Articles by "Ρωσία"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ρωσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
του Μ.Κ. Bhadrakumar*, Indian Punchline, 19-4-17

O Κινέζος υπουργός των Εξωτερικών  ανακοίνωσε σήμερα πως ο Διευθυντής του Γενικού Γραφείου του Κ.Κ.Κ. Λι Ζανσού θα επισκεφθεί τη Ρωσία στις 25-27 Απριλίου, με πρόσκληση του ομολόγου του, επικεφαλής της προεδρικής διοίκησης στο Κρεμλίνο Αντόν Βάϊνο. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών στο Πεκίνο δήλωσε πως οι δυο άνδρες θα συζητήσουν για τις σχέσεις  Κίνας και Ρωσίας «όπως είχε προηγουμένως αποφασιστεί από τους ηγέτες των δύο χωρών» και ότι η κινεζική πλευρά αναμένει με εμπιστοσύνη ότι η συνάντηση θα γαλβανίσει ακόμη περισσότερο τους σινο-ρωσικούς δεσμούς.
Του Λι Ζανσού θα είναι η δεύτερη, τον Απρίλιο, επίσκεψη κορυφαίου Κινέζου αξιωματούχου στη Μόσχα. Ο πρόεδρος  Βλαντιμίρ Πούτιν είχε δεχτεί τον Πρώτο Αντιπρόεδρο της Κίνας, Ζανγκ Γκαολί ( μέλος επίσης της Εκτελεστικής Επιτροπής του  Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ) στο Κρεμλίνο στις 13 Απριλίου, ημέρα της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού των Εξωτερικών, Ρεξ Τίλλερσον στη Μόσχα.
Ο Ζανγκ είναι ένας από τους οικονομικούς τσάρους του κινεζικού συστήματος και οι συνομιλίες του με τους Ρώσους αξιωματούχους εστιάσθηκαν στις κινεζικές επενδύσεις στη Ρωσία και στην ενεργειακή συνεργασία. Αλλά μέρος της αποστολή του ήταν και η προετοιμασία της «επίσκεψης εργασίας» που θα πραγματοποιήσει ο Πρόεδρος Πούτιν, στις 14-15 Μαΐου στο Πεκίνο, στα πλαίσια της συνόδου κορυφής, για τα εγκαίνια από τον Πρόεδρο Ξι Ζινπινγκ του έργου «Μια Ζώνη, Μια Οδός».
Οι προσεχείς συνομιλίες του Λι Ζανσού στο Κρεμλίνο θα είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας. Το κορυφαίο όργανο της κεντρικής επιτροπής του κινεζικού Κ.Κ. (που στην κρατική ιεραρχία έρχεται αμέσως μετά τον Γενικό Γραμματέα του Κόμματος και Πρόεδρο  Ξι Ζινπίνγκ) μόνο με την Ρωσία έχει τέτοια θεσμική αποστολή ετήσιων διαβουλεύσεων, παρόλο που η Ρωσία δεν είναι μια κομμουνιστική χώρα.
Ο Λι Ζανσού είναι ο κυριότερος συνεργάτης του Κινέζου Προέδρου. Και ο ομόλογός του Αντόν Βάϊνο αναφέρει κατ’ ευθείαν στον Πρόεδρο Πούτιν. Ο συμβολισμός γίνεται αμέσως αντιληπτός. Σε λειτουργικό επίπεδο, αυτή η μοναδική διευθέτηση εξασφαλίζει στη δυναμική και τον παλμό των σινο-ρωσικών σχέσεων να έχουν παρούσα την προσωπική φροντίδα των Ξι Ζινπίνγκ και Πούτιν. Κοντολογίς, υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι δυο χώρες αποδίδουν στη σχέση τους την πρώτη προτεραιότητα.
Ιδιαίτερης σημασίας είναι η επιλογή του χρόνου επίσκεψης του Λι Ζανσού. Η αμερικανική κυβέρνηση εκόμπαζε απροκάλυπτα την περασμένη εβδομάδα ότι μεταξύ του Προέδρου Τραμπ και του Ξι Ζινπίνγκ είχε αναπτυχθεί μια ειδική χημεία, μετά τη συνάντησή τους στη Φλώριδα στις 7-8 Απριλίου και ότι τώρα η Κίνα βοηθούσε δραστήρια τις ΗΠΑ στον χειρισμό του Κορεατικού προβλήματος.
Επιπλέον, τόσο ο Τραμπ όσο και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Μακ Μάστερ  καυχόντουσαν ανοικτά ότι  η αποχή της Κίνας στη ψηφοφορία του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία ήταν καρπός της θαυμάσιας προσωπικής χημείας μεταξύ των δύο προέδρων.
΄Οσο κι’ αν είναι απίστευτο, ο Μακ Μάστερ προχώρησε στους κομπασμούς σε τηλεοπτική συνέντευξη στο ABC, τη Κυριακή, λέγοντας πως ο Τραμπ πέτυχε να δημιουργήσει αποστάσεις μεταξύ Ρωσίας και Κίνας στο Θέμα της Συρίας και ότι η Ρωσία βρέθηκε απομονωμένη στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Πρόκειται βέβαια για ανόητον ισχυρισμό, όπως αποδεικνύεται και από το κοινό ανακοινωθέν των χωρών BRICS για τη Συρία της 12 Απριλίου, που ουσιαστικά στηρίζει τη θέση της Ρωσίας.
Προφανώς ο Μακ Μάστερ είναι νεοσσός στη διεθνή διπλωματία και η έλλειψη πείρας του φάνηκε στη συνέντευξη. Αλλά πάντως συμβαίνει να είναι Σύμβουλος Ασφαλείας του Τραμπ και όσο κι’ αν είναι ένας δυσλεξικός υποστράτηγος με γλώσσα μωρού στον κόσμο της πολιτικής, η φωνή του εκφράζει εξουσία. Ιδού τι είπε:
«Αυτό που ξέρουμε είναι ότι, εν μέσω της απάντησής του στη μαζική δολοφονία του συριακού καθεστώτος, ο πρόεδρος και η πρώτη κυρία, παρέθεσαν μιαν εξαιρετικά επιτυχημένη διάσκεψη, κορυφής, με τον Πρόεδρο Ξι και την ομάδα του. Και όχι μόνο δημιούργησαν μια πάρα πολύ θερμή σχέση. . .αλλά συνεργάστηκαν τόσο καλά σε σχέση με τη μαζική δολοφονία από το καθεστώς ΄Ασαντ, σε σχέση με την ψηφοφορία στον ΟΗΕ.
«Πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Ξι ήταν θαρραλέος διαχωρίζοντας τη θέση του από τους Ρώσους, απομονώνοντας πράγματι τους Ρώσους και τους Βολιβιανούς… Και πιστεύω πως ο κόσμος είδε και ότι αυτοί (οι Κινέζοι) είδαν καλά, σε ποια λέσχη θέλεις να συμμετέχεις. Στη ρωσο-βολιβιανή λέσχη; ΄Η στη λέσχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, δουλεύοντας μαζί για τα αμοιβαία συμφέροντα και τα συμφέροντα της ειρήνης και ασφάλειας;»
Ο Μακ Μάστερ προφανώς σκέφθηκε, έτσι από σκέτη αφέλεια, ότι μ’ αυτές τις σκληρές φράσεις έδινε μια γροθιά και έβγαζε τους Ρώσους νοκ-άουτ. ΄Οποιο κι’ αν ήταν το παιχνίδι του Τραμπ για να βάλει μια σφήνα στις σινο-ρωσικές σχέσεις, εκμεταλλευόμενος το ενδιαφέρον του Ξι  για «μια νέα σχέση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων», είναι παραλογισμός να πιστεύει ότι το Πεκίνο θα δεχόταν οποιαδήποτε διάβρωση της σινο-ρωσικής συνεννόησης.
Το ζήτημα είναι πως, τόσο για την Κίνα όσο και για τη Ρωσία, η υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα στη διεθνή πολιτική είναι να απωθήσουν μακριά την αμερικανική ηγεμονία και εδώ δεν χωρεί ούτε τσιγαρόχαρτο μεταξύ τους για το προβλεπτό μέλλον. Σε απλή διατύπωση, η σχέση αυτή εξασφάλισε και στις δυο χώρες «στρατηγικό βάθος» για την προστασία των θεμελιωδών συμφερόντων τους, ενώ  παράλληλα  μπορούν να διαχειρίζονται ειδικά θέματα  στις σχέσεις τους  με τις ΗΠΑ.
Ποτέ δεν θα μάθουμε αν η επίσκεψη του Λι Ζανσού είναι επίσκεψη ρουτίνας, ή αποφασίσθηκε σε συσχετισμό με  την πονηρή επιχείρηση Τραμπ, για την εισαγωγή δαιμονίων στις σινο-ρωσικές σχέσεις. Σε κάθε περίπτωση το Πεκίνο δείχνει να καταβάλλει τη μέγιστη προσπάθεια να  αποδείξει την υψηλότατη προτεραιότητα που αποδίδει στην διαφύλαξη της απόλυτης αμοιβαίας εμπιστοσύνης με τη Ρωσία.

Η επίσκεψη του Λι Ζανσού στη Μόσχα και οι διαβουλεύσεις του στο Κρεμλίνο σίγουρα θα κάνουν τους Τραμπ και Μακ Μάστερ να μοιάζουν με δυο κολοκύθες της επαρχίας που έχασαν τον δρόμο τους για την πρωτεύουσα.

*Ο Μ.Κ. Bhadrakumar*είναι  Ινδός τέως διπλωμάτης, πρέσβης μεταξύ πολλών χωρών και στη Τουρκία και οξυδερκής αναλυτής της διεθνούς πολιτικής. Τα άρθρα του αναδημοσιεύονται σε πολλά σοβαρά όργανα της διεθνούς δημοσιότητας.

Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Τσετσενία φυλακίζει γκέι ανθρώπους σε στρατόπεδα βασανιστηρίων. Είναι τόσο απάνθρωπο, όσο ακούγεται. Όμως μια τεράστια παγκόσμια κατακραυγή μπορεί να τους πιέσει να τα κλείσουν. Λάβε μέρος στην επείγουσα εκστρατεία με ένα κλικ και διάδωσέ το παντού. Ας κάνουμε την έκκληση τεράστια!
ΥΠΟΓΡΑΦΩ

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες,

Η Τσετσενία φυλακίζει γκέι ανθρώπους σε στρατόπεδα βασανιστηρίων, και είναι τόσο φρικτά όσο δεν φαντάζεσαι. Tους κάνουν ηλεκτροσόκ και τους βασανίζουν μέχρι να αποκαλύψουν ονόματα άλλων γκέι αντρών. Κάποιοι ήδη πέθαναν απ’ το πολύ ξύλο. 

Η απαγωγή και φυλάκιση ομοφυλόφιλων σε στρατόπεδα είναι κάτι που θα έκαναν οι Ναζί. Είναι απάνθρωπο και εξοργιστικό, αλλά υπάρχει σχέδιο για να τους σταματήσουμε.

Το Avaaz θα δυναμώσει τη φωνή των γενναίων ακτιβιστών της Τσετσενίας στα ΜΜΕ και θα χρησιμοποιήσει την τεράστια παγκόσμια κατακραυγή μας για να σταματήσουν οι διώξεις. Υπόγραψε το παρακάτω ψήφισμα με ένα κλικ και διάδωσέ το παντού. Ας φτάσουμε το 1 εκατ. υπογραφές:

Κλείστε τα στρατόπεδα βασανισμού γκέι ανθρώπων

Προς τον πρόεδρο Πούτιν και τις ρωσικές αρχές:

Ως πολίτες από όλο τον κόσμο, σας ζητάμε να σταματήσετε επειγόντως τις διώξεις ομοφυλόφιλων στην Τσετσενία και να σεβαστείτε τις αξίες της δικαιοσύνης και της ανεκτικότητας.

Κλείστε τα στρατόπεδα βασανισμού γκέι ανθρώπων

Είναι πολύ απάνθρωπο για να το χωρέσει ο νους. Αλλά η Τσετσενία κυβερνιέται εδώ και χρόνια από έναν πρόεδρο που καταπατά ασύστολα τα ανθρώπινα δικαιώματα με την υποστήριξη της Ρωσίας. Οι αξιωματούχοι του, όταν ρωτήθηκαν για τα στρατόπεδα βασανιστηρίων, αρνήθηκαν ακόμη και την ύπαρξη ομοφυλόφιλων στη χώρα. Συγκεκριμένα δήλωσαν: «Αν υπήρχαν τέτοια άτομα στην Τσετσενία, δε θα χρειαζόταν να ασχοληθούν μαζί τους οι αρχές, αφού οι συγγενείς τους θα τους είχαν ήδη στείλει στον αγύριστο».

Η αξιόλογη οργάνωση International Crisis Group δημοσίευσε μαρτυρίες ανθρώπων που δραπέτευσαν από αυτά τα στρατόπεδα για να τραβήξει την παγκόσμια προσοχή.

Ας αδράξουμε αυτήν την ευκαιρία για να δημιουργήσουμε μια τεράστια κατακραυγή και να βγάλουμε στη φόρα τις βάρβαρες πρακτικές της Ρωσίας και της Τσετσενίας. Λάβε μέρος στην εκστρατεία πατώντας παρακάτω και διάδωσέ την παντού:

Κλείστε τα στρατόπεδα βασανισμού γκέι ανθρώπων
Πολλά από αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο σήμερα μοιάζουν να είναι εκτός ελέγχου. Όμως κάθε μέρα έχουμε δύο επιλογές: να κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στη φρίκη που ξεδιπλώνεται ή να κάνουμε κάτι για να τη σταματήσουμε. Ας επιλέξουμε όλοι μαζί τη δράση, την αγάπη και την αλληλεγγύη για να σταθούμε στο πλευρό των τρομοκρατημένων οικογενειών της Τσετσενίας που κινδυνεύουν να χάσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Με ελπίδα και αποφασιστικότητα,
Rewan, Emma, Fatima, Sarah και όλη η ομάδα του Avaaz 

Περισσότερες πληροφορίες: Φρίκη στην Τσετσενία: Στρατόπεδα συγκέντρωσης για ομοφυλόφιλους – Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες όσων απέδρασαν – Documento
http://www.documentonews.gr/article/frikh-sthn-tsetsenia-stratopeda-sygkentrwshs-gia-omofylofiloys-sygklonizoyn-oi-martyries-oswn-apedrasanΑπαγωγές, ξυλοδαρμοί και βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ: Συγκλονιστικές μαρτυρίες από τις διώξεις κατά των ομοφυλοφίλων στην Τσετσενία – LiFO
http://www.lifo.gr/now/world/141047Τσετσενία: Στην κόλαση του Καντίροφ «δεν υπάρχουν γκέι» – Protagon
http://www.protagon.gr/epikairotita/tsetsenia-stin-kolasi-tou-kantirof-den-yparxoun-gkei-44341391654Ρεπορτάζ: Ομοφυλόφιλοι άνδρες συλλαμβάνονται και θανατώνονται στην Τσετσενία (στα Αγγλικά) – The World Post
http://www.huffingtonpost.com/entry/chechen-gays-arrested-killed-reports-say_us_58e12a65e4b0b3918c843db6

Σύμφωνα με αναφορές, γκέι άνδρες εξαφανίζονται στην Τσετσενία (στα Αγγλικά) – CNN
http://www.cnn.com/2017/04/04/europe/chechnya-gay-men-reported-missing/Μετά τον Χίτλερ τη δεκαετία του '30 η Τσετσενία ανοίγει το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για ομοφυλοφίλους, όπου σύμφωνα με ακτιβιστές οι γκέι βασανίζονται με ηλεκτροσόκ και ξυλοκοπούνται μέχρι θανάτου (στα Αγγλικά) – Mail Online
http://www.dailymail.co.uk/news/article-4397118/Chechnya-opens-concentration-camp-homosexuals.html 
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Ricky Twisdale, Τhe Duran, 15-4-17

Η Ουάσιγκτων μόλις έριξε την « Μητέρα Όλων των Βομβών» στο Αφγανιστάν. Αλλά η Μόσχα έχει κατασκευάσει τον «Πατέρα Όλων των Βομβών», προ δεκαετίας.

Τα Δυτικά ΜΜΕ μπορεί να φλυαρούν για την ρίψη της ΜΟΤΒ στο υπόγειο οχυρό στο Αφγανιστάν (που είχαν διανοίξει οι Αμερικανοί), αλλά δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη συμβατική βόμβα που κατασκευάσθηκε ποτέ.

Αυτή η διάκριση ανήκει στον ΠΟΤΒ (πατέρα Όλων Των Βομβών), με τετραπλή ισχύ, που κατασκευάστηκε στη Ρωσία προ δεκαετίας.

Μπορείτε να δείτε εδώ τη δράση του:



Τις λεπτομέρειες μετέδωσε το R. T.:

Μπορεί να έχει απόδοση 44 τόνων κατά την πυροδότηση, σε σύγκριση με τους 11 τόνους απόδοσης της «Μητέρας». Και σε αντίθεση με την αμερικανική έκδοση, είναι μικρότερη και ζυγίζει 7,100 κιλά, αντί των 8,200.

Η ρωσική βόμβα εκρήγνυται στον αέρα, χρησιμοποιώντας και το οξυγόνο της ατμοσφαίρας για να διευρύνει την δραστική εμβέλεια, καθώς εξαερώνει στόχους και συντρίβει τεχνικά συγκροτήματα. Τα αέρια καίγονται στην ακτίνα της εκρήξεως δημιουργώντας κενό, το οποίο απορροφά τα αντικείμενα προς το κέντρο της.

Μετά την δοκιμή της το 2007, σε απροσδιόριστη τοποθεσία, το αποτέλεσμα περιγράφεται ως μια έκταση καμένης γης, που έμοιαζε με σεληνιακό τοπίο.

Ο υπαρχηγός των ρωσικών χερσαίων δυνάμεων Αλεξάντερ Ρούσκιν, είχε δηλώσει ότι η βόμβα έδειξε ότι « η αποτελεσματικότητα και οι ικανότητές της είναι συγκρίσιμες με των πυρηνικών όπλων, ενώ η χρήση αυτού του όπλου δεν μολύνει και δεν καταστρέφει το περιβάλλον όπως τα πυρηνικά όπλα.»

Ωστόσο, η Ουάσιγκτων δεν έχει λόγους να ζηλεύει. Οι Αμερικανοί διαθέτουν πάντοτε το παγκόσμιο ρεκόρ στον εξοπλισμό και στην εκπαίδευση των πιο θανάσιμων ισλαμιστών τρομοκρατών.

Mετάφραση: Μ.Σ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Πωλ Γκραιγκ Ρόμπερτς 6-4-17

Θα ξενίσει η ιδιότυπη προσωπική ερμηνεία των τελευταίων δραματικών ανατροπών στην Ουάσιγκτων και στη Συρία, από τον πολύπειρο και ερεθιστικά αθυρόστομο συντάκτη αυτού του άρθρου. Συμβαίνει όμως ο σοφός καθηγητής Ρόμπερτς να έχει πρώτος, προ διμήνου και πλέον, αναγγείλει την πανωλεθρία του Τραμπ από το Βαθύ κράτος, με τον εξαναγκασμό του στρατηγού Φλιν σε παραίτηση από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας -απ’ όπου προχθές αποβλήθηκε και ο Στηβ Μπάνον, στρατηγικός εγκέφαλος του νέου προέδρου. Επιβεβαίωση ιδιαίτερης οξυδέρκειας, που συνιστά την προσοχή στις επισημάνσεις του Δρα Ρόμπερτς:

Παρουσίαση Μιχαήλ Στυλιανού

Η Ουάσιγκτων ξανάνοιξε τη σύρραξη με την επίθεση πυραύλων Τόμαχωκ στις αεροπορικές βάσεις της Συρίας. Τα ρώσο- συριακά αντιαεροπορικά συστήματα δεν εμπόδισαν την επίθεση.

Το Κατεστημένο της Ουάσικτων επαναδιακήρυξε τον έλεγχό του. Πρώτα ο Φλιν και τώρα ο Μπάνον. Ό,τι έμεινε στην κυβέρνηση Τραμπ είναι οι Σιωνιστές και οι παράφρονες στρατηγοί που θέλουν πόλεμο με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν, τη Συρία και τη Βόρειο Κορέα.

Δεν υπάρχει κανείς στον Λευκό Οίκο να τους σταματήσει. Πείτε αντίο στις ομαλές σχέσεις με τη Ρωσία.

Η επανέναρξη της σύρραξης στη Συρία έχει στηθεί. Αυτό είναι το νόημα της επίθεσης με χημικά, για την οποία η Ουάσιγκτων κατηγορεί τη Συρία παρά την έλλειψη αποδείξεων. Είναι απολύτως φανερό ότι η χημική επίθεση έχει οργανωθεί από την Ουάσιγκτων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον είχε προειδοποιήσει τη Ρωσία ότι είναι σε εξέλιξη μέτρα για την απομάκρυνση του προέδρου ΄Ασαντ και ότι ο Τραμπ συμφωνεί.

Η απομάκρυνση του ΄Ασαντ επιτρέπει στην Ουάσιγκτων να επιβάλει άλλη μια μαριονέτα της σε μουσουλμανικούς λαούς, να ανατρέψει άλλη μια κυβέρνηση που αντιτίθεται στην κλοπή της Παλαιστίνης από το Ισραήλ και που δίνει στον Τίλλερσον της Exxon και στους νεοσυντηρητικούς ηγεμονιστές τη δυνατότητα να αποκλείσουν το ρωσικό φυσικό αέριο από την Ευρώπη. Με τον ελεγχόμενο από την Ουάσιγκτων αγωγό αερίου, από το Κατάρ στην Ευρώπη μέσω Συρίας.

Αγνοώντας όλα αυτά τα αμερικανικά πλεονεκτήματα, η ρωσική κυβέρνηση δίσταζε να τελειώσει την απελευθέρωση της Συρίας από το προστατευόμενο της Ουάσιγκτων Ισλαμικό Κράτος. Οι Ρώσοι δίσταζαν και χρονοτριβούσαν επειδή έτρεφαν τελείως φρούδες ελπίδες πως θα πετύχαιναν μιαν εταιρική σχέση με την Ουάσιγκτων μέσω μια κοινής προσπάθειας κατά της τρομοκρατίας.

Αυτή ήταν μια γελοία ιδέα, αφού η τρομοκρατία είναι όπλο της Ουάσιγκτων. Εάν η Ουάσιγκτων μπορέσει να βγάλει τη Ρωσία από τη μέση, με απειλές ή και νέες ανεδαφικές ρωσικές ελπίδες για «συνεργασία», η τρομοκρατία θα στραφεί στη συνέχεια εναντίον του Ιράν σε μεγάλη κλίμακα. Και όταν πέσει το Ιράν, η τρομοκρατία θ’ αρχίσει να δουλεύει στη Ρωσική Ομοσπονδία και στη κινεζική επαρχία που συνορεύει με το Καζακστάν. Η Ουάσιγκτων έχει ήδη δώσει μια γεύση της με αμερικανικής στήριξη τρομοκρατίας στην Τσετσενία. Περισσότερη θα ακολουθήσει.

΄Αν η ρωσική κυβέρνηση δεν είχε διστάσει να καθαρίσει το Ισλαμικό Κράτος από τη Συρία όταν η Ρωσία πήρε απροσδόκητα την πρωτοβουλία από τη Δύση, η Συρία δεν θα αντιμετώπιζε τώρα τη διαίρεση ή τη νέα αμερικανική απόφαση να ανατρέψει τον ΄Ασαντ για τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Αλλά οι Ρώσοι, βαυκαλιζόμενοι από όνειρα συνεργασίας με την Ουάσιγκτων, έφεραν και τη Συρία και αυτούς τους ίδιους σε δυσχερή θέση.

Οι Ρώσοι έδραξαν την ευκαιρία και κατέπληξαν τον κόσμο όταν δέχθηκαν την πρόσκληση της συριακής κυβέρνησης και μπήκαν στον πόλεμο. Η Ουάσιγκτων ήταν ανήμπορη. Η ρωσική επέμβαση αμέσως έστρεψε την εξέλιξη εναντίον των τζιχαντιστών. Τότε ξαφνικά ο Πούτιν ανακοίνωσε πως η Ρωσία αποσύρεται, ισχυριζόμενος, όπως ο Μπους στο αεροπλανοφόρο, «η αποστολή εκτελέστηκε».

Αλλά η αποστολή δεν είχε εκτελεστεί και η Ρωσία ξαναγύρισε, διατηρώντας την πρωτοβουλία αλλά έχοντας χάσει έδαφος από την παράλογη αποχώρηση. ΄Αν η μνήμη δεν με απατά, αυτή η ιστορία τους μπες-βγες παίχτηκε δύο φορές. ΄Επειτα, όταν η Ρωσία είχε ουσιαστικά κερδίσει τον πόλεμο, σταμάτησε πριν από το τέρμα με την μάταιη προσδοκία ότι τώρα η Ουάσιγκτων τελικά θα συνεργαστεί με τη Ρωσία για ν’ αποτελειώσει το τελευταίο οχυρό του Ισλαμικού Κράτους. Αντ’ αυτού, οι ΗΠΑ έστειλαν στρατιωτικές δυνάμεις να εμποδίσουν τις ρώσο-συριακές προελάσεις. Ο Ρώσος υπουργός των Εξωτερικών διαμαρτυρήθηκε, αλλά η Ρωσία δεν χρησιμοποίησε την στρατιωτική υπεροχή της στο πεδίο για να παραμερίσει τις συμβολικές αμερικανικές δυνάμεις και να φέρει σε τέλος τη σύρραξη.

Τώρα η Ουάσιγκτων απευθύνει «προειδοποιήσεις» στη Ρωσία να μη σταθεί το δρόμο της Ουάσιγκτων. Θα μάθει ποτέ η ρωσική κυβέρνηση ότι συνεργασία με την Ουάσιγκτων σημαίνει μόνο: Υπόγραψε πως θα με υπηρετείς.

Τώρα για τη Ρωσία μόνη εναλλακτική επιλογή είναι να πει στην Ουάσιγκτων να πάει στον διάολο, ότι η Ρωσία δεν πρόκειται να της επιτρέψει να διώξει τον ΄Ασαντ. Αλλά η ρωσική Πέμπτη Φάλαγγα, που είναι σύμμαχος με τη Δύση, θα επιμείνει πως η Ρωσία θα μπορέσει τελικά να κερδίσει τη συνεργασία της Ουάσιγκτων αν θυσιάσει τον ΄Ασαντ. Φυσικά η συγκατάθεση της Ρωσίας θα καταστρέψει την εικόνα της ρωσικής δύναμης και θα χρησιμοποιηθεί για να στερήσει τη Ρωσία του ξένου συναλλάγματος από την πώληση φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Ο Πούτιν είχε πει πως η Ρωσία δεν μπορεί να εμπιστευτεί την Ουάσιγκτων. Αυτό είναι το σωστό συμπέρασμα από τα γεγονότα. Αλλά τότε γιατί η Ρωσία επιμένει να εγκλωβίζεται σε διλήμματα, επιζητώντας τη συνεργασία με την Ουάσιγκτων;

«Συνεργασία με την Ουάσιγκτων» έχει μόνο μιαν έννοια. Σημαίνει υποταγή στην Ουάσιγκτων.

Ο Πούτιν έχει καθαρίσει τη Ρωσία μόνο εν μέρει. Η χώρα παραμένει γεμάτη Αμερικανούς πράκτορες. Θα πέσει και ο Πούτιν στο Κατεστημένο της Ουάσιγκτων όπως έπεσε και ο Τραμπ;

Είναι απίστευτο πόσο λίγο τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που ζώνει τη Ρωσία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τουλάχιστον 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν από έκρηξη στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης, ενώ πάνω από 50 είναι οι τραυματίες.

Σύμφωνα με πηγή στις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, δεν επρόκειτο για δύο - όπως μεταδόθηκε νωρίτερα από ρωσικά ΜΜΕ - αλλά για μία έκρηξη που σημειώθηκε μεταξύ δύο σταθμών.

Νωρίτερα, πηγή που επικαλέστηκε το πρακτορείο RIA, ανέφερε πως εκρήξεις σημειώθηκαν σε δύο διαδοχικούς σταθμούςτου μετρό της ρωσικής πόλης, την Σέναγια Πλόσαντ και την Τεκνολογκίσεσκι Ινστιτούτ.

Το πρακτορείο Interfax μετέδωσε πως ο εκρηκτικός μηχανισμός ήταν γεμάτος με σφαιρίδια ώστε να προκληθούν περισσότερα θύματα.Πληροφορίες αναφέρουν ότι εντοπίστηκε και τρίτος εκρηκτικός μηχανισμός που δεν εξερράγη.
Αυτόπτες μάρτυρες κατέγραψαν σκηνές πανικού.



Φωτογραφίες δείχνουν πυκνό καπνό σε αποβάθρες και άλλους χώρους και ένα βαγόνι τρένου να έχει σχεδόν καταστραφεί.

Ο δημοσιογραφικός ιστότοπος Life News δημοσιοποίησε φωτογραφίες όπου φαίνεται να έχει ανατιναχθεί η πόρτα ενός βαγονιού, καθώς και τραυματιών που κείτονται στην αποβάθρα.


πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πληροφορίες του Ρώυτερ αναφέρουν ότι ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον προτίθεται να μη συμμετάσχει στην ετήσια σύνοδο των υπουργών εξωτερικών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ στις 5 και 6 Απριλίου, προκειμένου να βρίσκεται στην Ουάσιγκτων κατά την εκεί πρώτη επίσκεψη του Προέδρου της Κίνας και μετά μία εβδομάδα θα επισκεφθεί τη Μόσχα

Το Ρώυτερ προσθέτει ότι δύο πρώην αξιωματούχοι της προηγούμενης αμερικανικής κυβέρνησης δήλωσαν στο πρακτορείο ότι «η απόφαση να μην πάει στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και να επισκεφθεί τη Μόσχα απειλεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ο Τραμπ δίνει την προτεραιότητα στις συναλλαγές με τα μεγαλύτερα έθνη από τα μικρότερα που έχουν ανάγκη την Ουάσιγκτων για την ασφάλειά τους.»

Οι πληροφορίες αυτές του βρετανικού πρακτορείου, που δεν έχει φανεί σπάταλο σε αντικειμενική παρουσίαση του νέου Προέδρου, μεταδίδονται την επομένη εντυπωσιακών δηλώσεων του διευθυντή του Εφ Μπι Άϊ Τζέϊμς Κόμυ στην εξεταστική επιτροπή του Κογκρέσου, πού 1ον κατέθεσε ότι δεν διαπιστώθηκε κατασκόπευση του προεκλογικού επιτελείου Τραμπ από τον Ομπάμα και 2ον ότι όντως οι ρωσικές υπηρεσίες αναμείχθηκαν με επιχειρήσεις υποκλοπών στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές, σε βάρος της υποψηφιότητας Κλίντον. Αρνήθηκε όμως πεισματικά να γίνει σαφέστερος.

Ο εκπρόσωπος του Στέητ Ντηπάρτμεντ Μαρκ Τόνερ, σε σχετικήν ερώτηση, απάντησε ότι δεν έχει σχόλιο επί του παρόντος, εάν ο κ. Τίλλερσον δεν θα συμμετάσχει στο ΝΑΤΟ αλλά θα μεταβεί στη Μόσχα.

Πρώην διπλωμάτης του ΝΑΤΟ δήλωσε στο Ρώυτερ πως ελπίζει ότι ο κ.Τίλλερσον θα βρει τρόπο να παραστεί και στις δυο συναντήσεις, ενδεχομένως με αλλαγή της ημερομηνίας συνόδου του ΝΑΤΟ. «Μπροστά στην πρόκληση που αντιπροσωπεύει η Ρωσία, δεν είναι -είπε- μόνο υπόθεση των ΗΠΑ αλλά και της Ευρώπης. Είναι ζωτική ανάγκη να παρουσιάσουμε ένα μέτωπο ενότητας απέναντι στη Μόσχα.»

Αμερικανικά μέσα ελεύθερης πληροφόρησης, σχολιάζοντας την εντυπωσιακή πληροφορία του Ρώυτερ, σημειώνουν πως με τη διαρροή του προγράμματος του υπουργού των Εξωτερικών την επομένη των εντυπωσιακών καταθέσεων των επικεφαλής των υπηρεσιών FBI και NSA κ.κ. Κόμυ και Ρότζερς στην εξεταστική επιτροπή, ο Πρόεδρος Τραμπ μπορεί να θέλει να δείξει στην αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη ότι ελάχιστα τον απασχολούν τα λεχθέντα των αξιωματούχων της πρώην κυβέρνησης Ομπάμα και ότι οι προτεραιότητές του μένουν αναλλοίωτες, η διευκρίνιση των σχέσεων με τη Ρωσία και η υποχρέωση των χωρών του ΝΑΤΟ να πληρώσουν το δίκαιο μερίδιό τους στις δαπάνες της συμμαχίας.

Μ.Σ.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ανακοίνωση του Ρωσικού ΥΠΕΞ Καταγγέλλει Δυτικές Επεμβάσεις 
στην Εσωτερική Πολιτική της ΠΓΔΜ



Του Μιχαήλ Στυλιανού

Το ρωσικό υπουργείο των Εξωτερικών ανακοίνωσε χθες την ανησυχία του για την πολιτική κρίση στα Σκόπια, «την οποία προκάλεσε η χονδροειδής εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις της χώρας», αναφέρει δημοσίευμα της Ευρασιατικής Επιθεώρησης.

Στην ανακοίνωσή του το ρωσικό ΥΠΕΞ αναφέρει ότι « με την ενεργό υποστήριξη ηγετών της Ε Ε και του ΝΑΤΟ, γίνονται απόπειρες να αναγκάσουν τους «Μακεδόνες» να δεχθούν την «Αλβανική Πλατφόρμα», που σχεδιάστηκε στα Τίρανα, βασισμένη στον χάρτη, που είναι κρεμασμένος στο γραφείο του πρωθυπουργού, της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» και εξεικονίζει τις εδαφικές διεκδικήσεις της σε μεγάλες εκτάσεις των γειτονικών χωρών Μαυροβουνίου, Σερβίας, Μακεδονίας και Ελλάδος».

Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σημειώνει ότι ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η εμπλοκή του Κοσσόβου, «το οποίο ανακήρυξε την ανεξαρτησία του μονομερώς, σ΄ αυτή τη στημένη απάτη.»

« Πιστεύουμε ότι αυτή η τακτική είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, επειδή μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή της κρατικής οντότητας της Μακεδονίας και την αποσταθεροποίηση όλων των Βαλκανίων», τονίζει η ρωσική ανακοίνωση.

Το υπουργείο σημείωσε ότι οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές, που διεξάχθηκαν στα Σκόπια στις 11 Δεκεμβρίου 2016, κατόπιν επιμονής των ΗΠΑ και της ΕΕ, κερδήθηκαν από το κυβερνών κόμμα του Νικόλα Γκρουέφσκι και συνεχίζει:

«Τώρα η Δύση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την αλβανική μειονότητα για να φέρει στην εξουσία την αντιπολίτευση, η οποία είχε αποδεχθεί τις απαιτήσεις των Αλβανών που μοιάζουν με τελεσίγραφο και οδηγούν στην υπονόμευση της συνταγματικής βάσης του κράτους

Καταλήγοντας η ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ τονίζει: «Οι συνεχιζόμενες καταστρεπτικές απόπειρες να επιβληθούν έξωθεν σχέδια αντίθετα προς τη βούληση των Μακεδόνων ψηφοφόρων δεν μπορούν παρά να επιδεινώσουν την κατάσταση. Η εξωτερική επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Μακεδονίας πρέπει να σταματήσει και να γίνει σεβαστό το δικαίωμα του λαού της να αποφασίσει για το μέλλον του μόνος του και σύμφωνα με τις θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές.»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Alexander Mercouris,The Duran, 24-2-17

[Σοβαρό μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες, που προφανώς αντλείται από αρμόδιες πηγές, είναι το κατωτέρω άρθρο τακτικού συνεργάτη ρωσικών μέσων διεθνούς ενημέρωσης, που εξηγεί τα στρατιωτικά δεδομένα που υπαγόρευσαν την ρωσική ανοχή στη τουρκική εισβολή στη Συρία και προεικάζει (;) τον τελεσιγραφικό χαρακτήρα που πρόκειται να προσλάβουν οι συνομιλίες Πούτιν και Ρώσων επιτελών με τον Ερντογάν τον Μάρτιο. Η διεξοδική ανάλυσή του είναι απολύτως διαφωτιστική και χρησιμότατη για κατανόηση, πρόβλεψη ,διερεύνηση και ενδεχομένως σχεδιασμούς.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν θα συναντηθεί στη Μόσχα , στις 9 και 10 Μαρτίου, με τον Πρόεδρο Πούτιν και κορυφαία στελέχη της ρωσικής κυβέρνησης για σκληρές, όπως αναμένεται, συζητήσεις για τις διμερείς σχέσεις και για τον πόλεμο στη Συρία, μετά την τουρκική κατάληψη της πόλης Αλ-Μπάμπ.

Τα τουρκικά ΜΜΕ έγραψαν ότι θα συζητηθεί το πλήρες φάσμα των τούρκο-ρωσικών σχέσεων, οικονομικών και στρατιωτικών – συμπεριλαμβανομένου αναμφίβολα και του αιωρούμενου θέματος της πώλησης των προηγμένων αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 στη Τουρκία- και φυσικά του πολέμου στη Συρία.

Στο θέμα των πυραύλων, δεδομένου ότι η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και ότι η αποτελεσματικότητα των S-400 συνίσταται στο ότι οι ΗΠΑ ελάχιστα ξέρουν γι’ αυτούς, υποπτεύομαι πως οι Ρώσοι θα είναι πολύ επιφυλακτικοί να τους πωλήσουν στους Τούρκους, με κίνδυνο να υπονομευθεί το σύστημα και να κοινοποιηθεί στο Ισραήλ και στις ΗΠΑ.

Πέραν των οικονομικών σχέσεων, οι συζητήσεις Πούτιν και Ερντογάν θα εστιαστούν στη Συρία. Οι δύο χώρες συμφώνησαν μιαν ανακωχή μεταξύ του συριακού στρατού και των τζιχαντιστών ανταρτών που υποστηρίζει η Τουρκία και η ανακωχή αυτή σε μεγάλο βαθμό γίνεται σεβαστή. Η Τουρκία είναι επίσης συνοργανώτρια με τη Ρωσία της ειρηνευτικής διάσκεψης της Αστάνα (πρωτεύουσας του Καζακστάν).

Λαμβανομένης υπόψη της εξάχρονης πεισματικής προσπάθειας της Τουρκίας να ανατρέψει τη κυβέρνηση της Συρίας, η παράδοση με διαπραγματεύσεις της πόλης Αλ-Παμπ από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στον τουρκικό στρατό είναι ευνόητο ότι προκαλεί ανησυχίες.

Ωστόσο αξίζει να θυμηθούμε ότι η ρωσική αεροπορία βοήθησε τους Τούρκους να καταλάβουν τη πόλη, παρέχοντας στον τουρκικό στρατό αεροπορική υποστήριξη, γεγονός που οδηγεί αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι οι Τούρκοι κατέλαβαν την Αλ Μπαμπ με τη συγκατάθεση των Ρώσων.

Υπάρχει επομένως σήμερα ένας βαθμός συνεργασίας μεταξύ Ρώσων και Τούρκων στη Συρία, αν και είναι πιθανόν ότι ο βαθμός της συνεργασίας αυτής είναι περιορισμένος και ότι μπορεί να δει κανείς και αυτό γρήγορα μπορεί να καταρρέει.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ποιοι είναι οι λόγοι της συνεργασίας των Ρώσων με τους Τούρκους στη Συρία. Το βασικό κίνητρο για τους Ρώσους είναι ότι έχουν ανάγκη τους Τούρκους για να διατηρήσουν σε λειτουργία τόσο τις ειρηνευτικές συνομιλίες όσο και την ανακωχή. Κρίσιμος παράγων είναι και οι περιορισμένες δυνάμεις του συριακού στρατού. Τα γεγονότα μετά την κατάληψη του Χαλεπιού εξεικονίζουν τα συνεχή προβλήματα που καλείται ν’ αντιμετωπίσει .

Ο στρατός της Συρίας αναγκάσθηκε να στείλει ενισχύσεις για ν’ αποκρούσει επιθέσεις του Ι.Κ. στις περιοχές της Παλμύρας και του Ντέιρ Εζόρ και να εξουδετερώσει μιαν απόπειρα των τζιχαντιστών να αποκόψουν τον δρόμο Χανάσερ, που συνδέει το Χαλέπι με περιοχές της ενδοχώρας υπό κυβερνητικόν έλεγχο, στην κεντρική και νότιο Συρία.

Ταυτόχρονα ο συριακός στρατός θα έπρεπε να βρει άνδρες να προστατέψει και το ίδιο το Χαλέπι, όσο προήλαυνε προς τη στρατηγική πόλη αλ Μπαμπ, βόρεια του Χαλεπιού. Παράλληλα έχει να ανασχέσει μια μεγάλη και επικίνδυνη συγκέντρωση πολεμιστών της Αλ Κάϊντα στη βόρεια επαρχία Χάμα, ενώ διατηρεί υπό πίεση το βασικό οχυρό της Αλ Κάϊντα, που είναι η επαρχία Ιντλίμπ.

Τέλος, αναγκάσθηκε να διαθέσει δυνάμεις για την εκκαθάριση της υπαίθρου πέριξ της Δαμασκού και να ανακτήσει τον έλεγχο του Ουαντί Μπαραντά, προκειμένου να αποκαταστήσει τον εφοδιασμό με νερό της πρωτεύουσας, παράλληλα διατηρώντας την ασφάλεια σ’ αυτήν και στις άλλες πόλεις υπό τον κυβερνητικό έλεγχο.

Τόσο πολλές επιχειρήσεις σε τόσα ευρύτατα διεσπαρμένα μέτωπα διαστέλλουν στο έπακρο τις περιορισμένες δυνάμεις του συριακού στρατού και θέτουν τους άνδρες του υπό σοβαρή πίεση, όσο και εάν αισθάνονται ότι έχουν τώρα τον αέρα της νίκης.

Πολύ απλά ο συριακός στρατός δεν μπορεί να έχει παντού και ταυτόχρονα την συντριπτική υπεροχή, γι’ αυτό κάποτε είναι υποχρεωμένος να αναδιπλωθεί και γι’ αυτό οι προωθήσεις του –αντίθετα προς των αντιπάλων του, όταν συμβαίνουν- είναι σταδιακές.

Οι επικρίσεις των διαφόρων ανακωχών που διαπραγματεύθηκαν οι Ρώσοι παραβλέπουν τη σημασία αυτού του παράγοντα: Ακριβώς επειδή είναι περιορισμένα τα μέσα του συριακού στρατού και τόσο άκρως εκτεταμένες οι υποχρεώσεις του, περισσότερο ωφελημένος από τις εκεχειρίες είναι ο στρατός της Συρίας και όχι οι αντίπαλοί του, εφ’ όσον οι ανακωχές του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο και χώρο να αναπαυθεί και ανεφοδιασθεί και να συγκεντρώσει δυνάμεις εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη.

Ο πόλεμος στη Συρία είναι ένας εξαντλητικός πόλεμος φθοράς. Οι περιορισμένες δυνατότητες του συριακού στρατού σημαίνουν ότι δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Οι εκεχειρίες είναι αναγκαίο στοιχείο του είδους πολέμου που έχει να διεξαγάγει ο στρατός της Συρίας. Η ουσία είναι πως τον κερδίζει.

Αφού ο συριακός στρατός δεν έχει αρκετές δυνάμεις για να είναι παντού ισχυρός, έχει ανάγκη την ανακωχή με τους ενόπλους που υποστηρίζει η Τουρκία για να επικεντρώσει την επίθεσή του στους δυο πιο επίφοβους εχθρούς του: την Αλ Κάϊντα στα δυτικά της Συρίας και το Ι.Κ. στα ανατολικά. Αυτή είναι η στρατιωτική πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από τη συμφωνία των Ρώσων, για την εκεχειρία και τις συνομιλίες της Αστάνα, με τον Ερντογάν και τη Τουρκία και το γιατί, εφ’ όσον είναι στο χέρι των Τούρκων ν’ αποφασίσουν αν θα υπάρξει εκεχειρία, οι Ρώσοι είναι αναγκασμένοι να συνεργαστούν με τους Τούρκους και να συγκατανεύσουν στην κατάληψη του Αλ-Μπαμπ από αυτούς.

Οι Ρώσοι σίγουρα δεν άναψαν τον Αύγουστο στον Ερντογάν το πράσινο φως να εξαπολύσει την επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη και να στείλει στρατεύματα στο εσωτερικό της Συρίας. Αντίθετα αιφνιδιάστηκαν άσχημα όταν το έκανε ο Ερντογάν. Δεδομένης όμως της πραγματικής ανάγκης να εξασφαλιστεί η τουρκική υποστήριξη για την διατήρηση της εκεχειρίας, οι Ρώσοι υποχρεώθηκαν να κρύψουν την οργή τους και να συνεργαστούν με τους Τούρκους στη Συρία, αν και σε περιορισμένο βαθμό μόνο και χωρίς επίσημη δήλωση στήριξης στην επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» ή στην εκεί τουρκική παρουσία.

Στο θέμα του Αλ-Μπαμπ, με δεδομένο τον μεγάλο βαθμό στον οποίο συνδέθηκε το προσωπικό κύρος του προέδρου Ερντογάν με την κατάληψη της πόλης από τον τουρκικό στρατό, οι Ρώσοι – με την ανάγκη που έχουν της συνεργασίας του Ερντογάν για την διατήρηση της εκεχειρίας- δεν είχαν άλλη επιλογή από το να βοηθήσουν τον Ερντογάν να καταλάβει την Αλ-Μπαμπ.

Μια απόπειρα του συριακού στρατού να καταλάβει την πόλη θα διακινδύνευε άμεση σύγκρουσή του με τον τουρκικό στρατό, ενώ η άλλη ολέθρια επιλογή θα ήταν να αφεθεί η Αλ-Μπαμπ στον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους. Οποιαδήποτε από τις δύο αυτές επιλογές θα κινδύνευε να οδηγήσει σε κατάρρευση τη ρώσο-τουρκική συνεργασία στη Συρία, με τον Ερντογάν να πιστεύει πως οι Ρώσοι εργάζονται εναντίον του. Ευνόητο ότι η εκεχειρία μπορούσε να καταρρεύσει, ανανεώνοντας τις συγκρούσεις των φιλοτουρκικών ομάδων ενόπλων με τον στρατό της Συρίας και πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματά του.

Εάν τα πραγματικά δεδομένα στη Συρία ανάγκασαν τους Ρώσους να συνεργασθούν με τον Ερντογάν και να συγκατατεθούν στην τουρκική κατάληψη του Αλ Μπαμπ, θα χρησιμοποιήσουν ωστόσο κατά βεβαιότητα τις συνομιλίες της Μόσχας για να καθορίσουν τα όρια κινδύνου, προειδοποιώντας τον Ερντογάν για το μέχρι που θα του επιτρέψουν να πάει. Αναμφίβολα θα του αποκλείσουν οποιαδήποτε περαιτέρω προώθηση προς το Χαλέπι και πιθανότατα θα τον προειδοποιήσουν εναντίον τουρκικής επέκτασης προς την Ράκα, η οποία θα προκαλούσε σύγκρουση με τους Κούρδους.

Υπάρχουν αντικειμενικά σοβαροί λόγοι γιατί ο πρόεδρος Ερντογάν μπορεί να δεχτεί αυτές τις κόκκινες γραμμές. Ο συνάδελφός μου ΄Ανταμ Γκάρι περιέγραψε τη συνθηκολόγηση του Ι.Κ. στο Αλ- Μπαμπ ως αντικατάσταση μιας «σχετικά ασθενούς δυνάμεως κατοχής» με μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου.»

Αμφισβητώ ότι ο τουρκικός στρατός είναι «μια από τις ισχυρότερες δυνάμεις του κόσμου». Μολονότι ο τουρκικός στρατός είναι πράγματι στα χαρτιά ο δεύτερος μεγαλύτερος στο ΝΑΤΟ, αποδείχτηκε κάτ’ επανάληψη χειρότερος από τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. σε σειρά μαχών γύρω και μέσα στη Αλ-Μπαμπ. Σε κάποιο βαθμό αυτό μπορεί να οφείλεται στην αποδιοργάνωση του με τις μαζικές εκκαθαρίσεις αξιωματικών, που ακολούθησαν την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου. Είναι όμως κυρίως συνέπεια της απροθυμίας του προέδρου Ερντογάν να αντιμετωπίσει τους τεράστιους πολιτικούς κινδύνους της αποστολής μεγάλων αριθμών στρατευσίμων τουρκικού πεζικού στη Συρία.

Το αποτέλεσμα είναι ότι οι τουρκικές δυνάμεις τη Συρία είναι ισχνές στο πεδίο και ευάλωτες σε επιθέσεις είτε από το Ι.Κ. είτε από την καλά οργανωμένη κουρδική πολιτοφυλακή, το YPG.

Μέχρι τώρα η αμερικανική και η ρωσική διπλωματία εμπόδισαν μια σύγκρουση μεγάλης κλίμακας μεταξύ των τούρκων στρατιωτικών τη Συρία και του YPG. Δοθέντος ωστόσο ότι και οι δυο θεωρούν αλλήλους θανάσιμους εχθρούς, εύκολα φαντάζεται κανείς τι θα συνέβαινε και πως σε τέτοια περίπτωση θα πολλαπλασιάζονταν τα προβλήματα του Ερντογάν στη Συρία.

Η επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» είναι πράγματι ένα καλό παράδειγμα των επαναληπτικών διπλωματικών σφαλμάτων του Ερντογάν. Τον Αύγουστο, την επαύριο της πραξικοπηματικής απόπειρας και παράλληλα με τις προσπάθειες να τα φτιάξει με τη Μόσχα, βρήκε και άρπαξε μιαν ευκαιρία για να αιφνιδιάσει τους Ρώσους, εξαπολύοντας την επιχείρηση «Ασπίδα του Ευφράτη» και να στείλει στρατεύματα μέσα στη Συρία. ΄Όπως πάντα, ωστόσο, δεν καλοεξέτασε τους κινδύνους και τις τελευταίες βδομάδες βρέθηκε πολύ κοντά στην επικίνδυνη θέση να βλέπει το στρατό του καθηλωμένο και υποκείμενο σε βαριές απώλειες. Για να αποφύγει την καταστροφή, πρώτα αναγκάσθηκε να φωνάξει τους Ρώσους σε βοήθεια και τελικά υποχρεώθηκε να κλείσει συμφωνία με τους τζιχαντιστές του Ι.Κ. για να δεχτούν να αποχωρήσουν από τα Αλ-Μπαμπ.

΄Εχοντας τώρα πάρει το Αλ Μπαμπ –και διασώζοντας έτσι το κύρος του- η λογική επιλογή για τον Ερντογάν θα ήταν να φύγει όσο βρίσκεται επάνω και να αξιοποιήσει τα κέρδη του με την «Επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη» για να βελτιώσει τη θέση του στις συνομιλίες ειρήνευσης της Αστάνα για το μέλλον της Συρίας. Σε τέτοια περίπτωση δεν θα του ήταν δύσκολο να δεχτεί τις κόκκινες γραμμές της Μόσχας.

Το πρόβλημα όμως με τον πρόεδρο Ερντογάν είναι ότι δεν είναι καθόλου το είδος του ανθρώπου που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί ότι θα ακολουθήσει τη λογική. Υπάρχει δυστυχώς πραγματικός κίνδυνος ότι, έχοντας καταλάβει το Αλ Μπαμπ, η «επιτυχία» θα του ανέβει στο κεφάλι και –ξεχνώντας πόσο κοντά βρέθηκε εκεί στην καταστροφή- θα ορμήσει πάρα πέρα και θα ποντάρει για περισσότερα. Ακούγεται ήδη μια παρανοϊκή κουβέντα για τη σύσταση ενός «προτεκτοράτου» της Τουρκίας στη Βόρειο Συρία, μια περιπέτεια που με τον χρόνο μπορεί να εμπλέξει τη Τουρκία σε περισσότερες συρράξεις επί συριακού εδάφους με τη κυβέρνηση της Συρίας, τους Κούρδους, το Ιράν και τη Ρωσία, που η Τουρκία δεν είναι σε θέση να επωμισθεί και πού απλά θα εξαντλήσουν τους πόρους της.

Ο Πρόεδρος Πούτιν και οι Ρώσοι θα προσπαθήσουν αναμφίβολα να εξηγήσουν όλα αυτά στον Πρόεδρο Ερντογάν όταν έρθει στη Μόσχα τον Μάρτιο.

Υπήρξαν στιγμές στη διάρκεια του περασμένου χρόνου όπου ο Πρόεδρος Ερντογάν έδειχνε αναλαμπές κατανόησης αυτής της πραγματικότητας και των ορίων μέσα στα οποία θα πρέπει να περιορίζονται οι ενέργειες της Τουρκίας. Ωστόσο ουδέποτε φάνηκε ικανός να το κάνει επί πολύ και δείχνει από ιδιοσυγκρασία ανήμπορος να εγκαταλείψει τις υπερφίαλες φιλοδοξίες του για τον εαυτό του και για την Τουρκία. Η επιτυχία ή αποτυχία των συνομιλιών της Μόσχας θα εξαρτηθεί τελικά από το κατά πόσο και μέχρι ποιου βαθμού θα σταθεί ικανός να επιτρέψει στους υπολογισμούς του προσωπικού του συμφέροντος να τιθασεύσουν τα αισθήματά του. Αλλά δυστυχώς κανένας που παρακολούθησε προσεκτικά την σταδιοδρομία του Ερντογάν δεν θα πόνταρε σ’ αυτό το παραμικρό ποσό.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Απειλεί σύγκρουση με κουρδικές και συριακές δυνάμεις
 αν παρεμβληθούν σε τουρκική επίθεση στη Ράκα.



Του Μιχαήλ Στυλιανού 24-2-17

O σύμβουλος του Ταγίπ Ερντογάν για την Εξωτερική Πολιτική Ιλνούρ Τσεβίκ, σε πρωινή συνέντευξή του στη Σοφία Σεβερνάτζε, του δικτύου Russia Today εξέθεσε ως εξής τις θέσεις και προθέσεις της ΄Αγκυρας, σε συνοπτική απόδοση.

Διαβεβαίωσε ότι μοναδική επιδίωξη της τουρκικής επέμβασης στη Συρία είναι η εξόντωση του Ισλαμικού Κράτους , ότι η Τουρκία δεν έχει άλλες βλέψεις επί της Συρίας και ότι θα αποχωρήσει μετά την ειρήνευση, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την συνεργασία των δύο μεγάλων δυνάμεων, Ρωσίας και Τουρκίας, χωρίς την οποία δεν θα ήταν δυνατή η επίτευξη της ανακωχής και η σημερινή διάσκεψη της Γενεύης.

Πρόσθεσε όμως στην πορεία των ερωταποκρίσεων, τον στόχο πραγματοποίησης παραμεθόριας ζώνης μήκους 45 χιλιομέτρων και πλάτους εννέα για την ασφαλή εγκατάσταση των προσφύγων. Και η τελική λύση του προβλήματος μπορεί να περιλαμβάνει το καθεστώς ΄Ασαντ, αλλά όχι τον ίδιο τον σημερινό πρόεδρο, υπεύθυνο για τη σφαγή του λαού του.

Εξήρε το θαυμαστό επίτευγμα της ολιγάριθμης τουρκικής στρατιωτικής δύναμης που κατέλαβε το Ελ Μπαμπ, επιχείρηση στην οποία οι Ρώσοι «κοιτούσαν αλλού» και οι Αμερικανοί βοήθησαν με κάποιους βομβαρδισμούς.

Τώρα η τουρκική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταλάβει την Ράκα. Οι κουρδικές δυνάμεις των τρομοκρατών του PYD που παρεμβάλλονται στο Μένμπιτς και πέριξ της Ράκας, θα πρέπει να παραμερίσουν, οι Αμερικανοί, που τις εξοπλίζουν και τις προστατεύουν, θα πρέπει να φροντίσουν γι’ αυτό. Σε αντίθετη περίπτωση οι τουρκικές δυνάμεις θα συγκρουσθούν μαζί τους και θα συγκρουσθούν και με τον συριακό στρατό αν και αυτός σταθεί εμπόδιο.

Γιατί η Τουρκία επιμένει στην κατάκτηση της Ράκας, ήδη περικυκλωμένης από τις κουρδικές δυνάμεις;

Επειδή στην Ράκα το Ισλαμικό κράτος διαθέτει ισχυρή δύναμη 75.000 ανδρών και μόνο ένας ισχυρός κρατικός στρατός μπορεί να την απελευθερώσει. Ελπίζει ότι οι Αμερικανοί θα βοηθήσουν με αεροπορική κάλυψη.

Εάν οι Αμερικανοί εναντιωθούν σε τουρκική επίθεση κατά των κουρδικών δυνάμεων; Δεν πρόκειται βέβαια να αναμετρηθούν με τους Αμερικανούς…

Η αμερικανική πλευρά ουσιαστικά απέχει αυτή την περίοδο. Φυσικά για την επιτυχία της διαδικασίας ειρήνευσης στη Συρία είναι απαραίτητη η συμμετοχή των ΗΠΑ. Εάν κάθονταν σε ένα τραπέζι οι πρόεδροι Τραμπ, Πούτιν και Ερντογάν. Δεν μπορεί να υπάρχει αντίρρηση σ’ αυτό.

Η νέα φιλία Ερντογάν με τον Πούτιν, χάρις στην οποία μεταβλήθηκε η κατάσταση στη Συρία, δεν είναι εναλλακτική -από τη Δύση- επιλογή. ΄Εχουμε τώρα περάσει από μια περίοδο διεθνούς τάξεως σε μια περίοδο διεθνούς αταξίας. Η Τουρκία επιδιώκει φιλικές σχέσεις και με τη Ρωσία και με το Ισραήλ και με όλες τις χώρες. Ελπίζει ότι οι ΗΠΑ θα ικανοποιήσουν το αίτημα για τον Γκιουλέν, αν όχι αμέσως με έκδοσή του στη Τουρκία, λόγω των προβλέψιμων εσωτερικών αμερικανικών αντιδράσεων, αλλά τουλάχιστον αρχίζοντας με κατάσχεση της περιουσίας και απαγόρευσης της αντιτουρκικής δράσης του.

Με την Ε Ε, θα προχωρήσει η Τουρκία στην εκτέλεση των απειλών της για το προσφυγικό; Η Τουρκία δεν απειλεί, αλλά είδαν ότι οι της Ε Ε δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους. Θα συνεχίσουν να φιλοξενούν τους πρόσφυγες, αλλά υπάρχουν και όρια στην υπομονή.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Ray McGovern, (Βετεράνος επιτελής CIA), 17-2-17

[Το επιχείρημα περί ρωσικής παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, που υψώθηκε ως σημαία αντεπανάστασης του Υπερκράτους για την αμφισβήτηση και ανατροπή της εκλογής του νέου Προέδρου, υιοθετήθηκε και κραδαίνεται στην Ευρώπη ως ρόπαλο εναντίον των αντιπάλων των εκλεκτών του Συστήματος, στις επερχόμενες εκλογές στη Γαλλία, Ολλανδία και Γερμανία, και ως χρήσιμο φόβητρο για την ενίσχυση της χρησιμότητας του ΝΑΤΟ. Μετά την κ. Μέρκελ, ο κ. Μανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, καλεί κραυγαλέα το χρήσιμο αυτό φόβητρο σε βοήθεια των δημοσκοπικών ποσοστών του. Αρμόδιο αντίλογο σ’ αυτό το φαινόμενο επιδημικής υστερίας, απότοκης πανικού, παρέχει άρθρο του διακεκριμένου και με παράσημο της CIA επικεφαλής άλλοτε των αναλύσεών της και εντεταλμένου για την ενημέρωση σειράς προέδρων των ΗΠΑ κ. Ρέυ Μακγκόβερν, του οποίου παραθέτουμε τα κυριότερα σημεία, με τις δικές του υπογραμμίσεις:]

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Κατόπιν πολύμηνων ερευνών και υπό πιεστική πολιτική ατμόσφαιρα, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία ηλεκτρονικών υποκλοπών ή εκστρατείας παραπληροφόρησης κατευθυνόμενων από τη Μόσχα με στόχο τον επηρεασμό της εκλογικής διαδικασίας στη Γερμανία.

Η κοινή έρευνα των δύο βασικών γερμανικών υπηρεσιών, της BND και της VfV (εξωτερικών πληροφοριών-κατασκοπείας και εσωτερικών-αντικατασκοπείας) ξεκίνησε πέρυσι για την τεκμηρίωση καταγγελιών ότι η Ρωσία αναμειγνύεται στις γερμανικές πολιτικές υποθέσεις και επιχειρεί να διαμορφώσει το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου.

΄Όπως η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών που παραπληροφορούνται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, οι περισσότεροι Γερμανοί είχαν παραπεισθεί ότι το Κρεμλίνο είχε επέμβει με υποκλοπές επικοινωνιών και «προπαγάνδα» στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές και βοήθησε τον Ντόναλντ Τραμπ να εκλεγεί πρόεδρος.

Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες σπανίως δαγκώνουν το χέρι που τις ταΐζει και γνωρίζουν πως η πιο μεγάλη γαβάθα είναι ο σταθμός της CIA στο Βερολίνο, με τις κορυφαίες οδηγίες να έρχονται από το αρχηγείο της υπηρεσίας στο Λάνγκλεϋ της Βιρτζίνια. Αλλά αυτή τη φορά, σε μια ασυνήθη εξαίρεση από τις προηγούμενες πρακτικές, οι αναλυτές της BND και της MfV αποφάσισαν να λειτουργήσουν ως υπεύθυνοι άνδρες.

Ενώ ο τέως Διευθυντής της CIA Τζων Μπρένερ επέβαλε στους αναλυτές της υπηρεσίας του να προσφύγουν σε αναιμικές «εκτιμήσεις» ότι η Ρωσία προσπάθησε να επηρεάσει τις αμερικανικές εκλογές υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, οι μυστικές υπηρεσίες του Βερολίνου διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς και έκλεισαν την έρευνά τους.

΄Εκαναν όμως και κάτι σημαντικότερο, κοινοποίησαν τα συμπεράσματά τους σε μια συστημική εφημερίδα, την Sueddeutsche Zeitung, κινούμενοι από την πατριωτική σκέψη ότι και ο γερμανικός λαός θα έπρεπε να γνωρίζει την αλήθεια.»

Όχι τρωκτικά πλέον.

Υπό τον ανωτέρω χαρακτηριστικό υπότιτλο ο βετεράνος των μυστικών υπηρεσιών αρθρογράφος τονίζει τα ακόλουθα –σε συντομία- για την επιλογή των δύο υπηρεσιών υπέρ της αλήθειας:

« Ο πρόεδρος της ΒΝD Bruno Κahl, ακολουθώντας στ’ αχνάρια του διευθυντή της CIA, σε μια σπάνια συνέντευξη στην Sueddeutsche Zeitung, δήλωσε πως συμφωνεί με τις εκτιμήσεις της CIA για την παρέμβαση των Ρώσων στις αμερικανικές εκλογές και πρόσθεσε:

«Η Ευρώπη και η Γερμανία ειδικότερα είναι τώρα η εστία αυτών των πειραμάτων απονομιμοποίησης της δημοκρατίας. Η πίεση στη δημόσια συζήτηση και επί της Δημοκρατίας είναι απαράδεκτη.»

( Σημείωση μετφ: ΄Οπως μας πληροφόρησε ο κ. Ρωμανός Γεροδήμος στο εικοσασέλιδο (επίσημο;) δελτίον πληροφοριών που δημοσίευσε υπό τον τίτλο «Η Ρωσία Επιτίθεται στη Δύση», και «η Καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε τον Νοέμβριο ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις και εκστρατεία παραπληροφόρησης σε καθημερινή βάση και ότι υπάρχει προσπάθεια επηρεασμού της προεκλογικής εκστρατείας».)

«΄Ετσι- συνεχίζει ο βετεράνος αρμόδιος για την ενημέρωση Αμερικανών προέδρων Ρέϋ Μακγκόβερν- θα πρέπει ν’ αποτέλεσε ανεπιθύμητη έκπληξη για τον κ. Bruno Κahl , πρόεδρο της ΒΝD, η ανακάλυψη ότι οι αναλυτές της υπηρεσίας του πήραν θέση υπέρ του σεβασμού της ακρίβειας των πληροφοριών και δεν επέλεξαν την ευλυγισία των Αμερικανών συναδέλφων τους.

Οι αναλυτές του δεν βρήκαν αποδεικτικά στοιχεία ότι το Κρεμλίνο εργαζόταν για να υπονομεύσει τη δημοκρατική διαδικασία στη Γερμανία και το εδήλωσαν. Ακόμη χειρότερο, από την αμερικανική άποψη, οι δύο γερμανικές μυστικές υπηρεσίες αντιστάθηκαν στη συνηθισμένη πίεση ηγετικών παραγόντων στο Βερολίνο να συσκευάσουν οποιεσδήποτε ανώδυνες πληροφορίες μπορούν σε ένα αντιρωσικό μωσαϊκό κατά το αμερικανικό πρότυπο, ένα είδος σουρεαλιστικού πίνακα της πραγματικότητας.

Αλλά τι κάνουν οι πανίσχυροι κυβερνητικοί παράγοντες όταν οι υφιστάμενοί τους επιστρέφουν με «όχι ορθά» συμπεράσματα; Ελλείψει στοιχείων για υποκλοπές από το Κρεμλίνο, οι Γερμανοί επέλεξαν τώρα μια μέθοδο με την οποία οι πληροφορίες μπορούν να «ζυμωθούν» ευκολότερα.

Όπως έγραψε η Sueddeutsche Zeitung, « Το γραφείο της ΄Ανγκελας Μέρκελ διέταξε τώρα μια νέα έρευνα. Ειδικότερα «μια ομάδα ψυχολογικών επιχειρήσεων», μαζί με τις BND και MfV, θα εξετάσουν την ειδησεογραφία των ρωσικών πρακτορείων ειδήσεων για την Γερμανία.» Μπορούμε να περιμένουμε ότι οποιαδήποτε άρθρα δεν εμφανίζουν τον Πούτιν με αμφίεση διαβόλου θα κριθούν «ρωσική προπαγάνδα».

Την επομένη της δημοσίευσης των συμπερασμάτων της έρευνας από την Sueddeutsche, κάποια άλλα έντυπα έκαναν μια σύντομη αναφορά στην εντυπωσιακή είδηση. Το Νιούσγουηκ και το Πολίτικο της αφιέρωσαν τρεις παραγράφους. Εάν οι Αμερικανοί πληροφορήθηκαν την είδηση αυτό πιθανώς είναι χάρις στην RΤ (Russia Today), τον αποδιοπομπαίο τράγο της έκθεσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που καταγγέλλει την ρωσική «προπαγάνδα».

Πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν να εμπιστεύονται την Αμερικανική Τηλεόραση για ακριβείς ειδήσεις και στρέφονται προς την RΤ για να ακούσουν τουλάχιστον και την άλλην πλευρά των σημαντικών ειδήσεων.»



Raymond McGovern .[1] McGovern was a CIA analyst from 1963 to 1990, and in the 1980s chaired National Intelligence Estimates and prepared the President's Daily Brief. He received the Intelligence Commendation Medal at his retirement, returning it in 2006 to protest the CIA's involvement in torture.[2] McGovern's post-retirement work includes commentating on intelligence issues and in 2003 co-founding Veteran Intelligence Professionals for Sanity.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Alexander Marcouris, The Duran, 10-3-2014

[ Πολλαπλά ενδιαφέρουσα η κατωτέρω λεπτομερειακή καταγραφή των βάσεων που έχουν εγκαταστήσει οι Ρώσοι στη Συρία και του εξοπλισμού για την θωράκισή τους, από τον ελληνικής καταγωγής δημοσιολόγο Alexander Mercouris,στο κατωτέρω άρθρο του. Το οποίο καθιστούν αξιοπρόσεκτο και αφετηρία πολιτικο-στρατηγικού προβληματισμού -όχι αποκλειστικά των επαγγελματιών- οι συμπερασματικές διαπιστώσεις στις οποίες καταλήγει, για τις συνέπειες του πολέμου της Συρίας στο γεωστρατηγικό τοπίο της Μεσογείου. Ο κ. Μερκούρης είναι εγκατεστημένος στο Λονδίνο, είναι αρχισυντάκτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας The Duran, που εκδίδεται στην Κύπρο και σχολιαστής του τηλεοπτικού δικτύου Russia Today.]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Σε συνέπεια του πολέμου στη Συρία η Ρωσία εγκαθιστά ένα συγκρότημα βάσεων στη χώρα αυτή, το οποίο για πρώτη φορά συγκρίνεται με των αμερικανικών βάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο.

΄Ενας λόγος που συχνά επικαλούνται Δυτικοί σχολιαστές για την ρωσική υποστήριξη στον πρόεδρο ΄Ασαντ είναι η υποτιθέμενη θέληση τη Ρωσίας να προστατεύσει τη ναυτική βάση της στην Ταρτούς της Συρίας. Ορισμένοι σχολιαστές υποστήριξαν άλλωστε ότι ένα από τα κίνητρα του όλου συριακού πολέμου ήταν να εξώσουν τους Ρώσους από τη Συρία.

Κατά τη γνώμη μου κανένας από τους ισχυρισμούς αυτούς δεν ευσταθεί, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μία συνέπεια του πολέμου είναι ότι αύξησε τεράστια την κλίμακα της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία, πέραν κάθε πρόβλεψης δυνατής το 2011 κατά την έναρξη του πολέμου.

Η Ρωσία λειτουργεί τώρα δύο γενικά γνωστές μεγάλες βάσεις στη Συρία και μια Τρίτη, για την ύπαρξη της οποίας γίνονται κάποτε υπαινιγμοί αλλά ποτέ δεν υπήρξε επιβεβαίωση.

1)Ναυτική Βάση Ταρτούς

Ο ρωσικός στόλος διατηρούσε μια βάση στο συριακό λιμάνι της Συρίας στη Μεσόγειο από τη δεκαετία του ’70 (κάποιες πληροφορίες λένε από το 1971, άλλες τοποθετούν την έναρξη αργότερα).

Μολονότι οι διευκολύνσεις στην Ταρτούς αποκαλούντο συχνά βάση, μέχρι πρόσφατα εχαρακτηρίζοντο σωστότερα ως μικρή επιμελητειακή εγκατάσταση, προορισμένη να εξασφαλίζει υποστήριξη στις αναπτυσσόμενες στη Μεσόγειο ναυτικές μονάδες. Η εγκατάσταση εστερείτο της χωρητικότητας ελλιμενισμού περισσότερων από ολιγάριθμα σκάφη και κανενός μεγαλύτερου του εκτοπίσματος κορβέτας. ΄Ηταν προφανώς επανδρωμένη κυρίως από πολιτικό τεχνικό προσωπικό. Στην αρχή του πολέμου στη Συρία το 2011 είχε φαίνεται περιπέσει σε αποσάθρωση και εχρησιμοποιείτο ελάχιστα.

Η Ρωσία έχει συνάψει τώρα 49ετή σύμβαση χρήσεως της βάσης, η οποία προορίζεται για τεράστια επέκταση. Το σχέδιο είναι να διευρυνθεί έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει ταυτοχρόνως 11 πολεμικά σκάφη, ορισμένα των οποίων πυρηνοκίνητα. Το έργο φαίνεται πως έχει αρχίσει.

Στην περίπτωση που το σχέδιο εφαρμοσθεί στην πληρότητά του, θα μεταβάλει την σημερινή εγκατάσταση σε μια ναυτική βάση συγκρινόμενη σε κλίμακα με αυτές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ σε άλλα σημεία της Μεσογείου.

2) Αεροπορική Βάση Χμεϊμίμ

Αυτή δεν υπήρχε προ του Σεπτεμβρίου 2015 και αποτελεί εσπευσμένη προσαρμογή μέρους του πολιτικού αεροδρομίου Μπάσελ Αλ-΄Ασαντ. Αποτελείται από έναν ασφαλτοστρωμένο διάδρομο 2.979 μέτρων, για την εκτέλεση των επιχειρήσεων εναντίον των τζιχαντιστών τρομοκρατών στη Συρία.

Η Ρωσία έχει συνάψει τώρα 49ετή σύμβαση για τη βάση. Λέγεται ότι και αυτή θα επεκταθεί, με την δημιουργία ενός δεύτερου διαδρόμου προσγείωσης-απογείωσης από μπετόν, καταλληλότερου για αεροσκάφη υψηλής απόδοσης, όπως αεριωθούμενα μαχητικά και βομβαρδιστικά.

Και αυτό επίσης θα μεταβάλει την εγκατάσταση σε αεροπορική βάση περισσότερο συγκρίσιμη με τις αμερικανικές βάσεις στη περιοχή, όπως του Ιντσιρλίκ στη Τουρκία.

Παράλληλα με τον δεύτερο διάδρομο, θα υπάρξουν προφανώς μόνιμες εγκαταστάσεις για το προσωπικό λειτουργίας της βάσης και ο υπόλοιπος απαραίτητος εξοπλισμός.

3) Βάση Ακροάσεων στη Λαττάκεια

Από καιρού εις καιρόν διαρρέουν πληροφορίες περί μιας μεγάλης ρωσικής βάσεως ακροάσεων (SIGINT) στην επαρχία Λαττάκεια της Συρίας, μολονότι στοιχεία επιβεβαίωσης της ύπαρξής της είναι δυσεύρετα.

Τον Οκτώβριο του 2014 οι Τζιχαντιστές κατέλαβαν ένα σταθμό ακροάσεων στην Αλ-Χάρα, στη νότιο-δυτική Συρία, κοντά στα κατεχόμενα από το Ισραήλ Υψώματα του Γκολάν. Επρόκειτο για ένα μικρό σταθμό, υπό τον υποτιθέμενο κωδικό «Κέντρο S». Επρόκειτο προφανώς για κλάδο πολύ μεγαλύτερου συμπλέγματος, εγκατεστημένου βαθύτερα στη Συρία, στην επαρχία Λαττάκεια, όπως το θέλει η φήμη.

Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει αυτή η βάση, ασφαλώς θα έχει επηρεασθεί από την επανάσταση που έχει σημειωθεί στην ηλεκτρονική και στη μυστική παρακολούθηση σημάτων μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή η επανάσταση κατέστησε ευκολότερη την παρακολούθηση από το εσωτερικό της Ρωσίας της διακίνησης σημάτων στο εξωτερικό, μειώνοντας την ανάγκη βάσεων ακρόασης όπως αυτή που υποτίθεται λειτουργεί στη Λαττάκεια. Τούτου λεχθέντος, είναι πιθανό ότι η βάση αυτή πράγματι υπάρχει και ότι είναι πάντοτε σε λειτουργία.

Ρωσικές πληροφορίες δίνουν κατά καιρούς την εντύπωση ότι η κυκλοφορία σημάτων στη Συρία παρακολουθείται από εξοπλισμό εγκατεστημένο μέσα στην αεροπορική βάση Χμεϊμίμ. Θα πρόκειται είτε για μετεγκατάστασή της είτε για πληροφορίες συσκότισης της πραγματικής θέσης της.

Αυτές οι τρείς εγκαταστάσεις προστατεύονται τώρα από μια σύνθετη ζώνη κλειδωνόμενων διασταυρωμένων αμυντικών συστημάτων, που περιλαμβάνουν τα πολύ ισχυρά S-400 και S-300VM Antey 2500 αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα, που εγκαταστάθηκαν πέρυσι στη Συρία, το μικρότερου βεληνεκούς Pantsir S1 σύστημα πυραυλοβόλου που έφθασε στη Συρία με την αρχική ρωσική δύναμη τον Σεπτέμβριο 2015, το πολύ προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Krasukha 4 (που θεωρείται ικανό να αχρηστεύει αεροσκάφη AWAKS και δορυφόρους) και τις συστοιχίες των υπερηχητικών αντιπυραύλων Bastion, που αναδιατάχθηκαν κατά μήκος των ακτών της Συρίας πέρυσι το φθινόπωρο από την Κριμαία. Υπάρχουν πληροφορίες ότι η Ρωσία στέλνει τώρα επίσης συστοιχίες βαλλιστικών πυραύλων Tochka-U, μικρού βεληνεκούς στη Συρία, αλλά το Κρεμλίνο αρνείται να επιβεβαιώσει την πληροφορία.

Επιπλέον, δοθέντος ότι όλα αυτά τα συστήματα είναι εγκατεστημένα σε μια περιορισμένη περιοχή, στην επαρχία Λαττάκεια, μπορούν να λειτουργούν μαζί, σαν ένα γιγάντιο συγκρότημα αεροναυτικής βάσης, ακόμη και υπό τον έλεγχο ενός και μόνου αξιωματικού βάσεως.

Το κατά πόσον η αμερικανική υποστήριξη στους τζιχαντιστές της Συρίας είχε ως κίνητρο την εκδίωξη της Ρωσίας είναι αμφίβολο. Εάν ωστόσο ήταν πράγματι αυτός ο σκοπός, το συμπέρασμα πρέπει να είναι ότι όχι μόνον απέτυχε, αλλά επέτυχε το αντίθετο από αυτό που επιδίωκε.

Όχι μόνο η Συρία συνδέεται τώρα με τη Ρωσία στενότερα από ποτέ στο παρελθόν, αλλά σε άμεση συνέπεια του συριακού πολέμου οι Ρώσοι συγκροτούν τώρα στη Συρία ένα σύμπλεγμα ναυτικής και αεροπορικής βάσεων παρόμοιο του οποίου ουδέποτε είχαν κατά το παρελθόν στη Μεσόγειο, καθιστώντας για πρώτη φορά δυνατό για την αεροπορία τους να περιπολεί στον ουρανό της Ανατολικής Μεσογείου και για τα πολεμικά τους να ενεργούν στην περιοχή, χωρίς να έχουν ανάγκη υποστήριξης εξ αποστάσεως, από τους ρωσικούς λιμένες τους.

Επιπλέον πρόκειται εδώ για το πρώτο συγκρότημα ναυτικής και αεροπορικής βάσης τέτοιας κλίμακας στην περιοχή από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν ελέγχεται από τις ΗΠΑ ή έναν από τους συμμάχους τους, αλλά από έναν από τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ.



Δεν είναι η ελάχιστη συνέπεια του πολέμου στη Συρία ότι όχι μόνο εξασθένισε τη θέση των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, αλλά ότι επίσης, για πρώτη φορά από τον 2ο Π.Π. κλόνισε τoν μέχρι τώρα απόλυτο έλεγχο των ΗΠΑ στη Μεσόγειο.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
«Λόγω κακού συντονισμού» - Συλλυπητήρια Πούτιν στο Ερντογάν


Του Μ. Στυλιανού

Τρεις Τούρκοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν και 11 τραυματίστηκαν, από λάθος, σε ρωσικό βομβαρδισμό στην περιοχή του αλ- Μπαμπ στη βόρειο Συρία, σήμερα το πρωί, ανέφερε τουρκική ανακοίνωση και επιβεβαίωσε η Μόσχα.

Το αμερικανικό πρακτορείο ΖeroHedge, συνεχίζει ιοβόλα : Πόσο πραγματικό ατύχημα και πόσο ανταπόδοση για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου τον Νοέμβριο του 2015 είναι αβέβαιο, αλλά σύμφωνα με τον Γραμματέα Τύπου του Κρεμλίνου Δημήτρη Πεσκώφ, ο Πρόεδρος Πούτιν εξέφρασε τα συλλυπητήρια του σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Δημήτρη Πεσκώφ δήλωσε πως Ρωσία και Τουρκία θα ερευνήσουν από κοινού τις συνθήκες του ατυχήματος. Ο Πεσκώφ δήλωσε στο πρακτορείο Σπούτνικ ότι ο Πούτιν είπε στον Ερντογάν ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν λόγω μη συντονισμού των συντεταγμένων κατά τους βομβαρδισμούς των ρωσικών αεριωθουμένων στη Συρία. Συμφώνησαν να επεκτείνουν τον στρατιωτικό συντονισμό στις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και άλλων τρομοκρατικών ομάδων τη Συρία.

Το Ρωσικό Υπουργείο Αμύνης είχε επίσης επιβεβαιώσει το χωρίς πρόθεση πλήγμα. Ανέφερε πως ρωσικά βομβαρδιστικά εκτελούσαν αποστολή καταστροφής θέσεων τζιχαντιστών πλησίον του αλ-Μπαμπ, όταν Τούρκοι στρατιώτες επλήγησαν εκ λάθους. Οι αρχηγοί των δύο γενικών επιτελείων συμφώνησαν να συντονίσουν στενότερα τις κοινές ενέργειές τους και να ανταλλάσσουν πληροφορίες για την κατάσταση επί του εδάφους…
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, οι απόπειρες να καταλυθεί ήταν «ψωμοτύρι» στη ζωή αυτού του κράτους, για έναν κυρίως λόγο: τη δεσπόζουσα θέση του νησιού στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη από αυτές ήταν το 1964, όταν η Τουρκία του Ινονού, πιθανώς με την παρότρυνση ή πάντως με την ανοχή, τότε, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Μεγάλης Βρετανίας, ετοιμάστηκε να εισβάλει στο νησί.

Μέχρι τώρα, η κυρίαρχη ερμηνεία στους ασχολούμενους με το Κυπριακό, ήταν ότι η εισβολή απετράπη λόγω της επιστολής με την οποία ο Πρόεδρος Τζόνσον ειδοποιούσε τον Ινονού να μην εισβάλει. Η επιστολή δόθηκε από τους ίδιους τους Αμερικανούς σχετικά σύντομα στη δημοσιότητα, ίσως σε μία προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όχι μόνο δεν ενθάρρυναν, αλλά και απέτρεψαν την Τουρκία. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στην Κύπρο και προσωπικός γιατρός του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Δρ. Βάσσος Λυσσαρίδης, αμφισβητεί αυτή την εκδοχή και καταθέτει τη δική του μαρτυρία για το ταξίδι του στο Σότσι και τη συνάντησή του με τον τότε σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσώφ.

Ο «Γιατρός» Βάσσος Λυσσαρίδης, ιδρυτής και επίτιμος Πρόεδρος της ΕΔΕΚ, του σοσιαλιστικού κόμματος της Κύπρου, είναι μια εμβληματική μορφή των εθνικών και κοινωνικών αγώνων στο νησί, αλλά, επίσης, και ένα σύμβολο των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων σε όλο τον αποικιοκρατούμενο κόσμο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρξε φίλος με τον Μαντέλα, τον Νάσσερ, τον Αραφάτ, τον Καντάφι, τον Άσαντ, τον Κάστρο μεταξύ πολλών άλλων.

Άνθρωπος-γέφυρα ανάμεσα στην ΕΑΜική εθνική αντίσταση και την ΕΟΚΑ, όπως και ανάμεσα στους κοινωνικούς και τους εθνικούς αγώνες του κυπριακού λαού, ο Βάσσος Λυσσαρίδης εκπροσώπησε, μαζί με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, την ΕΟΚΑ στη διάσκεψη του Λονδίνου, που αποφάσισε την ίδρυση του κυπριακού κράτους. Διαφώνησε όμως με τις συμφωνίες που υπεγράφησαν εκεί από την τότε ελληνική κυβέρνηση και τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Η διαφυγή του από την εναντίον του δολοφονική απόπειρα, στις 30 Αυγούστου 1974, στην οποία σκοτώθηκε ο οργανωτικός γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος ποιητής Δώρος Λοΐζου, υπήρξε καθοριστική για να γίνει δυνατή η επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο. Γιατί παραμένει αμφίβολο ότι θα μπορούσε τελικά ο Αρχιεπίσκοπος να επιστρέψει στο νησί, χωρίς την υπό τον Λυσσαρίδη αντίσταση τόσο προς το χουντικό πραξικόπημα, όσο και προς το «μεταπραξικόπημα» που ακολούθησε. Έτσι έγινε δυνατή η σωτηρία του κυπριακού κράτους, έστω και ακρωτηριασμένου, από τη δεύτερη μείζονα απόπειρα κατάλυσής του, το 1974, που ακολούθησε εκείνη του 1964 (διάφορες άλλες μικρότερης σημασίας σχεδιάστηκαν και άρχισαν να εκτελούνται στο ενδιάμεσο).


Η συνάντηση Λυσσαρίδη – Χρουστσώφ

Το 1964, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έστειλε στη Σοβιετική Ένωση τον Βάσσο Λυσσαρίδη για να ζητήσει βοήθεια. Να πως μας περιέγραψε ο τελευταίος τη συνάντησή του με τον Νικήτα Χρουστσώφ στη θερινή κατοικία του στο Σότσι της Μαύρης Θάλασσας:

«Με είχε στείλει ο Μακάριος να δω τον Χρουστσώφ, μαζί με τον υπουργό Εμπορίου τον Ανδρέα τον Αραούζο για προκάλυμμα. Πήγαμε στη Μαύρη Θάλασσα, στο Σότσι, με ειδική πτήση από την Μόσχα. Τον είδαμε, ήταν στην αρχή στο γυμναστήριο, μετά προγευμάτιζε. Μίλησε ο υπουργός για τα δικά του, ανέπτυξα κι εγώ ότι αναμένουμε μια επίθεση από τη Τουρκία και τι μπορούμε να περιμένουμε από τη Σοβιετική Ένωση».

Ο Χρουστσώφ με άκουσε και με το χαρακτηριστικό του ύφος μου λέει: «βλέπεις τι τρώω; Τρώω ελιές από την πατρίδα σου!». Του λέω: «κυπριακές;». «Όχι!» μου λέει «ελληνικές!».

Δεν νομίζω να ήταν τυχαίο. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω και με βεβαιότητα. «Ε», του λέω, «το βλέπω». «Ξέρεις τι είναι εκεί πέρα μακριά;» μου λέει δείχνοντας προς νότο τον ορίζοντα και συνεχίζει: «είναι η Τουρκία. Ωραία. Μια μεγάλη χώρα σαν εμάς δεν μπορεί να επιτρέψει σε αυτή τη μικρή δύναμη να κάνει εισβολή στη χώρα σου».

Επειδή ήξερα ότι ο Αραούζος ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, αλλά ήταν πολιτικά κάπως αφελής, ρωτάω τον Χρουστσώφ: «καλά, κι αν καταληφθείτε εξ απροόπτου;». Γέλασε και μου λέει: «τότε δεν θα είμαστε μεγάλη δύναμη».

Λέω: «να μεταφέρω αυτά εις τον Μακάριο;». Βάζει κάτι γέλια χωριάτικα και μου λέει: «δεν μου λες, για τουρισμό ήρθες εδώ πέρα;».

Και ήταν τότε που έγραψε την επιστολή προς τον Τζόνσον, με την οποία προειδοποιούσε ότι αν η Τουρκία εισβάλει στη Κύπρο, η Σοβιετική Ένωση δεν έχει παρά να πάρει μέτρα εναντίον της Τουρκίας, και εννοούσε στρατιωτικά. Και αναγκάζεται τότε ο Τζόνσον να γράψει την περιβόητη επιστολή προς τους Τούρκους, προς τον πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού, στις 5 Ιουνίου του 1964. Και μετά όλοι ευγνωμονούν τον Τζόνσον ότι δήθεν ματαίωσε την εισβολή της Τουρκίας τότε στην Κύπρο, ενώ η ματαίωση έγινε από τον Χρουστσώφ, με προσωπική μου μαρτυρία και προσωπική μου εμπειρία. Για εμάς η Σοβιετική Ένωση, με μικρές εξαιρέσεις στο τέλος, και μέχρι σήμερα ακόμα η Ρωσία για νάμαστε δίκαιοι, εξακολουθεί να είναι μια θετική δύναμη?.


 Η στάση των Βρετανών το 1964

Την άποψη ότι οι Σοβιετικοί και όχι οι Αμερικανοί απέτρεψαν την εισβολή του 1964 υιοθετεί, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο William Mallinson, Βρετανός διπλωμάτης και ιστορικός, συγγραφέας πολλών βιβλίων για την Κύπρο και την Ελλάδα, μερικά από τα οποία μεταφράστηκαν και ελληνικά (το τελευταίο, Πικρές Εληές κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστία, ενώ ένα προηγούμενο, Κύπρος, μια Ιστορική Προοπτική, από τις εκδόσεις Παπαζήση). Ο Μάλλινσον έχει ερευνήσει συστηματικά τα αρχεία του Φόρειν Όφις και μας παρουσίασε ένα τηλεγράφημα από την βρετανική πρεσβεία προς το Λονδίνο, όπου οι Βρετανοί ενημερώνουν τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, ότι όχι μόνο δεν προτίθενται να κάνουν τίποτα με τα στρατεύματά τους για να εμποδίσουν την εισβολή, αλλά δεν θέλουν να κάνει ούτε και η δύναμη του ΟΗΕ στο νησί. Σε σχετικό τηλεγράφημα, με ημερομηνία 7 Ιουλίου 1964, αναφέρεται σχετικά, σύμφωνα πάντα με τον κ. Μάλλινσον:

«Καταστήσαμε σαφές στα Ηνωμένα Έθνη, ότι δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στη χρήση της UNFICYP (σ.σ. Ειρηνευτική Δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο) για να αποκρούσει εξωτερική επέμβαση και ότι οι πάγιες διαταγές στα στρατεύματά μας εκτός UNFICYP, είναι να αποσυρθούν στις Περιοχές Κυριάρχων Βάσεων αμέσως μόλις συμβεί τέτοια επέμβαση? [British Embassy, Washington to Foreign Office, 7 July 1964, telegram 8541, NA FO 371/174766, file C1205/2/G]

«Ο αρχηγός των ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων Πιπιλής», μας λέει ο Μάλλινσον, «είχε την αφελή πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ θα εμπόδιζαν διά της βίας μια περιορισμένη τουρκική επέμβαση. Στο φως της εμπειρίας του τι συνέβη δέκα χρόνια αργότερα, η ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επέτρεπαν μια περιορισμένη τουρκική επέμβαση, ώστε να επιβάλλουν το σχέδιο Μπωλ-Άτσεσον, μοιάζει αρκετά πιθανή».

Γι’ αυτό, συνεχίζει ο Μάλλινσον, η σταθερή σοβιετική στάση μοιάζει να απέτρεψε το 1964 την τουρκική εισβολή και τον διαμοιρασμό της Κύπρου σε δύο χώρες του ΝΑΤΟ, άποψη που ενστερνίζονται και άλλοι μελετητές της περιόδου [Dodd, Clement, The Cyprus Issue, Eothen Press, Huntingdon, 1995, p. 33; Celik, Yasemin, Contemporary Turkish Foreign Policy, Praeger, Westpoint, 1999, p. 49. και Joseph, Joseph S., Cyprus: Ethnic Conflict and International Politics, St. Martin’s Press, London and New York, 1997]

Η Ουάσιγκτων φαίνεται ότι ανέκρουσε πρύμνα σε ότι αφορά μια εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, όταν η Μόσχα την προειδοποίησε ότι «αν υπάρξει μια ένοπλη ξένη εισβολή της κυπριακής επικράτειας», τότε «η Σοβιετική Ένωση θα βοηθήσει την Κυπριακή Δημοκρατία να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της εναντίον της ξένης επέμβασης». Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησύχησαν όχι μόνο για άμεση συνδρομή στην κυπριακή άμυνα, αλλά και για την πιθανότητα σοβιετικής επέμβασης εναντίον της ίδιας της Τουρκίας, αν αυτή εισέβαλε στην Κύπρο.

Αλλαγή των μέσων, όχι των σκοπών- το περιστατικό με τον Μπωλ και η μαρτυρία Πάκαρντ

Αν ο Πρόεδρος Τζόνσον ανέκρουσε πρύμνα ως προς την υποστήριξη ή ανοχή μιας τουρκικής εισβολής, δεν παραιτήθηκε από τις κεντρικές επιδιώξεις της τότε πολιτικής των ΗΠΑ, μέσω άλλων μεθόδων και «διόδων».

Όταν το 1964, επεσκέφθη την Κύπρο ο εκτελών χρέη Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπωλ, ο αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών του βρετανικού βασιλικού ναυτικού Μάρτιν Πάκαρντ τον πήρε με ελικόπτερο να του δείξει την πράσινη γραμμή. Ο Πάκαρντ, όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είχε πάρει εντολή από τον Βρετανό στρατηγό Young, διοικητή των βρετανικών δυνάμεων στην Κύπρο, να φροντίσει όχι μόνο να σταματήσουν οι διενέξεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά και να τους επανασυμφιλιώσει, κάτι που έκανε σε αγαστή συνεργασία τόσο με τον Μακάριο, όσο και με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Κιουτσούκ. Μετά το πέρας της πτήσης πάνω από την πράσινη γραμμή, ο Μπωλ, όπως μας λέει ο Πάκαρντ, τον χτύπησε στην πλάτη και του είπε

«Φανταστική δουλειά γιε μου. Αλλά τα κατάλαβες όλα λάθος. Δεν σου έχει πει κανείς ότι η δουλειά μας εδώ είναι να χωρίσουμε, όχι να ενώσουμε;». (Όλη η ιστορία υπάρχει στο βιβλίο του Getting It wrong: Fragments from a Cyprus Diary 1964).

Ο Πάκαρντ δεν ήταν ο μόνος δυτικός αξιωματούχος που είχε μπερδευτεί με την βρετανική και με την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό, ιδίως πότε και γιατί ήθελαν να χωρίσουν, πότε και γιατί ήθελαν να ενώσουν. Ο ίδιος ο Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας Χάρολντ Μακμίλαν χρειάστηκε να εξηγήσει στο υπουργικό συμβούλιο τι έκανε στις διαπραγματεύσεις λέγοντας: «Ο σκοπός μας είναι να αντιτάξουμε στους Έλληνες την τουρκική άρνηση να δεχθούν τη διχοτόμηση και να τους εξαναγκάσουμε να δεχτούν τη δική μας κυριαρχία».

Όπως το έθεσε, με … εγελιανούς όρους (!), ένας θεωρητικός της αγγλικής αποικιοκρατίας «η θέση είναι η Ένωση, το δικαίωμα των Ελλήνων στην αυτοδιάθεση, η αντίθεση είναι η τουρκική διεκδίκηση για Διχοτόμηση, η σύνθεση είναι η δική μας κυριαρχία».


Ο Λύντον Τζόνσον σε ρόλο Προφήτη

Ιστορική έχει άλλωστε μείνει η φράση του Προέδρου Λύντον Τζόνσον το 1964, προς τον Έλληνα Πρέσβη στην Ουάσιγκτον, όπως την αναφέρει ο Richard Clogg στο βιβλίο του Α Concise History of Greece από τις εκδόσεις Cambridge University Press. Όταν ο Πρέσβης προσπάθησε να του εξηγήσει ότι το ελληνικό κοινοβούλιο δεν θα επέτρεπε να παραχωρηθεί στην Τουρκία το Καστελόριζο, όπως προέβλεπε το σχέδιο Άτσεσον-Μπωλ, ο Πρόεδρος του είπε επί λέξει: «Γαμώ το κοινοβούλιό σας. Γαμώ το Σύνταγμά σας».

Ένα χρόνο μετά, ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος εξανάγκασε σε παραίτηση τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και τρία χρόνια μετά επεβλήθη στην Ελλάδα δικτατορία. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος απέσυρε την ελληνική μεραρχία από την Κύπρο και ο διάδοχός του Δημήτριος Ιωαννίδης οργάνωσε το πραξικόπημα και την απόπειρα δολοφονίας του Μακαρίου. Η ΕΟΚΑ Β’ προσπάθησε λίγο αργότερα να δολοφονήσει τον Βάσσο Λυσσαρίδη και δολοφόνησε τελικά τον Δώρο Λοΐζου. Πολύ αργότερα ο Πρόεδρος Κλίντον και ο αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ ζήτησαν συγγνώμη για αυτά τα γεγονότα.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)