Articles by "Πολιτική άποψη"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτική άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


του Peter Korzun, Zero Hedge, Strategic Culture, 4-5-18

[Το κατωτέρω άρθρο απαριθμεί διεξοδικά και περιγράφει «τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην Συρία», για τα οποία η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη -επικεντρωμένη σε οικεία τυραννικά προβλήματα- έχει  σποραδική, συγκεχυμένη ή συστηματικά στρεβλωμένη εικόνα και επομένως τελεί σε σχεδόν πλήρη άγνοια για το ότι γύρω της εξελίσσεται μια κατάσταση όπου «και ένας σπινθήρας αρκεί για την ανάφλεξη σύρραξης στην Ευρώπη». 
Σε συμπλήρωση των απόλυτα πειστικών στοιχείων που παραθέτει ο συντάκτης του άρθρου, ήρθαν χθες οι δηλώσεις, από την Σόφια, της Μαργαρίτας Μογκερίνι, αρμόδιας επί των Εξωτερικών της Κομισιόν, ότι συζήτησαν επέκταση του Σένκεν (κατάργηση των συνόρων) για τις στρατιωτικές δυνάμεις και βελτιώσεις υποδομών (διεύρυνση οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων και γεφυρών), για την γοργή μετακίνηση τανκς και βαρέων στρατιωτικών οχημάτων, όπως το είχε ζητήσει ο Αμερικανός Διοικητής του ΝΑΤΟ προ μηνός.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Μάιος  από πολλά χρόνια συνδέεται  με την Ημέρα της Νίκης. Τα αισθήματα του «ποτέ ξανά» ήταν πανίσχυρα πριν 73 χρόνια, το 1945, όταν ιδρύθηκε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών. Από τότε η Ευρώπη  κατέβαλε πολύ μεγάλες προσπάθειες για την δημιουργία ενός μοναδικού συστήματος ασφάλειας για την αποτροπή ενόπλων συρράξεων. Δεν ήταν ποτέ τέλειο, αλλά λίγο-πολύ λειτούργησε. Άλλες ήπειροι συνήθιζαν να το κοιτούν με φθόνο και προσπαθούσαν να συγκροτήσουν και αυτές το δικό τους σύστημα ασφάλειας.
Πολλαπλές συμφωνίες ισχύουν ακόμη και λειτουργούν για την αποτροπή των χειρότερων ενδεχομένων, αλλά σήμερα μοιάζουν να είναι λησμονημένες και να αποτυγχάνουν να εκπληρώσουν τον αντικειμενικό στόχο τους. Αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Μάιος 2018 θα ήταν ένας μήνας τρικλίσματος στο χείλος του πολέμου, με τους εμπειρογνώμονες να προσπαθούν να μαντέψουν πότε θα αναφλεγεί, πόσο θα επεκταθεί και πόσα κράτη θα εμπλακούν. Η εικόνα τρομάζει, αλλά εκεί βρισκόμαστε. Από τις χειρότερες μέρες του Ψυχρού Πολέμου ποτέ η κατάσταση δεν ήταν τόσο τεταμένη .
Στις 2 Μαΐου άρχισαν στην Εσθονία και στην Λεττονία τα μεγαλύτερα στρατιωτικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκαν στις Βαλτικές Χώρες από το 1991, με συμμετοχή 3000 ανδρών από 16 χώρες. Θα διαρκέσουν έως τις 14 Μαΐου. Η Εσθονία και η Λεττονία συνορεύουν με την Ρωσική Ομοσπονδία. Στην Λεττονία θα διεξαχθούν πέντε στρατιωτικά γυμνάσια τον Μάιο και Ιούνιο. ΄Ολη αυτή η δραστηριότητα είναι αρκετά εντατική για να  ερμηνεύεται σαν προετοιμασία πολέμου  από την Μόσχα.
Tον Ιούνιο θα διεξαχθούν δυο μεγάλης κλίμακας στρατιωτικά γυμνάσια BALTOPS  και Sabre Strike 2018 (χτύπημα σπάθης) στις Βαλτικές Χώρες. Η Ευρώπη θα φιλοξενήσει μιαν αμερικανική ταξιαρχία τεθωρακισμένων –μια δύναμη τουλάχιστον 4.000 ανδρών, 90 τανκς Abrams, οχήματα μάχης Bradley, 18 αυτοκινούμενα πυροβόλα Paladin και άλλα οχήματα.
Στην Πολωνία θα πραγματοποιηθούν το καλοκαίρι τα μεγαλύτερα ποτέ γυμνάσια του ΝΑΤΟ Anakonda 2018. Πρόκειται για το μεγαλύτερο γεγονός που οργανώνει η συμμαχία από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και θα συγκεντρώσει περί τους 100.000 στρατιώτες, 5.000 οχήματα, 150 αεροπλάνα και ελικόπτερα και 45 πολεμικά σκάφη. Τόσο τεράστια δύναμη ασφαλώς θα θορυβήσει την Ρωσία. Το ΝΑΤΟ εντατικοποίησε τον περασμένο μήνα την αεροπορική αστυνόμευση. Η Δυτική Συμμαχία θα πραγματοποιήσει  εφέτος στην Ευρώπη 80 μικτές ασκήσεις προετοιμασίας ενός πολέμου με την Ρωσία.
Αυτή η εντατικοποίηση των γυμνασίων συμβαίνει σε περίοδο όπου η σύγκρουση στο Ντομπάς της Ουκρανίας αναζωπυρώνεται. Η κλιμάκωση των εντάσεων ακολουθεί τις αμερικανικές παραδόσεις αντιαρματικών πυραύλων Javelin στον ουκρανικό στρατό. Είναι η πρώτη φορά που οι Αμερικανοί  τον εφοδιάζουν με φονικά όπλα.
Την  1η Μαΐου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε ότι η στρατιωτική επιχείρηση τη Συρία περνά σε νέα φάση. Θα συμμετάσχουν ο υπό αμερικανική διοίκηση συνασπισμός δυνάμεων SDF και οι μυστηριώδεις «τοπικοί εταίροι». Αναφέρει ότι θα έχουν ρόλο επίσης η Τουρκία, το Ισραήλ, η Ιορδανία, το Ιράκ και ο Λίβανος. Οι Τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους» δεν υπήρξαν ουσιαστικό πρόβλημα για την Βυρηττό, αλλά τώρα είναι πολύ πιθανό ο Λίβανος να καταστεί νέο πεδίο μάχης, όπου θα εμπλακούν πολλοί δρώντες και ειδικότερα το Ισραήλ και το Ιράν.
Επίσημα η αποστολή είναι να σαρωθούν τα υπολείμματα των Τζιχαντιστών του Ι.Κ., αλλά αυτός ο ισχυρισμός δεν πρέπει να παίρνεται στα σοβαρά. Τα απομεινάρια του Ι.Κ. είναι ασήμαντα και μπορούν να εξουδετερωθούν χωρίς την βοήθεια του αμερικανικού συνασπισμού. Η κατάσταση στη Συρία είναι πλέον πολύ εκρηκτική και οι ΗΠΑ έχουν κορυφώσει τις εντάσεις, αντί να αποσυρθούν από την Συρία, όπως έλεγε πως ήθελε ο πρόεδρος Τραμπ. Μια ευρύτερη σύρραξη φαίνεται να περιμένει στην γωνία. Ο αμερικανικός συνασπισμόςSDF και οι συριακές δυνάμεις ήρθαν πρόσφατα σε άμεση σύγκρουση – εξέλιξη πολύ ανησυχητική που συνέπεσε με ισραηλινούς βομβαρδισμούς εναντίον συριακών και ιρανικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας.
Αυτές οι πολεμικές προετοιμασίες συμπίπτουν με τις κατηγορίες του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου κατά του Ιράν, ότι δήθεν παραβιάζει την πυρηνική συμφωνία. ( Σημ: Διαψεύστηκαν από τον αρμόδιο οργανισμό του ΟΗΕ). Οι ΗΠΑ έσπευσαν να ισχυριστούν ότι τα στοιχεία (που παρουσίασε ο Νετανιάχου) «δεν επιδέχονται αμφισβήτηση».
Το ισραηλινό κοινοβούλιο ψήφισε εξουσιοδότηση στον πρωθυπουργό να κηρύξει πόλεμο ή να διατάξει μείζονα στρατιωτική επιχείρηση χωρίς προηγούμενη έγκριση του εθνικού συμβουλίου ασφαλείας.
Στις 12 Μαΐου, ο Πρόεδρος Τραμπ αναμένεται να ακυρώσει την αμερικανική  υπογραφή στην πολυμερή συνθήκη για τα πυρηνικά του Ιράν και στις 14 του μηνός  να πραγματοποιήσει μιαν θεαματική επίσκεψη στο Ισραήλ για την μετεγκατάσταση της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Η τελετή των εγκαινίων μοιάζει σαν ο κατάλληλος χρόνος και τόπος για να ανακοινώσει νέα μέτρα εναντίον του Ιράν –μιας χώρας που συνεργάζεται στενά με την Ρωσία, στην Συρία και αλλού.
Όλα αυτά τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ευρώπη και στην Συρία έχουν ευθείς αντικτύπους στην ρωσική ασφάλεια και ένας σπινθήρας αρκεί για την ανάφλεξη σύρραξης στην Ευρώπη.
Τα χωρίς τέλος γυμνάσια του ΝΑΤΟ και άλλες επιχειρήσεις που διεξάγονται δίπλα στα σύνορα της Ρωσίας αποτελούν ακραία πρόκληση. ΄Ενας πόλεμος κατά του Ιράν στην Συρία φαίνεται σχεδόν βέβαιος. Και δοθέντος ότι ρωσικές δυνάμεις είναι ανεπτυγμένες κοντά στις ιρανικές, είναι σχεδόν αδύνατο να χτυπηθούν ιρανικές ή συριακές θέσεις χωρίς να εξαναγκαστούν οι Ρώσοι στρατιωτικοί να πάρουν μέτρα αυτοάμυνας. ΄Ένα πλήγμα κατά των ιρανικών δυνάμεων μπορεί να περιοριστεί, αλλά μια στρατιωτική εκστρατεία εναντίον τους θα θέσει αναπόφευκτα σε κίνδυνο το ρωσικό προσωπικό. Οι Ρωσία διαθέτει μερικές πολύ ισχυρές δυνάμεις στην Συρία και αυτός θα πρέπει να είναι ένας πολύ σοβαρός συντελεστής σε οποιοδήποτε σχέδιο πολέμου.
Οι εντάσεις έχουν επιταθεί στην Ευρώπη και μια ευρύτερη σύρραξη μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή την Συρία. Σε καμιά περίπτωση δεν θα είναι η Ρωσία εκείνη που θα έχει προκαλέσει τις καταστάσεις που απειλούν να οδηγήσουν σε γενική σύρραξη.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Raul Ilargi Meijer,Ζero Hedge 18-4-18

[Την καταλυτική αντινομία μεταξύ της αυτάρεσκης και επιθετικής ψευδαίσθησης παγκόσμιας παντοδυναμίας και της πραγματικότητας ακραίου εθνικού διχασμού και άλλων συμπτωμάτων παρακμής εκθέτει και στιγματίζει  Αμερικανός πολιτικός αναλυτής στο πιο κάτω κατατοπιστικό άρθρο του.                                                                                                                        Ο Raul Ilargi Meijer, συμβαίνει επιπλέον να είναι ελληνολάτρης, να έχει και πρόσφατα επισκεφτεί την Ελλάδα και  να έχει -όσο κανείς άλλος ξένος ή ομογενής- καταγγείλει διεθνώς και περιγράψει σε πολυάριθμα άρθρα του τα πάθη της χώρας μας υπό τις στοργικές «μεταρρυθμιστικές» φροντίδες συμμάχων και εταίρων της, αυτά τα χρόνια της δουλείας του χρέους.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο 12:25, ο Ιησούς λέγει στους Φαρισαίους:
Πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ’ εαυτής ερημούται και πάσα πόλις η οικία μερισθείσα καθ’ εαυτής ου σταθήσεται.
 Την ρήση αυτήν του Ιησού υιοθέτησε ο Αβραάμ Λίνκολν ως θέμα της ιστορικής ομιλίας του στην Εθνική  Σύνοδο του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που τον εξέλεξε υποψήφιο για την Γερουσία, στις 16 Ιουνίου 1858.
Στις 12 Απριλίου 2018, Η Ουάσιγκτον Ποστ κυκλοφόρησε με αυτόν το κορυφαίο τίτλο:
«Οφείλουμε να δείξουμε πυγμή στην Συρία. Η Βόρεια Κορέα παρακολουθεί.»
Η Ουάσιγκτον Ποστ είναι αναμφίβολα απογοητευμένη που επικράτησε ο (υπουργός Αμύνης)Tζέιμς Μάτις επί των πιο πολεμοχαρών κραυγών στην Ουάσιγκτον και επιλέχθηκε η επίθεση ελάχιστης «επέκτασης».
΄Επειτα, μετά την επίθεση, ο Ρώσος πρόεδρος προειδοποιεί για παγκόσμιο «χάος», εάν η Δύση ξαναχτυπήσει την Συρία. Και εγώ συλλογιέμαι: Χάος; «Προβλέπεις» Χάος; Εννοείς ότι σε αυτό που ζούμε τώρα δεν αρμόζει το όνομα χάος;
Ναι Ουάσιγκτον Ποστ, η Βόρειος Κορέα παρακολουθεί. Και ξέρεις τι βλέπει; Βλέπει ένα σπίτι διαιρεμένο. Βλέπει μιαν Αμερική τόσο ίσως διαιρεμένη εναντίον του εαυτού της όσο ήταν πριν τον εμφύλιο πόλεμο. Μιαν Αμερική που εκλέγει έναν πρόεδρο και έπειτα  αρχίζει πολλαπλές ανακρίσεις εναντίον του, που συνεχίζουν να διεξάγονται πιθανώς επ΄αόριστο. Μιαν Αμερική όπου το μίσος προς τον συμπατριώτη ή την συμπατριώτισσα έχει γίνει ο κανόνας.
Μιαν Αμερική που υιοθέτησε το Σαιξπηρικό δράμα σαν πολιτικό σύστημα, όπου όλοι οι κανόνες πολιτισμένης συζήτησης πετάχτηκαν από το παράθυρο εδώ και πολύ καιρό, και όπου το δηλητηριώδες κουτσομπολιό και το στιλέτο στην ράχη έχουν καθιερωθεί ως κοινωνικά εργαλεία. Μιαν Αμερική όπου όλα είναι νόμιμα εφ’ όσον «πουλάνε».
Μια αινιγματική εξέλιξη είναι ότι, ενώ ο Τραμπ ικανοποίησε την Ουάσιγκτον Ποστ, τους Τάιμς της Ν. Υόρκης, το CNN και το MSNBC - ορκισμένους εχθρούς του, μέχρι που άρχισαν να πετάνε οι πύραυλοι, οι άνθρωποι της δικής του πολιτικής βάσης στράφηκαν εναντίον του. Ενώ οι «φιλελεύθεροι» (τι σημαίνει πια αυτή η λέξη;) ζητωκραύγαζαν και οσφραίνονταν αίμα, οι δικοί του, στην ρεπουμπλικανική δεξιά, θύμιζαν στον Ντόναλντ  ότι δεν είναι γι’αυτό που τον εξέλεξαν Πρόεδρο.
Αντέχει ο Τραμπ να χάσει  την εκλογική του βάση; Είναι απίθανο να μπορεί να αντέξει χωρίς την πολιτική του βάση, όσο οι εχθροί του καραδοκούν, παρακολουθούν κάθε του κίνηση, περιμένουν την μοναδική ευκαιρία, εκείνη την μοναδική πρόσφορη στιγμή όπου θα αφήσει την πλάτη του ακάλυπτη.
Είναι εντυπωσιακή η αλλαγή ρόλων, με την δεξιά πτέρυγα να μην είναι πια αυτή που διψά για αίμα. Και δεν ήταν αιφνίδια αυτή η εξέλιξη. Ερχόταν από καιρό. Και δεν είναι ενδιαφέρουσα μόνο σε αναφορά με τον Τραμπ, είναι πολλά γεράκια  πολέμου που θα δουν επίσης την υποστήριξή τους να φυλλορροεί εφόσον ταχθούν δυνατά υπέρ της αποστολής περισσότερου στρατού σε πολεμικά θέατρα.
Ώστε να, τι βλέπει στις ΗΠΑ η Βόρειος Κορέα; Πρέπει να φοβάται; Θα έχει γίνει πιο τρομοκρατημένη; Ο Κιμ Γιονγκ Ουν θα πρόσεχε την αντίδραση της Κίνας, πολύ πιο σημαντική γι΄αυτόν, παρά το τι κάνουν οι ΗΠΑ. Και η Κίνα καταδίκασε την επίθεση. Θα έκανε το ίδιο και πολύ ισχυρότερα εάν η Αμερική επιτίθετο στην Βόρειο  Κορέα. Επομένως ο Κιμ δεν πιστεύει πως η Ουάσιγκτον θα τολμήσει να του επιτεθεί.
Μια ενδιαφέρουσα φράση από την κρατική κινεζική εφημερίδα Global Times εξεικονίζει πως η Κίνα βλέπει τον κόσμο και ειδικότερα τις ΗΠΑ:
« Μια αδύναμη χώρα δεν έχει διπλωματία. Με την πάροδο εκατό χρόνων, η Κίνα δεν είναι πια εκείνη (η αδύναμη) Κίνα. Αλλά ο κόσμος είναι ακόμη (ο ίδιος) εκείνος  κόσμος.»
Να πως η Κίνα και πίσω της η Βόρειος Κορέα βλέπουν την Αμερική. Και το ίδιο και η Ρωσία. Οι Αμερικανοί μπορεί να νομίζουν –και το νομίζουν- ότι είναι ακόμη Νο:1 και οι ισχυρότεροι, οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, αλλά αυτό δεν είναι πια ότι  βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος.
Είναι οι ΗΠΑ στρατιωτικά ισχυρότερες από την Κίνα; Είναι πιθανό, αλλά δεν είναι βέβαιο. Αλλά και πάλι πως κατακτάς 1,3 δισεκατομμύριο ανθρώπους και τους κρατάς σε υποταγή; Ο Ξι Ζι Πινγκ είναι εν γνώσει αυτής της πραγματικότητας και περιμένει την ώρα του.
Είναι οι ΗΠΑ ακόμη στρατιωτικά ισχυρότερες από την Ρωσία; Σχεδόν κατά βεβαιότητα ,όχι. Για να επικαλεστώ άλλη μια φορά τον Paul Craig Roberts (και δεν είναι κανένας ερασιτέχνης):
«Οι Ρώσοι ξέρουν ότι μπορούν, κατά βούληση και εντός λεπτών, να βυθίσουν ολόκληρο τον αμερικανικό στόλο, να καταστρέψουν κάθε αμερικανικό αεροπλάνο και πολεμικό πλοίο την Μέση Ανατολή και στην περιφέρειά της, να καταστρέψουν τελείως κάθε στρατιωτική ικανότητα του Ισραήλ και να εξαφανίσουν τον στρατό του κράτους-μικροτραμπούκου της δεκάρας Σαουδική Αραβία.»
Το έχω ξαναγράψει: Υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στον τρόπο που η Αμερική βλέπει και μεταχειρίζεται τους στρατιωτικούς της  με τον τρόπο που το κάνει η  Ρωσία. Μια διαφορά που εξηγεί πως η Ρωσία μπορεί, με το ένα δέκατο των αμερικανικών αμυντικών δαπανών, να είναι στρατιωτικά ανώτερη, ή τουλάχιστον να καθιστά  εκ προοιμίου χαμένους οποιουσδήποτε πολέμους εναντίον της .
Και η διαφορά είναι ότι στις ΗΠΑ στόχος δεν είναι να κάνεις τα καλύτερα όπλα, αλλά το να κερδίξεις περισσότερα λεφτά με τα όπλα. Boeing, Raytheon και  Lockheed θα παραγάγουν εκείνα τα όπλα που είναι τα πιο κερδοφόρα, όχι αυτά που είναι πιο αποτελεσματικά. Η ατελεύτητη ιστορία του νεότευκτου αεροπλάνου Joint Strike Fighter αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, αλλά υπάρχουν πολλά άλλα. Το Πεντάγωνο είναι ένα άπατο πηγάδι δολαρίων.
Οι Αμερικανοί ίσως μπορούν ακόμη να κατασκευάζουν τα καλύτερα όπλα  με τα λιγότερα  χρήματα, αλλά δεν το κάνουν. Η Ρωσία το κάνει. Για τον Πούτιν τα καλύτερα όπλα είναι υπόθεση επιβίωσης. Η Ρωσία ήταν κάτω από την απειλή της Αμερικής για όσον καιρό το θυμάται.
Ενώ οι Αμερικανοί είναι τόσο σίγουροι για την κυριαρχία τους και έχουν τόσο συνηθίσει σ΄αυτήν την βεβαιότητα, έπαψαν να φροντίζουν να έχουν τα καλύτερα όπλα σαν προϋπόθεση επιβίωση του έθνους. Κατέληξαν να θεωρούν την υπεροχή τους σαν κάτι αυτόματο και φυσικό.
Η επίθεση στην Συρία δείχνει σαν ένα δείγμα αδυναμίας. Επειδή δεν υπήρχε ανάγκη γι’ αυτήν. Επειδή τα στοιχεία ήταν στην καλύτερη περίπτωση επισφαλή. Επειδή στον κόσμο υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί για την αντιμετώπιση τέτοιων ζητημάτων. Και επειδή δεν υπάρχει λογική στο να επιτρέπεις να τρέχει το αίμα στην Γάζα και στην Υεμένη  και από την άλλη να επικαλείσαι ανθρωπιστικούς λόγους για να βομβαρδίσεις υποθετικά χημικά εργαστήρια κάπου αλλού.
Αυτό που βλέπει ο κόσμος είναι μεγαλαυχίες εκπορευόμενες από ένα βαθιά διαιρεμένο έθνος ( και δεν μιλάμε ακόμα για την Βρετανία). Βλέπει πως σε λιγότερο των 48 ωρών μετά τον βομβαρδισμό, ένας τέως αρχηγός του FBI μιλάει για τον τέως προϊστάμενο του  με φρασεολογία που δεν θα τολμούσε κανένας να χρησιμοποιήσει στις περισσότερες χώρες και σε όλη την Ιστορία.
Ο Τζέιμς Κόμυ ξεπερνά τις  φιγούρες του Σαίξπηρ. Και στην Αμερική το θέμα που δεσπόζει είναι ποιος έχει δίκιο στον καυγά του  Κόμυ  με τον Τραμπ. Στην Ρωσία, στην Κίνα και αλλού δεν είναι. Βλέπουν ένα σπίτι, μια χώρα διαιρεμένη. Μια αδύναμη χώρα δεν έχει διπλωματία.
΄Ετσι τελειώνουν όλες οι αυτοκρατορίες. Αυταρέσκεια και Διχόνοια. Αυτό βλέπει η Βόρειος Κορέα παρατηρώντας την Αμερική. Αυτό βλέπουν η Ρωσία και η Κίνα. Και μπορεί να ξέρουν πως ακριβώς το είπε ο Ιησούς. Δεν είπε ένα βασίλειο διχασμένο θεί.θα καταστεί λιγότερο ισχυρό ή πλούσιο, είπε: «Βασιλεία μερισθείσα καθ’ εαυτής ερημούται.»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, αν δεν υπήρχε ο Πέτρος που πήγαινε παντού θα είχαμε παραμείνει «βλάχοι»! Μας «ξεβλάχεψε» κανονικά ο μπαγάσας! Μας έμαθε την ζωή-ουάου πριν καν ανακαλυφτεί το wow και καταστεί λήμμα στα λεξικά! Μα τι γράφω, μόνον αυτό; Ο άνθρωπος λημματοποίησε τις κρυφές επιθυμίες, τα κρυφά ένστικτα και τις απόκρυφες φαντασιώσεις αυτών που κυριάρχησαν στο ελληνικό στερέωμα μια ολόκληρη γενιά. Υπήρξε το alter ego του κάθε μαλάκα. Το alter ego της πραγματικής πολιτικής και του πραγματικού εξευρωπαϊσμού στην Ελλάδα. Του δήθεν, ασυνάρτητου, νεοπλουτίστικου, πόρνο, κίτρινου και άξεστου εξευρωπαϊσμού, που υποδύεται το καλλιεργημένο, το ψαγμένο, το βαθιά φιλοσοφημένο, το κομψό, το άνετο, το ποιοτικό, το σνομπ και παράλληλα το ανεπιτήδευτο και αγαπησιάρικο. Το φαινόμενο Πέτρος προσέφερε στην ελληνική «βλαχιά» το νόημα της μικροαστικής ζωής της, την εποχή της καταναλωτικής ευμάρειας. Έναν υπέροχο κόσμο, που αποενοχοποιούσε τα παλιά συμπλέγματα για να κατασκευάσει καινούργια-καταναλωτικά στη θέση τους.

Ο Πέτρος απομυθοποίησε τα παλαιά στερεότυπα για να κτίσει τον σύγχρονο νεοελληνικό μύθο, τον μικροαστικό μας μύθο. Αυτό, δηλαδή, που ξεφούσκωσε παράλληλα με το σκάσιμο της φούσκας στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η πολιτισμική, υφολογική φούσκα συνδέεται ασφαλώς αρμονικά με την οικονομική φούσκα. Αυτά τα δυο πάνε μαζί, καθώς «η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή»! Ο Πέτρος - κάποιοι λένε - πτώχευσε, επειδή η οικονομία της Ελλάδας πτώχευσε. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, πιστεύουν πως στο συγκεκριμένο lifestyle του Πέτρου βρίσκεται η αιτία της οικονομικής κατάρρευσης. Εγώ πιστεύω πως ακόμη και αν δεν υπήρχε ο Πέτρος, κάποιος θα έπρεπε να τον εφεύρει, για να προσφέρει πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση - ένα εθνικό-κοινωνικό αφήγημα - που θα υποστήριζε το μοντέλο ανάπτυξης που επέλεξαν οι πολιτικές ηγεσίες ήδη από τα μέσα του 1980, και κυρίως εκείνες του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα που το «ξεβλάχεμα» ενός μεγάλου κοινωνικού χώρου κατέληξε στο «ξεβράκωμά» του, έρχονται οι «ξεβράκωτοι» να «ξεβλαχέψουν» την τουρκική εξωτερική πολιτική και τον ίδιο τον άξεστο μπαστουνόβλαχο Ερντογάν! Δεν ξέρω αν παρακολουθείς αναγνώστη μου τις ανακοινώσεις του Αλέξη Τσίπρα ή/και του Νίκου Κοτζιά. Απλώς υπέροχοι! Σαν άλλοι Κωστόπουλοι αγωνίζονται για να «ξεβλαχέψουν» την εξωτερική και ενίοτε εσωτερική πολιτική της Τουρκίας, οι οποίες διακρίνονται από έλλειψη καλού γούστου, κοσμοπολίτικου αέρα, μπλαζέ ύφους, ψυχραιμίας, ευρωπαϊκού πνεύματος, δημοκρατικότητας, αρχοντιάς και σεβασμού προς τον γείτονα, την ΕΕ και το διεθνές δίκαιο. Πώς να το πεις; Είναι ντεμοντέ ο «Έρντι» και οι γύρω του, «βλάχοι» του κερατά! Εκτός του ότι διατυπώνουν αυθαίρετες έως παλαβές αξιώσεις εναντίον των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, μας περιπαίζουν, μας απειλούν και λένε διαρκώς ψέματα για να αντικρούσουν τις αλήθειες, που μόνον μια κυβέρνηση σαν αυτή του Αλέξη Τσίπρα θα μπορούσε με περίσσεια παρρησίας να διατρανώσει! Μας «έκλεψαν» και τον Πούτιν μας, οι άρπαγες!

Δεν έχουν ευρωπαϊκό στιλ οι Τούρκοι, πώς να το κάνουμε! Δεν έχουν έναν Αλέξη, έναν Κοτζιά, έναν …Πέτρο και έτσι έφτασαν χθες οι θλιβεροί να ασχολούνται ξανά με τα Ίμια, τα οποία αποκαλούν με το «βλάχικο» όνομα Καρντάκ, ενώ τα θεωρούν πλέον και επίσημα εθνικό τους χώρο. Και να σκεφτείς τους είχε προειδοποιήσει ο Αλέξης: «Δεν παραχωρούμε ούτε σπιθαμή γης… Δεν παζαρεύουμε ούτε σπιθαμή γης»! Και αυτοί οι «καράβλαχοι» του πάνε κόντρα, αγνοώντας επιδεικτικά το «Savoir Vivre» της ΕΕ!

Δεν πάει έτσι με αυτούς, είναι επείγουσα ανάγκη να μάθουν το «Savoir Vivre» της ΕΕ, για να ανήκουν στο ΝΑΤΟ και να ελπίζουν πως κάποτε θα μπορούσαν ίσως και αυτοί να ενταχθούν στην πολιτισμένη Ένωση με το προηγμένο lifestyle. Αυτό ασφαλώς απαιτεί θυσίες. Ο ίδιος ο σημερινός δάσκαλος του ευρωπαϊκού «Savoir Vivre», Αλέξης Τσίπρας, για να φτάσει να κάνει σήμερα μαθήματα συμπεριφοράς στην τουρκική ηγεσία, δεν αναγκάστηκε να θυσιάσει τον «βλάχο» που τον κυβερνούσε μέχρι να υπογράψει το Τρίτο και μετά το Τέταρτο μνημόνιο; Το «ξεβλάχεμα» του Αλέξη δεν ήταν μια επώδυνη διαδικασία για τον ίδιο και τον ελληνικό λαό; Ήταν, ασφαλώς. Άρα, ιδού ο δύσκολος, αλλά ταυτόχρονα όμορφος δρόμος για τον Ερντογάν, αν πράγματι θέλει να θεωρείται πολιτισμένος, σύγχρονος και μοντέρνος άνθρωπος και πολιτικός. Πρέπει να θυσιάσει και αυτός τον «βλάχο-ανατολίτη» που τον κυβερνά και να ασπαστεί το lifestyle του Πέτρου, το οποίο αγωνίζεται να υιοθετήσει πλήρως πλέον και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας σε συνεργασία με τον Νίκο Κοτζιά, σε όλες τις διαστάσεις των διεθνών μας (δημόσιων) σχέσεων και της εξωτερικής μας πολιτικής.

Και αν δεν «ξεβλαχέψει» ο Ερντογάν μέχρι τις πρόωρες εκλογές του Ιουνίου και προχωρήσει σε στρατιωτικές κινήσεις εναντίον της Ελλάδας; Τότε θα είναι «σαν να πυροβολεί τα πόδια του», όπως σωστά για άλλη μια φορά επισήμανε ο Έλληνας πρωθυπουργός! Θα τον καταγγείλουμε σε όλα τα διεθνή φόρα σαν «βλάχο» στις διεθνείς πολιτικές με μπρουτάλ και ασφαλώς μπανάλ συμπεριφορά, που δεν συνάδει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο στο «Savoir Vivre»! Ε, όχι και να κάνουμε πόλεμο με έναν τέτοιο τύπο! Ποτέ οι κουλ δεν πλακώνονται με τους μπρουτάλ! Ποτέ ο κόσμος του σύγχρονου lifestyle δεν καταδέχεται να «πλακωθεί» με τα μπανάλ «βλαχαδερά»! Θα παραμείνουμε ψύχραιμοι! Υπάρχουν διεθνή όργανα και διεθνή δικαστήρια για να επιλυθούν οι διαφορές μεταξύ των κουλ και των μπρουτάλ και για να προσαρμοστούν οι δεύτεροι στο «Savoir Vivre» του πολιτισμένου κόσμου, ο οποίος ως γνωστό δεν διεξάγει πολέμους, εκτός εάν πρόκειται για ανθρωπιστικούς λόγους!

Ασφαλώς στην περίπτωση αυτή προκύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα: Γιατί τόση φασαρία και αναφορές σε στρατιωτικές επιχειρήσεις και κόντρα επιχειρήσεις, πολεμοχαρείς δηλώσεις και αντιδηλώσεις, σημαίες, «μίνι ναυμαχίες», αναχαιτήσεις και «τροχιοδεικτικά»; Γιατί τόσος Καμμένος στην υπόθεση; Και ακόμη γιατί να ξοδεύεις κοντά στο 3% του σημερινού σου συρρικνωμένου ΑΕΠ για τον στρατό; Αυτό δεν είναι κουλ, ή μήπως είναι σύμφωνα με το επικαιροποιημένο lifestyle-Κωστόπουλου;

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


του Patrick Buchanan 17-4-18

[Αυτή η ανάλυση, του έγκυρου Αμερικανού πολιτικού, πολιτικού συμβούλου και πολιτικού σχολιαστή, είναι κατατοπιστική για την κατάσταση στο «εσωτερικό μέτωπο» των ΗΠΑ, στην σημερινή τους στάση αναμέτρησης απέναντι στην Ρωσία στη Συρία και τους συμμάχους της, αλλά και για τα σχέδια που έχουν κατά νουν το Κόμμα του Πολέμου και οι «ξένοι ηγετικοί κύκλοι» -που αποφεύγει να κατονομάσει- για «την κυριαρχία στην Μέση Ανατολή… των Σουνιτών» -όπως γράφει (από πολιτικής σκοπιμότητας αστοχία) στην καταληκτική φράση του.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Πριν δέκα ημέρες, ο Πρόεδρος Τραμπ έλεγε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποχωρήσουν από την Συρία. Τον επείσαμε ότι είναι απαραίτητο να  παραμείνουν.»
΄Ετσι εκόμπαζε ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμάνουελ Μακρόν το Σάββατο, προσθέτοντας:
«Τον πείσαμε πως ήταν απαραίτητο να μείνουν για πολύ.»

Είναι πράγματι «για πολύ» οι ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας; Εάν ναι, ποιος πήρε αυτή την μοιραία για την Αμερικανική Δημοκρατία απόφαση;

Η πρεσβευτής στον ΟΗΕ Νίκι Χάλι επιβεβαίωσε την Κυριακή ότι δεν θα αποσυρθούν οι 2.000 Αμερικανοί στρατιωτικοί από την Συρία, πριν επιτευχθούν τρείς στόχοι: Θα πρέπει να νικήσουμε πλήρως το «Ισλαμικό Κράτος». Να εξασφαλίσουμε ότι χημικά όπλα δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ πια από τον Άσαντ. Και να διατηρήσουμε την ικανότητα εποπτείας του Ιράν.

Μετάφραση: « Ότι κι΄ αν λέει ο Τραμπ, η Αμερική δεν αποχωρεί από την Συρία. Θα προχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα. Η δέσμευση του Τραμπ  να μας βγάλει από αυτούς τους πνιγμένους στο αίμα μεσανατολικούς πολέμους που μας οδηγούν στην χρεωκοπία και να επιδιώξουμε μια νέα προσέγγιση με την Ρωσία είναι ανεφάρμοστη.»
Το Κόμμα του Πολέμου, που ο Τραμπ κατατρόπωσε στις προκριματικές εκλογές, έχει αιχμαλωτίσει και καταστρώνει την εξωτερική πολιτική. Στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας η σελίδα της αρθρογραφίες έβριθε σχεδίων πολέμου.
« Η καλύτερη αμερικανική στρατηγική είναι . .. να μεταβληθεί η Συρία σε ένα Βιετνάμ του Ιράν. Μόνο όταν η Ρωσία και το Ιράν αρχίσουν να πληρώνουν ένα μεγαλύτερο τίμημα στην Συρία θα έχουν ένα κίνητρο να τερματίσουν τον πόλεμο ή να εξετάσουν μιαν ειρήνη με διαίρεση της χώρας σε θύλακες, ανά εθνοτική σύνθεση.»
Προφανώς, πρέπει να αποστραγγίσουμε από αίμα την Συρία, την Ρωσία, τους Εσμπολά και το Ιράν, μέχρις ότου αποκάμουν και υποταγούν στον διαμελισμό της Συρίας κατά τις δικές μας επιθυμίες.
Αλλά υποθέστε ότι, όπως στον δικό μας εμφύλιο του 1861-1865, τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο του 1936-1939 και τον κινεζικό του 1945-1949, ο ΄Ασαντ και οι σύμμαχοί του, Ρώσοι, Ιρανοί, Εσμπολά και Σιϊτικές πολιτοφυλακές, επιμένουν μέχρι τέλους για να κερδίσουν τον πόλεμο και να ενοποιήσουν το έθνος.
Υποθέστε ότι διαλέγουν να πολεμήσουν και να στερεώσουν την νίκη που έχουν κερδίσει μετά εφτά χρόνια εμφύλιου πολέμου. Που θα βρούμε στρατό να ανακαταλάβει τα εδάφη που οι αντάρτες μας έχουν χάσει; ΄Η απλώς βομβαρδίζουμε συνέχεια χωρίς οίκτο;
Οι Βρετανοί και οι Γάλλοι λένε πως θα μας υποστηρίξουν σε μελλοντικές επιθέσεις εάν χρησιμοποιηθούν χημικά όπλα, αλλά δεν κάνουν βουτιά στη Συρία.
Ο υπουργός Αμύνης Τζέιμς Μάτις προσδιόρισε το συμμαχικό βομβαρδισμό ως μεμονωμένο πλήγμα. Ο Βρετανός υπουργός των Εξωτερικών Μπόρις Τζόνσον φαίνεται να συμφωνεί: « Ο υπόλοιπος πόλεμος στη Συρία πρέπει να εξελιχτεί όπως έχει».
Ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Συρία Ράϊαν Κρόκερ και ο Μάϊκλ Οχάνλον, εξέχων εταίρος του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, έγραψαν στην Γουώλ Στρητ Τζέρναλ της Δευτέρας:
« Την επόμενη φορά, οι ΗΠΑ πρέπει να ανεβάσουν τον πήχη, να χτυπήσουν το στρατιωτικό αρχηγείο, την πολιτική ηγεσία και ίσως ακόμη και τον ίδιο τον ΄Ασαντ. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να τσακίσουν το σύνολο σχεδόν της αεροπορίας του. Στόχοι και στο εσωτερικό του Ιράν δεν θα πρέπει να αποκλειστούν.»
Και πότε το Κογκρέσο εξουσιοδότησε τις ΗΠΑ για πολεμική δράση εναντίον της Συρίας, των αεροπορικών της δυνάμεων και της ηγεσίας της; Πότε εξουσιοδότησε το Κογκρέσο τον φόνο του Προέδρου της Συρίας, μιας χώρας που ποτέ δεν μας επιτέθηκε;
Μπορούν οι ΗΠΑ να επιτεθούν και στο Ιράν και να σκοτώσουν τον Αγιατολαχ, χωρίς να συμβουλευτούν το Κογκρέσο;
 Με την Αμερική να πολεμά σε έξη χώρες, ο αρχιστράτηγος Τραμπ ασφαλώς δεν θέλει νέους πολέμους, ή την διεύρυνση όποιων συνεχιζόμενων πολέμων στην Μέση Ανατολή. Αλλά εξαναγκάζεται να γίνει ένας πρόεδρος πολέμου για την προαγωγή των σχεδίων ξένων ηγετικών κύκλων, που όλοι τους χωρίς εξαίρεση αντιτάχθηκαν στην εκλογή του.
Έχουμε έναν απρόθυμο Πρόεδρο που εξωθείται σε έναν πόλεμο στον οποίο δεν θέλει να εμπλακεί. Αυτό είναι μια συνταγή για στρατηγική καταστροφή. Παρόμοια με του Βιετνάμ ή με τόνπόλεμο του Τζωρτζ Μπους για να αφαιρέσει από το Ιράκ τα «όπλα μαζικής καταστροφής» που δεν υπήρχαν.
Το Κόμμα του Πολέμου φαίνεται να πιστεύει ότι εάν εξαπολύσουμε περισσότερα και φονικότερα πλήγματα στη Συρία, προκαλώντας θύματα στους Ρώσους, τους Ιρανούς, τους Εσμπολά και στον στρατό της Συρίας, αυτοί θα ενδώσουν στις αξιώσεις μας.
Αλλά που είναι τα στοιχεία γι΄αυτό;
Γιατί να πιστέψουμε πως αυτές οι δυνάμεις θα παραδώσουν αυτά που πλήρωσαν με αίμα για να κερδίσουν; Και αν αποφασίσουν να πολεμήσουν και να διευρύνουν τον πόλεμο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, είμαστε ετοιμασμένοι γι’ αυτό;
΄Οσο για την δήλωση του Τραμπ την Παρασκευή, « Καμιά ποσότητα αίματος και πλούτου δεν μπορεί να αγοράσει την ειρήνη στην Μέση Ανατολή», η Ουάσιγκτον Ποστ της Κυριακής, την απορρίπτει ως «μοιρολατρική» και «αποπλανημένη».
«Έχουμε ζωτικό συμφέρον –γράφει η Ποστ- να εμποδίσουμε το Ιράν να δημιουργήσει έναν «χερσαίο διάδρομο» διαμέσου της Συρίας.»
Ωστόσο ας εξετάσουμε πως απέκτησε το Ιράν αυτόν τον «χερσαίο διάδρομο» 

Οι Σιίτες το 1979 ανέτρεψαν τον Σάχη, τον οποίο η δική μας CIA είχε εγκαταστήσει το 1953.
Οι Σιίτες ελέγχουν το Ιράκ, επειδή ο Πρόεδρος Μπους εισέβαλε και ανέτρεψε τον Σαντάμ Χουσεΐν και το Σουνιτικό κόμμα του, Μπάαθ, διέλυσε τον Σουνιτικό κυρίως  στρατό του Ιράκ και άφησε την Σιϊτική πλειοψηφία να αποκτήσει τον έλεγχο της χώρας.
Οι Σιίτες κυριαρχούν στον Λίβανο επειδή εγέρθηκαν και έτρεψαν σε φυγή τους Ισραηλινούς, που εισέβαλαν το 1982 για να εκδιώξουν τους Παλαιστίνιους.
Ποιος αριθμός Αμερικανών νεκρών θα απαιτηθεί για να αντιστραφεί αυτή η Ιστορία;
Πόσο καιρό πρέπει να μείνουμε στην Μέση Ανατολή για να εξασφαλίσουμε την ηγεμονία του Σουνιτών επάνω στους Σιίτες;

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Δεν είναι λίγοι αυτοί που θύμωσαν με την παρέα που ύψωσε σημαία γαλανή στις βραχονησίδες Ανθρωποφάγους και έδωσαν αφορμή για την ανάπτυξη ενός παρανοϊκού κρεσέντο ψευδοπολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της τουρκικής, αλλά και στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Από την στιγμή που θα την υψώσεις πρέπει να την διαφυλάξεις, μάγκα μου, καθώς μπορεί να την αρπάξει ο Τούρκος ή να την πάρει ο αέρας που φυσά με ευθύνη του Τούρκου στην περιοχή ευθύνης του Έλληνα, λένε οι ειδικοί στο εθνικό σύμβολο.

Τι λέτε ρε δογματικοί της σημαίας μας, απαντούν οι άλλοι, οι φιλελεύθεροι Σημαιάκηδες, εμείς θα τις τοποθετούμε στις βραχονησίδες μας που αμφισβητούν ως προς την ελληνικότητα τους οι Τούρκοι και ας τις προσέχουν οι αρμόδιες αρχές!

Ας προσέχουμε πού τοποθετούμε τη σημαία μας, λένε οι συντηρητικοί, σκεπτόμενοι πως ο μπαμπάς τους παρέλειψε να αναφέρει την ελληνική σημαία όταν τους έλεγε να προσέχουν που βάζουν την υπογραφή τους και την «σημαία» τους ανδρισμού τους.    


Δεν γίνεται - σου λέει ο άλλος - πολιτική στα ελληνοτουρκικά να χαράσσουν παρεούλες καφενόβιων νεαρών, βάζοντας σε μπελάδες την κυβέρνηση, τον στρατό, τα σώματα ασφαλείας, δημάρχους, κτηνοτρόφους και ψαράδες, κανάλια και δημοσιογράφους! Το ζήτημα λαμβάνει πλέον διαστάσεις «Ρουβίκωνα»!

Δεν γίνεται, αλλά, να πάλι που έτσι έγινε!  Και θα ξαναγίνει, στο βαθμό που στο εθνικό μας ιδεολόγημα θα αποκρυσταλλώνεται η άποψη Σαββόπουλου: «… Μέχρι τα ουράνια σώματα / με πομπούς και με κεραίες / φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα / κι ιστορία οι παρέες…». Και δεν έχει άδικο στο σημείο αυτό ο ποιητής. Την ιστορία στην Ελλάδα, πράγματι, την φτιάχνουν κάτι παλιοπαρέες. Αυτές την φτιάχνουν, αυτές και την χαλάνε. Είναι κάτι σαν ιδιοκτησία τους η ιστορία, όπως ακριβώς και η σημαία.



Το ζήτημα, ωστόσο, αναγνώστη μου, ήταν και παραμένει πάντα το ίδιο: όχι ποια παρέα φτιάχνει ιστορία και βάζει σημαίες και πού, αλλά ποια παλιοπαρέα βάζει την ιστορία να φτιάχνει σημαίες σαν πασσάλους περίφραξης ή απλώς σαν σύμβολα ιδιοκτησίας.

Θέλει προσοχή το ζήτημα… της ιστορίας! Όσο για την ελληνική σημαία, μάλλον κάτι άλλο θα πρέπει να συμβολίζει για να προκαλεί συναισθηματικώς τον κάθε Έλληνα. Για να είναι πράγματι εθνικό σύμβολο. Θέλει οικονομία και μια διαφορετική κοινωνιολογία η σημαία για να έχει σημαντική ηθική αξία. Έτσι όπως χρησιμοποιείται από λογής-λογής εθνικιστές και πατριδοκάπηλους η ηθική της αξία εξισώνεται με την εμπορική της τιμή.

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος *

Στο βαθμό που το ΜΜΕ μετατρέπεται σε εκχυδαϊσμένο μήνυμα του επιχειρηματία που επενδύει σε αυτό, ο δημοσιογράφος χάνει το δικαίωμα να επικαλείται το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας … όταν χάνει τη δουλειά του! Και αυτό είναι μάλλον και ηθικό και δίκαιο, σε κάθε περίπτωση. Και καλό είναι να μην το ξεχνά κανείς, όταν έρχεται η «δύσκολη ώρα»!

Δεν ξέρω αν η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έχει δίκιο επισημαίνοντας πως: «ο Ελληνικός Λαός με την εμπειρία, που έχει αποκτήσει, αντιλαμβάνεται τις σκοπιμότητες τέτοιων δημοσιευμάτων και ποιοι εξυπηρετούνται από αυτά». Άραγε τι σημασία έχει; Δεν έχει, για όσους γνωρίζουν το φαινόμενο της μαζικής επικοινωνίας. Η «δουλειά» γίνεται, ασχέτως αν ο λαός αντιλαμβάνεται ή όχι τις σκοπιμότητες που υπηρετεί το δημοσίευμα, το οποίο σε συνάρτηση με το γενικό ύφος και περιεχόμενο του συγκεκριμένου ΜΜΕ, συνθέτει το μήνυμα του επενδυτή προς το κοινό που το ίδιο το ΜΜΕ κατασκευάζει.

Αγανάκτησαν οι δικαστές και εισαγγελείς με την δημοσιογραφία που κυριαρχεί στην Ελλάδα - την δημοσιογραφία του εκτελεστή δημοσιογράφου -και σημειώνουν μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή τους: «Η αγριότητα και η σφοδρότητα του επιχειρηματικού πολέμου δεν έχει όρια. Η προσωπική- ονομαστική διαπόμπευση δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών και η απαίτηση επιβολής ενός άτυπου πειθαρχικού ελέγχου όχι από τα αρμόδια όργανα αλλά από Μέσα Ενημέρωσης προσπαθεί να λειτουργήσει εκβιαστικά και εκφοβιστικά, ώστε τελικά οι συνειδήσεις των δικαστών να είναι έμμεσα ελεγχόμενες από τα παράκεντρα οικονομικής εξουσίας, τα οποία έχουν το θράσος να επικαλούνται τη Δικαιοσύνη ως πυλώνα Δημοκρατίας και να θεωρούν ότι ορθή δικαστική κρίση είναι μόνο αυτή που ταυτίζεται με τα συμφέροντά τους. Γνωρίζουμε ότι τέτοιες «δημοσιογραφικές» αναφορές δεν θα σταματήσουν να γίνονται όσο υπάρχουν οι συνθήκες που τις δημιουργούν».

Σωστά και οντολογικά ορθή η προσέγγιση στο πλαίσιο του στρουκτουραλισμού, αλλά ποιες είναι άραγε «οι συνθήκες που τις δημιουργούν»;

Εδώ ο δικαστής για να απαντήσει πρέπει να μεταβληθεί σε πολιτικό επιστήμονα, κοινωνιολόγο ή ο ίδιος σε δημοσιογράφο. Αν το πράξει παύει αυτόματα να εκπληρώνει τις προϋποθέσεις που τον νομιμοποιούν πολιτικώς στον ιδεατό κόσμο της «θέμιδος». Έτσι ο δικαστής μας μένει με το ένα πόδι στον αέρα, ενώ το άλλο πατά σε «αυτό που έχει τεθεί» από τον νομοθέτη, στην εθνική και διεθνή του υπόσταση. Αυτό στην πολιτική επικοινωνία το αποκαλούμε «κορινθιακή υπέρβαση». Ένα ύφος που προδηλώνει την απορρύθμιση όχι μόνον της δημοσιογραφίας, αλλά και της δικαστικής λειτουργίας – τουλάχιστον ως τάση.

Είναι αλήθεια πως ο εκτελεστής δημοσιογράφος δεν έχει σχέση με την ελευθερία γνώμης και έκφρασης, αλλά αποκλειστικά με τα συμφέροντα του εργοδότη του, τα οποία στο βαθμό που απειλούνται από την Δικαιοσύνη, δαγκώνουν, καταστρέφουν υπολήψεις και δολοφονούν χαρακτήρες… τουλάχιστον!

Είναι επίσης αλήθεια πως ο δικαστής μπροστά σε αυτή την κατάσταση μπορεί να κάνει σήμερα ελάχιστα πράγματα. Το εύκολο είναι να απορρυθμιστεί εντελώς το σύστημα απονομής δικαίου στην Ελλάδα και το δύσκολο έως επαναστατικό να υπάρξει μια μορφή πολιτικής αντίδρασης που θα αποκαθιστά το κύρος και τη λειτουργία τόσο του δικαστή όσο και του δημοσιογράφου. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί σε αυτή τη φάση πολιτικής οργάνωσης, στην οποία βρίσκεται η πατρίδα μας.

Η απορρύθμιση θεσμών και λειτουργιών θα συνεχιστεί μέχρι η συντεταγμένη πτώχευση να καταλήξει - με ωστόσο άλλο αιτιατό μηχανισμό - σε κανονική πτώχευση και αναδόμηση με δημοκρατική αποκατάσταση. Δυστυχώς ο «άλλος αιτιατός μηχανισμός» δεν έχει να κάνει απλώς με τα οικονομικά μέσα, αλλά με άλλα εξίσου δυναμικά και σκληρά μέσα και αποτελέσματα που αφορούν σε άλλης μορφής εθνικές ήττες και καταστροφές. Δυστυχώς!...

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


του Alex Gorka, Zero Hedge,Strategic Culture Foundation, 13/4/18

Είναι κοινό μυστικό ότι το «Δίκτυο Σόρος» έχει μια εκτεταμένη σφαίρα επιρροής στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στους θεσμού της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Η «λίστα Σόρος» δόθηκε πρόσφατα στην δημοσιότητα. Το έγγραφο κατονομάζει 226 μέλη της Ευρωβουλής, από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος, περιλαμβανομένου του τέως προέδρου Μάρτιν Σουλτς, του πρώην πρωθυπουργού του Βελγίου Γκυ Βέρχοφστατ, επτά αντιπροέδρων και έναν αριθμό προέδρων επιτροπών, συντονιστών και οικονομικών  υπευθύνων. Αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν και προάγουν τις  θέσεις του Σόρος, όπως την εισδοχή περισσότερων μεταναστών, γάμους μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε., και αντιμετώπιση της Ρωσίας.                                          
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει 751 μέλη. Αυτό σημαίνει ότι οι φίλοι του Σόρος κατέχουν το ένα τρίτο των εδρών.
Ο Τζωρτζ Σόρος, ένας Ούγγρο-Αμερικανός επενδυτής και ιδρυτής και ιδιοκτήτης της ΜΚΟ Ιδρύματα Ανοιχτής Κοινωνίας, είχε την δυνατότητα να συναντήσει τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιούνκερ, με μυστικό το θέμα συζήτησης και σε συνάντηση  «κεκλεισμένων των θυρών». Και τόνισε πως οι προτάσεις της Ε Ε για την κατανομή των μεταναστών στις χώρες μέλη, θυμίζουν περίεργα  του ίδιου του Σόρος  το πολυδιαφημισμένο σχέδιο  για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Ο Δισεκατομμυριούχος  επενδυτής πιστεύει ότι η  Ε. Ε. οφείλει να δεχτεί εκατομμύρια μετανάστες από την Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική, να δώσει στον καθένα από 15.000 ευρώ βοήθεια και να τους εγκαταστήσει σε χώρες μέλη, όπου δεν θέλουν να πάνε και όπου δεν είναι απαραίτητα ευπρόσδεκτοι.

Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτωρ ΄Ορμπαν  κατήγγειλε την Ε.Ε. ότι «τρώει από την χούφτα» του Σόρος. Πιστεύει ότι ο δισεκατομμυριούχος ιεροκήρυκας των ανοικτών θυρών υποκινεί τις επιθέσεις εναντίον της Ουγγαρίας. Και ο λόγος αυτών των επιθέσεων (από ευρωπαϊκά ΜΜΕ και Ευρωβουλευτές) είναι ένας νέος ουγγρικός νόμος που υποχρεώνει τις χρηματοδοτούμενες από το εξωτερικό μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) –πολλές από τις οποίες συντηρούνται από τον Σόρος- να δηλώνουν τον ξένο χρηματοδότη τους σε δημόσια  καταγραφή και να αποκαλύπτουν τις πηγές χρηματοδότησης των διαφόρων εκδόσεών τους. Η ουγγρική κυβέρνηση καταβάλλει προσπάθειες να κλείσει το χρηματοδοτούμενο από τον Σόρος Πανεπιστήμιο Κεντρικής Ευρώπης στην Βουδαπέστη, (στους δηλωμένους στόχους του οποίου είναι η «προετοιμασία νέων πολιτικών ηγετών για τις χώρες της περιοχής).
«Η όλη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δοκιμάζεται επειδή οι ηγέτες και γραφειοκράτες της υιοθετούν θέσεις σαν κι αυτές», δήλωσε ο Όρμπαν. «Οι λαοί στηρίζουν το ιδεώδες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Ταυτόχρονα απεχθάνονται την ηγεσία της Ε Ε επειδή προσβάλει τα κράτη μέλη με κάτι τέτοια και κάνει κατάχρηση των εξουσιών της. Κάθε ένας στην Ευρώπη μπορεί να το δει. Γι΄αυτό η ευρωπαϊκή δεν απολαμβάνει σεβασμού»

Η ομάδα κρατών Visegrad προσπαθεί να σταθεί αλύγιστη απέναντι στην πίεση των Βρυξελλών στο μεταναστευτικό. Η ευρωπαϊκή Επιτροπή Μετανάστευσης και Εσωτερικών προωθεί ένα νέο νομοσχέδιο για να κάνει υποχρεωτική την συμμόρφωση στις  ποσοστώσεις υποδοχής μεταναστών. Στην επιτροπή αυτή εργάζονται τουλάχιστον 30 οπαδοί του Σόρος.

Πολλά πρόσωπα της Λίστας Σόρος έχουν διακριθεί σε επιθέσεις κατά της Ρωσίας. Για παράδειγμα η Ρεβέκκα Χαρμς, Γερμανίδα ευρωβουλευτής των Πρασίνων, συχνά ζητεί στην Ευρωβουλή την άσκηση σκληρότερων κυρώσεων σε βάρος της Μόσχας. Ο Γκυ Βέρχοφστατ κατηγορεί την Ρωσία για όλα και ότι πηγαίνει στραβά στην Ευρώπη. Το άρθρο του «Βάζοντας τον Πούτιν στην θέση του» έκανε πολύ θόρυβο πέρυσι. Το 2012, ο πρώην πρωθυπουργός της Κροατίας Τονίνο Πίκουλα, που ήταν επικεφαλής της επιτροπής παρατηρητών του Οργανισμού Συνεργασίας και Ασφάλειας στην Ευρώπη, κατηγόρησε τις ρωσικές προεδρικές εκλογές  ως μη δίκαιες και «σπρωγμένες» υπέρ του Πούτιν.

Η  Λίστα του Σόρος ρίχνει φως στο ερώτημα τι κάνει την ηγεσία της Ε.Ε. να εφαρμόζει πολιτικές που είναι αντίθετες προς τα συμφέροντα των Ευρωπαίων. Η απάντηση είναι η Διαφθορά. Οι δωροδοκούμενοι από τον Σόρος πολιτικοί χορεύουν στους σκοπούς του. Μάχονται εναντίον των προσπαθειών εθνικών ηγετών να προστατέψουν τα συμφέροντα του λαού τους. Πολύ συχνά αυτοί που αντιστέκονται σ΄αυτές τις πολιτικές βρίσκουν αντίσταση από  πολιτικά στελέχη  της ίδιας της χώρας τους. Ο Ούγγρος  πρωθυπουργός Βίκτωρ Όρμπαν είπε ότι  το δίκτυο Σόρος είναι ένα  παράδειγμα του πως λειτουργεί το σύστημα. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπό την επιρροή των φίλων του Σόρος, σπρώχνει την Ευρώπη στην αυτοκτονία, με το άνοιγμα των πυλών της σε εκατομμύρια μετανάστες.
Αυτό δείχνει ότι η πολύ-διαφημισμένη  ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι η επίφαση που κρύβει την δράση ενός μηχανισμού εξουσίας συγγενικού με το φεουδαρχικό σύστημα, όπου ένας αυθέντης κρατάει τα ηνία. Και αυτό δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να λέγεται λαϊκή κυριαρχία. Η αποκάλυψη της Λίστας Σόρος προσφέρει το κλειδί της ανακάλυψης του ποιος κυβερνά στην Ε.Ε. και ποιος πυροδοτεί τα αντιρωσικά αισθήματα στην Ευρώπη. Είναι καιρός  οι Ευρωπαίοι να σκεφτούν για την αλλαγή του συστήματος και την απαλλαγή του από την εξωτερική πίεση

Mετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)