Articles by "Τσίπρας"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Τσίπρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Σε ανακοίνωσή του για την απόφαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την ένταξη του Κοσόβου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την απόφαση για την ένταξη στον οργανισμό του προτεκτοράτου του Κοσόβου, που έλαβε πρόσφατα η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά από εισήγηση της Ντ. Μπακογιάννη (ΝΔ).

Η απόφαση αυτή, 25 χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, έρχεται να προωθήσει τα αποτελέσματα αυτής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα Βαλκάνια. Αποτελεί στάδιο στη σχεδιαζόμενη διεθνή αναγνώριση και αναβάθμιση του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου.


Σ' αυτό το πλαίσιο η στάση της αποχής που επέλεξαν ο Αλέξης Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ), πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) συνιστά συνενοχή. Συνδέεται με τις ευρωατλαντικές "παρωπίδες" τους και τις υπηρεσίες που παρέχουν στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι, όμως, μια κάκιστη "υπηρεσία" για τα συμφέροντα των λαών των Βαλκανίων, όλων των λαών, που βιώνουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την απόσπαση και κατοχή εδαφών τους, όπως είναι και ο λαός της Κύπρου, που εδώ και 50 χρόνια βιώνει τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Το ΚΚΕ, όπως και πριν 25 χρόνια, έτσι και σήμερα θα συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους, που ξαναμοιράζουν τη Γη, χαράσσοντας τα σύνορα με των λαών το αίμα και στις αποφάσεις τους, που ρίχνουν "λάδι στη φωτιά" του εθνικιστικού μίσους και των ιμπεριαλιστικών πολέμων».


Με πρωτοβουλία ΝΔ και την «εύλογη» στήριξη ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ


Θυμίζουμε ότι την περασμένη Τρίτη η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό, έπειτα από εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη. Τη σχετική πρόταση ενέκριναν 131 βουλευτές, ενώ 29 καταψήφισαν και 11 τήρησαν αποχή. Την τελική απόφαση θα λάβει η Επιτροπή των υπουργών που θα συνεδριάσει τον Μάη.

Η κυβέρνηση έτσι συνεχίζει στον επικίνδυνο δρόμο που προωθεί τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, φορτώνοντας και άλλη «καύσιμη ύλη» ανταγωνισμών με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, με τη στήριξη και των υπόλοιπων ευρωατλαντικών κομμάτων. Υπέρ, εκτός της Ντ. Μπακογιάννη, ψήφισαν επίσης: Η Α. Ευθυμίου (ΝΔ), ο Γ. Σταμάτης (ΝΔ), ο Ε. Στυλιανίδης (ΝΔ). Απείχαν ο Αλ. Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ), δίνοντας και την «εύλογη» στήριξη στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Αλλωστε, στην παρέμβασή του ο Αλ. Τσίπρας, που έχει αναλάβει τον ρόλο του προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με «παρών».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Οι παλιές ειδυλιακές μέρες στη σχέση τους τελείωσαν με πάταγο

Με μια αιφνιδιαστική και καθόλου αναμενόμενη παρέμβασή του, μόλις λίγη ώρα πριν την έναρξη του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ στο Tae Kwon Do ο πρώην Αλέξης Τσίπρας, ζητά από το νυν Στέφανο Κασσελάκη να προσφύγει στη βάση του κόμματος ώστε να επικαιροποιήσει την παραμονή του στην ηγεσία του  κόμματος.

Είναι μια πρωτόγνωρη εξέλιξη για τη ζωή "αριστερού" κόμματος που αποακαλύπτει με τον ηχηρότερο τρόπο  την παρατεταμένη ρήξη που σοβεί στο εσωτερικό του κόμματος και το οδηγεί σε διαδικασίες διάλυσης.

Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης ωθεί τα πράγματα σε ένα εσωκομματικό ξεκαθάρισμα, κατηγορώντας τον νυν πρόεδρο ότι επιδιώκει μία «λευκή επιταγής τριετίας» ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των ευρωεκλογών, πράγμα που, όπως αναφέρει, προεξοφλεί μία εκλογική αποτυχία. Παράλληλα, αφήνει σοβαρές αιχμές σε όλες τις εσωκομματικές πλευρές, όπως και στους αποχωρήσαντες που συγκρότησαν τη «Νέα Αριστερά».

Ο Αλέξης Τσίπρας σημειώνει ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν μπορεί να ζητά ψήφο εμπιστοσύνης από την Πολιτική Γραμματεία, αλλά οφείλει να προσφύγει σε εκείνους που τον εξέλεξαν, δηλαδή στα μέλη του κόμματος. Να προχωρήσει σε μία νέα εκλογή από τη βάση, σε μία διαδικασία όπου όποιος θέλει μπορεί να είναι υποψήφιος.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο νικητής (Στέφανος Κασσελάκης) φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές, προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της.
Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν. Αδιαφορώντας για το τί αυτό θα σημαίνει για την παράταξη και τη χώρα.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, δεν μπορώ ούτε να παραμείνω σιωπηλός, ούτε όμως και να παραβρεθώ σε ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας. Ένα συνέδριο, όπου θα υποκριθούμε όλοι μαζί πόσο αγαπημένοι είμαστε και το κοινό θα μας χειροκροτήσει».

Η δήλωση Τσίπρα


Στις 29 Ιούνη, μετά την εκλογική ήττα, πήρα μια δύσκολη αλλά επιβεβλημένη απόφαση.

Αποφάσισα να παραμερίσω για να περάσει ένα νέο κύμα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ήθελα με τη στάση μου να προκαλέσω ένα ηλεκτροσόκ ανάταξης στον κλονισμένο οργανισμό του κόμματος, που βρέθηκε μπροστά σε μια απρόσμενη σε εύρος ήττα, ώστε να συνέλθει σύντομα.

Να ανανεωθεί, να αναστηλωθεί, να ανακάμψει και να οδηγηθεί ξανά και γρήγορα σε τροχιά αξιόπιστης και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης και κυβερνητικής διεκδίκησης.

Πολλοί προσπάθησαν τότε να με μεταπείσουν, αλλά επέμεινα. Και δεν μετανιώνω ούτε στιγμή για την επιλογή μου.
Έπραξα το ορθό και το ηθικά αλλά και πολιτικά επιβεβλημένο.
Με οδηγό πάντα τις ιδέες και τις αξίες που με παρακίνησαν από τα νεανικά μου χρόνια να ενταχθώ στην Αριστερά. Και με γνώμονα το καλό της παράταξης στην οποία αφιέρωσα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου.

Όλο αυτό το διάστημα, των σχεδόν οκτώ μηνών, τήρησα με ευλάβεια την επιλογή μου να παραμερίσω.
Δεν ήταν στάση σκοπιμότητας, ήταν στάση ευθύνης.

Ανέλαβα στο ακέραιο την ευθύνη της ήττας.
Ανέλαβα και την ευθύνη της αποχώρησης από τις κομματικές διεργασίες.
Την ευθύνη επίσης, να μην υποκύψω στις πιέσεις όλων όσοι μου ζητούσαν κατά καιρούς να παρέμβω, για «να σώσω το κόμμα», πολλοί γιατί το πίστευαν και ορισμένοι γιατί ήθελαν έτσι να εξυπηρετήσουν προσωπικές στρατηγικές.

Σήμερα μπροστά στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αναλαμβάνω μια ακόμη ευθύνη.
Όχι της ανέξοδης κριτικής.
Ούτε της εμπλοκής μου σε παίγνια εξουσίας.
Αλλά την ευθύνη να προειδοποιήσω για αυτό που βλέπω να έρχεται και πρέπει να αποτραπεί.
Την ευθύνη να πω την αλήθεια, όπως τη βλέπω και την αισθάνομαι.
Και να προτείνω λύση.

Το κόμμα μας βρίσκεται εδώ και καιρό σε παρατεταμένη και βαθιά κρίση.
Σε λιγότερο από τέσσερις μήνες, όμως, η χώρα οδεύει σε ευρωπαϊκές εκλογές.
Με την κυβέρνηση Μητσοτάκη να βλέπει τις πρώτες ρωγμές της πολιτικής της ηγεμονίας.
Σε συνθήκες καθεστωτικού αυταρχισμού και υπονόμευσης του κράτους δικαίου.
Σε συνθήκες συρρίκνωσης του πραγματικού εισοδήματος, αλλά και εκτίναξης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Σε συνθήκες δραματικής διεύρυνσης των ανισοτήτων, αλλά και κοινωνικών διεργασιών με τους αγρότες και τους φοιτητές στους δρόμους.

Θα υπάρξει, λοιπόν, σε αυτές τις συνθήκες, προοδευτική απάντηση στην κάλπη;
Θα διεκδικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον ρόλο της αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης στη φθίνουσα ηγεμονία μιας αλαζονικής, αυταρχικής και διεφθαρμένης κυβέρνησης; Με επιμονή, ρεαλισμό, σοβαρότητα και αξιοπιστία;
Θα τελειώσει την Κυριακή των ευρωεκλογών η αλαζονεία του 41% ;
Θα ξεπροβάλει μια αχτίδα ελπίδας ;
Ή θα ξεπροβάλει η απειλή ενός μαύρου ορίζοντα -αυτού της ακροδεξιάς ;

Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, που θα έπρεπε όλους να μας απασχολούν.
Από τον πρόεδρο έως και κάθε μέλος και φίλο του κόμματος .

Όμως η εικόνα δεν είναι ότι μας απασχολούν αυτά.
Είναι σαν να έχουμε γυρίσει την πλάτη στην κοινωνία, αν και μιλάμε συνεχώς για την ανάγκη της ενίσχυσης των δεσμών μας με αυτή.

Αυτό που φαίνεται είναι μια εσωτερική διαπάλη που αφορά περισσότερο προσωπικές σκοπιμότητες και λιγότερο την κοινωνία.
Φαινόμενα ιδιοτέλειας, ναρκισσισμού, παραβίασης των αρχών της συλλογικότητας και της συντροφικότητας, έχουν παραλύσει τον κομματικό οργανισμό.
Με αποτέλεσμα η εικόνα που εκπέμπεται να είναι πως αδιαφορούμε για την κοινωνία και για το αποτέλεσμα της επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Αδιαφορούμε αν η κρίση στο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συνθήκες απουσίας αντιπολίτευσης, ανεξέλεγκτης διακυβέρνησης και άρα εν τέλει και κρίση δημοκρατίας.
Και η αδιαφορία αυτή δεν αφορά έναν, αφορά πολλούς.

Οι ηττημένοι των εσωκομματικών εκλογών έφυγαν ήδη από το κόμμα, επειδή έχασαν την μάχη για την ηγεσία του.
Αδιαφορώντας αν με τον πολυκερματισμό αυτός που κερδίζει είναι ο πολιτικός μας αντίπαλος.
Ο νικητής, φέρεται να ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές.
Προεξοφλώντας έτσι την εκλογική αποτυχία και αδιαφορώντας και αυτός για τις συνέπειές της.
Ενώ άλλοι διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία, ώστε να του τη χρεώσουν.
Αδιαφορώντας για το τί αυτό θα σημαίνει για την παράταξη και τη χώρα.

Αν τα πράγματα είναι έτσι, δεν μπορώ ούτε να παραμείνω σιωπηλός, ούτε όμως και να παραβρεθώ σε ένα συνέδριο που έχει δρομολογηθεί ώστε να αγνοήσει τα κρίσιμα προβλήματα εν ονόματι μιας επίπλαστης αισιοδοξίας.
Ένα συνέδριο, όπου θα υποκριθούμε όλοι μαζί πόσο αγαπημένοι είμαστε και το κοινό θα μας χειροκροτήσει.

Όχι. Προσωπικά εμένα δεν μου λείπει ούτε το βήμα, ούτε το χειροκρότημα
Δεν είναι ώρα για χειροκροτήματα, αλλά για να ειπωθεί η αλήθεια.

Αν συνεχίσουμε έτσι, οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στο κενό.
Και πρέπει να σοβαρευτούμε, να αλλάξουμε ρότα και να σκεφτούμε έξω από τα κλειστά όρια της εσωκομματικής διαπάλης, ποιος είναι και πρέπει να είναι ο ρόλος μας στην ελληνική κοινωνία. Και πώς μπορούμε να ανταποκριθούμε σ’ αυτόν.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα προσέλθουν σήμερα στο συνέδριο με κύριο συναίσθημα την αγωνία για το κόμμα, την προοπτική της προοδευτικής παράταξης, το σήμερα και το αύριο της χώρας.
Με ιδιαίτερο σεβασμό σε αυτή την αγωνία, αλλά και με στόχο να την κάνουμε προωθητική δύναμη, η μόνη λύση είναι η απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια.
Από όλους και για όλα.

Ο Πρόεδρος, έθεσε προχθές καθαρά θέμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας.
Και πιστεύω ορθώς το έπραξε.
Εκλέχτηκε χωρίς να προλάβει να διατυπώσει αναλυτικά τις θέσεις και το σχέδιό του.
Για να οδηγήσει το κόμμα στην επερχόμενη εκλογική μάχη πρέπει να είναι σαφές ότι διαθέτει, αυτήν την κρίσιμη στιγμή, την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας.
Μόνο που την ψήφο εμπιστοσύνης, οφείλει να τη ζητήσει από αυτούς που τον εξέλεξαν Πρόεδρο και όχι από την Πολιτική Γραμματεία.

Αντί να σερνόμαστε σε μια παρατεταμένη κρίση που οδηγεί με ακρίβεια σε νέα εκλογική συρρίκνωση, η μόνη διέξοδος είναι να δώσουμε εκ νέου το λόγο σε αυτούς που κρατήσανε και συνεχίζουν να κρατάνε όρθιο το κόμμα και τη παράταξή μας: Στα μέλη μας.

Έτσι, ο Στέφανος Κασσελάκης θα έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο, στην ως τώρα θητεία και στο πολιτικό του σχέδιο.
Όχι θέτοντας ερωτήματα, αλλά δίνοντας τις δικές του απαντήσεις.

Και όσοι έχουν άλλο σχέδιο, θα έχουν τη δυνατότητα να καταθέσουν τις απόψεις και τις υποψηφιότητές τους.
Τώρα ανοιχτά και δημοκρατικά.
Πριν μια νέα εκλογική αποτυχία μετατραπεί σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία και καταστεί αναπόφευκτη.

Αυτή φρονώ ότι είναι η μόνη καθαρή, έντιμη και δημοκρατική λύση στο γόρδιο δεσμό που έχουμε μπροστά μας.

Γιατί οι πρωτοβουλίες που έχουμε τώρα ανάγκη, είναι αυτές που θα δημιουργήσουν λύτρωση στο εσωτερικό, αλλά και τις προϋποθέσεις για μια ισχυρή πολιτική αντεπίθεση απέναντι στην συντηρητική παράταξη.
Δεν έχουμε το χρόνο με το μέρος μας.
Δεν έχουμε, συνεπώς, την πολυτέλεια να κρυφτούμε, την πολυτέλεια να μην πάρουμε άμεσες αποφάσεις.

Τέλος, σε ό,τι με αφορά, θέλω να καταστήσω για άλλη μια φορά σαφές:
Η ιστορία, ο λαός και η προοδευτική παράταξη με τίμησαν και με το παραπάνω.
Η μόνη μου φιλοδοξία σήμερα είναι να αγωνίζομαι στο πεδίο των ιδεών, για να ξαναγίνει η προοδευτική παράταξη ελπίδα για το λαό και την κοινωνία.
Και να αναλαμβάνω πάντα την ευθύνη να λέω με τόλμη αυτά που πιστεύω.

Αθήνα 22/2/2023».



Η απάντηση Κασσελάκη

Δεν άφησε να πέσει τίποτα κάτω ο Στέφανος Κασσελάκης, που δεν απέφυγε να σηκώσει το γάντι που του πέταξε ο Τσίπρας, στοχοποιώντας τον με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς και αναφορές.
Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της εισαγωγικής ομιλίας του Συνέδριο που κύρια είχε στο επίκεντρο την παρέμβαση Τσίπρα:
  • Κάποιοι νομίζουν ότι με συνεχείς αντιπαραθέσεις, διαφοροποιήσεις και διαρροές στα κοράκια της μιντιακής προπαγάνδας, θα καταφέρουν τη συντριβή μου στις Ευρωεκλογές για να έρθουν ως σωτήρες. Καταλάβατε λάθος. Στην Ελλάδα έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα υπό την ηγεσία προσώπων, όχι πρόσωπα υπό την τρικλοποδιά του κόμματός τους. Αν ήταν διαφορετικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν ακόμα στο 32%, όχι στο 18%. Και θα ήταν τώρα εδώ, στη θέση από την οποία σας μιλώ.
  • Νομίζουν ότι βυθίζουν εμένα. Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι. Σε ποιο πλοίο, φίλες και φίλοι; Σε αυτό που θα έχουν βυθίσει; Τους δικαιολογώ, ως ένα βαθμό. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα έχουν τον «ξένο», τον «μικρό» του χεριού τους. Ότι θα έχουν έναν Πρόεδρο – αχυράνθρωπο. Ότι θα εξουσιάζουν δι’ αντιπροσώπου. Λάθος πρόσωπο ψάχνατε. Σ’ εμένα δε θα το βρείτε.
  • Καθαρά λοιπόν: Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ανορθώσει ένα κόμμα που συνετρίβη και διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ας έρθει να αναλάβει.
  • Ζητούν να λογοδοτήσω για τις κακές δημοσκοπήσεις όσοι δε λογοδότησαν ποτέ για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 18%. Ντρέτα λοιπόν, όπως πάντα: Χρειάζομαι χρόνο. Χρειαζόμαστε χρόνο. Χρόνο και ΟΜΟΨΥΧΙΑ. Εγώ Πρόεδρος υπό προθεσμία δε γίνομαι.

Αναλυτικά η ομιλία του Στέφανου Κασσελάκη


Η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Στέφανου Κασσελάκη, στις εργασίες του 4ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

Σας καλωσορίζω στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που μπορεί να διενεργείται εκτάκτως, αλλά έχει την ιδεολογική και προγραμματική βαρύτητα ενός τακτικού συνεδρίου.

Στο συνέδριο που ετοιμάζει το άλμα στο αύριο.

Ένα άλμα θεμελιωμένο πάνω στον πλούσιο προσυνεδριακό διάλογο.

Ένα άλμα που συνέλεξε απόψεις, ερωτήματα και προτάσεις από δεκάδες χιλιάδες μέλη είτε αυτά συνεδρίασαν σε αίθουσες είτε αυτά συνομίλησαν μέσω του isyriza και μέσω του προσυνεδριακού site του κόμματος.

Είμαστε εδώ για την ανασυγκρότηση της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Είμαστε εδώ για να σημάνουμε την προοδευτική αντεπίθεση.

Όχι κάποτε. ΤΩΡΑ.

Είμαστε η δύναμη που θέλει και μπορεί να κάνει πράξη τη μεγάλη δημοκρατική αλλαγή που χρειάζεται η Ελλάδα.

Είμαστε το μόνο κόμμα, του οποίου οι θέσεις συνομιλούν εξίσου με όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες από το προοδευτικό κέντρο μέχρι την ριζοσπαστική Αριστερά.

Ζούμε σε ένα περίπλοκο κόσμο.

Είμαστε κομμάτι από την καρδιά της Ευρώπης, η οποία προσπαθεί κι αυτή να βρει την θέση της σε αυτό τον περίπλοκο κόσμο.

Το συνέδριό μας πραγματοποιείται σε μία περίοδο παγκόσμιων αλλαγών, όπου τα πάντα αλλάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Η ζωή των ανθρώπων τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει ριζικά μετά το σοκ της πανδημίας και του εγκλεισμού, του φόβου,της εξάπλωσης θεωριών συνομωσίας, αλλά και του άκρατου ατομικισμού

Ακόμα και στις οικονομικά ισχυρότερες χώρες, το παραδοσιακό κοινωνικό συμβόλαιο έχει διαρραγεί.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων ζει για να δουλεύει και στερείται την πρόσβαση σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και αγαθά.

Σε ένα κόσμο που η τεχνολογική πρόοδος θα μπορούσε και θα έπρεπε να εξασφαλίζει τη συλλογική ευημερία, οι ανισότητες διευρύνονται: Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, τα μεσαία στρώματα συμπιέζονται χάνοντας ό,τι μέχρι σήμερα θεωρούσαν αυτονόητο, ενώ τα λαϊκά στρώματα παλεύουν να επιβιώσουν μέσα σε αλλεπάλληλες κρίσεις, χωρίς ελπίδα και προοπτική.

Η κρίση της στέγασης αναδεικνύεται σε κεντρικό πρόβλημα στον αναπτυγμένο κόσμο.

Η διατροφική επάρκεια τίθεται διαρκώς σε κίνδυνο, όπως συνέβη και με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η κλιματική κρίση βαθαίνει και η διεθνής κοινότητα, παρά τις υποσχέσεις, αποτυγχάνει να πάρει τις επείγουσες, αναγκαίες, μεγάλες αποφάσεις.

Η ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πήγε πίσω όλους τους στόχους για την μετάβαση σε καθαρή ενέργεια.

Εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα και στο άμεσο μέλλον θα έχουν ως μοναδική λύση επιβίωσης τη μετανάστευση, λόγω πολέμων, ακραίας φτώχειας, κλιματικής ή επισιτιστικής κρίσης.

Οι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Γάζα, η κρίση στην Ερυθρά Θάλασσα, οι συρράξεις δι’ αντιπροσώπων (proxy wars), είναι μέρη μιας αιματηρής μετάβασης σε νέες παγκόσμιες και περιφερειακές γεωπολιτικές ισορροπίες, που βρίσκονται ακόμα υπό διαμόρφωση.

Στρατιωτικοποιούνται οι διεθνείς σχέσεις και κερδίζουν έδαφος οι εθνικισμοί, το μίσος, ο ρατσισμός, η ισλαμοφοβία, ο αντισημιτισμός οι θεωρίες συνομωσίας, τα fake news, η σχετικοποίηση και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και της αλήθειας.

Κι αν εξαιρέσει κανείς τις αυξημένες δημόσιες δαπάνες για την αντιμετώπιση των υγειονομικών και οικονομικών συνεπειών της πανδημίας, στη νέα φάση που βρισκόμαστε αυξάνονται κατακόρυφα οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες, αντί να αυξάνονται οι κοινωνικές δαπάνες.

Γι αυτό και στις δυτικές κοινωνίες διογκώνεται η αγανάκτηση, η οργή, ο φόβος για τη νέα πραγματικότητα, η αποστροφή στην πολιτική.

Και οι ηγεσίες αδυνατούν να προσφέρουν ριζικές λύσεις στα μεγάλα και τα καθημερινά προβλήματα.

Σε αυτό το περιβάλλον εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού και κερδίζουν έδαφος οι κήρυκες της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, που ταΐζουν μίσος τους ανθρώπους που ψάχνουν απεγνωσμένα απαντήσεις.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Ο πραγματικός εχθρός των λαών της Ευρώπης είναι η μεθοδευμένη κατεύθυνση της οργής των ανθρώπων του μόχθου, των ανθρώπων που δεν έχουν, προς την ακροδεξιά.

Ο στόχος όσων το κάνουν αυτό είναι να μείνει άθιχτος ο σκληρός πυρήνας του νεοφιλελευθερισμού που επιχειρεί να μεταμφιεστεί σε μια κεντρώα δύναμη.

Αυτό δηλαδή που κάνει στην Ελλάδα και ο κ. Μητσοτάκης.

Η Ευρώπη κινδυνεύει άμεσα από την άνοδο της Ακροδεξιάς στις επερχόμενες Ευρωεκλογές.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε τον βαθμό εξάρτησης της Ευρώπης σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς όπως η ενέργεια και ο αμυντικός σχεδιασμός.

Η αποτυχία της Ευρώπης να προβλέψει τα προηγούμενα χρόνια τις εξελίξεις μετατράπηκε στο σημερινό τέρας του στασιμοπληθωρισμού και της ακρίβειας.

Μιας ακρίβειας που έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά σε κάθε χώρα.

Για τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες είναι εισαγόμενη και για τις περιφερειακές, όπως εμείς, εγχώρια γιατί από εμάς από τον Ευρωπαϊκό Νότο επιχειρούν να αντλήσουν μέσω της κερδοσκοπίας τα αναγκαία κεφάλαια τα μεγάλα ολιγοπώλια.

Αυτή τη δομική κρίση ταυτότητας της Ε.Ε. εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιές δυνάμεις, για να αυξήσουν δραματικά την εκλογική τους δύναμη σε εθνικές αναμετρήσεις, αλλά και στις Ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Και αυτή η αύξηση της επιρροής της ακροδεξιάς θα έχει τραγικές συνέπειες σε κρισιμότατες πολιτικές της Ένωσης, όπως η κλιματική και η μεταναστευτική πολιτική, αλλά και η τήρηση των κανόνων του κράτους δικαίου.

Για όλους αυτούς τους λόγους, η κρισιμότητα των Ευρωεκλογών είναι μεγάλη για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης.

Μπορεί οι Ευρωεκλογές να μην βγάζουν εθνική κυβέρνηση. Καθορίζουν όμως την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση για τα επόμενα 5 χρόνια, με άμεση επίδραση στις ζωές και την καθημερινότητά μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι το μόνο ελληνικό κόμμα με ολοκληρωμένη, εναλλακτική ευρωπαϊκή στρατηγική. Το απέδειξε με τους αγώνες του στο Ευρωκοινοβούλιο, ως πρωταγωνιστική δύναμη της Αριστεράς και ταυτόχρονα ως γέφυρα με τους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους.

Θα δώσουμε τη μάχη των Ευρωεκλογών ζητώντας τη θετική ψήφο των συμπολιτών μας στις προτάσεις μας για το παρόν και το μέλλον της Ευρώπης:

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

θέλω να δούμε τι σημαίνει προοδευτική αντεπίθεση στην Ευρώπη και ποια είναι η δική μας θέση. Ποια Ευρώπη θέλουμε;

Την αντικοινωνική Ευρώπη ή την Ευρώπη με το κοινωνικό πρόσωπο;

Εμείς είμαστε με την κοινωνία.

Θέλουμε την εξαρτημένη Ευρώπη ή την αυτόνομη Ευρώπη;

Εμείς είμαστε με την αυτάρκεια της Ευρώπης.

Είμαστε με την Ευρώπη που αποφασίζουν λίγοι σε κλειστά δωμάτια ή με την δημοκρατική Ευρώπη;

Είμαστε ξεκάθαρα με την Δημοκρατική Ευρώπη και για αυτό θα πετύχουμε ένα μεγάλο αποτέλεσμα στις Ευρωεκλογές και για αυτό θα στείλουμε τους καλύτερους Ευρωβουλευτές μας να δώσουν την μάχη.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ ΣΤΟ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΟΥΜΕ:

Ευρώπη με στρατηγική αυτονομία. Με γεωπολιτική, αμυντική, ενεργειακή χειραφέτηση από τρίτες δυνάμεις. Με άμεσες διπλωματικές πρωτοβουλίες για ειρήνη στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη και δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Ευρώπη που θα συνεισφέρει στην ειρήνη, τη σταθεροποίηση, τη βιώσιμη ανάπτυξη στη Βόρεια και Υποσαχάρια Αφρική και τη Νότια Ασία, αντί να παίρνει μέρος σε πολεμικές συρράξεις. Ευρώπη που δεν θα αδιαφορεί μπροστά στον κίνδυνο επισημοποίησης της διχοτόμησης της Κύπρου. Ευρώπη που δεν θα εκβιάζεται από τον κ. Ερντογάν, αλλά θα επιβάλει εκείνη τους όρους του ευρωτουρκικού διαλόγου.Δημοκρατική Ευρώπη. Αλλαγή της Ευρωπαϊκής Συνθήκης και υπέρβαση του διακυβερνητικού μοντέλου. Άρση της ομοφωνίας σε όλους τους τομείς πολιτικής πλην της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Νομοθετική πρωτοβουλία, εκλογή του Προέδρου της Κομισιόν και της Κομισιόν από το Ευρωκοινοβούλιο, το μόνο δημοκρατικά εκλεγμένο θεσμό. Ως πρώτο βήμα πολιτικής ολοκλήρωσης, εκλογή του 10% των Ευρωβουλευτών από κοινές λίστες ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων.
Κοινωνική Ευρώπη. Ενσωμάτωση του κοινωνικού πυλώνα θεμελιωδών δικαιωμάτων με δεσμευτική ισχύ σε μια νέα, δημοκρατική Ευρωπαϊκή Συνθήκη. Θεσμοθέτηση ενιαίου τρόπου υπολογισμού του κατώτατου μισθού και του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Ευρώπη με αλληλεγγύη. Το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου καταδικάζει τις χώρες εισόδου σε μόνιμες αποθήκες ψυχών της Ευρώπης. Διεκδικούμε ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου με ασφαλείς, νόμιμες διόδους και υποχρεωτική, αναλογική κατανομή των αιτούντων άσυλο στα 27 κράτη μέλη. Είναι η μόνη στρατηγική για να αποσυμφορηθούν οριστικά οι χώρες εισόδου και να χτυπηθούν αποφασιστικά τα δίκτυα διακίνησης και εκμετάλλευσης ανθρώπων.
Ευρώπη με μακρόπνοη στρατηγική διεύρυνσης. Στηρίζουμε την ενταξιακή προοπτική της Σερβίας και της Βόρειας Μακεδονίας. Είμαστε υπέρ της απονομής καθεστώτος υποψήφιας χώρας στη Μολδαβία την Ουκρανία και Γεωργία, εφόσον εκπληρώσουν τους κανόνες του κράτους δικαίου. Η ευρωπαϊκή ένταξη αυτών των χωρών διασφαλίζει την ειρήνη και τη σταθερότητα και όχι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Στην περίπτωση της Αλβανίας, για μας σαφές κριτήριο της ευρωπαϊκής της προοπτικής είναι ο σεβασμός του κράτος δικαίου και ειδικά των δικαιωμάτων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, όπως κατοχυρώθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2019.

Αυτή την Ευρώπη θέλουμε να φτιάξουμε. Και για να γίνει πράξη, χρειαζόμαστε μια νέα πολιτική πλειοψηφία, ξεκινώντας από το νέο Ευρωκοινοβούλιο. Γι αυτό πρέπει να ενισχυθεί η Ευρωπαϊκή Αριστερά και να απευθύνει κάλεσμα για ενωτική πορεία στους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους, απέναντι στη νεοφιλελεύθερη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Αυτές τις θέσεις θα τις παρουσιάσουμε αναλυτικά στο δρόμο για τις Ευρωεκλογές. Και θα τις εμπλουτίσουμε μέσα από το διάλογό μας με τα μέλη μας, με τα Τμήματα και τα think tanks, με την κοινωνία και με τις φιλικές πολιτικές μας δυνάμεις στην Ευρώπη.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Αγαπητοί προσκεκλημένοι

Οι πολλαπλές διεθνείς κρίσεις μεγεθύνονται και οξύνονται στην περίπτωση της Ελλάδας, εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Τα αποτελέσματα 4,5 χρόνων διακυβέρνησης της ΝΔ είναι η διεύρυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων, η απαξίωση και η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών και αγαθών, η υπονόμευση του κράτους δικαίου.

Τα οικονομικά στοιχεία διαψεύδουν το «success story» και την εικονική πραγματικότητα που προσπαθεί να παρουσιάσει η ΝΔ και τα Μέσα που τη στηρίζουν.

Η πραγματικότητα που ζουν οι πολίτες και αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι η χαμηλή παραγωγικότητα της οικονομίας, οι χαμηλοί μισθοί, η χαμηλή αγοραστική δύναμη, η στεγαστική κρίση, το υπέρογκο ιδιωτικό χρέος και η αποδυνάμωση του Κοινωνικού Κράτους.

Η στρατηγική της ΝΔ πολλαπλασιάζει τις ανισότητες και υποβαθμίζει το περιβάλλον. Υποθηκεύει το μέλλον της χώρας μας και των νέων ανθρώπων. Υπηρετεί ένα μοντέλο βίαιης και απόλυτης συγκέντρωσης της οικονομικής δραστηριότητας σε λίγους.

Ωθεί συνειδητά στο κλείσιμο τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και μεγάλο μέρος των ελεύθερων επαγγελματιών με την επιβολή του τεκμαρτού φόρου. Κρατάει αποκλεισμένες τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και το ΕΣΠΑ, ενώ η πλειονότητα δεν μπορεί να πάρει ούτε δάνειο.

Η μεγάλη πλειονότητα των νέων θέσεων εργασίας είναι είτε μερικής απασχόλησης, είτε χαμηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης, όπως άλλωστε και ο μεγάλος όγκος των επενδύσεων.

Η Ελλάδα παραμένει τελευταία στις επενδύσεις ως προς το ΑΕΠ.

Έχουμε απόκλιση σχεδόν 9% του ΑΕΠ από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι ένα ετήσιο επενδυτικό κενό περί τα 17 δισ. ευρώ.

Τα 2/3 της αύξησης των επενδύσεων δεν είναι τίποτε άλλο από εξαγορά κόκκινων δανείων.

Στις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών έχουμε απόκλιση 6% από τη Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλ. 15 δισ. ευρώ.

Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών επιδεινώνεται επικίνδυνα.

Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας παραμένει ίδιο με εκείνο προ της χρεοκοπίας.

Οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης δημιουργούν μεγάλες ανάγκες, που γίνονται ακόμα μεγαλύτερες λόγω της έλλειψης σχεδιασμού και της ανεπάρκειας της κυβέρνησης. Τα ζήσαμε με τις μεγάλες καταστροφές από τις πυρκαγιές στη Ρόδο και στον Έβρο. Με τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία.

Η Ελλάδα έχει θλιβερές πρωτιές, στον πληθωρισμό των τροφίμων, στην πανάκριβη βενζίνη , στα δυσθεώρητα έξοδα στέγασης, που απορροφούν το 40%-50% του εισοδήματος του νοικοκυριού.

Η κυβέρνηση δεν μειώνει τους έμμεσους φόρους, όπως έκαναν 12 χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιμένει ότι η μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα δεν θα έχει αποτέλεσμα. Ας ρωτήσουν την Πορτογαλία και την Ισπανία, που μηδένισαν τον ΦΠΑ και οι τιμές μειώθηκαν 17,9% και 7,4% αντίστοιχα.

Την ίδια ώρα, κάποιοι λίγοι και ισχυροί σωρεύουν υπερκέρδη και απολαμβάνουν προκλητική φοροασυλία.

10,41 δισ. ευρώ τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων το 2022. Αύξηση 305%. Εταιρείες ηλεκτρικής ενέργειας, διυλιστήρια, τράπεζες στην κορυφή.

7,5 δισ. ευρώ ήταν τα κέρδη για τις Τράπεζες για το 2022 και το 2023. Τα επιτόκια χορηγήσεων και οι προμήθειες είναι στα ουράνια και τα επιτόκια καταθέσεων σχεδόν στο μηδέν. Και σχεδιάζουν να επιβάλλουν και έξτρα μηνιαία χρέωση σε κάθε καταθετικό λογαριασμό!

Επιπλέον, η κυβέρνηση αποφάσισε την απόσυρση του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας από το μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών.

Αυτό σημαίνει απώλεια άνω των 40 δισ. ευρώ για το Δημόσιο. Και στις τράπεζες η ίδια λογική, όπως με τη ΔΕΗ και τα ΕΛΠΕ. Εν μια νυκτί χάθηκε ο δημόσιος έλεγχος των πιο κρίσιμων επιχειρήσεων.

Αυτές είναι οι προτεραιότητες της ΝΔ.

Τα υπερκέρδη δισεκατομμυρίων στην ηλεκτρική ενέργεια και στα διυλιστήρια ροκανίζουν το εισόδημα των πολιτών. Η ΝΔ τροφοδοτεί τον πληθωρισμό απληστίας. Η ακρίβεια στην Ελλάδα εξελίσσεται σε μηχανισμό αναδιανομής του εισοδήματος, από τους εργαζόμενους και τη μεσαία τάξη προς τους λίγους μεγάλους. Οι όποιες ελάχιστες αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις δεν καλύπτουν καν τις απώλειες αγοραστικής δύναμης από τον πληθωρισμό.

Η Ελλάδα είναι ουραγός στη στεγαστική πολιτική. Διαθέτει πολύ λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ για τον σκοπό αυτό, την ώρα που παραμένει μία από τις λίγες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν διαθέτει καν κοινωνική κατοικία.

Το ιδιωτικό χρέος εκτοξεύτηκε κατά 20 δισ. ευρώ από το 2019 και πνίγει την κοινωνία.

Με τον πτωχευτικό κώδικα του 2020 και με τον “Ηρακλή” έχει ανοίξει ο δρόμος για χιλιάδες πλειστηριασμούς. Χωρίς κανένα πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας. Αναδιανομή της περιουσίας από τα χέρια της μεσαίας τάξης, στις τράπεζες και τα ανεξέλεγκτα funds.

Η κυβέρνηση έχει εγκαταλείψει τον αγροτικό κόσμο που βιώνει με δραματικό τρόπο την κρίση και δίνει καθημερινό αγώνα επιβίωσης.

Χαιρετίζουμε και στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Ο αγώνας τους αφορά την ίδια την επιβίωση της υπαίθρου και την προοπτική της πρωτογενούς παραγωγής.

Βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των αγροτών και των κινητοποιήσεων τους, αναδείξαμε τα προβλήματα τους στη Βουλή και καταθέσαμε οκτώ (8) συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις – λύσεις για τη στήριξη και την προοπτική τους. Το ότι είμαστε δίπλα τους και τους ακούμε, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι αγρότες ζητάνε από την κυβέρνηση να κάνει δεκτές τις δικές μας προτάσεις..

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι η κυβέρνηση απαξιώνει συστηματικά το κοινωνικό κράτος.

Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές του κου. Μητσοτάκη βλέπουν ότι η κυβέρνησή του απαξιώνει το Εθνικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας και διαλύει τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων. Μόνο η ανάθεση του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου στον Αδωνη Γεωργιάδη, τον άνθρωπο που το 2013 υπερηφανευόταν ότι έκλεισε 7 νοσοκομεία και απέλυσε 2.500 ιατρούς και νοσηλευτές, αρκεί να μας δείξει τις σημερινές κυβερνητικές επιδιώξεις !

Εξίσου αποδεδειγμένο είναι ότι η κυβέρνηση απαξιώνει εσκεμμένα το Εθνικό Σύστημα Υγείας και διαλύει τα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας μας προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων.

Απαξιώνει τα δημόσια πανεπιστήμια με υποχρηματοδότηση και ελλείψεις προσωπικού. Παραβιάζει το αυτοδιοίκητο τους. Οδηγεί τα περιφερειακά πανεπιστήμια σε μαρασμό και κλείσιμο.

Παραβιάζει το Σύνταγμα και το άρθρο 16 για να προωθήσει με αυταρχικό και προκλητικό τρόπο την επιβολή των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Και θα δώσουμε τη μάχη μας στη Βουλή και στην κοινωνία. Στηρίζουμε τον αγώνα των φοιτητών και των εκπαιδευτικών για τη δημόσια παιδεία και την τήρηση του Συντάγματος.

Το επιτελικό κράτος της κυβέρνησης της ΝΔ είναι ένα βαθύ κράτος αναξιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων. Ένα κράτος με διαλυμένες υποδομές και ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Στις 28 Φεβρουαρίου, είναι η επέτειος του εγκλήματος των Τεμπών.

Δεν ξεχνάμε τις 57 ζωές των συνανθρώπων μας που χάθηκαν. Δεν ξεχνάμε τις οικογένειες τους που απαιτούν δικαιοσύνη. Δεν ξεχνάμε τους τραυματίες.

Καταγγέλλουμε την συγκάλυψη που επιχείρησε η κυβέρνηση στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, καθώς και την απαράδεκτη απόφαση της για το άρον άρον κλείσιμο των εργασιών της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ θα επιμείνει μέχρι τέλους για την πλήρη διαλεύκανση του εγκλήματος των Τεμπών και την απόδοση δικαιοσύνης.

Φίλες και φίλοι,

Η κυβέρνηση του κου. Μητσοτάκη με σχέδιο και μεθοδικότητα απαξιώνει και ακυρώνει τους δημοκρατικούς θεσμούς, χειραγωγεί τη δικαστική εξουσία και τις Ανεξάρτητες Αρχές.

Το διπλό σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και της συγκάλυψής του, παραπέμπει στις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας.

Το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι καταπέλτης για την κυβέρνηση!

Η κυβέρνηση, αντί να απολογηθεί, επιτίθεται προκλητικά στους 330 Ευρωβουλευτές, που υποστήριξαν το ψήφισμα. Ο κ. Μητσοτάκης, ο δήθεν υπέρμαχος της Ευρώπης, περιφρονεί και κατασυκοφαντεί τους θεσμούς της. Mόλις προχθές επιχείρησε να προσπεράσει και να υποβαθμίσει το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με ένα δημοσίευμα του Economist! Τι ακριβώς θέλει για να είναι σίγουρος πως κανένας δεν θα του ασκεί κριτική; Να καταργήσουμε και το Ευρωκοινοβούλιο;

Η διαπλοκή και η διαφθορά αποτελεί τεράστιο, δομικό πρόβλημα της χώρας, όχι μόνο για τη δημοκρατία και το πολιτικό σύστημα, αλλά και την ίδια την οικονομία. Κρατά «κλειστή» την ελληνική οικονομία τόσο προς ξένους επενδυτές όσο και προς την εγχώρια υγιή επιχειρηματικότητα. Η ΝΔ έχει θέσει το κράτος στην υπηρεσία ολιγαρχών, καρτέλ και της Greek mafia.

Η νέα γενιά καταδικασμένη είτε στην ανεργία είτε στην ελαστική, επισφαλή και φθηνή εργασία, βιώνει ένα μίζερο παρόν χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική.

Η μαζική φυγή ενός πολύτιμου επιστημονικού-πνευματικού δυναμικού στο εξωτερικό αποτελεί το μεγαλύτερο πλήγμα για το μέλλον της χώρας και επιτείνει το δημογραφικό πρόβλημα.

Η βαθιά κοινωνική κρίση οδηγεί στην παραίτηση και τις μειωμένες προσδοκίες και συνοδεύεται από την κρίση της πολιτικής και των αντιπροσωπευτικών θεσμών. Την καλλιέργεια της αντίληψης ότι «Όλοι είναι ίδιοι/ τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει».

Αυτή η εικόνα πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Είναι θέμα προστασίας της ίδιας της δημοκρατίας. Αυτό το ιστορικό καθήκον δεν μπορεί να το αναλάβει ούτε το ΠΑΣΟΚ, που στα περισσότερα παραμένει συμπληρωματική δύναμη της ΝΔ, ούτε η μικρή, πολυδιασπασμένη, αυτοαναφορική Αριστερά. Μόνο εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, θέλουμε και μπορούμε να βγάλουμε την πατρίδα από το τέλμα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΩΡΑ. ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!

Στην χώρα όπου έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε αυτό που εγώ ονομάζω ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ.

Γιατί όσο κι αν προσπάθησαν για πάρα πολλά χρόνια να μας στερήσουν το δικαίωμα στο όνειρο δεν μπόρεσαν να μας το καταργήσουν.

Ελληνικό Όνειρο δεν σημαίνει ουτοπία. Ούτε αντιγραφή ενός δήθεν Αμερικάνικου ονείρου, όπως προσπάθησαν κάποιοι από την Κυβέρνηση με την προπαγάνδα τους να το παραφράσουν.

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΟ, ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ.

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΟΥΜΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ.

ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΑΝΑΠΑΥΜΕΝΟΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΗΡΩΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ.

ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΝΕΕΣ ΕΝΔΟΞΕΣ ΜΝΗΜΕΣ.

Η δική μας προοδευτική αντεπίθεση συνοψίζεται τέσσερις κεντρικούς άξονες.Πατριωτική και υπερήφανη, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική. Μια ευρωπαϊκή Ελλάδα με ηγετικό γεωπολιτικό ρόλο ειρήνης, σταθερότητας και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μια Ελλάδα-κόμβος διεθνούς εμπορικής συνεργασίας. Μια πατρίδα που δεν θα εγκαταλείπει, αλλά θα ενισχύει τον Ελληνισμό της Διασποράς, επιτρέποντάς του να εκλέγει τους δικούς του Βουλευτές. Μια Ελλάδα που θα πάρει πρωτοβουλίες για την επανεκκίνηση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού στη βάση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με αφετηρία τα κεκτημένα του Κρανς Μοντανά. Μια πατρίδα αμυντικά θωρακισμένη με ικανή αποτρεπτική ισχύ, πάντα με κριτήριο τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες, αλλά και τη δημοσιονομική υπευθυνότητα.
Ανασυγκρότηση του κράτους, ώστε αυτό να καταστεί αποδοτικό και λειτουργικό. Με ένα νέο λειτουργικό πρότυπο διακυβέρνησης του κράτους, με αρωγό την τεχνολογία, και όχι τεχνοφοβικό. Ένα κράτος που θα σχεδιάσει και θα υπηρετεί ένα μακρόπνοο σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης για το κοινό καλό και το περιβάλλον. Ένα κράτος που δε θα συναλλάσσεται ο υπουργός κάτω από το τραπέζι και δε θα επεμβαίνει στη λειτουργία του. Με διαφανή διακυβέρνηση και λογοδοσία. Με πραγματική δημοκρατία.
Ευημερία και πρόοδος για όλους. Με μια οικονομία που θα φέρει ανάπτυξη και κοινωνική κινητικότητα για τους ανθρώπους. Με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και απολαβές που επιτρέπουν την αποταμίευση. Με κεφαλαιαγορές που θα λειτουργούν σωστά. Με δίκαιη, συμπεριληπτική πράσινη μετάβαση.Με καθολική κάλυψη των υγειονομικών αναγκών από ένα σύγχρονο, αναβαθμισμένο και αξιόπιστο ΕΣΥ. Έμπρακτη στήριξη του ΕΣΥ με ενίσχυση υποδομών, διπλασιασμό των αποδοχών των υγειονομικών κ.α.Αλλά και με ένα σταθερό, απλό και σαφές φορολογικό σύστημα. Θεμέλιο του συστήματος θα αποτελέσει ένας προοδευτικός φόρος εισοδήματος, ένας προοδευτικός συντελεστής για φυσικά και νομικά πρόσωπα, αλλά και η προοδευτικότητα στη φορολογία της περιουσίας. Στόχος η κοινωνική δικαιοσύνη και η ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων και επιχειρήσεων, όπως και η ενίσχυση της αναπτυξιακής στρατηγικής της χώρας και η προσέλκυση επενδύσεων, που θα έχουν προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία.
Μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης και πολιτιστικής δημιουργίας. Μια σύγχρονη κοινωνία με ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα. Με συμπερίληψη και ισότιμη ένταξη στην κοινωνία όλων των ανθρώπων, χωρίς αποκλεισμούς. Με επένδυση στον πολιτισμό, ως κινητήρια δύναμη ανάπτυξης, με αξιοποίηση του τεράστιου πολιτιστικού αποθέματος σε όλη τη χώρα.Με σύγχρονη και αναβαθμισμένη δημόσια Παιδεία. Βασικός πυλώνας το δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό και συμπεριληπτικό σχολείο.Δέσμευση μας η αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Διπλασιασμός του αριθμού καθηγητών σε βάθος τριετίας, ώστε να είμαστε κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο ως προς την αναλογία καθηγητών προς φοιτητές. Διπλασιασμός της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η Παιδεία είναι η καλύτερη επένδυση του κρατικού προϋπολογισμού της χώρας.Ελληνικό Όνειρο σημαίνει ένα μεγάλο σχέδιο αποκέντρωσης για να αντιμετωπιστεί η δημογραφική κρίση.Σημαίνει ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα με αναδιανομή γης και τράπεζα αγροτικών πιστώσεων.Σημαίνει ενδυνάμωση της αυτοδιοίκησης, συμπερίληψη και προσβασιμότητα σε υποδομές, μεταφορές και υπηρεσίες για όλους και όλες.Σημαίνει στεγαστικά προγράμματα στην περιφέρεια, σε συνδυασμό με ενίσχυση των περιφερειακών πανεπιστημίων και δημιουργία hubs έρευνας και τεχνολογίας, ώστε να φέρουμε πίσω στην ελληνική περιφέρεια επιστήμονες που μετανάστευσαν στο εξωτερικό (brain gain).Σημαίνει μια κοινωνία χωρίς έμφυλες ανισότητες, απαλλαγμένη από τη βία και τα πατριαρχικά στερεότυπα. Με αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και νομική αναγνώριση του εγκλήματος της γυναικοκτονίας.Χάρη στη δική μας πίεση με την πρόταση νόμου που καταθέσαμε για τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών, ο κ. Μητσοτάκης αναγκάστηκε να φέρει το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο στη Βουλή, που υπερψηφίστηκε χάρη στη δική μας ψήφο. Η ψήφιση του αποτελεί άλμα για την ελληνική κοινωνία και είναι μια νίκη όλων μας.Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι περήφανος που σηκώνει στις πλάτες του τις προσδοκίες και τα όνειρα χιλιάδων συνανθρώπων μας για ισότητα σε μια σύγχρονη κοινωνία

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Φίλες και φίλοι,

Αυτό είναι ένα μικρό τμήμα του σχεδίου που επεξεργαζόμαστε. Ενός σχεδίου για μια Ελλάδα ισχυρή και υπερήφανη, με κοινωνική δικαιοσύνη και ανθεκτική, παραγωγική οικονομία. Ένα κυβερνητικό πρόγραμμα που χτίζουμε σε διάλογο με την κοινωνία και τους φορείς της μέσα από τα Περιφερειακά μας Συνέδρια σε όλη τη χώρα. Με αυτό το σχέδιο φιλοδοξούμε να συγκροτήσουμε ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην κοινωνία.

Για να το πετύχουμε, όμως, αυτόν τον μεγάλο στόχο, χρειαζόμαστε κι ένα ΚΟΜΜΑ ΑΝΟΙΚΤΟ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΣΥΓΧΡΟΝΟ.

Κάπου ανάμεσα στο 2019 και στο 2023 άκουσα την διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί το 2015 να κέρδισε τις εκλογές και να έγινε κυβέρνηση, αλλά δεν κέρδισε την εξουσία. Οι αρμοί της εξουσίας ήταν στα χέρια άλλων.

Διαβάζω επίσης στις αποφάσεις μας για την διαρκή αδυναμία μας να αποκτήσουμε σχέσεις, γείωση και επιρροή στην αυτοδιοίκηση, τα συνδικάτα, τα εργατικά σωματεία.

Με απασχολούν πολύ αυτές οι διαπιστώσεις, αυτή η συλλογική εμπειρία και αυτοκριτική.

Πρέπει να ξαναδούμε το κόμμα μας ως εργαλείο ουσιαστικής σχέσης με την κοινωνία και τους θεσμούς.

Στη σημερινή εποχή οι 10 ή οι 100 έμπειροι γνώστες δεν αρκούν.

Γιατί η γνώση τρέχει, οι κοινωνικές σχέσεις παράγονται με μεγάλη ταχύτητα και σε υπερβολικά μεγάλο όγκο.

Κανένας κομματικός μηχανισμός κλεισμένος στον εαυτό του, δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβαίνει και γιατί συμβαίνει.

Διατακτικές ΓεύματοςCompaneo
Λάβετε προσφορά




Οι φθηνότεροι πάροχοι ενέργειας. Δείτε τη λίστα εδώ.Cheap Energy Suppliers - Search link





Η δικτύωση του κόμματος με τους φορείς συλλογικής έκφρασης και τα αποκεντρωμένα γνωσιακά δίκτυα (knowledge networks) της κοινωνίας είναι άμεση αναγκαιότητα.

Και αυτή μπορεί να συμβεί μόνο με τη μέγιστη αξιοποίηση των μελών μας, των φίλων μας, αλλά και όσων συνεργάζονται μαζί μας θεματικά.

Είναι ανάγκη να δικτυωθούμε στη νεολαία με τον τρόπο που αυτή σήμερα ζει, επικοινωνεί και λειτουργεί. Εκτός από τους Boomers και τους Millennials, πρέπει να μάθουμε πώς να μιλάμε στη Γενιά Ζ (Gen Z), τους νέους και τις νέες που πέρασαν την εφηβεία ή τα φοιτητικά τους χρόνια μέσα στη δοκιμασία και τον εγκλεισμό της πανδημίας.

Είναι ανάγκη να δικτυωθούμε στις ενώσεις των εργαζομένων και να διεκδικήσουμε τη ριζική τους ανανέωση και τη διεύρυνσή τους με τις νέες μορφές εργασίας.

Είναι ανάγκη να δικτυωθούμε στην αυτοδιοίκηση, τον μαζικότερο χώρο ενασχόλησης των πολιτών με τα κοινά. Να ξανασχεδιάσουμε τη στρατηγική μας για την προοδευτική διοίκηση των πόλεων και των περιφερειών. Ώστε σε 4 χρόνια από τώρα να μην ξαναμιλάμε για χαμένες ευκαιρίες και πρωτοβουλίες της τελευταίας στιγμής.

Είναι ανάγκη να δικτυωθούμε στις επαγγελματικές ενώσεις, τα επιμελητήρια και τους εμπορικούς συλλόγους, για να σπάσουμε τις προκαταλήψεις των μικρομεσαίων για τις θέσεις και την πολιτική μας.

Γι αυτό και χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ τη γνώση, τις εμπειρίες και τα δίκτυα των μελών μας. Γι αυτό και χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα μέλη.

Δεν ζούμε το τέλος της πολιτικής, των ιδεολογιών ή της ιστορίας, όπως βιάστηκαν να διακηρύξουν κάποιοι. Γι αυτό είμαστε εδώ. Γιατί πιστεύουμε στη δυνατότητα να αλλάξουμε την κοινωνία και τη χώρα μέσα από την πολιτική.

Για να εμπνεύσουμε ξανά τους συμπολίτες μας και ειδικά το νέο κόσμο, πρέπει να διορθώσουμε τα λάθη μας και να γίνουμε ένα κόμμα σύγχρονο, ελκυστικό, που συμβαδίζει με την εποχή του.

Αυτό θέλω να κάνω, ως Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Δεν προσγειώθηκα ξαφνικά στην Ελλάδα για να κάνω «επιθετική εξαγορά» του κόμματος, ούτε αισθάνομαι CEO σε επιχείρηση, όπως με κατηγόρησαν.

Μπήκα συνειδητά στην πολιτική και στον ΣΥΡΙΖΑ τη δύσκολη ώρα της ήττας, για να αγωνιστώ για την ολική επαναφορά και τη νίκη των προοδευτικών ιδεών και της προοδευτικής πολιτικής στην πατρίδα μας.

Με μεγαλύτερη διαφάνεια και πλατύτερη συμμετοχή στη λειτουργία μας.

Ο Αλέξης Τσίπρας ξεκίνησε το άνοιγμα και τον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ με τη διεύρυνση προς τον σοσιαλιστικό και οικολογικό χώρο και το δημοκρατικό κέντρο, αλλά και με την εκλογή των συλλογικών μας οργάνων και της ηγεσίας από την βάση. Κι αυτά δεν έπεσαν από τον ουρανό. Δόθηκαν μάχες απέναντι σε αυτούς που δεν τα ήθελαν και κατέληξαν να διασπάσουν το κόμμα. Αυτά τα ψηφίσαμε στο συνέδριο του 2022. Αλλά κάποιοι δεν τα σεβάστηκαν, όπως δεν σεβάστηκαν και τον Ιδρυτή της Κυβερνώσας Αριστεράς τον Αλέξη Τσίπρα.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Ο δρόμος έχει ανοιχτεί.

Έχει περπατηθεί και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται, να ναρκοθετήσει αυτόν τον δρόμο της μεγάλης αλλαγής.

Αν για κάτι μπορεί να κατηγορηθώ και το δέχομαι, είναι ότι βιάζομαι. Αλλά βιάζομαι γιατί η ζωή δεν μπορεί να περιμένει. Βιάζομαι γιατί τα κοινωνικά αιτήματα είναι κατεπείγοντα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να σπαταλάμε χρόνο σε εσωστρέφεια και αναλύσεις χωρίς προτάσεις.

Βιάζομαι να ηγηθώ ενός σύγχρονου κόμματος που μαθαίνει από την κοινωνία και ταυτόχρονα κερδίζει την εμπιστοσύνη της με το παράδειγμα και τη δράση του.

Βιάζομαι γιατί ηγούμαι ενός κόμματος που θα μπορέσει να ξανακερδίσει τη Δεξιά, χτίζοντας μια μεγάλη, αυτοδύναμη κοινωνική συμμαχία.

ΝΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Ας με κατηγορούν που βιάζομαι για το καλό, για να ξεκινήσει επιτέλους η προοδευτική αντεπίθεση παντού!

Ποτέ δεν πίστεψα ότι αυτά θα τα πετύχω μόνος. Μεσσίες ψάχνουν άλλα κόμματα. Όχι η Αριστερά! Όχι η ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ. ΟΙ ΜΕΣΣΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.

Αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι τα δημοκρατικά κόμματα που εκλέγουν την ηγεσία τους και την εμπιστεύονται.

Αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι τα δημοκρατικά κόμματα που εκλέγουν την ηγεσία τους και την εμπιστεύονται.

Να εμπιστευθούμε τη δύναμη και τη σοφία των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Των ανθρώπων που έχουν καταστατικά δικαιώματα, των ανθρώπων που θα αποκτήσουν περισσότερα δικαιώματα στο επερχόμενο Καταστατικό μας Συνέδριο για να δώσουμε αξία στην αμφίδρομη διαβούλευση, στα δημοψηφίσματα και στις εσωκομματικές προκριματικές εκλογές για όλα τα επίπεδα δημοκρατικής εκπροσώπησης.

Στην Αυτοδιοίκηση, στην Βουλή, στην Ευρωβουλή, ΠΑΝΤΟΥ!

Να εκσυγχρονίσουμε και να ψηφιοποιήσουμε τη λειτουργία μας, για να γίνουμε ένα κόμμα προσβάσιμο, όχι μόνο από όσες και όσους βρίσκουν τον τρόπο να δίνουν ζωή στις Οργανώσεις μας σε όλη την χώρα, αλλά και σε όσους θέλουν να συμμετέχουν, μέσω της τεχνολογίας, γιατί σε αυτές τις συνθήκες το εκλογικό μας σώμα περιλαμβάνει ανθρώπους που εργάζονται τις ώρες που συνεδριάζουμε, περιλαμβάνει μονογονεϊκές οικογένειες που δεν έχει την δυνατότητα ο γονέας να φύγει από το σπίτι.

Περιλαμβάνει Απόδημους.

Περιλαμβάνει εργαζόμενους σε σαιζόν στα νησιά.

Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που έχουν ανάγκη οι καιροί είναι ένα κόμμα που θα λειτουργεί 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες το 24ώρο για να μην πάει χαμένη ούτε μια δημοκρατική συμβολή, ούτε μια άποψη μέλους και ψηφοφόρου μας. ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΩ ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗ ΣΧΕΣΗ.

ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΩ ΑΥΤΟ.

Και στους λίγους μήνες που είμαι πρόεδρος, έχω προσπαθήσει να το κάνω πράξη. ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΣ ΛΑΘΗ .

Συνομιλώντας απευθείας με όλα μας τα όργανα.

Με όλα μας τα Τμήματα.

Με την νεολαία μας.

Με τους Αυτοδιοικητικούς μας.

Με τους συνδικαλιστές μας.

Με τους Πανεπιστημιακούς μας.

ΑΛΛΑ ΣΑΣ ΤΟ ΕΙΠΑ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΟΝΟΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟΣ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΔΟΜΗ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΑΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΟΛΩΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ.

Να λειτουργήσουμε με τόλμη τα νέα think tanks του κόμματος, που θα προσθέσουν γνώση και εμπειρίες στην προγραμματική μας δουλειά.

Να στηρίξουμε ολόψυχα την ανασυγκρότηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ σε νέα βάση, απαλλαγμένη από τους μικρομεγαλισμούς και την αυτοαναφορικότητα του παρελθόντος.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να γίνει πραγματικά ένα κόμμα που εξελίσσεται και επανιδρύεται εν κινήσει, χωρίς να περιορίζεται στις ταμπέλες, χωρίς να χειραγωγείται από εξωγενείς παράγοντες ή να επηρεάζεται από την τοξικότητα της παραπολιτικής που καθημερινά εξαπολύουν εναντίον μας τα περισσότερα ΜΜΕ.

Ένα κόμμα δημοκρατικό, που θα υπερβαίνει τη νοσηρή κατάσταση των παραλυτικών ισορροπιών των τάσεων και των a la carte κανόνων.

Ένα κόμμα που τα στελέχη του θα σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις στη δημόσια παρουσία τους.

Ένα κόμμα εξουσίας που καταφέρνει να ενώσει ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές προελεύσεις – από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο – σε ένα κοινό πολιτικό σχέδιο.

Ένα κόμμα – καταλύτης για την ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη.



Να μην φοβηθούμε τη συζήτηση, χωρίς ταμπού και καχυποψία, για όλα τα σημαντικά ζητήματα και διλήμματα. Αλλά να προχωρήσουμε με διαφάνεια, συντροφικότητα και αλληλεγγύη .

Να επικεντρώσουμε όλη μας την ενέργεια στη συλλογική δράση, στην εναλλακτική πρόταση, στο θετικό παράδειγμα.

Γιατί, Ναι! Πρέπει να ξανασυστηθούμε ως κόμμα! ΟΧΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ. ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Και να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου μέσω της αξιοπιστίας μας. ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ!

ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ,

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω πρέπει να υπάρχει ένα προαπαιτούμενο: Ομοψυχία.

Θέλετε να συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας;

Δεν υπάρχει, φίλες και φίλοι.

Απέναντι στη δική σας ανιδιοτέλεια, που αφήνετε τις δουλειές σας, τα σπίτια σας, τις οικογένειές σας για να είστε από σήμερα ως και την Κυριακή εδώ, υπάρχουν δυστυχώς ορισμένα τεράστια ΕΓΩ που θέτουν τους εαυτούς τους πάνω από το ΕΜΕΙΣ.

Και βάζουν προθεσμίες ευρωεκλογών σε έναν Πρόεδρο εκλεγμένο με 56% πριν από τέσσερις μήνες.

Και περιμένουν την αποτυχία μου ξεχνώντας τα απλά μαθήματα πολιτικής Ιστορίας που παρέδωσε ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τέσσερις μήνες:

Πού κατέληξαν οι υπονομευτές του Αλέξη Τρίπρα;

Στα αζήτητα, να παρακαλούν το ΠΑΣΟΚ να τους πάρει μήπως αποκτήσουν ξανά καριέρα.

Μήπως στις επόμενες εκλογές ανταλλάξουν τις κλεμμένες τους έδρες με πράσινες έδρες.

Ας το καταλάβουν όλοι καλά: Στην Αριστερά οι υπονομευτές δεν εκλέγονται αρχηγοί. Δεν το επιτρέπει η ηθική του κόσμου της Αριστεράς.

Αν δεν είμαι εγώ απέναντι στους νέους επίδοξους υπονομευτές, θα είναι κάποιος άλλος. Εκείνοι θα τον λένε «ουρανοκατέβατο», όμως θα τον έχει φέρει η κοινωνία, όπως έφερε εμένα.

Κάποιοι νομίζουν ότι με συνεχείς αντιπαραθέσεις, διαφοροποιήσεις και διαρροές στα κοράκια της μιντιακής προπαγάνδας, θα καταφέρουν τη συντριβή μου στις Ευρωεκλογές για να έρθουν ως σωτήρες.

Καταλάβατε λάθος.

Στην Ελλάδα έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα υπό την ηγεσία προσώπων, όχι πρόσωπα υπό την τρικλοποδιά του κόμματός τους.

Αν ήταν διαφορετικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν ακόμα στο 32%, όχι στο 18%. Και θα ήταν τώρα εδώ, στη θέση από την οποία σας μιλώ.

Ποιος θα ψηφίσει ηγέτη χωρίς κόμμα;

Ποιος θα ψηφίσει Έναν χωρίς το όλον;

Νομίζουν ότι βυθίζουν εμένα. Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι.

Σε ποιο πλοίο, φίλες και φίλοι; Σε αυτό που θα έχουν βυθίσει;

Τους δικαιολογώ, ως ένα βαθμό. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα έχουν τον «ξένο», τον «μικρό» του χεριού τους.

Ότι θα έχουν έναν Πρόεδρο – αχυράνθρωπο.

Ότι θα εξουσιάζουν δι’ αντιπροσώπου.

Ότι θα ζητάει ο εκλεγμένος Πρόεδρος την άδεια για το πότε θα συνομιλήσει με τα μέλη του κόμματος.

Ότι ο πρόεδρος που είπε στα μέλη «θα σας δώσω φωνή» και «δε θα σας προδώσω ποτέ» θα αθετήσει τις υποσχέσεις που τους έδωσε.

Λάθος πρόσωπο ψάχνατε. Σ’ εμένα δε θα το βρείτε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε καταστατικό συνέδριο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα σύγχρονο, ψηφιακό, ευρωπαϊκό, με εσωτερική δημοκρατία.

Τα όργανα δεν είναι πάνω από τα μέλη. Ο πρόεδρος δεν είναι πάνω από τα μέλη.

Όλοι είμαστε εδώ όσο είμαστε φωνή δική σας.

Είμαστε δικά σας ηχεία.

Όχι φωνές του ΕΓΩ μας

Καθαρά λοιπόν: Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ανορθώσει ένα κόμμα που συνετρίβη και διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ας έρθει να αναλάβει.

Ζητούν να λογοδοτήσω για τις κακές δημοσκοπήσεις όσοι δε λογοδότησαν ποτέ για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 18%.

Ντρέτα λοιπόν, όπως πάντα: Χρειάζομαι χρόνο. Χρειαζόμαστε χρόνο. Χρόνο και ΟΜΟΨΥΧΙΑ.

Χρόνο να ξεπεράσουμε τη συλλογική θλίψη της συντριβής του 2023.

Χρόνο να αναστήσουμε ένα παρηκμασμένο, δυσλειτουργικό, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό κόμμα.

Χρόνο να συνθέσουμε προτάσεις κοστολογημένες -όχι τσιτάτα στον αέρα- για να πούμε στους πολίτες: Αυτοί είμαστε, αυτά πιστεύουμε, τόσο κοστίζουν, δώστε μας τη δύναμη να τα πετύχουμε.

Εγώ Πρόεδρος υπό προθεσμία δε γίνομαι, και το δήλωσα ήδη από την Τρίτη.

Θα κριθώ – και πολύ σκληρά- στις πρώτες εθνικές εκλογές.

Θα συνεχίσω να βλέπω βιογραφικά, να φέρνω δίπλα μου τους καλύτερους της κοινωνίας, να βρίσκομαι από τη μία γωνιά της χώρας στην άλλη.

Θα συνεχίσω να δουλεύω 24 ώρες το 24ωρο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θα συνεχίσω να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια έχοντας τη γλυκιά κούραση ότι και σήμερα υπερέβαλα εαυτόν, ότι μια μέρα ακόμα βρέθηκα παντού, στην πρώτη γραμμή, ότι και σήμερα αγωνίστηκα για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως ΕΝΑΣ ΙΣΟΝ ΚΑΝΕΝΑΣ.

Χρειάζομαι τα ικανά στελέχη, τα φωτεινά μυαλά δίπλα μου. Και ευτυχώς υπάρχουν πολλά. Και ευτυχώς προχωράμε μαζί.

Απέναντι σε όσους συνεχίζουν και έχουν αυταπάτες, σήμερα εμείς αντικρίζουμε την πραγματικότητα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ.

Η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑ.

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΤΑΙ.

Όσοι πίστεψαν ότι φυτεύτηκα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα δουν τις δικές μου ρίζες.

Προσφεύγω στις ρίζες μου: Στα μέλη και στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.

Με έναν πλήρη οδικό χάρτη για επανεκλογή, επανίδρυση και επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα παράταξη.

Ως τη μονη απάντηση σε ένα σάπιο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα.

Δε με κρατάει κανείς. Μόνο ο κόσμος.

Ο κόσμος που στάθηκε στις ουρές.

Και θα ξανασταθεί, για να έχει φωνή και ελπίδα.

Είμαι εδώ. Είμαι όρθιος. Είμαι έτοιμος.

Να τελειώνουμε με τα μικρά για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα, τη Δεξιά του Μητσοτάκη.

Βρείτε μου αντίπαλο.

Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα: το βαρυσήμαντο άρθρο του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής, δίνει τον τόνο, την ποιότητα και τις απαντήσεις ενός πραγματικού πολιτικού άνδρα που η ζωή του είναι γεμάτη αγώνες, διεκδικήσεις, προσπάθεια, ανυποχώρητη κι ακούραστη υπεράσπιση των αδυνάμων και των ασθενεστέρων, προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των ανθρώπων, με κόστος.
Ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για την ισότητα και τη δημοκρατία, βασανίστηκε και φυλακίστηκε επί 4 χρόνια από τη Χούντα και ποτέ δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του, τους συντρόφους και τις ιδέες του. Ενός ανθρώπου που βγήκε από το φοιτητικό κίνημα κι υπηρέτησε με ήθος, κύρος και αποφασιστικότητα τα κοινωνικά κινήματα, την οικολογία, την Αριστερά, πρωτίστως την κοινωνία, ως δικηγόρος, υπερασπιστής πάμπολλων αγωνιστών και σωματείων, Πρόεδρος επί 11 χρόνια του Συνασπισμού.
Αυτό το υπόδειγμα πολιτικού μπορεί να εμπνεύσει τους πολλούς και σημαντικούς αγώνες που πρέπει να δοθούν σήμερα, τους αγώνες που δίνει κι υπηρετεί η Πλεύση Ελευθερίας, με πράξεις κι όχι «στα λόγια» ή «στα ψέματα».
Καλό μήνα!
ΖΚ
————————————-

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα.

Του Νίκου Α. Κωνσταντόπουλου
νομικού, πρώην Προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


1. Αυτά που διαδραματίζονται και συντελούνται μπροστά στα μάτια μας, στον δημόσιο βίο, δεν είναι περαστικά και ευκαιριακά γεγονότα, αιφνιδιαστικά κι αναπάντεχα, όσο κι αν ενσκήπτουν ως ακραία φαινόμενα. Όλα έχουν αιτιώδη διαδρομή, αποκαλυπτικές εξηγήσεις και δραματικές διαχρονικές συνέπειες. Η σημερινή πραγματικότητα είναι «η ιστορία εν τω γίγνεσθαι», του παρόντος και του μελλοντικού, συλλογικού και προσωπικού χρόνου και βίου. Αυτή η ζώσα ιστορικότητα της καθημερινότητας, είναι το υπαρκτό πεδίο στο οποίο δοκιμάζονται κοινωνικές αξίες και πολιτικές δράσεις, οι θεσμικές και πολιτισμικές λειτουργίες της συνταγματικής δημοκρατικής πολιτείας μας. Άλλωστε, ουσιαστικό και δυναμικό κριτήριο για την αξιόπιστη και ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος μίας χώρας, είναι η ποιότητα και οι δημιουργικές συνθήκες στο δημόσιο χώρο. Γι’ αυτό και η διεκδίκηση δημόσιου βίου με διαφάνεια, δημοκρατική νομιμότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, είναι από τα συνταγματικά δικαιώματα αντίστασης στη διαφθορά και την διαπλοκή, στις ανισότητες και αδικίες, στην αυθαιρεσία και ανεπάρκεια. Είναι δικαιώματα πραγματικής άσκησης κι όχι φραστικής διακήρυξης, που ριζοσπαστικοποιούν την πολιτική και κοινωνική παρέμβαση, απέναντι στα κηρύγματα ρεαλιστικού πραγματισμού, που γίνεται πρόσχημα ενός διαβρωτικού αμοραλισμού.


2. Κάθε χρόνο, όλες τις εποχές, τραυματικά γεγονότα και καταστροφικές απώλειες, ματώνουν, μικραίνουν και φτωχαίνουν την Ελλάδα. Το διαρκές χρονολόγιο των κρίσεων, είναι το εξουθενωτικό κοινωνικοπολιτικό μαρτυρολόγιο. Η δημοκρατική Ελλάδα, σε διαρκή κρίση, είναι πια μια προβληματική κι αντιφατική Ελλάδα, με δραματικά περιορισμένη την ενατένιση του ορίζοντα των επόμενων δεκαετιών, με την αυτογνωσία, συνοχή και αισιοδοξία που αξίζει κι έχει τις δυνάμεις να κατακτήσει. Συντελούνται εθνικές τραγωδίες, που αποτελούν ιστορικό συλλογικό τραύμα, έτσι όπως επαναλαμβάνονται, αθροίζοντας απώλειες κοινωνικού και παραγωγικού δυναμικού, συλλογικών αγαθών και πόρων. Πρόσθετη διάσταση αυτής της εθνικής τραγωδίας και του συλλογικού τραύματος, αποτελεί το γεγονός ότι απέναντι στην διαβρωτική πολυκρίση, το θεσμικό-πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης και κρατικής λειτουργίας βρίσκεται διαρκώς αναποτελεσματικό και αναξιόπιστο, διαβρωμένο και στρεβλό, με εντεινόμενη κρίση αντιπροσώπευσης και νομιμοποίησης, σταθερά σε απόσταση από την δοκιμαζόμενη πραγματικότητα. Οι εναλλασσόμενες διακηρύξεις των κομμάτων που άσκησαν κυβερνητική εξουσία, για «δομικές αλλαγές», «εκσυγχρονισμό», «επανίδρυση του κράτους», «αναδιάρθρωση με αριστερό πρόσημο», «επιτελικό κράτος και μεταρρυθμίσεις», αποτελούν δημαγωγική διαχείριση των προβλημάτων από τον πελατειακό κομματικό κυβερνητισμό, χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, για ορθολογική αξιοποίηση δυνάμεων, πόρων, ευκαιριών και χρόνου.


3. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι ανιστόρητο και φαιδρό, έως αποκρουστικό και αυτοκαταστροφικό, να κατακλύζεται ο δημόσιος βίος από συμπτώματα ξεπεσμού και κατάντιας. Οι επικοινωνιακές σκηνοθεσίες προβάλλουν διαθέσιμα προϊόντα ευκαιρίας του νοσηρού δημοσίου βίου, με κουραστικές κοινοτοπίες για νεωτερικά, μοντέρνα και χαρισματικά χαρακτηριστικά. Έτσι ακούγονται οι επιπόλαιες, αν όχι αναιδείς και αισθητικά προκλητικές διακηρύξεις των δρομολογημένων τακτικισμών, που αυτοεκθειάζονται ως «η φωνή της κοινωνίας» και «το φως που νικάει», «το νέο που επικρατεί». Η σημειολογία της παρακμής μετασχηματίζεται επικοινωνιακά σε ρητορεία της αλλαγής. Η λαχτάρα του πολίτη και η αγωνία της κοινωνίας για το συνολικό μετασχηματισμό της συλλογικής μας ζωής, εργαλειοποιείται δημοσκοπικά, μετατρέποντας το δημόσιο βίο σε τσίρκο, προς θέαση και τέρψη. Πέρα, όμως, από τα διαθέσιμα πρόσωπα, που θέλουν προετοιμασμένους ρόλους πολιτικής κι εθνικής ηγεσίας, υπάρχουν οι συλλογικές λειτουργίες, φανερές και παρασκηνιακές, κομματικών και πολιτικών χώρων, που εκτρέφουν, «ανέχονται», δρομολογούν και νομιμοποιούν τέτοιες καταστάσεις. Αυτά που συμβαίνουν, με τρόπο θορυβώδη και καταιγιστικό στο δημόσιο, πολιτικό και κομματικό πεδίο, δεν είναι πολιτική. Είναι ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από πολιτική. Δεν είναι ανανεωτικός, ανορθωτικός οραματισμός. Είναι ένας μεταμφιεσμένος «αγοραίος μεσσιανισμός», επιζήμιος κι επικίνδυνος, όταν εκδηλώνεται σε κρίσιμες και μεταβατικές συγκυρίες, σε αναστατωμένες και πληγωμένες κοινωνίες, σε πολίτες ανασφαλείς, πολλαπλά απογοητευμένους και πανταχόθεν βαλλόμενους.


4. Ο «ΣΥΡΙΖΑ» έχει πρόσθετη κι αποκλειστική ευθύνη για όσα αλλοτριωτικά συμβαίνουν και πανηγυρίζονται. Πέρα από την ευθύνη μιας διακυβέρνησης απαράδεκτης και μιας αντιπολίτευσης χωρίς συνέπεια, πέρα από την κομματική του λειτουργία, που μετέτρεψε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αρχηγικές. Έχει την ευθύνη της εκκόλαψης αυτού του εκφυλιστικού φαινομένου, που μεταλλάσσει την ταυτότητα και την υπόσταση, τις ιστορικές και κοινωνικές αναφορές ενός πολιτικού φορέα και τις μετατρέπει σε αγοραίο προϊόν, ενός χωρίς όρια και αιδώ παραγοντισμού. Δεν πρόκειται περί συνασπισμού κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, αλλά περί συνεταιρισμού μετόχων, που συνυπάρχουν με κοινό δεσμό, πια, την εξουσιοθηρία, κομματική και κυβερνητική. Δεν πρόκειται περί ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά περί τυχοδιωκτικής συναρμογής και προσαρμογής ομαδοποιημένων στελεχών, που συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες του εσωκομματικού κατεστημένου, καθοδηγητές της κοινωνίας κι εντολοδόχοι της ιστορίας. Αυτός ο κομματικός χώρος έτσι όπως πολιτεύτηκε στην διακυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, αλλά και τώρα για την αλλαγή ηγεσίας, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι η πολιτική κοινωνιολογία, θεωρία και ιστορία κοινωνικών αγώνων και ιδεών, προσδιορίζει ως ριζοσπαστική κι ανανεωτική αριστερά, διακριτή και διαμορφωτική πολιτισμικής, δημοκρατικής και κοινωνικής κουλτούρας.


5. Τα κόμματα δεν πεθαίνουν ούτε δολοφονούνται. Εκφυλίζονται και αυτοκαταστρέφονται. Δεν είναι οι επιδρομείς που αλώνουν ηγεσίες και μηχανισμούς. Είναι εκείνοι, που παριστάνουν τους οπλαρχηγούς του κομματικού κατεστημένου, χωρίς να καταλαβαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, προδίδοντας, για άλλη μία φορά, την κοινωνική και πολιτική βάση, τα απλά μέλη, τις αρχές και αξίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιβάλλοντάς τους ως καθοδήγηση τον αυτοεξευτελισμό τους. Η Αριστερά δεν τελειώνει διότι διάφοροι λαφυραγωγοί διαμοιράζονται τα ιμάτιά της. Αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκει την φωνή του, ως πρώην Πρωθυπουργός και «χαρισματικός πολιτικός», όχι για τις δολοφονικές φωτιές και πλημμύρες, ούτε για τις ανθρωποκτονίες στο λιμάνι του Πειραιά, στο γήπεδο και στη Λιβύη, αλλά μόνο για να πανηγυρίσει την εκλογή του διαδόχου του και να χαριεντιστεί μαζί του, με κοινοτοπίες περί παρακαταθήκης και κοινωνικούς αγώνες εν αναμονή των παραγγελμάτων τους, βρίσκονται πέραν της μελαγχολίας της Αριστεράς. Στα όρια της γελοιογραφικής συμπεριφοράς. Πέραν του βαθμού μηδέν της πολιτικής, υπάρχει η απύθμενη ηθικοκοινωνική και πολιτικό-ιστορική εξαχρείωση και εξάχνωση.


6. Κι όμως υπάρχουν οι διανοητές κι αγωνιστές για μία Αριστερά του 21ου αιώνα. Δεν είναι μόνο οι κεκράχτες και χειροκροτητές του εκάστοτε αρχηγισμού, οι ντελάληδες και διαμεσολαβητές της όποιας μετάλλαξης πασχίζει να προωθηθεί στην πολιτική αγορά, ως «κύμβαλον αλαλάζον» και «μόσχος σιτευτός». Αυτοί που υπάρχουν, οφείλουν να βγουν και να μιλήσουν στον κόσμο. Η ώρα της κρίσης είναι η ώρα της ευθύνης.


Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
22 Σεπτεμβρίου 2023

Ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε «πρέπει να ξεκινάμε από το γενικό για να πηγαίνουμε στο ειδικό». Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, «καταναλωτή» κυρίως και όχι «παραγωγό» πολιτικών.

Ο Δημήτρης Σκαρπαλέζος ορθά τοποθετεί και ερμηνεύει τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από τον παγκόσμιο πόλεμο της συλλογικής Δύσης κατά της Ρωσίας, υπό την γενική ηγεσία των ΗΠΑ και από την άνοδο του Ολοκληρωτισμού, υπό την εξουσία του διεθνούς Χρηματιστικού Κεφαλαίου, που είναι το αναπόφευκτο παρακολούθημα, προϋπόθεση και συνέπεια ταυτόχρονα, της πορείας προς τον Παγκόσμιο Πόλεμο.

H τάση μετατροπής του καπιταλισμού σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα, ένα είδος νέο-φεουδαρχίας, όπου κόμματα και τα άλλα χαρακτηριστικά της αστικής δημοκρατίας εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά ως ελεγχόμενα κελύφη από τα οποία έχει εξαφανισθεί κάθε δημοκρατικό περιεχόμενο και έχουν πλήρως ελεγχθεί, είναι πολύ προγενέστερη του ουκρανικού ζητήματος. Εκδηλώνεται με σαφήνεια μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, εδώ και 30 χρόνια. Μια λιτή, συνοπτική και έξοχη περιγραφή μας έχει δώσει ο Γαλλο-Aιγύπτιος οικονομολόγος της ανάπτυξης Σαμίρ Αμίν στο πρώτο μέρος ενός από τα τελευταία του κείμενα.
Γιατί χρειάζονται έναν ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι δα και κάποιο αντιαμερικανικό κόμμα, και η εξωτερική και η εσωτερική του πολιτική δεν συνιστά κάποιου είδους σπουδαίο «κίνδυνο» για το εσωτερικό και διεθνές κατεστημένο.

Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά και έτσι, το κόμμα αυτό δεν έχει ακόμα φτάσει στην πλήρη παράδοση στην Ουάσιγκτον και τη νέα ολοκληρωτική εξουσία του δυτικού καπιταλισμού που τώρα απαιτούν Αμερικανοί και διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Παραμένοντας ένα σχετικά αριστερό, έστω και σχετικά δημοκρατικό κόμμα, η πολιτική καριέρα των στελεχών του οποίου δεν εξαρτάται μόνο από τα «αφεντικά στην Ουάσιγκτον», αλλά και από τη γνώμη των Ελλήνων ψηφοφόρων και αριστερών. Ένα κόμμα δηλαδή που δεν μπορεί να κάνει εύκολα οτιδήποτε του ζητηθεί.

Αυτή την πραγματικότητα έρχεται να διορθώσει η διεθνής συνωμοσία που εξυφάνθηκε για να του επιβάλλει έναν ξενόφερτο άσχετο Αμερικανό ως ηγέτη, με τη χρήση πιθανότατα πρωτοφανών μέσων παρακολούθησης και τεχνητής ευφυΐας, από αυτά που ξέρουμε ότι έχουν επιτύχει διεθνώς οι πιο προχωρημένες εταιρείες που παρεμβαίνουν στις εκλογές. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν η διαβόητη ομάδα Χόρχε έδρασε και στην Ελλάδα πριν τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε ότι η κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων πολιτών για να ψηφίσουν ένα παντελώς άγνωστο πρόσωπο προϋποθέτει ικανότητες διαφήμισης, επιρροής στα μέσα ενημέρωσης και τα social media, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις δυνατότητες των εγχωρίων διαφημιστών, συμβούλων επικοινωνίας και δημοσκόπων, που είναι αστειότητες μπροστά στη δύναμη των εξειδικευμένων ιδιωτικών εταιρειών παρακολούθησης και επέμβασης.
Διαφοροποιήσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην εξωτερική και αμυντική πολιτική

Μπορεί να καταδίκασε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν συμφώνησε όμως στο να σταλούν όπλα στο Κίεβο και μάλιστα από τα ελληνικά νησιά.

Δεν ψήφισε τις πιο εξτρεμιστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που ζητούσαν την παραπομπή του Πούτιν να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου – και μάλιστα οι σχετικές εκθέσεις των σύγχρονων ιεροεξεταστών τον τοποθετούν στα «φιλοπουτινικά» κόμματα της Ευρώπης! Η Νέα Δημοκρατία του έκανε σφοδρή επίθεση για το θέμα αυτό, υποθέτουμε κατ’ εντολήν των Αμερικανών.

Προηγουμένως είχε ταχθεί κατά της αποστολής ελληνικού στρατού να συνδράμει στις επιχειρήσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού στο Σαχέλ, που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τη Γαλλία.

Διαφώνησε με την αποστολή μιας συστοιχίας Patriot στη Σαουδική Αραβία.

Έστω και αν προετοίμασε εξάλλου το έδαφος, δεν συμφώνησε τελικά με την παραχώρηση όλης της ελληνικής επικράτειας στους Αμερικανούς ως στρατιωτικής βάσης και με τον έλεγχο από τους Ισραηλινούς της αεροπορικής βάσης της Καλαμάτας.

Απέλασε τους Ρώσους διπλωμάτες και προχώρησε σε σειρά αντιρωσικών μέτρων, προσπάθησε όμως στη συνέχεια να τα μπαλώσει με επίσκεψη του Τσίπρα στη Μόσχα και δεν έφτασε ποτέ στην ολοκληρωτική, μετά μανίας (και εντελώς ανθελληνική) καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων που έγινε επί ΝΔ του Μητσοτάκη.

Αυτά μπορεί να φαίνονται πολύ λίγα σε πολλούς Έλληνες αριστερούς και πατριώτες, φαίνονται όμως πάρα πολλά και απαράδεκτα στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ.

Προφανώς με έναν πλήρως ελεγχόμενο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη» (και ξέρουμε από την υπόθεση Επστάιν με ποιες ακριβώς μεθόδους ελέγχει τα όργανά του ο παγκόσμιος Ολοκληρωτισμός) δεν θα υπάρχουν τέτοιες παρασπονδίες. Θα γίνει και ο ΣΥΡΙΖΑ ένα πειθαρχικό κομματάκι της πολεμικής και ολοκληρωτικής μηχανής της «συλλογικής Δύσης», ένα αμερικανικό κόμμα, όπως έγινε και η ΝΔ μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη – και ακόμα περισσότερο. Ή θα διαλυθεί, με δεδομένο ότι δύσκολα θα μπορέσει ο όγκος των στελεχών και ψηφοφόρων του να ανεχθεί έναν τόσο έκδηλα «φυτευτό» και ξένο προς την νοοτροπία της Aριστεράς και της Ελλάδας ηγέτη.
Ελληνοτουρκικά και Κυπριακό

Σοβαρές συνέπειες μπορεί να έχει η υπόθεση Κασσελάκη και στο ψητό των μειζόνων θεμάτων: Ελληνοτουρκικών και Κυπριακού. Εδώ οι Αμερικανοί διαπραγματεύονται με την Τουρκία την πλήρη επανενσωμάτωσή της στη Δύση και στο πλαίσιο αυτό συζητάνε μεταξύ άλλων την μεταφορά της κυριαρχίας (και της άμυνας) των ελληνικών νησιών από την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, τον αφοπλισμό τους, τον «διακανονισμό» του θέματος του εύρους των ελληνικών χωρικών υδάτων χωρίς προηγουμένως να αρθούν οι τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές κατά της Ελλάδας και χωρίς να έχει λυθεί το Κυπριακό. Ζητούν επίσης την ταχεία «λύση» του Κυπριακού με διάλυση του κυπριακού κράτους (Σχέδιο Ανάν) παρά το ότι μια τέτοια λύση αντιφάσκει προς όλο το σώμα του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου, αλλά και προς το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Κύπρο το 2004.

Προσωπικά δεν θεωρώ καθόλου ικανοποιητικές τις τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα. Αλλά δεν μπορώ να είμαι βέβαιος και ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, όταν το μαχαίρι φτάσει πραγματικό στο κόκκαλο, θα θελήσει να συγκατατεθεί σε μείζονες παραχωρήσεις προς την Τουρκία στο Αιγαίο και θα δεχτεί να πιέσει την Κυπριακή Δημοκρατία να αυτοκαταργηθεί. Δεν έχω αντίθετα καμιά αμφιβολία ότι θα το κάνει ο «ΣΥΡΙΖΑ-Κασσελάκη».
Εκλογή Κασσελάκη, βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη

Η εκλογή Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται πλέον δεδομένη και οτιδήποτε άλλο θα συνιστούσε πολύ μεγάλη έκπληξη. Επειδή ο νέος αρχηγός είναι εντελώς ξένο σώμα προς το κόμμα του οποίου θα γίνει πιθανώς αρχηγός, η εκλογή του θα είναι η αρχή μιας νέας και πολύ σοβαρής κρίσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βούτυρο δηλαδή στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και μπορεί ο ίδιος να μας λέει ότι θα ανατρέψει τον Μητσοτάκη, στο άμεσο μέλλον όμως αυτοί που τον έστειλαν ξέρουν ότι οδηγώντας σε τόσο μεγάλη κρίση την αντιπολίτευση, θα διευκολύνουν την παραμονή στην εξουσία της σημερινής κυβέρνησης, παρά το ότι αυτή προκαλεί μια εθνική καταστροφή ανά 15 ημέρες, όπως θα διευκολύνουν και το πέρασμα μιας καταιγίδας κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων που κατέκτησαν οι Έλληνες από την εποχή του Ελευθέριου Βενιζέλου τουλάχιστο. Και όπως είπαμε, θα διευκολύνουν μείζονες παραχωρήσεις εθνικές κυριαρχίας στο Αιγαίο και την Κύπρο, που θα καταστήσουν οριστικά μη βιώσιμα κράτη την Ελλάδα και την Κύπρο και θα ολοκληρώσουν την κατάλυσή τους.

Άλλωστε και ο Μητσοτάκης και ο Κασσελάκης εξαρτώνται από το ίδιο κέντρο εξουσίας του παγκόσμιου συστήματος. Η κόρη του πρωθυπουργού βρήκε κι αυτή την πρώτη δουλειά της στη διαβόητη Goldman Sachs, όπου και θήτευσε ο Κασσελάκης (πολλά έχουν γραφτεί και για την εκλογή του Μητσοτάκη στην κορυφή της ΝΔ, εκλογή που μετέβαλε ποιοτικά τα χαρακτηριστικά αυτού του κόμματος). Βετεράνος της Goldman Sachs και ο Λουκάς Παπαδήμος, που έγινε πρωθυπουργός για να αποσπασθεί από τα χέρια της Ελλάδας το «πυρηνικό όπλο» που διέθετε στο ζήτημα του χρέους της, το γεγονός δηλαδή ότι υπαγόταν στο ελληνικό δίκαιο, ήτοι στις αποφάσεις της Βουλής και των ελληνικών δικαστηρίων.
Η ελληνική τραγωδία

Η όλη υπόθεση της διεκδίκησης από τον Κασσελάκη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι τραγική. Είναι τραγική γιατί δείχνει τη γενική έλλειψη σοβαρότητας, τη γελοιότητα της χώρας. Πονάω πολύ μέσα μου που το γράφω, αλλά ζούμε σε μια χώρα όπου επικρατεί η γελοιότητα και μόνο σε μια τέτοια χώρα θα μπορούσε να εμφανισθεί ο Κασσελάκης και να ζητάει να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνέπειες όμως αυτής της γελοιότητας δεν θα είναι καθόλου γελοίες, θα είναι, για τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Ελλάδας, πολύ σοβαρές, ακόμα και τραγικές.

Δεν δείχνει μόνο τον βαθμό της γελοιότητας, δείχνει και τον βαθμό της γενικευμένης σαπίλας της χώρας, αρχής γενομένης, φοβόμαστε, από τον ίδιο άνθρωπο που του επεφύλαξε τέτοια τιμή ο ελληνικός λαός να τον κάνει από το τίποτα πρωθυπουργό και αυτός τον ανταμείβει τώρα με το δεύτερο «τέλειο χτύπημα», προσφέροντας το κόμμα του στους Αμερικανούς!

Βαριές κουβέντες, το ξέρω, θα προτιμούσα να μην τις ξεστομίσω, φοβάμαι όμως ότι θα πρόδιδα την αλήθεια, αν απέφευγα να τις πω.

Άλλωστε, αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι τον αδικούμε, δεν έχει παρά να βγει και να εξηγήσει στα μέλη και τους οπαδούς του κόμματός του τι ακριβώς και γιατί το κάνει. Όχι μόνο μπορεί, έχει και υποχρέωση να το κάνει. Δεν είναι δυνατόν να παραμένει σιωπηλός, ισχυριζόμενος ότι δεν έχει ο ίδιος σχέση με αυτό που συμβαίνει στο κόμμα του και ότι η πρωτοβουλία για όλα αυτά ανήκει, αν είναι δυνατόν, στον ξάδερφό του και στον Πολάκη.

Απομένει στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να πάρουν τις αποστάσεις τους από αυτή την κατάσταση, να διασώσουν, αν μπορέσουν, τη «χαμένη τιμή» της ελληνικής Αριστεράς. Βέβαια είναι ενδεχόμενο από Δευτέρα, να δούμε ένα κύμα φυγής από το κόμμα απογοητευμένων μελών, ιδίως αν οι ηγέτες τους δεν τους δώσουν έγκαιρα μια σαφή και πειστική προοπτική μάχης για την υπεράσπιση των αξιών της Αριστεράς και επανελέγχου του κόμματος από τα μέλη του.

Δεν μπορώ να κάνω ακριβή πρόβλεψη. Στο καμίνι της παγίδας Κασσελάκη θα κριθεί τελικά το μέταλλο και η ικανότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν ή να χαθούν.

Πηγή:kosmodromio.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Το σενάριο που πριν τρεις βδομάδες, με την είσοδο Κασσελάκη στις πολιτικές διεργασίες του Σύριζα, φάνταζε ευφάνταστο για ορισμένους, απίθανο για άλλους και ελπιδοφόρο για τρίτους έχει μάλλον καθαρογραφεί πολύ καιρό πριν και οι υπογραφές είχαν μπει προ πολλού.
Απλά τώρα μετά την πρώτη Κυριακή των εσωκομματικών εκλογών, αποκαλύπτονται προθέσεις, ανιχνεύονται οι "πισινοί" και βγαίνουν ανοιχτά πλέον οι διστακτικοί αλλά και επανακαθορίζουν την στάση τους οι καιροσκόποι.
Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιός θα αναλάβει την ευθύνη της διάλυσης του Σύριζα.
Απλά σημειώνω ως ένας (μπορεί όχι απαραίτητα ιδιαίτερα οξυδερκής παρατηρητής) τα εξής:
Ο Αμερικανοτραφής και καπιταλιστής επιχειρηματίας Κασσελάκης ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΑ και ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ (με τις υποδείξεις τίνων άραγε;) εμφανίζεται από το πουθενά και διεκδικεί την ηγεσία του κόμματος με εκδηλωθείσα την πρόθεσή του να "νικήσει" τον Μητσοτάκη.
Ο Τσίπρας, από την απομόνωσή του, δεν παίρνει καμμία θέση, αν και είναι αυτός που τον έχρισε υποψήφιο βουλευτή επικρατείας στις εκλογές του Ιουνίου. Οι σχέσεις με την Αμερικάνικη ηγεσία (Τέξας) και η θεωρία πως ο ίδιος έπαιξε το παιχνίδι των Αμερικανών τόσο στα μνημόνια, στην κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος αλλά και στην υιοθέτηση της ντιρεκτίβας για την προδοσία των Πρεσπών, για τους ζαίους αποτελούν θεωρίες συνομωσίας και κακεντρεχείς αστήρικτες υποθέσεις.
Άνθρωποι του όμως όπως ο ξάδελφος Γιώργος Τσίπρας, Αποστολάκης, Πολάκης ήταν τα πρώτα βιολιά στην παρουσίαση και στήριξη του Αμερικανοτραφούς Στέφανου. Έτυχε θα πουν κάποιοι ....

Μετά την πρώτη Κυριακή όμως έχουμε στροφή και στήριξη του Στέφανου από άλλους Τσιπρικούς. Ανοιχτή στήριξη του Νίκου Παππά, του άλλοτε δεξιού χεριού του. Αλλαγή πλεύσης από την γκροτεσκ κι απρόβλεπτη Ακρίτα γιατί λέει στενοχωρήθηκε από τη δήλωση Αχτσιόγλου για το "θολό" αποτέλεσμα.
Θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα. Είναι και ο καιρός των καιροσκόπων.
Αλλά το ουσιαστικό είναι άλλο.
Κομίζει κάτι αληθινά καινούργιο στην πολιτική σκακιέρα ο Στέφανος;
Ποιές είναι πραγματικά οι πολιτικές του απόψεις.
Ένα τεράστιο κενό ή μήπως ένα τεράστιο μηδενικό;
Και ποιοί θα αναλάβουν να τον τροφοδοτήσουν με θέσεις;
Μήπως κάποιοι που βλέπουν πολύ μακριά; Ή κάποιοι που βρίσκονται πολύ μακριά;


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)