Articles by "Ελλάδα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ελλάδα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
tsekouas3
Ο Δρ. Σαμ Τσέκουας είναι ο Νιγηριανός που νιώθει Έλληνας και αγαπάει την πατρίδα μας σαν να έχει γεννηθεί εδώ. Η ελληνική κυβέρνηση τον έχει βραβεύσει ως πρεσβευτή του ελληνισμού. Ο άνθρωπος αυτός που ζει μόνιμα στην Αμερική και είναι ιδιοκτήτης του μοναδικού ελληνικού βιβλιοπωλείου στη Νέα Υόρκη, μιλώντας στην Popaganda, εξηγεί πως γνώρισε και αγάπησε την πατρίδα μας. Μία ιστορία που κρατά πολλά χρόνια και συγκινεί…
tsekouas2
Έχετε το μοναδικό ελληνικό βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη. Από πού προέκυψε η αγάπη που τρέφετε για την χώρα μας; Η αγάπη μου για την Ελλάδα ξεκίνησε όταν ήμουν πολύ μικρός. Κατά τύχη, έπεσε στο χέρι μου το βιβλίο Η Αντιγόνη του Σοφοκλή φυσικά σε μετάφραση στα αγγλικά, τότε, στην επαρχία της Νιγηρίας, όπου ήμουν στο κολέγιο. Αφού το διάβασα, ήθελα να διαβάσω περισσότερα. Κατά καιρούς άκουγα για την Ελλάδα και τις δημιουργίες της και για την ιστορία της. Μου άρεσε πάρα πολύ και γι’ αυτό ήθελα να ανακαλύψω την Ελλάδα. Τελικά, μετά μπήκα στο πανεπιστήμιο, σπούδασα ελληνική φιλολογία. Αργότερα, σπούδασα οδοντιατρική, ξανά στη Θεσσαλονίκη. Μόλις τελείωσα τις σπουδές μου, έφυγα στην Αμερική. Στη Νέα Υόρκη διαπίστωσα ότι στην περιοχή Αστόρια δεν υπήρχε ελληνικό βιβλιοπωλείο. Αυτό με παραξένεψε και γι’ αυτό αποφάσισα να το ανοίξω για να προσφέρω τον πολιτισμό της χώρας σας στα ελληνόπουλα. Συγχρόνως, είχαμε ξεκινήσει και τον εκδοτικό οίκο και κάνουμε και εκδόσεις μέχρι σήμερα.
Έχετε γεννηθεί στη Νιγηρία, ζείτε στην Αμερική και έχετε γράψει για το «Θαύμα να νιώθεις Έλληνας». Πώς συνδυάζονται όλα αυτά; Εσείς νιώθετε περισσότερο Έλληνας; Πάντοτε μου άρεσε να διαβάζω. Συνδυάζω αυτά τα τρία στοιχεία γιατί ήθελα να ενθαρρύνω τα Ελληνόπουλα να αγαπήσουν την ελληνική γλώσσα, που θεωρώ ιερή καθώς επίσης και μια γλώσσα που πρέπει να διατηρείται. Γι’ αυτό και στην πορεία έγραψα το βιβλίο που αναφέρετε. Αλλά, έχω γράψει και άλλα βιβλία. Εγώ νιώθω Έλληνας επειδή πήρα τη μορφωτική διαδρομή μου από την Ελλάδα. Νομίζω ότι όποιος γνωρίζει τον ελληνισμό, δεν πρόκειται ποτέ να τον αποχωριστεί. Θα επιστρέψω στην Ελλάδα το Νοέμβριο για να κάνω μία παρουσίαση στο Αριστοτέλειο. Αλήθεια σας λέω, βλέπω αυτό το πανεπιστήμιο ως το όνειρο που κατάφερα να πραγματοποιήσω. Είναι χαρά και τιμή μου που σπούδασα εκεί. Τόσο πολύ αγάπησα την Ελλάδα. Είναι η χώρα του πολιτισμού, η χώρα που ο άνθρωπος μπορεί να ξαναβρεί το δρόμο του.
Σπουδάσατε οδοντιατρική στη Θεσσαλονίκη αλλά αποφασίσατε να μεταναστεύσετε. Σκεφθήκατε ποτέ να μείνετε μόνιμα στη χώρα μας; Από την Ελλάδα δεν έφυγα ποτέ. Η ψυχή μου είναι ακόμη εκεί. Μάλιστα, από τα δέκα τηλέφωνα που κάνω την ημέρα, τα δύο τουλάχιστον είναι πάντοτε από την Ελλάδα. Για μένα είναι μια πατρίδα που αξίζει να αγαπάει κανείς και να δουλεύει για να την κάνει καλύτερη. Όχι να την εγκαταλείπει. Αν μπορούσα, θα έκανα καριέρα στην Ελλάδα αλλά η Ελλάδα έχει τη μανία να διώχνει τα παιδιά της. Το αποτέλεσμα είναι να πηγαίνουμε σε όλο τον κόσμο για να γίνει γνωστός ο πολιτισμός της χώρας. Η πατρίδα σας δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μου, από το είναι μου. Οι φίλοι που έχω κάνει εδώ τα 8 χρόνια, είναι οι καλύτεροι φίλοι στη ζωή μου.
Διδάσκετε την ελληνική γλώσσα στη Νέα Υόρκη αλλά και σε Έλληνες ομογενείς. Περιγράψτε μας πως οι ξένοι βλέπουν τον πολιτισμό μας; Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο που να μην αγαπάει την πατρίδα. Αυτοί που γνωρίζουν τη χώρα καλύτερα, είναι παθιασμένοι με την Ελλάδα. Η πατρίδα μας είναι η χώρα που μας έδωσε τις επιστήμες και όλος ο ακαδημαϊκός κόσμος μιλά για τη χώρα και διδάσκει τον ελληνικό πολιτισμό σε διάφορες χώρες παγκοσμίως.
tsekouas
Τι είναι αυτό που σας κάνει να «κλαίτε» για την πατρίδα μας; «Κλαίω» πάρα πολύ για την κατάσταση της χώρας. Στεναχωριέμαι που βλέπω ανθρώπους να μην έχουν να πληρώσουν τους φόρους και κλαίω γιατί κάθε νέος που συναντώ στην Ελλάδα, θέλει να μεταναστεύσει. Το καταλαβαίνω αλλά αυτή δεν είναι λύση. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα εγώ, βρίσκω ευκαιρίες. Βρίσκω πράγματα με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθεί ένας νέος. Υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να μην έχει το καλύτερο πανεπιστήμιο της φιλοσοφικής σχολής ή της ιατρικής; Αποκλείεται, αυτά είναι μαθήματα που θα πρέπει να μπουν ριζικά σε ένα πρόγραμμα με μέθοδο και στρατηγική. Έτσι, σε χρονικό διάστημα πέντε με δέκα ετών θα αρχίσουμε να παράγουμε και στο χώρο της Παιδείας. Πιστεύω ότι σε αυτό τον τομέα δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από τους ξένους. Μπορούμε να προσφέρουμε κι εμείς λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν. Μπορώ να το αποδείξω αν μου δοθεί ευκαιρία. Απλώς, υπάρχει θέμα με τη γραφειοκρατία που πρέπει να εξαλειφθεί. Εμείς από το εξωτερικό ξέρουμε τα προβλήματα αλλά τα λέμε και δεν μας ακούν. Γι’ αυτό λέω στα ελληνόπουλα να μην απογοητεύονται. Η χώρα έχει τα πλούτη της και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει. Εμείς θα βοηθήσουμε να συνεχίσει να είναι γνωστός ο πολιτισμός της. Και μπορεί οι Γερμανοί να λένε ότι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες αλλά εγώ διαφωνώ. Οι Έλληνες δουλεύουν οπουδήποτε κι αν βρίσκονται. Οπότε, ας σταματήσουν αυτά τα σχόλια».
Προωθείτε τον ελληνισμό και στη Νιγηρία; Φυσικά και το κάνω. Γιατί, ξέρετε, η Νιγηρία θα βγει κερδισμένη αν ελληνοποιηθεί. Πρέπει να αρχίσουν να διαβάζουν ελληνικά και να μάθουν τη γλώσσα. Η Νιγηρία θα κερδίσει αν αγκαλιάσει την Ελλάδα και τον πολιτισμό της.
Το βιβλιοπωλείο βρίσκεται στον αριθμό 33-18 της οδού Μπρόντγουεϊ στη Νέα Υόρκη

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η πολιτική είναι γλώσσα και υλικός μετασχηματισμός, στο πλαίσιο ενός δυναμικού και μιας διαδικασίας παραγωγικής και κοινωνικής (ανα)διάρθρωσης και (ανα)διανομής. Με τη γλώσσα του νεοφιλελευθερισμού δεν κάνεις ασφαλώς σοσιαλιστική πολιτική, ασκείς νεοφιλελεύθερη πολιτική-πρακτική.
Αυτά «διαφεύγουν» από τους σημερινούς αριστερούς κυβερνήτες στην Ελλάδα, επειδή προφανώς μεγάλωσαν με το αριστερό ή αριστερίστικο lifestyle και τις κορώνες του λαϊκιστικού ιδιώματος του μαρξιστικού λόγου και όχι με τη σοβαρή μελέτη μεθοδολογιών που καθόρισαν και καθορίζουν (ανταγωνιστικά) ιστορικά την εξέλιξη της ανθρωπότητας, των πολιτικών συστημάτων, των κινημάτων, της παραγωγής και των ιδιαίτερων κοινωνιών ή λαών, όπως και των διεθνών σχέσεων και πολιτικών. Έτσι, με άνεση και άφθονη σαχλαμάρα περνούμε από την έννοια της «Ευρώπης των λαών» σε εκείνη της «Ευρώπης των πολλαπλών επιλογών», δηλαδή από την αριστερή πολιτική discourse στη μεταμοντέρνα δεξιά discourse, εμφανίζοντας μάλιστα τον εαυτό μας (: Τσίπρας) σαν ανήσυχο ευρωπαίο σοσιαλιστή διανοούμενο!
Η έννοια των «επιλογών» στο πλαίσιο των συμφραζομένων που ορίζουν διαλογικώς την ΕΕ, είναι ένα σαφές νεοφιλελεύθερο master point, το οποίο γεμίζει με περιεχόμενο από μια σειρά nodal points στον ίδιο γλωσσικό ιστό. Π.χ.: ευκαιρία, πρόκληση, επάρκεια, ευχέρεια, ικανότητα, διάθεση, αξιολόγηση, διακυβερνητικό μοντέλο, υπευθυνότητα, συμμόρφωση, προθυμία. Φαντάσου, αναγνώστη μου, τον ιστό της αράχνης στο κέντρο του οποίου βρίσκεται η λέξη «επιλογή», ενώ  γύρω από αυτήν και ως κόμβοι του ιστού αναπτύσσονται οι λέξεις που προανέφερα, μαζί με μια σειρά άλλων ασφαλώς που (συν)ορίζουν τη γλωσσική δομή του νεοφιλελευθερισμού ως ενιαίο, ολοκληρωμένο μεταφιλοσοφικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό, υφολογικό και κοινωνικό, γλωσσικό μοντέλο, το οποίο διαμορφώνει την κυρίαρχη αντιληπτική και συναισθηματική δομή του σύγχρονου γνωστικού μας μοντέλου. Πρόκειται για το «τέλος της ιστορίας», το τέλος της σύνδεσης ηθικής-πολιτικής και το τέλος κάθε κανονιστικής προσέγγισης.
 Ε, πάνω σε αυτό και μέσα σε αυτή την αντιληπτική και συναισθηματική δομή κτίζει τη σημερινή του πολιτική, αναφερόμενη ταυτότητα ο κύριος Αλέξης Τσίπρας, προσποιούμενος την εναλλακτική, αριστερή έκφραση, εντός της νεοφιλελεύθερης ΕΕ! Και το χειρότερο, αγωνιστές, ακόμη και διανοούμενοι σύντροφοί του από τον χώρο των κινημάτων ακολουθούν και υπερθεματίζουν, χρησιμοποιώντας την ίδια γλώσσα, η οποία δεν ασκεί κριτική στον νεοφιλελευθερισμό, αλλά «πρόστυχα» - εμφανιζόμενη σαν κριτική απεικόνιση και παρέμβαση (καφενείου και όχι μεθοδολογική) σε αυτόν - έρχεται να τον νομιμοποιήσει πολιτικώς και κυρίως πολιτισμικώς και να τον εμβαθύνει στη συνείδηση και στο υποσυνείδητο τουλάχιστον των σύγχρονων ελλήνων μη-λενινιστών αριστερών.
Και γιατί συμβαίνει αυτή η φάρσα; Δεν είμαι σίγουρος, αλλά σίγουρα τα αίτια είναι αρκετά και σύνθετα, αν και ο αιτιατός μηχανισμός μάλλον ένας: ανεκπαίδευτοι στις πολιτικές μεθοδολογίες, λιγούρηδες της εξουσίας που υπερεκτιμούν την ικανότητά τους να εξαπατούν τον αποδέκτη του μηνύματός τους, υιοθετούν άκριτα λέξεις  - που φαντάζουν στα μάτια τους ελκυστικές και μοντέρνες, με την προοδευτική μάλιστα έννοια - τις οποίες αραδιάζουν ως δήθεν εναλλακτικές προσεγγίσεις (: όχι ΕΕ πολλών ταχυτήτων, αλλά ΕΕ πολλαπλών επιλογών) για να εντυπωσιάσουν και να δείξουν πως εμφορούνται από διαφορετική από την κυρίαρχη στην ΕΕ φιλοσοφία.
Στην πραγματικότητα πράττουν αυτό που κάνει ένας αντιδραστικός έφηβος. Χρησιμοποιούν τη γλώσσα των «μεγάλων» και της αγοράς για να δείξουν πως είναι «μεγάλοι» και αυτοί, ενώ ταυτόχρονα με την ίδια γλώσσα επιχειρούν να αμφισβητήσουν τον κόσμο των «μεγάλων». Ασφαλώς και στην πραγματικότητα η προσπάθειά τους αυτή δείχνει την αγωνία τους για συμμόρφωση και προσαρμογή στην αγορά. Θέλουν να δείξουν πως ενώ δεν είναι κάτι διαφορετικό (μιλούν άπταιστα τη γλώσσα των «μεγάλων»), είναι διαφορετικοί/μοναδικοί /αντίθετοι/ αντιφρονούντες. Αυτό ενισχύει την διαδικασία κοινωνικοποίησης του έφηβου στον κόσμο των ενηλίκων, όπως το περί «Ευρώπης των πολλαπλών επιλογών» στη θέση εκείνου της «Ευρώπης των λαών» ενισχύει την κοινωνικοποίηση του κυρίου Τσίπρα στον κόσμο της ευρωπαϊκής ελίτ, εναρμονίζοντας μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ με τον «ιδεογλωσσικό» πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού.

Μπορεί η Ελλάδα να απέτυχε να παραμείνει στον πύρινα της ΕΕ, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια γλωσσικού εναρμονισμού με τον νεοφιλελευθερισμό! Είναι και αυτό μια επιλογή! Αγαπητοί μου, η ΕΕ δεν διέπεται από την έννοια της «επιλογής», όπως ο σεξουαλικός προσανατολισμός, αλλά από άλλες έννοιες που έχουν να κάνουν με τη δομή και τη λειτουργία της. Αυτές οι λέξεις αποκλείστηκαν από το στόμα του σημερινού Αλέξη(ς), για να αντικατασταθούν από τις λέξεις της ολοκληρωτικής αγοράς, τις οποίες οι «Μέρκελ, Ολάντ, Ραχόι και Τζεντιλόνι» «διδάσκουν» στον Αλέξη, αλλά δεν χρησιμοποιούν οι ίδιοι όταν μιλούν μεταξύ τους! Και αυτό δεν είναι παράδοξο, ούτε επιλογή, είναι ηγεμονική στρατηγική και παιδαγωγική. 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο Δείκτης Μιζέριας του Bloomberg, που απαρτίζεται από 65 χώρες, υπολογίζεται μέσω της πρόσθεσης των προβλέψεων μιας χώρας για τον πληθωρισμό με τις προβλέψεις για την ανεργία. Όσο υψηλότερο είναι το «σκορ», τόσο πιο «μίζερη» θεωρείται η χώρα.


Τέταρτη στη «λίστα μιζέριας» του Bloomberg παραμένει και φέτος η Ελλάδα, με τη Βενεζουέλα να παραμένει στην πρώτη θέση -και σε μεγάλη απόσταση από τις άλλες χώρες- για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Ο Δείκτης Μιζέριας του Bloomberg, που απαρτίζεται από 65 χώρες, υπολογίζεται μέσω της πρόσθεσης των προβλέψεων μιας χώρας για τον πληθωρισμό με τις προβλέψεις για την ανεργία. Όσο υψηλότερο είναι το «σκορ», τόσο πιο «μίζερη» θεωρείται η χώρα.


Η Βενεζουέλα, στον δείκτη αυτό, συγκεντρώνει 499,7 μονάδες, ενώ δεύτερη έρχεται η Νότια Αφρική με 32,2 μονάδες, τρίτη η Αργεντινή με 30,9 μονάδες και τέταρτη η Ελλάδα με 23,2 μονάδες, από 22,7 πέρυσι.

Τη δεκάδα των πιο «μίζερων» χωρών συμπληρώνουν η Τουρκία με 19,8 μονάδες (από 18,4 πέρυσι), η Ισπανία με 19,6 (από 19,8), η Ουκρανία με 19 (από 24,4), η Σερβία με 17,9, η Βραζιλία με 17,3 (από 16,4) και η Ουρουγουάη με 15,9 (από 17,5 πέρυσι).


Στον αντίποδα, η χώρα με τη λιγότερη «μιζέρια» παραμένει η Ταϊλάνδη, που συγκεντρώνει 2,6 μονάδες (από 1,2 πέρυσι) και ακολουθούν Σιγκαπούρη με 3,1 (από 1,5), Ελβετία και Ιαπωνία με 3,6 έκαστη (από 2,9) και Ισλανδία με 4,6 (από 3,9).

Σε ό,τι αφορά στη Βενεζουέλα, όπως σημειώνει το Bloomberg, οι χαμηλές τιμές του πετρελαίου -του μοναδικού σημαντικού εξαγώγιμου προϊόντος της χώρας- έχουν προκαλέσει κρίση που έχει αδειάσει τα ράφια των καταστημάτων, έχει αφήσει χωρίς βασικά φάρμακα τα νοσοκομεία και έχει οδηγήσει σε εκτεταμένες αναταραχές και βίαια εγκλήματα.

Αν και η χώρα δεν έχει ανακοινώσει οικονομικά στοιχεία από το 2015, ωστόσο ο δείκτης Café Con Leche του Bloomberg, που παρακολουθεί τον πληθωρισμό της χώρας μέσω του κόστους ενός φλιτζανιού καφέ, δείχνει εκτίναξη των τιμών κατά 1.419% από τα μέσα Αυγούστου. Μάλιστα, οι οικονομολόγοι εκτιμούν πως οι τιμές θα εξαπλασιαστούν φέτος.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μία είναι η είδηση των ημερών: Δεν υπάρχει πολιτική είδηση στην Ελλάδα, ενώ οι πολιτικές ειδήσεις που παράγονται στο επίπεδο της ΕΕ και διεθνώς απομονώνονται από το Habitus [: σύστημα σχημάτων αντίληψης, σκέψης και δράσης, τα οποία είναι το αποτέλεσμα της ενεργούς παρουσίας των εμπειριών του παρελθόντος και διαμορφώνουν ατομικές και συλλογικές πρακτικές (Bourdieu)] που τις παράγει και εκείνο που τις προσαρμόζει στο ελληνικό περιβάλλον και τις αναμεταδίδει – ως ιδεολογικοποιημένες ασφαλώς αναπαραστάσεις της πραγματικότητας που αφορούν στη ζωή της ελληνίδας και του έλληνα.   
Δες, αναγνώστη μου, τα σημερινά πρωτοσέλιδα για να καταλάβεις τι εννοώ! Μια απέραντη «ΕΡΤ» κατάντησε ο ελληνικός Τύπος, ο οποίος συμπληρώνεται ως γενική εικόνα από ρυπαρές φυλλάδες, κατασκευασμένες από σοβαρά διαταραγμένους ψυχικά ασθενείς, οι οποίοι αναζητούν απεγνωσμένα κοινό μεταξύ άλλων, επίσης σοβαρά διαταραγμένων υπάρξεων. Πρόκειται για έναν ανταγωνισμό στο πεδίο των εκχυδαϊσμένων σχέσεων, προσώπων και καταστάσεων, από τον οποίο παράγεται ο σαχλαμάρας, «ματάκιας», βαθιά συμπλεγματικός, μνησίκακος, μισογύνης, «ουάου», ακαλλιέργητος, ρατσιστής και μαλάκας άνθρωπος, ο οποίος θεωρεί πως ζωή είναι η παράσταση (των άλλων ή/και η δική του). Όλα για τη στιγμιαία εντύπωση! Όλα τα μέσα για να κερδίσουν μια ματιά, η οποία τελικώς κατασκευάζει την ίδια την «όρασή» μας. Τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν.
Ο Τύπος δεν αντικατοπτρίζει τη κοινωνία, την κατασκευάζει. Τα αρρωστημένα αυτά πλάσμα που δημιουργούν αυτές τις λαϊκιστικές φυλλάδες δεν αντιπροσωπεύουν τη σημερινή ελληνική κοινωνία, είναι κοινωνικοπολιτικοί θεσμοί που την παράγουν, που τη δομούν για να αναπαραχθεί πλέον αυτόματα σαν αγορά μέσα στον βούρκο, όπου τα πλέον βρώμικα και ευτελή φύκια «πωλούνται» /πλασάρονται σαν μεταξωτές κορδέλες. Και ποιο είναι το κύριο ερμηνευτικό εργαλείο αυτών των ασθενών που υποδύονται τον δημοσιογράφο; Η γλοιώδης υποκρισία και το απύθμενο θράσος, το οποίο ορίζει τον Άλλον σαν ηλίθιο. Και πράγματι γίνεσαι ηλίθιος στον βαθμό που εγκλωβιστείς στον κόσμο τους. Στο μέτρο που τους προσέξεις, που τους παρακολουθήσεις, που τους δώσεις σημασία.
Δυστυχώς, σήμερα, αυτό που θεωρούσαμε τα προηγούμενα χρόνια «κανονική δημοσιογραφία» έχει αλλοιωθεί σημαντικά από την έξη και τις ροπές που σχηματίζονται κοινωνικά από τα λαϊκιστικά έντυπα και ασφαλώς τις σιχαμερές ως ύφος και μήνυμα τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Αυτά δίνουν τον τόνο και οι «σοβαροί» ακολουθούν, ανταγωνιζόμενοι στη διαμόρφωση διαστροφικών ή υπερβατικών της πραγματικότητας ειδήσεων, ως παθολογικά σχήματα για να σκέπτεται, να αισθάνεται, να αντιλαμβάνεται, να αξιολογεί και να ενεργεί ο σημερινός έλληνας. Όπως είναι ντροπή να εκδίδονται σήμερα νέες «πολιτικές εφημερίδες» με το concept εκείνο προ τριάντα ή σαράντα ετών!
Εμφανίζεται σαν να είναι πλέον αδύνατον οι ειδήσεις να μπορούν να υπηρετήσουν ένα μη-παθολογικό γνωστικό μοντέλο! Όλα γράφονται και απευθύνονται σε πάσχοντες με τη γλώσσα του πάσχοντος – η οποία δεν είναι ακριβώς η γλώσσα του πάσχοντος, αλλά η γλώσσα του δημοσιογράφου, η οποία κατασκευάζεται συνειδητά σαν παθολογικό αφήγημα, αντιπροσωπεύοντας δήθεν τις επιθυμίες, τις ανάγκες, το δίκιο και το φρόνημα του απλού λαού, των εξουσιαζόμενων.
Και πού είναι η είδηση σήμερα; Στην σε κρίσιμο βαθμό «ΕΡΤοποίηση» του πρωτοσέλιδου. Στην εθνικοποίηση, δηλαδή, του πολιτικού περιεχόμενου συμβάντων που αναπαρίστανται ως γεγονότα, με την ισοπέδωση του (ανταγωνιστικού) πολιτικού τους μηνύματος. Έτσι ουδετεροποιείται το μήνυμα και αποκτά υπερεθνικό χαρακτήρα, μετατρέποντας σημειολογικά την κυβέρνηση σε υπερεθνική, από αμιγώς πολιτική δομή. Μοιάζει σαν η κυβέρνηση να είναι το χωνευτήρι όλων των ιδιαίτερων ανταγωνιστικών πολιτικών, τις οποίες εναρμονίζει στη μάχη εναντίον του κοινού εχθρού (μια το ΔΝΤ, μια ο Σόιμπλε και την άλλη ο Ερντογάν). Ο Μητσοτάκης δεν είναι εχθρός, είναι το χθες, που δεν έχει αύριο, διότι απλώς εκφράζει το παθολογικό χθες!
 Η ελληνική κοινωνία αναρρώνει, αναπτύσσεται, προοδεύει, ισχυρίζεται η κυβέρνηση κόντρα στην πραγματικότητα, η οποία με τη σειρά της ρευστοποιείται για να παραμορφώνεται εύκολα και να κατασταλάζει δια του Τύπου στο μυαλό των ελλήνων ως αγώνας εναντίον των ξένων καταπατητών, κατακτητών, επικυρίαρχων, δανειστών, εισβολέων, σφετεριστών, γεράκων και κοράκων! Σαν πολιτική της κυβέρνησης εμφανίζεται ο εθνικός αγώνας εναντίον όλων αυτών και … άντε μετά να παρουσιάσεις ειδήσεις πολιτικού χαρακτήρα! Πάνε, πέθαναν οι ειδήσεις, ας προβάλλουμε προσλήψεις ή επαναλήψεις που εστιάζουν ασφαλώς στην ψυχούλα ή στα ψίχουλα του συνανθρώπου μας. «Ειδήσεις» αγαπησιάρικες, «ειδήσεις» πονεσιάρικες, «ειδήσεις» ανωμαλιάρικες, «ειδήσεις» κουτσομπολιό, γεμάτες μυστήριο, πάθη και μοιραία λάθη! Ανθρώπινα, πράγματα, δηλαδή! Ξανά στην ελληνική ιστορία ο «εθνικός άνθρωπος», αντικατέστησε τον πολίτη και τον πολιτικό άνθρωπο στο πρωτοσέλιδο και αυτό είναι διαστροφή καί του εθνικού καί του πολιτικού.

Εξαφανίζεται ο κοινωνικός και πολιτικός ανταγωνισμός στα σημερινά πρωτοσέλιδα και αυτό γκριζάρει τον χαρακτήρα της πολιτικής κοινότητας των ελλήνων, ακόμη και τη «φαντασία», την υπέρβαση και τον μύθο που μας ορίζουν σαν εθνική οντότητα. Αυτό εκφράζει την ουσία του ολοκληρωτισμού.  Και τα σημερινά πρωτοσέλιδα αποπνέουν την διάσταση του ολοκληρωτισμού.  Ισοπεδώνουν την πολιτική και τον κοινωνικό ανταγωνισμό στην Ελλάδα. Ας το προσέξουν, όσοι τουλάχιστον συνεχίζουν να διατηρούν αντι-ολοκληρωτικά αισθήματα και αντανακλαστικά!

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Εμπνεόμενος από το χθεσινό πνεύμα των Βερσαλλιών, όπου οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας τάχθηκαν όχι ακριβώς υπέρ μίας Ευρώπης πολλών ταχυτήτων (αυτό δεν είναι είδηση, αλλά ήδη θεσμική πραγματικότητα), αλλά υπέρ μιας Ευρώπης πολλών, διαφορετικών επιπέδων ολοκλήρωσης, θα οπλιστώ με τόλμη για να μη χάσω και εγώ τη γοητεία μου! Θα πράξω, δηλαδή, αυτό που η κυρία Άνγκελα Μέρκελ προέτρεψε να κάνουμε οι φιλοπρόοδοι ευρωπαίοι.
Δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος γερμανικής παιδείας και - «δυστυχώς» για την οικογένειά μου - γερμανικής κουλτούρας, να μην αφουγκράζεται δημιουργικώς το αίτημα των καιρών, όπως το εξέφρασε χθες με σαφήνεια και αγωνία η κ. Μέρκελ:  «θα πρέπει να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά», αφήνοντας τα βαρίδια πίσω μας!
Θάρρος, λοιπόν! Θα τα σημειώσω με γνώση και παρρησία, αδιαφορώντας για τις εύλογες αντιδράσεις φίλων και μάλλον της πλειονότητας των αναγνωστών μου. Αν το όραμα της νέας σύνθεσης των κεντροευρωπαϊκών δυνάμεων είναι αυτό που επιχειρήθηκε, μάλλον παράδοξα, ανιστόρητα και αυταρχικά, να αποδοθεί ως μήνυμα της άτυπης συνόδου του χθεσινού ηγετικού καρέ των «Μετα- Βερσαλλιών», τότε η πολυεπίπεδη - γεωπολιτική στην ουσία - κρίση που προκύπτει αντικειμενικά ως συνέπεια για την Ελλάδα, αντί να επιλυθεί με πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία, ας επιλυθεί ευφυώς πολιτικά με τη συγκρότηση θεσμών ελληνοτουρκικής αυξημένης συνεργασίας, η οποία θα περιλαμβάνει ασφαλώς και την Κύπρο.
Αν έτσι ονειρεύονται τον γεωπολιτικό πόλο της Ευρώπης οι τέσσερεις, τότε το αντικειμενικό συμφέρον της Ελλάδας είναι να κάνει ένα άλμα προόδου διαμορφώνοντας μαζί με την Τουρκία έναν γεωπολιτικό και γεωοικονομικό πυρήνα, με τον οποίο θα μπορούσαν να συνδεθούν σε δεύτερο στάδιο και άλλες χώρες της περιοχής, οι οποίες βρίσκονται σήμερα και αυτές σε κρίση και δραματικά διλήμματα.
Η μόνη σοβαρή ελληνική απάντηση στον στρατηγικού χαρακτήρα οραματισμό των τεσσάρων θα ήταν ένα όραμα αντίστοιχου επιπέδου συνεργασίας και εναρμονισμού με την Τουρκία – καταρχήν. Μα αυτοί είναι εχθροί μας, μα είναι μουσουλμάνοι, μα είναι αντίπαλοι, μα είναι ανταγωνιστές που θέλουν να βάλουν χέρι στον πλούτο μας! Είπα, ας σοβαρευτούμε, ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία της Ευρώπης, για να συνειδητοποιήσουμε τα μεγέθη αίματος και έχθρας που κατασκεύασαν τις σημερινές ισχυρές φιλίες και πολύ στενές συνεργασίες ακόμη και σε αμυντικό επίπεδο, εις βάρος προηγούμενων φιλικών ή /και «ερωτικών» σχέσεων μεταξύ εθνών. Η Ευρώπη έδειξε πως από τους αλληλοσκοτωμούς και τις δήθεν αγεφύρωτες θρησκευτικές, ιδεολογικές ή εθνικές και εμπορικές αντιθέσεις μπορούμε ταχύτατα να περάσουμε στις πιο ζεστές σχέσεις φιλίας και συνεργασίας. Αυτό είναι το μάθημα που δηλώνουν πως αποτελεί κοινή γνώση των τεσσάρων, αλλά τούρκοι και έλληνες δυσκολευόμαστε να το αφομοιώσουμε στις μεταξύ μας σχέσεις!        
Οι τέσσερεις με μια φάρσα πολιτικής προχωρούν στη διατύπωση ενός στην κυριολεξία «Μετα-Βερσαλλιακού» οράματος αποκλεισμού, που «καταργεί» τη λέξη και όχι την ουσία της έννοιας «αποκλεισμός». Τώρα το λένε αυξημένη συνεργασία αυτών που μπορούν και επιθυμούν. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919 δεν ήταν απλώς η συνθήκη ειρήνης που τερμάτισε επίσημα τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανάμεσα στην Αντάντ και την Γερμανική Αυτοκρατορία, αλλά εκείνη που ως παράπλευρη συνέπεια στα καθ’ ημάς είχε την Μικρασιατική Εκστρατεία (:  Ελληνοτουρκικός Πόλεμος του 1919-1922) και ως αποτέλεσμα, σε ό, τι αφορά στην περιοχή μας, την Μικρασιατική Καταστροφή. Σήμερα, το «Μετα-Βερσαλλιακό» όραμα αποκλεισμού της νέας σύνθεσης των κεντροευρωπαϊκών δυνάμεων (καταργείται η πολιτική διάκριση Βορράς-Νότος και καταπίπτει η σχετική φιλολογία) θα πρέπει να έχει ως αποτέλεσμα την αυξημένη στο ίδιο επίπεδο συνεργασία της Τουρκίας με την Ελλάδα - για να ισχυριστούμε και εμείς πως είμαστε δημιουργοί της ιστορίας και όχι το αποτέλεσμα της ιστορίας κάποιων άλλων.
Σε άλλη περίπτωση, ή ακόμη στην απολύτως βλακώδη και τυχοδιωκτική  περίπτωση της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, αυτή την περίοδο πολυεπίπεδου αποκλεισμού της Ελλάδας εντός της ΕΕ, το ευρύτερο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας θα αποδειχθεί όχι απλώς άχρηστο, αλλά μάλλον τραγικό για το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον της χώρας μας. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για το καθεστώς Ερντογάν. Εάν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν κατανοήσει πως και το δικό του συμφέρον συνδέεται με την ανάπτυξη ειλικρινών πολιτικών αυξημένης συνεργασίας στρατηγικού χαρακτήρα πρωτίστως με την Ελλάδα, και μάλιστα στο επίπεδο συγκρότησης ενός ελληνοτουρκικού άξονα/πυρήνα αντίστοιχου του γαλλογερμανικού, θα είναι μια μοιραία προσωπικότητα, μια τραγική περίπτωση ηγέτη για τον τουρκικό λαό.  
Άρα, η μόνη θαρραλέα και ταυτόχρονα προοδευτική απάντηση στην ΕΕ των πολλαπλών επιπέδων ολοκλήρωσης, που αντικειμενικά επιφέρουν γεωπολιτικού χαρακτήρα κρίση στην Ελλάδα -πέραν της τρέχουσας επί μια επταετία οικονομικής - δεν μπορεί να είναι άλλη από τη ριζοσπαστική αναθεώρηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αν Ελλάδα και Τουρκία μπορούσαν να συγκροτήσουν έναν ισχυρό πολιτικό πυρήνα στη γεωπολιτική περιοχή μας θα ακολουθούσαν και άλλες χώρες της περιοχής, οι οποίες θα έβλεπαν με «ανοιχτό μυαλό» το συμφέρον τους.

Μια τέτοια προοπτική δεν βλέπω πώς θα προκαλούσε ανασφάλεια στις ΗΠΑ – Βρετανία ή Ρωσία και Κίνα. Μάλλον θα ήταν μια λύση που θα ενίσχυε το παγκόσμιο equilibrium ασφαλείας. Νομίζω μάλιστα πως αν οι τέσσερεις των «Μετα-Βερσαλλιών» ήταν πράγματι ρεαλιστές, θα κατανοούσαν επίσης πού οδηγεί Ελλάδα και Τουρκία η νέα αντικειμενικότητα που επιχειρούν να θεσμοθετήσουν στην ΕΕ. Ή στην πολιτική και οικονομική υποχώρηση /υποβάθμισή τους - με πιθανή μάλιστα τη σύγκρουσή τους - ή σε μια αυξημένη συνεργασία πολλών επιπέδων μεταξύ τους, για να σπάσουν από κοινού τον αποκλεισμό τους.  

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ακολουθεί ένα «ανισόρροπο» σχόλιο ως «ποτ-πουρί» αυτόματης γραφής επί του ανισόρροπου κυρίαρχου πολιτικού σχολίου των ημερών στην Ελλάδα - για την αποκατάσταση της πραγματικότητας.
- Πράγματι, η δραχμή είναι σήμερα το «master point» στο αφήγημα κάθε απελπισμένου, αλλά μάλλον και στο μυαλό αυτών που δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους. Σε τι πράγμα; Στη ζωή ασφαλώς! Οι υπόλοιποι, οι ευέλπιδες του ευρώ, απλώς δεν είναι πραγματιστές, παραμένουν στη φαντασία τους «ρεαλιστές» που πιστεύουν πως Τέταρτο Μνημόνιο με ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα σημαίνει «πάση θυσία στο ευρώ»! Το τέλος της λιτότητας στην Ελλάδα, είναι το τέλος του ευρώ για την Ελλάδα… και να ενημερωθεί ο πρωθυπουργός για να μην λέει ανακρίβειες.
Και εγώ δεν υποστηρίζω πως το «διπλό νομισματικό» - γιατί περί αυτού πρόκειται - είναι καλό πράγμα. Το αντίθετο. Από πολύ νωρίς το πολέμησα σαν ιδέα και σχέδιο, αλλά δεν είμαι και ηλίθιος! Αν δεις χωρίς προκαταλήψεις την εξέλιξη των οικονομικών μεγεθών στη χώρα μας, θα διαπιστώσεις την «προετοιμασία» για εισαγωγή τοπικού νομισματικού συστήματος παράλληλα με το ευρώ. Δεν μπορεί να γίνει πλέον αλλιώς, μετά την οικονομική αποστράγγιση της κοινωνίας και την ασφυξία της αγοράς. Το περίφημο τέλος της λιτότητας θα είναι η αρχή μιας νέας εποχής, με την Ελλάδα να ξεκινά από το επίπεδο των «υπο-ανάπτυξη» χωρών. Εκεί την έφτασε η επταετία «προσαρμογής» με συντεταγμένη πτώχευση. Εκεί σκόπευε να την φτάσει και δεν νομίζω πως αυτό είναι ανορθολογικό. Ορθολογικότατο είναι, αλλά παραδόξως διαφεύγει από τους δεδηλωμένους «ορθολογιστές»!
Η παρέμβαση της τρόικας αφορά στη θεσμική προετοιμασία της Ελλάδας για να ξεκινήσει ορθολογικά - και όχι ασφαλώς βιοοικονομικά - στη βάση των κλασικών οικονομικών, η ανάπτυξη. Και αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει με ευρώ, εκτός εάν είχε ήδη πλημμυρίσει η χώρα από επενδύσεις και είχε ήδη άνετη πρόσβαση στην χρηματαγορά – αντί για το αντίθετο που στην πραγματικότητα συμβαίνει ! Το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας σε συνδυασμό με εκείνο της παραγωγικότητας δεν επιλύεται πλέον χωρίς τοπικό νομισματικό σύστημα. Τελεία και παύλα… και ας σταματήσει η απύθμενη υποκρισία και η προσβλητική για κάθε νοήμονα έλληνα, αθλιότητα της παραπλάνησης με τη φιλολογία των «αξιολογήσεων».
Ποτέ στην  Ελλάδα δεν είχε διαπραχτεί τόσο μεγάλη απάτη: όσοι ξιφούλκησαν πολιτικώς για «πάση θυσία στο ευρώ» προετοίμαζαν τη συντεταγμένη και υπό τη δική τους ηγεμονία επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Αν δεν το έκαναν ενσυνειδήτως και στρατηγικώς θα πρέπει να ενταχθούν εθελοντικώς στον «στρατό των ηλιθίων», μήπως και τους λυπηθούν οι υπόλοιποι, μήπως εξαπατήσουν ξανά τους υπόλοιπους, εμφανιζόμενοι σαν θύματα «τοκογλύφων» και «ανθελλήνων» ή «ιδεοληπτικών»!   
- Οι αμερικανοί ανησυχούν για «ατύχημα» στο Αιγαίο! Εμείς πρέπει να ανησυχούμε με τον τρόπο που εκφράζει την ανησυχία της η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα! Ιδιαίτερα τώρα πια που το νέο δόγμα προϋποθέτει η Αθήνα να δείχνει αυτοσυγκράτηση τη νύχτα και η Άγκυρα την ημέρα. Μετά τους «ανθρωπιστικούς πολέμους» και τους «προληπτικούς πολέμους» του μεταδιπολισμού θα έχουμε την εμπειρία των «πολέμων αυτοσυγκράτησης».  Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολέμους ασυμμετρίας, τους οποίους οι έλληνες ηγέτες συνεχίζουν δυστυχώς να προσεγγίζουν αυταπατώμενοι «συμμετρικώς» με το δόγμα των ισοδύναμων τετελεσμένων.
- Ποτέ συνήγορος ενός «ασθενή» δεν θα μπορούσε να είναι ο «ιατρός» του. Συνήγορος του ασθενούς θα μπορούσε να είναι μόνον ένας άλλος ασθενής, αλλά τότε πώς θα διεξαγόταν ένας «πόλεμος αυτοσυγκράτησης» στο χώρο της υγείας;
- Η ευκλείδεια γεωμετρία της κυβέρνησης δεν «βγαίνει», όχι επειδή η ηγετική ομάδα υπό τον Τσίπρα διαδίδει ότι δήθεν δεν διανοείται ότι «κλείνει ο κύκλος του Ευκλείδη», αλλά επειδή τα θεωρήματα που αναπτύχθηκαν για να νομιμοποιήσουν πολιτικώς τις δραματικές της υπαναχωρήσεις είναι πολύ λιγότερα και σε αντίφαση με τα αξιώματα του ΣΥΡΙΖΑ.      
- Είναι αλήθεια πως δεν θα υπάρξει αριστερή παρένθεση! Δηλαδή ούτε παρένθεση με πολιτικούς όρους στην τρέχουσα διακυβέρνηση υπό την τρόικα, ούτε ασφαλώς κάτι αριστερό στην πολιτική πρακτική.

- Με τους επαγγελματίες ψεύτες που υποδύονται τους αριστερούς πολιτικούς, το μέλλον δεν μπορεί να κατακτηθεί με άλλον τρόπο εκτός από την επινόηση ενός νέου ψέματος! 

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Κρίσιμες εξετάσεις δίνει αυτή την περίοδο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο η νέα διοίκηση των ΗΠΑ υπό τον Ντόναλντ Τραμπ. Εάν πετύχει να ελεγχθεί η λανθάνουσα κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις θα έχει περιθωριοποιήσει ιδέες και σχέδια για «μεγαλύτερη αμυντική συνεργασία» ανάμεσα στα κράτη-μέλη της ΕΕ, με στόχο τη δημιουργία ενός «στρατηγείου της ΕΕ», το οποίο θα αποτελούσε τη βάση ενός ευρωστρατού. Ένα κρίσιμο βήμα αμυντικής αυτονόμησης του γεωπολιτικού πόλου της Ευρώπης από την Βορειοατλαντική Συμμαχία.
Η άποψη αυτή δεν είναι δική μου, αναγνώστη μου, είναι προϊόν έρευνας εντός του Βορειοατλαντικού Συμβουλίου και με αυτή την έννοια  αποτελεί είδηση.
Το πώς θα χειριστεί ο Τραμπ την επικίνδυνη πλέον ελληνοτουρκική προστριβή έχει αρχίσει να γίνεται ζήτημα συζητήσεων, τουλάχιστον μεταξύ εκείνων των παραγόντων που αντιπαρατίθενται ανοικτά στην υπόθεση των μεταρρυθμίσεων της αμυντικής δομής της ΕΕ. Και κυρίως εκείνων εκ των γερμανών, γάλλων και ιταλών που επιχειρούν να πείσουν την Βρετανία να μην ασκήσει βέτο στο ζήτημα κατά την μεταβατική περίοδο του Brexit. Από την άλλη, αυτή την εβδομάδα διαπιστώνω πως και βρετανοί στα πολιτικά όργανα του ΝΑΤΟ θεωρούν πως ήρθε η στιγμή παρέμβασης του προέδρου των ΗΠΑ και στις δύο πλευρές (Αθήνα-Άγκυρα) για να μην κλιμακωθεί αιφνιδίως η ελληνοτουρκική προστριβή της συγκυρίας.
Είναι βέβαιο, ωστόσο, πως έτσι κρίνουν και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού; Δεν γνωρίζω. Θα φανεί σε λίγο, καθώς πάντα υπάρχει και η άλλη πιθανότητα: Η παρέμβαση να γίνει μετά από κλιμάκωση, καθώς έτσι το «impact» του ιδίου του πρόεδρου των ΗΠΑ στη Συμμαχία θα αναπαρασταθεί σε ισχυρότερη /αυθεντική και ηγεμονική διάσταση. Και αυτό θα τόνιζε τον κρίσιμο και διευθυντικό ρόλο των ΗΠΑ στο ζήτημα της «ασφάλειας της Ευρώπης» και θα αποθάρρυνε όσους επιθυμούν αποφασιστικές ενέργειες εκ μέρους των κεντροευρωπαίων, έτσι ώστε η «μεγαλύτερη αμυντική συνεργασία», ρευστοποιώντας ουσιωδώς το ΝΑΤΟ, να καταλήξει σε μια μορφή ευρωστρατού, ο οποίος θα σχεδιαζόταν στο πλαίσιο ανάπτυξης του στρατηγείου της ΕΕ.   
Αποφάσισα να σημειώσω αυτά τα πράγματα λιτά, έντιμα και χωρίς δική μου περαιτέρω ανάλυση για να δείξω πώς η σημερινή ένταση στα ελληνοτουρκικά ξεπερνά κατά πολύ τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Υπαινισσόμενος μάλιστα πως η μάλλον ήπια ακόμη, προστριβή εντός του ΝΑΤΟ και η διάσταση απόψεων για το μέλλον της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, μοιάζει να επηρεάζει την εξέλιξη των ελληνοτουρκικών, ακόμη και το Κυπριακό. Δεν είναι, λοιπόν, η κατάσταση έντασης στο Αιγαίο μια υπόθεση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, λόγω του κρίσιμου διλήμματος της πολιτικής αναμέτρησης του Απριλίου σε ό, τι αφορά στις εξουσίες του.

Η σημερινή αντιπαράθεση για το καθεστώς στο Αιγαίο έχει μεγάλη «ουρά» και αυτό θα ήταν τραγικό σφάλμα να μην αναδειχθεί εγκαίρως. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα αν συνεχίσει να υποκρίνεται και να σαχλαμαρίζει με μαγκιές ή υπερβατικές δοξασίες, αντί να δει την πραγματικότητα και να παρέμβει αποφασιστικά και στο πλαίσιο μιας «εθνικής στρατηγικής»  στο σχήμα που  δείχνω, θα έχει διαπράξει έγκλημα παρόμοιου μεγέθους ή ακόμη μεγαλύτερο από εκείνο της «συντεταγμένης πτώχευσης», με πρωτοφανή εθνική, δημοκρατική και οικονομική υποχώρηση στα όρια της κοινωνικής διάλυσης, που υπέβαλε τον ελληνικό λαό.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Τη σοβαρή επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης στην Ελλάδα καταδεικνύουν στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα είναι η τρίτη φτωχότερη χώρα-μέλος της Ε.Ε. μετά τη Βουλγαρία (34,2%) και τη Ρουμανία (22,7%). Με τη διαφορά, βεβαίως, ότι ενώ τα ποσοστά φτώχειας των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί σημαντικά -κατά σχεδόν ένα τρίτο στην περίπτωση της Ρουμανίας- το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει διπλασιαστεί από το 2008. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος για τη φτώχεια την ίδια περίοδο (2008-2015) υποχώρησε από το 8,5 στο 8,1%. Τα χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας καταγράφονται στη Σουηδία (0,7% το 2015 έναντι 1,4% το 2008), Νορβηγία (1,7% έναντι 2%) και τη Φινλανδία (2,2% το 2015 έναντι 3,5% το 2008).

Όπως αναφέρει το πρακτορείο Reuters, μπορεί η Ελλάδα να απέφυγε τη χρεοκοπία με την υπαγωγή της στο πρόγραμμα διάσωσης, ωστόσο οι πολιτικές αυστηρής λιτότητας που ακολουθούνται τα τελευταία επτά χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα να βαθύνει η ύφεση και η χώρα να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη αύξηση του ποσοστού φτώχειας στην Ε.Ε. «Ύστερα από την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 αρκετές χώρες της Ευρωζώνης στράφηκαν προς διεθνείς δανειστές. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, για παράδειγμα, ακολούθησαν προγράμματα διάσωσης και επέστρεψαν σε ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας τους. Δεν συνέβη όμως το ίδιο με την Ελλάδα», τονίζει το Reuters.

Σημειώνεται ότι στην Πορτογαλία, το ποσοστό φτώχειας μειώθηκε έστω και οριακά από 9,7% το 2008 σε 9,6% το 2015, ενώ αντίθετα στην Κύπρο αυξήθηκε σε 15,4% το 2015 έναντι 9,1% το 2008.

Αρνητική «πρωτιά» στην Ε.Ε. έχει η χώρα μας και στα ποσοστά ανεργίας. Η ανεργία έχει υποχωρήσει από το ρεκόρ του 28% σε 23%, ωστόσο, όπως τονίζει το Reuters, το ποσοστό αυτό παραμένει το υψηλότερο στην Ε.Ε. Από την έναρξη της κρίσης, το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά 25% και χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνει με δραματικό τρόπο η τελευταία έκθεση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) για τις Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα το έτος 2015. Σύμφωνα με την έκθεση, το 39,9% του πληθυσμού στη χώρα στερείται βασικά υλικά αγαθά και υπηρεσίες, όπως φαγητό και θέρμανση, με το ποσοστό αυτό να αυξάνεται στο 44,5% του πληθυσμού ηλικίας 0-17 ετών. Μάλιστα, σχεδόν ένα στα έξι νοικοκυριά (ποσοστό 17,7%) διαμένουν σε σπίτια ακατάλληλα με διαρροές στη στέγη, υγρασία σε τοίχους, πατώματα, κ.ά. Συνολικά, περισσότεροι από 4.512.000 Έλληνες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας, με τα παιδιά να απειλούνται περισσότερο. Ενδεικτικό είναι ότι 230.774 παιδιά ζουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο και ουσιαστικά χωρίς κανένα εισόδημα.

Στοιχεία-σοκ για τη Θεσσαλονίκη

Πολυτέλεια αποτελούν για πολλούς Θεσσαλονικείς βασικά υλικά, όπως η θέρμανση και η ηλεκτροδότηση του σπιτιού τους. Έξι στα δέκα νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν το ηλεκτρικό ρεύμα, ενώ περίπου 2.000 νοικοκυριά (14%) ζουν κάποιες περιόδους χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Τα παραπάνω στοιχεία προκύπτουν από έρευνα της Palmos Analysis, για λογαριασμό της ευρωβουλευτού Μαρίας Σπυράκη, που διενεργήθηκε σε δείγμα 456 νοικοκυριών στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης από τις 3 έως τις 7 Φεβρουαρίου 2017. Σύμφωνα με την έρευνα, στη Θεσσαλονίκη ευάλωτα ή σε κατάσταση ενεργειακής φτώχειας βρίσκονται συνολικά 190.000 νοικοκυριά (62%). Προκειμένου δε, να καλύψουν το αυξημένο κόστος θέρμανσης τα νοικοκυριά έχουν περικόψει κυρίως δαπάνες ένδυσης και υπόδησης (58%) διασκέδασης και ψυχαγωγίας (36%) και τρόφιμα/ έξοδα σούπερ μάρκετ (32%).

Με βάση τα στοιχεία της έρευνας, συνολικά 22.000 νοικοκυριά (7%) δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος θέρμανσης και 15.000 νοικοκυριά (5%) στο κόστος ηλεκτροφωτισμού. Την ίδια ώρα, το 53% των νοικοκυριών τα βγάζει πέρα με δυσκολία με τα έξοδα θέρμανσης και το 60% με τα έξοδα ηλεκτροφωτισμού. Για συνολικά 8.000 νοικοκυριά (38%) υπάρχουν περίοδοι που το νοικοκυριό τους δεν θερμαίνεται και 65.000 (21%) θερμαίνουν μέρος μόνο του σπιτιού τους.

Επίσης, από την έρευνα προκύπτει ότι 31.000 νοικοκυριά (10%) δεν έχουν συνεχώς διαθέσιμο ζεστό νερό και αυτό συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση (41%) τα τελευταία κρίσιμα χρόνια της ύφεσης (2011-2017) λόγω, κυρίως, (70%) του υψηλού κόστους.

Σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα, ως ευάλωτα στην κατάσταση ενεργειακής φτώχειας είναι τα νοικοκυριά τα οποία ξοδεύουν περισσότερο από 10% του εισοδήματός τους για θέρμανση και ηλεκτροφωτισμό. Ο μέσος όρος της αντίστοιχης δαπάνης στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης είναι 13%.

πηγή, το είδαμε εδώ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1
Σκληρή ήταν η απάντηση του υπουργού Άμυνας Πάνου Καμμένου στην επιθετική ρητορική της Τουρκίας για τα Ίμια όπως εκφράστηκε δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών της χώρας Μεβλούτ Τσαβούσογλου ότι «αν θέλαμε να ανεβούμε στα Ίμια θα μπορούσαμε».

«Δεν υπάρχει θέμα να πατήσει ελληνικό νησί ο Τσαβούσογλου. Αν θέλουν ας δουν. Να δω πώς θα φύγουν από εκεί αν πατήσουν το πόδι τους» δηλωσε το πρωί της Κυριακής ο κ. Καμμένος.

«Οποιαδήποτε πρόκληση απαντάται» διεμήνυσε ο υπουργός Άμυνας. «Κάθε αεροπλάνο που παραβιάζει τον εθνικό εναέριο χώρο, κάθε πλοίο που παραβιάζει τα εθνικά χωρικά ύδατα αντιμετωπίζονοται. Δεν πρέπει να ανησυχεί ο ελληνικός λαός. Οι Ένοπλες Δυνάμειςείναι έτοιμες να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόκληση».

Απευθυνόμενος στον Τούρκο ΥΠΕΞ είπε «να του θυμίσουμε ότι πρωθυπουργός δεν είναι ο Σημίτης αλλά ο Τσίπρας και ΥΠΕΞ ο Κοτζιάς και όχι ο Πάγκαλος και υπ. Άμυνας εγώ».

Κληθείς στη συνέντευξή του στο ΣΚΑΪ να σχολιάσει την προκλητικότητα των Τούρκων ο υπουργός Άμυνας είπε ότι «αυτές οι προσπάθειες να καλέσουν κοντά τους τους εθνικιστές με κορυφαία την κίνηση του Τούρκου πρωθυπουργού να κάνει το σήμα των γκρίζων λύκων μέσα στη Βουλή είναι κινήσεις πανικού που δημιουργούν επικίνδυνες καταστάσεις στην περιοχή».

«Η Ελλάδα δεν απαντά σε προκλήσεις λεκτικές αλλά δεν θα κάνει πίσω σε κυριαρχικά δικαιώματα. Τα στημένα επεισόδια των Τούρκων προκαλούν θημυδία» κατέληξε για το θέμα ο υπουργός Άμυνας.

Και σκληρή απάντηση από το ΥΠΕΞ

Είχε προηγηθεί η απάντηση του υπουργείου Εξωτερικών κατά του κ. Τσαβούσογλου με το ΥΠΕΞ να κάνει έναν βαρύ υπαινιγμό για τις δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, αναφορικά με τα Ίμια και την ισχύ της γειτονικής χώρας να «καταλάβει» κάποιο από τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Το πρώην διευθυντικό στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (στο ευρωπαϊκό τμήμα) και νυν καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Princeton, Ασόκα Μόντι, σε άρθρο-καταπέλτη στο Bloomberg προτρέπει το Δ.Ν.Τ. να διαγράψει το χρέος της Ελλάδας και να αποχωρήσει από τη χώρα!

Ο Ινδός διάσημος οικονομολόγος περιγράφει ως «ολοκληρωτική καταστροφή» την εμπλοκή του πρώην εργοδότη του στη χώρα μας, και θεωρεί ότι οι αποτυχίες του «προκάλεσαν πόνο» στους Έλληνες. Θεωρεί δε λάθος την ανάμιξή του από την αρχή στο ελληνικό πρόβλημα, ερμηνεύοντας αυτή την απόφαση ως παιχνίδι σκοπιμοτήτων από τον Ντομινίκ Στρος Καν και την Άγγελα Μέρκελ, καθώς και ότι βασίστηκε σε ψευδείς ισχυρισμούς.

«Ήταν σαν να απαιτούσες από έναν τραυματία να τρέξει γύρω από το τετράγωνο πριν του προσφέρουμε φροντίδα», σχολιάζει, σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις και την επιβολή της λιτότητας στη χώρα μας.

Τι πρέπει να γίνει; «Ένα σκέτο «mea culpa» δεν είναι αρκετό: Αν θέλουν να αποδειχθούν πραγματικά υπεύθυνοι οι μέτοχοι του ΔΝΤ απαιτείται να αποδεχθούν πραγματικές απώλειες. Αυτό σημαίνει να διαγράψουν το χρέος της χώρας στο Ταμείο και να αφήσουν Έλληνες και Ευρωπαίους να βρουν τη δική τους λύση σε αυτό το χάλι», καταλήγει ο οικονομολόγος...

Ακολουθεί το κείμενό του:



«Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην Ελλάδα αποτέλεσε μια ολοκληρωτική καταστροφή: Ξανά και ξανά, απέτυχε να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα προκαλώντας πόνο στους Έλληνες. Όταν το ΔΣ του Ταμείου συναντηθεί τη Δευτέρα, θα πρέπει να συμφωνήσει να διαγράψει τα χρέη της χώρας και να αποχωρήσει από εκεί.

Το ΔΝΤ δεν έπρεπε καν να ασχοληθεί με την Ελλάδα από την αρχή. Τον Μάρτη του 2010, με την ανησυχία πως η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της οι αγορές είχαν ταραχθεί, ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν το ΔΝΤ να μείνει μακριά. Οι Ευρωπαίοι πίστευαν πως η οικονομική βοήθεια του Ταμείου σε ένα από τα δικά τους μέλη, θα σηματοδοτούσε αδυναμία για τη νομισματική ένωση. Ο Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ - με μια φράση που έμεινε στην ιστορία – το έθεσε ως εξής: «Αν η Καλιφόρνια είχε πρόβλημα χρηματοδότησης, οι ΗΠΑ δεν θα απευθύνονταν στο ΔΝΤ».

​Η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ αποφάσισε πως η παρουσία του ΔΝΤ ήταν το σήμα που χρειαζόταν ώστε να πειστούν οι Γερμανοί πολίτες πως η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη οικονομικής στήριξης και ότι θα επιβληθεί αυστηρή πειθαρχία στο πως θα χρησιμοποιηθεί η εν λόγω χρηματοδότηση

Παρόλα αυτά, η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκέλα Μέρκελ αποφάσισε πως η παρουσία του ΔΝΤ ήταν το σήμα που χρειαζόταν ώστε να πειστούν οι Γερμανοί πολίτες πως η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη οικονομικής στήριξης και ότι θα επιβληθεί αυστηρή πειθαρχία στο πως θα χρησιμοποιηθεί η εν λόγω χρηματοδότηση. Οι πολιτικές προτεραιότητες της Μέρκελ συνέπιπταν εκείνη την εποχή, με τα συμφέροντα του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος Καν, ο οποίος ήθελε απελπισμένα να βγάλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από την αφάνεια. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, το ΔΝΤ μετατράπηκε σε όργανο της Ευρώπης –κυρίως της Γερμανίας- στην Ελλάδα.



Τότε ήρθε το κομβικό λάθος: Στη διοίκηση του ΔΝΤ, παρά την αντίδραση αρκετών εκτελεστικών διευθυντών, οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί πίεσαν για ένα πρόγραμμα διάσωσης, ενάντια στους κανόνες του Ταμείου, που δεν επέβαλε ζημιές στους ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας. Η απόφαση στηρίχθηκε στον ψευδή ισχυρισμό πως «η αναδιάρθρωση» του ιδιωτικού χρέους θα πυροδοτούσε μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση.

Έτσι, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ δάνεισαν την Ελλάδα ένα τεράστιο ποσό για να αποπληρώσει τους υφιστάμενους πιστωτές της. Το ελληνικό χρέος παρέμεινε έτσι απαράλλαχτο και βαρύ, ενώ οι πιο ευάλωτοι Έλληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν εξοντωτική λιτότητα ώστε να αποπληρωθούν οι νέοι δανειστές. Η οικονομία γρήγορα και προβλέψιμα περιήλθε σε δίνη.

​Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και το ΔΝΤ δάνεισαν την Ελλάδα ένα τεράστιο ποσό για να αποπληρώσει τους υφιστάμενους πιστωτές της. Το ελληνικό χρέος παρέμεινε έτσι απαράλλαχτο και βαρύ, ενώ οι πιο ευάλωτοι Έλληνες αναγκάστηκαν να δεχθούν εξοντωτική λιτότητα ώστε να αποπληρωθούν οι νέοι δανειστέςΑκόμη και όταν το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος του, δεν άλλαξε κατεύθυνση. Μια εσωτερική «αυστηρά εμπιστευτική» έκθεση, που δημοσιοποιήθηκε αργότερα, αναγνώριζε πως το πρόγραμμα ήταν γεμάτο «σημαντικές αποτυχίες», μεταξύ των οποίων και η απουσία αναδιάρθρωσης ιδιωτικού χρέους αλλά και της παρατεταμένης λιτότητας.

Όμως το ΔΝΤ ποτέ δεν ανέλαβε την ευθύνη. Αντίθετα, απαιτούσε ακόμα περισσότερη λιτότητα το 2014. Τον Δεκέμβρη, ο λαός εξεγέρθηκε και έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, κάτι που έκανε τις απαιτήσεις του ΔΝΤ πιο επίμονες. Σε αυτό το σημείο, οι αποδείξεις πως η στρατηγική αυτή έσπρωχνε την Ελλάδα σε οικονομική και χρηματοπιστωτική κατάρρευση, ήταν υπερβολικά πολλές. Ήταν σαν να απαιτούσες από έναν τραυματία να τρέξει γύρω από το τετράγωνο πριν του προσφέρουμε φροντίδα. Ως συνήθως όμως, η αναπόδραστη ταλαιπωρία χρεώθηκε στην απροθυμία της Ελλάδας να συνεργαστεί.



Ο παραλογισμός αυτός, έφτασε στο απόγειό του, στα μέσα στου 2015, όταν το ΔΝΤ εξέδωσε μια έκθεση που ανέφερε ότι με τις τελευταίες προτάσεις λιτότητας της Ευρώπης, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να αποπληρώσει τα χρέη της. Εκείνη την εποχή, η έρευνα του ΔΝΤ έδειχνε πως η καλύτερη επιλογή θα ήταν η διαγραφή του χρέους και η εγκατάλειψη κάθε δημοσιονομικού μέτρου λιτότητας. Αυτό θα επέτρεπε στη χώρα κάποια ελευθερία να επιστρέψει στην ανάπτυξη και ίσως να προσελκύσει και κάποιες επενδύσεις. Από τη στιγμή που θα ξεκινούσε αυτή η διαδικασία, η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ελεύθερη από τους πιστωτές της και να βασίζεται και πάλι σε ιδιώτες επενδυτές, με την σημείωση πως ήταν απόλυτα υπεύθυνοι για τα ρίσκα που έπαιρναν.

​Ο παραλογισμός αυτός, έφτασε στο απόγειό του, στα μέσα στου 2015, όταν το ΔΝΤ εξέδωσε μια έκθεση που ανέφερε ότι με τις τελευταίες προτάσεις λιτότητας της Ευρώπης, η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα θαύμα για να αποπληρώσει τα χρέη της
Από τότε το ΔΝΤ βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, καθώς επανειλημμένα καλεί τους Ευρωπαίους, να διαγράψουν σημαντικό μέρος του χρέους. Οι Γερμανοί, παρόλα αυτά, αρνούνται οποιαδήποτε σοβαρή διαγραφή. Αντίθετα ακολουθούν μια στρατηγική ελάφρυνσης σε δόσεις καθώς πιστεύουν πως οι Γερμανοί πολίτες δεν θα μπορέσουν να υπολογίσουν το μέγεθος της πραγματικής ελάφρυνσης. Και έτσι η λιτότητα συνεχίζεται, καταπιέζοντας την ανάπτυξη και προκαλώντας επιβάρυνση του ελληνικού χρέους – υπολογισμένο ως ποσοστό του ΑΕΠ. Η τελευταία ανάλυση του ΔΝΤ, που εντάσσεται στις προετοιμασίες για τη συνάντηση της Δευτέρας, λέει πως τα επίπεδα του ελληνικού δημοσίου χρέους θα μπορούσαν και πάλι να γνωρίσουν «εκρηκτική άνοδο».

Αυτή η στρατηγική είναι εντελώς ανόητη. Οι Έλληνες έχουν βιώσει αχρείαστο πόνο. Όσοι μπορούν να φύγουν, φεύγουν, δίνοντας την εικόνα μιας χώρας γερασμένης και έρημης. Κάθε μέρα που περνά, κάνει τις πιθανότητες των δανειστών να πάρουν πίσω τα χρήματά τους και λιγότερες. Οι επενδυτές ανεβάζουν και πάλι τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, καθώς φοβούνται –και σωστά- ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμα αδιέξοδο.



Η αγωνία δεν θα τελειώσει εκτός αν το ΔΝΤ βάλει το θέμα στο τραπέζι. Το ΔΝΤ και οι βασικοί του μέτοχοι – Ευρωπαίοι και Αμερικανοί – έκαναν το αρχικό λάθος και το διαιωνίζουν. Ένα σκέτο «mea culpa» δεν είναι αρκετό: Αν θέλουν να αποδειχθούν πραγματικά υπεύθυνοι οι μέτοχοι του ΔΝΤ απαιτείται να αποδεχθούν πραγματικές απώλειες. Αυτό σημαίνει να διαγράψουν το χρέος της χώρας στο Ταμείο και να αφήσουν Έλληνες και Ευρωπαίους να βρουν τη δική τους λύση σε αυτό το χάλι. Αν το ΔΝΤ παραμείνει εμπλεκόμενο, θα καταφέρει μόνο καταστρέψει ακόμα περισσότερο την αξιοπιστία του.»

Πηγή: Bloomberg

Επιμέλεια: Σωτήρης Σκουλούδης

το είδαμε εδώ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Alexander Mercouris, Duran.

Απόδοση Μιχαήλ Στυλιανού

«Eμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ προειδοποιεί ότι η σημερινή συνταγή «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας «δεν επιδέχεται στήριξη πλέον» ( “is unsustainable”), όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδος καλπάζει εκτός ελέγχου, και οσοδήποτε μεγάλες μεταρρυθμίσεις θα είναι αδύνατον να λύσουν το πρόβλημα.

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς έγραψαν ότι εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος δεν είναι πλέον δυνατό να στηριχτεί, ότι πρόκειται να εκτιναχθεί στο τριπλάσιο του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος της χώρας και ότι δεν είναι δυνατό να αναμένεται λύση του προβλήματος-χρέους μέσω της ανάπτυξης.

Οποιοσδήποτε έχει άμεση γνώση της κατάστασης στην Ελλάδα και μπορεί να δει αντικειμενικά την πραγματικότητα στη χώρα, βλέπει ότι η διάγνωση είναι σωστή. ΄Εγραψα πρόσφατα στο Duran τις εντυπώσεις μου για την κατάσταση στη χώρα, ύστερα από μια σύντομη επίσκεψη τον Νοέμβριο. Υπογράμμισα πως αντίθετα από τους ισχυρισμούς περί ανάπτυξης της οικονομίας, όλες οι ενδείξεις περί του αντιθέτου πείθουν ότι η κατάσταση στην πραγματικότητα χειροτερεύει.

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, συνοψίζοντας την έκθεση του ΔΝΤ, γράφουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτό που πιθανότατα θ’ αποδειχτεί μια «εκρηκτική» εκτίναξη του δημοσίου χρέους της, σε σημείο ώστε εντός δεκαετιών θα οφείλει σχεδόν το τριπλάσιο του ετήσιου εθνικού προϊόντος, εκτός εάν της δοθεί μια σημαντική ελάφρυνση.

Η νέα έκθεση συντάχθηκε από το προσωπικό του ΔΝΤ εν όψει της συνόδου του Δ.Σ. του οργανισμού στις 6 Φεβρουαρίου για να συζητήσει περί της συμμετοχής του Ταμείου στο πρόγραμμα 86 δις ευρώ της ΕΕ για την Ελλάδα και σηματοδοτεί τη συνεχή σκληρή γραμμή που υιοθετεί το Ταμείο για το πρόγραμμα. Η έκθεση αυτή παρουσιάζει σκοτεινότερη εικόνα των διλημμάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από εκείνη της περσινής ανάλυσης, προειδοποιώντας ότι το βάρος του χρέους είναι «άκρως αβάστακτο» και δεν πρόκειται να βελτιωθεί, ακόμη και εάν εφαρμόζονταν οι πρόσθετες μεταρρυθμίσεις που συνέστησε το ΔΝΤ.»

Στη συνέχεια, ο Α. Μερκούρης αναφέρεται στο ιστορικό του προβλήματος, στην κακοδιαχείριση της οικονομίας από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και όσες την διαδέχθηκαν, στην λανθασμένη επιλογή ένταξης στην Ευρωζώνη, όταν έγινε -και με πλαστά στοιχεία, που εκμεταλλεύθηκαν στη συνέχεια οι αρχές της ΕΕ και ειδικότερα η ΄Ανγκελα Μέρκελ για να συγκαλύψουν τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή τη χώρας.

Είχαν επιλέξει να παριστάνουν πως πιστεύουν τη ρόδινη περιγραφή της οικονομίας από τις ελλαδικές κυβερνήσεις και να αγνοούν τις συνεχείς προειδοποιήσεις δικών τους αξιωματούχων, κάποιων Ελλήνων και αρκετών ιδιωτών. Και όταν η ελληνική κρίση ήρθε στην επιφάνεια, στη συνέχεια της διεθνούς κρίσης του 2008, οι ιθύνοντες της ΕΕ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εξόφθαλμη πραγματικότητα, ότι η Ελλάδα ήταν χρεωκοπημένη και παρίσταναν ότι δεν πρόκειται παρά μόνο για μια βραχυχρόνια κρίση ρευστότητας, που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με νέα δάνεια.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί να αφεθεί η Ελλάδα να αναδιαρθρώσει το χρέος της σε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της, με τη μεσολάβηση του ΔΝΤ – πράγμα που μπορούσε και όφειλε να είχε γίνει- αντίθετα επωμίσθηκε και νέο χρέος, παράλληλα με τη μεταβολή του χρέους που είχε από χρέος προς τράπεζες σε χρέος προς άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Δοθέντος ότι το χρέος ανήκει τώρα σε κυβερνήσεις που λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα τους για τα δάνειά τους στην Ελλάδα, η «ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους ευρωπαίους εταίρους, προκειμένου να καταστεί αυτό «βιώσιμο» κατά την έκθεση του ΔΝΤ, είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί και μάλιστα σε έτος εκλογών στη Γερμανία (όπου η Μέρκελ είναι ο κύριος υπεύθυνος της ελληνικής καταστροφής), στη Γαλλία και στην Ολλανδία.

Εφ’ όσον οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν για μείωση του χρέους, την οποία το ΔΝΤ κρίνει απολύτως απαραίτητη για να καταστεί το χρέος βιώσιμο και οι κανόνες λειτουργίας του ΔΝΤ του απαγορεύουν να συμμετέχει σε τέτοιου χαρακτήρα αδιέξοδα προγράμματα, τότε λογικά το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία πληρωμών, οπότε το «πρόγραμμα διάσωσης» θα κατέρρεε.

Ενώ η σύντομης διάρκειας αναστάτωση – και οι συνέπειες που θα προκαλούσε- θα ήταν αναμφίβολα πολύ οδυνηρές, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους η Ελλάδα θα εύρισκε συν τω χρόνω το δρόμο της για την οικονομική ανόρθωσή της.

Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ μοιάζει με απόπειρα να πιέσει τους Ευρωπαίους πολιτικούς, προτού κλείσει οποιοδήποτε παράθυρο για ελάφρυνση χρέους εξ αιτίας των προσεχών γερμανικών και ολλανδικών εκλογών.

«Δυστυχώς –καταλήγει ο Αλεξάντερ Μερκούρης- δεν είναι πιθανό να πετύχει. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα αρνηθούν να προχωρήσουν στην αποτελεσματική περικοπή του χρέους και το Συμβούλιο του ΔΝΤ έδειξε πάντοτε απρόθυμο να ξεσκεπάσει την μπλόφα τους αποσυρόμενο από το πρόγραμμα.

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι επομένως να συνεχισθεί η σημερινή ( unsustainable)«μετέωρη» κατάσταση, με επικάλυψη της κρίσης με σκόνη ζαχάρεως για λίγο καιρό ακόμη, σε κάποιο στείρο συμβιβασμό – μέχρι να σκάσει τελικά η τελική κατάρρευση, όταν –πολύ σοβαρά διερωτώμαι- τι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα…»
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)