Articles by "Αφιερώματα"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αφιερώματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

της Ευαγγελίας Παναγιωτοπούλου

Είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι η διατροφή αποτελεί ισχυρό μέσο αντιμετώπισης στο οπλοστάσιο κατά της νόσου του AIDS. Η διατροφή του ασθενούς συνιστά σημαντικό παράγοντα για την εξέλιξη της νοσήματος, καθώς διατροφή υψηλής θρεπτικής αξίας καταπολεμά την υποκείμενη ανοσοποιητική ανεπάρκεια λόγω του ιού HIV, καθώς κατά αντίστροφη αναλογία, ο υποσιτισμός οδηγεί συχνά στην εκδήλωση των συμπτωμάτων στον οροθετικό ασθενή.
Επιδημιολογικά δεδομένα για την Ελλάδα
Αυτοί είναι οι αριθμοί του AIDS στην χώρα μας, με βάση τα νεώτερα επιδημιολογικά δεδομένα που αφορούν την λοίμωξη από τον HIV, όπως ανακοινώθηκαν τον Οκτώβρη του 2015 από το Κέντρο Ελέγχου & Πρόληψης Νοσημάτων του Υπουργείου Υγείας (ΚΕ.ΕΛ.Π.ΝΟ.):
Από την αρχή της παρακολούθησης της επιδημίας έως τον Οκτώβρη του 2015, τα περιστατικά λοίμωξης HIV στην Ελλάδα ανέρχονται σε 15.109 (άντρες 82,7%). Εξ' αυτών τα 2.562 κατέληξαν σε θάνατο των ασθενών.Τα οροθετικά άτομα που ζουν με τον ιό του HIV ανέρχονται σε 12.547.Εξ' αυτών, 7.700 φορείς λαμβάνουν αντιρετροϊκή θεραπεία και 3.782 έχουν εμφανίσει AIDS.667 άνθρωποι προσβλήθηκαν από τον HIV το πρώτο δεκάμηνο του 2015. Το 88,5% αφορούσε άντρες. Ο αριθμός όπως φαίνεται και από το διάγραμμα είναι σταθερός σε σχέση με το 2014, ενώ από το 2012 και έπειτα παρουσιάζεται σαφής μείωση των περιστατικών.Το 49,3% των νέων αυτών περιστατικών του πρώτου δεκάμηνου του 2015 αφορά ομοφυλόφιλα άτομα που μολύνθηκαν μέσω απρόσεκτης σεξουαλικής επαφής, 25% έχει ακαθόριστη αιτία, 15% αφορά ετερόφυλα άτομα με απρόσεκτη σεξουαλική συμπεριφορά και τέλος, ένα ποσοστό 10,6% αφορά χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών.
Γιατί η διατροφή αποτελεί ισχυρό όπλο; 
Η εφαρμογή διαιτητικής τακτικής στα οροθετικά άτομα, βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους, καθώς:
Προφυλάσσει από απώλεια σωματικού βάρους και απώλεια μυϊκής μάζας, κάτι που θα επιδείνωνε σημαντικά την ανοσοποιητική απάντηση του οργανισμού, θα δυσκόλευε τον ασθενή να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του δραστηριότητες και τελικά θα μείωνε το προσδόκιμο επιβίωσης του (απώλεια >5% του σωματικού βάρους του ασθενούς συσχετίζεται με αυξημένη θνησιμότητα).Η διατροφή υψηλής θρεπτικής αξίας μειώνει την ευπάθεια του ασθενούς σε άλλες λοιμώξεις.Η κατάλληλη διατροφή περιορίζει σημαντικά τις ανεπιθύμητες παρενέργειες της αγωγής με αντιρετροϊκά φάρμακα (πχ, διαβήτης, καρδιοαγγειακά νοσήματα και λιποδυστροφία).
Διατροφή υψηλής θρεπτικής αξίας 
Οι διατροφικές συμβουλές που ακολουθούν στοχεύουν στην ενίσχυση της υγείας. Παρόλ' αυτά, η εξατομικευμένη κατάσταση του κάθε άτομου δημιουργεί και την ανάγκη της εξειδικευμένης αντιμετώπισης, που μπορεί να διαφέρει αρκετά από τις κάτωθι συστάσεις, οι οποίες είναι γενικές. Κατά συνέπεια, είναι αυτονόητο ότι όποια αλλαγή της διατροφικής σας στρατηγικής θα πρέπει να συζητηθεί με τον προσωπικό σας γιατρό και με τον διαιτολόγο σας.
6-11 μερίδες δημητριακών: Προτιμότερα τα προϊόντα με περισσότερες φυτικές ίνες και λιγότερη ζάχαρη.2-3 μερίδες από κρέας-ψάρι-πουλερικά-αυγά-όσπρια-ξηροί καρποί: Διαλέγετε κρέατα ή μέρη του ζώου με χαμηλά λιπαρά. Οι χορτοφάγοι ίσως χρειάζεται να καταναλώνουν περισσότερες μερίδες οσπρίων και ξηρών καρπών.2-3 μερίδες γαλακτοκομικών: Επιλέγουμε πηγές με χαμηλά λιπαρά. Στις γυναίκες ίσως απαιτούνται περισσότερες μερίδες. Πάντως, το συμπλήρωμα ασβεστίου είναι από τα συνηθέστερα.5+ μερίδες λαχανικών & φρούτων : Καθημερινά συστήνονται τουλάχιστον 1 φρούτο ή λαχανικό πηγή βιταμίνης Α (καρότο, ιχθυέλαιο, γλυκοκολοκύθα), 1 φρούτο ή λαχανικό πηγή βιταμίνης C (κόκκινη πιπεριά, κουνουπίδι, ακτινίδιο, φράουλες, πορτοκάλι) και 1 φρούτο ή λαχανικό πηγή βιταμίνης Β9 (φασόλια, σπανάκι, λάχανο, avocado, ηλιόσποροι).Λίπη & ζάχαρη: Κατανάλωση με μέτροΠίνετε αρκετό νερό: Συνιστώνται περίπου 2lt νερό, λίγο παραπάνω για άντρες. Αν υπάρχει διάρροια, εργασία σε θερμό κλίμα ή αθλητισμός, πρέπει να πίνετε παραπάνω νερό. Αν η διάρροια είναι παρατεταμένη, συμβουλευτείτε τον θεράποντα ιατρό σας.
Πότε απαιτούνται συμπληρώματα διατροφής;
Σε περιπτώσεις όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε ανεπαρκή θρέψη, επιβάλλεται η λήψη συμπληρωματικών διατροφικών σκευασμάτων.
Τα κυριότερα εξ' αυτών είναι:
Υπερθερμιδικά σκευάσματα διατροφής : Η ανορεξία είναι μια συνήθης παρενέργεια της χρόνιας έκθεσης στον ιό. Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε ότι ο HIV έχει υπερκαταβολική επίδραση, δηλαδή ο οροθετικός ασθενής εξ' ορισμού ξοδεύει περισσότερες θερμίδες από το φυσιολογικό. Επόμενο είναι, σε αρκετές περιπτώσεις, ακόμη και αν η λήψη τροφής είναι επαρκής θεωρητικά, στην πράξη να κρίνεται ανεπαρκής, λόγω μείωσης του βάρους, έστω και αργής. Σε τέτοια περιστατικά, η λήξη υπερθερμιδικών σκευασμάτων είναι υποχρεωτική.Συμπληρώματα βιταμινών & ιχνοστοιχείων : Όπως προαναφέρθηκε και είναι γνωστό, η χαμηλή ανοσολογική ικανότητα των φορέων του HIV είναι ένα από τα πιο σημαντικά μέτωπα, που η διατροφή καλείται να αντιμετωπίσει. Κλινικές μελέτες έχουν αποδείξει την σημαντική συμβολή των βιταμινών A, B6, B9, B12, C & E, καθώς και των ιχνοστοιχείων όπως το ασβέστιο, ο σίδηρος, το μαγνήσιο, το σελήνιο και ο ψευδάργυρος, στην καλή αντίδραση και λειτουργία του ανοσοποιητικού. Επομένως, η συμπληρωματική λήψη των άνωθεν συστατικών υπό μορφή συμπληρωμάτων, μεμονωμένα ή συνδυαστικά, θα πρέπει να εκτιμάται ανάλογα με την κάθε ξεχωριστή περίπτωση.Λοιπά συμπληρώματα : Acidophilus, συνένζυμο Q10, κρεατίνη και λ-κρεατίνη, γλουταμίνη, λιποϊκό οξύ και α-λιποϊκό οξύ, Ω3 και Ω6, πρωτεΐνες, αντιοξειδωτικό SOD κλπ.
Η ασφάλεια των τροφίμων 
Λόγω της νόσου, πολλοί ασθενείς δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν εύκολα ακόμα και ελαφριές λοιμώξεις που μπορεί να προέλθουν από τροφικές δηλητηριάσεις. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να δίνεται η μέγιστη προσοχή όσον αφορά την επιλογή, φύλαξη και κατανάλωση των τροφών.
Προσοχή στο νερό της περιοχής σας. Συνίσταται το προηγούμενο βράσιμο του ή κατανάλωση εμφιαλωμένου.Ιδιαίτερη προσοχή ώστε να τηρούνται οι κανόνες υγιεινής κατά τη φύλαξη των τροφίμων. Κατανάλωση: κρέατος εντός 2 ημερών, ψαριών εντός 24h, θαλασσινών αμέσως μετά την αγορά τους. Τα κρέατα να μην έρχονται σε επαφή με άλλα τρόφιμα και το ψυγείο μας να είναι πάντα καθαρό με θερμοκρασία σταθερή στους 4°C.Απολύμανση των επιφανειών στην κουζίνα μας, σχολαστική καθαριότητα των σφουγγαριών της κουζίνας ή συχνή αλλαγή τους. Μην εμπιστεύεστε αντιβακτηριδιακά sprays.Όταν τρώτε έξω: αποφεύγετε κρύα πιάτα και προτιμάτε ζεστά, πάντα παραγγέλνετε το φαγητό καλοψημένο (τα κρέατα χωρίς αίμα και τα ψάρια τραγανά), αποφεύγετε φαγητά με ωμό αυγό (πχ. σαλάτα Caesar's ή mousse σοκολάτας), αποφεύγετε ωμά ψάρια ή αχνιστά οστρακοειδή (πχ. sushi ή μύδια). Τέλος, αποφεύγετε τους μπουφέδες.Όταν ψωνίζετε: ελέγχετε την ημερομηνία λήξης, επιλέγετε παστεριωμένα γαλακτοκομικά, μην αγοράζετε τροφές με αλλοιωμένη συσκευασία, μην αγοράζετε ραγισμένα αυγά.
H παγκόσμια πολιτική & ιατρική κοινότητα έχουν δεσμευτεί ότι θα τερματιστεί η επιδημία του AIDS έως το 2030, μέσα από την Διακήρυξης Εφικτών Στόχων που αφορούν την λοίμωξη. Αυτός ο εξαιρετικά φιλόδοξος, εφικτός όμως στόχος, αποτελεί την μοναδική μας ευκαιρία για να αλλάξουμε μια και καλή την πορεία της νόσου αυτής. Είναι η υποχρέωση της γενιάς μας προς την επόμενη γενιά.


"Νίκολα Τέσλα, ο άνθρωπος που εφηύρε το μέλλον" είναι ο τίτλος της έκθεσης που εγκαινιάζεται το Σάββατο 4 Νοεμβρίου στις 19.00 μμ στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας "Νόησις"

Στην εκδήλωση που θα είναι ανοιχτή για το κοινό , θα απευθύνουν χαιρετισμό οι:
Ματρώνα Κυπριανίδου Γενική Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας
Μιχάλης Σιγάλας Πρόεδρος ΔΣ Νόησις
Ivona Jevtic, Διευθύντρια Πολιτιστικού Κέντρου Βελιγραδίου
Branimir Jovanovic Διευθυντής Μουσείου Νίκολα Τέσλα.

Στη διάρκεια των εγκαινίων θα προβληθεί στο Κοσμοθέατρο ολιγόλεπτη ταινία για τη ζωή και το έργο του Νίκολα Τέσλα,
Show με το ύψους 4.5 μέτρων πηνίο Τέσλα ,
Ξενάγηση στην Έκθεση


Βράβευση του ΝΟΗΣΙΣ 
από τη διεθνή Ένωση Επιστημονικών και Τεχνολογικών Κέντρων
(ASTC–Association Science Technology Centers)
Το ΝΟΗΣΙΣ έλαβε πρόσφατα νέα παγκόσμια τιμητική διάκριση για το πρόγραμμα φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών, στο πλαίσιο της ενασχόλησης και της σύνδεσης τους με την επιστήμη και τον πολιτισμό, καθώς και της εξοικείωσής τους με κοινωνικές και επιμορφωτικές δράσεις στη χώρα υποδοχής τους.
Το βραβείο Roy L Shafer αποδίδεται στο ΝΟΗΣΙΣ από την μεγαλύτερη και σημαντικότερη παγκοσμίως ένωση Επιστημονικών και Τεχνολογικών Κέντρων – ASTC, που εδρεύει στην Washington των Ηνωμένων Πολιτειών. Μαζί με το ΕCSITE τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό οργανισμό, από τον οποίο το ΝΟΗΣΙΣ βραβεύτηκε επίσης πρόσφατα για το ίδιο πρόγραμμα, αποτελούν την ναυαρχίδα του δικτύου ανάλογων φορέων και τον καθρέπτη των σύγχρονων τάσεων στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό και την τεχνολογία.
Το εν λόγω βραβείο δίνεται κάθε χρόνο σε δύο οργανισμούς (μεγάλο και μικρό ανάλογα με το οικονομικό μέγεθος και άλλα τεχνικά δεδομένα), που παρέχουν εξαιρετικό έργο και ηγεσία κάτω από δύσκολες συνθήκες και επηρεάζουν και συμβάλουν στην διαμόρφωση κουλτούρας και συνείδησης σε κοινωνικά πολιτιστικά και τεχνολογικά θέματα και εξελίξεις. Το βραβείο αυτό επιβεβαιώνει τη διεθνή αναγνώριση και καταξίωση του ΝΟΗΣΙΣ για το σημαντικό έργο που προσφέρει στη χώρα και στην κοινωνία.
Η βράβευση πραγματοποιήθηκε στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας, στην εναρκτήρια τελετή του παγκόσμιου συνεδρίου της ASTC, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και πλήθους υψηλών καλεσμένων, όπως πολιτικούς αρκετών χωρών, επιστήμονες και διακεκριμένες εταιρίες με διεθνή παρουσία. Στην τελετή παρέστησαν επίσης ο Έλληνας Πρόξενος στο Σαν Φρανσίσκο, Αντώνης Σγουρόπουλος, ενώ το βραβείο για το ΝΟΗΣΙΣ παρέλαβαν ο Πρόεδρος του Ιδρύματος, καθηγητής κ. Μιχάλης Σιγάλας και ο Γενικός Διευθυντής κ. Θανάσης Κοντονικολάου.
Η νέα αυτή αναγνώριση λαμβάνει μεγάλη δημοσιότητα και συμβάλει στην προβολή του Ιδρύματος, ενδυναμώνει την παρουσία του σε συνεργασίες και το καθιστά αξιόλογο και συνεπή εταίρο σε διεθνή δίκτυα και συναλλαγές.
Πρόσθετα αυξάνει την ευθύνη διαχείρισης και διοίκησης του ΝΟΗΣΙΣ για να παραμείνει ο φορέας σε θετική τροχιά προόδου και να συνεχίσει με νέες ιδέες, δράσεις και επενδύσεις την πορεία προς την πρόοδο και την εξέλιξη .
Είναι πλέον σαφές ότι το ΝΟΗΣΙΣ αποτελεί τον σημαντικότερο φορέα στο είδος του στη Ν.Α. Ευρώπη και οι πρώτοι ιδρυτικοί στόχοι του έχουν επιτευχθεί επιτυχώς, με μεγάλη προσπάθεια, εξωστρέφεια και ευελιξία αποφάσεων και ενεργειών.
Το ΝΟΗΣΙΣ θα βελτιώνεται συνεχώς ώστε να παραμένει δημιουργικό, παραγωγικό, πρωτοποριακό, καινοτόμο, σύγχρονο και ανοικτό σε προτάσεις και συνεργασίες.


Με μια επιτυχημένη εκδήλωση, στη γεμάτη από κόσμο αίθουσα «Μαν. Αναγνωστάκης» του δημαρχείου Θεσσαλονίκης, ο Ελληνοκουβανικός Σύνδεσμος Φιλίας και Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης και η Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ)τίμησαν τη ζωή και έργο του αργεντίνου κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Στην εκδήλωση, που διοργανώθηκε για την συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του Τσε, παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων η Πρέσβης και ο πρόξενος της Δημοκρατίας της Κούβας στην Ελλάδα, εκπρόσωποι της ΚΕ του ΚΚΕ, της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, εκπρόσωποι τοπικών επιτροπών ειρήνης, εργατικών και συνταξιοδοτικών σωματείων κ.α.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό της πρέσβειρας της Κούβας Zelmys Maria Dominguez Cortina η οποία, αφού ευχαρίστησε τους διοργανωτές και τους παρευρισκόμενους για την παρουσία τους, αναφέρθηκε στον Τσε Γκεβάρα ως έναν «εξαιρετικό άντρα» και «παράδειγμα επαναστάτη» που ο κουβανός λαός «τον θαύμασε και τον αγάπησε σαν ένα σημαντικό κομμάτι της κουβανικής πατρίδας» .

Χαιρετιστήριος λόγος της Zelmys Maria Dominguez Cortina στην εκδήλωση:

Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας σήμερα εδώ, στην εκδήλωση που γίνεται για να τιμήσει τη ζωή και το παράδειγμα ενός εξαιρετικού άνδρα, του Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, του Τσε των Κουβανών, του Τσε όλων των επαναστατών του κόσμου, στην 50 η επέτειο της πτώσης του στη μάχη και της δολοφονίας του, τον Οκτώβρη του 1967 στη Βολιβία, όπου πολεμούσε για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.

Είναι τιμή για μένα σήμερα να πω λίγα λόγια σ’ αυτή την εκδήλωση προς τιμή του Ερνέστο Γκεβάρα. Αλλά για τους Κουβανούς, τα καλύτερα λόγια για να τους θυμίζουν τον Τσε είναι αυτά που είπε ο Commander in Chief Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος τον θαύμαζε ως φίλο, ως άνθρωπο, ως επαναστάτη.

Στην ιστορική ομιλία του για τον Τσε, στις 18 Οκτώβρη του 1967 ο Φιντέλ είπε:

Οι εχθροί πιστεύουν ότι (με το θάνατό του) έχουν νικήσει τις ιδέες του, έχουν νικήσει την ιδέα του αντάρτικου, έχουν νικήσει τις απόψεις του για τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα. Αυτό που κατάφεραν είναι, με λίγη τύχη, να απαλλαγούν από τη φυσική του παρουσία. Το μόνο που κέρδισαν είναι τα περιστασιακά πλεονεκτήματα που μπορεί ένας εχθρός να κερδίσει στον πόλεμο (…)

Ο Τσε ήταν ένας εξαιρετικά ικανός στρατιωτικός ηγέτης. Αλλά όταν θυμόμαστε τον Τσε, (…) δεν θυμόμαστε πρωτίστως τις στρατιωτικές του αρετές. (…) Ο πόλεμος είναι το μέσον και όχι ο σκοπός, είναι ένα εργαλείο για τους επαναστάτες. Το σημαντικό είναι η επανάσταση, ο σκοπός της επανάστασης, οι επαναστατικές ιδέες, οι επαναστατικοί στόχοι, τα επαναστατικά αισθήματα, οι επαναστατικές αρετές!

Σ’ αυτό το πεδίο, στο πεδίο των συναισθημάτων, στο πεδίο των επαναστατικών αρετών, στο πεδίο της γνώσης, πέρα από τις στρατιωτικές αρετές, είναι που αισθανόμαστε τη φοβερή απώλεια, παρά στη σημασία που έχει ο θάνατός του για το επαναστατικό κίνημα.

Γι αυτό λέμε, όταν σκεφτόμαστε τη ζωή του, όταν σκεφτόμαστε τη διαγωγή του ότι αυτός ο άνδρας αποτελούσε μοναδική περίπτωση πολύ σπάνιου ανθρώπου, που μπορούσε να συνδυάζει στην προσωπικότητα του όχι μόνο τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου της δράσης, ενός ανθρώπου της σκέψης, των άψογων επαναστατικών αρετών και μιας εξαιρετικής ανθρώπινης ευαισθησίας ενωμένα σε έναν χαρακτήρα από σίδερο, σε μια ατσάλινη θέληση και μια ακατάβλητη επιμονή.

Από επαναστατική άποψη, από την οπτική του λαού μας , πώς πρέπει να θυμόμαστε τον Τσε; (…) Μας άφησε την επαναστατική του σκέψη, τις επαναστατικές αρετές του, το χαρακτήρα του, τη θέλησή του, της επιμονή του, τον τρόπο δουλειάς του, με μια λέξη μας άφησε το παράδειγμά του! Και το παράδειγμα του Τσε πρέπει να είναι πρότυπο για το λαό μας! (…)

Αν θέλουμε να εκφράσουμε το πώς φιλοδοξούμε να είναι οι μαχητές μας, οι άνθρωποί μας, οι επαναστάτες αγωνιστές μας, (…) αν θέλουμε να εκφράσουμε το πώς θέλουμε να είναι τα παιδιά μας, πρέπει να πούμε με όλη τη ψυχή των ορμητικών επαναστατών: θέλουμε να είναι σαν τον Τσε!

Αυτός ο εξαιρετικός άνδρας, αυτό το παράδειγμα επαναστάτη, θα έχει για πάντα μαζί του την αγάπη του για τον Κουβανικό λαό και την επανάστασή του, αγάπη που του ανταποδίδουν οι άνθρωποι που τον δέχτηκαν σαν γιό τους και σαν να ήταν παιδί τους υπέφεραν από τη φυσική του απώλεια.

Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του στον Φιντέλ και στο λαό της Κούβας επαναεπιβεβαίωσε την αφοσίωσή του στο λαό που τον θαύμασε και τον αγάπησε σαν ένα σημαντικό κομμάτι της Κουβανικής πατρίδας.

Από εδώ ο Κουβανικός λαός σου σου λέει ότι θα συνεχίσουμε μαζί σου Τσε, με τις ιδέες και το παράδειγμά σου.

Μέχρι τη νίκη για πάντα! (¡Hasta la victoria siempre!)

Ευχαριστώ πολύ.



Ομιλίες-παρεμβάσεις για τη ζωή και το έργο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα έκαναν ο πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Θεσ/νίκης Αποστόλης Σκούφας, ο γενικός γραμματέας του Συνδέσμου Νίκος Μόττας και ο πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ Νίκος Ζώκας. (Οι ομιλίες θα δημοσιευθούν στο «Ατέχνως» τις επόμενες ημέρες)
ekdilosi che atexnos




Των ομιλίων ακολούθησε βίντεο με απόσπασμα ομιλίας του Τσε ως υπουργού βιομηχανίας και η εκδήλωση έκλεισε με ένα σύντομο μουσικό αφιέρωμα από το συγκρότημα Duo Los Capos που ερμήνευσε γνωστά τραγούδια με αναφορές στον σπουδαίο επαναστάτη, όπως το διάσημο “Hasta Siempre Comandante” του Κάρλος Πούεμπλα.

πηγή

το μνημείο προς τιμην του Μακεδονομάχου Γρηγορίου Δημόπουλου στην Επανομή

Ο Μακεδονομάχος Γρηγόριος Δημόπουλος γεννήθηκε το 1887 στην Επανωμή.
Οι γονείς του, Αργύρης και Χρυσούλα, είχαν το επίθετο Δήμου αλλά ο Γρηγόρης το άλλαξε σε Δημόπουλος για να μην υποστούν αντίποινα οι δικοί του απ’ τους Βούλγαρους και τους Τούρκους.
Ήταν τέταρτος στη σειρά από εφτά αδέρφια (Γεώργιος, Κυριακή, Κων/νος, Γρηγόριος, Σταύρος, Παναγιώτης και Μελίσσα). Ο αδελφός του Γεώργιος πήρε μέρος νωρίτερα στον Μακεδονικό Αγώνα με το χαρακτηριστικό (βαθμό) Πράκτωρ Α’ τάξεως. Αυτός μεσολάβησε στο Ελληνικό Προξενείο Θεσ/νίκης και παρόλη τη μικρή του ηλικία (ο Γρηγόρης ήταν δεν ήταν 18 χρονών), ο Δ. Κάκαβος (Ζώης) κι ο πρόξενος Λ. Κορομηλάς τον κράτησαν στο εκτελεστικό τμήμα της Ελληνικής Οργάνωσης. Αυτά γίνονται το 1904 και δυο χρόνια αργότερα, το 1906, τον στέλνουν στη Λίμνη των Γιαννιτσών κάτω απ’ τις διαταγές του οπλαρχηγού Γκόνου γιώτα και του ανθ/ρχου Ι. Δεμέστιχα.
Στη Λίμνη και στη γύρω περιοχή πήρε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον των Βούλγαρων κομιτατζήδων, τις οποίες περιγράφει σε πολυσέλιδα χειρόγραφα απομνημονεύματα που άφησε. Κι είναι πολλές και σημαντικές οι πληροφορίες που δίνει ο Δημόπουλος για τον Αγώνα μέσα στην υγρή εκείνη κόλαση των καλαμώνων του Bάλτου και τις επιτυχίες των ελληνικών αντάρτικων σωμάτων.

Τον επόμενο χρόνο, αρρωσταίνει ο Δεμέστιχας και σκοτώνεται ο Νικηφόρος κι έτσι στις 25-6-1907, ο Δημόπουλος επιστρέφει στη Σαλονίκη και εντάσεται πάλι στο εκτελεστικό τμήμα του Τζώρτζη Πεντζίκη. Μετά την εμπλοκή του σε απόπειρα κατά του Βούλγαρου Χατζημήτσεφ, την εκτέλεση του Τούρκου μπέη Ζηήρ απ’ τους Τσιγγανάδες (Νέα Γωνιά) και το φόνο του Τούρκου φοροεισπράκτορα Ιντρίζ, αναγκάζεται, καταζητούμενος απ’ τους Τούρκους, να καταφύγει στην Αθήνα όπου με παρέμβαση του Δεμέστιχα, κατατάσσεται στο Ναυτικό (Πόρος 25-10-1908).
Υπηρετεί στο τορπιλοβόλο που διοικεί ο Δεμέστιχας μεταφέροντας όπλα στη Μακεδονία. Αργότερα μετατίθεται στο θωρηκτό Ψαρά και το Νοέμβρη του 1910 απολύεται στην Κέρκυρα όπου και περίμενε να περάσει ο χειμώνας για να ξαναβγεί στη Μακεδονία.
Όπως συνηθίζονταν τότε, αγόραζαν όπλα για να είναι έτοιμοι για τον αγώνα, παρά την αντίδραση του Υπουργείου Εξωτερικών που δεν τους έδινε οπλισμό.

Άνοιξη του 1911, ο Δημόπουλος ηγείται μιας μικρής ομάδας και αποβιβάζονται στη γεμάτη Τούρκους Χαλκιδική, προσπαθώντας να αναπτύξει αντάρτικη δράση κατά των Τούρκων, χωρίς όμως επιτυχία. Σε κάποια φάση έμεινε μόνος και τσακισμένος πήγε στο Προξενείο Θεσ/νίκης να βρεί νέους συντρόφους για να συνεχίσουν τον αγώνα. Εκεί του ανακοινώνεται η διαταγή να φύγει για την ελεύθερη Ελλάδα μιας κι όλοι οι οπλαρχηγοί (Γκόνος Γιώτας Ανδριανάκης, Λάκης, Τσίτσιος, Ρακοβίτης κ.ά) έχουν σκοτωθεί.
Βέβαια με την πρώτη ευκαιρία (βλ. Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913), οι περισσότεροι Μακεδονομάχοι (Ματαπάς, Παπατζανετέας κ.ά) και φυσικά ο Δημόπουλος, έσπευσαν πρώτοι και πολέμησαν. Το ίδιο έκανε ο Δημόπουλος και αργότερα, στην Εθνική Αντίσταση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.




Τα απομνημονεύματα του Γρηγόρη Δημόπουλου, γνωστότερου στην Επανομή σαν «Κρικόνι», τα διέσωσε ο δεύτερος γιός του ο Γεώργιος και τα παρέδωσε στον Τιμόθεο Τιμοθεάδη που τα εξέδωσε σε βιβλίο το 1994.




Το 2017 συμπληρώνονται 60 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Καζαντζάκη και το Υπουργείο Πολιτισμού κήρυξε και επίσημα τη χρονιά ως  «Έτος Νίκου Καζαντζάκη»!
Στο πλαίσιο, λοιπόν, της τιμητικής χρονιάς στον Νίκο Καζαντζάκη για το 2017,
τo ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. διοργανώνει ένα αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα λογοτέχνη με τίτλο
«EΤΟΣ 2017 - ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ».

Τρίτη 17 Οκτωβρίου 2017,
 στις 9 το πρωί, στην Καψαλάκειο Πολιτιστική Στέγη, Ν.Μηχανιώνας 
διάλεξη με θέμα: 
 «Νίκος Καζαντζάκης, 
στα χνάρια ενός οικουμενικού ανθρώπου»

- Ο παγκόσμιος άνθρωπος Νίκος Καζαντζάκης και οι ποικίλες διαστάσεις του έργου
και της ζωής του.
 - Το πνεύμα και η διαδρομή ενός ταξιδευτή που σαν σύγχρονος Οδυσσέας
 έφτασε στα πέρατα της οικουμένης.
 - Στ’ αχνάρια ενός Κρητικού, ο οποίος δόξασε την Κρήτη σε όλον τον κόσμο

 ομιλητής:  Καραγκιοζόπουλος Θωμάςφιλόλογος με μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ιστορία της Φιλοσοφίας και με ειδίκευση στον Νίκο Καζαντζάκη.

Την διάλεξη θα παρακολουθήσουν οι μαθητές μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης του ΓΕΛ Ν.Μηχανιώνας.

 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ

 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ: «ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

«Δεν υπάρχει πράμα πιο κοντά μας από τον ουρανό • η γης είναι κάτω από τα πόδια μας και την πατούμε • ο ουρανός είναι μέσα μας.»

(Διάρκεια έκθεσης μέχρι 15/12/2017, ώρες λειτουργίας 8:00 – 14:00) 
Καψαλάκειος Πολιτιστική Στέγη , Ν.Μηχανιώνα

Ευχαριστούμε:
τις Εκδόσεις Καζαντζάκη για την παραχώρηση υλικού
Το Μουσείο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ – Μυρτιά Ηρακλείου
τη Διεθνή Εταιρεία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη (ΔΕΦΝΚ)
 την κ. Τζουλιαδάκη Αγάπη, Υπ. Διδάκτωρ του τμήματος Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, για το υλικό από τη διπλωματική εργασία του μεταπτυχιακού προγράμματος της με τίτλο «Κρητικός πολιτισμός και εθνική συνείδηση: η κρητική ταυτότητα μέσα από το έργο του Νίκου Καζαντζάκη "Αναφορά στο Γκρέκο
την κ. Χρυστάλλα Χαραλάμπους, φιλόλογος, για την συμμετοχή της Λέσχης Ανάγνωσης του ΓΕΛ Ν. Μηχανιώνας, στη δράση «ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ, ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ»

Καλλιτεχνική  επιμέλεια  Ανδρονίκη Ράπτη

Η μέρα στην Πόλη ξεκίνησε συννεφιασμένη, ψυχρή κατάλληλο τοπίο για νέα θλιβερά. Νωρίς το πρωί της Παρασκευής, 29 Σεπτεμβρίου, άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Βαλουκλή, μετά από σύντομη νοσηλεία ο τ. Διευθυντής του Ζωγραφείου, φιλόλογος, Δημήτρης Φραγκόπουλος.
Ο «Δάσκαλος του Γένους» όπως μας αρέσει, δικαίως, να τον αποκαλούμε, υπήρξε ο άνθρωπος που για δεκαετίες συμβόλιζε την περήφανη και αξιοπρεπή στάση της Ρωμιοσύνης που αντιστέκεται, της Ρωμιοσύνης που αγωνίζεται και επιμένει να μείνει ζωντανή και να συνεχίσει να δημιουργεί στην κοιτίδα της, την Κωνσταντινούπολη. Διευθυντής του ιστορικού Ζωγραφείου Λυκείου επι τριάντα πέντε χρόνια, έζησε μέσα στο μάτι του κυκλώνα όλη την θυελλώδη περίοδο της μεγάλης κρίσης για την Ρωμιοσύνη, των πιέσεων στην Ομογένεια και της φυγής των Ρωμιών της Πόλης απο τις πατρογονικές εστίες του. Σεπτεμβριανά, απελάσεις, η κίνηση «πολίτη μίλα τουρκικά», και μαζί η αγανάχτηση, η κούραση, το σύνδρομο της “μαύρης πέτρας”, που οδήγησε δεκάδες χιλιάδες ομογενείς να εγκαταλείψουν την Πόλη από τις αρχές του 1960 μέχρι τουλάχιστον τα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος κράτησε ψηλά την σημαία στο μετερίζι του αγώνα για την Ρωμιοσύνη, μέσα από τον χώρο όπου κυριάρχησε με την παρουσία του, τον χώρο της παιδείας. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με πάθος για το σχολείο του, για τα παιδιά, για την παιδεία και δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, παρά τις ανυπέρβλητες κάποτε δυσκολίες, τις μεγάλες απογοητεύσεις και τα χτυπήματα, γενόμενος ο ίδιος παράδειγμα με την στάση της δική του ζωής, τόσο δημόσιας όσο και της ιδιωτικής.
Δάσκαλος ως το μεδούλι των οστών του, ο Φραγκόπουλος, ήξερε πως πρώτα ο ίδιος με την δική του στάση όφειλε να δίνει το μέτρο και το παράδειγμα και έθεσε, πρώτα για τον εαυτό του, τον πήχη υψηλά. Μετέφερε στην συνέχεια τις αξίες, την συνέπεια και το πάθος του πρώτα στις κόρες τους και κατόπιν σε όλους τους μαθητές τουˑ και οι μαθητές του υπήρξαν αμέτρητοι, τόσο στην Μεγάλη Σχολή και στο Ζωγράφειο, όσο και πάρα πολλοί ακόμα που δεν υπήρξαν υπό την στενή έννοια μαθητές του, αλλά είδαν, βίωσαν το παράδειγμά του και πήραν το θάρρος να το μιμηθούν.
Φωτογραφία του Yanni Gigourtsis.
Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος υπήρξε αταλάντευτος στους υψηλούς στόχους του και όποτε χρειάστηκε φάνηκε και δυνατός και σκληρός, προκειμένου να τους υπηρετήσει, βάζοντας πάντα το «εγώ» και τις δάφνες του καταξιωμένου και επιφανούς μέλους μιας ιστορικής κοινότητας πίσω από το «εμείς» και τις πραγματικές ανάγκες της πολίτικης Ρωμιοσύνης, της οποίας υπήρξε σε όλη του την ζωή πιστός υπηρέτης και θεράπων.
Φτιαγμένος από μία πάστα ανθρώπων που πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς πια, ο Δάσκαλος ήταν υπόδειγμα ήθους, συνέπειας, αξιοπρέπειας, αρχοντιάς. Ίσως αυτό το τελευταίο να τα συνοψίζει όλα. Ο Δημήτρης Φραγκόπουλος υπήρξε ο τελευταίος πραγματικός Άρχοντας της Πόλης. Μαζί του κλείνει θαρρείς, η μακρά σειρά των ταγών και των διανοουμένων του Γένους μας που ξεκίνησε την πορεία της εκεί κάπου στα τέλη του 16ου, αρχές του 17ου αιώνα, στα παρασόκακα και τις ανηφόρες του Φαναρίου, ανάμεσα στην Παμμακάριστο και τον Άγιο Γεώργιο, για να μεταφερθεί αργότερα στο κοσμοπολίτικο Πέρα, αφήνοντας τα σημάδια του στα πλούσια χωριά του Βοσπόρου, την αρχοντική Χαλκηδόνα, και στον παράδεισο των Νησιών. Άλλωστε σε ένα από τα Νησιά, το μεγαλύτερο, την Πρίγκιπο, γεννήθηκε και ο Δημήτρης Φραγκόπουλος.
Φωτογραφία του Yanni Gigourtsis.Μαζί του τελειώνει σήμερα μια ολόκληρη εποχή. Η Ρωμιοσύνη της Πόλης, χάρη και στις προσπάθειες του Δημήτρη Φραγκόπουλου, των μαθητών του, των διαδόχων του, χάρη στους αγώνες του Πατριάρχη μας, χάρη στην βοήθεια εκλεκτών, σύγχρονων, ηγετών της κοινότητας μας, χάρη στην πίστη για το μέλλον της Ρωμιοσύνης όλων μας, πίστη που ο ίδιος σε μεγάλο βαθμό μας ενέπνευσε, θα συνεχίσει να υπάρχει και να δημιουργεί. Η Ρωμιοσύνη αλλάζει ωστόσο, έχει ήδη αλλάξει, και παίρνει πια μια μορφή άλλη, την οποία όλοι μας εδώ πιστεύουμε, υπηρετούμε και ενισχύουμε κατά τις δυνάμεις μας. Ο κόσμος όμως που ο Φραγκόπουλος αντιπροσώπευε με την παρουσία του στις συνειδήσεις και στις ζωντανές μέχρι σήμερα αναμνήσεις μας, φεύγει μαζί του οριστικά. Φεύγει αλλά δεν χάνεται. Αλλάζει
Η προσωπική γνωριμία μου μαζί του τα τελευταία 10-12 χρόνια και η μαθητεία μου κοντά του υπήρξε μια εμπειρία ζωής. Τον θεωρώ τον άνθρωπο που με έμαθε να καταλαβαίνω την Πόλη και την Ρωμιοσύνη και νιώθω ευγνωμοσύνη για τα μαθήματα ζωής που μου έδωσε, την αγάπη που μου έδειξε και το προνόμιο που μου παραχώρησε, όταν κάποτε του το ζήτησα, να μπορώ να τον αποκαλώ Δάσκαλό μου.
Ο Δάσκαλος υπήρξε, εκτός των άλλων, ένας εξαιρετικά γλυκύς, χαρισματικός, λαμπερός άνθρωπος με χιούμορ και ανοιχτή καρδιά, που ήξερε και ήθελε να μοιράζεται τον πλούτο της ψυχής και του λαμπρού μυαλού του (γιατί υλικό πλούτο δεν είχε ούτε θέλησε να αποκτήσει), πέρα από την οικογένειά του με όλους τους ανθρώπους, και κυρίως τους νεότερους, που με σεβασμό και αγάπη τον προσεγγίζαμε
Θέλω να μεταφέρω από εδώ πιο ειλικρινή συλλυπητήρια μου, εκφράζοντας, είμαι βέβαιος, το αίσθημα χιλιάδων μαθητών και φίλων του προς όλους τους δικούς του ανθρώπους. Πρώτα από όλα στην οικογένειά του, τις δύο εξαιρετικές κόρες του, την Αιμιλία και την Μάγδα, τους γαμπρούς του, τα εγγόνια του. Οι κόρες του υπήρξαν συγχρόνως και οι δυο καλύτερες μαθήτριές του, αφού εκείνες πέρα από την βιολογική συνέχεια, αναδεικνύονται, μέσα από την αγωγή και το ήθος τους, συνεχιστές της δικής του συνέπειας, των αρχών και της προσφοράς του στην Ομογένεια, και μάλιστα στον τομέα της παιδείας .
Συλλυπητήρια θέλω να εκφράσω σε όλους τους μαθητές του, και πάνω από όλα στον καθ’ όλα άξιο συνεχιστή του στην διεύθυνση του Ζωγραφείου, τον σημερινό διευθυντή του Γιάννη Δεμιρτζόγλου. Όταν κάποτε είχε επισημάνει στον δάσκαλο πως «Ο Γιάννης κάνει εξαιρετική δουλειά στο Ζωγράφειο, συνεχίζει το έργο σας, ωστόσο, αν και μαθητής σας, είναι, νομίζω, πολύ διαφορετικός από εσάς στο ύφος και στη μέθοδο» μου απάντησε αφοπλιστικά. «Οι σημερινές εποχές είναι διαφορετικές από τις δικές μου. Ως διευθυντής του σχολείου οφείλει να προσαρμόζει την διοίκησή του με βάση τις συνθήκες. Αυτό άλλωστε έκανα και εγώ. Από την άλλη, αν έβγαζα μαθητές ίδιους με εμένα δεν θα ήμουν καλός δάσκαλος, αλλά ικανός τύραννος»
Το τέλος εποχής λοιπόν για την Ομογένεια, για τον καθένα από εμάς που ζει την Πόλη και την Ρωμιοσύνη. Τέλος, αλλά και υπόσχεση για μια νέα αρχή, για συνέχιση της πορείας στην νέα εποχή που ανατέλλει.
Άλλωστε αυτή είναι η παραμυθία για όλους εμάς που θα μας λείψει η μορφή, η παρουσία, ο λόγος του Δημήτρη Φραγκόπουλου. Η υπόσχεση να κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και, κυρίως την σπουδαία παρακαταθήκη του.
Στο υπόσχομαι, στο υποσχόμαστε, Δάσκαλε
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είναι καρπίσει η κληρονομιά που μας άφησες και να την κληροδοτήσουμε και εμείς, αύριο μεθαύριο στα δικά μας παιδιά, στους δικούς μας μαθητές.
Αντίο Δάσκαλε
Καλό ταξίδι.
Αιωνία η μνήμη σου!

της Δώρας Τουρλιτάκη *
Τραπεζούντα
Η καλλίστη των πόλεων η Τραπεζούντα, που γεννά Αγίους, μάρτυρες, θρυλικούς ήρωες, ένδοξους αυτοκράτορες, σοφούς λογίους. Η αποικία της Σινώπης από τον 7ο αι. π.Χ., στο σταυροδρόμι των εμπορικών χερσαίων και θαλάσσιων δρόμων, το ορμητήριο των βυζαντινών στρατευμάτων, το κέντρο της διοικητικής περιφέρειας, το κέντρο αυτονομιστικών ποντιακών κινημάτων,η πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας, η πόλη της Τραπεζούντας. "Εν τη εώα πασών αρίστη" (η καλύτερη της Ανατολής),η "καλίστη των πολεων" όπως την ονόμασε απο τον 11ον αιώνα ο πατριάρχης Ιωάννης Η' Ξιφιλίνος.
Μια τρισχιλιόχρονη πολιτεία αφήνεται στο χάδι της Μαύρης Θάλασσας, ενώ πίσω της απλώνεται η μεγαλειώδης ομορφιά των Ποντιακών Άλπεων που κρύβουν στα σωθικά τους την Παναγία Σουμελά.
«Και ήλθον επί θάλατταν εις Τραπεζούντα, πόλιν Ελληνίδα, οικουμένη εν τω Ευξείνω Πόντω, Σινωπέων αποικίαν, εν τη Κόλχων χώρα» (Ξενοφώντος «Κύρου Ανάβασις»). Κάπου εδώ κοντά στην πόλη που ιδρύθηκε το 756 π.Χ. αναφώνησαν «Θάλαττα! Θάλαττα!» οι Μύριοι. Από εδώ περνούσε, αιώνες αργότερα, ο Δρόμος του Μεταξιού. Εδώ μπαρκάρισε ο Μάρκο Πόλο για να επιστρέψει στη Βενετία μετά από 24 χρόνια στα βάθη της Ασίας. Κυρίως, όμως, εδώ έριξαν άγκυρα Έλληνες και μεγαλούργησαν για χιλιάδες χρόνια μέχρι την Ανταλλαγή των Πληθυσμών που ακολούθησε τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Οι Πόντιοι πέρασαν από χίλια μύρια κύματα και δεν εννοούμε μόνο αυτά του αρχικώς Άξενου («αφιλόξενου») Πόντου, τον οποίο με πολύ κόπο κατόρθωσαν για μεγάλες περιόδους να μετατρέψουν σε Εύξεινο («φιλόξενο»).
Πρόκειται για το αποκορύφωμα στη μακραίωνη ιστορία μιας πόλης που έκτοτε κατέχει τον άτυπο τίτλο της «Πρωτεύουσας του Πόντου», περνώντας στη σφαίρα του μύθου για τους Πόντιους αλλά και για όλους τους Ελληνες.
Παρά τις αντιξοότητες ο Ελληνισμός της Τραπεζούντας κατόρθωσε να ανθήσει και στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ειδικά μετά το «Χάτι Χουμαγιούν» (1856), ένα διάταγμα που καθιέρωνε την ανεξιθρησκία. Τότε δεκάδες χιλιάδες κρυπτοχριστιανοί, γνωστοί ως «κλωστοί» ή «γυριστοί», επέστρεψαν φανερά στη χριστιανική πίστη.
Χιλιάδες άλλοι παρέμειναν «κλωστοί» βλέποντας τα προσκόμματα που έβαζε η οθωμανική διοίκηση στους «τενεσούρ», τους «επανακάμψαντες» χριστιανούς. Εκείνο που ένωνε τους περισσότερους ήταν αυτή η υπέροχη εκδοχή της ελληνικής γλώσσας, η ποντιακή διάλεκτος, που ομιλείται ακόμα και σήμερα σε περιοχές γύρω από την Τραπεζούντα, σε χωριά της Τόνιας (Tonya), της Ματσούκας (Macka) και του Οφεως (Of)........

Ο περικαλλής αυτοκρατορικός ναός Αγία  Σοφία  της Τραπεζούντας

Το εμβληματικότερο μνημείο του Πόντου μετά την Παναγία Σουμελά, αλλά και μεταξύ των βυζαντινών μνημείων. Είναι σύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος μετά τρούλου κατά το πρότυπο της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης.
Χτισμένος έξω απο τα τείχη πάνω σε ύψωμα που ατενίζει τον Πόντο, αποδίδεται στο αυτοκράτορα Μανουήλ Α' Μέγα Κομνηνό, η τους άμεσους απογόνους του περί το 1250. Μέχρι το 2013 λειτουργούσε ως μουσείο, με τις υψηλης αισθητικής αγιογραφίες του, που αποκαλύφθηκαν ύστερα από επίπονη και εξαιρετική δουλειά του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, μεταξύ 1958-64. Απο αυτές διασώθηκαν ένα μικρο μόνο μέρος, αφού οι άλλες καταστράφηκαν από τον σοβά. Οι ιερατικές αρχές της Τουρκίας καταφεύγοντας στην δικαιοσύνη, κατήγγειλαν το υπουργείο πολιτισμού της Τουρκίας που είχε το μνημείο υπό την αιγίδα του, κερδίζοντας δε το δικαστήριο το 2013 βρέθηκε η σολωμόντεια λύση να λειτουργεί ως τζαμί το κεντρικό κλίτος και ως μουσείο τα παράπλευρα. Στο κεντρικό κλίτος έχει κατασκευασθεί μια ιδιότυπη ψευδοροφή και ο επισκέπτης στερείται ετσιθελικά, τον κεντρικό τρούλο με τον παντοκράτορα, όπως και το περίτεχνο δάπεδο με τα μωσαικά.

Τα ανάγλυφα της αψίδας του πρόναου


Οι αγιογραφίες των πλαϊνών τρούλων



Το κεντρικό κλίτος λειτουργεί ως τζαμί από το 2013. 
Η οροφή εχει καλυφθεί με μια ιδιότυπη ψευδοροφή όπως και το πάτωμα με χαλί.


Η οροφή του άλλου πλαϊνού τρούλου. Απεικονίζονται η 'Πλατυτέρα" και ο "Παντοκράτωρ"



Στο προαύλιο του ναού υπήρχαν και άλλα κτίσματα




Η έπαυλις του τραπεζίτη Κωνσταντίνου Καπαγιαννίδη στο Σοουκ Σου. Ήταν γιος του Γρηγόρη Καπαγιαννίδη του ιδρυτή της ομώνυμης τράπεζας και ευεργέτη της Τραπεζούντας. Παντρεύτηκε το 1904 την Άννα Τριανταφυλλίδου και έχτισε την έπαυλη το 1906 σε σχέδια και επίβλεψη του περίφημου τραπεζούντιου αρχιτέκτονα Κακουλίδη που κατασκεύασε και το "Φροντιστήριο". Πεθανε το 1915 πριν προλάβει να δει τα γεγονότα της γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Είχε όμως προβλέψει την επερχόμενη καταστροφή και συμβούλευε τους πολίτες να μην καταθέτουν όλα τους τα χρήματα, αν και τραπεζίτης, γεγονός που τον έφερε σε μερική πτώχευση.


Η περικαλής βίλα θεωρείται άνα από τα ωραιότερα δείγματα της "αρτ νουβό" στον κόσμο. Ευρίσκεται στον κατάφυτο λόφο Σοουκ Σου = κρύα νερά, προάστιο της Τραπεζούντας όπου ευρίσκοντο από παλιά οι εξοχικές κατοικίες των εύρωστων, οικονομικά, Ελλήνων.




Τα βυζαντινά τείχη της πόλης


Ένα ιδιαίτερο κτίριο. Κατασκευάστηκε την περίοδο του α' παγκοσμίου πολέμου από Έλληνες και Αρμένιους και προοριζόταν να στεγάσει το κοινοβούλιο της Ποντοαρμενικής Ομοσπονδίας



Η πολύβουη κεντρική πλατεία Μεϊντάν



Παλιά κτίρια της πόλης



Το αρχοντικό του τραπεζίτη Κωστάκη Θεοφύλακτου στο κέντρο της πόλης

Σχεδιάσθηκε και κατασκευάσθηκε απο ιταλούς αρχιτέκτονες με υλικά που ήρθαν απο Ιταλία. Ο Κωστάκης Θεοφύλακτος ήταν ιδρυτής και ιδιοκτήτης ενός απο τους τέσσερεις τραπεζικούς -εμπορικούς οίκους της Τραπεζούντας, και εθνικός ευεργέτης του Πόντου. Υπήρξε δήμαρχος Τραπεζούντας κατά την διετία της ρωσικής κατοχής της πόλης 1916-1918. Το 1897 μαζί με τους Βελλισαρίδη και Λεοντιάδη και τον μητροπολίτη Τραπεζούντας Κωνστάντιο πήραν την απόφαση για την εκ βάθρων ανακατασκευή του "Φροντιστηρίου" της Τραπεζούντας, το οποίο είχε θεμελιωθεί το 1883 με χρήματα απο εράνους των ελλήνων της Ρωσίας. Σήμερα στεγάζει το μουσείο της Τραπεζούντας.



Το περίφημο "Φροντιστήριο" της Τραπεζούντας, το αποκαλούμενο "Φάρος της Ανατολής". Οφείλει την ίδρυση και την φήμη του στον τραπεζούντιο δάσκαλο του γένους Σεβαστό Κυμηνήτη το 1682. Αναγνωρίσθηκε με ειδικό διάταγμα από το βασιλιά Γεώργιο τον Α ως ισότιμο με ελληνικό γυμνάσιο και λύκειο. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην παλινόρθωση του φρονήματος και την διατήρηση της εθνικής συνείδησης των Ελληνοποντίων. Το πρώτο κτήριο κτίσθηκε το 1887 ενώ το καινούργιο κτήριο ανακατασκευάσθηκε το 1902 με χρήματα που συγκέντρωσε η απανταχού ανά τον κόσμο ομογένεια. Είναι ένα επιβλητικό τετραώροφο συγκρότημα κτιρίων που σχηματίζουν το γράμμα Π με πίσω την μεγάλη αυλή του. Είναι κτισμένο πάνω στα βράχια της παραλίας της Τραπεζούντας, μπροστά του σήμερα περνάει ο παραθαλάσσιος αυτοκινητόδρομος και μπροστά ο Εύξεινος Πόντος.



Τα πλαϊνά κτίρια



Πανοραμική θέα της πόλης από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγ. Ευγενίου, πολιούχου αγίου της Τραπεζούντας.


Πανευτυχής στην γενέτειρα της γιαγιάς μου Δωροθέας Τουρλιτάκη το γένος

Πέτρου και Σοφίας Καραγιαννίδου.


Η πόλη ειναι κτισμένη σε λόφους που κατεβαίνουν μέχρι την θάλασσα


Uzun Sokak. 
Πολυάνθρωπος και γεμάτος ζωή δρόμος της πόλης,
όπως γεμάτη ζωή είναι σήμερα και ήταν ανέκαθεν η Τραπεζούντα.


Δρόμοι της πόλης


Ένα μουσείο

Το κτίριο της "Μέριμνας Ποντίων Κυριών" της Τραπεζούντας 

Λειτουργεί σήμερα σαν τόπος αναψυχής της νεολαίας.Ευρισκόμενο πίσω από το "Φροντιστήριο" διαθέτει εναν κατάφυτο κήπο,με μπαρ και καφετέρια και το διαχειρίζεται ο σύλλογος Αρχιτεκτόνων της πόλης.



Η "Μεριμνα Ποντιων Κυριων" της Τραπεζούντας ιδρύθηκε το 1904 με πρωτοβουλία της Βασιλικής Ασλανίδου και την ηθική στήριξη του Μητροπολίτη Τραπεζούντος Κωνστάντιου του Β´.
 "Σκοπός της αδελφότητας είναι η διά της παροχής εργασίας υλική υποστήριξη των δεομένων αρωγής αδελφών μας" Λειτουργούσε εργαστήριο εκμάθησης κοπτικής ραπτικής και χειροτεχνίας-κοσμημάτων. Πρώτη πρόεδρος υπήρξε η Δόμνα Καπαγιαννίδου. Είχε την πλουσιότερη φιλανθρωπική δράση μέχρι το 1922, από όλα τα ποντιακά σωματεία. Ανέλαβε την διοίκηση και υλική στήριξη του ορφανοτροφείου Τραπεζούντας, περιέθαλψε πρόσφυγες από τα μέρη που εκδιώκοντο κατά τους διωγμούς από τους οθωμανούς,ανέλαβε την διανομή της αμερικανικής βοήθειας στην απαγορευμένη αρμενική παροικία. Μετά τον διωγμό επανιδρύθηκε στην Θεσσαλονίκη απο την Θάλεια Σαουλίδου και το ζεύγος Ισμήνης και Θεοφύλακτου Θεοφυλάκτου. Ετιμήθη για την δράση της από την Ακαδημία Αθηνών το 2011.


* Η Δώρα Τουρλιτάκη είναι ιατρός καρδιολόγος και ζει στα Νέα Μουδανιά.

Σχετικές αναρτήσεις:

"Οδοιπορικό στον Πόντο" (7-17 /9/2017) Μέρος 1ον