Articles by "Επιχειρηματικότητα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Επιχειρηματικότητα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τη βούλησή της να συνδράμει τις ελληνικές αρχές στο ζήτημα της φορολόγησης των πελατών της, εκφράζει σε ανακοίνωση της η εταιρία Airbnb, μέσω της οποίας χιλιάδες ακίνητα ενοικιάζονται στην Ελλάδα δια της ηλεκτρονικής της πλατφόρμας.
Χαρακτηριστικά επισημαίνουν ότι, "οι οικοδεσπότες στην Airbnb, θέλουν να πληρώσουν το μερίδιό τους στην εφορία και θέλουμε να βοηθήσουμε, αλλά πρέπει να διατηρήσουμε το απόρρητό τους. Τα προσωπικά δεδομένα υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και θέλουμε να συνεργαστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο".
Η εν λόγω εταιρία σημειώνει ότι θέλει να συνεχιστεί η πολύ καλή συνεργασία στην Ελλάδα, καθώς όπως τονίζει, "με τη συνεργασία μπορούμε να συμβάλουμε στην τόνωση των οικονομικών και κοινωνικών ευκαιριών για όλους τους ανθρώπους, να δημιουργήσουμε νέα φορολογικά έσοδα και να βοηθήσουμε στην εξάπλωση των τουριστικών παροχών στην κοινωνία".

Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας, το 2016, οι οικοδεσπότες της σε όλη την Ελλάδα, καλωσόρισαν πάνω από 770.000 επισκέπτες στα σπίτια τους.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Μεταφέρει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Ο ακαδημαϊκός μου συνάδελφος Dr Djordjija Petkoski, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου Μάστερ από το Kennedy School of Government, Harvard University και Διδάκτωρ Διοίκησης Επιχειρήσεων και Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Zagreb, λέκτορας της «Ηθικής των Επιχειρήσεων» στο διεθνώς γνωστό Wharton School of Economics του Πανεπιστημίου της Πεννσυλβάνια μου ανακοίνωσε την έναρξη υποβολής προτάσεων για συμμετοχή στον Διεθνή Διαγωνισμό Ιδεών για το Έτος 2018 και μου ζήτησε συναδελφικά να το ανακοινώσω σε φοιτητές και άλλους νέους και νέες ηλικίας 18-35 ετών σε διεθνή κλίμακα.
     To 2017 στον ίδιο διαγωνισμό είχαν κατατεθεί 1965 ομαδικές συμμετοχές από 5254 νέους και νέες που εκπροσωπούσαν 118 διαφορετικές χώρες.
     Φυσικά με χαρά καταθέτω την σχετική ανακοίνωση και εδώ στα φιλικά μου blogs και ευχαριστώ για την φιλοξενία.
     «Αν έχετε πάθος για τη διεθνή ανάπτυξη ή την κοινωνική επιχειρηματικότητα, σας ενθαρρύνουμε να υποβάλετε την ιδέα σας στον διαγωνισμό 2018 Ιδέες για δράση. Ο διαγωνισμός ιδεών για δράση είναι μια κοινή πρωτοβουλία μεταξύ του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Κέντρου Έρευνας Επαγγελματικής Δεοντολογίας του Zicklin στο Wharton School του Πανεπιστημίου Pennsylvania που δίνει τη δυνατότητα σε νέους ηγέτες να μοιραστούν τις ιδέες τους για τη χρηματοδότηση και την υλοποίηση των Στόχων της Αειφόρου Ανάπτυξης του ΟΗΕ. Οι νικητές θα παρουσιάσουν τις ιδέες τους σε ειδική εκδήλωση κατά τη διάρκεια των Ετήσιων Συνεδριάσεων του ΔΝΤ και του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας, θα λάβουν υποστήριξη από έναν επιταχυντή εκκίνησης και θα επωφεληθούν από μοναδικές ευκαιρίες ανταλλαγής γνώσεων και δικτύωσης.»

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα:  www.ideas4action.org
για να εγγραφείτε στο επόμενο διαγωνισμό, να υποβάλετε τις προτάσεις σας και να λάβετε όλες τις σχετικές ενημερώσεις.

Η χρονολογική σειρά εξέλιξης του διαγωνισμού έχει ως εξής:

Προθεσμία υποβολής πλήρων προτάσεων: 28 Φεβρουαρίου 2018

Προθεσμία υποβολής τελικών υποβολών *: αρχές Απριλίου 2018


Ανακοίνωση των νικητών: 31 Μαΐου 2018

Οι Τουρκάλες αλλά και οι τουρίστριες της Κωνσταντινούπολης οι οποίες τις προηγούμενες ημέρες έκαναν τα ψώνια τους στα Zara ανακάλυψαν... κρυμμένα μηνύματα στα ρούχα που αγόρασαν.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει το Associated Press, μέσα στα διπλωμένα ρούχα υπήρχαν καρτελάκια στα οποία είχαν αναγραφεί τα παράπονα Τούρκων εργατών σε εργοστάσιο που παράγει ρούχα του διάσημου brand. Στις καρτέλες αυτές έγραφαν ότι έχουν κατασκευάσει αυτά τα ρούχα, αλλά δεν έχουν πληρωθεί για τη δουλειά τους.

Οι ετικέτες που βρέθηκαν μέσα στα ρούχα γράφουν συγκεκριμένα: «Εφτιαξα αυτό το ρούχο που πρόκειται να αγοράσετε αλλά δεν πληρώθηκα για αυτό» προτρέποντας τους πελάτες του διάσημου ισπανικού brand να υποστηρίξουν την εκστρατεία τους και να πιέσουν τα Zara να τους πληρώσει.

Αναφέρουν ακόμη ότι εργάζονταν για τη Βravo, εξωτερικού συνεργάτη των Zara, εργοστάσιο το οποίο είχε αναλάβει την παραγωγή κάποιων ρούχων και το οποίο έκλεισε σε μια νύχτα αφήνοντας τους εργαζομένους απλήρωτους και στο δρόμο. Τα χρωστούμενα ανέρχονται σε τρία μηνιάτικα ενώ οι πρώην πλέον εργαζόμενοι του εργοστασίου δεν έχουν λάβει αποζημίωση για την απόλυσή τους.

Οπως σημειώνει το Associated Press, η Inditex, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα Zara δεν απάντησε στο σχετικό ερώτημα που της υπέβαλε το AP.



Το Κτήμα Γεροβασιλείου «Οινοποιείο της χρονιάς» για έβδομη φορά (έκτη τα τελευταία οκτώ χρόνια) από το έγκριτο περιοδικό κρασιού Wine&Spirits.
H σημαντική αυτή διάκριση ήρθε μετά την εξαιρετική απόδοση των κρασιών του Κτήματος στις τυφλές γευστικές δοκιμές του περιοδικού, (δοκιμάστηκαν πάνω από 15.000 δείγματα από όλον τον κόσμο), το οποίο έχει σαν στόχο να παρουσιάσει στους αναγνώστες του ξεχωριστά και νόστιμα κρασιά απ’όλον τον κόσμο.Τα «Οινοποιεία της Χρονιάς» επιλέγονται κάθε χρόνο με βάση τη συνέπεια στην ποιότητα των κρασιών τους και την υψηλή βαθμολογία τους.
Εντυπωσιακή ήταν η απόδοση του Κτήματος Γεροβασιλείου Viognier 2016, που βαθμολογήθηκε από τους ειδικούς του περιοδικού με 95 πόντους, μία από τις υψηλότερες βαθμολογίες που δόθηκαν. 
Η βράβευση γίνεται σήμερα, 10 Οκτωβρίου 2017, σε ειδική εκδήλώση στο Σαν Φρανσίσκο.






Το πρώτο ελληνικό λάδι Κάνναβης μετά από χρόνια προσπαθειών δημιούργησε η «Θεογένης» Κοιν.Σ.Επ στο Τυχερό Έβρου, η οποία μάλιστα έχει κλείσει συμφωνία με μια εταιρεία προκειμένου να απορροφήσει την μεγαλύτερη ποσότητα. Μέσα στην βδομάδα αναμένεται να το διαθέσει στην αγορά.

«Σαν Κοιν.Σ.Επ έχουμε κάνει μια προσπάθεια σε συνεργασία με τοπικούς παραγωγούς για την καλλιέργεια της Κάνναβης. Η χρονιά που πέρασε θεωρούμε ότι ήταν μια πετυχημένη χρονιά για να αναπαράξουμε τον σπόρο της Κάνναβης και να κάνουμε το πρώτο σπορέλαιο Κάνναβης στην Ελλάδα,» είπε στην ΕΡΤ ο πρόεδρος της «Θεογένης» Σπύρος Δέδογλου, τονίζοντας πως « η διαφορά από τα υπόλοιπα λάδια είναι τεράστια. Πρόκειται για λάδι εξαιρετικά παρθένο αφιλτράριστο, είναι super Foods (υπερτροφή),δεν το χρησιμοποιούμε στο μαγείρεμα, δεν πρέπει να ζεσταθεί γιατί χάνει τα στοιχεία τα οποία είναι ωφέλημα για την υγεία μας, το πίνουμε σε μικρές ποσότητες, ωμό».

Ο κ. Δέδογλου χαρακτήρισε δύσκολο το εγχείρημα και εξήγησε: « Κάθε νέα προσπάθεια έχει τις δυσκολίες της. Χρειάστηκε να πείσουμε τους παραγωγούς να διαθέσουν κάποια χωράφια τα οποία στην ουσία είναι πειραματικά .Το 2016 βάλαμε οκτώ στρ με δυο παραγωγούς, τα οποία μπήκαν πολύ αργά (αρχές Ιουλίου) ,γνωρίστηκαν ουσιαστικά με το φυτό, ενώ την επόμενη χρονιά είχαμε οκτώ με δέκα παραγωγούς. Υπήρχε παρακολούθηση των φυτειών από τον γεωπόνο της Διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας βγήκαν κάποια συμπεράσματα και καταφέραμε να έχουμε κάποια παραγωγή η οποία έχει την δυνατότητα να αυξηθεί σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των γεωπόνων και κάναμε το πρώτο ελληνικό λάδι κάνναβης το οποίο έχει μεγάλη ζήτηση».

«Είναι μια προσπάθεια η οποία μπορεί να έχει πολλά αποτελέσματα και τα πρώτα δείγματα είναι ήδη θετικά, ενώ μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον από τους παραγωγούς», είπε ο κ. Δέδογλου ο οποίος εκτίμησε πως μέχρι τα Χριστούγεννα θα έχει γίνει μια καταγραφή, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα να γίνουν συμφωνητικά με τους παραγωγούς.

Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο; Και πριν πάει εκεί; Ιδρώνει σε λάντζες. Ακούει ανακόλουθα διδάγματα γύρω από τη μοναδικότητα της ελληνικής λέξης “Φιλότιμο” και άλλα καλά που μόνο το δαιμόνιο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορεί να σκαρφιστεί. Σήμερα παρουσιάζουμε την εμπειρία που είχε εποχικός εργαζόμενος σε εστιατόριο της Σαντορίνης το περασμένο καλοκαίρι. Το θυμάσαι; Είναι εκείνο που οι αριθμοί κατέδειξαν ως το πιο εμπορικά πετυχημένο της δεκαετίας. Είναι ακριβώς εκείνο που παρακαλάμε να έρθει και του χρόνου. Η κατάθεση του ανθρώπου – πρώην εργαζομένου- που επιλέγουμε να παρουσιάσουμε χωρίς όνομα –τα στοιχεία του είναι στη διάθεσή μας- είναι καταγραφή όλων όσα βίωσαν, βιώνουν καθημερινά εργαζόμενοι στη βαριά βιομηχανία της χώρας, τον τουρισμό. Πίσω από τα χαμόγελα των διαφημιστικών σποτ για τη μοναδικότητα της Ελλάδας υπάρχει το σκληρό πρόσωπο μιας βιομηχανίας που ανεμπόδιστα εκμεταλλεύεται ανθρώπους, μηδενίζει εργασιακά δικαιώματα, κερδίζει στραγγίζοντας κόπο ανθρώπων κυριολεκτικά αφημένων στην όρεξη αφεντικών τους. Τα τελευταία δεν έχουν μάθει ν’ ακούν όχι. Ή έστω κάτι που να θυμίζει δικαίωμα εργαζομένου.

1η μέρα
Βγήκα στον κεντρικό καβάλα στο μηχανάκι και κατευθύνθηκα προς το μέρος που θα έμενα για τους επόμενους 5 μήνες. Τέλη Απρίλη κι όλα ήταν έτοιμα να δεχτούν τις ορδές των τουριστών. Το νησί, ασβεστωμένη και καλογυαλισμένη βιτρίνα μιας πετυχημένης τουριστικής βιομηχανίας που, μαζί με τη φάβα Σαντορίνης απ’ την Ινδία, αλέθει και το εργατικό δυναμικό. Ήξερα πού πήγαινα. Τα είχα συζητήσει με τον Κύριο Διευθυντή. Ήμουν λέει απ’ τους τυχερούς που θα είχα κι ένα ρεπό την εβδομάδα. Και σπίτι. Και φαγητό. Και εντεκάωρες βάρδιες. Και σπαστό ωράριο. Υπερωρίες; Τι είν’ αυτό; Α, θα είχα και μισθό. Τα μισά στην τράπεζα και τ’ άλλα στο χέρι, με τη σύμβαση να γράφει πως δουλεύω πενθήμερο. Σωματείο; Αστεία πράγματα! Πήρα την απόφαση να ξαναφύγω για σεζόν μετά από πολλή σκέψη. Στην Αθήνα ένας σερβιτόρος δεν παίρνει πολλά, αλλά στα νησιά συνήθως βγαίνουν λεφτά. Βέβαια, πρέπει να ξεχάσεις πως είσαι άνθρωπος, πως έχεις κι άλλα να κάνεις εκτός απ’ το να υπηρετείς τα καπρίτσια των πελατών και των αφεντικών χωρίς να λες κουβέντα. Πατάς το “pause” στη ζωή σου και την ξαναπιάνεις από Οκτώβρη.

7η μέρα
“Είμαστε μια ομάδα!” διαλαλούσε μ’ ενθουσιασμό ο Κύριος Διευθυντής στο πρώτο μίτινγκ. Κάνα-δυο 18άχρονα τον πίστεψαν μάλλον. Οι υπόλοιποι ακούγαμε με δυσπιστία πως πρέπει να μοιραζόμαστε τα πουρμπουάρ που βγάζουμε μ’ έναν σωρό κόσμο. Οι μπάρμαν ήθελαν μεγαλύτερα ποσοστά, η κουζίνα το ίδιο. Γκρίνια. Είχα ξεχάσει πως μέσα στον μικρόκοσμο του εστιατορίου όλα είναι με σαφήνεια διαχωρισμένα. Ο σεφ, αρχηγός και παντογνώστης. Ο μπάρμαν, κάτι σαν αλχημιστής. Είχαμε και κάμποσους υπεύθυνους που κύριό τους μέλημα ήταν να είναι υπεύθυνοι. Οι σερβιτόροι, κάπου μεταξύ του γραφικού, φιλόξενου οικοδεσπότη και του δούλου, έπρεπε να χαμογελούν όσο κι αν τους ταλαιπωρούσε η τενοντίτιδα. Τελικά, ανακοινώθηκαν τα ποσοστά και περήφανος ο Κύριος Διευθυντής μας εξήγησε το σχέδιό του: “Όταν μοιράζονται τα πουρμπουάρ, όλοι δουλεύουν περισσότερο!”. Το αμφισβήτησα. “Κι αν έτσι κάποιοι λουφάρουν;”. “Αποκλείεται!”. “Είμαστε μια οικογένεια!” επέμεινε και τα 18άχρονα ένιωσαν πως βρήκαν το σπιτικό τους.

34η μέρα
Κάθε βράδυ στο τέλος της βάρδιας τα πόδια μου πονούσαν. Τα βούταγα σε παγωμένο νερό – ζεστό ούτως ή αλλιώς δεν είχε τις περισσότερες φορές – και μετά καθόμουν ακίνητος στο κρεβάτι κι άκουγα το ροχαλητό του συγκάτοικου 50 πόντους από τ’ αυτί μου. “Τουλάχιστον εσείς έχετε ψυγείο” μου είπε μια συνάδελφος όταν παραπονέθηκα για το πόσο μικρό ήταν το “σπίτι” μας. Για ρεπό ούτε λόγος τον πρώτο μήνα. Ο Κύριος Διευθυντής εξήγησε πως έπρεπε να βάλουμε όλοι πλάτη για να βγει η δουλειά και κάποια στιγμή θ’ ανταμειφθούμε. Οι δυο κοπελίτσες που είχαν έρθει για να σερβίρουν κι αυτές, δεν την ήξεραν τη δουλειά. Ούτε φαινόταν πως ήθελαν να τη μάθουν. Είπα να τις βοηθήσω αλλά αρνήθηκαν. Δεν καταδέχονταν να πάρουν μαθήματα από εμένα. Ήταν φοιτήτριες και είχαν ονειρευτεί πως σύντομα θα πετύχαιναν στον τομέα τους. Ο μπάρμαν έβαζε κρυφά στα μπουκάλια τα διάφορα ανώνυμα ποτά που αυτόματα βαφτίζονταν ακριβή βότκα και τζιν, τελείωνε το οχτάωρό του κι έφευγε. Μαζί με τα πουρμπουάρ. Όφειλα να πω μια κουβέντα στον Κύριο Διευθυντή. Το αίτημά μου για ακρόαση έγινε δεκτό. Μπήκα στο γραφείο. “Παραιτούμαι!” είπα.



81η μέρα
Ο Κύριος Διευθυντής εμφανιζόταν κάθε βράδυ ακριβώς την ώρα που έρχονταν όλοι οι τουρίστες για το δείπνο τους. Στεκόταν κορδωτός με τα χέρια στη μέση, έδινε μερικές άχρηστες εντολές και καθόταν να φάει. Οι περισσότεροι συνάδελφοι έτρεχαν να δείξουν το φιλότιμο τους. Στο τελευταίο μίτινγκ – κάνα μήνα αφού είχα πειστεί να μην παραιτηθώ γιατί όλα θα βελτιώνονταν, μας είχε μιλήσει για το ελληνικό φιλότιμο. Μόνο εγώ και δύο ακόμα σερβιτόροι είχαμε αρνηθεί να κάνουμε απλήρωτες υπερωρίες. Υπερωρίες στην Ελλάδα της σεζόν λέγονται όλες οι ώρες που δουλεύει ο σκλάβος μετά τη λήξη του δωδεκαώρου του.

100η μέρα
Αύγουστος και η κίνηση στο εστιατόριο δεν είχε αυξηθεί ιδιαίτερα. Όλοι γκρίνιαζαν πως δεν κάθεται κόσμος στα μαγαζιά. Το δικό μας έκανε καλό τζίρο βέβαια, αφού το φτηνότερο πιάτο (κάτι σουβλάκια από κοτόπουλο) κόστιζε 16 ευρώ, αλλά ήταν μέρες που δε γέμιζε. Έπεφταν και τα πουρμπουάρ. Έρχονταν πελάτες – σχεδόν πάντα ξένοι – κι αφού μας έκαναν λάστιχο με τις απανωτές εντολές, δεν άφηναν τίποτα. Γιατί ν’ αφήσουν; Είχαν έρθει στη Σαντορίνη να ζήσουν το όνειρό τους και οι ιθαγενείς σερβιτόροι όφειλαν να συμμετέχουν σ’ αυτό. “Τι ώρα κλείνετε;” ρώτησε ένας καλοντυμένος Ιταλός στη μητρική του γλώσσα που πλέον είχα αρχίσει να κουτσοκαταλαβαίνω. “Στη μία”. “Σήμερα όμως θα μείνετε παραπάνω για μας!”. “Θα μου πληρώσετε την υπερωρία;” ρώτησα με το ίδιο πλατύ χαμόγελο που ρωτούσα και για τα ποτά. Πλέον έπαιρνα ρεπό. Ήρθε και η κοπέλα μου να με δει για τρεις μέρες και της εξήγησα πως αν ήθελε, μπορούσε να φάει στο εστιατόριο. Όμως εγώ δεν επιτρεπόταν να καθίσω μαζί της. Το προσωπικό δεν είχε δικαίωμα ούτε στο ρεπό να μολύνει τις ακριβές καρέκλες. Βέβαια, ούτε που είχα σκεφτεί να κάτσω σαν πελάτης εκεί, αλλά είχε πλάκα που μας το απαγόρευαν.



127η μέρα
“Ρε, αυτό είναι χαλασμένο!” είπε ο πρώτος που άνοιξε το καπάκι του ταψιού με το φαγητό που προοριζόταν για μας. Η σαλάτα με τη λιγδιασμένη μαγιονέζα είχε πεθάνει από καιρό και είχε σερβιριστεί ως δείπνο για το προσωπικό. Ο σεφ είχε άλλη γνώμη: “Να λέτε κι ευχαριστώ που σας ταΐζουμε, ζώα!” άρχισε να ουρλιάζει πλέκοντας παράλληλα το εγκώμιο στην ελληνική επιχειρηματικότητα. “Εσύ!” γύρισε προς εμένα. “Ναι, εσύ που το παίζεις επαναστάτης!”. Τον κοίταξα με απορία και λύπηση. “Μετρημένες είναι οι μέρες σου εδώ μέσα!”. Μακάρι – ψέλλισα. Αμέσως μετά, επέστρεψε στην ομάδα των βοηθών του, κάτι 20άχρονων σπουδαστών που έκαναν την πρακτική τους για 300 ευρώ κι έβγαζαν όλη τη δουλειά της κουζίνας αγόγγυστα. Τους έδωσε μερικές εντολές, τους ενημέρωσε πως όποιος σηκώνει κεφάλι θα του το κόβει και τους έβαλε να προπονηθούν κόβοντας σαλάτες.

140η μέρα
“Έφτασαν στ’ αυτιά μου πληροφορίες πως κλέβεις”. Έμεινα άναυδος όταν άκουσα τον Κύριο Διευθυντή να μιλά με φωνή όλο απογοήτευση. “Δηλαδή;” ρώτησα. Μου εξήγησε πως ήταν ύποπτο που έπαιρνα τα πλαστικά ποτήρια που μου έβαζαν τον καφέ – δικαιούμουν και καφέ – και δεν τα πετούσα στα σκουπίδια. “Τα πηγαίνω στην ανακύκλωση” απάντησα, κοιτώντας σα χαζός. “Λέγεται πως σε είδαν στην αποθήκη με μια τσάντα” συνέχισε εκείνος. “Έχω τον υπολογιστή και την κάμερά μου” είπα. “Το δωμάτιο δεν καλοκλειδώνει κι εκεί μέσα είναι όλη μου η δουλειά” πρόσθεσα, θυμίζοντας στον εαυτό μου πως προσπαθούσα να γίνω φωτογράφος. “Ναι, αλλά πήρες το εικοσάρικο από κάτω και το έβαλες στην τσέπη”. Το είχα κάνει. Ήμουν κάτω από τη μεγάλη κάμερα που παρακολουθούσε ολημερίς κάθε κίνηση, όταν είδα το εικοσάρικο που ήταν πεσμένο πολύ βολικά για όλους μας ακριβώς μπροστά της. Παρακαλούσα από καιρό να με απολύσουν ώστε να μη χάσω τα όποια δικαιώματα είχα δηλώνοντας παραίτηση, αλλά δε μου έκαναν τη χάρη. Με αντιπαθούσαν, όμως δεν μπορούσαν ν’ αγνοήσουν πως δούλευα καλά. Σχεδόν έκλεισα το μάτι στην κάμερα ασφαλείας όταν έσκυψα και το μάζεψα απ’ το πάτωμα. “Κλέφτης!” φώναξαν όλοι. Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης που έκανε μόνιμα διακοπές, ο Κύριος Διευθυντής που δεν είχε καταφέρει ως τότε να οργανώσει το προσωπικό, ο σεφ που δεν του έβγαιναν οι απογραφές κι έπρεπε κάποιον να κατηγορήσει, ο μπάρμαν που όλη του η ζωή ήταν το σερβάιβορ και οι γκόμενες, η “συνάδελφος” που ταρασσόταν κάθε φορά που έβριζα μέσα απ’ τα δόντια μου για να καταπιώ την αδικία. Όλοι μαζί κατάφεραν κι έδιωξαν τον κλέφτη. Μόνο κάνα-δυο παιδιά που απ’ την πρώτη μέρα κατάλαβα πως δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί, με κοίταξαν με κατανόηση.



142η μέρα
Ήμουν πάνω στο πιο γρήγορο καράβι για Πειραιά. Με το χαρτί της απόλυσης στο χέρι – είχα υπογράψει σύμβαση αορίστου χρόνου για να μπορούν να με διώξουν οποτεδήποτε – κι ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου και να σέρνεται προς το νησί που άφηνα πίσω. Αναρωτιόμουν αν άξιζε η ταλαιπωρία που πέρασα. Η μέση μου κι ο δεξής μου καρπός πονούσαν φριχτά. Ό,τι ειπώθηκε για μένα, δε μ’ ένοιαζε. Κανέναν δεν ένοιαζε. Έκανα έναν πρόχειρο υπολογισμό και χωρίς να βάλω μέσα τα πουρμπουάρ, έβγαλα πως έπαιρνα γύρω στα 3 ευρώ την ώρα. Ο Κύριος Διευθυντής μού είχε πει πως δεν ήταν σωστό να μην προσμετρώ τα πουρμπουάρ στο εισόδημά μου. Αν τα πρόσθετα, θα έπρεπε να είμαι πραγματικά ευχαριστημένος. Ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι μου και ν’ αρχίσω να σκέφτομαι σοβαρά μήπως φύγω ακόμα πιο μακριά. Μακριά απ’ την Ελλάδα. Αλλά βασικά, έπρεπε να κοιμηθώ.

καλή σας όρεξη


Η αλυσίδα πολυκαταστημάτων Lidl προσφέρει αυτόν τον καιρό διάφορα ελληνικά τρόφιμα σε ειδικές χαμηλές τιμές με κουπόνια και προσφορές στα πλαίσια "Ελληνικής Εβδομάδας" στα καταστήματά της στη Γερμανία. Ωστόσο, η Lidl άλλαξε κάτι σημαντικό στο διαφημιστικό σχεδιασμό των προϊόντων αυτών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι συντηρητικοί και οι θρησκευόμενοι πελάτες είναι ιδιαίτερα αναστατωμένοι.

Σκάνδαλο από την αλυσίδα έκπτωσης

Η Lidl έχει αφαιρέσει τους σταυρούς από απεικονίσεις εκκλησιών που έφερε η συσκευασία στα προϊόντα της ελληνικής εβδομάδας. "Τίποτα ασυνήθιστο", δήλωσε ένας εκπρόσωπος του Lidl στον βελγικό τηλεοπτικό σταθμό "RTL Info". Όπως είπε δήλωσε η Lidl θέλησε να διατηρήσει την θρησκευτική ουδετερότητα.

Παρ 'όλα αυτά, το περιστατικό στα κοινωνικά δίκτυα έχει πυροδοτήσει έντονες αντιδράσεις. Κι αυτό γιατί, όπως γράφεται "Η Lidl δεν έχει σχεδιάσει ουδέτερο σχέδιο, αλλά έχει αλλάξει την εμφάνιση του ελληνικού λιμανιού της Σαντορίνης με το σήμα Eridanous".

Το Ελληνικό νησί που είναι ιδιαίτερα γνωστό με σήμα κατατεθέν του τα λευκά σπίτια, στις στέγες των εκκλησιών αναρτώνται   σταυροί. Με την προκλητική αυτή πράξη της αφαίρεσης των σταυρών από την Lidl έχει κάνει πολλούς πελάτες να αγανακτήσουν.

Ειδικά από πιο θρησκευόμενους κύκλους οι φωνές είναι έντονες και κραυγάζουν για ένα μεγάλο σκάνδαλο Lidl. Ωστόσο, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Lidl, η δράση δεν έθιξε σκόπιμα κανέναν, αλλά απλώς η εταιρία θέλησε να σεβαστεί την θρησκευτική ποικιλομορφία: «Αν αυτό έχει εκληφθεί διαφορετικά, ζητούμε συγγνώμη».



Πληροφορίες από  http://www.chip.de/

Εκατομμύρια οδοντόβουρτσες πετιούνται στη χωματερή. Ο άνθρωπος που χρησιμοποιεί μια χειροκίνητη οδοντόβουρτσα πετάει ίσως δεκάδες οδοντόβουρτσες στη διάρκεια της ζωής του.

Όποιος χρησιμοποιεί ηλεκτρική οδοντόβουρτσα πετάει περίπου 15 βάσεις που περιέχουν μπαταρία και περίπου 200 πλαστικές κεφαλές στο ίδιο διάστημα.

Αν σκεφτεί κάποιος ότι ο μισός πλανήτης χρησιμοποιεί οδοντόβουρτσα, τότε 1,2 τρισεκατομμύρια οδοντόβουρτσες έχουν πεταχτεί μολύνοντας το περιβάλλον.

Επίσης, για να διασπαστεί μια πλαστική οδοντόβουρτσα χρειάζονται περίπου 1.000 χρόνια!

Η ιδέα για την οδοντόβουρτσα που ξεκινά από το χώμα και μπορεί να καταλήξει ξανά στο χώμα και με μότο «Be my flower», δεν άργησε να υλοποιηθεί. Πρόκειται για το πρώτο ελληνικό brand, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε στη Λάρισα από τον Αναστάσιο Ντόκο και τον γραφίστα Πέτρο Κακούρο.

«Πριν δυο χρόνια ξεκίνησα να βγάζω από το σπίτι μου το πλαστικό. Ένα υλικό που όλοι μας γνωρίζουμε πόσο δύσκολα ανακυκλώνεται. Αρχικά από το μπάνιο, με το σαπούνι, καταργώντας την πλαστική συσκευασία, τα ξυραφάκια για το ξύρισμα, επιλέγοντας πια το κλασικό ξυράφι, μέχρι που έφτασα στην οδοντόβουρτσα. Ψάχνοντάς το κατέληξα στο μπαμπού, που είναι ανθεκτικό υλικό και μετά τη χρήση της θα μπορούσε να επιστρέψει και πάλι στη φύση, καθώς είναι βιοδιασπώμενη, αποσυντίθεται δηλαδή και δεν επιβαρύνει το περιβάλλον».

Η οδοντόβουρτσα με λαβή από βιοδιασπώμενο μπαμπού και μαλακές ίνες, διατίθεται σε δύο μεγέθη, ενηλίκων και παιδική. Διαθέτει εργονομική λαβή με αντιολισθητική επιφάνεια, έχει κομψή εργονομική σχεδίαση.

Συνιστάται να αντικαθίσταται κάθε τρεις μήνες, όταν οι ίνες έχουν φθαρεί. Η συσκευασία της αποτελείται εξολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά, είναι ΒΡΑ free, δεν περιέχει δηλαδή δισφαινόλη Α (ΒΡΑ), τη χημική ουσία που χρησιμοποιείται στην παραγωγή καταναλωτικών αγαθών κατασκευασμένα από πολυκαρβονικό πλαστικό.

Σχετικά με την τιμή της, αυτή είναι προσιτή, κοντά στην τιμή μια συμβατικής οδοντόβουρτσας που βρίσκει ο καταναλωτής στο σούπερ μάρκετ.

«Βασικός μου στόχος είναι να μπορεί να αγοραστεί από τον μέσο καταναλωτή. Αυτό έδειξαν και οι πρόσφατες παρουσιάσεις της οδοντόβουρτσας σε Αθήνα και Λάρισα. Ότι ο κόσμος θέλει να τη δει, μπορεί να την αγοράσει, δείχνει ενθουσιασμένος που είναι ένα καλό προϊόν, κάνει καλό στο περιβάλλον και συγχρόνως είναι και οικονομικό.

Για να πετύχει κάτι πρέπει να προσπαθήσουμε εμείς. Εμείς να το δείξουμε στον κόσμο. Ως νέοι άνθρωποι με ιδέες θα πρέπει να προκαλούμε και να δημιουργούμε, να μην περιμένουμε να γίνει πρώτα κάτι μόδα», δηλώνει ο κ. Ντόκος.

Να σημειωθεί ότι από την αγορά κάθε οδοντόβουρτσας τα 0,05 ευρώ πηγαίνουν για την ενίσχυση της προσπάθειας του «Taki’ s animal shelter» στην Κρήτη.

«Πιστεύω πως ότι κακό ήταν να κάνουμε στο περιβάλλον, το κάναμε. Από εδώ και πέρα θα λειτουργούμε για να κάνουμε καλό. Όσο κακό κάναμε, τόσο καλό θα κάνουμε από εδώ και πέρα», σημειώνει, υποστηρίζοντας πως «όσο δύσκολη και αν είναι η οικονομική κατάσταση πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα αισιόδοξα».

Προκειμένου να ανακυκλωθεί μια οδοντόβουρτσα θα πρέπει να διαχωριστεί στα μέρη από τα οποία αποτελείται, δηλαδή στην πλαστική λαβή και στις τρίχες. Ο διαχωρισμός αυτός καθιστά την ανακύκλωση της οδοντόβουρτσας δύσκολη και πολλές φορές αδύνατη, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Οι καταναλωτές θα πρέπει να γνωρίζουν ότι μία μη ανακυκλώσιμη οδοντόβουρτσα δεν μπαίνει ποτέ στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης.

Μια ανακυκλώσιμη οδοντόβουρτσα, πρέπει να επιστρέψει στον κατασκευαστή για να ανακυκλωθεί. Μια βιοδιασπώμενη οδοντόβουρτσα, θάβεται στο χώμα και λιπασματοποιείται, αφού πρώτα αφαιρεθεί το τριχωτό της μέρος.

Δεν πετάμε μια βιοδιασπώμενη οδοντόβουρτσα στα κοινά σκουπίδια γιατί δεν πρόκειται ποτέ να διασπαστεί. Θα καταλήξει είτε σε ένα καυστήρα όπου θα καεί ή σε ένα παραδοσιακό χώρο υγειονομικής ταφής όπου θα διατηρηθεί λόγω της έλλειψης οξυγόνου ροής και μικροοργανισμών.

Επίσης, μια παλιά οδοντόβουρτσα ανακυκλώνεται χρησιμοποιώντας τη για τον καθαρισμό κοσμημάτων, μικροαντικειμένων, της μπανιέρας, αλλά και των παπουτσιών.


Το είδαμε εδώ
Ένας συνδημότης μας σχεδίασε και πατεντάρισε ένα πρωτοποριακό ηλιακό κιόσκι που σκοπό έχει να εξυπηρετήσει ανάγκες σε λουομένους ή επισκέπτες μιας περιοχής, (κυρίως και όχι μόνο) τουριστικής. 
Η κατασκευή είναι  καθαρά οικολογική και λειτουργεί αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια.
Θα μπορεί κανείς να λαμβάνει τουριστικές ή άλλες πληροφορίες, να δανειστεί βιβλία ή ακόμη και να φορτίσει συσκευές, όπως smartphones, laptops κ.ά.
Aξίζει να αναφέρουμε ότι είναι η 4η εφεύρεση της aae.gr, βραβευμένη στα Tourism Awards 2017.
Καλοτάξιδη η ιδέα σου φίλε Βασίλη.

Για περισσότερες πληροφορίες:
 aae.gr
14 Kaminari str. 57019 N. Epivates Thessaloniki
aae@aae.gr
Τηλ.  23920 27003 F 23920 21107 
Αυξάνουν και πληθαίνουν τα σούπερ μάρκετ στην περιοχή του Θερμαϊκού.
Επέλαση των γνωστών αλυσίδων παρατηρείται το τελευταίο διάστημα.
Μετά το άνοιγμα με την επωνυμία ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ των νέων καταστημάτων της γνωστής αλυσίδας στη Μηχανιώνα και Περαία και τους εντατικούς ρυθμούς κατασκευής του τέταρτου Lidl στην Περαία, για τις 2 Αυγούστου προγραμματίζεται η έναρξη του νέου Market in στην Αμπελοκήπων.
Το πρώην Αρβανιτίδης με τα προβλήματα που είχε και την διεκδίκηση των δεδουλευμένων από τους εργαζόμενους (που να σημειωθεί πως δεν έχουν ικανοποιηθεί ακόμη), αλλάζει ιδιοκτησία.

Ως Market in μάλιστα έχει αναρτήσει αφίσα που ζητά νέους και νέες για μόνιμη εργασία πλήρους ή μερικής απασχόλησης.

Οι εργασίες προχωρούν εντατικά και σε λίγες μέρες θα ανοίξει τις πόρτεςτου στο κοινό της Περαίας.

Να ευχηθούμε καλές δουλειές.



Ο χώρος, εξ όσων γνωρίζουμε, ήταν ιδιωτικός και παραχωρήθηκε.
Δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε με μακροχρόνια μίσθωση ή πώληση στην αλυσίδα καταστημάτων Lidl.
Η Γερμανικών συμφερόντων εταιρία ξεκίνησε ήδη τις χωματουργικές εργασίες. Το οικόπεδο που είναι επικλινές ήδη ισοπεδώνεται και προβλέπεται ότι με ταχείς ρυθμούς θα κατασκευαστεί σύντομα ένα μεγάλων διαστάσεων σούπερ μάρκετ στον συγκεκριμένο χώρο που βρίσκεται επί της λεωφόρου Θεσσαλονίκης - Μηχανιώνας, στην Περαία. Στόχος είναι η λειτουργία μέχρι τα Χριστούγεννα. Θα είναι ένα νέας γενιάς κατάστημα της εταιρίας και όπως μας πληροφόρησε ο υπεύθυνος του εργοταξίου θα είναι ολόιδιο με αυτό της Φλώρινας που άρχισε να λειτουργεί από τον περασμένο Μάρτιο.
Η λεωφόρος Θεσσαλονίκης λογικά θα μπορούσε να μετονομαστεί (πλάκα κάνουμε) σε λεωφόρο Super Market ή οδός του "αγνώστου καταναλωτή" γιατί ήδη είναι το 5ο σούπερ  επί της οδού, σε μήκος λιγότερο των 2 χιλιομέτρων.


Φυσικά και δεν κρίνουμε αρνητικά την κατασκευή του πολυκαταστήματος.
Πιστεύουμε πως είναι θετικό γιατί και τον ανταγωνισμό στον τομέα των τροφίμων θα αυξήσει ώστε κερδισμένοι να βγουν οι καταναλωτές αλλά και νέες θέσεις εργασίας θα εξασφαλίσει (θέλουμε να πιστεύουμε από ντόπια άνεργα παιδιά).
Θα πείτε ότι δεν είναι ελληνικών συμφερόντων και ελληνικών κεφαλαίων και αυτό το νέο σούπερ μάρκετ. Ε και;
Με την πολιτική που ακολουθείται δυστυχώς οι ελάχιστες μικρές ελληνικές επιχειρήσεις με το ζόρι επιβιώνουν.
Δυστυχώς είναι μονόδρομος πλέον  .... οι αγορές,
 όπως μας έπεισαν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.
Να ευχηθούμε καλές δουλειές !

Ανένδοτο αγώνα κατά των σούπερ Μάρκετ Lidl κήρυξε η συνεταιριστική γαλακτοβιομηχανία ΕΒΟΛ. Με ανακοίνωσή της επιτίθεται εναντίον του σούπερ μάρκετ γιατί δεν φιλοξενεί στα ράφια του όλα τα προϊόντα της ΕΒΟΛ «απαξιώνοντας» τα τοπικά προϊόντα, παρά το γεγονός ότι αυτό αποτελεί πάγια τακτική των αλυσίδων. Είναι γνωστό ότι η τοποθέτηση προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ γίνεται μετά από συμφωνίες με την κάθε αλυσίδα.
Η ΕΒΟΛ προειδοποιεί ότι θα υπάρξει κίνημα εναντίον των γερμανικών συμφερόντων Super Market LIDL και προαναγγέλλει ότι στα μέλλον θα καλέσει τους κτηνοτρόφους που μετέχουν στον συναιτερισμό να αποκλείσουν με …γεωργικά μηχανήματα και πρόβατα, κατσίκια και γελάδια τα καταστήματα της Lidl στο Βόλο και τη Λάρισα.
Διαβάστε την ανακοίνωση 
«Πραγματοποιήθηκε χθες στα γραφεία της Γαλακτοβιομηχανίας ΕΒΟΛ, όπως είχε ήδη αναγγελθεί, έκτακτη, διευρυμένη και πολυπληθής συγκέντρωση, ανάμεσα σε Κτηνοτρόφους και Αγρότες της περιοχής μας, αλλά και σε μέλη και εργαζομένους του Α.Σ. Βόλου.
Μοναδικό θέμα συζήτησης το μείζον ζήτημα που έχει δημιουργηθεί με την γερμανικών συμφερόντων αλυσίδα LIDL, λόγω της απαράδεκτης και απαξιωτικής αντιμετώπισης της απέναντι στα τοπικά συνεταιριστικά προϊόντα, που εκδηλώνεται κυρίαρχα με την μη τοποθέτηση τους στα ράφια των καταστημάτων της. 
Ειδικότερα αναφέρθηκαν στο ότι έρχονται στον τόπο μας, δραστηριοποιούνται, αποκτούν κέρδη και απαξιώνουν τα τοπικά προϊόντα. Έχουν στα ράφια τους 3.000 κωδικούς και δεν τοποθετούν 50 κωδικούς τοπικών προϊόντων. Δεν ζητάμε να τα προωθήσουν, αλλά απλώς να δώσουν στους καταναλωτές την επιλογή να τα επιλέξουν. 
Μας θέλουν μόνο για πελάτες και απαξιώνουν τα ελάχιστα τοπικά μας προϊόντα
Αυτό οι καταναλωτές του Θεσσαλικού χώρου δεν θα το συγχωρήσουν ποτέ.
Διατράνωσαν οι Αγρότες και Κτηνοτρόφοι την αγανάκτηση τους, φωνάζοντας «Φτάνει πια, δεν μπορεί αυτή η χώρα να πληρώνει με τον ιδρώτα και το αίμα της και να απομυζούν τον κόπο της οι Γερμανοί».
Ο Αγώνας θα είναι διαρκής, δεν πρόκειται να σταματήσουμε. Θα είμαστε κάθε μέρα στις επάλξεις. Η φωνή μας θα ακουστεί σε όλη τη χώρα και θα υπάρξει κίνημα εναντίον των γερμανικών συμφερόντων Super Market LIDL, το οποίο και θα μεγαλώνει κάθε μέρα. 
Δεν θέλουμε προνομιακή μεταχείριση, θέλουμε να μπορούν οι καταναλωτές να επιλέξουν.
Δεν θέλουμε τέτοιες αλυσίδες στον τόπο μας.
Να φύγουνε από τον τόπο μας.
Τη φωνή των αγροτών με αυτό το αίτημα να είναι βέβαιοι ότι πολύ σύντομα θα την καταλάβουν στο πετσί τους.
Αυτή η χώρα δεν αντέχει το ζυγό.
Θέλουμε το καταναλωτικό κοινό ανταποκριθεί το κάλεσμα μας.
Είμαστε βέβαιοι ότι ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. 
Ο αγώνας μας θα είναι καθημερινός και σύντομα θα ανακοινώσουμε την ημερομηνία για τον αποκλεισμό των καταστημάτων και στο Βόλο και στη Λάρισα με τα γεωργικά μας μηχανήματα, τους εργαζομένους και τους καταναλωτές και με τα ελληνικά ζώα μας (πρόβατα, κατσίκια, γελάδια) 
Αγρότες, Κτηνοτρόφοι, Εργαζόμενοι και Μέλη του ΑΣ Βόλου».

Απάντηση της LIDL
Για εκβιαστικές τακτικές μιλά η LIDL HELLAS στην απαντητική επιστολή προς την ΕΒΟΛ, που έδωσε στη δημοσιότητα. Επισημαίνει πως κρατά ανοιχτή την πόρτα της επικοινωνίας και του διαλόγου με την συνεταιριστική οργάνωση αλλά τονίζει πως "δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές εκβιαστικής φύσεως'.

Ιδού τι αναφέρει η lIDL HELLAS:

"Σε συνέχεια των τελευταίων εξελίξεων που σχετίζονται με τη συνεργασία μας με την ΕΒΟΛ, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους καταναλωτές ότι οχήματα της ΕΒΟΛ στάθμευσαν από τις 13/7 εντός του parking του καταστήματος μας στην συμβολή των οδών Λάρισας και Νεαπόλεως με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πρόβλημα τόσο στην ομαλή λειτουργία του καταστήματος όσο και στην εξυπηρέτηση και στην ασφάλεια των πελατών μας. Ο εκβιασμός ως μέτρο διαπραγμάτευσης αποτελεί αθέμιτη εμπορική πρακτική.

Πληροφορηθήκαμε με ιδιαίτερη λύπη ότι παρά την επίσκεψη του Μέλους της Διοίκησης και Διευθυντή Αγορών της Lidl Hellas στην έδρα της ΕΒΟΛ αλλά και τις προσπάθειες του Προέδρου της Lidl Hellas να επικοινωνήσει με τον κύριο Νικήτα Πρίντζο, Πρόεδρο της ΕΒΟΛ, - ΕΑΣ Βόλου, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Βόλου προχώρησε σε κινητοποιήσεις έξω από τα καταστήματα μας. Είναι εξ’ ίσου λυπηρό ότι από την προηγούμενη Παρασκευή 7 Ιουλίου, η ΕΒΟΛ σταμάτησε μονομερώς τις παραδόσεις προϊόντων στα καταστήματά μας χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος συνομιλιών. Η Lidl Hellas πάντως συνεχίζει να διαθέτει προϊόντα της ΕΒΟΛ στα καταστήματά της όσο διαρκούν τα αποθέματα.

Στη Lidl Hellas βάσει της φιλοσοφίας μας και του επιχειρηματικού μας μοντέλου προβαίνουμε σε μια προεπιλογή προϊόντων από όλες τις βασικές προϊοντικές κατηγορίες που φιλοξενούμε στα καταστήματά μας, ιδιωτικής κι επώνυμης ετικέτας, με στόχο την αποτελεσματική όσο και οικονομική κάλυψη των αναγκών των πελατών μας. Διαθέτουμε μόλις 1.600 κωδικούς στο σύνολο των προϊόντων έναντι των 5.000- 6.000 κωδικών προϊόντων που διαθέτουν οι άλλες αλυσίδες.
Αποτέλεσμα αυτή της λειτουργίας και φιλοσοφίας μας είναι να διαθέτουμε κι ένα περιορισμένο αριθμό προϊόντων ΕΒΟΛ, 8 δηλαδή, σε σχέση με τις υπόλοιπες αλυσίδες.

Αυτή τη στιγμή στη σταθερή μας γκάμα φιλοξενούμε: 1. Από τους δυο επώνυμους κωδικούς προϊόντων γάλακτος, ο ένας (1) είναι ΕΒΟΛ 2. Από τους δυο επώνυμους κωδικούς κακάο, ο ένας (1) είναι ΕΒΟΛ 3. Από τους 6 επώνυμους κωδικούς λευκό τυρί, οι 3 είναι ΕΒΟΛ. . Διαθέτουμε δηλαδή από τους παραπάνω επώνυμους κωδικούς το 50% σε ΕΒΟΛ μάρκα. Επιπλέον, έχουμε προτείνει στην ΕΒΟΛ επιπλέον ενέργειες συνεργασίας στο πρόγραμμα προωθητικών ενεργειών (πλέον αυτών της σταθερής μας γκάμας).

Για εμάς στη Lidl Hellas η στήριξη των Ελλήνων παραγωγών, ιδιαίτερα αυτών που ξεχωρίζουν για την ποιότητα των προϊόντων τους, αποτελεί στρατηγική αιχμής και εθνική προτεραιότητα. Για τον λόγο αυτό άλλωστε όχι μόνον επιλέξαμε χωρίς ενδοιασμούς την ΕΒΟΛ ως έναν από τους πολλούς εκλεκτούς Έλληνες προμηθευτές μας, αλλά επιδιώκουμε τη σταθερή και γόνιμη συνεργασία μαζί της. Από την περιοχή Θεσσαλίας Μαγνησίας συνεργαζόμαστε με 12 τοπικούς προμηθευτές. Είναι προφανές ότι από τη δική μας πλευρά διατηρούμε πάντα ανοιχτή την πόρτα της επικοινωνίας και του διαλόγου, αλλά δεν πρόκειται να υποκύψουμε σε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές εκβιαστικής φύσεως.

Με εκτίμηση

Βασιλική Αδαμίδου Δ/ντρια Επικοινωνίας και Εταιρικής Υπευθυνότητας Lidl Hellas

Μεγάλες αντιδράσεις φαίνεται πως συναντά η τελευταία απόφαση της κυβέρνησης να συναινέσει στο αίτημα των δανειστών για την απελευθέρωση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές. Μετά τις πρώτες... δειλές Κυριακές των εορτών, που έσπασαν το «ταμπού» της κυριακάτικης αργίας, σιγά-σιγά αυτές έγιναν 8 και τώρα αποτελεί νόμο του κράτους η λειτουργία των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο σε συγκεκριμένες τουριστικές περιοχές της χώρας. 
Πλέον θα κοιτάμε ποιες Κυριακές είναι... κλειστά τα καταστήματα.
Η αλυσίδα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης είναι από τις λίγες επιχειρήσεις που τις εργάσιμες Κυριακές, όπως και η ερχόμενη στις 16 Ιουλίου, αποφάσισε και πάλι να παραμείνει κλειστή, ανατρέποντας διάφορες φήμες και εκτιμήσεις ότι τελικά θα λύγιζε υπό το βάρος του ανταγωνισμού και θα έσπαγε την γνωστή τακτική της για "ποτέ την Κυριακή". 
Σε όλα της τα καταστήματα έγκαιρα, ήδη από χθες Τετάρτη, έχει αναρτήσει ταμπέλα με την οποία ενημέρωνε τους πελάτες της ότι δε θα λειτουργήσει κανένα κατάστημά της.
Ειδικά στον κλάδο σούπερ μάρκετ είναι από τις λίγες επιχειρήσεις που κάνει τέτοια επιλογή «σπάζοντας» στην πράξη το νόμο που έχει καθιερώσει τις 32 εργάσιμες Κυριακές σε όλο το χρόνο. Η μόνη Κυριακή που λειτουργούν τα καταστήματα Σκλαβενίτης είναι η τελευταία του χρόνου. 
Το ερώτημα είναι γιατί η Σκλαβενίτης κάνει αυτή την επιλογή. Όπως έχουμε ξαναγράψει, αυτό σχετίζεται με τον τρόπο που έχει αποφασίσει να πορευτεί η οικογένεια επιχειρηματικά. Η επιχείρηση μέσα στην κρίση δεν απέλυσε κανέναν, δεν μείωσε μισθούς, αλλά αντίθετα, άνοιξε κι άλλα υποκαταστήματα, εξαγοράζοντας πάνω από 300 σε όλη την Ελλάδα της πρώην Μαρινόπουλος, έδωσε αυξήσεις στους χαμηλόμισθους της άλλοτε κραταιάς αλυσίδδας και διέσωσε δέκα χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Τι λέει η ΓΣΕΕ
Η πλεινότητα των καταστημάτων φυσικά θα ανοίξει την ερχόμενη Κυριακή, ημέρα κατά την οποία πλήθος σωματείων και η ομοσπονδία ΟΙΥΕ έχουν προκηρύξει 24ωρη απεργία καλώντας τους καταναλωτές να μην ψωνίσουν.
Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας & η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας κορυφώνουν στο πλαίσιο αυτό την εκστρατεία που ξεκίνησαν στις 16 Ιουνίου 2017 και καλούν εργαζόμενους και καταναλωτές να συνταχθούν με το σύνθημά μας:
«Κυριακή Κλειστά! Δεν Ψωνίζω - Δε Δουλεύω!»
Μέσα από αυτή τη δράση εκφράζουμε για πολλοστή φορά την εναντίωση μας στη θεσμοθέτηση του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, το οποίο αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα για τα εργασιακά δικαιώματα αλλά και για τη βιωσιμότητα πλήθους μικρομεσαίων επιχειρήσεων που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα της Κυριακάτικης λειτουργίας τους. 
Το άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές το χρόνο, το οποίο τίθεται σε εφαρμογή από την Κυριακή 16 Ιουλίου κατόπιν επιθυμίας των δανειστών και απόλυτης υπακοής της κυβέρνησης, επιφέρει σειρά αρνητικών επιπτώσεων ενάντια στις οποίες υπάρχει ανάγκη να αντιδράσουμε και να αμυνθούμε:
• Τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα, τρίβοντας τα χέρια τους για τους αναμενόμενους τζίρους της ημέρας εκείνης, θα υποχρεώσουν τους εργαζόμενους τους σε ένα ατελείωτο-συνεχές 12ωρο εργασίας, το οποίο σε πολλές περιπτώσεις δε θα ανταμειφθεί σύμφωνα με το νόμο (χρηματική απολαβή ή παροχή άδειας).
• Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, φοβούμενοι την κατεύθυνση του αγοραστικού κοινού στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, θα επιλέξουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό να εργαστούν οι ίδιοι προσωπικά, αφιερώνοντας το λιγοστό προσωπικό χρόνο που τους έχει απομείνει, διεκδικώντας έστω ένα μικρό μερίδιο συμμετοχής στην αγορά απέναντι στο δημιουργούμενο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των επιχειρήσεων –κολοσσών.
• Οι εμποροϋπάλληλοι, σκλάβοι και έρμαια ενός συστήματος εκφοβισμού θα θυσιάσουν αναγκαστικά τη μοναδική ημέρα ανάπαυσης και μαζί την κοινωνική και οικογενειακή ζωή τους, προκειμένου να μη ρισκάρουν την απόλυσή τους.
Θέση της Ένωσης Εργαζομένων Καταναλωτών είναι ότι ο Καταναλωτής, ως ο τελευταίος και πιο καθοριστικός “παίχτης” , του οποίου η κάθε κίνηση θα χαράξει τη στρατηγική πορεία των υπολοίπων, είναι ο “παίχτης” που αλλάζει τα δεδομένα.
Η Κυριακή 16 Ιουλίου είναι η πρώτη από τις 32 Κυριακές στην οποία οι Καταναλωτές πρέπει να δείξουν ότι δεν τους λείπουν οι ημέρες, αλλά τα χρήματα που θα μπορούσαν να ξοδέψουν, ψωνίζοντας μέσα στα νόμιμα ωράρια όλων των υπολοίπων ημερών του χρόνου.
Ο Καταναλωτής είναι ο μόνος που μπορεί να ακυρώσει στην πράξη την αναχρονιστική «μεταρρύθμιση» του ανοίγματος των καταστημάτων τις Κυριακές, γυρνώντας την πλάτη σε όσους επιχειρήσουν να την εφαρμόσουν. 
Οι μελέτες και οι έρευνες που έχουμε εμείς στα χέρια μας, δείχνουν ότι το - ισχύον από το 2013 - μέτρο του ανοίγματος των καταστημάτων 7 Κυριακές το χρόνο, έχει αποτύχει και έχει επιβαρύνει τόσο τις ζωές των εργαζομένων όσο και τα ταμεία των επιχειρήσεων.
Αναλυτικότερα:
• Η λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές δε δημιουργεί σε καμία περίπτωση νέες θέσεις εργασίας. Αντίθετα, επιβαρύνει τους επιχειρηματίες με την εισφορά της προσωπικής τους εργασίας τις Κυριακές.
• Κανένα ψήφισμα και καμία νομοθετική μεταρρύθμιση δεν ήταν απαραίτητη για τη λειτουργία των καταστημάτων στις τουριστικές περιοχές αφού είχαν ούτως ή άλλως την ευχέρεια αυτή, μετά από απόφαση του αρμόδιου Περιφερειάρχη.
• Ο τζίρος των μικρών –κυρίως- καταστημάτων, δεν επαρκεί ώστε να αντισταθμίσει τα λειτουργικά κόστη που προκύπτουν από τη λειτουργία τους 7 ημέρες την εβδομάδα.
• Ποσοστό που ξεπερνά το 80% των εμποροϋπαλλήλων, δηλώνεται από τον εργοδότη για ωράριο πλασματικά περιορισμένο σε σχέση με το πραγματικό Κυριακάτικο, χωρίς φυσικά να δικαιούται πρόσθετη αμοιβή ή ρεπό.
Θα κλείσουμε υπενθυμίζοντας ότι η κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας έχει πίσω της βαριά ιστορία.
Με συλλογικούς επίμονους αγώνες και θυσίες, οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν πρώτη φορά το 1909, αυτό που μέχρι τότε φάνταζε ίσως αστείο: την καθιέρωση μιας έστω περιορισμένης κυριακάτικης αργίας.
Πέρασαν δεκαετίες ως την πλήρη δικαίωση των αγώνων αυτών, καθώς μόλις το 1975 καθιερώθηκε η πενθήμερη εργασία, η οποία σήμερα είναι σχεδόν ο κανόνας για τους περισσότερους εργασιακούς τομείς.
Στις μέρες μας οι κυβερνητικές αποφάσεις έφεραν την κοινωνία στο δυσάρεστο σημείο να διεκδικεί από την αρχή τα κεκτημένα της, διαγράφοντας συλλογικούς αγώνες για τη διαφύλαξη της  αξιοπρέπειας και ελευθερίας του εργαζόμενου.
Καλούμε τους εργαζόμενους – καταναλωτές να μην αφήσουν αναπάντητη αυτή την πρόκληση. 
«Κυριακή Κλειστά! Δεν Ψωνίζω - Δε Δουλεύω!». 

Το επισκεφτήκαμε και μας άρεσε ....
Ο λόγος για το νέο Restaurant / Beach Bar " TWO MUCH by Antonio ".
Ένα φρέσκο χώρο με άρωμα νησιώτικο και συνάμα κοσμοπολίτικο που ξεκίνησε πριν λίγες μέρες τη λειτουργία του στην κεντρική παραλιακή της Περαίας.

Ένα Restaurant ( και όχι ταβέρνα) με ιδιαίτερες γεύσεις που δεν θυμίζουν τα συνηθισμένα αλλά θα σας εκπλήξουν ευχάριστα.
Ένα  Beach Bar που λανσάρει ένα διαφορετικό χρώμα που σε κάνει να αισθανθείς ευχάριστα, διαφορετικά, άνετα. 
Με τρία επίπεδα έξω και με ένα μοντέρνο χώρο εσωτερικά χαρίζει μια άλλη προσέγγιση τόσο στην κολύμβηση όσο και ση βραδινή διασκέδαση.
Αααα και να μην ξεχάσουμε την όμορφη επιλογή μουσικής (καμιά σχέση με μονότονα εκνευριστικά μπιτάκια ή με λαϊκορόκ εμπνευσμένες ερμηνείες παντελώς αγνώστων καλλιτεχνών).
Και όλα αυτά με την εποπτεία των ιδιοκτητών Κώστα και Frank που έχουν βάλει όλες τις χαρισματικές πινελιές και με χαμόγελο βρίσκονται κοντά στους καλεσμένους τους ....

Επισκεφτείτε το !!! Δεν θα χάσετε!!!






*   Καλές δουλειές Κώστα και Frank !!!
** Το άρθρο δεν είναι δελτίο τύπου ούτε διαφημιστική καταχώρηση

Η Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης, η οποία παράγει την μπύρα "Βεργίνα" με εργοστάσιο στην Κομοτηνή, χαιρετίζει την καταδικαστική απόφαση του Διοικητικού Εφετείου κατά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, ιδιοκτησίας κατά 98,8% της Heineken.
Σε ανακοίνωσή της αναφέρει ότι πρόκειται για μια απόφαση που στηρίζει τις απαιτήσεις της εταιρείας για αποζημίωση ύψους 100 εκατ. ευρώ κατά της μεγαλύτερης ζυθοποιίας στην Ευρώπη, για ζημία που υπέστη από την καταχρηστική συμπεριφορά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας.
Το Διοικητικό Εφετείο επικύρωσε κατ’ ουσίαν την απόφαση που εξέδωσε η Επιτροπή Ανταγωνισμού (ΕΠΑΝΤ) το 2015, με την οποία διαπίστωσε ότι η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, θυγατρική εταιρεία της Heineken NV στην Ελλάδα, εφάρμοζε για σχεδόν δύο δεκαετίες παράνομες και αντι-ανταγωνιστικές πρακτικές στην Ελλάδα. Μετά από έρευνα της ΕΠΑΝΤ που διήρκησε 12 χρόνια, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχει πραγματοποιηθεί, αποδείχθηκε ότι η ΑΖ καταχράστηκε τη δεσπόζουσα θέση της στην ελληνική αγορά ζύθου, παραβιάζοντας την Ελληνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία Προστασίας του Ανταγωνισμού.
Το Διοικητικό Εφετείο επικύρωσε την απόφαση της ΕΠΑΝΤ και μετά από αναπροσαρμογή του αρχικού προστίμου, επέβαλε το πρόστιμο-ρεκόρ των 26,7 εκατ. ευρώ στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία.
Κατά την έρευνά της, τονίζει η ανακοίνωση, η ΕΠΑΝΤ βρήκε αδιάσειστα στοιχεία ότι η ΑΖ, που στην Ελλάδα διακινεί τα σήματα ΑΛΦΑ, Amstel και Heineken, εφάρμοζε μια ενιαία και στοχευμένη πολιτική για τον αποκλεισμό και τον περιορισμό των δυνατοτήτων ανάπτυξης των ανταγωνιστών της από όλα τα κανάλια διανομής, είτε αφορούσαν διανομή σε χονδρική, σε ξενοδοχεία, μπαρ και καταστήματα εστίασης και σε άλλα σημεία λιανικής πώλησης.
Τον Φεβρουάριο, η ΖΜΘ κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης κατά της Heineken και της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας στα Δικαστήρια του Άμστερνταμ -όπου βρίσκεται η έδρα της εν λόγω πολυεθνικής.
Ο κ. Δημήτρης Πολιτόπουλος, ένας εκ των ιδρυτών της ΖΜΘ, δήλωσε: «Η Επιτροπή Ανταγωνισμού και τώρα και το Διοικητικό Εφετείο επικύρωσαν την παραβατική συμπεριφορά της Heineken στην Ελλάδα, μέσω της θυγατρικής της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας. Η δέουσα νομική διαδικασία θριάμβευσε παρά τις όποιες απόπειρες της Heineken να αποποιηθεί των ευθυνών της και τις αδιάκοπες προσπάθειές της να αναιρέσει την απόφαση των ελληνικών αρχών.
Η μακρόχρονη κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης της Heineken στην ελληνική αγορά πρέπει να αντικατασταθεί από τον υγιή ανταγωνισμό και η ολλανδική πολυεθνική οφείλει να αποζημιώσει τη ΖΜΘ και όποιες άλλες ζυθοποιίες έχουν υποστεί ζημίες από τις πρακτικές της. Η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει οικονομικά μόνο αν επικρατούν συνθήκες ελεύθερης και δίκαιης αγοράς, ενθαρρύνοντας τις επενδύσεις και τον υγιή ανταγωνισμό. Πιστεύουμε ότι η απόλυτη ευθύνη για σχεδόν δύο δεκαετίες καταχρηστικών πρακτικών στην ελληνική αγορά ζύθου βαρύνει τα κεντρικά γραφεία της Heineken στο Άμστερνταμ και για αυτό τον λόγο έχουμε καταθέσει αγωγή τόσο κατά της Heineken, όσο και κατά της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας στην έδρα της πολυεθνικής στην Ολλανδία»