Articles by "Εξοπλισμοί"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εξοπλισμοί. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

γράφει ο Στέφανος Σταμέλλος

Το νέο «Σχέδιο για επανεξοπλισμό της Ευρώπης» και η «Λευκή Βίβλος» των 800 δις ευρώ σημαίνει μια σειρά από οικονομικές, πολιτικές και γεωπολιτικές επιπτώσεις και προκλήσεις. Πολλές είναι οι αναφορές -και τεκμηριωμένες- από ειδικούς αναλυτές. Ας μην το ταλαιπωρήσουμε με ερασιτεχνικές προσεγγίσεις. Ως «οικολογών» όμως πιο πολύ θέλω, και με ενδιαφέρει, να υπογραμμίσω τα ζητήματα της ειρήνης, που συνδέονται με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά και τις συνέπειες ενός τέτοιου εξοπλιστικού προγράμματος σ’ αυτό που ονομάζουμε «Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα».

Όλοι λένε ότι η Συμφωνία του Παρισιού αποτελεί ορόσημο στην παγκόσμια δράση για το Κλίμα, θέτοντας σαφείς στόχους και δεσμεύσεις για όλες τις χώρες. Η ΕΕ έχει δεσμευτεί να μειώσει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030 και να επιτύχει κλιματική ουδετερότητα έως το 2050. Η δική μου λογική, πιστεύω και η δική σας, λέει ότι, αντικειμενικά, η στρατιωτική βιομηχανία και οι πόλεμοι έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Η δε μείωση των στρατιωτικών δαπανών και ο αφοπλισμός μπορούν να συμβάλουν όχι μόνο στην ειρήνη, αλλά και στην προστασία του πλανήτη. Αυτό που προβληματίζει είναι ότι σε όλες τις Διασκέψεις αποσιωπώνται οι επιπτώσεις των στρατιωτικών δαπανών και του πολέμου στις κλιματικές παραμέτρους. Ας δούμε ποιες μπορεί να είναι οι βασικές αυτές επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή:

- Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε τεράστιες ποσότητες από τις ένοπλες δυνάμεις: Ο στρατός των ΗΠΑ, για παράδειγμα, είναι ένας από τους μεγαλύτερους καταναλωτές καυσίμων στον κόσμο. Σύμφωνα με μελέτες, αν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις ήταν χώρα, θα ήταν ανάμεσα στους μεγαλύτερους ρυπαντές του πλανήτη. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες ορυκτών καυσίμων για αεροπλάνα, πλοία, τανκς και στρατιωτικές βάσεις. Η καύση αυτών των καυσίμων εκπέμπει CO₂ και άλλους ρύπους. Το ΝΑΤΟ και άλλοι στρατιωτικοί συνασπισμοί έχουν τεράστιο αποτύπωμα άνθρακα, το οποίο δεν περιλαμβάνεται στις διεθνείς αναφορές για τις εκπομπές.

- Η άμεση καταστροφή του περιβάλλοντος από τις πολεμικές συγκρούσεις: Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις προκαλούν αποψίλωση δασών, καταστροφή οικοσυστημάτων και ρύπανση υδάτων. Παραδείγματα; Ο αποψιλωτικός πόλεμος στο Βιετνάμ, όπου ο στρατός των ΗΠΑ χρησιμοποίησε τον «Πορτοκαλί Παράγοντα», καταστρέφοντας δάση και γεωργικές εκτάσεις. Η καύση των πετρελαιοπηγών στο Κουβέιτ κατά τον Πόλεμο του Κόλπου, που απελευθέρωσε τεράστιες ποσότητες ρύπων στην ατμόσφαιρα. Οι ραδιενεργές επιπτώσεις από τη χρήση απεμπλουτισμένου ουρανίου σε όπλα, που μολύνουν το έδαφος και τα υπόγεια ύδατα. Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας κλπ κλπ…

- Η κατανάλωση πόρων από τη βιομηχανία όπλων: Η παραγωγή όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού απαιτεί τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών και ενέργειας. Τα στρατιωτικά εργοστάσια και οι αμυντικές βιομηχανίες συμβάλλουν σημαντικά στις εκπομπές CO₂.

Εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι έχουμε μια υποκρισία στις διεθνείς δεσμεύσεις: Οι στρατιωτικές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου εξαιρούνται συχνά, ή γίνονται προαιρετικά, από τις διεθνείς κλιματικές συμφωνίες, όπως η Συμφωνία του Παρισιού, λόγω πολιτικών πιέσεων από ισχυρές χώρες. «No war, no warming» (όχι πόλεμος, όχι υπερθέρμανση) γράφουν πολλά πλακάτ στις Παγκόσμιες Διασκέψεις για το Κλίμα (COP). Υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο, που η δραστηριότητα του δεν καταγράφεται. Είναι ο μιλιταρισμός. Οι πόλεμοι παράγουν περισσότερες εκπομπές άνθρακα από ό,τι παράγουν πολλές χώρες, ενώ ο στρατός των ΗΠΑ είναι η μοναδική μεγαλύτερη θεσμική πηγή εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, σύμφωνα με το Costs of War Project του Πανεπιστημίου Brown. Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα είχαν ως αποτέλεσμα όχι μόνο το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων, αλλά προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές στο περιβάλλον και άνοιξαν το δρόμο για εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Το 2024 οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας ανήλθαν σε 7,5 δισ. ευρώ (7,77 δισ. δολάρια). Σε παγκόσμια κλίμακα, το 2024 οι αμυντικές δαπάνες ανήλθαν σε 2,46 τρις δολάρια φτάνοντας σε νέο ιστορικό υψηλό. Οι ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες αυξήθηκαν κατά 11,7% σε πραγματικούς όρους φτάνοντας τα 457 δισ. δολάρια, με το 2024 να σηματοδοτεί τη δέκατη συνεχή χρονιά ανάπτυξης. https://www.insider.gr/oikonomia/353922/oi-dapanes-tis-elladas-gia-nato-apo-2008. Αυτή η συνεχής αύξηση, πού λέτε εσείς μπορεί να οδηγήσει; Και τι προϊδεάζει;

Η Ευρώπη δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι μάχεται για το κλίμα, ενώ επενδύει δισεκατομμύρια στην πολεμική της μηχανή. Η υποκρισία αυτή δεν είναι απλώς ηθικό ζήτημα∙ είναι μια επικίνδυνη αντίφαση με καταστροφικές συνέπειες.

Λαμία, 22.3.2025




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αναμφίβολα η Ευρώπη βρίσκεται στη φάση της αύξησης των αμυντικών δαπανών, με τις μεγάλες δυνάμεις της να ενισχύουν τις στρατιωτικές τους βιομηχανίες. Οι πρόσφατες γεωπολιτικές εξελίξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η αυξανόμενη ένταση στις διεθνείς σχέσεις και η πολιτική του προέδρου των ΗΠΑ, έχουν οδηγήσει -είναι η αφορμή;- σε μια καινούργια ανανεωμένη κούρσα εξοπλισμών. Η σκέψη όλων οδηγείται στο ότι είμαστε πια στο τέλος της ειρηνικής ανάπαυλας των 70 χρόνων μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκλεισαν οι πληγές και τέρμα το διάλειμμα, πάμε ξανά!.

Το καινούργιο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα της Ευρώπης είναι αυτό που θα επηρεάσει τα μέγιστα τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις - ας είμαστε ρεαλιστές. Όμως το σημαντικό είναι οι απειλές και οι φόβοι του πολέμου που απορρέουν από μια τέτοια στροφή. Οι πολεμικές βιομηχανίες είναι τεράστιες οικονομικές δυνάμεις, οι οποίες για να είναι βιώσιμες, πρέπει να έχουν αγορές. Αυτό αυτόματα σημαίνει ότι η παραγωγή όπλων δεν γίνεται -και δεν θα γίνει- μόνο για στρατηγικούς ή αμυντικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Έχουμε μια ενίσχυση της «εμπορευματοποίησης» και της «ιδιωτικοποίησης» του πολέμου. Οι Γερμανοί το λένε -και το κάνουν- ξεκάθαρα (dw.com, Geopolitico, cnn.gr). Η πολεμική βιομηχανία είναι ένας από τους πιο κερδοφόρους τομείς του παγκόσμιου εμπορίου. Οι κυβερνήσεις επενδύουν δισεκατομμύρια ευρώ στην παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων και για την ενίσχυση της βιομηχανίας τους κόβοντας κεφάλαια από τους τομείς της πρόνοιας.

Η διάθεση των όπλων μπορεί να γίνεται είτε μέσω επίσημων κρατικών συμφωνιών, είτε μέσω σκιωδών διαδρομών, όπου τα όπλα καταλήγουν σε πολέμους, εμφύλιες συρράξεις και τρομοκρατικές οργανώσεις. Και εδώ είναι το πρόβλημα: όταν το κέρδος είναι βασικό κίνητρο, οι ηθικές και γεωπολιτικές συνέπειες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Η ύπαρξη αυτής της αγοράς σημαίνει ότι σε κάποιο σημείο του πλανήτη θα υπάρξει χρήση των όπλων. Αν όχι άμεσα, τότε μέσω πωλήσεων, πιέσεων και εκβιασμών. Τα όπλα παράγονται για να χρησιμοποιηθούν!

Θεωρητικά, οι διεθνείς συνθήκες ελέγχουν τη διακίνηση όπλων, αλλά στην πράξη το λαθρεμπόριο και η πολιτική σκοπιμότητα καθιστούν αυτούς τους ελέγχους ανεπαρκείς. Πολλές χώρες εξοπλίζουν αντίπαλες παρατάξεις ταυτόχρονα, άλλες τροφοδοτούν πολέμους που δεν θέλουν να λήξουν, και άλλες χρησιμοποιούν την πώληση όπλων ως διπλωματικό εργαλείο. Με λίγα λόγια οι εξαγωγές όπλων αποτελούν εργαλείο πολιτικής επιρροής, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση των στρατιωτικών συγκρούσεων και τροφοδοτούνται νέες εστίες έντασης. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι νέο στην Ιστορία. Κάθε περίοδος έντασης συνοδεύεται από αυξημένη στρατιωτική δραστηριότητα και επενδύσεις σε εξοπλισμούς. Ο φόβος που διαχέεται είναι λογικός: Η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών μπορεί να οδηγήσει σε κλιμάκωση των συγκρούσεων και σε αποσταθεροποίηση της παγκόσμιας ασφάλειας.

Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η Ευρώπη βαδίζει προς μια πιο ασφαλή ή μια πιο ασταθή εποχή μέσα από αυτή την κούρσα εξοπλισμών…

8.3.2025

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Manlio Dinucci, Comité Valmy, 3 août 2019

[Το κατωτέρω πολύ σημαντικό άρθρο του έγκυρου Ιταλού στρατιωτικού εμπειρογνώμονα αποκτά πυρηνικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα στον εν εξελίξει ελληνο-αμερικανικό «στρατηγικό διάλογο», για την αναβάθμιση και τον πολλαπλασιασμό των αμερικανικών βάσεων στην χώρα.]

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάϊκ Πομπέο ανακοίνωσε στις 2 Αυγούστου μετά από έξη μήνες αναμονής, την οριστική αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συνθήκη για τους Πυρηνικούς Πυραύλους Ενδιαμέσου Βεληνεκούς, κατηγορώντας την Ρωσία ότι «την έχει εσκεμμένα παραβιάσει, εκθέτοντας σε κίνδυνο τα ανώτατα συμφέροντα των ΗΠΑ». Αυτή η είδηση δεν είχε στην Ιταλία παρά ελάχιστη απήχηση στην πολιτική και στα ΜΜΕ. Το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων δεν της αφιέρωσε παρά λίγες αράδες. Και όμως βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν απόφαση που θα έχει δραματικές συνέπειες για την Ιταλία, εκτιθέμενη όπως και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να βρεθεί στην πρώτη γραμμή σε μιαν πυρηνική αναμέτρηση ΗΠΑ-Ρωσίας, όχι λιγότερο επικίνδυνη από του πρώτου Ψυχρού Πολέμου....

Η Συνθήκη INF, που υπογράφτηκε το 1987 από τους προέδρους Γκορμπατσώφ και Ρέιγκαν, κατήργησε όλους τους χερσαίους πυρηνικούς πυραύλους μικρού και μέσου βεληνεκούς (μεταξύ 500 και 5,500χλμ), προπάντων τους αμερικανικούς βαλλιστικούς πυραύλους Pershing 2, εγκατεστημένους στην Βρετανία, στην Ιταλία, στην Δυτική Γερμανία, στο Βέλγιο και στην Ολλανδία και ταυτόχρονα τους βαλλιστικούς πυραύλους SS20 που είχε εγκαταστήσει η Σοβιετική ΄Ενωση στα εδάφη της.

Το 2014 η κυβέρνηση Ομπάμα κατηγόρησε την Ρωσία, χωρίς να παρουσιάσει καμιάν απόδειξη, ότι δοκίμασε έναν πύραυλο κρουαζιέρας της απαγορευμένης από την Συνθήκη κατηγορίας και το 2015 ανήγγειλε ότι «απέναντι στην παραβίαση της Συνθήκης IFN από την Ρωσία, οι ΗΠΑ εξετάζουν την εγκατάσταση χερσαίων πυραύλων στην Ευρώπη”. Το σχέδιο επικυρώθηκε από την κυβέρνηση Τραμπ. Το 2018 το Κογκρέσο εξουσιοδότησε την χρηματοδότηση «ενός προγράμματος έρευνας και ανάπτυξης ενός πυραύλου κρουαζιέρας, εκτοξευόμενου από χερσαία αυτοκίνητη βάση» .

Η Μόσχα διέψευδε ότι ο δικός της πύραυλος κρουαζιέρας παραβίαζε την συνθήκη και κατηγορούσε, από την πλευρά της την Ουάσιγκτον ότι οι βάσεις εκτόξευσης αντιπυραύλων που είχε εγκαταστήσει στην Ρουμανία και Πολωνία εναντίον υποτιθέμενων ιρανικών πυραύλων, μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εκτόξευση πυραύλων κρουαζιέρας με πυρηνικές κεφαλές. Μπροστά σε αυτή την αντιπαράθεση θα πρέπει να έχει κανείς κατά νουν τον γεωγραφικό παράγοντα: Ενώ ένας αμερικανικός πυρηνικός πύραυλος ενδιάμεσου βεληνεκούς, εγκατεστημένος στην Ευρώπη, μπορεί να πλήξει την Μόσχα (εντός ολίγων λεπτών), ένας ανάλογος ρωσικός πύραυλος, εγκατεστημένος στο ρωσικό έδαφος, μπορεί να πλήξει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες , αλλά όχι την Ουάσιγκτον. Σε αναστροφή της εικόνας θα είχαμε την εγκατάσταση ρωσικών πυρηνικών πυραύλων κρουαζιέρας ενδιαμέσου βεληνεκούς στο Μεξικό.

« Οι Ηνωμένες Πολιτείες – υπογράμμισε ο Μάϊκ Πομπέο στην διακήρυξή του- εκτιμούν ιδιαίτερα την σταθερή συνεργασία και αποφασιστικότητα των συμμάχων του ΝΑΤΟ στην απάντηση τους στην ρωσική παραβίαση της Συνθήκης». Εγκώμιο που τους άξιζε: Οι σύμμαχοι, της Ιταλίας περιλαμβανομένης, εκήρυξαν την Ρωσία ένοχη παραβίασης της Συνθήκης, υιοθετώντας με κλειστά τα μάτια την κατηγορία που εκτόξευσαν οι ΗΠΑ χωρίς την παραμικρή απόδειξη.

Η εξάλειψη της Συνθήκης IΝF, που ανέστειλε στην συνέχεια και η Ρωσία στις 3 Ιουλίου, εντάσσεται στην κούρσα των εξοπλισμών, η οποία βασίζεται πλέον όχι τόσο στην ποσότητα αλλά στην ποιότητα των πυρηνικών όπλων, των συστημάτων εκτόξευσης και των χώρων εγκατάστασής τους. Πληροφορίες στρατιωτικών πηγών αναφέρουν ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζουν νέους χερσαίους πυρηνικούς πυραύλους τόσο κρουαζιέρας όσο και βαλλιστικούς ( ικανούς να πλήξουν τον στόχο τους σε έξη με οκτώ λεπτά από την εκτόξευση). Η Ρωσία έχει προειδοποιήσει ότι εάν έχουν την βάση τους στην Ευρώπη, θα στοχεύσει τους ρωσικούς (πυρηνικούς) πυραύλους στα εδάφη όπου είναι εγκατεστημένοι οι αμερικανικοί πύραυλοι.

Ο ενταφιασμός της Συνθήκης IΝF έχει ως παράλληλο στόχο την Κίνα. Το αποκάλυψε ο ίδιος ο Πομπέο κατηγορώντας την Κίνα ότι αναπτύσσει ( στο δικό της έδαφος) χερσαίους πυρηνικούς πυραύλους ενδιαμέσου βεληνεκούς με τους οποίους «απειλεί τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους στην Ασία». Οι ΗΠΑ ετοιμάζονται επομένως να αναπτύξουν νέους πυρηνικούς πυραύλους ενδιαμέσου βεληνεκούς όχι μόνο κατά της Ρωσίας αλλά και εναντίον της Κίνας. Δύο δυνάμεων ικανών να απαντήσουν με νέα πυρηνικά όπλα.

Η Στάση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης είναι και εδώ χαρακτηριστική: Στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (21 Δεκεμβρίου 2018) συνέβαλε στον ενταφιασμό της Συνθήκης IΝF, ψηφίζοντας σύσσωμη την απόρριψη του ψηφίσματος με το οποίο η Ρωσία πρότεινε την διατήρηση της Συνθήκης και την καθιέρωση μηχανισμών ελέγχου συμμόρφωσης και διαπραγματεύσεων.

Και ενώ έδωσε έτσι την συγκατάθεσή της για την εγκατάσταση νέων αμερικανικών πυρηνικών όπλων στις χώρες της Ευρώπης, είχε προχθές τον απίθανο τουπέ να εκδώσει την ακόλουθη ανακοίνωση: «Ενθαρρύνουμε την διατήρηση των αποτελεσμάτων της Συνθήκης IΝF . Οφείλουμε να προσέξουμε να μη ακολουθήσουμε τον δρόμο μιας νέας κούρσας στους εξοπλισμούς, που θα εμείωνε τα σημαντικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου»…


Manlio Dinucci Édition de samedi 3 août 2019 de il manifesto
Traduit de l’italien par Marie -Ange Patrizio.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου