Articles by "Λαϊκή Ενότητα"


Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Λαϊκή Ενότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
του Δημήτρη Σπάθα

Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών της 7 Ιουλίου υπήρξε εξοντωτικό και διαλυτικό για την ΛΑΕ. Μετά το συντριπτικό χτύπημα των ευρωεκλογών της 26 Μαΐου, το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών (0,28%), επιβεβαίωσε ότι ο εξευτελισμός υπήρξε τέλειος. Τα μέλη και οι φίλοι της ΛΑΕ δικαιολογημένα αναρωτιούνται, τι και πώς συνέβη αυτό. Οι γνωστές από χρόνια στο χώρο της Αριστεράς δικαιολογίες, περί « συλλογικών ευθυνών», ασφαλώς δεν μπορούν να ξεπετάξουν στα γρήγορα το τεράστιο μέγεθος των ευθυνών που επιμερίζονται και διαβαθμίζονται, ανάλογα με τις θέσεις ευθύνης αλλά και δυνατότητας λήψης σοβαρών πολιτικών αποφάσεων.

Μέχρι αυτή τη στιγμή, ο μόνος που δημόσια αλλά και εσωκομματικά εξέθεσε και ανέλαβε τις ευθύνες του είναι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, πρωτουργός της δημιουργίας της ΛΑΕ, τον Αύγουστο 2015, και Γραμματέας του Πολιτικού Συμβουλίου της μέχρι της 26 Μαΐου 2019. Όσα συνέβησαν μέσα σε σαράντα δύο ημέρες δηλαδή από τις 26 Μαΐου μέχρι της 7 Ιουλίου θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολλά μαθήματα πανεπιστημιακών παραδόσεων πολιτικής επιστήμης τα οποία ομολογώ ότι παρακολούθησα και διδάχθηκα. Συνοπτικά θα μπορούσαν να έχουν ως επικεφαλίδες, τη λήψη αποφάσεων υπό πίεση που καταλήγουν σε οπορτουνισμό, την ένταση της διαπάλης φραξιών-συλλογικοτήτων, την μεθοδευμένη διαδικασία για την παραίτηση του επικεφαλής, την προσεκτική αποφυγή ανάληψης ευθυνών από αυτούς που αποφάσιζαν μόνοι τους, καθοδήγηση και εντολές για εφαρμογή άνευ αντιρρήσεων σε ανύπαρκτο στράτευμα, την ανυπαρξία ουσιαστικής επαφής και γείωσης με την κοινωνία και το λαϊκό σώμα, την προβολή εγκεφαλικών ιδεοληπτικών συνθημάτων και πολιτικών, την αυτοϊκανοποίηση και προβολή δήθεν «ταξικών» κατευθύνσεων πολιτικής που έκλειναν την ΛΑΕ σε καβαφικά τείχη. Όσο λιγότεροι τόσο καλύτερα για να ελέγχονται και να αποφεύγονται ανεπιθύμητες παρεκκλίσεις! Και πάνω απ’ όλα η κόκκινη κλωστή που διαπερνούσε τα πάντα, η έννοια και εφαρμογή μιας επαναστατικής ψευτοπρωτοπορείας που είχε την απαίτηση και την ψευδαίσθηση ότι θα καθοδηγούσε την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα για την γενική και αόριστη ανατροπή.

Όμως ας είμαστε ειλικρινείς όλα τα παραπάνω αν και οξυμένα στο έπακρο την κρίσιμη περίοδο, υπέβοσκαν από καιρό στις γραμμές της ΛΑΕ και κυρίως του Αριστερού Ρεύματος (ΑΡ) που ήταν η ηγετική και πλειοψηφούσα συνιστώσα. Άλλωστε οι υπόλοιπες συνιστώσες-οντότητες εκ των πραγμάτων δεν είχαν καμιά ουσιαστική γείωση και επαφή με το λαϊκό στοιχείο, δεδομένου ότι ήταν δημιουργήματα του φοιτητικού-πανεπιστημιακού χώρου και φιλόδοξοι διανοούμενοι. Συνήγοροι των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, φανατικοί οπαδοί και κεκράχτες ενός αόριστου διεθνισμού που θεωρεί την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση ακούσιο εργαλείο της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης.

Λέει ο Δημοσθένης: « Τας των φαύλων συμφωνίας, ολίγος χρόνος διέλυσεν» και πως ήταν δυνατόν η ταξική-πατριωτική αριστερά η γαλουχημένη με τα νάματα του ΕΑΜ να βρεί κοινά πατήματα με όσους και τότε αλλά και σήμερα το καταγγέλουν πολιτικά για «ταξική» μειοδοσία; Πώς να βρεθούν κοινοί τόποι με άτομα-συνιστώσες που με ιδιαίτερη πνευματική οκνηρία αναμασάν και προβάλλουν αριστερές και κομμουνιστικές ιδεοληψίες της δεκαετίας του 1920, με βάση τις οποίες εκπονούν συνθήματα και πολιτικές του παρόντος. Έτσι, λόγου χάριν, δεν ήταν δυνατόν να βγάλει η ΛΑΕ πολιτική θέση και ανακοίνωση για την Συμφωνία των Πρεσπών, αφού ειδικά η συλλογικότητα ΔΕΑ (Διεθνής Εργατική Αριστερά) προπαγάνδιζε διαρκώς υπέρ της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Είχε άλλη ανάλυση και θέση για την Ελληνοτουρκική διαμάχη. Συλλογικότητες και μέλη του ΑΡ βρίσκονταν ουσιαστικά κάτω από την Συριζική επιρροή αναδεικνύοντας τον φόβο του εθνικισμού, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι κάθε πατριωτική ευαισθησία και ανησυχία, απεμπολώντας έτσι τον πατριωτικό αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της αντιστασιακής αριστεράς. Μέσα στη ΛΑΕ από την εποχή των συλλαλητηρίων για την Μακεδονία ήδη είχε χαραχθεί ένα βάραθρο αντιτιθέμενων θέσεων και απόψεων που έφθανε να εκφράζεται με έντονες εχθρικές αντιπαραθέσεις και βρισιές του τύπου «Έξω τα «εθνίκια» από την ΛΑΕ, λέξη και χαρακτηρισμός που εκτόξευε και η Συριζική αριστερά. Κοινό ιστορικό και ιδεολογικό αφήγημα που δικαίως κατέτασσε τη ΛΑΕ στο λαϊκό φαντασιακό ως «αριστερά του Σύριζα»

Το τελευταίο πριν τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις διάστημα οι επιθέσεις άρχισαν να προσωποποιούνται στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τον οποίο κατηγορούσαν για «εθνικισμό» και για τις συνεχείς προσπάθειές του να δημιουργήσει συνεργασίες και να διευρύνει την πολιτική εμβέλεια του χώρου με δημοκρατικές πατριωτικές-αντιμνημονιακές οντότητες και πρόσωπα. Ήθελαν οι συνεργασίες να στρέφονται προς την κατεύθυνση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μονόπλευρα και εξαπέλυαν συνεχείς επιθέσεις και αναθεματισμούς κατά του ΔΗΚΚΙ, ως «φωλιά εθνικιστών» το οποίο εκπροσωπείτο με δύο μέλη στην πολιτική γραμματεία. Μάλιστα ο επικεφαλής μίας μικρής συλλογικότητας έφθασε στο σημείο να πεί στον Λαφαζάνη κάποια στιγμή το 2019: «Κοίταξε, οι συσχετισμοί έχουν αλλάξει μέσα στη ΛΑΕ και αν θέλεις να το διαπιστώσεις πάμε σε ένα συνέδριο για να το δείς»

Πράγματι οι συσχετισμοί είχαν αλλάξει και με την ανοχή και βοήθεια αρκετών μελών του ΑΡ , ο Λαφαζάνης ως γραμματέας και ηγέτης της ΛΑΕ βρισκόταν στον αέρα, χωρίς να έχει την δυνατότητα να κάνει κινήσεις πολιτικού απεγκλωβισμού και ανοίγματος στα πλατειά λαϊκά στρώματα. Όμως όπως και ο ίδιος ομολόγησε στην αυτοκριτική του δήλωση, δεν είχε την αποφασιστικότητα να έρθει σε ρήξη με παλαιούς συντρόφους του οι οποίοι τον εγκατέλειπαν συνάπτοντας οπορτουνιστικές συμμαχίες, θεωρώντας ότι ίσως καταλάβουν κάποια θέση στα έδρανα της Βουλής.

Αυτό αναδείχθηκε περίτρανα το επόμενο και πριν τις εκλογές διάστημα. Μωροφιλοδοξίες, προσωπικές αγωνίες και άγχος για την πολιτική τους ύπαρξη και φυσικά τόσο λαθεμένες πολιτικές εκτιμήσεις για την δυνατότητα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Είναι να απορεί κανείς από πεπειραμένους πολιτικούς της αριστεράς που επένδυαν έστω για το προσωπικό πολιτικό τους μέλλον σε γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Έτσι πάνω κάτω ήρθε το πρώτο πυρηνικό χτύπημα των ευρωεκλογών, το οποίο όπως δήλωναν εσωκομματικά το θεωρούσαν αναπάντεχο, παρά το ότι είχαν λάβει προειδοποιήσεις και μηνύματα. Εδώ πια χρειάζονται ακτινογραφίες εγκεφάλου αλλά και σώματος για να καταδειχθεί η πλήρης διάζευξη από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε τον αποκλεισμό της ΛΑΕ από την Βουλή τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν για πέντε –έξι χιλιάδες ψήφους έμεινε έξω, ενώ και τότε με κάποιες συνεργασίες θα είχε αποφύγει τον αποκλεισμό και την αρχή της καταστροφής της. Όμως και τότε επικράτησαν αυταπάτες και εκτιμήσεις ανύπαρκτων στοιχείων και δημοσκοπήσεων που έδιναν ποσοστά για πάνω από 10%. Κάποιοι έπαιζαν και παίζουν με την ύπαρξη της ΛΑΕ!

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το Ευρωψηφοδέλτιο δεν είχε επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, αφού επρόκειτο για μια σαφώς πολιτική μάχη με εσωτερικές κυρίως αντανακλάσεις και μηνύματα. Αυτός ήταν το πιο γνωστό και προβεβλημένο πρόσωπο της ΛΑΕ με μεγάλη αναγνωρισιμότητα μεταξύ όλων των πολιτικών αρχηγών. Ποιος γνώριζε τα αρχικά ΛΑΕ έπρεπε να πούμε «είμαστε του Λαφαζάνη» για να μας αναγνωρίσει ο κόσμος. Άραγε ήταν κι αυτό η αρχή του ξεκαλουπώματος από την ηγεσία και η προετοιμασία για κάποιους άλλους; Κατ’ αρχάς θέλω να πιστεύω ότι αυτό ήταν άλλο ένα δείγμα της ανικανότητας και ασχετοσύνης αυτών που έλαβαν την απόφαση ή δέχτηκαν την παράλειψη για την τεχνική επικοινωνίας με το εκλογικό σώμα. Δεν πρέπει να περίμεναν τέτοιο καταποντισμό, γιατί διαφορετικά θα αναφερθώ σε ενδεχόμενο δόλο!
πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Την παραίτησή του από την ηγεσία της ΛΑΕ ανακοίνωσε ο Π. Λαφαζάνης αναφερόμενος σε οδυνηρή ήττα για το κόμμα στις ευρωεκλογές.

Ο ίδιος αναλαμβάνοντας την ευθύνη περιέγραψε πολιτική ατολμία από πλευράς του για να προχωρήσει στις συγκρούσεις και τα βήματα που εκτιμά ότι έπρεπε να κάνει το κόμμα ενώ αναφέρθηκε ότι θα πρέπει να προχωρήσει το κόμμα σε συνεργασίες με άλλες αριστερές δυνάμεις και με βάση τον δημοκρατικό προοδευτικό πατριωτισμό απορρίπτοντας καθαρά τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Το κείμενο της παραίτησής του:

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Από την πρώτη στιγμή και χωρίς καμμιά ταλάντευση ανέλαβα πλήρως και στο ακέραιο την πολιτική ευθύνη του κάκιστου εκλογικού αποτελέσματος της ΛΑ.Ε στις Ευρωεκλογές.

Σε μια ευρωεκλογική μάχη ήττας της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη, στασιμότητας και υποχώρησης της Αριστεράς στην Ελλάδα, η ΛΑ.Ε σημείωσε ένα οδυνηρό αποτέλεσμα.

Με ρώτησαν αρκετοί μετά την δήλωσή μου. Μα εσύ αναλαμβάνεις μόνος όλη την ευθύνη; Οι άλλοι δεν έχουν μερίδιο;

Απαντούσα ειλικρινά. Ο επικεφαλής οφείλει πάντα την ευθύνη της ήττας να την αναλαμβάνει στο ακέραιο χωρίς να προσπαθεί να την καταμερίσει σε φέτες. Από κει και πέρα το κάθε στέλεχος κάνει τις επιλογές του.

Ένα γνωρίζω, στις νίκες υπάρχουν πολλοί που συνωστίζονται για μερίδιο, στις ήττες κανένας.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η πολιτική μου ευθύνη για την ήττα της ΛΑ.Ε αφορά πολλά λάθη, ανεπάρκειες και ολισθήματα.

Ως κύρια και μεγαλύτερη ευθύνη μου θεωρώ, όμως, ότι, παρά τις κατά καιρούς προτάσεις μου, δεν επιχείρησα, με επιμονή, σθένος και διαδικασίες δημιουργικού σοκ ώστε να πραγματοποιηθούν, όλες εκείνες οι ριζοσπαστικές τομές και βαθιές ανατροπές που όφειλαν να γίνουν στην ΛΑ.Ε για να προχωρήσει η αναγκαία κατά την γνώμη μου πολιτική, ιδεολογική, προγραμματική, οργανωτική της ανασυγκρότηση και επαναθεμελίωσή της με σύγχρονους ριζοσπαστικούς όρους.

Δίστασα να προβώ σε ένα τέτοιο πολύ τολμηρό εγχείρημα, ενώ είχα πλήρη συνείδηση της αναγκαιότητάς του, διότι αυτό μοιραία θα επέφερε στην ΛΑ.Ε μεγάλες συγκρούσεις, ρήξεις, αναδιατάξεις, και αποχωρήσεις, ενδεχομένως και μεγάλες ανακατατάξεις και αποχωρήσεις από το Ρεύμα, ενώ ήταν και αβέβαιη και η τελική νικηφόρα εξέλιξη του εγχειρήματος.

Δίσταζα, λοιπόν, μπροστά σε αυτό το τολμηρό εγχείρημα, για το οποίο συχνά μιλούσα σε στελέχη του Ρεύματος ακόμη και σε συνεδριάσεις του, γιατί με ανησυχούσαν οι αρνητικές επιπτώσεις του στην πορεία της ΛΑ.Ε ιδιαίτερα ενόψει και εκλογών.

Αποδείχθηκε ότι είχα πολύ λάθος.

Αποδείχθηκε ότι όφειλα να αναλάβω αυτό το ρίσκο αντί της συνέχισης των αρνητικών ισορροπιών και των μικρών ανεπαρκέστατων βημάτων, που χαρακτήριζαν την πολιτική και οργανωτική πορεία της ΛΑ.Ε και τα οποία είχαν πολύ δυσμενή έως οδυνηρό αντίκτυπο στην διαδρομή της και ιδιαίτερα στο εκλογικό της αποτέλεσμα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σημειώνω πολύ επιγραμματικά και με θετικό περισσότερο τρόπο για ευνόητους λόγους λόγω και εκλογικής συγκυρίας τρία σημεία, τα οποία επανειλημμένα είχα θέσει και των οποίων τα μεγάλα ελλείμματα σφράγισαν, νομίζω, και το εκλογικό μας αποτέλεσμα.

Πρώτον: Συντρόφισσες και σύντροφοι, για την Αριστερά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και τον κόσμο έχει κλείσει ένα ολόκληρο ιστορικό κεφάλαιο και έχει κλείσει οριστικά επί ποινή αφανισμού για όσους επιμένουν να αναπαράγουν στο σήμερα τα συστατικά του.

Είναι τραγικό αλλά όλα τα μέχρι τώρα ιστορικά νικηφόρα εγχειρήματα της Αριστεράς, παρά τις όποιες αρχικές κατακτήσεις τους, δεν μπόρεσαν να έχουν θετική προοπτική και στην πορεία ηττήθηκαν, αφήνοντας συχνά πίσω τους μελανές σελίδες.

Τελευταίο νοσηρό σύμπτωμα ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δυσφήμησε όλη την Αριστερά της Ευρώπης και έπληξε βαρύτατα το σύνολο της Αριστεράς στην Ελλάδα, ενώ η μνημονιακή πολιτική του αξιοποιήθηκε από την δεξιά αντίδραση και το υπόλοιπο κατεστημένο της χώρας μας για να συκοφαντήσει αυτήν καθ’ εαυτήν την Αριστερά, βάζοντας το σύνολό της στο βρόμικο κάδρο.

Η Αριστερά στην οικουμενική της διάσταση χρειάζεται σήμερα κατεπειγόντως μια ριζική, βαθιά και αποτελεσματική αλλαγή, που αν δεν την πραγματοποιήσει θα καταντήσει στα αζήτητα, ως ένα περίεργο μουσειακό είδος, που σε λίγο θα αναφέρεται με ψιλά γράμματα ως υποσημείωση στα ιστορικά βιβλία.

Όπως επανειλημμένα έχω τονίσει, η Αριστερά στην χώρα μας και μέσα σε αυτήν και η ΛΑ.Ε, οφείλει να επαναθεμελιωθεί εκ βάθρων και χωρίς αναστολές, μέσα από τη συνέχεια των καλύτερων παραδόσεων της. Και ή θα επαναθεμελιωθεί εκ βάθρων στο ιδεολογικό, πολιτικό και προγραμματικό τομέα, αναζητώντας νέους αποτελεσματικούς και βιώσιμους δρόμους μετασχηματισμού, χωρίς τα δογματικά βαρίδια και στερεότυπα του παρελθόντος, ή θα αργοσβήνει ταπεινωτικά χωρίς κανένα μέλλον.

Δεύτερον: Η Αριστερά, συντρόφισσες και σύντροφοι, αντιμετωπίζει στην χώρα μας και ένα άλλο κρίσιμο δίλημμα: ή θα καταξιωθεί εκ νέου ως η κατ΄εξοχήν βαθιά πατριωτική δύναμη της εθνικής μας ζωής ή θα πνιγεί βαλτωμένη στην αναξιοπιστία και σε μύριες ανεπίλυτες αντιφάσεις.

Και αυτή η εκ νέου ανάδειξη της Αριστεράς σε πατριωτική δύναμη επιβάλλεται πολύ περισσότερο στις σημερινές συνθήκες όπου το ευρωενωσιακό εγχείρημα αποσυντίθεται, η ψευδο – παγκοσμιοποίηση καταρρέει και το έθνος κράτος επανέρχεται με νέους όρους στο προσκήνιο ως καταφύγιο των εργαζομένων, ενώ ζούμε σε μια περιοχή όπου οι εθνικές απειλές και οι κίνδυνοι μεγεθύνονται.

Η αναφορά της Αριστεράς στον πατριωτισμό δεν μπορεί να είναι αισχυντηλή και ενοχική, δεν μπορεί να θεωρείται ολίσθημα, αν όχι και παρέκκλιση από τις αρχές μας. Και θεωρώ υποχρέωσή μου να πω πως είναι αδιανόητο ότι δεν μπορέσαμε ως σχήμα της ΛΑ.Ε να βγάλουμε μια κοινή θέση για την Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ όταν προσωπικά διαρκώς εκφωνούσα μια άποψη εναντίον αυτής της Συμφωνίας μια άποψη που είχε αρχή, μέση και τέλος, δεχόμουνα καταιγιστικά πυρά και εύκολες κατηγορίες για εθνικισμό, οι οποίες συχνά έφταναν από επαγγελματικά αριστερόμετρα σε πρωτοφανείς συκοφαντικές κατηγορίες, οι οποίες, δυστυχώς, έβρισκαν έδαφος στις γραμμές των άλλων συνιστωσών της ΛΑ.Ε αλλά ακόμα και του Αριστερού Ρεύματος. Λυπάμαι ειλικρινά.

Η Αριστερά της Ελλάδας συγκροτήθηκε ως μαζική λαϊκή πολιτική δύναμη με ρίζες και εθνική εμβέλεια, όταν με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ ανέλαβε τολμηρά ένα απελευθερωτικό εθνικά και κοινωνικά ρόλο. Της Αριστεράς προσέδωσε, επίσης μια νέα λαϊκή αίγλη η υπεράσπιση μεταπολεμικά και στην πρώτη γραμμή του Κυπριακού και της ενιαίας ανεξάρτητης Κύπρου και στη συνέχεια το Πολυτεχνείο. Είμαι υποχρεωμένος να θυμηθώ ότι στην πύλη του Πολυτεχνείου, όταν έμπαινε το τανκς, ψάλαμε όλοι οι πολιορκημένοι τον εθνικό ύμνο και ανεμίζαμε ψηλά τις ελληνικές σημαίες, τις οποίες αν κρατήσουμε τώρα σε καμμιά ανάλογη διαδήλωση πιθανόν να βρεθούμε κατηγορούμενοι, απ’ όσους κλειδοκράτορες προφυλάσσουν τις παραχαραγμένες αρχές μας.

Αυτό το νήμα του δημοκρατικού προοδευτικού πατριωτισμού πρέπει να ξαναπιάσει η ΛΑ.Ε και συνολικά η Αριστερά της εποχής μας για μια κυρίαρχη, ασφαλή, ακέραια και ανεξάρτητη Ελλάδα, χωρίς ευρωατλαντικά δεσμά. Και πρέπει να ξαναπιάσει η ΛΑ.Ε αυτό το νήμα, προκειμένου να υπηρετήσει μια προοδευτική αλλαγή στη χώρα και για να φράξει τον δρόμο στην εθνοκαπηλεία της πιο αντιδραστικής Δεξιάς, της Ακροδεξιάς και του νεοναζισμού.

Και οφείλει η Αριστερά να ξαναπιάσει το νήμα του δημοκρατικού, προοδευτικού πατριωτισμού ιδιαίτερα σε μια εποχή μιας νέας αποικιοποίησης της χώρας, όπου το αίτημα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης αναβιώνει με νέους όρους και γίνεται ζωτικό για την επιβίωση της πατρίδας μας, του λαού αλλά και της νεολαίας μας που μαζικά εκκενώνει την χώρα μας.

Πατριωτισμός, κοινωνικός μετασχηματισμός και διεθνιστική αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, για την ελευθερία τους και ενάντια σε κάθε μορφής εθνική καταπίεση και κοινωνική εκμετάλλευση, είναι αξεδιάλυτα συνώνυμα στην ταυτότητα της Αριστεράς του 21ου αιώνα.

Τρίτον: Συντρόφισσες και σύντροφοι, η ΛΑ.Ε έκανε όλα τα προηγούμενα χρόνια βήματα για ένα ριζοσπαστικό ρεαλιστικό μεταβατικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση.

Δυστυχώς, τα βήματά μας αυτά ενώ ήταν αξιόλογα δεν προχώρησαν λόγω μια ελλιπούς δημιουργικής προσπάθειας και κυρίως λόγω δογματικών αγκυλώσεων σε προγραμματικά θέσφατα που δοκιμάστηκαν και απέτυχαν και τα οποία παρέπεμπαν σε άλλες εποχές.

Αγαπητοί σύντροφοι, τα θετικά βήματα στις επεξεργασίες μας οφείλουν να καταστούν αφετηρία για μια πολύ πιο τολμηρή και ρεαλιστική προγραμματική επεξεργασία, η οποία θα απαντά θετικά και τολμηρά, μακριά από στερεότυπα του παρελθόντος, στην ανάγκη μετασχηματισμού για ένα παραγωγικό, αξιοκρατικό και αποτελεσματικό κράτος και ένα νέο μεταβατικό παραγωγικό, πρωτοπόρο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, αποδοτικό κοινωνικό και οικολογικό οικονομικό πρότυπο της χώρας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μου, κυρίως για όσα δεν επιχείρησα να ανατρέψω στην πορεία μας, λόγω των αντιστάσεων και των συγκρούσεων που θα επέφεραν, επιλογές, υποβάλλω την παραίτησή μου από την θέση του Γραμματέα του Π.Σ. της ΛΑ.Ε και της Κ.Ε. του Αριστερού Ρεύματος.

Αυτή, άλλωστε, ήταν η δηλωμένη πρόθεσή μου, όταν ανέλαβα από τη πρώτη στιγμή πλήρως την ευθύνη του κακού εκλογικού αποτελέσματος.

Αν τότε δεν παραιτήθηκα, είναι γιατί άκουσα αρκετούς συντρόφους που εκτιμώ και οι οποίοι μου ζήτησαν να συγκρατηθώ, τουλάχιστον για λίγες μέρες.

Όταν, όμως, σε συνεδρίαση διευρυμένης Εκτελεστικής Γραμματείας του Α.Ρ είδα επιστολές και άκουσα παροτρύνσεις για παραίτησή μου, ο κύβος της παραίτησής μου είχε για μένα ριφθεί.

Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση πέρα από το πρόβλημα της ήττας να προστεθεί και ένα άλλο ζήτημα διχασμού στις γραμμές μας.

Άλλωστε, η παραμονή μου στην ηγεσία ΛΑ.Ε και Ρεύματος θα σήμαινε βαθιές αλλαγές σε επιλογές και πρόσωπα για τις οποίες έχω αναφερθεί.

Αγαπητοί σύντροφοι και συντρόφισσες, αυτήν την ώρα η ΛΑ.Ε χρειάζεται μια ευρύτατη πρωτοβουλία εκλογικών συνεργασιών που θα απευθύνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις, χωρίς διακρίσεις, αποκλεισμούς και αγκυλώσεις, που αντιτάσσονται στο νέο καταστροφικό διπολισμό, την λιτότητα και την ακροδεξιά.

Ξέρω ότι μια τέτοια απεύθυνση δεν θα έχει θετική ανταπόκριση απ’ όλες τις πλευρές. Θεωρώ όμως αναγκαία την ανάληψη πρωτοβουλίας για να αποκαλυφθούν αλαζονείες, αυτάρκειες, αυταρέσκειες και διάτρητοι προσανατολισμοί που εκφωνούνται, χωρίς να εννοούνται, για δημαγωγικούς, παραπλανητικούς λόγους.

Ανεξαρτήτως, όμως, συμμαχιών, πολύ περισσότερο αν δεν υπάρξουν στην έκταση που επιθυμούμε, η ΛΑ.Ε βρίσκεται σε μια δοκιμασία και σε ένα δίλημμα που για αν απαντηθεί χρειάζεται δύναμη και αποφασιστικότητα.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η κάθοδος με σχετική επιτυχία στις εκλογές της 7ης Ιουλίου απαιτεί σιδερένια βούληση, μεγάλη αυτοπεποίθηση και ισχυρό ενωτικό πνεύμα πρώτα απ’ όλα από το Αριστερό Ρεύμα και συμμαχίες με όσους θελήσουν να συμμαχήσουν με την ΛΑ.Ε.

Κυρίως, η κάθοδος στις εκλογές για να έχει πιθανότητες ενίσχυσης του ποσοστού μας χρειάζεται βαθιά βελτίωση της δημόσιας εικόνας της ΛΑ.Ε στις κατευθύνσεις που έχω προτείνει, χωρίς παραλυτικές ισορροπίες και άγονους συμψηφισμούς με άλλες συνιστώσες της ΛΑ.Ε.

Μπορούμε να προχωρήσουμε σε αυτά τα βήματα;

Στις πολύ δύσκολες ώρες διακρίνονται οι δυνάμεις, οι αρετές και οι αντοχές μιας παράταξης.

Η ικανότητά της να έχει μέλλον και να παίρνει δύσκολες και τολμηρές αποφάσεις.

Ελπίζω το Αριστερό Ρεύμα πάντα μέχρι τώρα πρωτοπόρο, να αποδειχθεί για άλλη μια φορά αντάξιο της αδούλωτης, τολμηρής και έντιμης ιστορικής του διαδρομής.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Μας εκβιάζουν στο όνομα του ευρώ. Τώρα μας εκβιάζουν και με τη Συνθήκη Σένγκεν. Ως πότε θα ανεχόμαστε τη γερμανική ευρωζώνη που ισοδυναμεί με το 4ο Νομισματικό Ράιχ;». Αυτό ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης σε έδωσε συνέντευξη που παραχώρησε στο ρ/σ Alpha 9.89.
Στο πλαίσιο της συνέντευξης, αναφερόμενος στο τραγικό δυστύχημα με το ελικόπτερο του Πολεμικού Ναυτικού, ο επικεφαλής της Λαϊκής Ενότητας εξέφρασε την αμέριστη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη του στις οικογένειες των στρατιωτικών. «Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται άμεση και σε βάθος διερεύνηση της τραγωδίας. Να γίνει πλήρης διερεύνηση και άμεση απόδοση ευθυνών», είπε.
Ο κ. Λαφαζάνης τόνισε επίσης και τα εξής: «Έχουμε μια ασπόνδυλη, παραδομένη κυβέρνηση -οικονομικά στη Γερμανία και πολιτικοστρατιωτικά στις ΗΠΑ. Η Ελλάδα άγεται και φέρεται από τους πιστωτές της. Δεν διαμορφώνει τις εξελίξεις, απλά εκτελεί εντολές. Δεν έχουμε δημοκρατία σε αυτή τη χώρα». Επίσης έκανε λόγο για «ταπεινωτική συνθηκολόγηση Τσίπρα απέναντι στο μνημόνιο. Ο Τσίπρας έκανε προσωπικά μια κυβέρνηση χωρίς καμία βάση διαλόγου, δημοκρατίας και διαφάνειας. Δεν δικαιολογείται ο Τσίπρας να κινείται και να αποφασίζει ως απόλυτος άρχοντας. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς ο Τσίπρας έγραψε 2 φόρες στα παλιά του παπούτσια τη λαϊκή ετυμηγορία».
Αναφερόμενος στο υπουργικό συμβούλιο είπε πως «είναι κρίμα οι υπουργοί να γίνονται ντεκόρ, να μαζεύονται μόνο και μόνο για να κάνει διάγγελμα ο πρωθυπουργός».
Για την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην αντιμετώπιση του προσφυγικού είπε ότι «πρόκειται για εθνική ντροπή. Το ΝΑΤΟ κατακτά το Αιγαίο, έχουμε μετατραπεί σε αποικία και νατοϊκό οικόπεδο. Το ΝΑΤΟ, ως γνωστόν, αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και τη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας σε σειρά από νησιά. Αυτό το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει, δυστυχώς, την ευθύνη στο Αιγαίο και όχι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας μας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ρευστοποίηση του Αιγαίου και σε μια πορεία στη συν-διαχείρισής του. Αυτό που ενδιαφέρει το ΝΑΤΟ είναι πώς θα κρατήσει τον πλήρη έλεγχο της περιοχής και πως θα υπηρετηθούν οι στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ και της Γερμανίας».
Για το ζήτημα με τις τηλεοπτικές άδειες ο Π. Λαφαζάνης κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση ετοιμάζει «νέα, δική της διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ». «Μπορεί να πάρουν και ορισμένοι από τους υπάρχοντες καναλάρχες άδεια αλλά θα τίθεται από την κυβέρνηση το πλαίσιο λειτουργίας τους. Μπορεί ακόμα να είναι και όλοι οι παλιοί παίχτες, κάτω όμως από νέο πλαίσιο με τους κανόνες που θα επιβάλει με αντιδημοκρατικό τρόπο η ίδια η κυβέρνηση», εκτίμησε.
Τέλος το κορυφαίο στέλεχος της ΛΑΕ υπογράμμισε τα εξής: «Η Ελλάδα χρειάζεται μια μεγάλη δημοκρατική ανατροπή για να θεμελιωθεί σε νέες βάσεις. Πρέπει να τελειώνουμε με αυτό το καθεστώς που μας έφερε σε αυτά τα χάλια. Η Ελλάδα είναι υπό κατοχή. Πρέπει να λάβουμε γρήγορα τις αποφάσεις μας για τη χώρα. Πρέπει να ανασάνει και να απαλλαγεί από τον μνημονιακό ζυγό που μας πνίγει. Αν δεν το αντιληφθούμε και δεν αποφασίσουμε να απαλλαγούμε γρήγορα από τα μνημόνια, θα είμαστε μοιραίοι σε έναν μοιραίο και ιστορικό τόπο, γιατί τον καταστρέψαμε ολοσχερώς. Χρειάζεται μια νέα λαϊκή ενότητα που θα φέρει τη δημοκρατία, θα αποκαταστήσει την εθνική ανεξαρτησία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Πρέπει να βγούμε από την κρίση με δύσκολες και τολμηρές αποφάσεις».
Του Στάθη Χαμπίμπη

Μετά τον αρνητικό άθλο της Λαϊκής Ενότητας, ως ο κατεξοχήν πόλος, που θα συσπείρωνε της αντιστασιακές αντιμνημονιακές δυνάμεις, έχει έρθει η ώρα, σε πρώτη φάση, για μια γενναία αυτοκριτική, όχι μόνο αυτού του πολιτικού χώρου, αλλά και ολόκληρου του «κινηματικού - αριστερού» χώρου.

Το γεγονός ότι η ΛΑΕ δεν κατόρθωσε να μπει στη βουλή δεν οφείλεται ούτε στο ότι πολεμήθηκε από τα οικονομικά συμφέροντα, ούτε ότι λοιδορήθηκε τόσο από τα αριστερά (ΚΚΕ) όσο και από τα δεξιά (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά και πολύ περισσότερο από το ότι ο λαός δεν ήταν έτοιμος να εμπιστευτεί μια ριζοσπαστική πολιτική δύναμη όπως η ΛΑΕ.

Τα αίτια αυτού του αρνητικού άθλου πρέπει να αναζητηθούν πρώτα και κύρια εντός των τοίχων της αριστεράς και όχι εκτός. Μιας αριστεράς, που αρνείται να εκδημοκρατιστεί και να ριζοσπαστικοποιηθεί, αν και συνεχώς αναφέρεται τόσο στη δημοκρατικότητά της όσο και στο ριζοσπαστικό της πρόγραμμα. Όμως είναι αυτή η πραγματικότητα; Υπάρχει πραγματική Δημοκρατία εντός της αριστεράς; Επιπλέον υπάρχει πρόγραμμα και πόσο μάλλον ένα ριζοσπαστικό;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν είναι λίγοι αυτοί οι αριστεροί ψηφοφόροι, που συμμετέχουν στις κινηματικές διαδικασίες και δεν ήταν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι ψήφισαν στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 το ΣΥΡΙΖΑ όχι γιατί εμπιστευόντουσαν το Δραγασάκη και τον Παπά, αλλά γιατί εμπιστευόντουσαν την αριστερή πλατφόρμα και άλλες συνιστώσες της κινηματικής αριστεράς, που συμμετείχαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές οι οργανώσεις αποτελούσαν μια εγγύηση (η οποία αποδείχτηκε φρούδα) ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του δεν θα συνθηκολογούσαν, οδηγώντας την πατρίδα μας και το λαό μας στην υποταγή και στην καταστροφή.

Η αριστερή πλατφόρμα ήταν αυτή η οποία εφησύχαζε του ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν πίστευαν «ότι θα βαράμε τα νταούλια και θα είναι μέρα μεσημέρι», αλλά θεωρούσαν ότι οι δανειστές θα κρατήσουν μια πολύ σκληρή στάση και ότι η σύγκρουση μαζί τους θα είναι σφοδρή.

Προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση αυτής της σύγκρουσης ήταν ένα μαζικό κίνημα αντίστασης και ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός να υπερασπιστεί και να παλέψει μέχρις εσχάτων για την ελευθερία του και για την ίδια την επιβίωσή του. Ένα τέτοιο υποκείμενο είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν υπήρχε και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όλων των τάσεων και των αποχρώσεων είχε επιλέξει να μην κάνει τίποτα έτσι ώστε να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά επέλεξαν την τακτική του «ώριμου φρούτου»… Από τις εκλογές του 2012 και μετά φαινόταν ότι η επόμενη κυβέρνηση θα ήταν αυτή του ΣΥΡΙΖΑ… έτσι είναι χαρακτηριστική η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην επιστράτευση των εργαζομένων του ΜΕΤΡΟ τον Ιανουάριου του 2013, που μπορεί να κατακεραύνωναν λεκτικά την κυβέρνηση, αλλά δεν έβαλαν τα στήθια τους μπροστά στα αμαξοστάσια για να καλύψουν του απεργούς…

Επιπλέον αν και ακουγόντουσαν φωνές και εντός του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες καλούσαν τα ηγετικά στελέχη να αλλάξουν ρώτα και εμπράκτως να προετοιμάσουν την αντίσταση του ελληνικού λαού, δεν εισακούστηκαν και σύσσωμη η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία μονάχα με επικοινωνιακούς όρους χωρίς να χτίζει γερές βάσεις στην κοινωνία, που θα τις επέτρεπαν να οργανώσει την αντεπίθεσή της.

Στο εσωτερικό της χώρας θα μπορούσαν να έχουν γίνει βήματα για να στηθούν παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί, έτσι ώστε να αποκτήσουμε αυτάρκεια σε τρόφιμα (όσο αυτό είναι δυνατόν) και να αποκτήσουμε εμπειρία στην λειτουργία της κοινωνικής οικονομίας… Δεν έγινε καμία προσπάθεια. Επίσης ήταν απαραίτητο να έχει εκπονηθεί μια μελέτη, όχι από έναν οικονομολόγο, αλλά από ένα μεγάλο επιτελείο ανθρώπων, παραγωγών, καταναλωτών, επιχειρηματιών, γεωπολιτικών αναλυτών και πλήθος άλλων ειδικοτήτων, οι οποίοι θα μελετούσαν σοβαρά τις επιπτώσεις της εξόδου της χώρας μας από το ευρώ και θα προετοίμαζαν κατάλληλα το έδαφος για μια τέτοια ενέργεια. Και ο χρόνος υπήρχε και τα μέσα υπήρχαν. Αυτό που δεν υπήρχε ήταν η θέληση να γίνει μια πραγματική δουλειά προς μια τέτοια κατεύθυνση. Αντ’ αυτού συνθηματικές κουβέντες καφενείου με έωλα σχέδια εξόδου από την ευρωζώνη και αόρατες μελέτες, τις οποίες κανένα στέλεχος της αριστερής πλατφόρμας, του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΛΑΕ δεν έχει δει.

Πραγματικά προκαλεί φρίκη η ελαφρότητα την οποία έδειξε η ηγεσία της αριστεράς για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Με αποκορύφωμα τα τηλεοπτικά σποτ με το σ. Λαφαζάνη να κλίνει το μάτι να γελάει και να λέει με νόημα Νομισματοκοπείο… και το σ. Λαπαβίτσα να απαντά Μπα… σε ερωτήσεις ζωής και θανάτου για τον ελληνικό λαό.

Όσον αφορά το εξωτερικό περιβάλλον από το 2012 και μετά δεν έγινε καμία σοβαρή προσπάθεια από την «κινηματική – κοινοβουλευτική» αριστερά έτσι ώστε να διεθνοποιηθεί το ελληνικό ζήτημα και να συνάψουμε τις κατάλληλες συμμαχίες, έτσι ώστε ερχόμενοι στην εξουσία να υπάρχει γόνιμο έδαφος για περαιτέρω συνεργασίες, έτσι ώστε η χώρα μας να μπορεί να βασιστεί σε άλλα κέντρα εξουσίας πέρα από το Ευρωατλαντικό. Προφανώς και εφτά μήνες από τη στιγμή, που παίρνεις την εξουσία δεν σου φτάνουν για να τα διεθνοποιήσεις και να βρεις τη βοήθεια, που χρειάζεσαι σε τόσο δύσκολα ζητήματα. Αντ’ αυτού τα ηγετικά στελέχη της αριστερής πλατφόρμας (και έχω προσωπική άποψη επί τούτου, δεν το άκουσα από κάπου…) διαβεβαίωναν ότι υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο και ότι έχουν γίνει και οι κατάλληλες διεθνείς συμμαχίες, λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου. 
Αυτό που μου προκαλεί έκπληξη στη ΛΑΕ είναι ότι δεν έχω ακούσει καμιά αυτοκριτική από τα ηγετικά στελέχη για όλη αυτήν την περίοδο , παρά μονάχα ότι είναι κάτι σαν ήρωες, επειδή ψήφισαν όχι στο τρίτο μνημόνιο, λες και δεν έχουν καμία ευθύνη για αυτήν την πραγματική πανωλεθρία της αριστεράς. Όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής, αλλά επιπλέον αυτοανταμείφτηκαν για την προσφορά τους στο κίνημα «καπαρώνοντας» στις βουλευτικές εκλογές τις εκλόγιμες θέσεις. Γεγονός που δεν αποτελεί καλό οιωνό για τη μετέπειτα πορεία του εγχειρήματος.

Τι κάνουμε από εδώ και πέρα;

Όσον αφορά τη μετέπειτα πορεία μας η αριστερά πρέπει να ξεμπερδεύει με τις παθογένειες του παρελθόντος και να έρθει σε ρήξη με τον κακό της εαυτό, έτσι ώστε να μπορέσει να εκφράσει το σύνολο του δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού και να τον ενώσει, έτσι ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί ένα πολύπλευρο μαζικό κίνημα αντίστασης. Το μέγιστο καθήκον της δεν είναι ούτε να πραγματοποιήσει το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας αλλά και ούτε να ονειροβατεί στο φαντασιακό αύριο μιας κομμουνιστικής κοινωνίας μιας και δεν υπάρχουν οι αναγκαίες διεθνείς προϋποθέσεις για έναν τόσο ριζοσπαστικό μετασχηματισμό σήμερα. Το μέγιστο διεθνιστικό και πατριωτικό της καθήκον δεν είναι άλλο από το να σώσει την πατρίδα μας και το λαό μας, που βρίσκεται σε μια καταστροφική δίνη.

Ένα σημαντικότατο ζήτημα είναι αυτό της οργανωτικής της λειτουργίας. Ο τρόπος οργάνωσης ενός κινήματος είναι ζωτικής σημασίας για την εξέλιξή του. Αν οργανωθεί πάνε σε ολιγαρχικές δομές (η κατανομή της εσωτερικής λειτουργίας σε ένα στενό πυρήνα, δες ΣΥΡΙΖΑ), τότε τα συμφέροντα των λίγων θα εκφράσει. Αντιθέτως αν οικοδομηθεί σε πραγματικά Δημοκρατική βάση θα ενεργήσει με τέτοιο τρόπο ώστε να εκφράσει τα λαϊκά συμφέροντα.

Πάνω σε αυτή τη βάση προτείνω:

α) όλα τα στελέχη, που έχουν υπηρετήσει σε κοινοβουλευτική ή συνδικαλιστική θέση να δεσμευθούν ότι δεν θα είναι υποψήφια στις επόμενες αντίστοιχες εκλογές. Να δημιουργηθεί ένα συμβουλευτικό σώμα στο οποίο και θα μετέχουν μοιράζοντας με τους συναγωνιστές τους την πολύτιμη εμπειρία τους,

β) να δεσμευθούν όλα τα στελέχη ότι θα εκλέγονται σε βουλευτικές θέσεις μονάχα για μια τετραετία και ποτέ ξανά. Αντίστοιχα να συμβαίνει το ίδιο με τα στελέχη που θα καταλαμβάνουν συνδικαλιστικό αξίωμα,

γ) τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής να έχουν το δικαίωμα εκλογής μονάχα για μια διετία,

δ) κληρωτό σώμα μελών να είναι υπεύθυνο για τον καθορισμό κριτηρίων (ένα είδος εσωτερικού ΑΣΕΠ) έτσι ώστε να στελεχώνονται οι υπαμοιβή θέσεις των κομματικών στελεχών, για να διαλυθεί τυχών εσωτερικός παραγοντισμός και η ιδιοκτησιακή λογική πάνω στο κίνημα,

ε) τα μέλη της συνδιάσκεψης και του συνεδρίου να εκλέγονται μονάχα από τις τοπικές οργανώσεις, οι μισοί με ψηφοφορία και οι άλλοι μισοί με κλήρωση, έτσι ώστε να μπορούν να εκπροσωπούνται και μέλη, που δεν ανήκουν απαραίτητα σε κάποια οργάνωση και

στ) να γίνει προσπάθεια στο μέλλον σημαντικές αποφάσεις, που θα αφορούν το κίνημα να λαμβάνονται άμεσα από εσωτερικά δημοψηφίσματα.

Τέλος θα ήθελα να κλείσω με τα λόγια ενός ιερέα του José María Arizmendiarrieta και εμπνευστή του παραγωγικού και καταναλωτικού συνεταιρισμού Mondragon στη χώρα των Βάσκων που έλεγε: «Οι Ιδέες μας χωρίζουν, όμως η Ανάγκη μας ενώνει!».

πηγή
Λυπάμαι που πρέπει να το πω αλλά η πολιτική ήττα μας είναι πραγματική και βαθειά. Ο αστικός/μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να εκτρέψει ένα μεγάλο ρεύμα άρνησης και διαμαρτυρίας σε ένα μεγάλο ρεύμα κοινωνικής συναίνεσης και υποταγής με κάποιες φρούδες ελπίδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ οδήγησε την κοινωνία από την ήττα στην συντριβή και εμάς στην ανυπαρξία. Αυτό είναι μια πολύ αρνητική υποθήκη για τις κινηματικές δυνατότητες της επόμενης περιόδου, που διαψεύδει όσους έλεγαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πια κανένα νομιμοποιητικό έδαφος. Το 35 % δεν χειραγωγήθηκε μόνο ή απλώς αλλά εκφράζει μια πραγματική λαϊκή διάθεση μη αντίστασης και ανάθεσης με την ελπίδα πιο ήπιων πληγμάτων, όπως και μια μηδενική εμπιστοσύνη στο εναλλακτικό σχέδιο .Υλικότητα δεν είναι μόνο τα φράγκα αλλά και η ύπαρξη ή μη πολιτικής εμπιστοσύνης. Η πραγματικότητα της εφαρμογής του Μνημονίου δεν είναι βέβαιο ότι θα ανατρέψει ριζικά την εικόνα χωρίς την σωστή υποκειμενική μας παρέμβαση, δεν υπάρχουν πια αυτοματισμοί και ευκολίες. . Η πολύ ορθή γραμμή ρήξης με το ευρώ έτυχε χείριστης διαχείρισης από εμάς και αυτό δεν οφείλεται σχεδόν καθόλου στις 25 ημέρες. Πέραν του ότι φύγαμε αργά, δεν εξηγήσαμε αναλυτικά και το περιεχόμενο και τις ταξικές παραμέτρους της ρήξης με την ευρωζώνη. Το τεχνικό και το πολιτικό σχέδιο κρατήθηκε και έμεινε σχεδόν μυστικό για μήνες γιατί ήμασταν φοβικοί και πολύ γραφειοκράτες. Αυτοί που πίστευαν στις ταξικές παραμέτρους μπλόκαραν την ανάλυση της εξόδου και αυτοί που πίστευαν την ανάλυση της εξόδου μπλόκαραν τις ταξικές παραμέτρους. Παραπληρωματικότητα δηλαδή λανθασμένων γραμμών. Έτσι, η μόνη ορθή γραμμή, αυτή της ρήξης με το ευρώ-που συχνά η ηγεσία μας την πρόφερε διστακτικά και με το "αν χρειαστεί"- κατέληξε να μην έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Αυτό είναι πολιτική ήττα μακράς πνοής. Όποιος απλώς αρνείται ψυχικά την πραγματικότητα και αμύνεται σε αυτήν, δεν μπορεί να την υπερβεί πολιτικά με αποτελεσματικό τρόπο.
Επίσης, η σχετική επιτυχία του ΚΚΕ οφείλει να μας προβληματίσει. Είναι ασήμαντο το γεγονός το ότι το ΚΚΕ, παρά την μη ριζοσπαστική πρακτική στάση του, μιλά καθαρά στην κοινωνία για την επικαιρότητα του σοσιαλισμού, έστω και αν την παρουσιάζει ως Αποκάλυψη ; Μήπως παραέχουμε ενσωματώσει την διφορούμενη και μετριοπαθή σε όλα συριζαική κουλτούρα; Μήπως πρέπει να ξαναμιλήσουμε εντονότερα για τον σοσιαλισμό και την αντικαπιταλιστική ρήξη ;
Πλέον, υπάρχουν δύο λύσεις.  Ή μια βαθειά επανιδρυτική ενοποιητική διαδικασία όχι μόνο με πολιτικό αλλά και με σφιχτό ιδεολογικό πυρήνα και με πλήρη υπέρβαση/άρση των πολιτικών μηχανισμών που μας έφεραν ως εδώ, ή κλείσιμο αυτού του κύκλου πολιτικών αγώνων που άνοιξε το 2004 και άνοιγμα στην κοινωνία και τα κινήματα για την διαμόρφωση μεσοπρόθεσμα νέων πολιτικών μορφωμάτων και προσπαθειών. Από την απάντηση σε αυτό το σκληρό δίλημμα θα απαντηθεί το αν η ΛΑΕ έχει παρόν και μέλλον. Λυπάμαι για τα πικρά λόγια αλλά η αυταπάτη πρέπει κάποια στιγμή να τερματιστεί.

του Δημήτρη  Μπελαντή   (από ανάρτηση στο Facebook)
(κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

1 ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΙΤΣΑ)

2 ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

3 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

4 ΚΥΡΙΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ)

5 ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ-ΔΗΜΗΤΡΑ

6 ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΠΟΥΤΖΙΚΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΣΟΥΛΑ)

7 ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

8 ΔΑΜΚΑΛΗ ΕΥΤΕΡΠΗ (ΠΕΠΗ)

9 ΤΣΕΜΕΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

10 ΔΕΡΓΙΑΔΕ ΜΑΡΙΑ

11 ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ

12 ΜΩΫΣΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ)
Η εμπειρία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η παράδοσή της στο ευρωπαϊκό κατεστημένο με την υπογραφή τρίτου μνημονίου προκαλεί βαθειές αναταράξεις στην ευρωπαϊκή αριστερά. Στη Γαλλία, ο ηγέτης του Αριστερού Κόμματος Ζαν-Λυκ Μελανσόν παρουσίασε το Σάββατο στο Παρίσι, στο πολυπληθές κοινό της γιορτής της Ουμανιτέ, της εφημερίδας του ΚΚ Γαλλίας, την πρότασή του για μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη στο πλευρό του Οσκαρ Λαφοντέν και του Γιάννη Βαρουφάκη.(Διαβάστε εδώ)
Η Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου είχε προ­σκλη­θεί για να αντι­προ­σω­πεύ­σει την Λαϊκή Ενό­τη­τα αλλά δεν μπό­ρε­σε να με­τα­βεί στο Πα­ρί­σι τη συ­γκε­κρι­μέ­νη ημε­ρο­μη­νία.

Η συ­ζή­τη­ση όμως δεν πε­ριο­ρί­ζε­ται στη Γαλ­λία. Με μια πολύ ση­μα­ντι­κή του από­φα­ση, το προ­ε­δρεί­ου του Die Linke του κρα­τι­δί­ου της Βό­ρειας Ρη­να­νί­ας-Βε­στφα­λί­ας, του πο­λυ­πλη­θέ­στε­ρου της Γερ­μα­νί­ας, δια­χω­ρί­ζει τη θέση από την άποψη της πλειοη­ψη­φί­ας της ηγε­σί­ας του κόμ­μα­τος σε ότι αφορά την εκτί­μη­ση της ελ­λη­νι­κής κα­τά­στα­σης. Επι­κρί­νει με δριμύ τρόπο την επι­λο­γή της κυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα και του ΣΎ­ΡΙ­ΖΑ να υπο­γρά­ψει τρίτο μνη­μό­νιο, το οποίο χα­ρα­κτη­ρί­ζει κα­τα­στρο­φι­κό και νε­ο­α­ποι­κιο­κρα­τι­κό. Επι­ση­μαί­νει επί­σης με θε­τι­κό τρόπο την ίδρυ­ση της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας την οποία θε­ω­ρεί ως την «κα­λύ­τε­ρη έκ­φρα­ση του ΟΧΙ» του ελ­λη­νι­κού λαού.

Το κεί­με­νο αυτό προ­χω­ρά­ει όμως πα­ρα­πέ­ρα, προ­βαί­νο­ντας με μια ρι­ζι­κή κρι­τι­κή της ίδιας της ΕΕ και της ευ­ρω­ζώ­νης τις οποί­ες χα­ρα­κτη­ρί­ζει ως φύσει αντι­δη­μο­κρα­τι­κά και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα οι­κο­δο­μή­μα­τα. Καμ­μία αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση δεν μπο­ρεί να φέρει αντί­στα­ση εντός του πλαι­σί­ου της ευ­ρω­ζώ­νης το­νί­ζει η από­φα­ση του Die Linke της Βό­ρειας Ρη­να­νί­ας-Βε­στφα­λί­ας. Είναι πλέον εμ­φα­νές ότι οι όροι της συ­ζή­τη­σης για αυτά τα θέ­μα­τα στην ευ­ρω­παϊ­κή Αρι­στε­ρά έχουν πλέον αλ­λά­ξει και ότι η ελ­λη­νι­κή εμπει­ρία δρα ως κα­τα­λύ­της αυτών των εξε­λί­ξε­ων.


Από­φα­ση του προ­ε­δρεί­ου του Die Linke της Βό­ρειας Ρη­να­νί­ας-Βε­στφα­λί­ας

Μετά από την ήττα της Αρι­στε­ράς στην Ελ­λά­δα – ΟΧΙ στο τρίτο μνη­μό­νιο! Για μια πα­νευ­ρω­παϊ­κή αντε­πί­θε­ση!

Υπο­γρά­φο­ντας την συμ­φω­νία με την πρώην Τρόι­κα, η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα απο­δέ­χτη­κε ένα τρίτο μνη­μό­νιο για την Ελ­λά­δα ερ­χό­με­νη έτσι σε αντί­θε­ση με την άρ­νη­ση της κα­τα­στρο­φι­κής πο­λι­τι­κής λι­τό­τη­τας για την οποία εκλέ­χτη­κε τον Ια­νουά­ριο με το σύν­θη­μα «καμ­μία θυσία για το ευρώ» και ερ­χό­με­νη επί­σης σε αντί­θε­ση με το απο­τέ­λε­σμα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος της 5ης Ιου­λί­ου το οποίο διορ­γά­νω­σε η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση. Για να πε­ρά­σει το μνη­μό­νιο από τη Βουλή η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα έπρε­πε να στη­ρι­χθεί στις ψή­φους της Νέας Δη­μο­κρα­τί­ας και του ΠΑΣΟΚ κόμ­μα­τα που ως «κόμ­μα­τα του μνη­μο­νί­ου» ητ­τή­θη­καν στις εκλο­γές του Ια­νουα­ρί­ου.

Πολλά στε­λέ­χη και μέλη της ηγε­σί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εγκα­τα­λεί­πουν από τότε τον Τσί­πρα και την πο­λι­τι­κή του. Το μέ­τω­πο / κόμμα «Λαική Ενό­τη­τα» (ΛΑΕ), που ιδρύ­θη­κε από μέλη της αρι­στε­ρής πτέ­ρυ­γας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και άλ­λους αρι­στε­ρούς έξω από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με πρό­ε­δρο τον Πα­να­γιώ­τη Λα­φα­ζά­νη θα κα­τε­βεί στις νεες εκλο­γές τις 20 Σε­πτεμ­βρί­ου. Η πολύ δη­μο­φι­λής στην Ελ­λά­δα πρό­ε­δρος της Βου­λής Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου υπο­στη­ρί­ζει την «Λαική Ενό­τη­τα». Κα­νείς δεν γνω­ρί­ζει ποιό θα είναι το απο­τέ­λε­σμα αυτών των εκλο­γών - μόνο ένα είναι σί­γου­ρο, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν θα είναι πια αυτή η δύ­να­μη ενά­ντια στα μνη­μό­νια όπως ήταν πριν από την πο­λι­τι­κή στρο­φή του Τσί­πρα.

Γιαυ­τό δεν ήταν πολυ σκό­πι­μο το ότι μέσα από το κόμμα μας (το DIE LINKE) πριν από οποια­δή­πο­τε συ­ζή­τη­ση με­τα­ξύ των μελών του για την και­νούρ­για κα­τά­στα­ση στην Ελ­λά­δα εξέ­φρα­σε την υπο­στή­ρι­ξή του στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σα να μη συ­νέ­βη τί­πο­τε. Πρό­κει­ται για υπο­στή­ρι­ξη προς ένα­­­­ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ο οποί­ος είναι τε­λεί­ως αλ­λαγ­μέ­νος και που έχασε το πο­λι­τι­κό και κοι­νω­νι­κό του πε­ριε­χό­με­νό του. Βέ­βαια ήταν η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση βρέ­θη­κε κάτω από μια φο­βε­ρή πίεση και το πρώτο μας κα­θή­κον ως Αρι­στε­ροί στη Γερ­μα­νία είναι η κρι­τι­κή της γερ­μα­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης και της σι­δε­ρέ­νιας αποι­κιο­κρα­τι­κού τύποθ πο­λι­τι­κής της.

Οφεί­λου­νε να ανα­πτύ­ξου­με σχέ­σεις με αυτές τις δυ­νά­μεις της ελ­λη­νι­κής Αρι­στε­ράς που αγω­νί­ζο­νται όπως πριν ενά­ντια στην πο­λι­τι­κή λι­τό­τη­τας που επι­βάλ­λε­ται από την Ευ­ρω­παι­κή Ένωση και ενά­ντια στην κα­τάρ­γη­ση των στοι­χειω­δών δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των του ελ­λη­νι­κού λαού. Η «Λαϊκή Ενό­τη­τα» (ΛΑΕ) που ιδρύ­θη­κε με­τα­ξύ άλλων από πρώην βου­λευ­τές και μέλη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μάλ­λον εκ­προ­σω­πεί και από τη σκο­πιά του κόμ­μα­τος DIE LINKE της Βό­ρειας Ρη­να­νί­ας-Βε­στφα­λία με το κα­λύ­τε­ρο τρόπο το «ΟΧΙ». Ανα­γκαία είναι όμως επί­σης μια εκτε­νής συ­ζή­τη­ση με­τα­ξύ των μελών του κόμ­μα­τός μας για την και­νούρ­για κα­τά­τα­ση στην Ελ­λά­δα και στην ελ­λη­νι­κή Αρι­στε­ρά.

Με το τε­λευ­ταίο τρίτο μνη­μό­νιο, η Ευ­ρω­παι­κή Ένωση (ΕΕ), η Ευ­ρω­παι­κή Κε­ντρι­κή Τρά­πε­ζα (ΕΚΤ) και οι συ­ντη­ρη­τι­κές και σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις της Ευ­ρώ­πης πε­τύ­χα­νε να κα­τα­στρα­φούν τα λίγα κοι­νω­νι­κά δι­καιώ­μα­τα που είχαν απο­μεί­νει . Πέ­τυ­χαν επί­σης της επι­βο­λή μιας υπο­τέ­λεια που κα­ταρ­γεί και την ελευ­θε­ρία απο­φά­σε­ων εκλεγ­μέ­νων ελ­λη­νι­κών κυ­βερ­νή­σε­ων και κοι­νο­βου­λί­ων. Αυτό εκ­φρά­στη­κε ανοι­χτά για πα­ρά­δειγ­μα από τον Βόλφ­γκανγ Σόι­μπλε με τη φράση «ανε­ξάρ­τη­τα από το ποιός κυ­βερ­νά­ει στην Ελ­λά­δα είναι δε­σμευ­μέ­νος να τη­ρή­σει στις συμ­φω­νί­ες». Ένας ορ­γα­νι­σμός ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων της ελ­λη­νι­κής δη­μό­σιας πε­ριού­σιας που ελέγ­χε­ται από τους δα­νει­στές θα ωθή­σει στα άκρα την αντί­θε­σα ανά­με­σα στη φτώ­χεια τοθ δη­μό­σιου και τη συσ­σώ­ρευ­ση ενός μυ­θι­κού πλού­του στα χέρια μιας ελά­χι­στης μειο­ψη­φί­ας ιδιω­τών. Είναι φα­νε­ρό ότι μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή θα συ­να­ντή­σει αντι­στά­σεις και πρέ­πει να επι­βλη­θεί τε­λι­κά με τη βια. Τα πρώτα δείγ­μα­τα αστυ­νο­μι­κής βιας από την κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τα έχου­με ήδη δει.

Αυτά τα οποία δια­δρα­μα­τί­ζο­νται στην Ελ­λά­δα, και το πώς αντι­με­τω­πί­ζε­ται η Ελ­λά­δα, δεν αφο­ρούν μόνο τα θύ­μα­τα αυτής της πο­λι­τι­κής στην Ελ­λά­δα. Σε αυτήν την πε­ρί­πτω­ση έχου­με να κά­νου­με με μια πα­ρα­δειγ­μα­τι­κή τι­μω­ρία. Το μή­νυ­μα είναι ότι που­θε­νά στην Ευ­ρώ­πη δεν επι­τρέ­πε­ται μια εναλ­λα­κτι­κή στην νε­ο­φι­λε­λεύ­τε­ρη πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας και των ιδιω­τι­κο­ποί­σε­ων για το συμ­φέ­ρον του κε­φα­λάιου και των τρα­πε­ζών. Καμ­μία δη­μο­κρα­τι­κή από­φα­ση , ούτε καν δη­μο­κρα­τι­κές εκλο­γές, επι­τρέ­πε­ται να απο­τρέ­ψουν αυτή την πο­λι­τι­κή. Τον τε­λευ­ταίο λόγο πρέ­πει έχουν οι χρη­μα­τα­γο­ρές.

Ένα συ­μπέ­ρα­σμα μπο­ρού­με να βγά­λου­με. Καμ­μία αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση δεν μπο­ρεί να φέρει αντι­στά­ση μέσα στην Ευ­ρω­ζώ­νη. Η Ευ­ρω­παι­κή Ένωση η ίδια είναι ένα αντι­δη­μο­κρα­τι­κό κα­τα­σκεύ­α­σμα με το οποίο δεν πε­τυ­χαί­νε­ται μια αλ­λη­λέγ­γυα εναρ­μό­νι­ση της οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής κα­τά­στα­σης των λαών της Έυ­ρώ­πης. Η δη­μιουρ­γία της της Ευ­ρω­παι­κής Ένω­σης και προη­γού­με­νων ορ­γα­νι­σμών όπως η ΕΟΚ ήταν επί­σης έκ­φρα­ση μιας βα­θειάς επι­θυ­μί­ας των λαών να μην αλ­λη­λο­σκο­τώ­νο­νται στην Ευ­ρώ­πη. Προ­πα­ντώς η εχθρό­τη­τα με­τα­ξύ Γαλ­λί­ας και Γερ­μα­νί­ας έπρε­πε να γίνει πα­ρελ­θόν. Αλλά ο βα­θύ­τε­ρος σκο­πός της ΕΕ ήταν η ελεύ­θε­ρη δια­κί­νη­ση εμπο­ρευ­μά­των και κε­φα­λαί­ων και στο γε­νι­κευ­μέ­νο αντα­γω­νι­σμό να κερ­δί­ζει ο πιο δυ­να­τός. Η ΕΕ είναι μια Ευ­ρω­πή της ανι­σό­τη­τας και με αυτη την ΕΕ οι λαοί της Ευ­ρώ­πης δια­χω­ρί­ζο­νται με­τα­ξύ τους και έρ­χο­νται σε αντι­πα­λό­τη­τα.

Ντύσ­σελ­ντορφ, 2 Σε­πτεμ­βρί­ου 2015
DIE LINKE (H Αρι­στε­ρά) Βό­ρεια Ρη­να­νί­α­Βε­στφα­λία/Γερ­μα­νία

Του Μιχαήλ Στυλιανού

-Μα γιατί συγκεντρώνετε τις επιθέσεις σας στην «Λαϊκή Ενότητα»; Ρώτησε η συμπαθητική κοπελίτσα του «πρωινάδικου» της ΕΡΤ τον φεγγαροπρόσωπο βουλευτή του Κ.Κ.Ε. 
 -Και μάλιστα με υβριστικούς χαρακτηρισμούς κατά του κ. Λαφαζάνη; πρόσθεσε ο συνεργάτης της στην εκπομπή.

Αντί απάντησης στην ερώτηση, ο προσκεκλημένος τους γλίστρησε σε γενικεύσεις στον γνωστό δίσκο: με το κάλεσμα στον λαό, να εμπιστευθεί μόνο τις ίδιες του τις δυνάμεις και το ΚΚΕ…

Το ερώτημα –που έμεινε αναπάντητο- ίσως ν’ απασχολεί όσους τηλεθεατές βλέπουν αλλά και σκέπτονται μαζί. Συνοδευόμενο μάλιστα από την απορία γιατί το ΚΚΕ να απολαμβάνει πρόδηλης εύνοιας από τα κανάλια, όλα φιλοκυβερνητικά πλέον. Το χρησιμοποιούν μάλιστα και σαν άμεσο «αντίδοτο» στην παρέμβαση εκπροσώπου της Λα.Ε., όποτε συμβεί να έχει προσκληθεί και δικός της εκπρόσωπος .

Η απάντηση είναι απλή. Η απρόβλεπτη παρουσία της «Λαϊκής Ενότητας», ως συγκροτημένης πολιτικής οντότητας σ’ αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, ανατρέπει τα σχέδια και του ξένου και ντόπιου κατεστημένου και αυτών που επαγγέλλονται τον μόνο επίδοξο διπλωματούχο ανατροπέα του..

Η φαεινή ιδέα Τσίπρα-Μέρκελ για εκλογές-εξπρές καλοκαιριάτικα είχε σαν δεύτερο στόχο την εξαφάνιση των αδιάφθορων-στην-εξουσία στελεχών του Σύριζα, προτού προφθάσουν να συνταχθούν σε σώμα αντίστασης. Πρώτος στόχος ήταν βέβαια να υφαρπαγεί η ψήφος του κοσμάκη στο άψε-σβήσε, προτού αρχίσει να δέχεται τα πρώτα χτυπήματα από το τσουνάμι της συφοράς που επέρχεται.

Το σχέδιο Μέρκελ-Τσίπρα ( αυτό που είχε στον νου του, από το βράδυ της 12 Ιουλίου, ο σκληρός διαπραγματευτής) είχε το σήμα της γερμανικής μηχανικής αρτιότητας: Ο πολιτικός χάρτης που θα προέκυπτε στην Ελλάδα από τις κάλπες θα εξασφάλιζε την αδιατάρακτη «σταθερότητα» μιας τετραετίας –«και γιατί όχι μιας οκταετίας», όπως ονειρεύτηκε ο Αλέξης στη Θεσσαλονίκη: Με μια σκυροδεμένη πολυκομματική μνημονιακή κυβέρνηση και μια «στιγματισμένη» αντιπολίτευση: στα δεξιά, τη Χρυσή Αυγή, στα αριστερά, το ΚΚΕ.

Μια πολιτειακή αρχιτεκτονική με κορυφή τον Maarten Verwey, τον Ολλανδό, που – όπως μετέδωσε μόνο η «Αγορά» του Χατζηνικολάου στις 5/9- προορίζεται για κομισάριος ( ή Γκαουλάϊτερ), στην Ελλάδα- αποικία χρέους του 4ου Ράιχ. Αυτός με την Task Force /Δύναμη Αποστολής (διάβαζε Υπερκυβέρνηση / Ύπατη Αρμοστεία) θα πρέπει να ερωτάται, να συμφωνεί και να εγκρίνει κάθε νόμο, κάθε διάταγμα κάθε απόφαση, που δεσμεύθηκε να του υποβάλλει η δήθεν κυβέρνηση, προτού κατατεθεί στην δήθεν Βουλή και να ψηφισθεί σε μια παντομίμα κοινοβουλευτικής λειτουργίας , στο εικονικό δημοκρατικό, πλέον, πολίτευμα.

Αυτά βέβαια θα ανακαλύπτονταν μετά τις εκλογές. Μαζί με τις νέες, αλλεπάλληλες, αμείλικτες τσεκουριές σε συντάξεις, σε μισθούς, σε απολύσεις, στην περίθαλψη, στην εκπαίδευση, με τους λογαριασμούς, με τον ΕΝΦΙΑ και με τους πολυώνυμους φόρους. Και με το -υπονομευτικό και του μέλλοντος- προδοτικό ξεπούλημα των υπηρεσιών, των υποδομών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Στο μεταξύ όμως, ο θριαμβευτής των εκλογών της 25 Ιανουαρίου και του Δημοψηφίσματος του 62% ΟΧΙ, έχει μια βδομάδα ακόμη, να περιοδεύει σε πόλεις και σε κανάλια και -ως άλλος γυρολόγος φαρμακοτρίφτης/ιεροκήρυκας του Φαρ Ουέστ- να κηρύσσει τον «λόγο της Αριστεράς» και να πουλάει θαυματουργά αριστερά «ισοδύναμα» γιατροσόφια για τις «δυσκολίες» (!) που συνεπάγονται τα μέτρα «της συμφωνίας».

Ονειρική προοπτική διάνοιγε αυτό το σχέδιο για το ΚΚΕ. Η προεκλογική καμπάνια του θα ήταν ένας περίπατος απολαυστικού ξεγυμνώματος και μαστιγώματος της «Αριστεράς»-τραβεστί , στο πρόσωπο του αρχηγού του μνημονιακού Σύριζα.

Για να προσφέρουν στη χλεύη του πλήθους την προεκλογική ρητορεία του θαυματοποιού και των επιτελών του, τα στελέχη του ΚΚΕ θα αρκούσε να αντιπαραθέτουν τις προγραμματικές αερολογίες με τις χαλύβδινες διατάξεις του μνημονίου, με τις οποίες ο εντολοδόχος του Όχι, έχει αλυσοδέσει τους ΄Ελληνες για γενεές, παραδίδοντας και τη χώρα στην αχαλίνωτη λεηλασία.

Το έκανε ο λαμπρός συνάδελφος κ. Μπογιόπουλος σε τεκμηριωμένο άρθρο του, το οποίο δίνει το μέτρο της αδίστακτης επιχείρησης εξαπάτησης που αποτελεί και η κουβέντα περί «προγράμματος». (Σοφά και εδώ, ο κ. Μεϊμαράκης επέλεξε την φρονιμότερη οδό της σεμνότητας.)

Για ένα ολόκληρο κόσμο γαλουχημένο με τα ιδανικά του πατριωτισμού, της δημοκρατίας και της Αριστεράς (με ό, τι περικλείει πλέον ο όρος για τον καθένα), η απόγνωση και αηδία γι’ αυτό το ξεπούλημα όλων των ιερών και οσίων δεν άφηνε παρά τρείς επιλογές: α)Την καθολική αποστροφή, τον αναχωρητισμό και την αποχή, β) την ψήφο καταδίκης, με ψηφοδέλτιο ΚΚΕ και γ) την ψήφο σαρκασμού τέτοιων εκλογών, με ψηφοδέλτιο Λεβέντη.

Σε κάθε περίπτωση το ΚΚΕ θα έβλεπε τα ποσοστά του σε άνοδο χωρίς προηγούμενο. Αποτέλεσμα καθόλου δυσάρεστο για το ξένο και ντόπιο σύστημα εξουσίας, που θα το έβλεπε σαν ενισχυτικό της κυριαρχίας του. Αφού ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος χωρίς ελπίδα ανατροπής του καθεστώτος των μνημονίων και της υποδούλωσης στο 4ο Ράιχ και στη δικτατορία των τραπεζιτών. Το ΚΚΕ, το δηλώνει άλλωστε: Είναι για την ανατροπή του (παγκόσμιου) καπιταλιστικού συστήματος. Δεν συμβιβάζεται –ούτε προσωρινά- με κάτι λιγότερο…

Αλλά τους προέκυψε η «Λαϊκή ΄Ενωση». Δηλαδή ένας πυρήνας σεβαστών αγωνιστών, άκαμπτων στις αρχές και πιστών στις δεσμεύσεις τους, πόλος έλξης για μια συνεχή και αθρόα συρροή οργανωτικών στελεχών, μελών και νεολαίας από κάθε άκρο της χώρας και κιβωτός διαφύλαξης της πλειοψηφικής Εντολής ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου. Οι ξένοι πάτρωνες ανησυχούν, ο Γιούνκερ άρχισε τις προειδοποιήσεις και συγκεκαλυμμένες απειλές, οι οιωνοί για το σχέδιο Μέρκελ-Τσίπρα σκοτείνιασαν, το debate γίνεται θέαμα πανικού των επίδοξων κυβερνητών.

Η Λαϊκή Ενότητα δεν έχει τον χρόνο, σε μια βδομάδα ακόμη, να πάρει τις φυσιολογικές διαστάσεις της και μάλιστα με τον πόλεμο που αντιμετωπίζει, με την υπηρεσιακή κυβέρνηση να μεροληπτεί εναντίον της, τον κ. Παυλόπουλο να επιδεικνύει… υψηλή δυσμένεια και τα ΜΜΕ της Διαπλοκής (μη εξαιρουμένης της ΕΡΤ, ευρεσιτεχνίας Παππά) στην αγκαλιά του Μνημονιακού Σύριζα.

Ωστόσο η Λαϊκή Ενότητα είναι ο πραγματικός εφιάλτης του κ. Αλέξη Τσίπρα, η Ερινύα του αλλά και τελικά και η Νέμεσις του. Επειδή η συγκρότηση και η ύπαρξή της στην κρίσιμη στιγμή προσέφερε κυρίως στην νεολαία, με ιδανικά και δημιουργική ορμή, αυτής της χώρας την εναλλακτική από την αηδία την απόγνωση και την φυγή: ελπίδα, καταφυγή και ορμητήριο για να σηκώσει την Ελλάδα από την χαμέρπεια και τον βούρκο.
Χθες ο Μανώλης Γλέζος συμπλήρωσε 93 χρόνια ζωής από τα οποία τα περισσότερα τα έχει φάει σε φυλακές και εξορίες -13 χρόνια φυλακισμένος σαν μελλοθάνατος- και στον αγώνα για τα δίκαια του λαού.

Το ιστορικό στέλεχος της αριστεράς, αποδέχτηκε   την πρόταση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και τελικά θα είναι επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της  «Λαϊκής Ενότητας».

Στην δεύτερη θέση στο ίδιο ψηφοδέλτιο αναμένεται να βρεθεί ο γνωστός δημοσιογράφος –σκιτσογράφος  Στάθης Σταυρόπουλος, ενώ τρίτη στην λίστα θα είναι η Αγλαΐα Κυρίτση η οποία τον Γενάρη είχε εκλεγεί τέταρτη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Λαϊκή Ενότητα θα είναι η μεγάλη έκπληξη των εκλογών, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις μετεκλογικές εξελίξεις και ο στόχος της είναι να βρεθεί γρήγορα σε κυβερνητική θέση, τόνισε ο πρόεδρος του κόμματος Παναγιώτης Λαφαζάνης, στη συνέντευξη Τύπου, που έδωσε στο πλαίσιο της ΔΕΘ.

Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είπε ότι "δεν έπεσε από κανέναν, παραιτήθηκε ταπεινωτικά και δεν τόλμησε να πάει να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, επειδή φοβήθηκε μην πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, όχι, βέβαια, από εμάς".

Σε ερώτηση πότε αντιλήφθηκε ότι χωρίζουν οι δρόμοι με τον ΣΥΡΙΖΑ απάντησε ότι "επί χρόνια υπήρχαν διαφορές και αντιπαραθέσεις".

Όπως εξήγησε, "θέταμε θέμα να υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο, είχαμε διαφορές, ασκούσαμε κριτική, διαφωνήσαμε με τη Συμφωνία του Φεβρουαρίου και το είπαμε δημόσια. Δίναμε τη μάχη πιστεύοντας ότι η κυβέρνηση θα έκανε τη σύγκρουση με το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Δεν μπορούμε να συμπορευόμαστε με κόμματα που συνομολογούν Μνημόνια".

Ο κ. Λαφαζάνης κατηγόρησε τον κ. Τσίπρα ότι προχώρησε σε πρόωρες εκλογές για να αιφνιδιάσει τη Λαϊκή Ενότητα και σχολίασε πως "πήγε για μαλλί και κινδυνεύει να βγει κουρεμένος".

Εξέφρασε την εκτίμηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, για το σχηματισμό κυβέρνησης, ενώ δεν απέκλεισε και το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ.

"Δεν μπορεί να υπάρξει μνημονιακή κυβέρνηση χωρίς το ΠΑΣΟΚ, θα γίνει πάλι παίκτης", είπε και σχολίασε: "Θαυμάστε κυβέρνηση. Αν λέγαμε, στον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορούμε να συνεργαστούμε με το ΠΑΣΟΚ, θα έπεφτε το γέλιο της αρκούδας".

"Πρέπει να τελειώνουμε με τα Μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας", είπε ο κ. Λαφαζάνης και σημείωσε πως "το εθνικό νόμισμα δεν είναι καταστροφή".

Εξέφρασε τη λύπη του γιατί, όπως είπε, η ηγεσία του ΚΚΕ έχει ανακηρύξει κύριο αντίπαλό του τη Λαϊκή Ενότητα και "κακοήθεις" χαρακτηρισμούς. Για τη φράση "Λαφαζανιές" του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ,Δημήτρη Κουτσούμπα, παρατήρησε: "Δεν με αγγίζει, δεν με μειώνει προσωπικά και την αντιπαρέρχομαι. Δεν αισθάνομαι αντίπαλος με το ΚΚΕ".

Για τη συνεργασία της Ελλάδας με τη Ρωσία στον τομέα της ενέργειας, τόνισε πως εφόσον γινόταν η κοινοπραξία θα δινόταν προκαταβολή για το έργο του αγωγού και ζήτησε να υλοποιηθεί πλήρως η σχετική συμφωνία.

Σε ερώτηση για την επένδυση χρυσού στις Σκουριές, απάντησε ότι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εναντίον του είναι "ευτελής αντιπερισπασμός" και σημείωσε: "Εγώ, ως υπουργός, άνοιξα το θέμα, με τόλμη και αποφασιστικότητα, για την κυβέρνηση".

Η επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Λαϊκής Ενότητας στην Α΄ Αθήνας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είπε ότι οι εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου είναι "εκλογές εκκαθάρισης των αντιμνημονιακών δυνάμεων", τις σχεδίασαν οι δανειστές σε συνεργασία με το μέγαρο Μαξίμου και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και το πραγματικό δίλημμα είναι ευρώ ή δημοκρατία".

Επιτέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα για την απόφασή του να ψηφίσει το Μνημόνιο και υπογράμμισε: "Τον υπερασπίστηκα όσο κανείς, περισσότερο ακόμα και από ό,τι ο ίδιος τον εαυτό του". Σταμάτησε, όμως, να τον υπερασπίζεται όταν μίλησε για "παιδιαρίσματα" και "σουρεαλισμούς".

Για το δίλημμα "νέο η παλιό", που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ, επισήμανε πως "το θέτουν εκείνοι που εγκατέλειψαν τους νέους και τη νεολαία και που τους εγκατέλειψαν οι νέοι και η νεολαία. Παράλληλα κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι χρησιμοποιεί "συκοφαντίες", "λάσπη" και παλαιοκομματικές μεθόδους".

Στο τέλος της συνέντευξης Τύπου ομάδα νέων του κόμματος φώναξε συνθήματα.

Η συνέντευξη ξεκίνησε με βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Μανώλη Γλέζου, που έκανε λόγο για ένα κίνημα για την Ελλάδα.

Αποσπάσματα της συνέντευξης Τύπου







πηγή
Η Λαϊκή Ενότητα έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα τωνυποψηφίωνγια την εκλογική μάχη της 20ης Σεπτεμβρίου, στα οποία κυρίαρχη είναι η παρουσία της ελληνικής νεολαίας, των γυναικών, των εκπροσώπων κοινωνικών κινημάτων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Τα ονόματα των υποψηφίων ανά εκλογική περιφέρεια έχουν ως εξής: 
ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ 
1 ΚΟΛΟΒΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
2 ΓΑΛΑΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
3 ΕΥΠΑΤΡΙΔΗ ΒΑΛΑΝΤΗ
4 ΓΕΩΡΓΑΛΗΣ ΗΛΙΑΣ
5 ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
6 ΚΑΖΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
7 ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
8 ΚΩΛΕΤΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
9 ΚΟΥΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
1 ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
2 ΠΕΤΡΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
3 ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
4 ΠΕΙΡΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
5 ΓΕΩΡΓΙΟΠΟΥΛΟΥ ΛΙΑΝΑ
ΑΡΚΑΔΙΑΣ 
1 ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
2 ΖΙΑΖΙΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
3 ΔΑΦΝΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
4 ΔΗΜΑΚΟΣ ΣΤ.
5 ΘΕΟΧΑΡΗΣ Γ.
ΑΡΤΗΣ 
1 ΓΚΟΥΝΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
2 ΑΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΩ
3 ΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4 ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΗ ΒΙΡΓΙΝΙΑ
5 ΚΑΡΑΜΠΙΚΑΣ ΗΛΙΑΣ
ΑΧΑΪΑΣ 
1 ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
2 ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
3 ΚΥΠΡΑΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4 ΚΟΙΛΙΑΣ
5 ΜΠΙΛΙΑΝΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ
6 ΤΣΕΚΟΥΡΑΣ ΠΑΥΛΟΣ
7 ΛΕΦΑ ΝΙΚΗ
8 ΣΑΡΔΕΛΙΑΝΟΣ ΑΛΕΚΟΣ
9 ΜΠΑΛΑΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
10 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΝΟΣ
11 ΣΠΑΡΤΙΝΟΣ
ΒΟΙΩΤΙΑΣ 
1 ΣΤΑΘΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2 ΣΚΟΥΜΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
3 ΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
4 ΜΟΝΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΗΡΑΚΛΗΣ
5 ΒΕΛΙΤΖΕΛΟΥ ΑΚΤΙΝΑ
ΓΡΕΒΕΝΩΝ 
1 ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΓΙΩΤΑ
2 ΧΑΤΖΗΘΕΟΔΩΡΟΥ ΗΛΙΑΝΑ
3 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΡΑΜΑΣ 
1 ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
2 ΓΙΑΓΚΟΥΛΙΔΗΣ ΓΕΝΝΑΔΙΟΣ
3 ΠΑΣΣΑ ΓΙΑΣΕΜΗ
4 ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
5 ΤΕΡΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ
ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ 
1 ΠΑΝΑΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
2 ΑΓΑΠΗΤΟΣ
3 ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4 ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ ΗΛΙΑΣ
5 ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
6 ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
7 ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΕΒΡΟΥ 
1 ΧΕΛΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
2 ΛΕΛΙΑΤΣΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3 ΣΥΤΜΑΛΙΔΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
4 ΜΩΡΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
5 ΜΙΛΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
6 ΠΑΝΤΑΖΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΕΥΒΟΙΑΣ
1 ΑΛΕΞΙΟΥ ΘΟΔΩΡΗΣ
2 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
3 ΜΑΚΑΝΤΑΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑ
4 ΜΠΑΣΙΝΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
5 ΜΠΕΖΙΑΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
6 ΜΠΕΡΜΠΑΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
7 ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΠΑΝΑΓΝΟΥ ΔΗΜΟΣ
8 ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
9 ΣΠΑΝΟΜΑΡΚΙΔΗ ΜΑΡΙΑ
ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ 
1 ΚΟΛΗΜΕΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
2 ΚΟΠΑΝΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
3 ΜΑΝΤΕΚΑ ΕΛΕΝΗ
ΖΑΚΥΝΘΟΥ
1 ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ ΝΙΚΟΣ
2 ΠΕΤΤΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
3 ΚΟΛΠΟΝΔΙΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
ΗΛΕΙΑΣ 
1 ΒΕΡΓΕΤΗΣ ΠΑΝΟΣ
2 ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ ΝΤΙΝΟΣ
3 ΚΑΡΑΜΑΝΗ ΕΛΕΝΗ
4 ΧΑΡΔΑ
5 ΠΑΠΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
6 ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
7 ΝΙΚΟΛΌΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΗΜΑΘΙΑΣ 
1 ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
2 ΑΡΓΥΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
3 ΗΛΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4 ΚΙΟΣΕΟΓΛΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
5 ΧΑΡΙΣΗ ΜΑΡΙΑ
6 ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ ΕΛΕΝΗ
ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ 
1 ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
2 ΠΑΠΑΚΑΝΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
3 ΛΙΒΕΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
4 ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
5 ΧΙΩΤΕΛΗΣ ΑΡΗΣ
6 ΜΑΤΘΑΙΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
7 ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
8 ΟΥΡΑΝΟΥ ΕΡΜΙΟΝΗ
9 ΔΙΑΚΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
10 ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
11 ΣΑΒΒΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ
1 ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
2 ΠΑΠΑΖΩΗ ΛΙΤΣΑ
3 ΤΣΑΚΙΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4 ΤΣΑΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
1 ΒΡΥΩΝΗ ΒΕΝΗ
2 ΓΟΥΔΕΒΑΙΝΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
3 ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
4 ΚΑΦΑΡΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
5 ΝΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
6 ΣΙΑΜΑΝΔΟΥΡΟΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
7 ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ ΕΡΑΣΜΙΑ
ΚΑΒΑΛΑΣ 
1 ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΑΣ
2 ΤΣΑΝΑΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
3 ΠΛΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΝΑΣΙΑ ΝΑΣΙΑ
4 ΚΑΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
5 ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ ΤΑΣΟΣ
6 ΤΣΕΒΡΕΜΕΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΔΙΤΣΗΣ
1 ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
2 ΓΚΟΡΔΑΛΙΝΟΥ
3 ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ
4 ΜΑΡΓΙΕΛΗ
5 ΜΟΥΛΙΑΚΟΣ
6 ΤΣΕΛΙΟΣ
ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
1 ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
2 ΛΙΟΥΖΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
3 ΖΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4 ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΙΚΗ)
ΚΕΡΚΥΡΑΣ
1 ΣΑΜΟΪΛΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
2 ΜΑΡΚΑΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
3 ΑΛΕΞΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
4 ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
5 ΑΡΜΕΝΙΑΚΟΣ ΣΠΥΡΟΣ (ΒΙΤΟΣ)
ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
1 ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ
2 ΑΛΕΙΦΑΝΤΗΡΗ
3 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΚΙΛΚΙΣ
1 ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
2 ΚΟΥΛΙΝΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
3 ΜΠΙΜΠΑΣΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
4 ΝΙΚΗΤΙΔΟΥ ΜΑΡΘΑ
5 ΠΟΤΟΝΟΥ ΑΡΧΟΝΤΟΥ
ΚΟΖΑΝΗΣ
1 ΟΥΖΟΥΝΙΔΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ
2 ΛΙΟΣΑΤΟΣ ΑΛΕΞΗΣ
3 ΖΙΩΓΟΥ ΜΑΛΑΜΑΤΗ
4 ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
5 ΤΕΝΤΣΟΓΛΙΔΟΥ ΜΑΡΙΝΑ
6 ΚΟΚΑΛΙΑΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
7 ΔΗΜΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
1 ΚΟΛΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2 ΠΑΥΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
3 ΡΙΣΚΑ ΜΑΙΡΗ
4 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
5 ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
6 ΤΕΚΝΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ (ΝΑΤΑΣΣΑ)
ΚΥΚΛΑΔΩΝ
1 ΜΙΣΚΕΔΑΚΗΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
2 ΛΑΥΤΣΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3 ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
4 ΖΑΧΑΡΟΥ ΑΡΕΤΗ
5 ΜΠΟΤΣΑΡΗ ΜΑΡΙΑ
6 ΚΟΝΤΟΠΙΔΗΣ
ΛΑΚΩΝΙΑΣ
1 ΧΡΥΣΑΔΑΚΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
2 ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
3 ΤΣΙΜΠΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4 ΤΣΙΓΚΟΥΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
5 ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΛΑΡΙΣΗΣ
1. ΓΙΑΛΑΜΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
2. ΧΑΤΖΗΚΡΑΝΙΩΤΗΣ ΑΛΕΚΟΣ
3. ΤΟΛΙΑΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΗ
4. ΚΑΤΣΙΑΦΛΙΑΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
6. ΣΑΛΑΤΑΣ ΝΙΚΟΣ
7. ΤΖΑΒΟΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
8. ΜΗΤΡΑΚΑ ΕΥΤΥΧΙΑ
9. ΚΑΒΡΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
10. ΚΗΕΤΖΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΊΡΙΔΑ
11. ΜΠΑΛΑΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΛΑΣΙΘΙΟΥ
1 ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ ΚΩΣΤΗΣ
2 ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΑΚΗΣ ΠΕΡΟΣ
3 ΚΑΛΙΜΑΝΤΖΑΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4 ΤΖΩΡΤΖΗ ΕΥΓΕΝΙΑ
ΛΕΣΒΟΥ
1 ΖΕΡΔΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2 ΑΒΡΑΑΜ ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ
3 ΑΔΑΛΗ ΜΥΡΣΙΝΗ
4 ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΥΤΛΗ ΠΑΠΑΔΟΥΛΑ (ΠΕΠΗ)
5 ΠΑΤΣΕΛΗΣ ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ (ΑΚΗΣ)
ΛΕΥΚΑΔΟΣ
1 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
2 ΖΑΒΙΤΣΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3 ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
1 ΔΕΛΗΜΗΤΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
2 ΠΑΤΣΙΑΝΤΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ
3 ΤΣΑΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
4 ΤΑΜΒΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
5 ΚΟΥΚΟΥΒΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
6 ΚΟΓΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
7 ΜΠΑΖΗ ΣΥΡΑΓΩ ΣΙΛΑ
8 ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΜΑΡΙΑ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
1 ΠΕΤΡΑΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
2 ΨΑΡΡΕΑ ΕΛΕΝΑ
3 ΤΣΟΥΛΑΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
4 ΣΙΨΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
5 ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
6 ΜΗΤΣΗ ΜΑΡΙΑ
7 ΤΑΤΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΞΑΝΘΗΣ
1 ΣΕΛΒΙΕΡΟΓΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
2 ΚΟΣΜΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
3 ΧΑΡΙΖΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4 ΚΟΓΙΟΥ ΕΛΕΝΗ
5 ΓΕΩΡΓΟΥΛΕΑ ΚΥΡΙΑΚΗ - ΣΩΤΗΡΙΑ
ΠΕΛΛΗΣ
1 ΚΟΥΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
2 ΚΡΗΤΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
3 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
4 ΠΕΤΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5 ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
6 ΤΖΙΓΚΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΠΙΕΡΙΑΣ
1 ΖΑΝΝΑΣ ΖΗΣΗΣ
2 ΓΡΑΒΒΑΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑ
3 ΣΠΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
4 ΠΟΥΖΟΥΚΛΙΔΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ
5 ΥΦΑΝΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
6 ΠΑΝΤΕΛΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
ΠΡΕΒΕΖΗΣ
1 ΠΑΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
2 ΛΙΒΙΕΡΑΤΟΣ ΝΙΚΟΣ
3 ΛΑΪΝΑ ΠΑΡΘΕΝΙΑ
4 ΤΖΟΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
ΡΕΘΥΜΝΗΣ
1 ΤΣΟΥΛΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
2 ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
3 ΑΛΕΞΗΣ ΝΙΚΟΣ
4 ΠΟΛΟΠΕΤΡΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΡΟΔΟΠΗΣ
1 ΤΣΟΛΑΚ ΑΛΗ ΜΟΥΣΤΑΦΑ
2 ΤΣΑΤΣΑΡΙΔΟΥ ΕΛΕΝΗ
3 ΧΑΣΑΝ ΤΟΥΡΓΚΑΪ
4 ΚΑΛΑΜΠΟΥΚΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5 ΕΥΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΛΑΜΠΡΙΝΗ
ΣΑΜΟΥ
1 ΣΤΑΘΑΚΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
2 ΚΟΧΥΛΑΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ
3 ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ ΧΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ
ΣΕΡΡΩΝ
1 ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ ΑΛΕΞΙΑ
2 ΚΑΜΠΑΝΤΑΪΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
3 ΚΑΣΤΡΙΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
4 ΜΥΛΩΝΑ ΕΙΡΗΝΗ
5 ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΣΤΑΥΡΟΣ
6 ΠΑΤΣΙΑΝΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ (ΑΣΤΕΡΙΟΣ)
7 ΣΕΜΑΣΗΣ ΣΙΜΟΣ (ΣΥΜΕΩΝ)
8 ΤΕΡΤΙΠΗ ΣΟΦΙΑ
ΤΡΙΚΑΛΩΝ
1 ΚΑΨΑΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
2 ΑΥΓΕΡΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
3 ΠΑΠΑΡΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ
4 ΓΕΡΟΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
5 ΡΟΖΜΟΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
6 ΜΑΝΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ
1 ΚΥΡΙΑΚΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
2 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
3 ΠΑΥΛΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
4 ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
5 ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ ΘΟΔΩΡΟΣ
6 ΚΑΛΙΤΣΑ
7 ΜΠΑΡΤΖΩΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
ΦΛΩΡΙΝΗΣ
1 ΣΠΙΡΤΟΥ
2 ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ
3 ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
4 ΠΑΪΣΙΟΥ ΚΑΡΟΛΙΝΑ
ΦΩΚΙΔΟΣ
1 ΤΣΙΝΤΖΗΡΑΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
2 ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
3 ΜΕΓΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
1 ΚΑΝΤΑΡΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
2 ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
3 ΛΗΣΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
4 ΠΑΣΧΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
5 ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ ΣΤΕΛΛΑ
 
ΧΑΝΙΩΝ
1 ΡΩΜΑΝΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
2 ΚΑΛΛΙΓΙΑΝΝΗ ΛΟΥΚΙΑ
3 ΛΙΟΔΑΚΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
4 ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ ΕΛΕΝΗ
5 ΜΥΛΩΝΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
6 ΤΖΙΝΕΥΡΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
 
ΧΙΟΥ
1 ΚΡΙΜΙΖΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (ΜΙΚΕΣ)
2 ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ)
3 ΚΑΒΥΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
4 ΤΥΜΠΑΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ (ΤΕΛΗΣ)
Α' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 
1 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
2 ΓΑΪΤΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ (ΓΙΑΝΝΑ)
3 ΣΟΥΛΤΑΝΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
4 ΓΕΡΟΤΖΙΑΦΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
5 ΣΑΜΔΑΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
6 ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
7 ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
8 ΤΖΗΜΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ (ΘΕΜΗΣ)
9 ΤΕΛΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑ (ΕΦΗ)
10 ΚΩΖΑΔΙΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (ΑΛΕΚΟΣ)
11 ΑΦΕΝΤΟΥΛΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ
12 ΚΑΝΑΡΑΚΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΤΑΣΟΣ)
13 ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΜΥΡΣΙΝΗ
14 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΒΒΑΣ
15 ΤΑΛΑΙΠΩΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
16 ΜΑΛΑΧΤΑΡΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
17 ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΥ ΑΜΑΛΙΑ
18 ΛΑΪΤΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΣΤΑΝΤΙΑ
19 ΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
20 ΑΡΕΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Β' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
1 ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (ΛΙΤΣΑ)
2 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
3 ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
4 ΚΥΡΙΝΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ)
5 ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΝΑΤΑΛΙΑ-ΔΗΜΗΤΡΑ
6 ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΠΟΥΤΖΙΚΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΑ (ΣΟΥΛΑ)
7 ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
8 ΔΑΜΚΑΛΗ ΕΥΤΕΡΠΗ (ΠΕΠΗ)
9 ΤΣΕΜΕΚΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ
10 ΔΕΡΓΙΑΔΕ ΜΑΡΙΑ
11 ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
12 ΜΩΫΣΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΣΑΚΗΣ)
ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ 
1 ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2 ΜΑΚΡΗ ΡΑΧΗΛ
3 ΠΡΙΜΙΚΗΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4 ΚΩΝΣΤΑ ΕΛΕΝΗ
5 ΚΟΣΜΑΣ ΠΑΝΟΣ
6 ΜΠΕΛΤΣΙΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ (ΜΙΚΕΣ)
7 ΣΟΦΟΣ ΝΙΚΟΣ
8 ΟΜΗΡΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ
9 ΚΑΛΑΝΤΖΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
10 ΝΙΚΗΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ
11 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ
12 ΤΡΟΥΛΙΝΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑ
13 ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
14 ΚΑΡΡΑ ΔΗΜΗΤΡΑ
15 ΓΚΙΑΤΑ ΒΑΪΑ
16 ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
17 ΑΓΑΠΗΤΟΣ - ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
18 ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
19 ΦΥΚΟΥΡΑ ΖΕΛΑ
Α' ΑΘΗΝΑΣ 
1 ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΖΩΗ
2 ΜΠΟΛΑΡΗ ΜΑΡΙΑ
3 ΣΠΑΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
4 ΜΠΕΛΑΝΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
5 ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
6 ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΑΝΙΑ
7 ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
8 ΘΕΟΔΟΣΗ ΑΥΓΗ
9 ΣΧΙΖΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
10 ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
11 ΘΕΟΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
12 ΚΛΕΙΤΣΑ ΟΛΓΑ
13 ΚΕΦΑΛΑΣ ΗΛΙΑΣ
14 ΛΕΚΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ
15 ΝΙΚΟΛΙΔΑΚΗ ΦΛΩΡΑ
16 ΣΙΓΑΛΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
17 ΣΚΛΑΒΟΥΝΟΣ ΜΑΚΗΣ
18 ΜΠΑΡΤΖΕΦΣΚΙ ΜΑΝΙΑ
Β' ΑΘΗΝΑΣ 
1 ΣΤΡΑΤΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
2 ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΝΑΝΤΙΑ
3 ΗΣΥΧΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
4 ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ ΣΟΦΗ
5 ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
6 ΤΟΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
7 ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΟΣ
8 ΤΣΙΧΛΗ ΜΑΡΙΑΝΑ
9 ΚΟΥΒΕΛΑΚΗΣ ΣΤΑΘΗΣ
10 ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΣΟΣ
11 ΠΑΣΣΑΛΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
12 ΔΡΙΤΣΑΣ ΣΠΥΡΟΣ
13 ΟΥΡΟΥΪΛΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
14 ΜΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΚΗΣ
15 ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
16 ΧΗΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΣ
17 ΑΣΠΡΟΓΕΡΑΚΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
18 ΚΑΣΙΜΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
19 ΚΑΤΙΚΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
20 ΒΑΜΒΑΚΙΔΗΣ ΤΑΚΗΣ
21 ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΠΥΡΟΣ
22 ΣΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ
23 ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ
24 ΚΟΥΚΑ ΜΑΡΙΝΑ
25 ΚΟΛΟΒΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
26 ΖΩΓΡΑΦΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ
27 ΣΚΑΜΠΑ ΑΘΗΝΑ
28 ΣΑΠΟΥΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
29 ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΟΦΙΑ
30 ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ
31 ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ
32 ΜΠΟΥΤΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
33 ΒΑΛΕΝΤΗ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
34 ΔΗΜΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
35 ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ
36 ΖΗΚΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
37 ΜΠΟΥΚΗ ΕΛΕΝΗ
38 ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΦΩΤΗΣ
39 ΑΝΔΡΙΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
40 ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ ΜΑΡΙΖΑ
41 ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ ΙΩΑΝΝΑ
42 ΚΑΤΣΑΡΕΑ ΕΛΕΝΗ
43 ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
44 ΡΟΥΜΠΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
45 ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΘΑΛΕΙΑ
46 ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΡΑΝΤΟΣ
47 ΕΦΡΑΙΜΙΔΗ ΙΩΑΝΝΑ
48 ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
Β' ΠΕΙΡΑΙΑ 
1 ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2 ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
3 ΚΑΡΝΕΣΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ
4 ΣΥΡΑΚΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
5 ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
6 ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΟΥΛΑ)
7 ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
8 ΨΩΜΑ ΜΑΡΙΑ
9 ΓΡΗΓΟΡΕΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (ΝΙΝΑ)
10 ΚΟΥΡΚΟΥΤΗ ΣΤΕΛΛΑ
11 ΜΑΚΡΕΝΟΓΛΟΥ ΑΝΙΚΗΤΟΣ
Α' ΠΕΙΡΑΙΑ 
1 ΛΕΟΥΤΣΑΚΟΣ ΣΤΑΘΗΣ
2 ΜΕΛΙΟΣ ΖΩΗΣ
3 ΧΑΝΙΩΤΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
4 ΡΟΔΑΚΗ ΑΡΓΥΡΩ (ΡΙΚΑ)
5 ΚΑΛΕΙΜΑΓΕΙΡΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
6 ΜΑΥΡΟΥ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ (ΤΙΝΑ)
7 ΡΑΚΚΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ (ΑΡΗΣ)
8 ΚΑΝΤΙΩΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ