Articles by "Στυλιανού"
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στυλιανού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

του Ray McGovern, (Βετεράνος επιτελής CIA), 17-2-17

[Το επιχείρημα περί ρωσικής παρέμβασης στις αμερικανικές εκλογές υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, που υψώθηκε ως σημαία αντεπανάστασης του Υπερκράτους για την αμφισβήτηση και ανατροπή της εκλογής του νέου Προέδρου, υιοθετήθηκε και κραδαίνεται στην Ευρώπη ως ρόπαλο εναντίον των αντιπάλων των εκλεκτών του Συστήματος, στις επερχόμενες εκλογές στη Γαλλία, Ολλανδία και Γερμανία, και ως χρήσιμο φόβητρο για την ενίσχυση της χρησιμότητας του ΝΑΤΟ. Μετά την κ. Μέρκελ, ο κ. Μανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, καλεί κραυγαλέα το χρήσιμο αυτό φόβητρο σε βοήθεια των δημοσκοπικών ποσοστών του. Αρμόδιο αντίλογο σ’ αυτό το φαινόμενο επιδημικής υστερίας, απότοκης πανικού, παρέχει άρθρο του διακεκριμένου και με παράσημο της CIA επικεφαλής άλλοτε των αναλύσεών της και εντεταλμένου για την ενημέρωση σειράς προέδρων των ΗΠΑ κ. Ρέυ Μακγκόβερν, του οποίου παραθέτουμε τα κυριότερα σημεία, με τις δικές του υπογραμμίσεις:]

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Κατόπιν πολύμηνων ερευνών και υπό πιεστική πολιτική ατμόσφαιρα, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία ηλεκτρονικών υποκλοπών ή εκστρατείας παραπληροφόρησης κατευθυνόμενων από τη Μόσχα με στόχο τον επηρεασμό της εκλογικής διαδικασίας στη Γερμανία.

Η κοινή έρευνα των δύο βασικών γερμανικών υπηρεσιών, της BND και της VfV (εξωτερικών πληροφοριών-κατασκοπείας και εσωτερικών-αντικατασκοπείας) ξεκίνησε πέρυσι για την τεκμηρίωση καταγγελιών ότι η Ρωσία αναμειγνύεται στις γερμανικές πολιτικές υποθέσεις και επιχειρεί να διαμορφώσει το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών του προσεχούς Σεπτεμβρίου.

΄Όπως η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών που παραπληροφορούνται από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, οι περισσότεροι Γερμανοί είχαν παραπεισθεί ότι το Κρεμλίνο είχε επέμβει με υποκλοπές επικοινωνιών και «προπαγάνδα» στις πρόσφατες αμερικανικές εκλογές και βοήθησε τον Ντόναλντ Τραμπ να εκλεγεί πρόεδρος.

Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες σπανίως δαγκώνουν το χέρι που τις ταΐζει και γνωρίζουν πως η πιο μεγάλη γαβάθα είναι ο σταθμός της CIA στο Βερολίνο, με τις κορυφαίες οδηγίες να έρχονται από το αρχηγείο της υπηρεσίας στο Λάνγκλεϋ της Βιρτζίνια. Αλλά αυτή τη φορά, σε μια ασυνήθη εξαίρεση από τις προηγούμενες πρακτικές, οι αναλυτές της BND και της MfV αποφάσισαν να λειτουργήσουν ως υπεύθυνοι άνδρες.

Ενώ ο τέως Διευθυντής της CIA Τζων Μπρένερ επέβαλε στους αναλυτές της υπηρεσίας του να προσφύγουν σε αναιμικές «εκτιμήσεις» ότι η Ρωσία προσπάθησε να επηρεάσει τις αμερικανικές εκλογές υπέρ του Ντόναλντ Τραμπ, οι μυστικές υπηρεσίες του Βερολίνου διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς και έκλεισαν την έρευνά τους.

΄Εκαναν όμως και κάτι σημαντικότερο, κοινοποίησαν τα συμπεράσματά τους σε μια συστημική εφημερίδα, την Sueddeutsche Zeitung, κινούμενοι από την πατριωτική σκέψη ότι και ο γερμανικός λαός θα έπρεπε να γνωρίζει την αλήθεια.»

Όχι τρωκτικά πλέον.

Υπό τον ανωτέρω χαρακτηριστικό υπότιτλο ο βετεράνος των μυστικών υπηρεσιών αρθρογράφος τονίζει τα ακόλουθα –σε συντομία- για την επιλογή των δύο υπηρεσιών υπέρ της αλήθειας:

« Ο πρόεδρος της ΒΝD Bruno Κahl, ακολουθώντας στ’ αχνάρια του διευθυντή της CIA, σε μια σπάνια συνέντευξη στην Sueddeutsche Zeitung, δήλωσε πως συμφωνεί με τις εκτιμήσεις της CIA για την παρέμβαση των Ρώσων στις αμερικανικές εκλογές και πρόσθεσε:

«Η Ευρώπη και η Γερμανία ειδικότερα είναι τώρα η εστία αυτών των πειραμάτων απονομιμοποίησης της δημοκρατίας. Η πίεση στη δημόσια συζήτηση και επί της Δημοκρατίας είναι απαράδεκτη.»

( Σημείωση μετφ: ΄Οπως μας πληροφόρησε ο κ. Ρωμανός Γεροδήμος στο εικοσασέλιδο (επίσημο;) δελτίον πληροφοριών που δημοσίευσε υπό τον τίτλο «Η Ρωσία Επιτίθεται στη Δύση», και «η Καγκελάριος Μέρκελ δήλωσε τον Νοέμβριο ότι η Γερμανία αντιμετωπίζει ρωσικές κυβερνοεπιθέσεις και εκστρατεία παραπληροφόρησης σε καθημερινή βάση και ότι υπάρχει προσπάθεια επηρεασμού της προεκλογικής εκστρατείας».)

«΄Ετσι- συνεχίζει ο βετεράνος αρμόδιος για την ενημέρωση Αμερικανών προέδρων Ρέϋ Μακγκόβερν- θα πρέπει ν’ αποτέλεσε ανεπιθύμητη έκπληξη για τον κ. Bruno Κahl , πρόεδρο της ΒΝD, η ανακάλυψη ότι οι αναλυτές της υπηρεσίας του πήραν θέση υπέρ του σεβασμού της ακρίβειας των πληροφοριών και δεν επέλεξαν την ευλυγισία των Αμερικανών συναδέλφων τους.

Οι αναλυτές του δεν βρήκαν αποδεικτικά στοιχεία ότι το Κρεμλίνο εργαζόταν για να υπονομεύσει τη δημοκρατική διαδικασία στη Γερμανία και το εδήλωσαν. Ακόμη χειρότερο, από την αμερικανική άποψη, οι δύο γερμανικές μυστικές υπηρεσίες αντιστάθηκαν στη συνηθισμένη πίεση ηγετικών παραγόντων στο Βερολίνο να συσκευάσουν οποιεσδήποτε ανώδυνες πληροφορίες μπορούν σε ένα αντιρωσικό μωσαϊκό κατά το αμερικανικό πρότυπο, ένα είδος σουρεαλιστικού πίνακα της πραγματικότητας.

Αλλά τι κάνουν οι πανίσχυροι κυβερνητικοί παράγοντες όταν οι υφιστάμενοί τους επιστρέφουν με «όχι ορθά» συμπεράσματα; Ελλείψει στοιχείων για υποκλοπές από το Κρεμλίνο, οι Γερμανοί επέλεξαν τώρα μια μέθοδο με την οποία οι πληροφορίες μπορούν να «ζυμωθούν» ευκολότερα.

Όπως έγραψε η Sueddeutsche Zeitung, « Το γραφείο της ΄Ανγκελας Μέρκελ διέταξε τώρα μια νέα έρευνα. Ειδικότερα «μια ομάδα ψυχολογικών επιχειρήσεων», μαζί με τις BND και MfV, θα εξετάσουν την ειδησεογραφία των ρωσικών πρακτορείων ειδήσεων για την Γερμανία.» Μπορούμε να περιμένουμε ότι οποιαδήποτε άρθρα δεν εμφανίζουν τον Πούτιν με αμφίεση διαβόλου θα κριθούν «ρωσική προπαγάνδα».

Την επομένη της δημοσίευσης των συμπερασμάτων της έρευνας από την Sueddeutsche, κάποια άλλα έντυπα έκαναν μια σύντομη αναφορά στην εντυπωσιακή είδηση. Το Νιούσγουηκ και το Πολίτικο της αφιέρωσαν τρεις παραγράφους. Εάν οι Αμερικανοί πληροφορήθηκαν την είδηση αυτό πιθανώς είναι χάρις στην RΤ (Russia Today), τον αποδιοπομπαίο τράγο της έκθεσης των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών που καταγγέλλει την ρωσική «προπαγάνδα».

Πολλοί Αμερικανοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν να εμπιστεύονται την Αμερικανική Τηλεόραση για ακριβείς ειδήσεις και στρέφονται προς την RΤ για να ακούσουν τουλάχιστον και την άλλην πλευρά των σημαντικών ειδήσεων.»



Raymond McGovern .[1] McGovern was a CIA analyst from 1963 to 1990, and in the 1980s chaired National Intelligence Estimates and prepared the President's Daily Brief. He received the Intelligence Commendation Medal at his retirement, returning it in 2006 to protest the CIA's involvement in torture.[2] McGovern's post-retirement work includes commentating on intelligence issues and in 2003 co-founding Veteran Intelligence Professionals for Sanity.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Η βροντώδης χθεσινή αποκάλυψη απουσιάζει από τις ειδήσεις 
των Δυτικών καθεστωτικών ΜΜΕ και της Γαλλίας.



Του Μιχαήλ Στυλιανού

Σε πολύμηνη κατασκοπευτική επιχείρηση στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2012 οι εντολές προς τους πράκτορες της CIA περιλάμβαναν την έρευνα για τη στάση και τις απόψεις των υποψηφίων και των κομμάτων τους για την ελληνική κρίση χρέους, για τον ρόλο της Γαλλίας και της Γερμανίας στη διαχείριση της κρίσης, για το πόσο ευάλωτες ήταν οι γαλλικές τράπεζες και η γαλλική κυβέρνηση από την ελληνική κρίση και ποιες ήταν οι προτάσεις και οι εισηγήσεις (των υποψηφίων στις εκλογές) για την αντιμετώπιση «της κρίσης της ζώνης του ευρώ».

Το ελληνικό θέμα αποτελεί βέβαια παρωνυχίδα μιας παραγράφου στις εφτά σελίδες τριών άκρως απόρρητων εγγράφων εντολών προς τους πράκτορες (“ΗUΜΙΝΤ”) και χειριστές του συστήματος υποκλοπών επικοινωνίας (“SIGINT”) της Αμερικανικής Υπηρεσίας -που τώρα διεξάγει επιχείρηση ανατροπής του Προέδρου Τραμπ, με τον αναπόδεικτο ισχυρισμό ρωσικής ανάμειξης (με ηλεκτρονικές υποκλοπές) στην εκλογή του…

Τα τρία άκρως απόρρητα έγγραφα που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Wikileaks είναι η πρώτη δόση της νέας φουρνιάς που είχε υποσχεθεί ο ΄Ασσανζ για το 2017,μετά την εκρηκτική εισφορά του οργανισμού αποκαλύψεων από τα ένοχα απόρρητα της Χίλλαρυ Κλίντον και του περιβάλλοντός της, που συγκαλύφθηκαν μεν στον καθεστωτικό τύπο με κραυγές περί ρωσικών υποκλοπών, αλλά της στέρησαν την οργανωμένη εκλογή.

Η κατασκοπευτική επιχείρηση της CIA στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές της Γαλλίας διήρκεσε από τις 21 Νοεμβρίου 2011 ως τις 29 Σεπτεμβρίου 2012 και συνεχίσθηκε μετά τις εκλογές του Απριλίου-Μαΐου 2012 και μέχρι τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης.

Η CIA εκτιμούσε ότι ο τότε πρόεδρος Σαρκοζί του κόμματος UMP δεν είχε εξασφαλισμένη την επανεκλογή του και ειδικές εντολές προς τους πράκτορες της περιλάμβαναν να εξακριβώσουν τις προσωπικές σκέψεις του Σαρκοζί «για τους άλλους υποψηφίους» και ποιες ήταν οι σχέσεις του με τους συμβούλους του.

Η μυστική υπηρεσία έδωσε, όπως αναφέρεται, ειδικές εντολές για το κόμμα του Σαρκοζί, μεταξύ άλλων την απόκτηση «των στρατηγικών εκλογικών σχεδίων του κόμματος» και την συλλογή των ιδιαίτερων σκέψεων παραγόντων του κόμματος για την εκλογική στρατηγική του Σαρκοζί.

Στο αποκαλυφθέντα έγγραφα περιλαμβάνεται εντολή αναφερόμενη στα «Μη Κυβερνητική Πολιτικά Κόμματα και τα Εκλογικά Σχέδια των Υποψηφίων», η οποία στόχευε τους Φρανσουά Ολάντ, Μαρίν Λε Πεν, Μαρτίν Ωμπρύ και Ντομινίκ Στρως Καν, το τότε ακόμη επικεφαλής του ΔΝΤ.

Οι εντολές προς τους πράκτορες ήταν να πληροφορηθούν και ενημερώσουν: «Ποια ήταν η εκλογική στρατηγική των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ποια η εσωτερική δυναμική των κομμάτων και οι ανερχόμενοι μελλοντικοί ηγέτες, προσπάθειες επηρεασμού και εφαρμογής συγκεκριμένων πολιτικών αποφάσεων, υποστήριξη από τοπικούς κρατικούς παράγοντες, κυβερνητικές ή επιχειρηματικές ελίτ, τις απόψεις τους για τις ΗΠΑ, τις προσπάθειές τους για προσέγγιση με άλλες χώρες, όπως Γερμανία, Βρετανία, Λιβύη, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Συρία κλπ επίσης συλλογή πληροφοριών για τις πηγές χρηματοδότησης των υποψηφίων και των κομμάτων.

Κατά την Wikileaks, oι εντολές κατασκοπείας που δημοσίευσε χθες είναι χαρακτηρισμένες και προορισμένες για αμερικανικά μάτια μόνο (NOFORN), λόγω «ευαισθησιών μεταξύ φίλων». Οι εντολές αναφέρουν η συγκομιδή πληροφοριών προορίζεται να «υποστηρίξει» τις ενέργειες της CIA, της Αμυντικής Μυστικής Υπηρεσίας (DIA) και του τμήματος Μυστικών Πληροφοριών και Ερεύνης του Στέητ Ντηπάρτμεντ.

Τα νέο-αποκαλυφθέντα έγγραφα είναι τα εξής (με σβησμένες τις εντολές προς το τμήμα SIGINT, των υποκλοπών επικοινωνίας).:

CIA espionage orders for the 2012 French presidential election

Title : (S//NF) France: 2012 Presidential Election Originator Classification : SECRET//NOFORN Levy date : 2011/11/17 Originator Classification : SECRET//NOFORN Type Start Coverage Stop Coverage Expires Last Edited Limited Duration 2011/11/21 2012/07/31 2012/09/29 2011/11/17 13:22Z (U//FOUO) Supported Element(s): STATE/INR DIA/USEUCOM CIA Related Non-SIGINT Discipline(s) : Discipline Comment HUMINT (S//REL TO USA, AUS, CAN, GBR, NZL) Additional versions of this requirement have been sent to HUMINT collectors. OSINT (U//FOUO) Alternative versions of requirements have been tasked to OSC Related IN Number(s) : 2005-348 Background/Justification : (S//NF) Analysts in CIA's Office of Russian and European Analysis (OREA) closely watched the Oct 9th and Oct 16th Socialist primaries and will be closely monitoring the April 22nd and May 6th 2012 Presidential elections. Of particular interest is President Sarkozy, the Socialist Party (PS), and other potential candidate's plans and intentions for these elections. Analysts assess that the Union for a Popular Movement (UMP), the current ruling party, is not assured of winning the presidential election and, as a result, analysts are interested in the electoral strategy of the non-ruling parties listed below. Additional information on these topics will help analysts assess, and prepare key US policymakers for, the post-election French political landscape and the potential impact on US-France relations. Guidance for UCS : (C//NF) ██████████ please contact ██████████ CIA/DI Office of Collection Strategies and Analysis (CSAA), IC E-Mail ██████████@cia.ic.gov, NSTS phone 935- ████. (S//NF) These requirements are NOFORN due to Friends-on-Friends sensitivities. (S//NF) French political parties and persons of interest include: A. (S//NF) Socialist Party (PS) B. (S//NF) National Front (FN) C. (S//NF) Union for a Popular Movement (UMP) D. (S//NF) Dominique Strauss-Kahn (DSK) E. (S//NF) Nicolas Sarkozy F. (S//NF) Martine Aubry G. (S//NF) Francois Hollande H. (S//NF) Marine Le Pen EEI : A EEI Classification : SECRET//NOFORN Originator EEI Classification : SECRET//NOFORN EEI Title : (S//NF) Sarkozy and Contenders Strategic Election Plans Question(s) : 1. (S//NF) Report on deliberations by Sarkozy, or other high level government officials regarding the presidential candidates in the 2012 election. 2. (S//NF) Report efforts by Sarkozy, the Socialist party, or others to manage the 2012 elections, including: A. (S//NF) Discussions that indicate Sarkozy's level of confidence in his ability to contest the election. B. (S//NF) Attempts to pass guidance or directives to parties or individuals on supporting activities or initiatives. C. (S//NF) How Sarkozy and his advisors interact. 3. (S//NF) Report any discussions regarding guidance from Sarkozy or Martine Aubry, Francois Hollande, or Dominique Strauss-Kahn on the upcoming elections. SIGINT sub-discipline(s) : COMINT The following table is classified: SECRET//NOFORN Topic/Geopolitical/Priority Citation Topic Topic ID Ba nd MB B Geopolitical Area National Priority Contribu tion SIGIN T Priorit y 9A2011-572-01 DEPS/Democrat ization and Political Stability DEPS. Z A DIP France X Key 9 Reporting Criteria : Report Type Delivery Mechanism Reporting Timeline EGRAM Electrical Message 72 Hours After Recognition/Detection PROFORMA Datalinks : No EEI : B EEI Classification : SECRET//NOFORN Originator EEI Classification : SECRET//NOFORN EEI Title : (S//NF) Non-Ruling Political Parties and Candidates Strategic Election Plans Question(s) : 1. (S//NF) Report on rising party leaders, newly developed political parties or movements, and emerging presidential candidates, to include: A. (S//NF) Party platforms, plans, or strategies for the upcoming election. B. (S//NF) Efforts to influence and implement political decisions. C. (S//NF) Support or opposition towards parties or leaders. D. (S//NF) Support from local government officials, government elites, or business elites. E. (S//NF) Views and characterization of the United States. F. (S//NF) Efforts to reach out to leaders of other countries, to include but not limited to, Germany, UK, Libya, Israel, Palestine, Syria, Cote d'Ivoire. 2. (S//NF) Report on the major sources of funding for the presidential candidates and registered parties. 3. (S//NF) Report on the presidential candidates' views on the French economy. A. (S//NF) What current economic policies do they see as not working? B. (S//NF) What policies do they promote to help boost France's economic growth prospects? C. (S//NF) What are their opinions on the German model of export-led growth? 4. (S//NF) Report on the presidential contenders' views on the euro zone crisis to include, but not limited to: A. (S//NF) Their views on the Greek debt crisis. B. (S//NF) The role of France and Germany in the management of the crisis. C. (S//NF) The vulnerability of the French government and French banks to a Greek default. 5. (S//NF) Please report on any specific proposals or recommendations to help solve the euro-zone crisis. SIGINT sub-discipline(s) : COMINT The following table is classified: SECRET//NOFORN Topic/Geopolitical/Priority Citation Topic Topic ID Ba nd MB B Geopolitical Area National Priority Contribu tion SIGIN T Priori ty 9B2011- 572-01 DEPS/Democratizatio n and Political Stability DEPS. Z A DIP France X Key 9 Reporting Criteria : Report Type Delivery Mechanism Reporting Timeline EGRAM Electrical Message 72 Hours After Recognition/Detection PROFORMA Datalinks : No EEI : C EEI Classification : SECRET//NOFORN Originator EEI Classification : SECRET//NOFORN EEI Title : (S//NF) Union for a Popular Movement (UMP) Strategic Election Plans Question(s) : 1. (S/NF) Report any discussions by UMP members or leadership on perceived vulnerabilities to maintaining power after the 2012 Presidential election, to include: A. (S/NF) Discussions to address the perceived vulnerabilities, or efforts to develop or change the party's ideological mission. B. (S/NF) Any discussions regarding Nicolas Sarkozy's support for UMP and the value he places on the continuation of the party's dominance. C. (S/NF) Any schisms or alliances that develop among the elite in the UMP, and the reasons for such events. D. (S/NF) Report UMP leadership and member opinions of President Sarkozy, to include: E. (S/NF) Private reactions to Sarkozy's political initiatives and campaign strategy. SIGINT sub-discipline(s) : COMINT The following table is classified: SECRET//NOFORN Topic/Geopolitical/Priority Citation Topic Topic ID Ba nd MB B Geopolitical Area National Priority Contribu tion SIGIN T Priori ty 9C2011- 572-01 DEPS/Democratizatio n and Political Stability DEPS. Z A DIP France X Key 9 Reporting Criteria : Report Type Delivery Mechanism Reporting Timeline EGRAM Electrical Message 72 Hours After Recognition/Detection PROFORMA Datalinks : No Validation Type: FNV Last Status Change Levy Date Levied Version 2011/11/17 13:22Z 2011/11/17 13:22Z 1 Author █████████ CIA/CIA ██████████@cia.ic.gov Commercial: 703-███-████ Secure : 933-████ Validation Chain INMG Primary Lead Alternate Lead Editor CIA/CSAA Sponsor CIA ██████████ CIA/CIA/CSAA ██████████@cia. ic.gov Commercial: 571- ███-████ Secure : 935-████ ██████████ CIA/CSAA ██████████@cia. ic.gov Commercial: Secure : 937-████ NSIAPS Chair SIRVES Chair NSIAPS ██████████ SIGCOM/NSIAPS ██████████@nsa .ic.gov Commercial: 202- ███-████ Secure : 561-████ ██████████ NSA/NSIAPS ██████████@nsa .ic.gov Commercial: Secure : 561-████ C.S.M. Point of Contact ██████████ NSA/S1111 ██████████@nsa.ic.gov Commercial: 240-███-████ Secure
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Θα το αποκαλούσαν πραξικόπημα, εάν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου οι υπηρεσίες ασφαλείας της πληροφορούσαν τα μέσα ενημέρωσης ότι αποκρύπτουν από τον αρχηγό του κράτους πληροφορίες κρίσιμες για την ασφάλεια της χώρας, επειδή δεν τον εμπιστεύονται…

Συμβαίνει όμως –σήμερα- στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ενώ η διασημότερη από τις εν λόγω υπηρεσίες έχει πολυεθνή πείρα πραξικοπημάτων, από Ελλάδος μέχρι Χιλής, δυσκολεύεται κανείς να δώσει αυτό τον χαρακτηρισμό στην είδηση που προβάλλουν οι καθεστωτικές εφημερίδες Νιου Υόρκ Τάϊμς και Ουάσιγκτον Ποστ.

Η δεύτερη ανέφερε συγκεκριμένα, επικαλούμενη ανώνυμους εν ενεργεία και τέως αξιωματούχους ενήμερους του θέματος, πληροφορίες ότι η απόφαση τιτλούχων των υπηρεσιών αυτών να μη καταστήσουν τον πρόεδρο Τραμπ κοινωνό ορισμένων πληροφοριών, υπογραμμίζει τη βαθειά έλλειψη εμπιστοσύνης που έχει αναπτυχθεί μεταξύ της κοινότητας των (16 !) μυστικών υπηρεσιών και του προέδρου Τραμπ για τις επαφές της ομάδας του με τη ρωσική κυβέρνηση, όσο και την εχθρότητα την οποία επέδειξε απέναντι των υπηρεσιών κατασκοπείας.

Σε μερικές από τις περιπτώσεις μη μετάδοσης στον Πρόεδρο της χώρας ορισμένων πληροφοριών, οι επικεφαλής αποφάσισαν να μη δείξουν στον κ. Τραμπ τις πηγές και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι υπηρεσίες τους για την συλλογή πληροφοριών, δήλωσαν οι εν ενεργεία και πρώην βαθμούχοι των εν λόγω υπηρεσιών. Οι πηγές και μέθοδοι αφορούν τα μέσα που χρησιμοποιεί μια υπηρεσία για να κατασκοπεύει μια ξένη κυβέρνηση, εξηγεί το δημοσίευμα.

Οι αξιωματούχοι που επικαλείται η Ουάσιγκτων Ποστ τόνισαν ότι δεν ξέρουν περίπτωση απειλής για την ασφάλεια ή συνωμοσίας που να έχει αποσιωπηθεί στην ενημέρωση του Προέδρου, αν και εάν πράγματι «κάποια» πληροφορία δεν του ανακοινώθηκε αυτό θα ισοδυναμούσε πρακτικά με το να αποφασίζει ο ηγέτης της χώρας στα τυφλά.

Εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου δήλωσε ότι «τίποτε δεν μας οδηγεί να πιστεύουμε ότι το δημοσίευμα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.» Αλλά ο δημοκρατικός Βουλευτής ΄Ανταμ Σιφ της Καλιφόρνιας, εξέχων μέλος της επιτροπής μυστικών υπηρεσιών της Βουλής δήλωσε πως άκουσε τις ανησυχίες επιτελών των υπηρεσιών για την κοινοποίηση ιδιαίτερα νευραλγικών πληροφοριών στον κ. Τραμπ.

«Αυτό που η κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών θεωρεί ως το ιερότερο καθήκον της –πρόσθεσε ο βουλευτής ΄Ανταμ Σιφ- είναι να προστατεύσει την καλύτερη μυστική πληροφόρηση και να προστατεύσει τους ανθρώπους που την παράγουν»

΄Οσο για τους λόγους μη εμπιστοσύνης στον νέο Πρόεδρο και τους συνεργάτες του, οι ανώνυμοι αξιωματούχοι είπαν ότι αυτοί οφείλονται κατά μέγα μέρος στις επανειλημμένες εκδηλώσεις θαυμασμού προς τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν από τον πρόεδρο και την πρόσκλησή του στη Ρωσία, κατά την προεκλογική εκστρατεία, να συνεχίσει να υποκλέπτει την ηλεκτρονική αλληλογραφία της Κλίντον.

Η νέα εξέλιξη υποδηλώνει ότι η παραίτηση του «μαύρου προβάτου» των υπηρεσιών ασφαλείας, στρατηγού Μάϊκλ Φλιν από τη θέση Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας, δεν αναχαίτισε την ανατρεπτική επιχείρηση του Υπερκράτους, με δυνάμεις κρούσεως τις μυστικές υπηρεσίες, τα ελεγχόμενα μεγαμίντια και τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ του Σόρος.

Αντίθετα η εξόντωση του Φλιν, ο οποίος αποτελούσε το μαστίγιο του Τραμπ για την αποπολιτικοποίηση των μυστικών υπηρεσιών, έχει προφανώς κριθεί ως αποφασιστική νίκη και άνοιγμα της κερκόπορτας για την άλωση.

Στην διαπίστωση αυτή συμπίπτουν οξυδερκείς Αμερικανοί αναλυτές, που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο Τραμπ έχει ήδη χάσει τον έλεγχο της εξουσίας. Αν και υπάρχουν ενδείξεις για ακόμη σκοτεινότερα σχέδια των αντιπάλων του.

Εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης επισημαίνουν σήμερα εκρηκτικό μήνυμα στο Τουίτερ, προσώπου στενά συνδεόμενου με το σύστημα των μυστικών υπηρεσιών, ονόματι Τζων Σίντλερ, ο οποίος αναγκάσθηκε σε παραίτηση από το Ναυτικό Κολλέγιο Πολέμου, κατόπιν σκανδάλου με μετάδοση φωτογραφίας του οργάνου του στο διαδίκτυο.

Το μήνυμα του κυρίου Σίντλερ ανέφερε: « Μόλις έλαβα ένα ΕΜ (e-mail) από φίλο ανώτατο της IC (Intelligence Community =κοινότητα μυστικών υπηρεσιών), που άρχιζε με τη φράση: «Θα πεθάνει στη φυλακή!»

15-1-
The report by Ronen Bergman in Ynetnews reads as follows 
Donald Trump’s upcoming inauguration as the next president of the United States is causing Israeli intelligence officials to lose sleep as well. Discussions held in closed forums recently raised fears of a leakage of Israeli intelligence top-classified information, clandestine modus oprandi and sources, which have been exposed to the American intelligence community over the past 15 years, to Russia – and from there to Iran. 
The cause of concern are the suspicions of unreported ties between the president-elect or his associates and the Kremlin, whose agents are also associated with intelligence officials in Tehran. 
These fears, which began upon Trump’s election, grew stronger following a meeting held recently between Israeli and American intelligence officials (the date of the meeting is not mentioned to protect the sources of the report). During the meeting, according to the Israelis who participated in it, their American colleagues voiced despair over Trump’s election, as he often lashes out at the American intelligence community. The American officials also told the Israelis that the National Security Agency (NSA) had “highly credible information” that Russia’s intelligence agencies, the FSB and GRU, were responsible for hacking the Democratic Party (DNC) servers during the elections and leaking
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Τζωρτζ Φρίντμαν

[Μακάβριο εμβατήριο για τα φιλόμουσα ώτα της ΄Ανγκελας Μέρκελ και δορυφόρων της το κατωτέρω άρθρο του Τζωρτζ Φρίντμαν, του παγκόσμιας φήμης γκουρού των μυστικών πληροφοριών, που εδώ, με αμείλικτη ευσυνειδησία, μεθοδικότητα -και ωμότητα- αποκωδικοποιεί τους χρησμούς φράσεων του νέου Προέδρου Τραμπ για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, υπό μορφή εφιαλτικού τελεσιγράφου, αδύνατης αποδοχής. Ο ιδρυτής και διευθυντής του Στράτφορντ είναι –ήταν μέχρι σήμερα τουλάχιστον- προσφιλές εικόνισμα και πηγή καθοδήγησης των συστημικών ΜΜΕ και δημοσιολόγων στο παγκόσμιο στρατόπεδο της ορθής σκέψης. Το παρόν όμως άρθρο του μάλλον θα προσπαθήσουν να το εξαφανίσουν. Πρόσθετος λόγος για την προσοχή σας… Σημείωση: Υπογραμμίσεις κάθε μορφής είναι του αρθρογράφου.]

Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Ντόναλντ Τραμπ αναστάτωσε πολύ του Ευρωπαίους όταν έθεσε το ερώτημα εάν το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο και η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση αποτυγχάνει.
Αλλά δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που συζητιούνται αυτά τα ζητήματα. ΄Εγραψα γι’ αυτά πέρυσι και η συζήτηση απλώς συνεχίστηκε.
Αυτό που έκανε ο Τραμπ ήταν απλά να θέσει ανοικτά το θέμα των σχέσεων της Ευρώπης με τις ΗΠΑ.
Οι αποστολές και τα κίνητρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ

Το ΝΑΤΟ ήταν μια στρατιωτική συμμαχία με ένα και μοναδικό σκοπό: Να προστατεύσει την Δυτική Ευρώπη από Σοβιετική εισβολή.
Η βασική δομή του ΝΑΤΟ δεν άλλαξε όταν η Σοβιετική ΄Ενωση κατέρρευσε το 1991. Απλώς διευρύνθηκε για να περιλάβει τα κράτη-τέως σοβιετικούς δορυφόρους και τα Βαλτικά Κράτη.
Το κίνητρο της επέκτασης του ΝΑΤΟ ήταν να φέρει αυτές τις χώρες στο πλαίσιο του Δυτικού αμυντικού συστήματος, ώστε να τονώσει την εμπιστοσύνη στην ανεξαρτησία τους και να συμβάλει στην ανάπτυξη της δημοκρατίας.
Τα ίδια περίπου κίνητρα υπαγόρευσαν την επέκταση της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Το συγκρότημα ήταν κυρίως μια οικονομική ένωση. Επιστεύετο ότι και μόνο το γεγονός πως είσαι μέλος της ΕΕ αυξάνει την ευημερία, έτσι ώστε και οι ασθενέστερες χώρες θα γίνονταν ισχυρότερες με την εισδοχή τους στην ένωση.
Ο πραγματικός σκοπός ήταν να διευρυνθεί η ΕΕ όσο δυνατόν περισσότερο. Όπως και με το ΝΑΤΟ, η επέκταση της ΕΕ είχε λιγότερη σχέση με τον πρωταρχικό σκοπό της και περισσότερο με πολιτικούς και ιδεολογικούς παράγοντες.
Το ΝΑΤΟ είναι απαρχαιωμένο, αν δεν μπορεί να υποστηρίξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ.
Το θέμα της ΕΕ είναι τελικά ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.

Αλλά το ΝΑΤΟ είναι μια συμμαχία. Οι ΗΠΑ έχουν σημαντικά και θεμιτά συμφέροντα. Αλλά εγείρονται ερωτήματα.

Πρώτον, με το τέλος της Σοβιετικής ΄Ενωσης, ποιος είναι ο σκοπός του ΝΑΤΟ; Δεύτερο, πως το ΝΑΤΟ εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα; Τρίτο, δοθέντος ότι η ΕΕ έχει το ίδιο μέγεθος ακαθάριστου εθνικού εισοδήματος και πληθυσμό κατά 200 εκατομμύρια μεγαλύτερο των ΗΠΑ, γιατί η συλλογική συνεισφορά της στη στρατιωτική συγκρότηση του ΝΑΤΟ δεν είναι μεγαλύτερη των ΗΠΑ;

Αμυντικές Δαπάνες Μελών του ΝΑΤΟ


Η αυτόματη απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι στοιχειώδης: Σκοπός του ΝΑΤΟ είναι να εγγυάται την ασφάλεια των μελών του.

Στη δεύτερη ερώτηση, δεν μπορεί να υποστηριχτεί πως το ΝΑΤΟ υπηρέτησε τα συμφέροντα των ΗΠΑ μετά το 1991.

Είναι αλήθεια πως η περιοχή ευθύνης του ΝΑΤΟ εστιάζεται στην Ευρώπη. Οι τρέχοντες πόλεμοι των ΗΠΑ διεξάγονται εκτός αυτής της περιοχής. Αλλά από την αμερικανική σκοπιά, το να έχεις μια συμμαχία με μια περιοχή όπου είναι απίθανη μια σύρραξη ευρείας εκτάσεως δεν έχει νόημα.

Το ΝΑΤΟ πρέπει να εξελιχθεί σύμφωνα με τις ανάγκες των μελών του. Αν δεν μπορεί, τότε μπορεί να αντιμετωπίζεται (όπως το είπε ο Τραμπ) σαν απαρχαιωμένο.

Και αυτό μας φέρνει στο τρίτο ερώτημα, τον όγκο της ευρωπαϊκής δύναμης. Μια στρατιωτική συμμαχία έχει ανάγκη στρατού.

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες, σε εποχές πλούτου όπως και σε καιρούς στενότητας, επέλεξαν να μη συγκροτήσουν μια δύναμη αρκετά μεγάλη για την στήριξη των αμερικανικών συμφερόντων.

Ακόμη και όταν το ΝΑΤΟ δεσμεύεται να πολεμήσει στο πλευρό των Αμερικανών, οι ευρωπαϊκές δυνατότητες περιορίζουν τη συμμετοχή τους. Δεν υπάρχει αυτόματη υποστήριξη του ΝΑΤΟ. Οι χώρες που επιθυμούν να συμμετάσχουν, πολεμούν με ότι διαθέτουν ή με ότι αποφασίζουν να στείλουν.

Αυτό είναι το δικαίωμά τους ως κυρίαρχων κρατών. Αλλά αυτό αλλάζει ριζικά τη σχέση τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Θα συμμετείχαν σε ένα πόλεμο υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εφ’ όσον αυτό εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα.

Τα έθνη έχουν το δικαίωμα και την υποχρέωση να εφαρμόζουν την εξωτερική και στρατιωτική πολιτική τους όπως επιθυμούν. Αλλά μια συμμαχία υποχρεώνει τα μέλη της να ενεργούν κατά ένα συγκεκριμένο τρόπο ενώπιον ορισμένων γεγονότων.
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να αντιληφθούν δύο πραγματικότητες.
Πρώτον, οι πόλεμοι που έχουν σημασία για τις ΗΠΑ διεξάγονται στον ισλαμικό κόσμο. Δεύτερον, η Ευρώπη δεν αγωνίζεται να συνέλθει από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι στρατιωτικές της δυνατότητες θα πρέπει να είναι ίσες με των ΗΠΑ. Το ΝΑΤΟ είναι απαρχαιωμένο, όταν προσδιορίζει την ευθύνη του κυρίως στην απόκρουση μιας ρωσικής εισβολής. Ειδικότερα όταν αρνήθηκε να συγκροτήσει μια στρατιωτική δύναμη ικανή να το κάνει. Είναι απαρχαιωμένο υπό την έννοια ότι θεωρεί τις ΗΠΑ ως εγγυητή της ευρωπαϊκής ασφάλειας, όταν η Ευρώπη είναι απολύτως ικανή να αναλάβει το κόστος της άμυνάς της.
Εάν τα ευρωπαϊκά έθνη είναι ελεύθερα να ακολουθήσουν τα δικά τους συμφέροντα, τότε το ίδιο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Εάν κάνουμε βήματα πίσω, αντικρίζουμε την ευρύτερη αλήθεια. Πρώτο, η Ευρωπαϊκή΄Ενωση θρυμματίζεται. Η Ευρώπη δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει ομόφωνα στηριζόμενες επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ. Για τους Ευρωπαίους το ΝΑΤΟ είναι σημαντικό επειδή σημαίνει ότι στη σπάνια περίπτωση ενός ευρωπαϊκού πολέμου οι ΗΠΑ πρέπει να είναι παρούσες. Οι ΗΠΑ θέλουν να σταματήσουν τη ρωσική ηγεμονία επί της Ευρωπαϊκής Χερσονήσου. Αλλά οι ΗΠΑ μπορούν να το επιτύχουν τοποθετώντας περιορισμένες δυνάμεις στις Βαλτικές Χώρες, στη Πολωνία και στη Ρουμανία. Οι Ευρωπαίοι μετάλλαξαν το ΝΑΤΟ σε διμερείς σχέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και κάθε μέλους της συμμαχίας. ΄Ετσι οι ΗΠΑ μπορούν να κάνουν το ίδιο. Επίσης οι ΗΠΑ μπορούν να αποδεχθούν την υφιστάμενη κατάσταση (status quo) στην Ουκρανία, επίσημη ή άτυπη. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να κάνουν πόλεμο για την Ουκρανία. Ούτε και η Ρωσία, άλλωστε.
Την στάση του Τραμπ έναντι του ΝΑΤΟ την επέβαλαν στις ΗΠΑ οι Ευρωπαίοι. Το ΝΑΤΟ δεν λειτουργεί σαν συμμαχία. Είναι μια ομάδα κυρίαρχων κρατών που θα ανταποκριθούν στα αμερικανικά αιτήματα όπως κρίνουν σκόπιμο. Οι ΗΠΑ το γνωρίζουν αυτό και κάποιος, κάποτε επρόκειτο να επισημάνει ότι το ΝΑΤΟ είναι απαρχαιωμένο.

Το θέμα μπορεί να συνοψισθεί κατά τον ακόλουθο τρόπο. Ποια είναι η δέσμευση των ευρωπαϊκών χωρών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες; Και ποια είναι η δέσμευση των ΗΠΑ προς την Ευρώπη;
Δεν είναι σαφές ότι υπάρχει πλέον μια γεωπολιτική βάση για τέτοια δέσμευση. Τα συμφέροντα πήραν αποκλίνουσες κατευθύνσεις. 

Το ΝΑΤΟ δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα.

Σημ.μτφ: Υπογραμμίσεις κάθε μορφής είναι του αρθρογράφου.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
«Λόγω κακού συντονισμού» - Συλλυπητήρια Πούτιν στο Ερντογάν


Του Μ. Στυλιανού

Τρεις Τούρκοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν και 11 τραυματίστηκαν, από λάθος, σε ρωσικό βομβαρδισμό στην περιοχή του αλ- Μπαμπ στη βόρειο Συρία, σήμερα το πρωί, ανέφερε τουρκική ανακοίνωση και επιβεβαίωσε η Μόσχα.

Το αμερικανικό πρακτορείο ΖeroHedge, συνεχίζει ιοβόλα : Πόσο πραγματικό ατύχημα και πόσο ανταπόδοση για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου τον Νοέμβριο του 2015 είναι αβέβαιο, αλλά σύμφωνα με τον Γραμματέα Τύπου του Κρεμλίνου Δημήτρη Πεσκώφ, ο Πρόεδρος Πούτιν εξέφρασε τα συλλυπητήρια του σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ταγίπ Ερντογάν.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Δημήτρη Πεσκώφ δήλωσε πως Ρωσία και Τουρκία θα ερευνήσουν από κοινού τις συνθήκες του ατυχήματος. Ο Πεσκώφ δήλωσε στο πρακτορείο Σπούτνικ ότι ο Πούτιν είπε στον Ερντογάν ότι οι Τούρκοι στρατιωτικοί σκοτώθηκαν λόγω μη συντονισμού των συντεταγμένων κατά τους βομβαρδισμούς των ρωσικών αεριωθουμένων στη Συρία. Συμφώνησαν να επεκτείνουν τον στρατιωτικό συντονισμό στις επιχειρήσεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και άλλων τρομοκρατικών ομάδων τη Συρία.

Το Ρωσικό Υπουργείο Αμύνης είχε επίσης επιβεβαιώσει το χωρίς πρόθεση πλήγμα. Ανέφερε πως ρωσικά βομβαρδιστικά εκτελούσαν αποστολή καταστροφής θέσεων τζιχαντιστών πλησίον του αλ-Μπαμπ, όταν Τούρκοι στρατιώτες επλήγησαν εκ λάθους. Οι αρχηγοί των δύο γενικών επιτελείων συμφώνησαν να συντονίσουν στενότερα τις κοινές ενέργειές τους και να ανταλλάσσουν πληροφορίες για την κατάσταση επί του εδάφους…
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Μιχαήλ Στυλιανού

Σε εφημερίδα των Αθηνών και σε ιστοσελίδες δημοσιεύθηκε προ ημερών άρθρο ΄Ελληνα επιχειρηματία, πρόσφατα εγκατεστημένου στη Σουηδία, ο οποίος, υπό το κράτος του ψυχολογικού συγκλονισμού εκ της αλλαγής του κοινωνικού/πολιτιστικού τοπίου, θέλησε να μεταφέρει στη γενέτειρα την εικόνα που τον γοήτευσε, προφανώς ως μέτρο σύγκρισης και ίσως ως στόχο εθνικής άμιλλας…

Στη χθεσινή έκδοση του πανεποπτικού αμερικανικού οικονομικού δελτίου Zero Hedge, o γράφων συνάντησε μιαν εικόνα πολύ διαφορετική,( την οποία συχνά συναντά και σε εκθέσεις του ειδικευόμενου Ινστιτούτου Gatestone), που κρίνει ωφέλιμο να αντιπαραθέσει στις εντυπώσεις εκ του πρώτου αναγνώσματος, αφ’ ενός για λόγους αποκατάστασης κάποιας ισορροπίας και αφ’ ετέρου για ν’ αποτρέψει πιθανό ομαδικό κύμα μετανάστευσης, σε μια χώρα με ούτως ή άλλως αφιλόξενο καιρικό κλίμα.

Είναι εύγλωττη και η εισαγωγή στην είδηση:

« ΄Ενας αξιωματικός της σουηδικής αστυνομίας πρόσφερε πρόσφατα κάπως περισσότερη αλήθεια από όση έχει συνηθίσει ο κόσμος, όταν ανέβασε στο Face book μια κραυγή αγανάκτησης για τα εγκλήματα μεταναστών που δυναστεύουν την περιοχή αρμοδιότητος του και την χώρα του.»

Την καταγγελία στο Φέϊσμπουκ υπογράφει ο Πήτερ Σπρίνγκαρε, ανώτερος ερευνητής στο τμήμα σοβαρών εγκλημάτων, του Αστυνομικού Διαμερίσματος Örebro, με 47ετή υπηρεσία. Ιδού τι έγραψε:

«Peter Springare, February 3 at 2,18 pm Orebro Sweden

Είμαι τόσο εξοντωτικά κουρασμένος. Ότι θα γράψω εδώ κάτω δεν είναι πολιτικά ορθό. Ότι θα κάνω γνωστό σε σας, φορολογούμενοι, είναι απαγορευμένο να λέγεται από εμάς τους κρατικούς υπαλλήλους. Αυτό οδηγεί σε τέρμα της σταδιοδρομίας και του μισθού. Μ’ όλο που είναι η αλήθεια. Αλλά δεν με νοιάζει για όλα αυτά, φεύγω σύντομα στη σύνταξη μετά από 47 χρόνια σ’ αυτή την υπηρεσία. Θα εξηγώ από τώρα και κάθε εβδομάδα , με λεπτομέρειες, τι έχω να κάνω ως ερευνητής εν υπηρεσία στην αστυνομία του Ορέμπρο. Και δεν θα είναι το πρέπον, κατά τη γνώμη των άλλων αριστερής αντίληψης εγκληματολόγων στη γενική συζήτηση.

Οι συνταξιούχοι μας είναι στα γόνατα, το σχολείο έχει τα χάλια του, η ιατρική περίθαλψη είναι μια κόλαση, η αστυνομία έχει πλήρη απόγνωση. κλπ, κλπ. ΄Ολοι ξέρουμε γιατί, αλλά κανείς δεν τολμά ή δεν θέλει να κατονομάσει τον λόγο, επειδή η Σουηδία έζησε καταναλώνοντας τον μύθο της τέλειας κοινωνίας των σεμνοτύφων, που διαθέτουν απεριόριστα μέσα να καταλαμβάνουν το προσκήνιο, όταν πρόκειται να είναι η μόνη πολιτικά ορθή επιλογή σ΄ένα δυσλειτουργικό κόσμο.

Νά-μαστε, λοιπόν. Ιδού τι χειρίστηκα αυτή τη βδομάδα, Δευτέρα-Παρασκευή: Βιασμός, βιασμός, ληστεία, βαρεία σωματική βλάβη, βιασμός-βιαιοπραγία και βιασμός, ληστεία, εκβιασμός, σωματική επίθεση, βία κατά αστυνομικού, απειλές κατά αστυνομικού, χρήση ναρκωτικών, έγκλημα περί τα ναρκωτικά, έγκλημα, κακούργημα, απόπειρα φόνου, βιασμός ξανά, ληστεία ξανά και βιαιοπραγίες.

Φερόμενοι δράστες: Αλή Μωχαμέτ, Μαχμούτ, Μωχαμέτ, Μωχαμέτ Αλή, και πάλι, και πάλι, Κρίστοφερ… -ναι, είναι αλήθεια, ένα σουηδικό όνομα για αδίκημα με ναρκωτικά- Μωχαμέτ, Μαχμούτ Αλή, ξανά και ξανά…

Χώρες εκπροσωπούμενες στα εγκλήματα: Ιράκ, Ιράκ, Τουρκία, Συρία, Αφγανιστάν, Σομαλία, Συρία πάλι, άγνωστη χώρα, άγνωστη, Σουηδία. Για τους μισούς των κατηγορουμένων δεν έχουμε βεβαιότητα ως προς τη χώρα καταγωγής επειδή δεν έχουν νόμιμα στοιχεία ταυτότητος. Πράγμα που συνήθως σημαίνει ότι ψεύδονται για την εθνικότητα και την ταυτότητά τους.

Και μιλάμε εδώ μόνο για τον Δήμο του Ορέμπρο. Και τα εγκλήματα αυτά καταλαμβάνουν τα 100% του υπηρεσιακού δελτίου μας.

΄Ετσι είναι τα πράγματα εδώ και είναι συνέχεια έτσι στα τελευταία 10-15 χρόνια.

Τα ξαναλέμε την ερχόμενη Παρασκευή, με τον απολογισμό της ερχόμενης εβδομάδας.»

Δεν μας προκαλεί έκπληξη - σημειώνει το Zero Hedge- το γεγονός ότι το ξέσπασμα του Σπρίνγκαρε, προκάλεσε άμεση εθνική καταιγίδα, με θαυμαστές να χειροκροτούν το κουράγιο της παρρησίας του, ενώ άλλοι να τον λιθοβολούν ως ρατσιστή και ξενοφοβικό.

Οι υποστηρικτές του οργάνωσαν ένα κίνημα στο Φέϊς Μπουκ , που γρήγορα συγκέντρωσε 75.000 μέλη, μεταξύ των οποίων και αρκετούς συναδέλφους του αστυνομικούς. Και όπως έγραψε η ιστοσελίδα Nyheter Itag, στο αστυνομικό τμήμα όπου υπηρετεί έφθασαν 60 ανθοδέσμες θαυμαστών του.



Ιδού λοιπόν η άλλη –μη ειδυλλιακή –εικόνα της Σουηδίας, προφανώς αθέατη από την προνομιακή οπτική γωνία του πρόσφατα εγκατεστημένου εκεί, έκθαμβου ΄Ελληνα επιχειρηματία. Για την αποκατάσταση κάποιας ισορροπίας…
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Daniel Mcadams, Ron Paul Institute org *

[Το κατωτέρω άρθρο, έγκυρης Αμερικανικής πηγής, παρέχει χρήσιμη πληροφόρηση που εδώ παρακάμπτεται από τον καθημερινό καταιγιστικό ειδησεογραφικό βομβαρδισμό περί τις τελευταίες σαδιστικές επινοήσεις των κ.κ. Σόϊμπλε και Ερντογάν σε βάρος του πειθήνιου και καρτερικού υποζυγίου -καρυκευμένες με μερικά αναμασήματα του CNN, παραγωγού –κατά Τραμπ- ψευδών ειδήσεων. Αφορά διεθνείς εξελίξεις των οποίων η κρισιμότητα και οι προεκτάσεις δεν αποκλείεται να παραμερίσουν μεσοπρόθεσμα τους σημερινούς τοπικούς εφιάλτες.]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Τι εβδομάδα κι’ αυτή στην αμερικανική εξωτερική πολιτική! Πρώτον, ο Πρόεδρος Τραμπ εγκρίνει μιαν επιδρομή κομάντο στην Υεμένη που οδηγεί σε πλήρες φιάσκο με τον σκοτωμό ενός Αμερικανού στρατιώτη και εικοσάδων αθώων παιδιών και γυναικών. ΄Επειτα ο μονομανής με το Ιράν σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Προέδρου, στρατηγός Μάϊκλ Φλιν, υφαρπάζει μια πρες-κόνφερενς του Λευκού Οίκου για να θέσει το Ιράν υπό «προειδοποίηση» για την νόμιμη δοκιμή ενός πυραύλου και τον ψευδή ισχυρισμό ότι είναι αναμεμιγμένο στον πόλεμο της Υεμένης.

Αλλά η Πέμπτη κατέγραψε ένα θεαματικό αυτο-γκόλ: Η πρέσβης του Προέδρου Τραμπ στα Ηνωμένα ΄Εθνη, τέως κυβερνήτης της Νότιας Καρολίνας Νίκη Χάλι χρησιμοποίησε την πρώτη της εμφάνιση ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας για να καταδικάσει τη Ρωσία για την ανάφλεξη της βίας στην Ανατολικήν Ουκρανία.

Η Χάλι είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας:

«Θεωρώ ατυχές ότι με την πρώτη εμφάνισή μου θα πρέπει να καταδικάσω τις επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας. Είναι ατυχές επειδή πρόκειται για την επανάληψη περιπτώσεων για πάρα πολλά χρόνια στις οποίες οι αντιπρόσωποι των ΗΠΑ βρέθηκαν στην ανάγκη να κάνουν το ίδιο.»

Ποιες ήταν οι επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας; Δεν είπε. Κατηγορεί άραγε τη Ρωσία για μια άλλη «εισβολή» στην Ουκρανία. όπως το φερέφωνο του Ομπάμα επαναλάμβανε ατέλειωτα, χωρίς απόδειξη; Τι εννοούσε ακριβώς;

Aλλά έγινε κάτι ακόμη πιο περίεργο.

Η Χάλι συνέχισε λέγοντας στο Συμβούλιο ότι οι αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας δεν θα αρθούν μέχρις ότου η Κριμαία επιστραφεί στην Ουκρανία:

«ΟΙ Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να καταδικάζουν και να ζητούν τον άμεσο τερματισμό της ρωσικής κατοχής της Κριμαίας. Η Κριμαία είναι τμήμα της Ουκρανίας. Οι σχετιζόμενες με την Κριμαία κυρώσεις μας θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρις ότου επιστρέψει τον έλεγχο της χερσονήσου στην Κριμαία.»

Αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ότι έλεγε ο πρόεδρος Τραμπ. Ερωτηθείς τον Ιούλιο εάν οι ΗΠΑ θα θέσουν τέρμα στις κυρώσεις στη Ρωσία και θα αναγνωρίσουν ότι η Κριμαία είναι ρωσική, ο πρόεδρος Τραμπ –εργοδότης της Χάλι- είπε: «Ναι. Θα ασχοληθούμε με αυτό»

΄Εχουμε εδώ μια νέα πολιτική; Δεν θα έπρεπε να μάθουμε για μια τόσο δραματική αλλαγή από τον Τραμπ; ΄Η, τουλάχιστον, από τον υπουργό του των Εξωτερικών Ρεξ Τίλλερσον, τώρα θρονιασμένο στο Στέητ Ντηπάρτμεντ;

Ενώ η πρεσβευτίνα Χάλι κατηγορεί τους Ρώσους για την επανέναρξη των μαχών στην Ανατολικήν Ουκρανία, η πραγματική αιτία μπορεί να είναι κάπως πλησιέστερα στην Ουάσιγκτων. Η βία στην Ανατολικήν Ουκρανία ξανάρχισε να φουντώνει όχι πολύ μετά την πρωτοχρονιάτικη επίσκεψη των γερουσιαστών Τζων Μακέην και Λίντσεϋ Γκράχαμ, που προέτρεψαν τις δυνάμεις του Κιέβου να ξαναρχίσουν τις επιθέσεις τους κατά των αυτονομιστών της Ανατολής.

Ο Γκράχαμ δήλωσε προς τη 36η ταξιαρχία πεζοναυτών: « Θαυμάζω τη θέλησή σας να πολεμήσετε για την πατρίδα σας. Ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας. Το 2017 θα είναι ο χρόνος της επίθεσης. ΄Ολοι εμείς θα γυρίσουμε στην Ουάσιγκτων και θα ωθήσουμε την υπόθεση εναντίον της Ρωσίας. Τέρμα στη ρωσική επιθετικότητα. Είναι καιρός να πληρώσουν ένα βαρύ τίμημα. Η διαμάχη μας δεν είναι με τον ρωσικό λαό αλλά με τον Πούτιν. Η υπόσχεσή μας σε σας είναι να φέρουμε την υπόθεσή σας στην Ουάσιγκτων, να ενημερώσουμε τον αμερικανικό λαό για την γενναιότητά σας και να καταγγείλουμε τον Πούτιν σε όλον τον κόσμο.»

Για να μην υστερήσει, ο Μακέην παρότρυνε τον στρατό και τον Ουκρανό πρόεδρο να ξαναρχίσουν τον πόλεμο:

«Πιστεύω πως θα νικήσετε. Είμαι πεπεισμένος πως θα νικήσετε και θα κάνουμε ότι μπορούμε να σας εξασφαλίσουμε ότι χρειάζεστε για να νικήσετε. Επιτύχαμεόχι λόγω του εξοπλισμού αλλά εξ αιτίας του θάρρους σας. ΄Ετσι σας ευχαριστώ και ο κόσμος παρακολουθεί και παρακολουθεί επειδή δεν μπορεί να επιτρέψουμε στον Βλαντιμίρ Πούτιν να πετύχει εδώ, επειδή εάν επιτύχει εδώ θα πετύχει και σε άλλες χώρες.»

Οι Μακέην και Γκράχαμ εμφανίσθηκαν μάλιστα και σε βίντεο, το οποίο διένειμε ο Ουκρανός πρόεδρος Ποροσένκο στις μονάδες, με τις παροτρύνσεις τους να επιτεθούν. Παρακολουθήστε αυτό το προκλητικό τεκμήριο εδώ:

https://www.youtube.com/watch?v=5Eds-8P0VfA&feature=youtu.be

Οι περιοχές πέριξ της Αβντίβκα στην Ανατολικήν Ουκρανία βομβαρδίζονταν από το στρατό του Κιέβου επί αρκετές ημέρες και πύραυλοι Γκραντ έπεφταν βροχή σε άλλα σημεία του Ντονιέτσκ. Ακόμη και το RFE-RL, φερέφωνο της αμερικανικής προπαγάνδας παραδέχθηκε ότι η βία στην Ουκρανία είναι το αποτέλεσμα της «συγκαλυμμένης επίθεσης» («creeping offensive”) που έχουν αναπτύξει οι δυνάμεις του Κιέβου στην Ανατολική Ουκρανία –σε κατάφωρη παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ.

Ωστόσο η πρεσβευτίνα του Τραμπ τον ΟΗΕ χρησιμοποίησε την πρώτη εμφάνισή της στον Οργανισμό για να επιρρίψει όλη της ευθύνη στη Μόσχα. Εναντίον όλων των στοιχείων περί του αντιθέτου. Ακριβώς όπως η προκάτοχός της, η πολεμοχαρής Σαμάνθα Πάουερ.

΄Αν ο Πρόεδρος Τραμπ σοβαρολογεί πως επιθυμεί να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία, αυτός είναι ένας περίεργος τρόπος να το επιδιώξει. Αν οι συνεργάτες που διόρισε δεν υπηρετούν σωστά τον πολιτικό σχεδιασμό του, δεν είναι και πολύ νωρίς να προβεί σε κάποιες αναπροσαρμογές. ΄Εχει γίνει διάσημος με τη χρήση της λέξης «Απολύεσαι!» ΄Ισως είναι καιρός ν’ αρχίσει να την ξεσκονίζει. Μπορούμε να του παρουσιάσουμε έναν κατάλογο.

Αρχίζοντας μια Προεδρία με απειλή πολέμου κατά του Ιράν και με καταδίκη της Ρωσίας για μιαν επίθεση στην οποία δεν ενέχεται δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να καθησυχάσεις τους απαυδισμένους από πολέμους Αμερικανούς που προτίμησαν τον Τραμπ από την πολεμοκάπηλη Χίλλαρυ.

Τι εβδομάδα κι’ αυτή; Και ποιος ξέρει τι έπεται…



* Το Ινστιτούτο Ρον Πωλ για Ειρήνη και Ευημερία είναι ένα παράρτημα του Ιδρύματος Δρ.Πωλ για Ορθολογική Οικονομία και Εκπαίδευση, που συγκροτήθηκε ως εκπαιδευτική οργάνωση στη δεκαετία του ΄70. Το Ινστιτούτο συνεχίζει και επεκτείνει τον ισόβιο πολιτικό και κοινωνικό αγώνα του Δρα Ρον για μια φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και για την προστασία των πολιτικών ελευθεριών στο εσωτερικό της χώρας. Ο Δρ. Ρον Πωλ υπήρξε δύο φορές υποψήφιος για την υποψηφιότητα στην Προεδρία των ΗΠΑ, την πρώτη με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και τη δεύτερη ως ανεξάρτητος ελευθερόφρων. Οι θέσεις του προσέκρουσαν στην αντίθεση πανίσχυρου κατεστημένου, αλλά του εξασφάλισαν ακλόνητο κύρος και σεβασμό μεταξύ των καλλιεργημένων και προβληματιζόμενων Αμερικανών.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Mercin Gurcan *, Turkey Pulse

[Μετά την χθεσινή άκρως κατατοπιστική ανάλυση από τον πανεπιστημιακό Αλή Μπαϊράμογλου της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, με τις εκκαθαρίσεις, την αναδιάρθρωση και την αποστρατικοποίηση της ανωτάτης διοίκησής τους, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου, το σημερινό άρθρο, έμπειρου Τούρκου στρατιωτικού αναλυτή, έρχεται να συμπληρώσει, κατά κάποιο τρόπο, την εικόνα των εσωτερικών προβλημάτων αμύνης και ασφαλείας της Τουρκίας, παρέχοντας έτσι και χρήσιμα πληροφοριακά στοιχεία σε γείτονες  υποκείμενους στους συνεχείς τραμπουκισμούς της. Προσφέρει έτσι τροφή για σκέψεις και ίσως και για γόνιμες ιδέες…]

΄Αν με ρωτούσατε προ πενταετίας να αποκαλύψω τα όπλα που διέθεταν οι ομάδες μάχης του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (ΡΚΚ), θα ανέφερα το ΑΚ-47 Καλάσνικωφ ως το ατομικό τουφέκι γενικής χρήσεως, το πολυβόλο BKC (Bixi), το τουφέκι ελεύθερων σκοπευτών SVD Dragunov, μερικά αμερικανικά τουφέκια Α2/Α4, αντιαρματικά όπλα περιορισμένα σε εκτοξευτές βλημάτων RPG-7, καθόλου αντιαρματικούς πυραύλους, εξαιρετικά περιορισμένη πρόσβαση σε MANPADS και φορητούς αντιαεροπορικούς πυραύλους. Η ίδια μονάδα του ΡΚΚ θα χρησιμοποιούσε για τις επικοινωνίες της ραδιοτηλέφωνα Yaesu του εμπορίου, δεν θα διέθετε οπτικό εξοπλισμό νυκτός και πηγών θερμότητας και θα προμηθευόταν τις στολές της τοπικά. Κοντολογίς θα ήταν εξοπλισμένη για μακράς χρονικής περιόδου και χαμηλής εντάσεως συγκρούσεις σε αγροτικό έδαφος.

Τώρα όμως, λόγω των πολέμων στο Ιράκ και τη Συρία, με τον προηγμένο εξοπλισμό που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοι, το ΡΚΚ έχει γίνει μια εξελιγμένη δύναμη, διευρύνοντας την ποικιλία των όπλων, των πυρομαχικών και του εξοπλισμού της. Οι Τούρκοι στρατιωτικοί παρατηρούν ότι το ΡΚΚ και ο βόρειο-συριακός συναγωνιστής του, οι Μονάδες Λαϊκής Προστασίας (ΥΡG) βαθμιαία γίνονται περισσότερο ένας τακτικός στρατός, βελτιώνοντας συνεχώς τις συμβατικές ικανότητές τους, όπως τακτικές θωρακισμένης μονάδας, υποστήριξη πυροβολικού και πυραύλων χωρίς διαθεσιμότητα ευθείας ορατότητας, μεγάλης εκτάσεως μετακινήσεις επιμελητείας, συντονισμός στενής αεροπορικής υποστήριξης, επιτήρηση και αναγνώριση με ανεπάνδρωτα εναέρια οχήματα (UAV) και αστικές εχθροπραξίες.

Σήμερα, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις μαθαίνουν επί του πεδίου, στις συγκρούσεις του Αλ Μπαμπ πόσο σκληρός μπορεί να είναι ο νέας γενεάς πόλεμος οδομαχιών με το Ισλαμικό Κράτος. Ο τουρκικός στρατός αντιμετωπίζει μείζονες δοκιμασίες απέναντι στο σύστημα αμύνης που ανέπτυξε το Ι.Κ. με τον πόλεμο στα τούνελ, τους αντιαρματικούς πυραύλους και τους αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς επί αυτοκινήτων, που χρησιμοποιούνται με θανάσιμη αποτελεσματικότητα στις μάχες εντός πόλεως. Η ΄Αγκυρα εξετάζει τώρα σοβαρά εάν το ΡΚΚ θα αποκτήσει τώρα την στρατιωτική τεχνολογία και την σύγχρονη στρατιωτική ικανότητα επιπέδου του Ι.Κ.

Είδαμε προηγουμένως πως το ΡΚΚ έχει αναπτύξει το εύρος του οπλοστασίου, των πυρομαχικών και του εξοπλισμού μέσα στον περιχαρακωμένο πόλεμο με τις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας στη Σίζρε, τη Σιλόπι, το Σιλβάν, το Σουρ/ Ντιγιαρμπακίρ, τη Γιουκσέκοβα και τέλος το Νουσαϊμπίν. Τα όπλα και ο εξοπλισμός που κατέλαβαν οι τουρκικές δυνάμεις προσφέρουν οδυνηρήν απόδειξη ότι η προσπάθεια του ΡΚΚ για τη διεύρυνση και την εκσυγχρονιστικήν αναβάθμιση του οπλοστασίου του συνεχίζεται ακατάσχετη.

Σύμφωνα με έναν αμυντικόν αναλυτή, που μας μίλησε στην ΄Αγκυρα αλλά δεν επιθυμεί την αναφορά του ονόματός του, η διεύρυνση της ποικιλίας του οπλοστασίου του ΡΚΚ είναι πιο έκδηλη στους αντιαρματικούς πυραύλους, στις χειροβομβίδες και στα αντιαρματικά κατευθυνόμενα βλήματα (ΑΤGMs). Η πηγή μας εδήλωσε: «Στο παρελθόν το ΡΚΚ συνήθιζε να στηρίζεται κυρίως σε πυραύλους PG-7 RPG-7. Τώρα χρησιμοποιούν πυραύλους RPG-7VM, PG-7ML, DZGI-40 και ΗΕΙ-ΑΡ. Υπάρχει υπολογίσιμη αύξηση των αποθεμάτων τους σε χειροβομβίδες γερμανικής παραγωγής DM41 DM51, Νότιο-Κορεατικής παραγωγής K-413 και αμερικανικές M26/61 και M67.

Παρακολουθήσαμε επίσης στο Guerilla TV –που θεωρείται το στρατιωτικό δίκτυο του ΡΚΚ- και στις ιστοσελίδες τους να χρησιμοποιούν αντιαρματικούς πυραύλους Métis και Fagot εναντίον τουρκικών στρατιωτικών στόχων. Σε μια καταγραφή βίντεο της 10 Απριλίου 2016, στο Ουλούντερε, της επαρχίας Σιρνάκ και στις 26 Ιουνίου 2016, πάλι στο Σιρνάκ, τους είδαμε να εκτοξεύουν κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους MILAN.

Από φωτογραφίες που μοίρασαν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ) ένας κύλινδρος εκτοξευτήρα 9Μ113 Konkurs καταλήφθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016 στο όρος Κιούντι και ένας άλλος στις 27 Σεπτεμβρίου στο Σεμντιλί, της επαρχίας Χακάρι. Επίσης στο όρος Κιούντι βρέθηκαν τέσσερεις πύραυλοι M7 Osa όπως και ένας κύλινδρος πυραύλου από φάϊμπεργκλας, στη Σιλόπι, στην επαρχία Σιρνάκ.

Η ΄Αγκυρα ανησύχησε ιδιαίτερα με την κατάληψη φορητών αντιαεροπορικών πυραύλων 9438 Igla ( Grouse στην κωδική ονομασία του ΝΑΤΟ) στη Σασόν της επαρχίας Μπάτμαν. Υπενθυμίζεται ότι στις 13 Μαΐου 2016 ένα ελικόπτερο ΑΗ-1W των ΤΕΔ καταρρίφθηκε από τον ίδιο τύπο φορητού πυραύλου.

Το 2016 οι Τούρκοι στρατιωτικοί παρατήρησαν μιαν απότομη αύξηση των όπλων ιρανικής κατασκευής στο εξοπλισμό του ΡΚΚ. Για παράδειγμα στις 3 Δεκεμβρίου 2016 κατασχέθηκαν ιρανικοί εκτοξευτήρες πυραύλων M57, RPG-7, PG7-A και PG-7-AT, καθώς και βλήματα όλμων NR431A των 60mm. Στις 6 Οκτωβρίου, στη Κουκουρτσά, της επαρχίας Χακάρι βρέθηκαν βλήματα όλμου Ν62Ρ8 των 120 mm. παραγωγής της σερβικής εταιρείας Krusij.

Σημαντική ένδειξη των προσπαθειών του ΡΚΚ να διευρύνει την ποικιλία των αντιαρματικών όπλων του ήταν η κατάληψη στις 1 Ιουνίου 2013 ενός σουηδικού αντιαρματικού όπλου Saab-Bofors ΑΤ484.

Η Τουρκία σημείωσε επίσης την αύξηση των αριθμών αμερικανικών τουφεκιών Μ16Α2 και Μ16Α4, τουφεκιών FN FAL5O, σερβικών τυφεκιο-βομβίδων Μ08-40 των 40 mm και πιστολιών Glock για την ηγεσία. Επίσης σημειώθηκαν οι προσπάθειες του ΡΚΚ για την βελτίωση της ευστοχίας του τη νύχτα και σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας με την προσθήκη θερμικών καμερών Specter στα τουφέκια Μ16Α2.

Το τουφέκι ελεύθερης σκόπευσης κατά υλικού –το Kord 12,7 mm ( ή το τροποποιημένο μοντέλο του Zagros)- που πρώτη φορά επισημάνθηκε στα χέρια του ΡΚΚ το 2012, έχει γίνει τώρα βασικό όπλο. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό για την καταπόνηση ελικοπτέρων και θωρακισμένων οχημάτων.

Το ΡΚΚ χρησιμοποιεί βαρέα πολυβόλα DHSK-Kord για την προστασία των μονίμων βάσεών του. Για την προστασία αυτών των βαρέων πολυβόλων από αεροπορικές επιθέσεις το ΡΚΚ ανέπτυξε ένα σύστημα μετακίνησής τους με ράγες σε σπηλιές.


Το ΡΚΚ εργάζεται για την ενίσχυση της αναγνωριστικής ικανότητάς του με ανεπάνδρωτα εναέρια οχήματα (drones) και οι ΤΕΔ έχουν μέχρι τώρα κατασχέσει αμερικανικής κατασκευής RQ20 Puma και το ιδιωτικό μοντέλο DJI Phantom από το ΡΚΚ.

Το ερώτημα που γεννάται έτσι είναι πως το ΡΚΚ προμηθεύεται τόση μεγάλη ποικιλία προηγμένων οπλικών συστημάτων και εξοπλισμού. Εδώ η σκληρή πραγματικότητα που είναι γνωστή σε όλους αλλά για την οποία κανείς δεν μιλάει είναι η μαύρη αγορά όπλων που ανθεί στη Συρία και στο Ιράκ, όπου μπορεί κανείς να αγοράσει η να νοικιάσει οποιοδήποτε οπλικό σύστημα, ακόμη και τανκς και πολύκαννους εκτοξευτήρες πυραύλων.

Ιδιαίτερα εξαπλωμένη στη Συρία είναι η πώληση στα παζάρια όπλων και πυρομαχικών, σταλμένων σε ένοπλες ομάδες της αντιπολίτευσης, ή οι ανταλλαγές με άλλες ομάδες. Αμερικανικά, ευρωπαϊκά και ιρανικά όπλα που στάλθηκαν στους Κούρδους Πεσμέργκα του Ιράκ, στον ιρακινό στρατό και στις σιϊτικές πολιτοφυλακές μεταφέρονται κάποτε στο ΡΚΚ ή πουλιούνται στην αγορά. Δεν πρέπει βέβαια να αγνοούνται και τα πολεμικά λάφυρα των ΡΚΚ/YPG σε όπλα και εξοπλισμό –ειδικότερα στις συγκρούσεις τους με το Ι.Κ.

Μια ακόμη ανώνυμη πηγή μας είπε: « Αντίθετα με την κυρίαρχη αντίληψη, τα περισσότερα από τα όπλα που χρησιμοποιεί το ΡΚΚ στην Τουρκία δεν προέρχονται από τη βόρειο Συρία αλλά από το βόρειο Ιράκ. Αυτό σημαίνει πως στάλθηκαν ή πουλήθηκαν στους Πεσμέργκα (Κούρδους μαχητές του Ιράκ), στους σιίτες πολιτοφύλακες και στον ιρακινό στρατό. Υπάρχει τώρα μια πολύ κερδοφόρα περιφερειακή μαύρη αγορά όπλων, που τροφοδοτείται επιπλέον από τις συγκρούσεις στη Λιβύη και στην Ουκρανία. Για παράδειγμα ξέρω πως ορισμένες αραβικές χώρες εισάγουν όπλα από τα Βαλκάνια και τα στέλνουν στο Ιράκ»

Μπορεί η ΄Αγκυρα να θέσει τέρμα σ’ αυτό το φαινόμενο; Δυστυχώς, αυτό είναι πρακτικά αδύνατο, καθώς οι αριθμοί σειράς και στοιχεία του κατασκευαστή σβήνονται από τους κατευθυνόμενους αντιαρματικούς πυραύλους ATGMs και τους φορητούς αντιαεροπορικούςMANPADS. Επιπλέον τα συνεχιζόμενα προβλήματα της ΄Αγκυρας με τη Δαμασκό και την Βαγδάτη και η συνεχιζόμενη αδυναμία της κεντρικής εξουσίας στις δυο αυτές χώρες, ευνοούν την άνθηση της μαύρης αγοράς όπλων και την ατιμώρητη λειτουργία τους.

Αυτό που πάντως είναι δύσκολο ν’ αγνοηθεί είναι ότι οι κρίσεις στη Συρία και στο Ιράκ πλουτίζουν μη κρατικούς παράγοντες όπως το ΡΚΚ και ενισχύουν το πολεμικό τους οπλοστάσιο, αυξάνοντας τις απειλές ασφάλειας κρατών όπως η Τουρκία.



* Ο Metin Gursan είναι σχολιογράφος. ΄Εχει υπηρετήσει στο Αφγανιστάν, στο Καζακστάν, στο Κιργκιστάν και στο Ιράκ ως Τούρκος στρατιωτικός σύμβουλος μεταξύ 2002-2008, παραιτήθηκε από το στρατό και εργάζεται τώρα ως ανεξάρτητος αναλυτής ασφαλείας στην Κωνσταντινούπολη. Απέκτησε τον Μάϊο 2016 πανεπιστημιακό δίπλωμα PhD με πραγματεία περί των αλλαγών στις ΤΕΔ την τελευταία δεκαετία. ΄Εχει γράψει βιβλία για τα αίτια της αποτυχίας στο Αφγανιστάν και για την αντιτρομοκρατία σε αγροτικό μουσουλμανικό περιβάλλον.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Αλή Μπαϊράμογλου*

[ Η προχθεσινή κρουαζιέρα στα Ίμια του αρχηγού του τουρκικού γενικού Επιτελείου -προεκλογικού χαρακτήρα, για το δημοψήφισμα Ερντογάν, κατά τον αρχηγό της τουρκικής αντιπολίτευσης- προσδίδει αυξημένο ενδιαφέρον στο οπωσδήποτε σημαντικό κατωτέρω άρθρο Τούρκου ακαδημαϊκού, αναλυτή και μελετητή των στρατιωτικών πραγμάτων στη γείτονα. Η ανάγνωσή του σίγουρα δεν αποτελεί απώλεια χρόνου και όχι μόνο για τους αρμοδίους και ειδικούς.]

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Με διάταγμα του καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης, ποτ εκδόθηκε στις 10-1-2017, η τουρκική κυβέρνηση μετέφερε ορισμένες κρίσιμες εξουσίες από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου στον υπουργό Αμύνης. Μολονότι η ενέργεια δεν προκάλεσε ιδιαίτερη συζήτηση, η σημασία της δεν μπορεί να παραβλεφθεί. Οι εξουσίες που μετατέθηκαν αποτελούν τις νευρικές απολήξεις της στρατιωτικής κηδεμονίας που κυριαρχούσε στην Τουρκία επί πολλά χρόνια. Το διάταγμα συγκεντρώνει την στρατιωτική εξουσία σε ένα μοναδικό πολιτικό γραφείο.

Ο προηγουμένως παντοδύναμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου δεν θα διορίζει πια τους διοικητές κλάδων, δεν θα αποφασίζει για τον αριθμό των στρατηγών και ναυάρχων, δεν θα ορίζει τον χρόνο, τον τόπο και την ημερησία διάταξη του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου και δεν θα αποφασίζει για τις προαγωγές των ανωτέρων στελεχών. Αυτές οι νέες ρυθμίσεις δεν είναι τα μόνα μέτρα που ελήφθησαν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, με σκοπό να θέσουν το στράτευμα υπό την πολιτική εξουσία.

Αμέσως μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, η χωροφυλακή αφαιρέθηκε από τη δικαιοδοσία της στρατιωτικής διοίκησης και οι ανώτατοι διοικητές δυνάμεων του στρατού, του ναυτικού και της αεροπορίας αποσπάσθηκαν από τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου και ετέθησαν υπό τις διαταγές του υπουργού Αμύνης. Στρατιωτικά σχολεία και κολλέγια έκλεισαν, και στρατιωτικές, ναυτικές και αεροπορικές ακαδημίες που εκπαίδευαν αξιωματικούς ενσωματώθηκαν σ’ ένα νέο πανεπιστήμιο, υπό πολιτική διεύθυνση.

Αυτά τα ριζικά μέτρα, που έθεσαν τέρμα σε μια ερριζωμένη στρατιωτική δομή και ιδεολογία, δεν είναι μόνο η αντίδραση στο αποτυχημένο πραξικόπημα, αλλ’ επίσης προορίζονται ν’ αποτρέψουν το ενδεχόμενο μιας νέας απόπειρας. Το κυβερνών ΑΚΡ κόμμα από το 2004πριόνιζε τον αυτόνομο και ανεξέλεγκτο ρόλο των στρατιωτικών. Αυτή τη φορά στόχος είναι ο μηχανισμός διοίκησης και αυτό που επιδιώκεται είναι η διάχυση της στρατιωτικής δυνάμεως και η εξασφάλιση του πολιτικού ελέγχου του στρατεύματος. Αυτό ωστόσο είναι μόνο το ένα στοιχεία της στρατηγικής του κόμματος του Ερντογάν. Το άλλο είναι οι χωρίς προηγούμενο εκκαθαρίσεις.

Στις 6 Δεκεμβρίου ο υπουργός Αμύνης Φικρί Ισίκ ανακοίνωσε: « Μέχρι σήμερα 5.574 μέλη του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων απολύθηκαν και 989 τέθηκαν σε αναστολή υπηρεσίας.» Το σύνολο έχει από τότε ανέβει σε 6.000 απολυμένους.

Από τις 15 Ιουλίου, έχουν απολυθεί το 42% των ναυάρχων και στρατηγών, μειώνοντας τον αριθμό τους από 358 σε 206. Κάπου 16.000 ευέλπιδες αποβλήθηκαν από τις στρατιωτικές σχολές. Η απόλυση 248 πιλότων από την αεροπορία και η επακόλουθη έλλειψη προσωπικού αποτελεί ένα παράδειγμα του πως έχουν τεθεί σε κίνδυνο οι αποστολές των ενόπλων δυνάμεων.

Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις δέχτηκαν βαρύ πλήγμα στο κύρος και τη φήμη τους και τώρα τιμωρούνται. Οι παραδοσιακές λειτουργίες τους τελούν υπό αμφισβήτηση. Όσο για τον πολιτικό ρόλο τους, το ερώτημα που εγείρεται είναι εάν η παραδοσιακή λειτουργία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων -που τους κληροδότησε η παράδοση της αυτοκρατορίας, μια στρατιωτική δημοκρατία και εποπτεία της πολιτικής της χώρας- τερματίσθηκε στις 15 Ιουλίου.

Μπορεί να φανεί παράδοξο να απαντηθεί αυτό το ερώτημα με ένα απερίφραστο ναι, βασισμένο μόνο στη σημερινή εμφάνιση και αντίληψη δυνάμεως των στρατιωτικών. Μολονότι το πλήγμα κατά του στρατεύματος ήταν βαρύ και βαθύ, η παράδοση του παρεμβατισμού είναι έξ ίσου ισχυρή και βαθιά. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μεταξύ της διαδικασίας αποστρατικοποίησης που άρχισε το 2003 και των μέτρων που ελήφθησαν μετά τις 15 Ιουλίου, οι σχέσεις πολιτικής-στρατού στην Τουρκία μετακινούνται προς τις πολιτικές αξίες. Όλα όμως σ’ αυτό είναι σχετικά.

Θα πρέπει να θυμηθούμε ότι πριν έξη μήνες μια ομάδα αξιωματικών επιχείρησε ένα πραξικόπημα σε μια χώρα διαπραγματευόμενη την ένταξή της στη Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Αυτή η ομάδα δεν περιοριζόταν σε αξιωματικούς συνδεόμενους με τον ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν, πού έχει τη βάση του στις ΗΠΑ. Υπήρχαν και άλλοι αξιωματικοί που περίμεναν στις πτέρυγες. Πολλοί παρατηρητές πιστεύουν πως αν οι Γκιουλενιστές πετύχαιναν το πραξικόπημά τους, πολλοί άλλοι θα συντάσσονταν μαζί τους.

Α απόστρατος αρχηγός του Γεν. Επιτελείου Ιλκέρ Μπασμούγκ μίλησε στο Τουρκικό CNN για τρείς κύριες ομάδες στρατιωτικών. Είπε ότι « η κεντρική ομάδα που σχεδίασε και διεύθυνε την ανταρσία ήταν το κίνημα (Γκιουλέν). Η δεύτερη ομάδα ήταν εκείνων που δεν εκτέλεσαν τους ρόλους τους, που δίστασαν. Η τρίτη ομάδα, που δεν ανήκαν στο κίνημα Γκιουλέν, ήταν αυτοί που θα χαίρονταν να επωφεληθούν από το πραξικόπημα.

Ο απόστρατος στρατιωτικός εισαγγελέας Αχμέτ Ζεκί Ουτσόκ, που πρώτος αποκάλυψε τους Γκιουλενίστες στο στράτευμα και που είχε προειδοποιήσει για πιθανή απόπειρα πραξικοπήματος, έκανε ένα ενδιαφέρον και καυστικό σχόλιο: «Εάν είχαν συλλάβει τον πρόεδρο στις 15 Ιουλίου, η διοικητική ιεραρχία θα είχε νομιμοποιήσει το πραξικόπημα διακηρύσσοντας ότι πραγματοποιήθηκε από την ηγεσία του στρατεύματος..»

Ποιοι κίνδυνοι πρέπει να προβληματίζουν στο μέλλον; Η πρώτη περιοχή είναι οι πολιτικές τάσεις στους στρατιωτικούς σήμερα. Ποιες είναι οι διαχωριστικές γραμμές; Αν ληφθεί υπόψη η ικανότητα των Γκιουλενιστών να διεισδύουν στις Ε.Δ. και η συνωμοτικές δομές τους, δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί όυι παραμένουν η μεγαλύτερη ομάδα μέσα στο στράτευμα σήμερα. Ο Ουτσόκ, στο τελευταίο βιβλίο του υποστηρίζει ότι οι Γκιουλενιστές, με δύναμη 50.000-60.000 οπαδών, αποτελούν το ένα τρίτο του στρατιωτικού προσωπικού. Ας μη λησμονηθεί ότι 3.000 αξιωματικοί τελούν ακόμη υπό ανάκριση και 20.000 άνδρες απολυμένοι από το στράτευμα και τις στρατιωτικές ακαδημίες ξέρουν να χειρίζονται όπλα.

Η δεύτερη ομάδα στις ένοπλες δυνάμεις είναι αυτοί πού πρόσκεινται στη Κεμαλιστική-εθνικιστική σχολή σκέψης. Δίνουν έμφαση στην ανασυγκρότηση των Ε.Δ., την εγρήγορση έναντι της γκιουλενιστικής απειλής και τον αγώνα εναντίον των χωριστικών πιέσεων, που βλέπουν προερχόμενες από τη Δύση και ειδικότερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από αυτή την άποψη είναι ευθυγραμμισμένοι με το κόμμα του Ερντογάν. Υποστηρίζουν το ΑΚΡ στο Κουρδικό ζήτημα και στην αντιμετώπιση της Δύσης και επίσης πιστεύουν ότι η Τουρκία βρίσκεται στο μέσο ενός δεύτερου πολέμου για την ανεξαρτησία της. Πιστεύουν ότι οι τρομοκρατικές ενέργειες στη Τουρκία καθοδηγούνται από μία συγκεκριμένη πηγή (την οποία αποκαλούν «Ο Εγκέφαλος») και ότι οι ΗΠΑ ήταν πίσω από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου. Γι’ αυτούς ο Ερντογάν αντιπροσωπεύει την ενότητα του κράτους και της κοινωνίας.

Η τρίτη μεγάλη ομάδα αποτελείται από τους νομιμόφρονες αξιωματικούς που ασπάζονται τον θεσμικό ρόλο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Δεν είναι πολιτικά ενεργοί και τους απασχολεί κυρίως το στράτευμα και το μέλλον της χώρας.

Φυσικά εκεί όπου υπάρχουν τόσες αποκλίσεις και συμμαχίες, θα υπάρχουν επίσης πολιτικές. Οι σχέσεις μεταξύ αυτών των ομάδων είναι ένα σοβαρό στοιχείο ρίσκου. Δεν έχει παρά να δει κανείς την περίοδο πριν τις 15 Ιουλίου και να θυμηθεί τις στρατιωτικές συνομωσίες και αντισυνομωσίες που συγκλόνισαν πρόρριζα τον θεσμό.

Η δεύτερη περιοχή ανησυχίας είναι η σχέση μεταξύ συντηρητικών πολιτικών και εθνικιστών-Κεμαλιστών αξιωματικών, που φαίνεται να τελούν σήμερα σε μια στενή συμμαχία, η οποία και θα κρίνει την πορεία της χώρας. Μπορούν να διατηρήσουν αυτή τη συμμαχία;

Σταθερότητα, μια ισορροπημένη και σταθερή εξωτερική πολιτική και μια θεσμοθετημένη δημοκρατική τάξη μπορεί πράγματι να θέσει τέρμα στον πολιτικό ρόλο των στρατιωτικών. Εάν ωστόσο συμβεί το αντίθετο, με τις πύλες που άνοιξε η 15η Ιουλίου τα παραδοσιακά ένστικτα των τουρκικών Ε.Δ. μπορούν να δημιουργήσουν κινδύνους. Αστάθεια, πόλωση και κρίσεις εξωτερικής πολιτικής μπορεί κάλλιστα να οδηγήσουν σε εσωτερικές αναταραχές και να προκαλέσουν τους στρατιωτικούς να επιχειρήσουν να ανακτήσουν τον πολιτικό ρόλο τους. Αυτό για την Τουρκία θα μπορούσε να είναι θανάσιμο.

* Ο Αλή Μπαϊράμογλου είναι πανεπιστημιακός και πολιτικός σχολιαστής. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι «Το Ισλαμικό Κίνημα στη Τουρκία» (2001), «Οι Στρατιωτικοί στη Τουρκία» (2004), «Οι Θρησκευόμενοι και οι Κοσμικοί στη Διαδικασία Εκδημοκρατισμού» (2005) και «Από την Πολιτική στα ΄Οπλα» (2015). Από το 1994 διετέλεσε σχολιαστής (columnist) σε διάφορες εφημερίδες.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Alexander Mercouris, Duran.

Απόδοση Μιχαήλ Στυλιανού

«Eμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ προειδοποιεί ότι η σημερινή συνταγή «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας «δεν επιδέχεται στήριξη πλέον» ( “is unsustainable”), όταν το δημόσιο χρέος της Ελλάδος καλπάζει εκτός ελέγχου, και οσοδήποτε μεγάλες μεταρρυθμίσεις θα είναι αδύνατον να λύσουν το πρόβλημα.

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς έγραψαν ότι εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδος δεν είναι πλέον δυνατό να στηριχτεί, ότι πρόκειται να εκτιναχθεί στο τριπλάσιο του ετήσιου ακαθάριστου προϊόντος της χώρας και ότι δεν είναι δυνατό να αναμένεται λύση του προβλήματος-χρέους μέσω της ανάπτυξης.

Οποιοσδήποτε έχει άμεση γνώση της κατάστασης στην Ελλάδα και μπορεί να δει αντικειμενικά την πραγματικότητα στη χώρα, βλέπει ότι η διάγνωση είναι σωστή. ΄Εγραψα πρόσφατα στο Duran τις εντυπώσεις μου για την κατάσταση στη χώρα, ύστερα από μια σύντομη επίσκεψη τον Νοέμβριο. Υπογράμμισα πως αντίθετα από τους ισχυρισμούς περί ανάπτυξης της οικονομίας, όλες οι ενδείξεις περί του αντιθέτου πείθουν ότι η κατάσταση στην πραγματικότητα χειροτερεύει.

Οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, συνοψίζοντας την έκθεση του ΔΝΤ, γράφουν ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει αυτό που πιθανότατα θ’ αποδειχτεί μια «εκρηκτική» εκτίναξη του δημοσίου χρέους της, σε σημείο ώστε εντός δεκαετιών θα οφείλει σχεδόν το τριπλάσιο του ετήσιου εθνικού προϊόντος, εκτός εάν της δοθεί μια σημαντική ελάφρυνση.

Η νέα έκθεση συντάχθηκε από το προσωπικό του ΔΝΤ εν όψει της συνόδου του Δ.Σ. του οργανισμού στις 6 Φεβρουαρίου για να συζητήσει περί της συμμετοχής του Ταμείου στο πρόγραμμα 86 δις ευρώ της ΕΕ για την Ελλάδα και σηματοδοτεί τη συνεχή σκληρή γραμμή που υιοθετεί το Ταμείο για το πρόγραμμα. Η έκθεση αυτή παρουσιάζει σκοτεινότερη εικόνα των διλημμάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από εκείνη της περσινής ανάλυσης, προειδοποιώντας ότι το βάρος του χρέους είναι «άκρως αβάστακτο» και δεν πρόκειται να βελτιωθεί, ακόμη και εάν εφαρμόζονταν οι πρόσθετες μεταρρυθμίσεις που συνέστησε το ΔΝΤ.»

Στη συνέχεια, ο Α. Μερκούρης αναφέρεται στο ιστορικό του προβλήματος, στην κακοδιαχείριση της οικονομίας από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου και όσες την διαδέχθηκαν, στην λανθασμένη επιλογή ένταξης στην Ευρωζώνη, όταν έγινε -και με πλαστά στοιχεία, που εκμεταλλεύθηκαν στη συνέχεια οι αρχές της ΕΕ και ειδικότερα η ΄Ανγκελα Μέρκελ για να συγκαλύψουν τις δικές τους ευθύνες για την καταστροφή τη χώρας.

Είχαν επιλέξει να παριστάνουν πως πιστεύουν τη ρόδινη περιγραφή της οικονομίας από τις ελλαδικές κυβερνήσεις και να αγνοούν τις συνεχείς προειδοποιήσεις δικών τους αξιωματούχων, κάποιων Ελλήνων και αρκετών ιδιωτών. Και όταν η ελληνική κρίση ήρθε στην επιφάνεια, στη συνέχεια της διεθνούς κρίσης του 2008, οι ιθύνοντες της ΕΕ αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την εξόφθαλμη πραγματικότητα, ότι η Ελλάδα ήταν χρεωκοπημένη και παρίσταναν ότι δεν πρόκειται παρά μόνο για μια βραχυχρόνια κρίση ρευστότητας, που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με νέα δάνεια.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι αντί να αφεθεί η Ελλάδα να αναδιαρθρώσει το χρέος της σε διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της, με τη μεσολάβηση του ΔΝΤ – πράγμα που μπορούσε και όφειλε να είχε γίνει- αντίθετα επωμίσθηκε και νέο χρέος, παράλληλα με τη μεταβολή του χρέους που είχε από χρέος προς τράπεζες σε χρέος προς άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Δοθέντος ότι το χρέος ανήκει τώρα σε κυβερνήσεις που λογοδοτούν στο εκλογικό σώμα τους για τα δάνειά τους στην Ελλάδα, η «ουσιαστική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους από τους ευρωπαίους εταίρους, προκειμένου να καταστεί αυτό «βιώσιμο» κατά την έκθεση του ΔΝΤ, είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί και μάλιστα σε έτος εκλογών στη Γερμανία (όπου η Μέρκελ είναι ο κύριος υπεύθυνος της ελληνικής καταστροφής), στη Γαλλία και στην Ολλανδία.

Εφ’ όσον οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν για μείωση του χρέους, την οποία το ΔΝΤ κρίνει απολύτως απαραίτητη για να καταστεί το χρέος βιώσιμο και οι κανόνες λειτουργίας του ΔΝΤ του απαγορεύουν να συμμετέχει σε τέτοιου χαρακτήρα αδιέξοδα προγράμματα, τότε λογικά το ΔΝΤ πρέπει να αποχωρήσει, αφήνοντας την Ελλάδα σε αδυναμία πληρωμών, οπότε το «πρόγραμμα διάσωσης» θα κατέρρεε.

Ενώ η σύντομης διάρκειας αναστάτωση – και οι συνέπειες που θα προκαλούσε- θα ήταν αναμφίβολα πολύ οδυνηρές, υπάρχουν τρόποι με τους οποίους η Ελλάδα θα εύρισκε συν τω χρόνω το δρόμο της για την οικονομική ανόρθωσή της.

Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ μοιάζει με απόπειρα να πιέσει τους Ευρωπαίους πολιτικούς, προτού κλείσει οποιοδήποτε παράθυρο για ελάφρυνση χρέους εξ αιτίας των προσεχών γερμανικών και ολλανδικών εκλογών.

«Δυστυχώς –καταλήγει ο Αλεξάντερ Μερκούρης- δεν είναι πιθανό να πετύχει. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα αρνηθούν να προχωρήσουν στην αποτελεσματική περικοπή του χρέους και το Συμβούλιο του ΔΝΤ έδειξε πάντοτε απρόθυμο να ξεσκεπάσει την μπλόφα τους αποσυρόμενο από το πρόγραμμα.

Το πιο πιθανό αποτέλεσμα θα είναι επομένως να συνεχισθεί η σημερινή ( unsustainable)«μετέωρη» κατάσταση, με επικάλυψη της κρίσης με σκόνη ζαχάρεως για λίγο καιρό ακόμη, σε κάποιο στείρο συμβιβασμό – μέχρι να σκάσει τελικά η τελική κατάρρευση, όταν –πολύ σοβαρά διερωτώμαι- τι θα έχει απομείνει από την Ελλάδα…»
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Paul Graig Roberts

[Πολύτιμο βοήθημα για το ξεκαθάρισμα των λέξεων από την δόλια παραχάραξή τους, την διάλυση της πνευματικής σύγχυσης που προκαλεί στη κοινή γνώμη το μεταλλασσόμενο λιμπρέτο και ενδυματολόγιο του οπερετικού πολιτικού προσωπικού, και την κατανόηση των αιτίων της βαθύτατης πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής κρίσης που σαρώνει τον Δυτικό Κόσμο είναι το σημερινό άρθρο ενός κεκτημένου βαθιάς παιδείας Αμερικανού στοχαστή.                                                                                                                                               Από τις τέσσερεις μόνο σελίδες του, ο αναγνώστης αποκομίζει  έγκυρη όσο και συνοπτική πληροφόρηση για την ιστορία της Αριστεράς, τα αίτια του θανάτου της (στις ΗΠΑ αλλά και σε χώρες της κρίσιμης πολιτιστικής επιρροής τους) και την μεταθανάτια χρησιμοποίησή της ως ένδυμα  μεταμφίεσης πολιτικών σαλτιμπάγκων και προκάλυμμα σκοτεινών επιχειρήσεων εγκληματικών εγκεφάλων τύπου Σόρος.]

 Απόδοση: Μιχαήλ Στυλιανού

Σε  αρκετές περιπτώσεις είχα θέσει στις στήλες μου το ρητορικό ερώτημα: Τι έγινε η Αριστερά; Σήμερα θα απαντήσω στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Αριστερά, η οποία  παραδοσιακά αγωνιζόταν για  την εργατική τάξη ( ψωμί και ειρήνη) δεν υπάρχει πια. Η υπόθεση για την οποία αγωνίζονται τώρα, αυτοί που παριστάνουν πως είναι η σημερινή «Αριστερά­­», είναι η πολιτική της  ταυτότητας (τίτλου, ταμπέλας, σφραγίδας).

Η «Αριστερά» δεν αγωνίζεται  πια για την εργατική τάξη, την οποία απορρίπτει με περιφρόνηση ως τους «αξιοθρήνητους του Τραμπ», δηλαδή άτομα που χαρακτηρίζει ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η αποστροφή προς τους ομοφυλόφιλους. Αντίθετα, η «Αριστερά» υπερασπίζεται τις υποτιθέμενες περιθωριοποιημένες ομάδες-θύματα: τους έγχρωμους, τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες και τους ερμαφρόδιτους. Tα κοινά WC (ανδρών/γυναικών), θέμα πολεμικής (στις ΗΠΑ) που είναι απίθανο να κινητοποιήσει πολλούς Αμερικανούς, είναι πιο σημαντικό για την «Αριστερά» από την εργατική τάξη.                                                                                                                 
Όλοι οι άνθρωπο με λευκή επιδερμίδα, εκτός από τους αριστερούς και τις θυματοποιημένες γυναίκες, είναι κατά τεκμήριο ρατσιστές. Ο ρατσισμός και η θυματοποίηση είναι οι εξηγήσεις για τα πάντα –για όλη την ιστορία, όλους τους θεσμούς, ακόμη και για το αμερικανικό Σύνταγμα. Αυτό το πρόγραμμα της «Αριστεράς» αποκόπτει την αριστερά από την τάξη των εργαζομένων, που έχουν εγκαταλειφθεί και από τα δυο πολιτικά κόμματα και έχει τερματίσει τη σύνδεση της «Αριστεράς» με το λαό.
Η Κατάρρευση της αριστεράς ως πραγματικής και αποτελεσματικής πολιτικής δύναμης ακολούθησε τη σοβιετική κατάρρευση. Οι προλετάριοι αντιστέκονταν στην εκμετάλλευσή τους και πριν τη δημοσίευση του Das Kapital του Μαρξ το 1867. Αλλά ο Μαρξ κατέστησε την εκμετάλλευση της εργασίας υπόθεση αγώνα που είχε με το μέρος του την Ιστορία. Η επανάσταση των μπολσεβίκων φάνηκε να επιβραβεύει τον Μαρξ με την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως και της ανακήρυξης του σοβιετικού κομμουνισμού.
Οι σοβιετικές πρακτικές διέψευσαν τις αριστερές ελπίδες και προσδοκίες, αλλά παρ’ όλα αυτά υπήρχε ένα σύστημα το οποίο μιλούσε εναντίον της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική ΄Ενωση το 1991 οι νεοσυντηρητικοί και οι νεοφιλελεύθεροι διακήρυξαν πως η Ιστορία επέλεξε τον καπιταλισμό αντί της εργατικής τάξης και πως η πρόβλεψη του Μαρξ για τον θρίαμβο της εργατικής τάξης είχε αποδειχθεί λανθασμένη.
Η Σοβιετική κατάρρευση ώθησε την κομμουνιστική Κίνα και την σοσιαλιστικήν Ινδία να αλλάξουν την οικονομική πολιτική τους και να ανοίξουν τις αγορές τους στο ξένο κεφάλαιο. Χωρίς ανταγωνιστή, ο καπιταλισμός δεν ήταν πλέον αναγκασμένος να αυτοσυγκρατείται και να επιτρέπει την ευρεία πρόσβαση στην αύξηση του εισοδήματος και του πλούτου. Οι καπιταλιστές άρχισαν να τα μαζεύουν όλα για τον εαυτό τους. Πολλές μελέτες υπολόγισαν ότι τα κέρδη της παραγωγικότητας, τα οποία προηγουμένως πήγαιναν στην εργατική δύναμη, τώρα τα απομυζούσε αποκλειστικά ο μεγάλος πλούτος.
Η μια λεωφόρος προς τη συγκέντρωση του εισοδήματος και του πλούτου είναι η εξέλιξη της οικονομίας σε χρηματοπιστωτική ( τονίζει ο Μάϊκλ Χιούντσον και προαναγγέλλει ο Μαρξ στον 3ο Τόμο του Κεφαλαίου). Ο χρηματοπιστωτικός τομέας μπόρεσε να διοχετεύσει το διαθέσιμο εισόδημα της τάξης των εργαζομένων σε αμοιβές τραπεζών ( υποθήκες, δάνεια για αγορά αυτοκινήτων, δάνεια σπουδών, καταναλωτικά, πιστωτικές κάρτες).
Η άλλη λεωφόρος ήταν η εξαγωγή των αμερικανικών θέσεων εργασίας, την οποία ο Τραμπ σφοδρά αντιμάχεται. Κοιτάξτε τι συνέβη:                                    

 Η Γουώλ Στρητ είπε στους Αμερικανούς βιομήχανους να μεταφέρουν την παραγωγή τους στη Κίνα για να αυξήσουν τα κέρδη τους χάρις στη φτηνότερη εργασία και το μικρότερο κανονιστικό κόστος, αλλιώς η Γουώλ Στρήτ θα χρηματοδοτήσει την επιθετική αγορά των εταιρειών τους και οι νέοι ιδιοκτήτες θα αυξήσουν τη κερδοφορία μεταφέροντας την παραγωγή στο εξωτερικό. Μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων διέταξαν τους προμηθευτές τους να χαμηλώσουν τις τιμές τους στα κινεζικά επίπεδα.
΄Οσο οι θέσεις απασχόλησης βρίσκονταν στις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μέρος του κέρδους παραγωγικότητας πήγαινε στους εργαζόμενους. ΄Ετσι, το πραγματικό μέσο οικογενειακό εισόδημα αυξήθηκε στη πορεία του χρόνου και η αγοραστική δύναμη του καταναλωτικού κοινού έδινε ώθηση στην αμερικανική οικονομία προς την επιτυχία, για ακόμη μεγαλύτερο τμήμα του λαού.

Όταν οι δουλειές μεταφέρθηκαν στην Ασία, η αύξηση του μέσου οικογενειακού εισοδήματος των εργαζομένων σταμάτησε και το εισόδημα μειώθηκε. Η μεγάλη προσφορά εργασίας και το χαμηλότερο κόστος στέγης στην Ασία εσήμαινε ότι οι ντόπιοι εργάτες δεν ήταν αναγκαίο να πληρωθούν την αξία της συμβολής τους στη παραγωγή. Η διαφορά μεταξύ του αμερικανικού και του ασιατικού ημερομισθίου ήταν μεγάλη και πήγαινε στα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, αυξάνοντας το ύψος των «δώρων απόδοσης» προς τα στελέχη τους και τα κέρδη κεφαλαίου (αύξηση της τιμής των μετοχών, από τα μεγαλύτερα κέρδη) για τους μετόχους.
Στο βιβλίο μου «Η αποτυχία του Καπιταλισμού του Laissez Faire», που δημοσιεύτηκε το 2013, υπολόγισα, με τις διαθέσιμες πληροφορίες της εποχής, ότι κάθε χίλιες βιομηχανικές θέσεις εργασίας που μεταφέρθηκαν στη Κίνα απέδιδαν στην αμερικανική εταιρεία εξοικονόμηση εργατικού κόστους 32.000 δολαρίων την ώρα. Αυτή η εξοικονόμηση κόστους δεν μεταφράσθηκε σε χαμηλότερες τιμές για τον Αμερικανό καταναλωτή της εξαχθείσας παραγωγής. Οι εξοικονομήσεις κόστους μεταφράστηκαν σε αύξηση των εισοδημάτων των στελεχών της επιχείρησης και των μετόχων. ΄Ετσι, η μετανάστευση των επιχειρήσεων επέτρεψε την μονοπώληση των κερδών παραγωγικότητας από τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων και τα στελέχη τους.
Αντί να ανταποκριθεί στη στήριξη της εργατικής τάξης από τον Τραμπ και τα μέτρα του υπέρ αυτής από την πρώτη βδομάδα της προεδρίας του –την κατάργηση της συμφωνίας ΤΤΡ και το κάλεσμα στους αυτοκινητοβιομηχάνους να επαναπατρίσουν τη παραγωγή τους- η «αριστερά» κινητοποιούνταν πέριξ μιας ομάδας-θύματος, των παράνομων μεταναστών. Η «αριστερά» φθάνει στο να βάζει μη-Αμερικανούς πολίτες υπεράνω της αμερικανικής εργατικής τάξης.
Ο Τραμπ εκλέχτηκε από την εργατική τάξη. Αν η αριστερά ιστορικά προσδιορίζεται ως ο πρόμαχος της εργατικής τάξης, τότε ο Τραμπ είναι ο υπερασπιστής της εργατικής τάξης και η «αριστερά» είναι ο εχθρός της.
Σε όλη τη διάρκεια του ανταγωνισμού για την ανάδειξη του ρεπουμπλικανού προεδρικού υποψηφίου, η «αριστερά» συμμάχησε με το κατεστημένο των βαθύπλουτων καπιταλιστών ολιγαρχών και του πολεμοκάπηλου συμπλέγματος συμφερόντων πέριξ του Πενταγώνου και των υπηρεσιών ασφαλείας, εναντίον του Τραμπ. Και με την έναρξη της προεδρίας του Τραμπ είναι η «αριστερά» που επιζητεί την απονομιμοποίησή του και  την παραπομπή του στη διαδικασία της καθαίρεσης.
Το Δημοκρατικό Κόμμα πέθανε επί καθεστώτος Κλίντον, όταν ο Κλίντον, συμμάχησε με το Συμβούλιο Δημοκρατικής Ηγεσίας (DLC). Συχνά διερωτήθηκα ποιος χρηματοδοτεί αυτό το Συμβούλιο. Θαυμάσια θα μπορούσαν να είναι οι (πολυδισεκατομμυριούχοι) αδελφοί Koch, αφού το DLC μετέτρεψε το Δημοκρατικό Κόμμα σ’ ένα άλλο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Το DLC έπεισε τους Δημοκρατικούς ότι ήττες των προεδρικών υποψηφίων Μονταίηλ και Μακγκόβερν απέδειξαν ότι ο οικονομικός «λαϊκισμός» δεν είναι βιώσιμος. Οι Δημοκρατικοί θα όφειλαν να γυρίσουν τη πλάτη τους στην αριστερά και να εγκολπωθούν τις «καθιερωμένες αξίες» και τις «λύσεις που υπαγορεύει η αγορά». Το DLC ήταν μέγας υποστηρικτής της NAFTA ( Συμφωνίας Ελευθέρου Εμπορίου Βορείου Αμερικής). Αναφέρεται ότι ο Γουίλ Μάρσαλ του DLC θεωρούσε τους ειρηνιστές και διαδηλωτές κατά του ιρακινού πολέμου αντι-Αμερικανούς και συνιστούσε στους Δημοκρατικούς να κρατηθούν μακριά.

Κοντολογίς η οδηγία ήταν: συναγωνισμός με τους Ρεπουμπλικανούς για τις χρηματοδοτήσεις των πολύ μεγάλων εταιρειών και του χρηματοπιστωτικού τομέα. Αυτό σίγουρα καρποφόρησε για τους Κλίντον, αλλά όχι για το Δημοκρατικό Κόμμα.
Καθώς οι «λύσεις που υπαγόρευε η αγορά» εξόριζαν τις βιομηχανικές θέσεις εργασίας από τις ΗΠΑ, τα οικονομικά του Δημοκρατικού Κόμματος έφθιναν, μαζί με τον αριθμό των μελών και την ισχύ του. Σήμερα Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί εξαρτώνται για την χρηματοδότηση της πολιτικής εκστρατείας τους από τις ίδιες ιδιοτελείς ομάδες συμφερόντων. ΄Ετσι τελείωσε ο δεσμός του Δημοκρατικού Κόμματος με την εργατική τάξη.

Το ερώτημα είναι: Μπορεί ο Τραμπ να σταθεί ακλόνητος υπέρ της εργατικής τάξης όταν και τα δυο πολιτικά κόμματα και τα εκπορνευόμενα ΜΜΕ, τα Θινκ Τανκς, τα Πανεπιστήμια, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, το σύμπλεγμα συμφερόντων στρατιωτικών και ασφάλειας, η Γουώλ Στρητ και τα δικαστήρια ορθώνονται εναντίον της τάξης των εργαζομένων;                           
Ποιος θα βοηθήσει τον Τραμπ να βοηθήσει την εργατική τάξη;
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)