Articles by "Media-blogs"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Media-blogs. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
  
   Σε άλλες εποχές, στην Πατρίδα μας όπου σήμερα κατοικούν 11 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (Έλληνες και… αλλοδαποί) αλλά παραμένει άγνωστος ο αριθμός των… φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή… γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και μαθησιακές εμπειρίες!…
     Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, είναι ΟΛΑ ψέματα και ας φαίνονται για… αλήθεια!
     Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην  επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χρόνια «θεωρούσαμε ανόητες και εφήμερες» τις επιδράσεις του BIG BROTHER, του μπαρ, της ΦΑΡΜΑΣ…
     Τότε λίγοι είχαμε αναλάβει την ΕΥΘΥΝΗ που οφείλουμε να έχουμε οι  «Αντικειμενικοί» επιστήμονες της συμπεριφοράς απέναντι στην κοινή γνώμη …
     Δεν μπορεί να αποτελέσει ξεπερασμένη ηθικολογία ούτε όμως και να βαπτισθεί ως  οπισθοδρομική  η θέση ότι ως ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και μέλη της κοινωνίας στην οποία ζούμε και λειτουργούμε οφείλουμε να έρθουμε αρωγοί στην τηλεοπτική κοινή γνώμη που μάταια αναζητά ένα σημείο αναφοράς για να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές…
     Τουτέστιν, ότι προφανώς, έστω σε επίπεδο αντιγραφής, κάποιοι τηλεοπτικοί παραγωγοί έχουν εμπλέξει και το ελληνικό τηλεοπτικό φιλοθεάμων κοινό σε διαδικασία σύγχρονου Μιθριδατισμού!
     Καθότι το πρόβλημα με τις κάμερες που εισέβαλαν βάναυσα, βίαια και αδηφάγα στον προσωπικό μας χώρο εξαγοράζοντας την χυδαιότητα με το τίμημα της αναγνώρισης, της καθιέρωσης και της εισπρακτικής μας δυναμικής είναι ότι στο στυλ του αρχαίου μυθικού ηγεμόνα Μιθριδάτη μας οδηγούν σε ολοένα και δελεαστικότερες, ολοένα και περισσότερο καταστάσεις απαξίωσης.
     Είναι αλήθεια επιστημονικά δεδομένη ότι τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα δεν μπορεί να αναλυθούν, να αξιολογηθούν ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη επειδή η απαιτούμενη αντικειμενικότητα που θεμελιώνεται στην πλήρη  αποστασιοποίηση από αυτά δεν είναι φοβερά δύσκολη αλλά σχεδόν ακατόρθωτη να την  επιτύχει ακόμη και ο πλέον έμπειρος και αντικειμενικός ερευνητής. Ζούμε τέτοια φαινόμενα στα ελληνικά  ραδιοτηλεοπτικά δρώμενα εδώ και μερικά χρόνια.  Όσο αρνητικό και εάν ακουσθεί αυτό, τα πράγματα στο ελληνικό τηλεοπτικό πεδίο είναι ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ!
     Καταθέτω σήμερα τον προβληματισμό γιατί αισθάνομαι ότι κάποια πράγματα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να ειπωθούν με το όνομά τους. Εάν, όμως, δεν είστε έτοιμοι να δείτε το πραγματικό πρόσωπο της ελληνικής τηλεοπτικής πραγματικότητας διαπερνώντας την επιδερμική γοητεία της, μην συνεχίζετε, ΣΤΟΠ, σταματήστε την ανάγνωση του κειμένου μου εδώ!
     Εάν έχετε την τάση να υποβαθμίζετε τη δύναμη της τηλεόρασης, της τηλεοπτικής εικόνας ως παιδαγωγικού εργαλείου «διαμόρφωσης της κοινής γνώμης», σας ικετεύω, ΣΤΟΠ μη συνεχίζεται να διαβάζετε το κείμενό μου, διακόψτε εδώ!  
     Και τελικά, εάν νομίζετε ότι επειδή είμαι από τα πρόσωπα που συχνά  φιλοξενούσαν τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα ραδιοφωνικά μπαλκόνια ΔΕΝ έχω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κρίνω καλόπιστα αλλά και πολύ αυστηρά το ελληνικό ραδιοτηλεοπτικό πεδίο, κάντε μου μία προσωπική χάρη, μη συνεχίσετε το διάβασμα, ΣΤΟΠ εδώ! 
     Θυμίζω σε αυτούς που το ξέχασαν και πληροφορώ όσους δεν το συνειδητοποίησαν ότι ΑΠΕΧΩ από τα ραδιοτηλεοπτικά δρώμενα εδώ και 5 Χρόνια..
    Όλοι εμείς που ασχολούμεθα με τις επιστήμες της συμπεριφοράς και μαζί μας κατά κύριο λόγο όσοι θεραπεύουμε την ειδικότητα της επικοινωνιολογίας χρειάζεται να αποδώσουμε ΟΡΘΑ για την επιμόρφωση του κοινού την εκπληκτική δύναμη της σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι  της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας, της υποσυνείδητης  επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς μίμηση και ταύτιση για  τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την αποκρυστάλλωση μιας πολύ στρεβλής αντίληψης της… πραγματικότητας!
     Για τις υπερβολές στην παντοδύναμη τηλεόραση σε ΟΛΕΣ τις χώρες έχει συσταθεί η αρμόδια ελεγκτική αρχή για να τις ανακόπτει και να προστατεύει το τηλεοπτικό κοινό και τις ευπαθείς ομάδες. Τέτοια ΑΡΧΗ είναι στην Ελλάδα το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο…
     Όσο θυμάστε και θυμάμαι ΠΟΤΕ επενέβη το ΕΣΡ με τέτοιον τρόπο ώστε να αποκαταστήσει βλάβες και προσβολές τιμωρώντας παραδειγματικά τους παραβάτες και επιτυγχάνοντας έτσι την αποτροπή μελλοντικών παραπτωμάτων;
     Στη μεταπολεμική περίοδο και με απίστευτα υψηλούς ρυθμούς στις τελευταίες δύο δεκαετίες από τα τρία επικοινωνιακά μέσα μεταφοράς μηνυμάτων, τον Τύπο, το Ραδιόφωνο και την Τηλεόραση η τελευταία έχει πάρει την αδιαμφισβήτητη πρωτιά και μέσα από αυτήν περνούν και σε συνειδητό αλλά και σε υποσυνείδητο επίπεδο μηνύματα που καθιερώνουν εταιρίες και προϊόντα, που προάγουν αντιλήψεις και διαμορφώνουν απόψεις που καθιερώνουν στην κοινή γνώμη ως αναγνωρίσιμα πρόσωπα τα οποία στη συνέχεια και διεκδικούν και επιτυγχάνουν την εκλογή τους στα ύψιστα αξιώματα – όχι μόνο στην Ελλάδα μας – αλλά και σε κάθε δημοκρατική κοινωνία από το επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης α’ και β’ βαθμού μέχρι και εκείνο των Εθνικών Αντιπροσωπειών ως Βουλευτές και γερουσιαστές.  
     Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη «τηλεοπτική δημοκρατία» δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην εικόνα.
     Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα-κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της λογικής δεν θα έπρεπε να μας… πειράζει όταν διαπιστώνουμε τη διάβρωση της δημοκρατίας από το  σύγχρονο ΔΟΥΡΕΙΟ ΙΠΠΟ την ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ που λέγεται τηλεόραση;
     Πριν μερικές δεκαετίες στην Αμερική «ψαχνόμασταν» επιστήμονες, καλλιτέχνες και διανοούμενοι όλων των μεγεθών διαπιστώνοντας ότι τις επιλογές σε «πιλοτικά επεισόδια» για τα τηλεοπτικά σήριαλ που θα έβλεπε ΟΛΗ η ΑΜΕΡΙΚΗ στην επόμενη σεζόν ΔΕΝ τις έκαναν κάτοικοι γνωστών κοσμοπολίτικων κέντρων όπως η Νέα Υόρκη,  Βοστόνη, Σικάγο ή Σαν Φρανσίσκο αλλά κάποιων κωμοπόλεων του Κάνσας ή της Μινεσότα  ( όπου τα  στατιστικά κατέγραφαν… βούβαλοι 18,000, αγελάδες 108,000, αιγοπρόβατα 208,000, και κάτοικοι 8,000 εκ των οποίων οι 800 απόφοιτοι… Λυκείου!)
     Η τηλεόραση ως το Μέσο Επικοινωνίας που έχει αναδείξει τα ΜΜΕ ως «πρώτη εξουσία» με τη βοήθεια ψυχολογικών τεχνικών και ανεπίτρεπτης χρήσης στρατηγικών προπαγάνδας, ανελέητα και μεθοδικά μας αποβλακώνει!..
     Την ώρα που εκατομμύρια Ελλήνων βυθίζονται στην φτώχεια με ανεργία, μειωμένους μισθούς, μειωμένες συντάξεις ενώ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ σε τιμές ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Εθνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές κοιτάμε… SURVIVOR!!!
     Νεολαίοι δέρνονται στα γήπεδα, λιάζονται στις καφετέριες, ΔΕΝ διαδηλώνουν για  άνεργους γονείς… κοιτάνε SURVIVOR…
     Αντιλαμβάνεστε πως μας… «καθοδηγεί» η TV;
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Όταν ένα «Δελτίο Ειδήσεων» γίνεται το ίδιο μια «αποκαλυπτική είδηση» …

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Η Γερμανία της κ. Μέρκελ δεν ανέκτησε ακόμη την ψυχική ηρεμία της, τέσσερεις σχεδόν μήνες μετά την εκλογή του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και δυο μήνες μετά το προσκύνημα της καγκελαρίου στον Λευκό Οίκο.

Αντίθετα ο περαστικός πρωινός τηλεθεατής της Ντώϋτσε Βέλλε, του ραδιοτηλεοπτικού πομπού του γερμανικού μηνύματος στον κόσμο, έμενε κατάπληκτος διαπιστώνοντας πως το «Γερμανικό Κύμα» (Deutsche Welle) ήταν σήμερα, κυριολεκτικά και αποκλειστικά, ένα «τσουνάμι» εχθρότητας και πολεμικής εναντίον του Προέδρου Τραμπ.

Στους Γερμανούς και άλλους τακτικούς επισκέπτες του δικτύου το φαινόμενο ίσως δεν προξένησε την ίδια εντύπωση, λόγω εθισμού τους από την φανατική συμμετοχή του εθνικού σταθμού –όπως και των άλλων γερμανικών ΜΜΕ- στην προεκλογική εκστρατεία αντι-Τραμπ. Αλλά για πάντα τρίτον και οποιονδήποτε και επιπόλαια γνώστη των κανόνων εσωτερικής ισορροπίας και οικονομίας ραδιοτηλεοπτικού χρόνου, το σημερινό δελτίο ειδήσεων κραύγαζε πολιτική επίθεση με κυβερνητική υπαγόρευση.

Στο σύνηθες εικοσάλεπτο του δελτίου ειδήσεων των 9 π.μ υπήρξε Μία, η αναγγελθείσα ως «κορυφαία είδηση» της ημέρας και η τελικά μοναδική στο γερμανικό δελτίο, στην οποία αφιερώθηκαν δεκαπέντε λεπτά. Το υπόλοιπο του δελτίου αφιερώθηκε στην προβολή φυλλαδίου που εξέδωσε η Ε.Ε., σε υπεράσπιση της παγκοσμιοποίησης από τους κατηγόρους της στις χώρες μέλη.

Και ποια νομίζετε πως ήταν η είδηση που κρίθηκε «κορυφαία» για τον κόσμο από τον διευθυντή, αρχισυντάκτη του σταθμού; Όχι, δεν ήταν -όπως κακώς φανταστήκατε- η συνάντηση του Προέδρου Τραμπ με τον Ρώσο υπουργό των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ στον Λευκό Οίκο, μετά τις συνομιλίες του Ρώσου με τον Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον.

Η συνταρακτική είδηση ήταν η απόλυση του διοικητή του Εφ Μπι Αϊ Τζέϊμς Κόμυ, από τον αρχηγό του αμερικανικού κράτους…

Συντάραξε φαίνεται αυτή η ενέργεια του Προέδρου Τραμπ την γερμανική ψυχή, για την άδικη αυθαιρεσία. Όσο και αν η Χίλαρυ Κλίντον -ευνοούμενη του σταθμού, της κ. Μέρκελ και του όλου γερμανικού Συστήματος- κατηγορούσε τον Κόμυ μέχρι προχθές ότι της στοίχισε τις εκλογές με τις έρευνες και τις αντιφατικές δηλώσεις του.

΄Ετσι ο παρουσιαστής του δελτίου, σε υπερθετικόν έξαψης, επέμεινε να δώσει κάθε ψίχουλο λεπτομέρειας γύρω από την ψίχα της είδησης, να τονίσει πως η απόλυση έγινε ενώ ο Κόμυ διενεργούσε έρευνα για την πιθανή ρωσική ηλεκτρονική παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία, να ζητήσει επανάληψη των ίδιων λεχθέντων από ανταποκριτή στην Ουάσιγκτων. Να παραθέσει τις δηλώσεις Δημοκρατικών εκπροσώπων και λυσσαλέων αντιπάλων του Τραμπ, όπως ο διαβόητος Σούστερ, που είχε προαναγγείλει τον πόλεμο των μυστικών υπηρεσιών εναντίον του νέου προέδρου, με όλα τα μέσα που διαθέτουν...

Κλήθηκε στο στούντιο του Σταθμού, προφανώς ως εμπειρογνώμων, ο καθηγητής της οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κένεντυ του Βερολίνου κ. ΄Ιρβινγκ Κόλλιερ, για να αποτιμήσει το βάθος και τις προεκτάσεις της κρίσης που προκάλεσε η απόλυση Κόμυ. Ρωτήθηκε για συσχετισμούς α) με την έρευνα των υποψιών ρωσικής ανάμειξης προς προεκλογικό επηρεασμό των ψηφοφόρων και β) με τις αμερικανο-ρωσικές συνομιλίες στην Ουάσιγκτων. Ο ερωτώμενος προσπάθησε να μην εκτεθεί ιδιαίτερα. Ρωτήθηκε ξανά και ξανά ποιες είναι οι δυνατότητες να καρποφορήσει το αίτημα βουλευτών για την σύσταση εξεταστικής επιτροπής εναντίον του Προέδρου. Έμμεσα αλλά ξεκάθαρα διαφαινόταν ότι του εζητείτο να αποφανθεί αν μπορεί η ερωτώσα πλευρά να προσβλέπει/ελπίζει σε ένα νέο «Γουώτεργκέϊτ» ανατροπής του Προέδρου Τραμπ. Οι απαντήσεις του κ. καθηγητή άφησαν ένα παράθυρο ελπίδας, «εφ’ όσον δύο Ρεπουμπλικανοί αντιπρόσωποι πεισθούν να συνταχτούν με τους Δημοκρατικούς» εχθρούς του Τραμπ.

Αλλά το «Κύμα», δεν είχε ακόμη εξαντλήσει τα όριά του. Το μικρόφωνα δόθηκαν στους συγκεντρωμένους διαδηλωτές αντι-Τραμπ έξω από τον Λευκό Οίκο (δεν ήταν δα κοσμοπλημμύρα) για να πουν τον καημό τους για την απόλυση του αρχηγού του Εφ Μπι ΄Αϊ και τις φοβερές υποψίες τους για ρωσική υποκίνηση ή ηθική αυτουργία. Δυο απαντήσεις γυναικών ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στις προσδοκίες του μικροφώνου, ένας τρίτος δεν θα πρέπει να έδωσε πλήρη ικανοποίηση.

Είχε όμως συμπληρωθεί ένα τέταρτο της ώρας και απέμενε προς παρουσίαση και το νεότευκτο δελτίο της Ε.Ε. για την αποστόμωση όσων λένε κακά για την παγκοσμιοποίηση. Για το «Γερμανικό Κύμα», στον κόσμο χθες, τίποτε άλλο δεν είχε συμβεί το άξιο αναφοράς στις ειδήσεις.

Είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου το ίδιο το Δελτίο Ειδήσεων, περιώνυμου μάλιστα σταθμού, επιβάλλεται ως αξιοσημείωτη είδηση. Και που γεννά εύλογα ερωτήματα.

Όπως το ερώτημα που εξ αρχής αναπήδησε στον νου του αναγνώστη:

Γιατί αυτή η τόσο χαρακτηριστικά γερμανική -ασυγκράτητη και βίαιη- αντίδραση με την υποψία και μόνο, ή έστω την ένδειξη, τάσεων αμερικανο-ρωσικής ύφεσης και γεφύρωσης των διαφορών μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων; Γιατί μια τέτοια προοπτική τρομοκρατεί του Σύστημα του 4ου Ράιχ και ποιών σχεδίων φοβούνται την ανατροπή;
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
«Χαιρετισμός» του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου




    Καθώς γιορτάζουμε σήμερα 2 Μαΐου σε παγκόσμια κλίμακα την ημέρα που είναι αφιερωμένη στους bloggers απευθύνω έναν θερμό, ειλικρινή και εγκάρδιο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟ στους φίλους bloggers μαζί με την προτροπή μου:
     Bloggers, γερά!
     Κρατείστε ψηλά το επίπεδο της ενημέρωσης κόντρα στα συστημικά ΜΜΕ που πλέον απροκάλυπτα προσπαθούν να χειραγωγήσουν τους Λαούς όλης της γης μετατρέποντάς τους σε άβουλα όντα στα χέρια της μικρής ομάδας που μεθοδικά εισάγει την Νέα Τάξη Πραγμάτων.

     AΠΕΧΩ από τα ελληνικά Τηλεοπτικά παράθυρα και ραδιοφωνικά μπαλκόνια εδώ και πολλά χρόνια αλλά συνεχίζω να δημοσιοποιώ τη γνώμη μου φιλοξενούμενος στα blogs!
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τα ΜΜΕ δεν ενημερώνουν, πανικοβάλουν! Αν και τα σουηδικά Μέσα έδειξαν, χθες τουλάχιστον, αυτοσυγκράτηση, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. 
Εδώ - παρά τις εντυπώσεις στην Ελλάδα που προκλήθηκαν από εκείνους που πιστεύουν πως ο κύριος σκοπός της δημοσιογραφίας είναι η κατατρομοκράτηση του λαού, ο σκανδαλισμός και η παραπληροφόρηση διά της σπέκουλας - η τρομοκρατική επίθεση με φορτηγό στο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας της Σουηδίας αντιμετωπίσθηκε ψύχραιμα και σοβαρά. 
Η κοινωνία λειτούργησε άριστα, χωρίς πανικό, χωρίς δράματα και με υψηλό βαθμό αλληλοκατανόησης, αλληλοβοήθειας. και αλληλοϋποστήριξης. Ρατσιστικές και ξενοφοβικές αντιδράσεις δεν εκδηλώθηκαν σε καμία άξια λόγου περίπτωση και ο κόσμος εδώ έδειξε ανοχή και υπομονή ενώπιον των μέτρων συναγερμού που επεβλήθηκαν, πλήττοντας κυρίως τις συγκοινωνίες και σε περιορισμένη κλίμακα τη κινητή τηλεφωνία.
Ναι, υπήρξε ταλαιπωρία και άλλαξαν ρουτίνες μέσα σε μια στιγμή. Υπήρξε αίσθηση κρίσης και προβληματισμός, βάρυνε η ατμόσφαιρα και κάποιοι δοκιμάσαμε τις αντοχές μας στον ποδαρόδρομο, με τον γιο μου μάλιστα να ενθαρρύνεται για να λάβει μέρος στον επόμενο δρόμο αντοχής το καλοκαίρι στην πόλη, αλλά ...καμία σχέση με την εικόνα που μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από διαφόρους εμπόρους του πανικού, της φοβίας και της τρομοκρατίας.  
Το κράτος λειτούργησε από ικανοποιητικά έως πολύ καλά. Και η πολιτική ηγεσία μάλλον με σύνεση και πολιτικώς ορθώς στο πλαίσιο προάσπισης της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Η διαχείριση κρίσης στο επίπεδο της επικοινωνίας (που αποτελεί την δική μου εξειδίκευση) ήταν σχετικά καλή, δείχνοντας, ωστόσο, σαφείς αδυναμίες σε ό, τι αφορά κυρίως στο αρχικό στάδιο ενημέρωσης και οδηγιών. Δεν έγινε κάποιο σοβαρό λάθος, αλλά θα μπορούσαν να βελτιωθούν τα αντανακλαστικά στο ζήτημα. Και μια και συμμετείχα στην ομάδα διαχείρισης κρίσης επί ελληνικής Ολυμπιάδας, καλύπτοντας το πολιτικό σκέλος της, θεωρώ, αντλώντας από αυτή την οργανωτική εμπειρία, πως το σύστημα διαχείρισης της ενημέρωσης θα έπρεπε να είναι περισσότερο συγκεντρωτικό και σαφές.
Και με αυτό σχολιάζω τις ποιοτικές λεπτομέρειες στην οργάνωση και το ύφος της επικοινωνίας και όχι τη γενική εικόνα και αποτελεσματικότητα που ήταν ασφαλώς καλές. Η Σουηδία λειτούργησε (υφολογικώς) χθες όπως λειτουργήσαμε κάποιοι στην ΕΡΤ κατά τον μεγάλο σεισμό στην Αθήνα, αλλά δυστυχώς αυτό ήταν για μια στιγμή στην Ελλάδα, ενώ εδώ φαίνεται να υπάρχει ευρύτερα και βαθύτερα ωριμότητα στον κρατικό μηχανισμό και στην κοινωνία.
Αυτή τη στιγμή θεωρώ πως τα λόγια του σουηδού πρωθυπουργού κατά την πρώτη επίσημη συνέντευξη τύπου εκφράζουν την πλειονότητα των ανθρώπων που ζούμε στη Σουηδία: "Οι τρομοκράτες θέλουν να μας φοβίσουν, να αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας, να μας εμποδίσουν να ζούμε κανονικά, όμως εμείς δεν θα το κάνουμε. Οι τρομοκράτες δεν θα μπορέσουν ποτέ να νικήσουν τη Σουηδία".
Δεν θα τη νικήσουν, όσο παραμένει μια φιλελεύθερη και δημοκρατική εστία και δεν παρασυρθεί από τη βαρβαρότητα μισάνθρωπων που υπάρχουν και εδώ όπως και στην Ελλάδα, με μια διαφορά: Εδώ οι αντιρατσιστικοί θεσμοί λειτουργούν, ενώ στην Ελλάδα υπονομεύονται ακόμη και από ένα σημαντικό κομμάτι των δήθεν φιλελεύθερων δεξιών και δήθεν αριστερών ΜΜΕ. Οι σχιζοφρενείς τρομοκράτες βρίσκουν πολιτικό χώρο εκεί όπου βασιλεύει η υποκρισία σε ό, τι αφορά στην εμπέδωση των αστικών θεσμών. Εκεί όπου το αστικό ευρωπαίο κράτος δεν έχει βάθος και ουσιαστική πολιτική νομιμοποίηση από τη κοινωνία. Εκεί όπου το κοινωνικό μοντέλο κλονίζεται από την αγορά ή αποτελεί φάρσα.

Δυστυχώς στην Ελλάδα μας κατάντησε φάρσα και πλέον με ευθύνη και σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η «Σχεδία» της επιθυμίας για ζωή 

Ανακαλύπτουμε τη χαμένη ερωτικότητα του χριστιανισμού, ιχνηλατούμε τις καθημερινές διαδρομές των ξεριζωμένων, είμαστε παρόντες στο τελευταίο γεύμα των θανατοποινιτών των αμερικανικών φυλακών, διαβάζουμε μια επιστολή που έστειλε ένας σπουδαίος συγγραφέας στον ίδιο του τον εαυτό, βιώνουμε μια σιωπηλή δικαίωση, βγαίνουμε για μπαρότσαρκα συντροφιά με μία γάτα, ξεφυλλίζουμε το ημερολόγιο ενός πωλητή του ελληνικού περιοδικού δρόμου.
 Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Απριλίου 2017 (τεύχος #47).
Από την Τετάρτη 29 Μαρτίου στους δρόμους της πόλης.
   
Την ανάγκη για έναν χριστιανισμό που θα επανασυνδεθεί με τη χαμένη του ερωτικότητα και την επιθυμία για ζωή, επισημαίνει στη συνέντευξή του στη «σχεδία» ο καθηγητής Δογματικής και Συμβολικής Θεολογίας στο ΑΠΘ κ. Χρυσόστομος Σταμούλης. «Η ποιότητα ενός πολιτισμού δεν μπορεί παρά να μετριέται από τη στάση που αυτός κρατά απέναντι στον έρωτα και το θάνατο. Η στάση της ορθόδοξης θεολογίας αλλά και της Εκκλησίας απέναντι στα θεμελιακά θέματα του έρωτα, της σεξουαλικότητας, της επιθυμίας και των ηδονών αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της Ορθοδοξίας», σημειώνει. «Ο Χριστός είναι ο μέγας ερωτικός» είναι ο τίτλος της πραγματικά ενδιαφέρουσας συνέντευξης.
Ο σπουδαίος βρετανός συγγραφέας Νιλ Γκάιμαν στέλνει γράμμα στον νεότερο εαυτό του, μιλώντας για έναν έφηβο πανκ, τον «Doctor Whο», αλλά και για την καλύτερη συμβουλή που του έδωσε κάποτε ο Στίβεν Κινγκ, την οποία τελικά αγνόησε. «Ονειρευόμουν να γίνω συγγραφέας, αλλά αυτό έμοιαζε τελείως αδύνατο, σαν να είναι κανείς αόρατος ή να έχει υπερφυσικές δυνάμεις», υπογραμμίζει.
«Κάθε “κλικ” σε στοιχειώνει». Ένα  μοναδικό βιβλίο με τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Τον ξεριζωμένο, τον πρόσφυγα, που έχει πάψει να έχει προσωπικό όνομα. Είναι το οδοιπορικό των προσφύγων και τις καθημερινές στιγμές από στρατόπεδα και τα προσωρινά καταλύματα που καταγράφουν σε αυτό 11 φωτογράφοι, για να μην μπορεί κανείς να πει «μα δεν ήξερα». Ανάμεσά τους και ο Μενέλεαος Μυρίλλας. «Το ότι διαλέγω πλευρά σε αυτήν την καταγραφή μπορεί να υπονομεύει τα “διαπιστευτήριά” μου ως φωτορεπόρτερ, αλλά νιώθω ότι με κάνει καλύτερο άνθρωπο», τονίζει, ανάμεσα σε άλλα, στη συνέντευξή του στη «σχεδία».
«Το έσχατο δείπνο». Με ρίζες στη θρησκεία, τις δεισιδαιμονίες και το αίσθημα της συμπόνιας, το τελευταίο γεύμα των κρατουμένων στις πτέρυγες μελλοθανάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες χρονολογείται όσο και η ίδια η θανατική ποινή. Ο Νεοζηλανδός Χένρι Χάργκριβς, φωτογραφίζοντας το τελευταίο πιάτο φαγητό πριν από την εκτέλεση, προσπαθεί να αναδείξει την ανθρώπινη διάσταση των θανατοποινιτών, αναζωπυρώνοντας, παράλληλα, τη συζήτηση για τη θανατική ποινή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Διαβάζοντας τις παραγγελίες τους, στο μυαλό μου έγιναν άνθρωποι, όχι απλώς στατιστικές», επισημαίνει.
«Μια σιωπηλή δικαίωση». Δύο πωλητές της «σχεδίας» παρευρίσκονται στη δημοσιογραφική πρεμιέρα μιας θεατρικής παράστασης και μας μεταφέρουν τις σκέψεις και τις εμπειρίες τους. «Κάνω μια δουλειά στο δρόμο. Μέσα σε μια καθημερινότητα – χωνευτήρι αλλοτρίωσης, έντασης και ταχύτητας. Κυνηγάω δεν ξέρω τι. Χρειάζομαι κάτι να με ξεπερνάει. Κάτι που να συγχωρεί, να γαληνεύει και να καλλιεργεί την αθωότητα μέσα μου, ώστε να μπορώ ν’ απολαμβάνω τη μεγαλοσύνη του κόσμου. Και νιώθω ευγνώμων. Αυτά και άλλα σκέφτηκα με αφορμή την παράσταση αυτή», γράφει ένας εξ αυτών.

«Μπαρότσαρκα με μια γάτα». Στην Ιαπωνία, για να καταπολεμηθεί το αίσθημα μοναξιάς που ταλανίζει μεγάλο μέρος του πληθυσμού, λειτουργούν καφέ-μπαρ στα οποία οι πελάτες μπορούν να πιουν το ποτό τους, χαϊδεύοντας και παίζοντας με μια από τις γάτες του μαγαζιού που έχουν νοικιάσει. Οι εργαζόμενες γάτες, μάλιστα, υπόκεινται σε αυστηρούς υγειονομικούς ελέγχους, ενώ, υπό τις πιέσεις φιλοζωικών οργανώσεων, τους αναγνωρίστηκαν και εργασιακά δικαιώματα.
«Ημερολόγιο πόλης». Σελίδες από το σημειωματάριο ενός ανθρώπου που εδώ και λίγους μήνες είναι στο δίκτυο των πωλητών της «σχεδίας». «Όλοι για όλους(...). Και εσείς είστε εξαίρετοι. Για τη δύναμη και την αντοχή σας να στέκεστε κόντρα στους χαλεπούς καιρούς μας», γράφει, μεταξύ άλλων, για τη συναλλαγή και τα λόγια που του είχε πει έναν παλαίμαχος δημοσιογράφος, σε ένα πόστο του κέντρου της πόλης.
Ακόμη, επιστρέφουμε στη δεκαετία του ’80 μέσα από την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, και  καταγράφουμε τα τελευταία νέα της «σχεδίας» στο τακτικό μας ημερολόγιό. Ο Θοδωρής Γκέκας και ο Γιώργος Πιτσούλης μιλούν για μια φιλία που ξεκίνησε με αφορμή το κοινό τους πάθος για τις μηχανές. Ο Γιώργος Μπαζίνας παρουσιάζει έναν οδηγό επιβίωσης για το επίγειο ταξίδι μας, για μια διαδρομή που βρίθει από παγίδες και αρπακτικά που καιροφυλακτούν. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν μεσημεριανές εικόνες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, Ο Μιράμπελης Ζάλαπας αποκαλύπτει πώς το επόμενο Survivor θα γίνει στα οροπέδια του Περού ή σε ένα παράρτημα του ΙΚΑ, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα ζεστό κουτούκι με γεύσεις «της μαμάς» στο Κουκάκι, ενώ δοκιμάζουμε Bo Luc Lac από έναν Βιετναμέζο «άνθρωπο της βάρκας»,.
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #47 της «σχεδίας» (Απρίλιος 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη  29 Μαρτίου 2017.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).
ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Επιμένουν οι ντεμοντέ και γράφει το «ΠΡΙΝ»: «Όχι, ο εξευτελισμός δεν είναι  cool, είναι ντροπή».
Μην επιμένεις, δεν είναι ντροπή πλέον ! Ο εξευτελισμός είναι μόδα διεθνώς και η καταστατική πραγματικότητα στη σημερινή Ελλάδα. Το «Survivor» δεν αναπαριστά απλώς αυτή την πραγματικότητα, αλλά την διασκεδάζει μυθοπλαστικά, ορίζοντάς την ηρωικά. Είναι ήρωας της καθημερινότητας αυτός που ηδονίζεται με τον (αυτο)εξευτελισμό του και που απολαμβάνει το ρεζίλεμά του και ασφαλώς την διαδικασία ρεζιλέματος του Άλλου. Και αν δεν είναι ακόμη, έχει μεγάλες πιθανότητες να γίνει αύριο.
Η ζωή αν δεν είναι ρόλος και παράσταση εξευτελισμού παύει να έχει νόημα, από τη στιγμή που όλα όσα έδιναν νόημα στην ύπαρξη εξευτελίζονται καθημερινά σε μια ολοκληρωτική αγορά, η οποία υποκαθιστά οντολογικά και λειτουργικά την κοινωνία.  
Η φιλαυτία είναι χαρακτηριστικό του νικητή και τονίζεται από την παράσταση ηγεσίας και ηγεμονίας, με την υποκριτική μορφή του αλτρουισμού και της φιλαλληλίας. Χωρίς αυτή την απόλυτη υποκρισία η επιβίωση θα αντέφασκε με την ηγεμονία. Η επιβίωση θα ήταν ήττα και όχι νίκη! Θα ήταν ντροπή και όχι θρίαμβος!
Τι διδάσκει στην πραγματικότητα το «Survivor»; Την μόδα της επιχειρηματικότητας στην αναρχοκαπιταλιστική της εκδοχή. Ουσιαστικά αποτελεί το σχήμα υποκατάστασης της κοινωνικότητας από την επιχειρηματικότητα. Και όλα αυτά για μία επιβίωση που συνδέεται με την καταστροφή του Άλλου. «Ο θάνατός σου η ζωή μου»! Η ήττα σου νίκη για την επιβίωσή μου! Ο αποκλεισμός σου μοναδική συνθήκη για την δική μου πρόοδο και ευημερία! Η δόξα του πλέον χυδαίου ρεαλιστικού ατομισμού.
Είναι καινούρια όλα αυτά; Δυστυχώς όχι! Είναι τόσο παλιά όσο τα κλασικά οικονομικά και η κοινωνιολογία και πριν από αυτά φιλοσοφικά ρεύματα και ατομικιστικές φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Το καινούριο της υπόθεσης είναι το «παιχνίδι» μέσω του οποίου αποκτούν ισχυρό παιδαγωγικό impact σε ευρύτερα στρώματα του πληθυσμού και γίνονται μόδα. Ωστόσο, μια μορφή μόδας που δεν μπορεί και δεν θα περάσει έτσι απλά, όπως άλλες επιμέρους μόδες της αγοράς, αλλά θα περάσει αφού προηγουμένως καταστρέψει απολύτως την σχέση ηθικού – πολιτικού που δομεί κάθε κοινωνία για να μπορεί να ορίζεται ως τέτοια. Και τότε θα ξανασυζητήσουμε για την έννοια του επιζώντος!
Μου αρέσει που ο αγαπητός Κυριάκος Μητσοτάκης έρχεται σήμερα να αγωνιστεί για την «αποποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας» στην Ελλάδα! Με συμπάθεια το λέω: Αν το πιστεύει, έχει μείνει πολύ πίσω στο ζήτημα. Δεν είμαστε εκεί που ίσως βρισκόμαστε στην Ελλάδα πριν από κάμποσα χρόνια. Οι εποχές πλέον μεταβάλλονται με μεγάλη ταχύτητα διεθνώς και η ελληνική κρίση λειτουργεί σαν επιταχυντής της ιστορίας σε ο, τι αφορά στην ελληνική κοινωνία. Άδηλα και σε μεγάλο βαθμό «υπόγεια» και παραθεσμικά διαλύεται το πλέγμα κανονικότητας και νομιμότητας που αποτελούσε θεμέλιο της πολιτείας και πλαίσιο ανάπτυξης των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων. Με άλλα λόγια, διαμορφώνεται ένα ηθικοπολιτικό κενό, το οποίο έρχεται να καλύψει ο «Survivor» που παρίσταται ως κοινωνικός ρόλος με τα χαρακτηριστικά και την προσωπικότητα του νικητή στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Αυτό δεν αφορά στην «αποποινικοποίηση της επιχειρηματικότητας», αλλά στον απόλυτο εκχυδαϊσμό της επιχειρηματικότητας. Στο επιχειρηματικό πνεύμα δεν υπάρχει πια η έννοια του εξευτελισμού όπως πριν. Καλός επιχειρηματίας σε κάθε παραγωγικό τομέα είναι ο καλά εξευτελισμένος επιχειρηματίας. Δηλαδή, αυτός που αναγνωρίζεται ως τελικός νικητής μέσω εξευτελιστικών διαδικασιών για την επικράτησή του. Κάπως έτσι αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός για το ποιος θα εξευτελιστεί περισσότερο!
Πριν από λίγα χρόνια κάθε επιχειρηματίας, πολιτικός, δημοσιογράφος ή άλλος επαγγελματίας που διατηρούσε φιλοδοξίες κοινωνικής ανόδου και επέκτασης/προόδου στην αγορά (του) αγωνιζόταν για την ανάπτυξη και προβολή ενός προφίλ, το οποίο τουλάχιστον δεν θα περιείχε εξευτελιστικά στοιχεία. Αντίθετα, η σημερινή μόδα της ελευθέριας αγοράς όχι μόνον επιτρέπει τον εξευτελισμό, αλλά τον συνδέει ευθέως και θετικά με την πολιτική και κοινωνική νομιμοποίηση. Αν δεν είσαι κατεξευτελισμένος προσωπικά και δεν έχεις δεκάδες κατηγορίες στην πλάτη και κάμποσες καταδίκες, δεν αναγνωρίζεσαι ως κάτι σημαντικό τη σήμερον! Είσαι ένα τίποτα, ανίκανο να εσωτερικεύσει το πνεύμα της εποχής. Ένας/μία ντεμοντέ, ένας από χέρι χαμένος, ένας οπισθοδρομικός που αδυνατεί να συλλάβει το πνεύμα της εποχής και να προσαρμοστεί στη νέα μορφή επιχειρηματικότητας, η οποία ορίζει όχι απλώς τον επιχειρηματία, αλλά και τον κάθε άνθρωπο ως νικητή, στον βαθμό που είναι έτοιμος να ρεζιλευτεί δημοσίως, εμφανιζόμενος παράλληλα ως «θύμα» της άτιμης κοινωνίας ή ζωής.
Για να είσαι με τους νικητές πρέπει οπωσδήποτε η αναφερόμενη ταυτότητά σου να περιέχει το μοιραίο. Να είσαι μοιραία ή μοιραίος. Αυτή, η στην πραγματικότητα μεταμοντέρνα φυσιολογικότητα αποτελεί μορφή κοινωνικής παιδαγωγικής που καταργεί όλα τα παιδαγωγικά πρότυπα που αναπτύχθηκαν κατά τη νεωτερικότητα και τον μοντερνισμό. Στην ουσία καταργεί την έννοια της ιστορίας και παραστάσεις της ιδεολογίας. Όλα μεταβάλλονται σε μία case study για την επιβίωση με μοναδική προϋπόθεση την ανοχή σου και την αντοχή σου στον αυτοεξευτελισμό και την μάχη σου για τον εξευτελισμό των άλλων.
Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί τον «πάτο» στον κοινωνικό βούρκο, αλλά σίγουρα αποτελεί μία διαδικασία κοινωνικής διάλυσης και εκχυδαϊσμού της προσωπικότητας με την μορφή μίας μαζικά πλέον νομιμοποιημένης βαρβαρότητας. Μετά από αυτό επίτρεψέ μου, αναγνώστη μου, να κλείσω με το σύνθημα/μήνυμα: Βοήθεια, θέλω πίσω την ουρά μου! Για να ισορροπήσουμε κάπως, βρε αδελφέ! 
* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σοκαρισμένη η διεύθυνση ειδήσεων του MEGA λάμβανε το πολιτικό ρεπορτάζ του απεσταλμένου της από το Βελιγράδι ή/και το Ζάγκρεμπ κατά την πρώτη περίοδο του πολέμου που διέλυσε τη Γιουγκοσλαβία.  Ένα ρεπορτάζ που δεν παραγόταν στο «μέτωπο» - το οποίο δεν είχε πάρει ακόμη γενικευμένη φωτιά - αλλά ούτε σε κυβερνητικά ή αλλά γραφεία παραγωγής ειδήσεων προς εξυπηρέτηση κάποιας προπαγανδιστικής γραμμής. Δεν έμοιαζε με τις ειδήσεις του Reuters και του Associated Press από την περιοχή. Είχε σημαντικές διαφορές ως προς τα πραγματικά συμβάντα και τις προεκτάσεις τους.
 Ήταν ένα ρεπορτάζ που αγνοούσε συνειδητά το Reuters και το Associated Press, όπως και οποιαδήποτε άλλη παράγωγη πηγή ειδήσεων και ενδιαφερόταν αποκλειστικά για την πρωτογενή, αυθεντική, συνήθως off-the-record πηγή σε ξενοδοχεία, ταβέρνες, αυτοκίνητα, ακόμη και απίθανους χώρους, όπου υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και επαναστάτες-αποσχιστικοί με συναντούσαν. Δεν ήταν εύκολες οι συναντήσεις αυτές και οι περισσότερες δεν θα πραγματοποιούνταν χωρίς την ολόθερμη βοήθεια ελλήνων διπλωματών, «μεταφραστών» και κάποιων άλλων ελλήνων και ξένων που γνώριζαν καλά πρόσωπα και πράγματα. Αυτοί ήταν η εγγύηση πως αυτά που μάθαινα ήταν για να διαμορφώσω προσωπική άποψη για τα γεγονότα και όχι για αποσπασματική-προπαγανδιστική χρήση. Στο βαθμό που κέρδιζα την εμπιστοσύνη ενός μεγάλου εύρους εκ των αντιπάλων-πρωταγωνιστών στο γιουγκοσλαβικό δράμα της διάλυσης, μπορούσα να κρίνω σωστά (και μάλλον αμερόληπτα) πολιτικές, στρατιωτικές και διπλωματικές κινήσεις και να «προβλέψω» πρωτοβουλίες ή να προβλέψω το πιθανό αποτέλεσμα πρωτοβουλιών σε Ομοσπονδιακό και διεθνές επίπεδο. Με άλλα λόγια, να διηγηθώ τι συμβαίνει πραγματικά (ανταγωνιστικά) και τι μέσα σε αυτό είναι η είδηση των ημερών ή της ημέρας.  
Μα, αυτό δεν είναι ακριβώς «η είδηση»! Λάθος, χωρίς αυτό δεν μπορεί να παραχθεί καμία απολύτως είδηση. Η μετάδοση της είδησης εμπεριέχει και τον κώδικα για τη διαμόρφωση μηνύματος από τον αποδέκτη - τον τηλεθεατή στην περίπτωσή μας. Η μάθησή μου στη γιουγκοσλαβική κρίση, δομούσε ένα σφαιρικό γνωστικό μοντέλο για να κρίνω τι είναι είδηση και τι δεν είναι. Τι είναι αυτό που μια προπαγανδιστική δομή σχηματίζει και ορίζει σαν Ψευδές ή αληθές. Πώς, εσύ ο πολιτικός παράγοντας, για να ορίσεις την αληθινή είδηση, διασπείρεις - εσύ ο ίδιος - ψευδείς ειδήσεις, με φορέα τον δημοσιογράφο, χωρίς ασφαλώς να νοιάζεσαι για το κύρος του.
 Ο αποδέκτης της πληροφορίας είναι το κρίσιμο στοιχείο της επικοινωνίας και όχι ο πομπός του μηνύματος (είδηση). Μαζί με το συμβάν που μεταφέρεις ως είδηση είναι ενσωματωμένος και ο κώδικας ερμηνείας του από τον αποδέκτη. Και με αυτή την έννοια οι ψευδείς ειδήσεις - που προβληματίζουν ιδιαίτερα σήμερα, ακόμη και στην Ελλάδα με το περιστατικό της «είδησης για προκήρυξη εκλογών»  - κατασκευάζονται όπως ακριβώς οι άλλες!  
Κόλαση για τους συναδέλφους μου στο MEGA ήταν οι ανταποκρίσεις μου από τη Γιουγκοσλαβία! Τι να κόψουν και τι να αφήσουν, κατά τη στιγμή που άλλα περιείχαν τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων! «Διάβαζε τουλάχιστον τι γράφουν για να προσαρμόζεις αυτά που λες», ήταν η παρότρυνση ενός εξαιρετικού και πολύπειρου συναδέλφου, που ασκούσε τότε καθήκοντα διευθυντή. Ενώ εγώ του εξηγούσα πως δεν χρειαζόταν να «διαβάσω» τίποτε μια και ήμουν κάμποσες ώρες της ημέρας στα γραφεία του Reuters, παρακολουθώντας τα «κεντρικά» - και όχι οι δημοσιογράφοι του στην περιοχή - να είναι αυτά που διαμόρφωναν τον κώδικα ερμηνείας κάθε συμβάντος, πλάθοντας τελικά κάθε είδηση. Τα ήξερε και αυτός, αλλά τι να κάνει; Είναι επανάσταση να αγνοήσεις τα διεθνή πρακτορεία. Και η επανάσταση δεν γίνεται από δημοσιογράφους. Ασφαλώς δεν γίνεται και χωρίς αυτούς!
Θέλω με το σημείωμα αυτό να απαντήσω στο σχετικό σχόλιο / «άποψη» υπό τον τίτλο «Ψευδείς ειδήσεις και παραμύθια» της «Εφημερίδας των συντακτών». Ο δημοσιογράφος για να προστατεύσει τον εαυτό του και το κοινό (του) από «ψευδείς ειδήσεις» πρέπει να απεγκλωβιστεί από τον επαγγελματικό του ανταγωνισμό και τις ορθολογικές / κατεστημένες συνθήκες άσκησης του επαγγέλματός του – από τον πολιτικό στην ουσία ανταγωνισμό που διαμορφώνει τον κώδικα ερμηνείας συμβάντων, αλλά και τα συμβάντα αυτά καθ΄ εαυτά ως γεγονότα. Είναι ακριβώς αυτός ο κώδικας που σε καθιστά εν δυνάμει φορέα «ψευδών ειδήσεων», με τον ίδιο τρόπο που σε ορίζει ως έγκριτο λειτουργό της δημοσιογραφίας, που μεταδίδει «μη-ψευδείς ειδήσεις».
Τί να σημαίνει άραγε αυτή η διαφοροποίηση σε προσωπικό επίπεδο για αυτοπροστασία και σεβασμό των αποδεκτών της είδησης (σου); Ποια θα μπορούσε να είναι μακροπρόθεσμα η τύχη αυτού του δημοσιογράφου; Η απάντηση είναι γνωστή. Ας μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν! Οι ψευδείς ειδήσεις είναι η άλλη όψη της δημοσιογραφικής πραγματικότητας. Είναι πραγματικότητα που διαμορφώνει πολιτικά γεγονότα, όπως και οι ειδήσεις που δεν διαψεύδονται, αλλά με μεγαλύτερη ένταση στο μήνυμα κατά την διαδικασία διάψευσης. Αυτό δεν είναι καινούργιο φαινόμενο. Το καινούργιο αυτής της υπόθεσης είναι η ταχύτητα και το εύρος αναμετάδοσης της ψευδούς ειδήσεως, που την καθιστούν μια πανίσχυρη στιγμή «αλήθειας», ικανή να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις σημαντικότερες από τις ειδήσεις που δεν διαψεύδονται επίσημα.
Η φήμη είναι πάντοτε ισχυρότερη από την πραγματικότητα, επειδή αντί για έναν κοινό κώδικα ερμηνείας, χρησιμοποιεί το αιφνιδιαστικό στοιχείο που διαταράσσει αυτόν τον κώδικα. Στον κόσμο μας όπου η (κανονική) πολιτική υποχωρεί, ολοένα και περισσότερο η ζωή θα διαμορφώνεται στο πλαίσιο ψευδών ειδήσεων. Οι ψευδείς ειδήσεις εκφράζουν την αντικανονικότητα - την καταστροφή της κλασικής οντολογίας - στον καταστατικό χαρακτήρα του πραγματικού. Και για αυτό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο πολιτικών που εμφορούνται από ολοκληρωτικές αντιλήψεις.

* Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Βρίσκουμε το δρόμο για το βυσσινόκηπο, έχοντας συνοδοιπόρους και αρωγούς συνανθρώπους μας με αυτισμό, παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής για την Τένεδο, περνώντας από το χάος στα γηρατιά, μπαίνουμε στις κινηματογραφικές αίθουσες για να δούμε το Trainspotting 2, συνεχίζουμε το ταξίδι των κοινωνικών επιπτώσεων, παίρνουμε γεύση από ένα γλυκό σκάνδαλο, φέρνουμε στο φως μια άγνωστη γενοκτονία, διαβάζουμε την ιστορία πίσω από μια μικρή αγγελία. Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Μαρτίου 2017 (τεύχος #46).
Από την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου στους δρόμους της πόλης. 
  
«Ο δρόμος για το βυσσινόκηπο». Τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει την αντιμετώπιση του αυτισμού ση χώρα μας; Η άγνοια και ο στίγμα. Με αποτέλεσμα να «θεωρούμε τον άνθρωπο με αυτισμό ως τον “τρελό”, τον “προβληματικό” και τον “καθυστερημένο”», ενώ χιλιάδες ενήλικοι με αυτισμό βρίσκονται στιγματισμένοι στο σπίτι τους, σε ψυχιατρικά άσυλα ή σε ξενώνες νοητική υστέρησης. Ωστόσο κάτι πάει να αλλάξει. Όλο και περισσότερο αναπτύσσονται στη χώρα μας καλές πρακτικές για την υποστήριξη και κοινωνική ένταξη των ατόμων με αυτισμό, από την εκπαίδευση ώς την επαγγελματική αποκατάσταση, αναδεικνύοντας ότι ο αυτισμός δεν είναι ασθένεια, αλλά ιδιαιτερότητα. Αυτές ακριβώς τις πρακτικές αναδεικνύει η «σχεδία» του Μαρτίου.
«Από το χάος στα γηρατειά». Στη συνέντευξη που παραχώρησε, ο διάσημος σκωτσέζος συγγραφέας Ίρβιν Γουέλς μιλάει για το σίκουελ του «Trainspotting», τον ναρκισσιμό των τελευταίων τριών δεκαετιών, τον Ντόναλντ Τραμπ «που χρειαζόμαστε», αλλά και για τα γηρατειά. «Ο ηδονισμός της περιόδου της “Cool Britannia” και το χάος δίνουν τη θέση τους σε ένα θέμα με το οποίο όλοι μπορούμε να συνδεθούμε: τη γήρανση».
«Επιστροφή στην Τένεδο». Πάνω από 90 χρόνια χρόνια από τότε που η γιαγιά του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Τένεδο και μετά την πρόσφατη άρση της απαγόρευσης της οικογένειας Μαλαματίνα να επισκεφτεί το νησί, ο Ηλίας Ταμπουράκης-Μαλαματίνας επιχειρεί ένα ταξίδι στο παρελθόν, μία αναδρομή στις ρίζες των συναισθημάτων του, όπου θα ανακαλύψει και την ύπαρξη ενός Μουσείου Τοπικής Ιστορίας της Τενέδου, δημιουργημένου από έναν τούρκο φιλέλληνα. Ο κ. Ταμπουράκης μας μεταφέρει σκέψεις και συναισθήματα από αυτό το ταξίδι.
Στα τέλη του 2016 το παρισινό Μουσείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος οργάνωσε μια πρωτότυπη κα πολυσυζητημένη έκθεση, αφιερωμένη στην πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Όχι στην αρμενική, όπως θα νόμιζαν πολλοί, αλλά σε εκείνη που πραγματοποίησαν οι γερμανοί κατακτητές της Ναμίμπιας, που τέσσερις δεκαετίες πριν από την «Τελική Λύση» επιχείρησαν τον αφανισμό του μαύρου πληθυσμού της χώρας. Είναι αυτήν ακριβώς την ιστόρια μιας άγνωστης γενοκτονίας που φέρνει στο φως η «σχεδία». Το ρεπορτάζ συνοδεύεται από συγκλονιστικό φωτογραφικό υλικό που μας παραχώρησε το Μουσείο του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος
 «Το πιο γλυκό σκάνδαλο». Στην Κροατία, η απόσταση από την εθνική γιορτή ώς την εθνική τραγωδία είναι μια σοκολάτα δρόμος. Η πρόεδρος της δημοκρατίας της χώρας επισκέπτεται τα νηπιαγωγεία της πόλης του Ντουμπρόβνικ μοιράζοντας σοκολάτες και ξεσπάει σκάνδαλο εθνικών διαστάσεων. Οι σοκολάτες δεν ήταν ούτε ληγμένες ούτε αλλοιωμένες. Τι ακριβώς συνέβη, τότε; Η υπόθεση θεωρήθηκε ως γιγάντια εθική ταπείνωση.
Πέρα από τα άμεσα οφέλη για τον άνθρωπο με το κόκκινο γιλέκο, η «σχεδία» ενεργοποιεί τους πολίτες και βοηθάει να αντιληφθούμε καλύτερα την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα, όπως προκύπτει από την έρευνα που διενήργησε η Deloitte, με τίτλο «ο κοινωνικός και οικονομικός αντίκτυπος από την κυκλοφορία του περιοδικού δρόμου «σχεδία». Στο τεύχος Μαρτίου, δημοσιεύεται το δεύτερο μέρος της μεγάλης αυτής έρευνας, καταγράφοντας, μεταξύ άλλων, τα συναισθήματα και τις απόψεις των αναγνωστών και υποστηρικτών του περιοδικού, δίνοντας, ταυτόχρονα, απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «ποιες είναι οι επιθυμίες των πωλητών της ‘σχεδίας’;», «τι πιστεύουν οι αναγνώστες;», «πού πάνε τα τρία ευρώ;»
«Αγαπώ την ελπίδα». Πώς είναι να φοράς το κόκκινο γιλέκο έστω για μία ώρα; Οι έκτακτοι πωλητές της «σχεδίας» που θέλησαν, το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου και στο πλαίσιο της «Διεθνούς Εβδομάδας Πωλητών Περιοδικών Δρόμου» (International Vendor Week), κρατώντας ψηλά τη «σχεδία» να στείλουν το δικό τους μήνυμα ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, περιγράφουν την εμπειρία τους. «Τίποτα δεν συγκρίνεται με το χαμόγελο ενός ξένου», γράφει η Μαριέττα Φαφούτη. «Μεγάλο μάθημα πήρα σήμερα», εξομολογείται ο αγαπημένος σεφ κ. Ηλίας Μαμαλάκης.
Ακόμη, καταγράφουμε την ιστορία μιας μικρής αγγελίας, αλλά και τα νέα της «σχεδίας» στο ημερολόγιό μας. Συνομιλούμε με τις Σοφία Παππά και Νατάσα Φειδά, οι οποίες μπορεί να γνωρίζονται σχετικά λίγο χρονικό διάστημα, αλλά τις ενώνουν πολλά. Ο Γιώργος Μπαζίνας περιγράφει την πρώτη μέρα της άνοιξης. Οι φακοί του Κωστή Μπακόπουλου και του Χρήστου Παπαχρήστου καταγράφουν απογευματινές και πρωινές εικόνες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, Ο Μιράμπελης Ζάλαπας εξηγεί πώς το διαστημικό πρόγραμμα που εξήγειλε η κυβέρνηση απογειώνει τη χώρα, αποκαθιστώντας την πίστη των θεσμών στην ικανότητά της για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, ενώ κορυφαίοι έλληνες γελοιογράφοι σχολιάζουν με το πενάκι τους αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και μέσα μας. Κλείνουμε τραπέζι σε ένα παλιό μπακάλικο μες στου Βάβουλα τη γούβα, στον Πειραιά, ενώ δοκιμάζουμε εμπανάδας από μία Κολομβιανή, που θα εκπληρώσει το επαγγελματικό της όνειρο να γίνει δασκάλα στην Αθήνα.
Αυτά και άλλα πολλά. Στο τεύχος #46 της «σχεδίας» (Μάρτιος 2017), που κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης από την Τετάρτη  22 Φεβρουαρίου  2017.
Υπενθυμίζεται ότι η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του πλανήτη, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου (περίπτερα κ.λπ.). Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές αυτοί προέρχονται από ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες: Άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι άνθρωποι που βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει την ελληνική γη. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (δηλαδή το 1,50€) πηγαίνει απευθείας στον ίδιο τον πωλητή.
«112 εφημερίδες δρόμου, 41 χώρες, 5 ήπειροι, 14.000 άστεγοι πωλητές, 6.000.000 αναγνώστες, 1 φωνή ενωμένη ενάντια στη φτώχεια» είναι το σύνθημα του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων του Δρόμου (International Network of Street Papers – INSP, www.street-papers.org).

ΥΓ.: Να θυμάστε, επίσης, ότι οι πωλητές της «σχεδίας» δίνουν και απόδειξη. Σας παρακαλούμε θερμώς να μην ξεχνάτε να την παίρνετε!
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1
Στην ΕΡΤ μοιράζουν καρέκλες και επιδόματα ευθύνης. Σύμφωνα με το νέο οργανόγραμμα, τοποθετήθηκαν 49 (!) προϊστάμενοι με τίτλους γεμάτους ...φαντασία.
Θέσεις υπάρχουν και η ΕΡΤ διόρισε 49 (!) προϊσταμένους, οι οποίοι φυσικά θα λαμβάνουν όλα τα επιπλέον επιδόματα, τον τίτλο και ό,τι άλλο προκύψει στην πορεία.
Αυτό που ξεχωρίζει είναι η φαντασία στα ονόματα των τομέων ευθύνης, όπως π.χ. προϊστάμενος πρωτότυπου περιεχομένου, προϊστάμενος γλωσσικής υποστήριξης μέχρι και προϊστάμενος για τις ...έκτακτες ενημερωτικές εκπομπές.
Το νέο οργανόγραμμα της εταιρείας θυμίζει όλες τις παθογένειες του ελληνικού Δημοσίου, όπου συχνά υπάρχουν περισσότεροι διευθυντές και προϊστάμενοι παρά απλοί υπάλληλοι, ενώ προκαλούνται σειρά ερωτημάτων για όσους το εμπνεύστηκαν και το έθεσαν σε εφαρμογή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γενική Διεύθυνση Νέων Μέσων απέκτησε τέσσερις προϊσταμένους:
  • Πρωτότυπου Περιεχομένου,
  • Ψηφιακών Εκδόσεων,
  • Ροής Επικαιρότητας και
  • Δημιουργικού Σχεδιασμού
Δηλαδή, άλλος προϊστάμενος θα παρακολουθεί το ΑΠΕ και τους ρεπόρτερ, άλλος θα ζητά από τους ρεπόρτερ αποκλειστικά θέματα, άλλος θα έχει τον σχεδιασμό και άλλος τις ψηφιακές εκδόσεις!
Η Γενική Διεύθυνση Προγράμματος στελεχώθηκε με έξι προϊσταμένους:
  • Προβολής,
  • Γλωσσικής Υποστήριξης,
  • Σύνθεσης
  • Ροής Προγράμματος,
  • Ξένου Προγράμματος,
  • Ελληνικού Προγράμματος
  • Τμήματος Εσωτερικής Παραγωγής
Με τρεις προϊσταμένους για το ελληνικό, το ξένο πρόγραμμα και τις εσωτερικές παραγωγές, μάλλον φαντάζει λογική και η επιλογή προϊσταμένου σύνθεσης και ροής προγράμματος.
Δύο - δύο στο αρχείο
Δύο προϊσταμένους αποκτά και ο Διευθύνων Σύμβουλος, για το Τμήμα Διαχείρισης Αρχείων- Μουσείου και το Τμήμα Αποκατάστασης, Ψηφιοποίησης και Τεκμηρίωσης του Αρχείου. Τώρα γιατί χρειάζονται δύο πρόσωπα για ένα αρχείο, προφανώς είναι ένα ακόμη μικρό μυστήριο.
Η Γενική Διεύθυνση Ενημέρωσης απέκτησε οχτώ προϊσταμένους (για το ρεπορτάζ, τη σύνταξη κοκ) και έναν από αυτούς να είναι υπεύθυνος για τις... έκτακτες ενημερωτικές εκπομπές.
Δέκα προϊστάμενοι θα συμβάλλουν στο έργο της Γενικής Διεύθυνσης Τεχνολογίας. Άλλος για τις δορυφορικές συνδέσεις, άλλος για τις ραδιοζεύξεις, άλλος για τις τηλεπικοινωνίες, άλλος για τη μετάδοση του προγράμματος, άλλος για τα κέντρα εκπομπής κοκ.
Τέλος, αλλά... πρώτη σε αριθμό προϊσταμένων είναι η Γενική Διεύθυνση Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών. Με άλλο προϊστάμενο για τις διαφημίσεις και άλλον για τις... αμοιβαίες διαφημίσεις, με προϊστάμενο δαπανών και προϊστάμενο δαπανών κίνησης, με προϊστάμενο προμηθειών και προϊστάμενο προμηθειών παγίων και ανταλλακτικών.
Δύο ακόμη προϊστάμενοι, Επικοινωνίας και Εμπορικού Τμήματος εντάχθηκαν στην Γενική Διεύθυνση της ΕΡΤ3.


πηγή 
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η γερμανική Bild ζήτησε συγγνώμη και ανακάλεσε "ρεπορτάζ" σύμφωνα με το οποίο δεκάδες μεθυσμένοι πρόσφυγες επιτέθηκαν σε Γερμανίδες και τις παρενόχλησαν σεξουαλικά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Φρανκφούρτη, καθώς αποδείχτηκε... πλήρως κατασκευασμένο. 

Το δημοσίευμα της Bild ανέφερε πως έγινε μαζική επίθεση με σεξουαλικά κίνητρα σε γυναίκες, στην οδό Fressgass στο κέντρο της πόλης.

Φιλοξενούσε "μαρτυρία" της 27χρονης Ιρίνα Α. που ανέφερε: "Με έπιασαν κάτω από τη φούστα, ανάμεσα στα πόδια, στο στήθος μου, παντού. Έρχονταν όλο και περισσότεροι, τα χέρια τους ήταν παντού".  

Ιδιοκτήτης κλαμπ ερχόταν να επιβεβαιώσει τη "μαρτυρία" λέγοντας πως η ομάδα των Αράβων "ήταν πολύ επιθετική, φώναζαν και έκαναν χειρονομίες". "Όταν μπήκα μέσα, το μέρος ήταν γεμάτο με περίπου 50 Άραβες. Δεν μιλούσαν γερμανικά, έπιναν τα ποτά των θαμώνων και χόρευαν προκλητικά προς το μέρος τους. Οι γυναίκες μου ζήτησαν βοήθεια γιατί δέχονταν επίθεση" δήλωσε.

Το δημοσίευμα υποστήριζε πως οι δράστες προέρχονταν από ξενώνα για πρόσφυγες στην Έσση. 
Η αστυνομία ξεκίνησε έρευνα για την υπόθεση και την Τρίτη εξέδωσε το πόρισμα που ανέφερε ότι οι καταγγελίες ήταν ανυπόστατες. "Δεν υπήρξαν μαζικές επιθέσεις στην περιοχή, συνομιλίες με υποτιθέμενους αυτόπτες μάρτυρες, θαμώνες και εργαζόμενους, οδήγησαν σε έντονη αμφισβήτηση ότι συνέβησαν όσα ισχυριζόταν το ρεπορτάζ", ανέφερε.

"Ένα από τα φερόμενα ως θύματα δεν ήταν καν στην Φρανκφούρτη όταν υποτίθεται πως συνέβησαν τα καταγγελλόμενα" προστίθεται στο πόρισμα.

Σημειώνεται πως το δημοσίευμα της Bild διαδόθηκε γρήγορα και πήρε διαστάσεις.

Η δημοσιογραφική ομάδα ζητεί τώρα συγγνώμη για το "ανακριβές ρεπορτάζ και τις κατηγορίες κατά όσων αναφέρονται στο δημοσίευμα, το οποίο σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στα δημοσιογραφικά κριτήρια της εφημερίδας".

Με πληροφορίες από το Russia Today

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός πολιτισμού που καθόρισε την ανθρωπότητα ξεκίνησε στο National Geographic, από τη Δευτέρα, 6 Φεβρουαρίου στις 21:00, με το «The Greeks».

Ξεκινώντας από την αυγή ενός από τους σημαντικότερους αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου και φτάνοντας μέχρι τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, η σειρά-ντοκιμαντέρ «The Greeks» επιχειρεί να φωτίσει την καθοριστική συνεισφορά των Ελλήνων στην παγκόσμια σκέψη και στη διαμόρφωση του δυτικού πολιτισμού, αλλά και να συνδέσει το λαμπρό χτες με το αβέβαιο τώρα, στρέφοντας το βλέμμα σε ένα καλύτερο αύριο.



Στο «The Greeks», ιστορικοί, αρχαιολόγοι, ηθοποιοί, αθλητές, επιστήμονες και καλλιτέχνες εξερευνούν τη γέννηση του ελληνικού πολιτισμού, που αναδείχθηκε μέσα από αντιξοότητες για να θέσει τις βάσεις πανανθρώπινων ιδεών και αξιών. Δημοκρατία, λογική σκέψη, θέατρο, αθλητισμός, τέχνη, μελέτη του ανθρώπου και της φύσης, πεδία στα οποία οι Έλληνες δεν άνθισαν μόνο, αλλά πρωτοστάτησαν. Το «The Greeks», πιάνει το νήμα από το τότε και το φέρνει στο σήμερα, δείχνοντας ότι η πραγματικότητα της οικονομικής και κοινωνικής αστάθειας και αναταραχής μπορεί, όπως και στο παρελθόν, να γεννήσει τις μεγάλες τομές του μέλλοντος.

Μέσα από τρία επεισόδια των 60 λεπτών, η εξαιρετική σειρά-ντοκιμαντέρ δεν αποτελεί έναν ύμνο στο ένδοξο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα μια επιστημονική προσέγγιση της προέλευσης, της εξέλιξης, της πτώσης και της ανάκαμψης ενός λαού, η οποία ταυτίζεται με την ιστορική πορεία ολόκληρης της ανθρωπότητας. H ιστορία των Ελλήνων είναι η ιστορία όλων των ανθρώπων.

Το National Geographic είναι διαθέσιμο στην Ελλάδα, μέσω COSMOTE TV, Nova, Vodafone TV και Cyta Τηλεόρασης.

πηγή
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)