Ακτιβιστής στις 0
του Λάζαρου Ωραιόπουλου *

Με θλίψη αλλά και με οργή, γίναμε μάρτυρες τις τελευταίες ημέρες, ακόμη ενός περιστατικού εγκληματικότητας στην περιοχή των Πεύκων, με την ένοπλη ληστεία σε βάρος συνδημοτών μας, τους οποίους τραυμάτισαν οι αδίστακτοι ληστές. Δυστυχώς όλο και περισσότερα παρόμοια κρούσματα καταγράφονται, όχι μόνο στην περιοχή των Πεύκων, αλλά σε ολόκληρο το δήμο Νεάπολης – Συκεών.
Είναι φανερή στο δήμο μας η αδυναμία αστυνόμευσης, η οποία προέκυψε αφενός από τον τραγικά ελλιπή σχεδιασμό στην τοποθέτηση των αστυνομικών τμημάτων στην περιοχή μας και αφετέρου από την ανικανότητα ή και απροθυμία του κ. Δανιηλίδη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Η αναδιάρθρωση των αστυνομικών τμημάτων της Θεσσαλονίκης το 2016, βρήκε τον κ. Δανιηλίδη να συναινεί (επειδή τότε δεν ήταν προεκλογική περίοδος) στην κατάργηση του Αστυνομικού Τμήματος Νεάπολης, αφήνοντας ένα μόνο αστυνομικό τμήμα στις Συκιές. Μάλιστα, επιχειρηματολογούσε υπέρ αυτής της «λύσης», ως ειδήμων επί θεμάτων δημόσιας τάξης.
Σήμερα ανακάλυψε το πρόβλημα, αφού οι συνδημότες μας γνώρισαν τον τρόμο των εγκληματιών. Και ποια είναι η λύση για τον διαρκώς καταγγέλλοντα δήμαρχο; Να ζητήσει την παρέμβαση Εισαγγελέα, υπονοώντας πως κάποιοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους! Νομίζει δυστυχώς, ότι κραυγάζοντας για μια ακόμη φορά: «φταίνε οι άλλοι», θα παραπλανήσει εκ νέου τους πολίτες.

Κι όμως υπήρχαν λύσεις, που ο κ. Δανιηλίδης δεν εφάρμοσε.
Όπως η πρόταση που υπέβαλε, ο Λάζαρος Ωραιόπουλος στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου για τη δημιουργία μικρού ευέλικτου αστυνομικού σταθμού σε παραχωρούμενο δημοτικό κτίριο, κατά το πρότυπο ανάλογου που δημιουργήθηκε στο Πανόραμα, από τον δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη. Τελικά, αποφασίσθηκε η δημιουργία διαπαραταξιακής επιτροπής με συμμετοχή και άλλων φορέων για την προώθηση του θέματος.
Όμως κι εκεί εφαρμόστηκε η τακτική Δανιηλίδη. Δεν συστάθηκε ποτέ η επιτροπή και μια ακόμα δημοκρατική διαδικασία συγχωνεύτηκε – όπως τα αστυνομικά τμήματα- στην «αρχή του ενός ανδρός» στον δήμο μας…

Επαναφέρουμε αυτή την πρόταση, που γίνεται τραγικά επίκαιρη, αλλά υπενθυμίζουμε και μια παλαιότερη του Γρηγόρη Χατζησάββα, για τη διεκδίκηση κατασκευής αστυνομικού τμήματος στην περιοχή Στρεμπενιώτη, όπου υπάρχει κατάλληλο οικόπεδο ιδιοκτησίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Μια ακόμη πρόταση που συνάντησε την προκλητική αδιαφορία του σημερινού δημάρχου…

Επιπρόσθετα, δηλώνουμε ότι θα διεκδικήσουμε τη δημιουργία αστυνομικού σταθμού στην περιοχή των Πεύκων, ο οποίος θα μπορεί να αποτελέσει επίκεντρο αστυνόμευσης και για τις γειτονικές περιοχές του Φιλύρου και του Ασβεστοχωρίου. Για τον σκοπό αυτό θα ζητήσουμε τη συνδρομή και του δήμου Πυλαίας-Χορτιάτη, ώστε να κατατεθεί ως κοινό αίτημα.
 Τολμάμε να διεκδικούμε με προτάσεις σύνθεσης και συνεργασίας, αντί για τις άναρθρες κραυγές και τις εκ των υστέρων καταγγελίες, συχνά υποκριτικές και αποπροσανατολιστικές, για τις ευθύνες ενός δημάρχου που στην αρχή συναίνεσε στην περιστολή της αστυνόμευσης και κατόπιν άρχισε την επιστολογραφία για να αποσείσει τις ευθύνες του.
Σύντομα, θα επανέλθουμε στο θέμα με ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας.

Για την κίνηση «Άλμα στο Μέλλον»

Λάζαρος Ωραιόπουλος

Υποψήφιος Δήμαρχος Νεάπολης- Συκεών



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Paul Craig Roberts, Zero Hedge, Sun, 02/03/2019
Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Οι συναντήσεις στο Πεκίνο στις 30-31 Ιανουαρίου μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, Γαλλίας και Βρετανίας προφανώς απέτυχαν να διατηρήσουν την υποχρέωσή τους να απαγορεύουν πυρηνικούς πυραύλους ενδιάμεσου βεληνεκούς. Η Ουάσιγκτον επέμεινε στην απόφασή της να αποσυρθεί από την ιστορική συμφωνία Ρέϊγκαν και  Γκορμπατσώφ να καταστρέψουν όλους τους χερσαίους πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς. Αυτή η αμερικανική αποχώρηση από συμφωνία μείωσης πυρηνικών όπλων έρχεται μετά την αποχώρηση του καθεστώτος Τζωρτζ Μπους- Ντικ Τσένυ από την συνθήκη αντιβαλλιστικών πυραύλων. Πράγματι, από τις μέρες του καθεστώτος Κλίντον, κάθε πρόεδρος των ΗΠΑ προκάλεσε  μείωση της εμπιστοσύνης  μεταξύ των δυο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων.
Από αυτό τίποτα το καλό δεν μπορεί να προκύψει, όπως ο Ρώσος υφυπουργός των Εξωτερικών Σεργκέι Ριμπακώφ είπε στην συνάντηση του Πεκίνου.
Η Συνθήκη των Ενδιάμεσων Πυρηνικών Πυραύλων (INF) δεν αφορά την αμερικανικήν ασφάλεια. Προστατεύει την Ευρώπη από ρωσικούς πυραύλους και την Ρωσία από αμερικανικούς πυραύλους εγκατεστημένους στην Ευρώπη. Η αναγγελία του Τραμπ ότι αποδεσμεύεται από την συνθήκη λέει στους Ρώσους ότι πρόκειται  να έχουν στα σύνορά τους πυρηνικούς πυραύλους που δεν τους αφήνουν περιθώρια χρόνου να ανταποδώσουν το πλήγμα σε αντίποινα. Οι Ευρωπαίοι είναι παράφρονες να συμφωνούν σε αυτό, αφού αυτοί θα είναι οι στόχοι της των ρωσικών αντιποίνων, αλλά οι Ευρωπαίοι είναι υπόδουλοι στην Ουάσιγκτον.
Από τότε που ο Κλίντον παραβίασε την υπόσχεση της Ουάσιγκτον να μην προχωρήσει το ΝΑΤΟ στα ανατολικά, η Ρωσία εγνώριζε πως η Ουάσιγκτον επιζητούσε να έχει το πλεονέκτημα  εις βάρος της. Αποχωρώντας από την Συνθήκη των Αντιβαλλιστικών Πυραύλων, το καθεστώς του Τζωρτζ Μπους έλεγε στην Ρωσία πως απέβλεπε να αποκτήσει την υπεροχή, εγκαθιστώντας μιαν ασπίδα αντιπυραύλων που θα εκμηδένιζε την ικανότητα αντιποίνων της Ρωσίας, και θα την καθιστούσε υποχείριο πυρηνικού εκβιασμού. Η Ρωσία απάντησε με υπερηχητικούς Διηπειρωτικούς Πυρηνικούς Βαλλιστικούς Πυραύλους, που είναι αδύνατο να αναχαιτισθούν  και τώρα έχει την πυρηνική υπεροχή απέναντι στις ΗΠΑ, αλλά δεν την εκμεταλλεύεται. Η απάντηση των ΗΠΑ είναι να σχίσουν την συνθήκη των ενδιάμεσων πυρηνικών πυραύλων και να ξαναβάλουν τέτοιους πυραύλους στα σύνορα της Ρωσίας.
Μια άλλη όψη της ακύρωσης της Συνθήκης INF είναι ότι το καθεστώς Ομπάμα διέθεσε ένα τρισεκατομμύριο δολάρια των Αμερικανών φορολογουμένων ( επιπλέον του ετήσιου προϋπολογισμού δαπανών του συμπλέγματος συμφερόντων ‘Άμυνας και Ασφάλειας) για την παραγωγή περισσότερων πυρηνικών όπλων, που κανένα τους δεν χρειάζεται, αφού οι ΗΠΑ διαθέτουν αρκετά πυρηνικά για να κονιορτοποιήσουν τον κόσμο κάμποσες φορές. Η κατάργηση της Συνθήκης INF είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να εγκαινιάσεις μια νέα κούρσα εξοπλισμών που θα προσφέρει την δικαιολογία για το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια των φορολογουμένων που η Ουάσιγκτον πληρώνει αυτό το σύμπλεγμα κάθε χρόνο.
Μια τρίτη πλευρά αυτής της απόφασης είναι ότι η Ουάσιγκτον θέλει την έξοδο από την Συνθήκη, για να μπορεί να αναπτύξει ενδιάμεσου βεληνεκούς πυρηνικούς πυραύλους εναντίον της Κίνας. Η Ουάσιγκτον έχει έτοιμα σχέδια πολέμου εναντίον Ρωσίας και Κίνας και έχει πραγματοποιήσει παρομοιώσεις για την έκβαση αυτού του πολέμου. ΄Οπου η Αμερική νικάει, φυσικά.
Η επικίνδυνη ιδέα, ότι ένας πυρηνικός πόλεμος μπορεί να κερδηθεί, προωθείται εδώ και κάποια χρόνια από τους νεο-συντηρητικούς, που πρεσβεύουν την αμερικανική παγκόσμια ηγεμονία. Αυτή η ιδέα εξυπηρετεί βέβαια τα υλικά συμφέροντα του πλέγματος συμφερόντων άμυνας/ασφάλειας και είναι δημοφιλής μεταξύ των πρακτόρων επιρροής στην Ουάσιγκτων.
Η πρόφαση της Ουάσιγκτον για την κατάργηση της Συνθήκης INF είναι ότι η Ρωσία απιστεί και παραβίασε την συνθήκη. Αλλά η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον να παραβιάσει μιαν συνθήκη που προστατεύει την Ρωσία. Οι ενδιάμεσου βεληνεκούς πύραυλοι της Ρωσίας δεν μπορούν να πλήξουν τις ΗΠΑ και ο μόνος λόγος για τον οποίο θα στοχοποιούσε την Ευρώπη  θα ήταν σε αντίποινα για την ευρωπαϊκή φιλοξενία αμερικανικών πυρηνικών πυραύλων στα ρωσικά σύνορα.
Οι ωφελημένοι από την ανανεωμένη κούρσα  των εξοπλισμών  είναι οι μέτοχοι των επιχειρήσεων του πλέγματος ΄Αμυνα/Ασφάλεια. Η Ουάσιγκτον φουσκώνει τα κέρδη τους εκθέτοντας την ανθρωπότητα σε μεγαλύτερο κίνδυνο  πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Συσσωρεύονται όπλα των οποίων η χρήση θα τερματίσει κάθε ζωή στον πλανήτη. Αυτό κάνει τα όπλα το ακριβώς αντίθετο της ασφάλειας. Ο Τραμπ, του οποίου σκοπός ήταν να εξομαλύνει τις σχέσεις με την Ρωσία, είναι τώρα κάτω από τον αντίχειρα του πλέγματος Άμυνα/Ασφάλεια και ανακοίνωσε την πρόθεση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν και από την τελευταία που απομένει συμφωνία ελέγχου  εξοπλισμών –την Συνθήκη Μείωσης Στρατηγικών ΄Οπλων (START).
Η κατάσταση είναι σοβαρή. Ελάχιστα αναφέρουν τα αμερικανικά ΜΜΕ για την ανάσταση της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών και για ότι γράφουν κατηγορούν την Ρωσία και την Κίνα. Οι Αμερικανοί ακούνε ότι είναι η Κίνα  και όχι οι ΗΠΑ είναι αυτήπου  στρατιωτικοποιεί την Νότια Κινεζική Θάλασσα και η Ρωσία που επιδιώκει να ανασυγκροτήσει την Σοβιετική Αυτοκρατορία και πως αυτές οι προθέσεις απειλούν την αμερικανική εθνική ασφάλεια.  Σαν απόδειξη προβάλλεται μόνο ο ισχυρισμός. Οι Ρώσοι πρόσφεραν απόδειξη πως δεν παραβίασαν την συνθήκη INF, αλλά η Ουάσιγκτον δεν ενδιαφέρεται, επειδή η Ουάσιγκτον δεν εγκαταλείπει την συνθήκη επειδή οι Ρώσοι «την παραβιάζουν».
Η Ουάσιγκτον εγκαταλείπει την συνθήκη επειδή η Ουάσιγκτον θέλει την στρατιωτική ηγεμονία επί της Ρωσίας και της Κίνας και μια καλή πρόφαση για να προσφέρει ένα ακόμη τρισεκατομμύριο δολάρια στο πλέγμα συμφερόντων  Άμυνα/Ασφάλεια. Τελικά ο καπιταλισμός δεν εκμεταλλεύεται μόνο την εργασία. Σκοτώνει και την ζωή στον πλανήτη.
Παραδοσιακά, ένας επιδρομέας προετοιμάζει τον δρόμο προς  τον πόλεμο με συνεχή προπαγάνδα εναντίον της χώρας που θέλει να πλήξει. Η προπαγάνδα παράγει δημόσια υποστήριξη και δικαιολογεί την επίθεση. Το συνεχές ρεύμα προκλητικών κατηγοριών της Ουάσιγκτον εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας (και του Ιράν), για να δικαιολογηθεί η παραβίαση συνθηκών και υψηλότερες εξοπλιστικές δαπάνες, ακούγονται από την Ρωσία και την Κίνα σαν να στοχοποιούνται για επίθεση. Είναι ανεύθυνο και ριψοκίνδυνο να πείθεις πυρηνικές δυνάμεις πως πρόκειται να υποστούν επίθεση. Δεν υπάρχει πιο σίγουρος τρόπος για να προκαλέσεις έναν πόλεμο. Η Ρωσία και Κίνα ακούνε ότι άκουγε ο Σαντάμ Χουσείν, ότι άκουγε ο Καντάφι, ότι άκουσε ο ΄Ασαντ, ότι ακούει το Ιράν. Αντίθετα από αυτά τα θύματα της Ουάσιγκτον, η Ρωσία και η Κίνα διαθέτουν ουσιώδη επιθετική ικανότητα. Όταν μια χώρα έχει πειστεί πως είναι στο στόχαστρο για επίθεση, θα καθίσει εκεί άπραγη να περιμένει να της επιτεθούν;
Η Ουάσιγκτον μπορεί να στήνει την Αμερική σαν στόχο για προληπτικό πλήγμα, με το ξέφρενο ρεύμα κατηγοριών και προκλήσεων από άτομα πολύ ηλίθια για να έχουν  στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα. Στην πυρηνική εποχή είναι αφροσύνη για μια κυβέρνηση να αντικαθιστά την διπλωματία με απειλές και εξαναγκασμούς. Η αφροσύνη της Ουάσιγκτον είναι η πιο επικίνδυνη απειλή που αντιμετωπίζει ο κόσμος.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πολλοί ήταν οι πολίτες που αποφάσισαν την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου να επισκεφθούν το πάρκο των Ν. Επιβατών, επί των οδών 25ης Μαρτίου και Ανθέων, προκειμένου να γνωρίσουν από κοντά την «Αγορά Καταναλωτών» του Δήμου και να πραγματοποιήσουν τις αγορές τους, στην επίσημη έναρξη της λειτουργίας της.

Μια λειτουργία την οποία η σημερινή Διοίκηση Θερμαϊκού εξασφάλισε μετά από χρόνια προσπαθειών που επιτέλους ευοδώθηκαν και επισφραγίστηκε με την απόφαση έγκρισης του αιτήματος του Αυτόνομου Συλλόγου Πολιτών «Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» για δημιουργία της αγοράς, από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Θερμαϊκού.

Με τούτη, λοιπόν, τη σύμπραξη δυνάμεων, η Δημοτική Αρχή πετυχαίνει να δημιουργήσει ευνοϊκότερους όρους διαβίωσης, ορθώνοντας μια ασπίδα προστασίας υπέρ παραγωγών, καταναλωτών, καθώς και ευπαθών ομάδων του Δήμου.

Ευπαθείς ομάδες που στηρίζονται ενεργά, χάρη στις δράσεις αλληλεγγύης που ο Σύλλογος «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», σύμφωνα με το καταστατικό του, αναλαμβάνει να διοργανώνει και στις οποίες περιλαμβάνεται η ενίσχυση της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου με τη συλλογή και διανομή τροφίμων, καθώς και οικονομικά αδύναμων οικογενειών, βάσει στοιχείων του φορέα.

Στην αγορά καταναλωτή μπορούν να συμμετέχουν:
1.   Επαγγελματίες αγρότες.
2.   Συνεταιρισμοί, ομάδες και οργανώσεις παραγωγών και γυναικείοι συνεταιρισμοί.
3.   Πολύ μικρές βιοτεχνικές επιχειρήσεις τροφίμων και ειδών καθαρισμού.

4.   Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (Κοιν.Σ.Επ.) παραγωγικού σκοπού και οι φορείς Κ.Α.Λ.Ο. παραγωγικού σκοπού.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου, στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της
Επικρατείας, συζητήθηκε η αίτηση ακύρωσης της Συμβολαιογράφου Λαυρίου,
Έλενας Καραγεωργοπούλου, με συνήγορο την Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά της
διενέργειας παράνομων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και ηλεκτρονικών
πλειστηριασμών.

Βασικό αίτημα είναι να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η
φερόμενη ως επαναληπτική έκτακτη γενική συνέλευση του Συμβολαιογραφικού
Συλλόγου Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου με την οποία
αποφασίστηκε η αναστολή της αποχής των Συμβολαιογράφων. Κατά την συζήτηση
της αίτησης ακύρωσης στο ακροατήριο παρόντες ήταν μέλη της «Δικαιοσύνης
Για Όλους», μεταξύ των οποίων και οι ιδρυτές του κινήματος «Δεν Πληρώνω»,
Ηλίας Παπαδόπουλος και Λεωνίδας Παπαδόπουλος.

Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας,η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:
«Εκθέσαμε στο ακροατήριο όλους τους λόγους για τους οποίους η Γενική
Συνέλευση του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και
Δωδεκανήσου που αποφάσισε, στις 27 Νοεμβρίου 2017, να ανασταλεί η αποχή
των συμβολαιογράφων ήταν παράνομη, είχε συγκληθεί χωρίς τις νόμιμες
προϋποθέσεις. Ουσιαστικά κατ' εντολή του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, κυρίου
Κοντονή και των Δανειστών με τη χαρακτηριστική φράση, τότε του Διοικητικού
Συμβουλίου του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου «Εκβιαζόμαστε από έναν
εκβιαζόμενο». Ο εκβιαζόμενος, δηλαδή, Κοντονής, εκβιαζόμενος από τους
δανειστές, εκβιάζει τους συμβολαιογράφους, προκειμένου να ξεκινήσει η
αρπαγή των σπιτιών των πολιτών με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Η Γενική
Συνέλευση τότε έγινε με μηδενική σχεδόν συμμετοχή. Ενημέρωσα, ακόμα, την
Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι οι συνάδελφοί τους της
Ισπανίας έβγαλαν ιστορική απόφαση για την προστασία της πρώτης κατοικίας
και του δικαιώματος στη στέγη και ελπίζω ότι αυτό θα αποτελέσει ένα ισχυρό
δικαστικό κίνητρο, προκειμένου να αρθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη και το
Συμβούλιο της Επικρατείας στο ύψος της ευθύνης και των περιστάσεων.»

Τα υπομνήματα στην υπόθεση θα κατατεθούν στις 15 Φεβρουαρίου 2019.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 2

Με μια σεμνή τελετή, που διοργανώνεται με επιτυχία τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Δήμος Θερμαϊκού επιβράβευσε και φέτος την προσπάθεια και την επιτυχία, βραβεύοντας τους μαθητές που αρίστευσαν κατά το σχολικό έτος 2017-2018 και τους εβδομήντα (70) πρώτους εισαχθέντες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας.

Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου 2 Φεβρουαρίου, στην αίθουσα θεάτρου «ΚΑΠΠΑ 2000» στην Περαία και την οποία πλαισίωνε η Νεανική και Παιδική Χορωδία του Πυθαγορείου Ωδείου Θερμαϊκού, εκπέμφθηκε ένα ηχηρό μήνυμαδιαρκούς επένδυσης στη γνώση, τον αθλητισμό και την ανιδιοτελή προσφορά.

Τους τιμητικούς επαίνους, που προσφέρθηκαν στους μαθητές και τους πρώτους εισαχθέντες στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, συνόδευσαν βραβεύσεις προς 22 διακεκριμένους αθλητές από αθλητικά σωματεία του Δήμου, ενώ για την κοινωνική τους προσφοράτιμήθηκαν κι έξι (6) σύλλογοι και φορείς, που βρίσκονται σταθερά δίπλα στους πολίτες, έχοντας υπάρξει ανεκτίμητοι αρωγοί στο έργο της Διοίκησης. Πρόκειται για το Κέντρο Υγείας Ν. Μηχανιώνας, τον ΟΦΚΑΘ, την ΕΘΟΠΑΚ, τον Κυνηγετικό Σύλλογο Επανομής, το Σύλλογο Εργαζομένων Θερμαϊκού και το Σύλλογο Εργαζομένων Ο.Τ.Α. & Δημοτικών Επιχειρήσεων Νομού Θεσσαλονίκης.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, επιβραβεύοντας και ενθαρρύνοντας τη βασισμένη σε αρετές και αξίες στάση ζωής, τη συνολική πορεία και την επιτυχία εξεχουσών προσωπικοτήτων, στην εκδήλωση απονεμήθηκε τιμητική διάκριση σε έναν επαγγελματία που κατάφερε να διαπρέψει στον τομέα του, να σφραγίσει με δημιουργικότητα το κοινωνικό γίγνεσθαι και να αποτελέσει υπόδειγμα Ανθρώπου. Ο λόγος για το Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρείας «Δ. Μασούτης Α.Ε.», κ. ΓιάννηΜασούτη, έναν άνθρωπο με όραμα, στόχους και ισχυρή θέληση.

Την τελετή τίμησαν με την παρουσία τους, στέλνοντας τα θερμά τους συγχαρητήρια και τις ευχές τους για τη μελλοντική πορεία των βραβευθέντων, ο Δήμαρχος Θερμαϊκού, κ. Γιάννης Μαυρομάτης, η Αντιπεριφερειάρχης Μ.Ε. Θεσσαλονίκης, κα. Β. Πατουλίδου, οι Βουλευτές Θεσσαλονίκης, κκ. Σ. Αναστασιάδης και Γ. Λαζαρίδης, Δημοτικοί και Τοπικοί Σύμβουλοι, καθώς και εκπρόσωποι της Εκκλησίας, της Αστυνομίας, του Στρατού και φορέων του Δήμου.

Τονίζοντας τη σπουδαιότητα του οικογενειακού περιβάλλοντος και των καθηγητών, που στήριξαν, καθοδήγησαν και ενθάρρυναν τους μαθητές, συμβάλλοντας στην επιτυχία τους, αλλά και το ρόλο της Διοίκησης στη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την εκπαίδευσή τους, ο Δήμαρχος, κ. Γιάννης Μαυρομάτης,επεσήμανε τις συνεχείς ενέργειές της. Ενέργειες που περιλαμβάνουν τη συστηματική συντήρηση των υποδομών, την κατασκευή νέων σχολείων και την έναρξη λειτουργίας του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Θερμαϊκού, αλλά και τις σχετικές με τον αθλητισμό, όπως την αύξηση των αθλητικών χώρων και την αναβάθμιση των υφιστάμενων. Ολοκληρώνοντας δε, συμπλήρωσε: «…τα παιδιά που τώρα συμβολίζουν το μέλλον και αύριο θα το καθορίσουν με τις σκέψεις, τις ιδέες και τις πράξεις τους, αξίζουν κάθε θυσία. Πρωτίστως, όμως, τους οφείλουμε την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση…Ως δημοτική αρχή δεσμευόμαστε να κάνουμε ό,τι περισσότερο μπορούμε προς την κατεύθυνση αυτή». 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Μετά την τελευταία παράσταση στο κατάμεστο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στις 2/2, η «Επιστροφή της Κ.Τ.» έχει ανέβει αισίως 8 φορές με δωρεάν είσοδο και για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αφού η προσφορά σας έχει ενισχύσει με αγαθά πρώτης ανάγκης τα Κοινωνικά Παντοπωλεία των Δήμων Θεσσαλονίκης, Αμπελοκήπων και Θέρμης καθώς και το Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο «Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς – Γέροντας Παϊσιος».
Οι παραστάσεις μας φτάνουν σιγά σιγά στο τέλος τους, με την Κ.Τ. να καταφθάνει στο Θέατρο Σοφούλη την Τετάρτη 6/2 στις 8 μ.μ. για την τελευταία της (ίσως) εμφάνιση. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχει χαμηλότατο εισιτήριο 6€, το οποίο θα ενισχύσει και θα βοηθήσει την ομάδα μας.
Τα μέλη των «Φύρδην Μίγδην» πιστεύουμε σε ένα ερασιτεχνικό θέατρο το οποίο σέβεται απόλυτα την ίδια την τέχνη αλλά και τον θεατή. Προσπαθούμε πάντα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά σε ό,τι αφορά τόσο τη σκηνική παρουσίαση των παραστάσεών μας, με σκηνικά και κοστούμια κατασκευασμένα από επαγγελματίες, αλλά και την καλλιτεχνική τους υπόσταση, με χορογραφίες, μουσική ερμηνεία και σύνθεση από ανθρώπους που έχουν άριστες γνώσεις στους αντίστοιχους τομείς. Σε όλα αυτά βάζουμε κι εμείς τη δική μας προσπάθεια να σταθούμε υποκριτικά αντάξιοι και αξιοπρεπείς απέναντι στα έργα και τους συγγραφείς με τους οποίους καταπιανόμαστε.
Επειδή για όλα αυτά λοιπόν δεν αρκεί μόνο η δική μας θέληση και προσπάθεια, ζητάμε τη συμβολή σας για να συνεχίσουμε να παράγουμε καλές παραστάσεις που θα τις αγαπάτε και θα τις απολαμβάνετε.
Έτσι περιμένουμε εσάς, τους φίλους και τους γνωστούς σας που δεν έτυχε να μας δουν ακόμα, στο Θέατρο Σοφούλη, την Τετάρτη 6/2 στις 8 μ.μ. για να κουνήσουμε παρέα το μαντήλι στην υψηλή μας προσκεκλημένη...
Θέατρο Σοφούλη
(Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά)
Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου, 8 μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου: 6€ (στο ταμείο του θεάτρο)
Εκπτωτικό εισιτήριο: 5€ (αποκλειστικά από το Goldmall.gr - πληροφορίες εδώ: https://bit.ly/2Bkz0EV)
Πληροφορίες-κρατήσεις
Τηλ: 2310 423.925
e-mail: info@theatrosofouli.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Κυριάκου Στεφανίδη *

 Το 2019 έχει κάνει την εμφάνισή του και όλοι μας ευχόμαστε - ελπίζουμε να είναι καλύτερο από πέρσι. Όμως υπάρχει ένας ακόμα λόγος το 2019 να είναι ελπιδοφόρο, αφού είναι χρονιά εκλογών σε πολλαπλά επίπεδα. Ένα από τα επίπεδο είναι και οι δημοτικές εκλογές.
Πολλοί γνωρίζετε ότι το ενδιαφέρον μου για τα πολιτικά δρώμενα, ιδίως σε τοπικό επίπεδο, είναι πολύ μεγάλο. Φέτος όμως οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν μου επιτρέπουν την πιο ενεργή συμμετοχή μου. Μέχρι στιγμής παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις και μιλάω με τους υποψηφίους δημάρχους και με δημότες. Έχω ήδη στείλει τις προτάσεις μου για την ανάπτυξη του τόπου σε παράταξη που μου το ζήτησε και θα τα δώσω σε όποια άλλη παράταξη μου τα ζητήσει, γιατί το ζητούμενο είναι να γίνει επιτέλους κάτι σε αυτόν το τόπο.
Όμως αυτή η περίοδος παρατήρησης έφερε στην μνήμη μου αναμνήσεις από την περίοδο που ήμουν «μπροστάρης» στην προσπάθεια κατάκτησης το δήμου και αυτές οι αναμνήσεις δημιούργησαν πολλούς προβληματισμούς και διάθεση για αυτοκριτική. Θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις, που είναι το εκχύλισμα μιας εμπειρίας από μια οπτική  γωνία, που νομίζω λίγοι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να βιώσουν, γιατί λίγοι είναι όσοι βρέθηκαν στην θέση μου.
Ο προεκλογικός αγώνας για τις δημοτικές εκλογές είναι ήδη σε εξέλιξη και ως συνήθως οι κατέχοντες την δημοτική αρχή διογκώνουν το οποιοδήποτε έργο τους, προσπαθώντας να πείσουν ότι βαδίζουμε προς ένα καλύτερο αύριο. Οι υπόλοιποι υποψήφιοι αναδεικνύουν τις αδυναμίες – λάθη – παρατυπίες – παρανομίες της σημερινής διοίκησης και προσπαθούν να δώσουν την αίσθηση ότι αυτοί είναι η ελπίδα για το αύριο. Αν θα παρατηρήσετε και οι δύο πλευρές ασχολούνται με το «αύριο».

Αλλά ποιο «αύριο»;

Το «αύριο» ως ένα επικοινωνιακό εργαλείο ή το αύριο της φαντασίας – αισθητικής των υποψηφίων; Άραγε ταυτίζεται το «αύριο» των πολιτικών με αυτό που ο κόσμος ονειρεύεται; Άραγε ο κόσμος ονειρεύεται ή απλά πασχίζει να επιβιώσει; Μήπως μαζί με τα όνειρα, στέρεψαν τελικά και οι ανθρώπινες αξίες και γι’ αυτό εξαγοράζονται συνειδήσεις για ένα «κομμάτι ψωμί»; Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι υποψήφιοι δήμαρχοι ή υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι έχουν σταθερούς – πιστούς – ψηφοφόρους. Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι εξαγοράζονται ως μεταγραφές από υποψηφίους δημάρχους, που σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ήταν πολέμιοι. Και φυσικά υπάρχουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι που επενδύουν χρήματα σ’ αυτούς τους εκβιαστές, γιατί γνωρίζουν ότι «κουβαλούν σταυρουλάκια». Και ως επενδυτές γνωρίζουν ότι αν τελικά εκλεγούν, θα κερδίσουν πολύ περισσότερα από τις μίζες, είτε από έργα, είτε από μελέτες, είτε από «διευκολύνσεις» και ρουσφέτια.
Άραγε υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο «αύριο», με τέτοια οργάνωση συμφερόντων;
Η απάντηση είναι φυσικά όχι. Ποιος όμως φταίει; Φταίνε οι διεφθαρμένοι υποψήφιοι δήμαρχοι, οι διεφθαρμένοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, οι διεφθαρμένοι - πληρωμένοι ψηφοφόροι ή όλοι μας; Κατά την γνώμη μου η απάντηση είναι όλοι μας: γιατί εμείς ψηφίζουμε τους συγγενείς μας, όσο άχρηστοι και αν είναι, απλά για να έχουμε «το μέσον» αργότερα, γιατί εμείς ψηφίζουμε τον πολιτικό που μας «τίμησε», είτε επειδή μας ευχήθηκε στην γιορτή μας, είτε μας συγχάρηκε σε κάποιο χαρμόσυνο γεγονός της ζωής μας, είτε μας συλλυπήθηκε σε κάποιο δυσάρεστο γεγονός. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται πως «παίζεται το παιχνίδι των εκλογών» και έχουν αποδεχθεί αυτήν την νοσηρή κατάσταση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν την ανέχονται και αντιδρούν.
Μήπως τελικά  ο κόσμος δεν είναι αρκετά σοφός και χειραγωγείται πανεύκολα από επιτήδειους επαγγελματίες πολιτικούς, που είτε καταφέρνουν να εμφυτεύουν την ελπίδα, είτε ισοπεδώνουν τους πάντες και τα πάντα για να επιπλέουν οι ίδιοι; Άραγε όλοι αυτοί οι ακόλουθοι – οπαδοί είναι απλά εξαπατημένοι και γι’ αυτό συντάσσονται με την «προπαγανδιστική ικανότητα» των επαγγελματιών πολιτικών, ή μήπως επιδιώκουν να έχουν μερίδιο από τα οργανωμένα συμφέροντα; Μήπως πάλι φταίει η πνευματική τους αδράνεια;

Τι είναι πνευματική αδράνεια;

Είναι η άκριτη - εθελοντική υποδούλωση του πνεύματός μας σε οποιαδήποτε δογματική αντίληψη και αυτή η υποδούλωση μας κάνει να φαινόμαστε ανόητοι, πεισματάρηδες, αδιάλλακτοι και αλαζόνες. Είναι μια κατάσταση όπου το πνεύμα κοιμάται και αδρανοποιεί όλες τις άλλες βασικές σωματικές και ψυχοπνευματικές ανάγκες. Η πνευματική αδράνεια, μαζί με την άγνοια ή την ελλιπή γνώση κάνουν τους ανθρώπους να χάφτουν οτιδήποτε τους σερβίρουν και μάλιστα να το υπερασπίζονται με περηφάνια. Την πνευματική αδράνεια την βλέπουμε καθημερινά στους φανατικούς οπαδούς μιας ομάδας, μιας θρησκείας, μιας οργάνωσης. Οπαδοί οι οποίοι προσπαθούν να βολευτούν μέσα στην ισοπεδωτική μετριότητα και ασημαντότητα. Πάθος, οργισμένες φωνές, συνθήματα, διαδηλώσεις, συγκρούσεις, λάβαρα, σημαίες, σύμβολα, χρώματα, κλπ αποτελούν τα τελετουργικά χαρακτηριστικά της χαράς κάποιου, να ανήκει κάπου. Ταυτίζουν το εγώ τους με την ομάδα και σκέφτονται σαν κομμάτι της ομάδας, με άξονα την ομάδα.
Πνευματική αδράνεια αποτελεί και το φαινόμενο ότι η ανθρώπινη ανάγκη για ψυχαγωγία αντικαταστάθηκε με την διασκέδαση. Γιορτές πανηγύρια, φαγοπότια, ποτά, γλέντια, χοροί, ταυτίστηκαν με την ιστορία, τις παραδόσεις, τις διακοπές, την ξεκούραση, τα ανταμώματα, κλπ. Η μάσα και τα γλέντια συνοδεύονται επίσης από «αξιόλογα θεάματα»  που σερβίρονται από τις τηλεοράσεις μας πχ: Survivor, Greece’sNextTopModel,Nomads, MyStyleRocks, TheVoiceOfGreece, ShoppingStar,masterchef, bakedoff, Kardashians, Elif, κλπ. Και αυτά τα «θεάματα» μαζί με τις παλιές σειρές προβάλλονται ξανά και ξανά για να εμπεδωθούν ολοκληρωτικά από το φιλοθεάμον κοινό, το οποίο φαίνεται ότι έχει πολύ κοντή μνήμη και χαίρονται τόσο, που τα βλέπουν και τα ξαναβλέπουν δεκάδες και ίσως εκατοντάδες φορές.
Παρόμοιο όμως σκεπτικό ακολουθούν πολλοί «πολιτιστικοί» σύλλογοι, αλλά και οι ίδιοι οι δήμοι οι οποίοι για να ευχαριστήσουν τους δημότες επιδίδονται κάθε χρόνο σε φαγοπότια, σε χορούς και σε πανηγύρια. Διοργανώνουν γιορτές σαρδέλας, τσίπουρου, κλπ, και οι πεινασμένοι συνωστίζονται με τα πλαστικά πιατάκια για να φάνε, να ακούσουν τραγούδια και να χορέψουν. Τα ΚΑΠΗ κατάντησαν φτηνιάρικα χαρτοπαικτικά καφενεία και οι υπεύθυνοι των ΚΑΠΗ, πράκτορες των γραφείων ταξιδίων, που με μια μικρή μίζα θα οργανώσουν εκδρομές, συνήθως στα ίδια και στα ίδια μέρη, για να φάνε να πιούνε και να χορέψουν μαζί με τους ηλικιωμένους.
Αλλά και σε ατομικό επίπεδο το «βάλτωμα» του μυαλού είναι εμφανές. Χιλιάδες συμπολίτες μας κάθονται ατέλειωτες ώρες μπροστά στην τηλεόρασή τους και «διασκεδάζουν», βλέποντας άλλους να διασκεδάζουν ή να χορεύουν ή να αγωνίζονται σε διάφορα αθλήματα. Αχόρταγοι και απερίσκεπτοι καταναλωτές σε όποια μασημένη τροφή τους σερβίρουν. Μίζερα παπαγαλάκια της ακρίβειας, της φτώχειας, της ανεργίας και του χαχανητού.
Το μεγάλο ερώτημα τελικά είναι αν η πνευματική αδράνεια επιβλήθηκε από την πολιτική εξουσία, στα πλαίσια μιας γενικότερης στρατηγικής «άρτου και θεάματα» ή είναι αυτή που επιλέγει τους πολιτικούς που μας αξίζουν;
Σίγουρα δεν φταίει η μια πλευρά. Από την μια υπάρχει οικονομικό κίνητρο να ταΐζουν τον κόσμο με «εύπεπτες μπούρδες» και από την άλλη υπάρχει το συμφέρον από τους επαγγελματίες πολιτικούς να ζητάνε την ψήφο των «κοιμισμένων» ψηφοφόρων για να μπορούν να επιβιώνουν και να επιπλέουν.

Υπάρχει θεραπεία;

Οι περισσότεροι φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνονται και συμφωνούν με τα παραπάνω. Το ερώτημα είναι αν μπορούμε να αλλάξουμε το αύριο το δικό μας, των παιδιών μας και της κοινωνίας μας; Μπορούμε να πετύχουμε αυτή την αλλαγή, όταν δεν έχουμε όραμα, όταν δεν έχουμε διάθεση να κινητοποιηθούμε, να δημιουργήσουμε, να προσφέρουμε στην κοινωνία μας; ΟΧΙ δυστυχώς
Μια παροιμία λέει ότι «αυτός που είσαι, έτσι σκέφτεσαι και πράττεις». Πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι σε ατομικό και μετά σε συλλογικό επίπεδο. Εμείς έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, ενώ οι επαγγελματίες (πολιτικοί, κλπ) κάνουν απλά την δουλειά τους για να κερδίσουν.
Πως θα γίνει αυτό; Αρχικά χρειάζεται εντιμότητα, θάρρος και διαύγεια για αυτοκριτική. Η αυτοκριτική είναι το μέσον για να φτάσει κανείς στην αυτογνωσία. Η αυτογνωσία, με τη σειρά της, είναι η αρχή για την αυτοβελτίωση και την αυτοκυριαρχία ώστε να μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα προς την υπέρβαση και να αντισταθεί στην αλλοτρίωση που προκαλούν τα οργανωμένα συμφέροντα. Αν όλα τα μέλη της κοινωνίας μας παλέψουν για την αυτοβελτίωσή τους, τότε σίγουρα θα βελτιωθεί και η κοινωνία μας.
Όταν θα μας ενδιαφέρει η βελτίωση της κοινωνίας μας θα επιλέξουμε το ήθος. Και από τους ηθικούς,αυτούς που στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή είναι πετυχημένοι. Αυτούς  που μέσα και έξω από το σπίτι τους έχουν επενδύσει στην τάξη και στην αισθητική. Και από αυτούς όσους αποδεδειγμένα έχουν όραμα, μεράκι και αγάπη για τον τόπο μας και δεν τους ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος. Και τέλος τον ικανότερο για να αναβαθμίσει αισθητικά την πόλη μας και να φέρει ανάπτυξη και δουλειές στους δημότες.
Αυτός θα σέβεται το δημοτικό χρήμα και την περιουσία και θα αξιολογεί την αξιοποίηση της τελευταίας δεκάρας. Θα αξιοποιήσει την τεχνολογία προς το συμφέρον των δημοτών. Θα διαλύσει την καταναλωτική οργάνωση που λέγεται ΚΑΠΗ, και θα την μετατρέψει σε μια δημιουργική οργάνωση χρήσιμη για την κοινωνία μας, εκμεταλλευόμενος την εμπειρία των μελών του. Θα σταματήσει τις ανούσιες και ηλίθιες γιορτές και θα επιχορηγεί μόνο επιλεγμένες πολιτιστικές εκδηλώσεις, που αποδεδειγμένα αναβαθμίζουν τις πνευματικές συνθήκες της κοινωνικής μας ζωής και διαφημίζουν τον τόπο μας. Θα φροντίσει να υπάρχει φαγητό και στέγη για όσους δεν μπορούν. Θα φροντίσει να εκμεταλλευτεί την ηλιακή και αιολική ενέργεια για την σταδιακή φωταγώγηση όλου του δήμου μας.
Ναι αυτά μπορεί να ακούγονται μακρινά ή ουτοπικά, ή μπορεί να έχουν ξανακουστεί αλλά εγώ προσωπικά θέλω έναν τέτοιο δήμαρχο. Έναν δήμαρχο που να πείσει τους δημότες για το ήθος και τις ικανότητές του, να τους κινητοποιήσει και να πολεμήσουν από κοινού για τις παραπάνω αρχές. Αυτόν που δεν ανέχεται την μιζέρια την αθλιότητα, την γκρίνια, την ζητιανιά. Αυτόν που θέλει ο δήμος να γίνει υπόδειγμα για άλλους δήμους και η πατρίδα μας αναπτυγμένη και ισχυρή.
Δεν μπορώ τους επαγγελματίες πολιτικούς, αλλά και όσους ξαφνικά αποφάσισαν να γίνουν δήμαρχοι στην θέση του δημάρχου, με όραμα να τα καταφέρουν καλύτερα στην καθαριότητα. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν πουλημένο, βλάκα ή πνευματικά ανάπηρο για να με εκπροσωπήσει στην διοίκηση του Δήμου.
Καλώ όλους τους σκεπτόμενους δημότες να ασχοληθούν ενεργά με τα κοινά και να απομονώσουν τους επαγγελματίες, φαύλους και φελλούς πολιτικούς. Αν πάλι για κάποιο λόγο δεν μπορούν να ασχοληθούν ενεργά, τότε με αίσθημα ευθύνης να στηρίξουν ανθρώπους με αρχές και όραμα.
Γιατί πρέπει όλοι μας να έχουμε την βούληση προσφοράς στα κοινά.



* Γενικός γιατρός, πρώην Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Θερμαϊκού


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Addison Flame, Off-Guardian.org, Zero Hedge, 2-2-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ. Στυλιανού

Εάν  αντιδράτε όπως εγώ, θα πάθατε αποπληξία την περασμένη εβδομάδα παρακολουθώντας τις ΗΠΑ να ενορχηστρώνουν το πραξικόπημα στην Βενεζουέλα. ΄Ηταν πράγματι τρομακτικό να βλέπεις την επιχείρηση στην συνεχή εξέλιξή της. Πόσο αδίστακτα και προκλητικά έχουν γίνει αυτά τα κακοποιά υποκείμενα! Διαπράττουν πια τις ανομίες τους εντελώς απροκάλυπτα, χωρίς την παραμικρή απόπειρα συγκάλυψης.
 
Βέβαια επιχειρούν να το εξωραΐσουν με την συνηθισμένη προπαγάνδα. Συσκοτίζουν τα  κύρια χαρακτηριστικά. Παρουσιάζουν τον Μαδούρο ως εγκληματία. Φωνάζουν φτηνά συνθήματα παραπλάνησης. Κάποτε μας έλεγαν «Είστε ή μαζί μας ή με τους τρομοκράτες» τώρα λένε « Είτε είστε με τις δυνάμεις της ελευθερίας, ή με τον Μαδούρο και το μακελειό του». Είναι αηδιαστικό.
 Είναι αηδιαστικό και αποτροπιαστικό και προκαλεί κατάθλιψη, αλλά υπάρχει κάποιο όφελος από την παρακολούθηση της εξέλιξης αυτής της τραγωδίας, αυτό είναι η αποσαφήνιση, το ξεκαθάρισμα της κατάστασης που επικρατεί στον σημερινό κόσμο. Ξεκαθαρίζει ότι η σύρραξη είναι αναπόφευκτη. Και δεν μιλώ για σύρραξη στην Βενεζουέλα,  αν και εκεί είναι πιθανό να εκδηλωθεί. Αυτό που εννοώ είναι μια πολύ μεγαλύτερη σύρραξη. Μιλώ για μιαν παγκόσμια σύρραξη, που θα πρέπει τελικά να εκραγεί μεταξύ δύο ιδεολογικά ασυμβίβαστων στρατοπέδων.
Υπάρχει μια  τάξη ανθρώπων που θεωρούν τον πόλεμο ως αναγκαίον και ως υπόθεση ρουτίνας. Ορισμένοι αυτής της τάξης βγάζουν τα λεφτά τους κατασκευάζοντας και πουλώντας βόμβες και όπλα, τανκς και πυραύλους. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται πολέμους, αλλιώς δεν  βγάζουν λεφτά. ΄Αλλα μέλη αυτής της τάξης πλουτίζουν αρπάζοντας και πουλώντας τον φυσικό πλούτο άλλων ασθενέστερων εθνών. Και αυτοί έχουν την ίδια ανάγκη πολέμων, που θα τους εξασφαλίσουν  πρόσβαση και έλεγχο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές  πιο αδύναμων εθνών. Και άλλοι της ίδιας τάξης  κερδίζουν χρήμα υποδουλώνοντας  τους φτωχότερους κατοίκους τέτοιων  κατακτημένων υποτελών χωρών, βάζοντας τους να δουλεύουν σε εργοστάσια, υπό απάνθρωπες συνθήκες και με ημερομίσθια πείνας. Και άλλα τέλος στοιχεία της ίδιας  τάξης  είναι οι διεκπεραιωτές , την υπηρετούν στην διακυβέρνηση της χώρας και στα ΜΜΕ.                                                         Αυτοί σχεδιάζουν, οργανώνουν, αγωνίζονται και «πλασάρουν» αυτούς τους πολέμους σε ένα βασικά ανύποπτο κοινό. Όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων έχουν συμπήξει έναν σφιχτοδεμένο σύνολο, δουλεύοντας μαζί για να ελέγξουν και εκμεταλλευτούν τους λαούς του κόσμου για το δικό τους συλλογικό υλικό κέρδος.
Αλλά υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονται σε αντίθετη πολική θέση από την προηγούμενη. Αυτοί οι άνθρωποι μισούν τον πόλεμο και διψούν για ειρήνη. Απεχθάνονται την ιδέα εκμετάλλευσης των φτωχών. Μισούν την ιδέα του να καταστρέφεις ζωές χάριν του κέρδους. Αυτοί δεν μπορούν και ποτέ δεν θα ανεχθούν τέτοιες πολιτικές εκμετάλλευσης.
Και εδώ βρίσκεται το σημείο της σύγκρουσης. Η μια παράταξη εκμεταλλεύεται τους φτωχούς, καταστρέφει το περιβάλλον και ρυπαίνει  την γη, η άλλη νοιάζεται για τους φτωχούς, για το περιβάλλον και για την υγεία του πλανήτη. Η μια κυβερνά με την βία, η άλλη με τις αρχές της ατομικής ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Αυτή είναι η αναπόφευκτη σύγκρουση, που τελικά θα πρέπει να γίνει. Αυτές οι δυο παρατάξεις  θα συγκρουσθούν τελικά, επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα συμβιβασμού μεταξύ τους. Εφ’ όσον η μια πυροδοτεί πολέμους και  σκοτώνει ανθρώπους για κέρδος, η άλλη πρέπει να αγωνιστεί εναντίον της. Φυσικά αυτός ο αγώνας διεξάγεται ήδη, έχει πράγματι αρχίσει εδώ και πολύ καιρό. Συγκρούσεις  μεταξύ των δύο στρατοπέδων μαίνονταν στην δεκαετία του 1960, με τα κινήματα κατά του πολέμου και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά για μια περίοδο οι αγωνιστές της ειρήνης είχαν γενικά ηττηθεί. Για κάποιες δεκαετίες οι κυρίαρχοι του κόσμου δρούσαν αχαλίνωτοι, αλλά οι αντιστάσεις ξαναδυναμώνουν και η μάχη ξαναρχίζει.
Προς το παρόν η σύγκρουση διεξάγεται κυρίως στο πεδίο του πολέμου της πληροφόρησης. Ο ειρηνόφιλος κόσμος αγωνίζεται για να αποκαλύψει την αλήθεια για όσα συμβαίνουν σε διάφορες χώρες και οι πολεμοκάπηλοι αγωνίζονται για να κρατήσουν αυτή την αλήθεια κρυφή. Για μερικές δεκαετίες οι κυρίαρχοι  διατηρούσαν την υπεροχή στο πεδίο της πληροφορίας και συνήθως κατάφερναν να κρατήσουν κρυφή την αλήθεια για τις πράξεις τους, αλλά τελευταία διαπράττουν λάθη.
΄Ετσι και η επιχείρηση μεταμφίεσης του πραξικοπήματος στην Βενεζουέλα. Είναι  κάτι που σαν θέαμα προκαλεί αηδία και απέχθεια, καθώς μάλιστα έγινε  σε μεγάλο βαθμό απροκάλυπτα, ανοιχτά. Είθε να αποτύχει, είθε ο  Γκουάϊδό να αντιληφθεί πως είναι ένα ανδρείκελο και να μεταμεληθεί, είθε ο λαός της Βενεζουέλας να συσπειρωθεί και να μην ενδώσει στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές προσπάθειες να αποσταθεροποιήσουν το έθνος του. Αλλά εάν αυτό το πραξικόπημα πετύχει να οδηγήσει την Βενεζουέλα στο χάος, μπορεί τελικά να λειτουργήσει σε βάρος των πολεμοκάπηλων. Ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί το ξετύλιγμα αυτών των γεγονότων. Λαοί όλων των εθνών του κόσμου μπορούν να  βλέπουν ακόμα πιο καθαρά τι διαπράττεται από αυτούς τους εγκληματίες και δεν πρόκειται να μείνουν πάντοτε σιωπηλοί.
Οι λαοί είδαν τι έγινε στο Ιράκ, τι έγινε στην Λιβύη, είδαν τι έγινε στην Συρία και τώρα βλέπουν τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ να πιάνουν δουλειά στην Βενεζουέλα. Κάθε φορά, με κάθε επιδρομή, η αλήθεια για το τι ακριβώς διαπράττεται γίνεται συνεχώς καθαρότερη και αυτή η αναπόφευκτη σύγκρουση έρχεται πιο κοντά.
 Ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη είναι φανερό. Οι εντάσεις αυξάνονται, ειδικότερα καθώς τα τελευταία χρόνια οι ιμπεριαλιστές έχουν περάσει σε μια φάση μιλιταριστικού παροξυσμού, όπως είναι επίσης προφανές. Αυτό που πιστεύω και  δεν είναι τόσο αντιληπτό από τον πολύ κόσμο, ιδιαίτερα από τους ειρηνόφιλους λαούς του πλανήτη, είναι ότι αυτή η σύρραξη θα είναι τελικά απίστευτα βίαιη. Και αυτό είναι το τελευταίο σημείο στο οποίο θα σταθώ σε αυτό το άρθρο.
Ότι αυτή η σύγκρουση θα καταστεί τελικά πολύ βίαιη  απορρέει από την ίδια την φύση των πολεμοκάπηλων, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι σκοτώνουν για κέρδος. Εάν μια πλειάδα ανθρώπων συνασπιστούν για να τους σταματήσουν, ποια νομίζετε πως θα είναι η αντίδρασή τους; Μήπως απλά θα παραιτηθούν; Θα ομολογήσουν τα εγκλήματά τους και θα υποταχτούν στην μοίρα τους; Θα εγκαταλείψουν τις θέσεις εξουσίας αμαχητί;
Γιατί νομίζετε η αστυνομία σε όλο τον Δυτικό Κόσμο έχει στρατιωτικοποιηθεί; Είναι μήπως, όπως λένε, ένα τυχαίο γεγονός,               (« η απειλή της τρομοκρατίας»), το αποτέλεσμα πλεονασμάτων στρατιωτικού εξοπλισμού, ή προετοιμάζονται από πολύ καιρό για έναν λαϊκό ξεσηκωμό; Αυτοί οι άνθρωποι είναι της «μπίζνες» του ελέγχου πληθυσμών. Νομίζετε πως δεν έχουν σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας λαϊκής εξέγερσης εναντίον  τους; Ασφαλώς και το έχουν εξετάσει. Ξέρουν, όσο καθένας, πως αυτή η σύρραξη είναι αναπόφευκτη και έχουν πάρει τα μέτρα τους, εδώ και καιρό, για να προστατευτούν όταν ξεσπάσει.
Και εδώ ήθελα να σταθώ: ΄Οποιος είναι με την πλευρά την ειρήνης πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Η σύγκρουση έρχεται και σύντομα θα κορυφωθεί. Όταν τελικά εκραγεί, ο αγώνας θα είναι μεγάλος και μεγάλη η βία που θα ασκηθεί εναντίον όλων που υψώνουν το ανάστημά τους για ειρήνη και ελευθερία. Όλοι μας πρέπει να το περιμένουμε και να είμαστε προετοιμασμένοι. Εάν πραγματικά  θέλουμε να πετύχουμε να θέσουμε τέρμα στην τυραννία μια για πάντα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε και να την καταβάλλουμε.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Της Λίνας Αλεξίου *

Ο τίτλος αυτού του κειμένου είναι ο τίτλος του σπουδαίου βιβλίου του Έριχ Φρομ, γραμμένου πριν από σχεδόν εβδομήντα χρόνια. Κι αν σήμερα τον ανασύρω είναι γιατί όσα αναλύθηκαν σ’ εκείνο το βιβλίο παραμένουν το ίδιο επίκαιρα. Ιδίως σε ό,τι σχετίζεται με την υποταγή σε μια εξουσία που εφαρμόζει συστήματα ανεξέλεγκτα ουσιαστικά ακόμη και από αυτά που ονομάζουμε δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας.
Το κακό με τους ανθρώπους που έχουν ζήσει αρκετές δεκαετίες δεν είναι, βέβαια, ότι επιβαρύνουν -συνταξιούχοι πια- το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας, όπως τόσο ανάλγητα ειπώθηκε από τους κορυφαίους της κυβερνώσας “Αριστεράς”. Το κακό είναι ότι πολλοί από αυτούς θυμούνται. Έχουν ζήσει πολλές καταστάσεις, πολλές ιστορικές περιόδους, πολλές ματαιώσεις και διαψεύσεις που δεν ξεχνιούνται και πολλές μεταλλάξεις προσώπων που διαφορετικά ξεκίνησαν και κατέληξαν στο μοιραίο χαντάκι της υποταγής, στο μύλο της εξουσίας. Γι’ αυτούς ο Μάριος Χάκκας έγραψε εκείνη τη φοβερή φράση:
“Οι σύντροφοι, που τους ήξερα πέτρες και έγιναν σφουγγάρια”.
Ξέχασαν και... ορθοφρόνησαν. Άλλαξαν δέρμα. Απεκδύθηκαν τις “αυταπάτες”, όπως ο κυνικός νέος “σωτήρας” και “φωστήρας” εκστόμισε. Και δεν μιλώ μόνον για τους τυχάρπαστους, ανιστόρητους καιροσκόπους που αποκαλύφθηκαν, ασυγκράτητοι πια, όταν θεώρησαν πως ήρθε ο καιρός, επέστη η ώρα να δικαιολογηθούν πως τώρα είδαν “το φως το αληθινό”. Μιλώ και για κάποιους που ήξερα σε μια άλλη ζωή ασυμβίβαστους και σήμερα θλιβερά ναυάγια της νεότητάς τους.
Οι άλλοτε και οι σήμερα συναποτελούν τους υποταγμένους σε οικονομικά συμφέροντα –για να θυμηθώ πάλι τον Έριχ Φρομ- κονιορτοποιούν την ελευθερία της ίδιας της ύπαρξής τους, και υπαγορεύουν τη στράτευση στη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Γίνονται εργαλεία διεθνοπολιτικών συστοιχιών, εχθρικών ακόμη και προς την έκφραση της ελεύθερης ατομικής και κοινωνικής βούλησης, εντέλει εχθρικών προς το θεμέλιο της λαϊκής κυριαρχίας. Κάθε απόκλιση μηδενίζεται. Κάθε προσπάθεια απόδρασης προσκρούει στο τείχος των καθ’ υπαγόρευση τιμητών του… εθνικού συμφέροντος. Γιατί, έμφοβοι και οι ίδιοι τάσσουν σαν στόχο την υπαγωγή της λαϊκής αντίδρασης στο ισοπεδωτικό αδιέξοδο του φόβου μπροστά στην ελευθερία.
Πόσο δουλική υπήρξε η προσήλωση των κυβερνώντων στις προσταγές του πλέγματος συμμόρφωσης προς τα γεωπολιτικά συμφέροντα της δυτικοευρωπαϊκής συμμαχίας καταδείχθηκε με τη διαβόητη μεθόδευση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο φόβος του συνταγματικά επιβεβλημένου δημοψηφίσματος που θα είχε αποτρέψει της επιβολή της, εκδηλώθηκε με την ωμή αγνόηση της εθνικής επιταγής.
Μάρτυρες της απίστευτης επέλασης των ξένων συμφερόντων, είδαμε και την πλήρη ταύτιση –πίσω από τα δήθεν αγαθά χαμόγελα- του ηγέτη των Σκοπίων με τις μεθοδεύσεις των δικών μας. Κι αν εκείνος προσέφυγε σε δημοψήφισμα που απέδωσε ξεκάθαρη αρνητική απάντηση στη Συμφωνία, αμέσως μετά το αγνόησε –όπως ακριβώς έκανε και ο “αριστερός” δικός μας με το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015. Πώς να μην αγκαλιάζονται στις συναντήσεις τους, πώς να μην έχουν ανοιχτή καθημερινή επικοινωνία. Ομοίος ομοίω. Και το επιβεβαίωσαν με την τακτική που και οι δύο ακολούθησαν για να εξασφαλίσουν την ψήφο στη Βουλή. Άγρα, με κάθε μέσο, ψήφων από τους έτοιμους από καιρό.
Και τα “μεθεόρτια”; Ο πανηγυρισμός των μετά βίας κρατούντων για τα συχαρίκια των οφελούμενων από τη Συμφωνία ξένων εντολέων τους. Σε άλλες εποχές, θα αποτελούσε όνειδος η τόσο απροκάλυπτη ευαρέσκειά τους. Σε άλλες εποχές, ο φόβος μπροστά στην ελευθερία ξορκιζόταν με αγανάκτηση γιατί η ελευθερία ήταν ύψιστο αγαθό και όχι ευκαιριακή, στρεβλή επίκληση. Τώρα οι αμνήμονες δεν ορρωδούν να επιτάξουν εναντίον της και κλομπς και χημικά. Όπως δεν διστάζουν να καταλύουν θεσμούς, αρχές και αξίες. Πόση θλίψη να διαπιστώνει κανείς όταν ανάμεσα στους αρωγούς τους επ’ ανταλλάγματι βρίσκονται -ενυπόγραφα- και μερικοί που κάποτε υπήρξαν “πέτρες”, όπως τους ονομάτιζε ο Χάκκας, κι έγιναν, στα στερνά τους, σφουγγάρια.
Θυμάμαι που κοντά είκοσι-επτά χρόνια πίσω, o τότε Πρωθυπουργός ήθελε κι αυτός μια άρον-άρον συμφωνία και υποστήριζε πως “σε τρία-τέσσερα χρόνια θα έχουν ξεχαστεί και οι διαδηλώσεις και οι αντιδράσεις. Κανείς δεν θα θυμάται το θέμα”. Έχασε στις εκλογές και “το θέμα” με τη συμφωνία έμεινε ανοιχτό. Μετά από τόσα χρόνια αποδείχθηκε ότι δεν ξεχάστηκε. Η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας παραμένει ενεργή. Και ας μεριμνά ο “αριστερός” να “ενημερώνει” τους ξένους πάτρονες ότι αυτοί που αντιδρούν είναι μερικοί “λαϊκιστές και ανεγκέφαλοι”! Αν η μνήμη ξεθωριάσει μπροστά στον ανηλεή καταιγισμό ψεύδους και παραποιήσεων, τότε θα κινδυνεύσει να χαθεί και το νόημα της αντίστασης.
Υπάρχει πάντα ένα χρέος γι’ αυτούς που θυμούνται, γι’ αυτούς που αποκρούουν με ευψυχία το “χάλκεον χέρι” του φόβου: Το χρέος προς τις νεότερες γενιές και τις επερχόμενες. Στις γενιές που καλούνται να πιστέψουν, με βομβαρδισμό αηδιαστικής προπαγάνδας, ότι η αγάπη για την πατρίδα είναι σημάδι εθνικισμού και ο αγώνας γι’ αυτήν έχει τα χαρακτηριστικά του φασισμού! Αυτή η διαστροφή δεν πρέπει να περάσει. Όσο και αν σε κάποιους μοιάζει ουτοπική, η ανάταση της κοινωνικής συνείδησης, όπως και η ανατροπή της μοιρολατρίας, είναι απόλυτα πραγματοποιήσιμη. Αυτό χρειάζεται να περάσουν στους νεότερους όσοι αντιστέκονται στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας προς τους μασκαρεμένους “προστάτες του εθνικού συμφέροντος”.
Στο τέλος-τέλος, ας αναρωτηθούμε σε τι χώρα θέλουμε να ζούμε; Ανεξάρτητη ή παραδομένη;

03/02/2019

* δημοσιογράφος
πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1
“Καπελλώθηκε” η τελετή της κοπής πίτας του ερασιτέχνη Απόλλωνα Καλαμαριάς από τον Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απόστ. Τζιτζικώστα, ο οποίος εκμεταλλευόμενος την εκδήλωση ανήγγειλε την υποψηφιότητα με το ψηφοδέλτιό του, του Προέδρου του Συλλόγου.

Ο παριστάμενος επικεφαλής της ΡΕΚΚ και Αντιπρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμαριάς Μανόλης Λαμτζίδης αποχώρησε από την εκδήλωση σε ένδειξη διαμαρτυρίας θεωρώντας ότι η κίνηση αυτή παραβιάζει κανόνες δεοντολογίας αφενός και αφετέρου προσβάλει το σύνολο των μελών και φίλων του Απόλλωνα Καλαμαριάς, που επιθυμούν να μείνουν έξω από τους προεκλογικούς σχεδιασμούς της Νέας Δημοκρατίας και να μην εκβιάζεται η βούλησή τους με τέτοιες μεθόδους.Τεράστια ευθύνη φέρνει φυσικά και ο Πρόεδρος του Ερασιτέχνη Απόλλωνα, που ανέχθηκε την «ανακήρυξή» του μέσα σε μίαπαραδοσιακά ουδέτερη τελετή.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Finian Cunningham via The Strategic Culture ,ZeroHedge,30-1-19

[Το κατωτέρω άρθρο βρετανού δημοσιογράφου, που επί δεκαετίες διέπρεψε ως ανταποκριτής και σχολιαστής μεγάλων βρετανικών και αμερικανικών εφημερίδων -όσο αυτές υπηρετούσαν το λειτούργημα της λαϊκής ενημέρωσης και όχι τους στόχους δισεκατομμυριούχων σφετεριστών της-  παρέχει έναν μεγάλο, περιεκτικό, ρεαλιστικό, συναρπαστικό πίνακα της κατάστασης των θεμελίων του οικοδομήματος της «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», της  ευστάθειας των πυλώνων του  και του προσδόκιμου επιβίωσής του.                             Χρησιμότατη προσφορά για την έγκαιρη γνώση -ή αφύπνιση- των πολιτών της ηπείρου, είναι ωστόσο αυστηρώς ακατάλληλη δι’ ανηλίκους  και (για λόγους υγείας) για πορφυρογέννητους  ιππότες  των ταγμάτων Ρότσιλντ, Σόρος και Σια,  υπερασπιστές της πολιτικής ορθότητας, από την μάστιγα των «λαϊκιστών», των αντιδραστικών νοσταλγών του έθνους/κράτους και των εμπρηστών της παγκοσμιοποίησης. Επειδή, ιδού τι γράφει:]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος  Πρόεδρος Μακρόν υπέγραψαν προ ημερών μια νέα γάλλο-γερμανική συνθήκη, στην ιστορική πόλη του Άαχεν, παρουσία πρωθυπουργών, του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, με τελετουργία και ρητορική μεγάλου ιστορικού γεγονότος.
 
Αλλά στις σκέψεις τους πρέπει να εβάρυναν τα βασανιστικά πολιτικά προβλήματα που κοχλάζουν στις αντίστοιχες  πατρίδες τους, όπως και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και σε  διεθνή κλίμακα.
Εάν η τοποθεσία της πόλης του Άαχεν, κέντρου της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου στον 9ο Αιώνα, επελέγη σαν σύμβολο ενότητας, μπορεί  όμως θαυμάσια να εμπνέει και την εικόνα της αποσύνθεσης. ΄Ολες, άλλωστε, οι αυτοκρατορίες καταλήγουν στην διάλυση. Γιατί η υπερεθνική ΕΕ θα διέφευγε αυτήν την μοιραία κατάληξη;
Η γάλλο-γερμανική  συνθήκη που υπέγραψαν οι Μέρκελ και Μακρόν θεωρείται περισσότερο  ως  μια  επινόηση δημοσίων σχέσεων παρά  ως εξέλιξη με ουσιαστικό περιεχόμενο.
Καταρχήν, υπάρχει ήδη μια συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Η Συνθήκη των Ηλυσίων, που υπεγράφη το 1963 από τον Σαρλ Ντε Γκωλ και  τον Κόνραντ Αντενάουερ και θεωρείται ως ένας ιστορικός σταθμός μεταπολεμικής συμφιλίωσης μεταξύ δύο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, που άνοιξε τον δρόμο για την σύγχρονη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Αρκετοί παρατηρητές αμφισβήτησαν την χρησιμότητα  σύναψης νέας συνθήκης από τους Μακρόν και Μέρκελ. Ο Γάλλος ιστορικός Marion Gaillard  είπε στον σταθμό France 24 πως μοιάζει ένα ζευγάρι γερόντων που ξαναπαντρεύεται.

Η νέα συνθήκη αποβλέπει στην στενότερη γάλλο-γερμανική συνεργασία στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της ασφάλειας, της οικονομικής πολιτικής και στην ενίσχυση του ευρύτερου ευρω-ενωσιακού σχεδίου. Φιλοδοξεί «να καταστήσει την ΕΕ ικανή να δρα ανεξάρτητα.»*
Την επομένη της υπογραφής, Η ΄Ανγκελα Μέρκελ, είπε στο Οικονομικό Συνέδριο του Νταβός ότι η νέα γάλλο-γερμανική συνθήκη είναι ένα πραγματικό βήμα προς την δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού.

Η φιλοδοξία να αποκτήσει η Ευρώπη ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα είναι προφανώς η αντίδραση στις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες ανέκυψαν ανοίκεια  αφ’ ότου ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε Πρόεδρος.

Η επιτίμηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, και ιδιαίτερα της γερμανικής από τον Τραμπ, για το εμπόριο, την εξωτερική πολιτική και τις δαπάνες στο ΝΑΤΟ, ώθησε το Βερολίνο και το Παρίσι να συνενώσουν τις δυνάμεις τους σε κάποια προσπάθεια να περισώσουν ίσως κάποιο γόητρο, και να μήνφαίνονται απλά ανδρείκελα της Ουάσιγκτον.

Ωστόσο οι οιωνοί δεν είναι αίσιοι. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις  συνεχίζουν να ακολουθούν δουλικά την γραμμή  της Ουάσιγκτον με την υιοθέτηση εχθρικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Επίσης, την περασμένη βδομάδα, ήταν επαίσχυντο το θέαμα της Ε.Ε. να συνοδεύει πειθήνια την Ουάσιγκτον στην απροκάλυπτη  πραξικοπηματική επιχείρηση κατά της Βενεζουέλας. Τέτοιο δείγμα θέλησης για ανεξαρτησία !
                                                                                                                            Οι Μέρκελ και Μακρόν  έχουν όμως κυρίως να νοιάζονται για τις αυξανόμενες φουρτούνες στο εσωτερικό μέτωπο της Ε.Ε.

Οι δύο ηγέτες θρηνολόγησαν για την άνοδο του «λαϊκισμού και του εθνικισμού» ως αρνητικών δυνάμεων, που υπονομεύουν και θρυμματίζουν το ευρωπαϊκό  οικοδόμημα των 28 κρατών. Με την υπογραφή της συνθήκης στο Άαχεν απέβλεπαν έτσι να «εμπνεύσουν ενότητα» και «συνοχή».
                                                                                          
Και εδώ πάλι. Η προσπάθειά τους μοιάζει περισσότερο πομπώδες  θέαμα για εντυπωσιασμό παρά  γεγονός υποσχόμενο πρακτικό αποτέλεσμα.
 Ενώ ο Μακρόν σέρβιρε το τσάι στην Μέρκελ και αντάλλαζαν γλυκοκουβέντες στο Άαχεν, και οι δυο χώρες τους σείονταν από κοινωνική αναταραχή, από λόγους οικονομικής απόγνωσης και ανεξέλεγκτης  μεταναστευτικής εισροής. Και οι δυο τους έχουν υποστεί σοβαρή καθίζηση πολιτικού κύρους. Είναι φιγούρες εξασθενημένες στα μάτια των πολιτών τους, αντίθετα με τους συμβαλλόμενους της συνθήκης του 1963, Ντε Γκωλ και Αντενάουερ, που απολάμβαναν του γενικού σεβασμού ως  εθνικοί ηγέτες.

Ο Μακρόν της Γαλλίας, ειδικώτερα,  συγκεντρώνει την απέχθεια ολοένα περισσότερων Γάλλων πολιτών. Οι διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων, που περισφίγγουν την Γαλλία επί σχεδόν τρείς μήνες, αξιώνουν την παραίτησή του και τον χαρακτηρίζουν «πρόεδρο των βαθύπλουτων».
Η Μέρκελ είναι  επίσης μιας σκιά της  πρώην «Σιδηράς Καγκελαρίου», όπως την έβλεπαν κάποτε. Στο τελευταίο στάδιο της θητείας της, αναμένεται να αποχωρήσει με την φήμη της  κουρελιασμένη από την  διογκούμενη οικονομική ανέχεια και  την άνοδο του  αντιμεταναστευτικού κινήματος, του ευρωσκεπτικισμού και του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία.                                                                                                               

Η πολιτική «ανοικτών θυρών», που επέβαλε η Μέρκελ στο μεταναστευτικό, λειτούργησε σαν μπούμερανγκ σε βάρος του κέντρο-δεξιού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος . Η υπογραφή της γάλλο-γερμανικής συνθήκης προ ημερών εμφανίζεται έτσι σαν μια κούφια απόπειρα των δυο πρωταγωνιστών να περιβληθούν κάποιο  ένδυμα κύρους, απέναντι στην ογκούμενη κατακραυγή και το μίσος των ψηφοφόρων. Ωστόσο, αντί άλλου αποτελέσματος, η επιχείρηση του Άαχεν κατάφερε να επισύρει ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή καταφρόνηση.

΄Οσον αφορά την «έμπνευση ενότητας», από τον Μακρόν και την Μέρκελ στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι θεαματικές τελετουργίες τους στο Άαχεν συγκρούονται με την αγανάκτηση και αποστροφή, που υπάρχει  σε όλη την Ευρώπη, γι’ αυτό που οι πολίτες βλέπουν σαν στάση υπεροπτικής αδιαφορίας του ευρωπαϊκού κατεστημένου, του οποίου οι νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πολιτικές σωρεύουν αμετανόητα την κοινωνική δυστυχία.

Ο Μακρόν χαρακτηρίζει τον λεγόμενο «λαϊκισμό» ως απεχθή μάστιγα που επέπεσε σε μιαν υποτίθεται πάναγνη Ευρώπη. Χαρακτήρισε μάλιστα την «λαϊκίστικη» πολιτική σαν «λέπρα», που κατατρώγει το πολιτικό σώμα της Ε Ε. Αυτοί οι ανακτορικού  ύφους χαρακτηρισμοί του κρίνονται ως επιθέσεις εναντίον των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Ουγγαρίας.
Ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι έχει καταστεί κάρφος στο πλευρό του Μακρόν. Πρόσφατα δήλωσε για τον Γάλλο πρόεδρο πως είναι «όλο λόγια και  μηδενικό έργο» και πρόσθεσε πως ελπίζει οι Γάλλοι να ξεφορτωθούν γρήγορα τον τραγικό Μακρόν.

Kαι ο  Λουίτζι Ντι Μάγιο, δεύτερος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, έδωσε μια φραστική κλωτσιά στις φαντασιώσεις του Γάλλου προέδρου την περασμένη εβδομάδα. Κατήγγειλε την Γαλλία πως εκμεταλλεύεται την Αφρική «με τις οικονομικές πολιτικές  που εφαρμόζει στις πρώην αποικίες της και με τον τρόπο αυτό - ισχυρίστηκε ο Ντι Μάγιο- οι γαλλικές κυβερνήσεις  προκαλούν την μετανάστευση στην Ευρώπη.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ιταλία είναι μια από τις ιδρυτικές χώρες της Ε Ε  -με την Γαλλία και την Γερμανία- η κλιμακούμενη οξύτητα των διαπληκτισμών δείχνει  την σοβαρότητα των ρηγμάτων στην «Ένωση».

Πανικό πρέπει να προκαλεί στους  Ευρώφιλους, όπως ο Μακρόν και η Μέρκελ, ότι τόσα κόμματα σε όλη την Ευρώπη έχουν συνταχτεί με την απόφαση της Βρετανίας για έξοδο από την Ε Ε , παρά το χάος που έχουν προκαλέσει οι  Βρετανοί γύρω από  την αποχώρησή τους.


Αυτό που η Μέρκελ και ο Μακρόν και άλλοι του Ευρωσυστήματος δεν φαίνονται ικανοί να αντιληφθούν είναι ότι ο «λαϊκισμός» είναι απλά μια δημοκρατική εξέγερση εναντίον του  ιερού -γι’ αυτούς- κανόνα  ότι η οικονομική πολιτική πρέπει να ικανοποιεί τις μεγάλες τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ ο απλός κόσμος πρέπει να υφίσταται την φτώχια, τους χαμηλούς μισθούς, τις ανερχόμενες τιμές, την απρόσιτη στέγη και τις συνεχώς  χειρότερες δημόσιες υπηρεσίες.

 Με άλλα λόγια, οι όμοιοι της Μέρκελ και του Μακρόν είναι οι ίδιοι δημιουργοί  του εφιάλτη τους, της λαϊκής οργής και των αποτυχιών τους,  με την εφαρμογή χρεωκοπημένων καπιταλιστικών  πολιτικών.

Στη διάσκεψη του Νταβός, των  διευθυντών επιχειρήσεων, ο Ιταλός πρωθυπουργός Γκιουζέπε Κόντε, στιγμάτισε τις οικονομικές πολιτικές της Ε Ε, καταγγέλλοντας ότι «σπέρνουν απελπισία και δυσφορία από άκρου σε άκρο της Ευρώπης». Και πρόσθεσε: «Μας λένε εξτρεμιστές επειδή θέλουμε να δώσουμε την εξουσία πίσω στον λαό.»

Η Γάλλο-Γερμανική Συνθήκη, που υπογράφτηκε στις 22 Ιανουαρίου είναι ένα άχρηστο τσιρότο για να καλύψει τις ρωγμές μιας  κατακερματιζόμενης  Ευρώπης. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η Ευρώπη να ανοικοδομηθεί, με ένα οικονομικό /πολιτικό σύστημα γνήσια δημοκρατικό, στην υπηρεσία αντιμετώπισης των αναγκών των απλών ανθρώπων. Και να δημιουργηθεί μια Ευρώπη πραγματικά ανεξάρτητη από τις πολεμικές επιχειρήσεις  της Ουάσιγκτον και την ψυχρο-πολεμική ιδεοληψία της εναντίον της Ρωσίας.


*Σημείωση: Στην Γαλλία ο Μακρόν καταγγέλθηκε, ότι με αυτή την Συνθήκη  1) υποτάσσει την Γαλλία σε γερμανική ηγεσία,2) παραδίδει και από τα υπολείμματα της εθνικής κυριαρχίας που άφησε στην Γαλλία η Ε Ε και 3) ότι ξεπούλησε την επαρχία της Λωρραίνης στους Γερμανούς, με την καθιέρωση μεικτού διοικητικού καθεστώτος και διγλωσσίας σε παραμεθόριες επαρχίες.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)