Search Result For "Κίνα"
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κίνα. Ταξινόμηση κατά ημερομηνία Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ἀλλάζει ἡγεσία ὁ πλανήτης ἕως τό 2029 – Κίνα καί Ἰνδία ἐκτοπίζουν ΗΠΑ καί ΕΕ στήν οἰκονομική ἰσχύ – Νέο G7 χωρίς Ἀμερική, Γαλλία, Γερμανία καί Ἀγγλία ἕως τό 2050 – Ἰνδονησία, Ρωσσία, Βραζιλία, Μεξικό καί Τουρκία στό ἱερατεῖο τοῦ πλανήτου



ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ἀλλαγές στήν οἰκονομική καί γεωπολιτική κατάταξη τῶν μεγάλων χωρῶν πού ἡγοῦνται τοῦ πλανήτου περιγράφει ἡ τελευταία ἐπικαιροποιημένη ἀπόρρητος ἔκθεσις τοῦ Μεγάρου Μαξίμου πού καταγράφει τίς μεγατάσεις στόν νέο κόσμο. Ἡ τελευταία ἐκδοχή τῆς ἐκθέσεως, ἡ ὁποία συντάσσεται ὑπό τήν ἐποπτεία τῶν Γενικῶν Γραμματέων τῆς Κυβερνήσεως Γρηγόρη Δημητριάδη καί Ἐπικοινωνίας Γιάννη Μαστρογεωργίου, ὑπογραμμίζει ὅτι ἡ Κίνα θά ἔχει ἀναδειχθεῖ ἕως τό 2029 ὡς ἡ πρώτη παγκόσμια οἰκονομική δύναμις μέ ὅρους συναλλαγματικῶν ἰσοτιμιῶν, ἐνῶ ἡ Ἰνδία θά ξεπεράσει σέ οἰκονομική δύναμη τήν ΕΕ καί θά διεκδικήσει τήν δεύτερη θέση στήν παγκόσμια κατάταξη, ἀπό τίς ΗΠΑ, οἱ ὁποῖες διατρέχουν τόν κίνδυνο νά κατρακυλήσουν στήν τρίτη θέση. Προοπτική πού ἐξηγεῖ γιατί ὁ Πρόεδρος Μπάιντεν προσεχώρησε στό δόγμα Τράμπ, συμμάχησε μέ τήν Μεγάλη Βρεταννία καί τήν Αὐστραλία καί ἀνεβάθμισε σέ ὑπ’ ἀριθμόν ἕνα κίνδυνο γιά τήν χώρα του τήν ἀναδυομένη ἐκ νέου Κίνα. Ἐγκαταλείποντας τήν ἀντιρωσσική ὑστερία τῶν «Δημοκρατικῶν».

Ἡ ἀπόρρητος ἔκθεσις Μαξίμου περιέχει ἐντυπωσιακά στοιχεῖα γιά δημογραφικές μετατοπίσεις, μέ μεγάλη χαμένη τήν Εὐρώπη, ἐνῶ ἀκόμη καί στήν πρώτη θερινή ἐκδοχή της, τήν ὁποία δημοσιεύουμε, ἐκτιμᾶ ὅτι ἕως τό 2050 καί ἐφ’ ὅσον δέν ἔχει ἀλλάξει κάτι, ὁ πλανήτης θά ἔχει ἀλλάξει χέρια. Θά ἔχει ἀλλάξει ἡγεσία. Τήν θέση τῶν σημερινῶν προηγμένων κρατῶν πού συγκροτοῦν τήν G7 (ΗΠΑ, Ἰαπωνία, Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρεταννία, Ἰταλία, Καναδᾶς) θά πάρει μία νέα ὁμάδα τῶν ἀναδυομένων οἰκονομιῶν, ἡ Ε7, πού θά ἀπαρτίζεται ἀπό τήν Κίνα, τήν Ἰνδία, τήν Ἰνδονησία, τήν Βραζιλία, τήν Ρωσσία, τό Μεξικό καί τήν Τουρκία. Ἀναλυτικῶς ἡ Ἔκθεσις τῆς ὁμάδος Foresight τοῦ Μεγάρου Μαξίμου μαζί μέ τήν θερινή ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Ἀλλαγές στήν παγκόσμια τάξη, μετατοπίσεις ἰσχύος καί δημογραφικές ἀνακατατάξεις. Ὁ παγκόσμιος πληθυσμός θά ξεπεράσει τά 8 δίς τό 2030 καί θά ἐκτιναχθεῖ στά 10 δίς τό 2050. Ἡ δημογραφική ἐξέλιξη δέν θά εἶναι ἰσομερής. Στασιμότητα θά παρατηρηθεῖ στίς πιό προηγμένες οἰκονομίες. Ὁ πληθυσμός τῆς ΕΕ θά σημειώσει πτώση στά 420 ἑκ., δηλαδή, 4,3 % τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ, ἐνῶ μεγάλη μείωση θά παρατηρηθεῖ καί στήν ΝΑ Ἀσία. Ὁ πληθυσμός τῆς Ἀφρικῆς θά φθάσει περίπου τά 2 δίς ἕως τό 2035 καί οἱ μισοί κάτοικοι τῆς Ἠπείρου θά εἶναι κάτω τῶν 21 ἐτῶν! Τό 2050 ἡ Ἰνδία, ἡ Νιγηρία, οἱ ΗΠΑ, ἡ Κίνα καί τό Πακιστάν θά εἶναι οἱ πιό πυκνοκατοικημένες περιοχές. Ἕως τό 2050 ὁ πληθυσμός σέ ἡλικία ἐργασίας θά μειωθεῖ 16% στήν ΕΕ καί 17% στήν Κίνα, ἐνῶ θά παρουσιάσει αὔξηση στή Β. Ἀμερική καί τήν Ἰνδία. Ὁ μέσος ὅρος ἡλικίας στήν ΕΕ ἀπό 44 ἔτη τό 2020 θά ἀνέβει στά 48,2 τό 2050, ἐνῶ θά ἔχουμε ραγδαία αὔξηση τῶν ἐξαρτώμενων ἀτόμων –νέων καί ἡλικιωμένων. Ἄν συνεχιστεῖ ἡ σημερινή τάση, τότε τό 2050 θά ἀντιστοιχοῦν 135 ἐξαρτώμενα ἄτομα χωρίς ἀπασχόληση γιά κάθε 100 ἐργαζόμενους!

Τίς ἑπόμενες δεκαετίες θά συντελεστεῖ μία σημαντική μετατόπιση τῆς διεθνοῦς ἰσχύος μέ τό γεωοικονομικό κέντρο βάρους τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας καί ἰσχύος νά μετατοπίζεται πρός τήν Ἀνατολή. Οἱ G7 χῶρες σήμερα ἀντιπροσωπεύουν περίπου τό 40% τοῦ ΑΕΠ, ἐνῶ τό 1975 τό ποσοστό αὐτό ἦταν 60%. Ἡ Κίνα θά ἀναδειχθεῖ ὡς ἡ μεγαλύτερη οἰκονομία ἕως τό 2029 καί ἡ Ἰνδία θά ξεπεράσει τήν ΕΕ σέ οἰκονομική ἰσχύ μέσα στά ἑπόμενα 20 χρόνια. Παράλληλα παρατηρεῖται ὅλο καί περισσότερο ὅτι τό ΑΕΠ ὡς δείκτης δέν ἀποτυπώνει οὔτε ἐκφράζει τήν ἐξέλιξη τῆς ποιότητας ζωῆς.

Σύμφωνα μέ τήν τελευταία ἔκθεση τῆς PwC, ἡ Κίνα ἔχει ἤδη ξεπεράσει τίς ΗΠΑ μέ βάση τό ΑΕΠ σέ ὅρους PPP καί ἀναμένεται νά ἀναδειχθεῖ στή μεγαλύτερη οἰκονομία παγκοσμίως καί σέ ὅρους συναλλαγματικῶν ἰσοτιμιῶν πρίν τό 2030. Στήν ἴδια τροχιά, ἡ Ἰνδία ἀναμένεται νά ἐκτοπίσει τίς ΗΠΑ ἀπό τή 2η θέση καί ἡ Ἰνδονησία νά ἀναρριχηθεῖ στήν 4η θέση ἕως τό 2050, ξεπερνώντας προηγμένες οἰκονομίες, ὅπως ἡ Ἰαπωνία καί ἡ Γερμανία. Παράλληλα, στήν ταχύτερα ἀναπτυσσόμενη μεγάλη οἰκονομία ἕως τό 2050 ἀναδεικνύεται τό Βιετνάμ καί ἀναμένεται νά ἀναρριχηθεῖ ἕως τότε στήν 20ή θέση τῆς παγκόσμιας κατάταξης βάσει ΑΕΠ. Ἐάν συνεχιστοῦν οἱ τρέχουσες τάσεις, ἕως τό 2050, ἡ οἰκονομική καί πολιτική ἐπιρροή τῆς G7 θά μετατοπιστεῖ σταθερά στήν E7 (G7: ΗΠΑ, Ἡνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία, Ἰαπωνία, Καναδᾶς καί Ἰταλία – 27: Κίνα, Ἰνδία, Ἰνδονησία, Βραζιλία, Ρωσία, Μεξικό καί Τουρκία). Στό τελευταῖο μισό τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ὁρισμένα ἀπό τά ἀσιατικά ἔθνη, εἰδικά ἡ Ἰαπωνία, ἡ Κίνα καί ἡ Κορέα, προέβησαν σέ μία σταδιακή διαδικασία μεταρρυθμίσεως καί ἐκσυγχρονισμοῦ, πού ἐπέτρεψε στούς Ἀσιᾶτες, νά ἀνταγωνιστοῦν ἤ ἀκόμη καί νά προκαλέσουν τήν Εὐρώπη καί τίς ΗΠΑ σέ πολιτικές, οἰκονομικές, κοινωνικοπολιτισμικές καί στρατιωτικές ὑποθέσεις. Ἡ πρόοδος καί τά ἐπιτεύγματα τῶν Ἀσιατῶν στίς ἐπιστῆμες καί τήν τεχνολογία, ἡ ραγδαία αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ καί τῆς μεσαίας τάξης τους καί οἱ πλούσιοι φυσικοί πόροι τούς ἔδωσαν τό πλεονέκτημα νά ἐπέμβουν καί νά συνδιαμορφώσουν τόν κόσμο τοῦ μέλλοντος. Κατά τά τελευταῖα τριάντα χρόνια, μεταρρυθμίσεις γιά ἐλεύθερες συναλλαγές ὁδήγησαν ἀρκετές ἀσιατικές χῶρες νά ἐπεκτείνουν σημαντικά τά οἰκονομικά ἀναγνωρισμένα μέρη στόν κόσμο γιά ἐπενδύσεις καί ἐπιχειρήσεις πού βρίσκονται στήν Ἀσία. Στόν στρατιωτικό τομέα, ἡ Κίνα ἔχει τόν μεγαλύτερο στρατό παγκόσμια καί τόν δεύτερο μεγαλύτερο ναυτικό στόλο στόν Εἰρηνικό. Ἡ Ἰνδία ἀναγνωρίζεται ὡς ἡ ἕκτη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη καί τό Πακιστάν ἡ ἕβδομη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στόν κόσμο. Τέσσερα δηλωμένα κράτη πυρηνικῆς ἐνέργειας, δηλαδή ἡ Κίνα, ἡ Ἰνδία, τό Πακιστάν καί ἡ Βόρεια Κορέα βρίσκονται στήν Ἀσία. Ἡ προηγμένη ἔρευνα βρίσκει πεδίο ἐφαρμογῆς καί γιά τούς Ἀσιᾶτες στό διάστημα, ὅπου Κίνα, Ἰαπωνία, Κορέα, Πακιστάν, Ἰνδία καί Σιγκαπούρη ἔχουν τούς δορυφόρους τους σέ διαστημικές τροχιές γιά σύγχρονη ἐπικοινωνία καί πληροφορίες γιά τόν καιρό. Τά τελευταῖα ἔτη, ἡ Κίνα ἄρχισε ἐπίσης νά ἀποστέλλει ἐπιστήμονες στό διάστημα, ἀκολουθώντας τίς ΗΠΑ καί τή Ρωσία.

Ὁ ἀνταγωνισμός ΗΠΑ καί Κίνας θά ἀποκτήσει παγκόσμια διάσταση καί θά καθορίσει τό νέο γεωπολιτικό πεδίο. Ἡ ἐνεργειακή μετάβαση θά ἐπηρεάσει τήν κατανομή ἰσχύος. Οἱ χῶρες πού ἐξάγουν ὀρυκτά καύσιμα καί δέν ἔχουν προχωρήσει στό ἑπόμενο στάδιο τῆς ἐνεργειακῆς τους μετάβασης, θά δεχθοῦν κλυδωνισμούς. Στόν ἀντίποδα θά βρεθοῦν χῶρες μέ δυνατότητα παραγωγῆς καί ἐξαγωγῆς ἐνέργειας ἀπό ΑΠΕ. Σημαντική ἄν καί ὑποτιμημένη παράμετρος τῆς διεθνοῦς γεωπολιτικῆς σκακιέρας εἶναι οἱ ἐξελίξεις στόν ἀρκτικό ὠκεανό.

Ἡ EE ὡς θεματοφύλακας καί πρωτοπόρος στήν θέσπιση διεθνῶν στάνταρντς. Ἡ ΕΕ βρίσκεται μέσα στό διεθνῆ ἀνταγωνισμό τῆς “πρώτης κίνησης” γιά τή θέσπιση διεθνῶν στάνταρτ. Αὐτό εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντικό καί χρήσιμο στούς τομεῖς κυρίως τῆς τεχνολογίας, ὅπως ἡ ΑΙ, ὁ κβαντικός ὑπολογιστής, ἡ κυβερνοασφάλεια, ἡ διαχείριση τῶν δεδομένων. Ἐπί πλέον σημαντική εἶναι ἡ παρέμβαση τῆς ΕΕ στά θέματα τῆς πράσινης τεχνολογίας, τοῦ ὑδρογόνου, τῶν θαλασσίων αἰολικῶν πάρκων. Ἡ Κίνα ἀπό τή δική της μεριά δημιουργεῖ καί ἐκείνη τό δικό της οἰκοσύστημα διαμόρφωσης τῶν στάνταρντ, μέσω τοῦ σχεδίου Κίνα 2035 πού φιλοδοξεῖ νά ἐπιβάλλει τίς δικές της προτιμήσεις στίς 140 χῶρες πού ἀποτελοῦν τό τεράστιο δίκτυο Belt and Road. Ἡ ΕΕ διαθέτει ἕνα σημαντικό πλεονέκτημα. Τό λεγόμενο brussels effect, πού τῆς δίνει τό δικαίωμα νά ἔχει, λόγω οἰκονομικῆς καί πληθυσμιακῆς δύναμης, τόν πρῶτο λόγο στό διεθνές ἐμπόριο. Ἡ ΕΕ εἶναι ὁ Νο1 ἐμπορικός ἑταῖρος 74 χωρῶν, ἔναντι 66 τῆς Κίνας καί 31 τῶν ΗΠΑ. Εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ ἀναγκαῖο γιά τήν ΕΕ νά παραμείνει πρωτοπόρος σέ αὐτό τόν ἀγῶνα.».





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Δύο απρόσβλητου διεθνούς κύρους βετεράνοι της αμερικανικής πολιτικής, ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμη Κάρτερ και ο πρωην βοηθός υπουργός οικονομικών του Ρέϊγκαν Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς αντέδρασαν βίαια εναντίον της πολιτικής των κυρώσεων και των απειλών εναντίον της Βορείου Κορέας, ο πρώτος καταγγέλλοντας την «αμερικανική ολιγαρχία» για την πολεμοχαρή τυφλότητά της και ο δεύτερος οικτίροντας Κίνα και Ρωσία για την ψηφο τους υπέρ των κυρώσεων στα Ηνωμένα Έθνη.
Βοερές «παραφωνίες» στην συγχορδία της εθιμικής πλέον καταδίκης του καθιερωμένου ως «απεχθούς» και απόβλητου κράτους, οι θέσεις των δύο διακεκριμένων αμερικανικών πολιτικών προσωπικοτήτων αποτελούν όχι μόνον είδηση αλλά  γεγονός δικαιούμενο ιστορικής καταγραφής (καταδικασμένο ωστόσο σε αποσιώπηση από την ελεγχόμενη «ενημέρωση».) Η τιμή για την προβολή του ανήκει στο αμερικανικό δελτίο Zero Hedge.
Ανάδειξη: Μιχαήλ Στυλιανού
 Τζίμη Κάρτερ :«Γνωρίζω τι θέλει η Βόρειος Κορέα. Αλλά η Αμερικανική Ολιγαρχία της το Αρνείται.»
ZeroHedge, Sept.4-2017
Ο πρώην πρόεδρος Τζίμη Κάρτερ επανέλαβε την διακήρυξή του ότι «οι ΗΠΑ λειτουργούν περισσότερο ως ολιγαρχία παρά ως δημοκρατία», ταυτόχρονα μαστιγώνοντας την «θλιβερή» στάση του Τραμπ στις αυξανόμενες εντάσεις με την Βόρειο Κορέα.
Ο πρώην Πρόεδρος μιλούσε στο «Κέντρο Κάρτερ» της Ατλάντας, την Τρίτη. Το Ασσοσιέϊτετ Πρες αναφέρει ότι δήλωσε: «Τα λεφτά στην πολιτική είναι αυτό που κάνει τις ΗΠΑ περισσότερο σαν μιαν ολιγαρχία –κυβερνώμενη από μια μικρή ομάδα πλουσίων- παρά μιαν δημοκρατία», επαναλαμβάνοντας έναν ισχυρισμό τον οποίο έντονα διατυπώνει τα τελευταία χρόνια.
«Τα λεφτά στην πολιτική βιάζουν την ουσία αυτού που έκανε την Αμερική μια μεγάλη χώρα για το πολιτικό της σύστημα. Τώρα είναι απλά μια ολιγαρχία, με την απεριόριστη πολιτική δωροδοκία να είναι η ουσία της απόκτησης της υποψηφιότητας και  του να εκλεγείς Πρόεδρος. Και το ίδιο ισχύει για κυβερνήτες,  Αμερικανούς Γερουσιαστές και μέλη του Κογκρέσου.»
΄Ετσι, είδαμε τώρα μια διαστροφή του πολιτικού μας συστήματος ως ανταμοιβή σε μεγάλους χορηγούς, οι οποίοι θέλουν και περιμένουν και κάποτε εισπράττουν εύνοιες για τον εαυτό τους  με το τέλος των εκλογών.»
Ο Κάρτερ αναφερόταν σε απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου το 2010, που επιτρέπει σε μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα να δίνουν απεριόριστες πολιτικές δωρεές σε υποψηφίους, την οποία σε προηγούμενες παρεμβάσεις του είχε χαρακτηρίσει ως την «πιο βλακώδη απόφαση» που εξέδωσε το δικαστήριο.
Αλλά  ο πρώην Πρόεδρος επέστρεψε στην επικαιρότητα, στον Τραμπ και στην Βόρειο Κορέα. Ο Κάρτερ είπε:
«Το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να συμπεριφέρομαι στους Βορειοκορεάτες με σεβασμό.»
«Ξαίρω τι οι Βορειοκορεάτες επιθυμούν. Αυτό που επιθυμούν είναι μια στέρεη συνθήκη που να εγγυάται στην Βόρειο Κορέα ότι οι ΗΠΑ δεν θα τους επιτεθούν, ούτε θα τους βλάψουν με οποιοδήποτε τρόπο, εκτός αν αυτοί επιτεθούν σε γείτονά τους. Αλλά οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να το κάνουν».
Ο Κάρτερ πρόσθεσε πως θα στείλει αμέσως τον στενότερο συνεργάτη του στην Πιονγκγιάγκ, « εάν δεν πάω εγώ ο ίδιος.» Ο ίδιος έχει επισκεφτεί την Β.Κορέα τρεις φορές μεταξύ 1994 και 2011.
« Μέχρις ότου αποφασίσουμε να τους μιλήσουμε και να τους συμπεριφερθούμε ως σε ανθρώπινα όντα, που νομίζω πως είναι, δεν πρόκειται να σημειώσουμε καμιά πρόοδο», τόνισε.
----------------
Κοιτάξτε  ένα  Κουτσό ΄Αλογο με Καβαλάρη την Ουάσιγκτων
Paul Graig Roberts, Zero Hedge Sept.14, 2017
Δυο από τις πιο πολυάνθρωπες πολιτείες των ΗΠΑ, το Τέξας και η Φλόριδα είναι ερείπια του τυφώνα, αλλά η Ουάσιγκτων  υποκινεί νέους πολέμους.
Το αμερικανικό δημόσιο χρέος ξεπέρασε τώρα τα 20 τρισεκατομμύρια,  αλλά η Ουάσιγκτων υποκινεί νέους πολέμους.
Ο κόσμος ολόκληρος βοηθεί την Ουάσιγκτων να υποκινεί πολέμους  - συμπεριλαμβανομένων δύο χωρών που είναι και οι ίδιες στόχοι. Ρωσία και Κίνα, που είναι και οι ίδιες στο στόχαστρο, βοηθούν την Ουάσιγκτων στην υποκίνηση νέων πολέμων.
Απίστευτο και όμως Ρωσία και Κίνα ψήφισαν μαζί με την Ουάσιγκτων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλουν περισσότερες και σκληρότερες κυρώσεις στη Βόρειο Κορέα, μια χώρα ένοχη για τίποτα εκτός από την θέλησή της να διαθέτει τα μέσα να προστατέψει τον εαυτό της από την Ουάσιγκτων και να μην γίνει και αυτή ένα ακόμη θύμα της Ουάσιγκτων, όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη, η Σομαλία, η Υεμένη, η Συρία, η Σερβία και η Ουκρανία -που ανατράπηκε σε ένα αμερικανικό πραξικόπημα και πού δοκιμάζεται από την φτώχεια.
Νόμισα κάποτε πως Ρωσία και Κίνα ήσαν εμπόδια στην αυθαιρεσία της Ουάσιγκτων, αλλά προφανώς  δεν είναι έτσι.
Και οι δυο κυβερνήσεις γονάτισαν μπροστά στην Ουάσιγκτων και οι δυο ψήφισαν να τιμωρήσουν την Βόρειο Κορέα γιατί αγωνίζεται να είναι αρκετά εξοπλισμένη για να προστατεύσει την εθνική κυριαρχία της από την Ουάσιγκτων.
Γιατί Ρωσία και Κίνα επαναλαμβάνουν το ίδιο λάθος που διέπραξαν  όταν υποστήριξαν  το ψήφισμα της Ουάσιγκτων στον ΟΗΕ για την Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη, ψήφισμα το οποίο Ουάσιγκτων και ΝΑΤΟ αναποδογύρισαν εξαπολύοντας αεροπορικές επιθέσεις, που βοήθησαν τους οργανωμένους από την CIA Τζιχαντιστές να ανατρέψουν την προοδευτική κυβέρνηση της Λιβύης και να δολοφονήσουν τον Καντάφι;
Η Ρωσία γνωρίζει πως είναι περικυκλωμένη από αμερικανικές στρατιωτικές και πυρηνικές βάσεις. Το ίδιο και η Κίνα. Το ερώτημα είναι: Ρωσία και Κίνα συνθηκολόγησαν από φόβο; ΄Η η συνεργασία τους με την Ουάσιγκτων είναι πανουργία, ενώ ετοιμάζουν το δικό τους πλήγμα εναντίον της Ουάσιγκτων; ΄Η προσπαθουν, οι δυο παραπλανημένες κυβερνήσεις, να συνεργαστούν με την Ουάσιγκτων στις κυρώσεις ώστε να αποφύγουν να έχουν να αντιμετωπίσουν μια αμερικανική στρατιωτική επίθεση κατά της Βόρειας Κορέας;
Απαιτείται μεγάλη ικανότητα για να αντιμετωπίσεις την δολιότητα και υπάρχει πιθανώς περισσότερη δολιότητα στην Ουάσιγκτων από όση υπάρχει ικανότητα στην Ρωσία και την Κίνα.  Δυο χώρες που ενδιαφέρονται να είναι πλούσιες, σε βαθμό που μπορεί να τους στοιχίσει την εθνική κυριαρχία τους και την ύπαρξή τους.
΄Οταν βλέπεις τέτοιες εν δυνάμει ισχυρές χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα να υποκύπτουν στην πίεση της Ουάσιγκτων στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, διερωτάσαι εάν οι διάφορες αναλύσεις των πολλών αδυναμιών της Ουάσιγκτων είναι σωστές - και εάν είναι σωστές, εάν Ρωσία και Κίνα  τις γνωρίζουν.
Πως μπορεί να εξηγήσει κανείς ότι δυο χώρες, των οποίων η εθνική κυριαρχία στέκεται εμπόδιο στην παγκόσμια ηγεμονία της Ουάσιγκτων, βοηθούν τον γνωστόν εχθρό τους να τρομοκρατεί μιαν ακόμη μικρή χώρα, ιδιαίτερα στον δικό τους περίγυρο επιρροής; Πως μπορεί να διαμαρτύρεται η Ρωσία για κυρώσεις εναντίον της, βασισμένες στο τίποτα εκτός της προπαγάνδας της Ουάσιγκτων, όταν η Ρωσία υποστηρίζει κυρώσεις εναντίον της Βορείου Κορέας βασιζόμενες στην προπαγάνδα της Ουάσιγκτων;
Ρωσία και Κίνα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από πυρηνικά όπλα της Βορείου Κορέας. Πράγματι κανένας δεν ΄3εχει λόγους να φοβάται, εκτός κάποιας χώρας που θα επετίθετο στην Βόρειο Κορέα. Τι μπορεί να εξηγεί ότι Ρωσία και Κίνα ευθυγραμμίζονται  με την εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτων εναντίον της Βορείου Κορέας, όταν Ρωσία και Κίνα γνωρίζουν ότι η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτων είναι εχθρική εναντίον τους;
Μόλις προ ημερών η Ουάσιγκτων ανακοίνωσε ότι αυξάνει τον αριθμό των πολεμικών σκαφών της στην Νότιο  Κινεζική Θάλασσα για να καταστήσει σαφές ότι η Κίνα δεν μπορεί να πιστεύει ότι  η Νότια Κινεζική Θάλασσα είναι κινεζική, αντί αμερικανικά παράκτια ύδατα.
Μόλις προ ημερών νέες κατηγορίες εκτοξεύθηκαν εναντίον της Ρωσίας για εκλογική ανάμειξη.
Αυτή τη φορά το Φέϊσμπουκ ήταν ο μηχανισμός με το οποίο η Ρωσία έκλεψε τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.
Αυτές οι θέσεις που πήρε η Ουάσιγκτων είναι  αβάσιμες.
Ωστόσο καθιερώνονται ως η πραγματικότητα. Η τρομακτική εξέλιξη είναι ότι σύμπας ο κόσμος, το σύνολο των Ηνωμένων Εθνών και του Συμβουλίου Ασφαλείας έχουν τώρα εγκλωβιστεί από την Ουάσιγκτων στο Καλούπι. Φαίνεται πως ακόμη ούτε η Ρωσία και η Κίνα δεν μπορούν πια να δουν το εθνικό συμφέρον τους. Ρωσία και Κίνα συνεργάζονται με την Ουάσιγκτων για την δική τους απώλεια.

Καταντάει βιβλικό.
του Manlio Dinucci, Μanifesto, Comite Valmy, 10-3-21

H επενδυτική συμφωνία ΕΕ-Κίνας, η οποία συνήφθη στις 30 Δεκεμβρίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μπορεί να μην επικυρωθεί από τους βουλευτές της Ευρωβουλής βάσει κατηγοριών ότι το Πεκίνο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή είναι η βιτρίνα πίσω από την οποία βρίσκεται το πραγματικό κίνητρο: η αυξανόμενη πίεση που ασκούν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ευρώπη για τη δημιουργία συνασπισμού κατά της Κίνας.

Η στρατηγική της Ουάσιγκτον - από τον Ομπάμα μέχρι τον Τραμπ και τώρα τον Μπάιντεν - είναι αυτή του «περιορισμού» της Κίνας, η ανάπτυξη της οποίας θέτει υπό αμφισβήτηση την παγκόσμια οικονομική τάξη που κυριαρχείται μέχρι στιγμής από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μεγαλύτερες δυτικές δυνάμεις.

Είναι οι πολυεθνικές και άλλες αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες που έχουν μεταφέρει μεγάλο μέρος της παραγωγής τους στην Κίνα για δεκαετίες, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Ωστόσο, η Κίνα δεν παρέμεινε απλώς το «εργοστάσιο του κόσμου», στο οποίο παράγουμε επειδή το κόστος εργασίας είναι μικρότερο. Έχει πραγματοποιήσει τη δική της παραγωγική και τεχνολογική ανάπτυξη και, σε αυτή τη βάση, έργα όπως ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού. Σε προχωρημένη φάση εφαρμογής, αποτελείται από ένα οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης μέσω της Κεντρικής Ασίας, της Μέσης Ανατολής και της Ρωσίας, σε συνδυασμό με μια θαλάσσια διαδρομή κατά μήκος του Ινδικού Ωκεανού, της Ερυθράς Θάλασσας και της Μεσογείου.

Προγραμματίζονται επενδύσεις άνω του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων για οδικές, σιδηροδρομικές και λιμενικές υποδομές σε περισσότερες από 60 χώρες. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κίνα έχει καταστεί ο κύριος εμπορικός εταίρος της Ρωσίας. Οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών έχουν ενισχυθεί, ιδίως μετά τις κυρώσεις που επέβαλαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ε.Ε. στη Ρωσία, με συναλλαγές που υπερβαίνουν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, και αναπτύσσονται.

Οι συναλλαγές μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας παραμένουν έξι φορές μεγαλύτερες. Ωστόσο, δεδομένου ότι πολλά προϊόντα στην αγορά των ΗΠΑ κατασκευάζονται στην Κίνα από πολυεθνικές των ΗΠΑ ή παράγονται από κινεζικές εταιρείες, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν έλλειμμα στο διμερές εμπόριο άνω των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Επιπλέον, έχει σημειωθεί κατάρρευση των κινεζικών επενδύσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες για παραγωγικούς σκοπούς, κατά 90% σε τρία χρόνια (από 46,5 σε 4,8 δισεκατομμύρια δολάρια), ενώ οι επενδύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Κίνα παρέμειναν σε περίπου 13 δισεκατομμύρια.

Ταυτόχρονα, το ποσοστό του χρέους των ΗΠΑ στην Κίνα -άνω των 27.000 δισεκατομμυρίων δολαρίων- μειώθηκε από 14% το 2011 σε 5% το 2020. Ακόμη πιο σοβαρό για την Ουάσιγκτον είναι το γεγονός ότι το ποσοστό του δολαρίου στα νομισματικά αποθέματα της Κίνας μειώθηκε σε τέσσερα χρόνια από 79% σε 59% και ότι η Κίνα αναζητά εναλλακτικά νομίσματα αντί του δολαρίου για χρήση στο διεθνές εμπόριο.

Ανίκανη να σταματήσει αυτή τη διαδικασία, που μπορεί να τερματίσει την οικονομική κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ουάσιγκτον ρίχνει στην πλάστιγγα το σπαθί της.. Ο οικονομικός «περιορισμός» γίνεται στρατιωτικός «περιορισμός». Ο Ναύαρχος Phil Davidson, ο οποίος είναι επικεφαλής της Αμερικανικής Διοίκησης Ινδό- Ειρηνικού (η περιοχή ευθύνης της οποίας καλύπτει την Κίνα και 35 άλλες χώρες), ζήτησε από το Κογκρέσο περισσότερα από 27 δισεκατομμύρια δολάρια σε πέντε χρόνια για να κατασκευάσει μια κουρτίνα γύρω από την Κίνα με βάσεις πυραύλων και στρατιωτικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένου ενός αστερισμού ραντάρ σε διαστημικές πλατφόρμες. «Πρέπει να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την Κίνα από θέση ισχύος», δήλωσε ο Αντώνιος Μπλίνκεν, υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Μπάιντεν, στη Γερουσία.

Στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου στις 19 Φεβρουαρίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ δήλωσε: «Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική πρέπει να υπερασπιστούν τη διεθνή τάξη, την οποία η Κίνα και η Ρωσία αψηφούν, προσπαθώντας να ξαναγράψουν τους κανόνες της προς όφελος των δικών τους συμφερόντων». Αφού κατηγόρησε τη Ρωσία για «αποσταθεροποιητική συμπεριφορά», είπε ότι «η άνοδος της Κίνας είναι ένα καθοριστικό ζήτημα για τη διατλαντική κοινότητα». Στη συνέχεια ανακοίνωσε προσεχή «αναθεώρηση της στρατηγικής αντίληψης του ΝΑΤΟ» καθώς «έχουμε ανάγκη να ενισχυθούμε στρατιωτικά» με «στενούς εταίρους όπως η Αυστραλία και η Ιαπωνία» Προσκλητήριο στα όπλα, λοιπόν, για τους συμμάχους των Ηνωμένων Πολιτειών, όχι μόνο κατά της Ρωσίας στην Ευρώπη αλλά και κατά της Κίνας στην Ασία. Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία και η Κίνα ενισχύουν επίσης στρατιωτικά τη συμμαχία τους.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Μόνο ανησυχία και προβληματισμό προκάλεσε σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο η εκεχειρία που συμφώνησαν ΗΠΑ και Κίνα στον μεταξύ τους εμπορικό πόλεμο, τον οποίο προκάλεσε ο πρόεδρος Τραμπ. Η συμφωνία δεν ακυρώνει τους δασμούς που επιβλήθηκαν και από τις δύο πλευρές και σε ό,τι αφορά τα προϊόντα που εισάγονται από την Κίνα στις ΗΠΑ ξεπερνούν τα 360 δισ. δολ. Ως ποσοστό δε ανέρχονται σε 19,3% από 3% που ήταν όταν ανέλαβε ο Τραμπ.

Η συμφωνία προβλέπει βασικά δύο υποχρεώσεις της Κίνας. Να πάψει να ιδιοποιείται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας όσων εταιρειών επενδύουν στην Κίνα και, το σημαντικότερο, να αυξήσει τις εισαγωγές της από τις ΗΠΑ την επόμενη διετία, μέχρι δηλαδή τις 31/12/2021 κατά 200 δισ. δολ. Πρόκειται για μια αύξηση – μαμούθ που επ’ ουδενί δεν μπορεί να προέλθει από την φυσική διεύρυνση της εσωτερικής κινέζικης αγοράς των 1,4 δισ. ανθρώπων και 5,9 τρισ. δολ., κι ας επεκτείνεται με οικονομικούς όρους κατά 8% ετησίως. Η δέσμευση που ανέλαβε το Πεκίνο είναι πολύ μεγάλη όχι μόνο για να υλοποιηθεί ομαλά, αλλά ακόμη και για να υλοποιηθεί. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι το 2018 οι εξαγωγές των ΗΠΑ στην Κίνα ανέρχονταν σε 179 δισ. δολ. και οι εισαγωγές σε 558 δισ., δημιουργώντας ένα ετήσιο εμπορικό έλλειμμα της τάξης των 379 δισ. δολ. Σωστά εκτιμήθηκε ότι ποτέ άλλοτε δεν έχει συμβεί μια χώρα να υπερδιπλασιάσει τις εισαγωγές της από μια άλλη, εντός δύο ετών, εκτός…

Εκτός κι αν οι νέες εισαγωγές από τις ΗΠΑ προέλθουν από μειωμένες εισαγωγές από άλλους εμπορικούς εταίρους της Κίνας! Η αιτία της ανησυχίας που δημιούργησε η συμφωνία Πεκίνου – Ουάσιγκτον είναι απλή κι αφορά τον κίνδυνο, καλύτερα την προοπτική, η Κίνα να πάψει να εισάγει από τη Νοτιοανατολική Ασία, την Ιαπωνία και την Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική και να αρχίσει να εισάγει υποκατάστατα αγαθά από τις ΗΠΑ, πραγματοποιώντας μια θεαματική σε όγκο και ταχύτητα υλοποίησης εκτροπή εμπορίου. Ως αποτέλεσμα τότε, το εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ πράγματι μπορεί να βελτιωθεί, της Κίνας να παραμείνει απαράλλαχτο, καθώς ο ίδια όγκος εισαγωγών που θα εισέρχεται στη χώρα απλώς θα αλλάξει λιμάνια αναχώρησης και του υπόλοιπου κόσμου να μετατραπεί σε θεαματικά ελλειμματικό, καθώς το έλλειμμα των ΗΠΑ θα μοιραστεί στον υπόλοιπο κόσμο.

Το αποτέλεσμα της ανακωχής επί του εμπορικού πολέμου μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας, που ισοδυναμεί με αποζημίωση των ΗΠΑ για να μην επιβάλουν νέους δασμούς, οξύνει τον παγκόσμιο εμπορικό ανταγωνισμό και τις αντιπαλότητες. Το εμπορικό έλλειμμα της ΕΕ πιθανότατα θα αυξηθεί περαιτέρω από το επίπεδο ρεκόρ 185 δισ. δολ. που ήταν το 2018, ως αποτέλεσμα κινέζικων εισαγωγών προς την Ευρώπη αξίας 395 δισ. δολ. και ευρωπαϊκών εξαγωγών στην Κίνα αξίας 210 δισ. δολ.

Όσο κι αν η απόφαση των ΗΠΑ φαίνεται να εξισορροπεί τις εμπορικές σχέσεις της με την Κίνα στην πράξη επιχειρεί να διαιωνίσει ανισότητες της προηγούμενης περιόδου. Είναι ενδεικτικό πώς για το άνοιγμα στις ξένες άμεσες επενδύσεις δεν λαβαίνει κανένα μέτρο εξισορρόπησης. Χαρακτηριστικά, οι αμερικανικές Ξένες Άμεσες Επενδύσεις στην Κίνα το 2017 (σε όρους αποθέματος) ανέρχονταν σε 108 δισ. δολ. (αυξημένες κατά 11% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο). Αντίθετα, οι κινέζικες Ξένες ‘Άμεσες Επενδύσεις στις ΗΠΑ (επίσης σε όρους αποθέματος) ανέρχονταν σε 39 δισ. δολ. (μειωμένες κατά 2% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο), ενώ οι ΗΠΑ απαγορεύουν τις κινέζικες επενδύσεις σε νευραλγικούς τομείς της αμερικανικής οικονομίας, εφαρμόζοντας έτσι τις πιο πρωτόγονες πολιτικές προστατευτισμού. Είναι προφανές επομένως ότι το μεγαλύτερο μέρος των κινέζικων εξαγωγών στις ΗΠΑ, μόνο κινέζικο δεν είναι. Αμερικανικά προϊόντα αφορά, από τηλέφωνα iphone μέχρι αθλητικά είδη Nike, που παράγονται στην Κίνα, λόγω χαμηλού εργατικού κόστους. Το πάγωμα των δασμών ήρθε να βάλει ένα φρένο στις αυξήσεις τιμών που επήλθαν στα συγκεκριμένα προϊόντα…

Από την άλλη, οι ΗΠΑ που «τιμώρησαν» την Κίνα για το εμπορικό της πλεόνασμα, όπως έκαναν πρόσφατα με την Ευρώπη, το Μεξικό κι άλλες χώρες, δεν έλαβαν κανέναν αντίστοιχο μέτρο συρρίκνωσης του εμπορικού ελλείμματος που προκαλούν λόγω του διακρατικού εμπορίου σε άλλους εταίρους τους, όπως Χονγκ Κογκ, Ολλανδία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Βέλγιο, Αυστραλία, Σιγκαπούρη, Βραζιλία, Αγγλία, Χιλή και Σαουδική Αραβία.

Οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην Κίνα υπό την μορφή επιπλέον εισαγωγών αξίας 200 δισ. δολ. αποτελούν επιπλέον την αντίδραση τους απέναντι στην στρατηγική «Made in China 2025» που επιχειρεί να αναβαθμίσει σε μια ποιοτική κατεύθυνση την παραγωγική βάση του ασιατικού οικονομικού γίγαντα. Για να υλοποιηθεί αυτός ο μετασχηματισμός το Πεκίνο θα αφιερώσει 300 δισ. δολ. υπό την μορφή άμεσης οικονομικής επιδότησης κι άλλων μορφών υποστήριξης σε 10 κλάδους προηγμένης τεχνολογίας, περιλαμβανομένων των ημιαγωγών. Η ενδυνάμωση αυτών των κλάδων θα προσδώσει νέα πλεονεκτήματα στον ανταγωνισμό της Κίνας με τις ΗΠΑ οξύνοντας τα πεδία αντιπαράθεσης τους. Μένει να δούμε τότε ποια θα είναι η αμερικανική απάντηση…

Πηγή : Νέα Σελίδα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Οι γιορτές ήρθαν νωρίς στην Ευρώπη, με ένα δώρο για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν προσφέρθηκε από κάποιον κοκκινοφορεμένο, γενειοφόρο άνδρα, αλλά από ένα δικαστήριο στην Κύπρο.

Στις 23 Δεκεμβρίου, το δικαστήριο, το οποίο επεξεργάζεται το πρώτο αίτημα έκδοσης από το κινεζικό καθεστώς από τότε που επικύρωσε τη συνθήκη έκδοσης, κατέληξε σε μια ετυμηγορία, η οποία ήταν πολύ καταδικαστική για την Κίνα.

Το κυπριακό δικαστήριο δεν είναι φυσικά το πρώτο δικαστήριο στην Ευρώπη που αρνείται την έκδοση στην Κίνα, αλλά η ίδια η ετυμηγορία και το είδος της υπόθεσης που αφορά, όχι μόνο δημιουργεί προηγούμενο στην Κύπρο, όπου η Κίνα ήδη προσπαθεί να εκδώσει περισσότερα άτομα, αλλά είναι πιθανό να επηρεάσει τα δικαστήρια σε όλες τις 46 χώρες της Ευρώπης που δεσμεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ).

Προηγουμένως, στις σπάνιες περιπτώσεις άρνησης εκδόσεων, τα δικαστήρια βασίζονταν σταθερά στους πολιτικούς κινδύνους των ατόμων, όπως η προσκόλληση στο Φάλουν Γκονγκ ή ο γενικότερος κίνδυνος βασανιστηρίων, όταν αρνούνταν τα αιτήματα έκδοσης από την Κίνα. Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, και για πρώτη φορά, εξ όσων γνωρίζουμε, στην Ευρώπη, το δικαστήριο απέρριψε επίσης τα αιτήματα έκδοσης λόγω της έλλειψης δίκαιης δίκης στην Κίνα. Για πολλούς παρατηρητές, αυτό θα φαινόταν δεδομένο λόγω της φύσης του κινεζικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης. Παρόλα αυτά, τα δικαστήρια διστάζουν σταθερά να ασχοληθούν με το θέμα, ίσως φοβούμενα ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε υποθέσεις σε άλλες χώρες με γνωστές πολιτικές παρεμβάσεις στα δικαστικά τους συστήματα. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαστής ήταν καταδικαστικός αξιολογώντας τον υψηλό κίνδυνο στέρησης δίκαιης δίκης λόγω του γενικού συστήματος δικαιοσύνης στην Κίνα.

Επιπλέον, το κυπριακό δικαστήριο επεσήμανε επίσης τον υψηλό κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης, μια άλλη βασική διάταξη που θα πρέπει, εάν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, να εμποδίζει οποιαδήποτε έκδοση από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα που δεσμεύεται από τη σύμβαση (ΕΣΔΑ).
Τουρίστες περπατούν μπροστά από μια πινακίδα προώθησης ακινήτων στα κινέζικα, η οποία αναφέρει ότι αγοράζοντας ένα διαμέρισμα μπορεί να αποκτήσει κανείς το καθεστώς του μόνιμου κατοίκου, στον παραλιακό πεζόδρομο στο κυπριακό θέρετρο της Πάφου, στις 24 Ιανουαρίου 2013. (Γιάννης Κούρτογλου/AFP μέσω Getty Images)

Παρόμοια με το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, έκρινε επίσης ότι οι διπλωματικές διαβεβαιώσεις της Κίνας δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον υψηλό κίνδυνο βασανιστηρίων, αυθαίρετης κράτησης και έλλειψης δίκαιης δίκης. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη νομικής βάσης για να προσφέρει η Κίνα τέτοιες διαβεβαιώσεις ήταν ένα βασικό σημείο της δικής μου κατάθεσης στην ακρόαση και της αντιπαράθεσης με τον εισαγγελέα. Η εισαγγελία, η οποία ενήργησε μόνο με βάση τα όσα της είχε δώσει η κινεζική πρεσβεία, παρέθετε τη μία λανθασμένη δήλωση μετά την άλλη και θα μπορούσε, ειλικρινά, να κατεδαφιστεί.

Ένα βασικό σημείο είναι ότι ούτε η πρεσβεία ούτε το υπουργείο Εξωτερικών έχουν νομική δυνατότητα να προσφέρουν διαβεβαιώσεις που είναι νομικά δεσμευτικές και, ως εκ τούτου, δεν έχουν νόημα.

Στην υπόθεση της Σουηδίας, η οποία αφορούσε τον τότε "πιο καταζητούμενο" άνθρωπο από την Κίνα, υπήρξε παρόμοια επιχειρηματολογία. Ήμουν εκεί, μαζί με την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων Safeguard Defenders, για να δώσω έμφαση στο θέμα της κατάθεσης. Στην περίπτωση αυτή, η σουηδική εισαγγελία προσπάθησε να λάβει διαβεβαιώσεις από τα δύο μοναδικά όργανα που έχουν τη νομική δυνατότητα να τις εκδώσουν - την Ανώτατη Εισαγγελία και το Ανώτατο Δικαστήριο - αλλά η κινεζική πλευρά δεν ανταποκρίθηκε ποτέ σε αυτές και καταδίκασε την ίδια της την υπόθεση.

Για την Κύπρο -μια μικρή χώρα που εξαρτάται οικονομικά από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα και επικύρωσε πρόσφατα μια συνθήκη έκδοσης- η λήψη μιας τόσο ισχυρής και ξεκάθαρης απόφασης στην πρώτη ολοκληρωμένη υπόθεση έκδοσής της αποτελεί σημαντική νίκη για το νησιωτικό κράτος. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς το Πεκίνο έχει προβεί σε μια σειρά ενεργειών για να υπονομεύσει τη δικαστική διαδικασία, προσπαθώντας να αναγκάσει τον στόχο να εγκαταλείψει την αντίστασή του, συλλαμβάνοντας διάφορα μέλη της οικογένειάς του στην Κίνα, απειλώντας τη σύζυγό του (στην Κύπρο) και, πιο πρόσφατα, εκδίδοντας κόκκινη ειδοποίηση της INTERPOL για τη σύζυγό του. Η απόφαση αυτή καθιστά σαφές ότι τέτοιες προσπάθειες υπονόμευσης της δικαστικής κυριαρχίας μιας ευρωπαϊκής χώρας είναι απαράδεκτες.

Με δύο ακόμη υποθέσεις να εκκρεμούν στην Κύπρο, με μια υπόθεση να μην έχει ολοκληρωθεί πλήρως στην Πολωνία και με περισσότερες υποθέσεις στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία - όλες τους επίσης δεσμευμένες από την ΕΣΔΑ - το μικρό περιφερειακό δικαστήριο της Λάρνακας έκανε μεγάλη χάρη στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και προσέφερε πραγματικά ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλους μας.

Τώρα ήρθε η ώρα οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και να τιμήσουν τις νομικά δεσμευτικές δεσμεύσεις τους για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να απορρίψουν τα κινεζικά αιτήματα έκδοσης. Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε μοχλό πίεσης ώστε να αναγκάσουμε το Πεκίνο να βελτιώσει το άθλιο νομικό του σύστημα είναι να διατηρήσουμε τα δικά μας υψηλότερα πρότυπα και να αναγκάσουμε το κινεζικό καθεστώς να προσαρμοστεί σε αυτά αν θέλει να καταδιώκει εγκληματίες και να επιδιώκει δικαστική συνεργασία.



Συντάχθηκε από τον Peter Dahlin μέσω της εφημερίδας The Epoch Times / zerohedge


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

ZERO Hedge,14-5-21 Authored by Pepe Escobar via The Strategic Culture Foundation,
Μετάφραση:Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Χένρυ Κίσινγκερ, 97 χρόνων, ή Χένρυ Κ γι’ αυτούς που τον περιβάλλουν, είναι είτε ένας στρατηγικός διανοούμενος σε στυλ Δελφικής πυθίας, ή ένα εγκληματίας πολέμου γι’ αυτούς που κρατιούνται σε απόσταση.

Τώρα φαίνεται να αποσπά χρόνο από τη συνηθισμένη του επίδοση στο διαίρει και βασίλευε για να μεταδίδει κάποια μαργαριτάρια σοφής realpolitik στον όμιλο εξουσίας πίσω από το αυτί του προέδρου Μπάϊντεν.

Σε ένα πρόσφατο φόρουμ στην Αριζόνα,αναφερόμενος στην πυορροούσα σίνο-αμερικανική σύγκρουση, ο Ερρίκος ο Κ. είπε:

«Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Αμερική. είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον κόσμο. Γιατί αν δεν μπορούμε να το λύσουμε αυτό, τότε ο κίνδυνος είναι ότι σε όλο τον κόσμο θα αναπτυχθεί ένα είδος ψυχρού πολέμου μεταξύ Κίνας και Ηνωμένων Πολιτειών».

Με όρους realpolitik, αυτό το «είδος ψυχρού πολέμου»έχει ήδη προχωρήσει στο σύνολο της αμερικανικής εξουσίας. Η Κίνα θεωρείται ομόφωνα ως η κορυφαία απειλή για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ.

Ο Κίσινγκερ πρόσθεσε ότι η πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα πρέπει να είναι ένα μείγμα έμφασης στις «αρχές» των ΗΠΑ για να απαιτηθεί από την Κίνα ο σεβασμός και ο διάλογος για την εξεύρεση τομέων συνεργασίας:

«Δεν λέω ότι η διπλωματία θα οδηγεί πάντα σε ευεργετικά αποτελέσματα... Αυτό είναι το πολύπλοκο έργο που έχουμε... Κανείς δεν κατάφερε να το κάνει εντελώς».

Ο Ερρίκος ο Κ. πρέπει να έχασε το – διπλωματικό – σενάριο. Αυτό στο οποίο απασχολούνται τώρα ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας Γουάνγκ Γι και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ σε πλήρη απασχόληση, είναι να αποδείξουν – κυρίως στον Παγκόσμιο Νότο – πώς η αμερικανική «διεθνής τάξη βάσει κανόνων» δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το διεθνές δίκαιο και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας.

Στην αρχή είχα αρχειοθετήσει αυτές τις κοινοτοπίες του Ερρίκου του Κ. στα εκτός ενδιαφέροντος. Αλλά μετά, κάποιος που κρατούσε μια αστρική θέση στην κορυφή του Βαθέως Κράτους των ΗΠΑ έδειξε ότι έδινε ιδιαίτερη προσοχή.

Αυτή η προσωπικότητα – ας τον πούμε κ. Σ. – είναι μια από τις ανεκτίμητες, αξιόπιστες πηγές μου από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η αμοιβαία εμπιστοσύνη ήταν πάντα το κλειδί. Τον ρώτησα αν θα μπορούσα να δημοσιεύσω επιλεγμένα αποσπάσματα της ανάλυσης του, όχι ονόματα. Δόθηκε συγκατάθεση – με σκληρές διαδικασίες. Γι' αυτό δέστε τις ζώνες του καθίσματός σας.


Χορεύοντας με τον κ. Σ.

Ο κ. Σ., με αρκετά αινιγματικό τρόπο, φαίνεται να εκφράζει τις συλλογικές απόψεις αρκετών εξαιρετικά αρμοδίων ανθρώπων. Από την αρχή, επισημαίνει πώς οι παρατηρήσεις του Ερρίκου του Κ. εξηγούν το σημερινό τρίγωνο Ρωσίας-Κίνας-Ιράν.

Το πρώτο σημείο που επισημαίνει είναι ότι δεν ήταν ο Κίσινγκερ που χάραξε την πολιτική για τον Νίξον, αλλά το Βαθύ Κράτος. Ο Κίσινγκερ ήταν απλά ένας μικρός αγγελιοφόρος. Στην κατάσταση του 1972 το βαθύ κράτος ήθελε να βγει από το Βιετνάμ, όπου η εμπλοκή απέβλεπε στην ανάσχεση της κομμουνιστικής Κίνας και της Ρωσίας. Ήμασταν εκεί με βάση τη θεωρία του ντόμινο.

Συνεχίζει:

Το Βαθύ Κράτος ήθελε να επιτύχει ορισμένους στόχους προσεγγίζοντας τον Πρόεδρο Μάο, τον οποίο ανταγωνιζόταν η Ρωσία. Ήθελε να συμμαχήσει το 1972 με την Κίνα εναντίον της Ρωσίας. Αυτό καθιστούσε το Βιετνάμ χωρίς νόημα, γιατί η Κίνα θα γινόταν η δύναμη περιορισμού της Ρωσίας και το Βιετνάμ έπαυε να μας απασχολεί. Θέλαμε να εξισορροπήσουμε την Κίνα με τη Ρωσία. Βέβαια, η Κίνα δεν ήταν μια μεγάλη δύναμη το 1972, αλλά θα μπορούσε να αποστραγγίσει τη Ρωσία, αναγκάζοντάς την να τοποθετήσει 400.000 στρατιώτες στα σύνορά τους. Και η πολιτική για το Βαθύ Κράτος απέδωσε. Εμείς στο Βαθύ Κράτος το είχαμε σκεφτεί καλά, και όχι ο Κίσινγκερ. 400.000 στρατιώτες στα κινεζικά σύνορα ήταν μια διαρροή στον προϋπολογισμό τους, καθώς αργότερα το Αφγανιστάν έγινε με πάνω από 100.000 στρατεύματα, και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας είχε άλλα 600.000 στρατεύματα.

Και αυτό μας φέρνει στο Αφγανιστάν:

Το Βαθύ Κράτος ήθελε να ξεκινήσει ένα Βιετνάμ για τη Ρωσία στο Αφγανιστάν το 1979. Ήμουν μεταξύ εκείνων που ήσαν αντίθετοι, καθώς αυτό θα χρησιμοποιούσε άσκοπα τον αφγανικό λαό ως τροφή κανονιών και αυτό ήταν άδικο. Με υπερψήφισαν. Εδώ ο Μπρζεζίνσκι έπαιζε τον Κίσινγκερ, ένα άλλο υπερεκτιμημένο τίποτα που απλά μετέφερε μηνύματα.

Το Βαθύ Κράτος αποφάσισε επίσης να συντρίψει την τιμή του πετρελαίου, καθώς αυτό θα αποδυνάμωνε οικονομικά τη Ρωσία. Και αυτό λειτούργησε το 1985, οδηγώντας την τιμή στα οκτώ δολάρια το βαρέλι, κάτι που κατέφαγε το ήμισυ του ρωσικού προϋπολογισμού. Στη συνέχεια, ουσιαστικά δώσαμε την άδεια στον Σαντάμ Χουσεΐν να εισβάλει στο Κουβέιτ ως τέχνασμα για να στείλουμε τον προηγμένο στρατό μας για να τον χτυπήσει και να επιδείξει την ανωτερότητά μας στον κόσμο στον τομέα των όπλων, γεγονός που αποθάρρυνε πολύ τους Ρώσους και έβαζε το φόβο του Θεού στο ισλαμικό πετρέλαιο. Μετά δημιουργήσαμε τη μυθοπλασία του Πολέμου των Άστρων. Η Ρωσία προς έκπληξή μας έχασε την ψυχραιμία της και κατέρρευσε.

Ο κ. Σ. ορίζει όλα τα παραπάνω ως «υπέροχα» κατά τη γνώμη του, καθώς «ο κομμουνισμός εκτοπίσθηκε και επέστρεψε ο Χριστιανισμός»:

Στη συνέχεια, θέλαμε να καλωσορίσουμε τη Ρωσία στην κοινότητα των χριστιανικών εθνών, αλλά το Βαθύ Κράτος ήθελε να τη διαμελίσει. Αυτό ήταν ηλίθιο, καθώς θα ισορροπούσαν με την Κίνα τουλάχιστον από την άποψη του Mackinder. Ήταν αφελές εκ μέρους μου να ελπίζω σε μια επιστροφή του Χριστιανισμού, καθώς η Δύση κινούνταν γρήγορα προς την πλήρη ηθική αποσύνθεση.

Εν τω μεταξύ, η σύμμαχός μας Κίνα συνεχίζει να αναπτύσσεται καθώς δεν είχαμε τελειώσει με τον διαμελισμό της Ρωσίας και οι σύμβουλοι που στείλαμε στη Ρωσία κατέστρεψαν ολόκληρη την οικονομία τη δεκαετία του 1990 ενάντια στις αντιρρήσεις μου. Ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου, διάρκειας 78 ημερών, τελικά ξύπνησε τη Ρωσία και ξεκίνησαν μια μαζική επαναστρατιωτικοποίηση, καθώς ήταν προφανές ότι η πρόθεση ήταν τελικά να βομβαρδίσουν τη Μόσχα σε ερείπια. Έτσι οι αμυντικοί πύραυλοι έγιναν απαραίτητοι: Οι S-300, S-400, S-500 και σύντομα οι S-600.

Το Βαθύ Κράτος είχε προειδοποιηθεί από εμένα στις συναντήσεις μας για το πώς ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου το 1999 θα έκανε τη Ρωσία να επανεξοπλιστεί , αλλά δεν ακούστηκα. Το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε για 78 ημέρες σε σύγκριση με τον βομβαρδισμού εκδίκησης του Χίτλερ για δύο ημέρες. Και η Κίνα συνεχίζει να μεγαλώνει.

Γιατί η ισορροπία δυνάμεων δεν λειτουργεί

Και αυτό μας φέρνει σε μια νέα εποχή – που ξεκίνησε στην πράξη με την κινεζική αναγγελία των Νέων Δρόμων του Μεταξιού το 2013 και του (του ανατρεπτικού πραξικοπήματος) Meidan στο Κίεβο το 2014:

Η Κίνα αφυπνίζεται μπροστά σε όλα αυτά, καθώς αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι έχουν χρησιμοποιηθεί και ότι ο στόλος των ΗΠΑ ελέγχει τις εμπορικές οδούς τους και το Πεκίνο αποφασίζει να προσεγγίσει τη Ρωσία το 2014, σχεδόν την ώρα που έγιναν μάρτυρες της ανατροπής της Ουκρανίας με το Μεϊντάν. Αυτή η ανατροπή οργανώθηκε από το Βαθύ Κράτος, όταν άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι είχαν χάσει την κούρσα των εξοπλισμών και δεν ήξεραν καν τι συμβαίνει.

Το βαθύ κράτος ήθελε να σύρει τη Ρωσία σε ένα Βιετνάμ στην Ουκρανία για να τους αποστραγγίσει και να συντρίψει ξανά την τιμή του πετρελαίου, κάτι που έκαναν. Το Πεκίνο το μελέτησε και είδε το φως. Εάν η Ρωσία ανατραπεί, η Δύση θα ελέγξει όλους τους φυσικούς πόρους της, τους οποίους θεωρούν ότι χρειάζονται καθώς μεγαλώνουν σε μια γιγαντιαία οικονομία μεγαλύτερη από τις ΗΠΑ. Και το Πεκίνο αρχίζει να ανοίγει μια θερμή σχέση με τη Μόσχα που επιδιώκει να αποκτήσει γήινους φυσικούς πόρους, όπως πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τη Ρωσία για να αποφύγει τις θάλασσες για φυσικούς πόρους όσο μπορεί περισσότερο. Εν τω μεταξύ, το Πεκίνο επιταχύνει μαζικά την ναυπήγηση υποβρυχίων που φέρουν πυραύλους ικανούς να καταστρέψουν τους αμερικανικούς στόλους.


Πού κολλάει ο Κίσινγκερ στην Αριζόνα;

Τώρα, ο Κίσινγκερ αντικατοπτρίζει την αγωνία του Βαθέως Κράτους για τη σχέση Ρωσίας-Κίνας και θέλει διακαώς την διάσπασή της. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Κίσινγκερ προσπαθεί εδώ να το συγκαλύψει. Δεν θέλει να πει την αλήθεια για την πραγματικότητα της ισορροπίας δυνάμεων. Προβάλλει «τις αξίες μας», όταν οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλες αξίες παρά μόνο αναρχία, λεηλασία και αποτέφρωση εκατοντάδων πόλεων. Ο Μπάιντεν ελπίζει να αγοράσει όλες αυτές τις αποκληρωμένες μάζες καθώς η εκτύπωση χρήματος έχει αποχαλινωθεί.

Έτσι, είμαστε πίσω στον Κίσινγκερ συγκλονισμένο από τη νέα ρώσο-κινεζική συμμαχία. Πρέπει να χωριστούν.

Τώρα, δεν συμφωνώ με τους δολοπλόκους της ισορροπίας δυνάμεων στο ότι η ηθική ή οι ευγενείς αξίες πρέπει να διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και όχι η ισχύς. Οι ΗΠΑ ακολουθούν όνειρα ισορροπίας δυνάμεων από το 1900 και τώρα αντιμετωπίζουν οικονομική καταστροφή. Αυτές οι ιδέες δεν λειτουργούν. Δεν υπάρχει λόγος οι ΗΠΑ να μην είναι φίλες της Ρωσίας και της Κίνας και οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν. Αλλά δεν μπορείτε να θέσετε ως βασική και κυρίαρχη επί πάντων την ισορροπία δυνάμεων. Αυτή είναι η τραγωδία της εποχής μας.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Zero Hedge,15-9-21
Authored by Daniel Davis via 19fortyfive.com, 
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού

Η Washington Post δημοσίευσε μιαν είδηση-βόμβα την Τρίτη, η οποία ισχυρίζεται ότι ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός Μαρκ Α. Μίλλεϊ, ανέλαβε να προσεγγίσει τον μεγαλύτερο πιθανό αντίπαλό μας, την Κίνα, και να προσφερθεί να τους προειδοποιήσει εκ των προτέρων για τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ εναντίον τους. Αν και δεν πρόκειται για τη μόνη παραβίαση του όρκου του Μίλλεϊ που αποκαλύπτεται στο άρθρο, αυτό είναι αρκετό για να ωθήσει τον Πρόεδρο να απαλλάξει αμέσως τον Μίλλεϊ από τα καθήκοντά του.

Το άρθρο της Post παραθέτει αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο "Κίνδυνος" των Μπομπ Γούντγουορντ και Ρόμπερτ Κόστα που εξιστορεί την τελική πράξη της προεδρίας Τραμπ και τους πρώτους έξι μήνες της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η πιο εκρηκτική αποκάλυψη από το απόσπασμα ήταν ο ισχυρισμός ότι ο Μίλλεϊ παρέκαμψε τον Λευκό Οίκο και πήρε την πρωτοβουλία να συνεργαστεί με τον διοικητή του κινεζικού στρατού.

Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι η Κίνα θα πίστευε ότι ο Τραμπ θα διέταζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιτεθούν. Αντί να εκφράσει ανησυχίες στον Πρόεδρο, αντί να συστήσει ενέργειες που θα μπορούσαν να καθησυχάσουν το Πεκίνο για τέτοιους φόβους, ο Μίλλεϊ πήρε την κατάσταση στα χέρια του.

Κάλεσε – εν αγνοία του προέδρου ή του υπουργού Εξωτερικών – τον διοικητή του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ το είπε στον Κινέζο ομόλογό του. ,

"Στρατηγέ Λι, γνωριζόμαστε εδώ και πέντε χρόνια. Αν είναι να επιτεθούμε, θα σε πάρω εκ των προτέρων. Δεν θα είναι έκπληξη."

Για όσους δεν συμπαθούν τον Τραμπ πίστευαν ότι η πολιτική του κρίση ήταν λανθασμένη, ο Μίλλεϊ θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ήρωας, ως αυτός που προστάτευε τη χώρα από μια φρικτή μοίρα.

Αυτό θα ήταν κοντόφθαλμο, ωστόσο, και θα προκαλούσε τον πραγματικό κίνδυνο να επιτρέψει στους στρατηγούς να αναλάβουν τέτοιες εξουσίες οι ίδιοι.

Πρώτον, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Τραμπ σκόπευε, να λάβει μέτρα, πόσο μάλλον να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Κίνα, αλλά μόνο ότι ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι θα μπορούσε. Έτσι, ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου ανέλαβε δράση μιλώντας με τον κύριο αντίπαλό μας για κάτι που δεν θα είχε συμβεί ποτέ.

Δεύτερον, από τη στιγμή που έχει δημιουργηθεί ένα προηγούμενο στο οποίο ένας στρατηγός ή ανώτερος αξιωματούχος μπορεί να ξεφύγει και να κάνει του κεφαλιού του, αψηφώντας έναν πρόεδρο, δεν υπάρχει επιστροφή. Και δεν θα περιοριζόταν σε ένα πολιτικό κόμμα. Πάρτε ένα σενάριο που σχετίζεται με το ζήτημα της Ταϊβάν, για παράδειγμα.

Στο πλαίσιο του αμερικανικού κατεστημένου, στρατιωτικού και εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν περίπου δύο σχολές σκέψης σχετικά με την πιθανότητα ότι η Κίνα θα μπορούσε να εκπληρώσει την απειλή της να ενώσει το νησί με τη βία. Η μία υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει πραγματικά να δώσει εγγυήσεις ασφαλείας στην Ταϊπέι και να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος εάν επιτεθεί η Κίνα. Η άλλη υποστηρίζει ότι η καταπολέμηση της Κίνας για την Ταϊβάν είναι ανόητη, ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν έναν πόλεμο κοντά στα σύνορα της Κίνας και ότι στη χειρότερη περίπτωση, ο πόλεμος θα μπορούσε να γίνει πυρηνικός, σκοτώνοντας εκατομμύρια Αμερικανούς. Αν το Πεκίνο κάνει το αδιανόητο και επιτεθεί, ο Μπάιντεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα φρικτό δίλημμα.

Ολοκληρώστε την υπονοούμενη δέσμευση να υπερασπιστούμε την Ταϊβάν και να διακινδυνεύσουμε έναν πυρηνικό πόλεμο ή να επιτρέψουμε στην Κίνα να καταλάβει την Ταϊβάν, δίνοντας σε μερικούς την εντύπωση της αμερικανικής αδυναμίας. Όποια επιλογή κι αν έκανε ο Μπάιντεν, θα ήταν εγγυημένο ότι θα είχε άγριους αντιπάλους στα υψηλότερα επίπεδα του Πενταγώνου στην απόφασή του.

Ο Γούντγουορντ και ο Κόστα ισχυρίζονται ότι ο Μίλλεϊ ανέλαβε δράση επειδή ήταν «μια καλή τη πίστει πρόνοια», για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξεσπούσε «κανένας τυχαίος πόλεμος με την Κίνα ή άλλους και χρήση πυρηνικών όπλων».

Αν ο Μπάιντεν επέλεγε να πάει σε πόλεμο με την Κίνα για την Ταϊβάν, τι θα εμπόδιζε τον Μίλλεϊ – ή οποιονδήποτε από τους άλλους υψηλόβαθμους στρατηγούς που έχουν τις ίδιες έντονες απόψεις – να ενεργήσει ξανά με την πεποίθηση της «καλής πίστης» του ότι πρέπει να αποτρέψει τον πόλεμο με την Κίνα και να ανατρέψει ενεργά την απόφαση του προέδρου;

Ανατριχιαστικά, ακόμα και αυτό μπορεί να μην είναι το χειρότερο αποτέλεσμα.

Η ιδέα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Αμερική θεωρούνταν πάντα τόσο απίθανη που λίγοι θα έπαιρναν ποτέ την απειλή στα σοβαρά. Αλλά πράξεις σαν αυτές του Μίλλεϊ μας έχουν πάει επικίνδυνα κοντά σε ένα σημείο όπου στο μέλλον κάποιοι αξιωματικοί μπορεί να το σκεφτούν. Αναμφίβολα, θα ενεργούσαν προς το συμφέρον της χώρας, όπως πιστεύουν, όσον αφορά τις αποφάσεις ενός πολιτικού προέδρου που αποτελεί κίνδυνο για το έθνος, και θα κατελάμβαναν τον έλεγχο, απομακρύνοντας τον πρόεδρο από την εξουσία.

Ξεγελάμε τους εαυτούς μας αν δεν πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην Αμερική. Εάν επιτρέψουμε να επιτύχει αυτή η συνεχιζόμενη ανυπακοή των κορυφαίων στρατιωτικών ηγετών μας κατά των δεόντως εκλεγμένων πολιτικών ηγετών μας – ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή αντιτιθέμεθα σθεναρά σε οποιαδήποτε δεδομένη πολιτική – διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραλύσουμε την κυβέρνησή μας σε μια στιγμή κρίσης ή μια μέρα να υποφέρουμε από πραξικόπημα. Για να αποτρέψουμε αυτή τη δυνατότητα, πρέπει να εξουδετερώσουμε αυτή την τάση αμέσως τώρα.

Ο Μίλλεϊ πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του. Σήμερα.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Joaquin Flores, Fort Rus, 19- 4-1

Καράκας: Κινεζικό στρατιωτικό προσωπικό, με 65 τόνους φαρμάκων και εφοδίων, έφθασε την Πέμπτη 28 Μαρτίου στο Καράκας, σε εφαρμογή της στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Κίνας και Βενεζουέλας. Ενώ η παράδοση της βοήθειας ήταν , κατά τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, μια από τις πολλές αναμενόμενες αποστολές, η άφιξη κινεζικού στρατιωτικού προσωπικού δεν παρουσιάστηκε ευκρινώς στον Δυτικό Τύπο.
Παρασκευή, 29 Μαΐου. Κινέζοι στρατιώτες ποζάρουν με μέλη των ενόπλων δυνάμεων της Βενεζουέλας

Ο Ταρέκ Ελ Ασαμί, υπουργός Βιομηχανίας και Εθνικής Παραγωγής της Βενεζουέλας, μιλώντας στην TeleSur, υπογράμμισε την σημασία της παράδοσης της βοήθειας ως δείγματος άσκησης της εθνικής κυριαρχίας και πρόσθεσε ότι «η επίθεση που υφίσταται η Βενεζουέλα, οι τρομοκρατικές ενέργειες, ο αποκλεισμός και ο χρηματοπιστωτικός διωγμός είναι χωρίς προηγούμενο στον κόσμο.»

Νωρίς σήμερα, 1η Απριλίου, ο Κινέζος ηγέτης Ξι Ζιπίνγκ ανακοίνωσε ότι η κινεζική κυβέρνηση κλιμακώνει τις προσπάθειες για την εκρίζωση της διαφθοράς στο εσωτερικό της χώρας και ότι προετοιμάζεται για έναν μακρύ και παρατεταμένο αγώνα εναντίον του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού της Δύσης. Η Κίνα θεωρεί την ανάπτυξη του σοσιαλισμού στην Βενεζουέλα μια θετική ιστορική προσπάθεια, προς την οποία εξέφρασε σταθερήν υποστήριξη από το 1999.

Ο Κινέζος πρεσβευτής στην Βενεζουέλα χαρακτήρισε επίσης το νότιο-αμερικανικό έθνος ως «αχώριστο στρατηγικό εταίρο και φίλο», τονίζοντας την πεποίθησή του «ότι ο λαός της Βενεζουέλας είναι ικανός να διατηρήσει την ειρήνη». Η δήλωση έγινε μετά τις αμερικανικές επαναληπτικές απειλές κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας και άλλων εθνών για την στρατιωτική στήριξή τους στην Βενεζουέλα.

Η Κίνα απάντησε χρησιμοποιώντας αυτό που οι στρατιωτικοί ειδικοί αποκαλούν δοκιμαστικό μπαλόνι. Το είχαμε δει προηγουμένως στην περίπτωση της Συρίας, όταν η Κίνα φάνηκε να έχει διαρρεύσει εικόνες και πληροφορίες άμεσης ανάμειξης στην Συρία για κάποιαν περίοδο, προτού ανακοινώσει την υποστήριξή της για την πολεμικά πληττόμενη χώρα.

Σύμφωνα με το Διεθνές ‘Ίδρυμα Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης, η Βενεζουέλα εισήγαγε από την Κίνα όπλα αξίας 349 εκατομμυρίων δολαρίων, μόνο κατά την τετραετία 2010-2014.

Η Κίνα είναι ο κατά πολύ μεγαλύτερος πιστωτής του Καράκας. ΄Εχει δανείσει την Βενεζουέλα 65 δις δολάρια από το 2005.

Οι κινεζικές κρατικές τράπεζες έχουν δανείσει πολλά επιπλέον δισεκατομμύρια σε Λατινοαμερικανικές κυβερνήσεις από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μόνο το 2010, η Κίνα χορήγησε περισσότερα δάνεια από όλες μαζί, την Παγκόσμια Τράπεζα, την Δι-Αμερικανική Τράπεζα Αναπτύξεως και την αμερικανική Ex-Im Bank. Στην Κίνα οι αποφάσεις για το ύψος των επιτοκίων παίρνονται από Επιτροπή Νομισματικής Πολιτικής της Λαϊκής Τράπεζας Κίνας. Η κεντρική αυτή τράπεζα διαχειρίζεται δύο επιτόκια: ένα ετήσιου δανεισμού και ένα ετήσιων καταθέσεων.

Η Κίνα «εισήλθε πράγματι» στην Λατίνο-αμερικανική αγορά όπλων το 2011, λέει ο Δρ. Evan Ellis, ερευνητής, καθηγητής Λατίνο-αμερικανικών σπουδών, στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών του Κολλεγίου Πολέμου του αμερικανικού στρατού , «πρώτα με λιγότερο εξελιγμένο εξοπλισμό, όπως ραντάρ και εκπαιδευτικά αεροπλάνα και πιο πρόσφατα με ενισχυμένα οχήματα και ανταλλακτικά.»

« Τα περισσότερα στρατιωτικά είδη που έφθασαν το 2017 ήταν κινεζικά και περιλάμβαναν τεθωρακισμένα τανκς, πυρομαχικά, στολές και εξοπλισμό πεζικού όπως και ανταλλακτικά για εφόδια ρωσικής κατασκευής», όπως δήλωσε ο διοικητής της Εθνοφρουράς της Βενεζουέλας, υποστράτηγος Antonio Benavidez Torrez.

Σχολιάζοντας την κινεζικής διαρροής πληροφορία και φωτογραφίες από την άφιξη κινεζικού στρατιωτικού προσωπικού και βοήθειας στην Βενεζουέλα, ο Σέρβος στρατιωτικός εμπειρογνώμονας Βλαντίμιρ Γκουσάνισιτς εξήγησε στο Fort Rus: « Αυτά ταιριάζουν με την κινεζική πολιτική να διαρρέουν τις ανεπίσημες θέσεις και ειδήσεις τους στον Δυτικό Τύπο. Στην συνέχεια οι Κινέζοι αναλυτές θα σταθμίσουν τις αντιδράσεις των Δυτικών κυβερνήσεων και των ακτιβιστών, από τους οποίους οι ειδικοί αναμένουν να έχουν διαφορετικές αλλά πάντως πολύ χρήσιμες γνώμες. Κοντολογίς, εάν οι Δυτικοί ακτιβιστές ανταποκριθούν θετικά στην ιδέα, τότε εκείνοι που στην Κίνα παρακινούν για περαιτέρω και απροκάλυπτη στρατιωτική υποστήριξη –όπως στην περίπτωση της Συρίας- μπορεί να ξαναφέρουν την υπόθεση της Βενεζουέλας ενώπιον άλλων που παίρνουν τις αποφάσεις, οι οποίοι είναι αναποφάσιστοι ή ζητούν τέτοια στοιχεία.

Η Βολιβαριανή κυβέρνηση της Βενεζουέλας και η Κινεζική Λαϊκή Δημοκρατία είναι από πολύ καιρό σύμμαχοι και στρατηγικοί εταίροι. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είχαν ενισχυθεί σημαντικά υπό τον προηγούμενο Πρόεδρο Ούγκο Τσάβες. Προ του 1999, το εμπόριο Κίνας- Βενεζουέλας υπολογιζόταν σε 500 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το 2016 το μεταξύ τους εμπόριο έφθασε στα 7,42 δισεκατομμύρια δολάρια.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Zero Hedge, 24-3-21
Authored by Pepe Escobar via The Asia Times,
Μετάφραση Μ.Στυλιανού

Με ένα τριπλό χαστούκι Ρωσίας-Κίνας-Ιράν στον ηγεμόνα,έχουμε τώρα μια ολοκαίνουργια γεωπολιτική σκακιέρα...

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ ( συναντά τον Kινέζο υπουργό Εξωτερικών Wang Yi στο Πεκίνο στις 23 Μαρτίου 2021.

Δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά το πώς αυτή είναι μια πραγματική στιγμή που αλλάζει το παιχνίδι. Η γεωπολιτική του 21ου αιώνα δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.

Ωστόσο, ο Ηγεμόνας ήταν αυτός που διάβηκε πρώτος τον διπλωματικό Ρουβίκωνα. Οι χειριστές πίσω από το φάντασμα Τζο Μπάίντεν είχαν ψιθυρίσει στο ακουστικό του να χαρακτηρίσει τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ως άψυχο «δολοφόνο» στη μέση μιας συνέντευξης του γλυκού νερού.

Ούτε καν στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου οι υπερδυνάμεις κατέφυγαν σε προσωπικές επιθέσεις . Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εκπληκτικής γκάφας ήταν να στρατευτεί σχεδόν ολόκληρος ο ρωσικός πληθυσμός πίσω από τον Πούτιν – διότι αυτό θεωρήθηκε ως επίθεση κατά του ρωσικού έθνους.

Στη συνέχεια ήρθε η ψύχραιμη, ήρεμη, συμπυκνωμένη – και αρκετά διπλωματική – απάντηση του Πούτιν, η οποία πρέπει να αναλυθεί προσεκτικά. Αυτά τα αιχμηρά ως στιλέτα λόγια είναι αναμφισβήτητα το πιο καταστροφικά δυναμικό πεντάλεπτο στην ιστορία των διεθνών σχέσεων.

Σε προγενέστερο άρθρο, στην παγωμένη Αλάσκα, είχαμε προβλέψει τι θα μπορούσε να συμβεί στη σύνοδο κορυφής ΗΠΑ-Κίνας 2 + 2 σε ένα άθλιο ξενοδοχείο του Άνκορατζ, με φθηνές γαβάθες ζεστής μανέστρας που προσφέρονταν δωρεάν.

Το χιλιετές διπλωματικό πρωτόκολλο της Κίνας ορίζει ότι οι συζητήσεις ξεκινούν γύρω από κοινές θέσεις – που στη συνέχεια εκθειάζονται ως πιο σημαντικές από τις διαφωνίες μεταξύ των διαπραγματευόμενων μερών. Αυτό είναι στην καρδιά της αρχής «καμιά απώλεια γοήτρου». Μόνο στη συνέχεια τα μέρη συζητούν τις διαφορές τους.

Ωστόσο, ήταν εντελώς προβλέψιμο ότι ένα μάτσο ερασιτέχνες, άτσαλοι και ανίδεοι Αμερικανοί θα τσαλαπατούσαν αυτούς τους βασικούς διπλωματικούς κανόνες για να επιδείξουν «δύναμη» στους υπηκόους τους, ξετυλίγοντας το καθιερωμένο κατηγορητήριο περί την Ταϊβάν, το Χονγκ Κονγκ, την Θάλασσα της Νότιας Κίνας, και την «γενοκτονία» των Ουϊγούρων. Δεν υπήρξε ούτε ένας τύπος με ελάχιστη γνώση της Ανατολικής Ασίας για να προειδοποιήσει τους ερασιτέχνες ότι δεν τα βάζετε ατιμωρητί με τον τρομερό επικεφαλής της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων στην Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ. Κίνας, Yang Jiechi.

Εμφανώς ξαφνιάστηκε, αλλά ελέγχοντας την αγανάκτησή του, ο Γιανγκ Τζιετσί ανταπέδωσε το χτύπημα.. Και οι ρητορικές βολές του ακούστηκαν σε όλο τον Παγκόσμιο Νότο.

Έπρεπε να συμπεριλάβουν ένα βασικό μάθημα τρόπων συμπεριφοράς:

«Εάν θέλετε να μας αντιμετωπίσετε σωστά, ας έχουμε αμοιβαίο σεβασμό και ας κάνουμε τα πράγματα με τον σωστό τρόπο».

Αλλά αυτό που ξεχώριζε ήταν ένα δηκτικό, συνοπτικό διαγνωστικό μείγμα ιστορίας και πολιτικής:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν τα προσόντα να μιλούν στην Κίνα με συγκαταβατικό ύφος. Ο κινεζικός λαός δεν θα το ανεχθεί. Ο τρόπος τους στην αντιμετώπιση της Κίνας πρέπει να βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και η ιστορία θα αποδείξει ότι εκείνοι που επιδιώκουν να στραγγαλίσουν την Κίνα θα υποφέρουν στο τέλος.

Και όλα αυτά μεταφράστηκαν σε πραγματικό χρόνο από τον νεαρό, ελκυστικό και εξαιρετικά εξειδικευμένο Zhang Jing - ο οποίος αναπόφευκτα έγινε ένας ολονύκτιος σούπερ σταρ στην Κίνα, αποκομίζοντας ένα εκπληκτικό 400 εκατομμύρια συν επιτυχίες στο Weibo.

Η ανικανότητα του «διπλωματικού» βραχίονα της κυβέρνησης Μπάιντεν-Χάρις είναι απίστευτη. Χρησιμοποιώντας έναν βασικό ελιγμό Sun Tzu, ο Yang Jiechi αναποδογύρισε τους ρόλους και εξέφρασε το κυρίαρχο συναίσθημα της συντριπτικής πλειοψηφίας του πλανήτη. Βάλτε εκεί που ξέρετε την «βασισμένη σε κανόνες τάξη» σας. Εμείς, τα έθνη του κόσμου, προτιμούμε τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και την υπεροχή του Διεθνούς Δικαίου.

Έτσι, αυτό που πέτυχε σχεδόν ακαριαία το 1-2 Ρωσίας-Κίνας από τώρα και στο εξής είναι: Ο Ηγεμόνας θα πρέπει να αντιμετωπίζεται, σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο με, στην καλύτερη περίπτωση, περιφρόνηση.

Μια αναπόφευκτη ιστορική διαδικασία

Πριν από την Αλάσκα, οι Αμερικανοί πήγαν σε μια επίθεση γοητείας στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα για «διαβουλεύσεις». Αυτό είναι άσχετο. Αυτό που έχει σημασία είναι τα μετά-Αλάσκα και η κρίσιμη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρώφ-Γουάνγκ Γι στο Γκουιλίν.

Ο Λαβρώφ, πάντα ανέκφραστος, διευκρίνισε σε συνέντευξή του στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης πώς η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας διαπιστώνει το σημερινό διπλωματικό ναυάγιο των ΗΠΑ:

Στην πραγματικότητα, έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα της κλασικής διπλωματίας. Η διπλωματία αφορά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, την ικανότητα να ακούμε ο ένας τον άλλον. Να ακούμε ο ένας τον άλλον και να επιτυγχάνουμε μια ισορροπία μεταξύ ανταγωνιστικών συμφερόντων. Αυτές ακριβώς είναι οι αξίες που προωθούν η Ρωσία και η Κίνα στη διπλωματία.

Η αναπόφευκτη συνέπεια είναι ότι η Ρωσία-Κίνα πρέπει να «εμπεδώσουμε την ανεξαρτησία μας: Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κηρύξει ως στόχο τους τον περιορισμό της προόδου της τεχνολογίας στη Ρωσία και στην Κίνα. Συνεπώς, πρέπει να μειώσουμε την έκθεσή μας στις κυρώσεις, ενισχύοντας την τεχνολογική μας ανεξαρτησία και μεταβαίνοντας σε συναλλαγές σε εθνικά και διεθνή νομίσματα εκτός του δολαρίου. Πρέπει να απομακρυνθούμε από τη χρήση διεθνών συστημάτων πληρωμών που ελέγχονται από τη Δύση».

Ρωσία-Κίνα έχουν προσδιορίσει με σαφήνεια, όπως τόνισε ο Λαβρώφ, πώς οι «Δυτικοί εταίροι» «προωθούν την ιδεολογική ατζέντα τους με στόχο τη διατήρηση της κυριαρχίας τους, καθυστερώντας την πρόοδο σε άλλες χώρες. Οι πολιτικές τους έρχονται σε αντίθεση με τις αντικειμενικές διεθνείς εξελίξεις και, όπως συνήθιζαν να λένε κάποια στιγμή, βρίσκονται στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Η ιστορική διαδικασία θα επιβάλει την θέλησή της, ό,τι και να συμβεί».

Δεν γίνεται πιο ξεκάθαρη από αυτή η έντονη παρουσίαση μιας αναπόφευκτης «ιστορικής διαδικασίας». Και προβλέψιμα, δεν χρειάστηκε χρόνος για τους «Δυτικούς εταίρους» να γυρίσουν - που αλλού - στην ίδια παλιά τσάντα με τα κόλπα των κυρώσεων.

Να 'μαστε πάλι: μια «συμμαχία» ΗΠΑ, Βρετανίας, ΕΕ, Καναδά που επιβάλλει κυρώσεις σε επιλεγμένους Κινέζους αξιωματούχους επειδή, σύμφωνα με τα λόγια του Blinken, «η ΛΔΚ [Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας] συνεχίζει να διαπράττει γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Σινγιάνγκ».

Η ΕΕ, η Βρετανία και ο Καναδάς δεν είχαν τα κότσια να τιμωρήσουν έναν βασικό παίκτη: τον επικεφαλής του κόμματος στο Σινγιάνγκ Τσεν Κουάνγκουο, ο οποίος είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Η κινεζική απάντηση θα ήταν –οικονομικά– καταστροφική.

Ωστόσο, το Πεκίνο αντέδρασε με τις δικές του κυρώσεις – στοχεύοντας, καίρια, το γερμανικό ακροδεξιό ευαγγελικό ψώνιο, που ποζάρει ως «ερευνητής» και παρήγαγε το μεγαλύτερο μέρος της εντελώς απομυθοποιημένης «απόδειξης» περί ενός εκατομμυρίου Ουϊγούρων που κρατούνταν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Για άλλη μια φορά, οι «Δυτικοί εταίροι» είναι αδιαπέραστοι από τη λογική. Προσθέτοντας στην ήδη απαίσια κατάσταση των σχέσεων ΕΕ-Ρωσίας, οι Βρυξέλλες επιλέγουν επίσης να ανταγωνιστούν την Κίνα βάσει ενός μόνο ψεύτικου φακέλου, παίζοντας απευθείας στην όχι ακριβώς μυστική ατζέντα του Ηγεμόνα.

Η αποστολή (σχεδόν) ολοκληρώθηκε: Διπλωμάτες των Βρυξελλών μου λένε ότι το Κοινοβούλιο της ΕΕ είναι έτοιμο να αρνηθεί να επικυρώσει την εμπορική συμφωνία Κίνας-ΕΕ που διαπραγματεύτηκαν επίπονα η Μέρκελ και ο Μακρόν. Οι συνέπειες θα είναι τεράστιες.

Έτσι, ο Μπλίνκεν θα έχει λόγους να είναι χαρούμενος όταν συναντηθεί με διαφόρους ευρωκράτες και γραφειοκράτες του ΝΑΤΟ αυτή την εβδομάδα, εν όψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ.

Πρέπει να επικροτήσουμε το θράσος των «Δυτικών εταίρων». Έχουν περάσει 18 χρόνια από το Σοκ και το Δέος – την έναρξη των βομβαρδισμών, της εισβολής και της καταστροφής του Ιράκ. Έχουν περάσει 10 χρόνια από την έναρξη της ολοκληρωτικής καταστροφής της Λιβύης από το ΝΑΤΟ και τους υπηρέτες του ΣΣΚ, με τον Ομπάμα-Μπάιντεν να «ηγούνται εκ των νώτων». Έχουν περάσει 10 χρόνια από την έναρξη της άγριας καταστροφής της Συρίας με πληρεξούσιους – τους Τζιχαντιστές μεταμφιεσμένους σε «μετριοπαθείς αντάρτες».

Ωστόσο, τώρα οι « Δυτικοί εταίροι» είναι τόσο συντετριμμένοι από τη δεινή κατάσταση των Μουσουλμάνων στη Δυτική Κίνα!

Υπάρχουν τουλάχιστον κάποιες ρωγμές στο τσίρκο των ψευδαισθησιών της ΕΕ. Την περασμένη εβδομάδα, ο Όμιλος Προβληματισμού των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων (CRI) – στην πραγματικότητα μια ανεξάρτητη δεξαμενή σκέψης πρώην υψηλόβαθμων αξιωματικών – έγραψε μια αναπάντεχη ανοιχτή επιστολή προς τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, κατηγορώντας τον de facto ότι συμπεριφέρεται ως αμερικανικό ανδρείκελο με την εφαρμογή του σχεδίου του ΝΑΤΟ για το 2030. Οι Γάλλοι αξιωματικοί κατέληξαν στο σωστό συμπέρασμα: ο συνδυασμός ΗΠΑ/ΝΑΤΟ είναι η κύρια αιτία των αποτρόπαιων σχέσεων με τη Ρωσία.

Οι ιδές του Μαρτίου *

Εν τω μεταξύ, οι κυρώσεις προελαύνουν σαν τρένο χωρίς φρένο. Η Προεδρία Μπάιντεν-Χάρις έχει ήδη απειλήσει να επιβάλει πρόσθετες κυρώσεις στις κινεζικές εισαγωγές πετρελαίου από το Ιράν. Και υπάρχουν περισσότερα σε εξέλιξη - για την βιομηχανία, την τεχνολογία, το 5G, τις αλυσίδες εφοδιασμού, τους ημιαγωγούς.

Και όμως κανείς δεν τρέμει στις μπότες του. Ακριβώς στην διαπασών με τη Ρωσία-Κίνα, το Ιράν έχει εντείνει το παιχνίδι, με τον Αγιατολάχ Χαμενεΐ να εκδίδει τις κατευθυντήριες γραμμές για την επιστροφή της Τεχεράνης στην Πυρηνική Συμφωνία.

1. Το καθεστώς των ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να υποβάλει νέες απαιτήσεις ή αλλαγές σχετικά με την πυρηνική συμφωνία.

2. Οι ΗΠΑ είναι σήμερα ασθενέστερες από ό,τι όταν υπογράφηκε το ΚΟΣΔ.

3. Το Ιράν βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση τώρα. Αν κάποιος μπορεί να επιβάλει νέες απαιτήσεις είναι το Ιράν και όχι οι ΗΠΑ.

Και με αυτό έχουμε ένα τριπλό χαστούκι Ρωσίας-Κίνας-Ιράν στον Ηγεμόνα.

Στην τελευταία μας συζήτηση/συνέντευξη, που θα κυκλοφορήσει σύντομα σε ένα πακέτο βίντεο + μεταγραφή, ο Michael Hudson - αναμφισβήτητα ο κορυφαίος οικονομολόγος του κόσμου - χτύπησε την καρδιά του θέματος:

Ο αγώνας κατά της Κίνας, ο φόβος της Κίνας είναι ότι δεν μπορείτε να κάνετε στην Κίνα, αυτό που κάνατε στη Ρωσία. Η Αμερική θα ήθελε πολύ να υπάρχει μια φιγούρα τύπου Γιέλτσιν στην Κίνα για να πει, ας δώσουμε όλους τους σιδηροδρόμους που έχετε δημιουργήσει, τον σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας, ας δώσουμε τον πλούτο, ας δώσουμε όλα τα εργοστάσια σε ιδιώτες και ας αφήσουμε τα άτομα να διευθύνουν τα πάντα και, στη συνέχεια, θα τους δανείσουμε τα χρήματα, ή θα τα αγοράσουμε και στη συνέχεια μπορούμε να τα ελέγξουμε οικονομικά. Και η Κίνα δεν το αφήνει να συμβεί. Και η Ρωσία το εμπόδισε να συμβεί. Και η οργή στη Δύση είναι ότι με κάποιο τρόπο, το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να αποσπάσει ξένους πόρους, ξένη γεωργία. Μένει μόνο με στρατιωτικά μέσα αρπαγής, όπως βλέπουμε στην εγγύς Ανατολή και στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή..

. . . . .

Θα συνεχιστεί. Ως έχει, θα πρέπει όλοι να διασφαλίσουμε ότι οι Iδές του Μαρτίου – έκδοση του 2021 – έχουν ήδη διαμορφώσει μια ολοκαίνουργια γεωπολιτική σκακιέρα. Ο Διπλός ΄Ελιξ Ρωσίας-Κίνας σε σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας έχει φύγει από το σταθμό - και δεν υπάρχει επιστροφή.




* Η 15η Μαρτίου, ημέρα δολοφονίας του Ιούλιου Καίσαρα από τους γερουσιαστές στης Ρώμης. Εμπεδώθηκε ως ημερομηνία συμβολική επικείμενου μοιραίου γεγονότος. 


Σημείωση Μετφρ: Ο Πεπέ Εσκομπάρ είναι αναγνωρισμένος ως ο κορυφαίος σύγχρονος παγκόσμιος ρεπόρτερ των Αsia Times, με ιδιαίτερη ειδίκευση στα θέματα της Ευρασίας. Τα άρθρα του αναδημοσιεύονται σε πολλές γλώσσες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Πέπε Εσκομπάρ / Réseau International

Ο Σι Τζινπίνγκ μόλις πρόσφερε στις χώρες του Νότου μια ριζοσπαστική εναλλακτική σε δεκαετίες δυτικών επιταγών, πολέμων και οικονομικών περιορισμών. Ο «ειρηνικός εκσυγχρονισμός» θα εδραιώσει την κυριαρχία, την οικονομία και την ανεξαρτησία των προβληματικών κρατών στον κόσμο.

Η έκθεση εργασίας του Προέδρου Xi Jinping στα εγκαίνια του 20ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (CPC) την περασμένη Κυριακή στο Πεκίνο περιείχε όχι μόνο ένα αναπτυξιακό σχέδιο για το κράτος-πολιτισμό, αλλά και για ολόκληρο τον Νότο συνολικά.

Η ομιλία 1 ώρας 45 λεπτών του Xi είναι στην πραγματικότητα μια συνοπτική έκδοση της πλήρους έκθεσης εργασίας – δείτε το συνημμένο PDF – η οποία αναφέρεται σε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες σε μια σειρά κοινωνικοπολιτικών θεμάτων.

Είναι το επιστέγασμα μιας πολύπλοκης συλλογικής προσπάθειας που κράτησε μήνες. Όταν έλαβε το τελικό κείμενο, ο Xi το σχολίασε, το αναθεώρησε και το επεξεργάστηκε.

Συνοπτικά, το γενικό σχέδιο του ΚΚΚ έχει δύο μέρη: να οριστικοποιήσει τον «σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό» από το 2020 έως το 2035 και να κάνει την Κίνα - μέσω ειρηνικού εκσυγχρονισμού - μια «ευημερούσα, ισχυρή, δημοκρατική, πολιτιστικά προηγμένη» σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα. και αρμονική» έως το 2049 , την ημερομηνία της εκατονταετηρίδας από την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (ΛΔΚ).

Η κεντρική έννοια της εργασιακής σχέσης είναι ο ειρηνικός εκσυγχρονισμός – και πώς να τον επιτύχουμε. Όπως συνόψισε ο Σι, «περιέχει στοιχεία κοινά στις διαδικασίες εκσυγχρονισμού όλων των χωρών, αλλά χαρακτηρίζεται περισσότερο από χαρακτηριστικά ειδικά για το κινεζικό πλαίσιο».

Σε μεγάλο βαθμό σε αρμονία με την κινεζική κουλτούρα του Κομφουκιανού, ο «ειρηνικός εκσυγχρονισμός» περιλαμβάνει ένα πλήρες θεωρητικό σύστημα. Φυσικά, υπάρχουν πολλαπλοί γεωοικονομικοί δρόμοι προς τον εκσυγχρονισμό – ανάλογα με τις εθνικές συνθήκες κάθε χώρας. Αλλά για τον Παγκόσμιο Νότο συνολικά, αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι ότι το κινεζικό παράδειγμα έρχεται σε πλήρη ρήξη με το μονοπώλιο της Δυτικής ΤΙΝΑ («δεν υπάρχει εναλλακτική») στην πρακτική και τη θεωρία του εκσυγχρονισμού.

Για να μην αναφέρουμε ότι αυτό έρχεται σε ρήξη με το ιδεολογικό στεγανό που επιβάλλεται στις χώρες του Νότου από τον αυτοπροσδιορισμό του «χρυσού δισεκατομμυρίου» (του οποίου ο πραγματικά «χρυσός» αριθμός μόλις φτάνει τα 10 εκατομμύρια). Αυτό που εννοούν οι Κινέζοι ηγέτες είναι ότι το ιρανικό μοντέλο, το μοντέλο της Ουγκάντα ​​ή το μοντέλο της Βολιβίας είναι εξίσου έγκυρα με την κινεζική εμπειρία: αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθήσουμε μια ανεξάρτητη πορεία προς την ανάπτυξη.
Πώς να αναπτύξετε τεχνολογική ανεξαρτησία

Η πρόσφατη ιστορία δείχνει πώς κάθε έθνος που προσπαθεί να αναπτυχθεί εκτός της Συναίνεσης της Ουάσιγκτον τρομοκρατείται σε πολλαπλά επίπεδα υβριδικού πολέμου. Αυτό το έθνος γίνεται στόχος έγχρωμων επαναστάσεων, αλλαγής καθεστώτος, παράνομων κυρώσεων, οικονομικού αποκλεισμού, δολιοφθορών του ΝΑΤΟ ή ξεκάθαρων βομβαρδισμών και εισβολών.

Αυτό που προτείνει η Κίνα έχει απήχηση σε ολόκληρο τον Παγκόσμιο Νότο, καθώς το Πεκίνο είναι ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος τουλάχιστον 140 εθνών, που μπορούν εύκολα να κατανοήσουν έννοιες όπως η οικονομική ανάπτυξη υψηλής ποιότητας και η αυτοδυναμία στην επιστήμη και την τεχνολογία.

Η έκθεση επιμένει στην κατηγορηματική επιταγή που επιβάλλεται τώρα στην Κίνα: να επιταχυνθεί η τεχνολογική αυτονομία, γιατί ο ηγεμόνας δεν θα σταματήσει με τίποτα για να εκτροχιάσει την κινεζική τεχνολογία, ειδικά στον τομέα της κατασκευής ημιαγωγών .

Σε κάτι που μοιάζει με ένα τρένο κυρώσεων από την κόλαση, ο ηγεμόνας ποντάρει στο να παραλύσει την προσπάθεια της Κίνας να επιταχύνει την τεχνολογική της ανεξαρτησία στους ημιαγωγούς και τον εξοπλισμό για την παραγωγή τους.

Ως εκ τούτου, η Κίνα θα πρέπει να συμμετάσχει σε μια εθνική προσπάθεια για την παραγωγή ημιαγωγών. Αυτή η ανάγκη θα βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού που η έκθεση εργασίας περιγράφει ως μια νέα αναπτυξιακή στρατηγική, που υποκινείται από την τεράστια πρόκληση της επίτευξης τεχνολογικής αυτάρκειας. Ως επί το πλείστον, η Κίνα θα προσπαθήσει να ενισχύσει τον δημόσιο τομέα της οικονομίας, με τις κρατικές επιχειρήσεις να αποτελούν τον πυρήνα ενός εθνικού συστήματος ανάπτυξης τεχνολογικής καινοτομίας.

“Μικρά φρούρια με ψηλά τείχη”

Στην εξωτερική πολιτική, η σχέση εργασίας είναι πολύ σαφής: η Κίνα είναι ενάντια σε κάθε μορφή μονομερούς, καθώς και εναντίον μπλοκ και αποκλειστικών ομάδων που στοχεύουν συγκεκριμένες χώρες. Το Πεκίνο αποκαλεί αυτά τα μπλοκ, όπως το ΝΑΤΟ και το AUKUS, «μικρά φρούρια με ψηλά τείχη».

Αυτή η προοπτική ενσωματώνεται στην έμφαση που δίνει το ΚΚΚ σε μια άλλη κατηγορηματική επιταγή: τη μεταρρύθμιση του σημερινού συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης, το οποίο είναι κατάφωρα άδικο για τον παγκόσμιο Νότο. Είναι πάντα κρίσιμο να θυμόμαστε ότι η Κίνα, ως κράτος-πολιτισμός, βλέπει ταυτόχρονα τον εαυτό της ως σοσιαλιστική χώρα και το πρώτο αναπτυσσόμενο έθνος στον κόσμο.

Το πρόβλημα, για άλλη μια φορά, είναι η πίστη του Πεκίνου στη «προστασία του διεθνούς συστήματος με επίκεντρο τον ΟΗΕ». Οι περισσότεροι νότιοι παράγοντες γνωρίζουν πώς ο ηγεμόνας βάζει τον ΟΗΕ – και τον εκλογικό του μηχανισμό – κάτω από κάθε είδους αδυσώπητη πίεση.

Είναι διδακτικό να δίνουμε προσοχή στους πολύ λίγους Δυτικούς που γνωρίζουν πραγματικά ένα ή δύο πράγματα για την Κίνα.

Ο Martin Jacques, μέχρι πρόσφατα λέκτορας στο Τμήμα Πολιτικής και Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, και συγγραφέας του καλύτερου βιβλίου στα αγγλικά για την ανάπτυξη της Κίνας, εντυπωσιάζεται από τον τρόπο με τον οποίο ο εκσυγχρονισμός της Κίνας συνέβη σε ένα πλαίσιο που κυριαρχείται από τη Δύση: «Αυτό ήταν ο βασικός ρόλος του ΚΚΚ. Έπρεπε να προγραμματιστεί. Μπορούμε να δούμε πόσο εξαιρετικά επιτυχημένη ήταν».

Το συμπέρασμα είναι ότι σπάζοντας το δυτικοκεντρικό μοντέλο TINA, το Πεκίνο έχει συσσωρεύσει τα εργαλεία για να μπορέσει να βοηθήσει τις νότιες χώρες με τα δικά τους μοντέλα.

Ο Τζέφρι Σακς, διευθυντής του Κέντρου Βιώσιμης Ανάπτυξης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, είναι ακόμη πιο αισιόδοξος: «Η Κίνα θα γίνει ηγέτης της καινοτομίας. Ελπίζω πραγματικά και βασίζομαι στην Κίνα να γίνει ηγέτης στην καινοτομία βιωσιμότητας». Αυτή η κατάσταση θα έρχεται σε αντίθεση με ένα «δυσλειτουργικό» αμερικανικό μοντέλο που γίνεται προστατευτικό, ακόμη και στον τομέα των επιχειρήσεων και των επενδύσεων.

Ο Μιχαήλ Ντελιάγκιν, Αναπληρωτής Πρόεδρος της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής της Ρωσικής Κρατικής Δούμας, θίγει ένα κρίσιμο σημείο, το οποίο σίγουρα επιλέχθηκε από βασικούς παράγοντες στον Παγκόσμιο Νότο: το ΚΚΚ «μπόρεσε να προσαρμόσει δημιουργικά τον μαρξισμό του 19ου αιώνα και την εμπειρία του 20ου αιώνα σε νέα απαιτεί και να εφαρμόζουμε αιώνιες αξίες με νέες μεθόδους. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό και χρήσιμο μάθημα για εμάς».

Και αυτή είναι η προστιθέμενη αξία ενός μοντέλου που βασίζεται στο εθνικό συμφέρον και όχι στις αποκλειστικές πολιτικές του Παγκόσμιου Κεφαλαίου.

Το BRI ή πτώχευση


Σε όλη την έκθεση εργασίας, γίνεται σιωπηρή αναφορά στη σημασία της γενικής αντίληψης της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας: της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) και των εμπορικών διαδρόμων και των διαδρόμων συνδεσιμότητας σε όλη την Ευρασία και την Αφρική.

Εναπόκειτο στον εκπρόσωπο του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Wang Wenbin να διευκρινίσει την κατεύθυνση που ακολουθεί το BRI:

«Το BRI ξεπερνά την ξεπερασμένη νοοτροπία των γεωπολιτικών παιχνιδιών και δημιουργεί ένα νέο μοντέλο διεθνούς συνεργασίας. Δεν είναι μια αποκλειστική ομάδα που αποκλείει άλλους συμμετέχοντες, αλλά μια ανοιχτή και χωρίς αποκλεισμούς πλατφόρμα συνεργασίας. Δεν πρόκειται για μια μοναχική προσπάθεια της Κίνας, αλλά για μια συμφωνία που παίζεται από όλες τις συμμετέχουσες χώρες».

Το BRI είναι ενσωματωμένο στην κινεζική έννοια του «ανοιχτού». Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι το BRI ξεκίνησε από τον Xi πριν από εννέα χρόνια - στην Κεντρική Ασία (Αστάνα), στη συνέχεια στη Νοτιοανατολική Ασία (Τζακάρτα). Το Πεκίνο έχει μάθει από τα λάθη του και συνεχίζει να βελτιώνει το BRI σε συνεννόηση με τους εταίρους του – από το Πακιστάν, τη Σρι Λάνκα και τη Μαλαισία έως πολλά αφρικανικά έθνη.

Δεν είναι περίεργο ότι τον Αύγουστο του τρέχοντος έτους, το εμπόριο της Κίνας με τις χώρες που συμμετέχουν στο BRI έφτασε τα εντυπωσιακά 12 τρισεκατομμύρια δολάρια και οι μη χρηματοοικονομικές άμεσες επενδύσεις σε αυτές τις χώρες ξεπέρασαν τα 140 δισεκατομμύρια δολάρια.

Ο Wang σωστά επισημαίνει ότι, χάρη στις επενδύσεις υποδομής του BRI, «η Ανατολική Αφρική και η Καμπότζη έχουν αυτοκινητόδρομους, το Καζακστάν έχει [ξηρά] λιμάνια για εξαγωγές, οι Μαλδίβες έχουν την πρώτη υπερωκεάνια γέφυρα και το Λάος, το οποίο ήταν περίκλειστο, έχει γίνει μια συνδεδεμένη χώρα».

Ακόμη και ενόψει σοβαρών προκλήσεων, που κυμαίνονται από την πολιτική μηδενικού Covid έως διάφορες κυρώσεις και σπασμένες αλυσίδες εφοδιασμού, ο αριθμός των εμπορευματικών τρένων ταχείας κυκλοφορίας Κίνας-ΕΕ συνεχίζει να αυξάνεται. Ο σιδηρόδρομος Κίνας-Λάος και η γέφυρα Peljesac στην Κροατία είναι ανοιχτά για επιχειρήσεις. και οι εργασίες για τον σιδηρόδρομο υψηλής ταχύτητας Τζακάρτα-Μπαντούνγκ και τον σιδηρόδρομο Κίνας-Ταϊλάνδης βρίσκονται σε εξέλιξη.

Mackinder σε κρακ

Παντού στην εξαιρετικά πυρακτωμένη παγκόσμια σκακιέρα, οι διεθνείς σχέσεις αναδιαμορφώνονται πλήρως.

Η Κίνα – και οι μεγάλοι ευρασιατικοί παίκτες στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), στους BRICS+ και στην υπό τη Ρωσία υπό την ηγεσία Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) – προτείνουν όλοι ειρηνική ανάπτυξη.

Από την άλλη πλευρά, ο ηγεμόνας επιβάλλει μια χιονοστιβάδα κυρώσεων - δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις κύριοι αποδέκτες είναι οι ευρασιατικές δυνάμεις της Ρωσίας, του Ιράν και της Κίνας - δολοφονικοί πόλεμοι αντιπροσώπων (Ουκρανία) και όλες οι πιθανές μορφές υβριδικού πολέμου για να αποτραπεί το τέλος της υπεροχής της, που κράτησε μόλις επτάμισι δεκαετίες, γκάφα σε ιστορικούς όρους.

Η τρέχουσα δυσλειτουργία –σωματική, πολιτική, οικονομική, γνωστική– φτάνει στο αποκορύφωμά της. Καθώς η Ευρώπη βυθίζεται στην άβυσσο της σε μεγάλο βαθμό αυτοπροκαλούμενης καταστροφής και μαυρίλας – ο νεομεσαιωνισμός στο μητρώο της αναγέννησης – μια Αυτοκρατορία που ερημώνεται εκ των έσω καταφεύγει σε λεηλασίες, ακόμη και των πλούσιων «συμμάχων» της.

Λες και ήμασταν όλοι μάρτυρες ενός σεναρίου Mackinder.

Ο Χάλφορντ Μάκιντερ, φυσικά, ήταν ο Βρετανός γεωγράφος που ανέπτυξε τη «Θεωρία της Χάρτλαντ» της γεωπολιτικής, επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου: «Ποιος κυβερνά την Ανατολική Ευρώπη κυβερνά την Χάρτλαντ. που κυβερνά την Χάρτλαντ διοικεί το Παγκόσμιο Νησί. που κυβερνά το νησί του κόσμου κυβερνά τον κόσμο».

Η Ρωσία εκτείνεται σε 11 ζώνες ώρας και βρίσκεται στο ένα τρίτο των φυσικών πόρων του κόσμου. Μια φυσική συμβίωση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας μοιάζει με γεγονός. Όμως η ευρωπαϊκή ολιγαρχία κατέστρεψε τα πάντα.

Δεν είναι περίεργο που οι Κινέζοι ηγέτες βλέπουν τη διαδικασία με τρόμο, καθώς μία από τις βασικές ωθήσεις του BRI είναι να διευκολύνει το απρόσκοπτο εμπόριο μεταξύ Κίνας και Ευρώπης. Καθώς ο διάδρομος συνδεσιμότητας της Ρωσίας έχει αποκλειστεί από κυρώσεις, η Κίνα θα δώσει προτεραιότητα στους διαδρόμους μέσω της Δυτικής Ασίας.

Εν τω μεταξύ, η Ρωσία ολοκληρώνει τον προσανατολισμό της προς τα ανατολικά. Οι τεράστιοι πόροι της Ρωσίας, σε συνδυασμό με την παραγωγική ικανότητα της Κίνας και της Ανατολικής Ασίας στο σύνολό τους, προβάλλουν μια σφαίρα εμπορίου/συνδεσιμότητας που υπερβαίνει ακόμη και το BRI. Αυτό είναι το επίκεντρο της ρωσικής ιδέας της εταιρικής σχέσης για την Ευρύτερη Ευρασία.

Σε μια άλλη από τις απρόβλεπτες ανατροπές της ιστορίας, ο Mackinder, πριν από έναν αιώνα, μπορεί να είχε δίκιο ότι αυτοί που ελέγχουν το Heartland/World Island ελέγχουν τον κόσμο. Δεν φαίνεται ότι ο ελεγκτής θα είναι ο ηγεμόνας, πόσο μάλλον οι Ευρωπαίοι υποτελείς/σκλάβοι του.


Όταν οι Κινέζοι λένε ότι είναι εναντίον των μπλοκ, η Ευρασία και η Δύση είναι de facto δύο μπλοκ. Αν και δεν βρίσκονται ακόμη επίσημα σε πόλεμο μεταξύ τους, στην πραγματικότητα βρίσκονται ήδη μέχρι τα γόνατα στην επικράτεια του Υβριδικού Πολέμου.

Η Ρωσία και το Ιράν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, τόσο στρατιωτικά όσο και απορροφώντας τη συνεχιζόμενη πίεση. Άλλοι σημαντικοί παίκτες από τον Παγκόσμιο Νότο προσπαθούν, διακριτικά, να κρατήσουν χαμηλό προφίλ ή, ακόμη πιο διακριτικά, να βοηθήσουν την Κίνα και τους άλλους να κάνουν τον πολυπολικό κόσμο να επικρατήσει οικονομικά.

Καθώς η Κίνα προτείνει ειρηνικό εκσυγχρονισμό, το κρυφό μήνυμα της έκθεσης εργασίας είναι ακόμη πιο έντονο. Ο Παγκόσμιος Νότος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σοβαρή επιλογή: να επιλέξει είτε την κυριαρχία – που ενσωματώνεται σε έναν πολυπολικό, ειρηνικά εκσυγχρονιζόμενο κόσμο – είτε την απόλυτη υποτέλεια.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: The Cradle

Μετάφραση Réseau International



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου