Articles by "slider1"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα slider1. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Την Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου, στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της
Επικρατείας, συζητήθηκε η αίτηση ακύρωσης της Συμβολαιογράφου Λαυρίου,
Έλενας Καραγεωργοπούλου, με συνήγορο την Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά της
διενέργειας παράνομων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και ηλεκτρονικών
πλειστηριασμών.

Βασικό αίτημα είναι να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η
φερόμενη ως επαναληπτική έκτακτη γενική συνέλευση του Συμβολαιογραφικού
Συλλόγου Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και Δωδεκανήσου με την οποία
αποφασίστηκε η αναστολή της αποχής των Συμβολαιογράφων. Κατά την συζήτηση
της αίτησης ακύρωσης στο ακροατήριο παρόντες ήταν μέλη της «Δικαιοσύνης
Για Όλους», μεταξύ των οποίων και οι ιδρυτές του κινήματος «Δεν Πληρώνω»,
Ηλίας Παπαδόπουλος και Λεωνίδας Παπαδόπουλος.

Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας,η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:
«Εκθέσαμε στο ακροατήριο όλους τους λόγους για τους οποίους η Γενική
Συνέλευση του Συλλόγου Συμβολαιογράφων Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου και
Δωδεκανήσου που αποφάσισε, στις 27 Νοεμβρίου 2017, να ανασταλεί η αποχή
των συμβολαιογράφων ήταν παράνομη, είχε συγκληθεί χωρίς τις νόμιμες
προϋποθέσεις. Ουσιαστικά κατ' εντολή του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, κυρίου
Κοντονή και των Δανειστών με τη χαρακτηριστική φράση, τότε του Διοικητικού
Συμβουλίου του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου «Εκβιαζόμαστε από έναν
εκβιαζόμενο». Ο εκβιαζόμενος, δηλαδή, Κοντονής, εκβιαζόμενος από τους
δανειστές, εκβιάζει τους συμβολαιογράφους, προκειμένου να ξεκινήσει η
αρπαγή των σπιτιών των πολιτών με ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Η Γενική
Συνέλευση τότε έγινε με μηδενική σχεδόν συμμετοχή. Ενημέρωσα, ακόμα, την
Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ότι οι συνάδελφοί τους της
Ισπανίας έβγαλαν ιστορική απόφαση για την προστασία της πρώτης κατοικίας
και του δικαιώματος στη στέγη και ελπίζω ότι αυτό θα αποτελέσει ένα ισχυρό
δικαστικό κίνητρο, προκειμένου να αρθεί η Ελληνική Δικαιοσύνη και το
Συμβούλιο της Επικρατείας στο ύψος της ευθύνης και των περιστάσεων.»

Τα υπομνήματα στην υπόθεση θα κατατεθούν στις 15 Φεβρουαρίου 2019.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Μετά την τελευταία παράσταση στο κατάμεστο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο στις 2/2, η «Επιστροφή της Κ.Τ.» έχει ανέβει αισίως 8 φορές με δωρεάν είσοδο και για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αφού η προσφορά σας έχει ενισχύσει με αγαθά πρώτης ανάγκης τα Κοινωνικά Παντοπωλεία των Δήμων Θεσσαλονίκης, Αμπελοκήπων και Θέρμης καθώς και το Μη Κερδοσκοπικό Σωματείο «Κοινωνία Αγάπης και Προσφοράς – Γέροντας Παϊσιος».
Οι παραστάσεις μας φτάνουν σιγά σιγά στο τέλος τους, με την Κ.Τ. να καταφθάνει στο Θέατρο Σοφούλη την Τετάρτη 6/2 στις 8 μ.μ. για την τελευταία της (ίσως) εμφάνιση. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχει χαμηλότατο εισιτήριο 6€, το οποίο θα ενισχύσει και θα βοηθήσει την ομάδα μας.
Τα μέλη των «Φύρδην Μίγδην» πιστεύουμε σε ένα ερασιτεχνικό θέατρο το οποίο σέβεται απόλυτα την ίδια την τέχνη αλλά και τον θεατή. Προσπαθούμε πάντα να κάνουμε ένα βήμα μπροστά σε ό,τι αφορά τόσο τη σκηνική παρουσίαση των παραστάσεών μας, με σκηνικά και κοστούμια κατασκευασμένα από επαγγελματίες, αλλά και την καλλιτεχνική τους υπόσταση, με χορογραφίες, μουσική ερμηνεία και σύνθεση από ανθρώπους που έχουν άριστες γνώσεις στους αντίστοιχους τομείς. Σε όλα αυτά βάζουμε κι εμείς τη δική μας προσπάθεια να σταθούμε υποκριτικά αντάξιοι και αξιοπρεπείς απέναντι στα έργα και τους συγγραφείς με τους οποίους καταπιανόμαστε.
Επειδή για όλα αυτά λοιπόν δεν αρκεί μόνο η δική μας θέληση και προσπάθεια, ζητάμε τη συμβολή σας για να συνεχίσουμε να παράγουμε καλές παραστάσεις που θα τις αγαπάτε και θα τις απολαμβάνετε.
Έτσι περιμένουμε εσάς, τους φίλους και τους γνωστούς σας που δεν έτυχε να μας δουν ακόμα, στο Θέατρο Σοφούλη, την Τετάρτη 6/2 στις 8 μ.μ. για να κουνήσουμε παρέα το μαντήλι στην υψηλή μας προσκεκλημένη...
Θέατρο Σοφούλη
(Τραπεζούντος 5 & Σοφούλη, Καλαμαριά)
Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου, 8 μ.μ.
Τιμή εισιτηρίου: 6€ (στο ταμείο του θεάτρο)
Εκπτωτικό εισιτήριο: 5€ (αποκλειστικά από το Goldmall.gr - πληροφορίες εδώ: https://bit.ly/2Bkz0EV)
Πληροφορίες-κρατήσεις
Τηλ: 2310 423.925
e-mail: info@theatrosofouli.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Addison Flame, Off-Guardian.org, Zero Hedge, 2-2-2019
Μετάφραση: Μιχαήλ. Στυλιανού

Εάν  αντιδράτε όπως εγώ, θα πάθατε αποπληξία την περασμένη εβδομάδα παρακολουθώντας τις ΗΠΑ να ενορχηστρώνουν το πραξικόπημα στην Βενεζουέλα. ΄Ηταν πράγματι τρομακτικό να βλέπεις την επιχείρηση στην συνεχή εξέλιξή της. Πόσο αδίστακτα και προκλητικά έχουν γίνει αυτά τα κακοποιά υποκείμενα! Διαπράττουν πια τις ανομίες τους εντελώς απροκάλυπτα, χωρίς την παραμικρή απόπειρα συγκάλυψης.
 
Βέβαια επιχειρούν να το εξωραΐσουν με την συνηθισμένη προπαγάνδα. Συσκοτίζουν τα  κύρια χαρακτηριστικά. Παρουσιάζουν τον Μαδούρο ως εγκληματία. Φωνάζουν φτηνά συνθήματα παραπλάνησης. Κάποτε μας έλεγαν «Είστε ή μαζί μας ή με τους τρομοκράτες» τώρα λένε « Είτε είστε με τις δυνάμεις της ελευθερίας, ή με τον Μαδούρο και το μακελειό του». Είναι αηδιαστικό.
 Είναι αηδιαστικό και αποτροπιαστικό και προκαλεί κατάθλιψη, αλλά υπάρχει κάποιο όφελος από την παρακολούθηση της εξέλιξης αυτής της τραγωδίας, αυτό είναι η αποσαφήνιση, το ξεκαθάρισμα της κατάστασης που επικρατεί στον σημερινό κόσμο. Ξεκαθαρίζει ότι η σύρραξη είναι αναπόφευκτη. Και δεν μιλώ για σύρραξη στην Βενεζουέλα,  αν και εκεί είναι πιθανό να εκδηλωθεί. Αυτό που εννοώ είναι μια πολύ μεγαλύτερη σύρραξη. Μιλώ για μιαν παγκόσμια σύρραξη, που θα πρέπει τελικά να εκραγεί μεταξύ δύο ιδεολογικά ασυμβίβαστων στρατοπέδων.
Υπάρχει μια  τάξη ανθρώπων που θεωρούν τον πόλεμο ως αναγκαίον και ως υπόθεση ρουτίνας. Ορισμένοι αυτής της τάξης βγάζουν τα λεφτά τους κατασκευάζοντας και πουλώντας βόμβες και όπλα, τανκς και πυραύλους. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται πολέμους, αλλιώς δεν  βγάζουν λεφτά. ΄Αλλα μέλη αυτής της τάξης πλουτίζουν αρπάζοντας και πουλώντας τον φυσικό πλούτο άλλων ασθενέστερων εθνών. Και αυτοί έχουν την ίδια ανάγκη πολέμων, που θα τους εξασφαλίσουν  πρόσβαση και έλεγχο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές  πιο αδύναμων εθνών. Και άλλοι της ίδιας τάξης  κερδίζουν χρήμα υποδουλώνοντας  τους φτωχότερους κατοίκους τέτοιων  κατακτημένων υποτελών χωρών, βάζοντας τους να δουλεύουν σε εργοστάσια, υπό απάνθρωπες συνθήκες και με ημερομίσθια πείνας. Και άλλα τέλος στοιχεία της ίδιας  τάξης  είναι οι διεκπεραιωτές , την υπηρετούν στην διακυβέρνηση της χώρας και στα ΜΜΕ.                                                         Αυτοί σχεδιάζουν, οργανώνουν, αγωνίζονται και «πλασάρουν» αυτούς τους πολέμους σε ένα βασικά ανύποπτο κοινό. Όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων έχουν συμπήξει έναν σφιχτοδεμένο σύνολο, δουλεύοντας μαζί για να ελέγξουν και εκμεταλλευτούν τους λαούς του κόσμου για το δικό τους συλλογικό υλικό κέρδος.
Αλλά υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία ανθρώπων που βρίσκονται σε αντίθετη πολική θέση από την προηγούμενη. Αυτοί οι άνθρωποι μισούν τον πόλεμο και διψούν για ειρήνη. Απεχθάνονται την ιδέα εκμετάλλευσης των φτωχών. Μισούν την ιδέα του να καταστρέφεις ζωές χάριν του κέρδους. Αυτοί δεν μπορούν και ποτέ δεν θα ανεχθούν τέτοιες πολιτικές εκμετάλλευσης.
Και εδώ βρίσκεται το σημείο της σύγκρουσης. Η μια παράταξη εκμεταλλεύεται τους φτωχούς, καταστρέφει το περιβάλλον και ρυπαίνει  την γη, η άλλη νοιάζεται για τους φτωχούς, για το περιβάλλον και για την υγεία του πλανήτη. Η μια κυβερνά με την βία, η άλλη με τις αρχές της ατομικής ελευθερίας, της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Αυτή είναι η αναπόφευκτη σύγκρουση, που τελικά θα πρέπει να γίνει. Αυτές οι δυο παρατάξεις  θα συγκρουσθούν τελικά, επειδή δεν υπάρχει δυνατότητα συμβιβασμού μεταξύ τους. Εφ’ όσον η μια πυροδοτεί πολέμους και  σκοτώνει ανθρώπους για κέρδος, η άλλη πρέπει να αγωνιστεί εναντίον της. Φυσικά αυτός ο αγώνας διεξάγεται ήδη, έχει πράγματι αρχίσει εδώ και πολύ καιρό. Συγκρούσεις  μεταξύ των δύο στρατοπέδων μαίνονταν στην δεκαετία του 1960, με τα κινήματα κατά του πολέμου και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά για μια περίοδο οι αγωνιστές της ειρήνης είχαν γενικά ηττηθεί. Για κάποιες δεκαετίες οι κυρίαρχοι του κόσμου δρούσαν αχαλίνωτοι, αλλά οι αντιστάσεις ξαναδυναμώνουν και η μάχη ξαναρχίζει.
Προς το παρόν η σύγκρουση διεξάγεται κυρίως στο πεδίο του πολέμου της πληροφόρησης. Ο ειρηνόφιλος κόσμος αγωνίζεται για να αποκαλύψει την αλήθεια για όσα συμβαίνουν σε διάφορες χώρες και οι πολεμοκάπηλοι αγωνίζονται για να κρατήσουν αυτή την αλήθεια κρυφή. Για μερικές δεκαετίες οι κυρίαρχοι  διατηρούσαν την υπεροχή στο πεδίο της πληροφορίας και συνήθως κατάφερναν να κρατήσουν κρυφή την αλήθεια για τις πράξεις τους, αλλά τελευταία διαπράττουν λάθη.
΄Ετσι και η επιχείρηση μεταμφίεσης του πραξικοπήματος στην Βενεζουέλα. Είναι  κάτι που σαν θέαμα προκαλεί αηδία και απέχθεια, καθώς μάλιστα έγινε  σε μεγάλο βαθμό απροκάλυπτα, ανοιχτά. Είθε να αποτύχει, είθε ο  Γκουάϊδό να αντιληφθεί πως είναι ένα ανδρείκελο και να μεταμεληθεί, είθε ο λαός της Βενεζουέλας να συσπειρωθεί και να μην ενδώσει στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές προσπάθειες να αποσταθεροποιήσουν το έθνος του. Αλλά εάν αυτό το πραξικόπημα πετύχει να οδηγήσει την Βενεζουέλα στο χάος, μπορεί τελικά να λειτουργήσει σε βάρος των πολεμοκάπηλων. Ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθεί το ξετύλιγμα αυτών των γεγονότων. Λαοί όλων των εθνών του κόσμου μπορούν να  βλέπουν ακόμα πιο καθαρά τι διαπράττεται από αυτούς τους εγκληματίες και δεν πρόκειται να μείνουν πάντοτε σιωπηλοί.
Οι λαοί είδαν τι έγινε στο Ιράκ, τι έγινε στην Λιβύη, είδαν τι έγινε στην Συρία και τώρα βλέπουν τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ να πιάνουν δουλειά στην Βενεζουέλα. Κάθε φορά, με κάθε επιδρομή, η αλήθεια για το τι ακριβώς διαπράττεται γίνεται συνεχώς καθαρότερη και αυτή η αναπόφευκτη σύγκρουση έρχεται πιο κοντά.
 Ότι η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη είναι φανερό. Οι εντάσεις αυξάνονται, ειδικότερα καθώς τα τελευταία χρόνια οι ιμπεριαλιστές έχουν περάσει σε μια φάση μιλιταριστικού παροξυσμού, όπως είναι επίσης προφανές. Αυτό που πιστεύω και  δεν είναι τόσο αντιληπτό από τον πολύ κόσμο, ιδιαίτερα από τους ειρηνόφιλους λαούς του πλανήτη, είναι ότι αυτή η σύρραξη θα είναι τελικά απίστευτα βίαιη. Και αυτό είναι το τελευταίο σημείο στο οποίο θα σταθώ σε αυτό το άρθρο.
Ότι αυτή η σύγκρουση θα καταστεί τελικά πολύ βίαιη  απορρέει από την ίδια την φύση των πολεμοκάπηλων, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι σκοτώνουν για κέρδος. Εάν μια πλειάδα ανθρώπων συνασπιστούν για να τους σταματήσουν, ποια νομίζετε πως θα είναι η αντίδρασή τους; Μήπως απλά θα παραιτηθούν; Θα ομολογήσουν τα εγκλήματά τους και θα υποταχτούν στην μοίρα τους; Θα εγκαταλείψουν τις θέσεις εξουσίας αμαχητί;
Γιατί νομίζετε η αστυνομία σε όλο τον Δυτικό Κόσμο έχει στρατιωτικοποιηθεί; Είναι μήπως, όπως λένε, ένα τυχαίο γεγονός,               (« η απειλή της τρομοκρατίας»), το αποτέλεσμα πλεονασμάτων στρατιωτικού εξοπλισμού, ή προετοιμάζονται από πολύ καιρό για έναν λαϊκό ξεσηκωμό; Αυτοί οι άνθρωποι είναι της «μπίζνες» του ελέγχου πληθυσμών. Νομίζετε πως δεν έχουν σκεφτεί το ενδεχόμενο μιας λαϊκής εξέγερσης εναντίον  τους; Ασφαλώς και το έχουν εξετάσει. Ξέρουν, όσο καθένας, πως αυτή η σύρραξη είναι αναπόφευκτη και έχουν πάρει τα μέτρα τους, εδώ και καιρό, για να προστατευτούν όταν ξεσπάσει.
Και εδώ ήθελα να σταθώ: ΄Οποιος είναι με την πλευρά την ειρήνης πρέπει να είναι προετοιμασμένος. Η σύγκρουση έρχεται και σύντομα θα κορυφωθεί. Όταν τελικά εκραγεί, ο αγώνας θα είναι μεγάλος και μεγάλη η βία που θα ασκηθεί εναντίον όλων που υψώνουν το ανάστημά τους για ειρήνη και ελευθερία. Όλοι μας πρέπει να το περιμένουμε και να είμαστε προετοιμασμένοι. Εάν πραγματικά  θέλουμε να πετύχουμε να θέσουμε τέρμα στην τυραννία μια για πάντα, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε και να την καταβάλλουμε.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Της Λίνας Αλεξίου *

Ο τίτλος αυτού του κειμένου είναι ο τίτλος του σπουδαίου βιβλίου του Έριχ Φρομ, γραμμένου πριν από σχεδόν εβδομήντα χρόνια. Κι αν σήμερα τον ανασύρω είναι γιατί όσα αναλύθηκαν σ’ εκείνο το βιβλίο παραμένουν το ίδιο επίκαιρα. Ιδίως σε ό,τι σχετίζεται με την υποταγή σε μια εξουσία που εφαρμόζει συστήματα ανεξέλεγκτα ουσιαστικά ακόμη και από αυτά που ονομάζουμε δικλείδες ασφαλείας της δημοκρατίας.
Το κακό με τους ανθρώπους που έχουν ζήσει αρκετές δεκαετίες δεν είναι, βέβαια, ότι επιβαρύνουν -συνταξιούχοι πια- το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας, όπως τόσο ανάλγητα ειπώθηκε από τους κορυφαίους της κυβερνώσας “Αριστεράς”. Το κακό είναι ότι πολλοί από αυτούς θυμούνται. Έχουν ζήσει πολλές καταστάσεις, πολλές ιστορικές περιόδους, πολλές ματαιώσεις και διαψεύσεις που δεν ξεχνιούνται και πολλές μεταλλάξεις προσώπων που διαφορετικά ξεκίνησαν και κατέληξαν στο μοιραίο χαντάκι της υποταγής, στο μύλο της εξουσίας. Γι’ αυτούς ο Μάριος Χάκκας έγραψε εκείνη τη φοβερή φράση:
“Οι σύντροφοι, που τους ήξερα πέτρες και έγιναν σφουγγάρια”.
Ξέχασαν και... ορθοφρόνησαν. Άλλαξαν δέρμα. Απεκδύθηκαν τις “αυταπάτες”, όπως ο κυνικός νέος “σωτήρας” και “φωστήρας” εκστόμισε. Και δεν μιλώ μόνον για τους τυχάρπαστους, ανιστόρητους καιροσκόπους που αποκαλύφθηκαν, ασυγκράτητοι πια, όταν θεώρησαν πως ήρθε ο καιρός, επέστη η ώρα να δικαιολογηθούν πως τώρα είδαν “το φως το αληθινό”. Μιλώ και για κάποιους που ήξερα σε μια άλλη ζωή ασυμβίβαστους και σήμερα θλιβερά ναυάγια της νεότητάς τους.
Οι άλλοτε και οι σήμερα συναποτελούν τους υποταγμένους σε οικονομικά συμφέροντα –για να θυμηθώ πάλι τον Έριχ Φρομ- κονιορτοποιούν την ελευθερία της ίδιας της ύπαρξής τους, και υπαγορεύουν τη στράτευση στη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Γίνονται εργαλεία διεθνοπολιτικών συστοιχιών, εχθρικών ακόμη και προς την έκφραση της ελεύθερης ατομικής και κοινωνικής βούλησης, εντέλει εχθρικών προς το θεμέλιο της λαϊκής κυριαρχίας. Κάθε απόκλιση μηδενίζεται. Κάθε προσπάθεια απόδρασης προσκρούει στο τείχος των καθ’ υπαγόρευση τιμητών του… εθνικού συμφέροντος. Γιατί, έμφοβοι και οι ίδιοι τάσσουν σαν στόχο την υπαγωγή της λαϊκής αντίδρασης στο ισοπεδωτικό αδιέξοδο του φόβου μπροστά στην ελευθερία.
Πόσο δουλική υπήρξε η προσήλωση των κυβερνώντων στις προσταγές του πλέγματος συμμόρφωσης προς τα γεωπολιτικά συμφέροντα της δυτικοευρωπαϊκής συμμαχίας καταδείχθηκε με τη διαβόητη μεθόδευση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Ο φόβος του συνταγματικά επιβεβλημένου δημοψηφίσματος που θα είχε αποτρέψει της επιβολή της, εκδηλώθηκε με την ωμή αγνόηση της εθνικής επιταγής.
Μάρτυρες της απίστευτης επέλασης των ξένων συμφερόντων, είδαμε και την πλήρη ταύτιση –πίσω από τα δήθεν αγαθά χαμόγελα- του ηγέτη των Σκοπίων με τις μεθοδεύσεις των δικών μας. Κι αν εκείνος προσέφυγε σε δημοψήφισμα που απέδωσε ξεκάθαρη αρνητική απάντηση στη Συμφωνία, αμέσως μετά το αγνόησε –όπως ακριβώς έκανε και ο “αριστερός” δικός μας με το δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015. Πώς να μην αγκαλιάζονται στις συναντήσεις τους, πώς να μην έχουν ανοιχτή καθημερινή επικοινωνία. Ομοίος ομοίω. Και το επιβεβαίωσαν με την τακτική που και οι δύο ακολούθησαν για να εξασφαλίσουν την ψήφο στη Βουλή. Άγρα, με κάθε μέσο, ψήφων από τους έτοιμους από καιρό.
Και τα “μεθεόρτια”; Ο πανηγυρισμός των μετά βίας κρατούντων για τα συχαρίκια των οφελούμενων από τη Συμφωνία ξένων εντολέων τους. Σε άλλες εποχές, θα αποτελούσε όνειδος η τόσο απροκάλυπτη ευαρέσκειά τους. Σε άλλες εποχές, ο φόβος μπροστά στην ελευθερία ξορκιζόταν με αγανάκτηση γιατί η ελευθερία ήταν ύψιστο αγαθό και όχι ευκαιριακή, στρεβλή επίκληση. Τώρα οι αμνήμονες δεν ορρωδούν να επιτάξουν εναντίον της και κλομπς και χημικά. Όπως δεν διστάζουν να καταλύουν θεσμούς, αρχές και αξίες. Πόση θλίψη να διαπιστώνει κανείς όταν ανάμεσα στους αρωγούς τους επ’ ανταλλάγματι βρίσκονται -ενυπόγραφα- και μερικοί που κάποτε υπήρξαν “πέτρες”, όπως τους ονομάτιζε ο Χάκκας, κι έγιναν, στα στερνά τους, σφουγγάρια.
Θυμάμαι που κοντά είκοσι-επτά χρόνια πίσω, o τότε Πρωθυπουργός ήθελε κι αυτός μια άρον-άρον συμφωνία και υποστήριζε πως “σε τρία-τέσσερα χρόνια θα έχουν ξεχαστεί και οι διαδηλώσεις και οι αντιδράσεις. Κανείς δεν θα θυμάται το θέμα”. Έχασε στις εκλογές και “το θέμα” με τη συμφωνία έμεινε ανοιχτό. Μετά από τόσα χρόνια αποδείχθηκε ότι δεν ξεχάστηκε. Η διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας παραμένει ενεργή. Και ας μεριμνά ο “αριστερός” να “ενημερώνει” τους ξένους πάτρονες ότι αυτοί που αντιδρούν είναι μερικοί “λαϊκιστές και ανεγκέφαλοι”! Αν η μνήμη ξεθωριάσει μπροστά στον ανηλεή καταιγισμό ψεύδους και παραποιήσεων, τότε θα κινδυνεύσει να χαθεί και το νόημα της αντίστασης.
Υπάρχει πάντα ένα χρέος γι’ αυτούς που θυμούνται, γι’ αυτούς που αποκρούουν με ευψυχία το “χάλκεον χέρι” του φόβου: Το χρέος προς τις νεότερες γενιές και τις επερχόμενες. Στις γενιές που καλούνται να πιστέψουν, με βομβαρδισμό αηδιαστικής προπαγάνδας, ότι η αγάπη για την πατρίδα είναι σημάδι εθνικισμού και ο αγώνας γι’ αυτήν έχει τα χαρακτηριστικά του φασισμού! Αυτή η διαστροφή δεν πρέπει να περάσει. Όσο και αν σε κάποιους μοιάζει ουτοπική, η ανάταση της κοινωνικής συνείδησης, όπως και η ανατροπή της μοιρολατρίας, είναι απόλυτα πραγματοποιήσιμη. Αυτό χρειάζεται να περάσουν στους νεότερους όσοι αντιστέκονται στην εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας προς τους μασκαρεμένους “προστάτες του εθνικού συμφέροντος”.
Στο τέλος-τέλος, ας αναρωτηθούμε σε τι χώρα θέλουμε να ζούμε; Ανεξάρτητη ή παραδομένη;

03/02/2019

* δημοσιογράφος
πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Finian Cunningham via The Strategic Culture ,ZeroHedge,30-1-19

[Το κατωτέρω άρθρο βρετανού δημοσιογράφου, που επί δεκαετίες διέπρεψε ως ανταποκριτής και σχολιαστής μεγάλων βρετανικών και αμερικανικών εφημερίδων -όσο αυτές υπηρετούσαν το λειτούργημα της λαϊκής ενημέρωσης και όχι τους στόχους δισεκατομμυριούχων σφετεριστών της-  παρέχει έναν μεγάλο, περιεκτικό, ρεαλιστικό, συναρπαστικό πίνακα της κατάστασης των θεμελίων του οικοδομήματος της «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης», της  ευστάθειας των πυλώνων του  και του προσδόκιμου επιβίωσής του.                             Χρησιμότατη προσφορά για την έγκαιρη γνώση -ή αφύπνιση- των πολιτών της ηπείρου, είναι ωστόσο αυστηρώς ακατάλληλη δι’ ανηλίκους  και (για λόγους υγείας) για πορφυρογέννητους  ιππότες  των ταγμάτων Ρότσιλντ, Σόρος και Σια,  υπερασπιστές της πολιτικής ορθότητας, από την μάστιγα των «λαϊκιστών», των αντιδραστικών νοσταλγών του έθνους/κράτους και των εμπρηστών της παγκοσμιοποίησης. Επειδή, ιδού τι γράφει:]

Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανίδα Καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος  Πρόεδρος Μακρόν υπέγραψαν προ ημερών μια νέα γάλλο-γερμανική συνθήκη, στην ιστορική πόλη του Άαχεν, παρουσία πρωθυπουργών, του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, με τελετουργία και ρητορική μεγάλου ιστορικού γεγονότος.
 
Αλλά στις σκέψεις τους πρέπει να εβάρυναν τα βασανιστικά πολιτικά προβλήματα που κοχλάζουν στις αντίστοιχες  πατρίδες τους, όπως και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και σε  διεθνή κλίμακα.
Εάν η τοποθεσία της πόλης του Άαχεν, κέντρου της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου στον 9ο Αιώνα, επελέγη σαν σύμβολο ενότητας, μπορεί  όμως θαυμάσια να εμπνέει και την εικόνα της αποσύνθεσης. ΄Ολες, άλλωστε, οι αυτοκρατορίες καταλήγουν στην διάλυση. Γιατί η υπερεθνική ΕΕ θα διέφευγε αυτήν την μοιραία κατάληξη;
Η γάλλο-γερμανική  συνθήκη που υπέγραψαν οι Μέρκελ και Μακρόν θεωρείται περισσότερο  ως  μια  επινόηση δημοσίων σχέσεων παρά  ως εξέλιξη με ουσιαστικό περιεχόμενο.
Καταρχήν, υπάρχει ήδη μια συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών. Η Συνθήκη των Ηλυσίων, που υπεγράφη το 1963 από τον Σαρλ Ντε Γκωλ και  τον Κόνραντ Αντενάουερ και θεωρείται ως ένας ιστορικός σταθμός μεταπολεμικής συμφιλίωσης μεταξύ δύο μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, που άνοιξε τον δρόμο για την σύγχρονη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Αρκετοί παρατηρητές αμφισβήτησαν την χρησιμότητα  σύναψης νέας συνθήκης από τους Μακρόν και Μέρκελ. Ο Γάλλος ιστορικός Marion Gaillard  είπε στον σταθμό France 24 πως μοιάζει ένα ζευγάρι γερόντων που ξαναπαντρεύεται.

Η νέα συνθήκη αποβλέπει στην στενότερη γάλλο-γερμανική συνεργασία στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής, της άμυνας, της ασφάλειας, της οικονομικής πολιτικής και στην ενίσχυση του ευρύτερου ευρω-ενωσιακού σχεδίου. Φιλοδοξεί «να καταστήσει την ΕΕ ικανή να δρα ανεξάρτητα.»*
Την επομένη της υπογραφής, Η ΄Ανγκελα Μέρκελ, είπε στο Οικονομικό Συνέδριο του Νταβός ότι η νέα γάλλο-γερμανική συνθήκη είναι ένα πραγματικό βήμα προς την δημιουργία Ευρωπαϊκού Στρατού.

Η φιλοδοξία να αποκτήσει η Ευρώπη ανεξαρτησία στην εξωτερική πολιτική και στην άμυνα είναι προφανώς η αντίδραση στις αυξανόμενες εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι οποίες ανέκυψαν ανοίκεια  αφ’ ότου ο Ντόναλντ Τραμπ έγινε Πρόεδρος.

Η επιτίμηση των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, και ιδιαίτερα της γερμανικής από τον Τραμπ, για το εμπόριο, την εξωτερική πολιτική και τις δαπάνες στο ΝΑΤΟ, ώθησε το Βερολίνο και το Παρίσι να συνενώσουν τις δυνάμεις τους σε κάποια προσπάθεια να περισώσουν ίσως κάποιο γόητρο, και να μήνφαίνονται απλά ανδρείκελα της Ουάσιγκτον.

Ωστόσο οι οιωνοί δεν είναι αίσιοι. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις  συνεχίζουν να ακολουθούν δουλικά την γραμμή  της Ουάσιγκτον με την υιοθέτηση εχθρικών κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Επίσης, την περασμένη βδομάδα, ήταν επαίσχυντο το θέαμα της Ε.Ε. να συνοδεύει πειθήνια την Ουάσιγκτον στην απροκάλυπτη  πραξικοπηματική επιχείρηση κατά της Βενεζουέλας. Τέτοιο δείγμα θέλησης για ανεξαρτησία !
                                                                                                                            Οι Μέρκελ και Μακρόν  έχουν όμως κυρίως να νοιάζονται για τις αυξανόμενες φουρτούνες στο εσωτερικό μέτωπο της Ε.Ε.

Οι δύο ηγέτες θρηνολόγησαν για την άνοδο του «λαϊκισμού και του εθνικισμού» ως αρνητικών δυνάμεων, που υπονομεύουν και θρυμματίζουν το ευρωπαϊκό  οικοδόμημα των 28 κρατών. Με την υπογραφή της συνθήκης στο Άαχεν απέβλεπαν έτσι να «εμπνεύσουν ενότητα» και «συνοχή».
                                                                                          
Και εδώ πάλι. Η προσπάθειά τους μοιάζει περισσότερο πομπώδες  θέαμα για εντυπωσιασμό παρά  γεγονός υποσχόμενο πρακτικό αποτέλεσμα.
 Ενώ ο Μακρόν σέρβιρε το τσάι στην Μέρκελ και αντάλλαζαν γλυκοκουβέντες στο Άαχεν, και οι δυο χώρες τους σείονταν από κοινωνική αναταραχή, από λόγους οικονομικής απόγνωσης και ανεξέλεγκτης  μεταναστευτικής εισροής. Και οι δυο τους έχουν υποστεί σοβαρή καθίζηση πολιτικού κύρους. Είναι φιγούρες εξασθενημένες στα μάτια των πολιτών τους, αντίθετα με τους συμβαλλόμενους της συνθήκης του 1963, Ντε Γκωλ και Αντενάουερ, που απολάμβαναν του γενικού σεβασμού ως  εθνικοί ηγέτες.

Ο Μακρόν της Γαλλίας, ειδικώτερα,  συγκεντρώνει την απέχθεια ολοένα περισσότερων Γάλλων πολιτών. Οι διαδηλώσεις των Κίτρινων Γιλέκων, που περισφίγγουν την Γαλλία επί σχεδόν τρείς μήνες, αξιώνουν την παραίτησή του και τον χαρακτηρίζουν «πρόεδρο των βαθύπλουτων».
Η Μέρκελ είναι  επίσης μιας σκιά της  πρώην «Σιδηράς Καγκελαρίου», όπως την έβλεπαν κάποτε. Στο τελευταίο στάδιο της θητείας της, αναμένεται να αποχωρήσει με την φήμη της  κουρελιασμένη από την  διογκούμενη οικονομική ανέχεια και  την άνοδο του  αντιμεταναστευτικού κινήματος, του ευρωσκεπτικισμού και του κόμματος Εναλλακτική για την Γερμανία.                                                                                                               

Η πολιτική «ανοικτών θυρών», που επέβαλε η Μέρκελ στο μεταναστευτικό, λειτούργησε σαν μπούμερανγκ σε βάρος του κέντρο-δεξιού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος . Η υπογραφή της γάλλο-γερμανικής συνθήκης προ ημερών εμφανίζεται έτσι σαν μια κούφια απόπειρα των δυο πρωταγωνιστών να περιβληθούν κάποιο  ένδυμα κύρους, απέναντι στην ογκούμενη κατακραυγή και το μίσος των ψηφοφόρων. Ωστόσο, αντί άλλου αποτελέσματος, η επιχείρηση του Άαχεν κατάφερε να επισύρει ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή καταφρόνηση.

΄Οσον αφορά την «έμπνευση ενότητας», από τον Μακρόν και την Μέρκελ στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι θεαματικές τελετουργίες τους στο Άαχεν συγκρούονται με την αγανάκτηση και αποστροφή, που υπάρχει  σε όλη την Ευρώπη, γι’ αυτό που οι πολίτες βλέπουν σαν στάση υπεροπτικής αδιαφορίας του ευρωπαϊκού κατεστημένου, του οποίου οι νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές πολιτικές σωρεύουν αμετανόητα την κοινωνική δυστυχία.

Ο Μακρόν χαρακτηρίζει τον λεγόμενο «λαϊκισμό» ως απεχθή μάστιγα που επέπεσε σε μιαν υποτίθεται πάναγνη Ευρώπη. Χαρακτήρισε μάλιστα την «λαϊκίστικη» πολιτική σαν «λέπρα», που κατατρώγει το πολιτικό σώμα της Ε Ε. Αυτοί οι ανακτορικού  ύφους χαρακτηρισμοί του κρίνονται ως επιθέσεις εναντίον των κυβερνήσεων της Ιταλίας και της Ουγγαρίας.
Ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι έχει καταστεί κάρφος στο πλευρό του Μακρόν. Πρόσφατα δήλωσε για τον Γάλλο πρόεδρο πως είναι «όλο λόγια και  μηδενικό έργο» και πρόσθεσε πως ελπίζει οι Γάλλοι να ξεφορτωθούν γρήγορα τον τραγικό Μακρόν.

Kαι ο  Λουίτζι Ντι Μάγιο, δεύτερος αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης, έδωσε μια φραστική κλωτσιά στις φαντασιώσεις του Γάλλου προέδρου την περασμένη εβδομάδα. Κατήγγειλε την Γαλλία πως εκμεταλλεύεται την Αφρική «με τις οικονομικές πολιτικές  που εφαρμόζει στις πρώην αποικίες της και με τον τρόπο αυτό - ισχυρίστηκε ο Ντι Μάγιο- οι γαλλικές κυβερνήσεις  προκαλούν την μετανάστευση στην Ευρώπη.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ιταλία είναι μια από τις ιδρυτικές χώρες της Ε Ε  -με την Γαλλία και την Γερμανία- η κλιμακούμενη οξύτητα των διαπληκτισμών δείχνει  την σοβαρότητα των ρηγμάτων στην «Ένωση».

Πανικό πρέπει να προκαλεί στους  Ευρώφιλους, όπως ο Μακρόν και η Μέρκελ, ότι τόσα κόμματα σε όλη την Ευρώπη έχουν συνταχτεί με την απόφαση της Βρετανίας για έξοδο από την Ε Ε , παρά το χάος που έχουν προκαλέσει οι  Βρετανοί γύρω από  την αποχώρησή τους.


Αυτό που η Μέρκελ και ο Μακρόν και άλλοι του Ευρωσυστήματος δεν φαίνονται ικανοί να αντιληφθούν είναι ότι ο «λαϊκισμός» είναι απλά μια δημοκρατική εξέγερση εναντίον του  ιερού -γι’ αυτούς- κανόνα  ότι η οικονομική πολιτική πρέπει να ικανοποιεί τις μεγάλες τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ ο απλός κόσμος πρέπει να υφίσταται την φτώχια, τους χαμηλούς μισθούς, τις ανερχόμενες τιμές, την απρόσιτη στέγη και τις συνεχώς  χειρότερες δημόσιες υπηρεσίες.

 Με άλλα λόγια, οι όμοιοι της Μέρκελ και του Μακρόν είναι οι ίδιοι δημιουργοί  του εφιάλτη τους, της λαϊκής οργής και των αποτυχιών τους,  με την εφαρμογή χρεωκοπημένων καπιταλιστικών  πολιτικών.

Στη διάσκεψη του Νταβός, των  διευθυντών επιχειρήσεων, ο Ιταλός πρωθυπουργός Γκιουζέπε Κόντε, στιγμάτισε τις οικονομικές πολιτικές της Ε Ε, καταγγέλλοντας ότι «σπέρνουν απελπισία και δυσφορία από άκρου σε άκρο της Ευρώπης». Και πρόσθεσε: «Μας λένε εξτρεμιστές επειδή θέλουμε να δώσουμε την εξουσία πίσω στον λαό.»

Η Γάλλο-Γερμανική Συνθήκη, που υπογράφτηκε στις 22 Ιανουαρίου είναι ένα άχρηστο τσιρότο για να καλύψει τις ρωγμές μιας  κατακερματιζόμενης  Ευρώπης. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η Ευρώπη να ανοικοδομηθεί, με ένα οικονομικό /πολιτικό σύστημα γνήσια δημοκρατικό, στην υπηρεσία αντιμετώπισης των αναγκών των απλών ανθρώπων. Και να δημιουργηθεί μια Ευρώπη πραγματικά ανεξάρτητη από τις πολεμικές επιχειρήσεις  της Ουάσιγκτον και την ψυχρο-πολεμική ιδεοληψία της εναντίον της Ρωσίας.


*Σημείωση: Στην Γαλλία ο Μακρόν καταγγέλθηκε, ότι με αυτή την Συνθήκη  1) υποτάσσει την Γαλλία σε γερμανική ηγεσία,2) παραδίδει και από τα υπολείμματα της εθνικής κυριαρχίας που άφησε στην Γαλλία η Ε Ε και 3) ότι ξεπούλησε την επαρχία της Λωρραίνης στους Γερμανούς, με την καθιέρωση μεικτού διοικητικού καθεστώτος και διγλωσσίας σε παραμεθόριες επαρχίες.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019 | Ώρα 14:30 Σύλλογος Ζωγράφων Θεσσαλονίκης και Β. Ελλάδος  
(Εδμόνδου Ροστάν 6) - Θεσσαλονίκη.

Οι ενδιαφερόμενοι συμμετέχοντες / -ουσες θα πρέπει να γνωρίζουν τα ακόλουθα: 
 
1. Οι υποψήφιοι/-ες τραγουδιστές (σολίστ) θα εξεταστούν σε τραγούδι δικής τους επιλογής (acapella). Το είδος τραγουδιού είναι επιλογή του υποψηφίου. Η ηλικία του υποψηφίου θα πρέπει να είναι 17 έως 30 ετών.
 
2. Οι υποψήφιοι/-ες χορωδοί θα εξεταστούν σε τραγούδι δικής τους επιλογής (acapella). Το είδος τραγουδιού είναι επιλογή του υποψηφίου. Η ηλικία του υποψηφίου θα πρέπει να είναι 8 έως 30 ετών.
 
3. Οι υποψήφιοι /-ες μουσικοί (όργανα) θα εξεταστούν σε κομμάτι δικής τους επιλογής. Η ηλικία του υποψηφίου θα πρέπει να είναι 8 έως 30 ετών.
 
Διευκρινίζεται ότι η ακρόαση των μουσικών (Ορχήστρα) αφορά τα κάτωθι όργανα:
 
    Πίκολο
    Φλάουτο
    Κλαρινέτο
    Όμποε
    Φαγκότο
    Σαξόφωνο
    Τρομπέτα
    Τρομπόνι
    Εμφώνιο
    Κόρνο
    Τούμπα
    Άρπα
    Βιολί
    Βιόλα
    Τσέλο
    Κόντρα Μπάσο
    Κλασική Κιθάρα
    Μπουζούκι
    Ευρωπαϊκά Κρουστά
    Drums
    Πιάνο
    Ακκορντεόν
    Ηλεκτρικό Mπάσο
    Κανονάκι
    Σαντούρι
 
4. Ως ημερομηνία γέννησης του/της υποψηφίου λογίζεται η 1η Ιανουαρίου του έτους γέννησης για τα κατώτερα όρια και η 31η Δεκεμβρίου του έτους γέννησης για τα ανώτερα όρια.
 
5. Αιτήσεις συμμετοχής θα γίνονται δεκτές μόνο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (email) με συμπλήρωση της φόρμας και αποστολής της ως συνημμένο στη διεύθυνση orchestraofgreece@gmail.com 
 
6. Η ακριβής ώρα - μέρα των υποψηφίων και οι λεπτομέρειες της διαδικασίας προσέλευσης και εξέτασης θα κοινοποιηθούν στους/στις υποψηφίους με απαντητικό email.
 
7. Σε περίπτωση κωλύματος προσέλευσης, ακύρωσης δηλωθείσας συμμετοχής, ανάγκης ερωτήσεων ή διευκρινίσεων, οι υποψήφιοι μπορούν να απευθύνονται με ηλεκτρονικό μήνυμα στο orchestraofgreece@gmail.com
 
Σας επισημάνουμε ότι η ΣΟΝΕ λειτουργεί με βάση τον κανονισμό της και δεν παραβιάζεται από κανένα μέλος. Εφόσον διαβαστεί και αποδεχθεί, συμπληρώνετε την αίτηση.
 



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
RT 31 Jan, 2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής (ΟΕΑ)  με εγκύκλιο στους κληρικούς της και στο λαϊκό πλήρωμα γνωστοποιεί ότι δεν αναγνωρίζει την νέα ορθόδοξη  Εκκλησία της Ουκρανίας και καταγγέλλει αυτούς που χειρίζονται την πίστη σαν πολιτικό εργαλείο. Η Σύνοδος διακηρύσσει την «βαθειά θλίψη και συντριβή» των επισκόπων για τις συνέπειες της δημιουργίας, με κυβερνητική παρέμβαση, νέας ουκρανικής ορθόδοξης εκκλησίας , με την πρόκληση σχίσματος  της  παγκόσμιας ορθόδοξης πίστης.
Ο Πέτρο Ποροσένκο επιδεικνύει το Διάταγμα με την  «βούλα» του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που αναγνωρίζει αυτοκεφαλία στην ανάδοχο της κυβέρνησης Ποροσένκο «Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας»
Η Ιερά Σύνοδος των Μητροπολιτών αποσαφηνίζει την θέση της ΟΕΑ στους  85.000 αποδέκτες, επικαλούμενη την διασπορά «σύγχυσης» και  «σκανδαλισμού». Η αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής συναθροίζεται τώρα με τις εκκλησίες της Αντιόχειας, της Πολωνίας και τη Σερβίας, που έχουν έως τώρα  ανακοινώσει την άρνησή τους να αναγνωρίσουν την νεοσύστατη εκκλησία του Κιέβου.
Η νέα ουκρανική ορθόδοξη εκκλησία  συγκροτήθηκε πέρυσι  με την συγχώνευση δύο σχισματικών εκκλησιών. Αναγνωρίστηκε και ανακηρύχτηκε αυτοκέφαλη από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως  προ εβδομάδων.
Προτού την ανακηρύξει αυτοκέφαλη, ο Πατριάρχης κήρυξε άκυρη και κενή σημασίας την επιστολή του 1686, με την οποία το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώριζε το Πατριαρχείο Μόσχας ως την θρησκευτική αρχή στην οποία υπόκειται η εκκλησία του Κιέβου και όλης της Ουκρανίας. Μετά τις ενέργειες  αυτές του κ. Βαρθολομαίου, η Μόσχα αντέδρασε με την διακοπή διπλωματικών και πνευματικών σχέσεων με το Φανάρι, δηλώνοντας ότι  αυτό εξέπεσε με την αναγνώριση σχισματικών κληρικών ως Κανονικών λειτουργών της Ορθόδοξης Πίστεως.
Ενώ οι περισσότερες άλλες αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν από την σύγκρουση, η κανονική  (παλαιά) Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία (ΟΟΕ), αυτό-κυβερνώμενο  τμήμα της Ρωσικής Εκκλησίας, παραμένει η μόνη γενικής αναγνώρισης εκκλησία στην χώρα. Οι μητροπολίτες της ακολούθησαν μια στάση ποιμενικής διπλωματίας, αλλά εξέφρασαν την αμετάβλητη αναγνώριση και υποστήριξή τους στο Πατριάρχη Ονούφριο, ως κεφαλής της ΟΟΕ.
 Η δημιουργία της νέας (επίδικης) ορθόδοξης εκκλησίας είναι ένα πολιτικό κυρίως σχέδιο της σημερινής κυβέρνησης του Κιέβου, τμήμα της όλης προσπάθειας για την κοπή όλων των ιστορικών δεσμών της Ουκρανίας με την Ρωσία. Στην τρέχουσα προεκλογική εκστρατεία του, ο πρόεδρος Ποροσένκο διαφημίζει μάλιστα την προσωπική συμβολή του στο να πειστεί ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ότι πρέπει να στηρίξει τις σχισματικές εκκλησίες. Η νέα εκκλησία απολαμβάνει της πλήρους υποστήριξης των κρατικών αρχών, ενώ η συνδεόμενη με το Πατριαρχείο της Μόσχας κανονική εκκλησία γίνεται στόχος  καταπιεστικών νομοθετημάτων.
΄Ετσι, πρόσφατος νόμος υποχρεώνει την Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία να αλλάξει ονομασία, προσθέτοντας τον ορισμό «ρωσική» στο όνομά της. ΄Ενας άλλος νόμος  είχε επινοηθεί για να νομιμοποιηθεί η κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας (εκκλησιών και μοναστηριών) , αλλά τροποποιήθηκε την τελευταία στιγμή με επέμβαση της Ε.Ε. και άλλων θρησκευτικών οργανώσεων της Ουκρανίας.
Η Αμερικανική Εκκλησία αναγνώρισε έμμεσα τις πολιτικές πλευρές της ουκρανική εκκλησιαστικής κρίσης, συγκρίνοντάς την με το πώς η Ουκρανική Εκκλησία έγινε ανεξάρτητη από την Μόσχα το 1970. «Η απόκτηση αυτοκεφαλίας δεν σημαίνει την κήρυξη ανεξαρτησίας, την έκφραση εθνικισμού, ή πρόφαση απομονωτισμού», γράφει η εγκύκλιος.
Η Σύνοδος αποφεύγει οποιοδήποτε απροκάλυπτο πολιτικό σχόλιο, αν και διατυπώνει μια γενικευμένη κριτική για την εκκλησιαστική ανάμειξη σε κοσμικές υποθέσεις. «Η Κανονική παράδοση της Αγίας Ορθοδοξίας δεν είναι όπλο προς χρήσιν για κατακτήσεις αλλά φάρμακο για την ίαση ανθρωπίνων ψυχών», γράφει η εγκύκλιος –(που ασφαλώς θα έχει ληφθεί στο Φανάρι).



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)