από την εισήγηση του Δρ. Γεωργάκα η ανάγκη για μια
σοβαρή προσέγγιση στο ζήτημα της γονεϊκής εκπαίδευσης ενώ
δόθηκαν κατευθύνσεις για μια σειρά θεμάτων που αφορούν την
παιδική και εφηβική ηλικία.
Επίσης, από την παρουσία όλων των φορέων, των παιδιών και
εφήβων αναδείχτηκε η ανάγκη για άμεση στήριξή τους με σύγχρονες
υποδομές και εξοπλισμό ώστε η δημιουργικότητά τους να εκφράζεται
χωρίς εμπόδια και αγκυλώσεις, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.
Ακούσαμε από την χορωδία του Γυμνασίου των Νέων Επιβατών υπό
την διεύθυνση της Π. Γεραγωτέλη το τραγούδι «Με Λέγανε Άλκη» σε
στίχους του Χ. Βαγιωνά και μουσική του Κ. Κεραμάρη.
Είδαμε τη χορευτική παράσταση από το τμήμα σύγχρονου χορού του
Πολιτιστικού Μορφωτικού Συλλόγου Αγγελοχωρίου «ο Φάρος».
Ακούσαμε την μουσική παράσταση από την ομάδα κρουστών «τα
Κρούσματα»

Ευχαριστούμε όλους τους συντελεστές για την πολύτιμη παρουσία
τους όπως και όσους παραβρέθηκαν γεμίζοντας το Αμφιθέατρο
ΚΑΠΠΑ2000.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Διαμαρτυρίες Έγκλημα Θερμαϊκός Θεσσαλονίκη Κινήματα πολιτών Οικογένεια-γονιός-παιδί ΡΟΗ Συγκάλυψη Τέμπη

Συμμετοχή στην Απεργία 28.02 της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων Μαθητών Δήμου Θερμαϊκού

Ακτιβιστής στις 1.3.25 0

Η πρωτόφαντη χθεσινή λαϊκή συμμετοχή στην συγκέντρωση και πορεία στη Θεσσαλονίκη είναι η απάντηση όλων μας στις εγκληματικές πολιτικές που για την διασφάλιση των κερδών θυσιάζουν ανθρώπινες ζωές.

Η Ένωση Γονέων Θερμαϊκού σε συντονισμό με τον Σύλλογο Γυναικών Θερμαϊκού συμμετείχαμε με όλες μας τις δυνάμεις για να τηρήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε δύο χρόνια πριν ότι το έγκλημα αυτό δεν θα συγκαλυφθεί.

Για τον σκοπό αυτό ναυλώθηκαν έξι λεωφορεία με τη συμμετοχή να ξεπερνάει κάθε προηγούμενο και στη δική μας περιοχή.

Χθες γίναμε όλοι μια φωνή. Θα συνεχίσουμε και αύριο.