Articles by "ΚΟΙΝΩΝΙΑ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο ΟΠΕΚΑ καταβάλλει επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης σε όσους δεν έχουν ασφαλιστικό δικαίωμα για σύνταξη – Τα εισοδηματικά, ηλικιακά και περιουσιακά κριτήρια

Ανασφάλιστοι υπερήλικες που δεν έχουν κατοχυρωμένο δικαίωμα για σύνταξη μπορούν να λαμβάνουν το μηνιαίο επίδομα των 409,13 ευρώ από τον ΟΠΕΚΑ, μέσω του προγράμματος Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανασφάλιστων Υπερηλίκων. Η παροχή αυτή αποτελεί οικονομική στήριξη για όσους δεν κατάφεραν να συμπληρώσουν τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην κάλυψη των βασικών αναγκών τους.

Το επίδομα χορηγείται υπό συγκεκριμένα κριτήρια:
Ηλικία: Πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος.
Σύνταξη: Δεν πρέπει να λαμβάνουν σύνταξη άνω των 409,13 ευρώ από Ελλάδα ή εξωτερικό. Εάν η παροχή που έχουν είναι μικρότερη, καταβάλλεται η διαφορά.
Διαμονή: Απαιτούνται τουλάχιστον 15 συνεχόμενα έτη μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα ή 10 συνεχόμενα πριν την αίτηση, σε διάστημα 17–67 ετών.
Έτη διαμονής: Πλήρες επίδομα για όσους έχουν τουλάχιστον 35 χρόνια διαμονής στη χώρα. Για λιγότερα, μειώνεται αναλογικά.
Εισόδημα: Ατομικό έως 4.320 ευρώ ετησίως, ή οικογενειακό έως 8.640 ευρώ για έγγαμους.
Περιουσία: Ακίνητη έως 90.000 ευρώ και κινητή έως 6.000 ευρώ.

Από το εισόδημα εξαιρούνται επιδόματα αναπηρίας, διατροφή ανηλίκων, επίδομα ανεργίας και άλλα ειδικά βοηθήματα. Το επίδομα δεν δικαιούνται μοναχοί/μοναχές, κρατούμενοι ή όσοι έχουν σύζυγο με σύνταξη πάνω από 409,13 ευρώ.

Η αίτηση υποβάλλεται στο Κέντρο Κοινότητας του τόπου κατοικίας, ενώ όσοι το λαμβάνουν και δεν καλύπτονται από άλλο φορέα υγείας, αποκτούν πλήρη ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη μέσω δημοσίων δομών με χρήση του ΑΜΚΑ.

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Καρντάσια τα έχουμε παίξει.
Πλέον δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή.
Η μεγαλύτερη αρπαχτή, η μεγαλύτερη μ@λ@κία, η μεγαλύτερη τρέλα, η μεγαλύτερη εγκληματικότητα μπορεί να συμβεί αμέσως τώρα, έτσι χωρίς ιδιαίτερο λόγο και χωρίς αφορμή.

Βεντέτα στην Κρήτη που κρατάει από το '52 στέλνει στον τάφο 2, στο νοσοκομείο 7, παιδοψυχολόγους στο χωριό και όλους μας στην απορία για την ψυχική μας υγεία.

35άρης ξυλοκοπάει 72χρονο και τον στέλνει στο νοσοκομείο, επειδή τον παρατήρησε που δεν φρόντισε να πάρει έγκαιρα το αυτοκίνητό του. Ο υπεύθυνος λιμενάρχης (σε πλοίο στην Κρήτη το συμβάν) θάβει την υπόθεση. Ο αρμόδιος υπουργός παραπέμπει σε ΕΔΕ τον λιμενάρχη και η Μπακογιάννη αλλά και σύσσωμοι οι βουλευτές Χανίων πάνε να βγάλουν λάδι τον νταή και στον αφρό τον λιμενάρχη που δεν έκανε τη δουλειά του.

Ξαφνικά με μια απόφαση κλείνουν τα καταστήματα των ΕΛΤΑ. Γιατί; Για να δώσουν αβάντα στα ιδιωτικές εταιρείες courier. 50.000.000 € είναι μόνο η σύμβαση των ΕΛΤΑ με το δημόσιο για την ετήσια υπηρεσία τους προς το κράτος.

55χρονος χθες ενοχλήθηκε από παρέα παιδιών, που βρίσκονταν σε γήπεδο κοντά στο σπίτι του, έβγαλε την καραμπίνα και πυροβόλησε με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός δεκαπεντάχρονου, στο χέρι, στα δυο του πόδια και στον θώρακα.

Οι μεγάλες χώρες αναγγέλλουν νέα οπλικά συστήματα, ανακοινώνουν νέες δοκιμές πυρηνικών δοκιμών, εκμηδενίζουν λαούς, σκοτώνουν παιδιά, συντηρούν εμφυλίους, αφήνουν λαούς να λιμοκτονούν. Νοιάζονται για την κυριαρχία του διατήματος και αδιαφορούν για την φτώχεια και την εξαθλίωση της πλειονότητας των ανθρώπων.

Ζούμε στην εποχή της παράνοιας.
Οι σκέψεις τρέχουν γρηγορότερα από την πραγματικότητα,
οι φόβοι μας εκπέμπουν δυνατότερα από την αλήθεια.
Μπλεγμένοι σε ένα αδιάκοπο στροβίλισμα πληροφοριών,
χαμένοι ανάμεσα σε οθόνες και κραυγές,
προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε το πραγματικό από το ψευδαίσθητο.
Κι όσο η λογική μας ξεθωριάζει,
η ψυχή παραμένει ο τελευταίος θύλακας ελπίδας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


από τον Pierre-Alain Depauw / reseauinternational

Το France Inter αφιέρωσε ένα πρόγραμμα στα 20.000 ανήλικα κορίτσια που εκδίδονται στη Γαλλία, αναγνωρίζοντας παράλληλα ότι αυτός ο αριθμός πιθανότατα έχει υποτιμηθεί.
Από τα ορφανοτροφεία μέχρι την πορνεία, το βήμα είναι σύντομο...

Ωστόσο, το σημαντικό γεγονός είναι ότι τα τρία τέταρτα των ανήλικων κοριτσιών που εκδίδονται έχουν περάσει από οίκους κοινωνικής πρόνοιας για παιδιά .

Η μέση ηλικία των ανήλικων κοριτσιών που εκδίδονται στη Γαλλία είναι μεταξύ 13 και 14 ετών! Γενικά έχουν υποστεί παρενόχληση, επίθεση ή βιασμό. Οι μαρτυρίες είναι ανατριχιαστικές. Αδίστακτοι μαστροποί παγιδεύουν ανήλικες μέσω διαφόρων τεχνασμάτων, εκμεταλλευόμενοι την ατυχία και την ευαλωτότητα αυτών των ευάλωτων κοριτσιών και στη συνέχεια τις υποβάλλουν σε άθλιες συνθήκες. Συχνά στη συνέχεια πωλούνται σαν απλά εμπορεύματα, μεταφέρονται από τη μια πόλη στην άλλη και ενοικιάζονται με την ώρα, ιδίως μέσω Airbnb.

Το πρόγραμμα παρουσίαζε μια μητέρα από το Μονπελιέ, της οποίας η κόρη, η οποία αγνοείται πλέον, απήχθη τρεις συνεχόμενες φορές από μαστροπούς που γνώρισε στο Snapchat. Αυτοί οι μαστροποί συνελήφθησαν αρκετές φορές, αλλά πάντα αφέθηκαν ελεύθεροι.

Αλλά, ως ένδειξη της παρακμής της εποχής μας, άλλες νεαρές γυναίκες, αντίθετα, εκπορνεύονται εθελοντικά και προέρχονται γενικά από αστικές οικογένειες, των οποίων οι γονείς είναι γιατροί ή δάσκαλοι. Εταιρείες με υψηλό κέρδος στρατολογούν ακόμη και δημόσια - και χωρίς αυτό να φαίνεται να ενοχλεί τις αρχές - με εκστρατείες που στοχεύουν άμεσα φοιτήτριες για να τις ενθαρρύνουν να εκπορνεύονται. Πριν από λίγα χρόνια, είχε ήδη υποστηριχθεί ότι τουλάχιστον 40.000 φοιτήτριες εκπορνεύονταν στη Γαλλία .

Πηγή: Media-Press-Info


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο βραβευμένος με Booker συγγραφέας Ίαν Μακ Γιούαν επέκρινε με καυστικό τρόπο τη σύγχρονη εμμονή των ανθρώπων να κυκλοφορούν παντού με μπουκάλια νερού, χαρακτηρίζοντάς τη «παραφροσύνη».

Μιλώντας στο Φεστιβάλ Λογοτεχνίας του Τσέλτεναμ, ο συγγραφέας του Atonement σχολίασε πως η κοινωνία έχει φτάσει σε υπερβολικό σημείο με το εμφιαλωμένο νερό.
«Πριν από τριάντα χρόνια, κανείς δεν κουβαλούσε μπουκάλι. Έπινες απλώς ένα ποτήρι νερό από τη βρύση όταν γύριζες σπίτι», είπε, προσθέτοντας:

«Και ξαφνικά πειστήκαμε ότι δεν μπορούμε να περάσουμε δέκα λεπτά χωρίς να διψάσουμε. Αυτό είναι τρέλα».


Ο γνωστός συγγραφέας, που συχνά πραγματεύεται περιβαλλοντικά ζητήματα στα έργα του, επισήμανε την ειρωνεία του να ζούμε μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο πλαστικά:
«Εκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια παντού, λες και η δίψα είναι μια τρομερή ασθένεια. Μα δεν είναι! Απλώς περίμενε δέκα λεπτά και πιες ένα φλιτζάνι τσάι όταν γυρίσεις σπίτι», είπε, προκαλώντας το γέλιο του κοινού.

«Αν βλέπατε κάποιον το 1950 να περπατά στον δρόμο με μπουκάλι νερό, θα σκεφτόσασταν “τι κάνει αυτός;”. Είναι ένα μικρό παράδειγμα, αλλά δείχνει πώς η ζωή αλλάζει σταδιακά χωρίς να το καταλαβαίνουμε».

Ο Μακ Γιούαν θυμήθηκε επίσης ένα περιστατικό με τον αείμνηστο φίλο του, Μάρτιν, που είχε σαρκάσει την ανθρώπινη εξάρτηση από το πλαστικό:

«Περπατούσαμε και έτρωγε ένα απαίσιο χάμπουργκερ σε δοχείο από πολυστυρένιο. Του είπα πόσο αποκρουστικό ήταν το υλικό, και εκείνος απάντησε: “Οι μελλοντικές γενιές θα μας ευγνωμονούν που αυτό το κομμάτι πλαστικό κράτησε το χάμπουργκερ μου ζεστό για 30 δευτερόλεπτα παραπάνω”».

«Και κάθε φορά που πετάω ένα πλαστικό μπουκάλι, νιώθω ότι όλοι συμμετέχουμε σε αυτή τη συλλογική τρέλα», πρόσθεσε ο συγγραφέας.

«Οι νέοι έχουν χάσει την εξάσκηση της συγκέντρωσης»

Ο 76χρονος λογοτέχνης αναφέρθηκε και στις επιπτώσεις των social media, λέγοντας ότι πράγματι επηρεάζουν την ικανότητα των νέων να συγκεντρώνονται σε μεγάλα κείμενα, όμως «είναι κάτι που μπορεί να επανέλθει».

«Απλώς έχουν χάσει την εξάσκηση. Και, ειλικρινά, υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά πράγματα για τα οποία πρέπει να ανησυχούμε από το πόσο συγκεντρωμένοι μένουμε», υπογράμμισε.
«Μην φοβάστε να γράφετε ελεύθερα»

Τέλος, ο Μακ Γιούαν προέτρεψε τους νέους συγγραφείς να εκφράζονται χωρίς φόβο, παρά το κλίμα λογοκρισίας και την επιρροή των λεγόμενων sensitivity readers — των ανθρώπων που ελέγχουν τα κείμενα πριν από τη δημοσίευσή τους για πιθανές «προσβλητικές» αναφορές.

Το μήνυμά του προς όσους θίγονται εύκολα από τις απόψεις της λογοτεχνίας ήταν ωμό και σαφές: «Στο διάολο όλοι τους!»


πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Ο μισός πληθυσμός της χώρας δηλώνει ότι έχει βιώσει ή έχει γίνει μάρτυρας κάποιου περιστατικού διαφθοράς το τελευταίο έτος ● Ισχυρό είναι επίσης το αίσθημα ανισότητας, με τους πολίτες να θεωρούν ότι η Πολιτεία δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να διασφαλίσει ισότιμες ευκαιρίες για όλους ● Η δε εμπιστοσύνη στους θεσμούς μειώνεται με... κατεύθυνση το ναδίρ.
Καθολική η άποψη των Ελλήνων και των Ελληνίδων ότι η διαφθορά έχει μετατραπεί σε καθεστώς. Μάλιστα, ο μισός πληθυσμός της χώρας δηλώνει ότι έχει βιώσει ή έχει γίνει μάρτυρας κάποιου περιστατικού διαφθοράς το τελευταίο έτος. Ο φόβος, η απογοήτευση, η οργή, το αίσθημα αδικίας –που γεννάται ακόμα και από την υφιστάμενη φορολογική πολιτική– επικρατούν έναντι της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Ισχυρό είναι επίσης το αίσθημα ανισότητας, με τους πολίτες να θεωρούν ότι η Πολιτεία δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να διασφαλίσει ισότιμες ευκαιρίες για όλους. Η δε εμπιστοσύνη στους θεσμούς μειώνεται με… κατεύθυνση το ναδίρ.

Αυτά είναι ορισμένα από τα συμπεράσματα που εξάγει ο αναγνώστης της πανελλαδικής δημοσκόπησης της Κάπα Research που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος «Χάινριχ Μπελ» (Heinrich Böll Foundation). Μια έρευνα κοινής γνώμης που αποτυπώνει σε αριθμητικά δεδομένα το πώς βιώνουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας την πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, με ευρήματα που προβληματίζουν ή ακόμα και τρομάζουν.

Πόσο διαδεδομένη θεωρείται η διαφθορά στην Ελλάδα; Σε ανάλογο ερώτημα, το 97% των συμμετεχόντων στην έρευνα απάντησε ότι η διαφθορά είναι πολύ (72%) ή αρκετά (25%) διαδεδομένη. «Λίγο», απάντησε μόλις το 2%. Ουδείς πιστεύει ότι η διαφθορά δεν είναι διαδεδομένη στη χώρα μας («Δεν γνωρίζω/Δεν απαντώ»: 1%). Το 24% απάντησε ότι τους τελευταίους 12 μήνες έχει βιώσει ο/η ίδιος/α κάποια περίπτωση διαφθοράς και το 21% ότι έχει γίνει μάρτυρας κάποιου ανάλογου περιστατικού. Προκύπτει, λοιπόν, ένα άθροισμα 43%.

Σε ποιον τομέα εντοπίζουν οι πολίτες το πιο σοβαρό πρόβλημα διαφθοράς στην Ελλάδα σήμερα; Πρώτη απάντηση με διαφορά είναι η εκμετάλλευση πόρων, εθνικών ή ευρωπαϊκών, για προσωπικό όφελος (59%), κάτι που επιβεβαιώνει την επίδραση που έχει στην κοινή γνώμη το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, μεταξύ άλλων υποθέσεων που έχουν τεθεί στο «μικροσκόπιο» της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Στη «δεύτερη θέση» των απαντήσεων ισοβαθμούν (39%) η διαφθορά στη Δικαιοσύνη και η δωροδοκία σε δημόσιες υπηρεσίες (π.χ. «γρηγορόσημο», οικοδομικές άδειες). Ακολουθούν η δωροδοκία σε πολιτικούς (37%), η διαφθορά στα ΜΜΕ (35%) και οι πολιτικές παρεμβάσεις για ευνοϊκή μεταχείριση (31%).


Κρίση εμπιστοσύνης


Με τους πολίτες να θεωρούν ότι η διαφθορά είναι ευρύτατη, μοιάζει αναμενόμενη η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς της ελληνικής Πολιτείας. Η πλειονότητα των Ελλήνων/ίδων δηλώνει ότι δεν εμπιστεύεται τον θεσμό της κυβέρνησης, ούτε αυτόν της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά δυσπιστίας καταγράφονται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα πολιτικά κόμματα, το τραπεζικό σύστημα, το Κοινοβούλιο, το σύστημα Δικαιοσύνης, τις Ανεξάρτητες Αρχές, βεβαίως και τα ΜΜΕ. Σημειώνεται ότι σε άλλη ερώτηση αναφορικά με τα συναισθήματα που νιώθουν οι πολίτες (αναλυτικότερα παρακάτω), μόλις το 3% απαντά ότι αισθάνεται Δικαιοσύνη…

Ομως, εντυπωσιακό –αν όχι τρομακτικό– είναι το στοιχείο που αποκαλύπτουν Κάπα Research και Ιδρυμα «Χάινριχ Μπελ» ότι μόνο ο στρατός συγκεντρώνει ποσοστό εμπιστοσύνης μεγαλύτερο από το 50%. «Πολύ» δηλώνει ότι τον εμπιστεύεται το 26% των συμμετεχόντων στην έρευνα και «αρκετά» το 38% (άθροισμα 64%). Σε αντίθεση, όμως, με την (πάνδημη) άποψη περί διαφθοράς, στο συγκεκριμένο εύρημα υπάρχουν διαφορές ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση των συμμετεχόντων.

Ειδικότερα, όσοι δηλώνουν αριστεροί και κομμουνιστές είναι δύσπιστοι απέναντι στον στρατό: όσοι τοποθετούνται στην Αριστερά δηλώνουν ότι τον εμπιστεύονται «πολύ» ή «αρκετά» σε ποσοστό μόλις 27%, το οποίο μειώνεται στο 22% σε όσους δηλώνουν ότι ψήφισαν ΚΚΕ στις ευρωεκλογές του 2024. Το αντίστοιχο ποσοστό καταγράφεται στο 48% σε όσους τοποθετούνται στην Κεντροαριστερά, για να εκτιναχθεί στο 91% σε όσους τοποθετούνται στην Κεντροδεξιά και στο 86% σε όσους τοποθετούνται στη Δεξιά. Μικρότερο ποσοστό εμπιστοσύνης συγκριτικά με τον μέσο όρο καταγράφει ο στρατός σε όσους δηλώνουν ότι ανήκουν στην εργατική/αγροτική τάξη (50%). Οσοι δηλώνουν μέλη της μεσαίας και μεσαίας/ανώτερης τάξης εμπιστεύονται τον στρατό σε ποσοστά 77% και 74% αντίστοιχα.

Μόλις το 5% απαντά ότι το κυρίαρχο συναίσθημα που νιώθει είναι η ευτυχία. Για την πλειονότητα επικρατούν συναισθήματα όπως η απογοήτευση, η ανησυχία, ο φόβος και η απαισιοδοξία (που συγκεντρώνουν ποσοστό 54%), αλλά και ο θυμός (46%) και η αδικία (37%).


Ριζώνει το αίσθημα αδικίας


Τα παραπάνω αρνητικά συναισθήματα είναι ισχυρότερα από τον μέσο όρο στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα και στις χαμηλότερες τάξεις. Σε όσους δηλώνουν ότι «δυσκολεύονται/δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα», η απογοήτευση εκτινάσσεται στο 63%, ο φόβος στο 59%, ο θυμός στο 56% και η αδικία στο 48%. Σε όσους ανήκουν στην εργατική/αγροτική τάξη, η απογοήτευση καταγράφεται στο 65%, ο φόβος στο 57%, ο θυμός στο 55% και η αδικία στο 46%.

Αδικία νιώθουν οι πολίτες και για την ασκούμενη φορολογική πολιτική. Το αίσθημα αδικίας για τη φορολογία φτάνει το 78%, με το 49% να χαρακτηρίζει «σίγουρα άδικη» τη φορολογία που πληρώνει και το 29% «μάλλον άδικη». Και σε αυτήν την περίπτωση, η ένταση του αισθήματος αυξάνεται ανάλογα με την οικονομική κατάσταση και την κοινωνική τάξη: το 89% όσων δηλώνουν ότι δεν τα βγάζουν πέρα και το 87% της εργατικής/αγροτικής τάξης χαρακτηρίζουν άδικη τη σημερινή φορολογική πολιτική.


Ανισότητες


Σχεδόν ένας στους δύο (46%) θεωρεί ότι, συγκριτικά με τον μέσο όρο των πολιτών, έχει λιγότερες ευκαιρίες και προσβάσεις στην προσωπική του οικονομική πρόοδο. Το παραπάνω ποσοστό αυξάνεται με βάση ορισμένα κριτήρια:

● Οσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης. Λιγότερες ευκαιρίες συγκριτικά με τον μέσο όρο νιώθει ότι έχει το 52% όσων έχουν τελειώσει την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και 51% όσων έχουν τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

● Οσο απομακρυνόμαστε από τα αστικά κέντρα. Το αίσθημα μειωμένων ευκαιριών οικονομικής προόδου, από το 43% στα αστικά κέντρα, αυξάνεται σταδιακά στις επαρχιακές πόλεις (44%), στις ημιαστικές περιοχές (45%) και στις αγροτικές περιοχές (53%)

● Την κοινωνική τάξη: 65% είναι το προαναφερθέν αίσθημα στην εργατική/αγροτική τάξη.

Με λίγα λόγια, φαίνεται ότι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού νιώθει ότι έχει χάσει κάθε προοπτική «ισότητας στην ευκαιρία», έχοντας παράλληλα «διαγράψει» όποια προοπτική να του διασφαλίσει η Πολιτεία αυτήν την ισότητα. Και αυτό το αίσθημα ανισότητας και αποκλεισμού ενισχύεται στους κατοίκους της περιφερειακής Ελλάδας.

Το 40% των συμμετεχόντων στην έρευνα θεωρεί ότι ο τόπος κατοικίας του (είτε είναι πόλη, είτε κοινότητα, είτε νησί, σύμφωνα με τη διατύπωση της σχετικής ερώτησης) του προσφέρει λιγότερες ευκαιρίες συγκριτικά με τον μέσο ελληνικό όρο. Από το 18% στα αστικά κέντρα, ο δείκτης αυτός εκτινάσσεται στο 61% στις επαρχιακές πόλεις, στο 64% στις ημιαστικές περιοχές και στο 69% στις αγροτικές περιοχές, δείχνοντας το τεράστιο χάσμα μεταξύ πόλεων και υπαίθρου.

Ακόμα, το 33% θεωρεί ότι έχει μειωμένη πρόσβαση στη στέγαση, το 24% ότι έχει μειωμένη πρόσβαση στην ενέργεια και το 27% μειωμένη πρόσβαση σε υποδομές (π.χ. οδικό δίκτυο, συγκοινωνίες). Από τις απαντήσεις των πολιτών προκύπτει ότι το οικονομικό κόστος είναι μακράν ο βασικός παράγοντας που καθιστά τα παραπάνω αγαθά απρόσιτα.

Επίσης, το 32% των πολιτών θεωρεί ότι έχει μειωμένες, συγκριτικά με τον μέσο όρο πάντα, δυνατότητες δημιουργίας οικογένειας. Το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 45% στις ηλικίες 17-34.


Απρόσιτο πολιτικό σύστημα


Ακόμα, σχεδόν ένας στους τρεις συμμετέχοντες στην έρευνα (30%) θεωρεί ότι έχει λιγότερες προσβάσεις συμμετοχής στα κοινά και στο πολιτικό σύστημα, συγκριτικά με τον μέσο πολίτη της χώρας. Εξ αυτών, το 64% προβάλλει ως αιτία την έλλειψη διαφάνειας στο πολιτικό σύστημα. Το 47% της προαναφερθείσας βάσης του 30% πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να τον/την αντιπροσωπεύσει και το 40% θεωρεί ότι η οικονομική και κοινωνική του/της θέση αποτελεί παράγοντα που του/της στερεί δυνατότητες πιο ενεργού συμμετοχής στα κοινά.

Τι θα ενεργοποιούσε τους πολίτες να ασχοληθούν πιο ενεργά με την πολιτικά και τα κοινά; Ενα νέο κόμμα «που θα εκπροσωπούσε καλύτερα ανθρώπους σαν κι εμένα» απαντά το 47%. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται στην ηλικιακή κατηγορία των 35-54 (58%), στους κατοίκους των επαρχιακών πόλεων (54%), σε όσους δηλώνουν ότι δυσκολεύονται οικονομικά ή αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα (53%), όσους τοποθετούνται στη μικρομεσαία τάξη (50%) και εκτινάσσεται σε όσους τοποθετούνται στην Κεντροαριστερά (64%) και όσους δήλωσαν ότι στις ευρωεκλογές του 2024 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ (66%) ή άλλο κόμμα –πέραν των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, Ελλ. Λύση– όπου καταγράφεται ποσοστό 65%. Πρόκειται για εύρημα που δείχνει ότι ο κόσμος δεν έχει απαξιώσει την πολιτική, αλλά απαιτεί να αναδειχθεί κάτι νέο στην πολιτική σκηνή.


πηγή: efsyn.gr



Είναι ο καλύτερος επαγγελματίας NBAer, μπασκετμπολίστας στον Κόσμο!
Είναι Έλληνας, γεννημένος στην Ελλάδα, μεγαλωμένος στην Ελλάδα με καταγωγή  από τη Νιγηρία.
Ο Γιάννης Αντετοκούμπο ενώ έχει καταφέρει να κερδίζει με την αξία του και τον προσωπικό του αγώνα, εκατομμύρια και να βρίσκεται στη λίστα με τους καλύτερα αμειβόμενους αθλητές του κόσμου, έρχεται τώρα να αποδείξει την ανωτερότητά του ως άνθρωπος και εκτός γηπέδου. 

Ανακοίνωσε πως προτίθεται να δωρίσει το αστρονομικό ποσό των 25 εκατομμυρίων από το bonus υπογραφής της επέκτασης του συμβολαίου του με τους Μιλγουόκι Μπακς. Συγκεκριμένα δήλωσε:

«Το μπάσκετ μου έχει δώσει τα πάντα — ένα σπίτι, μια οικογένεια, μια πλατφόρμα. Αλλά προέρχομαι από ένα μέρος όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Αν έχω τη δυνατότητα να ελαφρύνω αυτό το βάρος για τους άλλους, έστω και λίγο, γιατί να μην το κάνω;».

Τα χρήματα πρόκειται να αξιοποιηθούν στις ΗΠΑ, την Ελλάδα και τη Νιγηρία.

•10 εκατομμύρια δολάρια θα διατεθούν σε εκπαιδευτικά προγράμματα και υποτροφίες για νέους από μειονεκτούσες ομάδες στο Μιλγουόκι και την Αθήνα.

•5 εκατομμύρια δολάρια θα χρηματοδοτήσουν την κατασκευή αθλητικών κέντρων για νέους και κοινοτικών γυμναστηρίων σε οικονομικά ασθενέστερες γειτονιές.

•5 εκατομμύρια δολάρια θα διατεθούν για ιατρικές κλινικές και κινητές υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης σε περιοχές της Νιγηρίας και της Ελλάδας.

•Τα υπόλοιπα 5 εκατομμύρια δολάρια θα χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη πρωτοβουλιών επισιτιστικής ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένων προγραμμάτων σχολικών γευμάτων και τραπεζών τροφίμων.

Τι να πει κανείς για αυτό τον άνθρωπο; Παρότι έχει κατακτήσει την κορυφή, δεν ξεχνά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που συνάντησε τα προηγούμενα χρόνια. Αυτά άλλωστε σμίλεψαν το Γιάννη του σήμερα.

Πού είναι τώρα εκείνος ο ηλίθιος Σπυράκος που δήθεν δεν ήξερε το ονομά του Γιάννη και τον αποκαλούσε περιπαικτικά "ποιός Ακενοτούμπο" και τα υπόλοιπα φασιστικά αποβράσματα που έχυναν χολή για τα παιδιά των μεταναστών σε κάθε ευκαιρία ;


 
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


του Στέφανου Σταμέλλου

Δεν λέω κάτι καινούργιο∙ και μάλλον «κομίζω γλαύκας», που λένε. Αλλά μου "βγαίνει" αυτή η επανάληψη για την ά δ ι κ η   α ν α δ ι α ν ο μ ή του πλούτου και τους μηχανισμούς, ποιοι κερδίζουν και ποιοι πληρώνουν. Είναι πολλές οι αιτίες, καθημερινές, που με σπρώχνουν στην επανάληψη…

Στην Ελλάδα -και όχι μόνο- ρέουν τεράστια ποσά κάθε χρόνο από όλους μας -τους πολίτες- μέσα από: τις Τράπεζες (προμήθειες, δάνεια, τόκοι), την Ενέργεια (λογαριασμοί ρεύματος, καύσιμα), τα Διόδια και τις Μεταφορές, την Ιδιωτική Υγεία, τα Ενοίκια και το Real Estate, τις Τηλεπικοινωνίες και το Internet, τα Τρόφιμα και το Λιανεμπόριο. Αυτά είναι χρήματα που βγαίνουν από τις τσέπες όλων μας.

Και πού καταλήγουν αυτά τα χρήματα; Με πλήρη π ο λ ι τ ι κ ή    κ ά λ υ ψ η -και το τονίζω αυτό, για να ξέρουμε τι λέμε- μέσω συμβάσεων, νομοθετικών ρυθμίσεων ή ελλιπούς ελέγχου, καταλήγουν σε λίγους, πολύ συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους, σε περιορισμένο κύκλο μετόχων, ιδιοκτητών, funds που ελέγχουν την αγορά και καρπώνονται το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου, που παράγουμε όλοι μαζί.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο οι υψηλές τιμές και η άδικη αναδιανομή του πλούτου. Είναι ότι το χρήμα συγκεντρώνεται στα χέρια λίγων, αντί να ε π ι σ τ ρ έ φ ε ι στην κοινωνία, στην υγεία, στην παιδεία, στις υποδομές, στην τοπική ανάπτυξη.

Όσο δε δεν μιλάμε για την αναδιανομή του πλούτου, τόσο θα κυνηγάμε τα συμπτώματα, την ακρίβεια και τη φτώχεια, και όχι την αιτία. Διαφορετικά δεν πρόκειται να βάλουμε μυαλό ή να αλλάξει κάτι…




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου