Articles by "Media-blogs"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Media-blogs. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
της Φωτεινής Μαστρογιάννη

«Η ιστορική χρήση της πληροφορίας ως δύναμης μέχρι τώρα περιοριζόταν στα έθνη-κράτη. Σήμερα, ένας μπλόγκερ μπορεί να επηρεάσει μια εκλογή, μια ανάρτηση στο διαδίκτυο μπορεί να στρατολογήσει έναν τρομοκράτη, και ένα ντοκουμέντο να δημιουργήσει φόβο στα πιο ισχυρά κράτη, όλα με ελάχιστο κόστος και χωρίς το βάρος των γραφειοκρατικών κανόνων, εθνικών αξιών ή της επίβλεψης»

Το Διαδίκτυο έφερε πραγματική επανάσταση όχι μόνο στην ενημέρωση αλλά και στην κυριολεξία όπως συνέβηκε με την περίπτωση της Αραβικής Άνοιξης. Ο Αιγύπτιος ακτιβιστής Γουαέλ Γκόνιμ είπε χαρακτηριστικά «εάν θέλεις να ελευθερώσεις τους ανθρώπους, δώσε τους το Διαδίκτυο».

Το Διαδίκτυο είναι ποικιλόμορφο και πλούσιο σε περιεχόμενο. Τα προσωπικά ιστολόγια (blogs), τα podcasts αλλά και οι ιστοσελίδες ενημερωτικού χαρακτήρα κερδίζουν διαρκώς έδαφος με αποτέλεσμα η παραδοσιακή έντυπη δημοσιογραφία και η τηλεόραση να φθίνουν γιατί αφενός οι πολίτες έχουν βαρεθεί τις προκατασκευασμένες ειδήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν αλλά αφετέρου και γιατί οι ίδιοι θέλουν να παράγουν την είδηση.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι τα προσωπικά ιστολόγια αλλά και η γενικότερη συμμετοχή στα κοινωνικά μέσα ενθαρρύνουν τη δημοσιογραφία των πολιτών και τον διαδικτυακό ακτιβισμό (Χασάμ ελ Χαμαλάουϊ – «σε μία δικτατορία, η ανεξάρτητη δημοσιογραφία είναι από μόνη της μία μορφή ακτιβισμού και η διάδοση της πληροφορίας είναι ουσιαστικά μία πράξη αντίδρασης») ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι αυξάνει απλώς την παθητικότητα (Μαλέκ Μουσταφά - «δεν αρκεί να γράφει κάποιος. Το μπλόγκινγκ πρέπει να συνδυάζεται με δράση στους δρόμους διαφορετικά είναι μία άδεια, άχρηστη διαμαρτυρία»).


Σίγουρα όμως έχει αλλάξει τη μορφή της ενημέρωσης, η οποία έγινε και πιο διαδραστική γιατί ο αναγνώστης μπορεί να γράφει τα σχόλια του τα οποία πλέον απαντώνται από τον συγγραφέα του κειμένου άμεσα ή σχεδόν άμεσα. Ο αναγνώστης μπορεί κι αυτός να γίνει παραγωγός της είδησης καταγράφοντας την ή συμπληρώνοντάς την εκφράζοντας την άποψή του.

Η καταγραφή της είδησης από τον απλό πολίτη πλέον από γραπτή μπορεί να γίνει και με μορφή βίντεο (οπτικοακουστική) γι’αυτό και το YouTube θεωρείται ως η πιο «εκρηκτική» μορφή κοινωνικών μέσων. Η δύναμη του βίντεο είναι τεράστια και σύμφωνα με έναν από τους συνιδρυτές του Hubspot, το 2017 το 50% όλων των μάρκετινγκ ενεργειών θα είναι σε μορφή βίντεο κι αυτό λόγω της δύναμης του μέσου.

Η ευελιξία λοιπόν που παρέχει το διαδίκτυο για την παραγωγή ειδήσεων συνεισφέρει στη δημοκρατία γιατί ο καθένας μπορεί να εκφράσει την προσωπική του άποψη και να ενημερώσει, σύμφωνα με τον Μπέκετ «η δημοσιογραφία απελευθερώνεται μέσω της δημόσιας συμμετοχής».

Ένας μπλόγκερ μπορεί να ενημερώσει χιλιάδες άλλους σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς κανένα κόστος για τον ίδιο, δυνατότητα που θα του ήταν απαγορευμένη στα παραδοσιακά μέσα όπως η τηλεόραση λόγω κόστους αλλά και λόγω έλλειψης πρόσβασης γιατί τα παραδοσιακά μέσα, όπως ανέφερα παραπάνω, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους συνεπώς η είδηση απέχει μακράν της αντικειμενικότητας και της αλήθειας. Οι μπλόγκερς έχουν δημιουργήσει και τον δικό τους κώδικα δεοντολογίας (π.χ. ανάρτηση της πηγής, αναφορά στο πρωτότυπο άρθρο) αλλά και συλλόγους που απέχουν όμως από τα επαγγελματικά σωματεία και ενώσεις των παραδοσιακών δημοσιογράφων.

Φυσικά, γνωρίζοντας τη φθίνουσα πορεία των παραδοσιακών μέσων στον τομέα της ενημέρωσης, ειδικότερα για τις νεαρότερες ηλικίες, οι ιδιοκτήτες τους έχουν εισέλθει και στο Διαδίκτυο, παρακολουθώντας τις τάσεις από γνωστούς μπλόγκερς (βλ. και κείμενό μου «Διαμορφωτές κοινής γνώμης») και πολλές φορές αναπαράγοντας ειδήσεις από αυτούς.

Λόγω της φύσης του Διαδικτύου δεν μπορούν να το ελέγξουν όπως κάνουν με την τηλεόραση, την εφημερίδα και το ραδιόφωνο. Η αναπαραγωγή ειδήσεων από τους μπλόγκερς γίνεται γιατί η έμφαση στο μπλόγκινγκ δίνεται στην αξιοπιστία και όχι στην αντικειμενικότητα. Ένας μπλόγκερ που θεωρείται αξιόπιστος και αυθεντικός κερδίζει μεγάλο μέρος του κοινού.

Η δημοσιογραφία πλέον πέραν από υπόθεση του κάθε απλού πολίτη μετατρέπεται σε «δικτυωμένη» - η είδηση μεταφέρεται αλλά και καταγράφεται με κινητά τηλέφωνα, με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, με διαδικτυακές κάμερες, κοινοποιείται στα κοινωνικά μέσα (στο σημείο αυτό να επισημανθεί ότι τα κοινωνικά μέσα δεν μένουν στατικά αλλά εξελίσσονται διαρκώς βλ. παραγωγή και ανάρτηση βίντεο στο Facebook) κτλ.



Ο μέσος αναγνώστης μπορεί πλέον να έχει πρόσβαση σε πλούσιο περιεχόμενο χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι θα πρέπει να δέχεται τον ορυμαγδό αυτό της πληροφορίας χωρίς να ασκεί την κριτική του ικανότητα.





Το δημοκρατικό πλαίσιο του Διαδικτύου (δημοκρατικό τουλάχιστον προς το παρόν γιατί ακούγονται και διαβάζονται κινήσεις από την πλευρά κάποιων κυβερνήσεων για τον έλεγχο και τον περιορισμό του ως πράξη χειραγώγησης της κοινής γνώμης) ευνοεί και τον διαδικτυακό ακτιβισμό ο οποίος συνδέεται άμεσα με τη δημοσιογραφία των πολιτών.


Ο διαδικτυακός ακτιβισμός στοχεύει στη διάδοση της πληροφορίας, στην κινητοποίηση ομάδων πολιτών και στη δράση (το τελευταίο είναι απαραίτητο για την πραγματοποίηση κοινωνικών αλλαγών – «χωρίς το Διαδίκτυο δεν θα μπορούσαμε να συνδεθούμε με ανθρώπους που ήταν το ίδιο αναστατωμένοι με εμάς από την κρίση – δεν μας αρκεί όμως να μένουμε απλώς στο Διαδίκτυο. Ξεκινάμε από εκεί και στη συνέχεια διαμαρτυρόμαστε στους δρόμους» - Αρχηγός Zaitokukai από το Το Διαδίκτυο και ο Πατριωτισμός).

Στα κοινωνικά μέσα (και στην Ελλάδα) βλέπουμε ομάδες ακτιβιστών που στοχεύουν στην κινητοποίηση, προσεγγίζοντας «επώνυμους», διαμορφωτές γνώμης και άτομα επιρροής κάτι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν σε άλλες εποχές. Κινήσεις ιδιαίτερα σημαντικές για ακτιβιστές που οι απόψεις τους έρχονται σε αντίθεση με τις κατεστημένες. Στην Ελλάδα, αρκετές από τις προσπάθειες αυτές αποτυγχάνουν λόγω έλλειψης οργάνωσης και αδυναμίας εύρεσης των διαμορφωτών γνώμης και ατόμων επιρροής οι οποίοι δεν είναι απαραίτητα οι γνωστοί «επώνυμοι» των παραδοσιακών μέσων αλλά και λόγω έλλειψης γνώσεων μάρκετινγκ (παραδοσιακού και ψηφιακού) που θα καθιστούσαν τις προσπάθειες αυτές ευρύτερα γνωστές. Ένας άλλος λόγος αποτυχίας είναι γιατί οι αναγνώστες και συμμετέχοντες δεν κοινοποιούν σε άλλους την είδηση και έτσι αυτή περιορίζεται σε ένα μικρό κοινό. Οι κοινοποιήσεις των ειδήσεων είναι ένας σημαντικός παράγοντας ενημέρωσης, εγρήγορσης και καταπολέμησης της αδράνειας.

Λόγος αποτυχίας είναι ότι μεγάλο μέρος του κοινού προσέχει και κριτικάρει τις διαστρεβλωμένες ειδήσεις των παραδοσιακών ΜΜΕ αντί του να μεταφέρει κοινοποιώντας σε τρίτους, ειδήσεις όπως είναι η αναγγελία μίας πορείας, μίας συγκέντρωσης κτλ.

Συνεπώς, όταν οι προσπάθειες αυτές δεν χαίρουν ευρύτερης δημοσιότητας και προώθησης είναι αμφίβολο κατά πόσο το πολιτικό σύστημα θα προβληματιστεί γι’αυτές και θα τους δώσει κάποια σημασία.

Η δημοσιογραφία των πολιτών και ο διαδικτυακός ακτιβισμός πρέπει να συνοδεύονται από δράση και συμμετοχή για να επιτύχουν αλλαγές.

Είναι οι Έλληνες διατεθειμένοι να τις κάνουν, το επιθυμούν ή ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και τίποτε άλλο; «Πέραν της οικονομικής ευημερίας χάσαμε τον πολιτισμό και τις παραδόσεις που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Ξεχάσαμε ή και γελοιοποιήσαμε την ιστορία μας. Χάσαμε το σθένος να υπερασπιστούμε την χώρα μας και να αφοσιωθούμε στο κοινωνικό καλό. Και τώρα η κοινωνία μας υποφέρει από την τάση του να ενδιαφέρεται κάποιος αποκλειστικά για τον εαυτό του και να νοιάζεται μόνο για την ευχαρίστησή του». Ganbare Nippon.

* Ο τίτλος του κειμένου είναι παράφραση του τίτλου του βιβλίου του Γάλλου διαφημιστή Ζακ Σεγκελά «Mην πείτε στη μάνα μου ότι είμαι διαφημιστής. Νομίζει ότι παίζω πιάνο σε μπορντέλο...»


Προτεινόμενα Αναγνώσματα

Bulckley, K. 2012. The rise of citizen journalism. Διαθέσιμο στο:
<https://www.theguardian.com/media/2012/jun/11/rise-of-citizen-journalism>

Kumahira, T. 2015.Modeling Internet-Based citizen activism and foreign policy: The Islands Dispute between China and Japan.Διαθέσιμο στο:<http://watson.brown.edu/ir/files/ir/imce/honors/Kumahira_Final2015.pdf>

Lindsey, R. 2013. What the Arab Spring Tells Us About the Future of Social Media in Revolutionary Movements. Διαθέσιμο στο:<http://smallwarsjournal.com/jrnl/art/what-the-arab-spring-tells-us-about-the-future-of-social-media-in-revolutionary-movements>

Μαστρογιάννη, Φ. Διαμορφωτές Κοινής Γνώμης. Διαθέσιμο στο:<http://mastroyanni.blogspot.gr/2017/06/blog-post_23.html>

πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που ανακάλυψα στη Θεσσαλονίκη; Η ελληνική ευγένεια άνευ όρων»: με αυτή τη φράση η νεαρή Φινλανδή Βίλμα Λέσκινεν (Wilma Leskinen) περιγράφει την εμπειρία της από τη διαμονή της στην πόλη για δουλειά, απαριθμώντας μια σειρά από συγκεκριμένα παραδείγματα, όπως το κέρασμα ενός καφέ για το «καλώς όρισες», μια αυθόρμητη πρόσκληση για έξοδο για φαγητό ή η προσφορά βοήθειας στον δρόμο, χωρίς να χρειαστεί να τη ζητήσεις. «Μπορείς πραγματικά να δεις το ελληνικό πνεύμα και να νιώσεις τη φροντίδα των άλλων, γιατί απλά είμαστε όλοι άνθρωποι, που ζούμε στον ίδιο κόσμο και περνάμε τα ίδια πράγματα. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα στη Θεσσαλονίκη» καταλήγει.


Για τον Γάλλο Πολ Ντελμότ (Paul Delmotte), που έφτασε πολύ πρόσφατα -τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου- στη Θεσσαλονίκη ως εθελοντής, στο πλαίσιο προγράμματος του νεανικού οργανισμού AIESEC, χρειάστηκε μόλις μια εβδομάδα στην πόλη, για να νιώσει σίγουρος ότι μπορεί να τη συστήσει ως προορισμό και σε άλλους νέους ανθρώπους. «Τη βρίσκω ελκυστική και το να εξερευνώ αρχαία μνημεία, που αντιπροσωπεύουν ολόκληρη τη χώρα, μου ακούγεται εξαιρετικό. Οταν πλησιάζεις στην παραλία, μαγεύεσαι από τη θάλασσα που έχεις μπροστά στα μάτια σου. Μπορείς ν΄ αρχίσεις να περπατάς δίπλα στη θάλασσα και να φωτογραφίζεις το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή τον Λευκό Πύργο (…) Οι Ελληνες φαίνονται κουλ. Μου φάνηκε αστείο ότι οι μισοί δεν φοράνε κράνος, όταν οδηγούν μηχανή. Από μια άποψη το βρίσκω γενναίο, αλλά και επικίνδυνο φυσικά. ‘Οταν αρχίσεις να εξερευνάς, διαπιστώνεις ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη γεμάτη μπαρ και εστιατόρια. Μπορείς να φας κάτι σε τιμή που ξεκινά από 2 ευρώ. ‘Εφαγα τηγανητή φέτα με μέλι, ένα από τα καλύτερα ορεκτικά που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, ενώ βρίσκω πολύ νόστιμα και το κουλούρι και τη μπουγάτσα με κρέμα. Ανυπομονώ να ταξιδέψω κι άλλο και να φάω περισσότερα τοπικά προϊόντα, αλλά ήδη, παρότι βρίσκομαι μόλις μία εβδομάδα στην πόλη, θα συνιστούσα σε κάποιον να την επισκεφτεί» επισημαίνει.


Για τη νεαρή Ρωσίδα ‘Ολγκα Λι (Olga Ly), που εξακολουθεί να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες, η πόλη είναι ένας παράδεισος για shopping, όπου μπορείς να βρεις ιδιαίτερα αυθεντικά ρούχα και αξεσουάρ. «Μου αρέσουν τα εμπορικά κέντρα για την άνεσή τους και το air conditioning, αλλά και τα αυθεντικά τοπικά brands και οι μικρές μπουτίκ, με τα παράξενα ρούχα, που δεν μπορείς να τα βρεις στη χώρα σου. Η Θεσσαλονίκη διαθέτει και τα δύο!» σημειώνει.






















Εντυπωσιασμένη από το Επταπύργιο ή αλλιώς Γεντί Κουλέ, δηλώνει η Καναδή ‘Αντζελα, η οποία χαρακτηρίζει τα τείχη και τους πύργους του πραγματικά μεγαλοπρεπή.

«Ανεβείτε στα κάστρα με μικρή παρέα, διαλέξτε οποιαδήποτε κατεύθυνση και περπατήστε προς τα εκεί. Μην ακολουθήσετε συγκεκριμένο μονοπάτι ή σχέδιο. Το καλύτερο είναι να χαθείτε ανάμεσα στα τείχη που σας περιτριγυρίζουν (…) Ψάξτε για ένα σημείο σε υπερυψωμένη θέση για να δείτε την ανατολή ή το ηλιοβασίλεμα. Είναι ένα σκηνικό που σού κόβει την ανάσα το να βλέπεις την ημέρα να ανατέλλει ή τη νύχτα να πέφτει πάνω από την πόλη και τη θάλασσα» γράφει η Άντζελα σε ελεύθερη μετάφραση.


Οι εμπειρίες των τεσσάρων νέων από τη διαμονή τους στη Θεσσαλονίκη, αλλά και πολλών ακόμη νεαρών από διάφορες χώρες, που επισκέπτονται την πόλη ως φοιτητές, εργαζόμενοι ή εθελοντές, καταγράφονται στη νέα ιστοσελίδα του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης (ΟΤΘ), η οποία έχει ως αποκλειστικό στόχο να ενώνει και να ενημερώνει τους νέους σε ηλικία τουρίστες. Πρόκειται για μια καινοτομία του Ο.Τ.Θ., καθώς η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι η πρώτη που διαθέτει Οργανισμός Τουρισμού διεθνώς, η οποία απευθύνεται αποκλειστικά στους νέους.

Η πολυεθνική αφετηρία της ιστοσελίδας

Η προσπάθεια για τη δημιουργία της συγκεκριμένης ιστοσελίδας ξεκίνησε από πέρυσι το καλοκαίρι. Έξι φοιτητές από την Ιταλία, τη Φινλανδία, τον Καναδά, την Πολωνία, την Αμερική και την Τυνησία συνεργάστηκαν σε ένα ιστολόγιο (blog), γράφοντας κείμενα για τη Θεσσαλονίκη στα αγγλικά.


Σταδιακά, το blog αυτό εξελίχθηκε στη νέα ιστοσελίδα, καθώς δύο φοιτήτριες πληροφορικής και γραφιστικής από τη Ρωσία και τη Μολδαβία ανέλαβαν εξ ολοκλήρου τη δημιουργία της. Τους δυο τελευταίους μήνες, η Ολγα Λιαμπίνα (Olga Liabina) από τη Ρωσία και η Σίλβια Στρατάν (Silvia Stratan) από τη Μολδαβία, οι οποίες βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και το ΑΠΘ μέσω του νεανικού οργανισμού AIESEC για την ανάπτυξη των ηγετικών ικανοτήτων των νέων, αναδόμησαν το blog και με νέο γραφικό σχεδιασμό το μετέτρεψαν σε ιστοσελίδα.

Η Olga Liabina που έχει σπουδάσει Graphic Design (γραφιστική) και η Silvia Stratan, η οποία σπουδάζει πληροφορική, συνεργάστηκαν με τον Ο.Τ.Θ. φροντίζοντας να διατηρήσουν αρκετά από τα χαρακτηριστικά του BlogSpot, ενώ συμπεριέλαβαν νέες κατηγορίες μεταξύ των οποίων και την κατηγορία «#thesStories», στην οποία φοιτητές από το εξωτερικό αφηγούνται εμπειρίες και τα βιώματά τους από τις επισκέψεις και την παραμονή τους στη Θεσσαλονίκη.


«Προχωρήσαμε σε αυτή την προσπάθεια, επειδή διαπιστώσαμε ότι υπάρχει ανάγκη μιας τέτοιας επικοινωνίας και διασύνδεσης. Η νεολαία και το τουριστικό ενδιαφέρον των φοιτητών και των νέων σε ηλικία ανθρώπων από διάφορες χώρες παρουσιάζεται διαρκώς αυξανόμενο» δηλώνει η αντιπεριφερειάρχης της Μητροπολιτικής Ενότητας Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης, Βούλα Πατουλίδου.

«Ως Οργανισμός, άλλωστε, έχουμε θέσει ψηλά στο σχεδιασμό μας τα θέματα προβολής, επικοινωνίας και ενημέρωσης για τον τουρισμό της Θεσσαλονίκης που απευθύνονται σε νέους. Εκεί άλλωστε απευθύνονται πολλές από τις δράσεις που υποστηρίζει ο Οργανισμός Τουρισμού Θεσσαλονίκης» πρόσθεσε η κ. Πατουλίδου.


Η ιστοσελίδα, με παρουσία στο Facebook και στο Instagram, έχει αναρτηθεί ήδη στον ιστότοπο https://www.youththessaloniki.com, ενώ σύντομα θα συνδέεται και μέσω του portal προορισμού https://thessaloniki.travel/el. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί προς το παρόν μόνο την αγγλική γλώσσα.


πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Διαβάζω πως υπάρχουν σκέψεις και γίνονται κινήσεις για να λειτουργήσει κανονικά το MEGA, για να "ξανανοίξει" το MEGA.
Δεν γνωρίζω τι πραγματικά συμβαίνει. Το μόνο που γνωρίζω είναι πως αν είναι να συμβεί η ανάσταση αυτού του καναλιού, θα είχε νόημα στο βαθμό που αναθεωρηθεί απολύτως η αντίληψη του τηλεοπτικού φαινομένου στην Ελλάδα. Αν δεν συμβεί αυτό δεν θα έχει νόημα η "επιστροφή" του MEGA.
Τι νόημα θα μπορούσε να έχει η επιστροφή στο χώρο ενός εγκλήματος αισθητικής και δημοσιογραφίας στον οποίο πρωτοστάτησε επί πολλά χρόνια, ανταγωνιζόμενο τα πλέον ευτελή τηλεοπτικά προϊόντα της Ελλάδας και κάποιων άλλων χωρών που ζημιώθηκαν αφάνταστα ως κοινωνίες από την αποστέωση της τηλεοπτικής γλώσσας, η οποία στη συνέχεια εκχυδαΐστηκε απολύτως, καταλήγοντας στον απόλυτο ξεπεσμό στην παραγωγή νοήματος; 
Δεν θα είχε νόημα η ανάσταση του MEGA χωρίς τον αγώνα για την ανάσταση του νοήματος στην ελληνική κοινωνία, στο πλαίσιο μιας υψηλής αισθητικής και αναλόγου ύφους δημοσιογραφίας. Με την μίμηση του ευτελούς και λαϊκιστικού ή παρηκμασμένα μαρκετίστικου, δεν θα είχε νόημα η "επιστροφή". Θα ήταν απλώς η επιβεβαίωση ενός θανάτου και η απόδειξη πως τίποτε δεν μπορεί να πτωχεύσει, αν προηγουμένως δεν έχει εκφυλιστεί ως μηχανισμός παραγωγής νοήματος.
Έτσι συμβαίνει, αναγνώστη μου, σε όλες τις σχέσεις, τις δομές. Δεν συμβαίνει τίποτε σημαντικό, αν δεν σημαίνει κάτι πραγματικά δημιουργικό. Κάτι που να σου λέει κάτι για να υπάρξεις διαφορετικά, ποιοτικά, λιγότερο φοβικά και περισσότερο ενσυνείδητα, απροκατάληπτα και δημοκρατικά.
Και αυτό θέλει αφοσίωση και βαθιά κοινωνική συνείδηση, γνώση, ταλέντο και ακομπλεξάριστες συνεργασίες πάθους για ποιότητα, δημοκρατικό και προοδευτικό φρόνιμα και όχι συνωμοτικό αυτισμό παρεών, πατρώνων και πελατών. Όχι μίμηση, μίμηση, μίμηση, κακή συνήθως, άκριτη αντιγραφή! Όχι εκπτώσεις στον Λόγο για να είμαστε δήθεν κατανοητοί από όλους, εμπορικοί και για να μην προκαλούμε τον κομπλεξικό. Όχι επίσης στην σοβαροφάνεια και την υποκριτική μετριοπάθεια ή την επιτηδευμένη αυθάδεια, μαγκιά, προστυχιά και αγαπησιάρικη αποκοτιά. Όχι στο κομματισμό, στον «αυνανισμό», στο μπανιστήρι και στην κλειδαρότρυπα.

Όχι σε αυτό και αυτά, που διά της σοβαρής έκπτωσης στα ελληνικά ΜΜΕ, ενίσχυσαν τον μηχανισμό κρίσιμης αποδυνάμωσης του νοήματος της δημοκρατίας και της ποιότητας στη ζωή στην πατρίδα μας. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναφέρονται εδώ και μήνες στο φετινό «θαύμα» του ελληνικού τουρισμού με τη χώρα μας υποδέχεται σε μια σεζόν τον αριθμό ρεκόρ των 30.000.000 τουριστών- βάσει πάντα των κρατήσεων που έχουν γίνει και των εκτιμήσεων των μεγάλων τουριστικών γραφείων. Ήδη από τον Μάρτιο γινόταν λόγος για αύξηση κατά 40% των κρατήσεων σύμφωνα με το μεγάλο τουριστικό πρακτορείο Thomas Cook. Μόνο δε οι Γερμανοί τουρίστες που αναμένεται να έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας μέχρι το τέλος της τουριστικής περιόδου υπολογίζονται σε 3εκατ ενώ οι προκρατήσεις Ρώσων τουριστών πολλαπλασιάστηκαν ακόμη και κατά τέσσερις φορές. Οι λόγοι πολλοί, αλλά πρωτίστως η ασφάλεια που προσφέρει η Ελλάδα συγκριτικά με τις παραδοσιακά ανταγωνιστικές της, στον τουριστικό τομέα, χώρες όπως η Τουρκία, η Αίγυπτος και γενικότερα οι χώρες του Μαγκρεμπ.
Η ελληνική κυβέρνηση φυσικά ποντάρει στα έσοδα από τον τουρισμό, τόσο για την είσοδο χρημάτων στο κρατικό ταμείο όσο και για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας ενώ παράλληλα κατά την τουριστική σεζόν σημειώνεται και μια σημαντική μείωση της ανεργίας αφού πολλοί είναι αυτοί που εργάζονται ως εποχικό προσωπικό σε τουριστικές επιχειρήσεις και έτσι τα ποσοστά απασχόλησης είναι αυξημένα.
Ποιες είναι όμως οι συνθήκες εργασίας αυτών που απασχολούνται σε τουριστικές επιχειρήσεις και εν τέλει κατά πόσο επωφελούνται από αυτή την αναμενόμενη σημαντική αύξηση της τουριστικής κίνησης, πέραν του ότι για κάποιους μήνες έχουν δουλειά;
Σε αυτή την συχνά αθέατη για τουρίστες και πολυσυζητημένη αλλά ποτέ ουσιαστικά πραγματικότητα που βιώνουν για μήνες οι εργαζόμενοι σε τουριστικές επιχειρήσεις, αναφέρεται ρεπορτάζ του γερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARD.
Με το θέμα ασχολήθηκε η εκπομπή Europa Magazin, σε ένα ρεπορτάζ με τον τίτλο «Ελλάδα: Σύγχρονοι σκλάβοι» και γίνεται εκτενής αναφορά στις συχνά κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας και στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες υπό τις οποίες καλούνται αν ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. «30 εκατομ. τουρίστες περιμένει φέτος η Ελλάδα... Με την αύξηση του τουριστικού κύματος δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος, η λιγότερο φωτεινή» αναφέρεται στο εισαγωγικό σχόλιο της εκπομπής σύμφωνα με την Deutsche Welle.
Για να ανακαλύψει αυτήν την άλλη πλευρά η ρεπόρτερ Έλεν Τραπ ταξίδεψε στη Σαντορίνη, ρώτησε εργαζόμενους και κατέγραψε τα όσα της είπαν και όσα η ίδια είδε. «Για τους μεν είναι παράδεισος, για τους άλλους, τους εργαζόμενους στον τουρισμό είναι κόλαση, οι χειρότεροι μήνες του χρόνου, 7 μήνες χωρίς διακοπή, πολλές φορές ούτε μια ημέρα».
Η δημοσιογράφος συνάντησε στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου μια κοπέλα από την Αθήνα, η οποία για 6 ημέρες εργασίας την εβδομάδα, πληρώνεται 1.000 ευρώ. «Είναι σούπερ» σχολιάζει η ρεπόρτερ, «όμως τα προηγούμενα χρόνια η κοπέλα ήταν μια από τις σύγχρονες σκλάβες του νησιού, κέρδιζε λιγότερο από 1.000 ευρώ, με απλήρωτες υπερωρίες, ενώ ορισμένες εργαζόμενες δεν ήταν καν ασφαλισμένες. Υπάρχουν πολλές αλλά σιωπούν από φόβο μη χάσουν τη δουλειά τους». Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν, όπως αναφέρει η δημοσιογράφος, και οι εξαιρέσεις όπως ξενοδοχεία που απασχολούν προσωπικό υψηλών προδιαγραφών, το οποίο και πληρώνουν ικανοποιητικά.
Ο κανόνας όμως;
Το ρεπορτάζ προβλήθηκε την Κυριακή και για την Πέμπτη 20 Ιουλίου έχει προκηρυχθεί 24ωρη πανελλαδική απεργία από την Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού καθώς «παρά τη συνεχή μεγέθυνση και τα ρεκόρ επισκεψιμότητας και εσόδων η εργοδοτική ασυδοσία έχει επιφέρει απορρύθμιση και χειραγώγηση των εργασιακών σχέσεων, μισθολογική ανισότητα, με συνεχή και βίαιη αποειδίκευση των κλαδικών ειδικοτήτων σε όρους εργασίας και αποδοχές ανειδίκευτου εργάτη, αλλά και γενικευμένη ανασφάλεια από την επιβολή ενός νέου εργασιακού μοντέλου χαμηλού εργασιακού κόστους, σε συνδυασμό με ευελιξία και περιορισμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

Για τον Σαββόπουλο μου συμβαίνει κάτι ανάλογο με αυτό πολλών πρώην ένθερμων ακροατών των τραγουδιών του. Μου δημιουργεί αποστροφή πλέον κι η ανάφορά του ονόματός του.

Θεωρώ, ίσως να μην δικαιούμαι μου λένε μερικοί πράοι και καλόβολοι φίλοι μου, ότι η κοινωνική και πολιτική του πορεία αποτελεί καθαρό παράδειγμα ακραίου καιροσκοπισμού, οπορτουνισμού και κορυφαία ταύτιση με την διαγωγή και συμπεριφορά της "κονόμας".
Ίσως να ταιριάζει κάπου εδώ η παράφραση ή νέα έμπνευση για το σύρμα με "σαββοπουλάκια'μ ισίς τρώτι κι πίνιτι κι μένα μι τρώει η αρκούδα".

Για τα τραγούδια του που γουστάριζα από την εφηβεία μου θα παραπέμψω σε μια ανάρτηση του
Yannis Androulidakis, που έχει πολύ ενδιαφέρον και που σύμφωνα με την οποία χαρακτηρίζεται ως τραγουδοκλέφτης, στιχοκλέφτης αλλά και αντιγραφέας λάιφ στάιλ (για τους ενδιαφερόμενους η ανάρτηση εδώ).


Αλλά ο λόγος της σημερινής μου ανάρτησης είναι η αλγεινή εντύπωση που μου έκανε η απροκάλυπτη λογοκριτική του παρέμβαση και διακοπή live στον Γιάννη Ζουγανέλη που ήταν προσκεκλημένος του στην αμφιλεγόμενης σκοπιμότητας συναυλία του Σκάι και του Αλαφούζου για το "όλοι μαζί μπορούμε" που μεταδόθηκε προχθές από το Καλλιμάρμαρο.

Την παρακολούθησα, χωρίς να βλέπω την οθόνη, ενώ δούλευα νέες αναρτήσεις του ακτιβιστή. Θεωρούσα σχετικά αδιάφορα, πως θα έπαιζε την χιλιοειπωμένη ταινία με διασκευές τραγουδιών του από καλλιτέχνες που έχουν το κοινό τους και ίσως και την ψευδαίσθηση ότι βοηθούν εξαθλιωμένους συμπολίτες μας ενώ θα πρωταγωνιστούσαν σε άλλη μια σκάιμούβι με κουμανταδόρο τον Σαββό.

Έτσι δεν πήρα είδηση την είσοδο και την διασκευή που έκανε ο Γιάννης Ζουγανέλης με σαφή αντιμνημονιακή κριτική στο τραγούδι "τον χειμώνα ετούτο". ( Είπαν θα μας σώσουν κι όμως μας πηδήξανε... / Κάντε κάτι αδέρφια, μας γαμούν αλύπητα..).

Ο Σαββό οργισμένος δεν επέτρεψε τον Ζουγανέλη να τελειώσει και παρεμβαίνοντας σταμάτησε τους μουσικούς. Μάλιστα χαρακτηριστική είναι οι αναφορές του πως "αγνώριστο μου το έκανες το τραγούδι..." και η στηλίτευση πως η πράξη του Ζούγα «του θυμίζει τον συμμαθητή που παίρνει το μικρόφωνο στο πούλμαν». Και μετά προλογίζοντας τον επόμενο καλλιτέχνη είπε οτι «τώρα θα έρθει ένας σοβαρός άνθρωπος».

Χίλια μπράβο από μας στον Γιάννη Ζουγανέλη και μια ακόμα φορά που εισπράξαμε την συστημική στάση και υποταγή του άλλοτε αντικονφορμιστή Νιόνιου που έγινε Σαββόπουλος.

Δείτε το βίντεο και σχολιάστε ελεύθερα :



update 14/7, 23:00

Με επιχείριση εξαπάτησης για "καλό σκοπό" ο Γιάννης Ζουγανέλης δηλώνει στο TheTOC: «Αποδέχτηκα την πρόταση του Διονύση Σαββόπουλου να συμμετάσχω στη συναυλία γιατί τη θεώρησα πολύ τιμητική. Κι εκείνος αποδέχτηκε τη δική μου να φτιάξω ένα κείμενο και να διασκευάσω το κομμάτι του "Τον χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε" στο "Το χειμώνα ετούτο ... μας ξαναπηδήξανε...." κάνοντας σάτιρα σ' αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα με τις "εισαγόμενες" πολιτικές. Κι ήταν προσχεδιασμένο αφού ολοκληρώσω το κείμενο και το διασκευασμένο τραγούδι, να έρθει στη σκηνή και να πει: "Πω πω, μου το χάλασες το κομμάτι..." Ηταν προβαρισμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Δεν υπήρχε τίποτα που δεν είχε προετοιμαστεί» αναφέρει ο κ. Ζουγανέλης.

Και ως δείγμα των καλών σχέσεων και του παραμυθιάσματος (κατά την άποψή μας) φωτογραφίζονται οι δυο τους με κοστούμια ως άλλοι παλιάτσοι σε παράσταση, και ο Σαββό ανεβάζει την φωτο στον τοίχο του με το σχόλιο: "Να φορέσαμε κουστούμια με τον Γιάννη για να δείξουμε πως είναι όταν είμαστε σοβαροί γιατί πληροφορηθήκαμε οτι κάποιοι δεν κατάλαβαν την πλάκα μας στο Καλλιμάρμαρο".
 
Εδώ να πούμε πως κατανοούμε τις προθέσεις. Ας μας συγχωρέσουν που δεν πειθόμαστε.
Είναι κακή εξέλιξη το θέατρο να συνεχίζεται αναζητώντας αφελείς θεατές.
 

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Έχει δίκιο ο “Mr. Recordman”, οι πρόσφυγες και κάθε μορφή από ταλαιπωρημένους μετανάστες είναι πιο τυχεροί από τους παίκτες του "Survivor"! Tουλάχιστον οι πρώτοι αγωνίζονται για να διατηρήσουν λίγα δράμια αξιοπρέπειας.
Έχει δίκιο η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά, και οι πολιτικοί της αντίπαλοι "έπαιξαν" με τους δικαστές και με το σύστημα της δικαιοσύνης και τότε οι πρώτοι υπήρξαν λιγότερο επικριτικοί στο ζήτημα από ό, τι σήμερα οι δεύτεροι. Πάντα η καταγόμενη από τον λενινισμό αριστερά (σε αντίθεση με την άλλη) πίστευε πως η αυστηρή διάκριση των εξουσιών και η συμβολική της αναπαράσταση αποτελούσαν μια αστική υποκρισία, έναν φερετζέ δημοκρατίας στον καπιταλισμό. Γιατί να δείξει λοιπόν αξιοπρέπεια; Δεν είναι απαραίτητο το μουστάκι στον πούστη, αν και είναι απαραίτητο το γένι στον αποτριχωμένο διασωθέντα. Η κυβερνώσα αριστερά στην Ελλάδα απαλλάσσεται από το μουστάκι, ενώ η κυβερνώσα δεξιά καλά θα έκανε να αφήσει γένια, μια και μόλις μπαίνει στο νέο - πολιτικό αυτή τη φορά - παιχνίδι "Survivor"! Ένας και εδώ κερδίζει από αυτούς. Οι υπόλοιποι θα καούν... θα είναι οι καμένοι!
Και οι θεατές; Αυτοί λιγοστεύουν επικίνδυνα! Μετά και από την επιστολή δεσμεύσεων Τσίπρα προς το ΔΝΤ δεν βλέπω πώς τα ψηφοδέλτια θα μπορούσαν να αποτελέσουν χώρο για αυτόγραφα! Και δίχως την προοπτική αυτόγραφων, πώς ο θεατής να κινητοποιηθεί, να πλησιάσει τον πολιτικό και να ψηφίσει σήμερα; Η επιστολή αυτή βάλλει ευθέως εναντίον της αξιοπρέπειας ακόμα και εκείνων των θεατών που δομούν την ταυτότητά τους στο πλαίσιο αυτόγραφων και βολεμάτων κάθε είδους.

Τελικώς οι μοναδικοί τυχεροί είναι αυτοί που δεν έχουν ανάγκη να βλαστημούν καθημερινά την ατυχία τους και να παρακολουθούν ένα θέαμα που αφορά σε έναν ανταγωνισμό αναξιοπρέπειας με έπαθλο μία ή περισσότερες τηλεοπτικές εμφανίσεις και ένα ουάου από την αργυρώνητη πένα! 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 3
Συμπεράσματα από το παράδειγμα του Δήμου Θερμαϊκού

Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που, ακολουθώντας τις μνημονιακές επιταγές που προσυπέγραψαν όλες οι πρόθυμες και πειθήνιες ελληνικές κυβερνήσεις, έδειξε τον δρόμο των απολύσεων σε συμβασιούχους υπαλλήλων καθαριότητας των δήμων, θεωρώντας την παράταση των συμβάσεων ως αντισυνταγματική πράξη και κάλεσε μάλιστα να μην γίνει η καταβολή των δεδουλευμένων τους, δημιούργησε την δικαιολογημένη αντίδραση της ΠΟΕ–ΟΤΑ.
Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων και της απεργίας των εργαζόμενων ήταν η φοβερή εικόνα των βρώμικων πόλεων που είδαμε, αισθανθήκαμε και οσμισθήκαμε όλοι μας. Με αφορμή λοιπόν τα παραπάνω παρακολουθήσαμε την προσπάθεια διαφόρων απολογητών του νεοφιλελευθερισμού να «πείσουν» τους πολίτες ότι τάχα, η καλύτερη λύση στο πρόβλημα των απορριμμάτων, θα ήταν το ξεπούλημα της υπηρεσίας καθαριότητας όλων των δήμων σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Μπροστάρης στο ξεπούλημα της καθαριότητας στους εργολάβους ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που δεν έκρυψε τις προθέσεις του δηλώνοντας ευθέως ότι τομείς του Δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα πρέπει να παραχωρηθούν στους εργολάβους. «Η καθαριότητα και τα καθήκοντα των σχολικών φυλάκων θα μπορούσαν να δοθούν στον ιδιωτικό τομέα», είπε ο πρόεδρος της Ν.Δ.
Ας δούμε όμως, πόσο αποδοτικό είναι το εγχείρημα του Δήμου Θερμαϊκού, που παρέδωσε σε ιδιώτη εργολάβο σημαντικότατο μέρος της καθαριότητας από το 2014.
Πριν φτάσουμε στο κόστος και στα οικονομικά στοιχεία οφείλουμε να τονίσουμε ότι η καθαριότητα των πόλεων που έχουν δοθεί σε εργολάβο έχει χειροτερέψει δραματικά τα τρία τελευταία χρόνια. Και η αθλιότητα στον τομέα καθαριότητας ήταν ο κανόνας πολύ πριν την απεργία των συμβασιούχων.
Σήμερα δε, που γράφεται το παρόν σημείωμα, δεκαπέντε ημέρες μετά και έχοντας μόνο δύο μέρες που μπορεί να επικαλεστεί ο ιδιώτης εργολάβος τον αποκλεισμό των απορριμματοφόρων του στα αμαξοστάσια, δεν έχει καταφέρει να ξεβρωμίσει ούτε την Περαία, ούτε τους Νέους Επιβάτες, περιοχές στις οποίες ευθύνεται αποκλειστικά για την αποκομιδή.
Σύμφωνα λοιπόν με τη σύμβαση, ο εργολάβος, (ο ίδιος που είχε αναλάβει μετά τις καταστροφικές πλημμύρες του περασμένου Σεπτέμβρη να απομακρύνει τα φερτά και ογκώδη υλικά, εισπράττοντας από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας το υπέρογκο ποσό των 1.659.066,41 ευρώ με απευθείας ανάθεση), είναι υποχρεωμένος να διαθέτει 5 απορριμματοφόρα που πρέπει να πραγματοποιούν αποκομιδή 5 φορές την εβδομάδα τον χειμώνα και έξι το καλοκαίρι, εξαιτίας της αύξησης του πληθυσμού τους θερινούς μήνες λόγω τουριστών, λουομένων κι επισκεπτών.
Υπάρχουν παράπονα από κατοίκους πως οι επισκέψεις των απορριμματοφόρων είναι λιγότερες σε μόνιμη βάση.
Ο εργολάβος όμως έχει εισπράξει μέχρι στιγμής από το Δήμο Θερμαϊκού: 1.084.921 ευρώ από 1 Σεπτεμβρίου 2014 που ανέλαβε την καθαριότητα μέχρι και τις 31 Αυγούστου 2015 που έληξε η αρχική μονοετής σύμβαση, 1.663.810 ευρώ για τη διετία από 1 Σεπτεμβρίου 2015 έως 31 Αυγούστου 2017, και θα εισπράξει το ποσό των 1.489.239,53 ευρώ για την επόμενη διετία και μέχρι τον Αύγουστο του 2019, καθώς αναμένεται η ανανέωση της σύμβασης του δήμου Θερμαϊκού με τον συγκεκριμένο ιδιώτη.
Αξίζει να σημειωθεί πως την υπόλοιπη αχανή έκταση του Δήμου Θερμαϊκού καλύπτουν εργαζόμενοι του δήμου με τρία απορριμματοφόρα, ενώ θα μπορούσαν να καταστούν αξιόμαχα τα επιπλέον έξι που βρίσκονται παροπλισμένα, αφού δεν επιδιορθώνονται – με μικρό κόστος ή τη σύσταση δημοτικού συνεργείου – προκαλώντας εύλογες απορίες σε εργαζόμενους και δημότες.
Ως κατακλείδα να αναφέρουμε πως υπάρχουν μελέτες που δείχνουν πως οικονομικότερη αλλά και ουσιαστικότερη αποκομιδή μπορεί να γίνει με μόνιμο προσωπικό και μια καλά οργανωμένη υπηρεσία καθαριότητας.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον "Δρόμο της Αριστεράς" στο Φύλλο 367 - 8/7/2017
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Το να περιαυτολογεί κανείς (πόσο περισσότερο να κομπάζει) είναι ιδιαίτερα κακό ελάττωμμα, που δεν είχα, δεν έχω και δεν θέλω να αποκτήσω ποτέ.
Γι' αυτό αγαπητοί μου διαδικτυακοί φίλοι και αναγνώστες του "ακτιβιστή" θα σας παρακαλούσα να λάβετε σαν καθαρά ενημερωτικού χαρακτήρα την σημερινή μου ανάρτηση.
Πολύ δε περισσότερο σαν εκδήλωση ευχαριστίας προς εσάς που έχετε κάνει (αυτό τουλάχιστον τα νούμερα αλλά η διαδραστική ζωντάνια της ιστοσελίδας φανερώνει) τον "ακτιβιστή" την κύρια και αποκλειστική σχεδόν πηγή πληροφόρησης στον Θερμαϊκό και την Θέρμη για ότι συμβαίνει στην περιοχή της ανατολικής Θεσσαλονίκης.
Και φυσικά δεν υποβαθμίζουμε την παρέμβαση που έχουμε με ενημέρωση για τα γενικότερα γεγονότα αλλά και τις αξιοσημείωτη και πολύπλευρη κατάθεση απόψεων από προικισμένους αρθρογράφους - φίλους της σελίδας, που με την ευκαιρία θα θέλαμε για άλλη μια φορά να ευχαριστήσουμε.

Κλείνοντας την "κουραστική" αυτή εισαγωγή, ας φτάσουμε στο προκείμενο....

1ον να αναφέρουμε πως ξεπεράσαμε προ πολλού τις 17.000 αναρτήσεις, 4.000 σχόλια αναγνωστών και τις πέντε εκατομμύρια (5.000.000) αναγνώσεις και αυτό μας κάνει ευτυχείς μετά από επτά χρόνια συνεχούς καθημερινής παρουσίας.















2ο έχουμε "σπάσει" πολλάκις το   όριο - στόχο, που είχαμε θέσει παλαιότερα, των 150.000 views το μήνα και ήδη ξεπερνάμε και το όριο των 300.000.



3ο Μας αρέσει που η ανά ώρα επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας του "ακτιβιστή" διακυμαίνεται μεταξύ εκατοντάδων και χιλιάδων επισκέψεων ενεργών αναγνωστών.


4ο Νομίζουμε ότι είναι πολύ σημαντικό ανά λεπτό να μπαίνουν στην ιστοσελίδα πάνω από 50 νέοι αναγνώστες και 


5ο Αισθανόμαστε μεγάλη ευθύνη για το τι γράφουμε και σας κάνουμε κοινωνούς όταν από το τελευταίο σκαρίφημα στατιστικών της Google  διαπιστώνουμε πως από το εναρκτήριο  0 αναγνώστες του Μαρτίου του 2011 φτάσαμε στο 306.000 του Ιουνίου του 2017.


Εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας τους αναγνώστες μας, που μας δυναμώνουν με την συνεχή παρουσία τους και τη στήριξή τους, να υποσχεθούμε πως θα συνεχίσουμε να γινόμαστε ακόμα καλύτεροι, προσφέροντάς τους την εγκυρότερη, εγκαιρότερη, αδέσμευτη και ανεξάρτητη ενημέρωση που επιθυμούν από τους μπλόγκερς (και όχι από τα συγκροτήματα δημοσιογραφίας ή  τις αμφιβόλου ανεξαρτησίας πολυπρόσωπες δημοσιογραφικές διαδικτυακές πλατφόρμες).

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πάλι προκαλείται θόρυβος για το σχέδιο Χ του Βαρουφάκη, ενώ όλοι όσοι το προσεγγίζουν εκ νέου (ερευνητικά ή σκωπτικά, ως επιστημονική υπόθεση ή προπαγανδιστικώς) θα έπρεπε να γνωρίζουν πως το μόνο ολοκληρωμένο σχέδιο για την λειτουργία παράλληλου νομίσματος (: διπλό νομισματικό σύστημα) ήταν και είναι εκείνο του κυρίου Σόιμπλε και της ομάδας από νομικούς και οικονομολόγους που σύστησε ο ίδιος για το ζήτημα από την αρχή της κρίσης. Πρόκειται για το σχέδιο Χ, Ψ, Ω,  το οποίο αφορούσε τόσο το εσωτερικό της Ελλάδας, όσο και τις εξωτερικές συναλλαγές αυτής και την προστασία του ευρώ-και-διεθνούς συστήματος από την πιθανότητα εφαρμογής μιας άλλης μεθοδολογίας συντεταγμένης χρεοκοπίας.
Το σχέδιο αυτό γνώριζαν ευθύς εξαρχής στελέχη της ΕΚΤ, τα οποία συνεργάστηκαν με την ομάδα Σόιμπλε, ενώ τουλάχιστον μια ιδέα περί αυτού είχε τότε η ηγεσία του ΔΝΤ και η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Αν ισχυρίζεσαι πως κάνεις ερευνητική δημοσιογραφία, ψάξε να βρεις και να αποκαλύψεις στο σύνολό του αυτό το σχέδιο (πράγμα πολύ ενδιαφέρον την συγκεκριμένη περίοδο πριν από τις γερμανικές εκλογές), αντί να σπεκουλάρεις πάνω στην μάλλον πρόχειρη και περιορισμένη άσκηση του Γιάνη και της παρέας του στο ζήτημα, που είχε την έννοια του απαραίτητου εναλλακτικού σχεδίου, το οποίο θα ήταν αδιανόητο να μην υφίσταται στο πλαίσιο της πολιτικής διαπραγμάτευσης για την οποία ήρθε στα πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ (: υπέρ της οποίας ψήφισε ο ελληνικός λαός και υπέρ της οποίας δέσμευε την πολιτική ηγεσία το δημοψήφισμα).
Αλήθεια, ο Έλληνας δημοσιογράφος μόνον από τις σχετικές διηγήσεις- εκμυστηρεύσεις" των Γκλεν Κιμ και  Τζέιμι Γκάλμπρεϊθ προκαλείται και όχι από την διαβεβαίωση του κυρίου Σόιμπλε πως είχε έτοιμο από νωρίς ένα εναλλακτικό σχέδιο (Β), το οποίο μάλιστα πρότεινε επανειλημμένως και διαδοχικά σε αρμόδιους παράγοντες των ελληνικών κυβερνήσεων της κρίσης;
Γνωρίζοντας πως έχει εκπονηθεί ένα σχέδιο Χ, Ψ, Ω από την ομάδα Σόιμπλε που αφορά σε μία διαφορετική (συνολική) στρατηγική χρηματοπιστωτικής διαχείρισης της συντεταγμένης χρεοκοπίας της Ελλάδας - και όχι ασφαλώς μίας μη-συντεταγμένης πτώχευσης - δεν θα έπρεπε ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος να θεωρεί πως ήταν υποχρέωση των ελληνικών κυβερνήσεων να εξετάσουν ένα αντίστοιχο σχέδιο, προσαρμοσμένο στο ελληνικό εθνικό και κοινωνικό συμφέρον; Θα μπορούσε να γίνει η οποιαδήποτε ελληνική διαπραγμάτευση χωρίς αυτό;
Είναι προφανώς άλλης τάξεως ζήτημα εάν θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή η πρόταση Σόιμπλε, ή η χώρα να επιλέξει να προχωρήσει με παράλληλο νόμισμα και μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών διευθετήσεων που θα συνδέονταν με αυτό. Προσωπικά γνωρίζεις, αναγνώστη μου, πως ήμουν αντίθετος στην ιδέα του διπλού νομισματικού. Όπως ήμουν αντίθετος στην καντίνα της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης και της μεθοδολογίας εσωτερικής υποτίμησης που ακολουθήθηκε και ακολουθείται. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνομαι ότι αν συζητούσες αποκλειστικά στο πλαίσιο παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη με περιοριστικούς σε κάθε περίπτωση όρους και ανταλλάγματα που ορίζονται σε "Μνημόνια", δεν θα ήταν απαραίτητο να υπάρχει και ένα εναλλακτικό σχέδιο χρηματοπιστωτικής διευθέτησης προς διαπραγμάτευση με τους εταίρους της χώρας στην ευρωζώνη. Αν δεν υπήρχε αυτό - όπως δεν υπήρξε στην πραγματικότητα διαπραγματευτικώς - οι εύλογες λύσεις θα ήταν δύο: ή άτακτη χρεοκοπία με έξοδο από την ευρωζώνη και περιοριστικά μέτρα εντός της ΕΕ, ή απόλυτη συμμόρφωση στην στρατηγική και την μεθοδολογία διάσωσης της τρόικας - πράγμα που εν τέλει συνέβη και συμβαίνει. Και ασφαλώς ακόμη και στην πρώτη εκ των δύο αυτών περιπτώσεων θα είχες ανάγκη από ένα εναλλακτικό σχέδιο διπλού νομισματικού, διαφορετικό φυσικά από εκείνο που θα υπηρετούσε μία διαφορετική μεθοδολογία για την παραμονή στην ευρωζώνη.
Άρα, γιατί τόση σπέκουλα για άλλη μια φορά σε ένα ζήτημα πολιτικής που αντιμετωπίζεται απολύτως μικροπολιτικά, όχι μόνον από την αντιπολίτευση, αλλά και από την ίδια την σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα;
Αν ήθελες να ασκήσεις απροκατάληπτη κριτική στο περίφημο σχέδιο Χ που ετοίμαζε ο Γιάνης Βαρουφάκης, δεν θα τον κατηγορούσες για την πρωτοβουλία του αυτή, αλλά για πάμπολλα άλλα ζητήματα που αφορούν στην διαδικασία και γενικότερα στην μεθοδολογία ανάπτυξης αυτού του σχεδίου. Πράγμα που αφορά, ωστόσο, και στην πολιτική οντολογία και λειτουργία της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να ξεχάσεις ότι η ιδέα του παράλληλου νομίσματος είχε ενσωματωθεί αρκετά πριν στο ολοκληρωμένο, εναλλακτικό σχέδιο Χ, Ψ, Ω του Σόιμπλε, που αφορούσε σε μία μορφή αυστηρότερης καραντίνας εντός της ευρωζώνης, με προσωρινή έξοδο από αυτήν.

Αυτοί οι οποίοι με χαρακτηριστική ευκολία καταδικάζουν την συγκεκριμένη πρωτοβουλία Βαρουφάκη, προφανώς δεν επιθυμούσαν και δεν επιθυμούν οποιαδήποτε μορφή πολιτικής διαπραγμάτευσης για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Πιστεύουν πως είναι ένα ζήτημα που επιλύεται τεχνοκρατικώς, όπως εμφανίζονται να πιστεύουν πως το πραγματικό δίλημμα της χώρας ήταν και είναι Μνημόνια υποτέλειας και εξαθλίωσης, ή τανκς με ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση. Αν στοχάζεσαι έτσι, είναι προφανές πως δεν ασκείσαι στην δημοσιογραφική κριτική, αλλά στην μικροπολιτική σπέκουλα. Και το απολύτως φαιδρό της υπόθεσης είναι πως ταυτόχρονα ορίζεις τον εαυτό σου σαν ρεαλιστή και ορθολογιστή! Ρεαλιστές στην περίπτωσή μας υπήρξαν οι κύριοι Σόιμπλε και Βαρουφάκης. Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε ως σουρεαλιστής για να καταλήξει απόλυτος υποκριτής.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Και όμως, αναγνώστη μου, εδώ και δυο δεκαετίες στην Ελλάδα η ελευθερία έκφρασης αποτελεί το αντιστάθμισμα για την έλλειψη αισθητικής, γνώσης, αίσθησης και ποιοτικής δημοσιογραφίας.
Η περίπτωση Μπογδάνου αφορά ακριβώς σε αυτό. Ο άνθρωπος αυτός υπάρχει και “μεγαλουργεί” στην μικρή οθόνη ακριβώς για να προσβάλει αισθητικώς και γνωσιολογικώς την λειτουργία της δημοσιογραφίας και την οντολογία στον δημόσιο λόγο. Προφανώς για αυτό αμείβεται επί τόσο μεγάλο διάστημα! Και δεν είναι ο πρώτος. Είναι ένα ακόμη προϊόν στην αλυσίδα παραγωγής δημοσιογραφικού εκχυδαϊσμού, ο οποίος εμφανίζεται σαν κάτι πολύτιμο για την ελληνική κοινωνία. Σαν ελευθερία έκφρασης!
Στην πραγματικότητα ο τύπος αυτός είναι ένα φτηνιάρικο προϊόν μάρκετινγκ, που αποσκοπεί στην διαμόρφωση ενός ακραίως αντι-δημοσιογραφικού λόγου, με την μορφή της ελευθέριας δημοσιογραφίας. Μιας αντιδραστικής δημοσιογραφίας από δεξιά, που αποτελεί την άλλη όψη της αντιδραστικής δημοσιογραφίας από αριστερά, η οποία προϋπήρξε στο τηλεοπτικό στερέωμα της χώρας μας, θέτοντας τις διαλογικές βάσεις της δημοσιογραφικής απορρύθμισης. Με την μορφή της δημοσιογραφικής αλητείας ασφαλώς.
Κάπως έτσι έγινε "ζούγκλα" ένας κρίσιμος για τον πολιτισμό και την ενημέρωση χώρος. Και σε αυτή την τηλεοπτική ζούγκλα ευδοκίμησαν και ευδοκιμούν οι πιο θρασείς, πονηροί, αδίστακτοι, ακαλλιέργητοι και απλοϊκοί οργανισμοί, επειδή αυτό εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί συγκυριακά όχι την λειτουργία των Μέσων, αλλά την λειτουργία των ιδιοκτητών των καναλιών και της ελευθέριας αγοράς. Εδώ το δικαίωμα της ελεύθερης οικονομίας υπερισχύει όλων των άλλων δικαιωμάτων και αντίστοιχα η ελευθερία της έκφρασης υπερισχύει κάθε κανόνα έκφρασης, που προνοεί για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και την καλλιέργεια του λόγου, της ποιότητας στο ύφος και της απροκατάληπτης, ώριμης, κριτικής αναπαράστασης της πραγματικότητας.
Για να καταλάβεις τι εννοώ: Η Μαλβίνα παρήγαγε ποιοτικό ύφος, συνεισφέροντας στην ανάπτυξη του δημοσιογραφικού, κριτικού λόγου. Ήταν κεφάλαιο πολιτισμού στην ελληνική τηλεόραση, ενώ ο κύριος Μπογδάνος είναι ένα χυδαίο υποπροϊόν της δημοσιογραφικής ελευθεριότητας - όπως και μπόλικοι άλλοι ασφαλώς.

Το ζήτημα, λοιπόν, κοινωνικού και πολιτικού ενδιαφέροντος δεν προκύπτει από την σχέση "Σκάι-Μπογδάνος-Τσίπρας", αλλά από την σχέση του συγκεκριμένου σταθμού - όπως και αντίστοιχων περιπτώσεων στα άλλα κανάλια - με το δημοσιογραφικό ύφος και την τηλεοπτική αισθητική. Είναι κρίμα γιατί την περίοδο που συνεργάστηκα με τον ραδιοφωνικό του σταθμό είχα αποκομίσει την εντύπωση πως ο Γιάννης Αλαφούζος ήταν ο ίδιος καλλιεργημένος άνθρωπος, τον οποίο απασχολούσε η σχέση αισθητικής - πλουραλισμού και εκφραστικής ποιότητας. Να συμπεράνω ότι τα 25 περίπου χρόνια που ακολούθησαν εκχυδάισαν σε τέτοιο βαθμό την κρίση του Γιάννη Αλαφούζου, ή πως είχα σχηματίσει εσφαλμένη εντύπωση τότε; 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)