Articles by "ΑΠΟΨΕΙΣ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΠΟΨΕΙΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

από την RT France

Για τον Κίριλ Ντμίτριεφ, η απόφαση για επ' αόριστον πάγωμα των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων θα μπορούσε να έχει συνέπειες χειρότερες από την γραφειοκρατική βλακεία. Οι πρωθυπουργοί της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, Βίκτορ Όρμπαν και Ρόμπερτ Φίτσο, αντιτίθενται επίσης σε αυτήν, καταγγέλλοντάς την ως επίθεση στο κράτος δικαίου και αρνούμενοι να χρηματοδοτήσουν τις ουκρανικές στρατιωτικές δαπάνες.

Ο ειδικός εκπρόσωπος του Ρώσου προέδρου και επικεφαλής του Ρωσικού Ταμείου Άμεσων Επενδύσεων, Κύριλλος Ντμίτριεφ, τόνισε τις σοβαρές συνέπειες για την Ευρωπαϊκή Ένωση από μια πιθανή απόφαση για πάγωμα ρωσικών περιουσιακών στοιχείων επ' αόριστον. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι συνέπειες για την Ευρώπη θα μπορούσαν να είναι χειρότερες από την καταστροφική για τον πολιτισμό λογοκρισία, τη μαζική μετανάστευση, την εγκληματικότητα μεταξύ των μεταναστών και την γραφειοκρατική ανικανότητα.

Σχολίαζε έτσι μια ανάρτηση του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος έγραψε στο X ότι μια πιθανή απόφαση του Συμβουλίου της ΕΕ να παγώσει ρωσικά περιουσιακά στοιχεία στην Ευρώπη επ' αόριστον θα προκαλούσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τα λόγια του Βίκτορ Όρμπαν, η σημερινή απόφαση « σηματοδοτεί το τέλος του κράτους δικαίου » εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι Ευρωπαίοι ηγέτες « θέτουν τους εαυτούς τους υπεράνω του νόμου ». « Αντί να διασφαλίζει τον σεβασμό των Συνθηκών της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραβιάζει συστηματικά την ευρωπαϊκή νομοθεσία », δήλωσε, προσθέτοντας: « Έτσι, το κράτος δικαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντικαθίσταται επί του παρόντος από αυτό των γραφειοκρατών. Με άλλα λόγια, έχει επικρατήσει μια δικτατορία των Βρυξελλών ».

Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίκο αρνήθηκε επίσης να υποστηρίξει την απόφαση για επ' αόριστον πάγωμα των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων. « Αν η ζωή ενός Ρώσου ή ενός Ουκρανού είναι άχρηστη για τη Δυτική Ευρώπη, δεν θέλω να είμαι μέρος μιας τέτοιας Δυτικής Ευρώπης. Είπα στον Αντόνιο Κόστα ότι ακόμα κι αν παραμέναμε στις Βρυξέλλες μέχρι την Πρωτοχρονιά, δεν θα υποστήριζα κανένα μέτρο που θα οδηγούσε στην υποστήριξη των στρατιωτικών δαπανών της Ουκρανίας », έγραψε στο X.
Η αποτυχία απαλλοτρίωσης των περιουσιακών στοιχείων της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα ήταν καταστροφή για την ΕΕ.

Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα θεωρήσουν την αποτυχία του σχεδίου απαλλοτρίωσης ρωσικών περιουσιακών στοιχείων υπό το πρόσχημα μιας λεγόμενης «πίστωσης επανορθώσεων» στη σύνοδο κορυφής στις 18-19 Δεκεμβρίου καταστροφή τόσο για την ΕΕ όσο και για την Ουκρανία, ανέφερε το Reuters . Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο, η Γερμανία υποστηρίζει την κατάσχεση όλων των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει εντός της ΕΕ, ύψους 210 δισεκατομμυρίων ευρώ, και όχι μόνο των 185 δισεκατομμυρίων ευρώ που τηρούνται στην πλατφόρμα μεσεγγύησης Euroclear.

Η Ρωσία έχει επανειλημμένα χαρακτηρίσει την πιθανή δήμευση των περιουσιακών της στοιχείων ως κλοπή. Στις 12 Δεκεμβρίου, η Ρωσική Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε την πρόθεσή της να καταθέσει αγωγή κατά της Euroclear ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου της Μόσχας. Μηνύει τον θεματοφύλακα για παράνομες πράξεις που προκάλεσαν βλάβη, σε ένα πλαίσιο που έφερε στο φως η αναθεώρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή των μηχανισμών που αποσκοπούν στην άμεση ή έμμεση χρήση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων χωρίς τη συγκατάθεσή της.

Πηγή: RT France



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από το Νίκος Ασλανίδης

Η Ουζάι Μπουλούτ γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και σπούδασε δημοσιογραφία. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τουρκία και να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα όταν ανακάλυψε την ελληνική της καταγωγή και άρχισε να αρθρογραφεί για τη γενοκτονική πολιτική της Τουρκίας.
Το δημοσιογραφικό της έργο που επικεντρώνεται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διωγμών των Χριστιανών, ενοχλεί το «βαθύ κράτος» και πολλοί Τούρκοι παρακρατικοί απειλούν ευθέως τη ζωή της.
Προχτές το Σωματείο Δράσης «Νίκος Καπετανίδης» διοργάνωσε εκδήλωση στο συνεδριακό κέντρο της ΕΣΗΕΜ-Θ με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα Γενοκτονίας.
Ήρθε και η Μπουλούτ μαζί με εκλεκτούς ιστορικούς να μιλήσουν. Εμφανίστηκαν μόνο 37 άτομα…. Τους μέτρησα… Εάν ήταν κάποιο πανηγύρι, με χορούς και τραγούδια, δεν θα χωρούσαμε…
Το τραγικό είναι ότι δεν εμφανίστηκε ούτε ένας πολιτικός, να της σφίξει το χέρι και να της πει ότι στηρίζουμε την προσπάθεια που κάνει με κίνδυνο την ίδια της τη ζωή…
Τι κρίμα…
Συγνώμη Ουζάι Μπουλούτ…
Αυτός ο κόσμος- για να μην πω δεν θα αλλάξει ποτέ- δυστυχώς αλλάζει πολύ δύσκολα. Δεν ξέρω εάν προλάβουμε αυτήν την αλλαγή, γι αυτό προκαταβολικά σου ζητώ συγγνώμη…



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Του Σπύρου Κουζινόπουλου

Αναστάτωση, προκάλεσε από το πρωί σήμερα η πληροφορία που κυκλοφόρησε μεταξύ των συγγενών των εκατοντάδων εκτελεσμένων της περιόδου του Εμφυλίου πολέμου στο Γεντί Κουλέ, ότι η αστυνομία της Θεσσαλονίκης με έγγραφο που απέστειλε στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών ζητάει να προχωρήσει στον άμεσο ενταφιασμό των 47 σκελετών που εντοπίστηκαν το τελευταίο διάστημα στην περιοχή του Επταπυργίου σε έξι ομαδικούς τάφους.

Ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών Σίμος Δανιηλίδης με τον οποίο επικοινωνήσαμε, επιβεβαίωσε την είδηση, δηλώνοντας ότι διαβουλεύεται με τους νομικούς συμβούλους του Δήμου για την παράκαμψη της αστυνομικής εντολής. Όπως είπε χαρακτηριστικά «μας ζητούν να θάψουμε ομαδικά τους 47 σκελετούς, χωρίς να γίνει ο απαραίτητος έλεγχος DNA οστά, καθώς και στους συγγενείς εκτελεσμένων που εκδήλωσαν σχετικό ενδιαφέρον να υποβληθούν στη σχετική εξέταση, προκειμένου να εντοπιστεί αν έχουν συγγενική σχέση, ώστε να τα παραλάβουν και να τα ενταφιάσουν με τις τιμές που αρμόζει στους νεκρούς μας». Ενώ παράλληλα ο κ. Δανιηλίδης υπογράμμισε πως «εμείς δεν θα πετάξουμε τους σκελετούς, όπως έγινε κατά την εκτέλεσή τους πίσω από το Γεντί Κουλέ, όταν τους παράχωναν ομαδικά χωρίς φέρετρο, δίχως σάβανο, χωρίς να ψαλεί η νεκρώσιμη ακολουθία, όπως επιτάσσει η θρησκεία μας και τα ήθη και έθιμα του τόπου μας».

Σημειώνεται ότι περίπου 200 συγγενείς εκτελεσμένων «εις τον συνήθη τόπον εκτελέσεων» πίσω από τις φυλακές Επταπυργίου υπέβαλαν αίτημα στον Δήμο Νεάπολης-Συκεών και άλλοι τόσοι περίπου στα γραφεία του ΚΚΕ Θεσσαλονίκης ζητώντας να περάσουν από έλεγχο DNA , μήπως ταυτοποιηθεί η συγγένειά τους με τα οστά που βρέθηκαν μέχρι τώρα. Προκειμένου να τα παραλάβουν και να τα ενταφιάσουν σε κοιμητήρια της περιοχής τους, ώστε να αποδώσουν τις πρέπουσες τιμές. Δεδομένου ότι από την αρχαιότητα ακόμη η μη απόδοση τιμών στους νεκρούς θεωρούνταν ως η μεγαλύτερη ύβρις.

Τα πρώτα δύο οστά εκτελεσμένων, εντοπίστηκαν τυχαία τέτοιες μέρες πριν ένα ακριβώς χρόνιο, τον Δεκέμβριο του 2024 στο χώρο όπου βρίσκεται το πάρκο Εθνικής, στη διάρκεια εργασιών ανάπλασης Αντίστασης, στη συμβολή των οδών Κανάρη, Σολωμού και Μιαούλη των Συκεών. Τότε με εντολή του Δήμου Νεάπολης-Συκεών, συνεχίστηκε η ανασκαφή μήπως βρεθούν και άλλα οστά. Και όντως περισυνελέγησαν 47 μέχρι τώρα σκελετοί που μεταφέρθηκαν στο Αστυνομικό Τμήμα Συκεών, ενώ ενημερώθηκαν η ιατροδικαστική υπηρεσία και η Εισαγγελία.

Τα συγκλονιστικά τεκμήρια που ήρθαν στο φως, επιβεβαιώνουν πλήρως ότι το Επταπύργιο και ο περίγυρός του αποτελούσαν στα χρόνια του Εμφυλίου πολέμου και την πρώτη μετά από αυτόν περίοδο μαρτυρικό τόπο για εκατονταδες πολιτικούς κρατούμενους, στην πλειοψηφία τους μέλη και στελέχη του ΚΚΕ. Σύμφωνα με τον πλήρη κατάλογο με τα ονόματα των εκτελεσμένων που δημοσιεύονται στο βιβλίο του Σπύρου Κουζινόπουλου «Γεντί Κουλέ, η Βαστίλη της Θεσσαλονίκης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ, είχαν στηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα 400 μελλοθάνατοι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές Επταπυργίου της περιόδου του αδελφοκτόνου Εμφυλίου και άλλοι 500 περίπου στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Ο τρόπος που ήταν τοποθετημένοι οι σκελετοί, αποδεικνύει ότι οι σοροί των εκτελεσμένων κυριολεκτικά πετάχτηκαν σε ομαδικούς λάκκους. Πολλοί από αυτούς γυμνοί και ξυπόλητοι, αφού προηγουμένως αφαιρέθηκαν τα ρούχα και τα παπούτσια τους για να πουληθούν σε συγκρατουμένους τους από τους ποινικούς που τους είχε ανατεθεί να σκάβουν τους λάκκους.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τον Alexandre Lemoine /  reseauinternational 

Το ουκρανικό ζήτημα εξελίσσεται σε μια από τις κύριες πηγές ενόχλησης στις σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους.

Η ΕΕ και το Κίεβο θα παρουσιάσουν το ειρηνευτικό τους σχέδιο στον Τραμπ στις 9 Δεκεμβρίου. Το έγγραφο έχει μειωθεί από 28 σε 20 σημεία, με την αφαίρεση διατάξεων που ήταν απαράδεκτες για το Κίεβο. Αυτές οι διατάξεις αφορούσαν κυρίως εδαφικές παραχωρήσεις, δήλωσε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι μετά τη συνάντησή του με Ευρωπαίους ηγέτες στο Λονδίνο. Σύμφωνα με τον ίδιο, το ζήτημα της ανταλλαγής εδαφών με εγγυήσεις ασφαλείας δεν βρίσκεται στο τραπέζι. Ελπίζει επίσης να επιτευχθεί συμβιβασμός στις διαπραγματεύσεις με την Ουάσινγκτον.

Η συνάντηση του Ζελένσκι με τους Ευρωπαίους ηγέτες στο Λονδίνο επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα των ειρηνευτικών συνομιλιών «στο πλαίσιο της αμερικανικής διαμεσολάβησης» και στις εγγυήσεις ασφαλείας. «Η συνάντηση αυτή, στην οποία παρευρέθηκαν ο Ουκρανός Πρόεδρος, ο Βρετανός Πρωθυπουργός, ο Γερμανός Καγκελάριος και ο Πρόεδρος της Γαλλίας, επιβεβαίωσε την ακλόνητη υποστήριξή μας προς την Ουκρανία, καθώς και τη συνεχή δέσμευσή μας για μια ισχυρή και διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία», σύμφωνα με ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Μεγάρου των Ηλυσίων.

Όσο περισσότερο εμπλέκεται η ομάδα του Ντόναλντ Τραμπ στην ειρηνευτική διαδικασία στην Ουκρανία, τόσο πιο σαφής γίνεται ο στόχος των βασικών Ευρωπαίων ηγετών: χωρίς να το δηλώνουν ανοιχτά, στην πραγματικότητα προσπαθούν να εκτροχιάσουν και να σαμποτάρουν τις προσπάθειες διαμεσολάβησης της Ουάσιγκτον. Αυτό αποδεικνύεται ξεκάθαρα από την υποκλοπή τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ Ευρωπαίων ηγετών και του Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η οποία έπεσε στα χέρια του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel και στη συνέχεια δημοσιεύθηκε . Σε αυτή τη συνομιλία, ο Γάλλος πρόεδρος προέτρεψε τους ομολόγους του στην ΕΕ να μην εμπιστεύονται τις δηλώσεις των ΗΠΑ σχετικά με την πρόθεσή τους να επιτύχουν κατάπαυση του πυρός υπό δίκαιους όρους.

Η επείγουσα επίσκεψη του Ουκρανού ηγέτη στο Λονδίνο και στη συνέχεια στις Βρυξέλλες για να συναντηθεί με τους κύριους Ευρωπαίους συμμάχους του Κιέβου λέει πολλά.

Δεδομένου ότι οργανώθηκε από συμμάχους όχι μόνο σε σύγκρουση με τη Μόσχα, όπως συνέβαινε τα τελευταία τέσσερα χρόνια, αλλά τώρα και σε αντίθεση με την κυβέρνηση του Αμερικανού προέδρου, ο Βρετανός πρωθυπουργός, ο Γερμανός καγκελάριος, ο Γάλλος πρόεδρος και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστήριξαν επιδεικτικά τον Ζελένσκι, ο οποίος αρνείται να συμβιβαστεί με την Ουάσιγκτον στο βασικό σημείο του ειρηνευτικού του σχεδίου: την αποχώρηση των ουκρανικών στρατευμάτων από το τμήμα του Ντονμπάς που παραμένει υπό τον έλεγχο του Κιέβου. Δεδομένου ότι αυτό είναι πρακτικά το πιο θεμελιώδες ζήτημα για το Κρεμλίνο, η εφαρμογή ολόκληρου του αμερικανικού σχεδίου σκοντάφτει ακριβώς σε αυτό το σημείο.

Η επιμονή του Κιέβου θα ήταν μάταιη αν οι Ευρωπαίοι δεν είχαν καταστήσει σαφές ότι μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την Ουκρανία και να διασφαλίσουν τη συνέχιση των στρατιωτικών της επιχειρήσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες σαφώς δεν δείχνουν τέτοια προθυμία.

Η Ευρώπη, από την πλευρά της, το καταδεικνύει αυτό, και όχι με δικά της έξοδα, αλλά μέσω της δήμευσης ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που κατέχονται στην ΕΕ, κυρίως από το βελγικό θεματοφύλακα Euroclear.

Η τελική απόφαση για το θέμα αυτό πρόκειται να ληφθεί στις 18 Δεκεμβρίου στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ. Εάν η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τα κύρια κράτη μέλη της Συμμαχίας καταφέρουν να ξεπεράσουν την αντίσταση των βελγικών αρχών, οι οποίες αντιτίθενται σε ένα τέτοιο μέτρο, αυτό δεν θα σημαίνει μόνο τη συνέχιση της σύγκρουσης, αλλά και μια νέα πρόκληση για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η τύχη των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ήταν ακριβώς ένα από τα σημεία που εξετάστηκαν στο αμερικανικό ειρηνευτικό σχέδιο. Η Ουάσιγκτον ήλπιζε να χρησιμοποιήσει την πιθανότητα της (τουλάχιστον μερικής) επιστροφής τους ως μοχλό που θα μπορούσε να προσελκύσει οικονομικά τη Μόσχα. Εάν αυτά τα κεφάλαια κατασχεθούν και μεταφερθούν στην Ουκρανία, οι Ευρωπαίοι θα στερήσουν από την κυβέρνηση Τραμπ έναν σημαντικό μοχλό επιρροής, ένα ατού.

Δεδομένων τέτοιων ενεργειών από τους ηγέτες της ΕΕ, ορισμένοι από τους ισχυρισμούς που διατύπωσαν οι συντάκτες της νέας Στρατηγικής Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ , η οποία δημοσιεύθηκε τις τελευταίες ημέρες, δεν φαίνονται τόσο παράδοξοι. Αναφέρει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες «τρέφουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες» σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία και μια γενικά καυστική αξιολόγηση απευθύνεται στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τους συντάκτες του εγγράφου, οι ενέργειές του υπονομεύουν την πολιτική ελευθερία και κυριαρχία, καλλιεργούν λογοκρισία, καταστέλλουν την ελευθερία της έκφρασης και της αντιπολίτευσης και οδηγούν σε απώλεια εθνικής ταυτότητας.

Με άλλα λόγια, η αμερικανική κυβέρνηση αμφισβητεί την Ευρωπαϊκή Ένωση στην τρέχουσα μορφή της και ξεκινά μια σκληρή μάχη μαζί της στο ιδεολογικό μέτωπο.

Όσο για το «δεύτερο μέτωπο»: σε αυτόν τον πόλεμο που αυτή τη στιγμή διχάζει τον Δυτικό κόσμο, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι το ουκρανικό μέτωπο. Αυτό θα συμβεί εάν το Βερολίνο, το Παρίσι και οι Βρυξέλλες διατηρήσουν την τρέχουσα πορεία τους, τορπιλίζοντας τις ειρηνευτικές προσπάθειες του Τραμπ, πιέζοντας το Κίεβο να συνεχίσει τις εχθροπραξίες και αρνούμενοι κάθε συμβιβασμό.


Πηγή: Continental Observer

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Όπως αναφέρει η εφημερίδα Le Monde, η δημοσιοποιημένη έκθεση Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας θυμίζει περισσότερο πολιτικό μανιφέστο του κινήματος MAGA παρά στρατηγικό έγγραφο. Καταργεί τον μεταπολεμικό διακομματικό κανόνα στην εξωτερική πολιτική και υιοθετεί μια θεώρηση βασισμένη αποκλειστικά σε σχέσεις ισχύος. Οι παραδοσιακές συμμαχίες γίνονται πλέον υπό όρους, εργαλειοποιούνται και μπορεί να αντιστραφούν. Οι κοινές αξίες παραμερίζονται, υπέρ μιας «απόλυτης» ελευθερίας έκφρασης που χρησιμοποιείται ως όπλο στο εξωτερικό, ενώ αγνοείται στο εσωτερικό.

Για τον πόλεμο στην Ουκρανία, το κείμενο ζητά «διαπραγματευτική κατάπαυση του πυρός» και στέλνει μήνυμα χωρίς περιθώρια παρερμηνείας προς τη Μόσχα: οι ΗΠΑ θέλουν να τερματίσουν την αντίληψη περί διεύρυνσης του ΝΑΤΟ — κάτι που de facto κλείνει την πόρτα της Συμμαχίας για το Κίεβο.

Η ευθύνη της Ρωσίας για τον πόλεμο σχεδόν δεν αναφέρεται, ενώ οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατηγορούνται ότι «συντηρούν τεχνητά» τη σύγκρουση. Για το Le Monde, το συμπέρασμα είναι σαφές: ο Λευκός Οίκος κλείνει την πόρτα στην εποχή που οι ΗΠΑ λειτουργούσαν ως πυλώνας του διεθνούς συστήματος, των συμμαχιών και του πολυμερούς πλαισίου.

Πλέον, η Ουάσινγκτον απαιτεί απόλυτη ευθυγράμμιση και θα προσφέρει στήριξη μόνο όπου εξυπηρετούνται άμεσα αμερικανικά συμφέροντα. Μια μετατόπιση που ενδέχεται να αναδιαμορφώσει βαθιά τη διατλαντική σχέση — με συνέπειες που θα φανούν γρήγορα, στις επόμενες κρίσιμες πολιτικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη.

Το αμερικανικό τελεσίγραφο

Την ίδια στιγμή, τελεσίγραφο προς την Ευρώπη να αναλάβει, έως το 2027, το μεγαλύτερο μέρος των συμβατικών αμυντικών δυνατοτήτων του ΝΑΤΟ, από τις υπηρεσίες πληροφοριών έως τα συστήματα πυραυλικής άμυνας, απηύθυναν οι Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με δημοσίευμα του Reuters.

Το μήνυμα αυτό μεταφέρθηκε σε Ευρωπαίους διπλωμάτες στην Ουάσιγκτον από αξιωματούχους του Πενταγώνου, με το πρακτορείο να επικαλείται πέντε πηγές που είχαν άμεση γνώση των συζητήσεων. Κατά τη συνάντηση, όπου συμμετείχαν στελέχη του Πενταγώνου αρμόδια για τη νατοϊκή πολιτική και εκπρόσωποι ευρωπαϊκών αποστολών, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι τόνισαν ότι η Ευρώπη δεν έχει σημειώσει την απαιτούμενη πρόοδο στην ενίσχυση της άμυνάς της μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022.


Η προειδοποίηση, όπως αναφέρει το Reuters, ήταν ξεκάθαρη: αν ο στόχος του 2027 δεν επιτευχθεί, η Ουάσιγκτον ενδέχεται να αποχωρήσει από συγκεκριμένους μηχανισμούς αμυντικού συντονισμού της Συμμαχίας. Αμερικανός αξιωματούχος πρόσθεσε ότι ακόμη και στο Κογκρέσο υπάρχει ανησυχία για το μήνυμα που μεταφέρει το Πεντάγωνο στους Ευρωπαίους.

Ωστόσο, το πρακτορείο επισημαίνει ότι οι Αμερικανοί δεν διευκρίνισαν με ποια κριτήρια θα αξιολογηθεί η πρόοδος των Ευρωπαίων. Οι συμβατικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ αφορούν μη πυρηνικά μέσα – από στρατεύματα έως εξοπλισμό – όμως παραμένει ασαφές το πώς θα διαπιστωθεί ότι η Ευρώπη έχει αναλάβει τη «μερίδα του λέοντος» της συμμαχικής άμυνας. Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που μίλησαν επίσης στο Reuters χαρακτηρίζουν την προθεσμία του 2027 ανέφικτη: η αντικατάσταση κρίσιμων αμερικανικών δυνατοτήτων απαιτεί χρόνο, σημαντικές επενδύσεις και αυξημένη παραγωγική ικανότητα. Επιπλέον, οι καθυστερήσεις στις γραμμές παραγωγής αμυντικών συστημάτων και οι μεγάλες αναμονές για παραδόσεις αμερικανικού υλικού δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τον στόχο.


Τι προσφέρουν οι ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ

Το δημοσίευμα υπογραμμίζει ότι οι ΗΠΑ προσφέρουν στο ΝΑΤΟ δυνατότητες που δεν μπορούν εύκολα να αποκτηθούν αλλού, όπως εξελιγμένα συστήματα πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR), τα οποία αποδείχθηκαν κρίσιμα στον πόλεμο της Ουκρανίας.



Σε ερώτηση του Reuters, αξιωματούχος του ΝΑΤΟ σημείωσε ότι οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την ασφάλεια της ηπείρου, χωρίς όμως να σχολιάσει τον χρονικό ορίζοντα του 2027. Υπενθύμισε παράλληλα ότι οι σύμμαχοι αναγνωρίζουν την ανάγκη για περισσότερες επενδύσεις και για μετατόπιση μεγαλύτερου μέρους του βάρους της συμβατικής άμυνας προς την Ευρώπη.

Την ίδια στιγμή, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο την ενίσχυση της αυτόνομης αμυντικής της ικανότητας έως το 2030, καλύπτοντας κενά σε αντιαεροπορική άμυνα, drones, κυβερνοάμυνα και πυρομαχικά – στόχος που, σύμφωνα με το Reuters, θεωρείται επίσης φιλόδοξος.
Το πλάνο Τραμπ

Το πρακτορείο υπενθυμίζει ότι η κυβέρνηση Τραμπ έχει ασκήσει επί χρόνια πίεση στους Ευρωπαίους συμμάχους να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες, αν και η στάση του Αμερικανού προέδρου απέναντι στη Συμμαχία παραμένει συχνά αντιφατική. Στην προεκλογική εκστρατεία του 2024, ο Τραμπ επέκρινε πολλές φορές τις ευρωπαϊκές χώρες και είχε δηλώσει ότι θα «ενθάρρυνε» τον Βλαντίμιρ Πούτιν να επιτεθεί σε κράτη-μέλη που δεν χρηματοδοτούν επαρκώς την άμυνα. Παρ’ όλα αυτά, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούνιο επαίνεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες για την αποδοχή του αμερικανικού σχεδίου αύξησης του στόχου αμυντικών δαπανών στο 5% του ΑΕΠ.

Έκτοτε, όπως σημειώνει το Reuters, ο Τραμπ κινείται ανάμεσα σε μια πιο επιθετική στάση απέναντι στη Ρωσία και σε μια αυξημένη διάθεση για διαπραγματεύσεις με το Κρεμλίνο σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία – διαδικασίες από τις οποίες οι Ευρωπαίοι παραμένουν σε μεγάλο βαθμό στο περιθώριο. Σε πρόσφατη παρέμβασή του, ο Αμερικανός αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Κρίστοφερ Λάντο υπογράμμισε ότι είναι «προφανές» πως οι Ευρωπαίοι πρέπει να αναλάβουν μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, προσθέτοντας: «Διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις το λένε εδώ και δεκαετίες· η δική μας το εννοεί πραγματικά».
Πόλεμος από Μασκ

Την ίδια στιγμή, ο Έλον Μασκ επιτέθηκε στην ΕΕ μετά την επιβολή προστίμου ύψους 120 εκατομμυρίων ευρώ στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X για παραβίαση κανόνων διαφάνειας, προειδοποιώντας ότι η αντίδρασή του θα κατευθυνθεί κατά των κορυφαίων αξιωματούχων που ευθύνονται για την ποινή. Οι δηλώσεις Μασκ έρχονται μια μέρα μετά τις δηλώσεις του Αμερικανού ΥΠΕΞ Μάρκο Ρούμπιο ότι το πρόστιμο είναι «επίθεση κατά του αμερικανικού λαού»



«Η ΕΕ επέβαλε αυτό το τρελό πρόστιμο όχι μόνο στο X, αλλά και σε εμένα προσωπικά, κάτι που είναι ακόμα πιο παράλογο!» έγραψε ο δισεκατομμυριούχος στην πλατφόρμα X. «Ως εκ τούτου, φαίνεται ότι η αντίδρασή μας θα πρέπει να στοχεύσει όχι μόνο την ΕΕ, αλλά και τα άτομα που πήραν αυτή την απόφαση εναντίον μου». «Η ΕΕ θα πρέπει να καταργηθεί και η κυριαρχία να επιστραφεί στις επιμέρους χώρες, ώστε οι κυβερνήσεις να μπορούν να εκπροσωπούν καλύτερα τους λαούς τους» τόνισε ο Μασκ σε άλλη ανάρτηση.

Την Παρασκευή, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επέβαλε πρόστιμο ύψους 120 εκατ. ευρώ στην πλατφόρμα «X» για παραβίαση των υποχρεώσεων διαφάνειας που προβλέπει ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες (DSA). Οι παραβιάσεις περιλαμβάνουν τον παραπλανητικό σχεδιασμό του «μπλε σήματος», την έλλειψη διαφάνειας στις διαφημίσεις και την αποτυχία παροχής πρόσβασης σε δημόσια δεδομένα για ερευνητές.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η χρήση του «μπλε σήματος» για τους «επαληθευμένους λογαριασμούς» παραπλανά τους χρήστες και οποιοσδήποτε μπορεί να πληρώσει για να αποκτήσει την κατάσταση «επαληθευμένου» χωρίς η εταιρεία να επαληθεύει ουσιαστικά ποιος βρίσκεται πίσω από τον λογαριασμό, καθιστώντας δύσκολο για τους χρήστες να κρίνουν την αυθεντικότητα των λογαριασμών και του περιεχομένου με το οποίο αλληλοεπιδρούν.

«Αυτή η παραπλάνηση εκθέτει τους χρήστες σε απάτες, συμπεριλαμβανομένης της πλαστοπροσωπίας, καθώς και σε άλλες μορφές χειραγώγησης από κακόβουλους παράγοντες» σύμφωνα με την Κομισιόν η οποία διευκρινίζει ότι «παρότι ο Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες δεν απαιτεί υποχρεωτική επαλήθευση χρηστών, απαγορεύει ρητά στις πλατφόρμες να ισχυρίζονται ψευδώς ότι ένας χρήστης έχει επαληθευτεί όταν κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί».

Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της Κομισιόν για τεχνολογικά θέματα Τόμας Ρενιέ «στόχος μας δεν είναι να τιμωρήσουμε τις πλατφόρμες, αλλά να συμμορφωθούν με τους νόμους για τις ψηφιακές υπηρεσίες». Γι’ αυτό και δίνεται περιθώριο 60 εργάσιμων ημέρων στην πλατφόρμα «Χ» να ενημερώσει την Επιτροπή σχετικά με τα συγκεκριμένα μέτρα που σκοπεύει να λάβει για να τερματίσει την παράβαση που αφορά την παραπλανητική χρήση των μπλε σημάτων.


πηγή




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Οι φιλικοί στην κυβέρνηση δημοσιογράφοι και οι επιρρεπείς στον κοινωνικό αυτοματισμό θέτουν το ερώτημα: «έχουν δικαίωμα οι αγρότες να κλείνουν δρόμους, λιμάνια και τελωνεία;», και ζητούν μετ’ επιτάσεως από όσους συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο να πάρουν θέση.

Η απάντηση είναι εύκολη, κανείς δεν έχει δικαίωμα να κάνει αποκλεισμούς εθνικών οδών. Αυτή όμως είναι η αρχή της συζήτησης και δεν απαντά στο βαθύτερο πρόβλημα στον πρωτογενή τομέα ούτε εξηγεί τι έπαθαν οι αγρότες και βγήκαν στον δρόμο. Δεν είναι οι συνήθεις εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις των αγροτών στο ξεκίνημα της χρονιάς. Οι χιλιάδες παραγωγοί που έχουν στήσει τα μπλόκα εκπέμπουν κραυγή αγωνίας. Προειδοποιούν για τον δικό τους αφανισμό και την περαιτέρω αποσάθρωση του πρωτογενούς τομέα που όμως τελικά αφορά όλους μας.

Το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ

Στην βάση του φετινού προβλήματος είναι το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που καθυστερεί την καταβολή των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Αντί να έχει δοθεί το 70% όπως γίνεται παντού στην Ευρώπη, έχει δοθεί περίπου το 44%. Κι αυτά με καθυστέρηση (έπρεπε να έχουν δοθεί στο τέλος Οκτωβρίου). Και πολλές φορές με προβλήματα γιατί ήταν δεσμευμένοι οι λογαριασμοί των αγροτών, λόγω καθυστέρησης στις πληρωμές του ΕΛΓΑ, που όμως οφειλόταν στο ότι δεν είχαν εισπράξει τις ενισχύσεις. Φαύλος κύκλος.

Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι τώρα αφορά περί τους 1050 δεσμευμένους λογαριασμούς, με ψεύτικα ΑΦΜ, παράνομα βοσκοτόπια και φανταστικά κοπάδια και συνολικό ποσό περί τα 22 εκ. ευρώ. Μπορεί στο τέλος τα ποσά να είναι μεγαλύτερα, αλλά όχι πολύ. Σε πολλές περιπτώσεις εκείνοι που εισέπρατταν δεν ήταν καν αγρότες. Αλλά το κόστος είναι πολύ μεγαλύτερο και το πληρώνουν οι κανονικοί αγρότες και με τον έναν τρόπο ή τον άλλο μεταφέρεται στο σύνολο της κοινωνίας. Λόγω του σκανδάλου, η ΕΕ έχει ήδη επιβάλλει πρόστιμο 415 εκ. ευρώ που θα το πληρώσουμε όλοι μας. Παράλληλα όμως επέβαλε να γίνεται αναλυτικός έλεγχος σε όλους τους δικαιούχους, ενώ το κράτος δεν διαθέτει αντίστοιχο μηχανισμό ελέγχων. Με αποτέλεσμα τις καθυστερήσεις στις επιδοτήσεις. Έτσι όμως οι αγρότες που δεν έχουν εισπράξει προκειμένου να πληρώσουν για το ξεκίνημα των καλλιεργειών, θα πρέπει να δανειστούν αυξάνοντας το κόστος τους, εάν μπορέσουν. Διαφορετικά εφέτος δεν θα καλλιεργήσουν και οι συνέπειες θα είναι αλυσιδωτές.

Το πρόβλημα είναι βαθύτερο

Το πρόβλημα των αγροτών διογκώθηκε από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά δεν εξαντλείται στην καθυστέρηση των επιδοτήσεων. Έχουν υψηλό κόστος παραγωγής: αυξημένες τιμές στην ενέργεια, ακριβοί σπόροι, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές για τους κτηνοτρόφους, ακόμη και μεροκάματα όταν απαιτείται.

Η κυβέρνηση κάνει ότι δεν το βλέπει και αρνείται να πάρει μέτρα. Θα μπορούσε να μειώσει το κόστος της ενέργειας, να μειώσει το κόστος για τους σπόρους που γονατίζει τους καλλιεργητές, να μειώσει τον ΦΠΑ στους συντελεστές παραγωγής που τελικά μεταφέρεται και στην κατανάλωση. Θα μπορούσε να επισπεύσει τις πληρωμές από τον κρατικό προϋπολογισμό χρησιμοποιώντας τα υπερπλεονάσματα.

Οι συνέπειες της αποσάθρωσης του πρωτογενούς τομέα είναι ευρύτερες. Η μείωση της παραγωγής θα έχει συνέπειες στο ΑΕΠ, στην διατροφική αλυσίδα και στο κόστος στην κατανάλωση. Η ύπαιθρος θα συνεχίσει να ερημώνει και οι νέοι να μετακινούνται στις πόλεις για να αυξάνουν το σύγχρονο πρεκαριάτο ή να μεταναστεύουν. Υπάρχει και ένα ακόμη μεγάλο παράδοξο: παρά το υψηλό κόστος παραγωγής, οι τιμές που εισπράττουν για τα προϊόντα τους είναι χαμηλές και ασύμφορες. Όμως οι τιμές για τον καταναλωτή είναι εξαιρετικά υψηλές και επιβαρύνουν την ακρίβεια. Ευνοημένοι είναι μόνο οι μεσάζοντες, οι εισαγωγείς αντίστοιχων προϊόντων και τα σούπερ μάρκετ. Το φετινό πρόβλημα θα επιφέρει νέο κύμα ακρίβειας. Θα αυξηθούν κι άλλο τις τιμές στο κρέας, στα γαλακτοκομικά, στα φρούτα, στα οπωροκηπευτικά.
Γιατί δεν καταστρέφονται ήσυχα;

Το περίεργο είναι ότι ενώ από τις αρχές Οκτωβρίου η κυβέρνηση έβλεπε το πρόβλημα να έρχεται δεν έκανε τίποτε για να το προλάβει. Ακόμη και όταν οι δικοί της βουλευτές της περιφέρειας την προειδοποιούσαν, οι αρμόδιοι υπουργοί που χειρίζονται το ζήτημα έλεγαν “ας δείξουν υπομονή οι αγρότες και μην κάνουν σαν καλομαθημένα παιδιά”. Τι υπομονή να κάνει κάποιος παραγωγός που δεν έχει χρήματα για να ξεκινήσει τις καλλιέργειες της επόμενης χρονιάς;

Η κυβέρνηση επιχείρησε να αντιμετωπίσει ένα βαθύ πρόβλημα που ξεκινά από την παραγωγή και τις ενισχύσεις και φθάνει μέχρι την διάθεση των προϊόντων και την κατανάλωση, με επικοινωνιακούς όρους. Ακόμη και τώρα πετάει στον αέρα διάφορα ποσά που θα εισπράξουν οι τίμιοι αγρότες που θα είναι μεγαλύτερα και άλλα τινά περί της σημαντικότερης μεταρρύθμισης που θα αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα πληρωμών για το οποίο φυσικά δεν φταίει η ίδια αλλά οι παθογένειες του παρελθόντος… Η γνωστή συνταγή, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι. Κι ας είναι δικά της παιδιά οι εμπλεκόμενοι που κερδίζουν λαχεία και κληρονομούν Φεράρι. Ας είναι οι δικοί της υπουργοί και διοικητές που είτε έκαναν ότι δεν έβλεπαν είτε ήταν ανίκανοι.

Στο τέλος φταίνε οι αγρότες. Γιατί δεν κάθονται ήσυχα ήσυχα να καταστραφούν και να πεινάσουν αλλά κλείνουν τους δρόμους; Έλα ντε.


Σπύρος Γκουτζάνης • sgkoutzanis@naftemporiki.gr

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Συνέντευξη στη διευθύντρια του Διαλόγου Γαλλίας-Ρωσίας Ιρίνα Ντιμπουά

Σερζ Βικτόροβιτς  καλημέρα.

Λαβρώφ: Καλημέρα.

Ερ: Σας ευχαριστώ, εκ μέρους των συνδρομητών του Διαλόγου Γαλλίας–Ρωσίας και όλων των ακροατών μας, που βρήκατε χρόνο για εμάς. Ο σημερινός μας διάλογος είναι πολύ σημαντικός για όλους μας, για τους γαλλόφωνους που θα παρακολουθήσουν αυτή τη συνέντευξη σε μια στιγμή όπου οι σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γαλλία επιδεινώνονται. Και στο τέλος της συνέντευξης, σύμφωνα με την παράδοσή μας, έχουμε επιλέξει μια ερώτηση από έναν συνδρομητή. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις. Θα σας μεταφέρω ευχαρίστως όλα τα μηνύματα των τηλεθεατών μας.

Βρισκόμαστε στον Διάλογο Γαλλίας–Ρωσίας. Άρα, για εμάς βεβαίως οι σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ρωσίας είναι προτεραιότητα. Αν συμφωνείτε, θα ξεκινήσουμε από τα θέματα που συζητιούνται πιο συχνά στα γαλλικά ΜΜΕ εδώ και πολλούς μήνες και, δυστυχώς, πάντα στο πλαίσιο της σύγκρουσης στην Ουκρανία.


Το πρώτο είναι ότι ο ρωσικός στρατός πλήττει σκόπιμα πολιτικούς στόχους στην Ουκρανία. Και το δεύτερο θέμα, πιθανότατα η πιο δημοφιλής δήλωση αυτή τη στιγμή, προέρχεται επίσημα από τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ανακοίνωσε το καλοκαίρι ότι η Ρωσία έχει επιλέξει τη Γαλλία ως εχθρό. Αργότερα, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου επανέλαβε αυτήν την ιδέα, λέγοντας ότι η Ρωσία ετοιμάζεται για έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας με τις χώρες του ΝΑΤΟ σε λίγα χρόνια. Και μόλις πριν από λίγες μέρες, ο νυν αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων απευθύνθηκε στους δημάρχους της Γαλλίας και – θα τον παραθέσω – απευθύνθηκε στους Γάλλους λέγοντας ότι οι Γάλλοι πρέπει να είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα παιδιά τους σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία.

Πώς μπορείτε να σχολιάσετε αυτή τη δήλωση; Μήπως αποφεύγετε σκόπιμα να προφέρετε το όνομα του αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας;

Λαβρόφ: Του στρατηγού Μαντόν. Ναι, έχω ακούσει κι εγώ γι’ αυτό. Άκουσα αυτή τη δήλωση, ότι «πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τη ζωή των παιδιών μας». Μίλησε επίσης για την οικονομία, ότι πρέπει να υποφέρουμε, επειδή δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στη Ρωσία να νικήσει, να κατακτήσει την Ευρώπη. Από πού τους έρχονται όλα αυτά, κανείς δεν ξέρει.

Κατά τη γνώμη μου, ήδη υπάρχει ένα κύμα αγανάκτησης στη Γαλλία για τη διαθεσιμότητά του να θυσιάσει τα παιδιά των συμπολιτών του. Δεν ξέρω από πού βγαίνουν αυτοί οι στρατιωτικοί ηγέτες, σε ποια πανεπιστήμια εκπαιδεύονται, αλλά πιθανότατα θέλουν να παίξουν το παιχνίδι του σημερινού ηγέτη τους, του κ. Μακρόν. Δεν ξέρω από πού αντλεί αυτή τη βεβαιότητα ότι η Ρωσία κήρυξε τη Γαλλία εχθρό. Κατά τη γνώμη μου ισχύει ακριβώς το αντίθετο.

Η Γαλλία εδώ και καιρό αντιμετωπίζει τη Ρωσία με ανειλικρίνεια, ξεκινώντας από τις ίδιες Συμφωνίες του Μινσκ, τις οποίες η Γαλλία – εκπροσωπούμενη από τον προκάτοχο του κ. Μακρόν, τον Φρανσουά Ολάντ – είχε εγγυηθεί με την υπογραφή της, μαζί με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, το 2015, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Πέτρο Ποροσένκο. Κι έπειτα, το 2022, πριν από λίγο περισσότερο από έναν χρόνο, όταν ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει γιατί κανείς δεν τήρησε τις Συμφωνίες του Μινσκ, οι τρεις – Ποροσένκο, Μέρκελ και Ολάντ – παραδέχθηκαν ειλικρινά ότι κανένας από αυτούς δεν σκόπευε να τις εφαρμόσει.

Με ρωτάτε αν είχαμε καταλάβει ότι οι Συμφωνίες του Μινσκ ήταν απλώς ένας συμβιβασμός για κάποιο χρονικό διάστημα; Ξέρετε, ο πρόεδρός μας είναι ένας πολύ ειλικρινής άνθρωπος και μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης είπε κάπου μια φράση, μιλώντας για τις Συμφωνίες του Μινσκ, για τις σχέσεις με τη Δύση και για το ουκρανικό ζήτημα συνολικά. Μιλώντας για τις σχέσεις με τη Δύση, είπε ότι στα αρχικά στάδια των σχέσεων με τη Δύση, εδώ, τη δεκαετία του 2000, είχαμε πολλές ψευδαισθήσεις.

Σταδιακά οι ψευδαισθήσεις μας εξαφανίστηκαν. Αλλά υπήρχαν ελπίδες – πρώτα απ’ όλα η ελπίδα για την ικανότητα διαπραγμάτευσης και, θα το τονίσω ειδικά, η ελπίδα για την εντιμότητα των ευρωπαϊκών μας συνομιλητών, κυρίως των Δυτικοευρωπαίων. Και όλες αυτές οι ελπίδες διαλύθηκαν, δήλωσε ο πρόεδρος Πούτιν τον Φεβρουάριο του 2022. «Δεν θα υπάρξουν ξανά», είπε, «όπως δεν υπήρξαν στις σχέσεις μας με τη Δύση μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022».

Πρόκειται για μια πολύ ισχυρή δήλωση. Υπογραμμίζει, πρώτα απ’ όλα, ότι μέχρι τον Φεβρουάριο του 2022, πριν καταλάβουμε ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσουμε μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση, αυτή η ελπίδα υπήρχε ακόμη και είχε πάρει τη μορφή συγκεκριμένων πρωτοβουλιών. Τον Δεκέμβριο του 2021, σε μια κατάσταση όπου η Δύση διακήρυττε σε όλον τον κόσμο ότι η Ρωσία ετοιμάζει εισβολή και ότι πρέπει να εμποδιστεί, ο Μπιλ Μπερνς, ο τότε διευθυντής της CIA, ήρθε σε εμάς για να μας «προειδοποιήσει».



Εμείς είπαμε με απόλυτη ειλικρίνεια ότι τα καθήκοντά μας συνίστανται, πριν απ’ όλα, στο να εμποδίσουμε τη δημιουργία στρατιωτικών απειλών από το ΝΑΤΟ στα σύνορά μας, μέσω της στρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας και της υπαγωγής της στις δοξασίες του ΝΑΤΟ, οι οποίες ορίζουν ευθέως τη Ρωσία ως αντίπαλο, αν όχι ως εχθρό. Και τον Δεκέμβριο του 2021, προκειμένου να δείξουμε ποια εναλλακτική υπάρχει, εμείς, εξ ονόματος του προέδρου Πούτιν – ο οποίος, μιλώντας εδώ στο ρωσικό ΥΠΕΞ τον Νοέμβριο του 2021, ανέθεσε στις στρατιωτικές και ειδικές υπηρεσίες να προετοιμάσουν σχέδια συμφωνιών Ρωσίας–ΝΑΤΟ και Ρωσίας–ΗΠΑ – ετοιμάσαμε σχέδια συνθηκών που θα εγγυούνταν τη λύση του προβλήματος ασφαλείας, του προβλήματος των απειλών.

Στην ουσία, αυτές οι συνθήκες αποσκοπούσαν στο να κωδικοποιήσουν τις πολιτικές δεσμεύσεις που έχουν υπογράψει πανηγυρικά όλοι οι ευρωπαϊκοί ηγέτες, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, χωρίς εξαίρεση, στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ. Οι δεσμεύσεις αυτές υπογράφηκαν το 1999 και επιβεβαιώθηκαν το 2010 στη σύνοδο κορυφής του ΟΑΣΕ στην Αστάνα. Αλλά τίποτα δεν άλλαξε· το ΝΑΤΟ συνέχισε την επέκτασή του. Ζήσαμε πέντε κύματα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και έρχεται το έκτο.

Και όταν, εξακολουθώντας να ελπίζουμε στην εντιμότητα των εταίρων μας, τους επισημάναμε ότι η υπογραφή τους παραβιάστηκε κατάφωρα από τις πρακτικές τους, μας απάντησαν: «Ξέρετε, αυτή είναι πολιτική και όχι νομικά δεσμευτική υποχρέωση». Πρόκειται για εξεζητημένο κυνισμό.

Εμείς τότε, επί προεδρίας Μεντβέντεφ, είχαμε πει ότι αυτές οι υποχρεώσεις θα έπρεπε να μετατραπούν σε νομικά δεσμευτικές. Το σκέφτηκαν και απάντησαν: «Όχι, νομικές εγγυήσεις ασφαλείας μπορούν να δοθούν μόνο από το ΝΑΤΟ». Δηλαδή, εννοιολογικά, ψυχικά, ήθελαν να διατηρήσουν αυτόν τον «μαγνήτη» – στη μετά–ψυχροπολεμική εποχή, όταν η Σοβιετική Ένωση είχε εξαφανιστεί, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας είχε διαλυθεί, ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τελειώσει, οι ιδεολογικές διαφορές είχαν εκλείψει – ήθελαν παρ’ όλα αυτά να κρατήσουν αυτό το στήριγμα του ΝΑΤΟ:

«Αν σας πάρουμε στους κόλπους μας, θα σας εγγυηθούμε ασφάλεια. Αλλά βέβαια θα πρέπει να μας υπακούετε».
Και πώς; Υπάρχει μόνο μία συμβουλή: «Επιτεθείτε στη Ρωσία».



Κοιτάξτε τώρα πώς προσπαθούν να πιέσουν τους φίλους και αδελφούς μας, τους Σέρβους, να αναγνωρίσουν κυριολεκτικά την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και να προσχωρήσουν σε όλη τη ρωσοφοβική πολιτική της ΕΕ. Δεν διστάζουν να λένε δημόσια: «Ναι, σας περιμένουμε στην ΕΕ, αλλά ορίστε, το Κοσσυφοπέδιο. Ξεχάστε το. Και ξεχάστε τη φιλία και τους ιστορικούς σας δεσμούς με τους Ρώσους. Ελάτε να συμμετάσχετε σε όλες τις κυρώσεις, σε όλες τις επιθετικές προετοιμασίες για πόλεμο κατά της Ρωσίας».

Είναι μια πολύ ιδιαίτερη ψυχολογία και είναι κυρίως οι Δυτικοευρωπαίοι και οι «νέοι Ευρωπαίοι», όπως οι Πολωνοί και οι Βαλτικές χώρες, που ηγούνται αυτού του «κόμματος».

Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι ότι μιλάμε και για «σοβαρές» χώρες. Μιλήσατε για τη Γαλλία. Ο Μακρόν, αν θυμάμαι καλά, έκανε πρόσφατα μια ακόμη δήλωση: ότι η Ρωσία επινόησε αυτόν τον πόλεμο, ότι δεν υπήρχε καμία αιτία, καμία πραγματική απειλή, ότι ήταν μια μυθοπλασία. Και ότι πρόκειται – τον παραθέτω περίπου – «για τους σπασμούς μιας εξουσίας που θρηνεί για την απώλεια του κράτους της, για την απώλεια του αυτοκρατορικού και αποικιοκρατικού της παρελθόντος». Αυτό το λέει ο Γάλλος πρόεδρος.

Φαίνεται ότι η δημοτικότητά του δεν πάει καθόλου καλά. Αναφέρατε τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, κι έχουν επίσης τον υπουργό Άμυνας, τον κ. Πιστόριους. Είπε πως η Ρωσία θα επιτεθεί μέχρι το 2030. Υποθέτω θα μπορούσε να είναι και το 2029 ή ακόμα και το 2028… Σε τι προετοιμάζουν τον λαό τους; Στο ότι αυτό είναι αναπόφευκτο.

Στη Γαλλία, απ’ όσο καταλαβαίνω, όλη η οικονομία επαναπροσανατολίζεται. Υποχρεώνουν τη βιομηχανία των πολιτικών προϊόντων να δουλεύει για το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα, για την άμυνα. Διάβασα ότι ακόμη και το σύστημα υγείας τώρα «στρατιωτικοποιείται», ώστε να μπορεί να λειτουργήσει στην πρώτη γραμμή, για να σώζει Γάλλους στρατιώτες.

Αναφέρατε επίσης μια φράση σχετικά με τη «θυσία των παιδιών για την ελευθερία». «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη» – νομίζω η Μαριάν πρέπει να αναποδογυρίζεται σε όλους τους πίνακες όπου είναι ζωγραφισμένη. Είναι βέβαια απίστευτη ιστορία. Αλλά, και πάλι, τίποτε δεν αποδεικνύει ότι η Ρωσία θα επιτεθεί στη Γαλλία.

Πήγαμε δύο φορές στο Παρίσι και, όπως ξέρετε, εμείς τους απελευθερώσαμε. Τους βοηθήσαμε – με τον στρατηγό Ντε Γκωλ και το κίνημα αντίστασης – να απαλλαγούν από την εθνική ντροπή, αφού είχαν παραδώσει όλες τις θέσεις τους στον Χίτλερ και ζούσαν πίνοντας καφέ στο Μονμάρτρη υπό κατοχή.

Και ένα ακόμη σημείο – είναι απλή λογική, που οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να ακούσουν. Χαίρονται όλοι που η Ρωσία δεν «πετυχαίνει τους στόχους της», ότι δήθεν ελέγχει μόλις ένα μικρό ποσοστό της ουκρανικής επικράτειας. Λένε: «Μη φοβάστε, ο ευρωπαϊκός στρατός μας είναι πολύ πιο ισχυρός· οι Ρώσοι δεν θα χρησιμοποιήσουν πυρηνικά όπλα, εμείς θα νικήσουμε τη Ρωσία πολύ εύκολα με συμβατικά όπλα· είμαστε πέντε φορές περισσότεροι, τέσσερις φορές περισσότεροι απ’ ό,τι ο πληθυσμός της Ρωσικής Ομοσπονδίας».

Αλλά όλες αυτές οι εκτιμήσεις, που παρουσιάζουν την πρόοδό μας ως «λανθασμένη», ως αντανάκλαση, τάχα, της αναποτελεσματικότητας των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων – τότε πώς γίνεται ταυτόχρονα να μας φοβούνται τόσο; Αν, σύμφωνα με τα δικά τους λόγια, δεν μπορούμε «να πάρουμε τον έλεγχο της Ουκρανίας», πώς αύριο θα βρεθούμε στο Παρίσι; Πού είναι η λογική;

Βλέπετε, υπάρχει πρόβλημα με τους αναλυτές και τους πολιτικούς που θα μπορούσαν να εξηγήσουν τίμια στον λαό τους τι συμβαίνει. Αυτές οι ελίτ ποντάρουν στον πόλεμο. Έχουν συνδέσει ολόκληρη την πολιτική τους καριέρα με το σύνθημα ότι πρέπει να «προκαλέσουν στρατηγική ήττα στη Ρωσία».



Τώρα θέλουν να μας «πνίξουν» με κυρώσεις. Λένε ήδη ότι η ρωσική οικονομία θα καταρρεύσει, ότι δεν θα αντέξει για πολύ. Όμως, είναι άνθρωποι που έχουν ξεχάσει όλα τα μαθήματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και άλλων καταστάσεων, όταν, τις κρίσιμες στιγμές – ώρες, μέρες, χρόνια, όταν χρειαζόταν να προστατεύσουν τη χώρα τους, την εθνική τους αξιοπρέπεια, την ιστορία τους, το μέλλον των παιδιών τους – οι λαοί συσπειρώνονταν όσο ποτέ και έλυναν όλα τα προβλήματα.

Αυτό ακριβώς βλέπουμε τώρα στο μέτωπο, στη γραμμή επαφής. Ο πρόεδρος επισκέφθηκε ξανά το αρχηγείο των ενόπλων δυνάμεών μας στο πλαίσιο της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Οι πληροφορίες που μετέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης μετά από αυτές τις συσκέψεις μιλούν από μόνες τους.

Αλλά η Ευρώπη, νομίζω, ξέρετε… αυτό το αλαζονικό ύφος που πρεσβεύουν ο Μακρόν, ο Μέρτς, ο Ρούτε και άλλοι, αντικατοπτρίζει στην πραγματικότητα τη σύγχυση. Δεν ξέρουν τι να κάνουν. Αν άλλαζαν απότομα τη ρητορική τους και, ακολουθώντας το παράδειγμα λογικών ηγετών όπως ο Βίκτορ Όρμπαν και ο Ρόμπερτ Φίτσο, δήλωναν ότι «θα πρέπει να μιλήσουμε με τη Ρωσία, να σταματήσουμε το στοίχημα στον πόλεμο», φοβούνται ότι θα χάσουν την εξουσία.

Ερ: Θα ήθελα να υπερασπιστώ κάποιους ειδικούς και αναλυτές που έρχονται στην πλατφόρμα του Διαλόγου Γαλλίας–Ρωσίας. Είναι προφανές ότι αυτοί δεν θέλουν να πολεμήσουν τη Ρωσία. Αντίθετα, εκφράζουν πάντα τα πιο φιλικά αισθήματα. Αν μου επιτρέπετε, θα επιστρέψω στο πρώτο μέρος της ερώτησης. Είναι πολύ σημαντικό, γιατί αυτές οι κατηγορίες είναι διαρκείς, τις ακούμε όλη την ώρα: ότι ο ρωσικός στρατός πλήττει συνειδητά πολιτικούς στόχους.

Θα μπορούσατε να σχολιάσετε σύντομα αυτό το σημείο;

— Λαβρόφ: Δεν έχουμε δει καμία απόδειξη. Αντίθετα, έχουμε δει επανειλημμένα αποδείξεις του αντιθέτου. Και μόλις ένας πύραυλος ή θραύσματα συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας πέσουν πάνω σε πολιτικούς στόχους, το πρώτο πράγμα που σηκώνεται στην Ουκρανία – και αμέσως μετά στις πρωτεύουσες που τρέφουν αυτό το καθεστώς – είναι η κραυγή: «Η Ρωσία είναι απάνθρωπη».

Μόλις χθες, το Συμβούλιο Ασφαλείας συνεδρίασε στη Νέα Υόρκη γι’ αυτό το θέμα. Επαναλαμβάνοντας τα πιο τετριμμένα κλισέ, κανείς δεν απάντησε ποτέ ικανοποιητικά στο αίτημά μας να παρουσιάσουν πραγματικά στοιχεία. Είναι λυπηρό που η Γραμματεία του ΟΗΕ ακολουθεί το παράδειγμα αυτών των ανθρώπων. Μόλις κάποιος κατηγορήσει τη Ρωσία ότι «κάπου κάτι έπεσε πάνω σε ουκρανικές πολιτικές εγκαταστάσεις», αμέσως ο Αντόνιο Γκουτέρες και ο εκπρόσωπός του – ένας Γάλλος, ο κ. Ντουζάριτς – βγαίνουν και λένε: «Καταδικάζουμε απερίφραστα τη χρήση ένοπλης βίας εναντίον πολιτικών στόχων».



Όταν όμως συμβαίνουν κάτι το εντελώς προφανές από την ουκρανική πλευρά – για παράδειγμα, όταν άρχισαν να βομβαρδίζουν, και το κάνουν εδώ και πάνω από έναν χρόνο, περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας που δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ από κανέναν, όπως οι περιοχές Μπέλγκοροντ και Κουρσκ, όπου δεν υπάρχει ούτε μία στρατιωτική εγκατάσταση – όπου κατέστρεψαν σπίτια, νοσοκομεία, παιδικούς σταθμούς, καταστήματα – τότε ο ίδιος Ντουζάριτς, ο προϊστάμενός του και άλλοι εκπρόσωποι της Γραμματείας του ΟΗΕ, η οποία έχει καταληφθεί πλήρως από τους Δυτικούς, λένε: «Ξέρετε, είμαστε πολύ ανήσυχοι, εξετάζουμε τώρα αυτές τις περιπτώσεις».

Να σας θυμίσω, στην αρχή της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, υπήρξαν ουρλιαχτά για τον σταθμό του Κραματόρσκ. Όταν έπεσε ο πύραυλος, τραυματίστηκαν πολλοί άμαχοι και επλήγησαν υποδομές. Αμέσως μας κατηγόρησαν.

Και μετά, έντιμοι ειδικοί είδαν ότι ο πύραυλος – επρόκειτο, αν δεν κάνω λάθος, για Tochka-U – και η γωνία πτώσης του έδειχναν ξεκάθαρα ότι οι ίδιοι οι Ουκρανοί πυροβόλησαν τον σταθμό αυτόν, τον οποίο μάλιστα ήλεγχαν οι ίδιοι. Μια καθαρή προβοκάτσια για να μας κατηγορήσουν.

Έπειτα ήταν η ιστορία – δεν θυμάμαι ακριβώς την ονομασία της τοποθεσίας – με το μαιευτήριο. Στην αρχή, στη Μαριούπολη, ναι, στη Μαριούπολη, οι γυναίκες που βρίσκονταν εκεί και παρουσιάστηκαν ως «θύματα απάνθρωπης ρωσικής επίθεσης» εξήγησαν πως δεν υπήρξε τίποτε τέτοιο.

Δε μιλώ καν για τη μεγαλύτερη μυθοπλασία, στη Μπούτσα, στις αρχές Απριλίου. Αυτό ήταν τη στιγμή που οι Ουκρανοί διαπραγματευτές στην Κωνσταντινούπολη είχαν φέρει και παραδώσει στους δικούς μας τα βασικά σημεία της διευθέτησης, τα οποία είχαμε αποδεχθεί. Αυτές οι αρχές είχαν μονογραφηθεί, και είχαμε συμφωνήσει όλοι να προετοιμάσουμε μια τελική συμφωνία διευθέτησης.

Και, ως χειρονομία καλής θέλησης, όπως το είπε πολλές φορές ο πρόεδρος Πούτιν, κατόπιν αιτήματος ορισμένων Δυτικών μεσολαβητών, αποσύραμε τα στρατεύματά μας από τα προάστια του Κιέβου, συμπεριλαμβανομένου του προαστίου που ονομάζεται Μπούτσα. Για δύο μέρες δεν υπήρχε ούτε ένας Ρώσος στρατιώτης εκεί. Για δύο μέρες, ο δήμαρχος της Μπούτσα εμφανιζόταν στις οθόνες, λέγοντας: «Οι Ρώσοι έφυγαν, η πόλη μας είναι ελεύθερη».



Και την τρίτη μέρα, ξαφνικά, καταφθάνουν τα συνεργεία του BBC και δείχνουν όχι κάποια υπόγεια, αλλά τον κεντρικό δρόμο, αρκετά φαρδύ – αδύνατον να μην τον δεις – και κατά μήκος αυτού του μεγάλου κεντρικού δρόμου είχαν «τακτοποιήσει» πτώματα, με δεμένα χέρια… και όλα φαίνονταν πολύ «καθαρά» ως προς τα ρούχα, ενώ τον Απρίλιο ο καιρός είναι λασπωμένος. Δεν φαινόταν καθόλου πάνω στα ρούχα αυτών των ανθρώπων.

Αμέσως, κραυγές, κατηγορίες, καταδίκες, νέες δέσμες κυρώσεων. Κανείς δεν απάντησε στην πρότασή μας να γίνει ανεξάρτητη έρευνα.

Και από τότε παλεύουμε, όπως λέμε, «σαν το ψάρι στον πάγο» ζητώντας: «Μιλήστε τουλάχιστον για τη Μπούτσα». Μόλις αφαιρέθηκε ο προπαγανδιστικός αφρός, κανείς δεν θέλει να ακούσει πια γι’ αυτήν, δεν θέλει καν να τη θυμάται.

Κάθε χρόνο, όταν πηγαίνω στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση, το 2022, 2023, 2024 και φέτος, μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας, κοιτάζω στα μάτια τον Γενικό Γραμματέα Αντόνιο Γκουτέρες και του λέω: «Μπορούμε, τουλάχιστον, να πάρουμε έναν κατάλογο με τα ονόματα των ανθρώπων των οποίων τα σώματα εμφανίστηκαν στο ρεπορτάζ του BBC ως θύματα θηριωδιών του ρωσικού στρατού;»

Ντρέπομαι γι’ αυτόν. Είναι ένας σεβαστός άνθρωπος. Κι απαντά: «Ξέρετε, έχουμε κάποιους κανόνες· αυτή η υπόθεση ανήκει στο Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα». Του λέω: «Τους στείλαμε επίσημη επιστολή». Μας απαντούν ότι έχουν κανόνες, ότι δεν μπορούν να αποκαλύψουν εμπιστευτικές πληροφορίες, αν αυτό μπορεί να προκαλέσει ηθική ή άλλη βλάβη στους επιζώντες.

Δεν θα σχολιάσω καν. Είναι απλώς ντροπή για έναν οργανισμό που, όταν το θεωρεί αναγκαίο, δημοσιεύει οποιοδήποτε γεγονός. Αλλά το να κρύβεις τα ονόματα εκείνων που χρησιμοποιήθηκαν προφανώς – των κορμιών τους, που χρησιμοποιήθηκαν ήδη για μια προβοκάτσια – είναι μια μορφή ομολογίας.

Γι’ αυτό και γνωρίζουμε πολύ καλά πώς λειτουργεί η προπαγανδιστική μηχανή της Δύσης, πώς μπορεί να βγάζει στη φόρα αντι–ρωσικές και ρωσοφοβικές «ειδήσεις». Εμείς έχουμε πολύ σαφή θέση για κάθε υπόθεση: αν έχετε αμφιβολίες, φέρτε τους εκπροσώπους του ΟΗΕ, του Ερυθρού Σταυρού, είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε, να ακούσουμε τα στοιχεία που μπορείτε να μας παρουσιάσετε, τα στοιχεία που έχετε στη διάθεσή σας.

Μόλις τους το προσφέρουμε αυτό, εξαφανίζονται από το προσκήνιο.



Ερ:  Ας επιστρέψουμε στις τρέχουσες εξελίξεις, αν μου επιτρέπετε. Ξέρετε, στην Ευρώπη και στη Ρωσία υπάρχει η διάχυτη άποψη ότι ο κ. Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας οραματιστής, ένας ειρηνοποιός που μπορεί να πει «όχι» στους παγκοσμιοποιητές και να σταματήσει κάθε πόλεμο.

Αλλά, προς το συμφέρον των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών – και όπως ξέρουμε, οι ΗΠΑ ακολουθούν πάντα τα εθνικά τους συμφέροντα – υπήρχε πάντα η επιδίωξη να κοπεί η Ρωσία από την Ευρώπη. Τώρα όλα τα ΜΜΕ λένε ότι ο Ντόναλντ Τραμπ παρουσιάζει το νέο του ειρηνευτικό σχέδιο, 28 σημεία, και ότι ο Βλαντίμιρ Ζελένσκι φαίνεται μάλιστα να συμφωνεί. Τι μπορείτε να πείτε γι’ αυτό;

Λαβρόφ: Είναι πολύ συγκεχυμένο. Στην αρχή, ο Ζελένσκι λέει στην Κωνσταντινούπολη ότι είναι έτοιμος να συζητήσει αυτό το σχέδιο, να συμφωνήσει σε μια αποδεκτή διατύπωση. Μετά, οι εκπρόσωποί του δηλώνουν – συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων σε διεθνείς οργανισμούς στη Νέα Υόρκη, νομίζω μια αναπληρώτρια πρέσβης – ότι κάτι τέτοιο αποκλείεται. Είναι δύσκολο για μένα να σχολιάσω αυτές τις εικασίες.

Η δική μας θέση είναι ξεκάθαρη: μια διπλωματική διευθέτηση είναι προτιμότερη. Πιστεύαμε – σχεδόν ήμασταν βέβαιοι – ότι μετά τη σύνοδο στην Αλάσκα, κατόπιν άμεσης εντολής του Ντόναλντ Τραμπ, ο Βίτκοφ έφερε στη συνάντηση με τον Πούτιν συγκεκριμένες παραμέτρους διευθέτησης, οι οποίες λάμβαναν υπόψη τις βασικές μας προσεγγίσεις, ιδιαίτερα την ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι βαθύτερες αιτίες αυτής της σύγκρουσης.

Οι βαθύτερες αιτίες είναι, όπως όλοι γνωρίζουν όσοι έχουν μελετήσει την ιστορία αυτού του δράματος, η προσπάθεια της Δύσης να εντάξει την Ουκρανία στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, να δημιουργήσει στρατιωτικές απειλές κατά της Ρωσίας στα σύνορά της – παρά και ενάντια σε όλες τις υποσχέσεις που δόθηκαν στη Σοβιετική Ένωση και παρά τις συμφωνίες που είχαν ήδη συναφθεί με τη Ρωσική Ομοσπονδία στην Ευρώπη, στο πλαίσιο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη: την αρχή της αδιαίρετης ασφάλειας, σύμφωνα με την οποία καμία χώρα και καμία οργάνωση στην Ευρώπη δεν μπορεί να ενισχύει την ασφάλειά της εις βάρος της ασφάλειας των άλλων. Αυτό έχει καταγραφεί στο ανώτατο επίπεδο. Το ΝΑΤΟ έκανε ακριβώς το αντίθετο.

Και η δεύτερη βαθιά αιτία είναι η πολιτική, επισήμως εγγεγραμμένη στον νόμο του καθεστώτος του Κιέβου – ενός ναζιστικού καθεστώτος, που η Δύση έφερε στην εξουσία τον Φεβρουάριο του 2014 με ένα αιματηρό, αντισυνταγματικό πραξικόπημα – μια πολιτική που αποσκοπεί στην εξόντωση οτιδήποτε ρωσικού. Ο Ζελένσκι, πολύ πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, συμβούλευε ευθέως τους ρωσόφωνους – τους ανθρώπους που αισθάνονταν μέρος της ρωσικής κουλτούρας, αν και ήταν Ουκρανοί πολίτες – να πάνε στη Ρωσία. Ήταν άμεση έκκληση, άμεση «σύσταση». Στο Ντονμπάς και τη Νοβορωσία, συνολικά, ακολούθησαν την «συμβουλή» του.

Όσο για την αρχική πλευρά της ερώτησής σας, για το πώς αντιμετωπίζουν τώρα οι Αμερικανοί – η κυβέρνηση Τραμπ – την Ευρώπη και γενικά ό,τι συμβαίνει στον κόσμο: οι αποτιμήσεις αυτής της κυβέρνησης είναι αντιφατικές. Πρώτα απ’ όλα, διότι ο Ντόναλντ Τραμπ ήρθε στην εξουσία με το σύνθημα MAGA: «Make America Great Again» – «Να ξανακάνουμε την Αμερική μεγάλη».

Κατηγορούσε τον Μπάιντεν για ιδεολογική παρέμβαση σε όλες τις διεθνείς διεργασίες, για επιβολή νεο–φιλελεύθερων προσεγγίσεων και την καλλιέργεια νεο–φιλελεύθερων ελίτ. Και διαβεβαίωνε ότι οι ΗΠΑ, επί των ημερών του, δεν θα έκαναν τέτοια πράγματα· ότι θα έκαναν ό,τι τις συμφέρει, όπως είπατε κι εσείς, ό,τι είναι προς το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ. Στην πράξη, χρησιμοποιήθηκαν απλώς άλλες μέθοδοι, χωρίς ιδεολογικό περιτύλιγμα.

Έκλεισαν την USAID, άλλους μηχανισμούς ιδεολογικής πίεσης σε όλες τις ηπείρους, στενά συνδεδεμένους με την πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος. Αλλά ο στόχος – να επιβάλλουν τη βούλησή τους σε όλους – διατηρήθηκε. Ίσως μάλιστα έγινε πιο γυμνός, όταν αφαιρέθηκε το ιδεολογικό κέλυφος.

Αυτή είναι η βάση μιας προσέγγισης που μπορεί να περιγραφεί ως εξής: «Η Αμερική πρέπει να είναι πρώτη παντού και όλοι πρέπει να ακούν την Αμερική». Αυτή η προσέγγιση εφαρμόζεται όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε όλους. Είναι άλλο θέμα ότι η Ευρώπη εξαρτάται περισσότερο από τις ΗΠΑ ως προς την ασφάλεια και ως προς τις προοπτικές της εξωτερικής της πολιτικής.



Ας μιλήσουμε για την πολιτική της Ευρώπης απέναντι στην Ουκρανία. Κανείς δεν την ακούει, γιατί οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν παίξει όλο τους το χαρτί πάνω στην πεποίθηση ότι θα καταφέρουν να προκαλέσουν «στρατηγική ήττα» στη Ρωσία με τα χέρια του ναζιστικού καθεστώτος στο Κίεβο. Απέρριψαν ακόμη και την πιθανότητα διαπραγματεύσεων. Ο Μπόρις Τζόνσον, τον Απρίλιο του 2022, απαγόρευσε απλώς στον Ζελένσκι να υπογράψει το έγγραφο που είχε ήδη μονογραφηθεί – ένα έγγραφο που βασιζόταν στις αρχές διευθέτησης που είχαν προτείνει οι ίδιοι οι Ουκρανοί. Αυτός είναι ο ρόλος της Μεγάλης Βρετανίας. Έτσι εκδηλώθηκε. Οι Βρετανοί αρέσκονται να χειραγωγούν την Ευρώπη, όπως και οι Αμερικανοί.

Το γεγονός ότι όλη αυτή η διαδικασία των κυρώσεων – η οποία, σημειωτέον, δεν ξεκίνησε από τον Ντόναλντ Τραμπ, αν και κι εκείνος είχε επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία για τα ουκρανικά ζητήματα, ή με πρόσχημα τα ουκρανικά ζητήματα, στην πρώτη του θητεία – κλιμακώθηκε μαζικά επί Μπάιντεν, με τους Ευρωπαίους να προηγούνται σε ζήλο από όλους. Στο μεταξύ εμφανίστηκαν τελωνειακοί δασμοί, νέοι φόροι, και το γεγονός ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι πια πραγματικά «παγκοσμιοποιημένη», διότι όλες οι αρχές και οι κανόνες της παγκοσμιοποίησης – που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους επέβαλαν επί δεκαετίες μέσα από διεθνείς θεσμούς, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου – καμία από αυτές τις δομές δεν εκπληρώνει πια τη λειτουργία της.

Οι βασικές αρχές τους, πάνω στις οποίες, θεωρητικά, στηρίζονται, έχουν εδώ και καιρό παραβιαστεί. Η σύνθεση των διοικητικών οργάνων, η κατανομή των ψήφων, δεν αντανακλούν καθόλου την πραγματική κατάσταση στην παγκόσμια οικονομία, την πραγματική ισορροπία δυνάμεων. Οι αρχές του θεμιτού ανταγωνισμού, οι «μηχανισμοί της αγοράς» για να αναδεικνύεται «ο καλύτερος», το απαραβίαστο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας – όλα έχουν πεταχτεί στο καλάθι.

Θυμάμαι, πριν από πολλά χρόνια, όταν το δολάριο έπαψε να είναι συνδεδεμένο με τον χρυσό – επί Νίξον – και όταν οι Αμερικανοί έλεγαν: «Μη φοβάστε, το δολάριο είναι το πιο αξιόπιστο νόμισμα, δεν ανήκει στις ΗΠΑ, είναι κτήμα όλης της ανθρωπότητας. Το δολάριο ανήκει στην ανθρωπότητα, υπηρετεί τα συμφέροντα όλων και πάντα θα είναι έτσι». Αυτό ανήκει στο παρελθόν. Μπήκαμε σε άλλη εποχή.

Σήμερα, είμαστε μάρτυρες μιας κατάστασης που πλησιάζει το χάος στο διεθνές εμπόριο και στις διεθνείς επενδύσεις. Και δεν είναι ότι οι ενέργειες των ΗΠΑ στοχεύουν αποκλειστικά στο να υποτάξουν την Ευρώπη. Στόχος είναι να αποκομίζουν κέρδος παντού, σε κάθε συνθήκη και πάντα με όφελος.



Όσο για τους οκτώ πολέμους που ο Ντόναλντ Τραμπ λέει ότι σταμάτησε – εκτιμούμε ειλικρινά την επιθυμία του να μη ξεκινά πολέμους, όπως έκαναν πολλοί προκάτοχοί του, αλλά να τους διακόπτει – όλοι αυτοί οι οκτώ πόλεμοι στην πραγματικότητα απλώς πάγωσαν για κάποιο διάστημα. Υπήρξαν εκεχειρίες στη Μέση Ανατολή, ανάμεσα σε Πακιστάν και Αφγανιστάν, ανάμεσα σε Καμπότζη και Ταϊλάνδη, στη ΛΔ Κονγκό, στη Ρουάντα. Ναι, υπήρχαν παύσεις πυρός σχεδόν παντού. Αλλά αυτές οι πρωτοβουλίες δεν αντιμετώπισαν τις βαθύτερες αιτίες.

Τώρα, τα προβλήματα στα σύνορα Καμπότζης–Ταϊλάνδης, Πακιστάν–Αφγανιστάν έχουν ξαναρχίσει και, για να το πω ήπια, η κατάσταση στο παλαιστινο–ισραηλινό μέτωπο καθόλου δεν είναι «ρόδινη».

Επομένως, η επιθυμία να σταματήσει κανείς αμέσως την αιματοχυσία αξίζει κάθε ενθάρρυνση. Αλλά για μακροπρόθεσμη διευθέτηση χρειάζονται πολύ πιο επίμονες και επίπονες πρωτοβουλίες.

Ερ: Μιλάτε για προπαγάνδα. Η σημερινή μας συνέντευξη, επίσης, θα ενταχθεί στο πλαίσιο της προπαγάνδας. Στη Γαλλία, εδώ και πολλούς μήνες, όπως επαναλαμβάνω, τα ΜΜΕ λένε ότι η Ρωσία εξαπολύει κυβερνοεπιθέσεις κατά των δυτικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Εμφανίζονται πολλά εναλλακτικά sites. Εσείς επικοινωνείτε συχνά με δημοσιογράφους από όλον τον κόσμο. Βλέπουμε ότι για τα μικρά μέσα ενημέρωσης είναι πολύ δύσκολο να «τρυπήσουν» σε αυτήν την αγορά.

Αυτός η «πόλεμος της πληροφορίας» είναι ένα είδος παγκόσμιου πολέμου. Ποιος κυριαρχεί σε αυτόν τον πόλεμο; Ποιος θα νικήσει; Όχι, ποιος κυριαρχεί τώρα; Ποιος θα κερδίσει αν το ξέρετε;

Λαβρόφ: Ανάλογα με το τι εννοούμε με τη λέξη «κυριαρχία». Αν μιλάμε ποσοτικά, καθαρά αριθμητικά, τότε προφανώς τα παγκόσμια δίκτυα είναι γεμάτα από έναν τεράστιο αριθμό μέσων ενημέρωσης που έχουν δημιουργηθεί στις ΗΠΑ, στη Βρετανία με αμερικανικά και βρετανικά χρήματα, στην Ευρώπη με ευρωπαϊκά χρήματα και δίκτυα παραρτημάτων στο εξωτερικό. Ποσοτικά είναι πολύ δύσκολο να γίνει σύγκριση.

Αλλά το γεγονός ότι μέσα όπως το RT και το Sputnik κατέχουν τις πιο προωθημένες θέσεις ως προς την επισκεψιμότητα δείχνει ότι υπάρχει και άλλος δείκτης, άλλο κριτήριο: το κατά πόσο ο χρήστης εμπιστεύεται την πηγή. Και σε αυτό το επίπεδο, το RT και το Sputnik έχουν πολύ σοβαρή φήμη.



Δεν τους αρέσει αυτό, γιατί λένε την αλήθεια. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τον πόλεμο που η Δύση έχει εξαπολύσει εναντίον μας διά μέσου του ουκρανικού καθεστώτος, οργανώνοντας πραξικόπημα, τροφοδοτώντας την αντιπολίτευση πριν από το πραξικόπημα, όπως η Βικτόρια Νούλαντ, που υπενθύμιζε ότι επένδυσαν 5 δισεκατομμύρια δολάρια στην προετοιμασία αυτού του πραξικοπήματος.

Θυμάμαι, νομίζω το 2019, ο Πούτιν και ο Μακρόν συναντήθηκαν στο Μπρεγκανσόν, στη θερινή προεδρική κατοικία, και είχαν εκτενείς συνομιλίες, δείπνο, ανεπίσημες συζητήσεις ανάμεσα σε υπουργούς και προέδρους. Εκεί τέθηκε το ερώτημα γιατί το RT και το Sputnik στερήθηκαν τη διαπίστευσή τους στο Ελιζέ.

Οι Γάλλοι συνομιλητές μας δεν το σχολίασαν λεπτομερώς εκείνη την ώρα. Αλλά μετά, σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι, μετά τη σύνοδο του Μπρεγκανσόν, ρώτησαν τον εκπρόσωπο του Μακρόν γιατί το RT και το Sputnik είχαν αποκλειστεί από την αρχή. Η απάντηση ήταν πολύ απλή: «Επειδή δεν είναι ΜΜΕ, είναι όργανα προπαγάνδας».

Πρόσφατα, διοργανώθηκε μια «Ημέρα κατά της παρενόχλησης των δημοσιογράφων», διεθνής ημέρα κατά της ατιμωρησίας για εγκλήματα κατά δημοσιογράφων. Και η περιβόητη Κάγια Κάλλας, εξ ονόματος της ΕΕ, έκανε μια μεγαλόστομη δήλωση: ότι η ελευθερία της έκφρασης είναι θεμέλιο της ΕΕ κ.τ.λ. Νομίζω ότι όσοι παρακολουθούν τις ενέργειες της ΕΕ στον τομέα της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας του Τύπου γνωρίζουν πολύ καλά ότι αυτό είναι ψέμα.

Το RT και το Sputnik στη Γαλλία είναι παραδείγματα που θέλω να υπογραμμίσω ξανά. Η υπόθεσή τους προηγείται κατά πολύ της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Και μετά την έναρξη της επιχείρησης, όπως λένε, έκαναν τα πάντα για να εμποδίσουν τα μέσα μας να φτάνουν στο ευρύ κοινό.

Άρα, όπως λένε, «δεν μετράει η ποσότητα αλλά η ποιότητα». Στην περίπτωσή μας, η ποιότητα των ανταποκριτών και δημοσιογράφων μας και ο επαγγελματισμός τους. Και οι δυτικοί δημοσιογράφοι που εργάζονται στο RT και στο Sputnik δεν το κάνουν γιατί «θέλουν η Ρωσία να είναι η πρώτη» ή επειδή πληρώνονται καλά, αλλά γιατί είναι επαγγελματίες και ντρέπονται όταν, ως επαγγελματίες, είναι υποχρεωμένοι στα δικά τους μέσα να λένε ψέματα από την οθόνη.



Ερ: Θυμηθήκατε τη συνάντηση Μακρόν–Πούτιν το 2019. Ο Διάλογος Γαλλίας–Ρωσίας ιδρύθηκε πριν από 20 χρόνια. Πέρυσι γιορτάσαμε την 20ή επέτειό μας. Η πλατφόρμα μας δημιουργήθηκε από τον κ. Σιράκ και τον κ. Πούτιν. Τότε έδωσε ώθηση στις διμερείς σχέσεις. Οι Γάλλοι που μας παρακολουθούν και ενδιαφέρονται για ό,τι συμβαίνει έχουν ως τελευταία ανάμνηση αυτής της σχέσης το μακρύ τραπέζι ανάμεσα στον Μακρόν και τον Πούτιν, λίγο πριν από τα θλιβερά γεγονότα. Όλοι μιλούσαν γι’ αυτό το τραπέζι για κάποιο διάστημα.

Δεν θα επιστρέψουμε ποτέ σε μια «κανονική» σχέση;
Ένα μακρύ τραπέζι, γεμάτο φαγητό;

Λαβρόφ: Όχι, ήταν άδειο. Αλλά αυτό ήταν μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης.

Όχι, ήταν πριν.

Λαβρόφ: Πριν, βέβαια. Αλλά, δυστυχώς, ήταν η τελευταία φορά.

Ήταν στο απόγειο της πανδημίας. Ξέρετε, δεν είναι πως δυσκολεύομαι να σχολιάσω – δεν θέλω καν να το σχολιάσω. Μας λένε συνεχώς ότι εμείς «προδώσαμε» κάποιες ευρωπαϊκές αξίες. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι είναι εκείνοι που πρόδωσαν τις δικές τους αξίες, όλα όσα έχουν καταγραφεί στον ίδιο τον ΟΑΣΕ.

Παρεμπιπτόντως, ο Χάρτης των Παρισίων του 1990 για μια Νέα Ευρώπη, τον οποίο εμείς εξακολουθούμε να λαμβάνουμε υπόψη στις ενέργειές μας, θεωρώντας τον επίκαιρο, θεωρώντας τις τότε συμφωνημένες αρχές δίκαιες – με έμφαση στην ισότιμη, κοινή εργασία – έχει αγνοηθεί πλήρως από τους υπόλοιπους εταίρους στη σύνοδο εκείνη, από τους Γάλλους και πολλούς άλλους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης. Στο τέλος της ύπαρξής της, η Σοβιετική Ένωση, εξαντλημένη, όλοι προσπαθούσαν να κολακέψουν τον Γκορμπατσόφ και να προετοιμάσουν το μέλλον. Κάποιοι ίσως σκέφτηκαν ότι η ΕΣΣΔ θα καταρρεύσει και ότι ακόμη και η Ρωσία θα μικρύνει.

Και στο Παρίσι υιοθετήθηκε, μεταξύ άλλων, ένα υψηλού επιπέδου έγγραφο του ΟΑΣΕ για την πρόσβαση στην πληροφορία, όπου διατυπωνόταν κατηγορηματικά ότι κάθε κράτος–μέλος του ΟΑΣΕ υποχρεούται να διασφαλίζει την ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία, ανεξάρτητα από το αν οι πηγές βρίσκονται εντός ή εκτός του κράτους αυτού. Δεν μπορεί να υπάρχουν περιορισμοί.

Δεν τρέφω, λοιπόν, καμιά αυταπάτη για τους ανθρώπους που διευθύνουν τώρα τη Δύση. Με εξαίρεση, όπως είπα, τον Βίκτορ Όρμπαν, τον Φίτσο. Τώρα, στην Τσεχία, ανέλαβε πρωθυπουργός ο Μπάμπις. Πρόκειται για ανθρώπους πραγματιστές. Δεν είναι «φιλορώσοι», είναι φιλο–ούγγροι, φιλο–σλοβάκοι, φιλο–τσέχοι. Σκέφτονται τους πολίτες τους. Δεν θέλουν να καλέσουν τους πολίτες τους να θυσιάσουν τα παιδιά τους για να υποστηρίξουν το ναζιστικό καθεστώς του Κιέβου.



Κι όταν ο πρώην συνάδελφός μου, ο Αλεξάντερ Στουμπ, ήταν υπουργός Εξωτερικών στη Φινλανδία, έγινε πρόεδρος και, έχοντας παίξει γκολφ με τον Ντόναλντ Τραμπ, τώρα αυτοτοποθετείται ως ειδικός «σε όλα» και εκφράζεται ανοιχτά σε ρωσοφοβικό τόνο. Βλέπετε, μετά από δεκαετίες ουδετερότητας της Φινλανδίας, δεν ξερίζωσαν τα μικρόβια που έχουν τις ρίζες τους στο ναζιστικό παρελθόν του φινλανδικού κράτους, όταν μαζί με τον Χίτλερ επιτέθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, οργάνωσαν τον αποκλεισμό του Λένινγκραντ, πήραν μέρος σε θηριωδίες, σε εθνοκάθαρση.

Συχνά επισκεπτόμουν παραμεθόριες πόλεις στη Φινλανδία, όπου γίνονταν συνεδριάσεις του Αρκτικού Συμβουλίου. Οι κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών δεν χρειάζονταν βίζα, μπορούσαν να πηγαίνουν ο ένας στη χώρα του άλλου, να οργανώνουν φεστιβάλ κινηματογράφου, τραγουδιού, χορού, οικογενειακές επισκέψεις, όπως λέμε. Και όλα αυτά ακυρώθηκαν μέσα σε μία νύχτα.

Δεν μιλώ καν για τις οικονομικές ζημιές· μιλώ για τις ανθρώπινες σχέσεις. Όταν έκλεισαν τα σύνορα, όταν τα γέμισαν με υποδομές του ΝΑΤΟ, όταν η ρωσοφοβική ιδεολογία άρχισε να υπαγορεύει ότι δήθεν «κλέψαμε κάτι από τη Φινλανδία», ότι το «εθνικιστικό καθεστώς» λίγο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αρνήθηκε να λάβει υπόψη τα νόμιμα συμφέροντα ασφάλειας της Ρωσίας – όταν ήταν δυνατόν να φτάσει κανείς στο Λένινγκραντ σε μια μέρα, με μια στρατιωτική μονάδα.

Όλα αυτά επανέρχονται τώρα στον λόγο του Αλεξάντερ Στουμπ. Είναι ο «γενετικός κώδικας», η ιστορική μνήμη ότι «πρέπει πάντα να κρατάμε τη Ρωσία υπό έλεγχο». Πώς το φαντάζεται; Δεν ξέρω.



Κι όμως, ακόμη και πρόσφατα είπε ότι «κάποια στιγμή θα πρέπει να μιλήσουμε με τη Ρωσία». Υπάρχουν στιγμές διαύγειας. Αλλά όταν αυτοί θα είναι έτοιμοι να μιλήσουν, εμείς θα σκεφτούμε για τι ακριβώς. Ας μας πουν. Αν βασίζονται στο «είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε με τη Ρωσία στο τραπέζι», εμείς θα τρέξουμε; Καθόλου. Θέλουμε να ξέρουμε με τι προτίθενται να έρθουν σε επαφή – και μετά θα αποφασίσουμε.

Ερ: Υπάρχουν στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Υπάρχει ένα παράδοξο: μόλις είπατε ότι το μέτωπο κινείται, ότι η Ρωσία κυριαρχεί. Ορισμένα αποτελέσματα είναι πολύ δύσκολο να κρυφτούν. Όμως, για τις μεγάλες δυτικές χώρες – τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο – είναι σαν αυτά τα αποτελέσματα να μην υπάρχουν.

Τη Δευτέρα αυτής της εβδομάδας, ο κ. Ζελένσκι πήγε για ένατη φορά στο Παρίσι. Μαζί με τον Εμανουέλ Μακρόν υπέγραψαν επιστολή προθέσεων για τη μελλοντική αγορά εκατό αεροσκαφών Rafale. Ποιος θα πληρώσει αυτή την παραγγελία; Αυτό μάλλον είναι ερώτημα για τους Γάλλους φορολογούμενους. Η δική μου ερώτηση είναι: ποια είναι η στρατηγική της Γαλλίας από την αρχή; Το ίδιο ισχύει και για τη Βρετανία και τη Γερμανία. «Δίνουμε χρήματα στην Ουκρανία, πιστεύουμε στη νίκη της Ουκρανίας…».

Δεν μπορώ να σχολιάσω αυτή την κατάσταση από τη σκοπιά της κοινής λογικής. Εκατό Rafale, έτσι δεν είναι;

Μέχρι εκατό.



Λαβρώφ: Μέχρι εκατό. Ο Κιρ Στάρμερ και ο Ζελένσκι υπέγραψαν συμβόλαιο για εκατό χρόνια. Τους αρέσει ο αριθμός 100. Πρόσφατα «εξαφανίστηκαν» κι εκατό εκατομμύρια – έγινε μόλις γνωστό ότι επιπλέον 100 εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για μίζες σε διεφθαρμένους αξιωματούχους. Ίσως κάποιοι από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ή από τις χώρες που διοχετεύουν χρήματα στην Ουκρανία, εξηγώντας στους φορολογουμένους τους ότι «πρέπει να υποφέρουν». Είναι πολύ πιθανό να υπάρχουν ωφελούμενοι. Δεν αποκλείω τίποτα.

Αλλά τους λόγους για τους οποίους αυτή η ρωσοφοβία έχει ριζώσει τόσο βαθιά στις καρδιές τους δεν μπορώ να τους αναλύσω. Το μόνο που πιθανότατα ισχύει είναι ότι όλα τα χαμόγελα, όλες οι αγκαλιές προς τους Ρώσους εκπροσώπους πριν από την ουκρανική κρίση ήταν ένα παιχνίδι. Επέβαλλαν στον εαυτό τους αυτό το στυλ ευγένειας, αλλά στην πραγματικότητα μας ευχόντουσαν το κακό. Το γεγονός ότι τώρα προβλέπουν «κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας», ότι ο λαός μας «θα ξεσηκωθεί με τις τσουγκράνες και θα ανατρέψει την εξουσία», δείχνει για άλλη μια φορά ότι η Ευρώπη επιβεβαιώνει τη φήμη που έχει αποκτήσει εδώ και 500 περίπου χρόνια, όταν όλες οι μεγάλες καταστροφές ξεκινούσαν από αυτήν τη συστάδα χωρών. Και οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι άρχισαν στην Ευρώπη, από τις φιλοδοξίες διαφόρων Ευρωπαίων ηγετών.

Δυστυχώς, αυτός ο ιστορικός «κώδικας» δεν εξαφανίζεται. Η επιθετικότητα, με ρωσοφοβικό πρόσημο, εξακολουθεί να υπάρχει στην Ευρώπη.

Ερ: Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μια τάση να εξισώνονται και να υποβαθμίζεται ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης στη νίκη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μιλήσατε για την Κάγια Κάλλας. Είπε ότι ήταν «μεγάλη έκπληξη» γι’ αυτήν ότι η ΕΣΣΔ και η Κίνα είχαν τη βασική συμβολή στη νίκη.

Λαβρώφ: Το διάβασα.

Ερ: Ναι. Το πρόβλημα είναι ότι η νέα γενιά, σε 20 χρόνια, στη Δύση δεν θα ξέρει απολύτως τίποτα για αυτόν τον πόλεμο. Λίγοι ξέρουν ήδη τώρα. Πώς μπορούμε να θυμίσουμε στον κόσμο τι πραγματικά συνέβη;

Λαβρώφ: Δεν είναι η μόνη. Η Κάλλας, προφανώς, δεν ήταν «άριστη μαθήτρια», ούτε στα ιστορικά. Όταν λέει ότι «η Ρωσία και η Κίνα ισχυρίζονται ότι κέρδισαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και νίκησαν τον ναζισμό», λέει κάτι που απλώς αγνοεί την ιστορία. Η ιστορία πρέπει να είναι γνωστή.

Η Εσθονή ομόλογός της, υπουργός Εξωτερικών – δεν θυμάμαι το όνομά της – είπε ότι η Σοβιετική Ένωση «ξεκίνησε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέλαβε τη μισή υφήλιο, εκτόπισε όλους τους κατοίκους των κατεχόμενων περιοχών». Το είπε αυτό, αν δεν κάνω λάθος, ενώ δεν υπήρχε καν ο Μακρόν δίπλα της… Ίσως οι νέοι στην Εσθονία να λαμβάνουν την ίδια «παιδεία». Έτσι μεγαλώνουν.

Αλλά ως προς την πραγματική συμβολή, υπήρξε Διάσκεψη Επανόρθωσης τον Φεβρουάριο του 1945. Εκεί παρατέθηκαν στατιστικά στοιχεία, βασισμένα σε ανάλυση των μαχών και των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Από αυτά προκύπτει ότι η Γερμανία διέθεσε τουλάχιστον δέκα φορές περισσότερες «ημέρες ενεργού πολέμου» στο ανατολικό μέτωπο, στο μέτωπο με τη Σοβιετική Ένωση, από ό,τι σε όλα τα άλλα μέτωπα μαζί.

Εκεί αναφέρθηκαν στατιστικά – βάσει ανάλυσης των μαχών στο Ανατολικό Μέτωπο – ότι τέσσερις και μισές φορές περισσότερα άρματα καταστράφηκαν εκεί, ότι το 75% των γερμανικών αεροπλάνων και αρμάτων μάχης καταστράφηκαν στο σοβιετικό μέτωπο. Υπάρχουν επίσης στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η Σοβιετική Ένωση αντιπροσώπευε το 75% όλων των στρατιωτικών προσπαθειών της αντι–Χιτλερικής συμμαχίας. Είναι σαφές ότι αυτός ήταν ο καθοριστικός ρόλος.



Οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης εξόντωσαν πάνω από 600 εχθρικές μεραρχίες, από τις οποίες πάνω από 500 ήταν γερμανικές.

Η Κίνα, από την πλευρά της, ως προς τη συμβολή ενάντια στην Ιαπωνία, επωμίστηκε το 90% όλης της προσπάθειας κατά του ιαπωνικού μιλιταρισμού. Ρωσία και Κίνα έβαλαν τέλος στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο συντρίβοντας τον στρατό Κουαντούνγκ.

Υπάρχει αλληλογραφία: ο Ρούζβελτ έγραψε στον Στάλιν, στα μέσα του 1942, ότι «ο ρωσικός στρατός σηκώνει το κύριο βάρος του πολέμου». Ο Τσόρτσιλ έγραψε επίσης στον Στάλιν ότι οι Ρώσοι «έσκισαν στα δύο τη γερμανική πολεμική μηχανή». Αυτό ήταν το φθινόπωρο του 1944.

Άλλο ζήτημα, ο Ρούζβελτ δεν φημιζόταν για διπροσωπία. Ο Τσόρτσιλ, σύμφωνα με αρχειακά ντοκουμέντα, την ίδια στιγμή που έλεγε «εσείς διαλύσατε τη γερμανική πολεμική μηχανή», σκεφτόταν: «τώρα θέλουμε να διαλύσουμε τη Σοβιετική Ένωση». Προσχεδίαζε την Επιχείρηση «Αδιανόητο».

Η Δύση αναγκάστηκε να γίνει σύμμαχός μας. Για πολύ καιρό αναρωτήθηκε αν πρέπει να ανοίξει δεύτερο μέτωπο ή όχι, παρατηρούσε προς ποια πλευρά γέρνει η ζυγαριά, και μετά πόνταρε στον νικητή. Παράλληλα προγραμμάτιζε επιθέσεις εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης – οι Αμερικανοί επί Τρούμαν, οι Βρετανοί επί Τσόρτσιλ.

Ερ: Ξέρω ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμη. Λάβαμε πολλά ερωτήματα, πολλά μηνύματα από τους συνδρομητές μας, που ήταν πολύ ενεργοί. Το πιο συχνό μήνυμα είναι: «Πότε επιτέλους θα συμφιλιωθούμε; Πόσος χρόνος θα χρειαστεί;» Έχετε απαντήσει εν μέρει, αλλά υπάρχουν δύο – μάλλον τρεις – συγκεκριμένες ερωτήσεις.

Η μία: αν η Γαλλία θέλει να προσχωρήσει στους BRICS, θα τη δεχτούν οι BRICS; Ο Μακρόν έχει πει ήδη ότι «θα πάει» σε μια Σύνοδο των BRICS.

Λαβρώφ: Κανείς δεν τον έχει καλέσει. Δεν νομίζω ότι υπάρχει συναίνεση στους BRICS, ή ότι η πλειοψηφία των μελών θα ήταν «χαρούμενη» να δει τη Γαλλία – με τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία, την πολιτική, τα παγκόσμια χρηματοοικονομικά. Όχι, νομίζω ότι η θέση της είναι στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, που σήμερα λίγο–πολύ δεν διαφέρουν μεταξύ τους. Και φυσικά στο G7, που ακόμη επιβιώνει. Οι υπουργοί Εξωτερικών του G7 συναντήθηκαν πρόσφατα στον Καναδά, που προεδρεύει τώρα.

Εκεί υιοθέτησαν κείμενο, δεν το θυμάμαι λέξη προς λέξη, αλλά η ιδέα είναι ότι το G7 «υπερασπίζεται σθεναρά τις αρχές της ελεύθερης αγοράς, του θεμιτού ανταγωνισμού, ώστε κανείς να μην καταχράται τη θέση του στην παγκόσμια οικονομία και να τηρεί αυτές τις αρχές της ελεύθερης αγοράς».

Ο λόγος που εκφράστηκαν τόσο μεγαλόστομα – και γενικά σωστά – ήταν η κατάσταση γύρω από τις σπάνιες γαίες της Κίνας. Η Κίνα, σε απάντηση στις μονομερείς κυρώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, άρχισε απλώς να περιορίζει την πρόσβαση των σπάνιων μετάλλων της στην αγορά. Και τότε ήρθε η έκκληση: «Ας είμαστε ειλικρινείς, ας έχουμε ελεύθερες αγορές» κ.τ.λ.

Ήταν μια έμμεση ομολογία, γιατί αν κοιτάξουμε τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, τα πρότυπα της παγκοσμιοποίησης που η Δύση πρόσφερε σε όλους ως «βέλτιστη μορφή αλληλεξάρτησης», βλέπουμε πώς τα αντιμετωπίζουν όταν θέλουν να τιμωρήσουν κάποιον – είτε τη Ρωσία, είτε το Ιράν, είτε τη Βενεζουέλα.

Γι’ αυτό η υποκρισία, η διπροσωπία, η αδυναμία για έντιμη διαπραγμάτευση, η ανεντιμότητα – δυστυχώς όλα αυτά σήμερα εκδηλώνονται πολύ καθαρά στις πράξεις των δυτικών συναδέλφων μας.

Ερ: Θα μπορούσε το γαλλικό επιχειρείν να επιστρέψει στη ρωσική αγορά; – ρωτά ένας από τους συνδρομητές.

Λαβρώφ: Η πλειονότητα των γαλλικών επιχειρήσεων συνεχίζει να λειτουργεί. Όσοι εργάζονταν εδώ και παρέμειναν, δεν σκοπεύουμε να τους διώξουμε ή να παραβιάσουμε τα δικαιώματά τους. Είναι άνθρωποι που, πιστεύω, συμπεριφέρονται έντιμα. Βάζουν τα χρήματά τους εδώ, θέλουν να δουλέψουν αυτά τα κεφάλαια, είναι έτοιμοι να αναλάβουν πολιτικό ρίσκο απέναντι στις ρωσοφοβικές κυβερνήσεις τους.

Όχι μόνο Γάλλοι, αλλά και Γερμανοί. Υπάρχουν εκπρόσωποι κι άλλων χωρών της Ευρώπης και της ΕΕ. Και, σύμφωνα με τα στατιστικά μας, υπάρχουν περισσότερες εταιρείες που έμειναν από όσες έφυγαν. Όσοι έφυγαν, άφησαν κενές θέσεις. Έκλεισαν τις δραστηριότητές τους – με διάφορους τρόπους.

Ο πρόεδρος το έχει ήδη σχολιάσει. Είπε: «Όσοι έφυγαν – κι αν πλέον η θέση τους έχει καλυφθεί – όταν θελήσουν να επιστρέψουν, λυπάμαι, αλλά όσοι τους αντικατέστησαν θα είναι προτεραιότητα για εμάς. Γιατί στις δύσκολες ώρες έβαλαν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα πάνω από την πολιτική».

Παρεμπιπτόντως, βλέπω κατά καιρούς στα social media ότι αρκετές εταιρείες καταχωρίζουν ξανά το εμπορικό τους σήμα εδώ, στη Ρωσία. Είναι θετικό σημάδι.



Ερ: Και η τελευταία, ίσως φιλοσοφική, ερώτηση, δεδομένης της εποχής που ζούμε: έχετε μετανιώσει ποτέ που γίνατε διπλωμάτης;

Λαβρώφ: Δεν το σκέφτηκα ποτέ. Η ζωή εξελίχθηκε έτσι και η δουλειά είναι πολύ ενδιαφέρουσα, δεν έχω καν τον χρόνο να αναρωτηθώ αν το μετανιώνω ή όχι. Μου αρέσει το γεγονός ότι συμμετέχω άμεσα σε πραγματικά ιστορικά φαινόμενα, στις αλλαγές που βλέπουμε στη διεθνή σκηνή. Αν εγώ – κι η ομάδα μου, εδώ στο κεντρικό γραφείο και στην εξωτερική υπηρεσία – καταφέρνουμε κάτι, είμαι πολύ περήφανος και θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους μου.

Σε όλη αυτή την κρίση στις σχέσεις με τη Δύση, πιστεύω πως όλο το σώμα του υπουργείου μας έχει δείξει ενότητα. Πολλοί περίμεναν ότι «κάποιος θα το σκάσει», ή ότι θα δελεαστεί από μίζες. Μυστικές υπηρεσίες, ξένες και ευρωπαϊκές, προσπάθησαν επανειλημμένα να στρατολογήσουν άμεσα διπλωμάτες μας. Υπήρξε μόνο μία περίπτωση όπου αυτές οι προσπάθειες πέτυχαν – ένας υπάλληλος στην Ελβετία έφυγε κάπου και τώρα βρίσκεται στη λήθη. Σε κάθε κοπάδι υπάρχει ένα «μαύρο πρόβατο».

Αλλά θα το πω για άλλη μια φορά: όπως τονίζει ο πρόεδρος, ο πόλεμος που κήρυξε η Δύση εναντίον μας διά της Ουκρανίας ένωσε τον λαό μας και μας επέτρεψε να απαλλαγούμε από όσους δεν ήταν ειλικρινείς απέναντι στην πατρίδα τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, το προσωπικό του Υπουργείου Εξωτερικών είναι ενωμένο, αποτελεσματικό και επικεντρωμένο στα αποτελέσματα. Νιώθουμε πάντοτε τη στήριξη του προέδρου μας, ο οποίος καθορίζει την εξωτερική μας πολιτική σε όλους τους τομείς της διεθνούς ζωής.

Σας ευχαριστώ πολύ, Σερζ Βικτόροβιτς.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Σχόλια (Atom)