Articles by "Κομμουνισμός"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κομμουνισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Μεταφέρω από το Russia Τoday:

"Ίσως θα πω κάτι που σε κάποιους μπορεί να μην αρέσει, αλλά εγώ έτσι το βλέπω", δήλωσε ο Πούτιν σε μια συνέντευξη για το ντοκιμαντέρ "Βαλαάμ"*, ένα απόσπασμα του οποίου μεταδόθηκε στο κανάλι Russia 1. «Πρώτα απ’ όλα, η πίστη πάντα μας συνόδευε, στο να γίνουμε ισχυροί κάθε φορά που η χώρα μας, ο λαός μας, περνούσε δύσκολες στιγμές.

"Υπήρχαν εκείνα τα χρόνια του μαχητικού αθεϊσμού, όταν οι ιερείς εξαλείφθηκαν, οι εκκλησίες καταστράφηκαν, αλλά ταυτόχρονα δημιουργήθηκε μια νέα θρησκεία. Η κομμουνιστική ιδεολογία είναι πολύ παρόμοια με τον Χριστιανισμό, στην πραγματικότητα: ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη, δικαιοσύνη - όλα βρίσκονται στην Αγία Γραφή, είναι όλα εκεί. Και ο κώδικας της οικοδόμησης του κομμουνισμού; Αυτό είναι μια μετουσίωση, είναι απλά ένα τόσο πρωτόγονο απόσπασμα από τη Βίβλο, τίποτα καινούργιο δεν επινοήθηκε».


Ο Πούτιν προχώρησε ακόμα πιο πολύ, συγκρίνοντας τη στάση των κομμουνιστών προς τον μπολσεβίκικο ηγέτη Λένιν με την προσκύνηση των αγίων στον Χριστιανισμό. "Κοίτα, ο Λένιν τέθηκε σε μαυσωλείο. Πόσο διαφορετικό είναι αυτό από τα λείψανα των αγίων για τους Ορθόδοξους Χριστιανούς και μόνο για τους Χριστιανούς; Όταν λένε ότι δεν υπάρχει τέτοια παράδοση στο χριστιανισμό, λοιπόν, να πάτε στον Άθω και να ρίξετε μια ματιά, υπάρχουν λείψανα αγίων εκεί και έχουμε ιερά λείψανα εδώ", κατέληξε ο Πούτιν.
 

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ρωσίας εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις παρατηρήσεις του Πούτιν οι οποίες «εξομαλύνουν εύλογα τις αντιπαραθέσεις γύρω από τον τάφο του Λένιν», όπως ανέφερε ο επικεφαλής του κόμματος Ιβάν Μέλινκοφ (αριστερά στην φώτο) στο πρακτορείο ειδήσεων Interfax.

"Οι κομμουνιστές και όλοι οι άλλοι πατριώτες αριστεροί γνωρίζουν ότι ο κομμουνισμός είναι τόσο κοντά στον Χριστιανισμό όσο ο χριστιανισμός απέχει τόσο πολύ από τις μορφές καπιταλισμού που υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας και στην οικονομία μας", δήλωσε.

Ο ρωσικός λαός είναι διχασμένος για το εάν πρέπει να φύγει το μαυσωλείο με την μούμια του Λένιν και γίνει κανονική ταφή. Ο Πούτιν έχει υποστηρίξει ότι δεν πρέπει να φύγει. Ο Γιέλτσιν ήθελε να το διώξει.

Με εξαίρεση τα περί λειψάνων, παρόμοιες δηλώσεις ο Πούτιν έχει ξανακάνει:

Το 2016, μεταξύ άλλων είχε πει:

Όταν εργαζόμουν στην KGB δεν ήμουν ένας από εκείνους που έγιναν μέλη του κόμματος γιατί έπρεπε, αλλά ούτε μπορώ να πω ότι ήμουν ιδεολογικό μέλος του κόμματος, η στάση μου απέναντι σε αυτό ήταν ότι ήμουν προσεκτικός (ή επιφυλακτικός). Σε αντίθεση με πολλούς δημόσιους υπαλλήλους δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος με κομματική άποψη. Αλλά σε αντίθεση με πολλούς από αυτούς δεν πέταξα την κάρτα του κόμματός μου, δεν την έκαψα. ... Είναι ακόμα κάπου εδώ γύρω.

Μου άρεσαν πολύ, και ακόμα μου αρέσουν οι κομμουνιστικές και σοσιαλιστικές ιδέες. Εάν κοιτάξετε τον Κώδικα για την οικοδόμηση του κομμουνισμού, ο οποίος διανεμήθηκε ευρέως στη Σοβιετική Ένωση, μοιάζει έντονα με τη Βίβλο. Αυτό δεν είναι ένα αστείο, είναι σαν ένα απόσπασμα από τη Βίβλο. Οι ιδέες είναι καλές: η ισότητα, η αδελφοσύνη, η ευτυχία, αλλά η πρακτική ενσάρκωση αυτών των αξιοσημείωτων ιδεών απέχει πολύ από εκείνες που διατυπώνονται από σοσιαλιστές ουτοπιστές όπως οHenri de Saint Simon και ο Robert Owen. Η χώρα μας δεν μοιάζει με την Πόλη του Ήλιου. [Ο Γάλλος φιλόσοφος κόμης Ανρί Σαιν-Σιμόν (1760 – 1825) και ο Ουαλός κοινωνικός μεταρρυθμιστής Ρόμπερτ Όουεν (1771 – 1858) θεωρούνται ιδρυτές του ουτοπικού σοσιαλισμού].

Όλοι κατηγορούσαν το τσαρικό καθεστώς ότι ήταν καταπιεστικό. Αλλά με τι ξεκίνησε το καθεστώς της σοβιετικής εξουσίας; Με μαζικές καταστολές. Δεν θα μιλήσω για την κλίμακα, αλλά απλά για το πιο τρομακτικό παράδειγμα: την καταστροφή και την δολοφονία της αυτοκρατορικής οικογένειας μαζί με τα παιδιά τους. Ίσως υπήρχε κάποια ιδέα ότι ήταν απαραίτητο να εξαλειφθούν τυχόν κληρονόμοι. Αλλά γιατί να σκοτώσουν τον γιατρό Μπότκιν; Γιατί να σκοτώσουν  τους υπηρέτες, ανθρώπους γενικά προλεταριακής προέλευσης; Για ποιον σκοπό; Για να καλύψουν  το έγκλημα.

Εντάξει, πολέμησαν εναντίον ανθρώπων που αντιστάθηκαν στη σοβιετική εξουσία με όπλα στα χέρια τους, αλλά γιατί σκότωναν τους ιερείς; Μόνο το 1918 σκότωσαν 3.000 ιερείς και σε δέκα χρόνια 10.000. Στην περιοχή του Don, έριξαν εκατοντάδες κάτω από τον πάγο. Όταν αρχίζετε να το σκέφτεστε και λαμβάνετε νέες πληροφορίες, αξιολογείτε πολλά πράγματα διαφορετικά.

Ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, σε μια από τις επιστολές του προς τον Μολότοφ, νομίζω, έγραψε - δεν μπορώ να τον αναφέρω ακριβώς - ότι όσο πιο πολλούς αντιδραστικούς εκπροσώπους της μπουρζουαζίας και της ιεροσύνης σκοτώνουμε, τόσο το καλύτερο. Ξέρετε, αυτή η προσέγγιση δεν συμπίπτει με κάποιες από τις προηγούμενες ιδέες μας για την ουσία της εξουσίας.

Και ο ρόλος του κομμουνιστικού, μπολσεβίκικου κόμματος στην κατάρρευση του μετώπου στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι γνωστός. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Χάσαμε μια χώρα που χάθηκε, αφού αρκετοί μήνες αργότερα η Γερμανία παραδόθηκε και καταλήξαμε να χάνουμε από τους ηττημένους, ένα μοναδικό περιστατικό στην ιστορία. [προφανώς αναφέρεται στην Συνθήκη του Μπρεστ -Λιτόφσκ, όπου η μπολσεβίκικη Ρωσία έχασε το 1/4 των εδαφών της]. Και με ποιο σκοπό; Για χάρη της κατάκτησης της εξουσίας. Πώς μπορούμε να εκτιμούμε αυτήν την κατάσταση, γνωρίζοντας σήμερα, αυτή την κατάσταση, η οποία έφερε τεράστιες απλώς κολοσσιαίες απώλειες στη χώρα".



Γνώρισα τον Μάνο Χατζιδάκι για να διαπιστώσω πως το μεγάλο εύρος του φιλελευθερισμού του ήταν αποτέλεσμα αποκρυστάλλωσης κομμουνιστικών ιδεωδών. Γνώρισα επιφανείς "αντικομμουνιστές" Έλληνες πολιτικούς της γενιάς του εμφυλίου για να διαπιστώσω σε όλες τις περιπτώσεις πως τα όρια ενός φιλελεύθερου καθορίζονται από τα όρια του αντικομμουνισμού του! Όσο πιο φιλελεύθερος ήταν κάποιος, τόσο μεγαλύτερο το εύρος της κομμουνιστικής γλώσσας που όριζε την διάνοιά του και γενικότερα την προσωπικότητά του.
"Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις", έλεγε οLudwig Wittgenstein και αυτά που ξέρει ένας πραγματικά φιλελεύθερος σήμερα είναι κτισμένα με λέξεις που αναπτύχθηκαν και εξελίχθηκαν κυρίως εντός του κομμουνιστικού αφηγήματος περί ισότητας και ελευθερίας.
Αν σου φαίνεται παράδοξο αναγνώστη μου, συμφωνώ πως πράγματι είναι παράδοξο, αλλά έτσι είναι. Αυτή είναι η ιστορικά διαμορφωμένη κοινωνική πραγματικότητα. Όσο πλησιάζεις τα όρια της ισότητας, ανακαλύπτεις την ανάγκη της ελευθερίας και αντίστροφα. Αυτό οι πολιτικοί επιστήμονες το αναγνωρίζουν ως "το δημοκρατικό παράδοξο" (Chantal Mouffe).
Διαβάζω του κόσμου τις ανοησίες με αφορμή την απόφαση της κυβέρνησης Τσίπρα να μην συμμετάσχει στην αυριανή σύνοδο των υπουργών Δικαιοσύνης της ΕΕ στο Ταλίν της Εσθονίας με θέμα τα εγκλήματα των αυταρχικών και ολοκληρωτικών καθεστώτων κατά τον εικοστό αιώνα. Με θέμα, δηλαδή, του τύπου: "Αλλού με τρίβεις δέσποτα, αλλού έχω εγώ τον πόνο". Μαλακία είναι η διάσκεψη στο βαθμό που για άλλη μια φορά τα τελευταία χρόνια επιχειρείται εντός της ΕΕ να προκληθεί σύγχυση μεταξύ δυο ιστορικώς εντελώς διαφορετικών φαινομένων: του ναζισμού-φασισμού από την μια και του κομμουνισμού-σοσιαλισμού από την άλλη. Μαλακία είναι, αλλά εγώ θα συμμετείχα ως υπουργός Δικαιοσύνης της Ελλάδας, ακριβώς για να υποστηρίξω πόσο μαλακία είναι το ζήτημα και πόσο λαϊκιστικό μέσα στην χυδαία απλοϊκότητά του. Θα μπορούσα μάλιστα να το "πιάσω" από την παραγωγή δικαίου στον φασισμό και στον σοσιαλισμό αντίστοιχα ... για να περάσουμε καλά, ανοίγοντας σφιγμένα μυαλά!  
Και μην νομίζεις πως αγνοώ τις ευαισθησίες στην Βαλτική για το ζήτημα και το ιστορικό τους background! Τα ξέρω μάλλον επαρκώς. Μεταπτυχιακό έκανα ακριβώς στην υπόθεση μετάβασης των Βαλτικών Πολιτειών από το ένα σύστημα στο άλλο, μελετώντας επιπλέον την ιστορική πορεία στον άξονα που έθεσε κυρίως ο Anatol Lieven (: TheBaltic Revolution). Πέραν του ότι συνεργάστηκα για μεγάλο διάστημα σε επίπεδο μεθοδολογίας με την ομάδα που εκπόνησε το (αρχικό) Κοινωνικό Μοντέλο στην Λιθουανία. Συμπέρασμα: Ναι, οι λαοί της Βαλτικής έχουν βιώσει μια τεράστια τραγωδία τον περασμένο αιώνα, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα θέατρα ανταγωνισμού μεταξύ Βερολίνου-Μόσχας-Λονδίνου και Παρισιού. Για πολλές δεκαετίες η πολιτική ήταν άμεσα συνυφασμένη με το έγκλημα στην περιοχή αυτή και έλαβε εξοντωτικές διαστάσεις με την άνοδο του ναζισμού και την επικράτηση του σταλινισμού. Έζησαν την μοναδική εμπειρία να γίνεσαι "σάντουιτς" - και να σε καταπίνουν αμάσητο - μεταξύ δύο ολοκληρωτικών καθεστώτων. Με αυτή την έννοια είναι μάλλον φυσιολογικό, αν και απλοϊκό, να δομείς σήμερα την εθνική σου ταυτότητα στην Βαλτική ως πολεμική εναντίον των δύο κύριων καθεστώτων ολοκληρωτισμού που πράγματι άσκησαν ακραία εγκληματική πολιτική στην περιοχή.
Αυτό ίσως να είναι φυσιολογικό, καθώς με πολιτικό τρόπο και άκρως αφαιρετικά, στα όρια του αντιδραστισμού, δομούνται και ανασχηματίζονται οι εθνικές ταυτότητες. Αλλά δεν είναι καθόλου φυσιολογικό και φιλελεύθερο το δράμα της Βαλτικής να ερμηνεύεται κατά τέτοιο τρόπο που δίνει ισχύ μεγάλης αλήθειας στην νεοφιλελεύθερη σαχλαμάρα-"θεωρία των δύο άκρων". Ναι, τα καθεστώτα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρξαν αυταρχικά, ήταν ολοκληρωτικά και διέπραξαν εγκλήματα στο όνομα του κομμουνισμού, αν και δεν ήταν εγκληματικά από την ιδεολογικοπολιτική τους φύση, όπως τα φασιστικά και ναζιστικά.
Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα πως ο κομμουνισμός και ο ναζισμός είναι στην πράξη και για τον άνθρωπο το ίδιο πράγμα; Είμαστε καλά; Και στο κάτω-κάτω, όπως σημειώνει ο Μ. Σαλβαντόρι: "γιατί αυτός που μετράει στην κρίση μας πρέπει να είναι ο Μαρξ όσων μαρξιστών ήταν στην εξουσία και όχι εκείνος των μαρξιστών οι οποίοι πάλεψαν ενάντια στη δεσποτική παρέκκλιση", που ήταν και περισσότεροι και κινούντο σε ένα πολύ ευρύτερο ιδεολογικοπολικό φάσμα από την αναρχία και τους ελευθεριακούς κομμουνιστές, την Λούξεμπουργκ, τον Γκράμσι, μέχρι τους ευρωκομμουνιστές και την σύγχρονη φιλελεύθερη αριστερά;

Ας παραμείνουμε σοβαροί. Ο κομμουνισμός ούτε "άκρο" είναι, ούτε εγκληματική ιδεολογία και κοσμοαντίληψη - όπως πράγματι είναι ο φασισμός και ο εθνικοσοσιαλισμός (ναζισμός). Ο κομμουνισμός είναι στο κέντρο κάθε ανθρωπισμού και παραμένει στο επίκεντρο της διανόησης. Ο φιλελεύθερος το γνωρίζει, καθώς σέβεται την γενεαλογία και αρχαιολογία της γνώσης, ενώ ο νεοφιλελεύθερος το αγνοεί όταν δεν το μισεί, καθώς ο ίδιος αποτελεί την σύγχρονη επιτομή της βαρβαρότητας που ορίζει την οικονομική ελευθερία πάνω από όλες τις άλλες. Αυτό τον φέρνει σήμερα αντικειμενικά κοντά στον κάθε ακροδεξιό νεοφασίστα ή νεοναζί και τον απομακρύνει από την πηγή της εμπειρικής γνώσης που εμπλουτίζει τις κοινωνίες με βαθύτερη καλλιέργεια, κοινωνική συνείδηση, αισθητική, αλληλεγγύη και βιοοικονομικό προσανατολισμό.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.

Το ινστιτούτο εθνικής μνήμης (IPN) της Πολωνίας ζητά να μετονομάσει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού σχεδόν χίλιους δρόμους σε σχέση με την αποδοχή στη χώρα των διορθώσεων του νόμου για τον αποκομμουνισμό.

'Μέχρι στιγμής το IPN έκανε 336 παραστάσεις σχετικά με 943 δρόμους που αφορά ο νόμος' - λέγεται στο μήνυμα του Ινστιτούτου. Σημειώνεται ότι οι τοπικές αρχές, σε περίπτωση αμφιβολιών, μπορούν να ζητήσουν από το ινστιτούτο να βοηθήσει στην επαλήθευση του ονόματος του δρόμου σχετικά με την ανάγκη αντικατάστασης του.
Το IPN συμπληρώνει τακτικά τον κατάλογο των ονομάτων που υπόκεινται σε αντικατάσταση. Τώρα ο κατάλογος που δημοσιεύεται στον επίσημο ιστότοπο του ινστιτούτου περιλαμβάνει 107 ονόματα.

 Ειδικότερα, όπως επισήμανε από το Ινστιτούτο, είναι αναγκαίο να αντικατασταθούν τα ονόματα των δρόμων για την  πρώτη στρατιά  του πολωνικού  στρατού , την  22α  Ιουλίου, και για τον κόκκινο  στρατό,  την 9η Μαΐου, για τους ήρωες του Στάλινγκραντ, του Στρατού της Λαϊκής Πολωνίας, της Πολωνικής Επιτροπής εθνικής απελευθέρωσης, την επέτειο των 10-χρόνων  και την επέτειο των  40 χρόνων  της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας.

Το ινστιτούτο αναφέρει ότι αν μέχρι τις 2 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους οι τοπικές αρχές  δεν κάνουν αλλαγή στα ονόματα των οδών από μόνες τους , τότε τα σχετικά ψηφίσματα θα δημοσιεύονται από την κυβέρνηση.
Ο πρόεδρος της Πολωνίας Andrzej Duda στα μέσα Ιουλίου υπέγραψε διορθώσεις στο νόμο περί απαγόρευσης της προπαγάνδας του κομμουνισμού ή άλλου ολοκληρωτικού συστήματος σε ονόματα κτιρίων και εγκαταστάσεων  για δημόσια χρήση. Ο νόμος τίθεται σε ισχύ μέσα σε τρεις μήνες από τη στιγμή της υπογραφής και αναλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την κατεδάφιση των σοβιετικών μνημείων. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης της Πολωνίας, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη μνήμη, ο νόμος περί αποκομμουνισμού  θα αφορά περίπου 230 μνημεία  του  Κόκκινου  Στρατού.


https://ria.ru/world
το είδαμε εδώ