Articles by "Απώλειες"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απώλειες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο Στράτος μου έφερε τα άσχημα μαντάτα. Πέθανε ο Θόδωρος.
Ταλαιπωρήθηκε από την επάρατο πολύ. Διαγνώστηκε αμέσως μετά την συνταξιοδότησή του.
Αισιόδοξος από τη φύση του, παρά την επιθετικότητα της μορφής της νόσου πάντα έλεγε ότι θα το αντιμετωπίσει. Και το έκανε με λεβεντιά και χαμόγελο.
Ήταν μαχητής από νεαρός.
Πρωτοσυναντηθήκαμε το μακρινό 1975, πρωτοετείς σπουδαστές στα τότε νεοιδρυθέντα ΚΑΤΕΕ.
Χρόνια μεταπολίτευσης, ημέρες έντονης πολιτικής δράσης, εποχές αγώνα για βελτίωση των συνθηκών σπουδών και για διεκδίκηση επαγγελματικών δικαιωμάτων στις νέες σχολές με τα νέα επαγγέλματα. Στα χρόνια που ο φασισμός υπήρχε έντονος στα εκπαιδευτικά ιδρύματα ακόμα.
Και οι δύο στην σχολή Παραϊατρικών Επαγγελμάτων (ΑΣΠΙΕ νομίζω λεγόταν τότε). Εκείνος Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων, στη Φυσιοθεραπεία εγώ.
Την ΠΑΣΠ της σχολής ιδρύσαμε μαζί με μια πλειάδα συναγωνιστών συναδέλφων που δεν βλέπαμε και δεν προσδοκούσαμε τίποτα άλλο τότε από την πολυπόθητη Αλλαγή που θα έφερνε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Στις πρώτες εκλογές, πήραμε την πλειοψηφία των εδρών στο ΔΣ της σχολής, εκείνος Γραμματέας, εγώ Πρόεδρος. Μέχρι την αποφοίτησή μας συμβάλλαμε σε πλείστες όσες προτάσεις βελτίωσης, με σκληρό αγώνα και διεκδικήσεις απέναντι σε ένα δεξιοκρατούμενο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Με παρουσία στο πρώτο συνέδριο της ΕΣΕΕ και διαρκή συμμετοχή στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή της.
Τον θυμάμαι στη σχολή πάντα με τη μαύρη δερμάτινη τσάντα, όπου είχε όλα τα έγγραφα και ντοκουμέντα, εργαλεία για να πείσει και τον πιο δύσπιστο με τον τεκμηριωμένο και ήρεμο λόγο του.


Ξαναβρεθήκαμε (ποτέ δεν είχαμε χαθεί) στον εργασιακό χώρο του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου. Εργαζόταν στο Παθολογοανατομικό Εργαστήριο. Παρατήρησα το ίδιο πάθος και ενθουσιασμό, τόσο για επιστημονική του ενασχόληση αλλά και για την συνεχή συνδικαλιστική του δραστηριότητα στο Σύλλογο Εργαζομένων του Νοσοκομείου και πάντα από θέσεις ευθύνης. Με το βλέμμα πάντα στη βελτίωση του Νοσοκομείου για την περίθαλψη των ασθενών αλλά και στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών εργασίας για τους συναδέλφους του. Σε όλες τις θέσεις που υπηρέτησε ήταν εκλεγμένος και ποτέ διορισμένος.

Υπήρξε από τα πρώτα ενεργά στελέχη υγείας που επιλέχθηκαν από τον οργανωτή και Διοικητή του Νέου Πρωτοποριακού Νοσοκομείου "Παπαγεωργίου" κ. Γιώργο Χριστόπουλο, για τη συγκρότηση του Παραϊατρικού Τμήματος του Νοσοκομείου. Διετέλεσε Προϊστάμενος του Παραϊατρικού Τμήματος μέχρι και την συνταξιοδότησή του.

Παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής στις ιδέες του καθώς και πάντα φαν της αγαπημένης του Μπάρτσας.


Θοδωρή φίλε μου, έφυγες νωρίς. Λείπεις από τους φίλους σου, από όλους αυτούς που στεκόσουν πάντα δοτικός και στο πλάι τους.

Περισσότερο φυσικά λείπεις στην όμορφη οικογένειά σου, στην αγαπημένη σου Ανθούλα και στα παιδιά σου που απευθύνουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

Η εξώδιο ακολουθία θα γίνει τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου και ώρα 10.30 πμ από τον Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου, στην Πυλαία.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δυστυχώς νεκρός εντοπίστηκε ο 86χρονος Μπαντίνος Μανασής από το Καλόκαστρο Σερρών σήμερα το πρωί του Σαββάτου, 22 Νοεμβρίου, μετά από έρευνες που ξεκίνησαν με το πρώτο φως της ημέρας από μέλη της βάσης ετοιμότητας Σερρών του ΟΦΚΑΘ.
Αρχικά εντοπίστηκε το μηχανάκι του σε ένα δύσβατο σημείο στην περιοχή “Σιβρή” και στην συνέχεια ο ίδιος.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες έχασε τη ζωή του παραμένουν άγνωστες και θα διενεργηθεί νεκροψία.
Ευχαριστούμε για την αρίστη συνεργασία το Α.Τ. Νιγρίτας, το Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Νιγρίτας, τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες της Κ.Ο.ΜΑ.Θ., τον Κυνηγετικό Σύλλογο Σερρών και φυσικά τα μέλη μας για την άμεση ανταπόκριση.
Ο ΟΦΚΑΘ εκφράζει τα συλλυπητήρια του στην οικογένεια.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
«Έχω έναν τρόπο ζωής που δεν πρόκειται να τον αλλάξω επειδή είμαι πρόεδρος. Κερδίζω περισσότερα από όσα χρειάζομαι, ακόμα κι αν αυτά τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για άλλους προέδρους. Για ‘μένα, το να είμαι πρόεδρος δεν είναι θυσία, είναι καθήκον».
Χοσέ Μουχίκα

Έφυγε χθες από τη ζωή ο πολεμιστής, ο μαχητής, ο αντάρτης, ο αριστερός, ο πρώην Πρόεδρος της Ουρουγουάης Πέπε Μουχίκα.

Ο αντάρτης που υπήρξε σύμβολο λιτής διακυβέρνησης και πολιτικού ήθους, πέθανε σε ηλικία 89 ετών.
Μόλις πριν λίγους μήνες ο ίδιος ανακοίνωσε ότι σταματά κάθε θεραπεία για τον καρκίνο, με τον οποίο διαγνώστηκε το 2024 καθώς και τις συνεντεύξεις και προετοιμάζει την κηδεία του.

«Ο κύκλος μου έκλεισε, ξεκάθαρα πεθαίνω. Ο πολεμιστής έχει δικαίωμα στην ξεκούραση».  

Ο Χοσέ Μουχίκα, άλλοτε αντάρτης των Τουπαμάρος,  επιβεβαίωσε πως ο καρκίνος του οισοφάγου εξαπλώνεται στο συκώτι του και όπως δήλωσε: «Δεν μπορώ να τον σταματήσω. Γιατί; Επειδή έχω γεράσει και πάσχω από δύο χρόνιες ασθένειες. Καμία θεραπεία, ούτε χειρουργική επέμβαση δεν μπορεί να γίνει επειδή το σώμα μου δεν θα τις άντεχε».  
 
Μάλιστα ζήτησε να ταφεί στον κήπο του ταπεινού αγροκτήματός του, στα προάστια του Μοντεβιδέο, κάτω από ένα δέντρο που φύτεψε ο ίδιος και δίπλα στη σκυλίτσα του, τη Μανουέλα. «Εδώ θα πεθάνω. Έξω, υπάρχει μια γιγάντια σεκόγια. Εκεί είναι θαμμένη η Μανουέλα. Φτιάχνω τα χαρτιά για να με θάψουν κι εμένα εκεί. Αυτό είναι όλο», πρόσθεσε.


Με τον Σέρβο σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα, στα γυρίσματα του
ντοκυμαντέρ για τη ζωή του με τίτλο El Pepe, Una Vida Suprema

Ο «φτωχότερος πρόεδρος του κόσμου», όπως τον αποκαλούσαν, επειδή έδωσε σχεδόν όλον τον μισθό που λάμβανε ως αρχηγός του κράτους σε ένα πρόγραμμα κοινωνικής κατοικίας, ο Χοσέ Μουχίκα έκανε την Ουρουγουάη πρωτοπόρο στην υιοθέτηση προοδευτικών μέτρων σε ό,τι αφορά το δικαίωμα στην άμβλωση, τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών και τη νομιμοποίηση της κάνναβης (η πρώτη χώρα παγκοσμίως, το 2013).

Ο πρώην αντάρτης βασανίστηκε και πέρασε 13 χρόνια στη φυλακή –τα περισσότερα κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1973-85). Εξελέγη βουλευτής, γερουσιαστής, διορίστηκε υπουργός και κατόπιν αναδείχθηκε πρόεδρος της χώρας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μια συνέντευξη - που δεν την είχα υπόψη μου, ούτε καν μου μίλησε ποτέ ο Νίκος γι'αυτήν, κατανοητό και εξηγήσιμο για όσους γνωρίζαμε τον χαρακτήρα του, και ανακάλυψα στο Χ σήμερα.
Την είχε παραχωρήσει στον Χρήστο Αβραμίδη, εξαίρετο δημοσιογράφο, στα στούντιο της ΕΡΤ3.
Αξίζει να δείτε το βίντεο που αποκαλύπτει τον δημιουργό του Plasticobilism, τον χαμηλότονο και ταπεινό ακτιβιστή και τον αγαπημένο φίλο Νίκο Παπαδόπουλο που μας έφυγε σε ηλικία μόλις 46 ετών.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πρόσφατα αποχαιρέτησα έναν ακόμα φίλο που ταξίδεψε για τη γειτονιά του ουρανού λέγοντας πως ο θάνατος ατόμων που είχαν θέση στον κύκλο μας τον περιορίζουν, τον μικραίνουν, τον συρρικνώνουν.
Με δεδομένη αυτήν την παραδοχή ο σημερινός θάνατος του αγαπημένου μου Νίκου Παπαδόπουλου δεν τον συρρικνώνει απλά τον κύκλο μας, αλλά εξαφανίζει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής μας πολιτικής πορείας και με συντρίβει αφού αποακλύπτει με τον οδυνηρότερο τρόπο την εφημερότητα της αφεντιάς μας..
Δεν με θλίβει και εξοντώνει μόνο η πρόσφατη και αναπλήρωτη απώλεια αλλά κυρίως η αιφνιδιαστική φυγή του Νίκου από τη ζωή.
Δεν μπορεί διάολε να χάνουμε σε μια στιγμή νέους ανθρώπους, αγαπημένες μας μορφές, σημαντικούς ανθρώπους, μεγάλους δημιουργούς, έντιμους και καθαρούς συνοδοιπόρους, χαμηλότονους, πολυπράγμονες, ταλαντούχους, επιστήμονες που ήμασταν περήφανοι που τους είχαμε (ή μας είχαν) φίλους.

Ποιός ήταν


Ο Νίκος Παπαδόπουλος, γνωστός ως Plasticobilism, δημιούργησε το ιδιαίτερα επιδραστικό project προβολής μηνυμάτων πολιτικής και κοινωνικής αφύπνισης μέσω παραστάσεων που έφτιαχνε με τις απλές φιγούρες του playmobil.

Το ξεκίνησε στην περίοδο της έντονης κρίσης, με αφορμή τα μνημόνια και το ξεπούλημα της Ελλάδας από τις πολιτικές συστημικές μαριονέτες.
Το εμπνεύστηκε από τα παιχνίδια του μικρού τότε γιου του και έγινε γρήγορα ο δημιουργικός τρόπος έκφρασης και αντίδρασης ενός ενεργού και προικισμένου πολίτη απέναντι στο σύστημα.
Συνδύασε την τέχνη με τον ακτιβισμό προκειμένου να επικοινωνήσει τα μηνύματα του και να αφυπνίσει την κοινωνία γύρω του.
Με την δημιουργικότητά του και την οξύτητα της πολιτικής του κρίσης αναδείκνυε την ανάγκη για κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη.



Ήταν διδάκτωρ Αστροφυσικής του ΑΠΘ και παράλληλα καθιερωμένος σεναριογράφος που έγραψε σενάρια για πολλά επιτυχημένα σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση του MEGA και ANT1 ( Big Bang, LAPD, η Φαμίλια, ο πρώτος από εμάς και άλλα). Και το έκανε από τη Θεσσαλονίκη, χωρίς να ενδώσει στις σειρήνες που τον κάλεσαν επανειλημμένα στο κλείνον άστυ.
Κλήθηκε από την Ζωή Κωνσταντοπούλου και βοήθησε καθοριστικά στην ανάπτυξη της Πλεύσης Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη, όπου και ήταν υποψήφιος βουλευτής της το 2019. Αποχώρησε μετά το '22.
Παρέμεινε ενεργός κοινωνικός μαχητής μέσα από τη συμμετοχή του σε τοπικούς συλλόγους και δραστηριότητες.


Ο Νίκος Παπαδόπουλος ήταν μια μειλίχια και δυναμική προσωπικότητα που κέρδιζε με τη οξύτατη σκέψη του, την ενσυναίσθησή του, την δοτικότητά του και το χαμόγελό του.
Τον χάσαμε ξαφνικά στα 46 του χρόνια.
Μας λείπεις !!!
Για τις συζητήσεις που κάναμε και αυτές που δεν μπορούμε να κάνουμε ..... Θα τα πούμε επάνω!!
Τα συλλυπητήριά μας στα αγαπημένα σου πρόσωπα.



Η κηδεία του θα γίνει αύριο, 25/2 στις 12:00 το μεσημέρι στον Ιερό ναό Ζωοδόχου Πηγής, στη γειτονιά του, τους Αμπελόκηπους, Θεσσαλονίκης.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

«Όσα με βίαιο και μαρτυρικό τρόπο σου στέρησαν πονηρά μυαλά και δόλια χέρια θα σου δώσει εκείνος πολλαπλά στον ουρανό» ήταν τα λόγια του Γιώργου Αποστολάκη.

Για δολοφονία του Βασίλη Καλογήρου έκανε λόγο στον επικήδειο που εκφώνησε ο θείος του 39χρονου, Γιώργος Αποστολάκης.

Κατήγγειλε, χωρίς να κατονομάσει πρόσωπα, ότι «σου κόψανε βίαια και βάρβαρα το νήμα της ζωής σου χέρια άνομα, χέρι που τα διέταξαν».

Αναφερόμενος στο τραγικό τέλος του Βασίλη, τόνισε «σε φαντάζομαι Βασίλη να ζητάς κι εσύ σαν τα παιδιά του ματωμένου τρένου των Τεμπών οξυγόνο και αέρα για να κρατηθείς στη ζωή».

Όπως αναφέρει το onlarissa.gr, στον επικήδειο που εκφώνησε ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και αδελφός της μητέρας του εκλιπόντος ανέφερε επίσης ότι «θα τα μάθουμε όλα. Δε θα εφησυχάσουμε, θα απαιτήσουμε τη δικαιοσύνη, θα βρούμε τους ενόχους και θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει. Στο υποσχόμαστε».

Πιο αναλυτικά, ο πρώην αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και θείος του Βασίλη Καλογήρου είπε «είμαι βέβαιος πως σε κάποιο καιρό, δε ξέρω πότε, θα καμαρώνουμε για εσένα. Και πολλοί τότε θα λένε εγώ προσευχήθηκα γι’ αυτόν. Σου κόψανε βίαια και βάρβαρα το νήμα της ζωής σου χέρια άνομα, χέρι που τα διέταξαν.

Μας είπαν οι ιατροδικαστές πως ο πιθανότερος τρόπος που σου πήραν τη ζωή είναι ένα στραγγαλισμός. Κι αυτό τρεις τέσσερις ημέρες μετά την εξαφάνισή σου. Και σε φαντάζομαι Βασίλη να ζητάς κι εσύ σαν τα παιδιά του ματωμένου τρένου των Τεμπών οξυγόνο και αέρα για να κρατηθείς στη ζωή.

Βασίλη, ο Χριστός, ο ίδιος της δικαιοσύνης, θα ρίξει όταν κι όπως εκείνος θέλει φως στις συνθήκες του άδικου θανάτου σου. Θα τα μάθουμε όλα. Δε θα εφησυχάσουμε, θα απαιτήσουμε τη δικαιοσύνη, θα βρούμε τους ενόχους και θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει. Στο υποσχόμαστε.

Ο Θεός μας δεν είναι άδικος. Είναι δίκαιος και σπλαχνικός πατέρας. Όσα με βίαιο και μαρτυρικό τρόπο σου στέρησαν πονηρά μυαλά και δόλια χέρια θα σου δώσει εκείνος πολλαπλά στον ουρανό» ήταν τα λόγια του Γιώργου Αποστολάκη.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Το έργο του Δημήτρη Κολλάτου, τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο, τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο ασυμβίβαστους καλλιτέχνες της γενιάς του

Σε ηλικία 87 ετών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Κολλάτος, μια από τις πιο αντισυμβατικές προσωπικότητες της ελληνικής τέχνης, με σημαντική συνεισφορά στον κινηματογράφο, το θέατρο και τη λογοτεχνία.

Γεννημένος στις 9 Ιουνίου 1937 στην Αθήνα, ο Κολλάτος έκανε τα πρώτα του βήματα ως ποιητής, εκδίδοντας την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1956, ενώ ακόμα ήταν μαθητής. Το 1959-1960, ίδρυσε το «Πειραματικό Θέατρο Τσέπης», ανεβάζοντας κλασικά έργα, όπως η Φαλακρή Τραγουδίστρια του Ιονέσκο, το Τέλος του Παιχνιδιού του Σάμιουελ Μπέκετ και το Δωμάτιο του Χάρολντ Πίντερ.

Το 1961, ανέβασε στο Παρίσι την Ιφιγένεια εν Ταύροις του Ευριπίδη, με πρωταγωνίστρια τη Μαριέτα Ριάλδη. Η παράσταση έλαβε εξαιρετικές κριτικές, με το γαλλικό περιοδικό L’Express να τη χαρακτηρίζει «μία άνοιξη στο γαλλικό θέατρο». Στη Γαλλία, παντρεύτηκε την ηθοποιό Αρλέτ Μπομάν, με την οποία απέκτησε δύο γιους, τον Αλέξανδρο και τον Άλκη.

Το 1962, σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους Αθήνα Χι Ψι Ξι, που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1966, η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Ο Θάνατος του Αλέξανδρου, αγνοήθηκε από τα επίσημα βραβεία αλλά απέσπασε τρία βραβεία κριτικών και σημείωσε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Ο Μάνος Χατζιδάκις είχε δηλώσει για την ταινία: «Η σημαντικότερη ταινία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο Δημήτρης Κολλάτος είναι ο πρώτος δραματουργός του ελληνικού κινηματογράφου».

Η περίοδος της εξορίας και η πολιτική διάσταση του έργου του

Κατά τη διάρκεια της χούντας, ο Κολλάτος εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου ίδρυσε το «Théâtre de l’Art» και ανέβασε περισσότερες από 20 θεατρικές παραγωγές, μεταξύ των οποίων Η γυναίκα του Σωκράτη, με πρωταγωνίστρια τη σύζυγό του.

Το 1972, σκηνοθέτησε την ταινία Συμπόσιο, με θέμα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία, ενώ το 1977 γύρισε στη Γαλλία τη μεσαίου μήκους ταινία Η Γαλλία του Ζισκάρ, μια αιχμηρή κριτική στην πολιτική της εποχής.

Μετά την πτώση της χούντας, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975 και παρουσίασε τολμηρές θεατρικές παραστάσεις, όπως τα Σόδομα και Γόμορρα και Οι εφοπλιστές, που προκάλεσαν σάλο. Το έργο του απέκτησε έντονο πολιτικό και ακτιβιστικό χαρακτήρα, με παραστάσεις που κατήγγειλαν την πολιτική διαφθορά και τις κοινωνικές ανισότητες.

Ο Κολλάτος έδωσε μάχη με τη στάση του υπέρ των δικαιωμάτων των αυτιστικών παιδιών, καθώς ο γιος του, Άλκης, που πέθανε το 2021, είχε αυτισμό. Το 1988, σκηνοθέτησε την αυτοβιογραφική ταινία Ζωή με τον Άλκη, όπου πρωταγωνίστησε ο Αλέξανδρος Κολλάτος, κερδίζοντας ειδική μνεία για την ερμηνεία του.

Το 1993, η ταινία του Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα αναφέρθηκε στην εμπειρία ενός γονέα με αυτιστικό παιδί, ενώ το 1998 παρουσίασε το Αλέξανδρος και Αϊσέ, μια ιστορία αγάπης με θέμα τη μουσουλμανική μειονότητα.

Το 2014, δημιούργησε την ταινία Διόνυσος, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, εστιάζοντας στην Ελλάδα της κρίσης.

Τηλεόραση και πολιτική δράση

Εκτός από το θέατρο και τον κινηματογράφο, είχε παρουσία στην τηλεόραση, παρουσιάζοντας για έναν χρόνο την εκπομπή «Ο Κολλάτος χωρίς λογοκρισία».

Το 1989 και το 2013 έθεσε υποψηφιότητα για το Ευρωκοινοβούλιο, ενώ το 2011 ίδρυσε την Ένωση Πολιτών Πόρτα-Πόρτα, μέσω της οποίας διοργάνωσε σειρά πολιτικών παρεμβάσεων και διαμαρτυριών.

Το 1993, στο 34ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τιμήθηκε με ειδικό βραβείο για την ταινία Κόκκινα τριαντάφυλλα σου έκοψα.

Ο Δημήτρης Κολλάτος υπήρξε αιρετικός δημιουργός, αλλά και αφήνοντας ένα ανεπανάληπτο αποτύπωμα στον ελληνικό κινηματογράφο και θέατρο. Το έργο του, τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο κοινωνικό πεδίο, τον καθιέρωσε ως έναν από τους πιο ασυμβίβαστους καλλιτέχνες της γενιάς του.

Πηγή: www.lifo.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου